Όλες οι κριτικές για την Κατερίνα - Αχαρνών 106

Αν κατασκεύαζα τη γραφική παράσταση (Cf) της ερωτικής μου διάθεσης, αλλά και γενικότερα της ψυχολογικής μου κατάστασης για την περίοδο 03/02/2011 – 09/02/2011, είμαι σίγουρος ότι θα σχημάτιζε καρδιογράφημα (και όχι απλά μια ημιτονοειδή καμπύλη). Θα γίνω όμως πιο συγκεκριμένος:
Στις 05/02/2011 στις 12:30 μμ πήγα (όπως και κάθε Σάββατο) για να κάνω τα ψώνια. Στις 12:50 μμ είδα τη γνωστή 95χρονη ζητιάνα έξω από το supermarket και φυσικά έκατσα δίπλα της για να κάνω τα «τρελά» μου. Μόνο που αυτή τη φορά τα πράγματα ήταν εμφανώς διαφορετικά. Από τη μια με ψυχοπλάκωσε λέγοντάς μου για τους πρόσφατους θανάτους στην οικογένειά της, αλλά το κυριότερο έβγαλε το ριγκάκι από το δεξί της χέρι. Όσο και αν προσπαθούσα να κάνω bic-bic στο αριστερό της χέρι, όπου φορούσε ένα κόκκινο σεξουαλικό ριγκάκι, του κάκου. Στο αριστερό της χέρι κρατούσε ένα άδειο κεσεδάκι από γιαούρτι, όπου μέσα είχε τα ψιλά που της έριχναν οι «γενναιόδωροι» περαστικοί. Όλο αυτό φυσικά μείωσε την ερωτική μου επιθυμία καθ όλη τη διάρκεια του weekend.
Τη Δευτέρα 07/02/2011 το πρωί τα πράγματα άλλαξαν προς το καλύτερο. Η μαμά μου είπε ότι θα έβγαινε με μια φίλη της για καφέ το μεσημέρι (είχαν ραντεβού στις 14:00). Αυτό ήταν μια καλή ευκαιρία για μένα για να επισκεφτώ τη Ριγκοπούλα του κάτω ορόφου για να με ξεματιάσει (και φυσικά για να ρίξω και κανένα χούφτωμα). Μόλις μου το είπε αυτό, με έπιασε ταχυπαλμία (γιατί ήταν η πρώτη φορά που θα της χτυπούσα την πόρτα και είχα τρακ). Στις 12:25 μμ κατέβηκα στο κέντρο για να αγοράσω ακουστικά για το κινητό μου. Αποφάσισα να βγω τη συγκεκριμένη ώρα με σκοπό τη ζητιανότσαρκα (υπέθεσα ότι την προηγούμενη φορά ξέχασε απλά να πάρει μαζί της το ring), αλλά και για να έχω γυρίσει πίσω στις 14:00. Εξαιτίας της στάσης εργασίας των αστικών λεωφορείων, επέστρεψα στις 14:20 (και η προγραμματισμένη ζητιανότσαρκα δεν πραγματοποιήθηκε). Πριν μπω στην πολυκατοικία έκανα ένα ανιχνευτικό τηλεφώνημα στους γονείς μου (για να επιβεβαιώσω ότι δεν βόσκουν εκεί κοντά). Όταν επιβεβαίωσα ότι όλα ήταν όπως περίμενα (η μαμά μου με τη φίλη της και ο πατέρας μου στη δουλειά), έβγαλα τα κλειδιά μου, άνοιξα την εξώπορτα της πολυκατοικίας μου, πήρα το ασανσέρ και πάτησα το κουμπί του 2ου ορόφου. Μόλις ανέβηκα στο 2ο όροφο (ώρα 14:29), κοντοστάθηκα έξω από την πόρτα της και έκανα το σταυρό μου. Την ώρα που κοίταξα την ώρα στο κινητό μου, έσβησε το φως. Μόλις άνοιξα για δεύτερη φορά το φως, βρήκα το απαιτούμενο κουράγιο και της χτύπησα την πόρτα. Όταν της είπα ποιος είμαι, μου άνοιξε αμέσως. Τότε έγινε ο εξής διάλογος:
ΤΑΚΜΑΝ: Συγνώμη για την ώρα που έρχομαι, ελπίζω να μην ενοχλώ.
