Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Αν κατασκεύαζα τη γραφική παράσταση (Cf) της ερωτικής μου διάθεσης, αλλά και γενικότερα της ψυχολογικής μου κατάστασης για την περίοδο 03/02/2011 – 09/02/2011, είμαι σίγουρος ότι θα σχημάτιζε καρδιογράφημα (και όχι απλά μια ημιτονοειδή καμπύλη). Θα γίνω όμως πιο συγκεκριμένος:
Στις 05/02/2011 στις 12:30 μμ πήγα (όπως και κάθε Σάββατο) για να κάνω τα ψώνια. Στις 12:50 μμ είδα τη γνωστή 95χρονη ζητιάνα έξω από το supermarket και φυσικά έκατσα δίπλα της για να κάνω τα «τρελά» μου. Μόνο που αυτή τη φορά τα πράγματα ήταν εμφανώς διαφορετικά. Από τη μια με ψυχοπλάκωσε λέγοντάς μου για τους πρόσφατους θανάτους στην οικογένειά της, αλλά το κυριότερο έβγαλε το ριγκάκι από το δεξί της χέρι. Όσο και αν προσπαθούσα να κάνω bic-bic στο αριστερό της χέρι, όπου φορούσε ένα κόκκινο σεξουαλικό ριγκάκι, του κάκου. Στο αριστερό της χέρι κρατούσε ένα άδειο κεσεδάκι από γιαούρτι, όπου μέσα είχε τα ψιλά που της έριχναν οι «γενναιόδωροι» περαστικοί. Όλο αυτό φυσικά μείωσε την ερωτική μου επιθυμία καθ όλη τη διάρκεια του weekend.
Τη Δευτέρα 07/02/2011 το πρωί τα πράγματα άλλαξαν προς το καλύτερο. Η μαμά μου είπε ότι θα έβγαινε με μια φίλη της για καφέ το μεσημέρι (είχαν ραντεβού στις 14:00). Αυτό ήταν μια καλή ευκαιρία για μένα για να επισκεφτώ τη Ριγκοπούλα του κάτω ορόφου για να με ξεματιάσει (και φυσικά για να ρίξω και κανένα χούφτωμα). Μόλις μου το είπε αυτό, με έπιασε ταχυπαλμία (γιατί ήταν η πρώτη φορά που θα της χτυπούσα την πόρτα και είχα τρακ). Στις 12:25 μμ κατέβηκα στο κέντρο για να αγοράσω ακουστικά για το κινητό μου. Αποφάσισα να βγω τη συγκεκριμένη ώρα με σκοπό τη ζητιανότσαρκα (υπέθεσα ότι την προηγούμενη φορά ξέχασε απλά να πάρει μαζί της το ring), αλλά και για να έχω γυρίσει πίσω στις 14:00. Εξαιτίας της στάσης εργασίας των αστικών λεωφορείων, επέστρεψα στις 14:20 (και η προγραμματισμένη ζητιανότσαρκα δεν πραγματοποιήθηκε). Πριν μπω στην πολυκατοικία έκανα ένα ανιχνευτικό τηλεφώνημα στους γονείς μου (για να επιβεβαιώσω ότι δεν βόσκουν εκεί κοντά). Όταν επιβεβαίωσα ότι όλα ήταν όπως περίμενα (η μαμά μου με τη φίλη της και ο πατέρας μου στη δουλειά), έβγαλα τα κλειδιά μου, άνοιξα την εξώπορτα της πολυκατοικίας μου, πήρα το ασανσέρ και πάτησα το κουμπί του 2ου ορόφου. Μόλις ανέβηκα στο 2ο όροφο (ώρα 14:29), κοντοστάθηκα έξω από την πόρτα της και έκανα το σταυρό μου. Την ώρα που κοίταξα την ώρα στο κινητό μου, έσβησε το φως. Μόλις άνοιξα για δεύτερη φορά το φως, βρήκα το απαιτούμενο κουράγιο και της χτύπησα την πόρτα. Όταν της είπα ποιος είμαι, μου άνοιξε αμέσως. Τότε έγινε ο εξής διάλογος:
ΤΑΚΜΑΝ: Συγνώμη για την ώρα που έρχομαι, ελπίζω να μην ενοχλώ.
ΡΙΓΚΟΠΟΥΛΑ: Όχι αγόρι μου, εξάλλου δεν έκανα και τίποτα.
ΤΑΚΜΑΝ: Βασικά ήρθα για να μη με παρεξηγήσεις (stamp και αγκαλιά). Η μαμά μου το θεώρησε βλακεία να με ξεματιάσεις για 2η φορά, αλλά βρίσκομαι σε τέτοια φάση που τη χρειάζομαι τη θετική ενέργεια (bic-bic-bic). Εγώ σε αγαπάω, δεν θέλω να στενοχωριέσαι.
ΡΙΓΚΟΠΟΥΛΑ: Δεν στενοχωριέμαι. Εγώ για σένα είπα να έρθεις να σε σταυρώσω. Τι κάνει η μαμά, ο μπαμπάς;
ΤΑΚΜΑΝ: Καλά. Εμείς βασικά πέφτουμε στις 16:30 γιατί τα μεσημέρια βλέπουμε
Κωνσταντίνου και Ελένης, κτλ.
ΡΙΓΚΟΠΟΥΛΑ: Κάτσε, πάω να φέρω το λάδι.
Η Ριγκοπούλα γέμισε μια κούπα με νερό και έβαλε και μια κουταλιά λάδι. Στην κούπα φάνηκε ότι με έχουν ματιάσει έντονα.
ΡΙΓΚΟΠΟΥΛΑ: Το βλέπεις αυτό; Σε φάγανε παιδάκι μου, επειδή είσαι ομορφόπαιδο.
ΤΑΚΜΑΝ: Ε με ζηλεύουν. Τόσες επιτυχίες, τόσα ταξίδια...
ΡΙΓΚΟΠΟΥΛΑ: Πιες τώρα τρεις γουλιές.
Εκείνη τη στιγμή από τη συναισθηματική φόρτιση έτρεμα σαν το ψάρι και επιπλέον αισθανόμουν φουσκωμένος. Για να καταφέρω να κρατήσω την κούπα, επιστράτευσα και τα δυο μου τα χέρια. Αμέσως μετά με σταύρωσε.
ΤΑΚΜΑΝ: Μόλις πάω σπίτι, θα φορμάρω και κάτι video που τραγουδάω, και θα τα δημοσιεύσω στο YouTube.
ΡΙΓΚΟΠΟΥΛΑ: Τραγουδάς; Καλά κάνεις.
ΤΑΚΜΑΝ: Σε παρακαλώ μόνο, μην πεις τίποτα στους γονείς μου ότι ήρθα.
ΡΙΓΚΟΠΟΥΛΑ: Μην ανησυχείς δεν λέω τίποτα. Α μη φύγεις, περίμενε.
Τότε η Ριγκοπούλα μου έφερε ένα σοκολατάκι.
ΤΑΚΜΑΝ: Σε ευχαριστώ μέσα από την ψυχή μου. Αχ. Βασικά αισθάνομαι άσχημα. Την προηγούμενη φορά που είχες έρθει σπίτι μας είχες φέρει μπισκοτάκια (τα οποία ήταν πολύ ωραία). Κανονικά εγώ έπρεπε να σου φέρω κάτι. Συγχώρεσε με (αυτή η φράση συνοδεύτηκε από χούφτωμα στα κοσμήματα και αγκάλιασμα με πονεμένο ύφος).
ΡΙΓΚΟΠΟΥΛΑ: Μην με ευχαριστείς. Εξάλλου μόνη μου μένω, δεν έχω κανέναν. Και όποτε δεν αισθάνεσαι καλά, να έρχεσαι εδώ να σε ξεματιάζω.
ΤΑΚΜΑΝ: Ναι, ναι.
ΡΙΓΚΟΠΟΥΛΑ: Πες χαιρετίσματα στους γονείς σου. Να σε σταυρώσω άλλη μια.
ΤΑΚΜΑΝ: Ευχαριστώ και πάλι. Θα τα πούμε.
ΡΙΓΚΟΠΟΥΛΑ: Δε χρειάζεται να με ευχαριστείς. Στο καλό.
Μόλις ανέβηκα στο σπίτι, έφαγα το σοκολατάκι και σκούπισα τη ζακέτα από το λάδι για να εξαφανίσω τα ίχνη. Αμέσως μετά με έπιασε κρίση ηλιθιότητας διαρκείας 1 ώρας, αλλά τη νύχτα σκεφτόμουν τη γειτόνισσα και αισθάνθηκα μελαγχολία και μοναξιά (ανάδρομος Κρόνος σε σύνοδο με τη γενέθλια σελήνη στον 4ο οίκο). Εκείνο το βράδυ έπεσα κάνοντας προσευχή για αυτή τη γυναίκα.
