Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Α) ΕΡΩΤΙΚΗ ΑΤΖΕΝΤΑ (03/04/2012 – 11/05/2012)
Από τις 02/04/2012 έως τις 03/05/2012 βρισκόμουν στην Αγγλία. Η μοναδική άκρως ερωτική μέρα κατά τη διάρκεια της εν λόγω περιόδου ήταν η 9η Απριλίου (για λεπτομέρειες βλέπε το θέμα «Πήγα στο μοναστήρι να προσευχηθώ και κατέληξα να γελάω σαν κορνούτος» στην κατηγορία Funny). Κατά τα άλλα, οι μοναδικές τονωτικές ενέσεις στην ερωτική μου επιθυμία για το χρονικό αυτό διάστημα, ήταν τα τηλεφωνήματα στη Σταυρούλα. Οι ημερομηνίες των τηλεφωνημάτων ήταν: 03/04/2012, 11/04/2012, 12/04/2012, 17/04/2012 και 02/05/2012. Σε αυτό το σημείο αξίζει να αναφερθεί ότι το 80% των παραπάνω τηλεφωνημάτων έγιναν στο χώρο εργασίας (δηλαδή με απλά λόγια στο 80% των περιπτώσεων την πήρα στο στούντιο), ενώ το 20% έγιναν στο σπίτι της. Αξιοσημείωτη ήταν και η διάρκεια των κλήσεων, η οποία κυμαινόταν από 5 έως 7 λεπτά και είχε μέση τιμή τα 6 λεπτά.
Στις 03/05/2012 ήρθα Αθήνα με την Easy Jet, επειδή από τις 27/04/2012 είχα φαρυγγίτιδα (έχω αναρτήσει την κάρτα επιβίβασης στο θέμα «Επανασύνδεση με την κυρία Νίκη» στην κατηγορία Κοινότητα). Στις 04/05/2012 στις 09:35 ξεκίνησα από το σπίτι μου, για να πάω στο Ρουφ (ήθελα να καταθέσω τα χαρτιά για να πάρω αναβολή από το στρατό μέχρι τις 31/12/2015). Στις 09:40 πέρασα έξω από το μαγαζί της 2-Hut. Δυστυχώς όμως, διαπίστωσα ότι το μαγαζί της αγελάδας έκλεισε για πάντα (είχε κατεβασμένα τα ρολά και την ταμπέλα «Ενοικιάζεται»). Το γεγονός αυτό ήταν ένα ηχηρό χαστούκι στην ψυχολογία και στη στύση μου. Στο στρατό δεν τους έδωσα τα κατάλληλα έγγραφα, με αποτέλεσμα να μην μπορούν ακόμα να μου δώσουν την πολυπόθητη αναβολή (θα έπρεπε στο πιστοποιητικό φοίτησης να αναγραφόταν και η αναμενόμενη διάρκεια των σπουδών μου). Στις 12:25 πήρα τηλέφωνο τη Σταυρουλίτσα μου (για να την ενημερώσω για την άφιξή μου) και στις 13:15 επέστρεψα σπίτι αρκετά δυσαρεστημένος (εξαιτίας της αγελάδας και εξαιτίας των προβλημάτων με την αναβολή μου).
Στις 04/05/2012 στις 17:15 ξεκίνησα την 6η εργασία στην πολυμεταβλητή ανάλυση (Multivariate Analysis) και την ολοκλήρωσα στις 06/05/2012 στις 23:40 (άσχετο, στις εκλογές ψήφισα τη δημοκρατική συμμαχία). Στις 07/05/2012 το πρωί πήγα με τον πατέρα μου στο ιατρικό κέντρο. Το απόγευμα της ίδιας μέρας πήγα στουντιότσαρκα στον Κεραμεικό. Φυσικά κατέληξα στο στούντιο της οδού Κωνσταντινουπόλεως 61, όπου δούλευε η Βουλγάρα τσατσά, η οποία στις 29/03/2012 μου έκανε πρόταση γάμου. Η παραπάνω υπηρεσία μου υποσχέθηκε ότι το Σεπτέμβρη του 2012 θα έρθει να με επισκεφτεί στο Southampton. Ο λόγος, που δεν γράφω κριτική για την συγκεκριμένη τσάρκα, είναι γιατί μου διαφεύγει το ονομα της κοπέλας που πήδηξα (με 37.6 έφυγα από το σπίτι, αλλά δεν με ένοιαζε, ήθελα να γαμήσω). Αξίζει να αναφερθεί ότι στις 19:25 πήρα τηλέφωνο τη Σταυρούλα και κανονίσαμε να βρεθούμε στις 11/05/2012 το πρωί στο στούντιο της Βριλησσού 36.
Στις 08/05/2012 στις 08:15 ξεκίνησα την 4η εργασία στην ερευνητική μεθοδολογία (Survey Methods I) και την ολοκλήρωσα στις 10/05/2012 στις 22:10.

