Κριτικές από Υπογόης

Το Μαγαζάκι Του Τρόμου


Καθυστέρησα αρκετά να γράψω αυτή την κριτική διότι προέκυψαν στο ενδιάμεσο και με απορρόφησαν προβλήματα της καθημερινότητας…Ο εν λόγω οίκος πάντα μου έδινε την εντύπωση αρχοντικού πορνείου…Ίσως η διαρρύθμιση του χολ, τα έπιπλα και η διακόσμηση... παραπέμπει στα τσαρδιά της Άγκυρας…από αυτά τα ελάχιστα που παραμένουν ως αξιοπρεπής χώροι στη φυλένια γη…Έπειτά από σύντομη σχετικά τσάρκα μαζί με τον μπράδερ…εισέρχομαι στο Διδύμου 22 …Εμφανίζεται η μεγαλοκοπέλα που δεν συγκράτησα όνομα …Ισχνή…Κορμί σκινέ μοντελέ…ξερακιανή κατατομή προσώπου…μάτια ανοιχτόχρωμα με βλέμμα κάπως νωχελικό…πολύ μικρά βυζάκια που όμως έδειχναν στητά και σφρυγιλά μέσα από το κομπινεζόν ροζέ ξέθωρου χρώματος με ανάμιξη λαχανή... Κανιά μακριά και λεπτά σαν σουράβλια κωλαράκι πατσό…Τα μαλλιά ως το ύψος των ώμων…καστανά…ευγενική φυσιογνωμία μου φάνηκε … με καύλωσε αμέσως γιατί με καυλώνουν αυτές οι σκίνυ ματσούρες…Ενώ αμφιταλαντεύτηκα λίγο διότι ήμουν στην αρχή της τσάρκας τελικά έδωσα το μπλε παράβολο και εισήλθα στα ενδότερα του οίκου…Κι εκεί ήταν που βίωσα τον απόλυτο τρόμο…Πριν γδυθώ κατευθύνθηκα στον λερό νιπτήρα…έριξα το καυτό μου κάτουρο άφθονο ενώ διέκρινα στο χείλος του νιπτήρα αθρόες πιτσιλιές προφανώς από κατουρλιά προηγούμενων συναγωνιστών…ενώ απεκδυόμουν τα ιμάτιά μου αποθέτοντάς τα στην ετοιμόρροπη κρεμάστρα άρχισα να συνειδητοποιώ ότι η κάμαρα ήταν πολύ σκοτεινή για τις προτιμήσεις μου…Προσπάθησα να δυναμώσω τον φωτισμό με το ντιμεράκι αλλά μάταια…όπως και να το γύρναγα καμία διαφορά…Κι όχι μόνο αυτό… ένα φωτορυθμικό στα πρότυπα του black light αναβόσβηνε ένα πρασινωπό σκούρο φως…Ο θόρυβος του κλιματιστικού ερχόταν στα αφτιά μου ως βουητό μέσα από κάποιο σκοτεινό κελάρι σε ταινία τρόμου…Είχα σταθεί τσίτσιδος σαν ξυλάγγουρο με το παπαράκι μαζεμένο από τον κρύο αέρα…Η σκοτεινάγρα, το ψύχος, ο απόκοσμος φωτισμός, το βουητό απ’ το κελάρι αρρώστησαν το ψυχικό μου όργανο…ένα πλάκωμα ένιωσα…όλα γύρω μου έμοιαζαν με συντριβή…Αρχίζω ενστικτωδώς να ντύνομαι…ανοίγοντας την πόρτα κοίταξα γύρω μου
« Να σας πω κάτι;» φώναξα ξέπνοα
…Ο τσάτσος κατέφθασε… Ένας απροσδιορίστου ηλικίας σαν τον Παϊτέρη στην όψη
« Συγνώμη αλλά μου μαύρισε η ψυχή μέσα σε αυτό το δωμάτιο » του εξήγησα
« Αν θες πήγαινε στο άλλο » μου πρότεινε
Το άλλο δεύτερο δωμάτιο τύλιγε ένας κοκκινωπός πηχτός φωτισμός όχι λιγότερο καταθλιπτικός …
« Ούτε σε αυτό μπορώ » του απάντησα
« Ε, μα τι θέλετε να βρείτε σε ένα μπουρδέλο ! Ένα μπουρδέλο έτσι είναι …σκοτεινό ! Αλλιώς ας μην έρθεις εδώ. Μείνε με την γυναίκα σου…»
Εισέρχεται στην κάμαρη και ρυθμίζοντας το ντιμεράκι ξάφνου ο χώρος φωτίζεται…
« Πώς το έκανες αυτό;» τον ρώτησα με έκπληξη
Ξαναμπήκα μέσα…άρχισα να γδύνομαι ξανά…Η ματσούρα άνοιξε την πόρτα και μπήκε…λίγο πριν βγάλω το σώβρακο…Αμέσως μες την καύλα έτρεξα πάνω της…πριν αρχίσω τις θωπείες με μια γρήγορη κίνηση έτεινε το χέρι της και γύρισε το ντιμεράκι…Το δωμάτιο σκοτείνιασε και πάλι…
«Έτσι το θέλω» σαν να ψιθύρισε
Δεν είχε βγάλει ακόμα το κομπινεζόν…Όπως το κορμί μου βρισκόταν κοντά στο δικό της κορμί…παρατήρησα κατά μήκος τον χεριών της μικρά σημάδια…σαν πληγές ξεραμένες από κουνούπια…Τα παρατήρησα και στα πόδια και σε όποιο άλλο γυμνό μέρος του κορμιού της…Απωθήθηκα…Έκανα πίσω…Την έδιωξα ευγενικά…
Καθώς ντυνόμουν ακούστηκε το τρίξιμο της πόρτας…ήταν η ματσούρα που μου άφησε το εικοσάευρο στο κατουρημένο χείλος του νιπτήρα.. Το βούτηξα…Όπως όπως ντύθηκα…Με το κατουρημένο εικοσάευρο στην τσέπη
Δίχως καν να έχω κουμπώσει την ζώνη…με το φανελάκι έξω από το τζιν…με τα κορδόνια των παπουτσιών λυμένα… ξεχύθηκα στα μουχρά καλντερίμια αυτή τη φορά προς Λιοσίων μεριά.

Πρωί Σαββάτου. Οι καύλες στο κόκκινο…Οι σπερματοδόχοι σωλινίσκοι επιδαψιλεύουν με σπέρμα την αρχιδοσακούλα μου που είναι έτοιμη να εκραγεί…Έκανα ντουζάκι …Ενδύθηκα την μπορδελένια στολή εργασίας αφού πρώτα αφόδευσα κι έπλυνα σχολαστικά την κωλοτρυπίδα… Απέθεσα γέλη στο μαλλί…Ψεκάστηκα… χτενίστηκα…αρωματίστηκα…Το μπουκαλάκι νερό υπό μάλης… Τζελ απολυμαντικό…Χαρτομάντηλα…Το τσαντάκι στον ώμο…Με επιταχυνόμενο βήμα σάλπαρα προς τον σταθμό του Ηλεκτρικού…Πήγα πρώτα Μοναστηράκι κι έπειτα Ομόνοια να βγάλω κάτι φωτοτυπίες και να πάρω βιβλία. Είχα συνεννοηθεί με τον μπράδερ... Θα πέρναγα εν συνεχεία από την δουλειά του να αφήσω τα πράγματα και μετά ολοταχώς πλατεία Βικτώριας…Αφού περάτωσα τις δουλίτσες επιβιβάστηκα στην λεωφορειακή γραμμή για σταθμό Λαρίσης… επί της Αλεξάνδρας…Μια παρέα κοριτσόπουλα…Γύρω στα δεκαεπτά , δεκαοκτώ επιβιβάστηκε. Κοριτσόπουλα… ένα χάρμα οφθαλμών…Δροσερά και γλυκά σαν γρανίτα από φράουλα και λεμόνι που ρέει στον ουρανίσκο και αναδίδει αρώματα και γεύσεις σε κάθε γλείψιμο…Νιάτα… υπέροχα γεμάτα υποσχέσεις…Ήταν τέσσερα... Τα τρία φόραγαν κοντό σορτσάκι που αναδείκνυε τα σφριγηλά και όμορφα σμιλεμένα μπουτάκια τους …Άρχιζαν να αποκτούν την μπρούτζινη στιλπνή θωριά του καλοκαιρινού ήλιου…Το πιο έκφυλο γκομενάκι από τα τέσσερα…ένα ξανθό μωράκι με μακριά ίσια μαλλάκια κάθισε στη θέση μπροστά μου δίπλα σε μια μπαμπόγρια…Δεν χόρταινα να χαζεύω το λυγερό κορμάκι του…Τα στητά στηθάκια του…Ήθελα να αφουγκραστώ το ανέμελό του γέλιο…Αφού περάσαμε τις προσφυγικές πολυκατοικίες κατέβηκαν…Μάλλον έδιναν πανελλήνιες ή κάτι τέτοιο γιατί ήταν αρκετή νεολαία μαζεμένη στην στάση και στον προαύλιο χώρο του κτιρίου πιο πέρα…Στοχάστηκα ολάκερη τη ζωή μου… Τόσα χρόνια που παλεύω με τις 45άρες , 50άρες και 55άρες κωλόγριες…Οι πιο σέξι από αυτές με έγραψαν στο μουνί τους μετά από τόσα που τους πρόσφερα ψυχή τε και σώματι… Κυνικές μεσόκοπες κυράτσες, όλο πιο ξινές και πιο δύστροπες όσο περνούν τα χρόνια…Να βάλουν ένα αγγούρι στον σάπιο κώλο τους οι παλιόγριες! Τώρα στα σαράντα τέσσερα… Τι πιο σοφό να αλλάξω mindset… Δεν θα πρέπει να εστιάσω στα νεανικά κορμάκια; Σε σάρκα μπουμπουκένια το πολύ έως είκοσι πέντε ετών; Μπορεί να μην είμαι ο Ντικάπριος αλλά κάποιος τρόπος θα υπάρχει να έχει ένας 45άρης πρόσβαση στα 20χρονα γκομενάκια…Αυτά γουστάρουν πειραματισμούς…γουστάρουν περιπέτεια…Δεν αρμόζει στην ηλικία τους να θέτουν κριτήρια και να απαιτούν…Είμαι λεπτός , αθλητικός και νεανίζω αρκετά…Μου το έχουν πει άλλωστε αρκετές φορές οι παλιόγριες που συναναστρέφομαι τα τελευταία χρόνια…Μπορεί να δείχνω και δέκα χρόνια νεότερος… Όλα αυτά σκεφτόμουν μέχρι που έφτασα στον προορισμό…Κατέβηκα στο Πεδίο του Άρεως…Εντωμεταξύ η πείνα με είχε θερίσει από τις προηγούμενες ώρες που γυρόφερνα…Κατευθύνθηκα στον Βενέτη… Απρόσεκτος γαρ αγόρασα τυρόπιτα με φύλλο κουρού η οποία δεν μου αρέσει καθόλου…Επειδή όμως πείναγα έριξα δυο τρεις δαγκωνιές…Κινήθηκα προς το ΑΤΜ επί της 3ης Σεπτεμβρίου…Στο μεσοδιάστημα πέταξα το υπόλοιπο της τυρόπιτας σε κάτι περιστέρια κι έτσι συνέβαλα με το υστέρημα μου να κορέσουν την πείνα τους τα τα φτωχά πετεινά του ουρανού…Με το κολλαριστό εικοσάευρο στην τσέπη προσανατολίστηκα στους γνώριμους μπουρδελένιους δρόμους…Σουλατσάρισα αρκετά…Φυλής, Φωκαίας, Άγκυρας, Διδύμου…Είδα κι αποείδα…Τα ίδια πρόσωπα στις ίδιες θέσεις…Κι εκεί που ένα κύμα απογοήτευσης ήταν έτοιμο να διεισδύσει στης ψυχής μου τα ενδότερα μου ήρθε η φαεινή ιδέα να τσαρκάρω προς Λιοσίων μεριά…Με χαρωπό βηματισμό έτεινα προς τα εκεί…Χώματα, πλαστικοί σηματοδότες, σκονισμένοι εργάτες και σκαφτιάδες εδώ κι εκεί…Έργα οδοποιίας πραγματοποιούνται στην γύρω περιοχή…Διάβηκα τη σιδερένια μπάρα και πέρασα στον απέναντι δρόμο… Σκέφτηκα να κινηθώ πρώτα προς τη Βέργας…Κι αυτό κυρίως γιατί μου άρεσαν πολύ ως χώροι εσωτερικά το Βέργας 7 και το Βέργας 6Β. Στάθηκα για λίγο στο Βέργας 6Α όπου δούλευε η Μπάρμπορα…Η γνωστή Μπάρμπορα…Δεν έχω περάσει ποτέ μαζί της αλλά έχω διαβάσει τόσα πολλά στις κριτικές του μπου site…Εισερχόμενος έκαστα αναπαυτικά στην λερή πολυθρόνα…Η ξινισμένη 50άρα γριά μία με κοντό καρέ ξανθό μαλλί με ρώτησε αν γνωρίζω την Μπάρμπορα… Της είπα όχι κι έπειτα μου ανακοίνωσε πως η Μπάρμπορα πηγαίνει μόνο με γνωστούς πελάτες! Ένιωσα σαν να με διώχνει…Την ρώτησα τότε…δεν μπορεί κάποιος καινούργιος να την δει και να πάει μαζί της; Μου συνέστησε τότε με αυστηρό ύφος να περιμένω γιατί η Μπάρμπορα ήταν στο δωμάτιο. Άραγε να με θυμόταν από την τσάρκα της προηγούμενης εβδομάδας; Μου φάνηκαν και τότε ξινισμένα τα μούτρα της …Να της θύμισα κάποιον άλλο; Ας με διαφωτίσουν οι συναγωνιστές γιατί πρώτη φορά ακούω για τάνα να δέχεται μόνο γνωστούς πελάτες! Από τραβέλια το έχω ακούσει. Ποτέ από τάνα… Με τα πολλά κατέληξα στο Βέργας 6Β . Σαλονάρισε η Κατερίνα. Την είχα σταμπάρει από την προηγούμενη εβδομάδα…Η Κατερίνα είναι μια ψηλή Ρωσίδα μιλφ γύρω στο 173-175. Μέτριο πρόσωπο. Λεπτή σχετικά…Με μακριά κανιά…Το ύφος της και η αύρα της μου έβγαλε ότι είναι μια καθώς πρέπει κυρία η οποία ένα τραγικό λάθος ή κάποιος μοιραίος ελιγμός την αναγκάζει να επιδαψιλεύει το παστρικό κορμί της στο λειτούργημα της πόρνης…Μου έβγαλε αυτή την φαντασίωση…Η Κατερίνα μια μιλφάρα φερμένη από τα πιο απομακρυσμένα σλαβικά και σιβηρικά μουνολίβαδα του έρωτα…Μια συνεσταλμένη κυρία, που θα μπορούσε να είναι η καθηγήτριά σου στο λύκειο, η εργατική ταμίας του Σκλαβενίτη, η διευθύντρια μια δημόσιας υπηρεσίας που για κάποιον λόγο την συναντάς μόνη στις τουαλέτες να φρεσκάρεται όταν εσύ από λάθος βρέθηκες εκεί…Και μετά σε κοιτάζει με νόημα… Και τότε την γραπώνεις σφιχτά από τη μέση τη γδύνεις με δυναμικές κινήσεις, την στριμώχνεις στον τοίχο…Κι όταν στο πρόσωπό σου πέφτει καυτή η κοφτή ανάσα της…Της σκίζεις την κυλόττα και καρφώσεις το πύρινο σουραύλι σου στην αρχοντική ζουμερή της μουνότρυπα… Δίνω το μπλε παράβολο και εισέρχομαι στο ομολογουμένως πολύ όμορφο και περιποιημένο δωμάτιο…Πραγματικά θεωρώ ότι είναι από τις πιο όμορφες κάμαρες των λαϊκών πορνείων της Αθήνας …Το κρεβάτι με το κοκκινωπό πλουμιστό σεντόνι γεμάτο τριαντάφυλλα…Το καθαρό πάτωμα…Όλα σε τάξη…Από αριστερά εισέρχονταν οι ακτίνες του ήλιου κι έλουζαν τον τοίχο πίσω μου με το φως εκείνο που διερχόταν δειλά από το κουρτινάκι…Ρομαντική ατμόσφαιρα…Αισθησιακή…Απέθεσα τα ιμάτιά μου στην στέρεη κρεμάστρα…Κατούρησα σχολαστικά στον πεντακάθαρο νιπτήρα…Έπειτα στάθηκα τσίτσιδος και περίμενα σαν το ξυλάγγουρο…Σε λίγο ακούστηκε το τρίξιμο της πόρτας…Η Κατερίνα μπήκε…Με πλησίασε…Γδύθηκε…παρατήρησα την κοιλίτσα της που κάλυπτε με το νυχτικό στο σαλόνι… δεν με χάλασε όμως... Αν αδυνατήσει λίγο η Κατερίνα και φύγουν αυτά τα τοπικά παχάκια θεωρώ θα γίνει πολύ δυνατό κομμάτι… χούφτωσα με πάθος το τσαχπίνικο αφράτο κωλαράκι της…Την φίλησα στον ώμο…Της χάιδευα τα αυτάκια…Μετά χάιδεψα απαλά τα βυζάκια της…Το σουραύλι μου έγινε σκληρό σαν πέτρα…Μου φόρεσε λάστιχο…Άρχισε να μου παίρνει αισθησιακή πίπα αλλά την σταμάτησα γιατί ήμουν πολύ καυλωμένος και θα έχυνα…Με ρώτησε τότε πως θέλω να την γαμήσω…Την αρπάζω και την ρίχνω ανάσκελα…Εκείνη τότε άνοιξε τις ποδάρες της και μη χάνοντας δευτερόλεπτο βύθισα το σουραύλι μου βαθιά στην κομψή μουνάρα της. Με το διατρητικό μου εργαλείο άρχισα να ταλαντεύομαι μέσα έξω στην μούνα της …Μετά από κάμποσους ταχείς κλυδωνισμούς και λικνισμούς έχυσα σπαρταρώντας…Καθώς ντυνόμουν η Κατερίνα με φίλησε και εξήλθε της κάμαρας…Είναι μια δεκτική ιερόδουλη…Τυπική στις υπηρεσίες της... Όμως δεν ξέρω αν θα ήθελα να την διακορεύσω ξανά…Εξερχόμενος συνέβη το εξής σκηνικό …Κι ενώ έχω αντιληφθεί κάποια αναταραχή έξω…
« Η κοπέλα δεν είναι εδώ » φώναζε η γριά μέσα από το κουζινάκι… « Η κοπέλα δεν είναι εδώ!!» Όπως διέσχιζα το χολ προς την έξοδο …Κι ενώ έχω αγγίξει την χειρολαβή της εξώπορτας…Ένας μαυριδερός τύπος σπρώχνει την πόρτα και πάει να μπει…Τρέχοντας βγαίνει η Κατερίνα με την ρόμπα και κλείνει την πόρτα με δύναμη.
« Φύγε ! Φύγε ! του φωνάζει η κοπέλα δεν είναι εδώ !» Στρέφει το κεφάλι της προς εμένα, μου χαμογελάει και μου ζητά συγνώμη.
« Αυτός είναι λιγάκι τρελός και κάνει φασαρία όποτε έρχεται » μου εξήγησε.
Στάθηκα για λίγα λεπτά και περίμενα στο χολ. Έπειτα έφυγα…Όπως κατευθυνόμουν προς τον σταθμό Λαρίσης είδα τον μαυριδερό τύπο να μπαίνει σε ένα σαράβαλο κόκκινο κουπέ. Έπειτα από λίγο τον παρατηρούσα καθώς οδηγούσε κι έστριβε προς την Λιοσίων…Μέσα από το τζάμι διέκρινα έναν άσχημο άντρα. Με προτεταμένη τη γνάθο. Ατημέλητο και βρώμικο…Έμοιαζε για αθίγγανος…Η σκέψη μου πήγε σε όλους αυτούς τους κατατρεγμένους του έρωτα. Στους εξόριστους και στους απεγνωσμένους…Αναλογίστηκα τη ζωή πόσο πουτάνα είναι και άδικη…

Η Κίρα για όσους δεν γνωρίζουν είναι μια Ρωσιδούλα, γύρω στο 1,70. Ξανθιά. Με ζωηρά γαλαζοπράσινα μάτια. Ζυγωματικά μοντέλου. Αγαλματένιο σώμα. Τορνευτό με τέχνη μεγάλη. Ούτε ο πονηρός δεν θα είχε την δεξιοτεχνία να το φτιάξει έτσι. Αψεγάδιαστο. Φέρει μερικά διάσπαρτα τατού στο σώμα της. Είναι αυτό που λέμε τούμπανο.
Εμφάνιση τοπ μοντελέ. Επίπεδο βίζιτας και παραπάνω. Την στόχευα εδώ και κάμποσο καιρό.
Κι έφτασε η περιπόθητη μέρα. Πρωινό Σαββάτου. Έχω κάνει αγορές κι έχω τακτοποιήσει τα της οικείας. Αφόδευσα. Καθάρισα με επιμέλεια την κωλοτρυπίδα. Εναπόθεσα τζελ στο μαλλί. Ψεκάστηκα, σκουπίστηκα, αρωματίστηκα. Το μπουκαλάκι με το νερό υπό μάλης. Ζωσμένο το τσαντάκι στην μέση. Πήρα απολυμαντικό τζελ. Χαρτομάντηλα. Γυαλιά. Έτοιμος. Με μετέφερε ο μπράδερ με το αμάξι έως τον σταθμό του Ηλεκτρικού στα Πατήσια. Αποβιβάστηκα. Το βήμα γοργό. Γεμάτο προσμονή. Εισέρχομαι στον συρμό. Αποβιβάστηκα Αττική. Καθόμουν στην υπόγεια αποβάθρα όταν άκουσα μια γλυκιά φωνούλα από το διπλανό κάθισμα
« Ξέρετε αν πηγαίνει από εδώ το τρένο στην στάση Πανεπιστήμιο ; »
Στρέφω το βλέμμα και τι να δω; Ένα κατάγλυκο σκίνι μουνάκι. Θα ήταν δεν θα ήταν γύρω στα είκοσι. Καστανό ίσιο μακρύ μαλλάκι. Προσωπάκι με λεπτοφυή χαρακτηριστικά . Τα σκουρόχρωμα ματάκια της έξυπνα και διερευνητικά. Αρκούντως γοητευτικό το σύνολο. Κορμάκι μπαλαρίνας. Ήταν κομψά ντυμένη. Μποτάκι, υφασμάτινο παντελόνι, ταγιέρ.
« Ναι αυτός είναι ο συρμός που πηγαίνει Πανεπιστήμιο » απάντησα με έκπληξη και με μια δόση αμηχανίας.
Έσκασε ένα χαμογέλιο στο χειλάκι της…
Είπα μέσα μου να προσπαθήσω όσο μπορώ να κάνω γκέιμ. Έπειτα από λίγα δευτερόλεπτα…
« Δεν είσαι από Αθήνα; Για αυτό ρωτάς; Δεν γνωρίζεις εδώ τα μέσα μεταφοράς ; »
« Όχι από εδώ είμαι ! Απλά αγχώθηκα μήπως από την βιασύνη μου έκανα λάθος »
Ακολούθησε μια μικρή παύση…Όταν πήρα ξανά την πρωτοβουλία…
« Ξέρεις…κι εγώ την περασμένη εβδομάδα έκανα λάθος…Μετά την άδεια…Η δουλειά μου είναι στο Κ…Και αντί να επιβιβαστώ στο 5… επιβιβάστηκα στο 5… Μάλιστα ρώτησα μια κυρία μέσα στο λεωφορείο όταν έκανε την παράκαμψη…είναι το 5…αυτό; Και μου είπε ναι! Κι έτσι άργησα μια ώρα να πάω στην δουλειά…»
« Στην Κηφισιά μένετε; » Με ρώτησε τότε αναπάντεχα…
« Όχι μένω στο …»
« Εντάξει συμβαίνουν αυτά τα λάθη με τα μέσα μαζικής μεταφοράς…» της είπα
Τα φώτα του συρμού ξεπρόβαλλαν στο βάθος…Αναπήδησα από την θέση μου…Στάθηκα στην άκρια του κρηπιδώματος ευθυτενής. Ο συρμός σταμάτησε. Εισήλθα . Υπέθεσα ότι εκείνη δεν θα με ακολουθήσει γιατί παρέμεινε στην θέση της ακόμα και την στιγμή που άνοιξαν οι πόρτες…Έκανα λάθος…Μπήκε κι αυτή από την ίδια πόρτα…Στάθηκα με το πρόσωπο κολλημένο στο τζάμι του βαγονιού…Εκείνη βημάτισε λίγο πιο μέσα. Στάθηκε εκεί. Θα κατέβαινα Σταθμό Λαρίσης. Τι θα μπορούσα να κάνω; Σκεφτόμουν, σκεφτόμουν…Τίποτα δεν θα μπορούσα να κάνω! Όλο αυτό με το γκέιμ είναι πούτσες μάντολες. Πρέπει να βρεθεί μια πολύ, πολύ ιδανική συνθήκη για να γνωρίσεις άγνωστη γκόμενα εκεί έξω. Εκεί έξω είναι άγρια τα πράγματα…
Με αυτά και με αυτά έφτασα στον προορισμό…Κατευθύνθηκα ολοταχώς στο Λιοσίων 73Α. Ανέβηκα πηδώντας σαν καγκουρό τα σκαλάκια. Χτύπησα το κουδούνι. Η πόρτα άνοιξε. Έκατσα στον λερό καναπέ. Ένας νεανίας μαυριδερός γύφτος καθόταν και περίμενε στον καναπέ από δεξιά. Η γριά βγήκε και ανήγγειλε την Κίρα!!! Ήταν εκεί. Στις επάλξεις! Μετά από λίγο ξεπρόβαλλε μέσα από το σκοτάδι ένα πλάσμα θεϊκό…Χωρίς δεύτερη σκέψη έβγαλα από την τσέπη το κολλαριστό πορνοπαράβολο και το έδωκα στην γραία. Εισήλθα στο δωμάτιο. Πίεσα τα μπουτόν για περισσότερο φως αλλά μάταια…Διότι η κάμαρη ήταν σκοτεινή. Όμως ευτυχώς παρατηρώντας ένας άτονος φωτορρυθμικός φωτισμός στις αποχρώσεις του πράσινου και του μπλε έσωνε την κατάσταση. Απόθεσα τον ρουχισμό μου στην ετοιμόρροπη κρεμάστρα…Έριξα ένα γενναίο κατούρημα στο ντους όπου μετά βεβαίως ξέπλυνα με το τηλέφωνο της ντουζιέρας…Έμεινα με το σλιπάκι να στέκομαι σαν ξυλάγκουρο και να περιμένω…Περίμενα με αγωνία…Μετά από κάνα δεκάλεπτο η πόρτα ανοίγει…Το κάλλος της Κίρας εισέβαλλε στην σκοτεινή κάμαρη κι απλώθηκε ως μια πηγή φωτός ανέσπερη ακατάληπτη. Πραγματικά δεν το πίστευα…Όταν ξάπλωσα δίπλα της κι αντίκρυσα αυτά τα μάτια…Μάτια γατίσια…Κρυστάλλινες λίμνες…Ακτινοβόλα άστρα ενός μακρινού ακριβοθώρητου ονείρατου…Πραγματικά τα έχασα…Με ρώτησε το όνομά μου...Μάλιστα δύο φορές για να το εμπεδώσει…Με ρώτησε από που είμαι…Υπήρξε λιγάκι σόσιαλ κάτι που δεν περίμενα…Μετά ακολούθησε η καθαυτό περίπτυξη…Η φλογέρα της αρκετά σεξουαλική με εφαρμογή λάστιχου με δική μου παρότρυνση… Χάιδευα εκστασιασμένος την πλατούλα, τα μπουτάκια, το γλυκό γαλατένιο κωλαράκι της…Η εικόνα ήταν εξωπραγματική…Φερμένη από τον παράδεισο ή από την κόλαση; Ποιος ξέρει; Κάτι απίστευτο…Άπιαστο…Στη συνέχεια σε ιεραποστολική στάση βύθισα το σουβλερό παλούκι μου στο πανέμορφο σφριγηλό νεανικό μπουμπούκι της. Άρχισα να μπαινοβγαίνω μέσα έξω σαν κομπρεσέρ και να βυθίζομαι στις λίμνες των ματιών της…Κάποια στιγμή χούφτωσε τα τριχωτά πυρακτωμένα μπαλάκια μου…Προφανώς για να με τελειώσει πιο γρήγορα κάτι που δεν με χάλασε καθόλου όμως γιατί είναι ηδονή να σου αγγίζουν τα αρχίδια αυτά τα αλαβάστρινα θηλυκά δάχτυλα και χεράκια…Το τέλος όπως ήταν φυσικό δεν άργησε να έρθει…Η Κίρα φεύγοντας με χαιρέτησε με το όνομά μου! Εδώ θέλω να με ενημερώσετε συναγωνιστές όσοι έχετε συνευρεθεί μαζί της…Αν η Κίρα προσφωνεί με τα ονόματα τους πελάτες…Ίσως να με αγάπησε! Θα το διαπιστώσω την επόμενη φορά! Ντύθηκα με αργές κινήσεις. Βγαίνοντας από τον οίκο κατευθύνθηκα απέναντι στο πάκ μάρκετ και αγόρασα μια λάκτα. Επέστρεψα και την έδωσα στην γριά για την Κίρα…Απομακρυνόμενος ζούσα ακόμα στο όνειρο…Ένιωθα το κάλλος της Κίρας να έχει θεραπεύσει μέσα μου πληγές ανεπούλωτες…Από στιγμές μυστηριακές των παιδικών μου χρόνων… Ή όπως γράφει ο Ρίλκε « Κάτι καινούργιο στάλαζε εντός μου όλα μέσα μου παραμέριζαν, απλωνόταν βαθιά γαλήνη και το Άγνωστο ορθωνόταν στη μέση σιωπηλό »
Αυτά είχα να πω καλά να περνάτε

Πρωί Σαββάτου. Πίνοντας το καφεδάκι μου , τσεκάρω το χαρτάκι που έχω σημειωμένους τους οίκους στο Μεταξουργείο με μέση βαθμολογία εσωτερικού χώρου άνω του 7. Σύμφωνα με κριτικές στο Bou site.
Όλοι βρίσκονται επί της Κολωνού. Προσπαθώ να μειώσω τα έξοδα του αγοραίου έρωτα. Από το εικοσάρικο να πέσω στο δεκάρικο.
Όλη την προηγούμενη εβδομάδα η εικόνα της Κίρας έχει στοιχειώσει την φαντασία μου.
Βρίσκομαι ξαπλωμένος στο λερό σεντόνι με ανοιχτά τα πόδια. Το καυλιτζέκι μου σαν το πυρακτωμένο σίδερο στην αφή και στην όψη. Ξάφνου η πόρτα ανοίγει. Είναι εκείνη. Το βήμα της λικνιστό, γεμάτο χάρη και δυναμισμό.
Αθώο κι επικίνδυνο μαζί. Η Κίρα ένα έκφυλο αιλουροειδές.
Πλησιάζει προς το μέρος μου. Η λευκή νεανική της σάρκα εκτυφλωτική. Σέρνετε σαν φίδι και πλησιάζει το κορμί της πλάι στο δικό μου. Η ανάσα μου κόβεται. Με τα δάχτυλά της αγγίζει διστακτικά και γρατζουνά το τριχωτό μου στήθος. Φέρνει το πρόσωπό της μπροστά από το δικό μου. Την κοιτάζω έκθαμβος. Χάνομαι μέσα στις κρυστάλλινες λίμνες των ματιών της.
Με μια γρήγορη κίνηση την αρπάζω σφιχτά από την λεπτή της μέση. Φέρνω τα χείλη της κοντά στα δικά μου. Σαν βεντούζα τα κολλάω στα δικά της. Την γλωσσοφιλάω με πάθος και με μπόλικο σάλιο.
Έπειτα γραπώνω με δύναμη τα σφριγηλά της κωλομέρια. Τα ζουλάω με τόση δύναμη που λίγο ακόμα και θα της ξερίζωνα το κρέας. Η Κίρα μουγκρίζει από καύλα. Σπάζει την μεσούλα της και τινάζεται προς τα πίσω. Με μια επιδέξια κίνηση αρπάζει το προφυλακτικό. Το εναποθέτει με μαεστρία στο πρησμένο παλούκι μου. Φέρνω αμέσως την λεκάνη της λίγο πιο μπροστά και το καρφώνω με δύναμη στην νεανική σφιχτή μουνάρα της.
Η Κίρα κραυγάζει σαν άγριο ζώο. Εγώ έχω σηκωθεί από το κρεβάτι. Την βαστάω όρθιος στον αέρα. Κρατώ σφιχτά το κωλαράκι της και την ανεβοκατεβάζω επάνω στο κατάρτι μου. Γρήγορα. Ακόμα πιο γρήγορα. Πάνω κάτω πάνω κάτω πάνω κάτω. Σαν εκσκαφέας οργώνω αλύπητα το σφριγηλό μπουμπούκι της. Μουνί και πούτσος είναι έτοιμα να πάρουν φωτιά…Η Κίρα ουρλιάζει από ηδονή. Το κορμάκι της σπαρταρά η ανάσα της γίνεται όλο και πιο γρήγορη. Με αναφιλητά σχεδόν πλησιάζει ως την κορύφωση. Το κορμάκι της στα στιβαρά μου χέρια μια πύρινη δάδα. Την ξεμουνιάζω δίχως έλεος.
Καπνοί αρχίζουν να βγαίνουν από το αιδοίο της. Ιουιουιουιουιουιουιουιουιου... Η γριά ανοίγει την πόρτα με αγριοφωνάρες κι έναν μπαλτά στο χέρι…
Ανοίγω τα μάτια. Ξεχάστηκα για ακόμη μια φορά στο όνειρο. Σηκώνομαι. Ρίχνω νερό στην μούρη να συνέλθω . Τακτοποιώ τα της οικείας. Αφόδευσα, έπλυνα κωλοτρυπίδα σχολαστικά…Βούρτσισα δόντια. Απέθεσα τζελ στα μαλλιά ως υπογόης που είμαι. Ενδύθηκα την μπορδελένια στολή εργασίας. Δίπλωσα κι έβαλα με προσοχή το χαρτάκι στην τσέπη του παντελονιού.
Πήρα μαζί μου υγρό τζελ απολυμαντικό. Χαρτομάντηλα. Τα γυαλιά μου. Το μπουκαλάκι νερό υπό μάλης.
Προς τον σταθμό του Ηλεκτρικού ολοταχώς. Τα σκέλια μου να χλιμιντρίζουν.
Κατεβαίνω σταθμό Λαρίσης. Κατευθύνομαι Λιοσίων 73Β. Κάθομαι αναπαυτικά στον λερό καναπέ. Περιμένω με ανυπομονησία. Η γριά βγαίνει και παρουσιάζει δυο τσουπωτές που δεν συγκράτησα όνομα και την φολίτσα Σοφία. Απογοήτευση. Πηγαίνω παραδίπλα. Κάθομαι αναπαυτικά στην λερή πολυθρόνα. Παρατηρώ τα ανάγλυφα σχέδια στην κόκκινη ταπετσαρία. Ησυχία. Χάνομαι σε σκέψεις. Αναπολήσεις του παρελθόντος. Ρεμβασμοί του παρόντος. Εικόνες από τα μπουρδέλα και εικόνες άσχετες μιας σκόρπιας ζωής που έχει απωλέσει και αναζητά μάταια ένα σαφές περίγραμμα. Ακούω το βουητό από το κλιματιστικό. Η θερμότητα που παράγει δημιουργεί κάτι αποπνικτικό. Περιμένω. Τίποτα.
«Θα περιμένω άλλα δέκα λεπτά και θα φύγω» είπα από μέσα μου κοιτάζοντας την ώρα στο κινητό. Άλλωστε αξίζει τον κόπο. Ίσως να είναι η Κίρα εδώ.
Ακούγεται ο ήχος του κουδουνιού. Ένα χέρι σπρώχνει με αποφασιστικότητα την πόρτα. Εισέρχεται ένας ψαρομάλλης κύριος. Κάθεται στην διπλανή πολυθρόνα. Είναι από αυτούς του μεσόκοπους που θαρρείς τους ξέβρασε η ζωή. Αδιάφορη φυσιογνωμία. Απροσδιορίστου ηλικίας.
«Είδες δίπλα τι παίζει;» με ρωτάει.
«Είναι μια μελαχρινή λεπτή που πήγα μαζί της την προηγούμενη εβδομάδα και δυο τσουπωτές» του απαντάω.
«Είναι καλή η μελαχρινή;»
«Εντάξει καλή είναι, τυπική»
«Οι άλλες είναι χοντρές δηλαδή;»
«Κοίταξε να δεις» του λέω « Για μένα μια γυναίκα είναι χοντρή όταν έχει κοιλιά. Θεωρώ όταν έχει κιλά στα μπούτια ή στον κώλο τότε έχει πιασίματα. Είναι τσουπωτή».
«Χάλασε το επίπεδο πολύ» είπε τότε.
« Ε, ναι αν συγκρίνεις με δεκαετία 90 ή 2000 σίγουρα. Νομίζω ότι οι μοντελέ πουτάνες πάνε πλέον στα στούντιο. Δεν ξέρω… εγώ ποτέ δεν έχω πάει σε στούντιο να δώσω 50 ευρώ» μονολόγησα.
«Σε στούντιο πάνε λες; Έχω πάει μία φορά σε στούντιο»
«Νομίζω αυτοί που πάνε στα στούντιο έχουν και την οικονομική άνεση» του απάντησα
«Τον ρώτησα αν θέλει να με ακολουθήσει μετά στο Μετάξι. Εφόσον δεν έχει κάτι αξιόλογο εδώ».
Εκείνη την στιγμή η γριά βγήκε και ανακοίνωσε την Σίντι και μια άλλη χοντρή πατσαβούρα. Ανασηκώθηκα και κατευθύνθηκα στην έξοδο. Ο ψαρομάλλης με ακολούθησε.
« Άντε φιλαράκο, καλή συνέχεια» με χαιρέτησε και πέρασε το κατώφλι στο Λιοσίων 73Β.
Συνέχισα την διαδρομή μου κατηφορίζοντας προς τον σταθμό Λαρίσης. Μια ομάδα νεολαίων αναρχικών έχει στηθεί έξω από την είσοδο του μετρό. Παρατηρώ αρκετά φίνα γκομενάκια ανάμεσα. Με το μπουκαλάκι νερό υπό μάλης περνώ επιδέξια ανάμεσα από το πλήθος.
Κατεβαίνω Μεταξουργείο . Κατευθύνομαι προς Κολωνού.
Το πρώτο τσαρδί που μπήκα μου έφερε θύμισες από μια εποχή αλλοτινή. Με ταξίδεψε σε χρόνια καύλας και νιότης που έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Τότε που δεν σιχαινόμουν την μπόχα και τη δυσωδία. Παρά με την πύρωση στα σκέλια αψηφούσα κάθε κίνδυνο εδώ στα στενοσόκακα του Μεταξιού.
Ένας πορνόγερος με αθλητική αμφίεση περίμενε στο χολ. Μια μεσόκοπη ξανθιά πατσούρα πόρνη βγήκε να μας καλωσορίσει.
Στάθηκα όρθιος μαζί με τον γέρο.
Κοίταζα απέναντι την πολυκαιρισμένη αφίσα. Μια ξανθιά μουνάρα με ολόσωμο μαγιό αποθέτει την κωλάρα της στο αστραφτερό καπό ενός σούπερ καρ της εποχής εκείνης.
Εκείνη την στιγμή βγήκε εμφανώς με καλή διάθεση από το δωμάτιο ένας συναγωνιστής. Μεσόκοπος μου φάνηκε αλλά που νεάνιζε. Βουκεφάλας με χαίτη και μπόλικες στρώσεις μπριγιαντίνης. Κολλητό μαύρο τζιν σαν πλανητάρχης. Τζιν μπουφάν και μπλουζάκι μέταλ μπάντας. Από το μεγάφωνο παιάνιζε η Άννα Βίσση. Η γριά μπήκε στο δωμάτιο αμέσως μετά να ψεκάσει και να καθαρίσει.
« Κοίτα να δεις που εδώ κάποια τσαρδιά μπορεί να είναι πιο καθαρά από την Φυλής » σκέφτηκα.

Όμως μόνο άλλοι δύο χώροι ήταν όντως αξιοπρεπείς. Κι οι τάνες μέσα εκεί μπαζούκας. Όλα τα υπόλοιπα τσαρδιά άθλια .
Χαμόσπιτα και καταγώγια του Μεταξιού. Τριγύρω Πακιστανοί και σχιστομάτηδες. Παρακατιανοί μπαρμπάδες. Λαϊκοί τυπάδες που ρίχνουν το βόλι τους όταν δεν πηγαίνουν γήπεδο ή όταν δεν ξημεροβραδιάζονται στα προποτζίδικα.
Είδα κι αποείδα και αφού έφαγα κι ένα κράξιμο από μια τάνα και την τρανς γριά όταν δεν καταδέχτηκα να κάτσω στον λερό καναπέ του οίκου αποχώρησα.
Είπα να κατέβω Αττική. Μήπως πετύχω παρά την λαϊκή την σκινάρα Μαριάννα.
Εξερχόμενος του Ηλεκτρικού διέκρινα τους πάγκους της λαϊκής. Το Αλκαμένους 113 θα είναι σίγουρα κλειστό. Βαδίζω επί της Περγάμου… Ξαφνικά, μια μυρωδιά τσίκνας εισβάλλει στα ρουθούνια μου. Μπανίζω λαίμαργα τα καλαμάκια πάνω στην σχάρα. Η καντίνα απέναντι ακριβώς από το Περγάμου 27Β με τις γριές πουτάνες θωρηκτά.
Συνεχίζω ακάθεκτος την πορεία μου γιατί η πείνα που έχω στα σκέλια είναι ακόρεστη . Φτάνω Αχαρνών. Περνάω απέναντι.
Βλέπω από μακριά ένα πετίτ γλυκό μουνάκι μελαχρινό. Έρχεται από την αντίθετη κατεύθυνση. Με πλησιάζει. Τα βλέμματά μας συναντιούνται. Έχει ελαφρώς ευρύ μέτωπο. Το υπόλοιπο προσωπάκι συμμετρικό. Μάτια μεγάλα εκφραστικά. Φορά γυαλάκια. Διακρίνω κάτι μικρές φλεβίτσες στον κρόταφο. Είναι γοητευτικές. Το κάνω 18 με 20 χρονών. Ά ρε τα νιάτα. Αυτό το κοριτσάκι να’ χα για λίγο στην αγκαλιά μου να μου πάρει τον καημό.
Μπροστά μου η οδός Φυλής. Στρίβω δεξιά. Ατενίζω την μπορδελένια γη που εκτείνεται μπροστά και πέρα από τον ορίζοντα. Περνώ μπροστά από το γνώριμο 109 Α.
Διαβαίνω το κατώφλι. Ένας νεανίας κατεβαίνει τα σκαλιά. Τον ρωτάω το όνομα της κοπέλας.
« Θα σε γελάσω φίλε » μου απαντά.
Ανεβαίνω. Κάθομαι στο λερό καναπεδάκι. Βγαίνει η Αναστασία. Ρωσίδα. Μιλφογκίλφ από αυτές που γουστάρω. Από αυτές που ξυπνούν τα πορνικά μου ένστικτα. Μελαχρινή. Σώμα κανονικό. Γύρω στο 1,70. Έχει γοητευτικό πρόσωπο. Μου θύμισε την Ελένη Βιτάλη στα νιάτα της…Μου χούφτωσε τον καβάλο…Με τα πολλά περνάω στα ενδότερα…Ήταν όμορφα με την Αναστασία αν εξαιρέσω την τσιγαρίλα από το στόμα της. Το πρόγραμμά της απλό.
« Πώς και δεν έχεις παντρευτεί; » την ρωτάω αφού συνουσιαστήκαμε και λίγο πριν εξέλθει της κάμαρας.
« Γιατί να παντρευτώ; Είναι καλό να παντρευτείς;»
« Αυτό εσύ το ξέρεις. Να παντρευτείς κάποιον για να μην δουλεύεις » της απάντησα.
« Σε περιμένω να ξανάρθεις. Έλα άλλες δέκα φορές και μετά θα παντρευτούμε » με διαβεβαίωσε.
Αποχώρησα από τον οίκο. Ξαναπήρα τους δρόμους για τον σταθμό Αττική.
Βρίσκομαι μέσα στον συρμό. Κόσμος πολύς. Πιάνω το κινητό και ανοίγω την εφαρμογή γνωριμιών που έχω κάνει συνδρομή.
Κανένα μήνυμα. Ούτε από γριά ούτε από νέα.
« Αυτά είναι . Δεν υπάρχει σάλιο εκεί έξω » σκέφτηκα.
Εκείνη τη στιγμή η κοιλιά μου άρχισε να γουργουρίζει.
Έφτασα στο προορισμό μου μετά από λίγο. Πήρα τον δρόμο για το σπίτι.
Γδύθηκα κι έβαλα τα ρούχα στον κλίβανο. Είχα ανάψει από πριν τον θερμοσίφωνα κι έτσι το νερό ήταν ακόμα ζεστό. Έκανα ντουζ και το ευχαριστήθηκα. Σκουπίστηκα, ντύθηκα.
Έβγαλα τα μπιφτέκια από το ψυγείο. Ο κρεοπώλης της γειτονιάς κάνει και γαμώ τα μπιφτέκια. Τα έβαλα με λίγο λαδάκι στο γκριλ.
Ήρθε η ώρα να τα γυρίσω. Ο κιμάς από μοσχαράκι τους προσδίδει ένα ζωηρό κόκκινο χρώμα. Σαν το κόκκινο του καδμίου. Τα γύρισα από την άλλη πλευρά με προσοχή.
Έκλεισα το καπάκι του φούρνου και τα παρατηρούσα .
Άρχισαν να μου τρέχουν τα σάλια.

Καλησπέρα στους μάγκες του bourdela,
Κυριακή πρωί με τους γενετικούς αδένες να έχουν πάρει φωτιά…Ενδύομαι την μπορδελένια στολή εργασίας…αφού έχω τακτοποιήσει όλες τις εκκρεμότητες της οικίας …το μπουκαλάκι νερό υπό μάλης…με βήμα γοργό οδεύω προς τον σταθμό του Ηλεκτρικού…Σκέφτηκα να τσεκάρω ένα τσαρδί του Μεταξιού που διάβασα κριτική για μια σκινάρα Ουκρανέζα γκρανάρα…Με δαιμονίζουν τέτοιες γυναίκες…γκράνι και σκινάρες…Παράλληλα ήθελα να τσεκάρω και το Ιάσωνος 16 που έχω διαβάσει κριτικές και παίρνει πολύ καλές βαθμολογίες ο εσωτερικός χώρος…Καθότι το βαλάντιο ισχνό…έσφιξαν τα ζωνάρια…η καταφυγή στον αγοραίο έρωτα γίνηκε μια πληγή οικονομική που αιμορραγεί…Το Μετάξι παραμένει μια καλή επιλογή για τους φτωχοδιάβολους των μπουρδέλων…Το Ιασωνος 16 δεν το βρήκα…Η γύρω περιοχή άθλια…Πρεζάκηδες…κατουρλίλα…δυσωδία…Στο γκρανάδικο ημιηπόγειο μπουρδελάκι κοντοστάθηκα για λίγο…Δυο γριούλες μέσα στο κουζινάκι…οι τσατσάδες μάλλον… απέναντι δυο Πάκηδες λεβέντες περιμένουν καθισμένοι με ένα redbull στο χέρι…ένας σοβαρός κύριος γκριζομάλλης από αριστερά μου…Πιο μέσα το δωμάτιο…το παρατηρώ…δεν διαφέρει πολύ από τα άθλια δωμάτια της Φυλής…Το κίτρινο πηχτό φως…το πουα μαυρόασπρο σεντόνι μου φάνηκε καθαρό…το πάτωμα εξίσου…Είχα πάνω από 10 χρόνια να τσαρκάρω στο Μετάξι…ξάφνου ανοίγει η πόρτα δεξιά στο βάθος και βγαίνει μια ώριμη πόρνη ψηλή ξανθιά, με χοντρά μπούτια και κοιλιά…καθόλου γοητευτική μου φάνηκε αλλά γούστα είναι αυτά…Μια από τις δύο γριούλες ζητά από τον λεβεντοπάκη να ανεβάσει το ποδήλατο στα σκαλάκια…Ο πάκης πρόθυμος με μιας βουτάει το ποδήλατο και με ένα γρήγορο σάλτο το ανεβάζει στην εξώπορτα…εκείνη τη στιγμή ένα χέρι τραβά το κουρτινάκι της κουζίνας κι εμφανίζεται μια ψηλή, λεπτή πόρνη με καστανά μαλλιά… «Έλα πάμε» λέει στον γκριζομάλλη…κάνω μεταβολή ανεβαίνω τα σκαλιά…εξέρχομαι του οίκου…Περιφέρομαι λίγο ακόμα στα γύρω στενά…Κατουρλίλα ξανά διαπερνά τους ρωθώνες μου…Με ελιγμούς βηματικούς βγαίνω στην Αχιλλέως…Περνάω λίγο από Μαραθώνος…Τσαρδιά του εικοσάρικου…Για μένα η Μαραθώνος αποτελεί ξεχωριστή περιοχή του Μεταξουργίου…Ωραίες οι εκδιδόμενες και στα τρία πορνεία όμως δίχως διάθεση…Αυτό είναι…θα κατέβω Λιοσίων να δω τι παίζει…Βγαίνω από τον σταθμό Λαρίσης…Κατευθύνομαι στα Λιοσίων 73 Α και Β. Ανεβαίνω τα σκαλάκια στο Β. Κάθομαι στον λερό καναπέ. Η γριά βγαίνει και μου ανακοινώνει την Κίρα. Μια λυγερή φιγούρα εμφανίζεται από το βάθος…με αέρα και δυναμισμό…σωματάρα…Λεπτή…καλλίγραμη…ξανθιά με διάσπαρτα τατού…Μούναρος…Αν και σκοτεινός ο χώρος το λιγοστό φως στο χωλ είναι αρκετό για να διαπιστώσει κάποιος ότι η Κίρα πρόκειται για τούμπανο…Είπα μέσα μου ας μην μπω κατευθείαν εδώ…ας δω και δίπλα τι παίζει…Δίπλα βγήκε η Σίντι και η Σοφία…Κι εδώ αρχίζει ο εσωτερικός μονόλος…το μπέρδεμα…οι υπολογισμοί…και τελικά η λάθος επιλογή…Βγαίνοντας έκανα το λάθος να τσεκάρω κριτικές για την Κίρα…Οι περισσότερες αρνητικές κάτι που εκείνη τη στιγμή με επηρέασε…Ακόμα και τώρα μου φαίνεται απίστευτο πως δεν πήγα με την Κίρα…Το θεωρούσα 100% ότι θα επέστρεφα…Όμως είναι αυτή η σκέψη…μήπως κάπου πιο ταπεινά περάσω καλύτερα; Είχα δει και κριτικές για μια Σοφία…Τελικά με αυτήν πήγα…Αρνητικές…Όμως από το 2019…Λέω μα είναι δυνατόν να είναι η ίδια; Μετά από 6 χρόνια; Κι όμως είναι πολύ πιθανό να είναι η ίδια…Η Σοφία είναι μια λεπτή, προς πετίτ, μελαχρινή ιερόδουλη με διασπαρτα τατού…όμορφο λίγο νερουλο κωλαράκι…μικρά στητά βυζάκια…Κι ένα προσωπάκι όχι ακριβώς όμορφο αλλά γλυκό κι εκφραστικό…Πρώτο ξενέρωμα το δωμάτιο…Λιγοστό φως…σκοτάδι σχεδόν…Απέθεσα τα ρούχα μου στην ετοιμόρροπη κρεμάστρα…Κατούρησα στο ντουζ…και έριξα νερό μετά για να μην τσαλαβουτήσουν στα καυτά μου κάτουρα οι επόμενοι συναγωνιστές…Η Σοφία εισήλθε μετά από λίγο…Χύμηξα πάνω της θωπεύοντάς της τα σφριγηλά στηθάκια της…φιλώντας την στους αλαβάστρινους ώμους…πήγε να ξεκινήσει ακάποτη πιπούλα αλλά την σταμάτησα…κι έτσι βάζοντάς μου προφυλακτικό ξεκίνησε την φλογέρα…το σουβλερό παλούκι μου είχε μια στύση περίπου 60%...Κάτι ξενέρωτο μου έβγαζε η όλη ατμόσφαιρα και όσο κι αν θώπευα ταυτόχρονα το όμορφο κωλαράκι της δεν μπορούσα να καυλώσω τελείως…στη συνέχεια άνοιξε τα κανιά της και σε μίσιον στάιλ ξεκίνησα με το σουβλερό μου παλούκι σε ντεμί κατάσταση να ρίχνω πουτσιές σαν κομπρεσέρ στην ξέχειλωμένη μουνάρα της…Μου άρεσαν τα μουνόχειλά της έτσι όπως τα παρατηρούσα στο ημίφως…τροφαντά κι υγρά μου φάνηκαν…σαν γλύκισμα σε σχήμα κοχυλιού…συνέχισα τις πουτσιές με μισοσηκωμένη τσαπού…ώσπου μετά από λίγο έχυσα…Η Σοφία με χαιρέτησε κι έφυγε…Πολύ τυπική στις υπηρεσίες της…δεν αναδύει τον στοιχειώδη ερωτισμό που θα πάρει το άχθος της ημέρας από τον πελάτη…βγήκα από τον οίκο σκεπτόμενος το λάθος που έκανα να μην αγοράσω με ένα μόλις εικοσάευρο έστω για λίγα λεπτά το κάλλος της Κίρας…γιατί ακόμα και παγοκολόνα να είναι αξίζει η εμπειρία με βρεθείς στο ίδιο κρεβάτι με μια γυναίκα που οι πιθανότητες να την έχεις γκόμενα ειδικά μετά τα 40 είναι ίδιες με το να σε απαγάγουν σεξωγήινοι που να γυρίζουν ταινία πορνό sci fi με γήινους και να θέλουν το γήινο παλαμάρι σου για την εξωτική τους τσόντα οπου θα γαμάς μέχρι τελικής πτώσης σεξωγίηνες μουνάρες στην μορφή της Κιμ Μπάζιντζερ εκτός και αν ο μπαμπάς σου σου άφησε βαπόρια ή ανήκεις στην οικογένεια Μητσοτάκη…Αυτά είχα να πω…καλά να περνάτε…

Καλησπέρα μάγκες του bourdela,

Κυριακή μεσημέρι, με αφήνει ο αδερφός μου επί της Πατησιών...λίγο πιο έξω από τις παρυφές της μπορδελένιας γης...Βγαίνω από το αμάξι με το μπουκαλάκι νερό υπό μάλης...Και με γοργό βηματισμό οδεύω μέχρι να συναντήσω την κάθετο της Πιπίνου...Παρά το ότι ο μπράδερ με είχει ενημέρωσει για νέες μοντελένιες αφίξεις στα κεντρικά της Φυλής ήθελα να τσεκάρω πρώτα το πρώην γκιλφάδικο και νυν τινειτζεράδικο Αλκαμένους 113 καθότι το είχα βρει κλειστό στις τελευταίες τσάρκες...Το έχω ξαναπεί πως ο εσωτερικός χώρος του πορνείου είναι σημαντικός για μένα...και ο συγκεκριμένος δεν ξέρω για ποιο λόγο με προδιαθέτει ερωτικά...Περπατώ με την στολή της μπορδελένιας εργασίας...η ζώνη που φορώ δεν σφίγγει επαρκώς με αποτέλεσμα να ανασηκώνω το παντελόνι που έπεφτε διαρκώς...Ώσπου βέθηκα μπρος στην πολυπόθητη Πιπίνου...Στρίβω και κατηφορίζω ολοταχώς προς τον προορισμό...Μπόχα και κατουρλίλα τριγύρω...Παρέες από Αραπάδες στα γύρω στενά κάνουν κι αυτοί την περατζάδα τους... Στο πεζοδρόμιο ξάφνου βλέπω μπροστά μου έναν ψόφιο αρουραίο ανάσκελα με το κεφάλι προς τα πίσω...Η απόγνωση κι ο ζόφος του θανάτου τύλιγε σαν αόρατο σεντόνι το κοκκαλωμένο του κουφάρι...Κάποιος κακός οιωνός θα είναι σκέφτηκα από μέσα μου με τρόμο...με απέχθεια απομακρύνθηκα βγαίνοντας στη μέση της ασφάλτου όπου εκεί μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα χρειάστηκε να κάνω περίτεχνο ελιγμό για να αποφύγω έναν άλλο αρουραίο χαλκομανία σχεδόν με τα άντερα απ' όξωΜε βήματα χοροπηδηχτά σχεδόν χορευτικά προπορεύθηκα έτοιμος πλέον για κάθε απρόοπτο....Οδός Αλκαμένους...Ατενίζω και διακρίνω από μακριά το φως του οίκου ανοιχτό...Πλησιάζω όταν ένα ακόμα κύμα μπόχας και κατουρλίλας διαπερνά τα ρουθούνια μου...λίγα μέτρα πριν το κατώφλι του γατόσπιτου...Ανεβαίνω τα σκαλάκια...κάθομαι στον λερό καναπέ...η γριά παρουσιάζει δύο κοπέλες...μια ζουμπορλούδικη που δεν συγκράτησα όνομα και την Μαριάννα...Με το που βγήκε η Μαριάννα αυτό ήταν...Το σκίνι σουλούπι της είναι ακταμάχητο για μένα...Είναι γύρω στο 1,65 με ξανθά μαλιά και κάποια τατουάζ Αυτό το ξερακιανό κορμί...το κάλλος της λεπτίλας...Της ισχνής σάρκας που παραπέμπει κάτι από την ωραιότητα και αισθησιασμό της εφηβείας...Μου ξυπνά έντονο ερωτισμό το γυναικείο σκίνι σώμα...Μηχανικά έβγαλα το μπλε παράβολο...Η γριά του μαγαζιού είναι κάπως στριφνή ως χαρακτήρας πάλι με κατεύθυνε στο μικρό δωμάτιο αλλά με δική μου επιμονή τελικά εισήλθα στο μεγάλο δώμα...Απέθεσα τα ρούχα μου στην ετοιμόρροπη κρεμάστρα...Έπειτα από λίγο εισήλθε η Μαριάννα...Αμέσως χύμιξα πάνω της...την φίλησα με τρυφερότητα στους λεπτούς κι εύθραυστους ώμους της και στον αλαβάστρινο ψηλό λαιμό της...Της χάιδευα τα ξανθά μαλάκια ενώ το παλούκι μου είχε ανορθωθεί κι είχε γίνει ένα με το πυρρακτωμένο σίδερο στην όψη και στην αφή...Αφού μου γρατζούνησε τα αρχίδια με τα νυχάκια της μου έβαλε το προφυλακτικό και ξεκίνησε μια φιλότιμη πίπα που όμως την σταμάτησα γρήγορα για να μην τελειώσω...Την οδήγησα στον μεγάλο καθρέφτη για να την καμαρώσω και να την θωπεύσω...Μάλαζα τα τρυφερά κωλομαγουλάκια της με λαχτάρα και χάιδευα τα κοκκαλιάρικα μπουτάκια της και τις γάμπες...Η επιδερμίδα της είναι πολύ απαλαή...Αυτή έπαιζε με το παλούκι μου...Αφού χαστούκισα το κωλαράκι της το οποίο άνετα χωράει στην μια μου παλάμη...Βρεθήκαμε στο κρεβάτι...Άνοιξε τα κοκκαλλενια κανιά της σάλιωσε το νενανικό πρόστυχο μουνάκι της κι έπειτα έσπρωξα το παλούκι μου που αυτή την φορά έφτασε τα 2/3 μέσα στην μουνάρα της...Η Μαριάννα άρχισε να βογγάει καυλωτικά...Έριξα σαν κομπρεσέρ 10 πουτσιές κι έχυσα σπαρταρώντας...Η μαριάννα με χαιρέτησε καθώς έφευγα διερχόμενος το χολ...αλλά ως σκληρός χύστης που είμαι το έπαιξα αδιάφορος...δεν της έριξα ούτε ματιά αν και μια γυναίκα σαν αυτή την παντρέυομαι το άλλο δευτερόλεπτο...Η Μαριάννα παρέχει τυπικές πλην τίμιες υπηρεσίες.Εξήλθα του οίκου σκεπτόμενος τα εξής : Σε όλη μου την ζωή μια λεπτή γυναίκα αναζητώ. όχι να είναι όμορφη στο πρόσωπο...Αυτό πραγματικά δεν με ενδιαφέρει όσο να έχει όμορφο σώμα. Και ένα λεπτό σώμα είναι για μένα ένα ωραίο σώμα. Δεν χρειάζεται να είναι γυμνασμένο...Ούτε μεγάλα βυζιά ούτε τίποτα...'Ενα λεπτό σώμα...Κι όμως οι μισές Ελλεϊνήδες όπου και να κοιτάξεις είναι χοντρές. Οι 5 στις 10. Μόνο χοντρές με ήθελαν και με αγάπησαν στη ζωή μου...Αν ενέδιδα σε αυτές και παντρευόμουν θα ήταν σαν να πιανόμουν σε μια ποντικοπαγίδα...Θα χώριζα αργότερα...Ίσως να πλήρωνα και διατροφή...Ποτέ δεν βρέθηκε μια σκίνι λεπτή γυναίκα...Για να είμαι ειλικρινής βρέθηκαν 2-3 περιπτώσεις αλλά δεν υπήρχε συμβατότητα χαρακτήρα...Ίσως μια πετιτ λεπτή γυναίκα δεν νιώθει ασφάλεια με έναν λεπτό άντρα όπως είμαι εγώ...Για αυτό βλέπω συνήθως πετίτ γυναίκες με ντουλαπάτους άντρες...Οι λεπτές γυναίκες είναι πραγματικά σπάνιες...Ειδικά οι σκίνι...Άντε το πολύ οι 2 στις 10...Οι πιθανότητες είναι λίγες όσο περνούν τα χρόνια να ζήσω έναν πραγματικό έρωτα...Αυτά είχα να πω μάγκες μου...καλά να περνάτε

Καλησπέρα λεβεντόπαιδα του bourdela,

Γράφω με καθυστέρηση πάνω από δύο εβδομάδες την κριτική μου γιατί τώρα βρήκα τον χρόνο...
Ημέρα Κυριακή εξόρμηση στο γιουσουρούμ… Θησείο κι από εκεί Μοναστηράκι για αναζήτηση κρυμμένων θησαυρών με το όνειρο να γίνω συλλέκτης τέχνης…Από την Ερμού ξεκινώντας στις υπόγες με τους πάκηδες μεταπράτες μέχρι στου Μοναστηριακίου τα ενδότερα…Πίνακες, κάδρα, πραμάτεια ένα σωρό, μπιχλιμπίδια και μπλιπλίκια ό,τι μπορεί να φανταστεί ο καθένας…Έναν Παρθένη βρήκα κι έναν Μόραλη κάρβουνο σε χαρτί μικρών διαστάσεων…τιμή εκκίνησης στα 1800 ευρώ…Ο παλαιοπώλης κάθε άλλο παρά αδαής αλλά αρκούντος αλεπουδιάρης όχι μόνο ήξερε τι πουλάει αλλά μου αφηγήθηκε όλη την βιογραφία του Μόραλη…Σε άλλο παλιατζίδικο Φασιανός μεταξοτυπία στα 5000 ευρώ…Είδα κι απόειδα…Με την πύρρωση στα σκέλια εγκατέλειψα την προσπάθεια…Πήρα τον συρμό της επιστροφής…Αποβιβάστηκα στην Βικτώρια…τον γνωστό προορισμό…Ένδεια ερωτική…Σεξουαλική αποστέρηση…Οι γενετικοί αδένες μου να αποζητούν τη λύτρωση…Πήρα σβάρνα τα στενοσόκακα της αμαρτίας …Φυλής, Φωκαίας, Διδύμου, Φιλιππίδου…Τίποτα όμως δεν ικανοποιούσε τους οφθαλμικούς βολβούς μου…Που ταυτόχρονα με την πορνοαναζήτηση εξιχνίαζαν την ζωγραφική προοπτική του μπορδελένιου τοπίου, τα σκοτεινά κατώφλια, τα λερά πατώματα, τα παρηκμασμένα πρόσωπα ματρώνων και προαγωγών…Το αστικό τοπίο, τα κατουρημένα ρείθρα…Ένα συνονθύλευμα γεωγραφίας και αρχιτεκτονικής της ζωής του μπουρδελιάρη…Με τα πολλά αποφάσισα να πάρω τον δρόμο της επιστροφής κατηφορίζοντας προς τον σταθμό Αττική…εκεί είπα να πάρω μάτι ως τελευταία προσπάθεια τι παίζει στο γκιλφάδικο Αλκαμένους 113…Έκατσα αναπαυτικά στον λερό καναπέ…Η τσατσά παρουσίασε την Μαριάννα εκ Ρωσίας…Σκινάρα…Ξανθό μαλλί…γύρω στο 1,65, με κάποια τατουάζ στην πλάτη…εκφραστικά μάτια…ξερακιανή κατατομή προσώπου…γοητευτική θα έλεγα γύρω στα 35…Οι σκινάρες γυναίκες είναι η αδυναμία μου οπότε δίχως δεύτερη σκέψη δίνω το μπλε παράβολο και εισέρχομαι στην σκοτεινή κάμαρα…Το πορνείο αυτό θεωρώ είναι ένας αξιοπρεπής χώρος για το εικοσάρικο… η οθόνη της τηλεόρασης έπαιζε τσόντα στην οποία έριχνα κλεφτές ματιές καθώς γδυνόμουν κι απόθετα τα ιμάτιά μου στην ετοιμόρροπη κρεμάστρα…Να σημειώσω εδώ ότι μεγάλη εντύπωση μου έκανε το ύφος καχύποπτο και διερευνητικό της Μαριάννας καθώς διέσχιζα το χωλ προς το δωμάτιο όπως επίσης και μια νεαρή κοπέλα που έκανε παρέα στην Μαριάννα και στην τσατσά που μου φάνηκε κάτω των 18 ετών!! Να ήταν η κόρη της; Πραγματικά απαράδεκτο αν συνέβη κάτι τέτοιο…Αφότου γδύθηκα εισήλθε μετά από λίγο η Μαριάννα…Άρχισα να θωπεύω λαίμαργα το λεπτεπίλεπτο αγορίστικο σχεδόν κορμί της συνέπεια του σχεδόν ανύπαρκτου στήθους της- κάτι που εμένα δεν με χαλάει καθόλου-…χούφτωσα το τρυφερό της ποπουδέλι της που άνετα χώραγε στη χούφτα του ενός χεριού…Την πήγα ως τον καθρέφτη να την θαυμάσω…την χάιδευα απαλά…ανταλλάσσαμε φιλάκια εκατέρωθεν…Μου γρατζούναγε τα αρχίδια με τα νυχάκια της…μου πιπίλισε πρόστυχα την ρώγα από το στήθος…το παλούκι μου είχε γίνει πέτρα…Μου φόρεσε σκουφάκι…Ξεκίνησε μια φιλότιμη πίπα…αλλά την σταμάτησα για να μην τελειώσω και την έριξα χάμω να την γαμήσω ιεραποστολικά…έμπασα το παλούκι μου ως την μέση κι αυτή άρχισε να βογκάει και να λέει μη και μη… με τράβαγε προς τα πίσω για να μην της το χώσω περισσότερο…Καύλωσα περισσότερο…ένιωσα σαν να έχω την ψωλάρα του Τουλούζ Λωτρέκ…Την διαβεβαίωσα πως δεν θα την πονέσω…κι άρχισα κομπρεσέρ με την μισή ψωλή απ’ όξω…εκείνη είχε βάλει και το χέρι της να με απωθήσει κάτι που με καύλωσε ακόμα περισσότερο…είμαι κανονικός στο μέγεθος…ίσως το ντελικάτο κοπιάρισμα της Μαριάννας να μην αντέχει πολύ την πούτσα…Μετά από καμιά δεκαριά πουτσιές έχυσα παρά τα εμπόδια γεμάτος ικανοποίηση και ηδονή…Η Μαριάννα με χαιρέτησε…κι έκλεισε σχεδόν αθόρυβα πίσω της την πόρτα …Ντύθηκα με αργές κινήσεις και εξήλθα του οίκου έχοντας ανάμεικτα συναισθήματα…Παρελαύνοντας μπροστά στα μάτια μου ιδεατές χορεύτριες, τραγουδίστριες, πόρνες και αρτίστες.


Τουλούζ Λωτρέκ >Henri de Toulouse-Lautrec> 24 Νοεμβρίου 1864 - 9 Σεπτεμβρίου 1901) ήταν Γάλλος ζωγράφος, χαράκτης, εικονογράφος και σχεδιαστής. Το ύψος του Λωτρέκ έφθανε μόλις το 1,5 μέτρο ενώ σε αντίθεση με τα πόδια του, το υπόλοιπο σώμα του είχε φυσιολογική ανάπτυξη. Είχε το προσωνύμιο «Τρίποδο» από τους φίλους του λόγω του υπερμεγέθους πέους του.

Ας το παραδεχτούμε, ο γνήσιος ο μπουρδελιάρης παίζει για να χάσει...σαν τον τζογαδόρο... ελκύεται από την αδρεναλίνη... ελκύεται από το άγνωστο...όταν το πορνοένστικτό του ορθώνει φωνή στεντόρεια για να αποφύγει τον κίνδυνο...Εκεί θα αρχίσουν οι περίπλοκες διεργασίες στο μπουρδελιάρικο μυαλό κι αυτός θα ρισκάρει...Το ξέρει…το γνωρίζει…Κατά βάθος παίζει για να χάσει... Για να συνεχίσει να ονειρεύεται...Να ελπίζει για μια ηδονή ιδεατή κρυμμένη σε κάποιο μυστικό στενό ή καταγώγιο που δεν το ανακάλυψε ακόμα... Αδημονεί κατά βάθος για την ανατροπή…για την έκπληξη…Γιατί αυτό είναι που μας ιντριγκάρει ...το παράξενο…το μυστηριώδες…Κι άλλωστε είναι το ταξίδι...όχι ο προορισμός όπως γράφει κι ο ποιητής...Ο προορισμός αν πραγματωνόταν δεν θα ξεκινούσαμε για το ταξίδι...
Αν και όχι τελείως ξεκούραστος από το πενθήμερο της βιοπάλης ...Σάββατο έφτασε η ώρα να κάνω εξόρμηση μετά από πολλά χρόνια σε πρωινή βάρδια στα πορνικά σοκάκια... Σιγά σιγά να ανάβουν τα φωτάκια στα πέριξ...Η κατουρλίλα και η μπόχα έχοντας αναμεμιγμένη μια οσμή φρεσκάδας από την πρωινή δροσοσταλιά, γέμιζε τα πνεμόνια μου...Ο μπορδελένιος αναζωογονητικός αέρας μου έδωσε την απαραίτητη δύναμη και ώθηση να συνεχίσω μαραθώνια μπουρδελότσαρκα... Με το μπουκαλάκι νερό υπό μάλης… Φυλής στα κεντρικά, Αγκύρας... πρόσωπα γνωστά... Ντάρια, Ήρα, Μαρία Τσέχα... Ιέρειες του έρωτα... εργάτριες στις πρώτες επάλξεις για τον αναγκεμένο από έρωτα και καυλιάρη άντρα...Είδα κι απόειδα... Διάβηκα αρκετά καταγώγια…Να σημειώσω ότι θετική εντύπωση μου έκανε όταν βρισκόμουν έξω από το Φυλής69Α δύο χλιμίτζουρες σαν πρεζάκια έκαναν να μπουν…Πραγματικά σιχάθηκα την ζωή μου…Ωστόσο μετά από ούτε μισό λεπτό τους είδα να κατεβαίνουν τις σκάλες…Τους ρώτησα πώς λένε την κοπέλα και μου απάντησαν ότι δεν δουλεύει κάποια κοπέλα πάνω…Άρα η γριά τους έδωσε άκυρο (!) Πραγματικά τα εύσημά μου (!) Η Φυλής αν κι έχει παρακμάσει διατηρεί ένα στοιχειώδες επίπεδο λίγο πριν καταλήξει να γίνει Μεταξουργείο… Πήγα προς Διδύμου όπου πλέον έχει καθαρίσει και δεν είναι ο πρεζόδρομος που ήταν μέχρι πριν λίγα χρόνια… Πέτυχα το δίδυμο Στέλλα και Μαριάννα στο Διδύμου 22…μου έκανε κλικ...Σκινάρες και οι δύο...η Στέλλα πιο επαγγελματίας...Με τα μαύρα εσώρουχα...το λιγνό κορμί, το έκφυλο προσωπάκι με τα ξανθά μαλλάκια...Σαν να διέκρινα ένα δόντι της ασημένιο...όταν χαμογέλασε... Δεν ξέρω γιατί… Ήταν ο πολλά βαρύς τσάτσος…ο στείρος επαγγελματισμός που διέκρινα ειδικά στην Στέλλα με έκαναν να παραμερίσω... βρέθηκα στο Φυλής 54Α, τον δίπατο οίκο όπου αν δεν είσαι ψηλός δηλαδή 1,80 και πάνω...θα πρέπει να σηκωθείς στις μύτες των ποδιών για να κατουρήσεις στον λερό νιπτήρα...Για να μην πολυλογώ δούλευε η Καρολίνα έκανε την εμφάνισή της μέσα από το κουρτινάκι… Λατίνα από Κολομβία...Όχι όμορφη ιδιαίτερα στο πρόσωπο αλλά με κορμί ηδονικό , γύρω στο 1,70 σκούρο δέρμα
…φόραγε μαύρα εσώρουχα, έχει τατουάζ σε διάφορα σημεία...λεπτή καμπυλωτή...Κι ενώ μυρίστηκα το φόλιασμα… κάτι στο ύφος της δεν με προδιέθετε…Είχε μια ξινίλα…για όλα τα παραπάνω που έγραψα και ανέλυσα πήρα την απόφαση να εισέλθω στα ενδότερα του οίκου… Απέθεσα τα ιμάτιά μου… Σαν μπαλαρίνος κατούρησα στον λερό νιπτήρα…μετά από λίγο εισήλθε η Καρολίνα…Παρατήρησα αμέσως το μουρτζούφλικο ύφος της…Όμως προσπάθησα να είμαι ευδιάθετος…Είναι μια πρόκληση κάτι τέτοια…Κι έχουν έναν ρεαλισμό που αν το σκεφτείς στο βάθος μια φολοσυνεύρεση…είναι πιο αληθινή από μια δήθεν σούπερ ερωτική ουάου με το στανταράκι σου…Γιατί η φόλα πόρνη εκφράζεται με ειλικρίνεια και δείχνει χωρίς παραπετάσματα την απέχθειά της προς σε εσένα…Έτσι λοιπόν και το παραμικρό κιχ ηδονής από τα χείλη της ζυγίζει πολύ περισσότερο από τα μια ντουζίνα βογκητά ηδονής της ιέρειας πόρνης…Σαν άλλος γητευτής των φολών διατήρησα την ψυχραιμία μου…Χάιδεψα τα μαλλάκια της…φίλησα τον αλαβάστρινο ώμο της…Για προκαταρτικά η Καρολίνα ούτε καν…Μου φόρεσε σκουφάκι… Στην πίπα ήταν φιλότιμη…Την χάιδευα στην πλατούλα και τα μπουτάκια ενώ δεν χόρταινα να κοιτάζω στον καθρέπτη το σφριγηλό της ποπουδέλι. Είχα μια 90% στύση…Τα καραμπαλίκια μου είχαν πολλές μέρες να αφοδεύσουν…Έτσι την σταμάτησα για την γαμήσω σε μίσιον στάιλ…Η στύση μου καλυτέρεψε…Χάιδευα τις νεανικές ρώγες της και σαν κομπρεσέρ μπαινόβγαινα στο νεανικό μουνί της όπου μετά από λίγο έχυσα…Στην διάρκεια του μονταρίσματος η Καρολίνα έβγαλε μερικές υπόκωφες κραυγούλες ηδονής…Μετά Απόλυτη σιωπή…Ντυνόμασταν κι οι δύο σαν σε θεατρική παντομίμα ή σαν δυο φιγούρες του βωβού κινηματογράφου…Τις έδωσα να απλώσει στα χέρια απολυμαντικό τζελ…αυτή το πήρε και το άπλωσε στο μουνί της και μετά σχεδόν σε όλο της το σώμα…Ντύθηκε… την χαιρέτησα …Έκλεισε την πόρτα πίσω της… …Έφυγα από τον οίκο συλλογιζόμενος τις αρκετές πολύ καλύτερες επιλογές που είχα στην διάθεσή μου αλλά τις έκαψα…

Μουντό απόγευμα. Η πύρρωση να με κατακλύζει… να βράζουν τα σκέλια…Ερωτική ένδεια…Σεξουαλική αποστέρηση…Ξανά στους Φυλένιους δρόμους…Τα βήματά μου να με οδηγούν για τρίτη συνεχόμενη φορά στην αγκαλιά της Φωτεινής…Όπως κατευθυνόμουν στον οίκο έπεσα μάλλον στην αλλαγή της βάρδιας…Την είδα με μια σακούλα νάιλον στο χέρι βιαστική να εισέρχεται…ήμουν σε κάποια απόσταση και κοντοστάθηκα…Φορούσε τζιν, μπλε μπουφάν αθλητικό…Μου φάνηκε λιγότερο γοητευτική από όσο όταν την βλέπω με τα εσώρουχα στο σαλονάρισμά της…Μια κοινή θνητή…Αδιάφορη…Μια μεσόκοπη κυρία ξεθωριασμένη ...Τι είναι αυτό άραγε που μεταμορφώνει μες το μπουρδέλο την Φωτεινή στα μάτια μου σε σκεύος ηδονής; Κι όλες αυτές οι τάνες που εισέβαλαν στις φαντασιώσεις μας μέσα στα χρόνια; Να είναι κι αυτές στην πραγματικότητα αδιάφορες κυράτσες που μεταμορφώνονται ως ιέρειες του έρωτα στα τυραγνισμένα μάτια του σαλεμένου από την καύλα μπουρδελιάρη;
Έκανα ένα βήμα πίσω…Έστριψα στο πρώτο στενό…βρέθηκα κοντά σε κάτι σιδερένιους κάδους σκουπιδιών…Έστριψα το κέρμα…Δεν γαμιέται λέω από μέσα μου… …Ας κάνω μια μικρούλα τσάρκα πρώτα…Όμως είδα κι απόειδα…Τα ίδια πρόσωπα στις ίδιες θέσεις…Απαράλλαχτα όλα…Κι έτσι επέστρεψα στο Φυλής 109Α…Η Φωτεινή αυτή την φορά ήταν ακόμα πιο δοτική…Αφού μάλλον θα θεωρεί πως γίνω τακτικός πελάτης…Το σιτεμένο καλλίγραμο σώμα της με παρηγόρησε…Με φίλησε με έγλυψε αισθησιακά…Μου πήρε καποτένια πίπα με ακόμα μεγαλύτερο πάθος…Χούφτωσα παθιασμένα τα νερουλένια αλλά όμορφα βυζάκια της…Το όμορφο ακόμα σφριγηλό της κωλαράκι…Κάποια στιγμή όπως την γύρισα για ιεραποστολικό κουνώντας μπρος πίσω το παλούκι μου με ένταση στην μελίρρυτο μουνί της την ρώτησα… «Εσείς τελικά οι γυναίκες που δουλεύετε σε αυτά τα μαγαζιά δεν θέλετε πάρε δώσε με πελάτες ε;» «Να πάτε για ένα καφεδάκι» Χι…χι μου χαμογέλασε… «Έχω καφέ στο σπίτι…γιατί να πάω για καφέ έξω;» Εκεί ένιωσα ένα βέλος να τρυπά την μπάσταρδη καρδιά μου που της αρέσει να τρίβεται στο χώμα -όπως γράφει κι ο ποιητής -…Αμέσως μετά έχυσα σπαρταρώντας… Μιλήσαμε για λίγο…Μου έλεγε για το δίπλωμα οδήγησης και τα μαθήματα που κάνει τον τελευταίο καιρό…Μίλαγε αρκετή ώρα για την οδήγηση και για άλλα διάφορα…Ώσπου η ματρώνα του γατόσπιτου χτύπησε την πόρτα…Η Φωτεινή με χαιρέτησε κι έφυγε…Είναι μια γυναίκα που με καυλώνει…Τις έδωσε τα στοιχεία μου αλλά τελικά δεν με κάλεσε…Αυτή έχασε…Ένα παιδί μάλαμα…Δεν ξέρω αν θα την επισκεφτώ ξανά…Μου πλήγωσε την μπάσταρδη καρδιά μου…Είναι μια καθαρή ιερόδουλη με τυπικό πρόγραμμα…Αν έχει οικειότητα μαζί σου θα περάσεις όμορφα…Αυτά είχα να πω καλά να περνάτε

Καλησπέρα στα αγαπητά παιδιά,

Κατασυγκινημένος συγγράφω την ανάβασή μου όπως λέει κι ο ποιητής…στους αναβαθμούς του Έρωτα…
Έφυγα σαν κυνηγημένος από την Μαρία Τσέχα αλλά συνέχισα ακάθεκτος το ταξίδι στα καλντερίμια των αισθήσεων και των σαρκικών παραισθήσεων …Διάβηκα το κατώφλι αρκετών οίκων στα πέριξ…Προς Διδύμου μεριά, Φωκαίας και ξανά Φυλής…Βαδίζοντας προς τα περίχωρα πριν τη συμβολή της Πιπίνου…Ανεβαίνω τα σκαλιά στον δίπατο οίκο Φυλής 109Α…Κάθομαι στον λερό καναπέ κι ενώ αρχίζει μια σωματική κούραση κι απογοήτευση δειλά να μου κατατρώγει τα σωθικά … Εκεί που δεν θα το περίμενα ποτέ εμφανίζεται μια οπτασία…Η Φωτεινή…Ρωσίδα…Η πιο γοητευτική, η πιο όμορφη ιερόδουλη που έχω αντικρύσει…Το πρότυπο της γυναίκας που πάντα ποθούσα και αναζητούσα να πέσω στον κόρφο της με δάκρυα στα μάτια και να παρηγορηθώ για τον πικρό μου βίο. Το πρότυπο της ιερόδουλης που στο πρόσωπό της αντικρύζεις την ερωμένη, τη φίλη, την αδερφή, τη μητέρα…Η Φωτεινή είναι γύρω στο 1,68-1,70. Ηλικιακά από 50 έως 55. Καλλίγραμμη. Πολύ ωραίο σώμα…Μοντελέ…Όλα στις σωστές αναλογίες…Λεπτά πόδια καλοσχηματισμένα…Όμορφο ποπουδέλι…Μέση λεπτή…Βυζάκια μικρά πανέμορφα με ωραίες σε ανοιχτό ροζέ ρώγες λαχταριστές που θέλεις να τις φιλήσεις να τις βυζάξεις και να μεθύσεις από το γλυκό τους νέκταρ…Ελαφρώς πεσμένα τα βυζάκια της ένεκα της ηλικίας…Από αυτά τα βυζάκια που θέλεις να τα χαϊδέψεις να τα αγγίξεις απαλά να τα προστατέψεις…Η κοιλιά της επίπεδη και γυμνασμένη…Η Φωτεινή…στις απαρχές μιας ακαταμάχητης φθαρμένης γοητείας…Μια πρώην καλλονή…Και μια νυν γοητευτική και θηλυκή σέξι ώριμη γυναίκα…Τα μαλλιά της μακριά ξανθά και λιγάκι σπαστά…Το πρόσωπό της ιδιαίτερα γοητευτικό…Με λεπτά χαρακτηριστικά…Τα μάτια της γεμάτα καλοσύνη…Και το χαμόγελό της υπέροχο…Φορούσε μαύρο κιλοτάκι και σουτιέν…Έδειχνε άνετη και πολύ ευχάριστη όταν με υποδέχτηκε. Όταν μου μίλησε την αρχή νόμισα πως ήταν Ελληνίδα γιατί η προφορά της ήταν πολύ καθαρή… Έκανε νεύμα έπειτα και με οδήγησε να διαλέξω πιο δωμάτιο ήθελα... Τις έδωσα το χαρτονόμισμα μαγεμένος…Ο έσω χώρος του δωματίου που επέλεξα σχετικά ευπρεπής… με ντουζιέρα…Απέθεσα τα ιμάτιά μου στην ετοιμόρροπη κρεμάστρα…Έμεινα ξεβράκωτος με τις κάλτσες… Μάλαζα γεμάτος ανυπομονησία και καύλα το παπαρδέλι μου…Η Φωτεινή άνοιξε την πόρτα μετά από λίγο και εισήλθε… κυριολεκτικά χύμηξα πάνω της…Την αγκάλιασα τρυφερά…Την χάιδεψα στον ώμο…Ένιωσα την ζεστασιά από το απαλό της δέρμα…την φίλησα…Οσφράνθηκα την επιδερμίδα της…την ανάσα της… «Τι γυναικάρα είσαι εσύ» της είπα ψιθυριστά στο αφτί…
Τα βήματά μας μάς οδήγησαν στην άκρια του κρεβατιού…Άρχισα να την χαϊδεύω στην πλάτη…στην αρχή με αργές…μετά με πιο ζωηρές κινήσεις…Σαν να της έκανα μασάζ…Πώς να χορτάσεις τέτοια κορμάρα… «Δεν σε έχω ξαναδεί εδώ» τις είπα με απορία « έρχομαι κάποιες φορές για ενίσχυση» μου απαντάει… «Τι καύλα είσαι εσύ!» τις ψιθυρίζω στο αφτί …και αρπάζω με το χέρι μου τρεμάμενο από ηδονή το απαλό της ποπουδέλι…Μαλακό, τρυφερό, καμπυλωτό κωλαράκι…με μια ελαφρά κλίση προς τα κάτω… χαριτωμένο…Χούφτωσα δυνατά και τα δύο κωλομαγουλάκια της…τα χαστούκισα…Εκείνη άγγιξε τότε το πρησμένο μου μαλαπέρδι και μου έκανε νεύμα να ξαπλώσω…» Είναι καθαρά μην φοβάσαι» μου είπε…Άρχισε να μου χαