Κριτικές από ΤΑΚΜΑΝ

Α) ΕΡΩΤΙΚΗ ΑΤΖΕΝΤΑ (11/09/2011 – 16/09/2011)
Στις 11/09/2011 (ώρα 09:20 πμ) είχα κλείσει ραντεβού με τον Μπάο στην πλατεία Βάρκιζας, για να πάμε για μπάνιο και για να τον βοηθήσω να περάσει την ανάλυση παλινδρόμησης. Ξεκίνησα από το σπίτι μου στις 07:50 πμ και στη στάση του Ε22 «Πλατεία Βάρκιζας» έφτασα στις 09:15 πμ. Μόλις έφτασα, συνεννοήθηκα με τον Μπάο και μου είπε ότι σε λίγο θα ερχόταν. Έτσι λοιπόν, στις 09:19 πμ πήρα τηλέφωνο τον φίλο μου τον Wang Tao στην Κίνα και μιλήσαμε μέχρι τις 09:36 πμ (του είπα και για την ιστορία με την κυρία Νίκη). Μετά το τηλεφώνημα, κάθισα στο παγκάκι (στη στάση του Ε22) και περίμενα τον Μπάο να μου κορνάρει με το αυτοκίνητό του. Στις 09:49 πμ κάθισε στην άλλη άκρη του καναπέ, μια 80χρονη γριά, η οποία είχε βαμμένα μαλλιά και φορούσε μαύρα γυαλιά ηλίου, ασπρόμαυρη φούστα και φυσικά πολυκαυλωτικά χρυσά κοσμήματα. Στις 09:52 πμ η γριά αυτή σηκώθηκε και άρχισε να κόβει βόλτες στην περιοχή. Εγώ τότε άλλαξα θέση και κάθισα στη μέση του καναπέ, ώστε σε περίπτωση που επέστρεφε να την είχα δίπλα μου. Στις 10:02 πμ πράγματι η α-καπέλο επέστρεψε και κάθισε δίπλα μου. Τότε έστειλα μήνυμα στον φίλο μου τον Μπάο για να τον ρωτήσω, αν θα αργήσει και εκείνος μου απάντησε ότι ήταν ακόμα σπίτι του. Στις 10:03 πμ ξεκίνησε μια σύντομη γνωριμία με τη γυναίκα αυτή. Ο διάλογος, που ακολούθησε, ήταν ο εξής:

ΓΡΙΑ: Το λεωφορείο του Σουνίου, ξέρετε μήπως πριν πόση ώρα πέρασε;
ΤΑΚΜΑΝ: Πριν από 2-3 λεπτά.
ΓΡΙΑ: Κρίμα, το έχασα. Τώρα θα πρέπει να περιμένω μέχρι τις 10:30 πμ. Εσείς πιο λεωφορείο περιμένετε;
ΤΑΚΜΑΝ: Κανένα. Περιμένω ένα φίλο μου, ο οποίος με έχει στήσει. Είχαμε κλείσει ραντεβού στις 09:20 πμ και ακόμα δεν έχει έρθει.
ΓΡΙΑ: Πολύ άργησε.
ΤΑΚΜΑΝ: Μην κλείσετε ραντεβού με δίδυμο. Θα σας στήσει τουλάχιστον μια ώρα.
ΓΡΙΑ: Α μάλιστα. Εσείς τι ζώδιο είσαστε;
ΤΑΚΜΑΝ: Λέων.
ΓΡΙΑ: Και εγώ. Πότε έχετε γενέθλια;
ΤΑΚΜΑΝ: Στις 20 Αυγούστου.
ΓΡΙΑ: Κοντά είμαστε. Εγώ στις 17.
ΤΑΚΜΑΝ: Είμαστε και οι δυο λέοντες του τρίτου δεκαημέρου.
ΓΡΙΑ: (μορφασμός Γύπα).
ΤΑΚΜΑΝ: Πριν για να περάσει η ώρα μου, πήρα τηλέφωνο ένα Κινέζο φίλο μου.
ΓΡΙΑ: Πού τον γνωρίσατε τον Κινέζο;
ΤΑΚΜΑΝ: Έχουμε τελειώσει και οι δυο το ίδιο πανεπιστήμιο. Γνωριζόμαστε από το 2003.
ΓΡΙΑ: Ποια σχολή έχετε τελειώσει;
ΤΑΚΜΑΝ: Έχουμε τελειώσει Στατιστική και Ασφαλιστική στο ΠΑΠΕΙ. Ο Κινέζος πήρε το πτυχίο στα 4.5 χρόνια και από το 2008 έχει επιστρέψει στην Κίνα.
ΓΡΙΑ: Μπράβο, μπράβο.
ΤΑΚΜΑΝ: Εγώ έχω κάνει και μεταπτυχιακό και τώρα έγινα δεκτός στο πανεπιστήμιο του Southampton για διδακτορικό. Στις 18 Σεπτεμβρίου φεύγω για Αγγλία. Έχω βγάλει ήδη το εισιτήριό μου. Έτσι θα ξεφύγω και από την κρίση.
ΓΡΙΑ: Μπράβο, σας εύχομαι καλή σταδιοδρομία.
ΤΑΚΜΑΝ: Σας ευχαριστώ. Είμαι σίγουρος ότι σε 2-3 χρόνια η Αθήνα θα έχει ερημώσει από Νεοέλληνες και στη στάση θα κάθονται δίπλα σας Πακιστανοί.
ΓΡΙΑ: Όλα τα παιδιά τώρα φεύγουν έξω.
ΤΑΚΜΑΝ: ΔΝΤ, Τρόικα, περικοπές σε μισθούς και συντάξεις, ανεργία, απολύσεις, κτλ. Ποιος νέος θα μείνει με αυτές τις συνθήκες;
ΓΡΙΑ: Τα σκάτωσε εντελώς ο Παπανδρέου.

Μετά από αυτό το διάλογο, κάθισε δίπλα μου ένας γέρος, ο οποίος μου έκανε χαλάστρα. Μόλις κάθισε, άρχισε να εκφράζει τις πολιτικές του απόψεις στη γριά (ο γέρος αυτός υποστήριζε τον Σαμαρά). Έτσι λοιπόν, ξενέρωσα και κάθισα αλλού για να τους αφήσω να τα πουν με την ησυχία τους. Στις 10:36 πμ ήρθε ο Μπάο με το αυτοκίνητό του και πήγαμε για μπάνιο. Η γνωριμία αυτή μου βελτίωσε προσωρινά την ψυχολογία μου και είχε θετική επίδραση στη στύση μου. Έτσι λοιπόν, το βράδυ της Κυριακής βάρεσα μια special μακακία.
Στις 12/09/2011 (ώρα 11:30 πμ) οι γονείς μου φύγανε από το σπίτι (πήγαν στο εξοχικό στην Εύβοια). Στις 12:00 μμ κατέβηκα στο Μοναστηράκι για να αγοράσω κάμερα και μικρόφωνο για το Skype και στις 13:45 επέστρεψα σπίτι. Στις 14:05 άκουσα κλειδιά από τον κάτω όροφο και κατάλαβα ότι η κυρία Νίκη επέστρεψε από τα ΚΑΠΗ. Έτσι λοιπόν, στις 14:06 της τηλεφώνησα. Η τηλεφωνική συνομιλία ήταν η εξής:

ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Εμπρός; Ποιος είναι;
ΤΑΚΜΑΝ: Ο Δημήτρης είμαι. Σε παρακαλώ, μπορώ να έρθω κάτω να σε δω;
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Δεν μπορώ τώρα. Μόλις γύρισα και είμαι πάρα πολύ κουρασμένη. Θα πέσω να ξαπλώσω.
ΤΑΚΜΑΝ: Τουλάχιστον μπορώ να έρθω αύριο;
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Αύριο το πρωί θα κάνω εξετάσεις αίματος και το μεσημέρι θα λείπω.
ΤΑΚΜΑΝ (κλαίγοντας): Σε παρακαλώ πάρα πολύ, θέλω να σε δω, έστω και για λίγο. Τώρα είναι ευκαιρία, γιατί οι γονείς μου λείπουν. Το ξέρεις ότι σε αγαπάω. Την Κυριακή φεύγω και μετά δεν θα έχουμε άλλη ευκαιρία να τα πούμε. Να έρθω κατά τις 16:00;
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Έλα στις 16:00.
ΤΑΚΜΑΝ: Σε παρακαλώ συγχώρεσε με, αν σου δημιουργώ πρόβλημα, αλλά έχω πάρα πολύ μεγάλη ανάγκη να σε δω, πριν φύγω.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Κανένα πρόβλημα δεν μου δημιουργείς. Θα τα πούμε στις 16:00.
ΤΑΚΜΑΝ: Άντε θα τα πούμε. Έλα γεια.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Γεια.

Στις 14:30 έφαγα μεσημεριανό. Κατόπιν, ξάπλωσα για τη μεσημεριανή μου σιέστα και έβαλα το ξυπνητήρι του κινητού μου στις 15:55. Μόλις έπεσα στο κρεβάτι, άρχισα να κλαίω. Από τη μια με στενοχώρησε η ψυχρή συμπεριφορά της κυρίας Νίκης στο τηλέφωνο και από την άλλη είχα αγωνία, αν στις 16:00 θα κατάφερνα να τη δω. Είναι γεγονός ότι μέχρι να σηκωθώ, το δάκρυ μου έτρεχε ποτάμι. Στις 15:55 σηκώθηκα, σκούπισα τα μάτια μου και πήρα τηλέφωνο τον πατέρα μου για να μη με ενοχλήσει την επίμαχη στιγμή. Κατόπιν, πήρα το κινητό και τα κλειδιά μου και στις 15:58 χτύπησα το κουδούνι της κυρίας Νίκης.
Η κυρία Νίκη μου άνοιξε αμέσως και με έβαλε να καθίσω στο σαλόνι. Αυτή κάθισε στον απέναντι καναπέ. Με κέρασε παγωτό, χυμό βατόμουρο και σταφύλια. Της μίλησα για τα σχέδιά μου για την Αγγλία, για την ωραία παραλία της Βάρκιζας, για τη δυσπεψία της 9ης Σεπτεμβρίου (κολύμπησα, ενώ αισθανόμουν το φαγητό στο στομάχι) και για τις δακρύβρεχτες προσευχές, που είχα κάνει για εκείνη τις τελευταίες μέρες. Αυτή μου μίλησε για την αναιμία της και για το εγκεφαλικό του αδερφού της (ευτυχώς θα πήγαινε για εξετάσεις αίματος στις 14 Σεπτεμβρίου, οπότε στις 13 μπορούσα να τη δω). Όταν της μίλησα για τα κλάματα, που είχα ρίξει για εκείνη το τελευταίο διάστημα, μου είπε «Γιατί, γκόμενα με έχεις;». Εγώ τότε της απάντησα «Όχι, αλλά σε θεωρώ πάρα πολύ δικό μου άνθρωπο και σε αγαπάω». Η επίσκεψη διήρκησε μέχρι τις 17:02. Ανανεώσαμε το ραντεβού μας για την Τρίτη 13 Σεπτεμβρίου (15:00 – 17:00). Πριν φύγω, την αγκάλιασα και τη φίλησα σταυρωτά.
Στις 19:00 βγήκα με το Γιοντώ στην πλατεία του αγίου Θωμά. Επιστρέφοντας στο σπίτι, με έπιασε το παράπονο και έκλαιγα επί μια ώρα απαρηγόρητος. Το γεγονός ότι η Τρίτη 13/09/2011 θα ήταν η τελευταία μέρα, που θα μπορούσα να απολαύσω τη συντροφιά και τη στοργή της κυρίας Νίκης, με είχε διαλύσει ψυχολογικά.
Στις 13/09/2011 (ώρα 10:18 πμ) πήγα στο μαγαζί της 2-Hut, για να καθίσουμε παρέα δίπλα-δίπλα μια τελευταία φορά πριν από τη μεγάλη φυγή. Ευτυχώς την πέτυχα μόνη της. Έτσι λοιπόν, πήρα μια καρέκλα και κάθισα δίπλα της για κουβεντούλα και χούφτωμα. Στις 10:21 πμ με πήρε ο Μπάο στο κινητό, για να με ρωτήσει για την κατάληψη στο ΠΑΠΕΙ. Επειδή ο Μπάο είναι δίδυμος, η συζήτηση διήρκησε μέχρι τις 10:28 πμ. Δυστυχώς όμως, μόλις έκλεισα το τηλέφωνο μπήκε στο μαγαζί η Σούλα. Μόλις την είδα, φρίκαρα, ξενέρωσα και απομακρύνθηκα από το μαγαζί της 2-Hut.
Στις 13:30 έφαγα μεσημεριανό και κατόπιν έπεσα για τη μεσημεριανή μου σιέστα. Στις 14:50 πήρα τηλέφωνο τον πατέρα μου για να φύγω από την υποχρέωση και στις 15:05 χτύπησα το κουδούνι της κυρίας Νίκης.
Η κυρία Νίκη μου άνοιξε χωρίς καθυστέρηση και για αρχή καθίσαμε στο σαλόνι ο ένας απέναντι από τον άλλον. Αυτή τη φορά με κέρασε μόνο χυμό βατόμουρο, γιατί το παγωτό είχε σωθεί. Δεν συζητήσαμε κάτι καινούργιο. Ένα μεγάλο μέρος της συζήτησης ήταν γλυκόλογα και ανταλλαγή ευχών. Στις 16:00 αλλάξαμε στέκι και καθίσαμε στην κρεβατοκάμαρά της δίπλα-δίπλα. Είχα κουβαλήσει μαζί μου το Laptop και της έδειξα διάφορες φωτογραφίες με τον Πινόκιο και τον Γύπα. Μέχρι τις 16:45 την αγκάλιαζα συνεχώς, της χούφτωνα τα βραχιόλια, την κοίταζα τρυφερά και της έδειχνα την αγάπη μου. Στις 16:45 μάζεψα το Laptop και στις 16:47 έγινε ο σπαραξικάρδιος αποχαιρετισμός. Πριν φύγω, την αγκάλιασα, την φίλησα και της ευχήθηκα καλά αποτελέσματα για τις εξετάσεις αίματος. Το βράδυ της ίδιας μέρας έκανα μια δακρύβρεχτη προσευχή για την κυρία Νίκη. Ευχαρίστησα την Παναγίτσα, που μου έδωσε την ευκαιρία να απολαύσω την αγάπη και τη στοργή της κυρίας Νίκης πριν φύγω μετανάστης και την παρακάλεσα για την υγεία της κυρίας Νίκης. Αχ ψυχίτσα μου γλυκιά, καρδούλα μου. Σε αγαπάω πολύ, είμαι κοντά σου και δεν θα σε εγκαταλείψω ποτέ.
Στις 14/09/2011 (ώρα 12:47 μμ) πήγα ξανά στο μαγαζί της 2-Hut, για να καθίσουμε παρέα και να απολαύσω μια τελευταία φορά τα ριγκάκια της. Ευτυχώς την πέτυχα μόνη της και έτσι με δέχτηκε για παρέα. Δυστυχώς όμως, στις 12:52 μμ εμφανίστηκε ο γνωστός καρκινοπαθής, ο οποίος στρογγυλοκάθισε. Όχι μόνο δεν έφευγε ο καρκινοπαθής από το μαγαζί, αλλά συνεχώς έμπαιναν πελάτες. Η υπομονή μου ήταν γαϊδουρινή, καθώς ο καρκινοπαθής έφυγε από το μαγαζί στις 13:41. Δεν πέρασε ένα λεπτό και μπήκε στο μαγαζί ο Πακιστανός προμηθευτής της. Ε αυτό ήταν. Η υπομονή έχει και τα όριά της. Αποχαιρέτησα τη 2-Hut και επέστρεψα σπίτι.
Στις 14:08 κατέβηκα στο κέντρο για συνάλλαγμα (ήθελα να μετατρέψω σε λίρες κάποια ευρώ, που είχα). Επέστρεψα στο σπίτι στις 15:12. Στις 15:25 έφαγα μεσημεριανό και αμέσως μετά ξάπλωσα στον καναπέ. Στις 16:12 πήρα τηλέφωνο την κυρία Νίκη, μήπως και είχε χρόνο για κανένα 20λεπτο, να την έβλεπα για τελευταία φορά. Η τηλεδιάσκεψη, που ακολούθησε, ήταν η εξής:

ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Εμπρός; Ποιος είναι;
ΤΑΚΜΑΝ: Ο Δημήτρης είμαι. Με συγχωρείς πάρα πολύ, που σε παίρνω. Ήθελα να σε ρωτήσω, αν έχεις καθόλου χρόνο, έστω και για 10 λεπτά, να σε δω μια τελευταία φορά.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Δεν μπορώ αυτή τη φορά Δημητράκη μου. Σε λίγο θα έρθει η ξαδέρφη μου για να πάμε εκκλησία.
ΤΑΚΜΑΝ: Εντάξει δεν πειράζει. Τα αποτελέσματα των εξετάσεων βγήκαν;
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Όχι Δημητράκη μου, αύριο το μεσημέρι θα βγουν.
ΤΑΚΜΑΝ: Σου εύχομαι καλά αποτελέσματα. Θα σε πάρω τηλέφωνο αύριο για να με ενημερώσεις.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Εντάξει αγάπη μου. Πάρε με όποτε θες. Αν είμαι εδώ, θα το σηκώσω και θα σου μιλήσω.
ΤΑΚΜΑΝ: ΟΚ. Σήμερα το απόγευμα θα βγω στο Παγκράτι και αύριο το πρωί θα κάνω το τελευταίο μου μπάνιο στη Βάρκιζα. Οπότε αυτά. Δεν ήθελα τίποτα άλλο. Θα τα πούμε, επειδή θέλω και εγώ να ετοιμαστώ.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Ναι αγάπη μου.
ΤΑΚΜΑΝ: Έλα γεια.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Γεια.

Σε αυτό το σημείο αξίζει να αναφερθεί ότι οι γονείς μου επέστρεψαν Αθήνα το βράδυ της Τετάρτης. Στις 15/09/2011 το απόγευμα βγήκα με τον Πινόκιο στην Κηφισιά για bowling και για φαγητό. Η βόλτα διήρκησε μέχρι τις 21:35. Στις 21:50 τηλεφώνησα στην κυρία Νίκη από τα Πευκάκια. Η τηλεφωνική συνομιλία, που ακολούθησε, ήταν η εξής:

ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Εμπρός; Ποιος είναι;
ΤΑΚΜΑΝ: Με συγχωρείς πάρα πολύ για την ώρα, που σε παίρνω. Ο Δημήτρης είμαι.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Δεν μπορώ να σου μιλήσω τώρα. Έχω κόσμο στο σπίτι.
ΤΑΚΜΑΝ: Εντάξει. Θα σε πάρω αύριο. Χίλια συγνώμη για την ενόχληση. Θα τα πούμε.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: (έκλεισε το τηλέφωνο).

Μόλις έκλεισα το τηλέφωνο, πήρα το Α8 και μόλις βρήκα θέση σταύρωσα τα χέρια μου για να προσευχηθώ για την αγαπημένη μου κυρία Νίκη. Μετά από όλα αυτά, αποφάσισα στις 16/09/2011 το πρωί να διοργανώσω την αποχαιρετιστήρια στουντιότσαρκα στην περιοχή της Βριλησσού.

Β) ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΣΤΟΥΝΤΙΟΤΣΑΡΚΑΣ
Στις 16/09/2011 (ώρα 10:45 πμ) ξεκίνησα από το σπίτι μου, κουβαλώντας όπως πάντα τη γνωστή μπουρδελότσαντα με του Γύπα τα εννιάμερα. Περπάτησα μέχρι τα δικαστήρια Ευελπίδων, πήρα το λεωφορείο 224 και στις 11:30 πμ έφτασα στην περιοχή της Βριλησσού.
Στις 11:32 πμ χτύπησα το κουδούνι στο αγαπημένο μου στούντιο της οδού Βριλησσού 36. Αμέσως μου άνοιξε η γνωστή, ευγενική και γλυκύτατη υπηρεσία. Μόλις με είδε, με χαιρέτησε εγκάρδια και μου παρουσίασε τη Μόνικα. Η Μόνικα είναι 26 ετών από την Πολωνία, ψιλή, ξανθιά και φυσικά φορούσε ένα πολυκαυλωτικό ριγκάκι και ένα πολυκαυλωτικό βραχιόλι με χάντρες. Χωρίς δεύτερη σκέψη αποφάσισα να τιμήσω τη Μόνικα με το 50ρικο μου.

Γ) ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ
Έτσι λοιπόν, πήγα στο δωμάτιο του έρωτα και έσκασα το 50ρικο στην υπηρεσία, κάνοντας κλασσικά το deal να καθίσουμε παρέα στην κουζίνα για κουβεντούλα και χούφτωμα μετά το sex. Μόλις η υπηρεσία έκλεισε την πόρτα του δωματίου, γδύθηκα, έβγαλα του Γύπα τα εννιάμερα από την μπουρδελότσαντα και ξάπλωσα ανάσκελα για να περιμένω τη Μόνικα. Η αναμονή, αν θυμάμαι καλά, διήρκησε κανένα 5λεπτο. Είναι γεγονός ότι από τις 14/09/2011 η ερωτική μου επιθυμία άρχισε να πέφτει σαν το χρηματιστήριο και τη θέση της πήρε μια ανιδιοτελής Ποσειδώνια αγάπη για όλο τον κόσμο (και ιδιαίτερα για την κυρία Νίκη), μια διαρκής ανάγκη για προσευχή και περισυλλογή και μια στενάχωρη διάθεση. Ο κυριότερος λόγος της στουντιότσαρκας δεν ήταν σαρκικός, αλλά ήταν η ανάγκη μου να δω μια τελευταία φορά αυτή τη γλυκύτατη υπηρεσία και να απολαύσω τη στοργή της.
Μόλις μπήκε η Μόνικα στο δωμάτιο, ακολούθησε ο παρακάτω διάλογος:

ΜΟΝΙΚΑ: Γεια σου μωρό μου.
ΤΑΚΜΑΝ: Γεια.
ΜΟΝΙΚΑ: Τι κάνεις μωρό μου;
ΤΑΚΜΑΝ: Καλά (καλάμια).

Μετά από την παραπάνω σύντομη στιχομυθία, ακολούθησε η ερωτική πράξη, η οποία εξελίχθηκε στις κάτωθι φάσεις:
1η φάση: Τα κλασσικά. Για αρχή, όπως πάντα, της φόρεσα του Γύπα τα εννιάμερα και μου φόρεσε το προφυλακτικό.
2η φάση: Πολυκαυλωτικός χορός (εκτιμώμενη διάρκεια: 2 λεπτά). Στη φάση αυτή χορέψαμε βαλς. Φυσικά της κρατούσα τα χεράκια με πάθος, ενώ το πέος μου έτριβε το αιδοίων της. Κατά τη διάρκεια του χορού σκεφτόμουν την 2-Hut, αλλά η φαντασίωση μου έβγαινε με το ζόρι, γιατί σε δυο μέρες θα έφευγα. Είναι γεγονός ότι εξαιτίας της αρνητικής συναισθηματικής κατάστασής μου, η ενέργειά μου εξαντλήθηκε πρόωρα.
3η φάση: Κλασσική πίπα (εκτιμώμενη διάρκεια: 4 λεπτά). Όταν αισθάνθηκα κούραση από το χορό, ξάπλωσα ανάσκελα και ζήτησα από τη Μόνικα να μου πάρει την κλασσική πίπα. Δεν χρειάζεται φυσικά να διαθέτει κανείς μαντικές ικανότητες, για να προβλέψει, ότι κατά τη διάρκεια της πίπας της κρατούσα με μανία το ελεύθερό της χέρι. Το παράδοξο είναι, ότι εξαιτίας του πάθους μου έγινε ατύχημα, καθώς κάποια στιγμή έσπασε το βραχιόλι και όλες οι χάντρες εκτοξεύτηκαν σε διαφορετικά σημεία του κρεβατιού. Ευτυχώς η Μόνικα δεν θύμωσε μαζί μου και συνέχισε τη δουλειά της κανονικά. Μετά από 1-2 λεπτά, έχοντας στο μυαλό μου τη φούστα και τα κοσμήματα της 2-Hut, έχυσα στο στόμα της Μόνικας.
Μετά την ολοκλήρωση της ερωτικής πράξης, πέταξα το χρησιμοποιημένο προφυλακτικό στα σκουπίδια. Κατόπιν, καθάρισα την επίμαχη περιοχή με 1 υγρό μαντήλι Wet Hankies και έπλυνα τα χέρια μου. Η Μόνικα με τη σειρά της, ντύθηκε, με χαιρέτησε και έκλεισε την πόρτα του δωματίου. Μόλις έφυγε η Μόνικα, ντύθηκα, βόλεψα τα πράγματά μου και κατευθύνθηκα προς την κουζίνα για να απολαύσω τη στοργή της υπηρεσίας.
Με την υπηρεσία κάθισα για 15-20 λεπτά. Συζητήσαμε για την τρίμηνη διαμονή μου στην Αγγλία και για τις τελευταίες εξελίξεις της σχέσης μου με την κυρία Νίκη. Φυσικά, όση ώρα μιλούσαμε, της κρατούσα τα χεράκια και ανταλλάζαμε γλυκόλογα. Η υπηρεσία προσπάθησε να μου μεταδώσει την αισιοδοξία και το κουράγιο της. Ο αποχαιρετισμός συνοδεύτηκε από διευθυντικό sandwich, αγκαλίτσα, ευχές και στοργικά βλέμματα.

Δ) ΑΙΤΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΗΣ ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑΣ
Ούτε από τη Μόνικα, ούτε φυσικά από τη γλυκύτατη υπηρεσία είχα κανένα παράπονο. Σε όλα 10.

Ε) ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Στις 16/09/2011 (ώρα 12:29 μμ) πήρα τηλέφωνο την κυρία Νίκη, για να ενημερωθώ για την κατάσταση της υγείας της και γιατί είχα ανάγκη να ακούσω για μια τελευταία φορά ένα καλό λόγο από το στόμα της. Δυστυχώς όμως, δεν την βρήκα σπίτι. Στις 13:00, στις 13:30 και στις 13:45 επανέλαβα το πείραμα, αλλά το αποτέλεσμα ήταν ανεπιτυχές.
Στις 17/09/2011 (ώρα 10:30 πμ) η μαμά μου πήγε στο κομμωτήριο. Στις 11:00 πμ πήρα τηλέφωνο την κυρία Νίκη, αλλά δεν ήταν σπίτι. Την ξαναπήρα στις 11:19 πμ, στις 11:36 πμ, στις 12:09 μμ, στις 12:24 μμ και στις 13:09, αλλά «Oh shit».
Στις 13:30 η μαμά μου επέστρεψε σπίτι. Επειδή αισθανόμουν πάρα πολύ μεγάλη ανάγκη να μιλήσω στο τηλέφωνο με την κυρία Νίκη και να ακούσω ένα «καλό ταξίδι αγάπη μου», στις 14:05 βγήκα από το σπίτι για να αγοράσω 2 παγωτά Nirvana. Στις 14:08 την πήρα τηλέφωνο και η στιχομυθία, που ακολούθησε, ήταν η εξής:

ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Εμπρός; Ποιος είναι;
ΤΑΚΜΑΝ: Ο Δημήτρης είμαι.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Δεν μπορώ τώρα να σου μιλήσω. Είμαι στο σπίτι με κάτι φίλες.
ΤΑΚΜΑΝ: Ήθελα να ακούσω ένα «καλό ταξίδι» από το στόμα σου, τέλος πάντων.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Τι να κάνουμε;
ΤΑΚΜΑΝ: ΟΚ. Θα σε πάρω το Σάββατο 24 Σεπτεμβρίου από το Southampton. Με συγχωρείς πολύ για την ενόχληση.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: (έκλεισε το τηλέφωνο).

Το γεγονός, ότι δεν μπόρεσα να πετύχω την κυρία Νίκη σε «καλή στιγμή» τις 3 τελευταίες μέρες, με στενοχώρησε αρκετά. Για αυτό το λόγω, ο μεσημεριανός ύπνος του Σαββάτου συνοδεύτηκε από αρκετά δάκρυα.
Το Σάββατο βράδυ δεν μου κόλλησε καθόλου ύπνος. Πότε αναπολούσα ωραίες στιγμές, που έζησα στην Αθήνα εντός του 2011, πότε σκεφτόμουν την κυρία Νίκη, πότε τους φίλους μου, κτλ. Αχ Παναγίτσα μου.
Στις 18/09/2011 από τις 12:02 μμ μέχρι τις 14:02 με πήραν τηλέφωνο ο Μπάο, ο Τρ, τα ξαδέρφια μου, ο θείος μου και η γιαγιά μου για να μου ευχηθούν καλή τύχη στην Αγγλία. Μετά από κάθε τηλεφώνημα, αισθανόμουν συγκίνηση και κυλούσαν δάκρυα από τα μάγουλά μου.
Κατά τη διάρκεια του αεροπορικού ταξιδιού, αισθανόμουν διαρκώς την ανάγκη να δακρύσω, με αποτέλεσμα να χαλάσει το στομάχι μου και να μην μπορέσω να φάω βραδινό.
ΥΓΣ: Σας ευχαριστώ όλους μέσα από την ψυχή μου για τα σχόλιά σας και για τη συμπαράστασή σας. Σας αγαπάω όλους.
Υπογραφή: ΤΑΚΜΑΝ.

Α) ΕΡΩΤΙΚΗ ΑΤΖΕΝΤΑ (31/08/2011 – 10/09/2011)
Στις 31/08/2011 το απόγευμα, κατέβηκα στο ΠΑΠΕΙ για να δω έναν τραγουδιστή φίλο μου. Με τον τραγουδιστή κάθισα από τις 18:45 μέχρι τις 21:00. Κατόπιν, ανηφόρισα την οδό Σωτηρίου Διός, για να βρω ένα απομονωμένο μέρος, ώστε να τηλεφωνήσω στην κυρία Νίκη. Αισθανόμουν έντονα την ανάγκη να ακούσω τη φωνούλα της. Στις 21:11 την πήρα τηλέφωνο. Η συνομιλία, που ακολούθησε, ήταν η εξής:

ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Ναι; Ποιος είναι;
ΤΑΚΜΑΝ: Καλησπέρα. Ο Δημήτρης είμαι.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Α εσύ είσαι (αυτό το είπε με υποτιμητικό τόνο);
ΤΑΚΜΑΝ: Ναι. Γιατί περίμενες τηλέφωνο από κανέναν άλλο;
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Από πολύ κόσμο.
ΤΑΚΜΑΝ: Από πολύ κόσμο; Δηλαδή αυτή τη στιγμή προσπαθούν να σε πάρουν τηλέφωνο καμιά δεκαριά άτομα ταυτόχρονα και εγώ ήμουν αυτός, που κατάφερε και έπιασε γραμμή;
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Ναι, ναι. Εσύ πού είσαι τώρα;
ΤΑΚΜΑΝ: Στον Πειραιά. Έτσι σε πήρα. Ήθελα να σε ακούσω λίγο. Σε αγαπάω και θέλω να τα λέμε πού και πού.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Και εγώ.
ΤΑΚΜΑΝ: Πάντως πολύ χάρηκα το Σάββατο, που κατάφερα να σε δω έστω και για 10 λεπτά κάτω από τόσο αντίξοες συνθήκες. Πραγματικά συγνώμη, που κάθισα τόσο λίγο. Ελπίζω να το χάρηκες και εσύ.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Θα ξαναϊδωθούμε πάλι. Άντε γεια.
ΤΑΚΜΑΝ: Α δεν το κόβω πριν από τις 7 Σεπτεμβρίου.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: (το έκλεισε).

Μετά από αυτή την τηλεφωνική συνομιλία, αισθάνθηκα απίστευτη στενοχώρια. Η συμπεριφορά της μου έδειξε ότι είμαι το τελευταίο άτομο, που θέλει να δει και να ακούσει. Έτσι λοιπόν, το βράδυ της 31ης Αυγούστου έπεσα στο κρεβάτι δακρυσμένος και απογοητευμένος.
Στις 01/09/2011 (ώρα 10:57 πμ) βγήκα από το σπίτι μου για να βγάλω μηνιαία κάρτα για το Σεπτέμβρη. Βγαίνοντας από την πολυκατοικία, είδα λίγα μέτρα πιο πέρα την κυρία Νίκη να κατηφορίζει. Για 100 – 200 μέτρα την ακολούθησα χωρίς να με πάρει χαμπάρι (δεν ήθελα να της μιλήσω και να με δει η μαμά μου από τη βεράντα). Όταν πήγα σε απόσταση ασφαλείας από το σπίτι, της μίλησα. Η στιχομυθία, που ακολούθησε, ήταν η εξής:

ΤΑΚΜΑΝ: Γεια.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Τι κάνεις Δημητράκη μου;
ΤΑΚΜΑΝ: Στενοχωρήθηκα έτσι, όπως μου μίλησες χθες στο τηλέφωνο. Αισθάνθηκα ότι είμαι το τελευταίο άτομο, που θες να δεις και να ακούσεις. Εγώ δεν αισθάνομαι έτσι για σένα. Σε αγαπάω και θέλω να βρισκόμαστε.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Εγώ ποτέ δεν σκέφτηκα τέτοια πράγματα. Εσύ τα βάνεις με το μυαλό σου. Απλά χθες την ώρα, που με πήρες, μου χτυπούσαν τα κουδούνια και δεν μπορούσα να σου μιλήσω.
ΤΑΚΜΑΝ: Κατάλαβα. Σε παρακαλώ συγχώρεσε με για αυτό, που είπα. Θέλω όμως, αν κάποια φορά σε πάρω τηλέφωνο και δεν μπορείς να μιλήσεις, να μου το πεις κατευθείαν.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Εντάξει Δημήτρη μου. Τώρα πάω στα ΚΑΠΗ. Έλα να σε κεράσω καφέ. Εγώ εκεί μέσα είμαι αρχηγός.
ΤΑΚΜΑΝ: Δεν μπορώ να έρθω. Τώρα θα πάω να βγάλω μηνιαία κάρτα και μετά θα επισκεφτώ έναν γιατρό, φίλο του πατέρα μου, για να συνεννοηθεί με τα Αγγλικά πανεπιστήμια. Αυτός είναι Άραβας και παίζει στα δάχτυλα τα Αγγλικά. Αν πάω να συνεννοηθώ εγώ, θα τα θαλασσώσω.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Έλα που σου λέω. Τη μάνα σου φοβάσαι; Γιατί τι θα σου πει;
ΤΑΚΜΑΝ: Σε παρακαλώ συγχώρεσε με, αλλά δεν μπορώ. Θα σε συνοδεύσω μέχρι το ΚΑΠΗ για να δω, πού βρίσκεται.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Στα ΚΑΠΗ έρχεται και η Τασούλα. Την ξέρεις την Τασούλα; Αυτή, που μένει δίπλα σου.
ΤΑΚΜΑΝ: Την ξέρω, αλλά θα προτιμούσα να μην την ξέρω.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Τότε καλύτερα να μην έρθεις.
ΤΑΚΜΑΝ: Μην ανησυχείς. Την άλλη εβδομάδα θα βρω κάποια μέρα και θα έρθω να καθίσουμε σπίτι σου με την ησυχία μας. Αισθάνομαι πάρα πολύ μεγάλη ανάγκη να τα πούμε. Τον Αύγουστο πέρασα αρκετές δυσκολίες. Σου εύχομαι καλό μήνα, καλό φθινόπωρο και να είσαι ευτυχισμένη. Τις στενοχώριες, που πέρασα τον Αύγουστο, δεν θέλω να τις περάσεις ποτέ.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Σε ευχαριστώ πολύ Δημητράκη μου. Σου εύχομαι και σε εσένα ότι καλύτερο και να μη στενοχωριέσαι.
ΤΑΚΜΑΝ: Όταν θα έρθω, θα φέρω και το Laptop για να σου δείξω κάτι βιντεάκια, που τραγουδάω (τα έχω βγάλει με τον Γύπα). Έχουν πολύ πλάκα. Στις 10 Ιουνίου τραγούδησα στην Ακρόπολη και όλοι οι ξένοι τουρίστες με κοιτούσαν περίεργα.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Χαίρομαι να περνάς καλά. Λοιπόν εδώ είναι τα ΚΑΠΗ. Δίπλα στο κτίριο της αστυνομίας.
ΤΑΚΜΑΝ: Έγινε. Θα τα ξαναπούμε. Αν έχω νέο από Αγγλία, θα σε πάρω αμέσως τηλέφωνο.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Στο καλό. Θα τα πούμε.

Μετά από αυτή την τυχαία συνάντηση με την κυρία Νίκη, αισθάνθηκα αγαλλίαση στην ψυχούλα μου, γιατί κατάλαβα ότι αυτή η γυναίκα με αγαπάει και ότι δεν σκέφτεται ποτέ κακά πράγματα. Το βράδυ της 1ης Σεπτεμβρίου έκανα μια δακρύβρεχτη προσευχή για την κυρία Νίκη, γιατί αισθάνθηκα άσχημα, που σκέφτηκα έτσι για εκείνη.
Στις 02/09/2011 (ώρα 13:08) ενημερώθηκα ότι έγινα δεκτός (υπό όρους) για διδακτορικό στο πανεπιστήμιο του Southampton (αντικείμενο: Κοινωνική στατιστική και δημογραφία). Το απόγευμα της ίδιας μέρας βγήκα στα Costa Café στου Ζωγράφου με τη Δανάη και τον Κωστή για να το γιορτάσουμε. Στις 20:20 πήρα το λεωφορείο 608 (ΑΝΩ ΓΑΛΑΤΣΙ – ΑΚΑΔΗΜΙΑ – ΝΕΚΡΟΤΑΦΕΙΟ ΖΩΓΡΑΦΟΥ) για να επιστρέψω. Στις 20:42 κατέβηκα στη στάση «Πανεπιστήμιο» και στις 20:52 κοντοστάθηκα έξω από το ναό της Ζωοδόχου Πηγής για να πάρω τηλέφωνο την κυρία Νίκη για να την ενημερώσω για το ευχάριστο γεγονός. Η τηλεδιάσκεψη, που ακολούθησε, ήταν η εξής:

ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Ναι; Ποιος είναι;
ΤΑΚΜΑΝ: Ο Δημήτρης είμαι. Σε πήρα, γιατί έχω ένα πολύ ευχάριστο νέο.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Μπράβο Δημητράκη μου.
ΤΑΚΜΑΝ: Σε παρακαλώ πολύ, μπορώ να σου μιλήσω;
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Σε ακούω Δημητράκη μου.
ΤΑΚΜΑΝ: Έγινα δεκτός για διδακτορικό στο πανεπιστήμιο του Southampton. Την Τρίτη 6 Σεπτεμβρίου περιμένω απάντηση από το πανεπιστήμιο του Lancaster. Δεν ξέρω, πού θα πάω ακόμα. Το σίγουρο είναι ότι εγκαταλείπω την Ελλάδα και φεύγω μετανάστης.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο χαίρομαι με αυτά, που ακούω. Συγχαρητήρια και σου εύχομαι καλή σταδιοδρομία.
ΤΑΚΜΑΝ: Σε ευχαριστώ πολύ. Η σημερινή μέρα για μένα είναι σαν να πέτυχα στις πανελλήνιες.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Τώρα πού είσαι;
ΤΑΚΜΑΝ: Είμαι κοντά στο Rex και επιστρέφω σπίτι. Θα φέρει ο πατέρας μου γλυκά για να το γιορτάσουμε.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Θα βγείτε έξω;
ΤΑΚΜΑΝ: Όχι. Σπίτι θα το γιορτάσουμε.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Θα φέρεις και τους φίλους σου;
ΤΑΚΜΑΝ: Όχι. Θα το γιορτάσουμε οικογενειακά.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Ωραία.
ΤΑΚΜΑΝ: Κάποια μέρα την άλλη εβδομάδα θα έρθω σπίτι σου, να το γιορτάσουμε και παρέα. Υπολογίζω Αθήνα να είμαι μέχρι τις 26 Σεπτεμβρίου, οπότε έχω όλο το χρόνο να σε δω.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Έλα όποτε θες, αρκεί να είμαι και εγώ σπίτι, γιατί πάω και στη λέσχη.
ΤΑΚΜΑΝ: Πραγματικά πάντως σε ευχαριστώ μέσα από την ψυχή μου για όλα (για την παρέα σου, για την αγάπη σου, για τη συμπαράστασή σου, για τη φιλοξενία σου).
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Έλα βρε Δημήτρη, τίποτα δεν έκανα.
ΤΑΚΜΑΝ: Κάνεις λάθος. Η συμβολή σου όλο τον προηγούμενο μήνα ήταν για μένα πολύ σημαντική. Η Παναγία να σε έχει καλά.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Σε ευχαριστώ.
ΤΑΚΜΑΝ: Οπότε θα τα πούμε. Θα σε ξαναπάρω την άλλη εβδομάδα.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Θα τα πούμε. Έλα γεια.
ΤΑΚΜΑΝ: Γεια.

Στις 04/09/2011 το βράδυ η μαμά μου κανόνισε ραντεβού με τις φίλες της στο κέντρο στις 06/09/2011 (ώρα 12:00 μμ). Το γεγονός αυτό μου δημιούργησε χαρά, γιατί έτσι είχα και άλλη ευκαιρία να απολαύσω την συντροφίτσα και τα χαδάκια της κυρίας Νίκης.
Στις 05/09/2011 από τις 20:30 και μετά είχα φοβερή ταχυπαλμία, γιατί είχα την αγωνία, αν θα κατάφερνα να δω την κυρία Νίκη μέσα στο επίμαχο διάστημα. Το βράδυ της ίδιας μέρας προσευχήθηκα κλαίγοντας στην Παναγίτσα για το θέμα αυτό. Αισθανόμουν πολύ μεγάλη ανάγκη να τη δω.
Στις 06/09/2011 (ώρα 11:30 πμ) έφυγε η μαμά μου από το σπίτι, για να βγει με τις φίλες της. Στις 11:32 πμ με έπιασε κόψιμο από τη συναισθηματική ένταση. Στις 11:40 πμ βγήκα από την τουαλέτα. Κατόπιν, ντύθηκα και κατευθύνθηκα προς το μαγαζί της 2-Hut. Στις 11:54 πμ κοντοστάθηκα έξω από το μαγαζί. Προς απογοήτευσή μου, αντίκρισα έναν αράπη να κάθεται δίπλα στη 2-Hut και να μιλάνε. Κατόπιν, πήγα με τα πόδια μια βόλτα στην Αγίας Ζώνης. Για συμπαράσταση πήρα τηλέφωνο τη Δανάη και τον Βρασίδα. Στις 12:20 μμ επέστρεψα «στον τόπο του εγκλήματος». Δυστυχώς η κατάσταση επιδεινώθηκε. Η 2-Hut ήταν παρέα με τη Σούλα και άλλες δυο φίλες της. Έτσι λοιπόν, αποφάσισα να τα παρατήσω με τη 2-Hut και να επιστρέψω σπίτι.
Στις 12:25 μμ επέστρεψα σπίτι και αμέσως τηλεφώνησα στην κυρία Νίκη. Φυσικά, όπως ήταν αναμενόμενο, η κυρία Νίκη ήταν εκτός σπιτιού. Την ξαναπήρα στις 13:45, στις 14:00 και στις 14:08, αλλά «τζίφος». Στις 14:09 άκουσα κάτι κλειδιά από τον κάτω όροφο και υπέθεσα ότι η κυρία Νίκη επέστρεψε από τα ΚΑΠΗ. Έτσι λοιπόν, αποφάσισα να της τηλεφωνήσω. Στις 14:10 έκανα λαχανιασμένος τον σταυρό μου, μέτρησα από το 60 μέχρι το 1 και την πήρα τηλέφωνο. Η τηλεφωνική συνομιλία, που ακολούθησε, ήταν η εξής:

ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Εμπρός; Ποιος είναι;
ΤΑΚΜΑΝ: Ο Δημήτρης είμαι. Μπορώ να έρθω κάτω να τα πούμε;
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Δεν μπορώ Δημητράκη μου. Μόλις τώρα μπήκα σπίτι και θα ξαναβγώ αμέσως, γιατί συνέβη κάτι έκτακτο.
ΤΑΚΜΑΝ: Σε παρακαλώ πολύ. Έστω και για 10 λεπτά να σε δω. Σε λίγο θα φύγω μετανάστης. Σε αγαπάω και αισθάνομαι την ανάγκη να σε δω. Σήμερα, που η μαμά μου βγήκε με τις φίλες της, μπορώ έρθω. Είναι περιορισμένες οι ευκαιρίες.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Δεν μπορώ τώρα.
ΤΑΚΜΑΝ: Τι ώρα θα γυρίσεις;
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Νομίζω μέχρι τις 15:00 θα έχω έρθει.
ΤΑΚΜΑΝ: Να έρθω κατά τις 15:00 δηλαδή;
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Έλα κατά τις 15:00.
ΤΑΚΜΑΝ: ΟΚ. Θα τα πούμε τότε. Συγχώρεσε με, αν σε έφερα σε δύσκολη θέση.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Κανένα πρόβλημα Δημητράκη μου, θα τα πούμε.
ΤΑΚΜΑΝ: Έγινε.

