Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Η περίοδος 22/02/2011 – 14/03/2011 ήταν για μένα ερωτικά νεκρή .Το τσουχτερό κρύο των ημερών σε συνδυασμό με την παρατεταμένη ανεργία (από τις 25/01/2011 ψάχνω για δουλειά στην Κύπρο και δεν βρίσκω τίποτα, οπότε αυτή τη βδομάδα θα στείλω το βιογραφικό μου στην Αγγλία και στην Αυστρία) έριξαν την ερωτική μου διάθεση στα τάρταρα. Η σέξι 95χρονη ζητιάνα με τα τρικ-τρικ (Ορισμός: τρικ-τρικ = χρυσά κοσμήματα που ανεβάζουν τη λίμπιντο) έχει να δώσει σημεία ζωής από τις 05/02/2011. Η 90χρονη κοπέλα (της οποίας το παρατσούκλι είναι PV = nRT), που συνήθιζε να κατασκηνώνει έξω από μια τράπεζα, έχει να εμφανιστεί από τις 15/02/2011. Στις 08/03/2011 έκανα ένα βιαστικό sandwich στη Ριγκοπούλα (της οποίας το παρατσούκλι είναι 2-Hut) στο μαγαζί (επειδή είχε -2 C και τα χέρια μου ήταν παγωμένα, τράβηξε αμέσως το χέρι της). Στην Ιστιαία με τα ΚΤΕΛ μου είναι δύσκολο να πάω, γιατί ο θείος μου, μου ζαλίζει συνέχεια τα αρχίδια, πιέζοντάς με να κάνω διδακτορικό στο London School of Economics.
Για να κάνω μια τονωτική ένεση στην ψυχολογία μου, αποφάσισα στις 14/03/2011 το πρωί (που είχε και ζέστη) να πάω την καθιερωμένη στουντιότσαρκα. Στις 13/03/2011 το μεσημέρι, εκτύπωσα για δεύτερη φορά τις φωτογραφίες της Κύπρου και μαζί με το βραχιολάκι και το ροζ ριγκάκι του Γύπα, τα έβαλα όλα μαζί σε ένα υπέροχο βαλιντζάκι (στην πράσινη συνεδριακή τσάντα).
Στις 14/03/2011 στις 11:45 το πρωί ξεκίνησα από το σπίτι μου. Στις 11:50 το πρωί μπήκα στο μαγαζί της 2-Hut. Μόλις μπήκα στο μαγαζί, διαπίστωσα μετά λύπης ότι δεν ήταν μόνη της, αλλά ήταν στο μαγαζί 6-7 άντρες που έπαιζαν τάβλι. Με τη 2-Hut έγινε ο εξής διάλογος:
ΤΑΚΜΑΝ: Γεια.
2-HUT: Γεια.
ΤΑΚΜΑΝ: 1 πακέτο χαρτομάντιλα (η συνθηματική παραγγελία για να διαπιστώσω, αν είναι εύκαιρη να καθίσουμε παρέα δίπλα-δίπλα και να της χουφτώσω τα τρικ-τρικ).
2-HUT: Δεν έχω. Τα είχες πάρει όλα την προηγούμενη φορά. Θες τίποτα άλλο;
ΤΑΚΜΑΝ: Εγώ βασικά ήρθα για να καθίσουμε παρέα.
2-HUT: Δεν γίνεται τώρα. Δεν βλέπεις; Δεν είμαι μόνη μου.
ΤΑΚΜΑΝ: OK να έρθω την Τετάρτη το πρωί;
2-HUT: Κάνε ότι θες.
ΤΑΚΜΑΝ: Έγινε. Τα λέμε την Τετάρτη. Γεια.
2-HUT: ... (σιγή ιχθύος).
Έφυγα από το μαγαζί εμφανώς νευριασμένος. Ωστόσο, παρηγορήθηκα με τη σκέψη ότι θα βρω καμιά γριά τσατσά με φούστα και χρυσά κοσμήματα, και ότι θα υποχωρήσει και θα με αφήσει να κάνω πραγματικότητα την τρελή φαντασίωσή μου. Πρώτος σταθμός: Σολωμού 32 – 1ος όροφος. Στο συγκεκριμένο στούντιο δεν υπήρχε ή δεν εμφανίστηκε η τσατσά.
Δεύτερος σταθμός: Σολωμού 32 – Ισόγειο. Εδώ η τσατσά ήταν νέα για τα γούστα μου, κακομούτσουνη, φορούσε παντελόνι και φυσικά τα χέρια της δεν ήταν εξοπλισμένα με τα κατάλληλα αξεσουάρ (έλεος δεν είμαι και τόσο ανώμαλος).