ΡΙΓΚΟΠΟΥΛΑ: Όχι αγόρι μου, εξάλλου δεν έκανα και τίποτα.
ΤΑΚΜΑΝ: Βασικά ήρθα για να μη με παρεξηγήσεις (stamp και αγκαλιά). Η μαμά μου το θεώρησε βλακεία να με ξεματιάσεις για 2η φορά, αλλά βρίσκομαι σε τέτοια φάση που τη χρειάζομαι τη θετική ενέργεια (bic-bic-bic). Εγώ σε αγαπάω, δεν θέλω να στενοχωριέσαι.
ΡΙΓΚΟΠΟΥΛΑ: Δεν στενοχωριέμαι. Εγώ για σένα είπα να έρθεις να σε σταυρώσω. Τι κάνει η μαμά, ο μπαμπάς;
ΤΑΚΜΑΝ: Καλά. Εμείς βασικά πέφτουμε στις 16:30 γιατί τα μεσημέρια βλέπουμε
Κωνσταντίνου και Ελένης, κτλ.
ΡΙΓΚΟΠΟΥΛΑ: Κάτσε, πάω να φέρω το λάδι.
Η Ριγκοπούλα γέμισε μια κούπα με νερό και έβαλε και μια κουταλιά λάδι. Στην κούπα φάνηκε ότι με έχουν ματιάσει έντονα.
ΡΙΓΚΟΠΟΥΛΑ: Το βλέπεις αυτό; Σε φάγανε παιδάκι μου, επειδή είσαι ομορφόπαιδο.
ΤΑΚΜΑΝ: Ε με ζηλεύουν. Τόσες επιτυχίες, τόσα ταξίδια...
ΡΙΓΚΟΠΟΥΛΑ: Πιες τώρα τρεις γουλιές.
Εκείνη τη στιγμή από τη συναισθηματική φόρτιση έτρεμα σαν το ψάρι και επιπλέον αισθανόμουν φουσκωμένος. Για να καταφέρω να κρατήσω την κούπα, επιστράτευσα και τα δυο μου τα χέρια. Αμέσως μετά με σταύρωσε.
ΤΑΚΜΑΝ: Μόλις πάω σπίτι, θα φορμάρω και κάτι video που τραγουδάω, και θα τα δημοσιεύσω στο YouTube.
ΡΙΓΚΟΠΟΥΛΑ: Τραγουδάς; Καλά κάνεις.
ΤΑΚΜΑΝ: Σε παρακαλώ μόνο, μην πεις τίποτα στους γονείς μου ότι ήρθα.
ΡΙΓΚΟΠΟΥΛΑ: Μην ανησυχείς δεν λέω τίποτα. Α μη φύγεις, περίμενε.
Τότε η Ριγκοπούλα μου έφερε ένα σοκολατάκι.
ΤΑΚΜΑΝ: Σε ευχαριστώ μέσα από την ψυχή μου. Αχ. Βασικά αισθάνομαι άσχημα. Την προηγούμενη φορά που είχες έρθει σπίτι μας είχες φέρει μπισκοτάκια (τα οποία ήταν πολύ ωραία). Κανονικά εγώ έπρεπε να σου φέρω κάτι. Συγχώρεσε με (αυτή η φράση συνοδεύτηκε από χούφτωμα στα κοσμήματα και αγκάλιασμα με πονεμένο ύφος).
ΡΙΓΚΟΠΟΥΛΑ: Μην με ευχαριστείς. Εξάλλου μόνη μου μένω, δεν έχω κανέναν. Και όποτε δεν αισθάνεσαι καλά, να έρχεσαι εδώ να σε ξεματιάζω.