Στις 09/02/2011 αποφάσισα εξαιτίας της ασυνήθιστης καλοκαιρίας, να κάνω την καθιερωμένη στουντιότσαρκα. Στις 12:25 μμ ξεκίνησα από το σπίτι, παίρνοντας μαζί μου τη συνεδριακή τσάντα με τις φωτογραφίες από την Κύπρο και 2 ριγκάκια του Γύπα. Πέρασα αρχικά από το μαγαζί της Βυζοπούλας, με σκοπό να καθίσουμε κανένα μισάωρο δίπλα-δίπλα, να της δείξω τις φωτογραφίες από την Κύπρο, να πούμε καμία βλακεία (και όλα αυτά να συνοδευτούν με το ανάλογο χούφτωμα). Δυστυχώς όμως στο κατάστημα δεν ήταν μόνη της (είχε παρέα κάτι συγγενείς της). Για αυτό το λόγω αποχώρησα παίρνοντας από ευγένεια ένα πακέτο χαρτομάντηλα. Επειδή η ζητιάνα απουσίαζε, δεν κατάφερα να κάνω ούτε και το άλλο. Όλα αυτά αποτέλεσαν ανασταλτικό παράγοντα για την ερωτική μου επιθυμία, αλλά παρόλα αυτά έπρεπε κάπου να εκτοξεύσω το υγρό πυρ. Η διαδρομή που ακολούθησα φαίνεται στην τελευταία έκδοση του αρχείου «Σύστημα Μοριοδότησης Στούντιο», το οποίο βρίσκεται στο Link «Ημερήσια Ενημέρωση για τα Στούντιο».
Στο συγκεκριμένο στούντιο έφτασα στις 13:45. Η τσατσά (η οποία ήταν ίδια με την προηγούμενη φορά) μου παρουσίασε την Κατερίνα. Επειδή με την Κατερίνα είχα περάσει τέλεια την προηγούμενη φορά, αποφάσισα να την τιμήσω και για δεύτερη. Αυτή τη φορά, εξαιτίας της όχι και τόσο καλής ψυχολογίας μου, αποφάσισα να πάρω το απλό πρόγραμμα (για να μην τα κλαίω ύστερα). Μόλις μου έδειξε η τσατσά το δωμάτιο, της έδωσα τα 30 € και τη ρώτησα περίπου πόσο χρόνο έχουμε στο δωμάτιο με το απλό πρόγραμμα. Αυτή μου είπε 10-15 λεπτά, χρόνος που μου φάνηκε ιδανικός για τη συγκεκριμένη περίπτωση. Κατόπιν η τσατσά έκλεισε την πόρτα και εγώ γδύθηκα.
Μόλις ήρθε η Κατερίνα (αφού χαιρετηθήκαμε), της φόρεσα στο γυμνό από κοσμήματα χέρι το νέο πράσινο ριγκάκι του Γύπα και της είπα να μου φορέσει το προφυλακτικό. Μόλις μου το φόρεσε, μου πήρε την κλασσική πίπα κατά τη διάρκεια της οποίας, της κρατούσα και τα δύο της τα χέρια και της χούφτωνα τα ριγκάκια της. Επειδή η πίπα δεν είχε εξ αρχής το αναμενόμενο ανυψωτικό αποτέλεσμα, αποπειράθηκε να μου τον παίξει. Τότε εγώ της έκανα «cut-cut», καθώς δεν ήθελα να τελειώσω με αυτό τον τρόπο. Τότε η Κατερίνα μου τον πήρε στο στόμα για δεύτερη φορά. Κατά τη διάρκεια της δεύτερης πίπας, φαντασιωνόμουν ότι εγώ είμαι ένας υπάλληλος μιας ιδιωτικής τράπεζας και ότι η Κατερίνα είναι μια γριά πελάτισσα με μπαστουνάκι, με στέκα στα μαλλιά, με φούστα, με τακούνια και με χρυσά κοσμήματα και ότι της έκανα συνέχεια stamp, στην προσπάθεια να της εξηγήσω πώς λειτουργεί η πιστωτική κάρτα Diners Club. Με τη φαντασίωση αυτή δεν άργησα να φουντώσω, με αποτέλεσμα μετά από 1-2 λεπτά να χυθεί στο στόμα της όλη η ορμή της νιότης. Μετά σκουπιστήκαμε με τα υγρά μαντήλια Wet Hankies και τη ρώτησα (θεωρητικά) αν είναι δυνατό και πόσο κοστίζει να έρθει και η υπηρεσία στο δωμάτιο για τα προκαταρκτικά (δεν αναφερόμουν στη συγκεκριμένη υπηρεσία, αλλά σε υπηρεσίες του στυλ μου, όπως είναι η Πέτρα). Αυτή μου είπε ότι γίνεται υπό τον όρο να μην είναι ώρα αιχμής (όσο για την τιμή γίνεται συμφωνία με την υπηρεσία). Τέλος χαιρετηθήκαμε, ντύθηκα και εξήλθα από το κτίριο ανανεωμένος.