Κριτικές από ΤΑΚΜΑΝ

Α) ΨΥΧΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΗ ΣΤΟΥΝΤΙΟΤΣΑΡΚΑ
Η ψυχική μου κατάσταση δεν ήταν στα καλύτερά της. Το ρητό «Κάθε πέρυσι και καλύτερα» με αντιπροσώπευε απόλυτα (έμεινα μόνος μου στην Αγγλία 102 μέρες, ήρθα στην Ελλάδα να δω τη γυναίκα που αγαπάω και αντί να δεχτώ τη στοργή της, δέχτηκα την ψυχρότητά της – ξέρετε όλοι σε ποια αναφέρομαι).

Β) ΣΤΟΧΟΣ ΤΗΣ ΣΤΟΥΝΤΙΟΤΣΑΡΚΑΣ
Ήθελα να βρω καμία α-καπέλο τσατσά, να της σκάσω 100 ευρώ και να μπει στο δωμάτιο, για να της κρατάω τα χεράκια και να παίξω μαλακία.

Γ) ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΣΤΟΥΝΤΙΟΤΣΑΡΚΑΣ
Στις 28/12/2012 ώρα 18:48 ξεκίνησα από το σπίτι μου, κουβαλώντας όπως πάντα, την μπουρδελότσαντα με του Γύπα τα εννιάμερα. Κουβαλούσα μαζί μου 60 ευρώ. Στις 18:51 πέρασα από την εμπορική τράπεζα και έκανα ανάληψη 50 ευρώ από το λογαριασμό μισθοδοσίας (συνολικά είχα μαζί μου 110 ευρώ). Κατόπιν, πήρα τηλέφωνο τον Τρ και κατηφόρισα τη Φωκίωνος Νέγρη.

1ος σταθμός: Δροσοπούλου 95. Κάθισα στο σαλόνι και με την υπηρεσία έγινε η κάτωθι στιχομυθία:

ΥΠΗΡΕΣΙΑ: (με κοίταγε με έντονο βλέμμα).
ΤΑΚΜΑΝ: (μορφασμός Γύπα).
ΥΠΗΡΕΣΙΑ: (με κοίταξε θυμωμένη).
ΤΑΚΜΑΝ: (γέλαγα σαν κορνούτος).
ΥΠΗΡΕΣΙΑ: Δε ντρέπεσαι ρε;
ΤΑΚΜΑΝ: Α τώρα σε θυμήθηκα. Δούλευες στο Κωνσταντινουπόλεως 61 (η Βουλγάρα τσατσά).
ΥΠΗΡΕΣΙΑ: Πού χάθηκες τόσο καιρό;
ΤΑΚΜΑΝ: Υποχρεώσεις.
ΥΠΗΡΕΣΙΑ: (μου παρουσίασε την κοπέλα).
ΤΑΚΜΑΝ: Λοιπόν, έχω μαζί μου 100ευρώ. Τα χρήματα αυτά είναι από τη διδασκαλία.
ΥΠΗΡΕΣΙΑ: Γιατί έχεις μαζί σου τόσα λεφτά;
ΤΑΚΜΑΝ: Θα σου πω. Επειδή είμαι ακαδημαϊκός (δεν είμαι κανένας κοινός θνητός), προτείνω το εξής: Μπαίνεις και εσύ στο δωμάτιο με την κοπέλα, σου κρατάω τα χεράκια κατά τη διάρκεια του σεξ και μετά καθόμαστε παρέα στο σαλονάκι. Θα κλείσουμε το στούντιο για 45 λεπτά (όπως κάνουν οι celebrities, όταν αγοράζουν ρούχα).
ΥΠΗΡΕΣΙΑ: (μορφασμός του Γκουλιώνη).
ΤΑΚΜΑΝ: Δέχεσαι;
ΥΠΗΡΕΣΙΑ: Έλα από εδώ (πήγε να με οδηγήσει στο κόκκινο δωμάτιο).
ΤΑΚΜΑΝ: Λοιπόν, πάω να δω και στην Κεφαλληνίας τι παίζει και έρχομαι (εκείνη τη στιγμή της χούφτωσα τα τρικ-τρικ).
ΥΠΗΡΕΣΙΑ: Που πας ρε μαλάκα; (είπε τη μαγική λέξη κλειδί, για να με ξεκαβλώσει).
ΤΑΚΜΑΝ: Θα ξανάρθω.
ΥΠΗΡΕΣΙΑ: Σε πόση ώρα; Εγώ θα είμαι εδώ μέχρι τις 23:00.
ΤΑΚΜΑΝ: Σε 40 λεπτά (σιγά μην ξανάρθω, τι συμπεριφορά ήταν αυτή;).

Κατόπιν, πήρα τηλέφωνο τον Πάνο και γελούσαμε σαν κορνούτοι. Στη συνέχεια, περπάτησα μέχρι την Αχαρνών, πήρα το λεωφορείο Γ9 και κατέβηκα στον Άγιο Παντελεήμονα.

2ος σταθμός: Αχαρνών 106. Κλειστό.
3ος σταθμός: Αχαρνών 85. Η εργαζόμενη κοπέλα ήταν γύρω στα 30-35 με πιασίματα. Ωστόσο, η υπηρεσία δεν μπορούσε να συμβάλλει στη φαντασίωσή μου (αν και φορούσε 1 ριγκάκι, το υπόλοιπο πακέτο ήταν ντεκαβλέ).
4ος σταθμός: Πιπίνου 118. Κλειστό.
5ος σταθμός: Αριστομένους 72. Κλειστό.

Κατόπιν, πήρα το μετρό και κατέβηκα στη στάση Κατεχάκη.

6ος σταθμός: Κατεχάκη 5. Είχε 4 άτομα, που περίμεναν στο σαλόνι. Με το που είδα την υπηρεσία, φρίκαρα και ξενέρωσα (πολύ νέα για τα γούστα μου).
7ος σταθμός: Κατεχάκη 8. Η κατάσταση ήταν εξίσου απογοητευτική (μη με ρωτάτε για την κοπέλα, ούτε καν την πρόσεξα).

Στη συνέχεια πήρα τη γραμμή 3 του μετρό και κατέβηκα στον Κεραμεικό.

8ος σταθμός: Κωνσταντινουπόλεως 59. Κλειστό.
9ος σταθμός: Κωνσταντινουπόλεως 61. Η υπηρεσία κοινωνικότατη, αλλά ντεκαβλέ (νέα στην ηλικία, φορούσε τζιν, δε φορούσε τρικ-τρικ). Η κοπέλα πολύ μωρό για τα γούστα μου (το μόνο θετικό ήταν τα πιασίματά της).
10ος σταθμός: Μεγάλου Αλεξάνδρου 133. Η υπηρεσία ήταν μια γέρικη πο8σταρδέλλα. Η στιχομυθία, που ακολούθησε, ήταν η εξής:

ΤΑΚΜΑΝ: Γεια (η απογοήτευση στο βλέμμα μου ήταν έκδηλη).
ΥΠΗΡΕΣΙΑ: Τι έγινε; Μπαίνεις έτσι μέσα χωρίς να μιλάς;
ΤΑΚΜΑΝ: (γέλιο).
ΥΠΗΡΕΣΙΑ: Για ποια κοπέλα ήρθες;
ΤΑΚΜΑΝ: Εγώ βασικά, κάνω τσάρκα. Θέλω να δω όλα τα στούντιο της περιοχής, για να αποφασίσω, πού θα επενδύσω το 50άρικό μου.
ΥΠΗΡΕΣΙΑ: Τι να αποφασίσεις ρε μεγάλε; Οικόπεδο θα αγοράσεις;
ΤΑΚΜΑΝ: (γέλαγα σαν ηλίθιος).
ΥΠΗΡΕΣΙΑ: Τώρα δουλεύει η Δάφνη. Την ξέρεις;
ΤΑΚΜΑΝ: Όχι.
ΥΠΗΡΕΣΙΑ: Δάφνη, έλα εδώ να σε δει ο κύριος.
ΔΑΦΝΗ: (έκανε την πασαρέλα της).
ΥΠΗΡΕΣΙΑ: Θα περάσεις;
ΤΑΚΜΑΝ: Όχι.
ΥΠΗΡΕΣΙΑ: Έξω.
ΤΑΚΜΑΝ: (γέλαγα σαν κορνούτος).

11ος σταθμός: Κωνσταντινουπόλεως 80. Μόλις είδα αρσενική υπηρεσία, δεν κάθισα να ασχοληθώ περαιτέρω.
12ος σταθμός: Κωνσταντινουπόλεως 92. Χτυπούσα το κουδούνι με έναν συναγωνιστή, αλλά δεν έκαναν την τιμή να μας ανοίξουν.
13ος σταθμός: Κωνσταντινουπόλεως 92Α. Η υπηρεσία ήταν και εδώ αρσενική. Επόμενος.
14ος σταθμός: Κωνσταντινουπόλεως 94. Κλειστό.
15ος σταθμός: Κασσάνδρας 3 κάτω. Αν και άκουσα κάτι γέλια, δε μου άνοιξε κανείς.
16ος σταθμός: Κασσάνδρας 3 πάνω. Στο σαλόνι περίμεναν άλλοι 3 συναγωνιστές, αλλά μόλις ήρθε η κοπέλα φύγαμε ομαδικώς. Η υπηρεσία ήταν ντεκαβλέ.
17ος σταθμός: Κασσάνδρας 4Γ. Η γνωστή υπηρεσία της βραδινής βάρδιας. Αν και δε φορούσε ούτε φούστα ούτε τρικ-τρικ, στιγμιαία την αγκάλιασα, γιατί αισθάνθηκα την έλλειψη συντροφικότητας να κυριεύει όλο μου το είναι. Φυσικά μετά το στιγμιαίο δωρεάν χούφτωμα, επανήλθε το μυαλό μου στη θέση του. Μόλις ήρθε η κοπέλα, έκανα μεταβολή.
18ος σταθμός: Κασσάνδρας 4Β. Η υπηρεσία φορούσε αρκετά πολυφυλετικά τρικ-τρικ. Δυστυχώς όμως, ήταν σχετικά νέα στην ηλικία (50-55) και φορούσε παντελόνι. Η εργαζόμενη κοπέλα είχε πιασίματα, αλλά δε φορούσε γρι-γρι και ήταν πολύ μωρό.
19ος σταθμός: Κασσάνδρας 4Α. Η υπηρεσία ήταν μια νεαρή πο8σταρδέλλα. Χαίρεται.
20ος σταθμός: Κασσάνδρας 6. Η υπηρεσία ήταν γυναίκα, αλλά πλήρως ασύμβατη με τα γούστα μου.
21ος σταθμός: Κασσάνδρας 8Γ. Το 1ο στούντιο ήταν κλειστό. Στο 3ο στούντιο η κοπέλα ήταν πολύ μικρή και η υπηρεσία 50άρα χωρίς αξεσουάρ. Στο 2ο στούντιο το συνολικό θέαμα ήταν αδιάφορο. Χαίρεται (α ρε Πινόκιο, πολύ σε πάω).
22ος σταθμός: Ιερά οδός 66. Η υπηρεσία ήταν αρσενική και έβγαζε την αύρα του καθηγητή του φροντιστηρίου «ΘΕΣΜΟΣ» στο μάθημα Φυσική Γενικής Παιδείας. Bye.
23ος σταθμός: Σπύρου Πάτση 40. Η υπηρεσία έβγαζε την αύρα της μαμάς του Γιοντώ χωρίς τρικ-τρικ. Την κοπέλα δεν την πρόσεξα καν.
24ος σταθμός: Σπύρου Πάτση 27. Το συνολικό θέαμα ξεκαύλωνε ακόμα και αράπη πορνοσταρ. Bye.

Final decision: Τελικά κατέληξα στο στούντιο της οδού Κασσάνδρας 4Β, διότι μεταξύ των στραβών υπερισχύει ο μονόφθαλμος.
Στις 22:18 χτύπησα το κουδούνι στο εν λόγω στούντιο για δεύτερη φορά. Η στιχομυθία, που ακολούθησε με την υπηρεσία, ήταν η εξής:

ΤΑΚΜΑΝ: You won.
ΥΠΗΡΕΣΙΑ: Ποιο πρόγραμμα θα πάρεις;
ΤΑΚΜΑΝ: Θα σου πω. Έχω μαζί μου συνολικά 100 ευρώ. 50 ευρώ από τη μαμά μου και 50 ευρώ από το λογαριασμό μισθοδοσίας. Δουλεύω σε πανεπιστήμιο της Αγγλίας σαν βοηθός. Επειδή λοιπόν είμαι ακαδημαϊκός, θέλω πιο prive καταστάσεις.
ΥΠΗΡΕΣΙΑ: Σε τι βοηθάς;
ΤΑΚΜΑΝ: Στα εργαστήρια. Επειδή μου αρέσουν οι γυναίκες της ηλικίας σου, σκέφτηκα το εξής. Σου δίνω 100 ευρώ, έρχεσαι στο δωμάτιο με την κοπέλα και σου κρατάω τα χεράκια κατά τη διάρκεια της συνουσίας.
ΥΠΗΡΕΣΙΑ: Μπορείς να το κάνεις δυο φορές με την κοπέλα.
ΤΑΚΜΑΝ: Εγώ θέλω εσένα.
ΥΠΗΡΕΣΙΑ: Θες να μου κρατάς το χέρι με 100 ευρώ; Δε γίνεται. Εμένα τα χεράκια μου είναι ακριβά. Με 150 ευρώ, το συζητάμε.
ΤΑΚΜΑΝ: Δεν έχω τόσα χρήματα. 326 λίρες έβγαλα από τη διδασκαλία. Τέλος πάντων, την επόμενη φορά θα έρθω με περισσότερα money.
ΥΠΗΡΕΣΙΑ: Πόσα θα μου δώσεις τώρα;
ΤΑΚΜΑΝ: 50 (κατόπιν της έδωσα το χαρτονόμισμα).
ΥΠΗΡΕΣΙΑ: (τα πήρε, αλλά στραβομουτσούνιασε). Στον επάνω όροφο μπες σε όποιο δωμάτιο θες.
ΤΑΚΜΑΝ: Έγινε.

Δ) ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ
Μετά από την παραπάνω αποτυχημένη διαπραγμάτευση, ανέβηκα τη σκάλα και μπήκα στο 2ο δωμάτιο. Γδύθηκα, βόλεψα τα πράγματά μου και έβγαλα από την μπουρδελότσαντα του Γύπα τα εννιάμερα (2 ριγκάκια). Κατόπιν, έριξα ένα κατούρημα και ξάπλωσα ανάσκελα, για να περιμένω την κοπέλα.

Όνομα κοπέλας: Ζανέτ.
Καταγωγή: Ρουμανία.
Ηλικία: 23.
Εμφάνιση: Ύψος 170 cm, μελαχρινή, με πιασίματα.
Τρικ-τρικ: Φορούσε ένα ντεκαβλέ κοκκάλινο βραχιόλι.

Μετά από 2 λεπτά αναμονής, ήρθε η Ζανέτ στο δωμάτιο. Δυστυχώς η Ζανέτ βρώμαγε σκατίλα. Η είχε χέσει πρόσφατα και ξέχασε να σκουπίσει τον κώλο της ή κυκλοφορεί στην αγορά γυναικείο άρωμα με μυρωδιά τουαλέτας.

Η ερωτική ιεροτελεστία, εξελίχθηκε στις κάτωθι φάσεις:

1η φάση: "Τα κλασσικά". Της φόρεσα του Γύπα τα εννιάμερα και μου φόρεσε το προφυλακτικό.

2η φάση: "Κλασσική πίπα". Κατά τη διάρκεια της φάσης αυτής, εγώ ήμουν ξαπλωμένος ανάσκελα και η Ζανέτ μου έπαιρνε πίπα με προφυλακτικό. Φυσικά όσο αυτή μου τον έπαιρνε στο στόμα, εγώ της κράταγα το αριστερό χέρι με μανία και έπαιζα με τα κοσμήματα. Πραγματικά αισθάνομαι ήρωας, που μπόρεσα και καύλωσα με αυτή την απαίσια μυρωδιά.

3η φάση: “Πισωκολλητό”. Αν και πρότεινα στη Ζανέτ το σεξ του πασά, αυτή ήταν πιο τεμπέλα από εμένα. Έτσι λοιπόν, η πουτάνα ξάπλωσε μπρούμυτα με τον κώλο έτοιμο να κλάσει και εγώ (μετά από αρκετή δυσκολία) έχωσα τον πούτσο μου στον πρωκτό της. Δυστυχώς, με τέτοια βρώμα, δεν μπορούσα να κάνω ερωτικές σκέψεις. Η ερωτική μου επιθυμία έπεσε κάθετα. Αξίζει να αναφερθεί ότι αρκετές στιγμές σκεφτόμουν το γέλιο, που θα έριχνα με τους φίλους μου μετά από την αφήγηση της εν λόγω τσάρκας και γέλαγα σαν κορνούτος. Αυτό είχε ενοχλήσει τη Ζανέτ και μου έλεγε "όταν γαμάς, θα σκέφτεσαι μόνο το γαμήσι".

4η φάση: “Δεύτερη πίπα” (δεν ήταν ικανή να μου προκαλέσει διέγερση).

5η φάση: “Μπρούμυτη εκσπερμάτωση”. Κατά τη διάρκεια της φάσης αυτής, ξάπλωσα μπρούμυτα, κράτησα τα χέρια της Ζανέτ (και την αναπνοή μου ταυτόχρονα), έκλεισα τα μάτια, έτριψα τον πούτσο μου στο σεντόνι και ονειρεύτηκα "το πρόσωπο στη γλώσσα του Πινόκιο, bic-bic, ντοιν". Η κάθετη αντίδραση του δαπέδου είχε εντυπωσιακό αποτέλεσμα. 1.000.000.000 σπερματοζωάρια χύθηκαν στο προφυλακτικό και 2.500.000.000 στο σεντόνι, γεγονός που προκάλεσε τον εκνευρισμό της Ζανέτ.

6η φάση: “Αποχαιρετισμός”. Αμέσως πήρα ένα πουτανομάντιλο, καθάρισα το σεντόνι και έτσι η Ζανέτ ηρέμησε. Κατόπιν ντύθηκε, με χαιρέτησε (όχι με ιδιαίτερο ενθουσιασμό) και αποχώρησε από το δωμάτιο του έρωτα. Εγώ με τη σειρά μου ντύθηκα, βόλεψα τα πράγματά μου και έπλυνα τα χέρια μου με κρεμοσάπουνο. Αξίζει να αναφερθεί ότι για άγνωστο λόγω, το 1 από τα 2 rings εξαφανίστηκε στο εν λόγω ίδρυμα.

Τέλος κατέβηκα τη σκάλα, έσκασα διευθυντικό sandwich στην υπηρεσία και της ζήτησα 1 ποτήρι νερό. Αφού ήπια το νερό, ανταλλάξαμε ευχές για το νέο έτος και αποχώρησα από το κτίριο.

Εκτιμώμενη διάρκεια ερωτικής ιεροτελεστίας: 8 λεπτά.

Ε) ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΑΙΤΙΟΛΟΓΗΣΗ

Εμφάνιση κοπέλας: 8.0.
Θετικά: Πιασίματα, τρικ-τρικ.
Αρνητικά: Πολύ μωρό στην ηλικία, τα κοσμήματα ήταν ντεκαβλέ.

Διάθεση / συμμετοχή / υπηρεσίες κοπέλας: 6.0.
Θετικά: Το κάναμε σε πολλές στάσεις.
Αρνητικά: Στραβομουτσούνιαζε εύκολα, ήταν πνεύμα αντιλογίας, δε δέχτηκε να κάτσει από πάνω μου (ήθελα το σεξ του πασά).

Πρόσβαση: 10.0.
Σχόλιο: Βρίσκεται κοντά στη στάση "Κεραμεικός" του μετρό.

Καθαριότητα χώρου: 9.0.
Σχόλιο: Νομίζω ότι το στούντιο Άρτεμις υπερέχει.

Συμπεριφορά τσατσάς: 7.0.
Θετικά: Μου πρόσφερε νερό μετά το πουτανογαμήσι, μου ευχήθηκε και με χαιρέτησε με διευθυντικό sandwich.
Αρνητικά: Έχει πολύ μεγάλη ιδέα για τον εαυτό της. Άκου 100 ευρώ, για να μπεί στο δωμάτιο.

Σχέση απόδοσης / τιμής: 4.0.
Σχόλιο: Θα έπρεπε η Ζανέτ να σκουπίσει καλύτερα τον κώλο της, πριν έρθει.

Α) ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΣΤΟΥΝΤΙΟΤΣΑΡΚΑΣ
Στις 24/08/2012 ώρα 11:05, ξεκίνησα από το σπίτι μου, κουβαλώντας τη γνωστή μπουρδελότσαντα με του Γύπα τα εννιάμερα, τις φωτογραφίες της Αγγλίας, τη φωτογραφία μου και τα πουτανομάντηλα. Ο προορισμός φυσικά, ήταν το στούντιο της οδού Βριλησσού 36. Πέρασα από την πλατεία Κυψέλης και από τα «ΑΝΔΡΕΑΔΗΣ HOMESTORES», αλλά την 97άχρονη ζητιάνα δεν την εντόπισα πουθενά. Έτσι λοιπόν, διέσχισα την οδό Ζακύνθου και στις 11:27 έφτασα στη στάση «Ευελπίδων», όπου περίμενα το 224. Μετά από 2 λεπτά, κάθισε δίπλα μου μια α-καπέλο. Η παραπάνω α-καπέλο φαινόταν ηλικίας 75 ετών, φορούσε γυαλιά πρεσβυωπίας, γαλάζια μπλούζα, μαύρο παντελόνι και φυσικά ντριν-ντριν. Επιπλέον, κράταγε και μπαστουνάκι. Σύντομα, ξεκίνησε γνωριμία. Η στιχομυθία, που ακολούθησε, ήταν η εξής:

Α-ΚΑΠΕΛΟ: Περιμένετε πολύ ώρα εδώ;
ΤΑΚΜΑΝ: Περιμένω εδώ και 5 λεπτά το 224.
Α-ΚΑΠΕΛΟ: (μορφασμός Γύπα).
ΤΑΚΜΑΝ: Στην Αγγλία, στις στάσεις των αστικών λεωφορείων, έχουν ένα πινακάκι, που πληροφορεί τους επιβάτες για τον αναμενόμενο χρόνο αναμονής. Για παράδειγμα λέει, το λεωφορείο 2 (Southampton – Eastleigh – Fair Oak) αναμένεται να ρθεί σε 5 λεπτά.
Α-ΚΑΠΕΛΟ: (μορφασμός κωφάλαλου).
ΤΑΚΜΑΝ: (επανάληψη των προηγούμενων 2 προτάσεων). Η Ελλάδα φυσικά, δεν έχει τέτοιες πολυτέλειες.
Α-ΚΑΠΕΛΟ: Η Ελλάδα τώρα ...
ΤΑΚΜΑΝ: Την ανάπτυξη, που έχουμε εμείς σήμερα, είχαν στην Αγγλία το 1950.
Α-ΚΑΠΕΛΟ: (μορφασμός Γύπα).

Μετά από αυτό το σύντομο διάλογο, κατάλαβα ότι με την εν λόγω α-καπέλο δεν είχαμε κανένα σημείο τομής. Έτσι λοιπόν, κατέθεσα τα όπλα και έκοβα βόλτες μέχρι να ρθεί το 224, σκεπτόμενος την καρδουλίτσα μου. Το 224 είχε αρκετές κενές θέσεις και έτσι κάθισα μόνος μου. Στις 11:49 κατέβηκα στην περιοχή της Βριλησσού και έκλεισα το κινητό μου.
Μόλις χτύπησα το κουδούνι στο στούντιο της οδού Βριλησσού 36, μου άνοιξε η Σταυρούλα. Αφού αγκαλιαστήκαμε και της έκανα γυαλόχαρτο τα ντριν-ντριν, με οδήγησε στο κόκκινο δωμάτιο. Η στιχομυθία, που ακολούθησε, ήταν η εξής:

ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Η Κατερίνα είναι. Θες να τη δεις;
ΤΑΚΜΑΝ: Όχι αγαπούλα μου. Εξάλλου, για σένα έρχομαι.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Ωραία. Φέρε το 50άρικο.
ΤΑΚΜΑΝ: (της έδωσα το χαρτονόμισμα και της έκανα τριψ). Πραγματικά, θέλω να ξέρεις ότι κανένας δεν σε αγαπάει όσο εγώ.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Θα τα πούμε μετά αυτά.
ΤΑΚΜΑΝ: Σε παρακαλώ πάρα πολύ να καθίσουμε παρέα μετά. Για σένα άλλαξα το εισιτήριο.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: (έκλεισε την πόρτα).

Β) ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ
Μόλις η Σταυρούλα έκλεισε την πόρτα του δωματίου, γδύθηκα και βόλεψα τα πράγματά μου. Μετά από 2 λεπά, ήρθε η Κατερίνα. Η Κατερίνα ανήκει στο ηλικιακό group 20-25, έχει μέτριο ανάστημα, είναι ξανθιά (θα σας γελάσω, δεν το πρόσεξα, ρε Γιοντέ δεν μπορώ, γελάω σαν κορνούτος). Τη ρώτησα για την καταγωγή της, αλλά μου απάντησε με μορφασμό Γύπα. Από τρικ-τρικ, φορούσε μόνο το βραχιολάκι της Σταυρούλας (σαν δανεικό, δεν διέθετε ιδιωτικά ντριν-ντριν).
Μόλις η Κατερίνα μπήκε στο δωμάτιο (και αφού είπαμε τις κλασσικές μαλακίες), ξεκίνησε η ερωτική ιεροτελεστία, η οποία εξελίχθηκε στις ακόλουθες φάσεις:

1η φάση: «Τα κλασσικά». Της φόρεσα του Γύπα τα εννιάμερα και μου φόρεσε το προφυλακτικό.
2η φάση: «Η μέθοδος του Βουλκανιζατέρ στο δρόμο προς Ραφήνα» (εκτιμώμενη διάρκεια: 2 λεπτά). Κατά τη διάρκεια της φάσης αυτής, ήμουν ξαπλωμένος ανάσκελλα και η Κατερίνα μου τον έπαιζε. Φυσικά, ενώ η Κατερίνα έκανε φιλότιμες προσπάθειες να ξυπνήσει τον κύριο Πρέο, εγώ της έκανα αλλεπάλληλα μητροπολητικά sandwich στα τρικ-τρικ. Η στιχομυθία, που ακολούθησε, ήταν η εξής:

ΤΑΚΜΑΝ: Ladies and gentlemen. Shortly starts landing. We expect to arrive at London Gatwick airport in about 20 minutes. The temperature is 21 degrees and the local time is 16:30. I hope that you enjoyed your holidays in Greece. Welcome back to the UK. Please remain in your seats and fasten your seatbelts. Smoking is prohibited in this flight. From now, the toilets are not in operation. Thank you for your attention. Κυρίες και κύριοι. Σύντομα θα προσγειωθούμε. Αναμένουμε να φτάσουμε στο αεροδρόμιο του Γκάτγουικ σε περίπου 20 λεπτά. Η θεροκρασία είναι 21 βαθμοί και η τοπική ώρα είναι 16:30. Ελπίζω να ευχαριστηθήκατε τις διακοπές σας στην Ελλάδα. Καλωσήρθατε στην Αγγλία. Παρακαλούμε παραμείνετε στις θέσεις σας, έχοντας τις ζώνες σας δεμένες, την πλάτη του καθίσματός σας όρθια και το ατομικό σας τραπεζάκι κλειστό. Το κάπνισμα απαγορεύεται σε αυτή την πτήση. Οι τουαλέτες δεν λειτουργούν πλέον. Σας ευχαριστούμε για την προσοχή σας (ακολούθησε μουσική από Τούρκικο σίριαλ). Σταυρουλίτσα μου. Κοίτα τι ωραία, που είναι τα αγρογλυφικά.
ΚΑΤΕΡΙΝΑ: Ναι μωρό μου. Είναι πολύ όμορφη η Σταυρούλα.
ΤΑΚΜΑΝ: Το βλέπεις το μάτι του Λονδίνου; Το big-ben, κοίταξε από πόσο μακριά ξεχωρίζει. Ο Τάμεσης είδες πόσο μεγάλος είναι; Στη Μάγχη χύνεται.
ΚΑΤΕΡΙΝΑ: (γέλιο).
ΤΑΚΜΑΝ: Βλέπεις τα σύννεφα; Σαν μπαμπάκια δεν είναι;
ΚΑΤΕΡΙΝΑ: Σου αρέσουν τα βραχιόλια μωρό μου;
ΤΑΚΜΑΝ: Ωχ. Τώρα έπιασε καταιγίδα. Και φυσάει 8 μποφώρ. Σταυρουλίτσα μου, δώσε μου λίγο το χεράκι σου. Θέλω αγκαλίτσα. Φοβάμαι. Τι κακοκαιρία είναι αυτή; Θα τσακιστούμε.
ΚΑΤΕΡΙΝΑ: Χύσε μωρό μου.

Αν και η φαντασίωση ήταν αρκετά πικάντικη, η στύση φάνταζε άπιαστο όνειρο. Η έντονη εκσπερμάτωση της προηγούμενης μέρας, το τζετ-λανκ από τη διαφορά θερμοκρασίας (Southampton: 21 C, Athens: 38 C), η συσσωρευμένη κούραση (τις προηγούμενες 2 νύχτες δεν κοιμήθηκα καλά) και η στενοχώρια από την αρρώστια της γιαγιάς, ήταν ανασταλτικοί παράγοντες.

3η φάση: «Η μέθοδος του ντιβανοτρυπητή» (εκτιμώμενη διάρκεια: 6 λεπτά). Κατά τη διάρκεια της φάσης αυτής, έτριβα με μανία τον πούτσο μου στο σεντόνι, θώπευα τα τρικ-τρικ της Κατερίνας και φαντασιωνόμουν ότι ταξίδευα με τη Σταυρούλα με την Easy Jet from ATHENS ATH to LONDON GATWICK LGW. Δυστυχώς όμως, αυτή τη φορά έχασα. Όσο και να το πάλευα, η εκσπερμάτωση ήταν όνειρο θερινής νυχτός.
4η φάση: «Αποχαιρετισμός». Έτσι λοιπόν, μετά από 5-6 λεπτά, σκυλοβαρέθηκα, τα παράτησα, ντύθηκα και μάζεψα τα πράγματά μου (αξίζει φυσικά να αναφερθεί ότι το φταίξιμο ήταν 100% δικό μου). Η Κατερίνα ντύθηκε, με χαιρέτησε εμφανώς στενοχωρημένη και έφυγε. Μόλις η Κατερίνα έκλεισε την πόρτα του δωματίου, έπλυνα τα χέρια μου με κρεμοσάπουνο και αποχώρησα και εγώ με τη σειρά μου.

Γ) ΠΑΡΕΑ ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΗΡΕΣΙΑ
Τόπος: Στο μεγάλο σαλόνι.
Εκτιμώμενη διάρκεια: 25 λεπτά.
Χαρακτηριστικά: Της έδειξα τις φωτογραφίες της Αγγλίας, της διηγήθηκα τα πρόσφατα νέα μου και φυσικά την κατέκλυσα με λόγια αγάπης. Στο τέλος της έδωσα και τη φωτογραφία μου. Αξίζει να αναφερθεί ότι η συζήτηση διανθίστηκε από τη βροχή του Montpellier (= αλλεπάλληλα μητροπλητικά sandwich με στοργικό πιπίλισμα των τρικ-τρικ), από ηγεμονικά sandwich, από αγκαλίτσες και στοργή.
Θετικά: Ήταν πολύ γλυκιά και στοργική μαζί μου.
Αρνητικά: Όταν τη ρώτησα «Από την αγάπη μου, δεν παίρνεις δύναμη;», μου απάντησε «Εγώ παίρνω δύναμη από το θεό».

Αξίζει να αναφερθεί ότι μόλις βγήκα από το κόκκινο δωμάτιο και κάθισα παρέα με την καρδουλίτσα μου, η στύση επανήλθε με απειλητικές διαθέσεις.

Δ) ΜΙΑ ΓΕΝΙΚΗ ΚΡΙΣΗ
Ο απώτερος σκοπός της στουντιότσαρκας, δεν ήταν το πουτανογαμήσι, αλλά να απολαύσω τη στοργή και τα χάδια της Σταυρούλας. Συνεπώς, πέτυχα το στόχο μου.

Α) ΠΡΩΙΝΟ ΞΥΠΝΗΜΑ
Στις 28/07/2012 ξύπνησα στις 09:05. Στις 09:45 πήγα στην Πολωνή ψιλικατζού για γάλα. Τα βραχιόλια της έκαναν τον πούτσο μου να ξεφύγει εκτός στατιστικού ελέγχου. Έτσι λοιπόν, μετά την ολοκλήρωση της οικονομικής συναλλαγής, τη χαιρέτησα με ένα ενισχυμένο διευθυντικό sandwich τρίβοντας με ιδιαίτερη μαεστρία τις χάντρες της. Κατόπιν, γύρισα σπίτι, έφαγα τα δημητριακά μου, έκανα ντους, ξυρίστηκα, έχεσα και ντύθηκα για να πάω στουντιότσαρκα.

Β) ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΣΤΟΥΝΤΙΟΤΣΑΡΚΑΣ
Στις 11:35 ξεκίνησα από το σπίτι μου, κουβαλώντας όπως πάντα, τη γνωστή μπουρδελότσαντα με του Γύπα τα εννιάμερα. Ο προορισμός ήταν φυσικά το στούντιο της οδού Βριλησσού 36. Αφού έβγαλα ένα εβδαδιαίο εισιτήριο για όλα τα μέσα, πέρασα από το κιματζίδικο για να μπαλαμουτιάσω τη ζητιάνα. Στις 11:43 την εντόπισα και φυσικά αμέσως κάθισα δίπλα της. Της έσκασα 1 ευρώ και απόλαυσα για 10 λεπτά ελεύθερα πιασίματα. Διευθυντικά και ηγεμονικά sandwich, χούφτωμα στα μπούτια, αγκαλίτσες και γλυκόλογα συμπεριλαμβάνονταν στο ρεπερτόριο. Μετά τη ζητιανότσαρκα, αγόρασα 3 πακέτα πουτανομάντηλα από το supermarket «Καταναλωτής». Στις 11:59 πήρα τηλέφωνο τη Σταυρούλα. Η στιχομυθία, που ακολούθησε, ήταν η εξής:

ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Στούντιο παρακαλώ, λέγεται.
ΤΑΚΜΑΝ: Σταυρούλα εσύ είσαι;
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Εγώ είμαι μωρό μου. Ποιος θες να είναι;
ΤΑΚΜΑΝ: Ξέρω και εγώ; Θα μπορούσες να είχες άδεια. Τίποτα δεν είναι δεδομένο. Τέλος πάντων. Σε πήρα για να σε ενημερώσω ότι είμαι καθοδόν. Έρχομαι να τα πούμε από κοντά. Δεν έχει νόημα να τρώω ακτινοβολία.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Εντάξει αγάπη μου, θα τα πούμε.

Κατόπιν, διέσχισα την οδό Ζακύνθου και στις 12:06 έφτασα στη στάση «Ευελπίδων». Η αναμονή για το 224 ήταν εντελώς ξενέρωτη. Κατά τη διάρκεια της αναμονής, αισθανόμουν μια αγαλίαση στην ψυχή μου, γιατί πίστεψα ότι η Σταυρούλα ξαναβρήκε τον παλιό εαυτό της. Στις 12:27 έφτασα στην περιοχή της Βριλησσού και έκλεισα το κινητό μου, μόλις κατέβηκα από το λεωφορείο.
Περπατώντας με αργό βήμα, έφτασα έξω από το πολυαγαπημένο μου στούντιο. Χτύπησα το κουδούνι και μετά από 20 δευτερόλεπτα μου άνοιξε η Σταυρούλα. Αγκαλιαστήκαμε και τη χαιρέτησα με ένα παχύ διευθυντικό sandwich. Κατόπιν, μου σύστησε τις 2 εργαζόμενες κοπέλες. Εγώ διάλεξα την Αλίνα, γιατί είχε ένα σημαντικό συγκριτικό πλεονέκτημα (φορούσε ντριν-ντριν). Έτσι λοιπόν, η Σταυρούλα με οδήγησε στο δωμάτιο του έρωτα. Αφού της φίλησα τα χεράκια, της έσκασα το 50άρικο. Ύστερα συμφωνήσαμε να τα πούμε εκτενέστερα μετά το πουτανογαμήσι.

Γ) ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ
Μόλις η Σταυρούλα έκλεισε την πόρτα του δωματίου, γδύθηκα και βόλεψα τα πράγματά μου. Α ξέχασα να σας κάνω περιγραφή. Η Αλίνα είναι 22 ετών από τη Ρουμανία, λεπτή, μελαχρινή και έχει ύψος 165 cm.
Μετά από 2 λεπτά, μπήκε η Αλίνα στο δωμάτιο (αυτό με τη CCTV το έγραψα για να γελάσετε). Αφού είπαμε τις κλασσικές μαλακίες, ξεκίνησε η ερωτική ιεροτελεστία, η οποία εξελίχθηκε στις ακόλουθες φάσεις:
1η φάση: «Τα κλασσικά». Μου φόρεσε το προφυλακτικό (στην αρχή ήθελε να κάνουμε παιχνίδι, αλλά εγώ χωρίς προφυλακτικό δεν κάνω τίποτα) και της φόρεσα το βραχιολάκι του Γύπα. Η Σταυρούλα δάνεισε στην Αλίνα το βραχιόλι της, αλλά το αριστερό χέρι της Αλίνας χρειαζόταν ένα γερό συμπλήρωμα από τρικ-τρικ.
2η φάση: «Πολυδιαθλαστικός χορός» (estimated duration: 2 minutes). Κατά τη διάρκεια της φάσης αυτής, χόρεψα με την Αλίνα Αργεντίνικο ταγκό. Φυσικά ο χορός συνοδεύτηκε από χούφτωμα στα γρι-γρι και από επαφή των γεννητικών οργάνων (ο πούτσος μου χαϊδευε ευχάριστα το αιδοίων της, σαν το απαλό αεράκι μέσα στο λιοπύρι). Σε αυτό το σημείο, θα παραθέσω τη στιχομυθία για να γελάσετε:

ΤΑΚΜΑΝ: Σε λίγα λεπτά θα αναχωρήσει το πλοίο Blue Star για Άνδρο – Τήνο – Μύκονο. In few minutes the ship Blue Star will depart to Andros – Tinos – Mykonos. Παρακαλούνται οι κύριοι επισκέπτες να αποβιβαστούν λόγω άμεσης αναχώρησης του πλοίου. Σας ευχαριστούμε. The visitors are pleased to disembark due to the immediately departure of the ship. Thank you. Αν είστε γιατρός, παρακαλώ ενημερώστε τη reception, γιατί μπορεί να χρειαστούμε τη βοήθειά σας. If you are doctor, please inform the reception, because we can need your help. Σας ευχαριστούμε και σας ευχόμαστε καλό ταξίδι. Thank you and we wish you a nice trip.
ΑΛΙΝΑ: (γέλιο).
ΤΑΚΜΑΝ: Δώστε μου το χεράκι σας κυρία μου, να σας βοηθήσω να ανέβετε τα σκαλιά.
ΑΛΙΝΑ: Θέλω να με γαμήσετε κύριε.
ΤΑΚΜΑΝ: Δύο φρέντο καπουτσίνο μέτριους προς γλυκούς παρακαλώ.
ΑΛΙΝΑ: Πού είμαστε τώρα;
ΤΑΚΜΑΝ: Κοντά στην Άνδρο. Σου αρέσουν οι περιστεριώνες;
ΑΛΙΝΑ: Πολύ μωρό μου.