Έτσι λοιπόν, έβαλα το εγερτήριο του κινητού στις 15:05. Είναι γεγονός ότι από τις 14:10 μέχρι τις 15:00 είχα ξαπλώσει ανάσκελα στον καναπέ και έκλαιγα. Σκεφτόμουν ότι, αν η κυρία Νίκη επέστρεφε 15:30 αντί για 15:00, θα έχανα για δεύτερη φορά την ευκαιρία να απολαύσω τη στοργή της.
Στις 15:05 φόρεσα τις παντόφλες μου, πήρα τα κλειδιά μου, κατέβηκα και της χτύπησα κατευθείαν την πόρτα. Η κυρία Νίκη, επειδή με περίμενε, μου άνοιξε κατευθείαν (χωρίς να ρωτήσει, ποιος είναι). Αυτή τη φορά, καθίσαμε ο ένας απέναντι από τον άλλον στο δεύτερο σαλόνι της, γιατί η κρεβατοκάμαρά της είχε ζέστη. Με κέρασε παγωτό χωνάκι και χυμό βατόμουρο. Συζητήσαμε για το εγκεφαλικό του αδερφού της (τον επισκέφτηκε το πρωί στη Νίκαια), για τα νέα μου σε σχέση με την Αγγλία και για την κατάθλιψη, που αισθανόμουν. Σε αυτό το σημείο αξίζει να αναφερθεί ότι και η κυρία Νίκη δεν αισθανόταν πολύ καλά ψυχολογικά τις τελευταίες μέρες. Η επίσκεψη διήρκησε μέχρι τις 15:37 (εκείνη την ώρα με πήρε τηλέφωνο η μαμά μου και μου είπε ότι ήταν στο ταξί). Πριν φύγω από το διαμέρισμά της, την αγκάλιασα και τη φίλησα σταυρωτά.
Το βράδυ της ίδιας μέρας ευχαρίστησα την Παναγίτσα, που κατάφερα και είδα την κυρία Νίκη, κλαίγοντας από την συγκίνηση. Επιπλέον, παρακάλεσα την Παναγίτσα να γίνει καλά ο αδερφός της, γιατί την κυρία Νίκη την αγαπάω με όλη μου την καρδούλα και δεν θέλω να στενοχωριέται (ανεξάρτητα, που εγώ υποφέρω).
Στις 07/09/2011 εξαιτίας της ασυνέπειας του πανεπιστημίου του Lancaster (μου είχε υποσχεθεί από τις 18 Αυγούστου ότι θα απαντούσε και ακόμα τίποτα), αποφάσισα τελικά να σπουδάσω στο Southampton. Για αυτό το λόγω, συνεννοήθηκα με το Southampton Language College (με e-mail) για να κάνω μαθήματα για το IELTS. Κατόπιν online test, συνεννοηθήκαμε να κάνω μαθήματα από τις 26 Σεπτεμβρίου μέχρι τις 2 Δεκεμβρίου και στις 10 Δεκεμβρίου να δώσω εξετάσεις.
Στις 08/09/2011 το μεσημέρι έκλεισα ένα εισιτήριο με επιστροφή για London Gatwick για μένα (18-09-2011, 15:05, ATH-LGW, EASY JET, 12-12-2011, 09:00, LGW-ATH, EASY JET) και δυο εισιτήρια με επιστροφή για τους γονείς μου (18-09-2011, 15:05, ATH-LGW, EASY JET, 24-09-2011, 15:35, LGW-ATH, EASY JET). Το απόγευμα της ίδιας μέρας, πήγα στο σπίτι του Πινόκιο στην Καλογρέζα για επίσκεψη. Κάθισα με τον Πινόκιο από τις 19:00 μέχρι τις 21:25. Στις 21:42 κατηφορίζοντας με τα πόδια προς τα Πευκάκια, κοντοστάθηκα έξω από μια εκκλησία. Αφού έκανα τον σταυρό μου να μην ξυπνήσω την κυρία Νίκη, την πήρα τηλέφωνο. Ο διάλογος, που ακολούθησε, ήταν ο εξής:

ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Εμπρός; Ποιος είναι;
ΤΑΚΜΑΝ: Ο Δημήτρης είμαι. Πραγματικά συγχώρεσε με, αν σε ξύπνησα, αλλά έχω ένα σημαντικό νέο.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Δεν κοιμάμαι Δημητράκη μου, απλά είμαι ξαπλωμένη.
ΤΑΚΜΑΝ: Έβγαλα εισιτήριο. Θα φύγω για Λονδίνο την Κυριακή 18 Σεπτεμβρίου στις 15:05 με την Easy Jet και θα επιστρέψω την Δευτέρα 12 Δεκεμβρίου. Θα κάνω 10 εβδομάδες μαθήματα στο Southampton Language College και στις 10 Δεκεμβρίου θα δώσω εξετάσεις.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Σε ευχαριστώ πολύ, που με πήρες και μου το είπες. Θα έρθουν και οι γονείς σου μαζί;
ΤΑΚΜΑΝ: Θα έρθουν για να με εγκαταστήσουν, αλλά το Σάββατο 24 Σεπτεμβρίου θα επιστρέψουν Αθήνα.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Καλή σταδιοδρομία σου εύχομαι. Αν μπορείς, πέρνα να σε ξαναδώ, πριν φύγεις.
ΤΑΚΜΑΝ: Τη Δευτέρα 12 Σεπτεμβρίου έχω μεγάλη πιθανότητα να σε ξαναδώ, γιατί οι γονείς μου μάλλον θα πάνε στην Εύβοια. Πραγματικά θέλω και εγώ πάρα πολύ να σε δω, γιατί σε αγαπάω.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Και εγώ σε αγαπάω Δημητράκη μου. Εγγονάκι μου σε έχω.
ΤΑΚΜΑΝ: Ήθελα να σου πω ότι την Τρίτη το βράδυ προσευχήθηκα για τον αδελφό σου. Πραγματικά εύχομαι ολόψυχα να γίνει καλά. Να κάνεις και εσύ την προσευχή σου και να μην χάνεις την αισιοδοξία σου.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Σε ευχαριστώ πολύ.
ΤΑΚΜΑΝ: Σε παρακαλώ συγχώρεσε με, αν κάποιες φορές είμαι πολύ δοτικός. Από αγάπη τα κάνω όλα. Εγώ σου συμπεριφέρομαι ακριβώς, όπως αισθάνομαι.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Μη στενοχωριέσαι Δημητράκη μου. Πού είσαι τώρα;
ΤΑΚΜΑΝ: Καλογρέζα. Επιστρέφω από βόλτα.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Ωραία.
ΤΑΚΜΑΝ: Οπότε θα τα πούμε. Θα σε πάρω τη Δευτέρα.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Έγινε. Τα λέμε.

Στις 09/09/2011 το πρωί κανόνισα με τον Πινόκιο, να πάμε παρέα το Σάββατο 10 Σεπτεμβρίου το απόγευμα μια εορταστική στουντιότσαρκα (αισθανόμουν την ανάγκη να εκτονωθώ, γιατί στην Αγγλία δεν θα είχα τέτοιες ευκαιρίες).

Β) ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΣΤΟΥΝΤΙΟΤΣΑΡΚΑΣ
Στις 10/09/2011 (ώρα 17:30) ξεκίνησα από το σπίτι μου, κουβαλώντας όπως πάντα, την μπουρδελότσαντα με του Γύπα τα εννιάμερα. Στις 18:00 βρέθηκα με τον Πινόκιο στο σταθμό «ΑΤΤΙΚΗ» στο ρεύμα προς Πειραιά, για να πάμε στουντιότσαρκα στα ιδρύματα της περιοχής.
Στις 18:14 χτυπήσαμε το κουδούνι στο στούντιο της οδού Αριστομένους 72. Η τσατσά ήταν αρκετά νέα για τα γούστα μου, φορούσε παντελόνι και ήταν γυμνή από κοσμήματα (έλεος). Η εργαζόμενη κοπέλα τα ίδια σκατά (δεν φορούσε ούτε ένα τρικ-τρικ και ήταν πολύ μωρό στην ηλικία). Στον Πινόκιο άρεσε η κοπέλα και πήρε μαζί της το ελεύθερο στοματικό (τα 50 από τα 70 ευρώ, τα κέρασα εγώ). Όση ώρα έκανε σεξ ο Πινόκιο, εγώ καθόμουν στο σαλόνι, σκεφτόμουν την κυρία Νίκη και αναστέναζα. Στις 18:50 εξήλθα μαζί με τον Πινόκιο από το κτίριο (ο Πινόκιο πέρασε τέλεια).
Από τις 19:00 μέχρι τις 20:00, κάθισα σε ένα εστιατόριο της περιοχής με τον Πινόκιο. Ενώ γευματίζαμε, του εξυμνούσα την αγάπη μου για την κυρία Νίκη και του εξιστορούσα (διανθίζοντας την αφήγηση με multiple choice test) πρόσφατες στουντιοεμπειρίες. Κατόπιν, πήγαμε για ποδαρόδρομο μέχρι την εκκλησία της Αγίας Σοφίας.
Στις 20:17 ο Πινόκιο πήρε τον ΗΣΑΠ για Ηράκλειο και εγώ συνέχισα την στουντιότσαρκα μόνος μου. Στις 20:30 χτύπησα το κουδούνι στο στούντιο της οδού Πιπίνου 118. Εδώ το θέαμα ήταν εντελώς αδιάφορο (και από πλευράς υπηρεσίας και από πλευράς πουτάνας).
Επόμενος σταθμός: Αχαρνών 106. Ο λόγος επίσκεψης ήταν το καλό παρελθόν του εν λόγω οικήματος. Αυτή τη φορά όμως, η κατάσταση ήταν απογοητευτική. Ούτε η υπηρεσία ούτε η εργαζόμενη κοπέλα φορούσαν τρικ-τρικ. Έτσι λοιπόν, σαν νοήμων άνθρωπος, έστριψα αλά Γαλλικά.
Επόμενος σταθμός: Φυλής 104. Εδώ η υπηρεσία φορούσε ένα χρυσό ριγκάκι και παντελόνι. Η μια από τις τρεις εργαζόμενες κοπέλες (η Ελένη από την Αίγυπτο) φορούσε επίσης ένα χρυσό ριγκάκι. Αν και δεν με ξετρέλανε το θέαμα (έχω δει και ωραιότερες υπηρεσίες και πολύ ωραιότερες πουτάνες), αποφάσισα να σκάσω το 50ρικο στην υπηρεσία και να τιμήσω την Ελένη.

Γ) ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ
Έτσι λοιπόν, έσκασα το 50ρικο στην υπηρεσία. Αν και το ριγκάκι της ήταν σχετικά πολυκαυλωτικό, δεν της έκανα τριψ, γιατί εκείνη τη στιγμή σκεφτόμουν την κυρία Νίκη και ήμουν συγκινησιακά φορτισμένος. Κατόπιν, η υπηρεσία έκλεισε την πόρτα του δωματίου. Μετά από αυτό, γδύθηκα, έβγαλα από την μπουρδελότσαντα του Γύπα τα εννιάμερα και περίμενα την Ελένη ξαπλωμένος ανάσκελα.
Η Ελένη είναι μελαχρινή, από την Αίγυπτο, αρκετά λεπτή (χωρίς πιασίματα) και φοράει ένα πολυκαυλωτικό χρυσό ριγκάκι. Για να είμαι ειλικρινής ηλικία δεν ρώτησα, αλλά την κόβω γύρω στα 25. Η αναμονή διήρκησε γύρω στα 10 λεπτά. Μόλις ήρθε, χαιρετηθήκαμε και η σεξουαλική πράξη εκτυλίχτηκε στις ακόλουθες φάσεις:
1η φάση: «Τα κλασικά». Της φόρεσα του Γύπα τα εννιάμερα και μου φόρεσε το προφυλακτικό.
2η φάση: Κλασσική πίπα (εκτιμώμενη διάρκεια: 3 λεπτά). Στη φάση αυτή, εγώ καθόμουν ανάσκελα και η Ελένη μου έπαιρνε την κλασσική πίπα (με καπότα). Εννοείται φυσικά ότι το χέρι, που ήταν ελεύθερο (δηλαδή το χέρι, που δεν κρατούσε το πέος), το κρατούσα με μανία.
3η φάση: Το σεξ του πασά (εκτιμώμενη διάρκεια: 4 λεπτά). Στη φάση αυτή, εγώ ήμουν ξαπλωμένος ανάσκελα και η Ελένη καθόταν καβάλα από πάνω μου. Για να μεγιστοποιήσω την απόδοσή μου κατά τη διάρκεια του σεξ, της κρατούσα και τα δυο τα χεράκια. Η στιγμιαία φαντασίωση, ήταν ότι ήμουν Ιρακινός και ότι κάπνιζα τη διεθνή πίπα με την κυρία Νίκη, βοηθώντας την να αποβιβαστεί από το τρόλεϊ 21. Κατά τη διάρκεια της φάσης αυτής, ξεστόμιζα εκφράσεις, όπως «Dalaman», «Iraq», «Pakistan», «Ahmadabad», «Katmandu», «Lahore», «Dhaka», «Bangladesh», «Nigeria», «Lagos», «Antis Ababa», «Shanghai». Η απάντηση, που έλαβα, ήταν «Αίγυπτος». Κάποια στιγμή, ήρθε ένας πελάτης και ζητούσε την Ελένη. Το γεγονός αυτό αυτομάτως με ξενέρωσε. Για αυτό το λόγω, πρότεινα στην Ελένη την σίγουρη λύση: την μπρούμυτη εκσπερμάτωση.
4η φάση: Μπρούμυτη εκσπερμάτωση (εκτιμώμενη διάρκεια: 30 sec). Μετά την άφιξη του απαιτητικού πελάτη (ρωτούσε την τσατσά, σε πόση ώρα θα τελειώσει), συμφώνησα με την Ελένη να τρίψω το πέος μου στο σεντόνι και να μου κρατάει τα χεράκια. Έτσι λοιπόν, εφαρμόζοντας την «ταχεία» αυτή μέθοδο, το αποτέλεσμα (εκσπερμάτωση) επήλθε σε χρόνο dt.
Μετά την ολοκλήρωση, πέταξα το χρησιμοποιημένο προφυλακτικό στον σκουπιδοτενεκέ και έπλυνα τα χέρια μου στο νιπτήρα. Τέλος, χαιρετήθηκα με την Ελένη. Αφού η Ελένη έκλεισε την πόρτα του δωματίου, ντύθηκα, βόλεψα τα πράγματά μου, χαιρέτησα την τσατσά (τυπικά) και εξήλθα από το κτίριο.

Δ) ΑΙΤΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΗΣ ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑΣ

Εμφάνιση κοπέλας: 8.0.
OK φορούσε ένα πολυκαυλωτικό χρυσό ριγκάκι, αλλά τίποτα παραπάνω. Νέα στην ηλικία, χωρίς πιασίματα, μην τα θέλουμε όλα δικά μας.

Συμμετοχή / διάθεση / υπηρεσίες κοπέλας: 8.0.
Δεν έχω κάποιο συγκεκριμένο παράπονο. Το γεγονός όμως, ότι πήγα σε ώρα και σε μέρα αιχμής, δεν μου επέτρεψε να το ευχαριστηθώ όσο ήθελα.

Χώρος / καθαριότητα χώρου: 10.0.
Όλα στην εντέλεια. Και μπάνιο έχει και νιπτήρα έχει. Μπράβο.

Συμπεριφορά τσατσάς / τσάτσου: 8.0.
OK η τσατσά ήταν ευγενική. Στο τέλος μου πρόσφερε και ένα ποτήρι νερό. Αλλά ποια τσατσά μπορεί να συγκριθεί στην εμφάνιση και στη συμπεριφορά με την κυρία Σταυρούλα; Για πείτε μου, ποια;

Πρόσβαση / Parking: 10.0.
Δεν απέχει και πολύ από τη στάση «Βικτόρια» του ΗΣΑΠ. Εξάλλου λίγο περπάτημα και λίγη γυμναστική δεν κάνουν ποτέ κακό.

Σχέση απόδοσης / τιμής: 8.0.
Νομίζω ότι αυτό προκύπτει από το σύνολο της κριτικής.

Α) ΕΡΩΤΙΚΗ ΑΤΖΕΝΤΑ (20/08/2011 – 29/08/2011)
Στις 22/08/2011 (ώρα 09:50 πμ) πήγα στο μαγαζί της 2-Hut για να αγοράσω ένα μπουκάλι γάλα. Αφού ολοκληρώθηκε η οικονομική συναλλαγή, συζητήσαμε για κανένα πεντάλεπτο τα νέα των θερινών διακοπών (είχα να τη δω από τις 4 Αυγούστου). Στο τέλος τη χαιρέτησα με ένα θερμό διευθυντικό sandwich, δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στο τρίψιμο των τρικ-τρικ. Το βράδυ της ίδιας μέρας, τράβηξα μια special μακακία. Το γεγονός αυτό όμως, δεν με κάλυψε συναισθηματικά. Όλη την ημέρα σκεφτόμουν την κυρία Νίκη. Αυτή τη γυναίκα δεν την αγαπάω μόνο σαρκικά. Την αγαπάω και για την εσωτερική της ομορφιά (είναι άγια γυναίκα). Αισθάνομαι διαρκώς την ανάγκη για τη συντροφιά, τη στοργή και τα χαδάκια της.
Στις 25/08/2011 είχα κανονίσει στις 11:30 πμ να επισκεφτώ την ξαδέρφη μου και τον ανιψιό μου (μένουν Εξάρχεια). Ξεκίνησα από το σπίτι μου στις 10:30 πμ. Στην είσοδο της πολυκατοικίας τράκαρα την κυρία Νίκη εισερχόμενη (δυστυχώς όμως, δεν μπορούσα να της μιλήσω ελεύθερα, γιατί η μαμά μου ήταν σπίτι). Η στιχομυθία, που ακολούθησε, ήταν η εξής:

ΤΑΚΜΑΝ: Γεια.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Γεια σου Δημήτρη. Τι κάνεις;
ΤΑΚΜΑΝ: Καλά (μόλις της το είπα αυτό, έτρεξα προς την εξώπορτα για να μην προδοθούμε).
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Τι έπαθες καλέ;
ΤΑΚΜΑΝ: Θα σε πάρω τηλέφωνο. Δεν μπορώ να μιλήσω τώρα (αυτά της το είπα στη νοηματική).

Αμέσως μετά από τη συνάντηση αυτή, αισθάνθηκα πολύ άσχημα για τη συμπεριφορά μου. Δεν μπορούσα όμως, να κάνω αλλιώς. Στο λεωφορείο 022 συγκράτησα με το ζόρι τα δάκρυά μου (αυτή τη γυναίκα την αγαπάω και δεν θέλω να την στενοχωρώ). Μόλις κατέβηκα στη στάση «Ζωοδόχου Πηγής», πέρασα δίπλα από την εκκλησία και έκανα το σταυρό μου. Παρακάλεσα την Παναγίτσα να με συγχωρέσει η κυρία Νίκη για το γεγονός αυτό και να μη μου κρατήσει κακία. Αμέσως μετά (ώρα 11:20 πμ), αποφάσισα να την πάρω τηλέφωνο (εκείνη τη στιγμή σχεδόν έκλαιγα). Ο διάλογος, που ακολούθησε, ήταν ο εξής:

ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Μπρος. Ποιος είναι;
ΤΑΚΜΑΝ: Σε παρακαλώ, σε παρακαλώ πάρα πολύ να με συχωρέσεις.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Κατάλαβα ποιος είσαι.
ΤΑΚΜΑΝ: Πραγματικά συγνώμη για πριν. Επειδή δεν μπορούσα να σου μιλήσω, σου έκανα νόημα ότι θα σε πάρω τηλέφωνο.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Μη στενοχωριέσαι Δημητράκη μου. Εγώ δεν σε παρεξηγώ.
ΤΑΚΜΑΝ: Ήθελα να σου πω και κάτι άλλο. Αύριο η μαμά μου μάλλον (με 70-80% πιθανότητα) θα βγει βόλτα με τις φίλες της. Θα ήθελα να σε παρακαλέσω, αν σου περισσεύει χρόνος, να με δεχτείς σπίτι σου. Πραγματικά αισθάνομαι πολύ μεγάλη ανάγκη να σε δω. Τον Αύγουστο πέρασα αρκετές δυσκολίες. Θα στα πω από κοντά.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Να έρθεις Δημητράκη μου. Αλλά μετά τις 14:00, γιατί μέχρι τις 14:00 θα είμαι στα ΚΑΠΗ.
ΤΑΚΜΑΝ: Θέλω να ξέρεις ότι σε αγαπάω με όλη μου την ψυχή και σε θεωρώ οικογένειά μου.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Και εγώ σε αγαπάω πολύ Δημητράκη μου, και εγώ σε αγαπάω. Δεν θέλω όμως, να στενοχωριέσαι για μένα.
ΤΑΚΜΑΝ: Τώρα, που λύθηκε η παρεξήγηση, ησύχασα. Μην ανησυχείς. Δεν θα χαθούμε. Ακόμα δεν με έχουν ειδοποιήσει τα αγγλικά πανεπιστήμια, οπότε έχουμε καιρό. Αυτό για κακό το λέω, δεν το λέω για καλό. Τώρα θα έπρεπε κανονικά να βρίσκομαι στο Lancaster και όχι εδώ.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Μην ανησυχείς Δημητράκη μου. Όλα θα γίνουν.
ΤΑΚΜΑΝ: Αυτό πιστεύω και εγώ. Εννοείται ότι όταν θα βρεθούμε, θα πούμε και τα αστεία μας. Όσα προβλήματα και να έχω, δεν χάνω ποτέ το χιούμορ μου.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Καλά κάνεις αγάπη μου.
ΤΑΚΜΑΝ: Η βόλτα της μαμάς μου με τις φίλες της είναι πιθανή, αλλά όχι σίγουρη. Αν αύριο δεν έρθω μέχρι τις 15:00, σημαίνει ότι δεν θα έρθω καθόλου (και καταλαβαίνετε το λόγο).
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Επειδή τώρα θέλω να πάω στα ΚΑΠΗ και με πέτυχες στην εξώπορτα, θα τα πούμε.
ΤΑΚΜΑΝ: Έγινε. Θα τα πούμε από κοντά.

Μετά από το τηλεφώνημα αυτό, αισθάνθηκα αγαλλίαση στην ψυχούλα μου. Ενώ ανέβαινα την οδό Χαριλάου Τρικούπη (κατευθυνόμουν προς το σπίτι της ξαδέρφης μου), φαντασιωνόμουν ότι είχα κουρνιάσει στην αγκαλίτσα της κυρίας Νίκης και της κρατούσα τα χεράκια. Περνώντας απέναντι ένα στενό, κόντεψε να με κόψει αυτοκίνητο από την αφηρημάδα μου. Το περίεργο είναι ότι ο οδηγός με κατάλαβε και φώναξε «ερωτευμένος».
Δυστυχώς η βόλτα της 26ης Αυγούστου αναβλήθηκε για 27/08/2011. Το βράδυ της 26ης Αυγούστου έπεσα δακρυσμένος. Στο κρεβάτι μου έκανα το σταυρό μου και παρακαλούσα την Παναγίτσα να καταφέρω να δω την κυρία Νίκη. Παράλληλα η καρδιά μου χτυπούσε δυνατά και είχα δύσπνοια.
Στις 27/08/2011 (ώρα 11:30 πμ) βγήκε η μαμά μου από το σπίτι για να συναντήσει τις φίλες της στο Σύνταγμα. Στις 11:45 πμ βγήκα από το σπίτι, κατευθυνόμενος προς το μαγαζί της 2-Hut. Στις 11:47 πμ τηλεφώνησα στην κυρία Νίκη, αλλά δεν ήταν σπίτι. Στις 11:50 πμ κοντοστάθηκα έξω από το μαγαζί της 2-Hut (σχεδίαζα να καθίσω για αρχή παρέα με τη 2-Hut και το μεσημέρι να απολαύσω τη συντροφιά και τη στοργή της κυρίας Νίκης). Δυστυχώς όμως, η 2-Hut καθόταν παρέα με τη φίλη της τη Σούλα. Έτσι λοιπόν, αποφάσισα να περπατήσω μέχρι την οδό Αγίας Ζώνης και να επιστρέψω δριμύτερος. Επιστρέφοντας όμως στις 12:25 μμ έξω από το μαγαζί της 2-Hut, διαπίστωσα μετά λύπης ότι η Σούλα ήταν ακόμα εκεί. Αμέσως μετά πήρα τηλέφωνο την κυρία Νίκη, αλλά προφανώς βρισκόταν ακόμα στα ΚΑΠΗ. Έτσι λοιπόν, επέστρεψα σπίτι και έβαλα το ξυπνητήρι του κινητού στις 13:20 για να την ξαναπάρω τηλέφωνο.
Στις 13:10 άκουσα έναν θόρυβο κλειδιών και διαισθάνθηκα ότι η κυρία Νίκη επέστρεψε στο διαμέρισμά της. Έτσι λοιπόν, στις 13:12 της χτύπησα το κουδούνι. Ο διάλογος, που ακολούθησε, ήταν ο παρακάτω:

ΚΟΥΔΟΥΝΙ: Τσίου, τσίου, τσίου.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Ποιος είναι;
ΤΑΚΜΑΝ: Ο Δημήτρης.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Ποιος;
ΤΑΚΜΑΝ: Ο Δημήτρης.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ (μετά το άνοιγμα της πόρτας): Δεν μπορώ τώρα Δημητράκη μου. Σε λίγο θα έρθει ο γιός μου για φαγητό και δεν θέλω να σε δει εδώ. Αν δεν ερχόταν ο γιός μου, θα σου έλεγα να καθίσεις να φάμε παρέα.
ΤΑΚΜΑΝ: Κατάλαβα. Πότε να έρθω; Μέχρι τις 15:30 μπορώ.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Έλα στις 15:30.
ΤΑΚΜΑΝ: ΟΚ. Θα σε πάρω τηλέφωνο πρώτα και άμα είναι έρχομαι.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Εντάξει θα τα πούμε.
ΤΑΚΜΑΝ: Έγινε. Τα λέμε.

Μετά από την πόρτα, που έφαγα, επέστρεψα στο διαμέρισμά μου και έβαλα το ξυπνητήρι του κινητού στις 15:30. Στις 14:30 αισθάνθηκα μια ξαφνική θλίψη (εξαιτίας της κακοτυχίας μου) και ξάπλωσα ανάσκελα στον καναπέ για να κλάψω με την ησυχία μου. Ενώ έκλαιγα, σκεφτόμουν την κυρία Νίκη και σιγοψιθύριζα «Αχ ψυχίτσα μου γλυκιά». Στις 14:45 πήρα τηλέφωνο τη Δανάη, τον Βρασίδα και τον Μπάο για παρηγοριά και αισθάνθηκα λίγο καλύτερα. Στις 15:34 πήρα τηλέφωνο τη μαμά μου για να εντοπίσω το στίγμα της. Μου είπε ότι έψαχνε για ΤΑΧΙ για να επιστρέψει σπίτι. Εγώ της είπα να με ειδοποιήσει, όταν θα φτάσει πλατεία Κυψέλης. Αμέσως μετά, πήρα τηλέφωνο την κυρία Νίκη και μου είπε ότι ήταν ελεύθερη. Έτσι λοιπόν, της χτύπησα το κουδούνι στις 15:37.
Η κυρία Νίκη με κέρασε πορτοκαλάδα και καθίσαμε παρέα στην κρεβατοκάμαρα. Συζητήσαμε για τις καταλήψεις στα Αγγλικά πανεπιστήμια και για τον ανάδρομο Ερμή. Επιπλέον της είπα για την κατάθλιψη και τη μοναξιά, που αισθανόμουν το τελευταίο διάστημα. Επειδή καθόμασταν δίπλα-δίπλα, την αγκάλιαζα συνεχώς, την κοιτούσα με πονεμένο βλέμμα και της υπενθύμιζα διαρκώς την αγάπη μου. Στις 15:47 με ειδοποίησε η μαμά μου ότι έφτασε πλατεία Κυψέλης, οπότε αναγκαστικά επέστρεψα στο διαμέρισμά μου. Στις 15:48 επέστρεψε και η μαμά μου. Πέφτοντας το μεσημέρι για ύπνο, ευχαρίστησα την Παναγίτσα, που μου έδωσε την ευκαιρία να απολαύσω τη συντροφιά της γλυκύτατης γειτόνισσας έστω και για 10 λεπτά.
Στις 28/08/2011 μου είπε ο πατέρας μου, ότι στις 29/08/2011 θα πηγαίναμε για 4ημερο οικογενειακώς στο εξοχικό στην Εύβοια. Εγώ του είπα «Αν δεν έχω δουλειά, θα ακολουθήσω. Αν έχω, πάρε τη μαμά και πηγαίνετε» (έψαχνα να βρω κάποιο πάτημα για να μην έρθω και να απολαύσω για 4 μέρες ελεύθερα και χωρίς πίεση χρόνου την παρέα και τα χαδάκια της κυρίας Νίκης).
Στις 29/08/2011 (ώρα 10:30 πμ) ξεκίνησα από το σπίτι μου για να πάω στο Βρετανικό συμβούλιο (ήθελα κάποιον να τηλεφωνήσει στα Αγγλικά πανεπιστήμια, για να ενημερωθώ σχετικά με την πορεία των αιτήσεών μου). Στις 10:45 πμ είδα την 95χρονη ζητιάνα έξω από το supermarket και κάθισα δίπλα της για 10 λεπτά. Της έσκασα 1 ευρώ και για όλο το 10λεπτο της κρατούσα τα χεράκια. Το γεγονός αυτό αύξησε τη λίμπιντό μου. Η κυρία Νίκη όμως, είναι αναντικατάστατη.
Στις 11:30 πμ έφτασα στο Βρετανικό Συμβούλιο, αλλά ήταν «δώρον-άδωρον» (δεν μπορούσαν να με εξυπηρετήσουν). Έτσι λοιπόν, κανόνισα ραντεβού με τον καθηγητή μου στις 31/08/2011, ώστε να τηλεφωνήσουμε παρέα. Στις 12:19 μμ ενημέρωσα τους γονείς μου, ότι δεν μπορούσα να τους ακολουθήσω και επέστρεψα σπίτι γεμάτος χαρά και θετική ενέργεια. Δυστυχώς όμως, εξαιτίας της έλλειψης χρόνου, η μαμά μου υπαναχώρησε τελευταία στιγμή (ώρα 17:00) και αποφάσισε να μείνει μαζί μου στην Αθήνα. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα, ο μεσημεριανός ύπνος της Δευτέρας να συνοδευτεί από αρκετά δάκρυα.
Στις 19:40 τηλεφώνησα στη γνωστή τσατσά της Βριλησσού 36 (όταν βγήκα έξω για να πάρω παγωτό) και τη ρώτησα αν θα ήταν εκεί την Τρίτη το πρωί. Η απάντησή της ήταν θετική. Έτσι λοιπόν, αποφάσισα στις 30/08/2011 το πρωί να πάω στουντιότσαρκα στη Βριλησσού 36, γιατί αισθανόμουν την ανάγκη από τα χάδια και την ψυχολογική υποστήριξη της υπηρεσίας.

Β) ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΣΤΟΥΝΤΙΟΤΣΑΡΚΑΣ
Στις 30/08/2011 (ώρα 11:00 πμ) ξεκίνησα από το σπίτι μου, κουβαλώντας όπως κάθε φορά, τη γνωστή μπουδελότσαντα με του Γύπα τα εννιάμερα. Αφού περπάτησα μέχρι τα δικαστήρια Ευελπίδων, πήρα το λεωφορείο 224 και στις 11:50 πμ έφτασα στην περιοχή της Βριλησσού.
Αρχικά επισκέφτηκα το στούντιο της οδού Βριλησσού 24. Εδώ η τσατσά ήταν υπερβολικά μικρή για τα γούστα μου, ενώ η εργαζόμενη κοπέλα φορούσε μόνο ένα χρυσό ριγκάκι.
Κατόπιν επισκέφτηκα το στούντιο της οδού Βριλησσού 36 (ώρα άφιξης: 12:00 μμ). Μόλις χτύπησα το κουδούνι, μου άνοιξε η γνωστή γλυκύτατη υπηρεσία και με οδήγησε στο σαλόνι. Επειδή η εργαζόμενη κοπέλα (η Φλώρα) ήταν στο δωμάτιο με πελάτη, κάθισα για κανένα 5λεπτο με την υπηρεσία δίπλα-δίπλα στον καναπέ. Κατά τη διάρκεια της αναμονής, συζήτησα με την υπηρεσία την κατάθλιψη διαρκείας, που είχα κατά τη διάρκεια του Αυγούστου (αχ κυρία Νίκη, αγαπούλα μου γλυκιά, θέλω να σε σφίξω στην αγκαλιά μου). Φυσικά, όσο καθόμασταν παρέα, της κρατούσα τα χεράκια και κάποια στιγμή τη φίλησα στα βυζιά για συναισθηματική στήριξη. Μόλις ολοκλήρωσε η Φλώρα με τον πελάτη, ήρθε στο σαλόνι και συστηθήκαμε. Μόλις την είδα, αποφάσισα να περάσω στο δωμάτιο, καθώς φορούσε ένα πολυκαυλωτικό βραχιόλι και ένα πολυκαυλωτικό ριγκάκι.

Γ) ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ
Έτσι λοιπόν, η υπηρεσία με οδήγησε στο δωμάτιο του έρωτα. Εκεί της έσκασα το 50ρικο και συμφώνησα μαζί της να συζητήσουμε τον πόνο μου για την κυρία Νίκη μετά το sex. Κατόπιν, η υπηρεσία βγήκε από το δωμάτιο και έκλεισε την πόρτα. Ύστερα γδύθηκα, έβγαλα από την μπουρδελότσαντα του Γύπα τα εννιάμερα και περίμενα τη Φλώρα ξαπλωμένος ανάσκελα. Η αναμονή διήρκησε γύρω στα 5-7 λεπτά (αυτό πάει στα θετικά, γιατί σημαίνει ότι η Φλώρα έκανε ντους). Κατά τη διάρκεια της αναμονής, είχα σταυρώσει τα χέρια μου, σκεφτόμουν την κυρία Νίκη και ξεφύσαγα. Η Φλώρα είναι 24 ετών από τη Ρουμανία, ψιλή, ξανθιά και φυσικά φοράει (όπως προανέφερα) πολυκαυλωτικά κοσμήματα.
Μόλις μπήκε η Φλώρα στο δωμάτιο, ακολούθησε η κάτωθι στιχομυθία:

ΦΛΩΡΑ: Γεια σου μωρό μου.
ΤΑΚΜΑΝ: Γεια.
ΦΛΩΡΑ: Τι κάνεις μωρό μου;
ΤΑΚΜΑΝ: Το παλεύω όσο μπορώ. Είμαι ερωτευμένος με μια 80χρονη γειτόνισσα από την πολυκατοικία και τη σκέφτομαι συνέχεια. Δεν μπορώ να τη βγάλω καθόλου από το μυαλό μου. Την αγαπάω πάρα πολύ αυτή τη γυναίκα. Τέλος Ιουλίου και αρχές Αυγούστου, που έλειπε η μαμά μου από το σπίτι, κατέβαινα σχεδόν καθημερινά στο διαμέρισμά της. Τώρα, που είμαστε όλη η οικογένεια εδώ, δεν μπορώ να τη βλέπω. Για αυτό υποφέρω.

Μετά από αυτή τη στιχομυθία, ακολούθησαν τα γνωστά προκαταρκτικά (της φόρεσα του Γύπα τα εννιάμερα και μου φόρεσε το προφυλακτικό). Κατόπιν, ξεκίνησε η ερωτική πράξη, οι φάσεις της οποίας ήταν οι ακόλουθες:
1η φάση: Πολυκαυλωτικός χορός (εκτιμώμενη διάρκεια: 2 λεπτά). Στη φάση αυτή, ενώ χορεύαμε βιενέζικο βαλς, της κρατούσα τα χεράκια και ηδονιζόμουν από τα τρικ-τρικ. Οι φαντασιώσεις ήταν ποικίλες. Εκτός από τη γνωστή πλέον σε όλο το πανελλήνιο φαντασίωση με την κυρία Νίκη, φαντασιωνόμουν ότι ήμουν στο λεωφορείο Ε22 (ΑΚΑΔΗΜΙΑ – ΣΑΡΩΝΙΔΑ EXPRESS) και ότι βρισκόμουν σε ερωτικό τετ-α-τετ με μια γριά με χρυσά κοσμήματα. Τέλος φαντασιωνόμουν ότι κάπνιζα τη διεθνή πίπα στο αεροδρόμιο του Άμστερνταμ. Η Φλώρα όμως, δε με ικανοποίησε πλήρως σε αυτή τη φάση, καθώς το σώμα της απέφευγε διαρκώς το τρίψιμο του πέους. Για να σας δώσω να καταλάβετε, ήταν η μοναδική φορά, που χόρεψα με πουτάνα και ο πούτσος μου δεν κατάφερε να αγγίξει ούτε επιδερμικά το μουνί της.
2η φάση: Άτεχνος φραπές (εκτιμώμενη διάρκεια: 4 λεπτά). Μετά από τον χορό αυτό, είπα στη Φλώρα να ξαπλώσω ανάσκελα και να μου πάρει την κλασσική πίπα. Η Φλώρα όμως, αντί να μου τον πάρει στο στόμα, ξεκίνησε κατευθείαν να μου την παίζει με την πασίγνωστη πλέον σε όλους τους fun του αγοραίου έρωτα τεχνική του άτεχνου φραπέ. Τους λόγους της ανυπακοής δεν θα τους μάθω ποτέ. Πάντως δεν φαινόταν να ξέρει και πολύ καλά Ελληνικά.
3η φάση: Εκσπερμάτωση με τη μέθοδο της τριβής (εκτιμώμενη διάρκεια: 1 λεπτό). Επειδή κατάλαβα ότι με τη συγκεκριμένη γυναίκα δεν είχα ερωτική χημεία, της πρότεινα να ξαπλώσω μπρούμυτα, να τρίψω τον πούτσο μου στο σεντόνι μέχρι να φτύσει το σπέρμα. Έτσι και έγινε. Ενώ εγώ τριβόμουν, της κρατούσα φυσικά και τα δυο τα χεράκια. Εκείνη τη στιγμή φαντασιωνόμουν ότι ήμουν Πακιστανός και ότι είχα στριμώξει την κυρία Νίκη στο 035 παρέα με έναν Νιγηριανό και της κάναμε bic-bic στα βραχιολάκια της. Η εκσπερμάτωση επήλθε σε dt.
Μετά την εκσπερμάτωση, αφαίρεσα το χρησιμοποιημένο προφυλακτικό και το πέταξα στα σκουπίδια. Κατόπιν, καθάρισα την ευαίσθητη περιοχή με ένα υγρό μαντήλι Wet Hankies και έπλυνα τα χέρια μου. Μετά από αυτά, η Φλώρα με χαιρέτησε και εξήλθε από το δωμάτιο. Αφού η Φλώρα έκλεισε την πόρτα, ντύθηκα, βόλεψα τα πράγματά μου, χτενίστηκα και εξήλθα και εγώ με τη σειρά μου.
Βγαίνοντας από το δωμάτιο, κατευθύνθηκα προς την κουζίνα, όπου καθόταν η υπηρεσία μαζί με τη Φλώρα. Εκεί η υπηρεσία μου έδωσε καρέκλα και κάθισα μαζί της για 35 λεπτά. Όλη αυτή την ώρα της εξιστορούσα την γνωριμία μου με την κυρία Νίκη από τις 23 Ιανουαρίου του 2011 μέχρι σήμερα, διανθίζοντάς τη με όλες τις συναισθηματικές και πικάντικες λεπτομέρειες. Φυσικά, ενώ καθόμασταν και συζητούσαμε, της κρατούσα διαρκώς τα χεράκια και την αποκαλούσα «καρδούλα μου». Όταν έβγαλα στην υπηρεσία όλα όσα αισθανόμουν στην ψυχή μου για τη γυναίκα αυτή, τη χαιρέτησα και εξήλθα από το στούντιο. Αν και η εμπειρία με τη Φλώρα ήταν μετριότατη, βγήκα ευχαριστημένος από το στούντιο, γιατί ο λόγος επίσκεψης ήταν η ανάγκη μου για στοργή και ψυχολογική υποστήριξη.

Δ) ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑΣ

Εμφάνιση κοπέλας: 10.0.
Τα κοσμήματά της ήταν πολυκαυλωτικά. Ποιος ασχολείται με το υπόλοιπο πακέτο;

Συμμετοχή / διάθεση / υπηρεσίες κοπέλας: 8.0.
Στην πραγματικότητα της αξίζει χαμηλότερος βαθμός, αλλά επειδή αγαπάω πάρα πολύ την υπηρεσία αυτή, λέω να είμαι επιεικής στη βαθμολογία.

Χώρος / καθαριότητα χώρου: 10.0.
Το έχω αναλύσει σε προηγούμενες κριτικές.

Συμπεριφορά τσατσάς / τσάτσου: 10.0.
Αν της έβαζα χαμηλότερο, θα ήμουν αχάριστος.

Πρόσβαση / parking: 10.0.
Το έχω αναλύσει σε προηγούμενες κριτικές.

Σχέση απόδοσης / τιμής: 8.0.
Νομίζω ότι προκύπτει από το σύνολο της κριτικής.

Α) ΕΡΩΤΙΚΗ ΑΤΖΕΝΤΑ (28/07/2011 – 19/08/2011)
Στις 28/07/2011 (ώρα 13:00) επέστρεψα σπίτι από τη στουντιότσαρκα στη Βριλησσού. Στις 13:20 έκανα ντους και στις 13:50 έφαγα γεμιστά για μεσημεριανό. Στις 14:10 πήρα τηλέφωνο πρώτα τη μαμά μου και ύστερα τον πατέρα μου, για να μπορέσω μετά να απολαύσω τη γλυκύτατη γειτόνισσα (την κυρία Νίκη) με την ησυχία μου. Στις 14:25, στις 14:50, στις 15:05, στις 15:25 και στις 19:00 της χτύπησα το κουδούνι, αλλά δεν κατάφερα να τη βρω σπίτι. Έτσι λοιπόν, στις 19:10 της πέταξα κάτω από την πόρτα τις φωτογραφίες, που την τράβηξα με τη μηχανή του Τηλεκόλλα. Κατόπιν, πήγα βόλτα στο σπίτι του Γιοντώ και στις 23:30 επέστρεψα σπίτι. Αφού γδύθηκα, ξάπλωσα ανάσκελα στον καναπέ και για μισή ώρα περίπου κοίταζα το νταβάνι και έκλαιγα απαρηγόρητος. Αυτό, γιατί την επόμενη μέρα θα επέστρεφε ο πατέρας μου από το χωριό και έτσι δεν θα μπορούσα να απολαύσω τη συντροφιά και τα χάδια της κυρίας Νίκης.
Τη νύχτα της 28ης Ιουλίου το δάκρυ, η ταχυπαλμία και η στύση εναλλάσσονταν ανά τακτά χρονικά διαστήματα, όπως η παλίρροια και η άμπωτης κάτω από τη γέφυρα της Χαλκίδας. Στις 29/07/2011 στις 09:15 πμ σηκώθηκα από το κρεβάτι (αν με είχε πάρει ύπνος για μια ώρα ήταν ζήτημα) και πήρα τηλέφωνο τον πατέρα μου για να τον ρωτήσω, τι ώρα θα έφτανε Αθήνα. Εκείνος μου είπε ότι γύρω στις 13:30 με 14:00 θα έφτανε. Έτσι λοιπόν, ήπια τον καφέ στα βιαστικά, χάζεψα λίγο στο Internet και στις 10:30 πμ χτύπησα εκ νέου στην κυρία Νίκη. Ευτυχώς αυτή τη φορά την πέτυχα σπίτι (ο λόγος, που δεν την πέτυχα στο σπίτι την προηγούμενη μέρα, ήταν επίσκεψη σε γιατρό για το πόδι της). Στην αρχή καθίσαμε στο σαλόνι ο ένας απέναντι από τον άλλον. Με κέρασε γλυκό του κουταλιού καρπούζι, λουκουμάκια και πορτοκαλάδα. Αυτή τη φορά καθίσαμε αρκετή ώρα μαζί και συζητήσαμε πολλά πράγματα (θρησκεία, απεργία των ταξιτζήδων, τα νέα μου και για το διαζύγιό της με τον δεύτερο άντρα της). Στις 12:00 μμ αλλάξαμε στέκι και καθίσαμε δίπλα-δίπλα στην κρεβατοκάμαρά της. Εκεί την αγκάλιαζα τακτικά, της χούφτωνα τα χεράκια και την κοιτούσα με στοργή και αγάπη. Η επίσκεψη διήρκησε μέχρι τις 12:52 μμ (επειδή την πονούσε το πόδι της, δεν πήγε εκείνη τη μέρα στα ΚΑΠΗ – είχα τύχη βουνό).
Το Σάββατο 30 και η Κυριακή 31 Ιουλίου ήταν νεκρές ερωτικά μέρες. Τις νύχτες σκεφτόμουν την κυρία Νίκη και έκλαιγα με μαύρο δάκρυ. Παράλληλα έκανα την προσευχή μου στην Παναγία, να μου δώσει σύντομα την ευκαιρία να την ξαναεπισκεφτώ.
Ευτυχώς, που ο πατέρας μου δεν μένει στο ίδιο σπίτι με εμένα και τη μαμά μου. Έτσι λοιπόν, στις 01/08/2011 βρήκα εκ νέου την ευκαιρία να επισκεφτώ τη συμπαθέστατη γειτόνισσα. Στις 14:35 της χτύπησα το κουδούνι. Αυτή μου άνοιξε και κάθισα στο διαμέρισμά της μέχρι τις 16:29 (κάθε απόγευμα στις 16:30 πάει για καφέ στα ΚΑΠΗ και επιστρέφει στις 18:00). Με κέρασε παγωτό καϊμάκι και πορτοκαλάδα. Στην αρχή καθίσαμε δίπλα-δίπλα στη βεράντα (όπου έπεσε το χούφτωμα) και μετά αυτή ξάπλωσε στο κρεβάτι, γιατί την πονούσε το πόδι της. Εκτός από τα κλασσικά θέματα συζήτησης, αυτή τη φορά μου διηγήθηκε ιστορίες από τη Σουηδία (έχει δουλέψει στη Σουηδία 10 χρόνια).
Στις 02/08/2011 (ώρα 14:30) χτύπησα ξανά το κουδούνι της κυρίας Νίκης (αρχικά είχα συμφωνήσει με τον πατέρα μου ότι στις 1 Αυγούστου θα πηγαίναμε για διακοπές στο εξοχικό στην Εύβοια. Ωστόσο, κάθε μέρα έβρισκα ηλίθια προσχήματα για να πάω πίσω τις διακοπές, γιατί ποτέ στη ζωή μου δεν είχα αισθανθεί τόσο ερωτευμένος). Αυτή μου άνοιξε και η επίσκεψη διήρκησε μέχρι τις 15:45. Με κέρασε, όπως και την προηγούμενη μέρα, παγωτό καϊμάκι και χυμό πορτοκάλι. Αυτή η επίσκεψη ήταν από τις πιο πικάντικες. Στην αρχή καθίσαμε δίπλα-δίπλα στην κρεβατοκάμαρα. Αυτή μου έδειχνε διάφορες οικογενειακές φωτογραφίες και εγώ της έδειξα κάτι συμπληρωματικές φωτογραφίες από την EXPO 2010. Οι αγκαλίτσες και το χούφτωμα στα ριγκάκια της, έσπασαν ρεκόρ. Κατόπιν, καθίσαμε για παρέα στην βεράντα. Αυτή μου διηγούνταν αναμνήσεις από τα νεανικά της χρόνια (πριν φύγει για Σουηδία, ζούσε στην Καρδίτσα) και εγώ της περιέγραφα τα χλιδάτα αεροπλάνα της Emirates (στην πρώτη θέση μπορείς να κοιμηθείς κανονικά σε κρεβάτι), καθώς και αστείες εμπειρίες από το ταξίδι μου στη Shanghai. Εκτός από αυτά της έλεγα, ότι στην Αγγλία θα την σκέφτομαι και θα της τηλεφωνώ 1 φορά την εβδομάδα, για να λέμε τα νέα μας.
Στις 03/08/2011 επισκέφτηκα την κυρία Νίκη από τις 15:15 μέχρι τις 16:27. Η εν λόγω επίσκεψη δεν ήταν πολύ πικάντικη, γιατί αυτή ήταν ξαπλωμένη στο κρεβάτι της, εξαιτίας του ποδιού της. Με κέρασε μόνο πορτοκαλάδα, γιατί το παγωτό είχε σωθεί. Ένα από τα θέματα συζήτησης ήταν το «Πώς βρέθηκε από την Ελλάδα στη Σουηδία για δουλειά, χωρίς να έχει στο πρόγραμμα τη μετανάστευση». Πριν φύγω, μου έδωσε το σταθερό της τηλέφωνο και χαιρετηθήκαμε με αγκαλίτσα και φιλί στο στόμα (στις 04/08/2011 θα έφευγα για διακοπές με τον πατέρα μου). Το βράδυ της ίδιας μέρας έπεσα για ύπνο κλαίγοντας από τη στενοχώρια μου (αυτή τη γυναίκα την αγαπάω, θα ήθελα να βρίσκομαι μαζί της 24 ώρες το 24ωρο, αισθάνομαι μοναξιά).
Στις 04/08/2011 (ώρα 10:30 πμ) πήγα στο μαγαζί της 2-Hut για χούφτωμα και για συντροφιά. Η επίσκεψη διήρκησε μέχρι τις 11:40 πμ. Η παρέα συνοδεύτηκε από συνεχή αγγίγματα στη φούστα της, από σταμπ στα ριγκάκια της και από στοργικές αγκαλίτσες με πονεμένο βλέμμα. Εκτός από την επικαιρότητα και τα επαγγελματικά μου νέα (συνολικά είχα κάνει αιτήσεις για διδακτορικό σε 7 πανεπιστήμια στην Αγγλία), της εμπιστεύτηκα την κατάθλιψη των τελευταίων ημερών, η οποία συνοδευόταν από προσευχές στην Παναγίτσα. Ευτυχώς η 2-Hut είναι «άγια γυναίκα» και μου συμπαραστάθηκε όσο μπορούσε. Στις 11:40 πμ αγόρασα ένα μπουκάλι νερό και χαιρέτησα την 2-Hut με ένα ιδιαίτερο θερμό και συναισθηματικό διευθυντικό sandwich.
Στις 15:15 πήρα τηλέφωνο τη γειτόνισσα, γιατί είχα μια τελευταία ευκαιρία να καθίσω μαζί της μέχρι τις 16:00, καθώς ο πατέρας μου θα με έπαιρνε για να φύγουμε στις 20:00. Η στιχομυθία, που ακολούθησε στο τηλέφωνο, ήταν η ακόλουθη:

ΝΙΚΗ: Εμπρός, ποιος είναι;
ΤΑΚΜΑΝ: Καλησπέρα, ο Δημήτρης είμαι.
ΝΙΚΗ: Γεια σου Δημητράκη μου. Τι κάνεις;
ΤΑΚΜΑΝ: Καλά. Σε πήρα για να σου πω ότι σήμερα έχω μια τελευταία ευκαιρία να σε δω. Με τον πατέρα μου θα φύγω στις 20:00. Να έρθω να καθίσουμε μέχρι τις 16:00;
ΝΙΚΗ: Σε παρακαλώ να μην έρθεις σήμερα. Το πρωί είχα 10 πίεση. Κόντεψα να πεθάνω. Τώρα με πονάει το πόδι μου και είμαι ξαπλωμένη στο κρεβάτι. Έλα αύριο, αν θες.
ΤΑΚΜΑΝ: Μα αύριο δεν θα είμαι εδώ.
ΝΙΚΗ: Που θα πας;
ΤΑΚΜΑΝ: Στο εξοχικό μου στην Εύβοια. Θα επιστρέψω το αργότερο 19 Αυγούστου.
ΝΙΚΗ: Καλό ταξιδιούτσικο να έχεις. Να περάσεις καλά εκεί που πας.
ΤΑΚΜΑΝ: Εγώ λέω να έρθω, να καθίσω για συμπαράσταση. Το ξέρεις ότι σε αγαπάω.
ΝΙΚΗ: Δεν μπορώ αγόρι μου. Συγνώμη. Στις 18:00 θα έρθει ο γιατρός.
ΤΑΚΜΑΝ: Πραγματικά σου εύχομαι ολόψυχα να συνέρθεις και να γίνεις καλά.
ΝΙΚΗ: Σε ευχαριστώ. Άντε θα τα πούμε.
ΤΑΚΜΑΝ: Θα τα πούμε. Με συγχωρείς πολύ για την ενόχληση.

