Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Α) ΕΡΩΤΙΚΗ ΑΤΖΕΝΤΑ (28/12/2011 – 05/01/2012)
Στις 28/12/2011 ώρα 14:40 βγήκα από το στούντιο της οδού Βριλησσού 36. Κατόπιν, κάθισα στα σκαλάκια και πήρα τηλέφωνο τους γονείς μου για να τους ενημερώσω ότι πήδηξα Τουρκάλα. Αμέσως μετά κοίταξα τον ουρανό με θλιμμένο βλέμμα, έκανα το σταυρό μου και πήρα τηλέφωνο την γλυκύτατη κυρία Νίκη, την οποία θα έχω για πάντα στην καρδιά μου. Ήθελα να της ευχηθώ καλή Πρωτοχρονιά και γενικώς να την ακούσω. Την πήρα τηλέφωνο στις 14:45 και η στιχομυθία διήρκησε 8 λεπτά. Ένα αντιπροσωπευτικό απόσπασμα ήταν το εξής:

ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Εμπρός; Ποιος είναι;
ΤΑΚΜΑΝ: Ο Δημήτρης είμαι. Σε παίρνω για τελευταία φορά μέσα στο 2011 για να σου ευχηθώ καλή Πρωτοχρονιά.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ (γέλασε): Σε ευχαριστώ πολύ. Σου εύχομαι και εσένα ότι καλύτερο.
ΤΑΚΜΑΝ: Σου εύχομαι να περάσεις μια πολύ καλή Πρωτοχρονιά μαζί με τα παιδιά και τα εγγόνια σου.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Και εσένα σου εύχομαι τα ίδια (από πότε απέκτησα παιδιά και εγγόνια και δεν το ξερα). Πού είσαι τώρα;
ΤΑΚΜΑΝ: Αυτές τις μέρες είμαι συνέχεια έξω. Τώρα είμαι στο Πολύγωνο. Χθες βγήκα στις 11:00 και επέστρεψα σπίτι στις 00:30. Σε λίγο θα επιστρέψω σπίτι και στις 19:00 θα ξαναβγώ. Έχω πολύ κόσμο να δω τις μέρες των εορτών. Μάλλον μετά τις γιορτές το κόβω να βρεθούμε (δεν ξεκολλάει και λίγο η μαμά μου με καμία φίλη της).
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Και εγώ τα ίδια. Συνέχεια έχω επισκέψεις. Και εμένα με βολεύει περισσότερο να σε δω μετά τις γιορτές.
ΤΑΚΜΑΝ: Την παραμονή των Χριστουγέννων, που σε πήρα τηλέφωνο για να σε επισκεφτώ, ήταν σπίτι τα παιδιά σου;
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Ήταν και τα παιδιά και τα εγγόνια μου.
ΤΑΚΜΑΝ: Κατάλαβα. Ελπίζω και εμένα να θες να με δεις. Ελπίζω να μην είμαι το το τελευταίο άτομο που θες να ακούσεις στο τηλέφωνο ή να δεχτείς στο σπίτι σου.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Όχι καλέ. Ο Χριστός δεν είπε να κλείνουμε τα σπίτια μας. Είμαι καλόψυχη εγώ. Αγαπάω όλο τον κόσμο.
ΤΑΚΜΑΝ: Εξάλλου τόσα τηλέφωνα σε έχω πάρει από την Αγγλία. Είναι αμαρτία να μη βρεθούμε. Ο λόγος, που στην Αγγλία μιλούσα περισσότερη ώρα στο τηλέφωνο, ήταν γιατί δεν είχα τη δυνατότητα να δω κανέναν από κοντά. Μια Κυριακή είχα πάρει τηλέφωνο ένα φίλο μου από το κινητό και μιλήσαμε 50 λεπτά.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Εσύ έπαιρνες τους φίλους σου. Αυτοί σε έπαιρναν;
ΤΑΚΜΑΝ: Όχι. Τους έπαιρνα πάντα εγώ για να μη χρεώνονται. Εγώ μόνο την αγάπη τους θέλω.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Ναι, αλλά αυτό δεν είναι σωστό.
ΤΑΚΜΑΝ: Όλοι τους είναι πολύ καλά παιδιά. Δεν έχω παράπονο από κανέναν. Εξάλλου, από τότε που γύρισα Αθήνα, δεν σηκώνουν το τηλέφωνο όταν τους παίρνω και με παίρνουν αυτοί για να μη χρεώνομαι.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: (μορφασμός Γύπα).
ΤΑΚΜΑΝ: Ο θείος μου είπε ότι υπάρχει ένα καλό διδακτορικό στη βιοστατιστική στην Ιατρική Αθηνών και μια φίλη μου είπε ότι υπάρχει άλλο ένα καλό στην ΑΣΟΕ. Υπάρχουν ελπίδες να καταφέρω να μείνω Ελλάδα. Με όλα αυτά όμως, θα ασχοληθώ μετά τις γιορτές. Αν κατσφέρω και μείνω εδώ, θα βρισκόμαστε τακτικά.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Σου εύχομαι ολόψυχα να πετύχεις αυτό που θες.
ΤΑΚΜΑΝ: Δεν μπορείς να φανταστείς πώς αισθανόμουν στην Αγγλία. Υπήρχαν αρκετές φορές που, ενώ έγραφα έκθεση, έκλαιγα. Ειδικά τις Κυριακές αισθανόμουν πολύ χάλια. Η ανάγκη μου να ακούσω μια καλή κουβέντα από το τηλέφωνο ήταν πολύ μεγάλη.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Σε καταλαβαίνω απόλυτα, γιατί έχω ζήσει και εγώ στα ξένα. Όποιος δεν το έχει ζήσει, δεν μπορεί να σε καταλάβει.
ΤΑΚΜΑΝ: Δεν είμαι μόνο εγώ έτσι. Η γιαγιά μου, όταν πρωτοπήγε να δουλέψει στη Γερμανία, έκλαιγε με λυγμούς.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ (μου είπε ένα σχετικό τραγούδι της εποχής της): Το ξέρεις το τραγούδι αυτό;
ΤΑΚΜΑΝ: Δεν τα ξέρω εγώ αυτά τα τραγούδια. Έχουμε ζήσει σε άλλες εποχές. Να σε ρωτήσω: Θα πας καμία βόλτα στο κέντρο για να πάρεις κανένα δώρο για τα εγγόνια σου;
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Όχι τώρα. Από τον καινούργιο χρόνο και όταν φτιάξει ο καιρός.
ΤΑΚΜΑΝ: Εγώ λέω, όταν κατέβεις κέντρο, να πάμε παρέα. Να σε συνοδεύσω στα ψώνια και μετά να σε κεράσω καφέ.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Εγώ θα σε κεράσω καφέ όχι εσύ. Είσαι φοιτητής, δεν δουλεύεις. Γιατί δεν έρχεσαι στα ΚΑΠΗ να σε κεράσω εκεί καφέ;
ΤΑΚΜΑΝ: Γιατί όχι; Όταν μπορέσω, θα σε πάρω τηλέφωνο.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Πάρε με τηλέφωνο και το κανονίζουμε.
ΤΑΚΜΑΝ: ΟΚ. Αυτά. Να σαι καλά, σε αγαπάω. Καλά να περνάς.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Και εσύ το ίδιο.
ΤΑΚΜΑΝ: Τα ξαναλέμε το 2012. Έλα γεια.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Γεια.