Αν και είχα να την παίξω από την Κυριακή 22 Ιουλίου και το θεατρικό παιχνίδι ήταν αρκετά πικάντικο, δεν κατάφερα να χύσω στα όρθια. Επειδή βιαζόμουν να απολαύσω τη στοργή κα τα χάδια της Σταυρούλας, αποφάσισα να χρησιμοποιήσω τη γνωστή ταχεία μέθοδο.

3η φάση: «Μπρούμυτη εκσπερμάτωση» (εκτιμώμενη διάρκεια: 3 λεπτά). Κατά τη διάρκεια της φάσης αυτής έτριβα τον πούτσο μου με ένταση στο σεντόνι, χούφτωνα τα τρικ-τρικ της Αλίνας και σκεφτόμουν τη Σταυρούλα. Αυτή τη φορά η κάθετη αντίδραση του δαπέδου δεν έφερε άμεσα αποτελέσματα. Οι αιτίες διερευνώνται από το προανακριτικό τμήμα της Νέας Ερυθραίας και θα ανακοινωθούν τη Δευτέρα από τον υπεύθυνο για θέματα αντρικής στύσης (κουλό ε; Για να γελάσετε το έγραψα). Παρόλα αυτά, όταν έχυσα, 2.000.000.000 σπερματοζωάρια εκτοξεύτηκαν στο προφυλακτικό (αν τα πουλήσω στην τράπεζα σπέρματος στο Λονδίνο, θα βγάλω £ 35.00).
4η φάση: «Αποχαιρετισμός». Μετά την ολοκλήρωση της ερωτικής πράξης, αφαίρεσα το προφυλακτικό από τον πούτσο μου, το πέταξα στα σκουπίδια και καθάρισα την ευαίσθητη περιοχή με ένα πουτανομάντηλο. Κατόπιν, ντύθηκα, βόλεψα τα πράγματά μου και έπλυνα τα χέρια μου με κρεμοσάπουνο. Η Αλίνα με περίμενε και αποχωρήσαμε παρέα από το κόκκινο δωμάτιο. Αφού τη χαιρέτησα, κάθισα στο σαλονάκι και περίμενα τη Σταυρούλα για παρέα.

Δ) ΠΑΡΕΑ ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΗΡΕΣΙΑ
Εκτιμώμενη διάρκεια: 18 λεπτά.
Χαρακτηριστικά: Κουβεντούλα (συζητήσαμε για τα νέα μου και για τους ολυμπιακούς αγώνες του Λονδίνου), αγκαλίτσες, μητροπολτικά και διευθυντικά sandwich.
Θετικά: Ήταν πρόσχαρη και εκδηλωτική. Επιπλέον μου πρόσφερε 2 ποτήρια νερό. Τέλος με αποχαιρέτησε εγκάρδια.
Αρνητικά: Με έδιωξε πολύ γρήγορα. Τον Ιούνιο μου κρατούσε συντροφιά για 50 λεπτά. Αλλά το χειρότερο; Όταν τη ρώτησα «Σου αρέσει να βρισκόμαστε και σπίτι σου, δεν σου αρέσει;», μου απάντησε «Εντάξει» με απίστευτη ψυχρότητα. Το γεγονός αυτό με στενοχώρησε και έκανε την ψυχή μου συντρίμια. Την αγαπάω πάρα πολύ, αλλά κάποια πράγματα πρέπει να τα συζητήσουμε, γιατί από τις 13 Ιουνίου αποτελεί αιτία κατάθλιψης.

ΥΓΣ: Οι αναγνώστες μην επηρεάζεστε από τα αρνητικά, που γράφω για την υπηρεσία. Αυτά αφορούν καθαρά τη σχέση μεταξύ εμένα και της Σταυρούλας.

Α) ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΣΤΟΥΝΤΙΟΤΣΑΡΚΑΣ
Στις 21/07/2012 ώρα 10:56 ξεκίνησα από το σπίτι μου, κουβαλώντας όπως πάντα, τη γνωστή μπουρδελότσαντα με του Γύπα τα εννιάμερα (επιπλέον είχα μαζί μου και τη μηχανή του Τηλεκόλλα). Ο προορισμός ήταν το στούντιο της οδού Βριλησσού 36. Στις 11:04 εντόπισα τη γνωστή 97άχρονη ζητιάνα να κάθεται στα σκαλοπάτια του κρεοπωλείου στην Πλατεία Κυψέλης και να ζητάει ελεημοσύνη από τους περαστικούς. Αυτή τη φορά δεν είχα καθόλου κέρματα πάνω μου. Παρόλα αυτά, με παρακάλεσε να καθίσω δίπλα της για λίγη παρέα. Έτσι λοιπόν, κάθισα δίπλα της μέχρι τις 11:13 και απόλαυσα ελεύθερα πιασίματα και μάλιστα δωρεάν. Τα σταμπ, τα ηγεμονικά sandwich και τα παιχνίδια εξουσίας ήταν όλα μέσα στο πρόγραμμα. Για επικοινωνία, μη με ρωτάτε. Μηδέν. Κάθε φορά τις ίδιες παπαριές μου λέει, αλλά χέστηκα. Σαντουιτσάκια και άγιος ο θεός. Αξίζει να αναφερθεί ότι η κουβεντούλα συνοδεύτηκε και από χούφτωμα στα μπούτια της.
Όταν η ζητιάνα βαρέθηκε τα χάδια, της έσκασα ένα διευθυντικό sandwich και κατηφόρισα την οδό Κυψέλης γελώντας σαν κορνούτος (ρε Γιοντέ σε παρακαλώ, χτύπα με λίγο στην πλάτη να συνέλθω). Κατόπιν, διέσχισα την οδό Ζακύνθου. Στις 11:27 έφτασα στη στάση «Ευελπίδων» και περίμενα το 224. Η αναμονή διήρκησε 18 λεπτά, αλλά ήταν εντελώς ξενέρωτη (ούτε μια α-καπέλο). Στις 11:53 έφτασα στην περιοχή της Βριλησσού και έκλεισα το κινητό μου. Ήμουν αγχωμένος σε σχέση με τη Σταυρούλα (είχα το φόβο μήπως μου φερθεί απότομα και με στενοχωρήσει). Ώρες-ώρες αισθανόμουν ότι έπρεπε να κουβαλήσω μαζί μου μάσκες οξυγόνου, όπως αυτές που διαθέτουν τα αεροπλάνα σε περίπτωση αποσυμπίεσης (α ρε Πινόκιο, όταν έρθω στη Μυτιλήνη, θα πέσει πολύ γέλιο).
Φυσικά, μόλις κατέβηκα από το λεωφορείο, πήγα κατευθείαν στον προορισμό μου. Μόλις χτύπησα το κουδούνι στο στούντιο της οδού Βριλησσού 36, μου άνοιξε η Σταυρούλα και μετά από ένα σύντομο σαντουιτσάκι, με οδήγησε κατευθείαν στο δωμάτιο του έρωτα. Αφού με ρώτησε «Τι κάνεις», μου είπε «Η Εσμεράλντα είναι, την ξέρεις» και άπλωσε το χέρι για να τσεπώσει το 50άρικο (εδώ έχω παράπονο - δε με ρώτησε αν θέλω κανένα ποτήρι νερό - 37 βαθμούς είχε έξω - τέλος πάντων δεν την παρεξηγώ, έχει προοδευμένη σελήνη στον Ταύρο και αισθάνεται οικονομική ανασφάλεια). Εγώ της έσκασα το 50άρικο και ανανεώσαμε το ραντεβού μας για μετά το πουτανογαμήσι.

Β) ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ
Μόλις η Σταυρούλα έκλεισε την πόρτα του δωματίου, γδύθηκα και βόλεψα τα πράγματά μου. Η αναμονή δεν διήρκησε ούτε 3 δευτερόλεπτα (προφανώς ή το δωμάτιο αυτό είχε CCTV ή η Εσμεράλντα έχει ανεπτυγμένη την 6η αίσθηση – ρε Τρ δεν μπορώ, βοήθησέ με να φτύσω την τσίχλα, γελάω σαν ηλίθιος).
Μόλις μπήκε η Εσμεράλντα δυναμικά στο δωμάτιο (και αφού είπαμε τις κλασσικές μαλακίες), ξεκίνησε η ερωτική ιεροτελεστία, η οποία εξελίχθηκε στις ακόλουθες φάσεις:
1η φάση: «Τα κλασσικά». Μου φόρεσε το προφυλακτικό. Δε χρειάστηκε να της φορέσω του Γύπα τα εννιάμερα, γιατί η Σταυρούλα δάνεισε στην Εσμεράλντα τα τρικ-τρικ της (τα οποία είναι πολυδιαθλαστικά).
2η φάση: «Η μέθοδος του Βουλκανιζατέρ στο δρόμο προς Ραφήνα» (εκτιμώμενη διάρκεια: 2 λεπτά). Μπερδευτήκατε; Είναι η πασίγνωστη μέθοδος του άτεχνου φραπέ. Απλά η Εσμεράλντα, καθώς μου τον έπαιζε, έκανε σαν Βουλκανιζατέρ που φουσκώνει λάστιχα και θυμήθηκα ένα παλιό επεισόδιο των Αμάν (ο Αντώνης Κανάκης παρομοίαζε τον Κωνσταντίνο Καραμανλή με Βουλκανιζατέρ). Πέρα από την πλάκα, κατά τη διάρκεια της φάσης αυτής φαντασιωνόμουν τη Σταυρούλα στο ρόλο της Ελισάβετ και τον εαυτό μου στο ρόλο του ολυμπιονίκη από το Μπαγκλαντές. Φυσικά τα γρι-γρι της Σταυρούλας τα έκανα γυαλόχαρτο από το τρίψιμο (Παχατουρίδης - Καρνείσον: Πάρε παιδί μου αυτό το γυαλόχαρτο να καθαρίσεις το θρανίο). Ωστόσο, η καθημερινή εκσπερμάτωση στο κρεβάτι μου, καθυστερούσε την ολοκλήρωση της ερωτικής πράξης.
3η φάση: «Μπρούμυτη εκσπερμάτωση» (εκτιμώμενη διάρκεια: 25 δευτερόλεπτα). Επειδή βιαζόμουν να δω τη Σταυρούλα, να τα πούμε και να της θωπεύσω τα ντριν-ντριν (α ρε Lion King, πολύ μου άρεσε εκείνο το Fish & Chips), αποφάσισα να χρησιμοποιήσω την ταχεία μέθοδο της μπρούμυτης εκσπερμάτωσης. Έτσι λοιπόν, κατόπιν συμφωνίας, ξάπλωσα μπρούμυτα και άρχισα να τρίβω τον πούτσο μου με πάθος στο σεντόνι. Η κάθετη αντίδραση του δαπέδου σε συνδυασμό με τα πολυκαυλωτικά τρικ-τρικ της Σταυρούλας στα χέρια της Εσμεράλντας έδρασαν ακαριαία. Πολύ σύντομα, το προφυλακτικό γέμισε με τρισεκατομμύρια σπερματοζωάρια, τα οποία θα επιθυμούσαν διακαώς να γονιμοποιήσουν το ωάριο της Σταυρούλας, αλλά δυστυχώς δεν τους κάθεται (πλάκα κάνω, είναι σήμερα η σελήνη στον τοξότη και θέλω λίγο να σας κάνω να γελάσετε).
4η φάση: «Αποχαιρετισμός». Μετά την εκσπερμάτωση, αφαίρεσα το χρησιμοποιημένο προφυλακτικό και το πέταξα στα σκουπίδια. Κατόπιν, έβγαλα ένα πουτανομάντηλο από την πράσινη συνεδριακή μου τσάντα και καθάρισα την επίμαχη περιοχή (για να ελαχιστοποιήσω την πιθανότητα να κολλήσω μουνόψειρα). Η Εσμεράλντα ντύθηκε, με χαιρέτησε και έκλεισε την πόρτα του δωματίου. Εγώ με τη σειρά μου ντύθηκα, βόλεψα τα πράγματά μου, χτενίστηκα, έπλυνα τα χέρια μου με κρεμοσάπουνο και εξήλθα από το κόκκινο δωμάτιο.

Γ) ΠΑΡΕΑ ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΗΡΕΣΙΑ
Βγαίνοντας από το δωμάτιο, τράκαρα τη Σταυρούλα και πήγαμε παρέα στο σαλονάκι για κουβεντούλα και χούφτωμα. Καθίσαμε συνολικά 28 λεπτά. Της έδειξα τις φωτογραφίες από το Witham και συζητήσαμε τα νέα μου από την Αγγλία και διάφορα άλλα θέματα. Φυσικά κατά τη διάρκεια της συζήτησης, τα ριγκάκια της Σταυρούλας τα έκανα στην κυριολλεξία γυαλόχαρτο από το τρίψιμο. Τα μητροπολητικά sandwich δεν έλλειψαν από το ρεπερτόριο. Στο τέλος τη χαιρέτησα με ένα διευθυντικό sandwich κάνοντας τουπ-τουπ στα βραχιόλια της και εξήλθα από το κτίριο (ώρα: 12:38).

Δ) ΜΟΝΟΛΟΓΟΣ
Αχ Παναγίτσα μου. Την αγαπάω τη Σταυρούλα. Δυστυχώς όμως, η αγάπη και ο πόνος είναι αλληλένδετα. Τη σκέφτομαι και στενοχωριέμαι. Όπως έλεγε ο Νίκος Μουρατίδης, «όταν ερωτεύομαι, σέρνομαι στα πατώματα». Χρειάζομαι ψυχίατρο.

Α) ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΣΤΟΥΝΤΙΟΤΣΑΡΚΑΣ
Στις 19/07/2012 στις 18:56 ξεκίνησα από το σπίτι μου, κουβαλώντας τη γνωστή μπουρδελότσαντα με του Γύπα τα εννιάμερα και την αφροδισιακή τσάντα των Χρυσών Μαλλιών. Στις 19:00 πήγα στην Πολωνή ψιλικατζού, για να πάρω ένα πακέτο χαρτομάντηλα (και φυσικά, για να της κάνω τουπ-τουπ στα πολυδιαθλαστικά της βραχιόλια). Δυστυχώς όμως, αυτή τη φορά κατά εξαίρεση δεν είχε ούτε ένα. Κατόπιν, πήγα στη χοντρή ψιλικατζού (Πύθωνος και Δάφνιδος γωνία), για να αγοράσω μια Cosmo-κάρτα των 20 ευρώ. Δυστυχώς όμως, ήταν με την κόρη της και έτσι δεν τόλμησα να κάνω τη γνωστή κίνηση για sandwich. Μετά αγόρασα 3 πακέτα πουτανομάντηλα από τα ΑΒ και 3 εισιτήρια των 1.40 ευρώ από το περίπτερο.
Στις 19:22 πήρα το 622 από την Πλατεία Κυψέλης και κατέβηκα στην πλατεία Κάνιγγος. Μόλις αποβιβάστηκα από το λεωφορείο, πήρα τηλέφωνο τον Τρ και τον Wapei. Κατόπιν, κατευθύνθηκα προς την Πειραιώς. Οι συγκοινωνίες ήταν απίστευτα αραιές και έτσι αποφάσισα να κατηφορίσω πεζός. Στις 20:06 κοντά στη στάση «Θερμοπυλών», εντόπισα μια ανάπηρη α-καπέλο ζητιάνα με τρικ-τρικ. Αμέσως, έβγαλα με τρεμάμενο χέρι από την τσέπη μου 0.60 ευρώ και της τα έσκασα. Η στιχομυθία, που ακολούθησε, ήταν η ακόλουθη:

ΖΗΤΙΑΝΑ: Τούρκος;
ΤΑΚΜΑΝ: Όχι καλέ, Έλληνας είμαι.
ΖΗΤΙΑΝΑ: Σε ευχαριστώ πολύ (σε αυτό το σημείο η ζητιάνα μου έκανε ηγεμονικό sandwich με το ριγκάκι της).
ΤΑΚΜΑΝ: Και εγώ σε ευχαριστώ για την αγάπη σου (εκείνη τη στιγμή κόντευε να μου σχιστεί το τζην από την έντονη στύση).
ΖΗΤΙΑΝΑ: Να σαι καλά. Η Παναγιά μαζί σου (σε αυτό το σημείο η ζητιάνα μου έκανε και δεύτερο ηγεμονικό sandwich).
ΤΑΚΜΑΝ: Έγινε. Θα τα πούμε.

Μετά από αυτό το περιστατικό, η ερωτική μου επιθυμία αυξήθηκε επικίνδυνα.

1ος σταθμός: Πειραιώς 121. Η υπηρεσία φορούσε ένα χρυσό βραχιόλι, αλλά δε με καύλωσε το attitude. Η εργαζόμενη κοπέλα μου ήταν αδιάφορη.
2ος σταθμός: Πειραιώς 193. Η υπηρεσία φορούσε 1-2 χρυσά τρικ-τρικ, αλλά το υπόλοιπο πακέτο ήταν ντεκαβλέ (νέα στην ηλικία, πιθανόν Αλβανικής καταγωγής, φορούσε παντελόνι). Η μια από τις δυο εργαζόμενες κοπέλες ήταν λατέρνα, αλλά σκοπός της παραπάνω στουντιότσαρκας ήταν να δοκιμάσω την αφροδισιακή τσάντα σε μια α-καπέλο υπηρεσία (και να περιμένω τα αποτελέσματα).
3ος σταθμός: Πειραιώς 198. Η υπηρεσία φορούσε μια πολυφλεκτική φούστα (α ρε Lion King, πολύ σε πάω ρε φιλαράκι) και 2 πολυδιαθλατικά βραχιόλια. Αρχικά νόμιζα ούτε φορούσε και rings, αλλά μετά από ένα λεπτό διαπίστωσα ότι ήταν οπτασία. Μόλις το διαπίστωσα, αποχώρησα την τελευταία στιγμή με τη δικαιολογία «Πάω να κάνω ένα τηλεφώνημα και έρχομαι».

Η ώρα είχε πάει 21:12. Έκανα ένα τηλεφώνημα στην κυρία Νίκη, αλλά δεν την πέτυχα σπίτι (αντί να ασχοληθεί και λίγο με την κουτάλα, κάθεται και γυρνάει νυχτιάτικα). Κατόπιν, πήρα τη Δανάη και κανονίσαμε να βρεθούμε στις 1 Αυγούστου. Ώρα 21:17. Ήθελα να τηλεφωνήσω στη Σταυρούλα, αλλά έπρεπε να περιμένω μέχρι τις 21:25 (ώστε να έχει επιστρέψει σπίτι της). Κάθισα σε ένα πεζουλάκι και κοίταξα τον ουρανό με θλιμμένο βλέμμα. Η καρδιά μου κόντευε να σπάσει. Ήθελα να της μιλήσω, αλλά φοβόμουν μήπως είχε ψυχρανθεί μαζί μου. Στις 21:22 πήρα τηλέφωνο το Μάκη, για να μοιραστώ τα συναισθήματά μου. Στις 21:25 χτύπησε το ξυπνητήρι και έτσι έκλεισα το Μάκη, για να πάρω τη Σταυρούλα. Απάντηση καμία. Στις 21:27, στις 21:29 και στις 21:32 την ξαναπήρα, αλλά δεν την πέτυχα σπίτι. Αρνητικές σκέψεις έζωσαν το μυαλό μου. «Μήπως της συνέβει κάτι στο δρόμο;», «Μήπως διαισθάνεται ότι την παίρνω εγώ και δεν θέλει να μου μιλήσει;», «Μήπως άλλαξε το σταθερό της, για να με ξεφορτωθεί;», «Μήπως ξαφνικά βαρέθηκε την Αθήνα και μετακόμισε στην επαρχία;» ή «Μήπως έγινε κανένα επεισόδιο με την αστυνομία;» (τώρα, που σας γράφω έχει αποκατασταθεί πλήρως η σχέση μας). Στις 21:33 τηλεφώνησα στο στούντιο της οδού Βριλησσού 36. Η υπηρεσία μου είπε ότι «Η Σταυρούλα σχόλασε πριν από λίγο». Μετά από αυτό κατάλαβα ότι μάλλον θα βγήκε καμία βόλτα με τις φίλες της (πού το βρίσκει το κουράγιο μετά από 10 ώρες δουλειά;).
Μετά το τηλεφώνημα αυτό, πήρα ΤΑΧΙ για Κεραμεικό (αν περίμενα τη συγκοινωνία, θα γέραζα). Στις 21:39 έφτασα στην Ιερά οδό και κατέβηκα. Στις 21:40 ξαναπήρα τη Σταυρούλα στο σπίτι, αλλά τζίφος.

4ος σταθμός: Κασσάνδρας 4Β. Η υπηρεσία ήταν γένους αρσενικού (έλεος ρε παιδιά, δεν είμαι πο8σταρδέλλα).
5ος σταθμός: Κασσάνδρας 6. Η γνωστή αγενής υπηρεσία, που εξαφανίζεται σαν κομμήτης μετά το πουτανογαμήσι. Μη με ρωτάτε για την πουτάνα. Ούτε καν την πρόσεξα.
6ος σταθμός: Κασσάνδρας 3 – πάνω. Η υπηρεσία γνωστή στην πιάτσα. Αν την πετύχαινα με κανένα χρυσό βραχιόλι, μπορεί και να έμενα, γιατί ήταν αρκετά ευγενική μαζί μου. Φόρα κανένα βραχιόλι κυρία μου, με το marketing ασχολείσαι. Η πουτάνα; Για να είμαι ειλικρινής, δεν θυμάμαι.
7ος σταθμός: Κασσάνδρας 3 – κάτω. Η υπηρεσία απουσίαζε. Επόμενος.

Στις 21:45 ξαναπήρα τηλέφωνο τη Σταυρούλα, αλλά το πείραμα ήταν και πάλι ανεπιτυχές.

8ος σταθμός: Κωνσταντινουπόλεως 61. Μόλις χτύπησα το κουδούνι, μου άνοιξε η γνωστή υπηρεσία, η οποία με χαιρέτησε με ένα ενισχυμένο διευθυντικό sandwich. Κατόπιν, με οδήγησε στο κόκκινο δωμάτιο, ενημερώνοντάς με ότι δούλευε η Βαλεντίνα. Με τρεμάμενα χέρια από τη στύση και τη συναισθηματική ένταση, της έσκασα το 50άρικο και συμφωνήσαμε να καθίσουμε παρέα μετά το πουτανογαμήσι.

Β) ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ
Μόλις η υπηρεσία έκλεισε την πόρτα του δωματίου, γδύθηκα και βόλεψα τα πράγματά μου στη γνωστή μπουρδελότσαντα. Κατόπιν, έριξα ένα κατούρημα και έκανα ντους. Μόλις σκουπίστηκα με μια από τις πακεταρισμένες πετσέτες, ξάπλωσα ανάσκελλα για να ξαποστάσω. Μετά από ένα λεπτό, μπήκε στο δωμάτιο η Βαλεντίνα. Αφού είπαμε επί τροχάδην τα νέα μας (εγώ βασικά της είπα τα δικά μου), ξεκίνησε η ερωτική ιεροτελεστία, η οποία εξελίχθηκε στις ακόλουθες φάσεις:

1η φάση: «Τα κλασσικά». Μου φόρεσε το προφυλακτικό. Δεν είχε νόημα να της φορέσω του Γύπα τα εννιάμερα, γιατί ήταν λατέρνα.
2η φάση: «Πολυκαυλωτικός χορός» (εκτιμώμενη διάρκεια: 2 λεπτά). Σε αυτή τη φάση, χόρεψα βαλς με τη Βαλεντίνα κάνοντας αλλεπάλληλα ηγεμονικά και μητροπολιτικά sandwich στα τρικ-τρικ της. Φυσικά κατά τη διάρκεια του χορού, ο πούτσος μου μπαινόβγαινε ευχάριστα στο αιδοίων της. Εκείνη τη στιγμή φαντασιωνόμουν ότι εγώ ήμουν ένας ολυμπιονίκης από το Μπαγκλαντές, που κατατρόπωσα την Αγγλία στο άθλημα της άρσης βαρών και για αυτό το λόγω η Βασίλισσα της Αγγλίας ήθελε να με τιμήσει προσωπικά. Έτσι λοιπόν, έβγαλε το καπέλο και τα γάντια της και μου επέτρεψε να της φιλάω τα χεράκια για 5 λεπτά, χουφτώνοντας τα πανάκριβα κοσμήματά της. Η φαντασίωση αυτή έπιασε τόπο. Πολύ σύντομα έχυσα στα όρθια μέσα στο μουνί της. Έχω να απολαύσω τέτοιο καλό σεξ τουλάχιστον 1 χρόνο (η μετανάστευση στην Αγγλία μου έχει προκαλέσει κατάθλιψη και έχει ρίξει τις επιδόσεις μου στο κρεβάτι).
3η φάση: «Αποχαιρετισμός». Μόλις επήλθε η εκσπερμάτωση, αφαίρεσα προσεκτικά το προφυλακτικό από τον πούτσο μου και το πέταξα στα σκουπίδια. Κατόπιν, καθάρισα την ευαίσθητη περιοχή με ένα πουτανομάντηλο. Η Βαλεντίνα, ντύθηκε, με χαιρέτησε και αποχώρησε από το δωμάτιο του έρωτα. Εγώ με τη σειρά μου ντύθηκα, βόλεψα τα πράγματά μου και εγκατέλειψα το κόκκινο δωμάτιο.

Γ) ΠΑΡΕΑ ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΗΡΕΣΙΑ
Μόλις βγήκα από το δωμάτιο, τράκαρα την υπηρεσία και πήγαμε παρέα στο σαλόνι για κουβεντούλα και χούφτωμα. Της έδωσα την αφροδισιακή τσάντα και συγκινήθηκε απίστευτα. Ωστόσο, η τσάντα αυτή είναι μεγάλη μούφα (δεν προκάλεσε ακόρεστη όρεξη για σεξ στην υπηρεσία, όπως ισχυρίστηκαν τα Χρυσά Μαλλιά). Καθίσαμε συνολικά 15 λεπτά με το ρολόι. Συζητήσαμε τα νέα μου από την Αγγλία (επαγγελματικά, ερωτικά, καθημερινότητα). Φυσικά η συζήτηση διανθίστηκε από μπόλικα μητροπολιτικά sandwich στα ριγκάκια της. Στις 22:20 χαιρέτησα την υπηρεσία με διευθυντικό sandwich και αποχώρησα από το στούντιο κατευχαριστημένος.

Στις 22:21 πήρα για τελευταία φορά τη Σταυρούλα στο σταθερό, αλλά και πάλι δεν τη βρήκα.

Α) ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΣΤΟΥΝΤΙΟΤΣΑΡΚΑΣ
Αχ Παναγίτσα μου. Την αγαπάω τόσο πολύ τη Σταυρούλα. Είμαι στην Αγγλία, τη σκέφτομαι και δεν μπορώ να συγκρατήσω τα δάκρυά μου. Ελπίζω να με συγχωρέσει για την αρχική δυσπιστία μου. Συγνώμη. Πάω να πάρω χαρτομάντηλο να σκουπίσω τα μάτια μου. Λοιπόν, ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Στις 15/06/2012 στις 10:28 ξεκίνησα από το σπίτι μου με προορισμό την περιοχή της Βριλησσού, κουβαλώντας όπως πάντα, την πράσινη συνεδριακή μου τσάντα με του Γύπα τα εννιάμερα. Μισό λεπτό να σκουπίσω τον υπολογιστή, γιατί πέσαν δάκρυα στο πληκτρολόγιο. Ο σκοπός της στουντιότσαρκας ήταν να χαιρετήσω την καρδουλίτσα μου πριν αναχωρήσω για το Ηνωμένο Βασίλειο. Πέρασα από την πλατεία Κυψέλης και διαπίστωσα ότι η ζητιάνα ήταν απούσα. Έτσι λοιπόν, κατευθύνθηκα προς την Ευελπίδων για να πάρω το 224. Στις 10:41, καθώς βάδιζα κατά μήκος της οδού Σκοπέλου, πήρα τηλέφωνο στο στούντιο της οδού Βριλησσού 36. Ωστόσο, η υπηρεσία με ενημέρωσε ότι η Σταυρούλα δούλευε εκτάκτως στο διπλανό στούντιο (Βριλησσού 36Α). Πήρα το 11880 και το 11888 για να μου δώσουν το τηλέφωνο, αλλά δυστυχώς δεν υπήρχε κάποια σχετική καταχώρηση στον τηλεφωνικό κατάλογο. Έτσι λοιπόν, συνέχισα φυσιολογικά τη διαδρομή μου με προορισμό το στούντιο της οδού Βριλησσού 36Α.
Στο 224, αν και υπήρχαν α-καπέλο, δεν είχα διάθεση για παιχνίδι. Σκεφτόμουν τη Σταυρούλα και τα μάτια μου βούρκωναν. Παναγίτσα μου. Σε παρακαλώ πάρα πολύ να έχεις καλά τη Σταυρουλίτσα μου. Ελπίζω να με αγαπάει για πάντα και να μου γυρίσει ποτέ την πλάτη. Το ξέρω ότι έχω περίεργα γούστα, αλλά και εγώ άνθρωπος είμαι και έχω δικαίωμα στην αγάπη. Στις 10:57 έφτασα στην περιοχή της Βριλησσού. Αν και ο τελικός προορισμός ήταν εξαρχής γνωστός, είπα να δω και κανένα άλλο στούντιο για να έβλεπα τι τσατσάδες κυκλοφορούσαν.

1ος σταθμός: Βριλησσού 60 (κάτω). Η τσατσά φαινόταν ηλικίας γύρω στα 70, φορούσε γαλάζια φούστα και πολυφλεκτικά ντριν-ντριν. Ωστόσο, η εργαζόμενη κοπέλα ήταν απούσα (δεν είχε προσέλθει ακόμα). Για αυτό το λόγω η τσατσά με έδιωξε.
2ος σταθμός: Βριλησσού 46. Και εδώ η κατάσταση παρόμοια. Προφανώς λόγω των προεκλογικών συγκενττρώσεων, ήταν αδύνατο στις πουτάνες να προσέλθουν στην ώρα τους. Η τσατσά εδώ δεν μου έκανε κάποιο ιδιαίτερο κλικ.

Στις 11:02 πήρα τηλέφωνο την κυρία Νίκη. Η στιχομυθία, που ακολούθησε, ήταν η εξής:

ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Εμπρός; Ποιος είναι;
ΤΑΚΜΑΝ: Ο Δημήτρης είμαι. Είπα να σε πάρω μια τελευταία φορά από Ελληνικό έδαφος, γιατί στις 18 Ιουνίου ώρα 14:50 φεύγω ξανά για Αγγλία.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Ευχαριστώ, ευχαριστώ.
ΤΑΚΜΑΝ: Πώς και δεν πήγες ακόμα με τα παιδιά σου στο εξοχικό; Μήπως δεν κατάφερες να φύγεις εξαιτίας μηχανικής βλάβης του αεροσκάφους; Ντιν. Μπορείτε να δέσετε και να λύσετε τις ζώνες σας με αυτό τον τρόπο. Σε περίπτωση αποσυμπίεσης, μάσκες οξυγόνου θα πέσουν αυτόματα πάνω από το κάθισμά σας. Μόλις πέσουν τις φοράτε και συνεχίζετε να αναπνέετε κανονικά.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: (γέλιο).
ΤΑΚΜΑΝ: Πλάκα κάνω. Επειδή έχω ωροσκόπο καρκίνο και έχω ένστικτο, καταλαβαίνω ότι τη Δευτέρα που σε πήρα τηλέφωνο, δεν μπορούσες να μου μιλήσεις. Έτσι δεν είναι;
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Στο σπίτι είναι συνέχεια τα παιδιά και τα εγγόνια μου. Όταν με πήρες τη Δευτέρα τηλέφωνο, με ρώτησε ο εγγονός μου «Ποιος είναι αυτός γιαγιούλα;» και δεν ήξερα τι να του πώ.
ΤΑΚΜΑΝ: Τέλος πάντων. Τώρα που δεν υπάρχει πλέον έχθρα ανάμεσά μας, σε παίρνω όποτε θέλω.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: (πέρασε ένα μηχανάκι εκείνη την ώρα και δεν άκουσα τίποτα).
ΤΑΚΜΑΝ: Sorry?
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: (μορφασμός Γύπα).
ΤΑΚΜΑΝ: Τέλος πάντων. Εγώ στην Αθήνα αναμένω να ξανάρθω στις 19 Ιουλίου. Όταν ξανάρθω θα σε πάρω τηλέφωνο και αν είσαι μόνη σου, έρχομαι σπίτι σου να τα πούμε.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: (μορφασμός Γύπα).
ΤΑΚΜΑΝ: Αυτά. Σύγχωρεσέ με, που σε ενόχλησα. Θα τα πούμε.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Γεια σου.

Αχ θεέ μου. Η κυρία Νίκη, που γνώρισα το 2011 απέχει πολλά έτη φωτός από αυτή, που γνωρίζω τώρα. Πώς άλλαξε έτσι αυτή η γυναίκα; Δεν μπορεί να το συλλάβει ο νους μου.
Λοιπόν, συνεχίζω.

3ος σταθμός: Βριλησσού 36Α. Βαρέθηκα να περιπλανιέμαι άσκοπα και αποφάσισα να πάω κατευθείαν στο απάνεμο λιμάνι της Σταυρουλίτσας μου. Μόλις χτύπησα το κουδούνι, μου άνοιξε η Σταυρουλίτσα. Αφού αγκαλιαστήκαμε, με οδήγησε κατευθείαν στο κόκκινο δωμάτιο λέγοντάς μου «Η Μέλανι είναι». Εγώ φυσικά, επειδή αγαπάω τη Σταυρούλα σαν τρελός, της έσκασα το 50άρικο, τη χούφτωσα στα βραχιολάκια και την παρακάλεσα σχεδόν κλαίγοντας να τα πούμε στο σαλονάκι, μετά το πουτανογαμήσι.