Κλείνοντας το τηλέφωνο, συνέχισα το πλύσιμο των πιάτων (είχα αρχίσει από τις 14:40). Τα δάκρυα, που επακολούθησαν, ήταν ικανά να ξεπλύνουν τα τελευταία μαχαιροπίρουνα. Στις 15:35, που τέλειωσα τη λάτζα, γονάτισα μπροστά από την εικόνα της παναγίας. Η στενοχώρια ήταν τόσο έντονη, που έπαθα 5λεπτη κράμπα. Στις 15:55 έπεσα για μεσημεριανό ύπνο δακρυσμένος.
Από τις 04/08/2011 το βράδυ μέχρι τις 09/08/2011 έμεινα με τους γονείς μου στο εξοχικό στην Εύβοια. Φυσικά αυτές οι μέρες ήταν ερωτικά νεκρές, ενώ η κατάθλιψη με είχε πιάσει μέχρι το κόκαλο. Επειδή όμως είμαι καλός ηθοποιός, φρόντισα ώστε οι γονείς μου να μην καταλάβουν τίποτα.
Στις 09/08/2011 το απόγευμα, με άφησαν οι γονείς μου στην Ιστιαία και εν συνεχεία επέστρεψαν Αθήνα. Στις 10/08/2011 (ώρα 11:47 πμ) πήρα τηλέφωνο την κυρία Νίκη, για να δω αν είναι καλά και για να της δείξω ότι την αγαπάω και τη νοιάζομαι (ευτυχώς ήταν καλά). Στις 11/08/2011 το e-mail μου εκλάπη από hackers και στις 12/08/2011 το πρωί τσακώθηκα με τη γιαγιά μου εξαιτίας ιδεολογικών διαφορών (δεν πιστεύει στα ζώδια και στη βασκανία, όπως πιστεύω εγώ).
Έτσι λοιπόν, την Παρασκευή το απόγευμα επέστρεψα Αθήνα με τα ΚΤΕΛ (ΙΣΤΙΑΙΑ-ΑΘΗΝΑ, ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ: 12/08/2011, ΩΡΑ ΑΝΑΧΩΡΗΣΗΣ: 17:00, ΘΕΣΗ: 29, ΤΙΜΗ ΕΙΣΙΤΗΡΙΟΥ: 16.00 €, ΕΙΔΟΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΟΥ: ΟΛΟΚΛΗΡΟ, ΑΡΙΘΜΟΣ ΕΠΙΒΑΤΩΝ: 01). Στο λεωφορείο καθόμουν μόνος μου. Στο ferryboat από Αιδηψό για Αρκίτσα (ώρα 18:14) προσέγγισα μια 65χρονη γριά, η οποία καθόταν μόνη της και έτρωγε μπισκότα. Η γριά αυτή είχε γκρίζα μαλλιά, φορούσε άσπρη μπλούζα, μπλε φούστα, πρόχειρα παπούτσια και φυσικά ένα σέξι χρυσό ριγκάκι. Επειδή στο λεωφορείο καθόταν μόνη της, κάθισα δίπλα της από την Αρκίτσα μέχρι την Αθήνα. Κατά τη διάρκεια της διαδρομής συζητήσαμε για τις σπουδές μου, για τη διεθνή οικονομική κρίση, για τα ταξίδια μου, για τη σχέση μου με το θεό και για τη βασκανία. Φυσικά, η συζήτηση διανθίστηκε από μπόλικα τρυφερά αγγίγματα στη φούστα και στο ριγκάκι της. Αν και εμφανισιακά δεν μπορεί να συγκριθεί ούτε με σφαίρες με την κυρία Νίκη, η σύντομη αυτή γνωριμία μου ανανέωσε την ερωτική επιθυμία και αποτέλεσε μια τονωτική ένεση στην εν γένει κακή ψυχολογία μου.
Στις 13/08/2011 δημιούργησα ένα καινούργιο e-mail και ενημέρωσα όλα τα πανεπιστήμια στην Αγγλία για την αλλαγή αυτή. Στις 14/08/2011 πήγαμε οικογενειακώς στο εξοχικό μας στην Εύβοια και επιστρέψαμε Αθήνα το βράδυ του Δεκαπενταύγουστου. Στις 16 Αυγούστου αποφάσισα να διοργανώσω την καθιερωμένη στουντιότσαρκα στην περιοχή του Βοτανικού το απόγευμα της 19ης Αυγούστου, με σκοπό να γνωρίσω καμία καινούργια τσατσά και για να βρω μια ευκαιρία να τηλεφωνήσω στην κυρία Νίκη (ήθελα να ακούσω λίγο τη φωνή της).

Β) ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΣΤΟΥΝΤΙΟΤΣΑΡΚΑΣ
Στις 18:50 ξεκίνησα από το σπίτι μου, κουβαλώντας όπως κάθε φορά, την πράσινη συνεδριακή μου τσάντα με του Γύπα τα εννιάμερα. Η διαδρομή, που ακολούθησα, ήταν η εξής:
Κωνσταντινουπόλεως 61 (κλειστό) – Χαλκιδικής 83 (κλειστό) – Κασσάνδρας 3 πάνω – Κασσάνδρας 6 (η τσατσά φορούσε σέξι χρυσά κοσμήματα) – Κασσάνδρας 4Α – Κασσάνδρας 4Β – Κασσάνδρας 4Γ (η τσατσά φορούσε χρυσά ριγκάκια, αλλά εμφανισιακά δεν ήταν κάτι το φοβερό) – Κωνσταντινουπόλεως 80 – Κωνσταντινουπόλεως 92Α – Κωνσταντινουπόλεως 92 – Κωνσταντινουπόλεως 94 – Ιεροφάντων 9 (η τσατσά φορούσε σέξι χρυσά βραχιόλια και φούστα) – Στούντιο Blue - Μεγάλου Αλεξάνδρου 133 – Ιερά οδός 66 – Σπύρου Πάτση 50 – Σπύρου Πάτση 40 – Σπύρου Πάτση 27. Σε όσα στούντιο δεν έχω γράψει κάποιο σχόλιο, σημαίνει ότι η τσατσά εμφανισιακά δεν άξιζε φράγκο (χέστηκα για τις πουτάνες).
Στο στούντιο Fantasy (Ιεροφάντων 9) μόλις είδα την υπηρεσία, αισθάνθηκα την καρδιά μου να χτυπάει από έρωτα. Μόλις η τσατσά έκανε promotion στις πουτάνες (εργάζονταν 2 σε εκείνη τη βάρδια), ακολούθησε η κάτωθι στιχομυθία:

ΤΣΑΤΣΑ: Και οι δυο κοπέλες είναι πολύ καλές στο δωμάτιο. Θα περάσεις με κάποια από αυτές;
ΤΑΚΜΑΝ: Βασικά θα κοιτάξω και τα άλλα κοντινά στούντιο και μετά θα αποφασίσω. Ήθελα όμως να ρωτήσω κάτι:
ΤΣΑΤΣΑ: Παρακαλώ.
ΤΑΚΜΑΝ: Εκτός από την κοπέλα, μου αρέσεις και εσύ. Αν μου κάνεις μια χάρη, θα περάσω στο δωμάτιο και θα γίνω τακτικός πελάτης.
ΤΣΑΤΣΑ: Τι θες; Θέλεις να σε προσέξει περισσότερο η κοπέλα;
ΤΑΚΜΑΝ: Όχι. Θέλω μετά το σεξ να καθίσουμε παρέα δίπλα-δίπλα για κανένα δεκάλεπτο να τα πούμε. Έρχομαι στο στούντιο εξαιτίας ερωτικής απογοήτευσης. Αισθάνομαι την ανάγκη να σου κρατήσω λίγο τα χεράκια.
ΤΣΑΤΣΑ: Καταρχήν να σου πω τα προγράμματα. 50 € το απλό, κτλ.
ΤΑΚΜΑΝ: Εντάξει το απλό θα πάρω. Μετά όμως θα καθίσουμε παρέα;
ΤΣΑΤΣΑ: Αν θες να κάτσεις παραπάνω με την κοπέλα, θα πρέπει να πληρώσεις παραπάνω. Για μια ώρα είναι 200 €.
ΤΑΚΜΑΝ: Όχι δεν εννοώ αυτό. Λέω, αφού τελειώσω το σεξ, να καθίσω παρέα μαζί σου για 10 λεπτά.
ΤΣΑΤΣΑ: Αυτό δεν γίνεται. Έχω δουλειά.
ΤΑΚΜΑΝ: ΟΚ. Φεύγω τότε.
ΤΣΑΤΣΑ: Στο καλό.

Στις 21:00, αφού θέρισα όλα τα στούντιο της περιοχής, πήρα τηλέφωνο την κυρία Νίκη για να την ενημερώσω ότι την άλλη εβδομάδα θα την επισκεφτώ (όταν η μαμά μου βγει με τις φίλες της). Επιπλέον, μου είπε τηλεφωνικώς τα χρόνια πολλά, γιατί στις 20 Αυγούστου είχα γενέθλια.
Συγκρίνοντας τα υπόλοιπα στούντιο, αποφάσισα να τιμήσω το στούντιο της οδού Κασσάνδρας 6, γιατί η τσατσά φορούσε πολυκαυλωτικά χρυσά κοσμήματα και γιατί η μια από τις δυο πουτάνες φορούσε τρικ-τρικ. Στις 21:05 χτύπησα το κουδούνι στο συγκεκριμένο ίδρυμα. Δυστυχώς όμως, η τσατσά ήταν μόνη της (η εργαζόμενη κοπέλα έφυγε πρόωρα).
Κατόπιν χτύπησα το κουδούνι στο στούντιο της οδού Κασσάνδρας 4Γ. Και σε αυτή την περίπτωση δεν στάθηκα τυχερός, γιατί η τσατσά της προηγούμενης βάρδιας είχε αποχωρήσει και στη θέση της εργαζόταν μια, που δεν ικανοποιούσε τα δικά μου στάνταρ.
Ύστερα εντελώς τυχαία, χτύπησα το κουδούνι στο στούντιο της οδού Κασσάνδρας 4Α. Σε αυτή την περίπτωση στάθηκα τυχερός, καθώς η καινούργια τσατσά φορούσε μαύρη φούστα και μπόλικα χρυσά κοσμήματα. Μόλις είδα την μια από τις δυο εργαζόμενες κοπέλες (την Αντριάννα, που φορούσε τρικ-τρικ), αποφάσισα να σκάσω το 50ρικο στην τσατσά και να περάσω στο δωμάτιο του έρωτα.

Γ) ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ
Μόλις έσκασα το 50ρικο στην τσατσά, έγινε μεταξύ μας ο ακόλουθος διάλογος:

ΤΑΚΜΑΝ: Αν μου κάνεις μια χάρη, θα γίνω τακτικός πελάτης εδώ.
ΤΣΑΤΣΑ: Ακούω.
ΤΑΚΜΑΝ: Γύρισα συνολικά καμιά 20αριά στούντιο. Το συγκεκριμένο στούντιο τα κατατρόπωσε όλα. Ο λόγος είναι ότι μου αρέσεις εσύ. Εδώ έρχομαι εξαιτίας ερωτικής απογοήτευσης. Θα ήθελα μετά το σεξ, να καθίσουμε παρέα στο σαλόνι ή στην κουζίνα για κανένα 10λεπτο, να συζητήσουμε και να σου κρατάω τα χεράκια.
ΤΣΑΤΣΑ: Εντάξει θα καθίσουμε όσο θες.
ΤΑΚΜΑΝ: Σίγουρα;
ΤΣΑΤΣΑ: Ναι.
ΤΑΚΜΑΝ: Σε αγαπάω.
ΤΣΑΤΣΑ: Και εγώ.

Φυσικά ο διάλογος αυτός, διανθίστηκε με χούφτωμα στα χρυσά βραχιόλια της τσατσάς και με ένα βλέμμα γεμάτο αγάπη. Αφού η τσατσά έκλεισε την πόρτα του δωματίου, γδύθηκα, έβγαλα από τη συνεδριακή μου τσάντα του Γύπα τα εννιάμερα και έριξα ένα κατούρημα στο μπάνιο.
Μόλις τέλειωσα το κατούρημα, μπήκε η Αντριάννα στο δωμάτιο. Η Αντριάννα είναι 24 ετών από τη Ρουμανία, ξανθιά, σχετικά ψηλή και φοράει ένα πολυκαυλωτικό ριγκάκι και δυο βραχιόλια του κώλου (νεανικά, όχι σαν αυτά, που μου αρέσουν).
Η εμπειρία στο δωμάτιο είχε τις ακόλουθες φάσεις:
1η φάση: Προκαταρκτικά (μου φόρεσε το προφυλακτικό και της φόρεσα του Γύπα τα εννιάμερα).
2η φάση: Κλασσική πίπα. Εγώ ήμουν ξαπλωμένος ανάσκελα και η Αντριάννα μου έπαιρνε την κλασσική πίπα, κατά τη διάρκεια της οποίας της κρατούσα το χέρι με τα περισσότερα κοσμήματα. Φυσικά, ενώ η Αντριάννα με πίπωνε, φαντασιωνόμουν ότι ήμουν στο κρεβάτι με την κυρία Νίκη και ξεστόμιζα εκφράσεις, όπως «Αχ κυρία Νίκη. Σε αγαπάω καρδούλα μου γλυκιά. Θα είμαι πάντα κοντά σου. Δεν θα σε εγκαταλείψω ποτέ. Κάτσε δίπλα μου. Αν δεν αισθάνεσαι καλά, εγώ είμαι εδώ» (φυσικά στην αρχή, της διηγήθηκα την ιστορία, για να μπει στο πνεύμα).
3η φάση: Άτεχνος φραπές. Μετά από 2-3 λεπτά πίπας, αποφάσισε να μου την παίξει με την γνωστή σε όλους τους απανταχού μπουρδελιάρηδες τεχνική του άτεχνου φραπέ. Να υποθέσω ότι βιαζόταν; Δεν ξέρω. Πάντως μετά από 1-2 λεπτά ολοκλήρωσα στο προφυλακτικό (τη στιγμή της ολοκλήρωσης σκεφτόμουν την υπηρεσία με τα χρυσά βραχιόλια).
Μετά την εκσπερμάτωση, αφαίρεσα το χρησιμοποιημένο προφυλακτικό από την περιοχή και το πέταξα στα σκουπίδια. Ύστερα, έβγαλα το πακέτο Wet Hankies από την μπουρδελότσαντα και απολύμανα το επίμαχο σημείο. Η Αντριάννα ντύθηκε, με χαιρέτησε και έκλεισε την πόρτα του δωματίου. Κατόπιν, ντύθηκα, βόλεψα τα πράγματά μου και εξήλθα και εγώ με τη σειρά μου από το «κόκκινο δωμάτιο».
Μόλις βγήκα, ρώτησα την Αντριάννα «που είναι η τσατσά». Δυστυχώς, η τσατσά είχε πάει για φαγητό εκείνη την ώρα και η ώρα επιστροφής ήταν άγνωστη. Έτσι λοιπόν, χαιρέτησα την Αντριάννα για άλλη μια φορά και βγήκα από το στούντιο όχι και πολύ ευχαριστημένος από τη συμπεριφορά της τσατσάς.

Δ) ΑΙΤΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΗΣ ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑΣ

Εμφάνιση κοπέλας: 8.0.
Δε λέω, φορούσε τρικ-τρικ, αλλά δεν τρελάθηκα. Αν δεν θαμπωνόμουν από τα βραχιόλια της τσατσάς, δεν ξέρω αν θα την επέλεγα.

Συμμετοχή / διάθεση / υπηρεσίες κοπέλας: 8.0.
Αρκετά καλή προσπάθεια. Δεν μπορώ όμως, να τη συγκρίνω με τις κοπέλες στη Βριλησσού 36.

Χώρος / καθαριότητα χώρου: 10.0.
Μπανιέρα είχε, καθαρά σεντόνια, μπράβο.

Συμπεριφορά τσατσάς / τσάτσου: 8.0.
Δεν ήταν σωστή η συμπεριφορά της τσατσάς, που πήγε για φαγητό χωρίς να με περιμένει να τελειώσω. Ωστόσο, εξαιτίας της εμφάνισής της λέω για μια φορά να κάνω τα στραβά μάτια. Δεν θα το συγχωρέσω όμως, για δεύτερη φορά. Ότι υπόσχεται, πρέπει να το τηρεί.

Πρόσβαση / Parking: 10.0.
Από τη στάση του μετρό «Κεραμεικός», είναι 7-8 λεπτά με τα πόδια. Χρειάζεται και λίγο περπάτημα, για να χάσουμε τα περιττά κιλά των διακοπών. Όλα ΟΚ.

Σχέση απόδοσης / τιμής: 8.0.
Νομίζω ότι προκύπτει από το σύνολο της κριτικής.

Α) ΕΡΩΤΙΚΗ ΑΤΖΕΝΤΑ (16/07/2011 – 28/07/2011)
Επιστρέφοντας στο σπίτι από τη στουντιότσαρκα της 16ης Ιουλίου, ξαφνικά είδα από το τζάμι του τρόλεϊ τη γνωστή 95χρονη ζητιάνα να κατηφορίζει την οδό Κυψέλης με το μπαστουνάκι της. Αμέσως πάτησα το κόκκινο κουμπί, για να κατέβω στην επόμενη στάση. Αφού κατέβηκα, έτρεξα όσο πιο γρήγορα μπορούσα προς το μέρος της ζητιάνας. Μόλις την είδα, την χαιρέτησα με αγκαλίτσα και διευθυντικό sandwich και καθίσαμε παρέα σε κάτι καρέκλες για 15 – 20 λεπτά. Στην αρχή της έδωσα 1.60 € και μετά πιάσαμε κουβεντούλα. Εννοείται φυσικά, ότι η κουβεντούλα συνοδευόταν από διαρκές χούφτωμα στα ριγκάκια της, τρυφερές αγκαλίτσες και τρίψιμο στην καρδιά. Το γεγονός αυτό μου προκάλεσε μια χαλαρή στύση (γιατί μετά τη στουντιότσαρκα, θέλει λίγο το χρόνο του να συνέρθει εντελώς το πέος).
Πριν πάω στο σπίτι για να κάνω το καθιερωμένο ντους μετά τη στουντιότσαρκα, πέρασα από το μαγαζί της 2-Hut για να πάρω ένα παγωτό Nirvana. Επειδή η 2-Hut ήταν μόνη της και είχε ντυθεί σέξι (γαλαζοπράσινη μπλούζα, μαύρη φούστα με λουλουδάκια, χρυσά ριγκάκια, στραβοπατημένα παπούτσια), της πρότεινα να καθίσουμε δίπλα-δίπλα για κανένα 20λεπτο για παρέα και μετά να πάρω το παγωτό. Έτσι λοιπόν, καθίσαμε για κουβεντούλα από τις 12:32 μμ έως τις 12:52 μμ. Εννοείται φυσικά ότι η συζήτηση διανθίστηκε από στοργικές αγκαλίτσες, αγαπησιάρικο βλέμμα, αναστεναγμούς, χαδάκια στα χεράκια της και αγγίγματα στη φούστα της. Στις 12:52 μμ, αγόρασα το παγωτό και τη χαιρέτησα με ένα ιδιαίτερα θερμό και συναισθηματικό διευθυντικό sandwich.
Το απόγευμα της ίδιας μέρας, πήγα Ιστιαία με τα ΚΤΕΛ (ΑΘΗΝΑ-ΙΣΤΙΑΙΑ, ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ: 16/07/2011, ΩΡΑ ΑΝΑΧΩΡΗΣΗΣ: 16:45, ΘΕΣΗ: 18, ΕΙΔΟΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΟΥ: ΕΠΙΣΤΡΟΦΗΣ, ΤΙΜΗ ΕΙΣΙΤΗΡΙΟΥ: 30.00 €, ΑΡΙΘΜΟΣ ΕΠΙΒΑΤΩΝ: 01). Δυστυχώς η μοναδική σέξι γριά στο λεωφορείο, ταξίδευε με την κόρη της. Έτσι λοιπόν, το ταξίδι ήταν κενό από ερωτικές περιπέτειες.
Στις 19/07/2011 (ώρα 07:00 πμ) επέστρεψα με τα ΚΤΕΛ Αθήνα. Σε αυτό το δρομολόγιο υπήρχαν πολλές γυναίκες για τα γούστα τα δικά μου και του SPEED. Δυστυχώς όμως, δεν μπορούσα να κάνω τίποτα, γιατί ταξίδευα με τη μαμά μου.
Στις 24/07/2011 το μεσημέρι, πήγε η μαμά μου Ιστιαία με τα ΚΤΕΛ. Το βράδυ της ίδιας μέρας, έφυγε και ο πατέρας μου για το χωριό του. Έτσι λοιπόν, ήμουν εντελώς ελεύθερος μέχρι τις 29/07/2011 να φλερτάρω ασύστολα όσες γριές γούσταρα (ο δήθεν λόγος, που δεν ακολούθησα κανέναν, ήταν για να ολοκληρώσω με τη βοήθεια του καθηγητή μου, κάποιες αιτήσεις για διδακτορικά στην Αγγλία).
Στις 25/07/2011 (ώρα 10:32 πμ) πήγα για επίσκεψη στο μαγαζί της 2-Hut. Επειδή ήταν μόνη της, καθίσαμε δίπλα-δίπλα μέχρι τις 11:40 πμ για παρέα. Συζητήσαμε για τα συναισθηματικά σκαμπανεβάσματα, που μου προκαλεί η ενδεχόμενη μετανάστευση, για την αστρολογία (η 2-Hut είναι κριός), για την πίστη μας στο θεό και για την πολιτική επικαιρότητα. Δεν χρειάζεται να είναι κανένας μάντης, για να προβλέψει ότι η εν λόγω συζήτηση συνοδεύτηκε από μπόλικο χούφτωμα.
Στις 11:20 πμ μπήκε στο μαγαζί ένας Πακιστανός προμηθευτής, ο οποίος κοιτούσε την 2-Hut με μπήχτικο βλέμμα και την ακούμπαγε. Εκείνη τον έδιωχνε και του έλεγε «άφησέ με ήσυχη».
Στις 11:40 πμ, αγόρασα ένα μπουκάλι γάλα και δυο παγωτά Nirvana και χαιρέτησα την 2-Hut με ένα πολύ καυτό διευθυντικό sandwich. Η επίσκεψη αυτή σε συνδυασμό με την ιστορία του Πακιστανού, εκτόξευσαν στα ύψη τη λίμπιντό μου.
Στις 14:20 επισκέφτηκα τη ριγκοπούλα γειτόνισσα στο διαμέρισμά της. Μαζί μου είχα φέρει ένα παγωτό Nirvana για κέρασμα και τις 109 φωτογραφίες από το ταξίδι μου στην Αγγλία. Στην αρχή καθόμασταν στο σαλόνι, ο ένας απέναντι από τον άλλον και συζητούσαμε διάφορα θέματα (π.χ. ταξιδιωτικά νέα, σπουδές, πολιτική επικαιρότητα, πίστη στο θεό, αστρολογία). Στις 15:20 έβγαλα από την πράσινη συνεδριακή μου τσάντα το ντοσιέ με τις φωτογραφίες και έτσι την κατάφερα και έκατσε δίπλα μου. Φυσικά, όση ώρα κοίταζε αυτή τις φωτογραφίες και τραγουδούσε το τραγούδι «Ωραία μου κυρία», εγώ την αγκάλιαζα στοργικά και της έκανα διαρκώς σταμπ στα τρικ-τρικ. Η επίσκεψη διήρκησε μέχρι τις 16:10. Το βράδυ της ίδιας μέρας έχυσα μπόλικη ποσότητα χλωρίνης στο βρακί μου.
Στις 26/07/2011 (ώρα 12:40 μμ) βγήκα με μια 48χρονη γραμματέα από το γυμνάσιο για καφέ στα Goody’s στη Βικτώρια. Η γραμματέας αυτή φορούσε τζιν φούστα, ένα χρυσό ρολόι και ένα ασημένιο ριγκάκι. Η διάρκεια της εξόδου ήταν 30 λεπτά, γιατί στις 19:00 θα έπαιρνε το πλοίο για Πάτμο. Αν και το αναμενόμενο ήταν να καυλώσω για πάρτι της, δεν φτιάχτηκα καθόλου. Αυτό, γιατί μπήκα στο τρυπάκι να τη συγκρίνω με τη σέξι 80χρονη γειτόνισσα και η γραμματέας βγήκε “knock out”.
Στις 27/07/2011 (ώρα 14:09) ξαναεπισκέφτηκα τη ριγκοπούλα γειτόνισσα. Μαζί μου είχα φέρει ένα παγωτό Nirvana για δώρο, τη μηχανή του Τηλεκόλλα για να τη βγάλω φωτογραφία και καμιά 200αριά φωτογραφίες από το ταξίδι μου στη Σαγκάη. Στην αρχή με κέρασε γλυκό του κουταλιού καρπούζι, παγωτό καϊμάκι και χυμό πορτοκάλι. Αφού έφαγα καλά-καλά, την έβγαλα 2 φωτογραφίες για να την έχω στο Laptop. Κατόπιν, καθίσαμε στο σαλόνι (σε απέναντι καναπέδες) και τα είπαμε. Στις 15:00 έβγαλα από την μπουρδελότσαντα το ντοσιέ με τις κινέζικες φωτογραφίες και έτσι καθίσαμε δίπλα-δίπλα. Φυσικά, ενώ αυτή απολάμβανε τις φωτογραφίες, τα χαδάκια και οι αγκαλίτσες έπεφταν βροχή. Η επίσκεψη διήρκησε μέχρι τις 15:42, γιατί μετά έπρεπε να πάει στο γιό της. Το απόγευμα της ίδιας μέρας βούρκωσα από τη στενοχώρια μου, επειδή αυτή η απόλαυση ήταν πολύ προσωρινή (έλειπαν οι γονείς μου). Το βράδυ της ίδιας μέρας εκσπερμάτωσα στο βρακί μου κατά τη διάρκεια του ύπνου. Μετά από όλα αυτά, αποφάσισα στις 28/07/2011 να διοργανώσω την καθιερωμένη στουντιότσαρκα.

Β) ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΣΤΟΥΝΤΙΟΤΣΑΡΚΑΣ
Στις 28/07/2011 (ώρα 10:00 πμ) ξεκίνησα από το σπίτι μου για την περιοχή της Βριλησσού, κουβαλώντας μαζί μου την μπουρδελότσαντα με του Γύπα τα εννιάμερα και τις φωτογραφίες της γειτόνισσας (για ερωτικό παιχνίδι). Γύρω στις 10:48 πμ, έφτασα με τα πόδια στην οδό Βριλησσού.
Η διαδρομή, που ακολούθησα, ήταν: Βριλησσού 57 – Βριλησσού 60 (κάτω) – Βριλησσού 60 (πάνω) – Βριλησσού 46 – Βριλησσού 42 – Βριλησσού 36Α – Βριλησσού 24 (κλειστό) – Βριλησσού 36. Αυτή τη φορά αισθανόμουν την ερωτική κατάνυξη με τη ριγκοπούλα (τη σκεφτόμουν συνέχεια κατά τη διάρκεια της διαδρομής, σιγοψιθύριζα «Αχ κυρία Νίκη» και κατά καιρούς δάκρυζαν τα μάτια μου), με αποτέλεσμα όλες οι υπηρεσίες και οι πουτάνες να μου φαίνονται αδιάφορες.
Όταν όμως μπήκα στο στούντιο της οδού Βριλησσού 36 και είδα τη γνωστή γλυκιά υπηρεσία (και σε συνδυασμό με το γεγονός ότι εργαζόταν η Τζίνα με την οποία είχα θετική προϋπηρεσία), αποφάσισα κατευθείαν να περάσω στο δωμάτιο.

Γ) ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ
Μόλις μπήκα στο δωμάτιο του έρωτα, με ακολούθησε η υπηρεσία για λίγα χαδάκια. Κατόπιν, της έσκασα το 50ρικο και μου πρόσφερε 1 ποτήρι νερό, γιατί είχα κορακιάσει από τη ζέστη. Ύστερα, έκλεισε την πόρτα του δωματίου και έφυγε.
Μόλις η υπηρεσία έκλεισε την πόρτα, γδύθηκα και έβγαλα από την πράσινη συνεδριακή μου τσάντα του Γύπα τα εννιάμερα και τις φωτογραφίες της κυρίας Νίκης. Μετά από 1-2 λεπτά αναμονή, ήρθε και η Τζίνα. Μόλις ήρθε, της έδειξα τις σέξι φωτογραφίες της γειτόνισσας, για να καταλάβει ακριβώς τα γούστα μου στις γυναίκες.
Η ερωτική πράξη, είχε τις ακόλουθες φάσεις:
1η φάση: Η Τζίνα μου φόρεσε το προφυλακτικό.
2η φάση: Φόρεσα στην Τζίνα, του Γύπα τα εννιάμερα.
3η φάση: Πολυκαυλωτικός χορός.
Σε αυτό το σημείο αξίζει να αναφερθεί, ότι ενώ χορεύαμε, φαντασιωνόμουν ότι πήδαγα την κυρία Νίκη (τη γειτόνισσα). Για αυτό το λόγω, κατά τη διάρκεια του χορού ξεστόμιζα εκφράσεις, όπως «Αχ κυρία Νίκη. Ψυχούλα μου γλυκιά. Δεν θέλω να στενοχωριέστε. Σας αγαπάω με όλη μου την καρδούλα» ή «Αχ κυρία Νίκη. Χθες το βράδυ σας σκεφτόμουν και βούρκωσα. Ήθελα να βάλω τα κλάματα» ή «Κυρία Νίκη. Σας παρακαλώ. Μην δίνετε το χέρι σας σε αυτό τον αράπη». Φυσικά, η Τζίνα με τη σειρά της, προσπαθούσε να υποδυθεί την κυρία Νίκη, λέγοντας για παράδειγμα «Και εγώ σε αγαπάω μωρό μου, και εγώ σε αγαπάω» ή «Θέλω τον αράπη».
4η φάση: Άτεχνος φραπές.
Μετά το χορό, η Τζίνα προσπάθησε να μου την παίξει με την γνωστή σε όλους τους στουντιάκηδες τεχνική του άτεχνου φραπέ.
5η φάση: Κλασσική πίπα.
Σε αυτή τη φάση, ήμουν ξαπλωμένος ανάσκελα και η Τζίνα μου πήρε την κλασσική πίπα (με καπότα). Κατά τη διάρκεια της πίπας, φαντασιωνόμουν ότι πήδαγα την Ματίνα (την 2-Hut).
6η φάση: Εκσπερμάτωση στα μπρούμυτα.
Μετά την πίπα, για να επισπεύσω την διαδικασία, της πρότεινα να ξαπλώσω μπρούμυτα, να τρίψω τον πούτσο μου στα σεντόνια (εννοείται με προφυλακτικό) μέχρι να φτύσει το σπέρμα. Έτσι και έγινε. Εννοείται φυσικά ότι, ενώ τριβόμουν, της κρατούσα τα χεράκια σφιχτά. Μετά από 1-2 λεπτά (yes, yes, yes) έχυσα στο προφυλακτικό. Σε αυτό το σημείο αξίζει να αναφερθεί, ότι ο πούτσος μου κατά την εκσπερμάτωση βρισκόταν σε απόσταση αναπνοής από τις φωτογραφίες της κυρίας Νίκης.
Αφού πέταξα στα σκουπίδια το χρησιμοποιημένο προφυλακτικό, έβγαλα από την μπουρδελότσαντα τα υγρά μαντήλια Wet Hankies, για να καθαρίσω την ευαίσθητη περιοχή. Μετά από αυτά, η Τζίνα ντύθηκε, με χαιρέτησε και εξήλθε από το δωμάτιο. Αφού η Τζίνα έκλεισε την πόρτα, έπλυνα τα χέρια μου, ήπια και άλλο ένα ποτήρι νερό, ντύθηκα, βόλεψα τα πράγματά μου και βγήκα από το δωμάτιο.
Βγαίνοντας από το δωμάτιο, είδα την ευγενέστατη και γλυκιά υπηρεσία, η οποία μου πρότεινε να έρθω στην κουζίνα, για να τα πούμε με την ησυχία μας. Έτσι λοιπόν, καθίσαμε παρέα με την υπηρεσία και την Τζίνα για 15-20 λεπτά και συζητήσαμε για τα ερωτικά μου νέα και για διάφορα άλλα θέματα (όπως η αστρολογία). Εννοείται βέβαια, ότι κατά τη διάρκεια της κουβεντούλας, χούφτωνα συνέχεια τα χεράκια της υπηρεσίας.
Κάποια στιγμή μπήκε κάποιος πελάτης, και έτσι χαιρετήθηκα με την υπηρεσία και εξήλθα από το κτίριο. Εδώ αξίζει να σημειωθεί, ότι στο τέλος η υπηρεσία με αγκάλιασε και με φίλησε σταυρωτά.

Δ) ΑΙΤΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΗΣ ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑΣ
Όσον αφορά την υπηρεσία: 10 με τόνο. Μην είμαστε και αχάριστοι.
Όσον αφορά την Τζίνα: 10. Έκανε ότι μπορούσε για να με ευχαριστήσει και να με κάνει να περάσω καλά. Η αιτία της καθυστερημένης εκσπερμάτωσης, ήταν η πρόσφατη μακακία το βράδυ της Τετάρτης.

Ε) ΤΩΡΙΝΗ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ
Αχ κυρία Νίκη. Σήμερα το απόγευμα πρήστηκαν τα μάτια μου από το πολύ το κλάμα. Αχ θεέ μου. Μακάρι να την ξαναδώ. Την αγαπάω σαν τρελός. Την αγαπάω!!!!

Α) ΕΡΩΤΙΚΗ ΑΤΖΕΝΤΑ (30/06/2011 – 16/07/2011)
Στις 30/06/2011 (ώρα 11:00 πμ) πήγα στη μεταφραστική υπηρεσία του υπουργείου εξωτερικών (Αρίωνος 10), για να δώσω το πτυχίο Mittelstufe για μετάφραση από τα Γερμανικά στα Αγγλικά. Κατόπιν πήγα μέχρι την Ομόνοια με τα πόδια, με την προσδοκία ότι θα ξαναδώ την 70χρονη ζητιάνα με τα τρικ-τρικ. Πράγματι στις 11:45 πμ, εντόπισα την ζητιάνα στο κλασσικό σημείο. Κάθισα λοιπόν δίπλα της και της έσκασα 2.50 € με τρεμάμενα χέρια. Κατόπιν της χούφτωσα λίγο το χεράκια της (αυτή τη φορά ήταν πιο δεκτική στο χούφτωμα) και την έκανα με ελαφρά πηδηματάκια. Εννοείται φυσικά ότι το εν λόγω γεγονός, μου προκάλεσε προσωρινό παροξυσμό.
Στις 01/07/2011 (μερική έκλειψη ηλίου στον καρκίνο) το μεσημέρι, κατέβηκα στο ΠΑΠΕΙ για να πάρω κάτι συστατικές επιστολές για διδακτορικό στην Αγγλία. Στις 18:23 πήρα το λεωφορείο 040 (Πειραιάς – Σύνταγμα) για να επιστρέψω. Πίσω από την δεύτερη πόρτα του λεωφορείου, καθόταν μια 70χρονη στο παράθυρο. Η γριά αυτή φορούσε μωβ φούστα, πράσινη μπλούζα και φυσικά σέξι χρυσά ριγκάκια. Δίπλα της καθόταν ένας χοντρός κύριος με γένια. Στη στάση «Οίκος Τυφλών» κατέβηκε ο ανεπιθύμητος διπλανός. Φυσικά αντέδρασα αστραπιαία και κάθισα αμέσως δίπλα στο αντικείμενο του πόθου μου. Στις 18:50 (μετά από 2-3 στάσεις) ξεκίνησε γνωριμία με τη γριά αυτή. Ένα σημαντικό απόσπασμα της στιχομυθίας, που είχαμε μεταξύ μας είναι το ακόλουθο:

ΛΕΩΦΟΡΕΙΟ: Απότομο φρενάρισμα.
ΓΡΙΑ: Τον είδες τον ταξιτζή πώς έτρεχε;
ΤΑΚΜΑΝ: Ναι, ναι. Είναι μερικοί ταξιτζήδες, που νομίζουν ότι τρέχουν σε ράλι αυτοκινήτων. Μου έχει τύχει και εμένα.
ΓΡΙΑ: Ευτυχώς, που είμαστε καθιστοί.
ΤΑΚΜΑΝ: Δε λες;
ΓΡΙΑ: (μορφασμός Γύπα).
ΤΑΚΜΑΝ: Σήμερα έχει πολύ ζέστη. Έχω σκάσει.
ΓΡΙΑ: Λένε ότι θα αυξηθεί και άλλο η θερμοκρασία.
ΤΑΚΜΑΝ: Από την άλλη βέβαια, καιρός είναι. Ο Ιούνιος ήταν αρκετά ανοιξιάτικος.
ΓΡΙΑ: Ο άντρας μου είναι συνταξιούχος ναυτικός. Τόσα χρόνια δούλεψε για να φτιάξουμε ένα σπίτι και τώρα πρέπει να πληρώσουμε τεκμήρια. Αυτή η κυβέρνηση τα έκανε θάλασσα. Άντε να μην πω τώρα καμία βαριά κουβέντα.
ΤΑΚΜΑΝ: Ο κόσμος ψήφισε ΠΑΣΟΚ, αλλά στην πραγματικότητα μας κυβερνάει το ΔΝΤ και η Τρόικα.
ΓΡΙΑ: Ψήφισα εγώ την Τρόικα; Δεν κατάλαβα.
ΤΑΚΜΑΝ: Όχι.
ΓΡΙΑ: Έφταιξα εγώ σε τίποτα; Γιατί να μου πετσοκόβουν την σύνταξη; Μήπως εγώ τα έφαγα;
ΤΑΚΜΑΝ: Και στη μαμά μου, της έκοψαν 1.000 ευρώ. Αντί να παίρνει σύνταξη 3.000 ευρώ, παίρνει 2.000 ευρώ.
ΓΡΙΑ: Τι δουλειά έκανε η μαμά σου;
ΤΑΚΜΑΝ: (Απόρρητο).
ΓΡΙΑ: Οι 300 στη βουλή τρώνε με χρυσά κουτάλια. Ο λαός την πληρώνει.
ΤΑΚΜΑΝ: Δυστυχώς έτσι είναι.
ΓΡΙΑ: Εγώ τώρα πάω στο Σύνταγμα για να διαδηλώσω με τους αγανακτισμένους πολίτες. Κοίτα εδώ τι γράφω στο πανό.
ΤΑΚΜΑΝ: Μπράβο, μπράβο.
ΓΡΙΑ: Έχω και αυτό το πανό.
ΤΑΚΜΑΝ: Καλό. Ελπίζω όλες αυτές οι διαδηλώσεις να έχουν αντίκρισμα. Οι αστρολόγοι το είπαν. Από τις 12 Μαρτίου, που μπήκε ο ουρανός στον κριό, ο κόσμος θα ξεσηκωθεί. Και έτσι έγινε. Διαδηλώσεις στην Ισπανία, διαδηλώσεις εδώ, ο αραβικός κόσμος ξεσηκώθηκε. Όλα αυτά είναι αποτελέσματα πλανητικών επιρροών. Ο ουρανός στο κριό θα μείνει μέχρι τις 6 Μαρτίου του 2019.
ΓΡΙΑ: Για αυτά από πού ενημερώνεσαι; Από το Internet;
ΤΑΚΜΑΝ: Ναι. Πάντως πιστεύω ότι η καλύτερη απάντηση των νέων στο μνημόνιο, είναι η φυγή στο εξωτερικό. Κάνω τα χαρτιά μου για διδακτορικό στο Lancaster της Αγγλίας και ψάχνω ταυτόχρονα δουλειά στην Κύπρο. Ότι από τα δυο κάτσει πρώτο.
ΓΡΙΑ: Στην Κύπρο καλά είναι.
ΤΑΚΜΑΝ: Έχει και η Κύπρος κάτι προβλήματα με τις τράπεζες, αλλά το χάλι το δικό μας δεν το έχει. Πάντως είναι πολλοί οι νέοι, που μεταναστεύουν στο εξωτερικό. Στο μεταφραστικό τμήμα του υπουργείου εξωτερικών, που πήγα κάτι πτυχία για μετάφραση στα Αγγλικά, είδα μια 18χρονη κοπέλα με απολυτήριο λυκείου 18,9. Η κοπέλα αυτή απαξίωσε να σπουδάσει στα ελληνικά πανεπιστήμια και έκανε αιτήσεις για Αγγλία.
ΓΡΙΑ: Μπράβο το κοριτσάκι.
ΤΑΚΜΑΝ: Ένας ταξιτζής μου είπε ότι η ανιψιά του πήγε στην Ολλανδία για μεταπτυχιακό. Εκεί μετά από 2 μήνες, της βρήκαν δουλειά. Της είπαν ότι θα δουλεύει 4 ώρες την εβδομάδα και θα πληρώνεται 1.600 ευρώ το μήνα, για να μπορεί να πληρώνει τα δίδακτρα.
ΓΡΙΑ: Μπράβο στην κοπέλα. Έχω ζήσει και εγώ τη μετανάστευση, αλλά δεν άντεξα για πολύ μακριά από την Ελλάδα.
ΤΑΚΜΑΝ: Αχ μακάρι να με πάρουν στην Κύπρο. Η Λάρνακα απέχει αεροπορικώς 1 ώρα και 40 λεπτά από την Αθήνα και 1 ώρα και 15 λεπτά από το Ηράκλειο της Κρήτης. Θα μπορώ να έρχομαι στην Ελλάδα, όποτε θέλω.
ΓΡΙΑ: Εγώ είμαι νησιώτισσα. Είμαι από την Κάρπαθο. Εσύ από πού είσαι;
ΤΑΚΜΑΝ: Από Ιστιαία Ευβοίας.
ΓΡΙΑ: Είμαστε και οι δυο νησιώτες λοιπόν.
ΤΑΚΜΑΝ: Την Τετάρτη πάντως, που ψηφίστηκε το μεσοπρόθεσμο, πρέπει να έγινε χαμός στο κέντρο. Ακόμα και στο μετρό του Συντάγματος έριξαν χημικά. Και αυτά τα χημικά διαχέονται στην ατμόσφαιρα. Δεν ξέρω γιατί, αλλά εκείνη τη μέρα αισθανόμουν διαρκώς μια ανεξήγητη θολούρα και νύστα.
ΓΡΙΑ: Μη συζητάς τι έγινε την ημέρα αυτή.