ΤΑΚΜΑΝ: Ναι, ναι.
ΡΙΓΚΟΠΟΥΛΑ: Πες χαιρετίσματα στους γονείς σου. Να σε σταυρώσω άλλη μια.
ΤΑΚΜΑΝ: Ευχαριστώ και πάλι. Θα τα πούμε.
ΡΙΓΚΟΠΟΥΛΑ: Δε χρειάζεται να με ευχαριστείς. Στο καλό.
Μόλις ανέβηκα στο σπίτι, έφαγα το σοκολατάκι και σκούπισα τη ζακέτα από το λάδι για να εξαφανίσω τα ίχνη. Αμέσως μετά με έπιασε κρίση ηλιθιότητας διαρκείας 1 ώρας, αλλά τη νύχτα σκεφτόμουν τη γειτόνισσα και αισθάνθηκα μελαγχολία και μοναξιά (ανάδρομος Κρόνος σε σύνοδο με τη γενέθλια σελήνη στον 4ο οίκο). Εκείνο το βράδυ έπεσα κάνοντας προσευχή για αυτή τη γυναίκα.
Στις 09/02/2011 αποφάσισα εξαιτίας της ασυνήθιστης καλοκαιρίας, να κάνω την καθιερωμένη στουντιότσαρκα. Στις 12:25 μμ ξεκίνησα από το σπίτι, παίρνοντας μαζί μου τη συνεδριακή τσάντα με τις φωτογραφίες από την Κύπρο και 2 ριγκάκια του Γύπα. Πέρασα αρχικά από το μαγαζί της Βυζοπούλας, με σκοπό να καθίσουμε κανένα μισάωρο δίπλα-δίπλα, να της δείξω τις φωτογραφίες από την Κύπρο, να πούμε καμία βλακεία (και όλα αυτά να συνοδευτούν με το ανάλογο χούφτωμα). Δυστυχώς όμως στο κατάστημα δεν ήταν μόνη της (είχε παρέα κάτι συγγενείς της). Για αυτό το λόγω αποχώρησα παίρνοντας από ευγένεια ένα πακέτο χαρτομάντηλα. Επειδή η ζητιάνα απουσίαζε, δεν κατάφερα να κάνω ούτε και το άλλο. Όλα αυτά αποτέλεσαν ανασταλτικό παράγοντα για την ερωτική μου επιθυμία, αλλά παρόλα αυτά έπρεπε κάπου να εκτοξεύσω το υγρό πυρ. Η διαδρομή που ακολούθησα φαίνεται στην τελευταία έκδοση του αρχείου «Σύστημα Μοριοδότησης Στούντιο», το οποίο βρίσκεται στο Link «Ημερήσια Ενημέρωση για τα Στούντιο».
Στο συγκεκριμένο στούντιο έφτασα στις 13:45. Η τσατσά (η οποία ήταν ίδια με την προηγούμενη φορά) μου παρουσίασε την Κατερίνα. Επειδή με την Κατερίνα είχα περάσει τέλεια την προηγούμενη φορά, αποφάσισα να την τιμήσω και για δεύτερη. Αυτή τη φορά, εξαιτίας της όχι και τόσο καλής ψυχολογίας μου, αποφάσισα να πάρω το απλό πρόγραμμα (για να μην τα κλαίω ύστερα). Μόλις μου έδειξε η τσατσά το δωμάτιο, της έδωσα τα 30 € και τη ρώτησα περίπου πόσο χρόνο έχουμε στο δωμάτιο με το απλό πρόγραμμα. Αυτή μου είπε 10-15 λεπτά, χρόνος που μου φάνηκε ιδανικός για τη συγκεκριμένη περίπτωση. Κατόπιν η τσατσά έκλεισε την πόρτα και εγώ γδύθηκα.
Μόλις ήρθε η Κατερίνα (αφού χαιρετηθήκαμε), της φόρεσα στο γυμνό από κοσμήματα χέρι το νέο πράσινο ριγκάκι του Γύπα και της είπα να μου φορέσει το προφυλακτικό. Μόλις μου το φόρεσε, μου πήρε την κλασσική πίπα κατά τη διάρκεια της οποίας, της κρατούσα και τα δύο της τα χέρια και της χούφτωνα τα ριγκάκια της. Επειδή η πίπα δεν είχε εξ αρχής το αναμενόμενο ανυψωτικό αποτέλεσμα, αποπειράθηκε να μου τον παίξει. Τότε εγώ της έκανα «cut-cut», καθώς δεν ήθελα να τελειώσω με αυτό τον τρόπο. Τότε η Κατερίνα μου τον πήρε στο στόμα για δεύτερη φορά. Κατά τη διάρκεια της δεύτερης πίπας, φαντασιωνόμουν ότι εγώ είμαι ένας υπάλληλος μιας ιδιωτικής τράπεζας και ότι η Κατερίνα είναι μια γριά πελάτισσα με μπαστουνάκι, με στέκα στα μαλλιά, με φούστα, με τακούνια και με χρυσά κοσμήματα και ότι της έκανα συνέχεια stamp, στην προσπάθεια να της εξηγήσω πώς λειτουργεί η πιστωτική κάρτα Diners Club. Με τη φαντασίωση αυτή δεν άργησα να φουντώσω, με αποτέλεσμα μετά από 1-2 λεπτά να χυθεί στο στόμα της όλη η ορμή της νιότης. Μετά σκουπιστήκαμε με τα υγρά μαντήλια Wet Hankies και τη ρώτησα (θεωρητικά) αν είναι δυνατό και πόσο κοστίζει να έρθει και η υπηρεσία στο δωμάτιο για τα προκαταρκτικά (δεν αναφερόμουν στη συγκεκριμένη υπηρεσία, αλλά σε υπηρεσίες του στυλ μου, όπως είναι η Πέτρα). Αυτή μου είπε ότι γίνεται υπό τον όρο να μην είναι ώρα αιχμής (όσο για την τιμή γίνεται συμφωνία με την υπηρεσία). Τέλος χαιρετηθήκαμε, ντύθηκα και εξήλθα από το κτίριο ανανεωμένος.

Η περίοδος από τις 11/01/2011 έως τις 01/02/2011 είχε αρκετά σκαμπανεβάσματα στα ερωτικά μου. Υπήρχαν κάποιες μέρες, που η ερωτική μου διάθεση και γενικότερα η ψυχολογία μου ήταν στο ζενίθ, ενώ κάποιες άλλες ήταν ερωτικά αδιάφορες. Θα γίνω πιο συγκεκριμένος:
Στις 12/01/2011, που είχε και ωραίο καιρό, πρότεινα στη μαμά μου να κάνω εγώ τα πρωινά ψώνια, καθώς διαισθανόμουν ότι θα συναντήσω την γνωστή 95-χρονη ζητιάνα. Η διαίσθησή μου έπεσε μέσα. Στις 12:20 την πέτυχα έξω από το supermarket. Μόλις την είδα, κάθισα δίπλα της, της ευχήθηκα καλή χρονιά και μετά της έδωσα 1.00 €. Παρά το γεγονός ότι ήταν άρρωστη και κινδύνευα να κολλήσω τίποτα, αποφάσισα να καθίσω δίπλα της για 10 λεπτά. Εννοείται φυσικά ότι την ώρα που ήμασταν παρέα, της έκανα sandwich διαρκείας στα ριγκάκια της (φοράει ένα χρυσό και ένα κόκκινο ριγκάκι) και πότε-πότε έβαζα χέρι και σε άλλα σημεία (μόλις σταματάει η λογική αρχίζει η καύλα). Μόλις τέλειωσα τα ψώνια του supermarket, πήγα και στην 70άρα βυζοπούλα εβγατζού για να αγοράσω ψωμί και μόλις πλήρωσα, της έκανα τη γνωστή «διευθυντική χειραψία» (γενικά μια άκρως ερωτική μέρα).