Β) ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ
Μόλις η καρδουλίτσα μου έκλεισε την πόρτα του δωματίου, γδύθηκα, βόλεψα τα πράγματά μου και έβαλα του Γύπα τα εννιάμερα σε περίοπτη θέση. Κατόπιν, ξάπλωσα ανάσκελλα και περίμενα τη Μέλανι. Η Μέλανι είναι (ξανθιά, μελαχρινή, θα σας γελάσω, στη Σταυρούλα είχα το νου μου) ψιλή, λεπτή και η φάτσα της εκπέμπει θετική ενέργεια. Ηλικιακά την κόβω στο age group 20-25 years old. Εθνικότητα; Ξέχασα να ρωτήσω. Αφού για άλλο πρόσωπο ήρθα.
Μετά από 2 λεπτά ήρθε η Μέλανι. Τα χέρια της ήταν κοσμημένα από τα γρι-γρι της καρδουλίτσας μου. Αφού είπαμε τις κλασσικές μαλακίες (ρε Γιοντέ με έπιασε κρίση βλακείας, χτύπα με λίγο στην πλάτη να συνέλθω), ξεκίνησε η ερωτική ιεροτελεστία, η οποία εξελίχθηκε στις κάτωθι φάσεις:

1η φάση: «Τα κλασσικά». Μου φόρεσε το προφυλακτικό και της φόρεσα του Γύπα τα εννιάμερα.
2η φάση: «Κλασσική πίπα με ανατολίτικες πινελιές» (εκτιμώμενη διάρκεια: 2-3 λεπτά). Στη φάση αυτή καθόμουν σε στάση γιόγκα και η Μελάνι μου έπαιρνε την κλασσική πίπα (με προφυλακτικό). Η αιτία, που καθόμουν σε αυτή τη στάση, ήταν γιατί φαντασιωνόμουν ότι ήμουν ένας Ινδός με σαρίκι και αγριόφατσα και έκανα bic-bic στα πολυδιαθλαστικά ριγκάκια της Σταυρούλας στο λεωφορείο 224 (ως γνωστό η γιόγκα είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τους πολιτισμούς αυτούς). Μισό λεπτό λίγο, break. Ρε Τρ δεν μπορώ άλλο. Γελάω σαν κορνούτος. Πλάκα δεν έχουν τα αστεία μου; Συγνώμη, παρεκτράπηκα. Συνεχίζω. Κατά τη διάρκεια της φάσης αυτής, η Μέλανι κρατούσε τον πούτσο μου με το αριστερό της χέρι για να μου πάρει πίπα (πίπα χωρίς χέρι είναι σα να λέμε ποδήλατο χωρίς ρόδες, αν κάποια πουτάνα το καταφέρει πρέπει να πάει να δουλέψει σε τσίρκο) και το δεξί της χέρι (ήταν αυτό με τα περισσότερα γρι-γρι) το μπαλαμούτιαζα με τη γνωστή μανία. Ωστόσο, εξαιτίας της πολύ συχνής εκσπερμάτωσης κατά το τρέχον διάστημα, μου ήταν αδύνατο να καταφέρω να χύσω στο στόμα της. Α ξέχασα να σας πώ κάτι σημαντικό. Κατά τη διάρκεια της πίπας, η Μέλανι επαινούσε το μέγεθος του οργάνου μου (το κάνει και σε εσάς;).
3η φάση: «Μπρούμυτη εκσπερμάτωση» (estimated duration: 25-35 second). Δεν ήμουν και σε πολύ καλή ψυχολογική κατάσταση εκείνη τη μέρα. Διαρκώς αναρωτιόμουν αν η Σταυρούλα πέρασε καλά μαζί μου στο σπίτι την Πέμπτη, αν θα με ξαναδεχτεί, αν θα με προδώσει αργότερα ή αν η αγάπη μας θα μείνει αλλώβητη στο πέρασμα των αιώνων. Η εναλλακτική της αγελάδας δεν υφίσταται πλέον, η κυρία Νίκη είναι ένα κάθαρμα και απορώ με τον εαυτό μου, γιατί την παίρνω από πίσω. Η Άρτεμις αποτελεί ένα μυστήριο τρένο. Αν χάσω και τη Σταυρούλα, είναι σαν να μου κάνει το σύμπαν «Ροά ματ». Για αυτό το λόγω, έχω γατζωθεί πάνω της. Το ξέρω ότι αυτά είναι άσχετα με το πουτανογαμήσι, αλλά αισθάνομαι έντονα την ανάγκη να εκφράζω τα συναισθήματά μου. Λοιπόν, συνεχίζω. Σε αυτή τη φάση, ξάπλωσα μπρούμυτα και άρχισα να τρίβω τον πούτσο μου με πάθος στο σεντόνι. Η κάθετη αντίδραση του δαπέδου, η καλοκαιρία και το positive attitude της Μέλανι (προσπαθούσε να με φτιάξει, καθώς της έκανα sandwich στα ριγκάκια της) έβαλαν το λιθαράκι τους, ώστε η πολυπόθητη εκσπερμάτωση να επέλθει ακαριαία. Από την υπερένταση έφυγε το προφυλακτικό και τα σπερματοζωάριά μου χύθηκαν στο σεντόνι.
4η φάση: «Αποχαιρετισμός». Μετά την ολοκλήρωση της ερωτικής πράξης, καθάρισα το σεντονάκι με ένα πουτανομάντηλο, για να απαλύνω λίγο το λεκέ. Κατόπιν, έβγαλα άλλο ένα υγρό μαντηλάκι Wet Hankies και καθάρισα την επίμαχη περιοχή του σώματος. Η Μέλανι ντύθηκε, με χαιρέτησε και αποχώρησε από το δωμάτιο. Εγώ ετοιμάστηκα, χτενίστηκα, έπλυνα τα χέρια μου με κρεμοσάπουνο και αποχώρησα από το δωμάτιο του έρωτα.

Γ) ΠΑΡΕΑ ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΗΡΕΣΙΑ
Βγαίνοντας από το δωμάτιο, αντίκρυσα τη Σταυρούλα, η οποία με οδήγησε στο κεντρικό σαλονάκι. Αφού αποχαιρέτησε έναν άλλο πελάτη και άλλαξε τα σεντόνια, κάθισε δίπλα μου για παρέα για 7-8 λεπτά. Επειδή ο χώρος της είναι το στούντιο της οδού Βριλησσού 36 και στο 36Α δεν αισθανόταν πολύ άνετα (φοβόταν μήπως υπήρχαν κάμερες στο σαλόνι και ο νταβατζής της ζητούσε το λόγο), τα χαδάκια ήταν πολύ πιο ήπια και η ίδια ήταν σφιγμένη. Την ευχαρίστησα για το γεγονός ότι με δέχτηκε σπίτι της την Πέμπτη και της μίλησα για τα σχέδιά μου κατά το προσεχές διάστημα. Επιπλέον της υποσχέθηκα ότι θα ξανάρθω Ελλάδα όσο πιο σύντομα μπορέσω για να την ξαναδώ. Στο τέλος τη χαιρέτησα με διευθυντικό sandwich, έκανα 6-7 φορές το σταυρό μου και της είπα «Η Παναγίτσα να σε έχει καλά.Σε αγαπάω». Κατόπιν, αποχώρησα από το κτίριο.

ΥΓΣ: Είναι δικαιολογημένοι οι φόβοι μου. Εδώ ο Ιούδας πρόδωσε το Χριστό για 30 αργύρια (και ας ήταν μαθητής του).

Α) ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΣΤΟΥΝΤΙΟΤΣΑΡΚΑΣ
Στις 09/06/2012 στις 11:35 ξεκίνησα από το σπίτι μου με προορισμό το στούντιο της οδού Βριλησσού 36, κουβαλώντας όπως πάντα, την πράσινη συνεδριακή μου τσάντα με του Γύπα τα εννιάμερα. Στις 11:45 είδα έξω από το κιματζίδικο τη γνωστή 97άχρονη ζητιάνα να κάθεται στα σκαλιά και να ζητάει ελεημοσύνη. Δυστυχώς όμως, μιλούσε με μια κυρία. Περίμενα 10 λεπτά και αυτή η μαλακισμένη δεν έλεγε να ξεκολλήσει (τι σκατά λέγανε;). Όταν έχασα την υπομονή μου, πέρασα δίπλα από τη ζητιάνα, της άφησα 50 λεπτά και αυτή αντί να με ευχαριστήσει, μου είπε «Πήγαινε τώρα. Έχω σοβαρή συζήτηση» (όταν τη συμφέρει ακούει, όταν δεν τη συμφέρει το παίζει κουφή, ασχολίαστο).
Στις 11:57 περπατώντας κατά μήκος της οδού Σκοπέλου, πήρα τηλέφωνο τη Σταυρούλα. Η στιχομυθία, που ακολούθησε, ήταν η εξής:

ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Στούντιο παρακαλώ, λέγεται.
ΤΑΚΜΑΝ: Σταυρούλα εσύ είσαι;
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Εγώ είμαι αγάπη μου.
ΤΑΚΜΑΝ: Δεν πιστεύω να σε πήρα σε ακατάλληλη στιγμή. Το λέω, γιατί άργησες να το σηκώσεις.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Όχι αγάπη μου. Απλά ήμουν στο σαλόνι με κάτι πελάτες.
ΤΑΚΜΑΝ: Κατάλαβα. Σε πήρα να σου πώ ότι σε λίγη ώρα θα είμαι εκεί. Θα έρθω να σε απολαύσω.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Έλα. Σε περιμένω.
ΤΑΚΜΑΝ: Έγινε. Θα τα πούμε από κοντά.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Τα λέμε.

Στις 12:07 έφτασα στα δικαστήρια Ευελπίδων και περίμενα το 224. Στη στάση κάθισε δίπλα μου μια α-καπέλο ηλικίας γύρω στα 70, με μαύρη μπλούζα, μαύρο παντελόνι και ένα χρυσό γρι-γρι. Αμέσως γνωριστήκαμε και συζητήσαμε για τον επερχόμενο καύσωνα, για τις εκλογές και για το ξύλο, που έριξε ο Κασσιδιάρης στη Λιάνα Κανέλη. Η κουβέντα διήρκησε 5 λεπτά (μέχρι να έρθει το λεωφορείο). Ωστόσο, δεν το κατατάσσω στην ερωτική μου ατζέντα. Από τη μια το ριγκάκι της δεν ήταν ιδιαίτερα πολυδιαθλαστικό (ήταν μια απλή βέρα) και από την άλλη είχα την αγωνία, αν η Σταυρούλα θα κατάφερνε να με δει. Εξαιτίας της αγωνίας είχα φοβερή ταχυπαλμία και καταθλιπτική διάθεση (επειδή δεν έχω τις εναλλακτικές λύσεις της αγελάδας και της κυρίας Νίκης, κάθε φορά που βρισκόμαστε, με πιάνει ένας αδικαιολόγητος φόβος μήπως τσακωθούμε ή μήπως μου φερθεί ψυχρά).
Στις 12:27 έφτασα έξω από το στούντιο της οδού Βριλησσού 36 και έκλεισα το κινητό μου. Κατόπιν, χτύπησα το κουδούνι. Αμέσως μου άνοιξε η Σταυρούλα και αγκαλιαστήκαμε. Αρχικά μου είπε κάποια προσωπικά της νέα (επειδή την καρδουλίτσα μου την αγαπάω σαν εικόνισμα, δεν τα δημοσιεύω όλα τα προσωπικά της, για την κυρά Νίκη στον πούτσο μου). Κατόπιν, με οδήγησε στο δώματιό της (στο κρεβάτι που κοιμάται) και μου σύστησε την Αντριάννα. Εννοείται φυσικά ότι της είπα το μεγάλο «Ναι». Έτσι λοιπόν, της έσκασα το 50άρικο. Μετά την ολοκλήρωση της οικονομικής συναλλαγής, της έκανα μητροπολιτικά sandwich για 2 λεπτά, την αποκαλούσα «Καρδουλίτσα μου γλυκιά» και σχεδόν έκλαιγα από την αγάπη και από τη συγκίνηση. Κατόπιν, έκλεισε την πόρτα του δωματίου και ανανεώσαμε το ραντεβού μας για μετά το πουτανογαμήσι.

Β) ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ
Αφού η Σταυρούλα έκλεισε την πόρτα του δωματίου, γδύθηκα, βόλεψα τα πράγματά μου και έβγαλα από την μπουρδελότσαντα του Γύπα τα εννιάμερα. Α ξέχασα να σας κάνω περιγραφή. Η Αντριάννα είναι ψιλή, μελαχρινή και φοράει κάτι ψεύτικα ντριν-ντριν. Ηλικιακά την κόβω 19-20. Εθνικότητα, ξέχασα να ρωτήσω.
Η αναμονή διήρκησε 1-2 λεπτά. Μόλις ήρθε η Αντριάννα (και αφού είπαμε τις κλασσικές μαλακίες), ξεκίνησε η ερωτική ιεροτελεστία, η οποία εξελίχθηκε στις ακόλουθες φάσεις:
1η φάση: «Τα κλασσικά». Μου φόρεσε το προφυλακτικό. Δεν της φόρεσα του Γύπα τα εννιάμερα, γιατί τα χέρια της ήταν κοσμημένα από μια πληθώρα ντριν-ντριν.
2η φάση: «Πολυδιαθλαστικός χορός» (εκτιμώμενη διάρκεια: 2 λεπτά). Στη φάση αυτή χόρεψα με την Αντριάννα Αργεντίνικο ταγκό. Φυσικά εννοείται ότι κατά τη διάρκεια του χορού, ο πούτσος μου έτριβε ευχάριστα το αιδοίων της. Επιπλέον της κράταγα τα χέρια με απίστευτη μανία. Η φαντασίωσή μου ήταν ότι ήμουν ένας βρωμιάρης Πακιστανός, που χτύπησα το κουδούνι στο συγκεκριμένο στούντιο και έφαγα πόρτα από τη Σταυρούλα, η οποία με πήρε από το χέρι και με πέταξε έξω στο δρόμο. Αν και η φαντασίωση ήταν αρκετά πικάντικη, η στύση μου ήταν υποτονική, γιατί μου ήταν αδύνατο να φτιαχτώ βλέποντας μια τόσο νέα γυναίκα.
3η φάση: «Μπρούμυτη εκσπερμάτωση» (εκτιμώμενη διάρκεια: 20 δευτερόλεπτα). Επειδή βιαζόμουν να απολαύσω τη στοργή και τα χάδια της Σταυρούλας, αποφάσισα να χρησιμοποιήσω την ταχεία μέθοδο του αυνανισμού (αξίζει να αναφερθεί ότι η Αντριάννα σε αντίθεση με την άγνωστη Ρομούνα, είχε απίστευτη ζωντάνια και διάθεση να με ικανοποιήσει). Έτσι λοιπόν, ξάπλωσα μπρούμυτα, μπαλαμούτιασα τα τρικ-τρικ της Αντριάννας και αυνανίστηκα με το γνωστό τρόπο. Το αποτέλεσμα επήλθε ακαριαία. Το προφυλακτικό γέμισε με 1.000.000.000.000 σπερματοζωάρια, μερικά εκ των οποίων λέκιασαν το σεντόνι, που πριν από λίγο κοιμόταν η Σταυρούλα.
4η φάση: «Αποχιρετισμός». Αφού πέταξα στα σκουπίδια το χρησιμοποιημένο προφυλακτικό, πήρα αμέσως ένα πουτανομάντηλο και καθάρισα όσο μπορούσα το λεκέ. Η Αντριάννα μου είπε «Μην ανησυχείς. Η Σταυρούλα θα αλλάξει το σεντόνι». Εγώ εκείνη τη στιγμή ήθελα να ανοίξει η γη να με καταπιεί. Σκεφτόμουν ότι θα μπορούσε η Σταυρούλα να θυμώσει μαζί μου και να μου κόψει την καλημέρα (δεν αντέχω άλλα χαστούκια από τη ζωή μου, νομίζω ότι το 2012 σε επίπεδο σχέσεων έφαγα αρκετά). Κατόπιν πήρα και ένα στεγνό χαρτομάντηλο και καθάρισα συμπληρωματικά. Τέλος πήρα άλλο ένα πουτανομάντηλο, για να καθαρίσω την ευαίσθητη περιοχή. Μετά από όλα αυτά (και αφού επαίνεσα την Αντριάννα για την καλή της διάθεση), η Αντριάννα ντύθηκε, με χαιρέτησε και αποχώρησε από το κόκκινο δωμάτιο. Εγώ με τη σειρά μου ετοιμάστηκα, χτενίστηκα, έπλυνα τα χέρια μου με κρεμοσάπουνο και αποχώρησα από το δωμάτιο της Σταυρούλας.

Γ) ΠΑΡΕΑ ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΗΡΕΣΙΑ
Βγαίνοντας από το δωμάτιο, τράκαρα τη Σταυρουλίτσα. Αμέσως πήγαμε παρέα στο σαλόνι για να τα πούμε με την ησυχία μας. Η συζήτηση διήρκησε 55 λεπτά. Συζητήσαμε από μπούρδες (της ανέπτυξα την θεωρία των μορφασμών Γύπα) μέχρι και πολύ σοβαρά θέματα (πολιτική επικαιρότητα). Επιπλέον κανονίσαμε να βρεθούμε σπίτι της στις 14/06/2012 στις 19:00. Αξίζει να σημειωθεί ότι η συζήτηση διανθίστηκε από αλεπάλληλα μητροπολιτικά sandwich, από φιλάκια στα βυζιά και από ανταλλαγή στοργικών βλεμμάτων. Στις 13:40 χαιρέτησα τη Σταυρούλα με αγκαλίτσα και διευθυντικό sandwich και αποχώρησα από το κτίριο.

Α) ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΣΤΟΥΝΤΙΟΤΣΑΡΚΑΣ
Στις 05/06/2012 στις 18:37 ξεκίνησα από το σπίτι μου με προορισμό την Καλλιθέα, κουβαλώντας όπως πάντα, την κλασσική μπουρδελότσαντα με του Γύπα τα εννιάμερα. Στις 18:45 πήρα διαδοχικά τηλέφωνο τον Wapei και τον Γύπα και γελούσαμε σαν κορνούτοι. Κατόπιν, πήρα το τρόλεϊ 2 και κατέβηκα στην πλατεία Κλαυθμώνος. Αξίζει να αναφερθεί ότι κατά τη διάρκεια της διαδρομής, έκανα μπόλικο οφθαλμόλουτρο. Από εκεί πήρα το τρόλεϊ 5 και κατέβηκα στην πρώτη στάση της οδού Θησέως. Από τη στάση Σύνταγμα ανέβηκε μια πολυδιαθλαστική α-καπέλο με Πάρκινσον. Η παραπάνω α-καπέλο φαινόταν ηλικίας 75-80 και φορούσε φούστα, έντονο κόκκινο κραγιόν και ένα χρυσό ριγκάκι, το οποίο προκαλούσε διπλασιασμό του μήκους στύσης ενός φυσιολογικού άντρα. Δυστυχώς αυτή κάθισε δίπλα σε μια κοπέλα (όχι μόνο κάθισε, αλλά της μίλαγε και της έκανε σταμπ, είμαι σίγουρος ότι η κοπέλα αυτή θα έγινε λεσβία μετά από τη διαδρομή αυτή). Η γριά αυτή χρειάστηκε βοήθεια στην απόβιβασή της. Τύχη βουνό. Κατεβήκαμε στην ίδια στάση. Εννοείται φυσικά ότι της έδωσα το χέρι μου για να τη βοηθήσω να κατέβει. Η απάντησή της ήταν «Σε ευχαριστώ αγόρι μου, η ώρα η καλή». Το γεγονός αυτό αύξησε επικίνδυνα την ερωτική μου επιθυμία.
1ος σταθμός: Θησέως 35. Εδώ η τσατσά ήταν πολύ νέα σε ηλικία, φορούσε παντελόνι και δεν υπήρχαν γρι-γρι να κοσμούν τα χέρια της. Η πουτάνα; Για να είμαι ειλικρινής, δεν την πρόσεξα. Έστριψα αλά Γαλλικά, απαγγέλοντας το γνωστό ποίημα «Πάω να δω και κανένα άλλο κοντινό και άμα είναι έρχομαι».
2ος σταθμός: Θησέως 79. Εδώ η τσατσά μου είπε «Δεν ήρθε ακόμα η κοπέλα» και μου έκλεισε την πόρτα στα μούτρα.
3ος σταθμός: Θησέως 40. Εδώ η τσατσά φαινόταν ηλικίας γύρω στα 60, ήταν χοντρή, φορούσε παντελόνι και δυστυχώς δεν φορούσε καθόλου τρικ-τρικ. Εκείνη την ώρα εργάζονταν 3 κοπέλες, οι οποίες ήταν τίγκα στα πολυδιαθλαστικά ντριν-ντριν. Ωστόσο, επειδή εμένα το πάθος μου είναι τα α-καπέλο, αποχώρησα με την κλασσική δικαιολογία.
Κατόπιν, πήρα τηλέφωνο το Γιοντώ και από την κρίση ηλιθιότητας πνίγηκα. Ύστερα πήρα το τρόλεϊ 5 και κατέβηκα στη στάση Ιζόλα. Η διαδρομή αυτή δεν ήταν κατάλληλη για φλερτ, γιατί δεν υπήρχε καμία επιβάτισσα ηλικίας άνω των 60.
4ος σταθμός: Θησέως 365. Εδώ η υπηρεσία φαινόταν ηλικίας γύρω στα 65, φορούσε παντελόνι και 2-3 πολυφυλετικά ριγκάκια. Ωστόσο, ήταν υπερβολικά παχύσαρκη (προφανώς δεν έχει τα φράγκα να κάνει εγχείριση αφαίρεσης του κοιλιακού λίπους). Η εργαζόμενη κοπέλα ήταν η Στεφανία. Αν και η τσατσά φορούσε ντριν-ντριν, η υπερβολική συσσώρευση λίπους στην κοιλιά της εμπόδιζε την ανόρθωση του πέους μου. Φυσικά ξενέρωσα και έφυγα.
Στις 20:50 πήρα τηλέφωνο την κυρία Νίκη και μιλήσαμε 2-3 λεπτά. Το γεγονός ότι δεν μου ζήτησε συγνώμη για την ανάρμοστη συμπεριφορά της κατά το παρελθόν και ότι άρχισε να μου λέει κάτι δικαιολογίες των οπισθίων, που ακόμα και ένα παιδί της Α Δημοτικού δεν θα τις πίστευε, με έκανε να θυμώσω πολύ μαζί της. Αυτό είναι άσχετο με την τσάρκα.
Φυσικά μετά από όλα αυτά που είδα, αποφάσισα να πάω στην Κωνσταντινουπόλεως 61 στο απάνεμο λιμάνι της Βουλγάρας τσατσάς (ρε δεν μπορώ, γελάω σαν κορνούτος). Έτσι λοιπόν, πήρα το λεωφορείο Α1, τον ΗΣΑΠ και τη γραμμή 3 του μετρό και στις 21:25 έφτασα στη στάση «Κεραμεικός».
Μόλις χτύπησα το κουδούνι στο στούντιο της οδού Κωνσταντινουπόλεως 61, μου άνοιξε η Βουλγάρα τσατσά, με φίλησε, με αγκάλιασε και με χαιρέτησε με διευθυντικό sandwich. Κατόπιν, με ενημέρωσε ότι δούλευε η Βαλεντίνα και με οδήγησε στο κόκκινο δωμάτιο. Εκεί έγινε η κάτωθι στιχομυθία:

ΤΑΚΜΑΝ: Δώς μου λίγο το χεράκι σου (ακολούθησε μητροπολητικό sandwich), εγώ για σένα έρχομαι. Ξέρεις πόσο πολύ σε αγαπάω (εκείνη τη στιγμή έκανα τα ριγκάκια της γυαλόχαρτο).
ΤΣΑΤΣΑ: Το ξέρω αγάπη μου.
ΤΑΚΜΑΝ: Τι έγινε εκείνο το δαχτυλίδι, που σου αγόρασα; Σου αρέσει; Το φοράς καθόλου; (εκείνη τη στιγμή τη γαργαλούσα με τον πούτσο μου στο μουνί της και γενικώς την είχα στριμώξει άγρια).
ΤΣΑΤΣΑ: Ωχ, ωχ, ωχ (κόντευα να τη βιάσω). Επειδή μου μαύρισε το δάχτυλο, δεν το φοράω.
ΤΑΚΜΑΝ: Α κατάλαβα. Κρίμα (ακολούθησε μητροπολητικό sandwich).
ΤΣΑΤΣΑ: Για πες μου τώρα κανένα νέο.
ΤΑΚΜΑΝ: Έδωσα εξετάσεις, είμαι Αθήνα από τις 31 Μαϊου και θα μείνω Αθήνα μέχρι τις 25 Ιουνίου. Ακόμα δεν έχει βγει κανένα μάθημα.
ΤΣΑΤΣΑ: Ωραία. Πού σου αρέσει καλύτερα; Εδώ ή στην Αγγλία;
ΤΑΚΜΑΝ: Φροντίζω από κάθε μέρος να παίρνω τα καλά του. Στην Αθήνα απολαμβάνω τσάρκες, βόλτες με φίλους και γενικώς «το διασκεδάζω». Στην Αγγλία μου αρέσει πολύ η φύση, αλλά τίποτα παραπάνω.
ΤΣΑΤΣΑ: Μπράβο.
ΤΑΚΜΑΝ: Να σε παρακαλέσω κάτι (εκείνη τη στιγμή τα χέρια μου έτρεμαν από την ένταση και τα ριγκάκια της τσατσάς τα γέμισα με ιδρωτίλα); Θέλω κάποια μέρα να βρεθούμε σπίτι σου, να τα πούμε με την ησυχία μας. Σε παρακαλώ πάρα πολύ (εκείνη τη στιγμή σχεδόν έκλαιγα).
ΤΣΑΤΣΑ: Δεν γίνεται αγάπη μου.
ΤΑΚΜΑΝ: Γιατί καρδούλα μου γλυκιά;
ΤΣΑΤΣΑ: Γιατί δουλεύω καθημερινά από τις 17:00 μέχρι τις 05:00 και στο σπίτι μου όλη την ώρα κοιμάμαι.
ΤΑΚΜΑΝ: Κατάλαβα (στενοχωρημένος). Θα έρθεις τουλάχιστον Αγγλία το Σεπτέμβρη;
ΤΣΑΤΣΑ: Θα έρθω αγαπούλα μου.
ΤΑΚΜΑΝ: Ωραία. Αφού τελειώσω με τη Βαλεντίνα, σε θέλω στο σαλόνι να το συζητήσουμε εκτενέστερα.
ΤΣΑΤΣΑ: Έγινε. Στην Αγγλία πώς ήταν ο καιρός τώρα που πήγες;
ΤΑΚΜΑΝ: Στις αρχές Μαϊου στο Southampton είχε 11 βαθμούς και έβαζα καλοριφέρ. Τώρα που πήγα ήταν πολύ ωραία. Είχε 25 βαθμούς, αλλά τους ένιωθες 30.
ΤΣΑΤΣΑ: Στην Αθήνα πού μένεις;
ΤΑΚΜΑΝ: Στην Κυψέλη με τους γονείς μου. Στην Αγγλία είμαι ανεξάρτητος (εκείνη τη στιγμή την αγκάλιαζα, της αφαιρούσα όλη τη σκουριά από τα χρυσαφικά, τη γαργάλαγα με τον πούτσο μου και κόντευα να τη ρίξω κάτω).
ΤΣΑΤΣΑ: Σιγά καλέ. Θα με ρίξεις (γέλιο). Τώρα θα χουφτώσεις τη Βαλεντίνα, έγινε;
ΤΑΚΜΑΝ: ΟΚ.

Μετά από αυτό το διάλογο, έσκασα στην τσατσά το 50άρικο με τρεμάμενα χέρια, κάνοντας ένα ακόμα σταμπ στο βραχιολάκι της (ρε Γιοντέ, δεν μπορώ, γελάω σαν ηλίθιος). Κατόπιν, η τσατσά μου είπε «Κάνε ντους πρώτα» και έκλεισε την πόρτα του δωματίου (προφανώς θα φοβήθηκε μήπως τη βιάσω).

Β) ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ
Μόλις η τσατσά έκλεισε την πόρτα, γδύθηκα, βόλεψα τα πράγματά μου και έβγαλα από την μπουρδελότσαντα του Γύπα τα εννιάμερα. Κατόπιν έκανα ένα γρήγορο ντους και σκουπίστηκα με την φρεσκοπλυμμένη πετσέτα (η οποία ήταν πακεταρισμένη σε σακούλα). Μετά ξάπλωσα ανάσκελλα και περίμενα τη Βαλεντίνα.
Η αναμονή διήρκησε 1 λεπτό. Μόλις ήρθε η Βαλεντίνα (και αφού της είπα στα σβέλτα τα νέα μου), ξεκίνησε η ερωτική ιεροτελεστία, η οποία εξελίχθηκε στις ακόλουθες φάσεις:

1η φάση: «Τα κλασσικά». Απλά μου φόρεσε το προφυλακτικό. Φορούσε τόσα πολλά ντριν-ντριν, που του Γύπα τα εννιάμερα ήταν περιττά. Τα πήρα και τα ξαναβόλεψα στην μπουρδελότσαντα.
2η φάση: «Πολυδιαθλαστικός χορός» (εκτιμώμενη διάρκεια: 2 λεπτά). Στη φάση αυτή χόρευα Αργεντίνικο ταγκό με τη Βαλεντίνα. Ενώ χορεύμαμε, της έκανα sandwich διαρκείας στα γρι-γρι και φυσικά ο πούτσος μου έτριβε ευχάριστα το αιδοίων της. Το μέγεθος του πέους μου ήταν ικανοποιητικό, αλλά η εκσπερμάτωση φάνταζε άπιαστο όνειρο. Μετά από 2 λεπτά κουράστηκα να χορεύω (ε φυσικό ήταν, έκανα μεγάλη διαδρομή). Έτσι λοιπόν, συμφωνήσαμε να ξαπλώσω ανάσκελλα και να μου πάρει πίπα.
3η φάση: «Κλασσική πίπα» (εκτιμώμενη διάρκεια: 2 λεπτά). Ε τα γνωστά. Ήμουν ξαπλωμένος ανάσκελλα και η Βαλεντίνα μου έπαιρνε πίπα κρατώντας τον πούτσο μου με το αριστερό χέρι της (φαίνεται πως καμία πουτάνα δεν έχει πάει στην ανωτάτη σχολή ιεροδουλικής, γιατί όλες χρησιμοποιούν το χέρι στην πίπα, αν γνωρίζετε έστω και μια ειδοποιήστε με). Φυσικά κατά τη διάρκεια της πίπας, της κράταγα με απίστευτη μανία το δεξί της χέρι. Η τρέχουσα φαντασιίωση ήταν ότι βρισκόμουν με τη Βουλγάρα τσατσά στο ferryboat Redfunnel from Southampton to the Isle of Wight και ότι ανταλάσσαμε γλωσσόφιλα στο κατάστρωμα χαζεύοντας τους γλάρους. Για άγνωστη μέχρι στιγμής αιτία, η εν λόγω πίπα δεν οδήγησε σε χύσιμο στη μάπα.
4η φάση: «Μπρούμυτη εκσπερμάτωση» (εκτιμώμενη διάρκεια: 25 δευτερόλεπτα). Επειδή βιαζόμουν να συζητήσω με την τσατσά για τις διαδικαστικές λεπτομέρειες (ήθελα να συνεννοηθούμε για τις ημερομηνίες, που τη βόλευε να έρθει, ώστε να της έκλεινα το εισίτηριο μέσω του διαδικτυακού τόπου www.pamediakopes.gr), πρότεινα στη Βαλεντίνα να εφαρμόσω τη γνωστή ταχεία μέθοδο εκσπερμάτωσης. Έτσι λοιπόν, με τη βοήθεια της κάθετης αντίδρασης του δαπέδου και του στοργικού sandwich της Βαλεντίνας, έχυσα σε χρόνο dt στο προφυλακτικό.
5η φάση: «Αποχαιρετισμός». Μετά την ολοκλήρωση της ερωτικής πράξης, η Βαλεντίνα μου αφαίρεσε το χρησιμοποιημένο προφυλακτικό και το πέταξε στα σκουπίδια. Κατόπιν, πήρα ένα πουτανομάντηλο από τη μπουρδελότσαντα και απολύμανα την επίμαχη περιοχή. Αξίζει να αναφερθεί ότι η Βαλεντίνα μου έκανε κοπλιμέντο για την αυξημένη ποσότητα των σπερματοζωαρίων. Μετά από αυτά, η Βαλεντίνα ντύθηκε, με χαιρέτησε και αποχώρησε από το κόκκινο δωμάτιο. Εγώ με τη σειρά μου, ντύθηκα, βόλεψα τα πράγματά μου, χτενίστηκα και βγήκα από το δωμάτιο του έρωτα.

Βγαίνοντας από το δωμάτιο, αντίκρυσα την τσατσά να μιλάει με τη νταβατζού στο τηλέφωνο. Επειδή ήταν απασχολημένη με το τηλέφωνο, με χαιρέτησε λέγοντας «γειά» χωρίς διευθυντικό sandwich. Εγώ της είπα «Άντε τα λέμε» και αποχώρησα από το κτίριο. Μάλλον πρέπει να πηγαίνω σε άλλες ώρες, γιατί φαίνεται ότι στις 22:00 οι τσατσάδες επικοινωνούν με τους νταβατζήδες τους.

Α ξέχασα να σας πω κάτι τελευταίο. Κατά τη διάρκεια του σεξ, εξυμνούσα διαρκώς στη Βαλεντίνα την αγάπη μου και τα συναισθήματά μου για τη Βουλγάρα τσατσά.

Α) ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΣΤΟΥΝΤΙΟΤΣΑΡΚΑΣ
Στις 17/05/2012 στις 19:40 ξεκίνησα από το σπίτι μου, κουβαλώντας όπως πάντα τη γνωστή μπουρδελότσαντα με του Γύπα τα εννιάμερα.
1ος σταθμός: Πειραιώς 109Α: Το παραπάνω στούντιο το βρήκα κλειστό.
2ος σταθμός: Πειραιώς 121: Η τσατσά ήταν αλλοδαπή, ηλικίας γύρω στα 60 και φορούσε παντελόνι. Τα χέρια της ήταν κοσμημένα με πολυφυλετικά χρυσά τρικ-τρικ. Η πουτάνα εντελώς αδιάφορη. Αν και τα ριγκάκια της τσατσάς ήταν πολυδιαθλαστικά, υστερούσε σε εμφάνιση έναντι της Βουλγάρας τσατσάς, που εργάζεται στο στούντιο της οδού Κωνσταντινουπόλεως 61. Για αυτό αποχώρησα με την ελπίδα να βρώ κάτι καλύτερο.
3ος σταθμός: Στούντιο Fantasy. Εδώ η τσατσά ήταν πολύ νέα για τα γούστα μου και φαινόταν αλβανικής καταγωγής. Οι πουτάνες (δυο εργάζονταν εκείνη την ώρα) ήταν κάτι 18άχρονα πιπίνια. Έλεος ρε παιδιά. Και η ανωμαλία έχει τα όριά της. Χαίρεται.
4ος σταθμός: Κωνσταντινουπόλεως 61. Κατά βάθος αισθανόμουν την ανάγκη να χουφτώσω τη Βουλγάρα τσατσά. Από προηγούμενες τσάρκες ήξερα ότι δεν υπήρχε κάποια άλλη αξιογάμητη τσατσά στην περιοχή εκείνες τις ώρες. Έτσι λοιπόν, στις 21:20 χτύπησα το κουδούνι στο συγκεκριμένο στούντιο. Η γνωστή υπηρεσία μου άνοιξε και με υποδέχτηκε με απίστευτη αγάπη και στοργή. Κατόπιν, μου έδειξε τη Βαλεντίνα. Τη γνωστή Βαλεντίνα με τα πολυδιαθλαστικά ντριν-ντριν την έχω πηδήξει αρκετές φορές κατά το παρελθόν. Έτσι λοιπόν, αμέσως είπα το «μεγάλο ναι».

Β) ΕΜΠΕΡΙΑ ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ
Αμέσως η τσατά με οδήγησε στο κόκκινο δωμάτιο. Κάθισε δίπλα μου στο κρεβάτι και με χαϊδεψε στοργικά. Εγώ τότε της είπα «τέντωσε το χέρι σου» και της φόρεσα το ροζ σμαραγδένιο ριγκάκι του Γύπα. Η τσατσά συγκίνηθηκε, με ευχαρίστησε και με αγκάλιασε. Εγώ της έκανα αλλεπάλληλα σαντουιτσάκια στα ριγκάκια της και την παρακάλεσα να έρθει το Σεπτέμβρη στην Αγγλία, για να τη φιλοξενήσω στο σπίτι μου για κανένα τετραήμερο. Η απάντηση ήταν «Ναι αγάπη μου θα έρθω». Κατόπιν της έδωσα το 50άρικο και μου είπε ότι «θα τα πούμε μετά το γαμήσι».
Μόλις η υπηρεσία έκλεισε την πόρτα, γδύθηκα, βόλεψα τα πράγματά μου και έβγαλα από την μπουρδελότσαντα το πράσινο ριγκάκι του Γύπα. Κατόπιν, κατούρησα, έκανα ντους και σκουπίστηκα με μια από τις ολοκαίνουργιες πετσέτες, που διαθέτει το δωμάτιο.
Μόλις τέλειωσα το ντους, μπήκε η Βαλεντίνα στο δωμάτιο, πρόθυμη να κάνει τα πάντα για να με ευχαριστήσει. Αφού είπαμε τις κλασσικές μαλακίες, ξεκίνησε η σεξουαλική ιεροτελεστία, η οποία εξελίχθηκε στις ακόλουθες φάσεις:

1η φάση: «Τα κλασσικά». Η Βαλεντίνα μου φόρεσε το προφυλακτικό. Επειδή όμως ήταν τίγκα στα πολυφλεκτικά κοσμήματα, απαξίωσα να της φορέσω το πράσινο ριγκάκι του Γύπα.
2η φάση: «Πολυκαυλωτικός χορός» (εκτιμώμενη διάρκεια: 2-3 λεπτά). Κατά τη διάρκεια της φάσης αυτής, χορεύαμε βιενέζικο βαλς. Φυσικά το βαλς συνοδεύτηκε από αλλεπάλληλα σαντουιτσάκια στα ριγκάκια της και από αλλεπάλληλες διεισδύσεις του πέους στο μουνί της. Εκείνη τη στιγμή φαντασιωνόμουν ότι εγώ ήμουν γιατρός και η Βαλεντίνα ήταν μια α-καπέλο ασθενής, στην οποία έκανα εξέταση αίματος και της έλεγα «δώστε μου λίγο το χεράκι σας κυρία μου». Αν και η φαντασίωση ήταν αρκετά πιπεράτη, δεν οδήγησε τη δεδομένη χρονική στιγμή σε οργασμό.
3η φάση: «Το σεξ του πασά» (εκτιμώμενη διάρκεια: 2 λεπτά). Κατά τη διάρκεια της εν λόγω φάσης, εγώ ήμουν ξαπλωμένος ανάσκελλα και η Βαλεντίνα ήταν από πάνω μου και με γάμαγε. Εννοείται φυσικά ότι κατά τη διάρκεια της συνεύρεσης, κρατούσα τα χέρια της Βαλεντίνας με απίστευτο πάθος.
4η φάση: «Μπρούμυτη εκσπερμάτωση» (εκτιμώμενη διάρκεια: 35 δευτερόλεπτα). Σύντομα συνειδητοποίησα ότι με την εν λόγω στάση, η εκσπερμάτωση θα καθυστερούσε αρκετά. Έτσι λοιπόν, αποφάσισα να την παίξω μόνος μου, χρησιμποποιώντας την κάθετη αντίδραση του δαπέδου σύμφωνα με τους νόμους της φυσικής. Δε χρειάζεται φυσικά κανείς να διαθέτει την έκτη αίσθηση, για να μαντέψει ότι ενώ έτριβα τον πούτσο μου στο σεντόνι, μπαλαμούτιαζα τα ντριν-ντριν της Βαλεντίνας. Η εκσπερμάτωση στο προφυλακτικό επήλθε σε dt.
5η φάση: «Κουβεντούλα – αποχαιρετισμός». Μετά την εκσπερμάτωση, αφαίρεσα προσεκτικά το προφυλακτικό από την ευαίσθητη περιοχή και το πέταξα στα σκουπίδια. Κατόπιν, καθάρισα το επίμαχο σημείο με ένα πουτανομάντηλο. Ακολούθησε πεντάλεπτη κουβεντούλα με τη Βαλεντίνα (συζητήσαμε για τα νέα μου στην Αγγλία και για τις πρόσφατες πολιτικές εξελίξεις). Μετά η Βαλεντίνα, ντύθηκε, με χαιρέτησε και έκλεισε την πόρτα του δωματίου. Εγώ με τη σειρά μου βόλεψα τα πράγματά μου στην πράσινη μπουρδελότσαντα, ντύθηκα και εξήλθα από το δωμάτιο του έρωτα.

Βγαίνοντας τράκαρα τη Βουλγάρα τσατσά. Ωστόσο, επειδή εκείνη τη χρονική στιγμή μιλούσε στο τηλέφωνο με την νταβατζού, δεν είχε χρόνο για κουβεντούλα. Έτσι λοιπόν, τη χαιρέτησα με ένα ενισχυμένο ηγεμονικό sandwich, δίνοντας ιδαίτερη έμφαση στο τρίψιμο των κοσμημάτων της. Από το κτίριο εξήλθα κατευχαριστημένος (καθώς κατέβαινα τις σκάλες, μίλαγα μόνος μου και γέλαγα σαν κορνούτος).

Α) ΕΡΩΤΙΚΗ ΑΤΖΕΝΤΑ (03/04/2012 – 11/05/2012)
Από τις 02/04/2012 έως τις 03/05/2012 βρισκόμουν στην Αγγλία. Η μοναδική άκρως ερωτική μέρα κατά τη διάρκεια της εν λόγω περιόδου ήταν η 9η Απριλίου (για λεπτομέρειες βλέπε το θέμα «Πήγα στο μοναστήρι να προσευχηθώ και κατέληξα να γελάω σαν κορνούτος» στην κατηγορία Funny). Κατά τα άλλα, οι μοναδικές τονωτικές ενέσεις στην ερωτική μου επιθυμία για το χρονικό αυτό διάστημα, ήταν τα τηλεφωνήματα στη Σταυρούλα. Οι ημερομηνίες των τηλεφωνημάτων ήταν: 03/04/2012, 11/04/2012, 12/04/2012, 17/04/2012 και 02/05/2012. Σε αυτό το σημείο αξίζει να αναφερθεί ότι το 80% των παραπάνω τηλεφωνημάτων έγιναν στο χώρο εργασίας (δηλαδή με απλά λόγια στο 80% των περιπτώσεων την πήρα στο στούντιο), ενώ το 20% έγιναν στο σπίτι της. Αξιοσημείωτη ήταν και η διάρκεια των κλήσεων, η οποία κυμαινόταν από 5 έως 7 λεπτά και είχε μέση τιμή τα 6 λεπτά.
Στις 03/05/2012 ήρθα Αθήνα με την Easy Jet, επειδή από τις 27/04/2012 είχα φαρυγγίτιδα (έχω αναρτήσει την κάρτα επιβίβασης στο θέμα «Επανασύνδεση με την κυρία Νίκη» στην κατηγορία Κοινότητα). Στις 04/05/2012 στις 09:35 ξεκίνησα από το σπίτι μου, για να πάω στο Ρουφ (ήθελα να καταθέσω τα χαρτιά για να πάρω αναβολή από το στρατό μέχρι τις 31/12/2015). Στις 09:40 πέρασα έξω από το μαγαζί της 2-Hut. Δυστυχώς όμως, διαπίστωσα ότι το μαγαζί της αγελάδας έκλεισε για πάντα (είχε κατεβασμένα τα ρολά και την ταμπέλα «Ενοικιάζεται»). Το γεγονός αυτό ήταν ένα ηχηρό χαστούκι στην ψυχολογία και στη στύση μου. Στο στρατό δεν τους έδωσα τα κατάλληλα έγγραφα, με αποτέλεσμα να μην μπορούν ακόμα να μου δώσουν την πολυπόθητη αναβολή (θα έπρεπε στο πιστοποιητικό φοίτησης να αναγραφόταν και η αναμενόμενη διάρκεια των σπουδών μου). Στις 12:25 πήρα τηλέφωνο τη Σταυρουλίτσα μου (για να την ενημερώσω για την άφιξή μου) και στις 13:15 επέστρεψα σπίτι αρκετά δυσαρεστημένος (εξαιτίας της αγελάδας και εξαιτίας των προβλημάτων με την αναβολή μου).
Στις 04/05/2012 στις 17:15 ξεκίνησα την 6η εργασία στην πολυμεταβλητή ανάλυση (Multivariate Analysis) και την ολοκλήρωσα στις 06/05/2012 στις 23:40 (άσχετο, στις εκλογές ψήφισα τη δημοκρατική συμμαχία). Στις 07/05/2012 το πρωί πήγα με τον πατέρα μου στο ιατρικό κέντρο. Το απόγευμα της ίδιας μέρας πήγα στουντιότσαρκα στον Κεραμεικό. Φυσικά κατέληξα στο στούντιο της οδού Κωνσταντινουπόλεως 61, όπου δούλευε η Βουλγάρα τσατσά, η οποία στις 29/03/2012 μου έκανε πρόταση γάμου. Η παραπάνω υπηρεσία μου υποσχέθηκε ότι το Σεπτέμβρη του 2012 θα έρθει να με επισκεφτεί στο Southampton. Ο λόγος, που δεν γράφω κριτική για την συγκεκριμένη τσάρκα, είναι γιατί μου διαφεύγει το ονομα της κοπέλας που πήδηξα (με 37.6 έφυγα από το σπίτι, αλλά δεν με ένοιαζε, ήθελα να γαμήσω). Αξίζει να αναφερθεί ότι στις 19:25 πήρα τηλέφωνο τη Σταυρούλα και κανονίσαμε να βρεθούμε στις 11/05/2012 το πρωί στο στούντιο της Βριλησσού 36.
Στις 08/05/2012 στις 08:15 ξεκίνησα την 4η εργασία στην ερευνητική μεθοδολογία (Survey Methods I) και την ολοκλήρωσα στις 10/05/2012 στις 22:10.

Β) ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΣΤΟΥΝΤΙΟΤΣΑΡΚΑΣ
Στις 11/05/2012 στις 10:40 ξεκίνησα από το σπίτι μου με προορισμό την περιοχή της Βριλησσού, κουβαλώντας όπως πάντα, την γνωστή μπουρδελότσαντα με του Γύπα τα εννιάμερα. Στις 10:55 πέρασα έξω από το supermarket «Καταναλωτής» στην οδό Κυψέλης και είδα τη γνωστή 97άχρονη ζητιάνα να κάθεται στο σκαλί με το μπαστουνάκι της και να ζητάει ελεημοσύνη. Αυτή τη φορά η εμφάνισή της ήταν πολυκαυλωτική. Φορούσε ένα χάλκινο πολυδιαθλαστικό βραχιολάκι και φυσικά τη βέρα της (ο άντρας της έχει πεθάνει εδώ και χρόνια). Μόλις την είδα, έκατσα δίπλα της και της έσκασα 2 ευρώ. Μετά την ολοκλήρωση της οικονομικής συναλλαγής, της έκανα παρέα για 20 λεπτά. Ο μονόλογος της ζητιάνας (είναι αδύνατο να γίνει διάλογος με αυτή τη γυναίκα, γιατί είναι κουφή) φυσικά συνοδεύτηκε από στοργικά βλέμματα, από αγκαλίτσες και από αλλεπάλληλα ηγεμονικά sandwich. Αξίζει να σημειωθεί ότι τα ντριν-ντριν της ζητιάνας έγιναν γυαλόχαρτο από το έντονο τρίψιμο (τα χέρια μου έτρεμαν και ήταν ιδρωμένα από τη συναισθηματική ένταση). Η καύλα αυτή τη φορά ήταν τόσο έντονη, που το τζήν μου κόντεψε να σχιστεί. Στο τέλος τη χαιρέτησα με ένα ακόμη ηγεμονικό sandwich.
Στις 11:15 πήρα τηλέφωνο τη Σταυρούλα στο στούντιο. Δυστυχώς όμως, η Σταυρούλα την ημέρα εκείνη είχε ρεπό. Την πήρα 10-15 φορές στο σταθερό, δεν την βρήκα και ανησύχησα μήπως την είχαν μπουζουριάσει. Ωστόσο, παρά την κακή μου ψυχολογία, κατευθύνθηκα προς την περιοχή της Βριλησσού με την ελπίδα ότι θα την πετύχαινα στη Βριλησσού 36Α. Έτσι λοιπόν, πήρα το λεωφορείο 224 από τη στάση «Δικαστήρια» και στις 11:36 έφτασα στο «αμαρτωλό βουνό».
Η διαδρομή της στουντιότσαρκας ήταν η ακόλουθη:

1ος σταθμός: Βριλησσού 60 (κάτω). Αν και χτύπησα δυο φορές το κουδούνι, δεν μου άνοιξε κανείς. Να υποθέσω ότι πέτυχα την τσατσά στο χέσιμο; Τι να πω.
2ος σταθμός: Βριλησσού 60 (πάνω). Η υπηρεσία δεν μου προκάλεσε στύση με την εμφάνισή της. Φορούσε παντελόνι και δεν φορούσε καθόλου ντριν-ντριν. Η εργαζόμενη κοπέλα; Μια από τα ίδια σκατά. Ούτε ένα πολυδιαθλαστικό κόσμημα. Χαίρεται.
3ος σταθμός: Βριλησσού 46. Τι χάλια είναι αυτά; Ούτε η υπηρεσία ούτε η πουτάνα κέρδισαν το στυτικό μου ενδιαφέρον.
4ος σταθμός: Βριλησσού 42. Η υπηρεσία ήταν αρσενική. Μου είπε ότι δούλευε η Αφροδίτη. Απαξίωσα να τη δω. Δεν υπήρχε περίπτωση να τιμήσω με το 50άρικο της θείας μου, ένα τέτοιο στούντιο. Είπα «Την ξέρω την Αφροδίτη, πάω να δω και κανένα άλλο και βλέπουμε» και σηκώθηκα και έφυγα. Έλεος ρε παιδιά. Δεν είμαι πο8σταρδέλλα. Αν προσλάμβανα εγώ τις τσατσάδες, δεν θα υπήρχε κανένας τσάτσος και όλες τους θα είχαν ηλικία τουλάχιστον 70 ετών.
5ος σταθμός: Βριλησσού 36. Η υπηρεσία, που αναπλήρωνε τη Σταυρούλα, ήταν 200 φορές κατώτερη εμφανισιακά. Φορούσε παντελόνι και ένα χαζό κοκκάλινο βραχιόλι. Δε λέω ευγενική ήταν ομιλητική ήταν, αλλά τα χαρακτηριστικά αυτά δεν ήταν επαρκή για να κερδίσουν το στυτικό μου ενδιαφέρον. Εκείνη την ώρα εργαζόταν η Αντριάννα, η οποία δεν φορούσε ούτε ένα γρι-γρι. Χαίρεται.
6ος σταθμός: Βριλησσού 36Α. Η υπηρεσία φυσικά δεν ήταν η Σταυρούλα (η πιθανότητα να πετύχαινα τη Σταυρούλα στο διπλανό άγγιζε την πιθανότητα να κερδίσω 1.000.000 ευρώ στο λαϊκό λαχείο). Η τσατσά ήταν ξανθιά, ηλικίας γύρω στα 60, φορούσε παντελόνι και αρκετά πολυδιαθλαστικά χρυσά βραχιόλια. Εκείνη την ώρα δούλευαν δυο πουτάνες. Η πρώτη (η Λίζα) φορούσε ένα λεπτό χρυσό βραχιόλι. Η δεύτερη μου ήταν εντελώς αδιάφορη. Ωστόσο, η απογοήτευση ήταν ζωγραφισμένη στο πρόσωπό μου, καθώς όλες οι τσατσάδες δεν άξιζαν ούτε για φτύσιμο μπροστά στη Σταυρούλα. Η Λίζα το κατάλαβε και μου είπε «Να πας και να μην ξαναγυρίσεις».
7ος σταθμός: Βριλησσού 55. Εδώ εργαζόταν ο γνωστός πούστης τσάτσος. Απαξίωσα να κοιτάξω την εργαζόμενη κοπέλα. Χαίρεται.

Κανένα από τα παραπάνω στούντιο δε με ικανοποίησε. Ωστόσο, δεν είχα και διάθεση να αλλάξω περιοχή. Αισθανόμουν αρκετά κουρασμένος. Επειδή «μεταξύ των στραβών υπερισχύει ο μονόφθαλμος», αποφάσισαν να τιμήσω τη Λίζα από τη Βριλησσού 36Α. Το βραχιόλι της Λίζας και τα πολυφλεκτικά βραχιόλια της τσατσάς νίκησαν (την αγένεια της Λίζας την έκανα γαργάρα).

Γ) ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ
Αφού πήρα ένα τηλέφωνο τη Δανάη (αισθανόμουν πολύ στενοχωρημένος, που δεν μπόρεσα να δω τη Σταυρούλα και είχα ανάγκη από συμπαράσταση), χτύπησα για δεύτερη φορά το κουδούνι του στούντιο της οδού Βριλησσού 36Α. Μόλις μου άνοιξε η τσατσά, της εξέφρασα την επιθυμία μου να πηδηχτώ με τη Λίζα. Έτσι λοιπόν, η υπηρεσία με οδήγησε στο κόκκινο δωμάτιο, όπου της έσκασα το 50άρικο. Σε αυτό το σημείο αξίζει να αναφερθεί ότι η οικονομική συναλλαγή συνοδεύτηκε από bic-bic στα ντριν-ντριν της τσατσάς. Μόλις η τσατσά έκλεισε την πόρτα του δωματίου, γδύθηκα, βόλεψα τα πράγματά μου και έβαλα του Γύπα τα εννιάμερα σε περίοπτη θέση. Η αναμονή διήρκησε 2-3 λεπτά. Αν και ήμουν αρκετά στενοχωρημένος, που δεν είδα τη Σταυρούλα, η στύση μου βρισκόταν σε αρκετά ικανοποιητικά επίπεδα. Σκεφτόμουν τη ζητιάνα, τη Βουλγάρα τσατσά και τα χρυσά βραχιόλια της τσατσάς του εν λόγω ιδρύματος.
Α ξέχασα να σας κάνω περιγραφή. Η Λίζα έχει ύψος γύρω στο 1.70, είναι μελαχρινή και φοράει ένα πολυκαυλωτικό βραχιόλι. Όσον αφορά την εθνικότητα, ξέχασα να το ρωτήσω.
Μόλις μπήκε η Λίζα στο δωμάτιο (και αφού είπαμε τις κλασσικές μαλακίες), ξεκίνησε η ερωτική ιεροτελεστία, η οποία εξελίχθηκε στις ακόλουθες φάσεις:
1η φάση: «Τα κλασσικά». Της φόρεσα του Γύπα τα εννιάμερα και μου φόρεσε το προφυλακτικό.
2η φάση: «ο επιβήτορας» (εκτιμώμενη διάρκεια: 4-5 λεπτά). Μετά τα διαδικαστικά πρότεινα στη Λίζα να καθίσω εγώ ανάσκελλα και αυτή από πάνω μου. Η Λίζα με ρώτησε με ένα σπαστικό στυλάκι «Γιατί;» και κάθισε αυτή ανάσκελλα (παίρνοντας την κατάλληλη στάση) για να την πηδήξω. Εγώ τότε υποχώρησα και την πήδηξα σαν επιβήτορας παίζοντας το παιχνίδι της (κάθισα από πάνω της, έχωσα τον πούτσο μου στο μουνί της και «μέσα-έξω», «μέσα-έξω»). Κατά τη διάρκεια της φάσης αυτής της χούφτωνα τα ντριν-ντριν με μανία και φώναζα «Ώστε ψήφισες ΠΑΣΟΚ ε; Τώρα θα σε γαμήσω». Η Λίζα μου έριχινε ξυλιές στον κώλο και φώναζε «Γάμα με μωρό μου». Η φάτσα της έβγαζε τέτοια βαριεστημάρα, που αισθανόμουν ότι πήδαγα κομοδίνο. Αν και η στύση ήταν αρκετά ικανοποιητική (η φαντασία μου όργιαζε), δεν μπορούσε με την εν λόγω στάση να οδηγήσει σε οργασμό.
3η φάση: «μπρούμυτη εκσπερμάτωση» (εκτιμώμενη διάρκεια: 30 δευτερόλεπτα). Κάποια στιγμή βαρέθηκα τη στάση του επιβήτορα και αποφάσισα να ολοκληρώσω με τη γνωστή μέθοδο. Έτσι λοιπόν, της πρότεινα να ξαπλώσω μπρούμυτα, να την παίξω μόνος και να της κρατάω τα χεράκια. Με μια ξυνισμένη μούρη, μου είπε «ΟΚ». Μετά την υπογραφή του συμβολαίου (πλάκα κάνω), ξάπλωσα μπρούμυτα και άρχισα να τρίβω τον πούτσο μου στο σεντόνι με απίστευτη ένταση και πάθος. Κατά τη διάρκεια της φάσης αυτής, μπαλαμούτιαζα τα γρι-γρι της Λίζας και τα χέρια μου είχαν ιδρώσει από τη συναισθηματική ένταση (πρέπει να κάνω εξετάσεις για θυροειδή). Η εκσπερμάτωση επήλθε ακαριαία.
4η φάση: «Αποχαιρετισμός». Μετά την ολοκλήρωση του σεξ, αφαίρεσα το προφυλακτικό από την ευαίσθητη περιοχή και από αφηρημάδα έχυσα το γαλατάκι μου στο σεντόνι. Η Λίζα είπε με ένα βαρεμένο ύφος «Δεν πειράζει. Η υπηρεσία θα αλλάξει τα σεντόνια». Εγώ για να επανορθώσω την κατάσταση, πήρα ένα πουτανομάντηλο από τη συνεδριακή μου τσάντα και καθάρισα το λεκέ. Κατόπιν, πήρα άλλο ένα μαντηλάκι Wet Hankies και καθάρισα τον πούτσο μου και τη γύρω περιοχή. Μετά από αυτά, η Λίζα ντύθηκε, με χαιρέτησε ψυχρά και έκλεισε την πόρτα του δωματίου. Μόλις έφυγε η Λίζα, ντύθηκα με την ησυχία μου, βόλεψα τα πράγματά μου, χτενίστηκα και αποχώρησα από το κόκκινο δωμάτιο.
Βγαίνοντας από το δωμάτιο, τράκαρα την τσατσά στο σαλόνι. Από ευγένεια της είπα ότι πέρασα τέλεια. Επιπλέον την ενημέρωσα σχετικά με την προκήρυξη (βλέπε το θέμα «Ζητείται τσατσά για συνοδεία» στην κατηγορία «Αγοραίος Έρωτας»). Η υπηρεσία, αν και ενθουσιάστηκε με την πρόταση αυτή, μου είπε ότι της είναι αδύνατο να παρατήσει τη δουλειά της. Στο τέλος τη χαιρέτησα με ένα παχύ διευθυντικό sandwich, δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στο τρίψιμο των βραχιολιών της.

Δ) ΑΙΤΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΗΣ ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑΣ

Εμφάνιση κοπέλας: 8.0.
ΟΚ. Φορούσε ένα ντριν-ντριν, αλλά δεν τρελάθηκα κιόλας.

Συμμετοχή / διάθεση / υπηρεσίες κοπέλας: 3.0.
Πρώτον ήταν απείθαρχη. Δεύτερον έδειχνε πολύ έντονα ότι βαριόταν. Τρίτον με ρώτησε, αν μου αρέσουν οι ξυλιές στον πωπό;

Καθαριότητα χώρου: 9.0.
ΟΚ. Καθαρός ήταν ο χώρος, αλλά είναι ιεροσυλία να το συγκρίνω με το στούντιο Άρτεμις (Κωνσταντινουπόλεως 61), που διαθέτει και ντουζιέρα.

Συμπεριφορά τσατσάς: 9.0.
Η Σταυρούλα είναι άγια γυναίκα. Όλες οι άλλες είναι κοινές θνητές.

Πρόσβαση: 10.0.
Το λεωφορείο 224 σε αφήνει σε απόσταση αναπνοής από το εν λόγω στούντιο.

Σχέση απόδοσης / τιμής: 4.0.
Δε νομίζω ότι άξιζε το 50άρικο η εν λόγω πουτάνα. Για 25 ευρώ το συζητάμε.

ΥΓΣ: Βγαίνοντας από το στούντιο, σκεφτόμουν τη Σταυρουλίτσα μου και ξεφυσούσα από τη στενοχώρια μου (ήθελα τόσο πολύ να την έβλεπα).

Α) ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΣΤΟΥΝΤΙΟΤΣΑΡΚΑΣ
Στις 24/03/2012 ξύπνησα στις 08:00, γιατί στις 09:00 έρχεται μια Αλαβανή, που καθαρίζει το σπίτι και αλλάζει τα εκσπερματισμένα σεντόνια. Αφού έβγαλα το ημερολόγιο, έφαγα το πρωινό μου και έχεσα, ετοιμάστηκα για να πάω στουντιότσαρκα.
Ξεκίνησα από το σπίτι μου στις 09:52, κουβαλώντας την γνωστή μπουρδελότσαντα με του Γύπα τα εννιάμερα, τα πουτανομάντηλα και τις εκτυπωμένες φωτογραφίες από το πιο ειδυλιακό μέρος του Ηνωμένου Βασιλείου (Isle of Wight). Στις 09:56 πέρασα έξω από το μαγαζί της αγελάδας. Ήθελα να καθίσουμε δίπλα-δίπλα για κανένα μισάωρο, να της δείξω τις πανέμορφες φωτογραφίες από την Αγγλία (οι οποίες παρεπτιπτόντως είναι δημοσιευμένες στο προφίλ μου στο μουτροβιβλίο), να της θωπεύσω τα γρι-γρι και να της μιλήσω για την αφροδισιακή τσάντα. Δυστυχώς η τύχη και πάλι δεν ήταν με το μέρος μου. Δίπλα της καθόταν η αντιπαθητική φίλη της, η οποία με την κατσαρόλα έχει πάρει διαζύγιο με πιθανότητα 100%. Όντας λοιπόν ξενερωμένος, κατηφόρισα προς το κιματζίδικο στην Πλατεία Κυψέλης, με την ελπίδα να συναντήσω τη γνωστή 97άχρονη ζητιάνα και να της δείξω την αγάπη, που ξεχειλίζει από την ψυχούλα μου. Αισθανόμουν την ανάγκη να της φιλήσω τα χεράκια, όπως κάνουν οι gentlemen Γάλλοι εραστές. Δυστυχώς όμως, όταν πέρασα από το επίμαχο σημείο, διαπίστωσα ότι η ζητιάνα απουσίαζε από το πόστο της. Έτσι λοιπόν, κατευθύνηθηκα προς την Ευελπίδων, με σκοπό να πάρω το 224 και να κατέβω στη Βριλησσού.
Στις 10:09 περπατώντας κατά μήκος της οδού Σκοπέλου, πήρα τηλέφωνο τη Σταυρούλα. Η στιχομυθία, που ακολούθησε, ήταν η εξής:

ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Στούντιο παρακαλώ, λέγεται.
ΤΑΚΜΑΝ: Σταυρουλίτσα μου εσύ είσαι;
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Εγώ είμαι αγάπη μου. Τι κάνεις;
ΤΑΚΜΑΝ: Καλά. Έρχομαι προς τα μέρη σου. Σε πήρα για να επιβεβαιώσω ότι είσαι εκεί, για να έρθω να σε δω. Πραγματικά το έχω πολύ μεγάλη ανάγκη. Το ξέρεις πόσο πολύ σε αγαπάω.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Το ξέρω ματάκια μου. Πού είσαι τώρα;
ΤΑΚΜΑΝ: Στο δρόμο. Σε κανένα μισάωρο θα είμαι εκεί. Οπότε θα τα πούμε από κοντά.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Σε περιμένω.
ΤΑΚΜΑΝ: Έγινε. Bye.

Έτσι λοιπόν, πήγα ντουγρού στο στούντιο της Βριλησσού 36 (estimated arrival time: 10:39, to be honest I did not check the time). Αξίζει να σημειωθεί ότι κατά τη διάρκεια της διαδρομής, σταύρωνα συνεχώς την καρδιά μου και σιγοψυθίριζα «Παναγίτσα μου. Σε παρακαλώ πάρα πολύ να έχεις καλά τη Σταυρούλα και να είσαι κοντά της. Την αγαπάω πάρα πολύ. Σταυρουλίτσα μου γλυκιά, καρδούλα μου».
Μόλις χτύπησα το κουδούνι, μου άνοιξε η Σταυρούλα και αφού αγκαλιαστήκαμε μου είπε «Η Εσμεράλντα είναι, την ξέρεις» και με οδήγησε στο κόκκινο δωμάτιο. Δε χρειάζεται φυσικά να διευκρινήσω ότι θα μπορούσα να φιλήσω ακόμα και κατουρημένες ποδιές, για να απολαύσω ένα 20άλεπτο τη στοργή και τα χαδάκια της Σταυρούλας. Έτσι λοιπόν, της έσκασα το 50άρικο, της κράτησα λίγο τα χεράκια και κανονίσαμε να τα πούμε με την ησυχία μας στο σαλόνι μετά την εκτόνωση.

Β) ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ
Αφού η καρδουλίτσα μου (στη Σταυρούλα αναφέρομαι, χέστηκα για την κάθε πουτάνα) έκλεισε την πόρτα του κόκκινου δωματίου, γδύθηκα, βόλεψα τα πράγματά μου και έβαλα τα ερωτικά μου παιχνίδια (του Γύπα τα εννιάμερα και τις φωτογραφίες από το United Kingdom) σε περίοπτη θέση. Α ξέχασα να σας κάνω περιγραφή. Η Εσμεράλντα είναι 22 ετών, μελαχρινή, ψιλή, λεπτή και φοράει αρκετά γρι-γρι (α ρε Lion King, πολύ σε πάω ρε φιλαράκι). Σχετικά με την καταγωγή της, to be honest, I do not remember anything.
Η αναμονή διήρκησε γύρω στα 3-4 λεπτά. Κατά τη διάρκεια της αναμονής, κοιτούσα το νταβάνι, σταυροκοπιόμουν και σιγοψυθίριζα «Σταυρουλίτσα μου γλυκιά».
Μόλις μπήκε η Εσμεράλντα στο δωμάτιο (και αφού είπαμε τις γνωστές μαλακίες), ξεκίνησε η ερωτική ιεροτελεστία, η οποία εξελίχθηκε στις ακόλουθες φάσεις:
1η φάση: «Τα κλασσικά». Η συγκεκριμένη φάση είναι κοινή σε όλα τα πουτανογαμήσια. Της φόρεσα του Γύπα τα εννιάμερα και μου φόρεσε το προφυλακτικό. Αξίζει να σημειωθεί ότι η Εσμεράλντα, εκτός από του Γύπα τα εννιάμερα και τα ιδιωτικά της τρικ-τρικ, φορούσε και το ριγκάκι της Σταυρούλας (επειδή η Σταυρούλα ξέρει ότι με φτιάχνουν τα ντριν-ντριν, δανείζει το ριγκάκι της στην κάθε πουτάνα, όταν έρχομαι από εκεί).
2η φάση: «Κλασσική πίπα» (estimated duration: 3-4 minutes). Κατά τη διάρκεια της φάσης αυτής, εγώ ήμουν ξαπλωμένος ανάσκελα σαν πασάς και η Εσμερλάντα μου έπαιρνε πίπα κρατώντας τον πούτσο μου με το δεξί της χέρι. Πριν την πίπα, είχε μαζέψει όλα τα γρι-γρι στο αριστερό της χέρι, για να μεγιστοποιήσει την απόδοσή μου στο κρεβάτι. Η εκτιμώμενη ταχύτητα της πίπας, σύμφωνα με τις μετρήσεις μου, ήταν 0.98 klap-klap / sec. Αξίζει να αναφερθεί, ότι ενώ η Εσμεράλντα μου έπαιρνε πίπα, εγώ έλεγα μια-μια με τη σειρά τις στάσεις του London Underground από την Oxford Circus μέχρι το Newbury Park και γέλαγα σαν ηλίθιος. Φαντασιωνόμουν ότι ήμουν ένας φτωχός, βρωμιάρης Πακιστανός και ότι έκανα bic-bic στη βασίλισσα της Αγγλίας (α ρε Lion King, θα κατουρηθούμε από τα γέλια στο Blue Island). Άντε, πλάκα κάνω. Τη Σταυρούλα σκεφτόμουν. Δεν χρειάζεται φυσικά κανένας από τους αναγνώστες να έχει πάρει PhD in Psychology, για να μαντέψει ότι κατά τη διάρκεια της πίπας κρατούσα το αριστερό χέρι της Εσμεράλντας με μανία. Ωστόσο, για άγνωστη μέχρι στιγμής αιτία, η παραπάνω πίπα (μισό λεπτό, γιατί πίνω Cranbury juice και κοντεύω να πνιγώ από τα γέλια) δεν προκάλεσε στατιστικώς σημαντική διέγερση του πέους μου σε επίπεδο σημαντικότητας α = 1%.
3η φάση: «χύσιμο στο βρωμοσέντονο» (estimated duration: 1 minute). Κατά τη διάρκεια της εν λόγω φάσης, ήμουν ξαπλωμένος μπρούμυτα και έτριβα τον πούτσο μου στο σεντόνι, κάνοντας το κρεβάτι να τρίζει από τη συναισθηματική μου ένταση. Σε αυτή τη φάση έκανα sandwich διαρκείας και στα δυο τα χεράκια της Εσμεράλντας. Η στιχομυθία, που ακολούθησε, ήταν η εξής:

ΤΑΚΜΑΝ: Σας παρακαλώ κυρία Σταυρούλα. Μην είστε ανάλγητη. Είμαι ένας κακομοίρης, φτωχός Πακιστανός.
ΕΣΜΕΡΑΛΝΤΑ: Ναι μωρό μου.
ΤΑΚΜΑΝ: Σας παρακαλώ πάρα πολύ γλυκιά μου κυρία. Κρατήστε μου λίγο τα χεράκια.
ΕΣΜΕΡΑΛΝΤΑ: Χύσε μωρό μου.

Πείθοντας τον εαυτό μου ότι είμαι ένας ελεηνός Πακιστανός, που προσπαθεί να κερδίσει την αγάπη της Σταυρούλας και τρώει χυλόπιτα, η εσκπερμάτωση επήλθε ακαριαία. Το προφυλακτικό γέμισε από δισεκατομμύρια σπερματοζωάρια, ενώ στο σεντόνι δημιουργήθηκε ένας τεράστιος λεκές.

4η φάση: «Αποχαιρετισμός». Μετά την επιτυχή εκσπερμάτωση, έβγαλα με προσοχή το προφυλακτικό από το πέος μου και το πέταξα στα σκουπίδια. Κατόπιν καθάρισα την ευαίσθητη περιοχή με τα γνωστά πουτανομάντηλα για λόγους ασφαλείας (όσο και να αγαπάω τη Σταυρούλα, δεν θέλω να κολλήσω κανένα σεξουαλικώς μεταδιδόμενο νόσημα και για αυτό παίρνω πάντα τις προφυλάξεις μου). Η Εσμεράντα με τη σειρά της, ντύθηκε, με χαιρέτησε και έκλεισε την πόρτα του δωματίου. Μετά τον αποχαιρετισμό, ντύθηκα, βόλεψα τα πράγματά μου, έπλυνα τα χέρια μου με κρεμοσάπουνο και εξήλθα από το δωμάτιο.

Γ) ΠΑΡΕΑ ΜΕ ΤΗΝ ΤΣΑΤΣΑ
Βγαίνοντας από το δωμάτιο, κατευθύνθηκα προς το σαλόνι για να κάτσω παρέα με τη Σταυρουλίτσα μου. Καθίσαμε μαζί για κουβεντούλα για κανένα 20άλεπτο. Της μίλησα για το επεισόδιο της 22ας Μαρτίου (το παρολίγον έμφραγμα) και μου υποσχέθηκε ότι δεν θα με ξαναστενοχωρήσει. Επιπλέον της περιέγραψα τη βαρετή καθημερινότητά μου στην Αγγλία (μετά τη γνωριμία μου με την Άρτεμις, αισθάνομαι πολύ καλύτερα), καθώς και τη βάναυση συμπεριφορά της κυρίας Νίκης τις τελευταίες μέρες πριν το χωρισμό. Κατά τη διάρκεια της συζήτησης, την αγκάλιαζα, της θώπευα τα μπούτια και της έκανα sandwich διαρκείας στα γρι-γρι.
Μετά από τις παραπάνω συζητήσεις, έβγαλα από την μπουρδελότσαντα το ροζ ριγκάκι του Γύπα και της είπα «Δώρο για σένα. Στο χαρίζω. Δοκίμασέ το». Η Σταυρούλα, προσπάθησε να το φορέσει, αλλά της σφήνωσε στο δάχτυλο. Εκείνη τη στιγμή, σχεδόν κλαίγοντας, φώναξα «Ιησούς Χριστός Νικάει» και έτσι η Σταυρούλα κατάφερε να βγάλει το ριγκάκι από το δάχτυλό της. Έτσι λοιπόν, βόλεψα τα ροζ ριγκάκι του Γύπα στην τσάντα μου και έβγαλα το πράσινο, που είναι πιο χοντρό. Με το εν λόγω ριγκάκι, η Σταυρούλα είχε το αντίθετο πρόβλημα (ήταν πολύ χοντρό για τα δάχτυλά της). Έτσι λοιπόν, ξαναβόλεψα το πράσινο ριγκάκι στην μπουρδελότσαντα. Τέλος της μίλησα για την αφροδισιακή τσάντα (της είπα το γνωστό ψέμα με τον διαγωνισμό τοξοβολίας και τα Χρυσά Μαλλιά). Δυστυχώς, η Σταυρούλα μου είπε ότι δεν μπορεί να τη δεχτεί, γιατί φοράει μόνο μαύρα (η αφροδισιακή τσάντα είναι καφέ) λόγω πένθους.
Μετά από τα παραπάνω (δεν μπορούσα να καθίσω άλλο, γιατί είχα κανονίσει να βρεθώ με τον Μπάο στο Παγκράτι), χαιρέτησα τη Σταυρούλα με ένα παχύ ηγεμονικό sandwich και με μια αγκαλίτσα και εξήλθα από το κτίριο.

Στις 21/03/2012 στις 10:06 ξεκίνησα από το σπίτι μου, κουβαλώντας όπως πάντα, την γνωστή μπουρδελότσαντα με του Γύπα τα εννιάμερα και τις φωτογραφίες από το Isle of Wight. Στις 10:09 πήρα τηλέφωνο τη Σταυρούλα. Η τηλεδιάσκεψη, που ακολούθησε, περιγράφεται ακολούθως:

ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Στούντιο παρακαλώ, λέγεται.
ΤΑΚΜΑΝ: Σταυρούλα εσύ είσαι;
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Ναι αγάπη μου. Τι κάνεις;
ΤΑΚΜΑΝ: Σε πήρα για να επιβεβαιώσω ότι είσαι εκεί, για να έρθω να σε δω και φυσικά για να εκτονωθώ. Ο λόγος, που σε ρωτάω, είναι γιατί έχουμε ανάδρομο ερμή και δημιουργούνται εύκολα παρεξηγήσεις.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Εδώ είμαι αγάπη μου. Ήρθες χθες από εδώ;
ΤΑΚΜΑΝ: Αρχικά σκεφτόμουν να έρθω Τρίτη για τους δικούς μου λόγους (ο πατέρας μου είχε δουλειά και θα μπορούσα να επισκεφτώ άφοβα την αγελάδα). Τελικά όμως, θα έρθω σήμερα. Σε κανένα μισάωρο θα είμαι εκεί.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Έλα αγάπη μου. Σε περιμένω.
ΤΑΚΜΑΝ: Έγινε. Θα τα πούμε από κοντά και σε παρακαλώ πολύ μη με στενοχωρήσεις.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Εντάξει αγάπη μου.
ΤΑΚΜΑΝ: ΟΚ. Τα λέμε.

Στις 10:12 κοντοστάθηκα έξω από το μαγαζί της αγελάδας. Δυστυχώς η Ματίνα καθόταν με εκείνη τη φλύαρη φίλη της (πολύ ξεσαλωμένες αυτές οι Αθηναίες, η ενασχόληση με την κατσαρόλα δεν βλάπτει). Επειδή η επιθυμία μου να δω τη Σταυρούλα, να την αγκαλιάσω, να της κάνω αλλεπάλληλα μητροπολιτικά sandwich και να απολαύσω τη στοργή της άγγιζε τα όρια της παράνοιας, δεν είχα την υπομονή να στηθώ έξω από το μαγαζί της 2-Hut, έως ότου φύγει αυτή η ακαμάτρα η φίλη της. Επιπλέον αισθανόμουν ανήσυχος. Αυτή η ψυχρή συμπεριφορά της Σταυρούλας τη Δευτέρα στο τηλέφωνο με είχε προβληματίσει. Διαρκώς αναρωτιώμουν «Θα καταφέρω να δω τη Σταυρούλα», «Θα μου φερθεί καλά», «Με αγαπάει σαν άνθρωπο ή με βλέπει μόνο σαν 50ευρω» ή «Με αγάπησε ποτέ της ή υποκρινόταν και τώρα έδειξε τον πραγματικό της εαυτό, επειδή έχω φύγει μετανάστης και ως εκ τούτου δεν μπορώ να είμαι τακτικός πελάτης». Έτσι λοιπόν, με αυτές τις σκέψεις πήρα το δρόμο για την περιοχή της Βριλησσού. Φυσικά δεν είχα διάθεση για στουντιότσαρκα. Είχα στοχεύσει κατευθείαν το στούντιο της Βριλησσού 36.
Στις 10:31 έφτασα έξω από το συγκεκριμένο στούντιο. Μόλις χτύπησα το κουδούνι, μου άνοιξε η Σταυρούλα. Μετά από έναν σύντομο εγκάρδιο χαιρετισμό, μου έδειξε την Ντέζι. Η Ντέζι είναι 22 ετών από την Τσεχία, ψιλή και ξανθιά. Δυστυχώς δεν φορούσε γρι-γρι. Ωστόσο, αγαπάω τόσο πολύ τη Σταυρούλα, που και γαϊδούρι να μου παρουσίαζε, θα της έσκαγα το 50άρικο και θα περνούσα στο δωμάτιο. Έτσι λοιπόν, η Σταυρούλα με οδήγησε στο δωμάτιο της ηδονής, της έσκασα το 50άρικο και συμφωνήσαμε μετά το sex, να τα πούμε με την ησυχία μας στο σαλόνι. Κατόπιν η Σταυρούλα έκλεισε την πόρτα του δωματίου.
Μόλις έκλεισε η πόρτα, γδύθηκα, βόλεψα τα πράγματά μου και έβγαλα από την πράσινη συνεδριακή μου τσάντα του Γύπα τα εννιάμερα και τις φωτογραφίες από United Kingdom. Κατόπιν ξάπλωσα ανασκελα στο κρεβάτι, κρατώντας τα γνωστά πολυδιαθλαστικά τρικ-τρικ και σιγοψυθυρίζοντας «Αχ Παναγίτσα μου. Ελπίζω μετά να μπορέσω να δω τη Σταυρουλίτσα μου. Την αγαπάω τόσο πολύ. Συγχώρεσέ με σε παρακαλώ για τις άσχημες σκέψεις, που έκανα. Σε ευχαριστώ για όλα». Σε αυτό το σημείο αξίζει να αναφερθεί ότι οι παραπάνω σκέψεις, είχαν ως αποτέλεσμα την έλλειψη διέγερσης.
Μετά από 5λεπτά ήρθε και η Ντέζι και αφού είπαμε τις κλασσικές μαλακίες (γειά σου μωρό μου, τι κάνεις, κτλ), ξεκίνησε η σεξουαλική ιεροτελεστία, η οποία εξελίχθηκε στις κάτωθι φάσεις:
1η φάση: «Τα κλασσικά». Μη σας τα πολυλογώ. Μου φόρεσε το προφυλακτικό και της φόρεσα του Γύπα τα εννιάμερα.
2η φάση: «Κλασσική πίπα» (εκτιμώμενη διάρκεια: 2-3 λεπτά). Κατά τη διάρκεια της φάσης αυτής, εγώ ήμουν ξαπλωμένος ανάσκελλα και η Ντέζυ μου έπαιρνε την κλασσική πίπα. Η εκτιμώμενη ταχύτητα της πίπας ήταν 0.83 klap-klap/sec. Με το δεξί της χέρι κρατούσε τον πούτσο μου. Του Γύπα τα εννιάμερα κοσμούσαν προσωρινά το αριστερό της χέρι, το οποίο έσφιγγα με μανία. Κατά τη διάρκεια της φάσης αυτής φαντασιωνόμουν ότι η Ντέζυ είναι μια Αγγλίδα α-καπέλο με ντριν-ντριν, η οποία πάσχει από Πάρκινσον και δυσκολεύεται να κατέβει στη στάση του London Underground Acton Town, με αποτέλεσμα να ζητάει βοήθεια από έναν Νιγηριανό με σκουλαρίκια και μεγάλη πούτσα. Δυστυχώς όμως, η ψυχική μου κατάσταση δεν ήταν αρωγός, με αποτέλεσμα τη δεδομένη χρονική στιγμή η διέγερση του πέους να έμοιαζε με άπιαστο όνειρο.
3η φάση: «Μπρούμυτη εκσπερμάτωση» (εκτιμώμενη διάρκεια: 1 λεπτό). Κατά τη διάρκεια της φάσης αυτής άρχισα να τρίβω τον πούτσο μου στο σεντόνι με πάθος. Ταυτόχρονα κρατούσα το αριστερό χέρι της Ντέζης και έκανα γυαλόχαρτο του Γύπα τα εννιάμερα. Φέρνοντας και πάλι στο μυαλό μου την α-καπέλο με το Πάρκινσον, που είδα στο London Underground στις 18/03/2012, η εκσπερμάτωση δεν άργησε να έρθει. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι η Ντέζυ με κατάλαβε αμέσως, όταν έχυσα, από τη διαστολή της κόρης των ματιών μου.
4η φάση: «Αποχαιρετισμός». Μετά την εκσπερμάτωση, αφαίρεσα αμέσως το χρησιμοποιημένο προφυλακτικό από την επίμαχη περιοχή και το πέταξα στα σκουπίδια. Κατόπιν καθάρισα την περιοχή των όρχεων και του πέους με τα γνωστά στην πιάτσα πουτανομάντηλα. Μετά η Ντέζυ ντύθηκε, με χαιρέτησε και επέστρεψε στην κουζίνα για να ανακτήσει τις δυνάμεις της για τον επόμενο πελάτη. Αφού η Ντέζυ έκλεισε την πόρτα, έπλυνα τα χέρια μου με κρεμοσάπουνο, βόλεψα τα πράγματά μου και αποχώρησα από το κόκκινο δωμάτιο. Στο τέλος κάθισα στο σαλόνι με τη Σταυρουλίτσα για 10 λεπτά, όπου της είπα τα νέα της Αγγλίας και της έδειξα τις φωτογραφίες από το Isle of Wight. Φυσικά η συζήτηση συνοδεύτηκε και από τρυφερές αγκαλίτσες, μητροπολιτικά sandwich και γλυκόλογα. Δυστυχώς όμως, τίποτα δεν θύμιζε τα μεγαλεία του χειμώνα, που καθόμασταν παρέα στην κουζίνα για 35-40 λεπτά, μου καθάριζε τα γυαλάκιακαι της χούφτωνα τα μπούτια όση ώρα ήθελα. Επιπλέον, όταν την προσκάλεσα να έρθει στο Southampton, μου είπε «Εμένα να με σκεφτείς, μόνο αν γίνεις πάρα πολύ πλούσιος», γεγονός που με διέλυσε ψυχολογικά. Τέλος χαιρέτησα τη Σταυρούλα με ένα παχύ διευθυντικό sandwich και εξήλθα από το κτίριο.

ΥΓΣ: Η Σταυρούλα την Τρίτη 20 Μαρτίου 2012 ήταν στα κρατητήρια και για αυτό την επόμενη μέρα ήταν πιο ψυχρή από το μέσο όρο. Το Σάββατο 24 Μαρτίου, η σχέση μας αναστήθηκε και έγινε ακόμα πιο δυνατή. Εύχομαι η Παναγίτσα να είναι για πάντα δίπλα της και η ζωή της από εδώ και πέρα να μην έχει άλλες στενοχώριες και ταλαιπωρίες. ΤΗΝ ΑΓΑΠΑΩ!

Α) ΕΡΩΤΙΚΗ ΑΤΖΕΝΤΑ (28/01/2012 – 19/03/2012)
Sorry? Are you kidding? Το μοναδικό ερωτικό νέο ήταν τα τηλεφωνήματα στη Σταυρούλα. Ημερομηνίες τηλεφωνημάτων: 30/01/2012, 04/02/2012, 17/02/2012, 23/02/2012, 27/02/2012, 05/03/2012 και 10/03/2012. Εκτιμώμενη μέση διάρκεια τηλεδιασκέψεων: 3 min and 30 sec. Η νυχτερινή εκσπερμάτωση για τη Σταυρούλα ήταν αρκετά συχνό φαινόμενο. Αν και η καθημερινότητά μου ήταν απίστευτα βαρετή, αρκετές φορές περπατούσα στη London Road και γέλαγα σαν κορνούτος. Η αιτία ήταν ότι σκεφτόμουν αρκετές μουσικές εμπνεύσεις για το YouTube. Στις 16/03/2012 στις 21:05 έσκασα 70.00 £ στα Χρυσά Μαλλιά (198 Above Bar Street, Southampton, United Kingdom) και αγόρασα την αφροδισιακή τσάντα, η οποία σύμφωνα με δήλωση του Lion King, προκαλεί ακόρεστη όρεξη για σεξ σε οποιαδήποτε γυναίκα, αρκεί να την αγγίξει (μισό λεπτό, γιατί με έπιασε κρίση ηλιθιότητας) για Dt = 1 sec.
Στις 19/03/2012 στις 02:05 προσγειώθηκα στο αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος (εννοείται ότι μέσα στις αποσκευές μου ήταν και η μαγική τσάντα).

Β) ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΣΤΟΥΝΤΙΟΤΣΑΡΚΑΣ
Αχ Παναγίτσα μου γλυκιά. Σε ευχαριστώ για τη φώτιση, την αγάπη σου και τη συμπάραστασή σου. Έχω πολύ αγάπη μέσα στην καρδούλα μου, αλλά δυστυχώς ο κόσμος είναι κακός.
Στις 19/03/2012 στις 18:52 ξεκίνησα από το σπίτι μου, κουβαλώντας όπως πάντα την πασίγνωστη πράσινη μπουρδελότσαντα με του Γύπα τα εννιάμερα. Εκτός από τα γνωστά, στην τσάντα είχα και 30 έγχρωμες εκτυπωμένες φωτογραφίες από το Isle of Wight (oh brilliant). Στις 19:25 πήρα τηλέφωνο τη Σταυρούλα. Η στιχομυθία, που ακολούθησε, ήταν η εξής:

ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Στούντιο παρακαλώ λέγετε;
ΤΑΚΜΑΝ: The next station is Acton Town. You can change for the Piccadility Line Services to other destinations. This is a Piccadility Line Service to Heathrow Terminals 4 and 123. Platform 9, southwest trains to Weymouth. This train is called at: Winchester, Southampton Airport Parkway and Southampton Central. In Southampton Central this train will be divided. The front part of the train will continue to: Christchurch, Brockenhurst, Bournemouth, Booscomb and South Sea and Poole. The rare part of the train will continue to: Totton, Aston New Forest, Sway, New Milton, Hendon Admiral, Dorchester and Weymouth. Please be sure that you are in the true part of the train. Stand far of door, mind your head. Beep. The next station is London Victoria Coach Station. Κουλό ε; Καλέ ο Τάκης είμαι.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Τι κάνεις γλυκούλη μου; Γύρισες;
ΤΑΚΜΑΝ: Ναι. Τώρα είμαι Αθήνα. Στις 02:05 σήμερα προσγειώθηκα στο αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος. Συγνώμη, που δεν σε πήρα αυτές τις μέρες, αλλά ήμουν στο τρέξιμο διαρκώς. Στις 17 και στις 18 Μαρτίου ήμουν στο Λονδίνο με έναν φίλο μου. Επισκέφτηκα το Βρετανικό μουσείο, έβγαλα και φωτογραφίες, θα στις δείξω όταν έρθω.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: (μορφασμός Γύπα).
ΤΑΚΜΑΝ: Τέλος πάντων. Ο λόγος που σε πήρα, είναι για να σε ρωτήσω, αν την Τετάρτη 21 Μαρτίου το πρωί θα είσαι εκεί, για να μπορέσω να σε δω. Έχω πολλά νέα, έχω και φωτογραφίες να σου δείξω, θέλω να τα πούμε με την ησυχία μας.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Δεν θα τα πούμε στην κουζίνα αυτή τη φορά. Απαγορεύεται (με ψυχρή φωνή).
ΤΑΚΜΑΝ: Γιατί; Άλλαξε η νομοθεσία;
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Ναι (με ψυχρό τόνο).
ΤΑΚΜΑΝ (σχεδόν κλαίγοντας): Δηλαδή δεν θα μπορέσω να σε δω;
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ (με ψυχρότητα και αναλγησία): Θα τα πούμε στο σαλόνι.
ΤΑΚΜΑΝ: Και αν έχει κόσμο;
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ (με απίστευτη σκληρότητα και αγένεια): Δεν ξέρω.
ΤΑΚΜΑΝ: Εγώ είδες πόση αγάπη σου έχω δείξει. Στην Αγγλία, που ήμουν σε έπαιρνα τηλέφωνα και έχω προσευχηθεί για σένα αρκετές φορές. Είναι αμαρτία να μη σε δω.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Καλά (και έκλεισε το τηλέφωνο).

Αχ Παναγίτσα μου. Πραγματικά θέλω να βάλω τα κλάμματα. Ζω μόνος μου στα ξένα, η κοινωνία εκεί είναι απίστευτα ψυχρή και αισθάνομαι μοναξιά. Έρχομαι στην Ελλάδα για να απολαύσω για 2 εβδομάδες την αγάπη και τη στοργή από ώριμες κυρίες (Σταυρούλα, Ματίνα και ότι άλλο προκύψει). Στην ψυχούλα μου έχω αγάπη και καλοσύνη και δεν έβλαψα ποτέ κανέναν. Το γεγονός ότι έχω περίεργα γούστα στις γυναίκες, δεν σημαίνει ότι πρέπει να πεταχτώ στα σκουπίδια. Και εγώ άνθρωπος είμαι. Την αχαριστία όμως, δεν την αντέχω. Συγχώρεσέ με σε παρακαλώ. Κάθισε κοντά μου να με παρηγορήσεις. Μην με εγκαταλείψεις και εσύ.

1ος σταθμός: Πιπίνου 118. Η υπηρεσία εδώ ήταν αρκετά νέα για τα γούστα μου, φορούσε παντελόνι και δεν φορούσε ντριν-ντριν (ντριν-ντριν = γρι-γρι = τρικ-τρικ στη γλώσσα του Lion King). Η εργαζόμενη κοπέλα; Ούτε ένα γρι-γρι. Έλεος ρε παιδιά.
2ος σταθμός: Αχαρνών 85. Η υπηρεσία ευγενέστατη, ομιλητική (ίσως να είναι δίδυμος), αλλά δυστυχώς δεν φορούσε ούτε φούστα ούτε ντριν-ντριν (α ρε Lion King, όταν επιστρέψω στο Southampton, θα γελάμε στο Blue Island σαν ηλίθιοι). Η κοπέλα; To be honest, δεν την πρόσεξα. Απορρίπτεται το στούντιο, επειδή η υπηρεσία δεν πληρεί τα απαραίτητα προσόντα.
3ος σταθμός: Αχαρνών 106. Εδώ η υπηρεσία ήταν (μάλλον) Ρωσσίδα, ηλικίας γύρω στα 55, φορούσε παντελόνι, αλλά τα κοσμήματα της ήταν πολυκαυλωτικά και πολυδιαθλαστικά. Η εργαζόμενη κοπέλα (η Τζέσικα) ήταν ηλικίας 20-25 από την Τσεχία. Ήταν ψιλή και ξανθιά και το σημαντικότερο; Φορούσε γρι-γρι (ένα ρολόι και ένα χρυσό ριγκάκι). Ο συνδυασμός της κοπέλας και της υπηρεσίας κέντρισαν το στυτικό μου ενδιαφέρον. Έτσι λοιπόν, έσκασα στην υπηρεσία το 50ρικο, για να έχω άνεση χρόνου. Φυσικά, η οικονομική συναλλαγή έγινε με τρεμάμενα χέρια και με ιδιαίτερη έμφαση στο τρίψιμο των κοσμημάτων της. Κατόπιν, η υπηρεσία έκλεισε την πόρτα του κόκκινου δωματίου.

Γ) ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ
Μόλις έκλεισε η πόρτα, γδύθηκα, βόλεψα τα πράγματά μου και έβγαλα από την μπουρδελότσαντα τα ερωτικά μου εργαλεία (δηλαδή του Γύπα τα εννιάμερα και τις φωτογραφίες από το Isle of Wight). Κατόπιν ξάπλωσα ανάσκελα και περίμενα την Τζέσικα. Η αναμονή διήρκησε γύρω στα 2 λεπτά, κατά τη διάρκεια της οποίας, ο πούτσος μου κελαηδούσε υπέροχα και έβγαζε βυζαντινούς ύμνους.
Μόλις ήρθε η Τζέσικα (και αφού χαιρετηθήκαμε), ξεκίνησε η ερωτική πράξη, η οποία εξελίχθηκε στις ακόλουθες φάσεις:

1η φάση: «Τα κλασσικά». Της φόρεσα του Γύπα τα εννιάμερα και μου φόρεσε το προφυλακτικό.
2η φάση: «Κλασσική πίπα» (εκτιμώμενη διάρκεια: 1-2 λεπτά). Κατά τη διάρκεια της φάσης αυτής, ήμουν ξαπλωμένος ανάσκελα και κρατούσα το δεξί χέρι της Τζέσικας με μανία (δηλαδή το χέρι με τα περισσότερα ντριν-ντριν). Η Τζέσικα εντωμεταξύ, κρατούσε τον πούτσο μου με το αριστερό της χέρι και μου έπαιρνε πίπα. Η ταχύτητα της πίπας (μισό λεπτό ρε παιδια, γιατί με έπιασε κρίση ηλιθιότητας) ήταν παρόμοια με την ταχύτητα ενός υπερσύγχρονου γιαπωνέζικου τρένου. Να παραθέσω έναν ορισμό.
Ορισμός: Η ταχύτητα της πίπας, είναι ο πληθικός αριθμός των φορών, που μπαινοβγαίνει ο αντρικός πούτσος στο στόμα της πουτάνας / γκόμενας / συζύγου κατά τη διάρκεια ενός λεπτού. Η κατανομή, που ακολουθεί η ταχύτητα αυτή, αναμένεται να αποτελέσει θέμα σε διπλωματική εργασία στο εγγύς μέλλον.
Η πίπα, αν και ήταν «hard rock», δεν κατόρθωσε να προκαλέσει στατιστικώς σημαντική αύξηση στο μέγεθος του πέους μου σε επίπεδο σημαντικότητας α = 5%.
3η φάση: «μπρούμυτη εκσπερμάτωση» (εκτιμώμενη διάρκεια: 40 δευτερόλεπτα). Κατά τη διάρκεια της φάσης αυτής, έτριβα με μανία τον πούτσο μου στο σεντόνι. Ταυτόχρονα κρατούσα με μανία και τα δυο χέρια της Τζέσικας και της έδειχνα φωτογραφίες από το ωραιότερο νησί της Αγγλίας (δηλαδή από το Isle of Wight). Η φαντασίωσή μου ήταν ότι φλέρταρα μια α-καπέλο στο κατάστρωμα του ferryboat Redfunnel για Isle of Wight (East Cowes). Τα αποτελέσματα της γνωστής από τη Φυσική, κάθετης αντίδρασης του δαπέδου, επήλθαν ακαριαία. Σε χρόνο dt το προφυλακτικό γέμισε από σπερματοζωάρια έτοιμα για γονιμοποίηση.
4η φάση: «ο αποχαιρετισμός». Μετά την ολοκλήρωση της ερωτικής πράξης, η Τζέσικα μου επέστρεψε του Γύπα τα εννιάμερα και ντύθηκε. Εγώ με τη σειρά μου πέταξα το τρόπαιο (δηλαδή το χρησιμοποιημένο προφυλακτικό) στα σκουπίδια και καθάρισα την ευαίσθητη περιοχή με τα γνωστά πουτανομάντηλα. Κατόπιν, η Τζέσικα με χαιρέτησε και έκλεισε την πόρτα του δωματίου. Μετά τον αποχαιρετισμό, ντύθηκα, βόλεψα τα πράγματά μου και εξήλθα από το δωμάτιο. Φυσικά πριν φύγω από το στούντιο, χαιρέτησα την τσατσά με ένα ενισχυμένο διευθυντικό sandwich.

Δ) ΑΙΤΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΗΣ ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑΣ
Μια χαρά δεν πέρασα; 10 σε όλα. Αυτή, που μου χάλασε τη μέρα ήταν η Σταυρούλα, από την οποία αύριο θα ζητήσω εξηγήσεις. Την Τετάρτη το βράδυ θα πάρω τηλέφωνο και την κυρία Νίκη για να δω την αντίδρασή της.

Α) ΕΡΩΤΙΚΗ ΑΤΖΕΝΤΑ (28/12/2011 – 05/01/2012)
Στις 28/12/2011 ώρα 14:40 βγήκα από το στούντιο της οδού Βριλησσού 36. Κατόπιν, κάθισα στα σκαλάκια και πήρα τηλέφωνο τους γονείς μου για να τους ενημερώσω ότι πήδηξα Τουρκάλα. Αμέσως μετά κοίταξα τον ουρανό με θλιμμένο βλέμμα, έκανα το σταυρό μου και πήρα τηλέφωνο την γλυκύτατη κυρία Νίκη, την οποία θα έχω για πάντα στην καρδιά μου. Ήθελα να της ευχηθώ καλή Πρωτοχρονιά και γενικώς να την ακούσω. Την πήρα τηλέφωνο στις 14:45 και η στιχομυθία διήρκησε 8 λεπτά. Ένα αντιπροσωπευτικό απόσπασμα ήταν το εξής:

ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Εμπρός; Ποιος είναι;
ΤΑΚΜΑΝ: Ο Δημήτρης είμαι. Σε παίρνω για τελευταία φορά μέσα στο 2011 για να σου ευχηθώ καλή Πρωτοχρονιά.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ (γέλασε): Σε ευχαριστώ πολύ. Σου εύχομαι και εσένα ότι καλύτερο.
ΤΑΚΜΑΝ: Σου εύχομαι να περάσεις μια πολύ καλή Πρωτοχρονιά μαζί με τα παιδιά και τα εγγόνια σου.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Και εσένα σου εύχομαι τα ίδια (από πότε απέκτησα παιδιά και εγγόνια και δεν το ξερα). Πού είσαι τώρα;
ΤΑΚΜΑΝ: Αυτές τις μέρες είμαι συνέχεια έξω. Τώρα είμαι στο Πολύγωνο. Χθες βγήκα στις 11:00 και επέστρεψα σπίτι στις 00:30. Σε λίγο θα επιστρέψω σπίτι και στις 19:00 θα ξαναβγώ. Έχω πολύ κόσμο να δω τις μέρες των εορτών. Μάλλον μετά τις γιορτές το κόβω να βρεθούμε (δεν ξεκολλάει και λίγο η μαμά μου με καμία φίλη της).
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Και εγώ τα ίδια. Συνέχεια έχω επισκέψεις. Και εμένα με βολεύει περισσότερο να σε δω μετά τις γιορτές.
ΤΑΚΜΑΝ: Την παραμονή των Χριστουγέννων, που σε πήρα τηλέφωνο για να σε επισκεφτώ, ήταν σπίτι τα παιδιά σου;
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Ήταν και τα παιδιά και τα εγγόνια μου.
ΤΑΚΜΑΝ: Κατάλαβα. Ελπίζω και εμένα να θες να με δεις. Ελπίζω να μην είμαι το το τελευταίο άτομο που θες να ακούσεις στο τηλέφωνο ή να δεχτείς στο σπίτι σου.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Όχι καλέ. Ο Χριστός δεν είπε να κλείνουμε τα σπίτια μας. Είμαι καλόψυχη εγώ. Αγαπάω όλο τον κόσμο.
ΤΑΚΜΑΝ: Εξάλλου τόσα τηλέφωνα σε έχω πάρει από την Αγγλία. Είναι αμαρτία να μη βρεθούμε. Ο λόγος, που στην Αγγλία μιλούσα περισσότερη ώρα στο τηλέφωνο, ήταν γιατί δεν είχα τη δυνατότητα να δω κανέναν από κοντά. Μια Κυριακή είχα πάρει τηλέφωνο ένα φίλο μου από το κινητό και μιλήσαμε 50 λεπτά.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Εσύ έπαιρνες τους φίλους σου. Αυτοί σε έπαιρναν;
ΤΑΚΜΑΝ: Όχι. Τους έπαιρνα πάντα εγώ για να μη χρεώνονται. Εγώ μόνο την αγάπη τους θέλω.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Ναι, αλλά αυτό δεν είναι σωστό.
ΤΑΚΜΑΝ: Όλοι τους είναι πολύ καλά παιδιά. Δεν έχω παράπονο από κανέναν. Εξάλλου, από τότε που γύρισα Αθήνα, δεν σηκώνουν το τηλέφωνο όταν τους παίρνω και με παίρνουν αυτοί για να μη χρεώνομαι.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: (μορφασμός Γύπα).
ΤΑΚΜΑΝ: Ο θείος μου είπε ότι υπάρχει ένα καλό διδακτορικό στη βιοστατιστική στην Ιατρική Αθηνών και μια φίλη μου είπε ότι υπάρχει άλλο ένα καλό στην ΑΣΟΕ. Υπάρχουν ελπίδες να καταφέρω να μείνω Ελλάδα. Με όλα αυτά όμως, θα ασχοληθώ μετά τις γιορτές. Αν κατσφέρω και μείνω εδώ, θα βρισκόμαστε τακτικά.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Σου εύχομαι ολόψυχα να πετύχεις αυτό που θες.
ΤΑΚΜΑΝ: Δεν μπορείς να φανταστείς πώς αισθανόμουν στην Αγγλία. Υπήρχαν αρκετές φορές που, ενώ έγραφα έκθεση, έκλαιγα. Ειδικά τις Κυριακές αισθανόμουν πολύ χάλια. Η ανάγκη μου να ακούσω μια καλή κουβέντα από το τηλέφωνο ήταν πολύ μεγάλη.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Σε καταλαβαίνω απόλυτα, γιατί έχω ζήσει και εγώ στα ξένα. Όποιος δεν το έχει ζήσει, δεν μπορεί να σε καταλάβει.
ΤΑΚΜΑΝ: Δεν είμαι μόνο εγώ έτσι. Η γιαγιά μου, όταν πρωτοπήγε να δουλέψει στη Γερμανία, έκλαιγε με λυγμούς.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ (μου είπε ένα σχετικό τραγούδι της εποχής της): Το ξέρεις το τραγούδι αυτό;
ΤΑΚΜΑΝ: Δεν τα ξέρω εγώ αυτά τα τραγούδια. Έχουμε ζήσει σε άλλες εποχές. Να σε ρωτήσω: Θα πας καμία βόλτα στο κέντρο για να πάρεις κανένα δώρο για τα εγγόνια σου;
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Όχι τώρα. Από τον καινούργιο χρόνο και όταν φτιάξει ο καιρός.
ΤΑΚΜΑΝ: Εγώ λέω, όταν κατέβεις κέντρο, να πάμε παρέα. Να σε συνοδεύσω στα ψώνια και μετά να σε κεράσω καφέ.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Εγώ θα σε κεράσω καφέ όχι εσύ. Είσαι φοιτητής, δεν δουλεύεις. Γιατί δεν έρχεσαι στα ΚΑΠΗ να σε κεράσω εκεί καφέ;
ΤΑΚΜΑΝ: Γιατί όχι; Όταν μπορέσω, θα σε πάρω τηλέφωνο.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Πάρε με τηλέφωνο και το κανονίζουμε.
ΤΑΚΜΑΝ: ΟΚ. Αυτά. Να σαι καλά, σε αγαπάω. Καλά να περνάς.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Και εσύ το ίδιο.
ΤΑΚΜΑΝ: Τα ξαναλέμε το 2012. Έλα γεια.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Γεια.

Είναι γεγονός ότι μετά από αυτό το τηλεφώνημα αισθάνθηκα αγαλίαση στην ψυχούλα μου. Αισθάνθηκα την αύρα της κυρίας Νίκης να με αγκαλιάζει και να με συντροφεύει. Παναγίτσα μου, βοήθησέ με σε παρακαλώ να τη δω. Πάρα πολύ σε παρακαλώ. Την αγάπη της, τη συντροφιά της και τη στοργή της θέλω. Δεν θέλω τίποτα άλλο.
Στις 28/12/2011 το απόγευμα βγήκα με τον Μπάο, με τον «Καπνίζει κοτόπουλο» και με τον «Άρρωστο Μπουρδελιάρη» στα Mall του Αγίου Δημητρίου. Στις 29/12/2011 το πρωί βγήκα με τη Δανάη για καφέ και το απόγευμα επισκέφτηκα τον Πινόκιο. Η αυξημένη κοινωνική ζωή των ημερών με έκανε να ξεχάσω για λίγο τις στενοχώριες μου από τον αισθηματικό τομέα. Στις 30/12/2011 έγραφα όλη τη μέρα κριτική στα bourdela. Στις 31/12/2011 έκανα έναν απολογισμό του έτους, θυμήθηκα τις ωραίες στιγμές στο σπίτι της κυρίας Νίκης και με έπιασε μελαγχολία.
Το 2012 ξεκίνησε με αρκετά νοσταλγική και στενάχωρη διάθεση. Η δυσθυμία ενισχυόταν και από την αγωνία για τα αποτελέσματα του IELTS. Το απόγευμα της Πρωτοχρονιάς στις 18:10 είδα στο ασανσέρ την κυρία Νίκη. Δυστυχώς όμως, ήταν με τον ξαδερφό της. Παρόλα αυτά, δεν κρατήθηκα και της ευχήθηκα «Καλή Χρονιά» χαιρετώντας τη με κλασματικό sandwich. Επειδή όμως δεν ήταν μόνη της, ο χαιρετισμός της ήταν πολύ ψυχρός.
Στις 03/01/2012 το πρωί πήγα για ψώνια στη λαϊκή. Στις 10:55 πήρα τηλέφωνο τη Σταυρούλα για να της ευχηθώ καλή χρονιά και για να τη ρωτήσω πότε έχει ρεπό. Η στιχομυθία ήταν η εξής:

ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Στούντιο παρακαλώ λέγεται;
ΤΑΚΜΑΝ: Σταυρούλα εσύ είσαι;
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Εγώ είμαι γλυκούλη μου. Καλή χρονιά.
ΤΑΚΜΑΝ: Σου εύχομαι ολόψυχα καλή χρονιά, με υγεία και ότι επιθυμείς. Εγώ το ξέρεις ότι σε αγαπάω πάρα πολύ και θα σταθώ δίπλα σου σε κάθε δυσκολία. Η Παναγίτσα να σε έχει καλά.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Σε ευχαριστώ αγάπη μου. Και εγώ σε αγαπάω πολύ και θέλω να είσαι χαρούμενος.
ΤΑΚΜΑΝ: Τελικά θα έχεις καθόλου ρεπό μέσα στη βδομάδα για να πάμε εκείνο τον καφέ;
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Δεν ξέρω ακόμα. Πάρε με αύριο να σου πω.
ΤΑΚΜΑΝ: Σε παρακαλώ πάρα πολύ να πάμε αυτή τη βόλτα. Δεν θέλω να φύγω για Αγγλία και να μη σε έχω δει μια φορά με την ησυχία μου. Αν δεν βγούμε, θα κλαίω στο αεροπλάνο.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Δεν θέλω να κλαις για μένα. Θα βγούμε. Αφού σου το έχω υποσχεθεί.
ΤΑΚΜΑΝ: Αύριο θα πάρω τηλέφωνο για να μάθω τα αποτελέσματα του IELTS και έχω αγωνία.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Εγώ πιστεύω ότι θα τα έχεις πάει καλά.
ΤΑΚΜΑΝ: Το ελπίζω. Αυτά. Θα σε πάρω αύριο τηλέφωνο να σε ενημερώσω. Να σαι καλά. Θα τα πούμε.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Και εσύ να σαι καλά γλυκούλη μου. Τα λέμε.

Το μεσημέρι της ίδιας μέρας πήγα στο βιβλιοπωλείο ενός τραγουδιστή φίλου μου στον Πειραιά. Στις 13:10 ξεκίνησα από το σπίτι μου. Στις 13:30 κατέβηκα Ομόνοια. Αρχικά περίμενα το 049 για 10 λεπτά. Μετά ενημερώθηκα ότι η αφετηρία μεταφέρθηκε στην Πλατεία Κουμουνδούρου. Κατεβαίνοντας την οδό Πειραιώς, είδα μια πορεία στο ύψος των Θερμοπυλών. Έτσι λοιπόν, κατευθύνθηκα προς τον ΗΣΑΠ. Στη διαδρομή προς το τρένο, περπατούσα με σκυμμένο το κεφάλι και αισθανόμουν μελαγχολικός, γιατί δεν μου είχε δωθεί ευκαιρία να δω την κυρία Νίκη από κοντά. Αρκετές στιγμές μιλούσα μόνος μου και έλεγα «Αχ Παναγιά μου γλυκιά, δεν αισθάνομαι καθόλου καλά, βοήθησέ με να καταφέρω να βρεθώ με την κυρία Νίκη, δεν ζητάω πολλά, έχω πολύ αγάπη στην ψυχή μου». Στις 14:10 μπήκα στο τρένο. Σε κοντινή απόσταση είδα μια πολυδιαθλαστική α-καπέλο, που καθόταν δίπλα σε έναν γέρο. Εκεί που την χαλβάδιαζα και περίμενα να αδειάσει η διπλανή θέση για να καθίσω δίπλα της, ξαφνικά με σκούντηξε στην πλάτη ο πατέρας μου. Ευτυχώς δεν κατάλαβε τίποτα. Μάλιστα για να δικαιολογηθώ του είπα «Είμαι πολύ αγχωμένος για τα αποτελέσματα των εξετάσεων». Ο πατέρας μου κατέβηκε Μοναστηράκι. Μόλις κατέβηκε, με έπιασε κρίση ηλιθιότητας και διηγήθηκα το περιστατικό με text message στον Γιοντώ και στον Τρ. Στις 14:36 κατέβηκα Πειραιά και στις 14:45 κατέβηκα στη στάση Μεταξά. Κατόπιν, ανηφόρησα την οδό Σωτηρίου Διός, ψάχνοντας ένα ήσυχο μέρος για να πάρω τηλέφωνο την κυρία Νίκη. Ήθελα να της ευχηθώ «Καλή Χρονιά» και να κανονίσουμε να τη δω εκτός σπιτιού. Εκείνη την ώρα αισθανόμουν δύσπνοια, ταχυπαλμία και ήμουν έτοιμος να βάλω τα κλάματα. Στις 14:53 την πήρα τηλέφωνο. Η στιχομυθία, που ακολούθησε, ήταν η εξής:

ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Εμπρός; Ποιος είναι;
ΤΑΚΜΑΝ: Ο Δημήτρης είμαι. Σε πήρα να σου ευχηθώ καλή χρονιά, γιατί μπροστά στον ξάδερφό σου δεν μπορούσαμε να μιλήσουμε άνετα.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Καλή χρονιά Δημητράκη μου. Σου εύχομαι ότι καλύτερο.
ΤΑΚΜΑΝ: Σου εύχομαι καλή χρονιά, με υγεία πάνω από όλα, ότι επιθυμείς και να μη στενοχωριέσαι.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Σε ευχαριστώ Δημητράκη μου. Πού είσαι τώρα;
ΤΑΚΜΑΝ: Είμαι στο λιμάνι του Πειραιά.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Φεύγεις;
ΤΑΚΜΑΝ: Όχι δεν ταξιδεύω. Πάω σε ένα βιβλιοπωλείο, που δουλεύει ένας φίλος μου, για να βγάλω κάτι φωτοτυπίες που θέλω.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: (μορφασμός Γύπα).
ΤΑΚΜΑΝ: Αύριο θα τηλεφωνήσω για να μάθω τα αποτελέσματα των εξετάσεων. Σήμερα είμαι αρκετά αγχωμένος.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Γιατί αγάπη μου;
ΤΑΚΜΑΝ: Αυτό το τρίμηνο, που έμεινα Αγγλία, έφαγα μεγάλο αγγούρι. Και από οικονομικής άποψης (συνολικά μέσα στο τρίμηνο δαπανήσαμε οικογενειακά γύρω στα 14.000 ευρώ) και από ψυχολογικής (αρκετές καταθλιπτικές κρίσεις). Ελπίζω να πέρασα. Θα ναι μεγάλη αμαρτία να μην έχω περάσει.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Γιατί να μην έχεις περάσει;
ΤΑΚΜΑΝ: Σε παρακαλώ πολύ κάνε καμία προσευχή για μένα σήμερα το βράδυ. Εγώ κάθε μέρα προσεύχομαι για σένα.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Θα προσευχηθώ σήμερα το βράδυ.
ΤΑΚΜΑΝ (συγκινημένος): Σε ευχαριστώ μέσα από την ψυχή μου. Να σαι καλά. Να έρθω την Πέμπτη 5 Ιανουαρίου στις 17:30 να σε δω στα ΚΑΠΗ;
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Τα ΚΑΠΗ μέσα στις γιορτές είναι κλειστά τα απογεύματα. Έλα πρωί να με δεις. Πηγαίνω καθημερινά 11:00 με 13:00. Θα σε κεράσω και καφέ. Θα βρούμε μια γωνία να καθίσουμε οι δυο μας να τα πούμε με την ησυχία μας.
ΤΑΚΜΑΝ: Προτιμώ καλύτερα το απόγευμα. Έχω τους λόγους μου. Τέλος πάντων μετά τις γιορτές θα το κανονίσουμε. Την Κυριακή 8 Ιανουαρίου θα πάω Λονδίνο μέσω Φρανκφούρτης για να πάρω το πτυχίο μου και να γραφτώ στο πανεπιστήμιο. Θα επιστρέψω Αθήνα την Πέμπτη 12 Ιανουαρίου. Την Κυριακή πετάω στις 05:55.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Καλό ταξίδι να έχεις.
ΤΑΚΜΑΝ: Όταν όμως επιστρέψω, θέλω να βρεθούμε οπωσδήποτε. Είναι αμαρτία να μη βρεθούμε. Τόσα τηλέφωνα σε έπαιρνα από την Αγγλία.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Έπαιρνες εσύ ...
ΤΑΚΜΑΝ (σχεδόν κλαίγοντας): Γιατί δεν σου άρεσε που τα λέγαμε;
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Φυσικά μου άρεσε. Εγώ δεν θέλω παρέα νομίζεις; Μου αρέσει να είμαι μόνη μου;
ΤΑΚΜΑΝ: Πραγματικά πάντως σε ευχαριστώ και για την παρέα σου και για τη συμπάραστασή σου. Και σου ζητάω συγνώμη για όσες φορές σε ενόχλησα.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Μην το ξαναπείς αυτό. Δεν με ενόχλησες καθόλου. Την τελευταία φορά που με πήρες, ήταν και τα παιδιά μου εδώ.
ΤΑΚΜΑΝ: Και τι σου είπαν;
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Με ρώτησαν «Με ποιον μιλάς;» και εγώ τους απάντησα «Με έναν φίλο μου. Τι σας νοιάζει εσάς; Μήπως σας ρωτάω εγώ με ποιόν μιλάτε στο τηλέφωνο;».
ΤΑΚΜΑΝ: Καλά τους είπες. Γιατί εγώ ασχολούμαι με τους γονείς μου, όταν μιλάνε στο τηλέφωνο; Δεν κατάλαβα. Τέλος πάντων. Αυτά. Θα σε ξαναπάρω αύριο για να σε ενημερώσω για τα αποτελέσματα.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Έγινε. Θα τα πούμε αύριο.
ΤΑΚΜΑΝ: Τα λέμε. Άντε γεια.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Γεια.