Το παραπάνω είναι ένα αντιπροσωπευτικό απόσπασμα φυσικά και όχι ολόκληρη η συζήτηση στο λεωφορείο. Στο Σύνταγμα κατεβήκαμε και οι δυο (ώρα άφιξης: 19:23). Πριν αποχωριστούμε, την χούφτωσα στην πλάτη της, την κοίταξα με το βλέμμα της εγκαταλελειμμένης γάτας, που αποζητά επειγόντως φροντίδα και στοργή και της είπα «Χάρηκα πολύ για τη γνωριμία». Εκείνη μου είπε «Να πας στο καλό» και έφυγε βιαστικά. Το γεγονός αυτό μου προκάλεσε δίωρη στύση και φυσικά αποτέλεσε αφορμή για νυχτερινή εκσπερμάτωση.
Από τις 3 έως τις 9 Ιουλίου ήμουν με τους γονείς μου στη Σλοβακία, γιατί είχα να παρουσιάσω μια εργασία και ένα poster σε ένα διεθνές συνέδριο Στατιστικής. Φυσικά το διάστημα αυτή η στύση μου απουσίαζε με κανονική άδεια.
Στις 12/07/2011 στις 19:45 βγήκα για καφέ με τον Γιοντώ, τον Τρ και τον Βρασίδα στο Θησείο. Στην επιστροφή πήρα το λεωφορείο 035 (Άνω Κυψέλη – Πετράλωνα – Ταύρος) από την πλατεία Λαυρίου για πλατεία Κυψέλης (ώρα: 22:35). Στην αριστερή τετράδα των πίσω καθισμάτων (παράθυρο), καθόταν μια 70χρονη γριά. Η γριά αυτή φορούσε μια σέξι φούστα με λουλουδάκια, άσπρη μπλούζα και φυσικά ένα χρυσό ριγκάκι. Αν και η φάτσα της ήταν επιθετική, καύλωσα με τη φούστα και το ριγκάκι της. Δίπλα της καθόταν μια 20χρονη κοπέλα (χάλια, ρε παιδιά πραγματικά πείτε μου, τι σας αρέσει σε αυτά τα μωρά). Στη στάση «Ιθάκης» κατέβηκε η κοπέλα. Αμέσως έκατσα δίπλα στη γριά (η οποία μου κράτησε το χέρι για να στηριχτώ, γιατί τα πόδια μου έτρεμαν από τη στύση). Η γριά προηγουμένως παραπονιόταν για τον κλιματισμό (κρύωνε). Έτσι λοιπόν, άρπαξα την ευκαιρία και της έπιασα αμέσως την κουβέντα. Στο σημείο αυτό θα παραθέσω τον διάλογο, που ακολούθησε:

ΤΑΚΜΑΝ: Εγώ πιστεύω ότι φταίει το μέγεθος του λεωφορείου (είναι πολύ μικρό). Σε λεωφορεία, όπως είναι το 608, διαχέεται ο κλιματισμός.
ΓΡΙΑ: Εκεί, που είναι ο οδηγός, έχει την ίδια θερμοκρασία; Δε νομίζω. Μας πάγωσε.
ΤΑΚΜΑΝ: Φαντάζομαι και εγώ ότι θα το έχει σε πιο ψηλή θερμοκρασία.
ΓΡΙΑ: Είμαστε γέροι άνθρωποι. Θα αρρωστήσουμε. Αλλά και οι νέοι κινδυνεύετε.
ΤΑΚΜΑΝ: Γιατί εμείς από ατσάλι είμαστε; Και ιώσεις κολλάω εύκολα και από αλλεργική ρινίτιδα πάσχω. Δεν έχω καλή άμυνα.
ΓΡΙΑ: Θα έπρεπε ο οδηγός να είναι πιο υπεύθυνος.
ΤΑΚΜΑΝ: Κανένας δεν αναλαμβάνει τις ευθύνες του σε αυτή τη χώρα.
ΓΡΙΑ: Ψέματα;

Μετά από αυτή τη σύντομη γνωριμία, το λεωφορείο έφτασε στην Πλατεία Κυψέλης, όπου κατέβηκα. Όλη αυτή η γνωριμία αποτέλεσε αφορμή για νυχτερινή εκσπερμάτωση.
Στις 13/07/2011 (ώρα 10:30 πμ) πήγα στο μαγαζί της 2-Hut, για να αγοράσω ένα μπουκάλι γάλα. Αφού της έσκασα τα χρήματα και μετά από μια σύντομη συζήτηση, της έκανα ένα special διευθυντικό sandwich με ιδιαίτερη έμφαση στο τρίψιμο των τρικ-τρικ.
Στις 15/07/2011 νωρίς το πρωί έφυγε ο πατέρας μου για το χωριό του. Η μαμά μου βρισκόταν από τις 11/07/2011 στην Ιστιαία. Έτσι είχα όλο το σπίτι δικό μου και ήμουν ελεύθερος να φλερτάρω όσες γριές ήθελα.
Στις 15/07/2011 (ώρα 11:30 πμ) πήγα στο μαγαζί της 2-Hut. Μαζί μου είχα πάρει την πράσινη συνεδριακή τσάντα, στην οποία είχα 20 εκτυπωμένες φωτογραφίες από το ταξίδι στη Σλοβακία. Δυστυχώς εκείνη τη μέρα (Πανσέληνος στον Αιγόκερω) είχε χαλάσει το κλιματιστικό στο μαγαζί, με αποτέλεσμα να μην ήταν ιδιαίτερα ορεξάτη για κουβεντούλα. Έτσι λοιπόν, αγόρασα ένα παγωτό Nirvana, το πλήρωσα και φυσικά τη χαιρέτησα με ένα super-ενισχυμένο διευθυντικό sandwich.
Το μεσημέρι της ίδιας μέρας, αποφάσισα να επισκεφτώ τη Ριγκοπούλα γειτόνισσα στο διαμέρισμά της. Έτσι λοιπόν στις 14:05, πήρα την πράσινη συνεδριακή τσάντα με τις φωτογραφίες και κατέβηκα στον 2ο όροφο. Η συναισθηματική ένταση ήταν φοβερή. Αισθανόμουν την καρδιά μου να χτυπάει με 200 σφυγμούς, τον πούτσο μου να γαργαλάει τη βερμούδα και το στομάχι μου να ανακατεύεται. Έκανα τον σταυρό μου τρεις φορές και χτύπησα το κουδούνι. Ο διάλογος, που ακολούθησε ήταν ο εξής:

ΚΟΥΔΟΥΝΙ: Τσιου, τσιου, τσιου.
ΡΙΓΚΟΠΟΥΛΑ: Ποιος είναι;
ΤΑΚΜΑΝ: Ο Δημήτρης.
ΡΙΓΚΟΠΟΥΛΑ: Ποιος είναι καλέ;
ΤΑΚΜΑΝ: Ο Δημήτρης, ο «από πάνω».
ΡΙΓΚΟΠΟΥΛΑ: Πέρασε μέσα Δημητράκη μου.
ΤΑΚΜΑΝ: Ήρθα για παρέα. Δεν πιστεύω να ενοχλώ.
ΡΙΓΚΟΠΟΥΛΑ: Δεν με ενοχλείς. Πριν από λίγο μπήκα και εγώ στο σπίτι. Πιο πριν ήμουν στα ΚΑΠΗ. Κάθισε στον καναπέ.
ΤΑΚΜΑΝ: Σήμερα είχα μια κενή μέρα και είπα να καθίσουμε. Οι γονείς μου λείπουν και οι δυο. Αύριο στις 16:45 θα πάω στην Ιστιαία με τα ΚΤΕΛ. Σήμερα είναι πανσέληνος και για αυτό δεν ταξιδεύω.
ΡΙΓΚΟΠΟΥΛΑ: Καλά έκανες και ήρθες. Να έρχεσαι για παρέα, όποτε θέλεις. Μοναχός σου είσαι στο σπίτι;
ΤΑΚΜΑΝ: Ναι μωρέ δεν έχω πρόβλημα.
ΡΙΓΚΟΠΟΥΛΑ: Οι γονείς σου πού είναι;
ΤΑΚΜΑΝ: Η μαμά μου είναι στην Ιστιαία και ο πατέρας μου στο χωριό.
ΡΙΓΚΟΠΟΥΛΑ: Μαγειρεύεις;
ΤΑΚΜΑΝ: Μπα δεν κάνω τέτοια. Θα πάω σε λίγο να φάω στα Goody’s.
ΡΙΓΚΟΠΟΥΛΑ: Τι θες να σε κεράσω; Να σου βάλω λίγο γλυκό του κουταλιού, που έφτιαξα;
ΤΑΚΜΑΝ: Δεν χρειάζεται. Εγώ ήρθα για την παρέα. Το ξέρεις ότι σε αγαπάω με όλη μου την καρδιά.
ΡΙΓΚΟΠΟΥΛΑ: Και εγώ σε αγαπάω. Και τους γονείς σου, τους αγαπάω. Θα σου βάλω λίγο γλυκό να δοκιμάσεις.
ΤΑΚΜΑΝ: Ευχαριστώ.

Η Ριγκοπούλα εν κατακλείδι μου πρόσφερε λίγο γλυκό του κουταλιού, ένα παγωτό ξυλάκι και ένα ποτήρι νερό. Τα χέρια μου έτρεμαν από την ερωτική ταχυπαλμία. Το ποτήρι το κρατούσα με τα «τρία χέρια», ενώ με το παγωτό λερώθηκα σε 4 διαφορετικά σημεία.
Στην αρχή η Ριγκοπούλα κάθισε απέναντί μου και της διηγήθηκα τα νέα μου (τα πιο πρόσφατα επαγγελματικά μου νέα είναι ότι στις 11 Ιουλίου τηλεφώνησα στην Power Image Misco Cyprus και έμαθα ότι η θέση «Λειτουργός ερευνών αγοράς» καλύφθηκε και στις 14 Ιουλίου ολοκλήρωσα την αίτηση για διδακτορικό στο Lancaster). Επιπλέον συζητήσαμε για την πολιτική επικαιρότητα. Φυσικά η συζήτηση ήταν διανθισμένη με μπόλικο συναίσθημα, καθώς κάθε λίγο και λιγάκι της έλεγα «Σε αγαπάω».
Μετά από μισή ώρα συζήτησης, της είπα να έρθει να καθίσει δίπλα μου για να της δείξω τις φωτογραφίες από τη Σλοβακία. Φυσικά, ενώ της έδειχνα τις φωτογραφίες, της έκανα σταμπ στο χρυσό της βραχιολάκι, την αγκάλιαζα συνέχεια και της ακούμπαγα τη φούστα της.
Η επίσκεψη διακόπηκε αιφνίδια στις 15:13 από ένα τηλεφώνημα του πατέρα μου (φοβήθηκα μην ακούσει την φωνή της γειτόνισσας και έφυγα άρον-άρον). Φυσικά η επίσκεψη αυτή μου αύξησε τη λίμπιντο κατακόρυφα. Το βράδυ της ίδιας μέρας είχα φοβερή ταχυπαλμία, συνεχείς στυτικές εξάψεις και σιγοψιθύριζα συνέχεια «Αχ κυρία Νίκη, αγαπούλα μου γλυκιά».
Φυσικά μετά από όλα αυτά, αποφάσισα στις 16/07/2011 το πρωί να πάω την καθιερωμένη στουντιότσαρκα.

Β) ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΣΤΟΥΝΤΙΟΤΣΑΡΚΑΣ
Στις 16/07/2011 (ώρα 09:35 πμ) ξεκίνησα από το σπίτι μου, κουβαλώντας μαζί μου την πράσινη συνεδριακή μου τσάντα με του Γύπα τα εννιάμερα και φυσικά τις φωτογραφίες της Σλοβακίας.
Στις 09:40 πμ πέρασα έξω από το μαγαζί της 2-Hut, αλλά μόλις είδα τον γνωστό καρκινοπαθή να κάθεται δίπλα της και να πίνει μπύρες, απομακρύνθηκα σε dt.
Στη συνέχεια, πήγα με τα πόδια μέχρι τα δικαστήρια Ευελπίδων, για να περιμένω το λεωφορείο 224 (ήθελα να πάω στουντιότσαρκα στην περιοχή της Βριλησσού). Στη στάση γνώρισα μια 65χρονη, η οποία περίμενε το ίδιο λεωφορείο. Το γεγονός αυτό φυσικά ήταν το κερασάκι στην τούρτα της στύσης μου.
Στις 10:15 πμ έφτασα στην περιοχή της Βριλησσού.

1ος σταθμός: Βριλησσού 24: Στο συγκεκριμένο στούντιο και η πουτάνα και η τσατσά ήταν ανάξιες λόγου. Η μεν τσατσά φορούσε παντελόνι, δεν φορούσε κανένα κόσμημα και φυσικά ήταν νέα στην ηλικία για τα γούστα μου. Η δε πουτάνα δεν φορούσε ούτε ένα τρικ-τρικ.
2ος σταθμός: Βριλησσού 36Α: Και εδώ η κατάσταση ήταν σχεδόν εξίσου απογοητευτική, με τη διαφορά ότι η εργαζόμενη κοπέλα φορούσε ένα χρυσό ριγκάκι.
3ος σταθμός: Βριλησσού 36. Στο συγκεκριμένο στούντιο δούλευε η γνωστή υπηρεσία (η οποία με παρακάλεσε να μην ξαναγράψω το όνομά της) μαζί με τη Σίση. Επειδή με την υπηρεσία αυτή αισθάνομαι full ερωτευμένος και επειδή με την Σίση είχα μια θετική προϋπηρεσία (βλέπε κριτική 14.06.2011), αποφάσισα να σκάσω το 50ρικο στην τσατσά και να περάσω μέσα στο δωμάτιο.

Γ) ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ
Αφού έσκασα το 50ρικο στην υπηρεσία, την παρακάλεσα να καθίσει 2 λεπτά μαζί μου, για να της κρατήσω τα χεράκια. Μετά από αυτό το ερωτικό 2λεπτο, συμφωνήσαμε να καθίσουμε παρέα στο σαλόνι μετά το σεξ για χαδάκια και κουβεντούλα (και φυσικά να της δείξω τις φωτογραφίες της Σλοβακίας).
Αφού η τσατσά έκλεισε την πόρτα του δωματίου μου, γδύθηκα και έβγαλα από τη συνεδριακή μου τσάντα του Γύπα τα εννιάμερα (τα οποία τα έβαλα σε περίοπτη θέση). Σε αυτό το σημείο αξίζει να αναφέρω ότι η Σίση πρόσθεσε ένα ενισχυμένο χρυσό βραχιολάκι στο αριστερό της χέρι.
Μετά από 1-2 λεπτά αναμονής, μπήκε η Σίση στο δωμάτιο. Αφού κάναμε τις γνωστές διαδικασίες (μου φόρεσε το προφυλακτικό και της φόρεσα του Γύπα τα εννιάμερα), συμφωνήσαμε να χορέψουμε τον κλασσικό πολυκαβλωτικό χορό. Κατά τη διάρκεια του χορού, εννοείται φυσικά ότι της χούφτωνα τα κοσμήματα με πάθος. Ο διάλογος, που συνόδεψε τον χορό, ήταν ο ακόλουθος:

ΤΑΚΜΑΝ: Χθες το βράδυ κόντεψα να πεθάνω. Ότι ζω σήμερα, είναι θαύμα.
ΣΙΣΗ: Γιατί μωρό μου;
ΤΑΚΜΑΝ: Χθες το μεσημέρι επισκέφτηκα μια 80χρονη γειτόνισσα, με την οποία αισθάνομαι τρελά ερωτευμένος. Το βράδυ την σκεφτόμουν και είχα τρομερή ταχυπαλμία.
ΣΙΣΗ: Καλά είναι να είσαι ερωτευμένος.
ΤΑΚΜΑΝ: Είμαι ταυτόχρονα με πολλές ερωτευμένος. Είμαι με την υπηρεσία, με την γειτόνισσα, με μια 70χρονη ψιλικατζού (την 2-Hut) …
ΣΙΣΗ: Καλά κάνεις.
ΤΑΚΜΑΝ: Αχ κυρία Νίκη. Σας ευχαριστώ πολύ για το παγωτό.
ΣΙΣΗ: Θέλεις και άλλο παγωτό μωρό μου, θέλεις και άλλο παγωτό.
ΤΑΚΜΑΝ: Αχ κυρία Νίκη. Σας παρακαλώ συγχωρέστε με, που έφυγα έτσι βιαστικά την τελευταία φορά. Δεν θέλω να στενοχωριέστε. Σας αγαπάω με όλη μου την καρδιά.
ΣΙΣΗ: Και εγώ σε αγαπάω μωρό μου, και εγώ σε αγαπάω.

Σε αυτό το σημείο ολοκληρώθηκε η ερωτική πράξη, με εκσπερμάτωση στα όρθια στο μουνί της. Κατόπιν καθαριστήκαμε και οι δυο με τα υγρά μαντήλια Wet Hankies, που κουβαλάω σε κάθε στουντιότσαρκα. Τέλος η Σίση ντύθηκε, με χαιρέτησε και έκλεισε την πόρτα του δωματίου.
Μόλις έφυγε η Σίση, ντύθηκα, βόλεψα τα πράγματά μου και εξήλθα από το δωμάτιο. Κατόπιν, πήρα την υπηρεσία και καθίσαμε δίπλα-δίπλα στο σαλόνι για 10-15 λεπτά. Στο χρόνο αυτό, της εξομολογήθηκα τα συναισθήματά μου για την γειτόνισσα και για την 2-Hut και βέβαια της έδειξα τις φωτογραφίες από το ταξίδι. Φυσικά της κρατούσα συνέχεια τα χεράκια της και κάποια στιγμή έχωσα τα μαλλιά μου στα βυζιά της, για να αισθανθώ λίγη ερωτική στοργή και θαλπωρή. Μετά από όλα αυτά, τη χαιρέτησα με ένα ιδιαίτερα θερμό διευθυντικό sandwich και εξήλθα από το κτίριο.

Δ) ΑΙΤΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΗΣ ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑΣ
Θέλει και ερώτημα; 10 σε όλα. Το ερωτικό παιχνίδι, που παίξαμε με την Σίση, ήταν φανταστικό. Η υπηρεσία ήταν πολύ όμορφη, πολύ γλυκιά και πολύ στοργική.

Α) ΕΡΩΤΙΚΗ ΑΤΖΕΝΤΑ (15/06/2011 – 29/06/2011)
Στις 17/06/2011 (ώρα 09:30 πμ) ξεκίνησα από το σπίτι μου για να πάω στο ΠΑΠΕΙ. Σκοπός της επίσκεψης στο πανεπιστήμιο ήταν να πάρω κάτι συστατικές επιστολές για διδακτορικό στην Αγγλία. Στις 09:57 πμ έφτασα στην Ομόνοια και στις 10:02 πμ μπήκα στο 049. Μόλις μπήκα στο λεωφορείο, στάμπαρα μια γριά, που καθόταν μόνη της (παράθυρο, πίσω από την τελευταία πόρτα του λεωφορείου). Η γριά αυτή ήταν ηλικίας 65-70, φορούσε μπλε φούστα, άσπρη μπλούζα, χρυσό ρολόι, ένα χρυσό ριγκάκι και έβγαζε την αύρα μιας ήρεμης νησιώτισσας από τη Σίκινο. Φυσικά άρπαξα αμέσως την ευκαιρία και κάθισα δίπλα της.
Το 049 ξεκινάει από την οδό Αθηνάς και στη συνέχεια στρίβει στην οδό Μενάνδρου. Η οδός αυτή είναι τίγκα στους Πακιστανούς, στους μαύρους και στους ναρκομανείς. Με αφορμή την κατάσταση που επικρατεί σε αυτό το δρόμο, αποφάσισα να ανοίξω διάλογο με το αντικείμενο του πόθου μου, ώστε να σπάσει ο πάγος και να της κάνω κανένα stamp. Ο διάλογος ανάμεσα σε εμένα και τη γριά ήταν ο ακόλουθος:

ΤΑΚΜΑΝ: Εδώ μετά τις 7 το απόγευμα φοβάσαι να κυκλοφορήσεις.
ΓΡΙΑ: Όταν ήμουν νέα δεν φοβόμουν. Κυκλοφορούσα έξω μέχρι αργά. Τώρα δεν κυκλοφορώ τα βράδια.
ΤΑΚΜΑΝ: Εγώ γενικά δεν φοβάμαι. Έχω περάσει από την Ομόνοια και στις 2 τα χαράματα. Εξάλλου και το μεσημέρι δεν είναι ακίνδυνα. Αν το έχει η μοίρα να σε κλέψουν, σε κλέβουν οποιαδήποτε ώρα.
ΓΡΙΑ: Ε εσύ είσαι παλικαράκι.
ΤΑΚΜΑΝ: Το Σάββατο ήρθε μια θεια μου στην Αθήνα. Όταν πέρασε από τον Άγιο Παντελεήμονα με το αυτοκίνητο μαζί με το θείο μου έμεινε. Όπου και να γύριζε το βλέμμα της έβλεπε μαύρους.
ΓΡΙΑ: Αυτοί δεν πειράζουν.
ΤΑΚΜΑΝ: Εγώ γενικά δεν είμαι ρατσιστής. Πιστεύω ότι υπάρχουν καλοί και κακοί μαύροι, καλοί και κακοί Αλβανοί, καλοί και κακοί Έλληνες, κτλ. Ο χαρακτήρας είναι στον άνθρωπο και δεν έχει να κάνει με την εθνικότητα.
ΓΡΙΑ: (μορφασμός Γύπα).
ΤΑΚΜΑΝ: Φέτος δεν έχει κάνει καλοκαίρι ακόμα. Πέρυσι τέτοιον καιρό είχε 40 βαθμούς. Φέτος μας έχει πνίξει στις βροχές.
ΓΡΙΑ: Πράγματι φέτος έριξε πολλές βροχές.
ΤΑΚΜΑΝ: Εγώ πιστεύω ότι έχει χαλάσει το κλίμα γενικότερα. Ακόμα και στην Κύπρο δεν έχει σταθεροποιηθεί ο καιρός. Βρέχει που και που.
ΓΡΙΑ: Και στην Κύπρο βρέχει; Μπράβο.
ΤΑΚΜΑΝ: Ναι. Αυτό το έχω δει από το Internet. Κοιτάζω γενικά τον καιρό της Κύπρου, γιατί ψάχνω για δουλειά εκεί. Πιστεύω ότι η φυγή των νέων στο εξωτερικό είναι η καλύτερη απάντηση στο μνημόνιο.
ΓΡΙΑ: Εσύ νέος είσαι. Θα βρεις το δρόμο σου.
ΤΑΚΜΑΝ: Εδώ η περιοχή του Βοτανικού έχει τα καλύτερα ξενυχτάδικα της Αθήνας. Έχω πάει δυο Σαββατόβραδα με έναν φίλο μου (α ρε Ταύρε) και ξενυχτήσαμε μέχρι τις 4 το πρωί.
ΓΡΙΑ: (μορφασμός Γύπα).
ΤΑΚΜΑΝ: Και μη νομίζετε ότι πάνε μόνο νέοι. Μια φορά είχα δει μια 80χρονη με μαγκούρα, που πήγαινε μόνη της για να ακούσει την Πέγκυ Ζήνα.
ΓΡΙΑ: Ναι ξέρω.
ΤΑΚΜΑΝ: Και εσείς Πειραιά πάτε;
ΓΡΙΑ: Ε;
ΤΑΚΜΑΝ: Και εσείς Πειραιά πάτε; Από περιέργεια ρωτάω δηλαδή.
ΓΡΙΑ: Ναι.

Σε αυτό το σημείο (ώρα 10:29 πμ) με έπιασε ξαφνική κρίση ηλιθιότητας. Για να ξεσπάσω την κρίση, πήρα τηλέφωνο τον Γύπα. Με τον Γύπα έγινε ο ακόλουθος διάλογος:

ΤΑΚΜΑΝ: Έλα ρε Γυπάκο (γέλιο).
ΓΥΠΑΣ: Έλα. Μόλις τώρα ξύπνησα. Τι έγινε;
ΤΑΚΜΑΝ: Ρε (γέλιο). Καλά μιλάμε αυτό το ανέκδοτο, που μου έστειλες με το Γιαπωνέζικο κλιματιστικό, έχει πολύ πλάκα.
ΓΥΠΑΣ: Πού είσαι τώρα; Στο λεωφορείο;
ΤΑΚΜΑΝ: Πώς το κατάλαβες;
ΓΥΠΑΣ: Σε πιάνω εγώ. Όταν είναι να βλέπεις τίποτα καλό. Σε ποιο λεωφορείο είσαι;
ΤΑΚΜΑΝ: Στο 049 μωρέ (γέλιο). Πάω ΠΑΠΕΙ για κάτι συστατικές.
ΓΥΠΑΣ: Για πες. Έγινε κάτι καλό;
ΤΑΚΜΑΝ: Δεν μπορώ να μιλήσω τώρα (γέλιο). Ρε συ ξέχασα να σε ρωτήσω. Πότε θα πας στη Σύρο για να έρθω και εγώ;
ΓΥΠΑΣ: Θα πάω σε 3-4 ημέρες, αλλά θα είμαστε μόνο γυναικοπαρέα. Δεν μπορείς να έρθεις.
ΤΑΚΜΑΝ: Άντε καλά δεν πειράζει. Θα πάω καμία Εύβοια το άλλο weekend. Έγινε ρε θα τα πούμε, γιατί είμαι στο λεωφορείο.
ΓΥΠΑΣ: Άντε θα τα πούμε. Έλα γεια.

Μόλις έκλεισα το τηλέφωνο με τον Γύπα και ηρέμησα από την κρίση ηλιθιότητας, συνέχισα τη συζήτηση με τη γριά αυτή. Ένα σημαντικό απόσπασμα της συζήτησης αυτής, είναι το ακόλουθο:

ΤΑΚΜΑΝ: Είχα κανονίσει κάτι διακοπές στη Σύρο με μια παρέα, αλλά τις ακυρώσαμε.
ΓΡΙΑ: Είσαι από τη Σύρο;
ΤΑΚΜΑΝ: Όχι από την Εύβοια. Αλλά τώρα έχω φάει κόλλημα με αυτό το νησί. Θέλω οπωσδήποτε να το επισκεφτώ.
ΓΡΙΑ: (μορφασμός Γύπα).
ΤΑΚΜΑΝ: Ο λόγος, που βγαίνω παραπάνω το διάστημα αυτό, είναι ότι είμαι άνεργος. Εδώ και 6 μήνες ψάχνω για δουλειά και δεν μου κάθεται τίποτα. Ούτε ένα τηλέφωνο δεν με έχουν πάρει. Αλλά εντάξει, δεν είμαι και ο μόνος. Πιστεύω ότι όλοι οι άνθρωποι περνούν κάποτε αυτό το νεκρό διάστημα.
ΓΡΙΑ: Εντάξει θα τακτοποιηθείς και εσύ, μην ανησυχείς.
ΤΑΚΜΑΝ: Εσείς θα πάτε καθόλου διακοπές;
ΓΡΙΑ: Αν θα πάω, τον Αύγουστο.
ΤΑΚΜΑΝ (στοργικό χάδι): Να πάτε κάπου και εσείς διακοπές. Η Αθήνα το καλοκαίρι (ειδικά τον Αύγουστο) είναι απάνθρωπη.
ΓΡΙΑ: Καλά θα δω.
ΤΑΚΜΑΝ: Τον τελευταίο χρόνο έχω κάνει πολλά ταξίδια. Μέχρι και στην Κίνα έχει φτάσει η χάρη μου.
ΓΡΙΑ: (μορφασμός Γύπα).

Μετά από αυτό το διάλογο, το λεωφορείο είχε φτάσει στην Ευαγγελίστρια. Έτσι λοιπόν, χαιρέτησα εγκάρδια τη γριά αυτή (με στοργικό χούφτωμα στο χέρι, αγκαλίτσα και αγαπησιάρικο βλέμμα) και κατέβηκα στη στάση Βενιζέλου. Δεν χρειάζεται φυσικά κανείς να έχει αναπτύξει την 6η αίσθηση, για να καταλάβει ότι αυτή η γνωριμία μου ανανέωσε την ερωτική επιθυμία και τη στύση μου.
Στις 20/06/2011 πήγα στο μαγαζί της 2-Hut για να αγοράσω μισό κιλό ψωμί. Φυσικά, αφού της έδωσα τα χρήματα και μετά από μια 5λεπτη κουβεντούλα, της έκανα ένα special διευθυντικό sandwich με ιδιαίτερη έμφαση στο τρίψιμο των χρυσών τρικ-τρικ.
Στις 23/06/2011 το πρωί, πήγα στο δικηγορικό γραφείο της ξαδέρφης μου στην Μπίχλα (ορισμός: Μπίχλα στη γλώσσα του ΤΑΚΜΑΝ σημαίνει η περιοχή του κέντρου της Αθήνας) για να επικυρώσω κάποια αντίγραφα των πτυχίων μου. Στις 12:45 μμ, καθώς κατέβαινα την 28ης Οκτωβρίου, εντόπισα μια 70χρονη ζητιάνα, η οποία φορούσε ένα προκλητικό ριγκάκι και ένα κοκάλινο βραχιολάκι. Αν και η ζητιάνα αυτή είχε ακρωτηριασμένα και τα δυο της τα πόδια, μου προκάλεσε έκρηξη της λίμπιντο εξαιτίας των κοσμημάτων της. Έτσι λοιπόν, κάθισα δίπλα της και με τρεμάμενα χέρια (από τη συναισθηματική ένταση) έβγαλα το πορτοφόλι μου από το πουκάμισο, για να της δώσω 2.50 €. Αυτή, μόλις έκατσα δίπλα της, τραβήχτηκε πιο πέρα τρομαγμένη. Μόλις άφησα τα χρήματα στο πλαστικό κυπελάκι, αποπειράθηκα να της χουφτώσω τα χεράκια της. Δυστυχώς δεν μπόρεσα να την αγγίξω σχεδόν καθόλου, γιατί αντιδρούσε αστραπιαία. Αν και η ζητιάνα αυτή το έπαιζε δύσκολη, μου κορύφωσε τη στύση μου.
Στις 24/06/2011 το πρωί κατέβηκα στο μοναστηράκι, για να δώσω κάποια πτυχία μου στη μεταφραστική υπηρεσία του υπουργείου εξωτερικών (Αρίωνος 10). Αφού ξέμπλεξα με την υποχρέωση αυτή, πήγα με τα πόδια στην Ομόνοια με σκοπό να ξαναδώ αυτή τη ζητιάνα. Στις 12:15 μμ την εντόπισα για δεύτερη φορά στο ίδιο σημείο. Έτσι λοιπόν, κάθισα δίπλα της και της έδωσα 1.50 €. Κατόπιν έγινε η ακόλουθη στιχομυθία:

ΤΑΚΜΑΝ: Μιλάς Ελληνικά;
ΖΗΤΙΑΝΑ: (κραυγή άρνησης).
ΤΑΚΜΑΝ: Με φοβάσαι;
ΖΗΤΙΑΝΑ: (κραυγή κατάφασης).
ΤΑΚΜΑΝ: Δεν χρειάζεται να με φοβάσαι. Εγώ σε αγαπάω.
ΖΗΤΙΑΝΑ: (άναρθρη κραυγή).

Μετά από την παραπάνω εποικοδομητική συζήτηση (πέουνγκ) αποπειράθηκα ξανά να χουφτώσω τα χεράκια της. Αυτή τη φορά η αντίδρασή της ήταν πιο αργή και έτσι πρόλαβα λίγο να την αγγίξω. Φυσικά το βράδυ της ίδιας μέρας βάρεσα μια special μακακία. Εννοείται ότι μετά από όλα αυτά, αποφάσισα να πάω την καθιερωμένη στουντιότσαρκα με προγραμματισμένη ημερομηνία στις 29/06/2011.

Β) ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΣΤΟΥΝΤΙΟΤΣΑΡΚΑΣ
Στις 29/06/2011 (ώρα 19:30) ξεκίνησα από το σπίτι μου, κουβαλώντας κλασσικά την πράσινη συνεδριακή μου τσάντα με του Γύπα τα εννιάμερα και με 1 πακέτο υγρά μαντήλια Wet Hankies. Η διαδρομή που ακολούθησα ήταν: Λέλας Καραγιάννη 35 – Δροσοπούλου 95 – Κεφαλληνίας 75 – Πιπίνου 118 – Αριστομένους 72 – Αχαρνών 85 – Αχαρνών 106. Ο λόγος που δεν πήγα στην περιοχή της Βριλησσού, ήταν η 48ωρη απεργία των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς στην Αθήνα.
Είναι γεγονός ότι όλες οι τσατσάδες ήταν πολύ δεύτερες μπροστά στην κυρία Σταυρούλα. Άλλες υστερούσαν σε φούστα (φορούσαν παντελόνι), άλλες υστερούσαν σε ηλικία (ήταν πολύ μωρά για τα γούστα μου), άλλες υστερούσαν σε κοσμήματα (δεν φορούσαν καθόλου κοσμήματα ή φορούσαν κοσμήματα της κακιάς ώρας), άλλες υστερούσαν σε συμπεριφορά (ψυχρές) και άλλες είχαν δυο ή παραπάνω από τα εν λόγω μειονεκτήματα. Από πουτάνες υπήρχαν αρκετές του γούστου μου (με κοσμήματα). Τελικά κατέληξα στο στούντιο της οδού Αχαρνών 106, επειδή η εργαζόμενη κοπέλα φορούσε ένα πολυκαβλωτικό τρικ-τρικ και επειδή όσες φορές είχα πάει στο συγκεκριμένο στούντιο είχα μείνει ευχαριστημένος.

Γ) ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ
Στις 20:30 χτύπησα το κουδούνι στο συγκεκριμένο στούντιο. Η τσατσά φορούσε ένα χρυσό βραχιόλι, αλλά επειδή μπροστά στη Σταυρούλα είναι ένα μηδενικό δεν κάβλωσα για πάρτι της. Αμέσως μου παρουσίασε την Μόνικα. Η Μόνικα είναι 21 ετών από την Τσεχία, έχει ξανθά μαλλιά, είναι λεπτή και φοράει ένα σέξι τρικ-τρικ. Μόλις την είδα, αποφάσισα κατευθείαν να περάσω στο δωμάτιο. Αν και το απλό πρόγραμμα είναι 30 €, έσκασα στην τσατσά 50 € για να έχουμε περισσότερο χρόνο στο δωμάτιο για τρελίτσες.
Μόλις έκλεισε την πόρτα του δωματίου η τσατσά, γδύθηκα, βόλεψα τα ρούχα μου στον καλόγερο και έβγαλα από την συνεδριακή μου τσάντα του Γύπα τα εννιάμερα. Η αναμονή στο δωμάτιο διήρκησε γύρω στα 5 λεπτά. Μόλις μπήκε η Μόνικα στο δωμάτιο, έγινε ο ακόλουθος διάλογος:

ΜΟΝΙΚΑ: Γεια σου μωρό μου.
ΤΑΚΜΑΝ: Γεια.
ΜΟΝΙΚΑ: Τι κάνεις μωρό μου;
ΤΑΚΜΑΝ: Καλά.

Κατόπιν της ζήτησα να μου φορέσει το προφυλακτικό for safety reasons και να φορέσει στο ένα της χέρι το ριγκάκι του Γύπα και στο άλλο της χέρι το βραχιολάκι του Γύπα. Έτσι και έγινε, αφού βέβαια της εξήγησα την ιστορία με τον Γύπα και το φετίχ μου με τα κοσμήματα.
Μετά από αυτά, της ζήτησα να χορέψουμε για αρχή. Έτσι λοιπόν, χορέψαμε τον κλασσικό πολυκαβλωτικό χορό, που χορεύω στις περισσότερες πουτανοεπισκέψεις μου. Εννοείται φυσικά, ότι κατά τη διάρκεια του χορού, της έπιανα με μανία τα κοσμήματά της. Ενώ χορεύαμε, φαντασιωνόμουν ότι συνόδευα μια πλούσια 75χρονη με χρυσά κοσμήματα και ότι όσοι άντρες μας έβλεπαν στο δρόμο είχαν σκάσει και είχαν πλαντάξει από τη ζήλια τους. Η φαντασίωση αυτή αποδείχτηκε αρκετά πικάντικη, καθώς έχυσα στα όρθια στο μουνί της την ώρα που χορεύαμε.
Κατόπιν αφαίρεσα το χρησιμοποιημένο προφυλακτικό, το πέταξα στα σκουπίδια και έβγαλα ένα υγρό μαντήλι Wet Hankies για να απολυμάνω τα χέρια μου και να καθαρίσω την επίμαχη περιοχή. Ύστερα με τη Μόνικα έγινε ο ακόλουθος διάλογος:

ΤΑΚΜΑΝ: Ρε συ αυτή τη φορά τέλειωσα πολύ γρήγορα. Ποτέ δεν έχω ολοκληρώσει στο χορό.
ΜΟΝΙΚΑ: Θα ήσουν πολύ καυλωμένος.
ΤΑΚΜΑΝ: Πράγματι. Έχω να την παίξω μια εβδομάδα.
ΜΟΝΙΚΑ: Ε για αυτό.

Τέλος χαιρετηθήκαμε και η Μόνικα βγήκε από το δωμάτιο. Μόλις έκλεισε την πόρτα του δωματίου, ντύθηκα, βόλεψα τα πράγματά μου και βγήκα και εγώ με τη σειρά μου. Πριν αποχωρήσω από το κτίριο, ρώτησα την τσατσά για τα στοιχεία της εργαζόμενης κοπέλας (όνομα, ηλικία, καταγωγή). Επειδή τα Ελληνικά της τσατσάς ήταν χάλια (δεν καταλάβαινε τι την ρωτούσα), μου απάντησε η ίδια η πουτάνα (από την καύλα μου δεν συγκράτησα το όνομά της στην αρχή). Τέλος χαιρέτησα και εξήλθα από το κτίριο.

Δ) ΑΙΤΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΗΣ ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑΣ

Εμφάνιση κοπέλας: 10.0
Αφού έχυσα για πάρτι της σε χρόνο dt, όλα τα άλλα είναι απλά οδοντόκρεμες.

Συμμετοχή / διάθεση / υπηρεσίες κοπέλας: 7.0
Ναι μεν έκανε ότι της έλεγα, αλλά ήταν αρκετά ψυχρή στη συμπεριφορά της.

Χώρος / καθαριότητα χώρου: 8.0
Θετικά στοιχεία: Υπάρχει καλόγερος για τα ρούχα.
Αρνητικά στοιχεία: Η σκάλα είναι παλιά και τα σκαλιά τρίζουν.

Συμπεριφορά τσατσάς / τσάτσου: 6.0
Η τσατσά είναι ψυχρή και δεν μιλάει καλά Ελληνικά.

Πρόσβαση / Parking: 10.0
Το στούντιο βρίσκεται σε κεντρικό δρόμο και μπορεί κανείς να το εντοπίσει εύκολα.

Σχέση απόδοσης / τιμής: 7.0
Αυτό δεν το αποδίδω εξ ολοκλήρου στην Μόνικα, αλλά και σε εμένα, που τέλειωσα τόσο γρήγορα.

Α) ΕΡΩΤΙΚΗ ΑΤΖΕΝΤΑ (21/05/2011 – 14/06/2011)
Στις 22/05/2011 πήγα Ιστιαία με τα ΚΤΕΛ (ΑΘΗΝΑ-ΙΣΤΙΑΙΑ, ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ: 22/05/2011, ΩΡΑ ΑΝΑΧΩΡΗΣΗΣ: 12:45, ΘΕΣΗ: 11, ΕΙΔΟΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΟΥ: ΕΠΙΣΤΡΟΦΗΣ, ΤΙΜΗ ΕΙΣΙΤΗΡΙΟΥ: 30.00 €, ΑΡΙΘΜΟΣ ΕΠΙΒΑΤΩΝ: 01). Στο λεωφορείο φυσικά καθόμουν μόνος μου, καθώς τις Κυριακές οι περισσότεροι επιστρέφουν Αθήνα. Απέναντί μου καθόταν μια γριά με μαγκούρα (εκτιμώμενη ηλικία: 75 ετών), η οποία φορούσε παντελόνι και 2-3 χρυσά ριγκάκια. Στη θέση 4 καθόταν μια μαυροφόρα γριά, η οποία φορούσε μια σέξι φούστα και φυσικά άφθονα χρυσά κοσμήματα. Ωστόσο, γρήγορα διαπίστωσα ότι η γριά αυτή ταξίδευε με την εγγονή της. Παρόλα αυτά δεν απογοητεύτηκα, καθώς στο λεωφορείο υπήρχαν αρκετά γυναικεία κεφάλια με γκρίζα ή με άσπρα μαλλιά (δηλαδή υπήρχαν αρκετές επιλογές για καμάκι στο ferryboat).
Στις 14:40 φτάσαμε στην Αρκίτσα και στις 14:45 μπήκαμε στο ferryboat για Αιδηψό. Στο ferryboat διαπίστωσα ότι υπήρχαν μόνο 2 ελεύθερες γυναίκες του γούστου μου. Η μια ήταν η γριά, που καθόταν απέναντί μου στο λεωφορείο. Αυτή η «κοπέλα», επειδή είχε σοβαρές δυσκολίες στη βάδιση, καθόταν μόνη της στο τελευταίο σκαλοπάτι του ferryboat (ήταν αδύνατο να ανέβει τη σκάλα). Η άλλη «υποψήφια» ήταν μια κυρία ηλικίας 60-65 ετών, η οποία ήταν πρόχειρα ντυμένη, αλλά φορούσε μπόλικα χρυσά κοσμήματα, είχε βαμμένα μαλλιά (καστανόξανθα) και βαμμένα νύχια. Η κυρία αυτή καθόταν μόνη της σε μια καρέκλα στην βεράντα του ferryboat, έπινε ελληνικό καφέ και κάπνιζε το τσιγαράκι της. Στη διπλανή καρέκλα είχε βάλει την τσάντα της.
Στις 15:02 κάθισα δίπλα στην τσάντα της νεότερης α-καπέλο. Καθώς την κοιτούσα, αισθανόμουν ότι κόντευε να μου σχιστεί το τζιν από τη στύση, ενώ οι καρδιακοί μου παλμοί είχαν αυξηθεί επικίνδυνα. Στις 15:05 άρχισα να μετράω (από μέσα μου) αντίστροφα από το 60 μέχρι το 1 και ταυτόχρονα έπαιρνα βαθιές ανάσες (αυτή είναι η άσκηση θάρρους, που κάνω κάθε φορά στο ferryboat, πριν πλησιάσω μια καινούργια α-καπέλο). Ωστόσο, δεν πρόλαβα να φτάσω ούτε στο 10 και αυτή άρχισε την πάρλα στο κινητό της τηλέφωνο. Είχε φτάσει 15:15 και ακόμα δεν είχε τελειώσει αυτό το γαμημένο το τηλεφώνημα. Εκείνη τη στιγμή βρέθηκα σε δίλημμα: «Να περιμένω να κλείσει το τηλέφωνο ή να πάω να προσεγγίσω τη γριά στα σκαλιά;». Έτσι λοιπόν, πήρα τηλέφωνο τον φίλο μου τον Τρ από το στρατό, του εξήγησα την κατάσταση και αυτός με συμβούλεψε να επιμείνω με την 60χρονη (της οποίας το κινητό ήταν προέκταση του χεριού της, όπως έλεγε ο Κωνσταντίνος Κατακουζηνός στη γκαρσόνα σε ένα επεισόδιο της σειράς «Κωνσταντίνου & Ελένης»). Στις 15:25 επιτέλους έγινε το θαύμα (η 60χρονη έκλεισε το τηλέφωνο). Αμέσως (άκουσα την συμβουλή του Τρ) κάθισα δίπλα της. Στις 15:27 πήρα την απόφαση να της μιλήσω. Ο διάλογος μεταξύ μας ήταν ο ακόλουθος:

ΤΑΚΜΑΝ: Συγνώμη, και εσείς στην Ιστιαία πηγαίνετε;
60ΧΡΟΝΗ: Ναι. Εσείς που πηγαίνετε;
ΤΑΚΜΑΝ: Και εγώ στην Ιστιαία πάω. Θα καθίσω μέχρι τις 25/05/2011 να δω τη γιαγιά μου, γιατί αρχές Μαΐου πέθανε ο παππούς μου και χρειάζεται συμπαράσταση. Εσείς θα καθίσετε μέρες;
60ΧΡΟΝΗ: Θα καθίσω μέχρι τις 30/05/2011. Μετά θα γυρίσω, γιατί στην Αθήνα φροντίζω τον εγγονό μου, που είναι 3 ετών. Στην Αθήνα όλη την ημέρα τρέχω. Να φροντίσω το σπίτι, τον άντρα μου, τον εγγονό μου, να μαγειρέψω, να πλύνω, να συγυρίσω, κτλ.
ΤΑΚΜΑΝ: Δουλεύετε ή είστε συνταξιούχος;
60ΧΡΟΝΗ: Δεν δουλεύω.
ΤΑΚΜΑΝ: Εντάξει μωρέ. Αφού δεν δουλεύετε, δεν έχετε πρόβλημα. Τα προλαβαίνετε όλα άνετα. Εσείς που μένετε στην Ιστιαία;
60ΧΡΟΝΗ: Κοντά στον Άγιο Παντελεήμονα. Εσείς;
ΤΑΚΜΑΝ: (Απόρρητο). Γενικά μου αρέσει να έρχομαι εδώ, αν και τώρα τελευταία έχω φάει κόλλημα με τα ταξίδια στο εξωτερικό. Πριν 4-5 χρόνια, όταν ερχόμουν Ιστιαία νόμιζα πως που πήγαινα.
60ΧΡΟΝΗ: Εγώ πριν ένα χρόνο είχα πάει Παρίσι αεροπορικώς. Αλλά το αεροπλάνο κουνούσε τόσο πολύ, που κόντεψα να μείνω από καρδιά. Από τότε αποφάσισα να μην ξαναταξιδέψω με αεροπλάνο.
ΤΑΚΜΑΝ: Εμένα μου αρέσουν πολύ τα αεροπορικά ταξίδια. Το τελευταίο ταξίδι που πήγα ήταν στο Λονδίνο 9-13 Μαΐου με τη Swiss Air. 24-26 Ιανουαρίου είχα πάει στην Κύπρο. Και τα δυο ταξίδια τα έκανα με σκοπό την εξεύρεση εργασίας. Αλλά και στο εξωτερικό από ότι διαπιστώνω, δεν είναι καθόλου εύκολο να βρεις δουλειά. Στην Ελλάδα απαξιώνω εντελώς να ψάξω. Να βρω δουλειά και να πληρώνομαι 200 ευρώ το μήνα και αν; Δεν τρελάθηκα.
60ΧΡΟΝΗ: Και μένα ο ανιψιός μου έχει τελειώσει πανεπιστήμιο και είναι άνεργος. Είναι πολύ δύσκολη η κατάσταση για τους νέους σήμερα.
ΤΑΚΜΑΝ: Σημασία βέβαια δεν έχει μόνο ο μισθός, αλλά και το κόστος ζωής. Σε ένα Forum διάβασα ότι στο Λονδίνο για να νοικιάσεις σπίτι, θα χρειαστεί να μείνεις με συγκάτοικο, γιατί τα ενοίκια είναι πανάκριβα. Για ένα αξιοπρεπές σπίτι, μπορεί να το ενοίκιο να φτάσει και τις 1.600 λίρες το μήνα.
60ΧΡΟΝΗ: Και που να ξέρεις τι συγκάτοικος είναι αυτός; Μπορεί να είναι και ανώμαλος.
ΤΑΚΜΑΝ: Καλά, οι Άγγλοι δεν φημίζονται και για τον ανδρισμό τους. Γενικά εγώ προτιμάω να δουλέψω στην Κύπρο. Αλλά ακόμα δεν κάθεται τίποτα.
60ΧΡΟΝΗ: Κάνε υπομονή. Δεν μπορείς να κάνεις και τίποτα άλλο.
ΤΑΚΜΑΝ: Σε κανένα 5λεπτο φτάνουμε.
60ΧΡΟΝΗ: Άντε, ας κατέβουμε σιγά-σιγά.
ΤΑΚΜΑΝ: Αχ. Είναι γεγονός ότι, όταν πηγαίνω από Αθήνα προς Ιστιαία αισθάνομαι πολύ καλύτερα ψυχολογικά, σε σχέση με όταν γυρίζω. Και μένα μου αρέσει η φύση. Αύριο θα πάρω το ποδήλατο να πάω καμιά βόλτα στους Ωρεούς.
60ΧΡΟΝΗ: (μορφασμός Γύπα).