Στις 14/01/2011 πήγα Ιστιαία με τα ΚΤΕΛ (ΑΘΗΝΑ-ΙΣΤΙΑΙΑ, ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ: 14/01/2011, ΩΡΑ: 12:45, ΘΕΣΗ: 38, ΤΙΜΗ ΕΙΣΙΤΗΡΙΟΥ: 16.00 €, ΕΙΔΟΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΟΥ: ΟΛΟΚΛΗΡΟ). Δυστυχώς το ταξίδι ήταν εντελώς ξενέρωτο, γιατί όλα τα «α-καπέλο» ήταν συνοδευόμενα.
Στις 17/01/2011 επέστρεψα Αθήνα (ΙΣΤΙΑΙΑ-ΑΘΗΝΑ, ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ: 17/01/2011, ΩΡΑ: 12:45, ΘΕΣΗ: 17, ΤΙΜΗ ΕΙΣΙΤΗΡΙΟΥ: 16.00 €, ΕΙΔΟΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΟΥ: ΟΛΟΚΛΗΡΟ). Το ταξίδι αυτό μπορεί να μην ήταν ερωτικό, αλλά ήταν αστείο. Στο ferryboat εντόπισα μια γριά, η οποία ταξίδευε μόνη της. Η γριά αυτή φορούσε φούστα και χρυσά ριγκάκια, αλλά μου έβγαζε την αύρα της στριμμένης διευθύντριας μιας ασφαλιστικής εταιρείας, η οποία έβαζε τις φωνές σε έναν φοιτητή που έκανε θερινή πρακτική άσκηση, επειδή προσήλθε στη δουλειά 5 λεπτά καθυστερημένος (πέουνγκ). Παρά το γεγονός ότι δεν μου έβγαζε θετική αύρα, αποφάσισα στις 14:15 να της μιλήσω. Έτσι έγινε ο εξής διάλογος:
ΤΑΚΜΑΝ: Πολύ ακρίβυναν το εισιτήριο. 16.00 €;
ΑΥΤΗ: Ότι θέλουν κάνουν.
ΤΑΚΜΑΝ: Το Δεκέμβρη που είχα ξαναταξιδέψει ήταν 14.50 €, ενώ τώρα είναι 16.00 €.
ΑΥΤΗ: Δεν το ξέρω, γιατί δεν ταξιδεύω συχνά.
ΤΑΚΜΑΝ: Εσείς Αθήνα, θα μείνετε μέρες;
ΑΥΤΗ (εμφανώς νευριασμένη): Αθήνα μένω κύριε.
Τότε φυσικά, που κατάλαβα ότι η «κοπέλα» δεν είχε όρεξη για πολλά-πολλά, βγήκα έξω, πήρα τηλέφωνο έναν φίλο μου, του διηγήθηκα το περιστατικό και μετά έκανα τις ανακοινώσεις του πληρώματος της πτήσης της Aegean ΑΘΗΝΑ-ΛΑΡΝΑΚΑ και φυσικά ακολούθησε μισάωρη (και εντελώς ανεξέλεγκτη) κρίση ηλιθιότητας.
Στις 14:35 όταν συνήλθα εντελώς από την κρίση (μέχρι τότε γελούσα μόνος μου σαν να είχα πάρει ψυχοφάρμακα), πλησίασα και ένα δεύτερο «α-καπέλο». Η γριά αυτή, έτρωγε πατατάκια chips και κοντά της καθόταν ένας αράπης με καπέλο, ο οποίος έχω την αίσθηση ότι την χαλβάδιαζε. Αυτή, αν και δεν ήταν απότομη μαζί μου όπως η προηγούμενη, μετά από 5 λεπτά σηκώθηκε και κάθισε αλλού χωρίς να πει λέξη. Τότε κατάλαβα ότι «δεν ήταν η μέρα μου», οπότε σταμάτησα το κυνήγι.