Μετά από αυτό το τηλεφώνημα, αισθάνθηκα αγαλίαση στην ψυχούλα μου. Στις 15:15 πήγα στο βιβλιοπωλείο του τραγουδιστή και μέχρι τις 17:30 λέγαμε αστεία και γελούσαμε σαν ηλίθιοι. Κατόπιν έφαγα μεσημεριανό στα 4 αδέρφια και επέστρεψα σπίτι.
Στις 04/01/2012 στις 11:20 πήρα τηλέφωνο το εξεταστικό κέντρο για να μάθω τα αποτελέσματα, αλλά απάντησε τηλεφωνητής. Έτσι λοιπόν, τα πήρα στο κρανίο και έκλεισα εισιτήριο και ξενοδοχείο για να μάθω τα αποτελέσματα από κοντά.
Το απόγευμα της ίδιας μέρας είχα κανονίσει να βρεθώ στο Σύνταγμα με τον ARLOUT για καφέ. Στις 15:40 ξεκίνησα από το σπίτι μου. Στις 15:45 πήρα τηλέφωνο τη Σταυρούλα από την πλατεία Κυψέλης. Ο διάλογος, που ακολούθησε, ήταν ο εξής:

ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Στούντιο παρακαλώ λέγεται;
ΤΑΚΜΑΝ: Σταυρούλα εσύ είσαι;
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Εγώ είμαι γλυκούλη μου.
ΤΑΚΜΑΝ: Τελικά τα αποτελέσματα των εξετάσεων θα τα μάθω στις 09/01/2012 από την Αγγλία. Τελικά θα έχεις ρεπό αύριο; Θα βρεθούμε;
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Δεν μου δίνουν ρεπό.
ΤΑΚΜΑΝ (σχεδόν κλαίγοντας): Αν δεν έχεις σκοπό να βγεις μαζί μου, θέλω να είσαι ειλικρινής και να μου το πεις. Εγώ αγαπάω τους ειλικρινείς ανθρώπους.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Φυσικά και θα βρεθούμε. Ξέρεις τι γίνεται; Μέσα στις γιορτές, οι περισσότερες υπηρεσίες πάνε στις πατρίδες τους. Και ποιος τα πληρώνει; Η καημένη η Σταυρούλα.
ΤΑΚΜΑΝ: Να σαι καλά. Η Παναγίτσα να σου δίνει δύναμη. Μετά τις γιορτές όμως, να βρεθούμε σίγουρα.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Φυσικά και θα βρεθούμε. Αν θες, μπορείς να έρθεις και στο σπίτι μου. Αρκεί να μην έχεις αλλεργία στις γάτες και στα σκυλιά, γιατί έχω 3 σκυλιά και 9 γάτες.
ΤΑΚΜΑΝ: Κανένα πρόβλημα. Προτιμώ να βρεθούμε σπίτι σου, να σε απολαύσω με την ησυχία μου.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Ωραία. Τότε θα βρεθούμε σπίτι μου.
ΤΑΚΜΑΝ: Έγινε. Θα τα πούμε. Πάω βόλτα για καφέ τώρα.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Καλά να περάσεις. Τα λέμε.

Μετά ακολούθησε τηλέφωνημα στην κυρία Νίκη (ώρα 15:50). Η τηλεδιάσκεψη ήταν η ακόλουθη:

ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Εμπρός; Ποιος είναι;
ΤΑΚΜΑΝ: Ο Δημήτρης είμαι. Σε πήρα να σου πω ότι τα αποτελέσματα των εξετάσεων θα τα μάθω τη Δευτέρα από την Αγγλία. Οι Άγγλοι είναι εντελώς ανοργάνωτοι. Πήρα τηλέφωνο το εξεταστικό κέντρο και αντί να μάθω τα αποτελέσματα, απάντησε τηλεφωνητής.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Δεν πειράζει.
ΤΑΚΜΑΝ: Τέλος πάντων. Σε πήρα για να σου προτείνω να βρεθούμε αύριο στις 10:45 έξω από τα ΚΑΠΗ. Τελικά το σκέφτηκα καλύτερα και αποφάσισα να σε δω πρωί.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Στα ΚΑΠΗ όμως είναι και η Τασούλα.
ΤΑΚΜΑΝ: Μισό λεπτό. Η Τασούλα έρχεται στις 11:00 και φεύγει στις 13:00, όπως εσύ;
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Σήμερα ήταν όλο το πρωί εκεί. Τι να την κάνω; Δεν μπορώ να την εμποδίσω να έρθει.
ΤΑΚΜΑΝ: Εντάξει, αν είναι έτσι, πάω πάσο. Για καφέ πότε θα βγούμε;
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Στην πλατεία Κυψέλης;
ΤΑΚΜΑΝ: Όχι καλέ. Στην Ομόνοια.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Αφού πάρω τη σύνταξή μου. Τώρα δεν έχω χρήματα.
ΤΑΚΜΑΝ: Πότε θα την πάρεις;
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Στις 22 Ιανουαρίου.
ΤΑΚΜΑΝ: Εννοείς στις 23. Γιατί 22 είναι Κυριακή.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Ναι, τότε.
ΤΑΚΜΑΝ: ΟΚ. Στις 24 όμως, θα βγούμε.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Θα βγούμε να μου φύγει και εμένα ο καημός.
ΤΑΚΜΑΝ: Στις 29 θα φύγω για Αγγλία. Μετά θα ξανάρθω στις 31/03/2012 για τις διακοπές του Πάσχα. Το Πάσχα των καθολικών είναι στις 8 Απριλίου. Θέλω οπωσδήποτε να σε δω πριν φύγω.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Και εγώ θέλω να σε δω.
ΤΑΚΜΑΝ: Πραγματικά σου ζητάω συγνώμη που σε έβαλα χθες να κάνεις μια άκυρη προσευχή.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Χαρά μου είναι. Εγώ προσεύχομαι για όλο τον κόσμο.
ΤΑΚΜΑΝ: Σε ευχαριστώ και πάλι. Να σαι καλά, να έχεις υγεία, να έχεις αγάπη μέσα στην ψυχή σου και τον χαρακτήρα της Τασούλας να μην τον αποκτήσεις ποτέ σου.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ (γελώντας): Εγώ είμαι καλόψυχη.
ΤΑΚΜΑΝ: Το ξέρω. Αν είχες το χαρακτήρα της Τασούλας, δεν θα σου έλεγα ούτε καλημέρα. Εγώ επιλέγω τους ανθρώπους που κάνω παρέα.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: (μορφασμός Γύπα).
ΤΑΚΜΑΝ: ΟΚ. Αυτά. Επειδή θα πάω για καφέ στο Σύνταγμα, θα τα πούμε. Θα σε ξαναπάρω την Τρίτη από την Αγγλία για να σου πω τα αποτελέσματα.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Θα με πάρεις από Αγγλία;
ΤΑΚΜΑΝ: Όχι μόνο εσένα, πολύ κόσμο θα πάρω. Λοιπόν, αυτά. Θα τα πούμε.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Θα τα πούμε. Έλα γεια.
ΤΑΚΜΑΝ: Γεια.

Στις 16:30 βρέθηκα με τον ARLOUT στο Σύνταγμα και πήγαμε για καφέ στα McDonalts. Κατόπιν, πήγαμε μια βόλτα στα Public και για περπάτημα στην Ερμού. Η βόλτα διήρκησε μέχρι τις 18:30. Κατόπιν, αισθάνθηκα μια στενοχώρια να με πνίγει. Το γεγονός ότι έμεινα Αθήνα σχεδόν 1 μήνα και δεν κατάφερα να δω ούτε την κυρία Νίκη ούτε και τη Σταυρούλα με την ησυχία μου, με στενοχώρησε αρκετά. Το βράδυ της ίδιας μέρας, κοιμήθηκα δακρυσμένος. Την επόμενη μέρα, αποφάσισα να πάω μια στουντιότσαρκα σε διαφορετική περιοχή, για να κάνω ένα διάλειμμα από τις έννοιες και τις στενοχώριες μου και για να γελάσει λίγο το χειλάκι μου.

Β) ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΣΤΟΥΝΤΙΟΤΣΑΡΚΑΣ
Στις 05/01/2012 στις 10:40 ξεκίνησα από το σπίτι μου, κουβαλώντας όπως κάθε φορά, την πράσινη συνεδριακή μου τσάντα με του Γύπα τα εννιάμερα. Στις 10:45 στήθηκα έξω από τα ΚΑΠΗ και άρχισα να κόβω βόλτες πέρα δώθε, σαν να ήμουν εύζωνας. Φυσικά ο λόγος αναμονής δεν ήταν για να προετοιμαστώ για την παρέλαση της 25ης Μαρτίου, αλλά για να πετύχω την κυρία Νίκη. Το σχέδιό μου ήταν «Αν την πετύχω μόνη της, θα της προτείνω να πάμε παρέα για καφέ στα ΚΑΠΗ. Αν την πετύχω με την Τασούλα, θα στρίψω αλά Γαλλικά. Αν δεν την πετύχω καθόλου μέχρι τις 11:15, σηκώνομαι και φεύγω». Δυστυχώς εφαρμόστηκε το τρίτο σενάριο (ποιός ξέρει από τι ώρα είχε πάει στα ΚΑΠΗ).
Έτσι λοιπόν, απογοητευμένος από την άδικη αναμονή, ξεκίνησα στις 11:15 φυσιολογικά τη στουντιότσαρκά μου. Προσπάθησα όσο μπορούσα να απολαύσω το ωραίο ηλιόλουστο πρωινό και να αφήσω στην άκρη τη στενοχώρια για την κυρία Νίκη και το άγχος για τα αποτελέσματα του IELTS. Η διαδρομή, που ακολούθησα, ήταν η εξής:

1ος σταθμός: Δροσοπούλου 95. Εδώ η υπηρεσία, φορούσε τρικ-τρικ, αλλά ήταν νέα στην ηλικία. Η εργαζόμενη κοπέλα δεν φορούσε ούτε ένα τρικ-τρικ. Εννοείται, δεν τρελάθηκα. Πάμε παρακάτω.
2ος σταθμός: Κεφαλληνίας 75. Εδώ η υπηρεσία ήταν χάλια εμφανισιακά (πολύ νέα στην ηλικία, φορούσε τζην και δεν φορούσε τρικ-τρικ). Η πουτάνα φορούσε ένα χρυσό βραχιόλι. Τι πράγματα είναι αυτά; Βάλτε καμία ωραία υπηρεσία στα στούντιο. Ζούμε σε περίοδο διεθνούς χρηματοπιστωτικής κρίσης.
3ος σταθμός: Φυλής 104. Εδώ η υπηρεσία φορούσε παντελόνι, ένα χρυσό ριγκάκι και ένα χρυσό βραχιόλι. Οι 2 από τις 3 εργαζόμενες κοπέλες φορούσαν τρικ-τρικ. Αν και η υπηρεσία ήταν σχετικά στις προδιαγραφές μου, κάτι ανεξήγητο με απωθούσε. Τι να πω; Θα το θέσω σαν ερώτημα στη διεύθυνση www.pyles.tv.
4ος σταθμός: Αχαρνών 106. Η υπηρεσία φαινόταν Ρωσικής καταγωγής και εμφανισιακά ήταν ένα μηδενικό (παρόμοια χαρακτηριστικά με την αντίστοιχη στην Κεφαλληνίας, με τη διαφορά ότι φορούσε μαύρο παντελόνι και όχι τζην). Η πουτάνα; Μηδέν εις το πηλίκο (δεν φορούσε ούτε ένα τρικ-τρικ).
5ος σταθμός: Πιπίνου 118. Η υπηρεσία φορούσε παντελόνι, αλλά ήταν τίγκα στα τρικ-τρικ, τα οποία μάλιστα ήταν πολυφυλετικά. Επιπλέον είχε πολύ σέξι μπαλκόνια. Η εργαζόμενη κοπέλα φορούσε ένα λεπτό χρυσό ριγκάκι και ένα χρυσό ρολόι.
6ος σταθμός: Αριστομένους 72. Κλειστό.

Συγκρίνοντας τα παραπάνω στούντιο, σύμφωνα με το ισχύων σύστημα μοριοδότησης των στούντιο, κατέληξα στο στούντιο της οδού Πιπίνου 118.

Γ) ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ
Στις 12:20 χτύπησα για δεύτερη φορά το κουδουνι του στούντιο της οδού Πιπίνου 118. Αμέσως μου άνοιξε η σέξι τσατσά. Εγώ της είπα ότι θα πάρω το απλό πρόγραμμα και έτσι η υπηρεσία με οδήγησε στο δωμάτιο του έρωτα. Το 50ρικο της το έσκασα με ερωτικό τρόπο, χαϊδεύοντας απαλά το βραχιόλι της και κάνοντας Ταϊλανδέζικο μασάζ στα ριγκάκια της. Μισό λεπτό, γιατί με έπιασε κρίση ηλιθιότητας. ΟΚ συνεχίζω.
Μόλις η υπηρεσία έκλεισε την πόρτα του δωματίου, γδύθηκα, βόλεψα τα πράγματά μου και τοποθέτησα του Γύπα τα εννιάμερα σε περίοπτη θέση. Η εργαζόμενη κοπέλα ήταν η Εύα. Η Εύα είναι 26 ετών και κατάγεται από τη Φιλιππούπολη της Βουλγαρίας. Όσον αφορά την εμφάνισή της, είναι μελαχρινή, σχετικά ψηλή και έχει λίγα πιασίματα. Η αναμονή διήρκησε 1-2 λεπτά. Κατά τη διάρκεια της αναμονής σκεφτόμουν τη Σταυρούλα και την κυρία Νίκη εναλλάξ. Μόλις μπήκε η Εύα στο δωμάτιο, έγινε η κάτωθι στιχομυθία:

ΕΥΑ: Γεια σου μωρό μου.
ΤΑΚΜΑΝ: Γεια.
ΕΥΑ: Τι κάνεις μωρό μου;
ΤΑΚΜΑΝ: Καλά.
ΕΥΑ: Πώς σε λένε;
ΤΑΚΜΑΝ: Τάκμαν.
ΕΥΑ: Τάκμαν;
ΤΑΚΜΑΝ: Αυτό είναι το διαδικτυακό μου παρατσούκλι. Έχεις διαβάσει καμία κριτική μου;
ΕΥΑ: Πολλές. Μου αρέσει πολύ ο τρόπος που γράφεις.
ΤΑΚΜΑΝ: Ξέρεις και για τα γούστα μου;
ΕΥΑ: Φυσικά.
ΤΑΚΜΑΝ: Αυτή η υπηρεσία μου αρέσει πάρα πολύ.
ΕΥΑ: Είναι πολύ καλή και κοκέτα.
ΤΑΚΜΑΝ: Να της πεις να με καθίσει μετά το σεξ για λίγα χαδάκια. Θέλω να της χαϊδέψω τα χεράκια της.
ΕΥΑ: Θα της το πω.
ΤΑΚΜΑΝ: Γιατί έτσι, θα με κερδίσει σαν πελάτη. Θέλω εκτός από τη Σταυρούλα να έχω και μια εναλλακτική λύση.
ΕΥΑ: Ναι μωρό μου.

Μετά από αυτό το σύντομο διάλογο, άρχισε η ερωτική πράξη, η οποία εξελίχτηκε στις ακόλουθες φάσεις:

1η φάση: «Τα κλασσικά». Της φόρεσα του Γύπα τα εννιάμερα και μου φόρεσε το προφυλακτικό.
2η φάση: «Κλασσική πίπα με διαλείματα άτεχνου φραπέ» (εκτιμώμενη διάρκεια: 7-8 λεπτά). Κατά τη διάρκεια της φάσης αυτής, εγώ ήμουν ξαπλωμένος ανάσκελα και η Εύα μου τον έπαιρνε στο στόμα. Εννοείται φυσικά ότι το ελεύθερο χέρι της, το κρατούσα με μανία. Όταν η Εύα κουραζόταν, χρησιμοποιούσε την πασίγνωστη μέθοδο του άτεχνου φραπέ. Στην πίπα η Εύα παίρνει χρυσό μετάλιο και για την υπομονή της και για την καλή ποιότητα. Πραγματικά το κατευχαριστήθηκα. Ωστόσο, η διέγερση δεν κατέστη ικανή προς διεισδυση.
3η φάση: «Μπρούμυτη εκσπερμάτωση» (εκτιμώμενη διάρκεια: 30 δευτερόλεπτα). Κατά τη διάρκεια της φάσης αυτής, ήμουν ξαπλωμενος μπρούμυτα και έτριβα το πέος μου στο σεντόνι με πάθος και ένταση. Φυσικά κρατούσα και τα δυο χέρια της Εύας. Για να λειτουργήσω, απλά σκεφτόμουν τα ριγκάκια της υπηρεσίας (οι γνωστές φαντασιώσεις με τους Πάκηδες). Το αποτέλεσμα επήλθε σύντομα. Μετά από μισό λεπτό, ολοκλήρωσα στο προφυλακτικό.
4η φάση: «Αποχαιρετισμός». Μετά την θριαμβευτική εκσπερμάτωση, τράβηξα με προσοχή το προφυλακτικό από το πέος και το πέταξα στα σκουπίδια. Κατόπιν, καθάρισα την ευαίσθητη περιοχή με ένα πουτανομάντηλο. Η Εύα με τη σειρά της ντύθηκε, με χαιρέτησε και έκλεισε την πόρτα του δωματίου. Ύστερα ντύθηκα και εγώ, βόλεψα τα πράγματά μου και εξήλθα από το δωμάτιο.

Βγαίνοντας από το δωμάτιο, αντίκρυσα την υπηρεσία να με περιμένει. Πιάσαμε παρέα μια 5λεπτη κουβεντούλα και στο τέλος τη χαιρέτησα με ένα special ηγεμονικό sandwich. Επειδή όμως τα ριγκάκια της ήταν πολυακόρεστα, το sandwich επαναλήφθηκε άλλες δυο φορές πριν από την τελική έξοδό μου από το κτίριο.

Δ) ΑΙΤΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΗΣ ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑΣ

Εμφάνιση κοπέλας: 10.0
Ο συνδυασμός των ιδιωτικών rings με του Γύπα τα εννιάμερα, έκανε τα χέρια της πολυφλεκτικά.

Συμμετοχή / διάθεση / υπηρεσίες κοπέλας: 10.0
Ήταν τόσο καλή η πίπα της. Δεν μπορώ να βάλω χαμηλότερο βαθμό.

Συμπεριφορά τσατσάς / τσάτσου: 10.0
Ήταν δεκτική στο χούφτωμα των rings. Θα ξαναεπισκεφτώ το συγκεκριμένο ίδρυμα.

Χώρος / καθαριότητα χώρου: 10.0
Ο χώρος είναι προσεγμένος. Πιθανόν να έχει γίνει και μελέτη για το Φενγκ Σούι.

Πρόσβαση / Parking: 10.0
Είναι σε απόσταση αναπνοής από τον σταθμό του ΗΣΑΠ «Αττική».

Σχέση απόδοσης / τιμής: 10.0
Προκύπτει από το σύνολο της κριτικής.

Α) ΕΡΩΤΙΚΗ ΑΤΖΕΝΤΑ (21/12/2011 – 28/12/2011)
Στις 21/12/2011 (ώρα 14:45) μετά τη στουντιότσαρκα, κάθισα στα σκαλιά που βρίσκονται κοντά στο στούντιο της Βριλησσού 36. Αρχικά πήρα τηλέφωνο τους γονείς μου για να τους ενημερώσω ότι πήδηξα. Κατόπιν, έκανα το σταυρό μου, κοίταξα τον ουρανό με θλιμμένο βλέμμα και πήρα τηλέφωνο την κυρία Νίκη (αφού δεν μπορώ να τη βλέπω, τουλάχιστον ας την ακούω). Η στιχομυθία, που ακολούθησε, ήταν η εξής:

ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Εμπρός; Ποιος είναι;
ΤΑΚΜΑΝ: Ο Δημήτρης είμαι. Επειδή δεν θα μπορέσω να σε δω αυτή τη βδομάδα λόγω κακοκαιρίας, σε πήρα να σου ευχηθώ καλά Χριστούγεννα.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Σε ευχαριστώ πολύ.
ΤΑΚΜΑΝ: Σου εύχομαι με όλη μου την καρδιά να περάσεις όμορφα Χριστούγεννα μαζί με τα παιδιά σου και τα εγγόνια σου. Η Παναγιά μαζί σου.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Και εγώ σου εύχομαι να περάσεις καλά.
ΤΑΚΜΑΝ: Θα φτιάξεις και κανένα γλυκό; Κανένα μελομακάρονο;
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Ναι θα φτιάξω. Θες να σου δώσω και σένα;
ΤΑΚΜΑΝ: Όχι ευχαριστώ. Την αγάπη σου θέλω μόνο.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Τώρα πού είσαι;
ΤΑΚΜΑΝ: Κάπου έχω βγει έξω.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Εγώ περιμένω τα παιδιά μου. Σε λίγο θα έρθουν για φαγητό.
ΤΑΚΜΑΝ: Ξέρεις γιατί όταν σε παίρνω από Αθήνα σου μιλάω 5-6 λεπτά, ενώ όταν σε έπαιρνα από Αγγλία σου μιλούσα γύρω στο ένα τέταρτο;
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Γιατί;
ΤΑΚΜΑΝ: Γιατί όταν σε παίρνω από Αθήνα, σε παίρνω από κινητό. Όταν σε έπαιρνα από το Southampton, σε έπαιρνα από το Skype και δεν έτρωγα ακτινοβολία.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Εντάξει, δεν θα λύσουμε και το Κυπριακό.
ΤΑΚΜΑΝ (φανερά στενοχωρημένος): Γιατί το λες αυτό; Δεν σου αρέσει η παρέα μου;
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Μου αρέσει, πώς δεν μου αρέσει; Έλα κάτω να σε δω, να τα πούμε από κοντά.
ΤΑΚΜΑΝ: Δεν μπορώ. Δεν είμαι σπίτι. Από επίσης 18 μέχρι επίσης 20 Δεκεμβρίου είχα πάει στην Εύβοια για να δω τη γιαγιά μου.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Καλά έκανες. Επίσης οι γιαγιάδες αγαπάνε τα εγγόνια επίσης.
ΤΑΚΜΑΝ: Έπρεπε να τη δω. Χάρηκα που την είδα, αλλά παραπάνω από 2 μέρες δεν θα καθόμουν ούτε με σφαίρες. Όσο να ναι, στην Αθήνα περνάω καλύτερα.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Να πεις στη γιαγιά σου χαιρετίσματα από εμένα.
ΤΑΚΜΑΝ: Εντάξει θα επίσης τα πω (σιγά μην ενημερώσω τη γιαγιά για τα προσωπικά μου).
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Γιατί δεν έρχεσαι κάτω; Αφού και με τον πατέρα σου και με τη μάνα σου μιλάω. Δεν σε αφήνουν να έρθεις;
ΤΑΚΜΑΝ: Δυστυχώς όχι. Μόνο παρασκηνιακά μπορούμε να βρεθούμε.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Ούτε ο μπαμπάς σου;
ΤΑΚΜΑΝ: Ειδικά επίσης με τίποτα δεν θα μου το επέτρεπε. Όταν του είπα ότι θα έβλεπα τη γιαγιά για δυο μέρες, μου είπε «δεν μπορώ να καταλάβω, πώς ένα νέο παιδί μπορεί να περνάει καλά κλεισμένος σε ένα σπίτι με μια γιαγιά» (αρχίδια καλά πέρασα, από υποχρέωση πήγα).
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Γιατί καλέ; Τι πειράζει που είναι μόνη επίσης;
ΤΑΚΜΑΝ: Ξέρω και εγώ;
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Τελικά την είδες, δεν την είδες;
ΤΑΚΜΑΝ: Την είδα, αλλά στην αρχή διαπληκτιστήκαμε (μια κουβέντα είπε, δεν τσακωθήκαμε, επίσης τα είπα λίγο πιο τραγικά, γιατί θέλω να αγαπάει περισσότερο εμένα και όχι τον πατέρα μου). Τέλος πάντων, την άλλη βδομάδα μάλλον οι γονείς μου θα πάνε στο εξοχικό, οπότε θα καταφέρω να σε δω.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Πάρε με τηλέφωνο και αν είμαι μόνη μου θα σε δεχτώ.
ΤΑΚΜΑΝ: Έγινε. Θα τα πούμε την άλλη βδομάδα. Να σαι καλά και εσύ και τα παιδιά σου και τα εγγόνια σου.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Και εγώ σου εύχομαι να σαι καλά. Επιπλέον εύχομαι να είναι καλά η μάνα σου, ο πατέρας σου, η γιαγιά σου και επίσης ο κόσμος.
ΤΑΚΜΑΝ: ΟΚ. Αυτά. Και πάλι καλά Χριστούγεννα. Θα τα πούμε.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Επίσης. Θα τα πούμε.

Πραγματικά αισθανόμουν πολύ μεγάλη ανάγκη να δω την κυρία Νίκη από κοντά. Αχ Παναγίτσα μου. Σε παρακαλώ πολύ να έχεις καλά την κυρία Νίκη. Ελπίζω να μπορέσω σύντομα να την επισκεφτώ. ΤΗΝ ΑΓΑΠΑΩ.
Στις 22/12/2011 κλείστηκα όλη τη μέρα σπίτι λόγω κακοκαιρίας και έγραφα κριτική στα μπορδέλα. Στις 23/12/2011 πήγα στον Πειραιά για να δω τον φίλο μου τον Μάκη, αλλά δεν κάθισε δίπλα μου στο λεωφορείο καμία α-καπέλο.
Στις 24/12/2011 το μεσημέρι έστειλα τη μαμά μου να πάει για ψώνια, μήπως και πετύχαινα την κυρία Νίκη μόνη της και την έβλεπα έστω και για 10 λεπτά. Στις 13:51 η μαμά μου βγήκε από το σπίτι και στις 13:53 πήρα τηλέφωνο την κυρία Νίκη. Η τηλεδιάσκεψη, που ακολούθησε, ήταν η κάτωθι:

ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Εμπρός; Ποιος είναι;
ΤΑΚΜΑΝ: Ο Δημήτρης είμαι. Η μαμά μου έχει βγει έξω. Μπορώ να έρθω σπίτι σου για να σε δω έστω και για 10 λεπτά;
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Δεν μπορώ τώρα.
ΤΑΚΜΑΝ: Συγχώρεσε με σε παρακαλώ.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Δεν έγινε τίποτα καλέ.
ΤΑΚΜΑΝ: Δεν είσαι μόνη σου ε;
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: (μουγκρητό αγελάδας).
ΤΑΚΜΑΝ: Να τα πούμε όμως κάποια στιγμή μέσα στην άλλη εβδομάδα.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Θα τα πούμε. Άλλη μέρα, άλλη ώρα.
ΤΑΚΜΑΝ: Εντάξει. Όταν ξαναβρώ ευκαιρία θα σου τηλεφωνήσω. Σου εύχομαι και πάλι καλά Χριστούγεννα. Να σαι καλά.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Επίσης.
ΤΑΚΜΑΝ: Τα λέμε.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: (έκλεισε το τηλέφωνο).

Αμέσως μετά από αυτό το τηλεφώνημα, η κυρία Νίκη επισκέφτηκε την Τασούλα (για πάνω από μισή ώρα). Και μόνο στη σκέψη ότι η κυρία Νίκη θα μπορούσε να ήταν μόνη της και να με πούλαγε για χάρη της Τασούλας, αισθάνθηκα μελαγχολία. Κατά τη διάρκεια του μεσημεριανού ύπνου, τα δάκρυα έκαναν την εμφάνισή τους. Ρε παιδιά πραγματικά πείτε μου, δεν θα ήταν αδικία; Εγώ έχω να τη δω από τις 13 Σεπτεμβρίου, ενώ με την Τασούλα τα λένε από κοντά κάθε μέρα.
Η συναισθηματική μου κατάσταση την ημέρα των Χριστουγέννων δεν ήταν καλή. Αισθανόμουν πικραμένος και θυμωμένος με την κυρία Νίκη. Παράλληλα αισθανόμουν την γνωστή ανιδιοτελή αγάπη για αυτή τη γυναίκα. Εξαιτίας της κακής ψυχολογικής κατάστασης, πάτησα ένα τεράστιο σκατό στο δρόμο. Ευτυχώς στις 20:00 βρέθηκα με το Γιοντώ και τον Τρ, είπαμε τα αστεία μας και η ψυχολογία μου προσωρινά βελτιώθηκε. Το βράδυ όμως της ίδιας μέρας, κοιμήθηκα κλαίγοντας.
Στις 26/12/2011 στις 11:00 πήγα επίσκεψη στην Πιζάμα με σκούφο και στον Βάλμαν. Στις 12:26 πήρα τηλέφωνο τη Σταυρούλα για να κανονίσουμε καφέ στο Παγκράτι (μπροστά στα παιδιά, εξάλλου ξέρουν τα πάντα για τα γούστα μου). Ο τηλεφωνικός διάλογος ήταν ο παρακάτω:

ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Στούντιο παρακαλώ λέγεται.
ΤΑΚΜΑΝ: Σταυρούλα εσύ είσαι;
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ (με κατάλαβε): Τι κάνεις γλυκούλη μου; Χρόνια πολλά.
ΤΑΚΜΑΝ: Είμαι σε ένα φιλικό σπίτι με κάτι παιδιά. Σου εύχομαι ολόψυχα χρόνια πολλά, με υγεία και να μη στενοχωριέσαι. Το ξέρεις ότι σε αγαπάω.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Και εγώ σε αγαπάω γλυκούλη μου. Υγεία πάνω από όλα.
ΤΑΚΜΑΝ: Σε πήρα για να μου πεις ποια μέρα θα έχεις ρεπό μέσα στη βδομάδα για να σε κεράσω καφέ στο Παγκράτι.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Δεν ξέρω ακόμα, δεν με έχουν ειδοποιήσει. Στα μέσα της εβδομάδας θα ξέρω σίγουρα.
ΤΑΚΜΑΝ: Α εντάξει. Την Τετάρτη θα έρθω από εκεί για στουντιότσαρκα, οπότε θα μου πεις από κοντά. Στο 36 δεν θα είσαι την Τετάρτη;
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Εκεί θα είμαι μην ανησυχείς. Σε περιμένω.
ΤΑΚΜΑΝ: Σε παρακαλώ όμως, να πάμε για εκείνο τον καφέ. Είσαι η μόνη που με αγαπάς τόσο πολύ. Ούτε η κυρία Νίκη, ούτε η Ματίνα (Ματίνα είναι το αληθινό όνομα της αγελάδας) με αγαπάνε έτσι. Μη με προδώσεις και εσύ.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Όχι αγάπη μου.
ΤΑΚΜΑΝ: Έγινε. Θα τα πούμε την Τετάρτη. Να σαι καλά.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Θα τα πούμε αγαπούλα μου.

Μέχρι τις 16:00 κάθισα με την Πιζάμα με σκούφο και με τον Βάλμαν. Περάσαμε πολύ καλά. Στο τέλος βγάλαμε και το βίντεο με τίτλο «Ανιδιοτελής Ποσειδώνια Αγάπη – Διάλυση του εγώ», το οποίο ανάρτησα στο YouTube.
Στις 27/12/2011 στις 11:30 συναντήθηκα με τον Μπάο, με τον «Άρρωστο Μπουρδελιάρη», με τον «Καπνίζει Κοτόπουλο» και με τον «Παχατουρίδη – Carnation» στο Σύνταγμα. Πήγαμε όλοι μαζί για μεσημεριανό σε ένα Ιταλικό εστιατόριο στο Παγκράτι. Κατόπιν, χαλαρώσαμε στο σπίτι του Μπάο και το βράδυ πήγαμε όλοι μαζί για σουβλάκια στο Μοναστηράκι. Το γεγονός ότι ήμουν όλη τη μέρα με καλή παρέα, με έκανε να αισθανθώ καλύτερα και να ξεχάσω προσωρινά τα προβλήματα στον αισθηματικό τομέα.
Στις 28/12/2011 αποφάσισα να διοργανώσω τη στουντιότσαρκα στην περιοχή της Βριλησσού μεσημεριανή ώρα, ώστε να μην έχει κόσμο και φυσικά για να μπορέσω να μιλήσω στο τηλέφωνο με την κυρία Νίκη (ήθελα να της ευχηθώ καλή Πρωτοχρονιά και γενικά να την ακούσω).

Β) ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΣΤΟΥΝΤΙΟΤΣΑΡΚΑΣ
Στις 28/12/2011 στις 12:44 ξεκίνησα από το σπίτι μου, κουβαλώντας όπως πάντα, την πράσινη συνεδριακή μου τσάντα με του Γύπα τα εννιάμερα. Στις 12:55 είδα έξω από το γνωστό supermarket την 95χρονη ζητιάνα (η ηλικία της είναι εκτιμώμενη, δεν γνωρίζω την πραγματική) να στέκεται όρθια και να ζητάει ελεημοσύνη, επιδεικνύοντας κατάλληλα το ριγκάκι της, ώστε να προκαλεί διέγερση στον αντρικό πληθυσμό. Μόλις την είδα, τη χαιρέτησα με ηγεμονικό sandwich και ανταλλάξαμε από ένα φιλί στο μάγουλο. Κατόπιν έβγαλε από μια πλαστική σακούλα μια χάρτινη σακούλα σε συσκευασία δώρου και μου την έδωσε, λέγοντάς μου ότι είναι η εικόνα του Χριστού. Μου είπε «Πάρε την εικόνα αυτή για να σε φιλάει ο Χριστός. Με έχεις βοηθήσει αρκετά». Εγώ την ευχαρίστησα και βόλεψα το δώρο δίπλα στου Γύπα τα εννιάμερα (Παναγίτσα μου σε παρακαλώ, συγχώρεσε με για τις αμαρτίες μου). Κατόπιν, επειδή η ζητιάνα θα επέστρεφε σπίτι της, τη χαιρέτησα ξανά με ένα πολύ ενισχυμένο ηγεμονικό sandwich και έκανα γυαλόχαρτο το ριγκάκι της. Στις 13:02 πήρα τηλέφωνο τον Γύπα και συζητήσαμε για τα ερωτικά μας (και εγώ για την κυρία Νίκη και ο Γύπας για τον Ταύρο έχουμε ρίξει πολύ κλάμα). Μάλιστα κανονίσαμε να βρεθούμε στις 4 Ιανουαρίου για να τα πούμε από κοντά (μπορεί να βγάλουμε και κανένα βιντεάκι). Στις 13:15 πήρα το λεωφορείο 224 από τη στάση Ευελπίδων και στις 13:30 έφτασα στην περιοχή της Βριλησσού.

1ος σταθμός: Βριλησσού 60 (κάτω). Μόλις είδα την υπηρεσία και διαπίστωσα ότι δεν φοράει rings (ρε Γιοντέ το κείμενο αυτό να το στείλεις και στην Αρετή για να γελάσει από την Αυστραλία που βρίσκεται) ξενέρωσα εντελώς. Όταν μου είπε «Σήμερα δουλεύει η Πάολα, θα έρθει σε 5 λεπτά, γιατί τώρα είναι με πελάτη», της απάντησα «Α η Πάολα δουλεύει; Την ξέρω. Πάω να δω και κανένα άλλο και άμα είναι έρχομαι».
2ος σταθμός: Βριλησσού 60 (πάνω). Η εργαζόμενη κοπέλα ήταν ψιλή, λεπτή και φορούσε τρικ-τρικ. Η υπηρεσία ήταν αδιάφορη.
3ος σταθμός: Βριλησσού 46. Καμία από τις δυο πλευρές δεν με συγκίνησε.
4ος σταθμός: Βριλησσού 42. Εδώ εργαζόταν τσάτσος, ο οποίος ήταν πούστης με πιθανότητα 1, καθώς με αποκαλούσε συνεχώς «Κούκλε μου». Στο συγκεκριμένο στούντιο εργαζόταν η Αφροδίτη, που είχα πηδήξει στην Πειραιώς 193 στις 28/04/2011 (έχω γράψει και σχετική κριτική).
5ος σταθμός: Βριλησσού 55. Και εδώ εργαζόταν τσάτσος, ο οποίος όμως ήταν πιο σοβαρός. Η εργαζόμενη κοπέλα δεν μου έκανε κλικ.
6ος σταθμός: Βριλησσού 36. Μόλις χτύπησα το κουδούνι, μου άνοιξε η γνωστή γλυκύτατη υπηρεσία, η οποία με οδήγησε στην κουζίνα, κρατώντας μου το χέρι με ιδιαίτερη τρυφερότητα. Εκείνη την ώρα εργάζονταν δυο κοπέλες. Η υπηρεσία με σύστησε και στις δυο και μου πρότεινε να διαλέξω την Σμαράγδα από την Τουρκία. Αν και η συγκεκριμένη κοπέλα δεν φορούσε ούτε ένα τρικ-τρικ, αποφάσισα να ακούσω τη Σταυρούλα και να προτιμήσω τη Σμαράγδα. Τη Σταυρούλα την αγαπάω τόσο πολύ, που και η πιο άσχημη γυναίκα στον κόσμο να εργαζόταν σε αυτό το στούντιο, θα την πήδαγα προκειμένου να απολαύσω τη στοργή και τα χάδια της Σταυρούλας.