Αυτό ήταν ένα αντιπροσωπευτικό απόσπασμα του διαλόγου μεταξύ εμένα και της α-καπέλο. Στις 15:45 φτάσαμε στην Αιδηψό. Στις 16:15, που κατέβηκε η διπλανή της α-καπέλο, σηκώθηκα και κάθισα δίπλα της. Μέχρι τις 16:30 (ώρα άφιξης στην Ιστιαία) μιλούσαμε. Όση ώρα ήμασταν μαζί, η στύση μου κυμαινόταν σε υψηλά επίπεδα. Όμως, αρκετές στιγμές στο πρόσωπο της 60χρονης, έβλεπα την κυρία Σταυρούλα, η οποία είναι ο μεγάλος μου έρωτας. Αξίζει να σημειωθεί, ότι η συζήτηση αυτή συνοδευόταν από σύντομης διάρκειας stamp στα ριγκάκια της α-καπέλο.
Στις 25/05/2011 επέστρεψα με τα ΚΤΕΛ Αθήνα (ΙΣΤΙΑΙΑ-ΑΘΗΝΑ, ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ: 25/05/2011, ΩΡΑ ΑΝΑΧΩΡΗΣΗΣ: 17:00, ΘΕΣΗ: 13, ΕΙΔΟΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΟΥ: ΕΠΙΣΤΡΟΦΗΣ, ΑΡΙΘΜΟΣ ΕΠΙΒΑΤΩΝ: 01). Το συγκεκριμένο ταξίδι δυστυχώς δεν ήταν ερωτικό. Αφενός στο λεωφορείο καθόμουν μόνος μου, αφετέρου η μοναδική γριά, που ταξίδευε με το λεωφορείο, καθόταν στο ferryboat σε σημείο με δύσκολη πρόσβαση. Όλα τα παραπάνω είχαν ως αποτέλεσμα, η στύση μου να κυμανθεί σε χαμηλά επίπεδα κατά τη διάρκεια του ταξιδιού.
Στις 02/06/2011, στις 08/06/2011 και στις 10/06/2011 έκανα παθιασμένα διευθυντικά sandwich στην 2-Hut. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα, η ερωτική μου επιθυμία να είναι επικίνδυνα υψηλή τις συγκεκριμένες ημερομηνίες.
Στις 08/06/2011 είχα κατέβει στο ΠΑΠΕΙ, για να ζητήσω συστατικές επιστολές για διδακτορικό από κάποιον καθηγητή. Μετά το ΠΑΠΕΙ είχα κανονίσει με τον φίλο μου τον Μπάο να βρεθούμε στην Πλατεία της Βάρκιζας (στη Βάρκιζα έχει το εξοχικό του), για να του δώσω κάτι βιβλία και να πάμε καμιά βόλτα.
Από το ΠΑΠΕΙ πήρα το λεωφορείο Α1 (Πειραιάς – Βούλα) στις 15:32. Πίσω από τη μεσαία πόρτα του λεωφορείου, καθόταν στο παράθυρο μια χήρα γύρω στα 65-70 με φούστα, χρυσά κοσμήματα και γλυκιά φυσιογνωμία. Δίπλα της καθόταν μια νεότερη γυναίκα, η οποία μου ήταν εντελώς αδιάφορη σεξουαλικά. Περίμενα λοιπόν πώς και πώς να κατέβει η «αδιάφορη», για να καθίσω δίπλα στη γριά. Υπήρχαν αρκετές στιγμές στο λεωφορείο, που αισθανόμουν ότι θα μου σχιστεί το τζιν από τη στύση. Επιπλέον είχα ιδρώσει ολόκληρος από τη συναισθηματική φόρτιση. Δυστυχώς όμως, κατέβηκαν και οι δυο κυρίες στην Πλατεία Γλυφάδας. Στη στάση αυτή κατέβηκα και εγώ, για να περιμένω το λεωφορείο για Βάρκιζα.
Στην συγκεκριμένη στάση περίμεναν μια γριά με παρδαλό φόρεμα και χρυσά κοσμήματα, μια γριά γύρω στα 85 με φούστα, χρυσά κοσμήματα και μπαστούνι (δυστυχώς με τον άντρα της), μια κυρία γύρω στα 60 με καφέ-μακριά φούστα, γυαλιά ηλίου και κοκάλινο βραχιόλι και ένας Πακιστανός. Ο Πακιστανός καθόταν δίπλα στην 60χρονη. Μόλις πέρασε το λεωφορείο 120, επιβιβάστηκε ο Πακιστανός, με αποτέλεσμα η θέση δίπλα στην 60χρονη να αδειάσει. Φυσικά επωφελήθηκα την ευκαιρία και αστραπιαία κάθισα δίπλα της. Τα συμπτώματα, που αισθανόμουν εκείνη τη στιγμή, ήταν ταχυκαρδία, στύση και κρίση ηλιθιότητας. Για αυτό το λόγω έστειλα μήνυμα στο Γύπα, για να της ζητήσω συμπαράσταση. Μετά από 2 λεπτά, μια κοπέλα ρώτησε την 60χρονη σχετικά με το λεωφορείο, που πάει στα Βλάχικα. Η α-καπέλο τότε, συμβούλεψε την κοπέλα να ρωτήσει το διπλανό ταξί. Αμέσως μετά, βρήκα πάτημα για να μιλήσω στο αντικείμενο του πόθου μου. Ο διάλογος ήταν ο ακόλουθος:

ΤΑΚΜΑΝ: Έχω την αίσθηση ότι εδώ τα ταξί, πιο πολύ δίνουν πληροφορίες για τα λεωφορεία, παρά κάνουν κούρσες (ούτε και ο ίδιος δεν καταλάβαινα τι έλεγα).
60ΧΡΟΝΗ: Από εδώ τα ταξί πηγαίνουν ή στο κέντρο ή στη Σαρωνίδα.
ΤΑΚΜΑΝ: Για τέτοιες διαδρομές, θα είναι πανάκριβα. Νομίζω ότι ο περισσότερος κόσμος θα προτιμάει τα λεωφορεία.
60ΧΡΟΝΗ: (μορφασμός Γύπα).
ΤΑΚΜΑΝ: Να σας ρωτήσω, εκτός από τα λεωφορεία Ε22 και 170, πάει και κανένα άλλο στη Βάρκιζα;
60ΧΡΟΝΗ: Το Ε22 πέρασε πριν 10 λεπτά. Δυστυχώς το χάσατε.

Εκείνη τη στιγμή, κάθισε δίπλα στην 60χρονη ένας γέρος. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να χαθεί η μαγεία της γνωριμίας και η ερωτική μου επιθυμία. Μετά από 1 λεπτό ήρθε το επόμενο Ε22, στο οποίο επιβιβάστηκα. Κατά τη διάρκεια της διαδρομής για Βάρκιζα, δεν βρέθηκε καμία κενή θέση δίπλα σε καμία γριούλα.
Φυσικά μετά από αυτή την έντονη ερωτική ατζέντα, αποφάσισα να πάω την καθιερωμένη στουντιότσαρκα στις 14/06/2011. Στις 13/06/2011 το βράδυ πήρα τηλέφωνο την Σταυρούλα, η οποία μου είπε ότι την Τρίτη θα δούλευε στην Βριλησσού 36 (και επιπλέον έδειξε προθυμία για χαδάκια).

Β) ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΣΤΟΥΝΤΙΟΤΣΑΡΚΑΣ
Στις 14/06/2011 στις 11:30 πμ ξεκίνησα από το σπίτι μου, κουβαλώντας παραδοσιακά την μπουρδελότσαντα με του Γύπα τα εννιάμερα. Η διαδρομή, που ακολούθησα ήταν: Βριλησσού 24 – Βριλησσού 36Α – Βριλησσού 36 – Βριλησσού 42 – Βριλησσού 46 – Βριλησσού 60 (πάνω) – Βριλησσού 60 (κάτω) – Βριλησσού 57 – Βριλησσού 55.
Στη Βριλησσού 42, η υπηρεσία ήταν καλοντυμένη (φούστα και ταγέρ) και επιπλέον φορούσε ένα σέξι κολιέ. Στη Βριλησσού 60 (κάτω), η τσατσά φορούσε σέξι χρυσά κοσμήματα. Όμως, η κυρία Σταυρούλα (υπηρεσία) στη Βριλησσού 36 είναι «όλα τα λεφτά» (φοράει ένα σέξι μαύρο φόρεμα, κοσμήματα για όλα τα αντρικά γούστα και είναι ευγενέστατη και γλυκιά). Στα υπόλοιπα στούντιο, οι υπηρεσίες μου ήταν εντελώς αδιάφορες.
Στη Βριλησσού 24 εργαζόταν μια πουτάνα τίγκα στα χρυσά βραχιόλια. Στη Βριλησσού 36 εργάζονταν δυο κοπέλες, η μια εκ των οποίων φορούσε ένα πρόχειρο κόσμημα. Στη Βριλησσού 60 (πάνω) εργαζόταν μια πουτάνα με αρκετά χρυσά κοσμήματα. Στα υπόλοιπα στούντιο, οι εργαζόμενες κοπέλες μου ήταν εντελώς αδιάφορες.
Αν και το στούντιο της οδού Βριλησσού 36 δεν υπερτερούσε σε πουτάνες, το προτίμησα, επειδή αισθάνομαι full ερωτευμένος με την κυρία Σταυρούλα.

Γ) ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ
Γύρω στις 12:30 μμ χτύπησα για δεύτερη φορά το κουδούνι στο στούντιο της οδού Βριλησσού 36. Μόλις μου άνοιξε η Σταυρούλα, την αγκάλιασα τρυφερά και της είπα ότι είναι η πιο όμορφη και η πιο γλυκιά υπηρεσία, που έχω γνωρίσει από το 2008 και ότι αποτελεί το στολίδι του στούντιο. Κατόπιν της είπα, ότι επιλέγω τη Σίσση (την κοπέλα με το κόσμημα) με το απλό πρόγραμμα των 50 ευρώ. Έτσι η Σταυρούλα με οδήγησε στο δωμάτιο του πάθους. Εκεί εκτυλίχτηκε ο κάτωθι διάλογος:

ΤΑΚΜΑΝ: Σε παρακαλώ κάθεσαι λίγο δίπλα μου, για να σου δώσω το 50ρικο; Αισθάνομαι την ανάγκη να σου κρατήσω λίγο τα χεράκια. Σε αγαπάω με όλη μου την καρδιά.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Έλα αγάπη μου.

Έτσι λοιπόν, η Σταυρούλα κάθισε δίπλα μου στον καναπέ. Τότε της έσκασα το 50ρικο και αμέσως μετά της έκανα sandwich διαρκείας. Τα χέρια μου έτρεμαν, ήταν ιδρωμένα και κρύα από την συναισθηματική φόρτιση. Η Σταυρούλα ανταποκρίθηκε με πολύ στοργή στα χάδια μου.
Αφού συμφωνήσαμε να καθίσουμε για χαδάκια μετά το γαμήσι, η Σταυρούλα βγήκε από το δωμάτιο και έκλεισε την πόρτα. Αμέσως μετά γδύθηκα, βόλεψα τα πράγματά μου στη συνεδριακή τσάντα και έβαλα σε περίοπτη θέση του Γύπα τα εννιάμερα.
Η Σίσση είναι 22 ετών από τη Θεσσαλονίκη, φοράει ένα ψεύτικο βραχιόλι και έχει τον σωματότυπο της κλασσικής πουτάνας (ψιλή με λίγα πιασίματα). Από χρώμα μαλλιών για να είμαι ειλικρινής δεν θυμάμαι (μάλλον μελαχρινή).
Η αναμονή στο δωμάτιο δεν ξεπέρασε τα 2 λεπτά. Μόλις μπήκε η Σίσση στο δωμάτιο, έγινε ο ακόλουθος διάλογος:

ΣΙΣΣΗ: Γεια σου μωρό μου.
ΤΑΚΜΑΝ: Γεια.
ΣΙΣΣΗ: Τι κάνεις μωρό μου;
ΤΑΚΜΑΝ: Καλά.

Αφού χαιρετηθήκαμε, της ζήτησα να μου βάλει το προφυλακτικό και να φορέσει του Γύπα τα εννιάμερα. Έτσι λοιπόν, μου έβαλε το προφυλακτικό και φόρεσε στο δεξί της χέρι το βραχιόλι και στο αριστερό της χέρι το ριγκάκι του Γύπα (χωρίς να ζητήσει πολλές εξηγήσεις).
Για αρχή της ζήτησα να χορέψουμε. Αυτή συμφώνησε με την ιδέα μου και χορέψαμε τον κλασσικό πολυκαβλωτικό χορό (της κράταγα με μανία τα χέρια της, ενώ το πέος μου άγγιζε επίμονα το αιδοίων της). Κατά τη διάρκεια του χορού, έγινε ο ακόλουθος διάλογος:

ΤΑΚΜΑΝ: Λοιπόν τώρα φαντασιώνομαι ότι βρισκόμαστε στο Ε22. Ποπό, τι ωραία που είναι η παραλιακή. Τώρα περνάμε από τη Μαρίνα Φλοίσβου. Δεν είναι πολύ ρομαντικά;
ΣΙΣΣΗ: Ναι.
ΤΑΚΜΑΝ: Αχ ελάτε γλυκιά μου κυρία να σας βοηθήσω να επιβιβαστείτε στο λεωφορείο. Δώστε μου το χεράκι σας.
ΣΙΣΣΗ: Ναι.
ΤΑΚΜΑΝ: Τώρα είμαστε κοντά στη Βάρκιζα.
ΣΙΣΣΗ: Πολύ μου αρέσει η Βάρκιζα. Έχω πάει και εγώ.
ΤΑΚΜΑΝ: Στις 20 Ιουνίου υπολογίζω να πάω στη Σύρο με το πλοίο. Θέλω να βρω καμία γριούλα, να κάνουμε παρέα κατά τη διάρκεια της διαδρομής, να τη χουφτώσω, να την κεράσω στο εστιατόριο του πλοίου μοσχάρι με πατάτες και παγωτό Scandal, κτλ.
ΣΙΣΣΗ: Διακοπές;
ΤΑΚΜΑΝ: Ναι. Θα πάει ο Γύπας 2 μέρες πριν και μετά θα ακολουθήσω και εγώ. Αχ μην ανησυχείτε γλυκιά μου κυρία. Δεν θα πτωχεύσουμε. Εγώ είμαι εδώ. Δώστε μου το χεράκι σας.
ΣΙΣΣΗ: Ναι.
ΤΑΚΜΑΝ: Αχ βοηθήστε με λίγο να ανοίξω τα υγρά μαντήλια. Κρατήστε με λίγο. Τρέμει το χέρι μου. Δεν ξέρω τι μου συμβαίνει.
ΣΙΣΣΗ: Ναι.

Μετά από τον χορό αυτό (ο οποίος διήρκησε κανένα 5λεπτο), της ζήτησα να ξαπλώσω ανάσκελα, για να μου πάρει την κλασσική πίπα. Επειδή η φαντασίωση με το Blue Star Ithaki ήταν πολύ πικάντικη, μετά από 1 λεπτό έχυσα στο στόμα της.
Κατόπιν, έβγαλα το προφυλακτικό, το πέταξα στα σκουπίδια και έβγαλα τα υγρά μαντήλια Wet Hankies από την τσάντα μου, για να καθαριστώ μαζί με τη Σίσση. Ύστερα, τη ρώτησα σχετικά με την ηλικία και την καταγωγή της και μου απάντησε, ότι είναι 22 ετών από τη Θεσσαλονίκη. Τέλος χαιρετηθήκαμε. Αφού η Σίσση έκλεισε την πόρτα, ντύθηκα, βόλεψα τα πράγματά μου και έπλυνα τα χέρια μου.
Βγαίνοντας από το δωμάτιο, αντίκρισα τη γλυκιά Σταυρούλα. Ευτυχώς, εκείνη τη στιγμή δεν υπήρχε κανένας πελάτης στο στούντιο. Έτσι λοιπόν, συμφωνήσαμε να καθίσουμε δίπλα-δίπλα στον καναπέ του σαλονιού για κουβεντούλα και χούφτωμα.
Για 10 λεπτά της κρατούσα τα χεράκια της και της έλεγα διάφορες ερωτικές ιστορίες. Στο τέλος τη χαιρέτησα στοργικά και εξήλθα από το κτίριο πλημμυρισμένος από θετικά συναισθήματα.

Δ) ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑΣ
Το στούντιο είναι πεντακάθαρο και βρίσκεται σε κεντρικό δρόμο. Με τη Σίσση πέρασα τέλεια. Η Σταυρούλα μου φέρθηκε πολύ τρυφερά. Αισθάνομαι ερωτευμένος μαζί της και τη σκέφτομαι συνέχεια. Σε όλα 10. Δεν χωράει μικρότερη βαθμολογία.

Α) ΕΡΩΤΙΚΗ ΑΤΖΕΝΤΑ (29/04/2011 – 20/05/2011)
Στις 30/04/2011 (ώρα 13:30) έγινε η βάφτιση ενός μακρινού ανιψιού μου. Επειδή στη βάφτιση πήγα με τους γονείς μου, δεν μπορούσα φυσικά να απολαύσω τις θερμές χειραψίες με τις παρευρισκόμενες γριές. Στην ταβέρνα που πήγαμε μετά τη βάφτιση, καθόμουν ανάμεσα στους γονείς μου και απέναντι στη γιαγιά του μωρού (με την οποία δεν έχω κανενός είδους συγγένεια). Η γριά αυτή, η οποία φορούσε μια σειρά από χρυσά θορυβώδη βραχιόλια, κρατούσε ανά τακτά χρονικά διαστήματα τον ανιψιό μου στην αγκαλιά της. Το γεγονός ότι την είχα διαρκώς απέναντί μου, αύξησε τη λίμπιντό μου και αποτέλεσε την αιτία για μια παχιά μαλακία κατά τη διάρκεια της μεσημεριανής μου σιέστας. Το βράδυ της ίδιας μέρας, πήγα να πάρω το TIVO με το βιβλίο για το πεπτικό σύστημα. Αφού έδωσα τα χρήματα στην ψιλικατζού και κάναμε μια σύντομη συζήτηση για το πρόβλημα της ανεργίας των νέων, τη χαιρέτησα με ένα παθιασμένο διευθυντικό sandwich.
Στις 04/05/2011 (ώρα 09:40 πμ) πήγα στο μαγαζί της 2-Hut, για να αγοράσω γάλα και χαρτομάντιλα. Αφού της έδωσα τα χρήματα και κάναμε μια 5λεπτη κουβεντούλα, τη χαιρέτησα με ένα διευθυντικό sandwich μακράς διαρκείας (πώς λέμε parking μακράς διαρκείας στο αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος, καμία σχέση). Στις 11:30 πμ ξεκίνησα από το σπίτι μου, για να πάω στο Ρουφ (ήθελα να ρωτήσω κάποια πράγματα σε σχέση με τις αναβολές για διδακτορικό). Στην αφετηρία του 049 (δηλαδή στην Ομόνοια) είδα μια καλοντυμένη γριά με τρικ-τρικ, η οποία ρωτούσε τον οδηγό του λεωφορείου «Πώς θα πάει στο Θησείο». Αν και ο οδηγός της εξήγησε, αυτή έδειχνε να μην καταλάβαινε. Αφού την ακολούθησα για 1-2 λεπτά (καθώς έβλεπα τα σέξι κοσμήματά της, έτρεμαν τα πόδια μου), την χάιδεψα κάποια στιγμή στην πλάτη και προσφέρθηκα να τη βοηθήσω. Έτσι λοιπόν, την οδήγησα στη στάση Ομόνοια του λεωφορείου 035 και της εξήγησα πώς θα πάει. Αν και περίμενα να με ευχαριστήσει και να μου δείξει λίγη στοργή, αυτή μπήκε στο λεωφορείο και δεν με χαιρέτησε καν. Επιστρέφοντας από το Ρουφ με το λεωφορείο 838, έκανα ένα ενισχυμένο bic-bic σε μια α-καπέλο με τρικ-τρικ, για να ξεσπάσω όλα τα απωθημένα μου. Αφού κατέβηκα στην Ομόνοια, πήγα περπατώντας προς το Ρεξ για να πάρω το τρόλεϊ 4. Κατά μήκος της οδού Πανεπιστημίου, είδα μια καλοντυμένη γριά με βαμμένα μαλλιά, η οποία ζητιάνευε. Μόλις την είδα, μου αυξήθηκαν απότομα οι καρδιακοί παλμοί και έτρεμα ολόκληρος από τη στύση. Όταν την πλησίασα, με παρακάλεσε να της δώσω κανένα ευρώ, γιατί δεν είχε χρήματα για να πληρώσει το λογαριασμό της ΔΕΗ. Αμέσως τότε, έβγαλα από το πορτοφόλι μου 0.20 €, της τα έδωσα, την αγκάλιασα και της χούφτωσα τα χεράκια της. Αυτή με ευχαρίστησε και συνέχισε το δρόμο της. Επειδή ήθελα να της ξαναχουφτώσω τα τρυφερά της χεράκια, πήγα στο διπλανό περίπτερο και αγόρασα ένα πακέτο χαρτομάντιλα, για να κάνω και άλλα ψιλά. Δυστυχώς όμως, μέχρι να αγοράσω τα χαρτομάντιλα, η ζητιάνα είχε γίνει καπνός. Η ημέρα αυτή απογείωσε την ψυχολογία μου και εκτόξευσε τη λίμπιντό μου στα ύψη.
Στις 06/05/2011 (ώρα 18:50) είδα στην εξώπορτα της πολυκατοικίας μου, τη Ριγκοπούλα γειτόνισσα. Μόλις την είδα, αισθάνθηκα τον πούτσο μου να μην χωράει στο τζιν και φυσικά το γνωστό ερωτικό σκίρτημα. Αυτή με ρώτησε κλασσικά «Τι κάνεις», αλλά από την δύσπνοια και από την ταχυπαλμία τραύλιζα και μιλούσα Ελληνικά χειρότερα και από του Γιωργάκη. Μετά από το γεγονός αυτό, ακολούθησε μια έντονη κρίση ηλιθιότητας.
Στις 07/05/2011 (ώρα 11:00 πμ) πήγα κλασσικά στο μαγαζί της 2-Hut, για να αγοράσω 1 πακέτο χαρτομάντιλα και της έκανα ένα θερμότατο διευθυντικό sandwich. Στις 14:30 είχα κανονίσει ραντεβού με τον ξάδερφό μου στη στάση Πανεπιστήμιο, για να πάμε για φαγητό στο Κολονάκι. Στις 14:00, καθώς κατευθυνόμουν προς την Πλατεία Κυψέλης για να πάρω το τρόλεϊ, είδα τη σέξι βιβλιοπώλισσα. Μόλις την είδα, πέρασα το δρόμο απέναντι (χωρίς να κοιτάξω από τη στύση αν ερχόταν αυτοκίνητο ή όχι) και τη χαιρέτησα με ένα στοργικό διευθυντικό sandwich, δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στο χούφτωμα του χρυσού βραχιολιού της. Κατόπιν τα είπαμε για κανένα 5λεπτο και τη χαιρέτησα ξανά με τον ίδιο τρόπο. Τα παραπάνω γεγονότα μου αύξησαν και άλλο την ερωτική μου επιθυμία, ενώ στο τρόλεϊ γέλαγα σαν ηλίθιος.
Στις 08/05/2011 (ώρα 22:00) πήγα σε ένα εβγατζίδικο για να πάρω γάλα. Στο μαγαζί αυτό δουλεύει μια 60χρονη Πολωνή, η οποία φυσικά είναι πολύ νέα για τα γούστα μου. Αυτή τη φορά όμως ήταν με την αδερφή της, η οποία φορούσε ένα σέξι χρυσό βραχιόλι. Αφού πήρα το γάλα και έδωσα τα ψιλά στην εβγατζού, έπιασα κουβέντα με την ωραία αδερφή. Αφού μιλήσαμε για 2- 3 λεπτά, τη χαιρέτησα σφίγγοντας της το χέρι με το χρυσό κόσμημα.
Στις 09/05/2011 ταξίδεψα (μόνος μου) με τη Swiss Air για Λονδίνο, με απώτερο σκοπό την εξεύρεση εργασίας. Στο ταξίδι από Αθήνα για Ζυρίχη (ATHENS ATH – ZURICH ZRH, DATE: 09/05/2011, DEPARTURE TIME: 14:10, BOARDING TIME: 13:25, ARRIVAL TIME: 15:46, SEAT: 19B, GATE: B05, AIR COMPANY: SWISS AIR, FLIGHT NUMBER: LX 1831, PRICE: 232,52 €) καθόμουν ανάμεσα σε κάτι 19χρονες Ελβετίδες (έλεος ρε παιδιά, δεν είμαι και τόσο ανώμαλος να μου αρέσουν τα μωρά). Στο ταξίδι από Ζυρίχη για Λονδίνο (ZURICH ZRH – LONDON LCY, DATE: 09/05/2011, DEPARTURE TIME: 17:10, BOARDING TIME: 16:40, ARRIVAL TIME: 17:34, SEAT: 15F, GATE: B23, AIR COMPANY: SWISS AIR, FLIGHT NUMBER: LX 466) καθόμουν δίπλα σε έναν κουστουμαρισμένο Άγγλο. Η αεροσυνοδός όμως φορούσε ένα πολυκαβλωτικό ριγκάκι, το οποίο διατήρησε τη στύση μου ενεργή κατά τη διάρκεια της πτήσης. Όταν έφτασα στο αεροδρόμιο London City Airport, βρήκα μια μαύρη με τρικ-τρικ, η οποία με καθοδήγησε για το πώς θα πήγαινα στη στάση του μετρό Kings Cross – St Pancras (ήταν η πλησιέστερη στάση μετρό στο ξενοδοχείο που είχα κλείσει). Φυσικά την ευχαρίστησα και την χαιρέτησα με ένα ιδιαίτερα ενισχυμένο διευθυντικό sandwich (αν και δεν τρελαίνομαι για μαύρες, αισθάνθηκα την ανάγκη να της χουφτώσω το έξαλλο ριγκάκι της). Για να ξεσπάσω για όλα αυτά, τράβηξα το βράδυ στο ξενοδοχείο μια ξεγυρισμένη μαλακία.
Στις 10/05/2011 (ώρα 11:30) πήγα κρουαζιέρα στον Τάμεση για να καπνίσω τη διεθνή πίπα. Στο ποταμόπλοιο απέναντί μου, κάθονταν 3 αγγλίδες γριές, οι οποίες ήταν καλοντυμένες και φορούσαν ακριβά κοσμήματα. Οι γριές αυτές μου είχαν πάρει τα μυαλά και δεν μπορούσα να ξεκολλήσω τα μάτια μου από πάνω τους. Δυστυχώς όμως, δεν κατάφερα να βρω καμία μοναχική γριά τουρίστρια, για να της πιάσω κουβέντα και να της χουφτώσω τα βραχιόλια. Το απόγευμα της ίδιας μέρας πήγα βόλτα στο Covent Garden, στο Soho και στο China Town. Εκεί δεν θα έλεγα ότι είδα κάτι εξαιρετικό από καμάκι.
Στις 11/05/2011 πήγα εκδρομή στο Lancaster με σκοπό να καπνίσω τη διεθνή πίπα στο τρένο και να γνωρίσω τον έρωτα της ζωής μου. Στο ταξίδι από Λονδίνο για Lancaster (LONDON – LANCASTER, DATE: 11/05/2011, DEPARTURE TIME: 11:30, ARRIVAL TIME: 13:54, COACH: D, COMPANY: VIRGIN TRAINS, PRICE: 77,50 GBP) το τρένο ήταν σχεδόν άδειο και κάθισα μόνος μου. Αν και στο Preston ανέβηκε μια σέξι γριά, δυστυχώς δεν κάθισε δίπλα μου. Στο ταξίδι της επιστροφής (LANCASTER – LONDON, DATE: 11/05/2011, DEPARTURE TIME: 17:36, ARRIVAL TIME: 20:11, COACH: D, COMPANY: VIRGIN TRAINS) κάθισε δίπλα μου ένας κουστουμαρισμένος Άγγλος με Laptop (γενικά δεν ήταν και ιδιαίτερα ερωτική μέρα).
Στις 12/05/2011 το πρωί πήγα σε ένα ιδιωτικό γραφείο ευρέσεως εργασίας και το μεσημέρι πήγα στα Harrods για ψώνια. Εκεί «φάτε μάτια ψάρια». Οι περισσότερες γριές ήταν στην τρίχα ντυμένες και έβγαζαν τον αέρα της πλουτοκρατίας. Αλλά δυστυχώς τα πολυκαταστήματα δεν προσφέρονται για γνωριμίες και bic-bic.
Στις 13/05/2011 επέστρεψα Αθήνα. Στο ταξίδι από Λονδίνο για Ζυρίχη (LONDON LCY - ZURICH ZRH, DATE: 13/05/2011, DEPARTURE TIME: 06:30, BOARDING TIME: 06:05, ARRIVAL TIME: 08:55, SEAT: 10F, GATE: 5, AIR COMPANY: SWISS AIR, FLIGHT NUMBER: LX 463) καθόμουν δίπλα σε έναν κουστουμαρισμένο Άγγλο. Αν και ήταν πάλι η σέξι αεροσυνοδός, δεν είχα και ιδιαίτερη διάθεση για καμάκι λόγω της ώρας. Στο ταξίδι από Ζυρίχη για Αθήνα (ZURICH ZRH - ATHENS ATH, DATE: 13/05/2011, DEPARTURE TIME: 09:45, BOARDING TIME: 09:10, ARRIVAL TIME: 13:33, SEAT: 6B, GATE: A74, AIR COMPANY: SWISS AIR, FLIGHT NUMBER: LX 1830) κάθισα δίπλα σε έναν γέρο Ελβετό τουρίστα (έλεος ρε παιδιά, δεν είμαι πο8σταρδέλλα, βάλτε με δίπλα σε καμία γριούλα). Με δυο λόγια το ταξίδι της επιστροφής ήταν ερωτικά αδιάφορο.
Στις 16/05/2011 πήγα για ψώνια στο μαγαζί της 2-Hut και φυσικά ακολούθησε παθιασμένο διευθυντικό hotdog, σαν αυτά που μοιράζουν οι πλανόδιοι στους δρόμους στο Ηνωμένο Βασίλειο (πέουνγκ). Παρόμοιο σκηνικό παίχτηκε και στις 17/05/2011. Φυσικά μετά από όλα αυτά, αποφάσισα στις 20/05/2011 να διοργανώσω την καθιερωμένη στουντιότσαρκα.

Β) ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΣΤΟΥΝΤΙΟΤΣΑΡΚΑΣ
Στις 20/05/2011 (ώρα 11:05 πμ) ξεκίνησα από το σπίτι μου, κουβαλώντας την πράσινη συνεδριακή μου τσάντα με του Γύπα τα εννιάμερα. Εκτός από τα κλασσικά, κουβάλησα και ένα κίτρινο ντοσιέ, στο οποίο είχα εκτυπωμένες 97 φωτογραφίες από London και 15 φωτογραφίες από Lancaster. Στις 11:10 πμ πήγα στο μαγαζί της 2-Hut. Ευτυχώς αυτή τη φορά δεν είχε παρέα. Όταν της ζήτησα να καθίσουμε δίπλα-δίπλα για κανένα 20λεπτο, για να της δείξω τις υπέροχες φωτογραφίες που είχα βγάλει στην Αγγλία με τη μηχανή του Τηλεκόλλα και για να πούμε τα νέα μας, δέχτηκε αμέσως. Καθίσαμε λοιπόν μαζί μέχρι τις 11:30 πμ. Αξίζει να σημειωθεί πως όλη αυτή την ώρα τα ερωτικά αγγίγματα στα ριγκάκια της έπεφταν βροχή. Το αποκορύφωμα φυσικά ήταν το αποχαιρετιστήριο διευθυντικό hotdog (διευθυντικό hotdog = πολύ θερμό διευθυντικό sandwich).
Στις 11:30 πμ ξεκίνησα από το μαγαζί της 2-Hut με προορισμό τα σπιτάκια της Βριλησσού.

1ος σταθμός: Βριλησσού 24. Στο συγκεκριμένο στούντιο η τσατσά φορούσε παντελόνι και ένα πολυκαβλωτικό χρυσό βραχιόλι. Ένα άλλο χάρισμά της ήταν η ευγένεια (ήταν πολύ γλυκομίλητη). Η εργαζόμενη κοπέλα όμως δεν έλεγε πολλά.
2ος σταθμός: Βριλησσού 36Α. Στο συγκεκριμένο στούντιο η τσατσά ήταν απεριποίητη, αδιάκριτη (με ρώτησε τι κουβαλάω στη συνεδριακή τσάντα) και αγενέστατη (της εξήγησα ότι ήθελα να επισκεφτώ πρώτα όλα τα στούντιο της Βριλησσού για να αποφασίσω, αλλά αυτή δεν με άφηνε να φύγω). Οι δυο εργαζόμενες κοπέλες φορούσαν σέξι τρικ-τρικ, αλλά από την συμπεριφορά και την εμφάνιση της τσατσάς ξενέρωσα.
3ος σταθμός: Βριλησσού 36. Σε αυτό το στούντιο η τσατσά φορούσε ένα σέξι μαύρο φόρεμα και μπόλικα πολυκαβλωτικά κοσμήματα. Επιπλέον ήταν πολύ ευγενική. Η μια από τις δυο εργαζόμενες κοπέλες μου κέντρισε το ενδιαφέρον (επειδή φορούσε κοσμήματα).

Στα υπόλοιπα στούντιο που επισκέφτηκα (Βριλησσού 42 – Βριλησσού 46 – Βριλησσού 60 – Βριλησσού 57 – Βριλησσού 55) δεν είδα καμία τσατσά στα μέτρα μου, ενώ όλες οι εργαζόμενες κοπέλες μου ήταν εντελώς αδιάφορες. Μετά από όλα αυτά, αποφάσισα να τιμήσω το στούντιο της οδού Βριλησσού 36 (νομίζω ότι καταλαβαίνετε γιατί).

Γ) ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ
Γύρω στις 12:30 μμ χτύπησα για δεύτερη φορά το κουδούνι του στούντιο της οδού Βριλησσού 36. Μόλις μου άνοιξε η τσατσά, έγινε ο ακόλουθος διάλογος:

ΤΑΚΜΑΝ: Κερδίσατε. Κατέληξα σε αυτό το στούντιο.
ΤΣΑΤΣΑ: Μάλιστα. Ποια κοπέλα θα πάρεις; Μπορείς αν θέλεις, να τις πάρεις και τις δυο με 60 €.
ΤΑΚΜΑΝ: Εκείνη (και έδειξα τη Τζίνα, που φορούσε τα κοσμήματα).
ΤΣΑΤΣΑ: Ποιο πρόγραμμα θα πάρεις;
ΤΑΚΜΑΝ: Το απλό.
ΤΣΑΤΣΑ: Ωραία. Από εκεί είναι το δωμάτιο. 50 €.

Μόλις η τσατσά με οδήγησε στο δωμάτιο του πάθους, της έσκασα το 50ρικο. Πριν κλείσει την πόρτα, έγινε ο ακόλουθος διάλογος:

ΤΑΚΜΑΝ: Ο λόγος που προτίμησα το συγκεκριμένο στούντιο δεν ήταν μόνο η κοπέλα, αλλά και εσείς.
ΤΣΑΤΣΑ: Εγώ;
ΤΑΚΜΑΝ: Ναι. Είστε η πιο όμορφη τσατσά, που έχω δει. Γενικά εμένα μου αρέσουν οι γριές.
ΤΣΑΤΣΑ: Καλύτερα να με λες υπηρεσία. Δεν είμαι γιαγιά, είμαι κυρία.
ΤΑΚΜΑΝ: Χίλια συγνώμη, αλλά τίποτα από αυτά δεν είπα για κακό.
ΤΖΙΝΑ: Η κυρία Σταυρούλα είναι πολύ καλή κυρία.
ΤΑΚΜΑΝ: Συμφωνώ. Αντιθέτως η υπηρεσία του διπλανού στούντιο (Βριλησσού 36Α) ήταν αγενέστατη.
ΤΣΑΤΣΑ: Τι σου είπε δηλαδή;
ΤΑΚΜΑΝ: Ότι θα πάει στο Δαφνί.
ΤΣΑΤΣΑ: Ποιος εσύ;
ΤΑΚΜΑΝ: Όχι, η ίδια.
ΤΣΑΤΣΑ: Γιατί;
ΤΑΚΜΑΝ: Επειδή κουβαλούσα μαζί μου αυτή την τσάντα. Της φάνηκε περίεργο και άρχισε να με ρωτάει τι έχω μέσα στην τσάντα και διάφορες χαζομάρες.
ΤΣΑΤΣΑ: Και εσύ δεν την έβρισες; Τι της είπες;
ΤΑΚΜΑΝ: Εγώ δεν μιλάω. Στην κριτική θα βγάλω το άχτι μου.
ΤΣΑΤΣΑ: Καλά θα την κανονίσω εγώ. Θα τα ακούσει από εμένα.
ΤΖΙΝΑ: Δεν πιστεύω να προτιμάς την υπηρεσία από εμένα, ζηλεύω.
ΤΑΚΜΑΝ: Εντάξει μωρέ. Και εσύ καλή είσαι. Συγνώμη (απευθυνόμενος προς την τσατσά) να σας πω κάτι;
ΤΣΑΤΣΑ: Παρακαλώ.
ΤΑΚΜΑΝ: Γίνεται στο τέλος να καθίσουμε λίγο παρέα, να σας δείξω τις φωτογραφίες από το ταξίδι μου στο Λονδίνο και να σας κρατάω το χεράκι; Το αισθάνομαι πολύ μεγάλη ανάγκη.

Η τσατσά δεν μου το αρνήθηκε και πριν κλείσει την πόρτα, μου έκανε ένα στοργικό διευθυντικό hotdog. Από την συναισθηματική ένταση και από την συγκίνηση εξαιτίας της αγάπης, που μου έδειξε η τσατσά, τα χέρια μου είχαν καταιδρώσει και έτρεμαν.
Μόλις η τσατσά έκλεισε την πόρτα, γδύθηκα και έβγαλα από τη συνεδριακή μου τσάντα του Γύπα τα εννιάμερα και τις φωτογραφίες από την Αγγλία. Κατόπιν ξάπλωσα ανάσκελα και περίμενα την Τζίνα. Αξίζει να σημειωθεί ότι η Τζίνα είναι 25 ετών, μελαχρινή, με λίγα πιασίματα και φοράει ένα κοκάλινο βραχιόλι και ένα ριγκάκι (την εθνικότητα δεν τη συγκράτησα). Η αναμονή δεν διήρκησε ούτε ένα λεπτό. Μόλις μπήκε η Τζίνα στο δωμάτιο, έγινε ο ακόλουθος διάλογος:

ΤΖΙΝΑ: Γεια σου μωρό μου.
ΤΑΚΜΑΝ: Γεια. Λοιπόν, πριν κάνουμε οτιδήποτε, λέω να σου δείξω διάφορες φωτογραφίες από το ταξίδι μου στο Λονδίνο. Θα σου τις δείχνω, θα σου χουφτώνω τα χέρια και θα φαντασιώνομαι ότι όλα αυτά γίνονται στα πλαίσια μιας ερωτικής γνωριμίας στο ferryboat.
ΤΖΙΝΑ: Ότι θες μωρό μου.
ΤΑΚΜΑΝ: Α για να μην το ξεχάσω. Αυτά είναι του Γύπα τα εννιάμερα. Φόρεσέ τα. Εννοείται προσωρινά.

Έτσι λοιπόν, η Τζίνα φόρεσε το βραχιόλι του Γύπα στο αριστερό της χέρι και το ροζ ριγκάκι του Γύπα στο δεξί της χέρι (αφού βέβαια της εξήγησα ποιος είναι ο Γύπας και για το βίτσιο μου με τα κοσμήματα). Κατόπιν καθίσαμε δίπλα-δίπλα, της έδειξα καμιά δεκαριά φωτογραφίες και της κρατούσα με μανία τα χέρια της. Ύστερα της ζήτησα να μου φορέσει το προφυλακτικό και να χορέψουμε. Αφού μου φόρεσε το προφυλακτικό για safe sex, χορέψαμε το κλασσικό βαλς (με τον κλασσικό τρόπο που το χορεύω στις επισκέψεις μου στα σπίτια του έρωτα). Σε αυτό το σημείο αξίζει να αναφερθεί ότι το βαλς συνοδεύτηκε από αρπαχτές διεισδύσεις του πέους μου εις το αιδοίων της. Κατά τη διάρκεια του πολυκαβλωτικού χορού, έγινε ο ακόλουθος διάλογος:

ΤΑΚΜΑΝ: Είμαστε στο Λονδίνο.
ΤΖΙΝΑ: Μα στο Λονδίνο είμαστε μωρό μου.
ΤΑΚΜΑΝ: Excuse me miss, do you go to Lancaster? Do you go to Preston?
ΤΖΙΝΑ: Yes. Έτσι μωρό μου, να σε βλέπω να καβλώνεις.
ΤΑΚΜΑΝ: I smoke the international pipe.
ΤΖΙΝΑ: Yes, yes, yes.
ΤΑΚΜΑΝ: Sorry miss. Can I ask you something? How can I go to Bank metro station? Here is the map (bic-bic-bic …). Oh your rings are so sexy.
ΤΖΙΝΑ: Ναι.
ΤΑΚΜΑΝ: Oh I will help you to disembark from the bus. Give me your hand.
ΤΖΙΝΑ: Yes.
ΤΑΚΜΑΝ: Next stop is Kings Cross – St Pancras.
ΤΖΙΝΑ: Yeah.
ΤΑΚΜΑΝ: This train leads to Brixton.

Ο χορός αυτός (ο οποίος διήρκησε γύρω στα 3 λεπτά) μου προκάλεσε στατιστικώς σημαντική ανόρθωση του πέους μου. Έτσι λοιπόν, μετά το χορό προχωρήσαμε κατευθείαν στο sex. Η στάση του sex, η κλασσική: Εγώ ανάσκελα και η Τζίνα από πάνω. Φυσικά κατά τη διάρκεια της σεξουαλικής πράξης, της κρατούσα και τα δυο της τα χέρια. Το sex συνοδεύτηκε από τον ακόλουθο διάλογο:

ΤΑΚΜΑΝ: Στο αεροδρόμιο της Ζυρίχης, είχα δει μια αστυνομικίνα πολύ σέξι. Ήταν ηλικίας γύρω στα 60, έμοιαζε με την Άγκελα Μέρκελ και φορούσε ένα πολύ ωραίο χρυσό βραχιόλι. Αλλά ρε γαμώτο, δεν μου έκανε σωματικό έλεγχο.
ΤΖΙΝΑ: Ναι μωρό μου;
ΤΑΚΜΑΝ: Σας παρακαλώ κυρία, μην ψάχνετε μόνο στις τσέπες μου. Αγγίξτε και λίγο τα χεράκια μου. Θέλω να μου κάνετε πλήρη σωματικό έλεγχο.
ΤΖΙΝΑ: Ναι.
ΤΑΚΜΑΝ: Κουβαλάω πιστόλι.
ΤΖΙΝΑ: Πέτα το πιστόλι τώρα (θόρυβος όπλου).
ΤΑΚΜΑΝ: (γέλιο).
ΤΖΙΝΑ: Δώσε μου το πιστόλι σου. Τώρα (θόρυβος όπλου).

Αν και οι φαντασιώσεις μου ήταν πολυκαβλωτικές και ξεκαρδιστικές, δεν οδήγησαν εκείνη τη στιγμή σε εκσπερμάτωση. Έτσι λοιπόν, μετά από 2-3 λεπτά επήλθε σημαντική μείωση στη στύση μου. Για αυτό το λόγω, η Τζίνα αποφάσισε να μου πάρει την κλασσική πίπα. Αξίζει να σημειωθεί ότι κατά τη διάρκεια της πίπας, της κρατούσα τα χέρια εναλλάξ (πότε το δεξί και πότε το αριστερό).
Δυστυχώς, ούτε και η πίπα (η οποία διήρκησε γύρω στα 2 λεπτά) μου προκάλεσε την έγκαιρη εκσπερμάτωση. Για αυτό το λόγω, η Τζίνα αποφάσισε να μου τον παίξει με την πασίγνωστη σε όλους τεχνική του άτεχνου φραπέ. Κατά τη διάρκεια του καπουτσίνο (αυτό για να γελάσετε το έγραψα), έγινε ο ακόλουθος διάλογος:

ΤΑΚΜΑΝ: Πλάκα δεν έχουν οι φαντασιώσεις μου;
ΤΖΙΝΑ: Πολύ πλάκα. Ποτέ δεν έχω περάσει στο δωμάτιο τόσο καλά. Εύχομαι στο μέλλον να έχεις ανάλογες εμπνεύσεις. Αργείς όμως να χύσεις.
ΤΑΚΜΑΝ: Ε, άλλες φορές αργώ, άλλες είμαι πιο γρήγορος, όπως τύχει.

Μετά από 1-2 λεπτά, ολοκλήρωσα χύνοντας στο χέρι της. Κατόπιν έδωσα στην Τζίνα το χρησιμοποιημένο προφυλακτικό, για να το πετάξει στα σκουπίδια και καθαριστήκαμε με τα υγρά μαντήλια Wet Hankies (με αυτά που κουβαλούσα στην τσάντα μου). Τέλος χαιρετηθήκαμε και της υποσχέθηκα ότι είτε βρω δουλειά στην Αγγλία είτε στην Κύπρο, δεν θα χαθούμε (θα έρχομαι κάποια Σ/Κ).
Αφού η Τζίνα έκλεισε την πόρτα του δωματίου, ντύθηκα, βόλεψα τα πράγματά μου και εξήλθα από το δωμάτιο. Μόλις τράκαρα την τσατσά, έγινε ο ακόλουθος διάλογος:

ΤΑΚΜΑΝ: Να καθίσουμε τώρα παρέα στον καναπέ, για να σας δείξω τις φωτογραφίες;
ΤΣΑΤΣΑ: Δυστυχώς δεν μπορώ τώρα, έχω δουλειά. Πριν έρθεις την επόμενη φορά, κάνε μου ένα τηλέφωνο για να ξέρω και θα το κανονίσουμε (και μου έδωσε την κάρτα του στούντιο). Να μου πεις ότι είσαι από το Λονδίνο και θα καταλάβω εγώ.
ΤΑΚΜΑΝ: Έγινε. Σας ευχαριστώ. Γεια.
ΤΣΑΤΣΑ: Στο καλό.

Αφού χαιρέτησα την τσατσά με διευθυντικό sandwich, εξήλθα από το κτίριο. Ήμουν πολύ ενθουσιασμένος από την εμπειρία μου και ταυτόχρονα αισθανόμουν ότι στο πρόσωπο της κυρίας Σταυρούλας βρήκα τον μεγάλο μου έρωτα.

Δ) ΑΙΤΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΗΣ ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑΣ

Όσον αφορά τη Τζίνα: Πέρασα πολύ ωραία στο δωμάτιο, το διασκέδασα.
Όσον αφορά την τσατσά: Την ερωτεύτηκα. Ελπίζω την επόμενη φορά, να καθίσουμε παρέα στον καναπέ για κανένα 10λεπτο, για να απολαύσω την ζεστασιά της. Τα διευθυντικά sandwich μαζί της, ήταν τόσο απολαυστικά και τόσο αισθησιακά ...

Α) ΕΡΩΤΙΚΗ ΑΤΖΕΝΤΑ (14/04/2011 – 28/04/2011)
Την Μ. Πέμπτη στις 12:30 μμ πήγα στο μαγαζί της 2-Hut, για να αγοράσω μισό κιλό ψωμί. Αφού της έσκασα τα 0.70 € και αφού τα είπαμε, της ευχήθηκα καλή ανάσταση και της έκανα ένα special διευθυντικό sandwich.
Αν εξαιρέσουμε την Μ. Πέμπτη, δεν θα χαρακτήριζα την εν λόγω περίοδο ιδιαίτερα ερωτική. Οι χαμηλές για την εποχή θερμοκρασίες σε συνδυασμό με άλλες συγκυρίες (εξαφάνιση της 90χρονης κοπέλας και της 95χρονης ζητιάνας, οικογενειακές διακοπές στην Εύβοια, έλλειψη ευκαιριών για bic-bic, άγχος εξαιτίας της παρατεταμένης ανεργίας) έριξαν τη λίμπιντό μου σε χαμηλά επίπεδα. Επειδή ήθελα να κάνω μια τονωτική ένεση στην ψυχολογία μου και στη στύση μου, αποφάσισα στις 28/04/2011 να πάω την καθιερωμένη στουντιότσαρκα.

Β) ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΣΤΟΥΝΤΙΟΤΣΑΡΚΑΣ
Στις 28/04/2011 (ώρα 18:45) ξεκίνησα από το σπίτι μου, κουβαλώντας όπως πάντα την πράσινη συνεδριακή μου τσάντα με του Γύπα τα εννιάμερα.

1ος σταθμός: Κατεχάκη 8. Στο συγκεκριμένο στούντιο η τσατσά φορούσε παντελόνι, είχε αντιπαθητική φάτσα και έκρυβε το ένα της χέρι. Για αυτό το λόγω δεν μπόρεσα να καταλάβω, αν φορούσε τρικ-τρικ ή όχι. Η εργαζόμενη κοπέλα ήταν νέα και δεν φορούσε τρικ-τρικ.
2ος σταθμός: Κατεχάκη 5. Εδώ η τσατσά φορούσε παντελόνι, ήταν γυμνή από χρυσά κοσμήματα, αλλά ήταν εξαιρετικά ευγενική. Αυτό το διαπίστωσα, γιατί μόλις ήρθα με ρώτησε, αν ήθελα να μου προσφέρει κανένα καφεδάκι. Η εργαζόμενη κοπέλα μου ήταν εντελώς αδιάφορη.

Μετά πήρα τη γραμμή 3 του μετρό και κατέβηκα στη στάση Κεραμεικός.

3ος σταθμός: Σερβίων 26. Εδώ η τσατσά φορούσε παντελόνι, ήταν γυμνή από τρικ-τρικ και αρκετά χοντρή. Επιπλέον τα μαλλιά της ήταν απεριποίητα. Η Νατάσσα, που εργαζόταν εκείνη την ώρα, ήταν τίγκα στα χρυσά κοσμήματα.
4ος σταθμός: Σπύρου Πάτση 40. Σε αυτό το στούντιο και η τσατσά και η πουτάνα μου ήταν αδιάφορες.
5ος σταθμός: Μεγάλου Αλεξάνδρου 133. Το συγκεκριμένο στούντιο ήταν κλειστό (ίσως λόγω πασχαλινών διακοπών).
6ος σταθμός: Ιεροφάντων 9. Εδώ η τσατσά φορούσε τζιν, ένα χρυσό βραχιόλι και φαινόταν μεγάλη στην ηλικία. Το μειονέκτημά της ήταν η αγένεια και τα μούτρα της. Η εργαζόμενη κοπέλα μου ήταν εντελώς αδιάφορη. Εκτός από μένα, στο σαλόνι περίμεναν άλλα 5-6 άτομα.
7ος σταθμός: Πειραιώς 109Α. Εδώ η τσατσά φορούσε παντελόνι και ένα χρυσό ριγκάκι.. Η τσατσά αυτή ήταν από τις πιο ευγενικές που έχω γνωρίσει, καθώς ο τόνος της φωνής της έσταζε μέλι. Η εργαζόμενη κοπέλα, η οποία ήταν καινούργια στη δουλειά, μου ήταν εντελώς αδιάφορη.
8ος σταθμός: Πειραιώς 121. Εδώ η τσατσά φορούσε παντελόνι, αλλά ήταν τίγκα στα χρυσά κοσμήματα. Από ευγένεια μέτρια πράγματα. Η εργαζόμενη κοπέλα δεν μου έκανε κλικ. Στο σαλόνι υπήρχε συνωστισμός από πελάτες.
9ος σταθμός: Πειραιώς 193. Εδώ η τσατσά φορούσε παντελόνι, ένα χρυσό ρολόι, ένα χρυσό βραχιόλι και ένα χρυσό ριγκάκι. Το μειονέκτημά της ήταν η ξινισμένη φάτσα της. Η Αφροδίτη που εργαζόταν εκείνη την ώρα, ήταν τίγκα στα τρικ-τρικ. Στο σαλόνι γινόταν «της πουτάνας» από πελάτες, αλλά μόλις είδαν την Αφροδίτη έφυγαν όλοι.

Γ) ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ
Μόλις είδα την Αφροδίτη (και σε συνδυασμό με το γεγονός ότι μου άρεσε η τσατσά), αποφάσισα να περάσω στο δωμάτιο (η Αφροδίτη είναι Ελληνίδα, 26 ετών, μελαχρινή, γεμάτη σέξι κοσμήματα). Τότε με την τσατσά έγινε ο ακόλουθος διάλογος:

ΤΑΚΜΑΝ: Τελικά θα περάσω στο δωμάτιο.
ΤΣΑΤΣΑ: Ποιο πρόγραμμα θα πάρετε;
ΤΑΚΜΑΝ: Το απλό των 50 €.
ΤΣΑΤΣΑ: Όπως θέλετε. Θα περιμένετε όμως 5 λεπτά μέχρι να βγει από το δωμάτιο ο προηγούμενος πελάτης.
ΤΑΚΜΑΝ: ΟΚ. Επειδή όμως θέλω πρώτα να ρίξω ένα κατούρημα, ήθελα να ρωτήσω που είναι το μπάνιο.
ΤΣΑΤΣΑ: (καμία απάντηση).

Μετά από 2 λεπτά επανέλαβα την ερώτηση και η τσατσά μου έδειξε το μπάνιο. Αφού κατούρησα, επέστρεψα στο σαλόνι και περίμενα να βγει ο πελάτης από το δωμάτιο. Κατά τη διάρκεια της αναμονής, κοιτούσα με γλυκανάλατο βλέμμα την τσατσά και από μέσα μου σιγοψιθύριζα «Αχ κυρία, καθίστε δίπλα μου να μου κάνετε λίγο παρέα. Δώστε μου λίγο το χεράκι σας. Σας αγαπάω με την καρδούλα μου». Μόλις έφυγε ο πελάτης, η τσατσά ετοίμασε το δωμάτιο και με ειδοποίησε να έρθω μέσα.
Μόλις μπήκα στο δωμάτιο, έδωσα το 50ρικο στην τσατσά με τρεμάμενα χέρια από τη στύση και από τη συναισθηματική ένταση. Κατόπιν με την τσατσά έγινε ο ακόλουθος διάλογος:

ΤΑΚΜΑΝ: Συγνώμη (το συγνώμη το είπα τραυλίζοντας), μπορώ να σας ρωτήσω κάτι;
ΤΣΑΤΣΑ (με βιαστική διάθεση): Παρακαλώ.
ΤΑΚΜΑΝ: Σε μένα και σε έναν άλλο φίλο μου (εννοούσα τον Πινόκιο), μας αρέσουν οι μεγάλες γυναίκες. Ήθελα να σας ρωτήσω το εξής: «Αν την άλλη φορά φέρω μαζί μου 200 €, γίνετε να μπείτε και εσείς στο δωμάτιο (παράλληλα με την πουτάνα), να είστε ντυμένη και να σας κρατάω το χέρι κατά τη διάρκεια της σεξουαλικής πράξης με την κοπέλα;».
ΤΣΑΤΣΑ: Δεν γίνεται. Εγώ δεν κάνω τέτοια πράγματα. Ρωτήστε αλλού.
ΤΑΚΜΑΝ: Μπορώ να ρωτήσω και κάτι άλλο;
ΤΣΑΤΣΑ: Παρακαλώ.
ΤΑΚΜΑΝ: Επειδή μου αρέσετε πολύ σαν γυναίκα, ήθελα να ρωτήσω το εξής: «Γίνετε κάθε φορά που έρχομαι στο συγκεκριμένο στούντιο, να σας κρατάω λίγο το χεράκι σας;». Αν μου πείτε ναι, θα γίνω τακτικός πελάτης. Σας παρακαλώ. Σας βλέπω και τρέμω ολόκληρος. Μη μου χαλάτε την φαντασίωσή μου.

Η τσατσά αρνήθηκε και αυτή την πρότασή μου και έκλεισε την πόρτα. Τότε γδύθηκα, άφησα τα ρούχα μου στον καλόγερο και έβγαλα από την πράσινη συνεδριακή μου τσάντα του Γύπα τα εννιάμερα. Κατόπιν ξάπλωσα ανάσκελα στο κρεβάτι και περίμενα την Αφροδίτη. Η αναμονή ήταν εκνευριστικά μεγάλη (γύρω στα 20 λεπτά), αλλά «το καλό πράγμα αργεί». Κατά τη διάρκεια της αναμονής σκεφτόμουν τη γλυκιά τσατσά στην Κωνσταντινουπόλεως 61, γιατί αν σκεφτόμουν την πρόσφατη χυλόπιτα που έφαγα, το 50ρικο θα πήγαινε χαμένο.
Μόλις ήρθε η Αφροδίτη, σηκώθηκα από το κρεβάτι και έγινε ο ακόλουθος διάλογος:

ΑΦΡΟΔΙΤΗ: Γεια σου μωρό μου.
ΤΑΚΜΑΝ: Γεια.
ΑΦΡΟΔΙΤΗ: Τι κάνεις μωρό μου;
ΤΑΚΜΑΝ: Καλά.

Κατόπιν της έδωσα του Γύπα τα εννιάμερα για να τα φορέσει (αφού της εξήγησα ποιος είναι ο Γύπας και για τα βίτσια μου με τα κοσμήματα). Μετά έγινε ο εξής διάλογος:

ΤΑΚΜΑΝ: Πριν κάνουμε οτιδήποτε, φόρεσέ μου το προφυλακτικό. Ο πατέρας μου, μου έχει πει «ποτέ χωρίς προφυλακτικό».
ΑΦΡΟΔΙΤΗ: Μην ανησυχείς μωρό μου, και εγώ χωρίς προφυλακτικό δεν θα έκανα τίποτα.

Αφού μου φόρεσε το προφυλακτικό, έγινε ο ακόλουθος διάλογος:

ΤΑΚΜΑΝ: Εγώ λέω για αρχή να χορέψουμε.
ΑΦΡΟΔΙΤΗ: Τι θες να χορέψουμε;
ΤΑΚΜΑΝ: Ξέρω και εγώ; Βαλς.

Έτσι για 2-3 περίπου λεπτά χορέψαμε. Κατά τη διάρκεια του χορού της κράταγα με μανία και τα δυο της τα χέρια, ενώ ο πούτσος μου έτριβε το αιδοίων της. Κατά τη διάρκεια του χορού, έγινε ο ακόλουθος διάλογος:

ΤΑΚΜΑΝ: Σε 10 μέρες θα ταξιδέψω για Ζυρίχη με τη Swissair.
ΑΦΡΟΔΙΤΗ: Ναι μωρό μου;
ΤΑΚΜΑΝ: Θέλω στο αεροπλάνο να καθίσω δίπλα σε καμιά 65χρονη Ελβετίδα, πρώην στέλεχος της Goldman Sachs, που να είναι τίγκα στα βραχιόλια. Θέλω να μιλήσουμε, να τη βοηθήσω με τις βαλίτσες, να τη χουφτώσω, κτλ.
ΑΦΡΟΔΙΤΗ: Γάμα με μωρό μου, γάμα με.
ΤΑΚΜΑΝ: Μου αρέσουν οι Ελβετίδες. Γενικά μου αρέσουν οι γιαγιάδες με χρυσά κοσμήματα. Μου αρέσει να αισθάνομαι ότι γαμάω την πλουτοκρατία. Φάση δεν έχουν οι φαντασιώσεις μου;
ΑΦΡΟΔΙΤΗ: Είναι πολύ καύλα.

Μετά τον χορό, έγινε ο ακόλουθος διάλογος:

ΑΦΡΟΔΙΤΗ: Κάτσε τώρα να σου πάρω πίπα στα όρθια.
ΤΑΚΜΑΝ: Εγώ λέω καλύτερα, να ξαπλώσω ανάσκελα να μου την πάρεις. Γενικά μου αρέσει στο σεξ να είμαι πασάς. Αλή Πασάς στα Ιωάννινα, που λέμε. Είμαι και Ηπειρώτης.
ΑΦΡΟΔΙΤΗ: Γουστάρω να γαμάω Ηπειρώτες.

Έτσι λοιπόν, ξάπλωσα και η Αφροδίτη μου πήρε την κλασσική πίπα. Κατά τη διάρκεια της πίπας, της ζήτησα να της κρατάω το δεξί χέρι (που είχε τα περισσότερα κοσμήματα). Η Αφροδίτη φυσικά δέχτηκε αμέσως. Η πίπα διήρκησε 2-3 λεπτά και ήταν απολαυστικότατη.
Αφού ο πούτσος μου έφτασε στο επιθυμητό μήκος, με ρώτησε σε τι στάση θέλω να το κάνουμε. Εγώ τότε της πρότεινα την κλασσική στάση (εγώ ανάσκελα και αυτή από πάνω) και η Αφροδίτη συμφώνησε με πολύ χαρά. Αφού η Αφροδίτη ανέβηκε πάνω μου και έχωσα τον πούτσο μου στο μουνί της, έγινε ο ακόλουθος διάλογος:

ΤΑΚΜΑΝ: Καπνίζω τη διεθνή πίπα.
ΑΦΡΟΔΙΤΗ: Ναι.
ΤΑΚΜΑΝ: Excuse me miss, where do you go? Do you go to London, do you go to Dar El Salaam or do you go to Santiago? I am transfer and I go to London (LCY).
ΑΦΡΟΔΙΤΗ: Γάμα με έτσι μωρό μου και λέγε ότι μαλακίες θες.
ΤΑΚΜΑΝ: Oh do you go to London? Can I help you to carry your suitcase?
ΑΦΡΟΔΙΤΗ: Ναι.
ΤΑΚΜΑΝ: Do you want a piece of cake please?
ΑΦΡΟΔΙΤΗ: Γάμα με έτσι μωρό μου, γάμα με.
ΤΑΚΜΑΝ: I am a doctor. You are ill. You have high pressure.
ΑΦΡΟΔΙΤΗ: Ναι.

Μετά από αυτό το διάλογο και με την τελευταία φαντασίωση ότι εγώ είμαι γιατρός και αυτή μια πάμπλουτη γριά Ελβετίδα ασθενής με χρυσά κοσμήματα, έχυσα στο μουνί της. Δεν χρειάζεται φυσικά να έχει κανείς αναπτύξει την έκτη αίσθηση, για να μαντέψει ότι κατά τη διάρκεια του σεξ, της χούφτωνα με μανία τα χέρια της.
Μετά την εκσπερμάτωση, έγινε ο ακόλουθος διάλογος:

ΤΑΚΜΑΝ: Ρε συ μόλις έχυσα. Δε μου λες στο μουνί σου έχυσα ή στον αέρα;
ΑΦΡΟΔΙΤΗ: Στο μουνάκι μωρό μου, πού αλλού;
ΤΑΚΜΑΝ: Τα Αγγλικά μου πλάκα δεν έχουν;
ΑΦΡΟΔΙΤΗ: Είναι πολύ καύλα.
ΤΑΚΜΑΝ: Πάρε το προφυλακτικό να το πετάξεις στα σκουπίδια.

Αφού η Αφροδίτη πέταξε το προφυλακτικό, έγινε ο εξής διάλογος:

ΤΑΚΜΑΝ: Ρε συ θέλω την επόμενη φορά να έρθει και η τσατσά στο δωμάτιο. Όχι για να συμμετέχει ενεργά στο γαμήσι. Θέλω να είναι ντυμένη και να της κρατάω το χέρι.
ΑΦΡΟΔΙΤΗ: Για τη συγκεκριμένη τσατσά λίγο δύσκολο.
ΤΑΚΜΑΝ: Υπάρχουν και άλλες τσατσάδες, που δουλεύουν στο συγκεκριμένο στούντιο;
ΑΦΡΟΔΙΤΗ: Υπάρχουν μωρό μου.
ΤΑΚΜΑΝ: Μπορείς να τους πεις για μένα και για τις φαντασιώσεις μου; Αν βρεις κάποια που να δεχτεί, θέλω να με ειδοποιήσεις.
ΑΦΡΟΔΙΤΗ: Έγινε μωρό μου.

Μετά από αυτή τη στιχομυθία, η Αφροδίτη με χαιρέτησε και έφυγε. Κατόπιν ντύθηκα και βόλεψα τα πράγματά μου στη συνεδριακή μου τσάντα. Τέλος χαιρέτησα ψυχρά την τσατσά (γιατί η συμπεριφορά της με ξενέρωσε) και εξήλθα από το κτίριο.

Δ) ΑΙΤΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΗΣ ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑΣ

Εμφάνιση κοπέλας: 10.0
Θετικά στοιχεία: Όχι πολύ νέα στην ηλικία, είναι τίγκα στα χρυσά κοσμήματα, παρουσιάζεται ωραία ντυμένη.
Αρνητικά στοιχεία: Κανένα.

Συμμετοχή / διάθεση / υπηρεσίες κοπέλας: 10.0
Θετικά στοιχεία: Μου έκανε όλα τα χατίρια, ήταν πολύ καλή στην πίπα, αρκετά υπομονετική και μιλούσε όσο έπρεπε (δεν μου αρέσει ούτε η μουγκαμάρα ούτε η υπερβολική φλυαρία).
Αρνητικά στοιχεία: Κανένα.

Χώρος / καθαριότητα χώρου: 10.0
Ο χώρος είναι πεντακάθαρος. Το δωμάτιο διαθέτει ντουζιέρα και καλόγερο.

Συμπεριφορά τσατσάς: 3.0
Ε τι θέλετε να βάλω μετά από τη χυλόπιτα, που μου έριξε; Ουστ.

Πρόσβαση / parking: 10.0
Επειδή δεν οδηγώ, έρχομαι στα στούντιο με τα μέσα μαζικής μεταφοράς. Το συγκεκριμένο στούντιο, το εντοπίζει κανείς εύκολα, καθώς η Πειραιώς είναι κεντρικός δρόμος.

Σχέση απόδοσης / τιμής: 10.0
Πέρασα πολύ ωραία με την Αφροδίτη, δεν νομίζω ότι χωράει μικρότερος βαθμός.

Στις 16/03/2011 στις 12:00 το μεσημέρι στο ΠΑΠΕΙ έγινε η ορκωμοσία ενός μεταπτυχιακού στο τμήμα Οικονομικής Επιστήμης. Επειδή στις 21/03/2011 στις
10:00 πμ θα γινόταν η ορκωμοσία του μεταπτυχιακού μου, αποφάσισα την Τετάρτη
το πρωί να κατέβω στο πανεπιστήμιο, για να παρακολουθήσω την τελετή της
προηγούμενης ορκωμοσίας και να δω «τι παίζει» (και φυσικά για να κάνω τη βόλτα
μου). Ξεκίνησα από το σπίτι στις 10:15 πμ. Στις 10:20 πμ κοντοστάθηκα έξω από το
μαγαζί της 2-Hut και προσπαθούσα να καταλάβω, αν υπάρχει κανένας ανεπιθύμητος
στο μαγαζί (ήθελα να καθίσουμε δίπλα-δίπλα, να δούμε τις φωτογραφίες της Κύπρου,
να τη χουφτώσω και να της κάνω τα τρελά μου). Πριν προλάβω να μπω μέσα στο
μαγαζί και να κάνω τη συνθηματική παραγγελία, μπήκε μέσα ένας καρκινοπαθής
συγγενής / γνωστός / πλατωνικός εραστής / δεν ξέρω και εγώ τι σκατά είναι, για να
πιούν παρέα τον πρωινό καφέ. Τα πήρα και εγώ στο κρανίο και πήρα το τρόλεϊ για να
κατέβω στο κέντρο και από εκεί να πάω στον Πειραιά.
Στις 12:45 μμ τέλειωσε η τελετή της ορκωμοσίας. Μετά κάθισα με κάτι κολλητούς
από την ΠΑΣΠ και μίλησα και λίγο με την «Ελίνα με το drop – ο σταθμός δεν
λειτουργεί λόγω έργων» (αυτό είναι παρατσούκλι). Στις 14:00 πέρασα από τη
Γραμματεία και έκανα ερωτική εξομολόγηση στην Κική (που είναι ηλικίας 65+
ετών). Συγκεκριμένα, αφού της εκμυστηρεύτηκα τα συναισθήματά μου για εκείνη,
της πρότεινα κάποια μέρα να βγούμε οι δυο μας για φαγητό. Αυτή εκτίμησε πολύ τα
κομπλιμέντα μου και δεν αρνήθηκε την πρότασή μου (αν και μπορεί να έκανε
πλάκα). Η γλυκιά και ευγενική συμπεριφορά της Κικής ήταν ένα βάλσαμο για την
ψυχολογία μου, η οποία είχε πέσει από τις απανωτές χυλόπιτες της 2-Hut. Αξίζει να
σημειωθεί ότι το παραπάνω γεγονός είχε θετική επίδραση στη στύση μου.
Στις 18/03/2011 στις 15:30 είχα κανονίσει ραντεβού με τον Πινόκιο στο σταθμό του
Ηρακλείου για να πάμε παρέα στουντιότσαρκα στην περιοχή του Κεραμεικού. Καθώς
κατέβαινα από το λεωφορείο Α8 στο σταθμό του Περισσού, έκανα bic-bic σε μια
γριά με τρικ-τρικ (τρικ-τρικ = χρυσά κοσμήματα, για όποιον δεν διάβασε την
προηγούμενη κριτική μου). Αυτό το επιδερμικό άγγιγμα στα θεϊκά της χέρια,
εκτόξευσε και άλλο την ερωτική μου διάθεση.
Στις 16:15 έφτασα με τον Πινόκιο στο σταθμό του Κεραμεικού. Για να μην μας
καταλαβαίνουν οι πουτάνες και οι τσατσάδες, είχα συμφωνήσει με τον Πινόκιο να
σχολιάζουμε την εμφάνιση της κάθε πουτάνας και της κάθε υπηρεσίας ξεχωριστά με
τους εξής κωδικούς:
Α) Λαχανοντολμάδες: Εμφάνιση άνω του μετρίου.
Β) Ρεβίθια: Μέτρια εμφάνιση.
Γ) Σόγια: Εμφάνιση κάτω του μετρίου.
Αρχικά επισκεφτήκαμε το στούντιο Artemis (Κωνσταντινουπόλεως 61), όπου
εργαζόταν η Βαλεντίνα. Για μένα η υπηρεσία ήταν «ρεβίθια» (δεν φορούσε τρικ-τρικ,
ούτε φούστα, αλλά ήταν γριά) και η Βαλεντίνα ήταν «σόγια» (δεν φορούσε τρικ-
τρικ). Για τον Πινόκιο η υπηρεσία ήταν «σόγια» και η Βαλεντίνα ήταν
«λαχανοντολμάδες» και για αυτό την τίμησε με το 50ρικο.
Κατόπιν επισκεφτήκαμε το στούντιο στην οδό Χαλκιδικής 83. Για μένα και η
υπηρεσία και η εργαζόμενη κοπέλα ήταν ανάξιες λόγου, αλλά στον Πινόκιο του
γυάλισαν και οι δυο και ξόδεψε και το τελευταίο 50ρικο που είχε.
Ύστερα πήγαμε για καφέ σε μια από τις καφετέριες που είναι δίπλα στο μετρό, για να
συζητήσουμε τις στουντιοεμπειρίες μας. Μετά τον καφέ του έδειξα και το στούντιο
στην οδό Μεγάλου Αλεξάνδρου 133 για να το έχει υπόψη για άλλη φορά(φύλο
υπηρεσίας: Άρρεν, απαξίωσα), τον συνόδεψα μέχρι το μετρό και συνέχισα την
στουντιότσαρκα μόνος μου.
Στη συνέχεια ακολούθησα την εξής διαδρομή:
Κασσάνδρας 3 πάνω (άφαντη η τσατσά) – Κασσάνδρας 3 κάτω (η τσατσά φορούσε
φούστα, αλλά τα χέρια της ήταν γυμνά από κοσμήματα) – Κασσάνδρας 4Α (η τσατσά
φορούσε παντελόνι, αλλά φορούσε χρυσά και κοκάλινα κοσμήματα και στα δυο της
τα χέρια) – Κασσάνδρας 4Β (υπήρχε κάποιο πρόβλημα εκείνη την ώρα και η τσατσά
μου είπε να περάσω αργότερα) – Κασσάνδρας 4Γ (η τσατσά φορούσε παντελόνι, δεν
φορούσε καθόλου τρικ-τρικ και έβγαζε την αύρα της διανοητικά καθυστερημένης) –
Κωνσταντινουπόλεως 80 (άντρας τσάτσος, έλεος ρε παιδιά δεν είμαι πο8σταρδέλλα)
– Κωνσταντινουπόλεως 94 (η τσατσά ήταν ασύμβατη με τα γούστα μου) –
Κωνσταντινουπόλεως 92 (τσατσά με παντελόνι και χωρίς κοσμήματα, η οποία είχε
πολύ γλυκιά, καλοσυνάτη και αξιαγάπητη φατσούλα).
Δεν χρειάζεται φυσικά να καλέσει κανείς μέντιουμ, για να μπορέσει να καταλάβει σε
ποιο στούντιο κατέληξα. Στο στούντιο της οδού Κασσάνδρας 4Α, η τσατσά ήταν του
γούστου μου και η μια από τις δυο κοπέλες της βάρδιας (η Αλεξάνδρα) φορούσε
τρικ-τρικ. Για αυτό το λόγω, αποφάσισα να τιμήσω την Αλεξάνδρα με το 50ρικο του
πατέρα μου. Γύρω στις 20:00 χτύπησα για δεύτερη φορά το κουδούνι στο
συγκεκριμένο στούντιο. Μόλις μπήκα στο στούντιο (όπου είδα 4 άντρες να κάθονται
στο σαλόνι και να περιμένουν) με ρώτησε η τσατσά ποια από τις δυο κοπέλες θα
πάρω. Εγώ της είπα ότι θα πάρω την Αλεξάνδρα με το απλό πρόγραμμα των 50 ευρώ
και πήγα να ανέβω τη σκάλα, για να με ακολουθήσει η τσατσά και να της δώσω το
50ρικο στο δωμάτιο (και να τη χουφτώσω με την ησυχία μου χωρίς να με βλέπει ο
κόσμος). Η τσατσά τότε με σταμάτησε, κάνοντας με το χέρι της την κίνηση που κάνει
η μπάρα των διοδίων. Τότε της έσκασα το 50ρικο και της έκανα ένα διακριτικό τριψ,
για να αισθανθώ την αύρα των βραχιολιών της. Σε αυτό το σημείο αξίζει να
αναφερθεί, ότι η Αλεξάνδρα πανηγύρισε σαν έφηβος φίλαθλος (τσιρίζοντας από τη
χαρά της), όταν είπα στην τσατσά ότι ήταν η «εκλεκτή» μου, ανάμεσα στις δυο
κοπέλες.
Κατόπιν, ανέβηκα στο πρώτο δωμάτιο, γδύθηκα (αυτή τη φορά δεν κουβαλούσα μαζί
μου τη συνεδριακή τσάντα με τα εννιάμερα του Γύπα) και περίμενα την Αλεξάνδρα
ξαπλωμένος ανάσκελα (για να ξαποστάσω). Η Αλεξάνδρα είναι 20 ετών, μελαχρινή,
πολύ αδύνατη και φοράει τρικ-τρικ και στα δυο της τα χέρια. Η αναμονή στο δωμάτιο
ήταν ελάχιστη. Μόλις ήρθε η Αλεξάνδρα, έγινε ο ακόλουθος διάλογος:
ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ: Γεια σου μωρό μου.
ΤΑΚΜΑΝ: Γεια.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ: Τι κάνεις μωρό μου;
ΤΑΚΜΑΝ: Καλά. Α ρε Πινόκιο, πολύ σε πάω.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ: ... νευρικό γέλιο.
ΤΑΚΜΑΝ: Αυτή η στουντιότσαρκα ήταν εκτός προγράμματος, απλά ο φίλος μου ο
Πινόκιο έσκασε δυο 50ρικα σήμερα σε στούντιο και ζήλεψα.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ: (νευρικό γέλιο) Ζηλεύεις μωρό μου;
ΤΑΚΜΑΝ: Όταν τον είδα να πηδάει απανωτά δυο πουτάνες, δεν άντεξα. Σκέφτηκα
«εγώ τον μαλάκα θα κάνω»; Για αυτό ήρθα. Αν ερχόμουν προγραμματισμένα, θα είχα
φέρει μαζί μου και τη συνεδριακή τσάντα με τα εννιάμερα του Γύπα.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ: Ποιανού; (νευρικό γέλιο).
ΤΑΚΜΑΝ: Του Γύπα καλέ. Δεν θα καθίσω να σου εξηγήσω τώρα. Φόρεσέ μου το
προφυλακτικό για να αισθάνομαι ασφαλής.
ΤΑΚΜΑΝ (αφού μου φόρεσε το προφυλακτικό): Εγώ λέω να χορέψουμε πρώτα, για
να ανάψουν τα αίματα.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ: Ότι θες μωρό μου.
Έτσι για 1-2 λεπτά χορέψαμε βαλς. Κατά τη διάρκεια του χορού, ο πούτσος μου της
γαργάλαγε ευχάριστα το αιδοίο της (λαϊκιστή το μουνί της), ενώ της κράταγα τα
χέρια της με μανία, δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στο τρίψιμο των κοσμημάτων της.
Μετά τον αισθησιακό χορό, ξάπλωσα ανάσκελα και μου πήρε την κλασσική και
πατροπαράδοτη πίπα, που ανέθρεψε γενιές και γενιές στουντιάκηδων.
Όταν ο πούτσος μου έφτασε στο επιθυμητό μήκος, η Αλεξάνδρα ανέβηκε με δική της
πρωτοβουλία από πάνω μου, λες και έπιασε την αύρα μου, ότι αυτή η στάση με
ευχαριστεί. Κατά τη διάρκεια του σεξ, ενώ της κρατούσα τα χέρια, φαντασιωνόμουν
ότι αυτή είναι μια ανήμπορη Κηφισιώτισσα γριά με χρυσά κοσμήματα και πανάκριβα
ρούχα και την βοηθούσα να επιβιβαστεί στο λεωφορείο Α7 (Κάνιγγος – Νέα
Ερυθραία). Αν και η φαντασίωσή μου ήταν αρκετά πικάντικη, δεν οδήγησε σε
εκσπερμάτωση το συγκεκριμένο timing.
Μετά από λίγη ώρα, κατόπιν δικής μου παραγγελίας, μου ξαναπήρε για δεύτερη φορά
πίπα. Αυτό της το ζήτησα, γιατί γούσταρα πολύ να χύσω στο στόμα της.
Ωστόσο, η δεύτερη πίπα την κούρασε σύντομα και για αυτό αποφάσισε να μου την
παίξει με την γνωστή σε όλους τεχνική του άτεχνου φραπέ. Στην τεχνική αυτή,
φαίνεται πως η Αλεξάνδρα έχει κάνει PhD, γιατί μετά από ελάχιστα δευτερόλεπτα το
υγρό πυρ εκτοξεύτηκε στο προφυλακτικό.
Μόλις τέλειωσα, της έδωσα το χρησιμοποιημένο προφυλακτικό στο χέρι και της είπα
να το πετάξει στον σκουπιδοτενεκέ. Αμέσως μετά, καθαριστήκαμε και οι δυο με τα
υγρά μαντήλια Wet Hankies, που κουβαλάω πάντα μαζί μου και χαιρετηθήκαμε.
Ύστερα ντύθηκα, βόλεψα τα πράγματά μου και κατέβηκα κάτω. Στο σαλόνι
αντίκρισα 4-5 συναγωνιστές και μια άλλη τσατσά, η οποία έβγαζε την αύρα της
Αγγλίδας που λέει με ξινισμένο ύφος «Oh sit». Μόλις την είδα φώναξα: «Τι έγινε ρε
παιδιά, άλλαξε η τσατσά»; (και όλοι οι πελάτες έσκασαν από τα γέλια). Τέλος εξήλθα
από το κτίριο και με έπιασε κρίση ηλιθιότητας.

Α) ΕΡΩΤΙΚΗ ΑΤΖΕΝΤΑ (19/03/2011 – 24/03/2011)
Στις 19/03/2011 στις 11:00 πμ είχα κανονίσει να πάω για καφέ με μια πρώην συμφοιτήτριά μου στου Ζωγράφου. Ωστόσο, είχα πει ψέματα στους γονείς μου ότι θα βρισκόμασταν στις 10:30 πμ, για να δώσω άλλη μια ευκαιρία στον εαυτό μου να καθίσω δίπλα-δίπλα με τη 2-Hut και να της χουφτώσω τα βραχιόλια. Ξεκίνησα από το σπίτι στις 09:40 πμ. Στις 09:45 πμ κοντοστάθηκα έξω από το μαγαζί της 2-Hut. Δυστυχώς εκείνη την ώρα ήταν ένας γέρος πελάτης στο μαγαζί. Μέχρι τις 09:54 πμ έκοβα βόλτες έξω από το μαγαζί, περιμένοντας να αδειάσει από πελάτες. Αλλά του κάκου (ήταν ώρα αιχμής). Νευριασμένος στις 09:54 πμ, εγκατέλειψα τον αγώνα, έβγαλα ένα εισιτήριο των 1.40 €, πήρα το τρόλεϊ 2 και κατόπιν το λεωφορείο 608. Στη στάση ΕΥΔΑΠ (του 608) ήταν μια χήρα 80χρονη με τρικ-τρικ, που χρειαζόταν βοήθεια για να επιβιβαστεί στο λεωφορείο. Αμέσως προσφέρθηκα να τη βοηθήσω, δίνοντάς της μια «χείρα βοηθείας» (της έδωσα το δεξί μου χέρι και με το αριστερό μου χέρι τη χούφτωσα στην πλάτη). Μόλις ανέβηκε με ευχαρίστησε και μου είπε «Να σαι καλά» και εγώ της έκανα διευθυντικό sandwich. Κατόπιν με πολύ δυσκολία της άφησα το χέρι της, ενώ από μέσα μου σιγοψιθύρισα «Αχ αγαπούλα μου». Όλη αυτή η ιστορία είχε ως αποτέλεσμα μια 20λεπτη κρίση ηλιθιότητας και φυσικά μια αυξημένη διάθεση για γαμησάκι.
Στις 21/03/2011 στις 10:00 πμ έγινε η ορκωμοσία του μεταπτυχιακού μου στο ΠΑΠΕΙ. Μόλις έληξε η τελετή, ο πρύτανης είπε στους αποφοίτους του μεταπτυχιακού να πετάξουν τα καπέλα τους (όλοι φορούσαμε τήβεννο). Εγώ από αφηρημάδα, αντί να βγάλω το καπέλο ήσυχα-ήσυχα, το εκσφενδόνισα στο κεφάλι του πρύτανη, ο οποίος κοίταξε πίσω του τρομαγμένος. Μετά από αυτό, εγώ και όλοι οι συμφοιτητές μου σκάσαμε στα γέλια. Το ευχάριστο κλίμα της ημέρας, σε συνδυασμό με την κρίση ηλιθιότητας, βελτίωσαν την ψυχολογία μου (και από σπόντα και την ερωτική μου επιθυμία).
Στις 23/03/2011 στις 12:40 μμ πήγα στο μαγαζί της 2-Hut για να πάρω γάλα και ψωμί. Επειδή στο μαγαζί δεν ήταν κανένας πελάτης, πριν φύγω της έκανα ένα απολαυστικότατο πολυκαβλωτικό διευθυντικό sandwich. Το γεγονός ότι της έκανα sandwich ύστερα από 15 μέρες, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι μου φέρθηκε με τρυφερότητα, αναπτέρωσαν το ηθικό μου και το βράδυ της ίδιας μέρας βάρεσα μια special μακακία.

Β) ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΣΤΟΥΝΤΙΟΤΣΑΡΚΑΣ (25/03/2011)
Στις 25/03/2011 στις 17:00 είχα κανονίσει ραντεβού με τον Πινόκιο στο σταθμό του Ηρακλείου, για να τον κεράσω καφέ και γαμήσι (σε στούντιο) στον Κεραμεικό για την ορκωμοσία μου. Ξεκινήσαμε παρέα στις 17:15 από το σταθμό του Ηρακλείου και στις 17:50 βρισκόμασταν ήδη στην περιοχή του Κεραμεικού.
Αρχικά περάσαμε από το στούντιο Blue, εξαιτίας της τιμής (στο συγκεκριμένο στούντιο το απλό πρόγραμμα είναι 30 €, σε αντίθεση με τα υπόλοιπα στούντιο στην περιοχή, όπου σκας το 50ρικο). Εδώ συμφώνησαν τα γούστα μου με τον Πινόκιο, καθώς σε κανέναν από τους δυο δεν άρεσε η πουτάνα, ενώ η τσατσά για άγνωστη μέχρι στιγμής αιτία μας έβγαλε μια αρνητική αύρα (και επιπλέον δεν φορούσε ούτε φούστα, ούτε τρικ-τρικ). Επειδή ο Πινόκιο είναι ευγενικό παιδί, ζήτησε από την τσατσά να μας δώσει την κάρτα του στούντιο και της είπε ότι θα περάσουμε λίγο αργότερα.
Κατόπιν περάσαμε από το στούντιο στην οδό Μεγάλου Αλεξάνδρου 133. Εδώ η πουτάνα γυάλισε στον Πινόκιο, οπότε έδωσε στον τσάτσο 30 € και τα υπόλοιπα 20 € τα κέρασα εγώ. Δεν χρειάζεται φυσικά κανείς να έχει ανεπτυγμένη την 6η αίσθηση, για να καταλάβει ότι στούντιο με τσάτσο δεν υπάρχει περίπτωση να το τιμήσω ούτε με σφαίρες.
Αφού ολοκλήρωσε το γαμήσι ο Πινόκιο, πήγαμε παρέα για καφέ σε μια καφετέρια δίπλα στο μετρό, για να ανταλλάξουμε τις στουντιοεμπειρίες μας και να γελάσουμε. Στις 19:55 (αφού τελειώσαμε τον καφέ) ο Πινόκιο πήρε το μετρό για να επιστρέψει στο σπίτι του και εγώ συνέχισα την στουντιότσαρκα μόνος μου. Σε αυτό το σημείο αξίζει να αναφερθεί ότι κουβαλούσα μαζί μου και την πράσινη συνεδριακή τσάντα με τα εννιάμερα του Γύπα, γιατί η συγκεκριμένη στουντιότσαρκα ήταν προγραμματισμένη.
Επόμενος σταθμός: Κωνσταντινουπόλεως 80. Αν και η τσατσά ήταν ευγενέστατη και έκατσε δίπλα μου για 2 λεπτά μέχρι να εμφανιστεί η πουτάνα, φορούσε τζην και τα χέρια της ήταν άδεια από κοσμήματα (δύσκολα σου σηκώνεται με τέτοια γυναίκα).
Επόμενος σταθμός: Κασσάνδρας 3 πάνω. Στο συγκεκριμένο στούντιο η τσατσά ήταν άφαντη, ενώ μια από τις δυο εργαζόμενες κοπέλες με έβρισε, επειδή με έχει δει πολλές φορές και δεν την έχω τιμήσει ούτε μια.
Επόμενη στάση: Κασσάνδρας 3 κάτω. Εδώ η τσατσά φορούσε φούστα, αλλά δεν φορούσε καθόλου τρικ-τρικ.
Επόμενη στάση: Κασσάνδρας 4Γ. Εδώ ήταν η πολυκαβλωτική τσατσά, που είχα δει στις 18/03/2011 (αλλά αυτή τη φορά χωρίς τρικ-τρικ) μαζί με την τσατσά, που βγάζει την αύρα της Αγγλίδας (που λέει «Oh sit»). Εδώ αξίζει να σημειωθεί ότι καμία από τις δυο τσατσάδες δεν μου προκάλεσαν στύση.
Next station: Κωνσταντινουπόλεως 61. Εδώ ήταν η ίδια τσατσά με τις προηγούμενες επισκέψεις μου. Η ιδιαιτερότητα ήταν ότι η πουτάνα μου έκανε διευθυντικό sandwich και με υποδέχτηκε με ιδιαίτερη τρυφερότητα.
Next station: Σπύρου Πάτση 40. Εδώ η τσατσά ήταν αδιάφορη (παντελόνι, νέα στην ηλικία, δεν φορούσε τρικ-τρικ).
Next station: Σπύρου Πάτση 27. Εδώ η τσατσά φορούσε κοντή φούστα, διχτυωτό καλσόν και κάτι φτηνιάρικα άσπρα βραχιόλια (μάλλον από το παζάρι τα πήρε). Προφανώς η γυναίκα αυτή δεν ξέρει να ψυχολογεί τους ανθρώπους, γιατί με ρώτησε δυο φορές, αν γνωρίζω ότι βρίσκομαι σε στούντιο.
Το λογικό θα ήταν να καταλήξω στο τελευταίο στούντιο. Ωστόσο, εξαιτίας της θερμής υποδοχής που είχα και από την πουτάνα και από την τσατσά στο στούντιο Artemis (Κωνσταντινουπόλεως 61), αποφάσισα να τιμήσω το συγκεκριμένο στούντιο με το 50ρικο της μαμάς.

Γ) ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ
Στις 21:00 έφτασα για δεύτερη φορά έξω από το συγκεκριμένο στούντιο. Μόλις χτύπησα για δεύτερη φορά το κουδούνι και μου άνοιξε η τσατσά, έγινε ο ακόλουθος διάλογος:

ΤΑΚΜΑΝ: Κερδίσατε για δεύτερη φορά.
ΤΣΑΤΣΑ: Κερδίσαμε πάλι;
ΤΑΚΜΑΝ: Ναι.
ΤΣΑΤΣΑ: Στην προηγούμενη κριτική έγραψες και για μένα. Μου αρέσει πολύ ο τρόπος που γράφεις. Θέλω όμως αυτή τη φορά να μου βάλεις δέκα.
ΤΑΚΜΑΝ: Μην ανησυχείς.
ΤΣΑΤΣΑ: Από εδώ είναι το δωμάτιο.
ΤΑΚΜΑΝ: ΟΚ.


Αν και η τσατσά δεν φοράει τρικ-τρικ, ηδονίζομαι να πιάνω χέρια από γιαγιάδες. Για αυτό το λόγω, αντί να της δώσω 50ρικο, της έδωσα 2 εικοσάευρα, 1 πεντάευρο, 4 κέρματα του 1 ευρώ και δυο πενηντάλεπτα (την ώρα που της έδινα τα κέρματα, έτρεμαν τα χέρια μου από τη συναισθηματική φόρτιση). Αφού έδωσα τα χρήματα στην τσατσά και έκλεισε την πόρτα του δωματίου, γδύθηκα, έβγαλα από τη συνεδριακή μου τσάντα του Γύπα τα εννιάμερα και κατούρησα στο μπάνιο. Μόλις ολοκλήρωσα το κατούρημα, μπήκε η Αλίνα στο δωμάτιο, γεμάτη όρεξη για τρελίτσες.
Η Αλίνα είναι 38 χρονών από τη Λευκορωσία, έχει μαύρα μαλλιά και φοράει ένα χρυσό βραχιόλι. Μόλις μπήκε στο δωμάτιο, έγινε ο ακόλουθος διάλογος:

ΑΛΙΝΑ: Γεια σου μωρό μου. Πώς σε λένε;
ΤΑΚΜΑΝ: Το διαδικτυακό μου όνομα είναι ΤΑΚΜΑΝ, οπότε θα με φωνάζεις έτσι.
ΑΛΙΝΑ: Εμένα με λένε Αλίνα και είμαι από τη Λευκορωσία. Χάρηκα.
ΤΑΚΜΑΝ: Και εγώ. Αυτά είναι του Γύπα τα εννιάμερα.
ΑΛΙΝΑ: Αυτά τα έχεις, για να τα φοράς στις κοπέλες στα στούντιο;
ΤΑΚΜΑΝ: Ναι.
ΑΛΙΝΑ: Ωραία, θα τα φορέσω και εγώ τώρα. Μου πάνε.

Μόλις η Αλίνα φόρεσε του Γύπα τα εννιάμερα, άρχισε να κουνάει παιχνιδιάρικα τα χέρια της, για να με ηδονίσει το κουδούνισμα των βραχιολιών.

ΤΑΚΜΑΝ: Τι λες να κάνουμε για να περάσουμε ωραία; Τι προτείνεις;
ΑΛΙΝΑ: Ότι θες εσύ μωρό μου.
ΤΑΚΜΑΝ: Ναι, σωστό και αυτό. Αλλά πριν κάνουμε οτιδήποτε φόρεσε μου το τσουτσού φερετζέ.
ΑΛΙΝΑ: Το ποιο;
ΤΑΚΜΑΝ: Παιδάκι μου δεν ξέρεις Τούρκικα;
ΑΛΙΝΑ: Όχι, από Λευκορωσία είμαι.
ΤΑΚΜΑΝ: Ούτε και εγώ. Απλά υπάρχει ένα σχετικό ανέκδοτο. Τέλος πάντων, θα σε διευκολύνω. Φόρεσέ μου το προφυλακτικό.
ΑΛΙΝΑ: Από τόσο νωρίς;
ΤΑΚΜΑΝ: Φόρεσέ το μου παιδί μου. Θέλω να αισθάνομαι ασφάλεια. Αυτό μου το έχει πει και ο καθηγητής που συνεργαζόμαστε.
ΑΛΙΝΑ: ΟΚ.

Μόλις μου φόρεσε το προφυλακτικό, έγινε ο ακόλουθος διάλογος:

ΑΛΙΝΑ: Τι θες να κάνουμε τώρα;
ΤΑΚΜΑΝ: Εγώ λέω να χορέψουμε.
ΑΛΙΝΑ: Ναι;
ΤΑΚΜΑΝ: Ε ναι μωρέ, για να φτιαχτούμε καλύτερα.

Αντί η Αλίνα να υπακούσει την επιθυμία μου, με ξάπλωσε και μου πήρε την κλασσική πίπα. Εξαιτίας της έλλειψης μεσημεριανού ύπνου, η στύση που προκλήθηκε από την πίπα δεν ήταν επαρκής. Για αυτό το λόγω (μετά από κάποιο διάστημα) η Αλίνα μου πρότεινε να την παίξω μόνος μου.
Τότε εγώ ξάπλωσα μπρούμυτα και άρχισα να τρίβω τον πούτσο μου στο κρεβάτι με μανία. Η Αλίνα ήταν δίπλα μου και της κράταγα τα βραχιόλια. Κατά τη διάρκεια της φάσης αυτής, έγινε ο εξής διάλογος:
ΑΛΙΝΑ: Διάβασα και εγώ την προηγούμενη κριτική σου για το συγκεκριμένο στούντιο. Μίλησα για σένα με την τσατσά, και από ότι κατάλαβα είναι διαθέσιμη. Όμως, επειδή έχει χρόνια να πηδηχτεί, θα πρέπει το πουλί σου να είναι σαν κομπρεσέρ.
ΤΑΚΜΑΝ: Αλήθεια, πόσο χρονών είναι η τσατσά;
ΑΛΙΝΑ: 69.
ΤΑΚΜΑΝ: Το έπιασα το υπονοούμενο.
ΑΛΙΝΑ: Μωρό μου. Όταν βγεις από το δωμάτιο, χάρισέ της αυτό το δαχτυλίδι και χούφτωσέ της λίγο το χέρι.
ΤΑΚΜΑΝ: Εγώ λέω καλύτερα να της χαρίσω το πράσινο ριγκάκι του Γύπα.
ΑΛΙΝΑ: Έχεις δίκαιο, αυτό ταιριάζει καλύτερα σε μια νέα κοπέλα.
ΤΑΚΜΑΝ: Ρε συ θα πεις στην τσατσά να φοράει φούστα από εδώ και πέρα;
ΑΛΙΝΑ: Κοντή ή μακριά;
ΤΑΚΜΑΝ: Ξέρω εγώ; Κάπου στη μέση.
ΑΛΙΝΑ: Κοντή θες ε;
ΤΑΚΜΑΝ: Ναι, ναι. Για να σου δώσω να καταλάβεις, η εμφάνιση της τσατσάς παίζει για μένα πολύ σημαντικό ρόλο στην επιλογή του στούντιο. Για αυτό το λόγω, δεν επιλέγω ποτέ στούντιο με τσάτσους.
ΑΛΙΝΑ: Μα αυτοί μωρό μου είναι όλοι πούστηδες. Τους σηκώνεται μόνο όταν βλέπουν πελάτη.
ΤΑΚΜΑΝ: Βλέπω τα ξέρεις όλα. Αύριο θα ταξιδέψω Ιστιαία με τα ΚΤΕΛ και ότι ιστορία γίνει με καμιά γριά, θα την περιγράψω αναλυτικά στην επόμενη κριτική. Κάθε φορά που γράφω κριτικές, γελάω σαν ηλίθιος.
ΑΛΙΝΑ: Έχεις πλάκα μωρό μου. Να δω για μένα τι κριτική θα γράψεις.
ΤΑΚΜΑΝ: Θα τη δεις και θα γελάσεις. Αχ τι γλυκό χεράκι.
ΑΛΙΝΑ: Παιδί μου. Το βλέπεις το μουνί μου; Βάλε το χέρι σου μέσα.
ΤΑΚΜΑΝ: Εγώ με τα κοσμήματα φτιάχνομαι, δεν με ενδιαφέρουν αυτά.
ΑΛΙΝΑ: Βάλτο.