Στις 19/01/2011 έκανα άλλη μια απολαυστικότατη και ανανεωτική ζητιανότσαρκα, (βλέπε στο Link «ημερήσια ενημέρωση για τα στούντιο»).
Στις 20/01/2011 έμαθα ότι δεν με πήραν στη δουλειά που έκανα αίτηση, οπότε ήταν μια μέρα με πολύ βαριά ψυχολογία για μένα.
Στις 22/01/2011 έκανα άλλο ένα διευθυντικό sandwich στην 70άρα βυζοπούλα, γεγονός που τόνισε την ερωτική μου διάθεση και αποτέλεσε μια τονωτική ένεση στην ψυχολογία μου.
Στις 24/01/2011 ταξίδεψα για Λάρνακα (ATHENS-LARNAKA, DATE: 24/01/2011, DEPARTURE TIME: 06:00, BOARDING TIME: 05:20, AIR COMPANY: AEGEAN AIRLINES, FLIGHT NUMBER: A3 900, GATE: A07, SEAT: 17A, PRICE: 199,16 €) για να στείλω το βιογραφικό μου στη δημόσια υπηρεσία απασχόλησης. Δυστυχώς στο ταξίδι καθόμουν μόνος μου (μια γριά που μου άρεσε, καθόταν πολύ μακριά). Την Τρίτη το μεσημέρι, όταν είχα τακτοποιηθεί με την επαγγελματική υποχρέωση, αποφάσισα να πάρω από τη Λάρνακα το λεωφορείο των 14:15 για Λευκωσία. Δυστυχώς όμως στο λεωφορείο ήταν μόνο 5 άτομα (ένας Κινέζος, 3 νεαρές Κύπριες και μια milf Ρωσίδα). Μόλις έφαγα για μεσημεριανό στο εστιατόριο «Καθ οδόν» στην οδό Λήδρας, έκανα μια βόλτα στα πέριξ, με σκοπό να βρω καμιά γριά Ψιλικατζού, να πάρω κανένα νεράκι και να της κάνω τη γνωστή διευθυντική χειραψία, την οποία τόσο ποθούσε ο πούτσος μου. Κοιτάζοντας μια-μια τις βιτρίνες, ανακάλυψα μια 80χρονη με ζαρωμένα μπούτια, η οποία πουλούσε εικόνες. Τότε με έπιασε κρίση ηλιθιότητας και πήρα τηλέφωνο τον Γύπα για να την ρωτήσω, αν ήθελε καμία εικονίτσα για δώρο, αλλά αυτή δεν ήθελε τέτοιο δώρο. Στις 18:30 πήρα το λεωφορείο της επιστροφής για Λάρνακα, το οποίο ήταν εξίσου άδειο με το προηγούμενο (διαπίστωσα όμως ότι το λεωφορείο ΛΕΥΚΩΣΙΑ-ΛΕΜΕΣΟΣ είχε αρκετές γυναίκες για τα γούστα μου). Το βράδυ της Τρίτης αποφάσισα να καθίσω για βραδινό στο Famagusta Restaurant, στο οποίο είχα τρακάρει μια γριά με χρυσά κοσμήματα τον Ιούνιο του 2010 που πήγαμε για τις οικογενειακές διακοπές. Αυτή όμως δυστυχώς δεν ήταν μόνη της, αλλά μάλλον με τον άντρα της (γκρρ..).
Στις 26/01/2011 επέστρεψα Αθήνα (LARNAKA-ATHENS, DATE: 26/01/2011, DEPARTURE TIME: 16:20, BOARDING TIME: 15:40, AIR COMPANY: AEGEAN AIRLINES, FLIGHT NUMBER: A3 907, GATE: 21-22, SEAT: 20D). Στο ταξίδι αυτό καθόμουν με ένα ώριμο ζευγάρι Κυπρίων, αλλά φυσικά δεν μπορούσα να κάνω τίποτα.
Στις 27/01/2011 η ερωτική μου διάθεση έφτασε στο ζενίθ. Στις 10:15 πήγα για γάλα και έκανα sandwich στη γνωστή βυζοπούλα. Στις 18:20 μας χτύπησε την πόρτα μια 80χρονη γριά που μένει από κάτω (η οποία είναι λατέρνα), γιατί χρειαζόταν βοήθεια στη μετάφραση ενός Αγγλικού κειμένου, που αφορούσε τη σύνταξή της. Όταν τελειώσαμε, μου έκανε ένα τεστ για να δει αν είμαι ματιασμένος. Διαπίστωσε λοιπόν ότι είμαι ματιασμένος σε βαθμό κακουργήματος και έτσι έκανε κάποιο κόλπο για να με ξεματιάσει. Στο τέλος, μου έδειξε το διαμέρισμά της και μου είπε ότι για να πιάσει πρέπει να μου το κάνει άλλες δυο φορές. Το βράδυ της μέρας αυτής σκεφτόμουν τα χρυσά της κοσμήματα και έκανα το γνωστό αντρικό σπορ. Την επόμενη μέρα στις 19:30 είπα στη μαμά μου ότι θέλω να κατέβω στο διαμέρισμα της από κάτω για να μου ξανακάνει το κόλπο. Η μαμά μου το θεώρησε βλακεία και δεν με άφησε. Το βράδυ της Παρασκευής, συγκινημένος από την αγάπη και το ενδιαφέρον της γριάς αυτής και στενοχωρημένος που δεν μπορούσα να την επισκεφτώ, έκανα την προσευχή μου για αυτή και κοιμήθηκα δακρυσμένος.
Την Τρίτη 01/02/2011 την τράκαρα στο δρόμο και με ρώτησε «πότε θα έρθω στο διάμερισμά της» για το γνωστό λόγο. Εγώ της είπα ότι θα έρθω αυτές τις μέρες (περιμένω πότε θα βγει η μαμά μου με τις φίλες της για να δράσω). Στενοχωρημένος το απόγευμα της Τρίτης έκανα την προσευχή μου για αυτή τη γυναίκα και με έπιασε κατάθλιψη. Για αυτό το λόγω, αποφάσισα στις 02/02/2011 να οργανώσω τη γνωστή στουντιότσαρκα.
Στις 02/02/2011 στις 12:00 πήρα τη συνεδριακή τσάντα (όπου έβαλα 2 ριγκάκια του Γύπα και τις φωτογραφίες που έβγαλα από Λάρνακα και Λευκωσία με τη μηχανή του Τηλεκόλλα) και ξεκίνησα από το σπίτι. Τις φωτογραφίες αυτές τις κουβάλησα για να τις δείξω στην τσατσά και να της κάνω «τρικ-τρικ τα ποτηράκια» (= bic-bic τα βραχιολάκια).
Το δρομολόγιο που ακολούθησα, φαίνεται αναλυτικά στο Link «Ημερήσια ενημέρωση για τα στούντιο». Σαν μια γενική παρατήρηση, δεν θα έλεγα ότι ενθουσιάστηκα ιδιαίτερα από κάποια τσατσά. Ο λόγος που κατέληξα στο συγκεκριμένο στούντιο, ήταν ότι η τσατσά φορούσε ένα ιδανικό βραχιόλι για διευθυντική χειραψία και φυσικά το υπέροχο ριγκάκι της Κατερίνας.
Μόλις επισκέφτηκα το συγκεκριμένο στούντιο για δεύτερη φορά (ώρα άφιξης: 14:20), μπήκα κατευθείαν στο δωμάτιο και έδωσα 50 € στην τσατσά (το απλό πρόγραμμα είναι 30 €, αλλά επειδή ήθελα να χορέψουμε και γενικώς λίγο παραπάνω χρόνο για τρελίτσες, της έδωσα 50ρικο). Φυσικά, ενώ της έδινα τα χρήματα, της έπιανα με πάθος το βραχιολάκι της.
Δεν πρόλαβα να γδυθώ στο δωμάτιο και ήρθε η Κατερίνα «έτοιμη για όλα». Η Κατερίνα είναι 32 χρονών από την Ουγγαρία, ξανθιά, με πιασίματα και φοράει ένα έξαλλο χρυσό ριγκάκι. Μόλις ήρθε, με βοήθησε να τοποθετήσω τα ρούχα μου στον Καλόγερο και της φόρεσα του Γύπα τα εννιάμερα, τα οποία τα δέχθηκε αβίαστα χωρίς δεύτερη κουβέντα και χωρίς ανούσιες φλυαρίες. Αμέσως μετά μου φόρεσε το προφυλακτικό και με ρώτησε τι θέλω να κάνουμε. Εγώ της πρότεινα για αρχή, να καθίσουμε σε καθιστή στάση δίπλα-δίπλα και να δούμε παρέα τις φωτογραφίες που τράβηξα στην Κύπρο, ώστε να ανάψω σιγά-σιγά (αυτό της το πρότεινα για να φαντασιωθώ ότι αυτή είναι μια γριά στο ferryboat και ότι βλέπουμε παρέα τις φωτογραφίες και τη χουφτώνω ασύστολα). Έτσι και έγινε. Το επόμενο 5λεπτο, καθίσαμε δίπλα-δίπλα, της εξήγησα τους λόγους του ταξιδιού, της έκανα την απαραίτητη ξενάγηση (π.χ. αυτό το μπλε λεωφορείο φεύγει για Λεμεσό ή σε αυτό το εστιατόριο έτρωγα) και φυσικά της κράταγα τα χέρια με μανία (και που και που χούφτωνα και τα μπούτια της).
Αμέσως μετά βόλεψα τις φωτογραφίες στην τσάντα μου και της πρότεινα να χορέψουμε. Αυτή με ρώτησε «Τι χορό» και τότε εγώ της εξήγησα ότι θέλω «Οτιδήποτε, αρκεί να κωλοτριβόμαστε». Κατά τη διάρκεια του χορού, ο πούτσος μου της γαργάλαγε ευχάριστα το μουνί της και φυσικά της χούφτωνα τα ριγκάκια με το ιδρωμένο και τρεμάμενο από τη συναισθηματική φόρτιση χέρι μου.
Όταν τελειώσαμε και με αυτό το στάδιο, της είπα να μου πάρει πίπα. Αφού ο πούτσος μου έφτασε σε ένα αποδεκτό μέγεθος, κάναμε σεξ εφαρμόζοντας την κλασσική στάση (αυτή από πάνω, εγώ από κάτω ανάσκελα). Κάποια στιγμή από το βάρος της, το μέγεθος του πούτσου μου παρουσίασε στατιστικώς σημαντική μείωση σε επίπεδο σημαντικότητας α = 10%. Έτσι αποφάσισε να μου πάρει πίπα για δεύτερη φορά. Το γεγονός ότι ήθελα και τα δυο της χέρια κατά τη διάρκεια της πίπας, τη δυσκόλευε αφάνταστα. Έτσι υποχώρησα και της πρότεινα να της κρατάω το χέρι με το ιδιωτικό της ριγκάκι. Κατά τη διάρκεια του χουφτώματος, έφερε στο μυαλό μου την κουκλάρα την Πέτρα και έτσι με τα πολλά έχυσα στο στόμα της. Αφού τελειώσαμε, καθαριστήκαμε με τα υγρά μαντήλια Wet Hankies και χαιρετηθήκαμε. Τέλος ντύθηκα, χαιρέτησα την τσατσά με διευθυντικό sandwich (δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στο τρίψιμο του βραχιολιού) και εξήλθα από το κτίριο αρκετά ενθουσιασμένος από την εμπειρία μου.