Γ) ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ
Αρχικά κάθισα στην κουζίνα για κανένα 10λεπτο με την υπηρεσία. Όση ώρα κουβεντιάζαμε, της έκανα αλλεπάλληλα ηγεμονικά sandwich, της φίλαγα τα χέρια με στοργή, θήλαζα τα βυζιά της και της χούφτωνα τα μπούτια. Επειδή η υπηρεσία με αγαπάει πάρα πολύ, δάνεισε τα κοσμήματά της στη Σμαράγδα για να αποδώσω καλύτερα στο κρεβάτι. Εγώ την ευχαρίστησα και της έσκασα το 50ρικο. Κατόπιν η υπηρεσία με οδήγησε στο κόκκινο δωμάτιο και έκλεισε την πόρτα.
Μετά το κλείσιμο της πόρτας, γδύθηκα, βόλεψα τα πράγματά μου και έβαλα του Γύπα τα εννιάμερα σε περίοπτη θέση. Η Σμαράγδα είναι ηλικίας γύρω στα 25 από την Τουρκία, μελαχρινή, μετρίου αναστήματος και χωρίς ιδιαίτερα πιασίματα (είναι normal, ούτε πολύ λεπτή, αλλά δεν θα έλεγα ότι έχει και τα φοβερά πιασίματα). Το μειονέκτημά της για όσους είστε λάτρεις των τρικ-τρικ είναι ότι δεν φοράει ούτε ένα. Η αναμονή δεν διήρκησε παραπάνω από 1 λεπτό. Μόλις ήρθε (και αφού είπαμε τις γνωστές παπαριές), ξεκινήσαμε αμέσως την ερωτική πράξη, η οποία εξελίχτηκε στα ακόλουθα στάδια:

1ο στάδιο: «Τα κλασσικά». Στη συγκεκριμένη φάση η Σμαράγδα μου φόρεσε το προφυλακτικό και εγώ της φόρεσα του Γύπα τα εννιάμερα (συμπληρωματικά με τα τρικ-τρικ της Σταυρούλας).
2ο στάδιο: «Άτεχνος φραπές» (εκτιμώμενη διάρκεια: 7-8 λεπτά). Στη συγκεκριμένη φάση η Σμαράγδα, χρησιμοποιώντας το χέρι με του Γύπα τα εννιάμερα, προσπαθούσε να με κάνει να χύσω παίζοντας το πουλί μου με την πασίγνωστη σε όλους τους λάτρεις του αγοραίου έρωτα τεχνική του άτεχνου φραπέ. Το χέρι με τα τρικ-τρικ της Σταυρούλας το κρατούσα εγώ με μανία. Κατά τη διάρκεια της φάσης αυτής, φαντασιωνόμουν ότι είχα την υπηρεσία στο κρεβάτι. Με τη Σμαράγδα έγινε η κάτωθι στιχομυθία:

ΤΑΚΜΑΝ (εδώ φαντασιωνόμουν τη Σταυρούλα σαν μια φιλεύσπλαχνη κυρία): Σας παρακαλώ καλή μου κυρία. Είμαι από το Πακιστάν, είμαι άστεγος και κοιμάμαι καθημερινά στο πεζοδρόμιο της οδού Μενάνδρου. Έχω να φάω τρεις μέρες. Πεινάω. Δώστε ένα ευρώ στον φτωχό.
ΣΜΑΡΑΓΔΑ: Ναι μωρό μου.
ΤΑΚΜΑΝ: Σας ευχαριστώ γλυκιά μου κυρία (ακολούθησε ηγεμονικό sandwich). Σας εύχομαι καλές γιορτές και ευτυχισμένο το 2012. Ο Θεός να σας έχει καλά.
ΣΜΑΡΑΓΔΑ: Και συ να σαι καλά μωρό μου.
ΤΑΚΜΑΝ (εδώ φαντασιωνόμουν τη Σταυρούλα εφοριακό): Σας παρακαλώ κυρία μου. Έχω χάσει τη δουλειά μου εδώ και 6 μήνες και ζητιανεύω για να τα βγάλω πέρα. Μη μου φορολογήσετε τα κέρδη από τη ζητιανιά.
ΣΜΑΡΑΓΔΑ: Δε θα σου τα φορολογήσω.
ΤΑΚΜΑΝ (εδώ φαντασιωνόμουν τη Σταυρούλα σαν την αυστηρή διευθύντρια του τμήματος διαχείρισης ανθρώπινου δυναμικού μιας κερδοφόρας πολυεθνικής εταιρείας): Σας παρακαλώ κυρία. Αυτή τη δουλειά την έχω απόλυτη ανάγκη. Προσλάβετέ με. Είμαι οικογενειάρχης και έχω να θρέψω τρία παιδιά (ακολούθησε ηγεμονικό sandwich).
ΣΜΑΡΑΓΔΑ: Θα σε προσλάβω μωρό μου.
ΤΑΚΜΑΝ: Σας ευχαριστώ πολύ κυρία μου.

Οι φαντασιώσεις αυτές ήταν αρκετά πικάντικες. Αν και το μέγεθος του πέους αυξήθηκε, δεν ήταν ικανό προς διείσδυση στα ενδότερα. Για αυτό το λόγω η ερωτική πράξη συνεχίστηκε, ακολουθώντας την γνωστή μέθοδο, που πετυχαίνει πάντα.

3ο στάδιο: «Μπρούμυτη εκσπερμάτωση» (εκτιμώμενη διάρκεια: 15 δευτερόλεπτα). Στη φάση αυτή, ήμουν ξαπλωμένος μπρούμυτα και έτριβα το πέος μου στο κρεβάτι για να προκληθεί η εκσπερμάτωση με τη βοήθεια της κάθετης αντίδρασης του δαπέδου Ν (Τσόλκας: Καλά είστε;). Φυσικά δεν χρειάστηκε και ιδιαίτερη προσπάθεια. Έχυσα σχεδόν αμέσως στο προφυλακτικό. Εννοείται βέβαια ότι μέχρι το πέος να φτύσει το σπέρμα, κρατούσα με μανία το χέρι με τα κοσμήματα της Σταυρούλας.
4ο στάδιο: «Αποχαιρετισμός». Μετά την εκσπερμάτωση, πέταξα το χρησιμοποιημένο προφυλακτικό στο σκουπιδοτενεκέ. Κατόπιν, καθάρισα την ευαίσθητη περιοχή με τα γνωστά πουτανομάντηλα. Η Σμαράγδα ντύθηκε, με χαιρέτησε και έκλεισε την πόρτα του δωματίου. Ύστερα εγώ ντύθηκα, βόλεψα τα πράγματά μου και κατευθύνθηκα προς την κουζίνα.

Στην κουζίνα κάθισα παρέα με την υπηρεσία για κανένα 10λεπτο. Συζητήσαμε και παρακολουθήσαμε παρέα την εκπομπή της Άσης Μπήλιου για τα ερωτικά του 2012. Φυσικά όσο κουβεντιάζαμε, το χούφτωμα έπεφτε σύννεφο. Μάλιστα, επειδή αγαπάω πολύ τη Σταυρούλα, της χάρισα το δώρο της ζητιάνας (Παναγίτσα μου, αυτή η γυναίκα πραγματικά έχει πολύ καλή καρδιά, σε παρακαλώ να την έχεις καλά, μην την κατακρίνεις για το επάγγελμα που κάνει). Στο τέλος χαιρέτησα τη Σταυρούλα με ηγεμονικό sandwich και με φιλάκια και εξήλθα από το κτίριο.

Δ) ΑΙΤΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΗΣ ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑΣ
Όσον αφορά την υπηρεσία: Πάλι τα ίδια θα λέμε; 10.
Όσον αφορά την κοπέλα: Όσον αφορά τη συμμετοχή και την σχέση απόδοσης / τιμής θα βάλω 10, γιατί πέρασα καλά. Όσον αφορά την εμφάνιση θα βάλω πάλι 10, γιατί με τα τρικ-τρικ της Σταυρούλας, η Σμαράγδα έγινε μια πολυφλεκτική κυρία.

Α) ΕΡΩΤΙΚΗ ΑΤΖΕΝΤΑ (16/12/2011 – 21/12/2011)
Στις 16/12/2011 μετά τη στουντιότσαρκα, αποφάσισα να πάρω τηλέφωνο την κυρία Νίκη. Στις 16:18 βρήκα κάποιο ήσυχο στενό στην περιοχή του Βοτανικού και την πήρα τηλέφωνο. Η τηλεδιάσκεψη, που ακολούθησε, ήταν η εξής:

ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Εμπρός; Ποιος είναι;
ΤΑΚΜΑΝ: Εγώ είμαι. Μπορώ να σου μιλήσω τώρα; Αν δεν είσαι μόνη σου, πες «Ο Πέτρος δεν είναι εδώ» και κλείσε το τηλέφωνο για να μην έρθεις σε δύσκολη θέση.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Εντάξει μόνη μου είμαι. Τώρα ετοιμαζόμουν να πάω στα ΚΑΠΗ.
ΤΑΚΜΑΝ: Ξέρεις γιατί σε πήρα; Έχω σκεφτεί κάποιους τρόπους, για να μπορέσουμε να βρεθούμε εκτός σπιτιού, γιατί στο σπίτι είναι λίγο δύσκολα τα πράγματα.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Σε ακούω.
ΤΑΚΜΑΝ: Αν ας πούμε πας στα ΚΑΠΗ στις 11:00 και γυρνάς στις 14:00 και η Τασούλα επιστρέφει στις 13:00, μπορούμε στις 13:30 να βρεθούμε στα ΚΑΠΗ.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Δε γίνεται. Στα ΚΑΠΗ έρχεται και η Τασούλα μαζί.
ΤΑΚΜΑΝ: Δηλαδή είστε όλη την ώρα μαζί;
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Δεν έχει στάνταρ ώρες που έρχεται.
ΤΑΚΜΑΝ: Κατάλαβα. Το άλλο που σκέφτηκα είναι, αν την Κυριακή 18 Δεκεμβρίου πας στο κέντρο για ψώνια και είσαι μόνη σου, να έρθω και εγώ για παρέα.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Δεν κατεβαίνω στο κέντρο. Έχω πολύ καιρό να κατέβω. Την Κυριακή θα πάω στην εκκλησία.
ΤΑΚΜΑΝ: Κατάλαβα. Το τελευταίο που σκέφτηκα είναι αν κάποια μέρα την άλλη εβδομάδα πας στο ταχυδρομείο για να πληρώσεις κάποιο λογαριασμό και πας μόνη σου, να έρθω και εγώ μαζί σου.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Δεν έχω κάτι στο πρόγραμμα.
ΤΑΚΜΑΝ (σχεδόν κλαίγοντας): Πραγματικά αισθάνομαι πάρα πολύ μεγάλη ανάγκη να σε δω. Θέλω να σου μιλήσω για την τρίμηνη εμπειρία μου στο εξωτερικό, θέλω να σου εμπιστευτώ κάποια πράγματα και γενικά θέλω να συζητήσουμε. Το θέλω πάρα πολύ. Είναι αμαρτία μετά από τόσα τηλέφωνα που σε έχω πάρει, να μη βρεθούμε.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Και εγώ θέλω πολύ να σε δω. Την άλλη εβδομάδα τα παιδιά μου θα πάνε για 1-2 ημέρες στο εξοχικό, αλλά δεν ξέρω πότε. Όταν θα είμαι μόνη, θα μπορώ να σε δω. Πάρε με τηλέφωνο την άλλη εβδομάδα να σου πω.
ΤΑΚΜΑΝ: Έγινε. Θα τα πούμε την άλλη εβδομάδα.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Σήμερα κουράστηκα πολύ. Συγύρισα το σπίτι, ψώνισα στη λαϊκή, μαγείρεψα για τα παιδιά μου και έπλυνα τα πιάτα. Τώρα θα πάω στη λέσχη για καφέ. Εκεί ξεκουράζομαι.
ΤΑΚΜΑΝ: Ωραία. Καλά να περάσεις.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Έμαθες για την κοπέλα;
ΤΑΚΜΑΝ: Sorry?
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Την κοπέλα από τον 5ο.
ΤΑΚΜΑΝ: Τι έγινε;
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Δεν σου είπε η μάνα σου;
ΤΑΚΜΑΝ: Όχι.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Έφυγε από το σπίτι στις 5 το πρωί για να πάει στη δουλειά και τη λήστεψαν έξω από την πολυκατοικία.
ΤΑΚΜΑΝ: Αχ Παναγιά μου.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Τι να πεις;
ΤΑΚΜΑΝ: Chicago έχει γίνει πλέον η Αθήνα. Το Λονδίνο δεν έχει τέτοια εγκληματικότητα. Αλλά όση εγκληματικότητα και να έχουμε, την αγαπάω την Ελλάδα. Ελπίζω να καταφέρω να βρω κανένα διδακτορικό και να μείνω εδώ. Και εσύ στην Αθήνα δε με προτιμάς (εκείνη τη στιγμή πέρασε ένα μηχανάκι και έκανε θόρυβο);
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Δεν κατάλαβα;
ΤΑΚΜΑΝ: Λέω και εσύ στην Αθήνα δεν προτιμάς να με έχεις; Θες να είμαι στα ξένα;
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Εδώ σε θέλω. Να είμαστε κοντά.
ΤΑΚΜΑΝ: Δε θέλω όμως, να γυρνάς το βράδυ αργά από τα ΚΑΠΗ.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Μην ανησυχείς για μένα.
ΤΑΚΜΑΝ: Αχ. Η Παναγιά να σε έχει καλά και να σε σκεπάζει. Όσο ενδιαφέρομαι για το δικό μου διαμέρισμα, άλλο τόσο ενδιαφέρομαι και για το δικό σου. Σε αγαπάω πάρα πολύ. Δεν μπορείς να φανταστείς πόση έννοια σε έχω.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Και σένα να σε φυλάει η Παναγιά. Εγώ δεν κυκλοφορώ αργά το βράδυ, όπως εσύ.
ΤΑΚΜΑΝ: Εγώ δε φοβάμαι. Έχω κυκλοφορήσει και μετά τα μεσάνυχτα. Τέλος πάντων, δεν ήθελα τίποτα άλλο. Επειδή είμαι έξω και παίρνω από το κινητό, θα τα ξαναπούμε την άλλη εβδομάδα.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Πού είσαι τώρα;
ΤΑΚΜΑΝ: Είμαι στον Κεραμικό. Στο μετρό.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Ο αδερφός μου (με στενοχωρημένη φωνή).
ΤΑΚΜΑΝ: Τι έγινε;
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Πέθανε.
ΤΑΚΜΑΝ: Το ξέρω καλέ. Μου το είχες πει. Εγώ ειλικρινά σου μιλάω, όταν ήταν άρρωστος, προσευχήθηκα σαν να ήταν δικός μου αδερφός. Και όταν μου είπες για το θάνατο, στενοχωρήθηκα πάρα πολύ. Το ξέρεις ότι σε αγαπάω και ότι οι στενοχώριες σου είναι και δικές μου.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Τι να κάνουμε;
ΤΑΚΜΑΝ: Εντάξει μην έχεις και παράπονο όμως. Έχεις τόσους ανθρώπους που σε αγαπάνε και είναι δίπλα σου.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: (κάτι είπε, αλλά εκείνη τη στιγμή πέρασε μηχανάκι).
ΤΑΚΜΑΝ: Αυτά. Για να μην τρώω άλλη ακτινοβολία, θα τα πούμε την άλλη εβδομάδα από κοντά με την ησυχία μας. Εξάλλου τώρα θες να πας και στα ΚΑΠΗ. Να σαι καλά, η Παναγιά μαζί σου, σε αγαπάω.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Και εσύ να σαι καλά. Άντε γεια.
ΤΑΚΜΑΝ: Γεια.

Καθώς επέστρεφα με το μετρό, έκανα την προσευχή μου να ναι καλά η κυρία Νίκη και να μπορέσουμε να τα πούμε από κοντά σύντομα.
Στις 17/12/2011 (Σάββατο – ημέρα Κρόνου) ήταν μια νεκρή ερωτικά μέρα. Το διάστημα από 18 έως 20 Δεκεμβρίου ήμουν στην Ιστιαία με τη μαμά μου (ήθελα να πάω μόνος μου για να καμακώσω καμία γριά στα ΚΤΕΛ, αλλά δυστυχώς με ακολούθησε και η μαμά μου). Φοβερή ατυχία. Εννοείται φυσικά ότι αυτές οι μέρες ήταν εντελώς ξενέρωτες.
Στις 21/12/2011 το πρωί πήγα για ψώνια. Στις 11:25 πέρασα από το μαγαζί της αγελάδας, για να πάρω ένα μπουκάλι γάλα. Αφού ολοκληρώθηκε η συναλλαγή και έγινε η καθιερωμένη κουβεντούλα (ευτυχώς ήταν μόνη της), τη χαιρέτησα με ένα special διευθυντικό sandwich και τα ριγκάκια της τα έκανα γυαλόχαρτο από το τρίψιμο. Δυστυχώς όμως, η συμπεριφορά της ήταν ψυχρή. Όταν της είπα «Θέλω κάποια μέρα να καθίσουμε δίπλα-δίπλα για 1-2 ώρες για να σου δείξω φωτογραφίες και να σου διηγηθώ τα νέα της Αγγλίας», μου απάντησε «Αφού τα λέμε και τώρα». Παρόλα αυτά, η επαφή με το μέταλλο (δηλαδή τα ριγκάκια της) μου έφερε στύση.
Λόγω της κακοκαιρίας, κατάλαβα ότι ήταν αδύνατο να βρεθώ με την κυρία Νίκη εντός της εβδομάδας (πού θα πήγαινε η μαμά μου με τη βροχή). Για αυτό το λόγω αισθάνθηκα την ανάγκη να την πάρω ένα τηλέφωνο για να της ευχηθώ καλά Χριστούγεννα (Παναγιά μου είμαι πολύ στενοχωρημένος, δεν αντέχω άλλο, δώσε μου μια ευκαιρία να δω αυτή τη γυναίκα, σε παρακαλώ με όλη τη δύναμη της ψυχής μου, το αισθάνομαι απόλυτη ανάγκη. ΤΗΝ ΑΓΑΠΑΩ). Επειδή όμως αυτή βρίσκεται στο σπίτι μετά τις 14:00 και επειδή δεν είχα κανονίσει κάποια έξοδο, αποφάσισα την τελευταία στιγμή να διοργανώσω μια μεσημεριανή στουντιότσαρκα στην περιοχή της Βριλησσού. Εξάλλου αισθανόμουν μεγάλη ανάγκη να απολαύσω τη στοργή και την αγάπη της Σταυρούλας (Παναγίτσα μου, να την έχεις καλά και αυτή τη γυναίκα, έχει πολύ καλή ψυχή).

Β) ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΣΤΟΥΝΤΙΟΤΣΑΡΚΑΣ
Στις 21/12/2011 στις 12:45 ξεκίνησα από το σπίτι μου, κουβαλώντας όπως πάντα, την πράσινη συνεδριακή μου τσάντα με του Γύπα τα εννιάμερα. Πήγα με τα πόδια μέχρι τη στάση «Ευελπίδων» για να πάρω το 224 για να με αφήσει ακριβώς στη Βριλησσού. Καθώς περίμενα το 224 ήμουν άτυχος. Αντί να καθίσει δίπλα μου καμία α-καπέλο με πολυφλεκτικά ριγκάκια, κάθισε ένας γέρος, ο οποίος είχε και όρεξη για κουβέντα. Με το που κάθισε δίπλα μου, άρχισε να μου λέει για τα τέλη κυκλοφορίας και για τις πορείες στο κέντρο. Εγώ, επειδή εκείνη τη στιγμή δεν είχα και ιδιαίτερα αυξημένη επικοινωνιακή διάθεση (σκεφτόμουν την κυρία Νίκη και με το ζόρι συγκρατούσα τα δάκρυά μου), του απαντούσα ως επί το πλείστον με μορφασμούς Γύπα.
Στις 13:50 κατέβηκα στη Βριλησσού.

1ος σταθμός: Βριλησσού 60 (πάνω). Η υπηρεσία δεν μου έλεγε τίποτα εμφανισιακά. Η εργαζόμενη κοπέλα φορούσε κάτι πολυκαυλωτικά χρυσά κοσμήματα.
2ος σταθμός: Βριλησσού 60 (κάτω). Δεν άξιζε καμία από τις δυο πλευρές. Ούτε η εργαζόμενη κοπέλα, ούτε η υπηρεσία.
3ος σταθμός: Βριλησσού 46. Η υπηρεσία παίρνει κάτω από τη βάση στην εμφάνιση (ρε παιδιά, τόσο δύσκολο είναι να βάζετε υπηρεσίες άνω των 65 με φούστα, τρικ-τρικ, που να είναι δεκτικές στο χούφτωμα). Η εργαζόμενη κοπέλα είχε πιασίματα και σέξι τρικ-τρικ.
4ος σταθμός: Βριλησσού 42. Η υπηρεσία φορούσε ένα σέξι μαύρο φόρεμα. Δυστυχώς όμως, ήταν γυμνή από κοσμήματα (δεν φορούσε ούτε ένα). Η πουτάνα γενικώς δεν μου έκανε κλικ.
5ος σταθμός: Βριλησσού 36. Μόλις χτύπησα το κουδούνι, με υποδέχτηκε η γνωστή γλυκύτατη υπηρεσία, η οποία με οδήγησε στην κουζίνα. Εκεί με σύστησε στην Κατερίνα. Η Κατερίνα είναι από τη Χαλκίδα, έχει ύψος γύρω στο 1.65, είναι μελαχρινή και έχει λίγα πιασίματα (ηλικία δεν μου είπε, αλλά την έκοψα γύρω στα 25). Δυστυχώς όμως, στερείται τρικ-τρικ (δεν φορούσε ούτε ένα). Βέβαια το καλό το παλικάρι ξέρει και άλλο μονοπάτι (για αυτό κουβαλάω μαζί μου του Γύπα τα εννιάμερα). Για να σας πω την αλήθεια, αν εργαζόταν οποιαδήποτε άλλη υπηρεσία δεν υπήρχε περίπτωση να αποφάσιζα να περάσω μέσα στο δωμάτιο. Όμως με τη Σταυρούλα, έχω άλλη σχέση. Έτσι λοιπόν, είπα το μεγάλο ΝΑΙ και της έσκασα το 50ρικο. Κατόπιν κάθισα παρέα με τη Σταυρούλα για κανένα 5λεπτο, συζητήσαμε και φυσικά της έκανα sandwich διαρκείας.

Γ) ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ
Μετά από 5 λεπτά χτύπησε το κουδούνι. Επειδή η υπηρεσία έπρεπε να υποδεχτεί τον πελάτη, για αυτό με οδήγησε κατευθείαν στο δωμάτιο του έρωτα. Μόλις έκλεισε την πόρτα του δωματίου, γδύθηκα, βόλεψα τα πράγματά μου και φυσικά έβγαλα από την μπουρδελότσαντα του Γύπα τα εννιάμερα. Η αναμονή ήταν γύρω στα 10 λεπτά. Κατά τη διάρκεια της αναμονής, ήμουν ξαπλωμένος ανάσκελα και καρδιοχτυπούσα για την κυρία Νίκη. Την αγαπάω πολύ αυτή τη γυναίκα και τη σκέφτομαι συνέχεια.
Μόλις μπήκε η Κατερίνα στο δωμάτιο (και αφού χαιρετηθήκαμε) ξεκίνησε η ερωτική πράξη, η οποία εξελίχτηκε στα ακόλουθα στάδια:

1ο στάδιο: «Τα κλασσικά». Της φόρεσα του Γύπα τα εννιάμερα (για να την κάνω να φαίνεται Κυρία) και αυτή μου φόρεσε το προφυλακτικό.
2ο στάδιο: «Κλασσική πίπα» (εκτιμώμενη διάρκεια: 1-2 λεπτά). Σε αυτή τη φάση ήμουν ξαπλωμένος ανάσκελα και η Κατερίνα μου τον είχε πάρει στο στόμα. Φυσικά εννοείται ότι της κρατούσα τα χέρια με μανία. Η πίπα δεν θα έλεγα ότι ήταν ιδιαίτερα αποτελεσματική όσον αφορά την ανόρθωση του πέους.
3ο στάδιο: «Πολυκαυλωτικός χορός» (εκτιμώμενη διάρκεια: 1-2 λεπτά). Σε αυτή τη φάση ενώ χορεύαμε Αργεντίνικο ταγκό, της κρατούσα τα χεράκια και ο πούτσος μου έτριβε το αιδοίων της. Κατά τη διάρκεια της φάσης αυτής, έγινε η κάτωθι στιχομυθία:

ΤΑΚΜΑΝ: Λοιπόν τώρα θα παίξουμε θέατρο. Εγώ θα παριστάνω τον Αντρέα Λοβέρδο, που επισκέπτεται τη λαϊκή αγορά της Κυψέλης. Εσύ θα παριστάνεις τη γριά που ψωνίζει μπρόκολα και εξαιτίας του μνημονίου η σύνταξή σου μειώθηκε από τα 700 στα 300 ευρώ. Εσύ θα κάνεις ότι είσαι θυμωμένη με την κυβέρνηση. OK?
ΚΑΤΕΡΙΝΑ: Ναι μωρό μου.
ΤΑΚΜΑΝ: Πλάκα δεν έχουν οι φαντασιώσεις μου;
ΚΑΤΕΡΙΝΑ: Πολύ πλάκα.
ΤΑΚΜΑΝ (τρίβοντας του Γύπα τα εννιάμερα στα χέρια της Κατερίνας): Γεια σας κυρία μου. Είμαι ο Αντρέας Λοβέρδος.
ΚΑΤΕΡΙΝΑ: Ναι μωρό μου.
ΤΑΚΜΑΝ: Σας παρακαλώ δείξτε λίγη κατανόηση. Η Τρόικα μας επιβάλλει αυτά τα σκληρά μέτρα. Στην ουσία δεν κυβερνάμε εμείς.
ΚΑΤΕΡΙΝΑ: Και εγώ τι φταίω;
ΤΑΚΜΑΝ: Σας παρακαλώ συγχωρέστε με. Μετά από καμιά 15αριά χρόνια, θα έχουμε βγει από το μνημόνιο, οπότε θα σας αυξήσω τις συντάξεις.
ΚΑΤΕΡΙΝΑ: Ουστ από εδώ.
ΤΑΚΜΑΝ: Έχετε πολύ ωραία ριγκάκια. Αφήστε με λίγο να σας τα χουφτώσω.
ΚΑΤΕΡΙΝΑ: Έτσι.
ΤΑΚΜΑΝ: Σας παρακαλώ γλυκιά μου κυρία. Βοηθήστε τον άστεγο Πακιστανό.
ΚΑΤΕΡΙΝΑ: Ναι μωρό μου.

Αν και η φαντασίωση αυτή ήταν πολύ πικάντικη, μου προκάλεσε περισσότερο γέλιο παρά διέγερση.

4ο στάδιο: «Κλασσική πίπα» (εκτιμώμενη διάρκεια: 1-2 λεπτά). Μετά από το αστείο αυτό θεατρικό παιχνίδι, η Κατερίνα αποφάσισε για δεύτερη φορά να μου πάρει την κλασσική πίπα. Τα αποτελέσματα όμως, ήταν κατώτερα των προσδοκιών μου (υπήρξε στύση, η οποία όμως δεν ήταν ικανή για διείσδυση). Σίγουρα έπαιξε αρνητικό ρόλο το γεγονός ότι εκείνη την ώρα μπαινόβγαιναν συνεχώς πελάτες.
5ο στάδιο: «Άτεχνος φραπές» (εκτιμώμενη διάρκεια: 1-2 λεπτά). Μετά από αυτά η Κατερίνα αποφάσισε να μου την παίξει με την πασίγνωστη σε όλους τους απανταχού μπουρδελιάρηδες τεχνική του άτεχνου φραπέ. Δυστυχώς όμως, η εκσπερμάτωση δεν επιτεύχθηκε.
6ο στάδιο: «Μπρούμυτη εκσπερμάτωση» (εκτιμώμενη διάρκεια: 30 δευτερόλεπτα). Μετά από όλα αυτά αποφάσισα να αναλάβω δράση. Έτσι λοιπόν, ξάπλωσα μπρούμυτα και άρχισα να τρίβω το πέος μου στο σεντόνι με δύναμη, ενώ ταυτόχρονα κράταγα τα χεράκια της Κατερίνας. Εκείνη τη στιγμή, χωρίς να σκεφτόμουν κάτι συγκεκριμένο, σιγοψιθύριζα «Κυρία μου γλυκιά σας αγαπάω». Το αποτέλεσμα δεν άργησε να έρθει. Μετά από μισό λεπτό έχυσα στο προφυλακτικό.
7ο στάδιο: «Αποχαιρετισμός». Μετά την εκσπερμάτωση, έβγαλα το προφυλακτικό και το πέταξα στα σκουπίδια. Κατόπιν, απολύμανα την επίμαχη περιοχή με υγρά μαντηλάκια Wet Hankies. Η Κατερίνα ντύθηκε, με χαιρέτησε και αποχώρησε από το δωμάτιο. Εγώ με τη σειρά μου, ντύθηκα, βόλεψα τα πράγματά μου στη γνωστή μπουρδελότσαντα και βγήκα από το δωμάτιο.

Βγαίνοντας από το δωμάτιο, κατευθύνθηκα προς την Κουζίνα. Εκεί καθόταν η γλυκύτατη υπηρεσία, η οποία με περίμενε για να τα πούμε. Καθίσαμε παρέα γύρω στα 15 λεπτά. Η συζήτηση διανθίστηκε από συνεχές χούφτωμα στα ριγκάκια, από χούφτωμα στα μπούτια, από φιλιά και από στοργικά βλέμματα. Στο τέλος της είπα ότι θα της τηλεφωνήσω τη Δευτέρα 26 Δεκεμβρίου, για να μου πει ποια μέρα έχει ρεπό μέσα στην εβδομάδα, για να την κεράσω καφέ στο Παγκράτι. Πριν φύγω, τη χαιρέτησα με ένα ενισχυμένο διευθυντικό sandwich.

Δ) ΑΙΤΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΗΣ ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑΣ
Όσον αφορά την υπηρεσία: 10 με τόνο. Είμαι σίγουρος ότι όσο και να ψάξω δεν θα βρω καλύτερη υπηρεσία.
Όσον αφορά την κοπέλα: Στην εμφάνιση 9. Δε φορούσε τρικ-τρικ. Να είμαστε αντικειμενικοί. Στα υπόλοιπα 10. Μπορεί η εκσπερμάτωση να ήρθε καθυστερημένα, αλλά εν γένει πέρασα καλά και γέλασα πολύ.

Α) ΕΡΩΤΙΚΗ ΑΤΖΕΝΤΑ (14/12/2011 – 16/12/2011)
Στις 14/12/011 στις 13:02, επιστρέφοντας από τη στουντιότσαρκα, είδα σε ένα μαγαζί τη γνωστή 95χρονη ζητιάνα. Φυσικά, από τη χαρά μου, μπούκαρα μέσα για να τη χαιρετήσω. Αυτή μου έδωσε για δώρο ένα μπρελόκ για τα κλειδιά και μου είπε «Θα τα πούμε αύριο το πρωί. Θα είμαι έξω από το κρεοπωλείο».
Στις 13:06 ανεβαίνοντας την οδό Κυψέλης, είδα τη γνωστή βιβλιοπώλισσα. Φυσικά τη χαιρέτησα με διευθυντικό sandwich, στο οποίο έδωσα ιδιαίτερη έμφαση στο τρίψιμο του βραχιολιού. Μιλήσαμε για 1-2 λεπτά, γιατί ως γνωστόν οι κριοί είναι πάντοτε βιαστικοί.
Στις 15/12/2011 στις 11:00 πέρασα έξω από το κιματζίδικο (κόλλα ρε Γιοντέ, για να γελάσεις το γράφω έτσι, κουλό ε;) με σκοπό να καθίσω δίπλα στη ζητιάνα για ένα στοργικό διευθυντικό sandwich διαρκείας. Δυστυχώς όμως, δεν την πέτυχα εκεί. Κατόπιν πήγα στο μαγαζί της αγελάδας, για να αγοράσω μισό κιλό ψωμί. Η αγελάδα ήταν μόνη της, οπότε μετά την ολοκλήρωση της συναλλαγής (και αφού ακολούθησε 5λεπτη κουβεντούλα) τη χαιρέτησα με ένα θερμό directory sandwich, το οποίο φυσικά συνοδεύτηκε από τρίψιμο στα χρυσά ριγκάκια της και από αγαπησιάρικο βλέμμα.
Στις 17:15 της ίδιας μέρας, ξεκίνησα από το σπίτι μου για να κατέβω Πειραιά. Είχα κανονίσει στις 18:15 να δω έναν τραγουδιστή φίλο μου. Στις 21:10 είχα βάλει το ξυπνητήρι του κινητού μου για να πάρω τηλέφωνο την κυρία Νίκη (ήθελα να της πω κάποιες έξυπνες ιδέες που σκέφτηκα, για να βρεθούμε εκτός σπιτιού). Επειδή όμως, ο τραγουδιστής μιλούσε στο τηλέφωνο μέχρι τις 21:32 και επειδή θα ήταν αγενές να έφευγα χωρίς να τον χαιρετήσω, αποφάσισα να πάρω τηλέφωνο την κυρία Νίκη την Παρασκευή το μεσημέρι.
Στις 16/12/2011 το πρωί βγήκα έξω για να κάνω κάποια ψώνια. Στις 11:15, καθώς περνούσα έξω από το supermarket, είδα την γνωστή ζητιάνα με το καλοσυνάτο βλέμμα, να κάθεται στο σκαλί και να ζητάει ελεημοσύνη. Φυσικά, της έσκασα 1 ευρώ και κάθισα δίπλα της για 2-3 λεπτά. Η συζήτηση αυτή συνοδεύτηκε και από «παιχνίδια εξουσίας», καθώς όσο μιλούσαμε της έκανα συνεχόμενα stamp στα ριγκάκια της. Στο τέλος φυσικά τη χαιρέτησα με ένα καυτό σαντουιτσάκι.
Επειδή το μεσημέρι δεν είχα κανονίσει κάποια έξοδο με φίλους, αποφάσισα να κάνω την καθιερωμένη στουντιότσαρκα στην περιοχή του Βοτανικού για να μπορέσω να μιλήσω στην κυρία Νίκη με την ησυχία μου (Αχ Παναγίτσα μου, την αγαπάω πολύ αυτή τη γυναίκα).

Β) ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΣΤΟΥΝΤΙΟΤΣΑΡΚΑΣ
Ξεκίνησα από το σπίτι μου στις 13:19, κουβαλώντας όπως πάντα, την γνωστή μπουρδελότσαντα με του Γύπα τα εννιάμερα. Στις 13:51 κατέβηκα Σύνταγμα. Από εκεί πήγα με τα πόδια σε ένα μικρό εκκλησάκι στην οδό Ερμού. Κάθισα στο πεζούλι δίπλα στην εκκλησία για 2-3 λεπτά και κατόπιν πήρα τηλέφωνο την κυρία Νίκη (ώρα: 14:07). Δυστυχώς όμως, δεν την πέτυχα σπίτι. Έτσι λοιπόν, επέστρεψα στο Σύνταγμα και πήρα το μετρό. Στις 14:26 κατέβηκα στη στάση Κατεχάκη. Στις 14:32 βρήκα ένα στενό, έκανα το σταυρό μου, και πήρα τηλέφωνο την κυρία Νίκη. Η τηλεδιάσκεψη, που ακολούθησε, ήταν η εξής:

ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Εμπρός; Ποιος είναι;
ΤΑΚΜΑΝ: Σε παρακαλώ πολύ μπορώ να σου μιλήσω;
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Δεν μπορώ να σου μιλήσω τώρα. Είναι εδώ τα παιδιά μου. Θα τους βάλω να φάνε, γιατί μετά θα φύγουν.
ΤΑΚΜΑΝ: Σε παρακαλώ συγχώρεσε με. Τέλος πάντων, θα σε πάρω τηλέφωνο τη Δευτέρα, γιατί ήθελα να σου πω κάτι σημαντικό.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Εντάξει, πάρε όποτε θες.
ΤΑΚΜΑΝ: Έγινε. Θα τα πούμε.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Άντε γεια σου.
ΤΑΚΜΑΝ: Γεια.

Μετά από το τηλεφώνημα αυτό, αποφάσισα να ξαναπάρω την κυρία Νίκη γύρω στις 16:00 (γιατί Δευτέρα θα είχε κακοκαιρία). Έτσι λοιπόν, ξεκίνησα φυσιολογικά τη στουντιότσαρκά μου.

1ος σταθμός: Κατεχάκη 5. Η αναμονή για να δω την κοπέλα διήρκησε γύρω στα 15 λεπτά. Η υπηρεσία ευγενέστατη. Κατά καιρούς ερχόταν στο σαλόνι για να μου κάνει παρέα. Επιπλέον μου πρόσφερε καραμέλες. Αν και η υπηρεσία φορούσε τρικ-τρικ, δεν είχε «αυτό το κάτι που θέλω». Επιπλέον, ήταν νέα στην ηλικία (κάτω από 60, έλεος, πόσο ακόμη θα ξεφτιλιστούμε σαν κοινωνία;). Η εργαζόμενη κοπέλα, αν και φορούσε τρικ-τρικ, δεν μου έκανε αυτό το «ποπ» (όπως έλεγε πέρυσι ο Λεβέντης στο X-Factor, τι θυμάμαι ο πούστης).
2ος σταθμός: Κατεχάκη 8. Εντελώς αδιάφορο αυτό το στούντιο.

Επειδή κανένα από τα ιδρύματα της οδού Κατεχάκη δεν με ικανοποίησε απόλυτα, αποφάσισα να συνεχίσω τη στουντιότσαρκα στην Περιοχή του Βοτανικού. Έτσι λοιπόν, πήρα το μετρό και κατέβηκα στη στάση Κεραμικός.

3ος σταθμός: Κωνσταντινουπόλεως 61. Μια από τα ίδια. Κανένα ενδιαφέρον.
4ος σταθμός: Ιερά Οδός 66. Χτύπησα 5-6 φορές το κουδούνι, αλλά δεν μου άνοιξε κανείς. Να υποθέσω ότι ήταν κλειστό ή ότι στην υπηρεσία δεν άρεσε η φάτσα μου;
5ος σταθμός: Κασσάνδρας 3 πάνω. Όπα. Εδώ θα πέσει γέλιο. Μόλις μπήκα στο στούντιο, ο διάλογος που ακολούθησε με την υπηρεσία, ήταν ο παρακάτω:

ΥΠΗΡΕΣΙΑ: Γεια σας. Τι κάνετε; Είστε καλά;
ΤΑΚΜΑΝ: Καλά.
ΥΠΗΡΕΣΙΑ: Από πού είστε; Είστε από εδώ;
ΤΑΚΜΑΝ: Μέχρι το Σεπτέμβρη έμενα Αθήνα. Τους τρεις τελευταίους μήνες μένω μόνιμα στην Αγγλία. Τώρα έχω έρθει για διακοπές.
ΠΟΥΤΑΝΑ (φοβισμένη): Εγώ δεν πάω με ξένους.
ΤΑΚΜΑΝ: Καλέ δεν είμαι ξένος. Είμαι Έλληνας του εξωτερικού.
ΠΟΥΤΑΝΑ (κρύφτηκε): Δεν θέλω να πάω μαζί σου.
ΤΑΚΜΑΝ: Εντάξει, OK. Πάω να δω και τα υπόλοιπα της οδού Κασσάνδρας και θα δω.
ΥΠΗΡΕΣΙΑ: Έγινε. Σας περιμένουμε.
ΤΑΚΜΑΝ: Και να μην είστε ρατσιστές. Είμαι Έλληνας (εννοείται φυσικά ότι με τη συμπεριφορά που δέχτηκα, δεν σκόπευα να καταλήξω στο συγκεκριμένο οίκημα. Το να σχολιάσω την εμφάνιση της υπηρεσίας και της κοπέλας, πιστεύω ότι δεν έχει κανένα νόημα).