Με τα πολλά κατάφερα και έχυσα εντός του προφυλακτικού (όχι φυσικά με τα γλυκανάλατά της, αλλά με τη σκέψη της τσατσάς). Αμέσως μετά, έβγαλα το προφυλακτικό, το πέταξα στα σκουπίδια και καθαρίστηκα με τα υγρά μαντήλια Wet Hankies. Κατόπιν, η Αλίνα ντύθηκε, με χαιρέτησε και βγήκε από το δωμάτιο. Αφού ντύθηκα και ταχτοποίησα τα πράγματά μου, βγήκα από το δωμάτιο και τράκαρα την τσατσά. Με την τσατσά έγινε ο ακόλουθος διάλογος:

ΤΣΑΤΣΑ: Τέλειωσες μωρό μου;
ΤΑΚΜΑΝ: Ναι, ναι. Την επόμενη φορά που θα έρθω, θα σου χαρίσω και ένα δαχτυλίδι.
ΤΣΑΤΣΑ: Έχω και εγώ πολλά κοσμήματα, αλλά δεν τα φοράω, επειδή φοβάμαι μη με κλέψουν.
ΤΑΚΜΑΝ: Τέλος πάντων, αν από εδώ και πέρα φοράς φούστα, θα έρχομαι σχεδόν κάθε φορά εδώ.
ΤΣΑΤΣΑ: Δεν φοράω φούστες τώρα. Έχω να φορέσω πάνω από 30 χρόνια.
ΤΑΚΜΑΝ: Τέλος πάντων, θα έρχομαι επειδή σε αγαπάω. Όταν θα βρω δουλειά στην Κύπρο, θα βγούμε παρέα έξω να σε κεράσω καφέ.
ΤΣΑΤΣΑ: Όποτε θες μωρό μου. Τώρα όμως να μου βάλεις 10.
ΤΑΚΜΑΝ: ΟΚ, θα σου βάλω δεκαράκι.

Μετά από αυτή τη σύντομη συζήτηση, χαιρέτησα την τσατσά με διευθυντικό sandwich, επειδή μου αρέσει να χουφτώνω χέρια από γριές. Μόλις εξήλθα από το κτίριο, με έπιασε κρίση ηλιθιότητας μακράς διάρκειας.

Η περίοδος 22/02/2011 – 14/03/2011 ήταν για μένα ερωτικά νεκρή .Το τσουχτερό κρύο των ημερών σε συνδυασμό με την παρατεταμένη ανεργία (από τις 25/01/2011 ψάχνω για δουλειά στην Κύπρο και δεν βρίσκω τίποτα, οπότε αυτή τη βδομάδα θα στείλω το βιογραφικό μου στην Αγγλία και στην Αυστρία) έριξαν την ερωτική μου διάθεση στα τάρταρα. Η σέξι 95χρονη ζητιάνα με τα τρικ-τρικ (Ορισμός: τρικ-τρικ = χρυσά κοσμήματα που ανεβάζουν τη λίμπιντο) έχει να δώσει σημεία ζωής από τις 05/02/2011. Η 90χρονη κοπέλα (της οποίας το παρατσούκλι είναι PV = nRT), που συνήθιζε να κατασκηνώνει έξω από μια τράπεζα, έχει να εμφανιστεί από τις 15/02/2011. Στις 08/03/2011 έκανα ένα βιαστικό sandwich στη Ριγκοπούλα (της οποίας το παρατσούκλι είναι 2-Hut) στο μαγαζί (επειδή είχε -2 C και τα χέρια μου ήταν παγωμένα, τράβηξε αμέσως το χέρι της). Στην Ιστιαία με τα ΚΤΕΛ μου είναι δύσκολο να πάω, γιατί ο θείος μου, μου ζαλίζει συνέχεια τα αρχίδια, πιέζοντάς με να κάνω διδακτορικό στο London School of Economics.
Για να κάνω μια τονωτική ένεση στην ψυχολογία μου, αποφάσισα στις 14/03/2011 το πρωί (που είχε και ζέστη) να πάω την καθιερωμένη στουντιότσαρκα. Στις 13/03/2011 το μεσημέρι, εκτύπωσα για δεύτερη φορά τις φωτογραφίες της Κύπρου και μαζί με το βραχιολάκι και το ροζ ριγκάκι του Γύπα, τα έβαλα όλα μαζί σε ένα υπέροχο βαλιντζάκι (στην πράσινη συνεδριακή τσάντα).
Στις 14/03/2011 στις 11:45 το πρωί ξεκίνησα από το σπίτι μου. Στις 11:50 το πρωί μπήκα στο μαγαζί της 2-Hut. Μόλις μπήκα στο μαγαζί, διαπίστωσα μετά λύπης ότι δεν ήταν μόνη της, αλλά ήταν στο μαγαζί 6-7 άντρες που έπαιζαν τάβλι. Με τη 2-Hut έγινε ο εξής διάλογος:
ΤΑΚΜΑΝ: Γεια.
2-HUT: Γεια.
ΤΑΚΜΑΝ: 1 πακέτο χαρτομάντιλα (η συνθηματική παραγγελία για να διαπιστώσω, αν είναι εύκαιρη να καθίσουμε παρέα δίπλα-δίπλα και να της χουφτώσω τα τρικ-τρικ).
2-HUT: Δεν έχω. Τα είχες πάρει όλα την προηγούμενη φορά. Θες τίποτα άλλο;
ΤΑΚΜΑΝ: Εγώ βασικά ήρθα για να καθίσουμε παρέα.
2-HUT: Δεν γίνεται τώρα. Δεν βλέπεις; Δεν είμαι μόνη μου.
ΤΑΚΜΑΝ: OK να έρθω την Τετάρτη το πρωί;
2-HUT: Κάνε ότι θες.
ΤΑΚΜΑΝ: Έγινε. Τα λέμε την Τετάρτη. Γεια.
2-HUT: ... (σιγή ιχθύος).
Έφυγα από το μαγαζί εμφανώς νευριασμένος. Ωστόσο, παρηγορήθηκα με τη σκέψη ότι θα βρω καμιά γριά τσατσά με φούστα και χρυσά κοσμήματα, και ότι θα υποχωρήσει και θα με αφήσει να κάνω πραγματικότητα την τρελή φαντασίωσή μου. Πρώτος σταθμός: Σολωμού 32 – 1ος όροφος. Στο συγκεκριμένο στούντιο δεν υπήρχε ή δεν εμφανίστηκε η τσατσά.
Δεύτερος σταθμός: Σολωμού 32 – Ισόγειο. Εδώ η τσατσά ήταν νέα για τα γούστα μου, κακομούτσουνη, φορούσε παντελόνι και φυσικά τα χέρια της δεν ήταν εξοπλισμένα με τα κατάλληλα αξεσουάρ (έλεος δεν είμαι και τόσο ανώμαλος).
Κατόπιν περπάτησα από το Πολυτεχνείο μέχρι το Σύνταγμα με σκοπό να βρω καμιά γριά ζητιάνα, που να φοράει έστω και ένα μικρό χρυσό ριγκάκι, για να τη χουφτώσω και να της εκφράσω όλη την αγάπη που κουβαλάω στην ψυχή μου, η οποία εκφράζεται με τη μορφή σπέρματος κάθε φορά που την παίζω στο κρεβάτι μου. Η πεζοπορία αυτή δυστυχώς δεν ήταν κερδοφόρα για τη στύση μου, αφού καμία ζητιάνα δεν πληρούσε τις προδιαγραφές μου.
Μετά πήρα το μετρό (γραμμή 3) για Βοτανικό. Στο μετρό είδα μια σέξι γριά με καφέ φούστα, διχτυωτό καλτσόν και χρυσά βραχιόλια. Η θέα της γριάς αυτής μου ξύπνησε τη λίμπιντο και σκέφτηκα τι τύχη θα ήταν, αν έβρισκα μια τέτοια τσατσά.
Μόλις έφτασα στο Βοτανικό, ακολούθησα την εξής διαδρομή:
Κωνσταντινουπόλεως 61 (καλή η ηλικία της τσατσάς, αλλά δεν φορούσε ούτε φούστα, ούτε τρικ-τρικ) – Χαλκιδικής 83 (νέα τσατσά με παντελόνι και γυμνά χέρια) – Μεγάλου Αλεξάνδρου 133 (η τσατσά εκείνη τη στιγμή μαγείρευε και μου άνοιξε η πουτάνα) – Ιερά οδός 21 (κλειστό) – Κωνσταντινουπόλεως 80 (η γνωστή τσατσά της πρωινής βάρδιας, δεν τρελάθηκα) – Κωνσταντινουπόλεως 94 (χάλια η τσατσά και εδώ). Την αλυσίδα της οδού Κασσάνδρας, δεν γούσταρα να την επισκεφτώ, γιατί εκεί οι τσατσάδες το παίζουν ντίβες και απαξιώνουν να χαιρετίσουν τον πελάτη, όταν τελειώνει τη δουλειά του. Επειδή καμία τσατσά δεν ήταν στα μέτρα μου, αποφάσισα να τιμήσω τη Στεφανία, για 3 λόγους (1ον: Ήταν η μεγαλύτερη σε ηλικία, 2ον: Φορούσε σέξι χρυσά κοσμήματα, 3ον: Έχω διαβάσει για αυτήν καλές κριτικές από τους συναγωνιστές). Έτσι επέστρεψα στο στούντιο της οδού Κωνσταντινουπόλεως 61. Μόλις χτύπησα το κουδούνι, μου άνοιξε η τσατσά και έγινε ο εξής διάλογος:
ΤΑΚΜΑΝ: Κερδίσατε.
ΤΣΑΤΣΑ: Κερδίσαμε;
ΤΑΚΜΑΝ: Ναι.
ΤΣΑΤΣΑ: Από εκεί είναι το δωμάτιο.
ΤΑΚΜΑΝ: ΟΚ.
Μόλις μπήκα στο δωμάτιο, έδωσα το 50ρικο στην τσατσά. Μόλις η τσατσά έκλεισε την πόρτα, γδύθηκα και έβγαλα από τη συνεδριακή τσάντα τα εννιάμερα του Γύπα, τα οποία τα έκρυψα κάτω από το μαξιλάρι για να κάνω έκπληξη στη Στεφανία.
Η Στεφανία είναι ξανθιά 40άρα Ρωσίδα, με πιασίματα και φοράει ένα χρυσό βραχιόλι, ένα χρυσό ρολόι και ένα λεπτό χρυσό ριγκάκι.
Μόλις ήρθε η Στεφανία, έγινε ο ακόλουθος διάλογος:
ΣΤΕΦΑΝΙΑ: Γεια σου μωρό μου.
ΤΑΚΜΑΝ: Γεια.
ΣΤΕΦΑΝΙΑ: Τι κάνεις;
ΤΑΚΜΑΝ: Καλά. Θα τα φορέσεις;
ΣΤΕΦΑΝΙΑ: Τι είναι αυτά;
ΤΑΚΜΑΝ: Του Γύπα.
ΣΤΕΦΑΝΙΑ: Ποιανού;
ΤΑΚΜΑΝ: Μου τα έχει χαρίσει μωρέ, μια κοπέλα από το πανεπιστήμιο.
ΣΤΕΦΑΝΙΑ: Για να τα φοράς στις κοπέλες των στούντιο;
ΤΑΚΜΑΝ: Ναι.
ΣΤΕΦΑΝΙΑ: Για να τα δοκιμάσω, να δω αν μου έρχονται.
ΤΑΚΜΑΝ: Σου κάνουν;
ΣΤΕΦΑΝΙΑ: Αμέ, μια χαρά.
ΤΑΚΜΑΝ: Θα μου βάλεις τώρα το προφυλακτικό;
ΣΤΕΦΑΝΙΑ: Τόσο γρήγορα (και μου ακούμπησε τα βυζιά της στη μούρη μου);
ΤΑΚΜΑΝ: Ναι, για να νιώθω ασφαλής.
ΣΤΕΦΑΝΙΑ: ΟΚ μωρό μου.
Μόλις μου φόρεσε το προφυλακτικό, έγινε ο εξής διάλογος:
ΣΤΕΦΑΝΙΑ: Τι θες να κάνουμε τώρα;
ΤΑΚΜΑΝ: Εγώ λέω να χορέψουμε.
ΣΤΕΦΑΝΙΑ: Τι;
ΤΑΚΜΑΝ: Να χορέψουμε καλέ. Με το χορό αναδύεται συναίσθημα και εγώ λειτουργώ καλύτερα, όταν υπάρχει και λίγο συναίσθημα. Έτσι λειτουργούν οι καρκίνοι. Δεν είμαι καρκίνος βέβαια, αλλά έχω πλανήτες στον Καρκίνο (Αφροδίτη σε σύνοδο με τον ωροσκόπο).
ΣΤΕΦΑΝΙΑ: Τι θες να χορέψουμε;
ΤΑΚΜΑΝ: Απλά να κωλοτριφτούμε μωρέ, για να φτιαχτούμε λίγο.
Αρχικά χορέψαμε βαλς. Κατά τη διάρκεια του χορού, τη γαργάλαγα με τον πούτσο μου σε κατάσταση στύσης στο μουνί της, και φυσικά της χούφτωνα τα χέρια της με το γνωστό λιονταρίσιο μου πάθος.
Κατόπιν κάναμε πισωκολλητό. Επειδή μετά από 1 – 2 λεπτά, κουράστηκα με αυτή τη στάση, της πρότεινα να μου πάρει την κλασσική πίπα. Τότε αυτή μου πήρε την πίπα και μετά από deal, μου έδωσε το δεξί της χέρι, για να της το κρατάω και να σκέφτομαι τα δικά μου. Κατά τη διάρκεια της πίπας, φρόντισα να μην κάνω και πολύ πορνό-σκέψεις, γιατί ήθελα να ολοκληρώσω στο μουνί της.
Μετά από την πίπα και αφού ο πούτσος μου είχε φτάσει στο επιθυμητό μήκος, με ρώτησε ποια στάση προτιμάω. Τότε εγώ της είπα, ότι θέλω να είναι αυτή από πάνω. Αυτή δέχτηκε και για 2 περίπου λεπτά εφαρμόσαμε αυτή τη στάση. Δυστυχώς όμως δεν κατάφερα να χύσω. Έτσι της πρότεινα να μου τον πάρει στο στόμα για second time. Αυτή μου ξαναπήρε πίπα, αλλά κουράστηκε πολύ σύντομα και αποφάσισε να μου την παίξει για να τελειώνει η ιστορία.
Έτσι άρχισε να μου την παίζει με τη γνωστή τεχνική του άτεχνου φραπέ. Μετά από 1 λεπτό μου είπε ότι κουράστηκε και μου πρότεινε να την παίξω μόνος μου μπροστά της, για να καβλώσει. Εγώ τότε της είπα ότι δεν την παίζω με αυτό τον τρόπο, αλλά κάθομαι στο κρεβάτι μου μπρούμυτα και τρίβω τον πούτσο μου στην επιφάνεια του κρεβατιού μέχρι να φτύσει το σπέρμα στο βρακί μου. Τότε αυτή μου είπε ότι τα σεντόνια είναι πεντακάθαρα και μου πρότεινε να την παίξω «σαν στο σπίτι μου». Εγώ δέχτηκα και για να διευκολύνω την κατάσταση, της πρότεινα να καθίσει δίπλα μου και να της κρατάω και τα δυο της τα χεράκια. Αυτή συμφώνησε και έτσι μετά από 30 second, έχυσα εντός του προφυλακτικού, το οποίο της το έδωσα στο χέρι για να το πετάξει στον σκουπιδοτενεκέ. Τέλος μου έδωσε υγρά μαντήλια για να καθαριστώ, μου επέστρεψε του Γύπα τα εννιάμερα και με αποχαιρέτισε. Αμέσως μετά ντύθηκα και βγήκα από το δωμάτιο. Αντί να εμφανιστεί η τσατσά, εμφανίστηκε η Στεφανία, με την οποία χαιρετηθήκαμε ξανά και μου άνοιξε την πόρτα.
Τα ατού της Στεφανίας είναι η ηλικία της (milf), τα βραχιόλια και ότι δεν βιάζεται.
Το αρνητικό ήταν ότι κουραζόταν εύκολα.
Μπορεί να την τιμήσω για 2η φορά, αλλά για 3η δεν το κόβω.

Η περίοδος 10/02/2011 – 21/02/2011 δεν θα έλεγα ότι ήταν για μένα και ιδιαίτερα ερωτική (Αφροδίτη στον Αιγόκερω σε πτώση, Αφροδίτη στον 6ο οίκο σε εξορία). Θα γίνω πιο συγκεκριμένος.
Στις 12/02/2011 είχα κανονίσει στις 11:00 πμ ραντεβού με μια πρώην συμφοιτήτριά μου στου Ζωγράφου για καφέ. Ξεκίνησα από το σπίτι μου στις 09:45 πμ με σκοπό να καθίσω για 15 – 20 min με τη Ριγκοπούλα στο μαγαζί, να της δείξω τις περιβόητες φωτογραφίες της Λάρνακας, να πούμε καμία βλακεία και φυσικά να της κάνω άφθονο bic-bic στα βραχιόλια της. Μόλις μπήκα στο μαγαζί, αγόρασα ένα πακέτο χαρτομάντιλα και τη ρώτησα αν έχει χρόνο να καθίσουμε δίπλα-δίπλα για κανένα τεταρτάκι να τα πούμε. Αυτή δυστυχώς εκείνη την ώρα καθάριζε το μαγαζί και για αυτό το λόγω μου είπε να περάσω αργότερα. Αυτό με ξενέρωσε. Για αυτό το λόγω κατευθύνθηκα προς το supermarket μήπως βρω τη γνωστή ζητιάνα και της εκφράσω τα συναισθήματά μου με τον γνωστό καρκινίσιο τρόπο (χούφτωμα στα ριγκάκια, διευθυντικό sandwich, αγκαλίτσες, άγγιγμα στην καρδιά). Τζίφος όμως και εκεί (δεν έρχεται συνήθως τόσο νωρίς).
Στις 15/02/2011 μετά τα ψώνια στη λαϊκή, είδα την 90χρονη «κοπέλα» έξω από την τράπεζα. Μόλις την είδα, πέρασα το δρόμο απέναντι, χωρίς να κοιτάξω αν έρχεται αυτοκίνητο και κάθισα δίπλα της. Αυτή, επειδή έχει να με δει από τις 16/11/2010, δεν με χαιρέτησε ιδιαίτερα εγκάρδια. Μόλις με είδε, με ρώτησε αν έχω κανένα ψιλό για να της δώσω. Τότε, έψαξα στο πορτοφόλι μου και με τρεμάμενα χέρια και λαχανιασμένη φωνή από την ταχυκαρδία, της έδωσα 0.50 €. Αυτή τότε μου είπε «Θα σου αφιερώσω μια μαντινάδα κάποια στιγμή». Επειδή εκείνη τη στιγμή δεν είχα ιδιαίτερο χρόνο, την αγκάλιασα και την παρακάλεσα να έρχεται συχνά για να μπορέσουμε κάποια άλλη στιγμή (όταν οι γονείς μου δεν θα είναι σπίτι) να τα πούμε με την ησυχία μας. Τότε της έδωσα το χέρι με σκοπό το διευθυντικό sandwich και το χούφτωμα στα ριγκάκια της. Επειδή όμως αυτή εκείνη τη στιγμή, απολάμβανε τον καφέ της, δεν μπορούσε να μου δώσει το χέρι της. Το μεσημέρι της ημέρας αυτής, κατά τη διάρκεια της σιέστας, την έπαιξα με πάθος.
Στις 20/02/2011 στις 10:35 ξεκίνησα από το σπίτι μου για να πάω στο σπίτι του Πινόκιο στην Καλογρέζα. Αρχικά περίμενα το 036 στη στάση που είναι πιο κοντά στο σπίτι μου. Μετά από 20 λεπτά αναμονής πήγα με τα πόδια στη στάση «Άγιος Αθανάσιος». Αυτό το έκανα, γιατί διαισθανόμουν ότι εκεί θα υπήρχε και καμιά γριά να περιμένει το ίδιο λεωφορείο. Η διαίσθησή μου δεν έπεσε έξω. Μόλις έφτασα στη στάση, είδα μια 70άρα χήρα με πανάκριβα χρυσά κοσμήματα και με κάτι μπουτάκια «όλα τα λεφτά», η οποία περίμενε και αυτή. Τότε έγινε ο ακόλουθος διάλογος:
ΤΑΚΜΑΝ: Πολύ άργησε το 036 αυτή τη φορά.
ΓΡΙΑ: 10 λεπτά περιμένω. Δεν έχει έρθει ακόμα.
ΤΑΚΜΑΝ: Εγώ περίμενα για 20 λεπτά, δεν ήρθε και είπα να κάνω λίγο ποδαρόδρομο.
ΓΡΙΑ: Είναι Κυριακή, για αυτό αργεί.
ΤΑΚΜΑΝ: Γιατί μήπως και τις καθημερινές είναι καλύτερες οι συγκοινωνίες; Αύριο θα έχουν στάση εργασίας τα λεωφορεία και τα τρόλεϊ 11:30 – 16:30. Τουλάχιστον τα Σαββατοκύριακα μπορούμε και κινούμαστε.
ΓΡΙΑ: Από πού είσαι αγόρι μου;
ΤΑΚΜΑΝ: Εδώ, Αθήνα μένω.
ΓΡΙΑ: Όχι εννοώ καταγωγή.
ΤΑΚΜΑΝ: Από Εύβοια.
ΓΡΙΑ: Αχ, πάω να κάτσω, δεν μπορώ, κουράστηκα.
ΤΑΚΜΑΝ: Έτσι όπως έχει γίνει η κατάσταση, όσοι δουλεύουν, τρώνε ένα πολύ μεγάλο μέρος του μισθού τους στα ΤΑΧΙ, εξαιτίας των απεργιών.
ΓΡΙΑ: Η Παπαρήγα φταίει για όλα. Αυτή τους ξεσηκώνει.
ΤΑΚΜΑΝ: Αυτό που χαίρομαι είναι ότι παρά την κρίση, ο κόσμος βγαίνει. Στις 20/02/2011 στις 02:00 πμ είχα πάει στο Γκάζι με μια παρέα από το πανεπιστήμιο και δεν έπεφτε καρφίτσα. Πολύ κόσμο είχε.
ΓΡΙΑ: Εσύ σπουδάζεις;
ΤΑΚΜΑΝ: Έχω τελειώσει τώρα.
ΓΡΙΑ: Και τι κάνεις;
ΤΑΚΜΑΝ: Είμαι άνεργος, όπως και άλλοι 700.000 Έλληνες.
ΓΡΙΑ: Μη χάνεις το κουράγιο σου αγόρι μου.
ΤΑΚΜΑΝ: Προσπαθώ όσο μπορώ να ξεφεύγω. Για αυτό βγαίνω τα weekends για να ξεχνιέμαι.
ΓΡΙΑ: TAXI…
Η γριά άνοιξε την πόρτα και κάθισε στο πίσω κάθισμα.
ΓΡΙΑ: Θα μπεις και εσύ αγόρι μου;
ΤΑΚΜΑΝ: Ναι.
ΓΡΙΑ: Θα καθίσεις μπροστά;
ΤΑΚΜΑΝ: Μπα, λέω να καθίσω πίσω.
Τότε η γριά παράμερισε τα πράγματά της και εγώ κάθισα δίπλα της στριμώχνοντας την (αφού κουβαλούσα Laptop, γλυκά και την συνεδριακή μου τσάντα).
Στο ΤΑΧΙ (αυτή πήγαινε Γαλάτσι), ενώ μιλούσαμε, αγνάντευα τα θεϊκά της μπούτια και κόντευε να μου σχιστεί το τζην. Όταν κατέβηκε, με χαιρέτησε εγκάρδια και μου ευχήθηκε καλή τύχη.
Στην επιστροφή, στο 036 κάθισε για 2-3 στάσεις δίπλα μου μια γριά με ριγκάκια και εκείνη τη στιγμή αναστέναζα και σιγοψιθύριζα «Αχ, γλυκιά μου κυρία, σας αγαπώ με την καρδούλα μου».
Μετά από τα παραπάνω περιστατικά, μου δημιουργήθηκε η ανάγκη να καθίσω δίπλα σε καμία τσατσά με ριγκάκια, να της ανοίξω την ψυχή μου χουφτώνοντας τα ριγκάκια και τα μπουτάκια της και αυτή να μου λέει γλυκόλογα και να μου δείχνει την αγάπη της. Για αυτό το λόγω αποφάσισα, στις 21/02/2011 το απόγευμα να πάω στουντιότσαρκα και φυσικά να την πέσω στην τσατσά.
Ξεκίνησα από το σπίτι μου στις 19:25. Το δρομολόγιο που ακολούθησα ήταν:
Αγίου Μελετίου 37 – Δροσοπούλου 95 – Σολωμού 32 (1ος όροφος) – Σολωμού 32 (Ισόγειο) – Κωνσταντινουπόλεως 61 – Χαλκιδικής 83 – Κασσάνδρας 3 (πάνω) – Κασσάνδρας 6 – Κασσάνδρας 4Α – Κασσάνδρας 4Β – Κασσάνδρας 4Γ – Κασσάνδρας 6.
Στις 21:25 χτύπησα για δεύτερη φορά το κουδούνι στο στούντιο της οδού Κασσάνδρας 6. Όταν μου άνοιξε η τσατσά, της είπα ότι θα πάω με την Ιρένα. Η συγκεκριμένη τσατσά, φορούσε 2 σέξι χρυσά ριγκάκια και το γεγονός αυτό ήταν πολυκαβλωτικό. Μόλις η τσατσά με οδήγησε στο δωμάτιο του πάθους, της έσκασα το 50ρικο για το απλό πρόγραμμα. Τότε έγινε ο ακόλουθος διάλογος:
ΤΑΚΜΑΝ: Συγνώμη μπορώ να σας πω κάτι;
ΤΣΑΤΣΑ: Ακούω.
ΤΑΚΜΑΝ: Βασικά ήθελα είτε πριν είτε μετά το σεξ, να καθόμασταν μαζί για κανένα 10λεπτο, να συζητήσουμε, ήθελα και λίγο χούφτωμα... (εκείνη τη στιγμή με το ένα χέρι της άγγιζα το βυζί και με το άλλο το χέρι της). Το έχω απωθημένο πώς να το κάνουμε; Μου αρέσουν οι γυναίκες ηλικίας 60+.
ΤΣΑΤΣΑ: Δε γίνεται. Έχω δουλειά.
ΤΑΚΜΑΝ: Καλά. Θα πάω στην Καρδίτσα, δεν γίνεται αλλιώς.
ΤΣΑΤΣΑ: Κάνε ότι θες (και έκλεισε την πόρτα).
Μετά από αυτή τη χυλόπιτα, στενοχωρήθηκα και μου μειώθηκε αρκετά η ερωτική επιθυμία. Δεν είχα όρεξη για τίποτα.
Γδύθηκα με βαριά καρδιά και έβγαλα έξω από τη συνεδριακή τσάντα του Γύπα τα εννιάμερα. Μετά από 2-3 λεπτά ήρθε και η Ιρένα, η οποία φορούσε ένα χρυσό βραχιόλι και 6-7 χρυσά ριγκάκια. Τότε έγινε ο εξής διάλογος:
ΙΡΕΝΑ: Σε θυμάμαι από τα κοσμήματα του Γύπα.
ΤΑΚΜΑΝ (γέλιο): Ναι, ναι.
ΙΡΕΝΑ: Τι κάνεις μωρό μου;
ΤΑΚΜΑΝ: Τώρα ψάχνω για δουλειά στην Κύπρο.
ΙΡΕΝΑ: Θες να τα φορέσω πάλι;
ΤΑΚΜΑΝ: Μπα, δε νομίζω ότι χρειάζεται αυτή τη φορά. Φοράς ήδη αρκετά.
ΙΡΕΝΑ: Χάδια, χάδια, χάδια...
ΤΑΚΜΑΝ: Θα μου φορέσεις το προφυλακτικό;
ΙΡΕΝΑ: Ναι.
Μόλις μου φόρεσε το προφυλακτικό, μου πήρε την κλασσική πίπα και μόλις έφτασε ο πούτσος μου σε ένα αποδεκτό μέγεθος, με ρώτησε πώς θέλω να το κάνουμε. Εγώ τότε (επειδή δεν ήμουν και σε ιδιαίτερα καλή ψυχολογική κατάσταση μετά την χυλόπιτα από την τσατσά), της πρότεινα να καθίσω ανάσκελα (ούτε για χορούς είχα όρεξη ούτε για τρελίτσες). Αυτή έκατσε από πάνω μου και φυσικά της έπιανα με μανία τα χέρια της. Μετά από 1 – 2 λεπτά έγινε ο εξής διάλογος:
ΙΡΕΝΑ: Ουφ, κουράστηκα. Κάτσε εσύ από πάνω τώρα.
ΤΑΚΜΑΝ: Μπα, προτιμώ αυτή τη στάση, δεν τα καταφέρνω και ιδιαίτερα καλά στις άλλες.
ΙΡΕΝΑ: Την προηγούμενη φορά το κάναμε και σε άλλες στάσεις, τώρα γιατί έτσι;
ΤΑΚΜΑΝ: Ε τώρα σε αυτή θέλω.
ΙΡΕΝΑ: Ούτε πλαγιαστό, ούτε στα τέσσερα;
ΤΑΚΜΑΝ: Ούτε.
ΙΡΕΝΑ: Μην το κάνεις αυτό σε κοπέλα.
ΤΑΚΜΑΝ: ΟΚ.
Μετά από αυτή τη διαμάχη, έχασα εντελώς τη στύση μου. Για αυτό το λόγω της πρότεινα να πάρει για δεύτερη φορά πίπα (μήπως και τέλειωνα στο στόμα της). Έτσι και έγινε. Πέρασαν 8-10 λεπτά, όμως το όργανο δεν ανταποκρινόταν ούτε με σφαίρες. Κάποια στιγμή ακούστηκε ένας θόρυβος. Τότε έγινε ο ακόλουθος διάλογος:
ΤΑΚΜΑΝ: Τι έπεσε;
ΙΡΕΝΑ: Η κρέμα.
ΤΑΚΜΑΝ: Θα με αλείψεις μήπως και γίνει τίποτα και τελειώσω στο στόμα σου;
ΙΡΕΝΑ: Δεν είμαι ζώων (με θυμό). Αυτή η κρέμα είναι για να γλιστράει καλύτερα στο μουνάκι.
ΤΑΚΜΑΝ: Καλά, καλά, δεν το κατάλαβα, συγνώμη.
ΙΡΕΝΑ: Μπλιαχ.
ΤΑΚΜΑΝ: Τι έγινε;
ΙΡΕΝΑ: Τρίχα από τον πούτσο σου, φτου.
ΤΑΚΜΑΝ: Ωχ συγνώμη. Πόση ώρα έχουμε ακόμα;
ΙΡΕΝΑ: Δεν ξέρω μωρό μου.
ΤΑΚΜΑΝ: Εγώ λέω να το παλέψουμε κανένα 5λεπτο ακόμα και μετά να πας. Εξάλλου δεν είναι απαραίτητο ότι κάθε σεξουαλική επαφή καταλήγει και σε οργασμό κιόλας.
Έτσι λοιπόν η Ιρένα αποφάσισε να μου τον παίξει με την πασίγνωστη τεχνική του άτεχνου φραπέ. Πέρασαν άλλα 2-3 λεπτά, αλλά εξαιτίας της χυλόπιτας από την τσατσά σε συνδυασμό με τη συμπεριφορά της Ιρένας (η οποία είχε λίγα νευράκια) δεν σηκωνόταν ούτε με γερανό. Μετά έγινε ο ακόλουθος διάλογος:
ΤΑΚΜΑΝ: Εγώ λέω να το αφήσουμε για σήμερα, δεν είναι η μέρα μου.
ΙΡΕΝΑ: Γιατί μωρό μου;
ΤΑΚΜΑΝ: Ε γιατί δεν είναι. Ίσως έπρεπε να έρθω μεσημέρι, αλλά εξαιτίας της απεργίας των συγκοινωνιών δεν μπορούσα να έρθω. Στις 2 Φεβρουαρίου πέρασα τέλεια, στις 9 μέτρια, σήμερα δεν με πάει η μέρα, πώς να το κάνουμε;
Τότε το προφυλακτικό βγήκε από τον πούτσο μου. Έτσι η Ιρένα αποφάσισε να κάνει μια ύστατη προσπάθεια και να μου την παίξει χωρίς το προφυλακτικό. Επειδή ήθελα οπωσδήποτε να χύσω κάπου, έβαλα την φαντασία μου να οργιάσει και θυμήθηκα την 70χρονη Αυστραλέζα στο αεροδρόμιο του Dubai. Επιπλέον για να μπω στο κλίμα σκεφτόμουν και τη μαγική φράση «The carpenters are wearing hardhats». Έτσι έχυσα στο χέρι της, γεγονός που της προκάλεσε αηδία, την οποία έδειξε πολύ έντονα. Αμέσως μετά καθαρίστηκα με τα γνωστά μαντήλια Wet Hankies. Τότε έγινε ο εξής διάλογος:
ΙΡΕΝΑ: Είδες που κατάφερες τελικά και έχυσες και μου έλεγες να φύγω;
ΤΑΚΜΑΝ (γέλιο): Ναι, ναι. Ρε συ, για να μου φύγει το απωθημένο, ξέρεις κανένα στούντιο με καμιά 55αρα ή 60αρα;
ΙΡΕΝΑ: Όχι μωρό μου.
ΤΑΚΜΑΝ: Πρέπει να βρω ευκαιρία να πάω στην Καρδίτσα. Εκεί έχω δει από το site ότι υπάρχει ένα μπουρδέλο με μια χοντρή 60χρονη με βυζί πέτρα.
ΙΡΕΝΑ: Να πας όπου θες.
Μετά από τον διάλογο αυτό χαιρετηθήκαμε, ντύθηκα και βόλεψα τα πράγματά μου. Μόλις βγήκα από το δωμάτιο, φώναξα «Γεια», με σκοπό να δω την τσατσά και να της κάνω ένα διευθυντικό sandwich. Αλλά η τσατσά άφαντη. Φώναξα και δεύτερη φορά, αλλά «φωνή βοώντος εν τη ερήμω». Οπότε μετά βγήκα από το στούντιο, φυσικά όχι και τόσο ευχαριστημένος.

Αν κατασκεύαζα τη γραφική παράσταση (Cf) της ερωτικής μου διάθεσης, αλλά και γενικότερα της ψυχολογικής μου κατάστασης για την περίοδο 03/02/2011 – 09/02/2011, είμαι σίγουρος ότι θα σχημάτιζε καρδιογράφημα (και όχι απλά μια ημιτονοειδή καμπύλη). Θα γίνω όμως πιο συγκεκριμένος:
Στις 05/02/2011 στις 12:30 μμ πήγα (όπως και κάθε Σάββατο) για να κάνω τα ψώνια. Στις 12:50 μμ είδα τη γνωστή 95χρονη ζητιάνα έξω από το supermarket και φυσικά έκατσα δίπλα της για να κάνω τα «τρελά» μου. Μόνο που αυτή τη φορά τα πράγματα ήταν εμφανώς διαφορετικά. Από τη μια με ψυχοπλάκωσε λέγοντάς μου για τους πρόσφατους θανάτους στην οικογένειά της, αλλά το κυριότερο έβγαλε το ριγκάκι από το δεξί της χέρι. Όσο και αν προσπαθούσα να κάνω bic-bic στο αριστερό της χέρι, όπου φορούσε ένα κόκκινο σεξουαλικό ριγκάκι, του κάκου. Στο αριστερό της χέρι κρατούσε ένα άδειο κεσεδάκι από γιαούρτι, όπου μέσα είχε τα ψιλά που της έριχναν οι «γενναιόδωροι» περαστικοί. Όλο αυτό φυσικά μείωσε την ερωτική μου επιθυμία καθ όλη τη διάρκεια του weekend.
Τη Δευτέρα 07/02/2011 το πρωί τα πράγματα άλλαξαν προς το καλύτερο. Η μαμά μου είπε ότι θα έβγαινε με μια φίλη της για καφέ το μεσημέρι (είχαν ραντεβού στις 14:00). Αυτό ήταν μια καλή ευκαιρία για μένα για να επισκεφτώ τη Ριγκοπούλα του κάτω ορόφου για να με ξεματιάσει (και φυσικά για να ρίξω και κανένα χούφτωμα). Μόλις μου το είπε αυτό, με έπιασε ταχυπαλμία (γιατί ήταν η πρώτη φορά που θα της χτυπούσα την πόρτα και είχα τρακ). Στις 12:25 μμ κατέβηκα στο κέντρο για να αγοράσω ακουστικά για το κινητό μου. Αποφάσισα να βγω τη συγκεκριμένη ώρα με σκοπό τη ζητιανότσαρκα (υπέθεσα ότι την προηγούμενη φορά ξέχασε απλά να πάρει μαζί της το ring), αλλά και για να έχω γυρίσει πίσω στις 14:00. Εξαιτίας της στάσης εργασίας των αστικών λεωφορείων, επέστρεψα στις 14:20 (και η προγραμματισμένη ζητιανότσαρκα δεν πραγματοποιήθηκε). Πριν μπω στην πολυκατοικία έκανα ένα ανιχνευτικό τηλεφώνημα στους γονείς μου (για να επιβεβαιώσω ότι δεν βόσκουν εκεί κοντά). Όταν επιβεβαίωσα ότι όλα ήταν όπως περίμενα (η μαμά μου με τη φίλη της και ο πατέρας μου στη δουλειά), έβγαλα τα κλειδιά μου, άνοιξα την εξώπορτα της πολυκατοικίας μου, πήρα το ασανσέρ και πάτησα το κουμπί του 2ου ορόφου. Μόλις ανέβηκα στο 2ο όροφο (ώρα 14:29), κοντοστάθηκα έξω από την πόρτα της και έκανα το σταυρό μου. Την ώρα που κοίταξα την ώρα στο κινητό μου, έσβησε το φως. Μόλις άνοιξα για δεύτερη φορά το φως, βρήκα το απαιτούμενο κουράγιο και της χτύπησα την πόρτα. Όταν της είπα ποιος είμαι, μου άνοιξε αμέσως. Τότε έγινε ο εξής διάλογος:
ΤΑΚΜΑΝ: Συγνώμη για την ώρα που έρχομαι, ελπίζω να μην ενοχλώ.
ΡΙΓΚΟΠΟΥΛΑ: Όχι αγόρι μου, εξάλλου δεν έκανα και τίποτα.
ΤΑΚΜΑΝ: Βασικά ήρθα για να μη με παρεξηγήσεις (stamp και αγκαλιά). Η μαμά μου το θεώρησε βλακεία να με ξεματιάσεις για 2η φορά, αλλά βρίσκομαι σε τέτοια φάση που τη χρειάζομαι τη θετική ενέργεια (bic-bic-bic). Εγώ σε αγαπάω, δεν θέλω να στενοχωριέσαι.
ΡΙΓΚΟΠΟΥΛΑ: Δεν στενοχωριέμαι. Εγώ για σένα είπα να έρθεις να σε σταυρώσω. Τι κάνει η μαμά, ο μπαμπάς;
ΤΑΚΜΑΝ: Καλά. Εμείς βασικά πέφτουμε στις 16:30 γιατί τα μεσημέρια βλέπουμε
Κωνσταντίνου και Ελένης, κτλ.
ΡΙΓΚΟΠΟΥΛΑ: Κάτσε, πάω να φέρω το λάδι.
Η Ριγκοπούλα γέμισε μια κούπα με νερό και έβαλε και μια κουταλιά λάδι. Στην κούπα φάνηκε ότι με έχουν ματιάσει έντονα.
ΡΙΓΚΟΠΟΥΛΑ: Το βλέπεις αυτό; Σε φάγανε παιδάκι μου, επειδή είσαι ομορφόπαιδο.
ΤΑΚΜΑΝ: Ε με ζηλεύουν. Τόσες επιτυχίες, τόσα ταξίδια...
ΡΙΓΚΟΠΟΥΛΑ: Πιες τώρα τρεις γουλιές.
Εκείνη τη στιγμή από τη συναισθηματική φόρτιση έτρεμα σαν το ψάρι και επιπλέον αισθανόμουν φουσκωμένος. Για να καταφέρω να κρατήσω την κούπα, επιστράτευσα και τα δυο μου τα χέρια. Αμέσως μετά με σταύρωσε.
ΤΑΚΜΑΝ: Μόλις πάω σπίτι, θα φορμάρω και κάτι video που τραγουδάω, και θα τα δημοσιεύσω στο YouTube.
ΡΙΓΚΟΠΟΥΛΑ: Τραγουδάς; Καλά κάνεις.
ΤΑΚΜΑΝ: Σε παρακαλώ μόνο, μην πεις τίποτα στους γονείς μου ότι ήρθα.
ΡΙΓΚΟΠΟΥΛΑ: Μην ανησυχείς δεν λέω τίποτα. Α μη φύγεις, περίμενε.
Τότε η Ριγκοπούλα μου έφερε ένα σοκολατάκι.
ΤΑΚΜΑΝ: Σε ευχαριστώ μέσα από την ψυχή μου. Αχ. Βασικά αισθάνομαι άσχημα. Την προηγούμενη φορά που είχες έρθει σπίτι μας είχες φέρει μπισκοτάκια (τα οποία ήταν πολύ ωραία). Κανονικά εγώ έπρεπε να σου φέρω κάτι. Συγχώρεσε με (αυτή η φράση συνοδεύτηκε από χούφτωμα στα κοσμήματα και αγκάλιασμα με πονεμένο ύφος).
ΡΙΓΚΟΠΟΥΛΑ: Μην με ευχαριστείς. Εξάλλου μόνη μου μένω, δεν έχω κανέναν. Και όποτε δεν αισθάνεσαι καλά, να έρχεσαι εδώ να σε ξεματιάζω.
ΤΑΚΜΑΝ: Ναι, ναι.
ΡΙΓΚΟΠΟΥΛΑ: Πες χαιρετίσματα στους γονείς σου. Να σε σταυρώσω άλλη μια.
ΤΑΚΜΑΝ: Ευχαριστώ και πάλι. Θα τα πούμε.
ΡΙΓΚΟΠΟΥΛΑ: Δε χρειάζεται να με ευχαριστείς. Στο καλό.
Μόλις ανέβηκα στο σπίτι, έφαγα το σοκολατάκι και σκούπισα τη ζακέτα από το λάδι για να εξαφανίσω τα ίχνη. Αμέσως μετά με έπιασε κρίση ηλιθιότητας διαρκείας 1 ώρας, αλλά τη νύχτα σκεφτόμουν τη γειτόνισσα και αισθάνθηκα μελαγχολία και μοναξιά (ανάδρομος Κρόνος σε σύνοδο με τη γενέθλια σελήνη στον 4ο οίκο). Εκείνο το βράδυ έπεσα κάνοντας προσευχή για αυτή τη γυναίκα.
Στις 09/02/2011 αποφάσισα εξαιτίας της ασυνήθιστης καλοκαιρίας, να κάνω την καθιερωμένη στουντιότσαρκα. Στις 12:25 μμ ξεκίνησα από το σπίτι, παίρνοντας μαζί μου τη συνεδριακή τσάντα με τις φωτογραφίες από την Κύπρο και 2 ριγκάκια του Γύπα. Πέρασα αρχικά από το μαγαζί της Βυζοπούλας, με σκοπό να καθίσουμε κανένα μισάωρο δίπλα-δίπλα, να της δείξω τις φωτογραφίες από την Κύπρο, να πούμε καμία βλακεία (και όλα αυτά να συνοδευτούν με το ανάλογο χούφτωμα). Δυστυχώς όμως στο κατάστημα δεν ήταν μόνη της (είχε παρέα κάτι συγγενείς της). Για αυτό το λόγω αποχώρησα παίρνοντας από ευγένεια ένα πακέτο χαρτομάντηλα. Επειδή η ζητιάνα απουσίαζε, δεν κατάφερα να κάνω ούτε και το άλλο. Όλα αυτά αποτέλεσαν ανασταλτικό παράγοντα για την ερωτική μου επιθυμία, αλλά παρόλα αυτά έπρεπε κάπου να εκτοξεύσω το υγρό πυρ. Η διαδρομή που ακολούθησα φαίνεται στην τελευταία έκδοση του αρχείου «Σύστημα Μοριοδότησης Στούντιο», το οποίο βρίσκεται στο Link «Ημερήσια Ενημέρωση για τα Στούντιο».
Στο συγκεκριμένο στούντιο έφτασα στις 13:45. Η τσατσά (η οποία ήταν ίδια με την προηγούμενη φορά) μου παρουσίασε την Κατερίνα. Επειδή με την Κατερίνα είχα περάσει τέλεια την προηγούμενη φορά, αποφάσισα να την τιμήσω και για δεύτερη. Αυτή τη φορά, εξαιτίας της όχι και τόσο καλής ψυχολογίας μου, αποφάσισα να πάρω το απλό πρόγραμμα (για να μην τα κλαίω ύστερα). Μόλις μου έδειξε η τσατσά το δωμάτιο, της έδωσα τα 30 € και τη ρώτησα περίπου πόσο χρόνο έχουμε στο δωμάτιο με το απλό πρόγραμμα. Αυτή μου είπε 10-15 λεπτά, χρόνος που μου φάνηκε ιδανικός για τη συγκεκριμένη περίπτωση. Κατόπιν η τσατσά έκλεισε την πόρτα και εγώ γδύθηκα.
Μόλις ήρθε η Κατερίνα (αφού χαιρετηθήκαμε), της φόρεσα στο γυμνό από κοσμήματα χέρι το νέο πράσινο ριγκάκι του Γύπα και της είπα να μου φορέσει το προφυλακτικό. Μόλις μου το φόρεσε, μου πήρε την κλασσική πίπα κατά τη διάρκεια της οποίας, της κρατούσα και τα δύο της τα χέρια και της χούφτωνα τα ριγκάκια της. Επειδή η πίπα δεν είχε εξ αρχής το αναμενόμενο ανυψωτικό αποτέλεσμα, αποπειράθηκε να μου τον παίξει. Τότε εγώ της έκανα «cut-cut», καθώς δεν ήθελα να τελειώσω με αυτό τον τρόπο. Τότε η Κατερίνα μου τον πήρε στο στόμα για δεύτερη φορά. Κατά τη διάρκεια της δεύτερης πίπας, φαντασιωνόμουν ότι εγώ είμαι ένας υπάλληλος μιας ιδιωτικής τράπεζας και ότι η Κατερίνα είναι μια γριά πελάτισσα με μπαστουνάκι, με στέκα στα μαλλιά, με φούστα, με τακούνια και με χρυσά κοσμήματα και ότι της έκανα συνέχεια stamp, στην προσπάθεια να της εξηγήσω πώς λειτουργεί η πιστωτική κάρτα Diners Club. Με τη φαντασίωση αυτή δεν άργησα να φουντώσω, με αποτέλεσμα μετά από 1-2 λεπτά να χυθεί στο στόμα της όλη η ορμή της νιότης. Μετά σκουπιστήκαμε με τα υγρά μαντήλια Wet Hankies και τη ρώτησα (θεωρητικά) αν είναι δυνατό και πόσο κοστίζει να έρθει και η υπηρεσία στο δωμάτιο για τα προκαταρκτικά (δεν αναφερόμουν στη συγκεκριμένη υπηρεσία, αλλά σε υπηρεσίες του στυλ μου, όπως είναι η Πέτρα). Αυτή μου είπε ότι γίνεται υπό τον όρο να μην είναι ώρα αιχμής (όσο για την τιμή γίνεται συμφωνία με την υπηρεσία). Τέλος χαιρετηθήκαμε, ντύθηκα και εξήλθα από το κτίριο ανανεωμένος.