Κατόπιν περπάτησα από το Πολυτεχνείο μέχρι το Σύνταγμα με σκοπό να βρω καμιά γριά ζητιάνα, που να φοράει έστω και ένα μικρό χρυσό ριγκάκι, για να τη χουφτώσω και να της εκφράσω όλη την αγάπη που κουβαλάω στην ψυχή μου, η οποία εκφράζεται με τη μορφή σπέρματος κάθε φορά που την παίζω στο κρεβάτι μου. Η πεζοπορία αυτή δυστυχώς δεν ήταν κερδοφόρα για τη στύση μου, αφού καμία ζητιάνα δεν πληρούσε τις προδιαγραφές μου.
Μετά πήρα το μετρό (γραμμή 3) για Βοτανικό. Στο μετρό είδα μια σέξι γριά με καφέ φούστα, διχτυωτό καλτσόν και χρυσά βραχιόλια. Η θέα της γριάς αυτής μου ξύπνησε τη λίμπιντο και σκέφτηκα τι τύχη θα ήταν, αν έβρισκα μια τέτοια τσατσά.
Μόλις έφτασα στο Βοτανικό, ακολούθησα την εξής διαδρομή:
Κωνσταντινουπόλεως 61 (καλή η ηλικία της τσατσάς, αλλά δεν φορούσε ούτε φούστα, ούτε τρικ-τρικ) – Χαλκιδικής 83 (νέα τσατσά με παντελόνι και γυμνά χέρια) – Μεγάλου Αλεξάνδρου 133 (η τσατσά εκείνη τη στιγμή μαγείρευε και μου άνοιξε η πουτάνα) – Ιερά οδός 21 (κλειστό) – Κωνσταντινουπόλεως 80 (η γνωστή τσατσά της πρωινής βάρδιας, δεν τρελάθηκα) – Κωνσταντινουπόλεως 94 (χάλια η τσατσά και εδώ). Την αλυσίδα της οδού Κασσάνδρας, δεν γούσταρα να την επισκεφτώ, γιατί εκεί οι τσατσάδες το παίζουν ντίβες και απαξιώνουν να χαιρετίσουν τον πελάτη, όταν τελειώνει τη δουλειά του. Επειδή καμία τσατσά δεν ήταν στα μέτρα μου, αποφάσισα να τιμήσω τη Στεφανία, για 3 λόγους (1ον: Ήταν η μεγαλύτερη σε ηλικία, 2ον: Φορούσε σέξι χρυσά κοσμήματα, 3ον: Έχω διαβάσει για αυτήν καλές κριτικές από τους συναγωνιστές). Έτσι επέστρεψα στο στούντιο της οδού Κωνσταντινουπόλεως 61. Μόλις χτύπησα το κουδούνι, μου άνοιξε η τσατσά και έγινε ο εξής διάλογος:
ΤΑΚΜΑΝ: Κερδίσατε.
ΤΣΑΤΣΑ: Κερδίσαμε;
ΤΑΚΜΑΝ: Ναι.
ΤΣΑΤΣΑ: Από εκεί είναι το δωμάτιο.
ΤΑΚΜΑΝ: ΟΚ.
Μόλις μπήκα στο δωμάτιο, έδωσα το 50ρικο στην τσατσά. Μόλις η τσατσά έκλεισε την πόρτα, γδύθηκα και έβγαλα από τη συνεδριακή τσάντα τα εννιάμερα του Γύπα, τα οποία τα έκρυψα κάτω από το μαξιλάρι για να κάνω έκπληξη στη Στεφανία.
Η Στεφανία είναι ξανθιά 40άρα Ρωσίδα, με πιασίματα και φοράει ένα χρυσό βραχιόλι, ένα χρυσό ρολόι και ένα λεπτό χρυσό ριγκάκι.
Μόλις ήρθε η Στεφανία, έγινε ο ακόλουθος διάλογος:
ΣΤΕΦΑΝΙΑ: Γεια σου μωρό μου.
ΤΑΚΜΑΝ: Γεια.
ΣΤΕΦΑΝΙΑ: Τι κάνεις;
ΤΑΚΜΑΝ: Καλά. Θα τα φορέσεις;
ΣΤΕΦΑΝΙΑ: Τι είναι αυτά;
ΤΑΚΜΑΝ: Του Γύπα.
ΣΤΕΦΑΝΙΑ: Ποιανού;
ΤΑΚΜΑΝ: Μου τα έχει χαρίσει μωρέ, μια κοπέλα από το πανεπιστήμιο.
ΣΤΕΦΑΝΙΑ: Για να τα φοράς στις κοπέλες των στούντιο;
ΤΑΚΜΑΝ: Ναι.
ΣΤΕΦΑΝΙΑ: Για να τα δοκιμάσω, να δω αν μου έρχονται.
ΤΑΚΜΑΝ: Σου κάνουν;
ΣΤΕΦΑΝΙΑ: Αμέ, μια χαρά.