Είναι γεγονός ότι μετά από αυτό το τηλεφώνημα αισθάνθηκα αγαλίαση στην ψυχούλα μου. Αισθάνθηκα την αύρα της κυρίας Νίκης να με αγκαλιάζει και να με συντροφεύει. Παναγίτσα μου, βοήθησέ με σε παρακαλώ να τη δω. Πάρα πολύ σε παρακαλώ. Την αγάπη της, τη συντροφιά της και τη στοργή της θέλω. Δεν θέλω τίποτα άλλο.
Στις 28/12/2011 το απόγευμα βγήκα με τον Μπάο, με τον «Καπνίζει κοτόπουλο» και με τον «Άρρωστο Μπουρδελιάρη» στα Mall του Αγίου Δημητρίου. Στις 29/12/2011 το πρωί βγήκα με τη Δανάη για καφέ και το απόγευμα επισκέφτηκα τον Πινόκιο. Η αυξημένη κοινωνική ζωή των ημερών με έκανε να ξεχάσω για λίγο τις στενοχώριες μου από τον αισθηματικό τομέα. Στις 30/12/2011 έγραφα όλη τη μέρα κριτική στα bourdela. Στις 31/12/2011 έκανα έναν απολογισμό του έτους, θυμήθηκα τις ωραίες στιγμές στο σπίτι της κυρίας Νίκης και με έπιασε μελαγχολία.
Το 2012 ξεκίνησε με αρκετά νοσταλγική και στενάχωρη διάθεση. Η δυσθυμία ενισχυόταν και από την αγωνία για τα αποτελέσματα του IELTS. Το απόγευμα της Πρωτοχρονιάς στις 18:10 είδα στο ασανσέρ την κυρία Νίκη. Δυστυχώς όμως, ήταν με τον ξαδερφό της. Παρόλα αυτά, δεν κρατήθηκα και της ευχήθηκα «Καλή Χρονιά» χαιρετώντας τη με κλασματικό sandwich. Επειδή όμως δεν ήταν μόνη της, ο χαιρετισμός της ήταν πολύ ψυχρός.
Στις 03/01/2012 το πρωί πήγα για ψώνια στη λαϊκή. Στις 10:55 πήρα τηλέφωνο τη Σταυρούλα για να της ευχηθώ καλή χρονιά και για να τη ρωτήσω πότε έχει ρεπό. Η στιχομυθία ήταν η εξής:

ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Στούντιο παρακαλώ λέγεται;
ΤΑΚΜΑΝ: Σταυρούλα εσύ είσαι;
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Εγώ είμαι γλυκούλη μου. Καλή χρονιά.
ΤΑΚΜΑΝ: Σου εύχομαι ολόψυχα καλή χρονιά, με υγεία και ότι επιθυμείς. Εγώ το ξέρεις ότι σε αγαπάω πάρα πολύ και θα σταθώ δίπλα σου σε κάθε δυσκολία. Η Παναγίτσα να σε έχει καλά.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Σε ευχαριστώ αγάπη μου. Και εγώ σε αγαπάω πολύ και θέλω να είσαι χαρούμενος.
ΤΑΚΜΑΝ: Τελικά θα έχεις καθόλου ρεπό μέσα στη βδομάδα για να πάμε εκείνο τον καφέ;
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Δεν ξέρω ακόμα. Πάρε με αύριο να σου πω.
ΤΑΚΜΑΝ: Σε παρακαλώ πάρα πολύ να πάμε αυτή τη βόλτα. Δεν θέλω να φύγω για Αγγλία και να μη σε έχω δει μια φορά με την ησυχία μου. Αν δεν βγούμε, θα κλαίω στο αεροπλάνο.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Δεν θέλω να κλαις για μένα. Θα βγούμε. Αφού σου το έχω υποσχεθεί.
ΤΑΚΜΑΝ: Αύριο θα πάρω τηλέφωνο για να μάθω τα αποτελέσματα του IELTS και έχω αγωνία.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Εγώ πιστεύω ότι θα τα έχεις πάει καλά.
ΤΑΚΜΑΝ: Το ελπίζω. Αυτά. Θα σε πάρω αύριο τηλέφωνο να σε ενημερώσω. Να σαι καλά. Θα τα πούμε.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Και εσύ να σαι καλά γλυκούλη μου. Τα λέμε.

Το μεσημέρι της ίδιας μέρας πήγα στο βιβλιοπωλείο ενός τραγουδιστή φίλου μου στον Πειραιά. Στις 13:10 ξεκίνησα από το σπίτι μου. Στις 13:30 κατέβηκα Ομόνοια. Αρχικά περίμενα το 049 για 10 λεπτά. Μετά ενημερώθηκα ότι η αφετηρία μεταφέρθηκε στην Πλατεία Κουμουνδούρου. Κατεβαίνοντας την οδό Πειραιώς, είδα μια πορεία στο ύψος των Θερμοπυλών. Έτσι λοιπόν, κατευθύνθηκα προς τον ΗΣΑΠ. Στη διαδρομή προς το τρένο, περπατούσα με σκυμμένο το κεφάλι και αισθανόμουν μελαγχολικός, γιατί δεν μου είχε δωθεί ευκαιρία να δω την κυρία Νίκη από κοντά. Αρκετές στιγμές μιλούσα μόνος μου και έλεγα «Αχ Παναγιά μου γλυκιά, δεν αισθάνομαι καθόλου καλά, βοήθησέ με να καταφέρω να βρεθώ με την κυρία Νίκη, δεν ζητάω πολλά, έχω πολύ αγάπη στην ψυχή μου». Στις 14:10 μπήκα στο τρένο. Σε κοντινή απόσταση είδα μια πολυδιαθλαστική α-καπέλο, που καθόταν δίπλα σε έναν γέρο. Εκεί που την χαλβάδιαζα και περίμενα να αδειάσει η διπλανή θέση για να καθίσω δίπλα της, ξαφνικά με σκούντηξε στην πλάτη ο πατέρας μου. Ευτυχώς δεν κατάλαβε τίποτα. Μάλιστα για να δικαιολογηθώ του είπα «Είμαι πολύ αγχωμένος για τα αποτελέσματα των εξετάσεων». Ο πατέρας μου κατέβηκε Μοναστηράκι. Μόλις κατέβηκε, με έπιασε κρίση ηλιθιότητας και διηγήθηκα το περιστατικό με text message στον Γιοντώ και στον Τρ. Στις 14:36 κατέβηκα Πειραιά και στις 14:45 κατέβηκα στη στάση Μεταξά. Κατόπιν, ανηφόρησα την οδό Σωτηρίου Διός, ψάχνοντας ένα ήσυχο μέρος για να πάρω τηλέφωνο την κυρία Νίκη. Ήθελα να της ευχηθώ «Καλή Χρονιά» και να κανονίσουμε να τη δω εκτός σπιτιού. Εκείνη την ώρα αισθανόμουν δύσπνοια, ταχυπαλμία και ήμουν έτοιμος να βάλω τα κλάματα. Στις 14:53 την πήρα τηλέφωνο. Η στιχομυθία, που ακολούθησε, ήταν η εξής:

ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Εμπρός; Ποιος είναι;
ΤΑΚΜΑΝ: Ο Δημήτρης είμαι. Σε πήρα να σου ευχηθώ καλή χρονιά, γιατί μπροστά στον ξάδερφό σου δεν μπορούσαμε να μιλήσουμε άνετα.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Καλή χρονιά Δημητράκη μου. Σου εύχομαι ότι καλύτερο.
ΤΑΚΜΑΝ: Σου εύχομαι καλή χρονιά, με υγεία πάνω από όλα, ότι επιθυμείς και να μη στενοχωριέσαι.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Σε ευχαριστώ Δημητράκη μου. Πού είσαι τώρα;
ΤΑΚΜΑΝ: Είμαι στο λιμάνι του Πειραιά.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Φεύγεις;
ΤΑΚΜΑΝ: Όχι δεν ταξιδεύω. Πάω σε ένα βιβλιοπωλείο, που δουλεύει ένας φίλος μου, για να βγάλω κάτι φωτοτυπίες που θέλω.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: (μορφασμός Γύπα).
ΤΑΚΜΑΝ: Αύριο θα τηλεφωνήσω για να μάθω τα αποτελέσματα των εξετάσεων. Σήμερα είμαι αρκετά αγχωμένος.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Γιατί αγάπη μου;
ΤΑΚΜΑΝ: Αυτό το τρίμηνο, που έμεινα Αγγλία, έφαγα μεγάλο αγγούρι. Και από οικονομικής άποψης (συνολικά μέσα στο τρίμηνο δαπανήσαμε οικογενειακά γύρω στα 14.000 ευρώ) και από ψυχολογικής (αρκετές καταθλιπτικές κρίσεις). Ελπίζω να πέρασα. Θα ναι μεγάλη αμαρτία να μην έχω περάσει.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Γιατί να μην έχεις περάσει;
ΤΑΚΜΑΝ: Σε παρακαλώ πολύ κάνε καμία προσευχή για μένα σήμερα το βράδυ. Εγώ κάθε μέρα προσεύχομαι για σένα.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Θα προσευχηθώ σήμερα το βράδυ.
ΤΑΚΜΑΝ (συγκινημένος): Σε ευχαριστώ μέσα από την ψυχή μου. Να σαι καλά. Να έρθω την Πέμπτη 5 Ιανουαρίου στις 17:30 να σε δω στα ΚΑΠΗ;
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Τα ΚΑΠΗ μέσα στις γιορτές είναι κλειστά τα απογεύματα. Έλα πρωί να με δεις. Πηγαίνω καθημερινά 11:00 με 13:00. Θα σε κεράσω και καφέ. Θα βρούμε μια γωνία να καθίσουμε οι δυο μας να τα πούμε με την ησυχία μας.
ΤΑΚΜΑΝ: Προτιμώ καλύτερα το απόγευμα. Έχω τους λόγους μου. Τέλος πάντων μετά τις γιορτές θα το κανονίσουμε. Την Κυριακή 8 Ιανουαρίου θα πάω Λονδίνο μέσω Φρανκφούρτης για να πάρω το πτυχίο μου και να γραφτώ στο πανεπιστήμιο. Θα επιστρέψω Αθήνα την Πέμπτη 12 Ιανουαρίου. Την Κυριακή πετάω στις 05:55.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Καλό ταξίδι να έχεις.
ΤΑΚΜΑΝ: Όταν όμως επιστρέψω, θέλω να βρεθούμε οπωσδήποτε. Είναι αμαρτία να μη βρεθούμε. Τόσα τηλέφωνα σε έπαιρνα από την Αγγλία.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Έπαιρνες εσύ ...
ΤΑΚΜΑΝ (σχεδόν κλαίγοντας): Γιατί δεν σου άρεσε που τα λέγαμε;
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Φυσικά μου άρεσε. Εγώ δεν θέλω παρέα νομίζεις; Μου αρέσει να είμαι μόνη μου;
ΤΑΚΜΑΝ: Πραγματικά πάντως σε ευχαριστώ και για την παρέα σου και για τη συμπάραστασή σου. Και σου ζητάω συγνώμη για όσες φορές σε ενόχλησα.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Μην το ξαναπείς αυτό. Δεν με ενόχλησες καθόλου. Την τελευταία φορά που με πήρες, ήταν και τα παιδιά μου εδώ.
ΤΑΚΜΑΝ: Και τι σου είπαν;
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Με ρώτησαν «Με ποιον μιλάς;» και εγώ τους απάντησα «Με έναν φίλο μου. Τι σας νοιάζει εσάς; Μήπως σας ρωτάω εγώ με ποιόν μιλάτε στο τηλέφωνο;».
ΤΑΚΜΑΝ: Καλά τους είπες. Γιατί εγώ ασχολούμαι με τους γονείς μου, όταν μιλάνε στο τηλέφωνο; Δεν κατάλαβα. Τέλος πάντων. Αυτά. Θα σε ξαναπάρω αύριο για να σε ενημερώσω για τα αποτελέσματα.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Έγινε. Θα τα πούμε αύριο.
ΤΑΚΜΑΝ: Τα λέμε. Άντε γεια.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Γεια.

Μετά από αυτό το τηλεφώνημα, αισθάνθηκα αγαλίαση στην ψυχούλα μου. Στις 15:15 πήγα στο βιβλιοπωλείο του τραγουδιστή και μέχρι τις 17:30 λέγαμε αστεία και γελούσαμε σαν ηλίθιοι. Κατόπιν έφαγα μεσημεριανό στα 4 αδέρφια και επέστρεψα σπίτι.
Στις 04/01/2012 στις 11:20 πήρα τηλέφωνο το εξεταστικό κέντρο για να μάθω τα αποτελέσματα, αλλά απάντησε τηλεφωνητής. Έτσι λοιπόν, τα πήρα στο κρανίο και έκλεισα εισιτήριο και ξενοδοχείο για να μάθω τα αποτελέσματα από κοντά.
Το απόγευμα της ίδιας μέρας είχα κανονίσει να βρεθώ στο Σύνταγμα με τον ARLOUT για καφέ. Στις 15:40 ξεκίνησα από το σπίτι μου. Στις 15:45 πήρα τηλέφωνο τη Σταυρούλα από την πλατεία Κυψέλης. Ο διάλογος, που ακολούθησε, ήταν ο εξής:

ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Στούντιο παρακαλώ λέγεται;
ΤΑΚΜΑΝ: Σταυρούλα εσύ είσαι;
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Εγώ είμαι γλυκούλη μου.
ΤΑΚΜΑΝ: Τελικά τα αποτελέσματα των εξετάσεων θα τα μάθω στις 09/01/2012 από την Αγγλία. Τελικά θα έχεις ρεπό αύριο; Θα βρεθούμε;
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Δεν μου δίνουν ρεπό.
ΤΑΚΜΑΝ (σχεδόν κλαίγοντας): Αν δεν έχεις σκοπό να βγεις μαζί μου, θέλω να είσαι ειλικρινής και να μου το πεις. Εγώ αγαπάω τους ειλικρινείς ανθρώπους.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Φυσικά και θα βρεθούμε. Ξέρεις τι γίνεται; Μέσα στις γιορτές, οι περισσότερες υπηρεσίες πάνε στις πατρίδες τους. Και ποιος τα πληρώνει; Η καημένη η Σταυρούλα.
ΤΑΚΜΑΝ: Να σαι καλά. Η Παναγίτσα να σου δίνει δύναμη. Μετά τις γιορτές όμως, να βρεθούμε σίγουρα.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Φυσικά και θα βρεθούμε. Αν θες, μπορείς να έρθεις και στο σπίτι μου. Αρκεί να μην έχεις αλλεργία στις γάτες και στα σκυλιά, γιατί έχω 3 σκυλιά και 9 γάτες.
ΤΑΚΜΑΝ: Κανένα πρόβλημα. Προτιμώ να βρεθούμε σπίτι σου, να σε απολαύσω με την ησυχία μου.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Ωραία. Τότε θα βρεθούμε σπίτι μου.
ΤΑΚΜΑΝ: Έγινε. Θα τα πούμε. Πάω βόλτα για καφέ τώρα.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Καλά να περάσεις. Τα λέμε.

Μετά ακολούθησε τηλέφωνημα στην κυρία Νίκη (ώρα 15:50). Η τηλεδιάσκεψη ήταν η ακόλουθη:

ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Εμπρός; Ποιος είναι;
ΤΑΚΜΑΝ: Ο Δημήτρης είμαι. Σε πήρα να σου πω ότι τα αποτελέσματα των εξετάσεων θα τα μάθω τη Δευτέρα από την Αγγλία. Οι Άγγλοι είναι εντελώς ανοργάνωτοι. Πήρα τηλέφωνο το εξεταστικό κέντρο και αντί να μάθω τα αποτελέσματα, απάντησε τηλεφωνητής.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Δεν πειράζει.
ΤΑΚΜΑΝ: Τέλος πάντων. Σε πήρα για να σου προτείνω να βρεθούμε αύριο στις 10:45 έξω από τα ΚΑΠΗ. Τελικά το σκέφτηκα καλύτερα και αποφάσισα να σε δω πρωί.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Στα ΚΑΠΗ όμως είναι και η Τασούλα.
ΤΑΚΜΑΝ: Μισό λεπτό. Η Τασούλα έρχεται στις 11:00 και φεύγει στις 13:00, όπως εσύ;
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Σήμερα ήταν όλο το πρωί εκεί. Τι να την κάνω; Δεν μπορώ να την εμποδίσω να έρθει.
ΤΑΚΜΑΝ: Εντάξει, αν είναι έτσι, πάω πάσο. Για καφέ πότε θα βγούμε;
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Στην πλατεία Κυψέλης;
ΤΑΚΜΑΝ: Όχι καλέ. Στην Ομόνοια.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Αφού πάρω τη σύνταξή μου. Τώρα δεν έχω χρήματα.
ΤΑΚΜΑΝ: Πότε θα την πάρεις;
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Στις 22 Ιανουαρίου.
ΤΑΚΜΑΝ: Εννοείς στις 23. Γιατί 22 είναι Κυριακή.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Ναι, τότε.
ΤΑΚΜΑΝ: ΟΚ. Στις 24 όμως, θα βγούμε.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Θα βγούμε να μου φύγει και εμένα ο καημός.
ΤΑΚΜΑΝ: Στις 29 θα φύγω για Αγγλία. Μετά θα ξανάρθω στις 31/03/2012 για τις διακοπές του Πάσχα. Το Πάσχα των καθολικών είναι στις 8 Απριλίου. Θέλω οπωσδήποτε να σε δω πριν φύγω.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Και εγώ θέλω να σε δω.
ΤΑΚΜΑΝ: Πραγματικά σου ζητάω συγνώμη που σε έβαλα χθες να κάνεις μια άκυρη προσευχή.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Χαρά μου είναι. Εγώ προσεύχομαι για όλο τον κόσμο.
ΤΑΚΜΑΝ: Σε ευχαριστώ και πάλι. Να σαι καλά, να έχεις υγεία, να έχεις αγάπη μέσα στην ψυχή σου και τον χαρακτήρα της Τασούλας να μην τον αποκτήσεις ποτέ σου.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ (γελώντας): Εγώ είμαι καλόψυχη.
ΤΑΚΜΑΝ: Το ξέρω. Αν είχες το χαρακτήρα της Τασούλας, δεν θα σου έλεγα ούτε καλημέρα. Εγώ επιλέγω τους ανθρώπους που κάνω παρέα.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: (μορφασμός Γύπα).
ΤΑΚΜΑΝ: ΟΚ. Αυτά. Επειδή θα πάω για καφέ στο Σύνταγμα, θα τα πούμε. Θα σε ξαναπάρω την Τρίτη από την Αγγλία για να σου πω τα αποτελέσματα.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Θα με πάρεις από Αγγλία;
ΤΑΚΜΑΝ: Όχι μόνο εσένα, πολύ κόσμο θα πάρω. Λοιπόν, αυτά. Θα τα πούμε.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Θα τα πούμε. Έλα γεια.
ΤΑΚΜΑΝ: Γεια.

Στις 16:30 βρέθηκα με τον ARLOUT στο Σύνταγμα και πήγαμε για καφέ στα McDonalts. Κατόπιν, πήγαμε μια βόλτα στα Public και για περπάτημα στην Ερμού. Η βόλτα διήρκησε μέχρι τις 18:30. Κατόπιν, αισθάνθηκα μια στενοχώρια να με πνίγει. Το γεγονός ότι έμεινα Αθήνα σχεδόν 1 μήνα και δεν κατάφερα να δω ούτε την κυρία Νίκη ούτε και τη Σταυρούλα με την ησυχία μου, με στενοχώρησε αρκετά. Το βράδυ της ίδιας μέρας, κοιμήθηκα δακρυσμένος. Την επόμενη μέρα, αποφάσισα να πάω μια στουντιότσαρκα σε διαφορετική περιοχή, για να κάνω ένα διάλειμμα από τις έννοιες και τις στενοχώριες μου και για να γελάσει λίγο το χειλάκι μου.

Β) ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΣΤΟΥΝΤΙΟΤΣΑΡΚΑΣ
Στις 05/01/2012 στις 10:40 ξεκίνησα από το σπίτι μου, κουβαλώντας όπως κάθε φορά, την πράσινη συνεδριακή μου τσάντα με του Γύπα τα εννιάμερα. Στις 10:45 στήθηκα έξω από τα ΚΑΠΗ και άρχισα να κόβω βόλτες πέρα δώθε, σαν να ήμουν εύζωνας. Φυσικά ο λόγος αναμονής δεν ήταν για να προετοιμαστώ για την παρέλαση της 25ης Μαρτίου, αλλά για να πετύχω την κυρία Νίκη. Το σχέδιό μου ήταν «Αν την πετύχω μόνη της, θα της προτείνω να πάμε παρέα για καφέ στα ΚΑΠΗ. Αν την πετύχω με την Τασούλα, θα στρίψω αλά Γαλλικά. Αν δεν την πετύχω καθόλου μέχρι τις 11:15, σηκώνομαι και φεύγω». Δυστυχώς εφαρμόστηκε το τρίτο σενάριο (ποιός ξέρει από τι ώρα είχε πάει στα ΚΑΠΗ).
Έτσι λοιπόν, απογοητευμένος από την άδικη αναμονή, ξεκίνησα στις 11:15 φυσιολογικά τη στουντιότσαρκά μου. Προσπάθησα όσο μπορούσα να απολαύσω το ωραίο ηλιόλουστο πρωινό και να αφήσω στην άκρη τη στενοχώρια για την κυρία Νίκη και το άγχος για τα αποτελέσματα του IELTS. Η διαδρομή, που ακολούθησα, ήταν η εξής:

1ος σταθμός: Δροσοπούλου 95. Εδώ η υπηρεσία, φορούσε τρικ-τρικ, αλλά ήταν νέα στην ηλικία. Η εργαζόμενη κοπέλα δεν φορούσε ούτε ένα τρικ-τρικ. Εννοείται, δεν τρελάθηκα. Πάμε παρακάτω.
2ος σταθμός: Κεφαλληνίας 75. Εδώ η υπηρεσία ήταν χάλια εμφανισιακά (πολύ νέα στην ηλικία, φορούσε τζην και δεν φορούσε τρικ-τρικ). Η πουτάνα φορούσε ένα χρυσό βραχιόλι. Τι πράγματα είναι αυτά; Βάλτε καμία ωραία υπηρεσία στα στούντιο. Ζούμε σε περίοδο διεθνούς χρηματοπιστωτικής κρίσης.
3ος σταθμός: Φυλής 104. Εδώ η υπηρεσία φορούσε παντελόνι, ένα χρυσό ριγκάκι και ένα χρυσό βραχιόλι. Οι 2 από τις 3 εργαζόμενες κοπέλες φορούσαν τρικ-τρικ. Αν και η υπηρεσία ήταν σχετικά στις προδιαγραφές μου, κάτι ανεξήγητο με απωθούσε. Τι να πω; Θα το θέσω σαν ερώτημα στη διεύθυνση www.pyles.tv.
4ος σταθμός: Αχαρνών 106. Η υπηρεσία φαινόταν Ρωσικής καταγωγής και εμφανισιακά ήταν ένα μηδενικό (παρόμοια χαρακτηριστικά με την αντίστοιχη στην Κεφαλληνίας, με τη διαφορά ότι φορούσε μαύρο παντελόνι και όχι τζην). Η πουτάνα; Μηδέν εις το πηλίκο (δεν φορούσε ούτε ένα τρικ-τρικ).
5ος σταθμός: Πιπίνου 118. Η υπηρεσία φορούσε παντελόνι, αλλά ήταν τίγκα στα τρικ-τρικ, τα οποία μάλιστα ήταν πολυφυλετικά. Επιπλέον είχε πολύ σέξι μπαλκόνια. Η εργαζόμενη κοπέλα φορούσε ένα λεπτό χρυσό ριγκάκι και ένα χρυσό ρολόι.
6ος σταθμός: Αριστομένους 72. Κλειστό.

Συγκρίνοντας τα παραπάνω στούντιο, σύμφωνα με το ισχύων σύστημα μοριοδότησης των στούντιο, κατέληξα στο στούντιο της οδού Πιπίνου 118.

Γ) ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ
Στις 12:20 χτύπησα για δεύτερη φορά το κουδουνι του στούντιο της οδού Πιπίνου 118. Αμέσως μου άνοιξε η σέξι τσατσά. Εγώ της είπα ότι θα πάρω το απλό πρόγραμμα και έτσι η υπηρεσία με οδήγησε στο δωμάτιο του έρωτα. Το 50ρικο της το έσκασα με ερωτικό τρόπο, χαϊδεύοντας απαλά το βραχιόλι της και κάνοντας Ταϊλανδέζικο μασάζ στα ριγκάκια της. Μισό λεπτό, γιατί με έπιασε κρίση ηλιθιότητας. ΟΚ συνεχίζω.
Μόλις η υπηρεσία έκλεισε την πόρτα του δωματίου, γδύθηκα, βόλεψα τα πράγματά μου και τοποθέτησα του Γύπα τα εννιάμερα σε περίοπτη θέση. Η εργαζόμενη κοπέλα ήταν η Εύα. Η Εύα είναι 26 ετών και κατάγεται από τη Φιλιππούπολη της Βουλγαρίας. Όσον αφορά την εμφάνισή της, είναι μελαχρινή, σχετικά ψηλή και έχει λίγα πιασίματα. Η αναμονή διήρκησε 1-2 λεπτά. Κατά τη διάρκεια της αναμονής σκεφτόμουν τη Σταυρούλα και την κυρία Νίκη εναλλάξ. Μόλις μπήκε η Εύα στο δωμάτιο, έγινε η κάτωθι στιχομυθία:

ΕΥΑ: Γεια σου μωρό μου.
ΤΑΚΜΑΝ: Γεια.
ΕΥΑ: Τι κάνεις μωρό μου;
ΤΑΚΜΑΝ: Καλά.
ΕΥΑ: Πώς σε λένε;
ΤΑΚΜΑΝ: Τάκμαν.
ΕΥΑ: Τάκμαν;
ΤΑΚΜΑΝ: Αυτό είναι το διαδικτυακό μου παρατσούκλι. Έχεις διαβάσει καμία κριτική μου;
ΕΥΑ: Πολλές. Μου αρέσει πολύ ο τρόπος που γράφεις.
ΤΑΚΜΑΝ: Ξέρεις και για τα γούστα μου;
ΕΥΑ: Φυσικά.
ΤΑΚΜΑΝ: Αυτή η υπηρεσία μου αρέσει πάρα πολύ.
ΕΥΑ: Είναι πολύ καλή και κοκέτα.
ΤΑΚΜΑΝ: Να της πεις να με καθίσει μετά το σεξ για λίγα χαδάκια. Θέλω να της χαϊδέψω τα χεράκια της.
ΕΥΑ: Θα της το πω.
ΤΑΚΜΑΝ: Γιατί έτσι, θα με κερδίσει σαν πελάτη. Θέλω εκτός από τη Σταυρούλα να έχω και μια εναλλακτική λύση.
ΕΥΑ: Ναι μωρό μου.

Μετά από αυτό το σύντομο διάλογο, άρχισε η ερωτική πράξη, η οποία εξελίχτηκε στις ακόλουθες φάσεις:

1η φάση: «Τα κλασσικά». Της φόρεσα του Γύπα τα εννιάμερα και μου φόρεσε το προφυλακτικό.
2η φάση: «Κλασσική πίπα με διαλείματα άτεχνου φραπέ» (εκτιμώμενη διάρκεια: 7-8 λεπτά). Κατά τη διάρκεια της φάσης αυτής, εγώ ήμουν ξαπλωμένος ανάσκελα και η Εύα μου τον έπαιρνε στο στόμα. Εννοείται φυσικά ότι το ελεύθερο χέρι της, το κρατούσα με μανία. Όταν η Εύα κουραζόταν, χρησιμοποιούσε την πασίγνωστη μέθοδο του άτεχνου φραπέ. Στην πίπα η Εύα παίρνει χρυσό μετάλιο και για την υπομονή της και για την καλή ποιότητα. Πραγματικά το κατευχαριστήθηκα. Ωστόσο, η διέγερση δεν κατέστη ικανή προς διεισδυση.
3η φάση: «Μπρούμυτη εκσπερμάτωση» (εκτιμώμενη διάρκεια: 30 δευτερόλεπτα). Κατά τη διάρκεια της φάσης αυτής, ήμουν ξαπλωμενος μπρούμυτα και έτριβα το πέος μου στο σεντόνι με πάθος και ένταση. Φυσικά κρατούσα και τα δυο χέρια της Εύας. Για να λειτουργήσω, απλά σκεφτόμουν τα ριγκάκια της υπηρεσίας (οι γνωστές φαντασιώσεις με τους Πάκηδες). Το αποτέλεσμα επήλθε σύντομα. Μετά από μισό λεπτό, ολοκλήρωσα στο προφυλακτικό.
4η φάση: «Αποχαιρετισμός». Μετά την θριαμβευτική εκσπερμάτωση, τράβηξα με προσοχή το προφυλακτικό από το πέος και το πέταξα στα σκουπίδια. Κατόπιν, καθάρισα την ευαίσθητη περιοχή με ένα πουτανομάντηλο. Η Εύα με τη σειρά της ντύθηκε, με χαιρέτησε και έκλεισε την πόρτα του δωματίου. Ύστερα ντύθηκα και εγώ, βόλεψα τα πράγματά μου και εξήλθα από το δωμάτιο.

Βγαίνοντας από το δωμάτιο, αντίκρυσα την υπηρεσία να με περιμένει. Πιάσαμε παρέα μια 5λεπτη κουβεντούλα και στο τέλος τη χαιρέτησα με ένα special ηγεμονικό sandwich. Επειδή όμως τα ριγκάκια της ήταν πολυακόρεστα, το sandwich επαναλήφθηκε άλλες δυο φορές πριν από την τελική έξοδό μου από το κτίριο.

Δ) ΑΙΤΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΗΣ ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑΣ

Εμφάνιση κοπέλας: 10.0
Ο συνδυασμός των ιδιωτικών rings με του Γύπα τα εννιάμερα, έκανε τα χέρια της πολυφλεκτικά.

Συμμετοχή / διάθεση / υπηρεσίες κοπέλας: 10.0
Ήταν τόσο καλή η πίπα της. Δεν μπορώ να βάλω χαμηλότερο βαθμό.

Συμπεριφορά τσατσάς / τσάτσου: 10.0
Ήταν δεκτική στο χούφτωμα των rings. Θα ξαναεπισκεφτώ το συγκεκριμένο ίδρυμα.

Χώρος / καθαριότητα χώρου: 10.0
Ο χώρος είναι προσεγμένος. Πιθανόν να έχει γίνει και μελέτη για το Φενγκ Σούι.

Πρόσβαση / Parking: 10.0
Είναι σε απόσταση αναπνοής από τον σταθμό του ΗΣΑΠ «Αττική».

Σχέση απόδοσης / τιμής: 10.0
Προκύπτει από το σύνολο της κριτικής.