Η περίοδος από τις 11/01/2011 έως τις 01/02/2011 είχε αρκετά σκαμπανεβάσματα στα ερωτικά μου. Υπήρχαν κάποιες μέρες, που η ερωτική μου διάθεση και γενικότερα η ψυχολογία μου ήταν στο ζενίθ, ενώ κάποιες άλλες ήταν ερωτικά αδιάφορες. Θα γίνω πιο συγκεκριμένος:
Στις 12/01/2011, που είχε και ωραίο καιρό, πρότεινα στη μαμά μου να κάνω εγώ τα πρωινά ψώνια, καθώς διαισθανόμουν ότι θα συναντήσω την γνωστή 95-χρονη ζητιάνα. Η διαίσθησή μου έπεσε μέσα. Στις 12:20 την πέτυχα έξω από το supermarket. Μόλις την είδα, κάθισα δίπλα της, της ευχήθηκα καλή χρονιά και μετά της έδωσα 1.00 €. Παρά το γεγονός ότι ήταν άρρωστη και κινδύνευα να κολλήσω τίποτα, αποφάσισα να καθίσω δίπλα της για 10 λεπτά. Εννοείται φυσικά ότι την ώρα που ήμασταν παρέα, της έκανα sandwich διαρκείας στα ριγκάκια της (φοράει ένα χρυσό και ένα κόκκινο ριγκάκι) και πότε-πότε έβαζα χέρι και σε άλλα σημεία (μόλις σταματάει η λογική αρχίζει η καύλα). Μόλις τέλειωσα τα ψώνια του supermarket, πήγα και στην 70άρα βυζοπούλα εβγατζού για να αγοράσω ψωμί και μόλις πλήρωσα, της έκανα τη γνωστή «διευθυντική χειραψία» (γενικά μια άκρως ερωτική μέρα).
Στις 14/01/2011 πήγα Ιστιαία με τα ΚΤΕΛ (ΑΘΗΝΑ-ΙΣΤΙΑΙΑ, ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ: 14/01/2011, ΩΡΑ: 12:45, ΘΕΣΗ: 38, ΤΙΜΗ ΕΙΣΙΤΗΡΙΟΥ: 16.00 €, ΕΙΔΟΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΟΥ: ΟΛΟΚΛΗΡΟ). Δυστυχώς το ταξίδι ήταν εντελώς ξενέρωτο, γιατί όλα τα «α-καπέλο» ήταν συνοδευόμενα.
Στις 17/01/2011 επέστρεψα Αθήνα (ΙΣΤΙΑΙΑ-ΑΘΗΝΑ, ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ: 17/01/2011, ΩΡΑ: 12:45, ΘΕΣΗ: 17, ΤΙΜΗ ΕΙΣΙΤΗΡΙΟΥ: 16.00 €, ΕΙΔΟΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΟΥ: ΟΛΟΚΛΗΡΟ). Το ταξίδι αυτό μπορεί να μην ήταν ερωτικό, αλλά ήταν αστείο. Στο ferryboat εντόπισα μια γριά, η οποία ταξίδευε μόνη της. Η γριά αυτή φορούσε φούστα και χρυσά ριγκάκια, αλλά μου έβγαζε την αύρα της στριμμένης διευθύντριας μιας ασφαλιστικής εταιρείας, η οποία έβαζε τις φωνές σε έναν φοιτητή που έκανε θερινή πρακτική άσκηση, επειδή προσήλθε στη δουλειά 5 λεπτά καθυστερημένος (πέουνγκ). Παρά το γεγονός ότι δεν μου έβγαζε θετική αύρα, αποφάσισα στις 14:15 να της μιλήσω. Έτσι έγινε ο εξής διάλογος:
ΤΑΚΜΑΝ: Πολύ ακρίβυναν το εισιτήριο. 16.00 €;
ΑΥΤΗ: Ότι θέλουν κάνουν.
ΤΑΚΜΑΝ: Το Δεκέμβρη που είχα ξαναταξιδέψει ήταν 14.50 €, ενώ τώρα είναι 16.00 €.
ΑΥΤΗ: Δεν το ξέρω, γιατί δεν ταξιδεύω συχνά.
ΤΑΚΜΑΝ: Εσείς Αθήνα, θα μείνετε μέρες;
ΑΥΤΗ (εμφανώς νευριασμένη): Αθήνα μένω κύριε.
Τότε φυσικά, που κατάλαβα ότι η «κοπέλα» δεν είχε όρεξη για πολλά-πολλά, βγήκα έξω, πήρα τηλέφωνο έναν φίλο μου, του διηγήθηκα το περιστατικό και μετά έκανα τις ανακοινώσεις του πληρώματος της πτήσης της Aegean ΑΘΗΝΑ-ΛΑΡΝΑΚΑ και φυσικά ακολούθησε μισάωρη (και εντελώς ανεξέλεγκτη) κρίση ηλιθιότητας.
Στις 14:35 όταν συνήλθα εντελώς από την κρίση (μέχρι τότε γελούσα μόνος μου σαν να είχα πάρει ψυχοφάρμακα), πλησίασα και ένα δεύτερο «α-καπέλο». Η γριά αυτή, έτρωγε πατατάκια chips και κοντά της καθόταν ένας αράπης με καπέλο, ο οποίος έχω την αίσθηση ότι την χαλβάδιαζε. Αυτή, αν και δεν ήταν απότομη μαζί μου όπως η προηγούμενη, μετά από 5 λεπτά σηκώθηκε και κάθισε αλλού χωρίς να πει λέξη. Τότε κατάλαβα ότι «δεν ήταν η μέρα μου», οπότε σταμάτησα το κυνήγι.
Στις 19/01/2011 έκανα άλλη μια απολαυστικότατη και ανανεωτική ζητιανότσαρκα, (βλέπε στο Link «ημερήσια ενημέρωση για τα στούντιο»).
Στις 20/01/2011 έμαθα ότι δεν με πήραν στη δουλειά που έκανα αίτηση, οπότε ήταν μια μέρα με πολύ βαριά ψυχολογία για μένα.
Στις 22/01/2011 έκανα άλλο ένα διευθυντικό sandwich στην 70άρα βυζοπούλα, γεγονός που τόνισε την ερωτική μου διάθεση και αποτέλεσε μια τονωτική ένεση στην ψυχολογία μου.
Στις 24/01/2011 ταξίδεψα για Λάρνακα (ATHENS-LARNAKA, DATE: 24/01/2011, DEPARTURE TIME: 06:00, BOARDING TIME: 05:20, AIR COMPANY: AEGEAN AIRLINES, FLIGHT NUMBER: A3 900, GATE: A07, SEAT: 17A, PRICE: 199,16 €) για να στείλω το βιογραφικό μου στη δημόσια υπηρεσία απασχόλησης. Δυστυχώς στο ταξίδι καθόμουν μόνος μου (μια γριά που μου άρεσε, καθόταν πολύ μακριά). Την Τρίτη το μεσημέρι, όταν είχα τακτοποιηθεί με την επαγγελματική υποχρέωση, αποφάσισα να πάρω από τη Λάρνακα το λεωφορείο των 14:15 για Λευκωσία. Δυστυχώς όμως στο λεωφορείο ήταν μόνο 5 άτομα (ένας Κινέζος, 3 νεαρές Κύπριες και μια milf Ρωσίδα). Μόλις έφαγα για μεσημεριανό στο εστιατόριο «Καθ οδόν» στην οδό Λήδρας, έκανα μια βόλτα στα πέριξ, με σκοπό να βρω καμιά γριά Ψιλικατζού, να πάρω κανένα νεράκι και να της κάνω τη γνωστή διευθυντική χειραψία, την οποία τόσο ποθούσε ο πούτσος μου. Κοιτάζοντας μια-μια τις βιτρίνες, ανακάλυψα μια 80χρονη με ζαρωμένα μπούτια, η οποία πουλούσε εικόνες. Τότε με έπιασε κρίση ηλιθιότητας και πήρα τηλέφωνο τον Γύπα για να την ρωτήσω, αν ήθελε καμία εικονίτσα για δώρο, αλλά αυτή δεν ήθελε τέτοιο δώρο. Στις 18:30 πήρα το λεωφορείο της επιστροφής για Λάρνακα, το οποίο ήταν εξίσου άδειο με το προηγούμενο (διαπίστωσα όμως ότι το λεωφορείο ΛΕΥΚΩΣΙΑ-ΛΕΜΕΣΟΣ είχε αρκετές γυναίκες για τα γούστα μου). Το βράδυ της Τρίτης αποφάσισα να καθίσω για βραδινό στο Famagusta Restaurant, στο οποίο είχα τρακάρει μια γριά με χρυσά κοσμήματα τον Ιούνιο του 2010 που πήγαμε για τις οικογενειακές διακοπές. Αυτή όμως δυστυχώς δεν ήταν μόνη της, αλλά μάλλον με τον άντρα της (γκρρ..).
Στις 26/01/2011 επέστρεψα Αθήνα (LARNAKA-ATHENS, DATE: 26/01/2011, DEPARTURE TIME: 16:20, BOARDING TIME: 15:40, AIR COMPANY: AEGEAN AIRLINES, FLIGHT NUMBER: A3 907, GATE: 21-22, SEAT: 20D). Στο ταξίδι αυτό καθόμουν με ένα ώριμο ζευγάρι Κυπρίων, αλλά φυσικά δεν μπορούσα να κάνω τίποτα.
Στις 27/01/2011 η ερωτική μου διάθεση έφτασε στο ζενίθ. Στις 10:15 πήγα για γάλα και έκανα sandwich στη γνωστή βυζοπούλα. Στις 18:20 μας χτύπησε την πόρτα μια 80χρονη γριά που μένει από κάτω (η οποία είναι λατέρνα), γιατί χρειαζόταν βοήθεια στη μετάφραση ενός Αγγλικού κειμένου, που αφορούσε τη σύνταξή της. Όταν τελειώσαμε, μου έκανε ένα τεστ για να δει αν είμαι ματιασμένος. Διαπίστωσε λοιπόν ότι είμαι ματιασμένος σε βαθμό κακουργήματος και έτσι έκανε κάποιο κόλπο για να με ξεματιάσει. Στο τέλος, μου έδειξε το διαμέρισμά της και μου είπε ότι για να πιάσει πρέπει να μου το κάνει άλλες δυο φορές. Το βράδυ της μέρας αυτής σκεφτόμουν τα χρυσά της κοσμήματα και έκανα το γνωστό αντρικό σπορ. Την επόμενη μέρα στις 19:30 είπα στη μαμά μου ότι θέλω να κατέβω στο διαμέρισμα της από κάτω για να μου ξανακάνει το κόλπο. Η μαμά μου το θεώρησε βλακεία και δεν με άφησε. Το βράδυ της Παρασκευής, συγκινημένος από την αγάπη και το ενδιαφέρον της γριάς αυτής και στενοχωρημένος που δεν μπορούσα να την επισκεφτώ, έκανα την προσευχή μου για αυτή και κοιμήθηκα δακρυσμένος.
Την Τρίτη 01/02/2011 την τράκαρα στο δρόμο και με ρώτησε «πότε θα έρθω στο διάμερισμά της» για το γνωστό λόγο. Εγώ της είπα ότι θα έρθω αυτές τις μέρες (περιμένω πότε θα βγει η μαμά μου με τις φίλες της για να δράσω). Στενοχωρημένος το απόγευμα της Τρίτης έκανα την προσευχή μου για αυτή τη γυναίκα και με έπιασε κατάθλιψη. Για αυτό το λόγω, αποφάσισα στις 02/02/2011 να οργανώσω τη γνωστή στουντιότσαρκα.
Στις 02/02/2011 στις 12:00 πήρα τη συνεδριακή τσάντα (όπου έβαλα 2 ριγκάκια του Γύπα και τις φωτογραφίες που έβγαλα από Λάρνακα και Λευκωσία με τη μηχανή του Τηλεκόλλα) και ξεκίνησα από το σπίτι. Τις φωτογραφίες αυτές τις κουβάλησα για να τις δείξω στην τσατσά και να της κάνω «τρικ-τρικ τα ποτηράκια» (= bic-bic τα βραχιολάκια).
Το δρομολόγιο που ακολούθησα, φαίνεται αναλυτικά στο Link «Ημερήσια ενημέρωση για τα στούντιο». Σαν μια γενική παρατήρηση, δεν θα έλεγα ότι ενθουσιάστηκα ιδιαίτερα από κάποια τσατσά. Ο λόγος που κατέληξα στο συγκεκριμένο στούντιο, ήταν ότι η τσατσά φορούσε ένα ιδανικό βραχιόλι για διευθυντική χειραψία και φυσικά το υπέροχο ριγκάκι της Κατερίνας.
Μόλις επισκέφτηκα το συγκεκριμένο στούντιο για δεύτερη φορά (ώρα άφιξης: 14:20), μπήκα κατευθείαν στο δωμάτιο και έδωσα 50 € στην τσατσά (το απλό πρόγραμμα είναι 30 €, αλλά επειδή ήθελα να χορέψουμε και γενικώς λίγο παραπάνω χρόνο για τρελίτσες, της έδωσα 50ρικο). Φυσικά, ενώ της έδινα τα χρήματα, της έπιανα με πάθος το βραχιολάκι της.
Δεν πρόλαβα να γδυθώ στο δωμάτιο και ήρθε η Κατερίνα «έτοιμη για όλα». Η Κατερίνα είναι 32 χρονών από την Ουγγαρία, ξανθιά, με πιασίματα και φοράει ένα έξαλλο χρυσό ριγκάκι. Μόλις ήρθε, με βοήθησε να τοποθετήσω τα ρούχα μου στον Καλόγερο και της φόρεσα του Γύπα τα εννιάμερα, τα οποία τα δέχθηκε αβίαστα χωρίς δεύτερη κουβέντα και χωρίς ανούσιες φλυαρίες. Αμέσως μετά μου φόρεσε το προφυλακτικό και με ρώτησε τι θέλω να κάνουμε. Εγώ της πρότεινα για αρχή, να καθίσουμε σε καθιστή στάση δίπλα-δίπλα και να δούμε παρέα τις φωτογραφίες που τράβηξα στην Κύπρο, ώστε να ανάψω σιγά-σιγά (αυτό της το πρότεινα για να φαντασιωθώ ότι αυτή είναι μια γριά στο ferryboat και ότι βλέπουμε παρέα τις φωτογραφίες και τη χουφτώνω ασύστολα). Έτσι και έγινε. Το επόμενο 5λεπτο, καθίσαμε δίπλα-δίπλα, της εξήγησα τους λόγους του ταξιδιού, της έκανα την απαραίτητη ξενάγηση (π.χ. αυτό το μπλε λεωφορείο φεύγει για Λεμεσό ή σε αυτό το εστιατόριο έτρωγα) και φυσικά της κράταγα τα χέρια με μανία (και που και που χούφτωνα και τα μπούτια της).
Αμέσως μετά βόλεψα τις φωτογραφίες στην τσάντα μου και της πρότεινα να χορέψουμε. Αυτή με ρώτησε «Τι χορό» και τότε εγώ της εξήγησα ότι θέλω «Οτιδήποτε, αρκεί να κωλοτριβόμαστε». Κατά τη διάρκεια του χορού, ο πούτσος μου της γαργάλαγε ευχάριστα το μουνί της και φυσικά της χούφτωνα τα ριγκάκια με το ιδρωμένο και τρεμάμενο από τη συναισθηματική φόρτιση χέρι μου.
Όταν τελειώσαμε και με αυτό το στάδιο, της είπα να μου πάρει πίπα. Αφού ο πούτσος μου έφτασε σε ένα αποδεκτό μέγεθος, κάναμε σεξ εφαρμόζοντας την κλασσική στάση (αυτή από πάνω, εγώ από κάτω ανάσκελα). Κάποια στιγμή από το βάρος της, το μέγεθος του πούτσου μου παρουσίασε στατιστικώς σημαντική μείωση σε επίπεδο σημαντικότητας α = 10%. Έτσι αποφάσισε να μου πάρει πίπα για δεύτερη φορά. Το γεγονός ότι ήθελα και τα δυο της χέρια κατά τη διάρκεια της πίπας, τη δυσκόλευε αφάνταστα. Έτσι υποχώρησα και της πρότεινα να της κρατάω το χέρι με το ιδιωτικό της ριγκάκι. Κατά τη διάρκεια του χουφτώματος, έφερε στο μυαλό μου την κουκλάρα την Πέτρα και έτσι με τα πολλά έχυσα στο στόμα της. Αφού τελειώσαμε, καθαριστήκαμε με τα υγρά μαντήλια Wet Hankies και χαιρετηθήκαμε. Τέλος ντύθηκα, χαιρέτησα την τσατσά με διευθυντικό sandwich (δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στο τρίψιμο του βραχιολιού) και εξήλθα από το κτίριο αρκετά ενθουσιασμένος από την εμπειρία μου.

Η περίοδος των γιορτών δεν θα έλεγα ότι ήταν και ιδιαίτερα ερωτική για μένα. Ωστόσο, στις 30/12/2010 είχα μια μικρή «περιπέτεια». Είχα κανονίσει με τον Μπάο (ο οποίος είχε πάρει άδεια από το στρατό) να βρεθούμε στις 19:30 στο Σύνταγμα για καφέ. Καθώς κατέβαινα με το τρόλεϊ προς το κέντρο, είδα στη στάση «ΟΤΕ – Πεδίον του Άρεως» μια γριά, η οποία δυσκολευόταν να βαδίσει και χρειαζόταν βοήθεια για να μπει στο τρόλεϊ. Η γριά αυτή φορούσε μια πανάκριβη γούνα και ήταν τίγκα στα ριγκάκια. Εγώ αμέσως της έδωσα το χέρι και μόλις ανέβηκε τη χούφτωσα στην πλάτη με το αριστερό χέρι, ενώ με το δεξί της έτριψα τα ριγκάκια της. Αυτή με ευχαρίστησε και έκατσε σε μια άδεια θέση. Εκείνη τη στιγμή με είχε πιάσει «κρίση ηλιθιότητας» (ορισμός: Κρίση ηλιθιότητας στη γλώσσα του ΤΑΚΜΑΝ σημαίνει ακατάπαυστο γέλιο διάρκειας τουλάχιστον 2 λεπτών) και σκεφτόμουν το τι γέλιο θα έριχνα με τον Μπάο και σιγοψιθύριζα «Κόλλα ρε φιλαράκι». Στην Ομόνοια άδειασε η θέση και έκατσα δίπλα της. Εκείνη τη στιγμή κόντευε να μου σχιστεί το τζίν από τη στύση. Λίγο πριν κατέβω με ρώτησε αν έχω εισιτήριο. Εγώ της είπα με μεγαλοπρεπές ύφος ότι δεν έχω εισιτήριο (έχω μηνιαία κάρτα), αλλά μπορώ να το χρηματοδοτήσω. Τότε το τρόλεϊ έφτασε στο Σύνταγμα, οπότε έσπρωξα τον αράπη που καθόταν μπροστά και κατέβηκα.
Στις 09/01/2011 είχα κλείσει ραντεβού με τον Γύπα στα Mall. Στον ΗΣΑΠ είδα κάτι γιαγιάδες, οι οποίες είχαν ... πολλά προσόντα (χρυσά κοσμήματα, φούστα, ακριβό ντύσιμο, τακούνια). Αυτές μου εκτόξευσαν τις κάβλες και για αυτό αποφάσισα την επόμενη μέρα να πάω την καθιερωμένη στουντιότσαρκα. Ήδη από το βράδυ της Κυριακής είχα σχεδιάσει το δρομολόγιό μου και είχα βάλει του Γύπα τα εννιάμερα στην πράσινη συνεδριακή τσάντα.
Τη Δευτέρα ξεκίνησα από το σπίτι μου στις 12:40 με τα πόδια (λόγω στάσης εργασίας των αστικών συγκοινωνιών). Τα σπίτια που πέρασα μέχρι να καταλήξω στο συγκεκριμένο (ώρα άφιξης: 14:45), καθώς και οι παρατηρήσεις μου φαίνονται λεπτομερώς στο αρχείο pdf «Σύστημα Μοριοδότησης Στούντιο», το οποίο βρίσκεται στο Link «Ημερήσια Ενημέρωση για τα Στούντιο».
Μόλις μπήκα στο συγκεκριμένο στούντιο και αντίκρισα την τσατσά «φτιάχτηκα». Η γυναίκα αυτή είναι του γούστου μου. Φορούσε μαύρη φούστα, διχτυωτό-σεξουαλικό καλτσόν, τακουνάκια, σκουλαρίκια και ένα υπέροχο χρυσό ριγκάκι, που ήταν «όλα τα λεφτά». Εκτός από τα παραπάνω, είχε και γλυκιά φυσιογνωμία. Μόλις με είδε μου ευχήθηκε «Καλή Χρονιά», μου είπε ότι εκείνη την ώρα εργαζόταν η Αλίκη και μου περιέγραψε τα προγράμματα που προσφέρει. Μετά από 1-2 λεπτά παρουσιάστηκε η Αλίκη, η οποία σύμφωνα με την τσατσά είχε λάβει παλαιότερα μέρος σε καλλιστεία στο Παρίσι. Η Αλίκη είναι μια ψηλή-ξανθιά Ελληνίδα. Αν και φορούσε και στα δυο της χέρια από ένα βραχιόλι, δεν θα έλεγα ότι αυτή η γυναίκα μου έκανε το «the click». Παρόλα αυτά βλέποντας την εκτυφλωτική ομορφιά της τσατσάς, αποφάσισα να περάσω στο δωμάτιο και να πάρω το απλό πρόγραμμα των 50 ευρώ (εκείνη τη στιγμή αισθάνθηκα, όπως ο εκτελών χρέη λυκειάρχη στη σειρά «Άκρως Οικογενειακό», ο οποίος μόλις αντίκρισε τη θεία Χαρά με το δικτυωτό καλσόν, αποφάσισε να σβήσει τις απουσίες του Ερμή και της Αφροδίτης, κουλό ε;). Την ώρα που έδινα το 50ρικο στην τσατσά, την κοιτούσα εξονυχιστικά για να εντοπίσω που βρίσκεται το ριγκάκι της και να της το τρίψω. Αυτή κατάλαβε ότι κάτι ήθελα από εκείνη και με ρώτησε αν χρειάζομαι κάτι άλλο. Εγώ της είπα τότε ότι μετά το σεξ ήθελα να συζητήσουμε μαζί κάτι προσωπικό. Αυτή, αν και στην αρχή ήθελε να της το πω εκείνη τη στιγμή, υποχώρησε και μου έκανε το χατίρι.
Μόλις έκλεισε η πόρτα του δωματίου, γδύθηκα και φαντασιωνόμουν μετά το σεξ να κάθομαι στον καναπέ δίπλα στην τσατσά, να της κρατάω σφιχτά τα βελούδινα χεράκια της, να απολαμβάνω τη θέα των μπουτιών της και να της κάνω ερωτική εξομολόγηση με πονεμένο ύφος και τα δάκρυα να βρέχουν τη φουστίτσα της. Αυτή η φαντασίωση φυσικά συνοδευόταν και από την ανάλογη στύση.
Η Αλίκη ήρθε μετά από 10 περίπου λεπτά αναμονής. Δυστυχώς, όταν ήρθε η στύση μου είχε χαθεί. Μόλις ήρθε, άρχισε να χαϊδεύει τον πούτσο μου και εγώ της έδωσα τα εννιάμερα του Γύπα για να τα φορέσει. Αυτή, επειδή δεν μπορούσε να φοράει ταυτόχρονα δυο βραχιόλια, έβγαλε το ιδιωτικό της βραχιόλι και φόρεσε το κοινόχρηστο βραχιόλι του Γύπα. Επιπλέον φόρεσε και το ριγκάκι του Γύπα, το οποίο δεν της ταίριαζε ιδιαίτερα, καθώς ήταν μεγάλο για το πάχος των δαχτύλων της. Μετά από αυτά έγινε ο ακόλουθος διάλογος:
ΑΛΙΚΗ: Ποιος είναι ο Γύπας;
ΤΑΚΜΑΝ: Είναι μια συμφοιτήτριά μου από το μεταπτυχιακό, η οποία μου έχει χαρίσει τα κοσμήματα αυτά.
ΑΛΙΚΗ: Και γιατί τη λες Γύπα την κοπέλα;
ΤΑΚΜΑΝ: Όταν σπουδάζαμε στο μεταπτυχιακό, επιστρέφαμε με τον ΗΣΑΠ εγώ, αυτή και ένας άλλος συμφοιτητής. Το παιδί αυτό είχε ένα βλέμμα, το οποίο έβγαζε την αύρα «αρπακτικού», τον φώναζα Γύπα και τον πείραζα χτυπώντας τον συνέχεια στην πλάτη. Επειδή αυτή την κοπέλα την είχα συνδυάζει μαζί του, ενώ στην αρχή την φώναζα «Αύρα», μετά η προσφώνηση αυτή αντικαταστάθηκε από το «Α ρε Γυπάκο».
ΑΛΙΚΗ: Μάλιστα. Η κοπέλα αυτή θα πρέπει να σε αγαπάει πολύ, αφού σου δανείζει τα κοσμήματά της για να τα φοράς στις κοπέλες.
ΤΑΚΜΑΝ: Ναι, όντως είναι πολύ καλή κοπέλα.
ΑΛΙΚΗ: Έχετε σχέση μαζί;
ΤΑΚΜΑΝ: Όχι, αυτή τα έχει με έναν ταύρο. Αλλά είμαστε πολύ καλοί φίλοι. Χθες βγήκαμε παρέα στα Mall.
ΑΛΙΚΗ: Και τι λέγατε;
ΤΑΚΜΑΝ: Για την προηγούμενη πουτανοεμπειρία μου (γέλιο).
ΑΛΙΚΗ: Και αυτή σου λέει τα δικά της;
ΤΑΚΜΑΝ: Ναι.
ΑΛΙΚΗ: Τι θα κάνουμε με αυτόν εδώ δεν ξέρω (και εννοούσε τον πούτσο μου, ο οποίος παρά το χούφτωμα, είχε ακόμα μέγεθος παραδοσιακού κινέζικου πασατέμπου, καθώς η συγκεκριμένη κοπέλα μάλλον «δεν με ενέπνεε»).
ΤΑΚΜΑΝ: Βάλε το προφυλακτικό για να φτιαχτώ.
ΑΛΙΚΗ: Φτιάχνεσαι με το προφυλακτικό; Πρώτη φορά το ακούω αυτό.
ΤΑΚΜΑΝ: Όχι ακριβώς φτιάχνομαι, αλλά νιώθω μεγαλύτερη ασφάλεια.
ΑΛΙΚΗ: Α μάλιστα (και αμέσως μου το φόρεσε). Τι θες να κάνουμε τώρα;
ΤΑΚΜΑΝ: Εγώ λέω να χορέψουμε. Γιατί είμαι ρομαντικό αγόρι και θέλω λίγο συναίσθημα.
ΑΛΙΚΗ: Τι θες να χορέψουμε;
ΤΑΚΜΑΝ: Ξέρω εγώ; Ότι θες.
Τότε η Αλίκη (προφανώς επειδή δεν είχε άλλο χρόνο) μου πήρε κατευθείαν την κλασσική πίπα. Κατά τη διάρκεια της πίπας της κράταγα το χέρι με τα κοσμήματα του Γύπα. Παρόλα αυτά, η κατάσταση δεν βελτιώθηκε.
Έτσι η Αλίκη αποφάσισε να μου την παίξει. Κατά τη διάρκεια αυτής της φάσης, έγινε ο ακόλουθος διάλογος:
ΤΑΚΜΑΝ: Εσύ θα πρέπει να είσαι δίδυμος (το είπα εξαιτίας της υπέρμετρης φλυαρίας της).
ΑΛΙΚΗ: Όχι.
ΤΑΚΜΑΝ: Τότε θα πρέπει να έχεις ωροσκόπο δίδυμο.
ΑΛΙΚΗ: Ούτε.
ΤΑΚΜΑΝ: Ε να έχεις από αύριο.
ΑΛΙΚΗ: Καλά, θα πω στη Λίτσα Πατέρα να μου φτιάξει ένα ωροσκόπιο με δίδυμο.
ΤΑΚΜΑΝ: Τι ζώδιο είσαι;
ΑΛΙΚΗ: Λέων. Εσύ;
ΤΑΚΜΑΝ: Και εγώ. Γεννήθηκα στις 20/08/1985.
ΑΛΙΚΗ: Εγώ γεννήθηκα στις 01/08/1984. Τι έχεις σπουδάσει;
ΤΑΚΜΑΝ: Έχω τελειώσει μεταπτυχιακό στη Στατιστική. Και το πτυχίο μου είχε επίσης σχέση με Στατιστική.
ΑΛΙΚΗ: Μάλιστα. Και τι κάνεις τώρα;
ΤΑΚΜΑΝ: Ψάχνω για δουλειά.
ΑΛΙΚΗ: Κάτι θα βρεις.
ΤΑΚΜΑΝ: Είμαι σίγουρος. Τα λιοντάρια δεν χάνουμε ποτέ την αισιοδοξία μας.
ΑΛΙΚΗ: Πώς είναι η καθημερινότητά σου;
ΤΑΚΜΑΝ: Χαλαρή, αφού είμαι άνεργος.
Αν και βελτιώθηκε λίγο η στύση, ο οργασμός τη δεδομένη χρονική στιγμή φάνταζε άπιαστο όνειρο. Κάποια στιγμή ξαφνικά, άρχισαν να αναβοσβήνουν κάποια φώτα στο δωμάτιο. Τότε κατάλαβα ότι έπρεπε να επισπεύσω, καθώς αυτό ήταν το σύνθημα της τσατσάς «τέλος χρόνου» και όχι κάποια βλάβη της ΔΕΗ. Επανέφερα έντονα στο μυαλό μου τη φαντασίωση με την τσατσά, πείθοντας τον εαυτό μου ότι ήταν μια γιαγιά, την οποία γνώρισα στο ferryboat «ΚΑΠΕΤΑΝ ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ» παραμονές Χριστουγέννων σε μια ατμόσφαιρα ποσειδώνιας-ανιδιοτελούς αγάπης. Μετά από 1-2 λεπτά κατάφερα και έχυσα στο χέρι της Αλίκης (εδώ φαίνεται η τελειομανία του λέοντα, η κοπέλα έκανε ότι μπορούσε να με ευχαριστήσει, δεν μπορούσε να διανοηθεί αποτυχία στη δουλειά της).
Αμέσως μετά, έβγαλα το προφυλακτικό, καθάρισα την επίμαχη περιοχή με μαντήλια Hankies και έπλυνα τα χέρια μου. Η Αλίκη ντύθηκε, τη χαιρέτησα και ανανεώσαμε το ραντεβού μας σε κάποια στιγμή στο μέλλον (δεν έχω σκοπό να την ξανατιμήσω, αλλά είμαι ευγενικό παιδί).
Κατόπιν ντύθηκα και πήρα βαθιές ανάσες για να βρω την ψυχική δύναμη να κάνω την ερωτική εξομολόγηση στην τσατσά. Μόλις βγήκα από το δωμάτιο, εμφανίστηκε η τσατσά και με ρώτησε τι την ήθελα. Τότε έγινε ο ακόλουθος διάλογος:
ΤΑΚΜΑΝ: Πάμε λίγο πιο πέρα για να σου πω (δεν γούσταρα να ακούσει η Αλίκη την εξομολόγηση αυτή) ή ακόμα καλύτερα να καθίσουμε στον καναπέ (εκείνη τη στιγμή η φωνή μου έτρεμε).
ΤΣΑΤΣΑ: Έλα εδώ να μου πεις τι θες (φαινόταν φοβισμένη, ενώ εγώ ήθελα απλά να της εκφράσω τα συναισθήματά μου για εκείνη).
ΤΑΚΜΑΝ: Εμένα βασικά μου αρέσουν οι γυναίκες ηλικίας 55+.
ΤΣΑΤΣΑ: Εγώ είμαι 45.
ΤΑΚΜΑΝ: Είσαι κουκλάρα, έχεις ακριβώς το στυλ της γυναίκας που μου αρέσει.
ΤΣΑΤΣΑ: Ευχαριστώ για το κομπλιμέντο.
ΤΑΚΜΑΝ: Εγώ θέλω την επόμενη φορά που θα έρθω να κάνουμε κάτι μαζί. Θέλω να μου φύγει το απωθημένο (καμία συμφοιτήτριά μου δεν έχω δει ποτέ σεξουαλικά, τις νέες γυναίκες τις βλέπω σαν φίλες).
ΤΣΑΤΣΑ: Εντάξει μωρό μου, θα το κανονίσουμε.
ΤΑΚΜΑΝ: Πες μου ποια μέρα και ώρα της εβδομάδας έχει τη λιγότερη κίνηση για να έρθω;
ΤΣΑΤΣΑ: OK μωρό μου. Να πας στο καλό.
ΤΑΚΜΑΝ: Ακόμα και αν δουλέψω εκτός Αθηνών, θα έρχομαι τα Σάββατα. Δεν πιστεύω να είπα κάτι προσβλητικό.
ΤΣΑΤΣΑ: Όχι.
ΤΑΚΜΑΝ: ΟΚ θα τα πούμε.
Κατόπιν ακολούθησε διευθυντική χειραψία με ιδιαίτερο τρίψιμο στο χρυσό της ριγκάκι. Τέλος εξήλθα από το κτίριο.
Στις 10/01/2011 ώρα 17:30 και στις 11/01/2011 ώρα 02:45 τράβηξα για την τσατσά δυο παχές (καταλαβαίνετε τι). Αυτή τη γυναίκα τη θέλω σαν τρελός.

Από τις 10/12/2010 μέχρι αρχές Ιανουαρίου του 2011 είμαι σε διακοπές και έτσι η ατμόσφαιρα έχει αρχίσει σιγά-σιγά να ξαναγίνεται ερωτική.
Στις 14/12/2010, καθώς πήγαινα για ψώνια, είδα την καβλιάρα βιβλιοπώλισσα. Αμέσως τη χαιρέτησα δια διευθυντικής χειραψίας και της έτριψα το βραχιολάκι της. Αφού είπαμε τα νέα μας, της πρότεινα την ημέρα της έκλειψης στους Διδύμους (21/12/2010) να έρθει στο βιβλιοπωλείο για να τα πούμε με την ησυχία μας (κλικ κλικ κλικ καταλαβαίνετε τι εννοώ), με το πρόσχημα ότι μπορεί τον άλλο μήνα να μη βρίσκομαι Αθήνα (να με πάρουν για δουλειά στη Σύρο ή στην Πρέβεζα που έχω δηλώσει και τι στον κόσμο).
Στις 18/12/2010 πήρα τα ΚΤΕΛ για Ιστιαία (ΑΘΗΝΑ-ΙΣΤΙΑΙΑ, ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ: 18/12/2010, ΩΡΑ ΑΝΑΧΩΡΗΣΗΣ: 12:45, ΘΕΣΗ: 32, ΤΙΜΗ ΕΙΣΙΤΗΡΙΟΥ: 14,50 €). Αν και υπήρχαν αρκετές σέξι γιαγιάδες στο λεωφορείο, είχα την ατυχία να κάθομαι μόνος μου. Φυσικά επειδή το μάτι μου είναι περισκόπιο, εντόπισα αμέσως μια γιαγιά, η οποία ταξίδευε μόνη της και καθόταν μερικές θέσεις πιο μπροστά από εμένα. Θα την κανονίσω στο ferryboat σκέφτηκα. Στην Αρκίτσα, καθώς περιμέναμε στην ουρά για να βγάλουμε το εισιτήριο για το καράβι, ξαφνικά το εισιτήριό της το πήρε ο αέρας. Αυτή, αν και το είδε, αδιαφόρησε. Φυσικά εγώ αμέσως έπιασα το εισιτήριο. Το κοίταξα προσεκτικά και είδα ότι έγραφε ΑΘΗΝΑ-ΑΙΔΗΨΟΣ (οπότε κατάλαβα γιατί δεν ενδιαφέρθηκε να το πιάσει). Το έβαλα αμέσως στην τσέπη μου, ώστε να έχω στο ferryboat έναν εξασφαλισμένο τρόπο να την πλησιάσω. Στις 14:55 μπήκαμε στο ferryboat. Αυτή κάθισε μπροστά για να βλέπει τηλεόραση και δίπλα της κάθισε μια γύρω στα 50 (για την οποία φυσικά δεν έδινα φράγκο). Μόλις κάθισαν μαζί, άρχισαν να μιλάνε. «Ρε πούστη μου» σκέφτηκα. Αυτές οι δυο μάλλον γνωρίζονται (οπότε από τα νεύρα μου, πήρα το εισιτήριό της και το πέταξα στα σκουπίδια). Στις 15:15 η ενοχλητική 50άρα βγήκε έξω για να κατουρήσει και για να καπνίσει. Τότε κράτησα μια στάση αναμονής. Όταν πήγε 15:25 και κατάλαβα ότι αυτή η σπαστική δεν είχε διάθεση να ξαναμπεί μέσα, μπήκα στο σαλόνι του ferryboat και κάθισα απέναντί από το αντικείμενο του πόθου. Επειδή στην αρχή φοβήθηκα μήπως καταλάβει ότι της κάνω καμάκι, μόλις με κοίταξε, κοκκίνισα και κοίταξα το παράθυρο του ferryboat. Μετά αυτή ξαφνικά άρχισε να δείχνει ότι έχει πονόδοντο. Τότε μέτρησα από μέσα μου από το 1 έως το 30 και βρήκα το θάρρος να της μιλήσω (ώρα: 15:30). Και τώρα δυο ερωτήσεις στα μέλη (να δω ποιοι θα τα βρείτε):

1) Ποιος από τους παρακάτω ήταν ο εναρκτήριος διάλογος;
Α)
ΕΓΩ: Συγνώμη, και εσείς στην Ιστιαία πηγαίνετε;
ΑΥΤΗ: Όχι αγόρι μου. Εγώ θα κατέβω στην Αιδηψό.
Β)
ΕΓΩ: Σας πονάνε τα δόντια σας ε; Σας καταλαβαίνω.
ΑΥΤΗ: Δυστυχώς ναι.
ΕΓΩ: Κρίμα. Αν είχα μαζί μου καμία ασπιρίνη θα σας την έδινα ευχαρίστως.
Γ)
ΕΓΩ: Τώρα κόπασε κάπως ο αέρας. Στην αρχή φύσαγε πάρα πολύ.
ΑΥΤΗ: Αυτό δεν είναι τίποτα. Την προηγούμενη Κυριακή (12/12/2010), όπου ταξίδευα για Αθήνα ... εκεί να έβλεπες.
Δ)
ΕΓΩ: Να σας ρωτήσω: Σε 15 λεπτά φτάνουμε στην Αιδηψό;
ΑΥΤΗ: Έτσι νομίζω.
ΕΓΩ: Σας ευχαριστώ.

2) Τι άλλο συζητήσαμε, εκτός από την οικονομική κρίση και προσωπικά θέματα;
Α) Για το θαύμα με τους μεταλλωρύχους.
Β) Για τον καυγά της Βίκυς Καγιά με μια παίκτρια του next top model.
Γ) Για τις αποθήκες στο κέντρο της Αθήνας με τα μαϊμού προϊόντα.
Δ) Για το γεγονός ότι ο Γιώργος Θεοφάνους σκέφτεται να εγκαταλείψει την Ελλάδα και να μείνει για πάντα στην Κύπρο.

Ο διάλογος συνεχίστηκε μέχρι τις 15:45, όπου φτάσαμε στην Αιδηψό (και εκεί δυστυχώς την περίμενε ο άντρας της με το αυτοκίνητο για να πάνε στον Πύργο). Δυστυχώς, εξαιτίας της πολύ μικρής σε διάρκεια γνωριμίας, δεν μπόρεσα να της κάνω κανένα sandwich (αυτή φορούσε ένα χρυσό βραχιόλι, το οποίο όταν ακούμπαγε στο έδαφος έκανε γκλιν-γκλον). Μόλις βγήκαμε στη βεράντα του ferryboat πήρα το κινητό μου για να τη βιντεοσκοπήσω και να δείξω το βίντεο στο Γύπα για να γελάσει. Όμως, ένας Πακιστανός συνεπιβάτης μπήκε μπροστά της, και αυτή στο βίντεο ίσα-ίσα αχνοφαίνεται (όπως στο επεισόδιο της σειράς «Κωνσταντίνου και Ελένης», όπου στον μαύρο πίνακα, αχνοφαίνονται οι λύκοι).
Στο ταξίδι της επιστροφής (ΙΣΤΙΑΙΑ-ΑΘΗΝΑ, ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ: 20/12/2010, ΩΡΑ ΑΝΑΧΩΡΗΣΗΣ: 17:00, ΘΕΣΗ: 09, ΤΙΜΗ ΕΙΣΙΤΗΡΙΟΥ: 14,50 €) δεν υπήρχε καμία σεξουαλικά ενδιαφέρουσα ύπαρξη.
Η ημέρα της έκλειψης ήταν ερωτικά αδιάφορη (η βιβλιοπώλισσα με έστησε).
Στις 22/12/2010 βρήκα στο δρόμο μια 95χρονη ζητιάνα, κάθισα δίπλα της για 10-15 λεπτά και της έδωσα 1.30 € (όλο το χρόνο που καθόμασταν μαζί της χούφτωνα τα ριγκάκια της).
Για όλους τους παραπάνω λόγους, αποφάσισα στις 23/12/2010 να οργανώσω την κλασσική στουντιότσαρκα στην περιοχή της Αττικής. Από το σπίτι ξεκίνησα γύρω στις 12:15 και σύγκρινα συνολικά 4 στούντιο. Το συγκεκριμένο στούντιο, ήταν αυτό με τα περισσότερα μόρια (σύμφωνα με το καινοτόμο σύστημα μοριοδότησης στούντιο).
Μόλις μπήκα μέσα αντίκρισα μια τσατσά ηλικίας 55-60, η οποία φορούσε ένα χρυσό βραχιόλι. Αυτή μου είπε ότι το απλό πρόγραμμα στοιχίζει 30 €. Τότε τη ρώτησα, αν το γεγονός ότι η τιμή είναι χαμηλότερη σε σύγκριση με την πλειοψηφία των στούντιο, συνεπάγεται και χειρότερη ποιότητα υπηρεσιών. Η τσατσά όμως δεν μου έδωσε κάποια κατατοπιστική απάντηση στο παραπάνω ερώτημα. Η κοπέλα που μου παρουσίασε, ήταν η Καρίνα (Βουλγάρα, ηλικίας 25 ετών, ξανθιά, ύψος γύρω στο 1.70, με λίγο miserable face). Επειδή φορούσε ένα πολύ σέξι ριγκάκι, αποφάσισα να περάσω μέσα. Η τσατσά με οδήγησε στο δωμάτιο του έρωτα, όπου της έσκασα το 50ρικο (τα ρέστα θα μου τα έδινε η κοπέλα). Το καλό στο δωμάτιο ήταν ότι είχε καλόγερο και έτσι είχα ένα μέρος να βάλω τα ρούχα μου και τη συνεδριακή μου τσάντα. Μόλις έφυγε η τσατσά, γδύθηκα, πήρα του Γύπα τα εννιάμερα από την τσάντα (αυτή τη φορά κουβάλησα 2 ριγκάκια) και περίμενα. Η αναμονή διήρκησε γύρω στα 15 λεπτά.
Μόλις ήρθε η Καρίνα, της φόρεσα του Γύπα τα εννιάμερα (τα οποία τα δέχτηκε αβίαστα) και της ζήτησα να μου φορέσει τον τσουτσού φερετζέ (όταν της το είπα αυτό, νόμιζε ότι είμαι Τούρκος, δεν κατάλαβε ότι είναι ανέκδοτο). Αφού μου το φόρεσε, της ζήτησα να χορέψουμε. Αυτή μου είπε ότι ο χορός περιλαμβάνεται στα extra και μου ζήτησε άλλα 20 €, τα οποία της τα έδωσα ευχαρίστως. Χορέψαμε στην αρχή για κανένα 5λεπτο και κατά τη διάρκεια του χορού της έσφιγγα τα 3 ριγκάκια (το 1 ιδιωτικό της ριγκάκι και τα 2 του Γύπα). Αφού τελειώσαμε με το χορό (κατόπιν δικής μου εντολής), με ρώτησε σε ποια στάση θέλω να το κάνουμε. Εγώ της πρότεινα φυσικά την κλασσική πλέον στάση (εγώ ανάσκελα). Αυτή δέχτηκε χωρίς δεύτερη κουβέντα. Στην αρχή μου πήρε την κλασσική πίπα και μετά κάθισε από πάνω μου. Πέρα από τα βασικά (όνομα, ηλικία, καταγωγή) δεν συζητήσαμε τίποτε άλλο, καθώς κατάλαβα ότι τα Ελληνικά της δεν είναι και ότι καλύτερο. Κατά τη διάρκεια του σεξ, κλασσικά της έπιανα το ένα ή και τα δυο της χέρια. Επειδή όμως δεν κατάφερα να χύσω στον επιθυμητό χρόνο (και αυτή βιαζόταν), αποφάσισε να μου τον παίξει με τη γνωστή τεχνική του άτεχνου φραπέ, η οποία όμως απέδωσε τάχιστα (από τη στιγμή που άρχισε να μου τον παίζει, έχυσα σε χρόνο 30-40 δευτερόλεπτα). Μόλις έχυσα στο χέρι της, έγινε ο ακόλουθος διάλογος:
ΕΓΩ: Τέλειωσα.... (αφού έβγαλα το προφυλακτικό).. κοίτα εδώ γαλατάκι.
ΑΥΤΗ: Είσαι τρελός. Πέτα το.
Τότε πέταξα το προφυλακτικό, καθαριστήκαμε και οι δυο με υγρά μαντήλια και με αποχαιρέτησε με ένα πεταχτό φιλί.
Αμέσως μετά ντύθηκα και πήγα στο σαλόνι για να χαιρετήσω την τσατσά. Αυτή μου έδωσε μια χαλαρή χειραψία (ήταν βιαστική) και εγώ θολωμένος από το βραχιόλι της παραπάτησα. Αυτή με κράτησε για να μην πέσω κάτω, την ευχαρίστησα και εξήλθα από το κτίριο. Για μια φορά «its ok», αλλά δεν νομίζω να την ξανατιμήσω δεύτερη.