ΤΑΚΜΑΝ: Θα μου βάλεις τώρα το προφυλακτικό;
ΣΤΕΦΑΝΙΑ: Τόσο γρήγορα (και μου ακούμπησε τα βυζιά της στη μούρη μου);
ΤΑΚΜΑΝ: Ναι, για να νιώθω ασφαλής.
ΣΤΕΦΑΝΙΑ: ΟΚ μωρό μου.
Μόλις μου φόρεσε το προφυλακτικό, έγινε ο εξής διάλογος:
ΣΤΕΦΑΝΙΑ: Τι θες να κάνουμε τώρα;
ΤΑΚΜΑΝ: Εγώ λέω να χορέψουμε.
ΣΤΕΦΑΝΙΑ: Τι;
ΤΑΚΜΑΝ: Να χορέψουμε καλέ. Με το χορό αναδύεται συναίσθημα και εγώ λειτουργώ καλύτερα, όταν υπάρχει και λίγο συναίσθημα. Έτσι λειτουργούν οι καρκίνοι. Δεν είμαι καρκίνος βέβαια, αλλά έχω πλανήτες στον Καρκίνο (Αφροδίτη σε σύνοδο με τον ωροσκόπο).
ΣΤΕΦΑΝΙΑ: Τι θες να χορέψουμε;
ΤΑΚΜΑΝ: Απλά να κωλοτριφτούμε μωρέ, για να φτιαχτούμε λίγο.
Αρχικά χορέψαμε βαλς. Κατά τη διάρκεια του χορού, τη γαργάλαγα με τον πούτσο μου σε κατάσταση στύσης στο μουνί της, και φυσικά της χούφτωνα τα χέρια της με το γνωστό λιονταρίσιο μου πάθος.
Κατόπιν κάναμε πισωκολλητό. Επειδή μετά από 1 – 2 λεπτά, κουράστηκα με αυτή τη στάση, της πρότεινα να μου πάρει την κλασσική πίπα. Τότε αυτή μου πήρε την πίπα και μετά από deal, μου έδωσε το δεξί της χέρι, για να της το κρατάω και να σκέφτομαι τα δικά μου. Κατά τη διάρκεια της πίπας, φρόντισα να μην κάνω και πολύ πορνό-σκέψεις, γιατί ήθελα να ολοκληρώσω στο μουνί της.
Μετά από την πίπα και αφού ο πούτσος μου είχε φτάσει στο επιθυμητό μήκος, με ρώτησε ποια στάση προτιμάω. Τότε εγώ της είπα, ότι θέλω να είναι αυτή από πάνω. Αυτή δέχτηκε και για 2 περίπου λεπτά εφαρμόσαμε αυτή τη στάση. Δυστυχώς όμως δεν κατάφερα να χύσω. Έτσι της πρότεινα να μου τον πάρει στο στόμα για second time. Αυτή μου ξαναπήρε πίπα, αλλά κουράστηκε πολύ σύντομα και αποφάσισε να μου την παίξει για να τελειώνει η ιστορία.
Έτσι άρχισε να μου την παίζει με τη γνωστή τεχνική του άτεχνου φραπέ. Μετά από 1 λεπτό μου είπε ότι κουράστηκε και μου πρότεινε να την παίξω μόνος μου μπροστά της, για να καβλώσει. Εγώ τότε της είπα ότι δεν την παίζω με αυτό τον τρόπο, αλλά κάθομαι στο κρεβάτι μου μπρούμυτα και τρίβω τον πούτσο μου στην επιφάνεια του κρεβατιού μέχρι να φτύσει το σπέρμα στο βρακί μου. Τότε αυτή μου είπε ότι τα σεντόνια είναι πεντακάθαρα και μου πρότεινε να την παίξω «σαν στο σπίτι μου». Εγώ δέχτηκα και για να διευκολύνω την κατάσταση, της πρότεινα να καθίσει δίπλα μου και να της κρατάω και τα δυο της τα χεράκια. Αυτή συμφώνησε και έτσι μετά από 30 second, έχυσα εντός του προφυλακτικού, το οποίο της το έδωσα στο χέρι για να το πετάξει στον σκουπιδοτενεκέ. Τέλος μου έδωσε υγρά μαντήλια για να καθαριστώ, μου επέστρεψε του Γύπα τα εννιάμερα και με αποχαιρέτισε. Αμέσως μετά ντύθηκα και βγήκα από το δωμάτιο. Αντί να εμφανιστεί η τσατσά, εμφανίστηκε η Στεφανία, με την οποία χαιρετηθήκαμε ξανά και μου άνοιξε την πόρτα.
Τα ατού της Στεφανίας είναι η ηλικία της (milf), τα βραχιόλια και ότι δεν βιάζεται.
Το αρνητικό ήταν ότι κουραζόταν εύκολα.
Μπορεί να την τιμήσω για 2η φορά, αλλά για 3η δεν το κόβω.