6ος σταθμός: Κασσάνδρας 3 κάτω. Εδώ δεν υπήρχε καθόλου υπηρεσία. Αίσχος.
7ος σταθμός: Κασσάνδρας 6. Εντελώς αδιάφορο το θέαμα.
8ος σταθμός: Κασσάνδρας 4Γ. Και εδώ θα γελάσουμε. Μόλις μου άνοιξε η υπηρεσία, έγινε η κάτωθι στιχομυθία:

ΥΠΗΡΕΣΙΑ: Τι πουλάς;
ΤΑΚΜΑΝ: Καλέ δεν πουλάω τίποτα, πελάτης είμαι.
ΥΠΗΡΕΣΙΑ: Τότε τι κουβαλάς σε αυτή την τσάντα;
ΤΑΚΜΑΝ: Του Γύπα τα εννιάμερα.
ΥΠΗΡΕΣΙΑ: Τι;
ΤΑΚΜΑΝ: Διάφορα αξεσουάρ, που αυξάνουν τη λίμπιντο. Κριτικές δεν διαβάζεις; Ο τάκμαν είμαι.
ΥΠΗΡΕΣΙΑ: Α μάλιστα.

Μετά από αυτό τον αστείο διάλογο, μου παρουσίασε την εργαζόμενη κοπέλα. Το θέαμα και από πλευράς πουτάνας και από πλευράς υπηρεσίας, μου ήταν πλήρως αδιάφορο.

9ος σταθμός: Κασσάνδρας 4Β. Τι να σχολιάσω; Πάμε παρακάτω.
10ος σταθμός: Κασσάνδρας 4Α. Εδώ η υπηρεσία δεν παρουσιάστηκε καθόλου. Το συγκεκριμένο ίδρυμα απορρίφθηκε με συνοπτικές διαδικασίες.
11ος σταθμός: Κωνσταντινουπόλεως 80. Η υπηρεσία, φορούσε μια πληθώρα από πολυφλεκτικά χρυσά κοσμήματα. Δεν φαινόταν όμως και πολύ ευγενική. Η μια κοπέλα δεν φορούσε καθόλου τρικ-τρικ, ενώ η άλλη (η Άντζελα) φορούσε ένα πολύ λεπτό χρυσό βραχιόλι.
12ος σταθμός: Κωνσταντινουπόλεως 92Α. Εδώ η υπηρεσία με ρώτησε «Έχετε κλείσει ραντεβού;». Όπως καταλαβαίνετε, το συγκεκριμένο στούντιο δέχεται πελάτες μόνο με ραντεβού. Φυσικά, όπως ήρθα, έφυγα.
13ος σταθμός: Κωνσταντινουπόλεως 92. Εδώ η υπηρεσία, αν και φορούσε τρικ-τρικ, ήταν λιγότερο όμορφη σε σχέση με την υπηρεσία από το στούντιο της οδού Κωνσταντινουπόλεως 80. Από την άλλη όμως, η εργαζόμενη κοπέλα ήταν εμφανισιακά ανώτερη (περισσότερα τρικ-τρικ και πιασίματα).
14ος σταθμός: Κωνσταντινουπόλεως 94. Ουδέν σχόλιο.

Βγαίνοντας από το στούντιο της οδού Κωνσταντινουπόλεως 94, διαπίστωσα ότι η ώρα ήταν 15:51. Ήμουν μεταξύ Κωνσταντινουπόλεως 80 και Κωνσταντινουπόλεως 92. Έπρεπε να πάρω στα γρήγορα μια απόφαση, γιατί μετά τις 17:00 αλλάζουν οι βάρδιες. Επιπλέον, ήθελα μετά το γαμήσι να πάρω τηλέφωνο την κυρία Νίκη (αχ καρδούλα μου). Πήρα τηλέφωνο το φίλο μου τον Γιοντώ, αλλά δεν τον βρήκα. Κατόπιν, πήρα τον Τρ και του εξήγησα το δίλημμα, στο οποίο βρισκόμουν. Ο Τρ μου πρότεινε να πάω στο 80, επειδή ξέρει ότι η βαθύτερή μου ανάγκη δεν είναι το σεξ με ιερόδουλη, αλλά η στοργή και τα χάδια μιας γηραιάς κυρίας. Έτσι λοιπόν, επέστρεψα στο 80.

Γ) ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ
Χτυπώντας το κουδούνι του στούντιο για 2η φορά, μου άνοιξε η υπηρεσία. Της είπα ότι θέλω την Άντζελα (απλό πρόγραμμα – 50 €). Μόλις η υπηρεσία με οδήγησε στο δωμάτιο του έρωτα, της έσκασα το 50ρικο. Κατόπιν, της έκανα stamp στα ριγκάκια της, την κοίταξα γλυκά και τρυφερά και έγινε ο παρακάτω διάλογος:

ΤΑΚΜΑΝ: Μισό λεπτό. Μη φύγεις. Θέλω να σου πω κάτι.
ΥΠΗΡΕΣΙΑ: Ακούω.
ΤΑΚΜΑΝ: Τους προηγούμενους τρεις μήνες ήμουν στην Αγγλία. Εκεί βίωσα τη μοναξιά και την κατάθλιψη. Ο λόγος, που κατέληξα στο συγκεκριμένο στούντιο, είναι ότι μου αρέσεις. Γενικά μου αρέσουν οι μεγάλες γυναίκες. Θα ήθελα, αν γίνεται, μετά το σεξ να καθίσουμε λίγο παρέα να σου κρατήσω τα χεράκια. Το έχω απόλυτη ανάγκη. Χρειάζομαι αγάπη και στοργή.
ΥΠΗΡΕΣΙΑ: Καλά, καλά, καλά (και έφυγε κλείνοντας την πόρτα απότομα).

Μετά από την ψυχρή συμπεριφορά της τσατσάς, γδύθηκα και βόλεψα τα πράγματά μου. Εννοείται φυσικά, ότι έβγαλα από τη συνεδριακή τσάντα του Γύπα τα εννιάμερα και τα έβαλα σε περίοπτη θέση. Ενώ γδυνόμουν, αναπολούσα την κυρία Νίκη και σιγοψιθύριζα «Αχ κυρία Νίκη μου. Σε αγαπάω τόσο πολύ. Καρδούλα μου γλυκιά». Η αναμονή διήρκησε κανένα 5λεπτο. Κατά τη διάρκεια της αναμονής, ήμουν ξαπλωμένος ανάσκελα και προσευχόμουν για την κυρία Νίκη.
Μόλις ήρθε η Άντζελα, έγινε η κάτωθι στιχομυθία:

ΑΝΤΖΕΛΑ: Γεια σου μωρό μου.
ΤΑΚΜΑΝ: Γεια.
ΑΝΤΖΕΛΑ: Τι κάνεις μωρό μου;
ΤΑΚΜΑΝ: Καλά. Ήμουν στην Αγγλία για τρεις μήνες και ήρθα για εκτόνωση.
ΑΝΤΖΕΛΑ: Ναι μωρό μου;
ΤΑΚΜΑΝ: Ναι.

Πριν αρχίζω και περιγράφω τη σεξουαλική πράξη, θα σας μιλήσω για την Άντζελα. Η Άντζελα είναι Ελληνίδα, μελαχρινή, ψιλή, λεπτή και φοράει ένα πολύ λεπτό χρυσό βραχιόλι (όχι και κάτι το φοβερό δηλαδή). Ηλικία φαινόταν κάτω των 25, αλλά ξέχασα να τη ρωτήσω, επειδή είχα στο νου μου και την κυρία Νίκη.
Η ερωτική πράξη εξελίχτηκε στις ακόλουθες φάσεις.

1η φάση: «Τα κλασσικά». Της φόρεσα του Γύπα τα εννιάμερα και μου φόρεσε το προφυλακτικό.
2η φάση: «Άτεχνος φραπές» (εκτιμώμενη διάρκεια: 2-3 λεπτά). Συνεννοημένες είστε ρε κορίτσια; Ξεκινήστε πρώτα με την κλασσική πίπα. Τι πράγματα είναι αυτά; Τέλος πάντων, είναι άγιες μέρες και δεν πρέπει να κατακρίνουμε κανέναν. Εξάλλου, έχω πολύ αγάπη μέσα στην ψυχή μου. Ο διάλογος, που έγινε κατά τη διάρκεια της φάσης αυτής, ήταν ο ακόλουθος:

ΤΑΚΜΑΝ: Είμαι Πακιστανός και βρωμάω.
ΑΝΤΖΕΛΑ: Ναι.
ΤΑΚΜΑΝ: Σας ευχαριστώ κυρία Νίκη, που μου σφραγίσατε το χέρι. Φοράτε πολύ ωραία βραχιόλια. Είμαι Πακιστανός και πριν από 5 λεπτά σκούπισα τον κώλο μου.
ΑΝΤΖΕΛΑ: Έτσι.
ΤΑΚΜΑΝ: Το χεράκι μου είναι ιδρωμένο.
ΑΝΤΖΕΛΑ: Χύσε μωρό μου, χύσε.

Αν και η φαντασίωση ήταν πικάντικη, δεν οδήγησε στην επιθυμητή στύση. Η συμπεριφορά της υπηρεσίας, σίγουρα έπαιξε αρνητικό ρόλο.

3η φάση: «Κλασσική πίπα» (εκτιμώμενη διάρκεια: 1-2 λεπτά). Η πίπα πέτυχε το στόχο της. Η στύση έγινε ικανή προς διείσδυση. Δε χρειάζεται φυσικά να διευκρινίσω ότι σε όλες τις φάσεις, κρατούσα τα χέρια της Άντζελας με μανία.
4η φάση: «το σεξ του πασά» (εκτιμώμενη διάρκεια: 1-2 λεπτά). Σε αυτή τη φάση, εγώ καθόμουν ανάσκελα και η Άντζελα ήταν από πάνω μου και έκανε τα «ακροβατικά». Ωστόσο, η διέγερση χάθηκε γρήγορα.
5η φάση: «άτεχνος φραπές» (εκτιμώμενη διάρκεια: 1-2 λεπτά). Επειδή στόχος κάθε ιερόδουλης είναι να κάνει τον πελάτη να χύσει, αποφάσισε για άλλη μια φορά να χρησιμοποιήσει τη μέθοδο του φραπέ. Ο διάλογος, που εκτυλίχτηκε, κατά τη διάρκεια της φάσης αυτής ήταν ο εξής:

ΑΝΤΖΕΛΑ: Χύσε μωρό μου, χύσε.
ΤΑΚΜΑΝ: Το παλεύω.
ΑΝΤΖΕΛΑ: Γιατί δεν χύνεις; Έχεις άγχος;
ΤΑΚΜΑΝ: Κοίταξε. Πάντα χύνω. Το πόσο γρήγορα το πετυχαίνω κάθε φορά εξαρτάται από το πόσο πρόσφατα την έχω παίξει στο σπίτι, από την κούραση (είναι γεγονός ότι από την Αγγλία αισθάνομαι ψυχικά και σωματικά κουρασμένος) και από άλλους παράγοντες.
ΑΝΤΖΕΛΑ: Κατάλαβα.

6η φάση: «Μπρούμυτη εκσπερμάτωση» (εκτιμώμενη διάρκεια: 30 δευτερόλεπτα). Επειδή καμία από τις προηγούμενες τεχνικές δεν οδήγησε στο επιθυμητό αποτέλεσμα (εκσπερμάτωση), αποφάσισα να χρησιμοποιήσω τη δοκιμασμένη μέθοδο. Έτσι λοιπόν, ξάπλωσα μπρούμυτα, άρχισα να τρίβω το πέος μου στο σεντόνι με πάθος και φυσικά έκανα sandwich διαρκείας στην Άντζελα. Η στιγμιαία φαντασίωση ήταν ότι η Σταυρούλα ήταν εφοριακός και εγώ ήμουν απολυμένος και της έκανα stamp στα ριγκάκια της ζητώντας κατανόηση. Έτσι λοιπόν, μετά από μισό λεπτό έχυσα το γαλατάκι μου στο προφυλακτικό.

Μετά από την εκσπερμάτωση, καθάρισα την ευαίσθητη περιοχή με τα γνωστά πουτανομάντηλα. Η Άντζελα ντύθηκε, με χαιρέτησε και έκλεισε την πόρτα. Κατόπιν εγώ ντύθηκα, βόλεψα τα πράγματά μου και εξήλθα από το δωμάτιο. Η Άντζελα με χαιρέτησε ξανά, αλλά η υπηρεσία ήταν άφαντη. Ωστόσο, δεν κάθισα να ασχοληθώ, επειδή βιαζόμουν να προλάβω την κυρία Νίκη πριν πάει στο ΚΑΠΗ για τον απογευματινό της καφέ. Για αυτό το λόγω, εξήλθα αμέσως από το κτίριο.

Δ) ΑΙΤΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΗΣ ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑΣ

Εμφάνιση κοπέλας: 7.0
Ε δεν τρελάθηκα. Έχω δει και πολύ ωραιότερες.

Διάθεση / συμμετοχή / υπηρεσίες κοπέλας: 6.0
Ήταν βιαστική εξ αρχής. Ίσως επειδή ήταν στο τέλος της βάρδιας.

Χώρος / καθαριότητα χώρου: 10.0
Δεν έχω να σχολιάσω τίποτα κακό. Όλα OK.

Συμπεριφορά τσατσάς / τσάτσου: 3.0
Τι να πω; Έμεινα κάγκελο από την ευγένεια και την καλοσύνη της.

Πρόσβαση / Parking: 10.0
Είναι κοντά στη στάση του μετρό Κεραμικός. Πολύ εύκολη η πρόσβαση.

Σχέση απόδοσης / τιμής: 7.0
Εντάξει. Μέρος της ευθύνης το κουβάλησα και εγώ. Η ώρα αυτή είναι ώρα, που η ενεργητικότητά μου είναι σε χαμηλά επίπεδα. Αλλά γενικώς δεν τρελάθηκα. Τι να πω; Καλές γιορτές.

Α) ΕΡΩΤΙΚΗ ΑΤΖΕΝΤΑ (12/12/2011 – 13/12/2011)
Στις 12/12/2011 έφτασα σπίτι με τις βαλίτσες στις 17:00 (γιατί πρώτα πήγα με τον πατέρα μου για φαγητό). Στις 17:20 έπεσα για μεσημεριανό ύπνο. Μόλις έπεσα, άρχισα να κλαίω με λυγμούς από τη συγκίνησή μου, που ξαναείδα την Αθήνα (αύριο το πρωί θα πάω να προσευχηθώ στη Ζωοδόχου Πηγής – δε θέλω να ξαναφύγω για Αγγλία). Κατά τη διάρκεια της μεσημεριανής μου σιέστας, παρακάλεσα την Παναγίτσα να μου δώσει σύντομα την ευκαιρία να δω την κυρία Νίκη.
Στις 13/12/2011 στις 10:45 επισκέφτηκα το παλιό μου σχολείο, γιατί εκεί δουλεύει μια α-καπέλο γραμματέας (με την οποία επικοινωνούσα δυο φορές τη βδομάδα, όταν ήμουν στο Southampton). Εκείνη τη μέρα έτυχε το σχολείο να έχει εκδρομή. Κάθισα μαζί της μέχρι τις 13:45. Κατά καιρούς τα stamp στα ριγκάκια της, τα χαδάκια και το πονεμένο βλέμμα, που επιζητεί επειγόντως αγάπη και στοργή, έπεφταν σύννεφο. Εννοείται φυσικά ότι στο τέλος τη χαιρέτησα με ένα special διευθυντικό sandwich.
Στις 14:06 πήρα τηλέφωνο την κυρία Νίκη από το κινητό μου, για να την ειδοποιήσω ότι επέστρεψα Αθήνα. Η στιχομυθία, που έγινε, ήταν η ακόλουθη:

ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Εμπρός; Ποιος είναι;
ΤΑΚΜΑΝ: The next station is Warren Street. The doors will open on the right-hand side. You can change here for the Northern Line. This is a Victoria Line train to Brixton.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: (έκλεισε το τηλέφωνο).

Στις 14:08 την ξαναπήρα τηλέφωνο για να της ζητήσω συγνώμη για την πλάκα. Στην αρχή δεν το σήκωνε καθόλου. Εκείνη τη στιγμή ήμουν έτοιμος να βάλω τα κλάματα δημόσια και να σωριαστώ στο έδαφος. Χάρη στην λιονταρίσια επιμονή μου, μετά από ένα λεπτό σήκωσε το τηλέφωνο. Η τηλεδιάσκεψη, που ακολούθησε, ήταν η εξής:

ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Εμπρός; Ποιος είναι;
ΤΑΚΜΑΝ: Ο Δημήτρης είμαι. Και πριν εγώ ήμουν. Γιατί μου έκλεισες το τηλέφωνο;
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Α εσύ ήσουν; Νόμιζα ότι με έπαιρναν παιδιά για να μου κάνουν πλάκα.
ΤΑΚΜΑΝ: Εγώ ήμουν. Απλά έκανα το London Underground για να γελάσεις. Τέλος πάντων. Σε πήρα για να σε ενημερώσω ότι είμαι Αθήνα τώρα.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Καλωσόρισες. Πότε ήρθες;
ΤΑΚΜΑΝ: Χθες στις 14:40 έφτασα στο αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Τώρα πού είσαι;
ΤΑΚΜΑΝ: Είμαι κάπου έξω. Δεν είμαι σπίτι. Το Σάββατο έδωσα εξετάσεις. Στις 9 Ιανουαρίου θα μάθω τα αποτελέσματα και γύρω στις 23 θα επιστρέψω (Παναγίτσα μου, σε παρακαλώ πάρα πολύ, βοήθησέ με να βρω κάποιο διδακτορικό στη Βιοστατιστική στο ΠΑΠΕΙ, δε θέλω να ξαναφύγω).
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Α θα ξαναφύγεις πάλι;
ΤΑΚΜΑΝ: Ε τι να κάνω; Ελπίζω πραγματικά να καταφέρουμε να βρεθούμε μέσα στο διάστημα αυτό. Το αισθάνομαι πολύ μεγάλη ανάγκη, γιατί σε αγαπάω. Είναι αμαρτία να μη βρεθούμε. Τόσα τηλέφωνα σε έχω πάρει.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Στο ίδιο σπίτι είμαστε ρε Δημητράκη. Είναι δυνατό να μη βρεθούμε;
ΤΑΚΜΑΝ: Πραγματικά σε ευχαριστώ με όλη μου την καρδιά για τη συμπαράσταση και για την αγάπη που μου έδειξες, ενώ ήμουν στην Αγγλία.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Έλα καλέ δεν έκανα και τίποτα.
ΤΑΚΜΑΝ: Για όσες φορές σε πήρα σε ακατάλληλες στιγμές, σου ζητάω ταπεινά συγνώμη. Σε παρακαλώ πολύ δεν θέλω να μου κρατάς κακία για τίποτα.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Εγώ δεν σκέφτομαι τέτοια πράγματα. Είμαι γυναίκα της εκκλησίας. Κάθε Κυριακή πηγαίνω στην εκκλησία και εξομολογούμαι.
ΤΑΚΜΑΝ: Το ξέρω. Για αυτό και εγώ σε αγαπάω. Και τώρα που μου είπες ότι στις 10 το βράδυ κοιμάσαι, δεν πρόκειται να σε ξαναπάρω τέτοια ώρα μέχρι τις 25 Μαρτίου του 2012. Θέλω όμως να σε ρωτήσω κάτι και να μου απαντήσεις με απόλυτη ειλικρίνεια. Αν θες να σε παίρνω τηλέφωνο, τι ώρες μπορώ να σε παίρνω και τι ώρες έχω δικαίωμα να σου χτυπήσω την πόρτα;
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Δημητράκη, πρέπει να καταλάβεις ότι δεν είμαι μόνη μου. Την προηγούμενη φορά που με πήρες, μόλις κλείσαμε το τηλέφωνο ήρθε η Τασούλα.
ΤΑΚΜΑΝ (με πολύ στενοχωρημένη φωνή): Δηλαδή δεν θες να σε παίρνω;
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Κάνεις ότι θέλεις. Απλά όταν δεν θα είμαι μόνη μου, δεν θα σου μιλάω.
ΤΑΚΜΑΝ (σχεδόν κλαίγοντας): Δεν σου άρεσε που σε έπαιρνα από την Αγγλία και τα λέγαμε;
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Μου άρεσε, γιατί αισθανόμουν ότι μιλούσα με έναν δικό μου άνθρωπο.
ΤΑΚΜΑΝ: Ποιες ώρες μπορώ να σου χτυπάω το κουδούνι;
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Όποτε θες. Αν όμως είναι τα παιδιά μου εδώ, δεν θα σου ανοίγω.
ΤΑΚΜΑΝ: Εντάξει. Θα σε παίρνω τηλέφωνο από πριν για να μη σε φέρνω σε δύσκολη θέση.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Καλύτερα έτσι.
ΤΑΚΜΑΝ: Και κάτι τελευταίο. Δεν θέλω να με ξανακατηγορήσεις ότι ξοδεύω πολλά ή ότι δεν διαβάζω. Όλοι οι καθηγητές μου ήταν ικανοποιημένοι από την πρόοδό μου. Αυτό σημαίνει ότι διάβαζα όσο έπρεπε. Όσον αφορά το κόστος ζωής, είναι πολύ ψηλότερο σε σχέση με την Ελλάδα. Στην Αγγλία ο μέσος μηνιαίος μισθός είναι 1200 λίρες. Όσον αφορά τα τηλέφωνα, τις περισσότερες φορές σε έπαιρνα από το Skype. Στο Skype η συνδρομή είναι 26 € το μήνα, είτε μιλήσω 20 λεπτά είτε 500 λεπτά μέσα σε ένα μήνα. Οπότε δεν χρεώνομαι.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Νόμιζα ότι χρεωνόσουν. Και σε λυπόμουν. Έλεγα «Είναι κρίμα να με παίρνει και να χρεώνεται το παιδί».
ΤΑΚΜΑΝ: Όσον αφορά τα ταξίδια, τα μόνα δαπανηρά ταξίδια ήταν αυτά που πήγα στο μοναστήρι. Και τα ταξίδια αυτά έγιναν για ιερό σκοπό. Σε όσους το είπα χάρηκαν.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Να πηγαίνεις στα μοναστήρια, αλλά υπό τον όρο να έχεις τα χρήματα.
ΤΑΚΜΑΝ: Εντάξει, μην ανησυχείς. Στο τέλος μου περίσσεψαν 11 λίρες και 60 πένες. Όλοι οι Έλληνες του εξωτερικού έχουν την επαφή με τη θρησκεία σαν αποκούμπι. Αν ζεις στο εξωτερικό, έχεις 6πλάσια ανάγκη για επαφή με το θεό, σε σχέση με το να ζεις στη χώρα σου.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: (μορφασμός Γύπα).
ΤΑΚΜΑΝ: ΟΚ. Αυτά τα νέα. Όταν θα μπορέσω να σε δω από κοντά, θα σε πάρω τηλέφωνο. Να σαι καλά. Θα τα πούμε.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Και εσύ να σαι καλά. Καλά να περάσεις με την οικογένειά σου και καλές γιορτές. Θα τα πούμε.
ΤΑΚΜΑΝ: Έγινε τα λέμε.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: (έκλεισε το τηλέφωνο).

Στις 15:30 πήρα τηλέφωνο τη Σταυρούλα από τη Βριλησσού 36. Η στιχομυθία, που ακολούθησε, ήταν η εξής:

ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Στούντιο παρακαλώ;
ΤΑΚΜΑΝ: Σταυρούλα, εσύ είσαι;
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Γλυκούλη μου, τι κάνεις;
ΤΑΚΜΑΝ: Είμαι Αθήνα. Για αυτό σε πήρα.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Καλωσόρισες. Πότε ήρθες;
ΤΑΚΜΑΝ: Έφτασα χθες στις 14:40 στο αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος. Σε πήρα για να δω, αν θα είσαι αύριο στο 36 ή στο 36Α.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Θα είμαι κανονικά στο 36.
ΤΑΚΜΑΝ: Τέλεια. Θα έρθω αύριο κατά τις 12:00. Πραγματικά έχω πολύ μεγάλη ανάγκη να σε δω. Θέλω να απολαύσω την αγάπη και τη στοργή σου.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Ναι αγάπη μου.
ΤΑΚΜΑΝ: Πραγματικά σε ευχαριστώ μέσα από την ψυχή μου για όλη την αγάπη που μου έδειξες όλο αυτό το δύσκολο διάστημα. Να σαι καλά. Σε αγαπάω πολύ. Και θα κανονίσουμε να πάμε και για κανένα καφέ.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Ναι αγάπη μου. Όποτε θες.
ΤΑΚΜΑΝ: Έγινε. Θα τα πούμε αύριο. Χάρηκα που σε άκουσα.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Και εγώ γλυκέ μου. Άντε θα τα πούμε.

Έτσι λοιπόν, μετά από αυτό το τηλεφώνημα, προγραμμάτισα την καθιερωμένη στουντιότσαρκα την Τετάρτη 14 Δεκεμβρίου το πρωί στο στούντιο της Βριλησσού 36.

Β) ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΣΤΟΥΝΤΙΟΤΣΑΡΚΑΣ
Στις 14/12/2011 στις 10:45 ξεκίνησα από το σπίτι μου, κουβαλώντας όπως πάντα, την πράσινη συνεδριακή μου τσάντα με του Γύπα τα εννιάμερα. Αρχικά αγόρασα από το supermarket τρία πακέτα υγρά μαντήλια Wet Hankies. Κατόπιν, έβγαλα εβδομαδιαίο εισιτήριο για όλα τα μέσα (14.00 €). Ύστερα πέρασα από το μαγαζί της 2-Hut για να καθίσουμε δίπλα-δίπλα, να της πω τα νέα μου και να της χουφτώσω τα ριγκάκια της. Δυστυχώς όμως, μετά από 2 λεπτά ήρθε στο μαγαζί ο γνωστός καρκινοπαθής, με αποτέλεσμα να τραπώ σε άτακτη φυγή.
Στις 11:20 έφτασα στην Άνω Κυψέλη με το τρόλεϊ. Κατόπιν, κατευθύνθηκα με τα πόδια προς την οδό Βριλησσού. Σε κάποιο σημείο με πήραν στο κυνήγι κάτι βρωμόσκυλα. Όταν απομακρύνθηκα αρκετά, κάθισα σε ένα παγκάκι για να ξεκουραστώ και να ξαποστάσω. Εκεί που καθόμουν, έκανα το σταυρό μου, κοίταξα τον ουρανό και είπα «Παναγίτσα μου, την αγαπάω πολύ την κυρία Νίκη. Πάρα πολύ την αγαπάω και συγχώρεσε με σε παρακαλώ για όσες κακές σκέψεις έχω κάνει για εκείνη. Να την έχεις καλά».
Στις 11:40 έφτασα στην περιοχή της Βριλησσού.

1ος σταθμός: Βριλησσού 36Α. Εδώ η υπηρεσία ήταν αρσενική. Γιατί να καθίσω να ασχοληθώ περαιτέρω;
2ος σταθμός: Βριλησσού 36. Μόλις μπήκα στο στούντιο, με υποδέχτηκε με αγκαλίτσα η γνωστή και ευγενέστατη υπηρεσία. Με οδήγησε στην κουζίνα κρατώντας το χέρι μου για να με συστήσει στην εργαζόμενη κοπέλα (όνομα Σόνια). Κάθισα στην αρχή για κανένα 5λεπτο με την υπηρεσία, της κράτησα τρυφερά τα χεράκια (της έκανα sandwich διαρκείας και της έτριβα το ριγκάκι, το οποίο όπως μου είπε η ίδια είναι Κινέζικο), της χούφτωσα τα μπούτια και της είπα κάποια από τα νέα μου στην Αγγλία. Εννοείται φυσικά ότι κατέληξα σε αυτό το στούντιο. Αγαπάω τόσο πολύ την υπηρεσία αυτή, που θα μπορούσα να πάω με οποιαδήποτε κοπέλα, αρκεί να απολάμβανα τη στοργή και τα χάδια της υπηρεσίας.

Γ) ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ
Ξέχασα πάνω στον ενθουσιασμό μου για τη Σταυρούλα, να περιγράψω τη Σόνια. Με συγχωρείτε. Η Σόνια είναι μια κοπέλα από την Αλβανία. Είναι μελαχρινή, ψιλή και φοράει πολυφλεκτικά τρικ-τρικ. Όταν τη ρώτησα ηλικία, μου είπε «όσο φαίνομαι». Μετά από αυτό το ρομαντικό τετ-α-τετ με την υπηρεσία, πέρασα στο δωμάτιο καταβάλλοντας το γνωστό αντίτιμο (50 €). Μόλις έκλεισε η υπηρεσία την πόρτα του δωματίου, γδύθηκα, βόλεψα τα πράγματά μου και φυσικά έβγαλα από την πράσινη συνεδριακή μου τσάντα του Γύπα τα εννιάμερα. Κατά τη διάρκεια της αναμονής (2 – 3 λεπτά) ήμουν ξαπλωμένος ανάσκελα και σιγοψιθύριζα «Αχ κυρία Νίκη».
Μόλις ήρθε η Σόνια (και αφού με ρώτησε «Είσαι καλά μωρό μου;»), ξεκίνησε η σεξουαλική πράξη, η οποία εκτυλίχτηκε στις κάτωθι φάσεις:

1η φάση: «Τα κλασσικά». Κατά τη διάρκεια της φάσης αυτής, μου φόρεσε το ειδικό προστατευτικό κάλυμμα για τους γαμιάδες του αγοραίου έρωτα (το προφυλακτικό εννοούσα, για να γελάσετε το έγραψα) και φυσικά της φόρεσα του Γύπα τα εννιάμερα.
2η φάση: «Άτεχνος φραπές» (εκτιμώμενη διάρκεια: 2–3 λεπτά). Για να είμαι ειλικρινής, δεν μπόρεσα να καταλάβω, γιατί ξεκίνησε με τη μέθοδο αυτή και όχι με την κλασσική πίπα. Η στιχομυθία, που έγινε κατά τη διάρκεια αυτής της φάσης, ήταν η ακόλουθη:

ΤΑΚΜΑΝ: This train terminates to Morden (via Bank). The next station is Hendon Central.
ΣΟΝΙΑ: (μορφασμός Γύπα).
ΤΑΚΜΑΝ: Τώρα θα φαντασιωθώ ότι από Αγγλίδα μετατράπηκα ξαφνικά σε Πακιστανό και έκανα stamp στο μετρό του Λονδίνου σε μια Παριζιάνα γριά, η οποία μένει στο Βόρειο Λονδίνο και έπλεκε ζακέτες για τα εγγόνια της. Κουλό ε;
ΣΟΝΙΑ: Πολύ καλό.
ΤΑΚΜΑΝ: Πολύ ωραίο το πλεκτό σας κυρία μου.
ΣΟΝΙΑ: Ναι μωρό μου.
ΤΑΚΜΑΝ: Για τα εγγόνια σας πλέκετε;
ΣΟΝΙΑ: Ναι.
ΤΑΚΜΑΝ: I am Pakistani.
ΣΟΝΙΑ: Ναι.
ΤΑΚΜΑΝ: Είμαι Ινδός και πουλάω αγγούρια στη λαϊκή.
ΣΟΝΙΑ: Ναι.
ΤΑΚΜΑΝ: Φοράω σαρίκι και καπνίζω τη διεθνή πίπα για πάρτι σου.
ΣΟΝΙΑ: Ναι μωρό μου.
ΤΑΚΜΑΝ: Τα ρέστα σας κυρία μου (bic-bic-bic).
ΣΟΝΙΑ: Έτσι μωρό μου.

Αν και η φαντασιώσεις μου ήταν όλες πολύ πικάντικες, η στύση που προκλήθηκε δεν ήταν ανάλογη. Πιθανή αιτία είναι η τρίμηνη κατάθλιψη που πέρασα στην Αγγλία. Για να αισθανθώ εντελώς καλά θα πρέπει, όπως προανέφερα, να βρεθεί κάποιο PhD in Biostatistics in University of Piraeus. Μπορεί στην Ελλάδα να υπάρχει φτώχια, ανεργία, κίνδυνος πτώχευσης, κτλ, αλλά τη βρίσκω. Έχω την αγελάδα, έχω την κυρία Νίκη, έχω τη Σταυρούλα, κάνω στουντιότσαρκες, γράφω κριτικές και γελάω σαν ηλίθιος, κάνω ζητιανότσαρκες, βγάζω αστεία βιντεάκια με την παρέα μου στο YouTube και γενικώς περνάω καλά. Τέλος πάντων, ας μην επεκταθώ γιατί κινδυνεύω να βγω εκτός θέματος και να πάρω βαθμό κάτω από τη βάση.

3η φάση: «Κλασσική πίπα» (εκτιμώμενη διάρκεια: 1-2 λεπτά). Αφού η προηγούμενη μέθοδος απέτυχε, της πρότεινα να μου πάρει την κλασσική πίπα λέγοντάς της χαρακτηριστικά «Κάπνισέ μου τη διεθνή πίπα. Κουλό ε;». Έτσι και έγινε. Κατά τη διάρκεια της φάσης αυτής, εγώ ήμουν ξαπλωμένος ανάσκελα και η Σόνια μου τον έπαιρνε στο στόμα. Δε χρειάζεται φυσικά κανείς να πάει σε μάγισσες και χαρτορίχτρες για να μαντέψει ότι κατά τη διάρκεια αυτής, καθώς και της προηγούμενης φάσης, έπιανα τα χέρια της Σόνιας με μανία. Πότε-πότε φώναζα «I am Pakistani, I am Iraqi, I am Indian». Μετά την πίπα, προκλήθηκε στύση, η οποία όμως δεν ήταν ικανή προς διείσδυση.
4η φάση: «Άτεχνος φραπές» (εκτιμώμενη διάρκεια: 1-2 λεπτά). Νομίζετε ότι έκανα τυπογραφικό λάθος; Όχι, καλά διαβάσατε. Από κοινού με τη Σόνια αποφασίσαμε για δεύτερη φορά να δοκιμάσουμε τη μέθοδο του Φραπέ. Ωστόσο, και αυτή τη φορά η συγκεκριμένη τεχνική πρόκλησης στύσης και εκσπερμάτωσης, αποδείχτηκε επιστημονικά ανεπαρκής (πώς τα λέω έτσι).
5η φάση: «Μπρούμυτη εκσπερμάτωση» (εκτιμώμενη διάρκεια: 1 λεπτό). Μετά από τον παραπάνω μαραθώνιο, πρότεινα στην Σόνια να χύσω με τη γνωστή μέθοδο, η οποία πετυχαίνει με πιθανότητα, που πρακτικά αγγίζει το 100%. Έτσι λοιπόν, ξάπλωσα μπρούμυτα και άρχισα να τρίβω το πέος μου στο σεντόνι. Η Σόνια καθόταν από πάνω μου και της έκανα αλλεπάλληλα stamp και sandwich στα ριγκάκια της. Τη στιγμή της εκσπερμάτωσης φώναξα «Αχ κυρία Νίκη μου».

Κατόπιν, όπως καταλαβαίνετε, πέταξα το χρησιμοποιημένο προφυλακτικό στα σκουπίδια και καθάρισα με υγρά μαντήλια Wet Hankies την ευαίσθητη περιοχή. Ύστερα η Σόνια ντύθηκε, με χαιρέτησε και εξήλθε από το δωμάτιο. Φυσικά μετά και εγώ με τη σειρά μου, ντύθηκα, βόλεψα τα πράγματά μου στην γνωστή μπουρδελότσαντα και κατευθύνθηκα προς την κουζίνα. Εκεί κάθισα παρέα με τη γλυκύτατη υπηρεσία για να της διηγηθώ λεπτομερώς τις εμπειρίες των πρώτων ημερών στο Southampton. Όταν της διηγήθηκα τα συναισθήματα της 18ης Σεπτεμβρίου, η υπηρεσία κόντεψε να βάλει τα κλάματα και η Σόνια αποσύρθηκε, γιατί δεν άντεχε να ακούει άλλο (η αφήγηση της προκαλούσε τρομερή συγκίνηση). Φυσικά η συζήτηση συνοδεύτηκε από sandwich διαρκείας στα ριγκάκια της υπηρεσίας, από γλυκόλογα και από χούφτωμα στα μπούτια. Χαιρετώντας την υπηρεσία, τη φίλησα στο χέρι και στο μάγουλο. Τέλος εξήλθα από το κτίριο. (συνολικά καθίσαμε παρέα κανένα 20λεπτο).

Δ) ΑΙΤΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΗΣ ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑΣ
Από πλευράς υπηρεσίας; Και το 10 είναι λίγο. Αν βρείτε πιο όμορφη και πιο ευγενική υπηρεσία, ελάτε να με φτύσετε. Από πλευράς κοπέλας; Και εκεί 10 θα βάλω. Μου ικανοποίησε τις φαντασιώσεις, ήταν στοργική μαζί μου και δεν βιαζόταν. Το γεγονός ότι η στύση καθυστέρησε να ενεργοποιηθεί είναι καθαρά δικό μου θέμα. Αλλά την αγαπάω τόσο πολύ αυτή την υπηρεσία, που όλα τα άλλα για μένα είναι απλά οδοντόκρεμες.