Β) ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΣΤΟΥΝΤΙΟΤΣΑΡΚΑΣ
Στις 11/05/2012 στις 10:40 ξεκίνησα από το σπίτι μου με προορισμό την περιοχή της Βριλησσού, κουβαλώντας όπως πάντα, την γνωστή μπουρδελότσαντα με του Γύπα τα εννιάμερα. Στις 10:55 πέρασα έξω από το supermarket «Καταναλωτής» στην οδό Κυψέλης και είδα τη γνωστή 97άχρονη ζητιάνα να κάθεται στο σκαλί με το μπαστουνάκι της και να ζητάει ελεημοσύνη. Αυτή τη φορά η εμφάνισή της ήταν πολυκαυλωτική. Φορούσε ένα χάλκινο πολυδιαθλαστικό βραχιολάκι και φυσικά τη βέρα της (ο άντρας της έχει πεθάνει εδώ και χρόνια). Μόλις την είδα, έκατσα δίπλα της και της έσκασα 2 ευρώ. Μετά την ολοκλήρωση της οικονομικής συναλλαγής, της έκανα παρέα για 20 λεπτά. Ο μονόλογος της ζητιάνας (είναι αδύνατο να γίνει διάλογος με αυτή τη γυναίκα, γιατί είναι κουφή) φυσικά συνοδεύτηκε από στοργικά βλέμματα, από αγκαλίτσες και από αλλεπάλληλα ηγεμονικά sandwich. Αξίζει να σημειωθεί ότι τα ντριν-ντριν της ζητιάνας έγιναν γυαλόχαρτο από το έντονο τρίψιμο (τα χέρια μου έτρεμαν και ήταν ιδρωμένα από τη συναισθηματική ένταση). Η καύλα αυτή τη φορά ήταν τόσο έντονη, που το τζήν μου κόντεψε να σχιστεί. Στο τέλος τη χαιρέτησα με ένα ακόμη ηγεμονικό sandwich.
Στις 11:15 πήρα τηλέφωνο τη Σταυρούλα στο στούντιο. Δυστυχώς όμως, η Σταυρούλα την ημέρα εκείνη είχε ρεπό. Την πήρα 10-15 φορές στο σταθερό, δεν την βρήκα και ανησύχησα μήπως την είχαν μπουζουριάσει. Ωστόσο, παρά την κακή μου ψυχολογία, κατευθύνθηκα προς την περιοχή της Βριλησσού με την ελπίδα ότι θα την πετύχαινα στη Βριλησσού 36Α. Έτσι λοιπόν, πήρα το λεωφορείο 224 από τη στάση «Δικαστήρια» και στις 11:36 έφτασα στο «αμαρτωλό βουνό».
Η διαδρομή της στουντιότσαρκας ήταν η ακόλουθη:

1ος σταθμός: Βριλησσού 60 (κάτω). Αν και χτύπησα δυο φορές το κουδούνι, δεν μου άνοιξε κανείς. Να υποθέσω ότι πέτυχα την τσατσά στο χέσιμο; Τι να πω.
2ος σταθμός: Βριλησσού 60 (πάνω). Η υπηρεσία δεν μου προκάλεσε στύση με την εμφάνισή της. Φορούσε παντελόνι και δεν φορούσε καθόλου ντριν-ντριν. Η εργαζόμενη κοπέλα; Μια από τα ίδια σκατά. Ούτε ένα πολυδιαθλαστικό κόσμημα. Χαίρεται.
3ος σταθμός: Βριλησσού 46. Τι χάλια είναι αυτά; Ούτε η υπηρεσία ούτε η πουτάνα κέρδισαν το στυτικό μου ενδιαφέρον.
4ος σταθμός: Βριλησσού 42. Η υπηρεσία ήταν αρσενική. Μου είπε ότι δούλευε η Αφροδίτη. Απαξίωσα να τη δω. Δεν υπήρχε περίπτωση να τιμήσω με το 50άρικο της θείας μου, ένα τέτοιο στούντιο. Είπα «Την ξέρω την Αφροδίτη, πάω να δω και κανένα άλλο και βλέπουμε» και σηκώθηκα και έφυγα. Έλεος ρε παιδιά. Δεν είμαι πο8σταρδέλλα. Αν προσλάμβανα εγώ τις τσατσάδες, δεν θα υπήρχε κανένας τσάτσος και όλες τους θα είχαν ηλικία τουλάχιστον 70 ετών.
5ος σταθμός: Βριλησσού 36. Η υπηρεσία, που αναπλήρωνε τη Σταυρούλα, ήταν 200 φορές κατώτερη εμφανισιακά. Φορούσε παντελόνι και ένα χαζό κοκκάλινο βραχιόλι. Δε λέω ευγενική ήταν ομιλητική ήταν, αλλά τα χαρακτηριστικά αυτά δεν ήταν επαρκή για να κερδίσουν το στυτικό μου ενδιαφέρον. Εκείνη την ώρα εργαζόταν η Αντριάννα, η οποία δεν φορούσε ούτε ένα γρι-γρι. Χαίρεται.
6ος σταθμός: Βριλησσού 36Α. Η υπηρεσία φυσικά δεν ήταν η Σταυρούλα (η πιθανότητα να πετύχαινα τη Σταυρούλα στο διπλανό άγγιζε την πιθανότητα να κερδίσω 1.000.000 ευρώ στο λαϊκό λαχείο). Η τσατσά ήταν ξανθιά, ηλικίας γύρω στα 60, φορούσε παντελόνι και αρκετά πολυδιαθλαστικά χρυσά βραχιόλια. Εκείνη την ώρα δούλευαν δυο πουτάνες. Η πρώτη (η Λίζα) φορούσε ένα λεπτό χρυσό βραχιόλι. Η δεύτερη μου ήταν εντελώς αδιάφορη. Ωστόσο, η απογοήτευση ήταν ζωγραφισμένη στο πρόσωπό μου, καθώς όλες οι τσατσάδες δεν άξιζαν ούτε για φτύσιμο μπροστά στη Σταυρούλα. Η Λίζα το κατάλαβε και μου είπε «Να πας και να μην ξαναγυρίσεις».
7ος σταθμός: Βριλησσού 55. Εδώ εργαζόταν ο γνωστός πούστης τσάτσος. Απαξίωσα να κοιτάξω την εργαζόμενη κοπέλα. Χαίρεται.

Κανένα από τα παραπάνω στούντιο δε με ικανοποίησε. Ωστόσο, δεν είχα και διάθεση να αλλάξω περιοχή. Αισθανόμουν αρκετά κουρασμένος. Επειδή «μεταξύ των στραβών υπερισχύει ο μονόφθαλμος», αποφάσισαν να τιμήσω τη Λίζα από τη Βριλησσού 36Α. Το βραχιόλι της Λίζας και τα πολυφλεκτικά βραχιόλια της τσατσάς νίκησαν (την αγένεια της Λίζας την έκανα γαργάρα).

Γ) ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ
Αφού πήρα ένα τηλέφωνο τη Δανάη (αισθανόμουν πολύ στενοχωρημένος, που δεν μπόρεσα να δω τη Σταυρούλα και είχα ανάγκη από συμπαράσταση), χτύπησα για δεύτερη φορά το κουδούνι του στούντιο της οδού Βριλησσού 36Α. Μόλις μου άνοιξε η τσατσά, της εξέφρασα την επιθυμία μου να πηδηχτώ με τη Λίζα. Έτσι λοιπόν, η υπηρεσία με οδήγησε στο κόκκινο δωμάτιο, όπου της έσκασα το 50άρικο. Σε αυτό το σημείο αξίζει να αναφερθεί ότι η οικονομική συναλλαγή συνοδεύτηκε από bic-bic στα ντριν-ντριν της τσατσάς. Μόλις η τσατσά έκλεισε την πόρτα του δωματίου, γδύθηκα, βόλεψα τα πράγματά μου και έβαλα του Γύπα τα εννιάμερα σε περίοπτη θέση. Η αναμονή διήρκησε 2-3 λεπτά. Αν και ήμουν αρκετά στενοχωρημένος, που δεν είδα τη Σταυρούλα, η στύση μου βρισκόταν σε αρκετά ικανοποιητικά επίπεδα. Σκεφτόμουν τη ζητιάνα, τη Βουλγάρα τσατσά και τα χρυσά βραχιόλια της τσατσάς του εν λόγω ιδρύματος.
Α ξέχασα να σας κάνω περιγραφή. Η Λίζα έχει ύψος γύρω στο 1.70, είναι μελαχρινή και φοράει ένα πολυκαυλωτικό βραχιόλι. Όσον αφορά την εθνικότητα, ξέχασα να το ρωτήσω.
Μόλις μπήκε η Λίζα στο δωμάτιο (και αφού είπαμε τις κλασσικές μαλακίες), ξεκίνησε η ερωτική ιεροτελεστία, η οποία εξελίχθηκε στις ακόλουθες φάσεις:
1η φάση: «Τα κλασσικά». Της φόρεσα του Γύπα τα εννιάμερα και μου φόρεσε το προφυλακτικό.
2η φάση: «ο επιβήτορας» (εκτιμώμενη διάρκεια: 4-5 λεπτά). Μετά τα διαδικαστικά πρότεινα στη Λίζα να καθίσω εγώ ανάσκελλα και αυτή από πάνω μου. Η Λίζα με ρώτησε με ένα σπαστικό στυλάκι «Γιατί;» και κάθισε αυτή ανάσκελλα (παίρνοντας την κατάλληλη στάση) για να την πηδήξω. Εγώ τότε υποχώρησα και την πήδηξα σαν επιβήτορας παίζοντας το παιχνίδι της (κάθισα από πάνω της, έχωσα τον πούτσο μου στο μουνί της και «μέσα-έξω», «μέσα-έξω»). Κατά τη διάρκεια της φάσης αυτής της χούφτωνα τα ντριν-ντριν με μανία και φώναζα «Ώστε ψήφισες ΠΑΣΟΚ ε; Τώρα θα σε γαμήσω». Η Λίζα μου έριχινε ξυλιές στον κώλο και φώναζε «Γάμα με μωρό μου». Η φάτσα της έβγαζε τέτοια βαριεστημάρα, που αισθανόμουν ότι πήδαγα κομοδίνο. Αν και η στύση ήταν αρκετά ικανοποιητική (η φαντασία μου όργιαζε), δεν μπορούσε με την εν λόγω στάση να οδηγήσει σε οργασμό.
3η φάση: «μπρούμυτη εκσπερμάτωση» (εκτιμώμενη διάρκεια: 30 δευτερόλεπτα). Κάποια στιγμή βαρέθηκα τη στάση του επιβήτορα και αποφάσισα να ολοκληρώσω με τη γνωστή μέθοδο. Έτσι λοιπόν, της πρότεινα να ξαπλώσω μπρούμυτα, να την παίξω μόνος και να της κρατάω τα χεράκια. Με μια ξυνισμένη μούρη, μου είπε «ΟΚ». Μετά την υπογραφή του συμβολαίου (πλάκα κάνω), ξάπλωσα μπρούμυτα και άρχισα να τρίβω τον πούτσο μου στο σεντόνι με απίστευτη ένταση και πάθος. Κατά τη διάρκεια της φάσης αυτής, μπαλαμούτιαζα τα γρι-γρι της Λίζας και τα χέρια μου είχαν ιδρώσει από τη συναισθηματική ένταση (πρέπει να κάνω εξετάσεις για θυροειδή). Η εκσπερμάτωση επήλθε ακαριαία.
4η φάση: «Αποχαιρετισμός». Μετά την ολοκλήρωση του σεξ, αφαίρεσα το προφυλακτικό από την ευαίσθητη περιοχή και από αφηρημάδα έχυσα το γαλατάκι μου στο σεντόνι. Η Λίζα είπε με ένα βαρεμένο ύφος «Δεν πειράζει. Η υπηρεσία θα αλλάξει τα σεντόνια». Εγώ για να επανορθώσω την κατάσταση, πήρα ένα πουτανομάντηλο από τη συνεδριακή μου τσάντα και καθάρισα το λεκέ. Κατόπιν, πήρα άλλο ένα μαντηλάκι Wet Hankies και καθάρισα τον πούτσο μου και τη γύρω περιοχή. Μετά από αυτά, η Λίζα ντύθηκε, με χαιρέτησε ψυχρά και έκλεισε την πόρτα του δωματίου. Μόλις έφυγε η Λίζα, ντύθηκα με την ησυχία μου, βόλεψα τα πράγματά μου, χτενίστηκα και αποχώρησα από το κόκκινο δωμάτιο.
Βγαίνοντας από το δωμάτιο, τράκαρα την τσατσά στο σαλόνι. Από ευγένεια της είπα ότι πέρασα τέλεια. Επιπλέον την ενημέρωσα σχετικά με την προκήρυξη (βλέπε το θέμα «Ζητείται τσατσά για συνοδεία» στην κατηγορία «Αγοραίος Έρωτας»). Η υπηρεσία, αν και ενθουσιάστηκε με την πρόταση αυτή, μου είπε ότι της είναι αδύνατο να παρατήσει τη δουλειά της. Στο τέλος τη χαιρέτησα με ένα παχύ διευθυντικό sandwich, δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στο τρίψιμο των βραχιολιών της.

Δ) ΑΙΤΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΗΣ ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑΣ

Εμφάνιση κοπέλας: 8.0.
ΟΚ. Φορούσε ένα ντριν-ντριν, αλλά δεν τρελάθηκα κιόλας.

Συμμετοχή / διάθεση / υπηρεσίες κοπέλας: 3.0.
Πρώτον ήταν απείθαρχη. Δεύτερον έδειχνε πολύ έντονα ότι βαριόταν. Τρίτον με ρώτησε, αν μου αρέσουν οι ξυλιές στον πωπό;

Καθαριότητα χώρου: 9.0.
ΟΚ. Καθαρός ήταν ο χώρος, αλλά είναι ιεροσυλία να το συγκρίνω με το στούντιο Άρτεμις (Κωνσταντινουπόλεως 61), που διαθέτει και ντουζιέρα.

Συμπεριφορά τσατσάς: 9.0.
Η Σταυρούλα είναι άγια γυναίκα. Όλες οι άλλες είναι κοινές θνητές.

Πρόσβαση: 10.0.
Το λεωφορείο 224 σε αφήνει σε απόσταση αναπνοής από το εν λόγω στούντιο.

Σχέση απόδοσης / τιμής: 4.0.
Δε νομίζω ότι άξιζε το 50άρικο η εν λόγω πουτάνα. Για 25 ευρώ το συζητάμε.

ΥΓΣ: Βγαίνοντας από το στούντιο, σκεφτόμουν τη Σταυρουλίτσα μου και ξεφυσούσα από τη στενοχώρια μου (ήθελα τόσο πολύ να την έβλεπα).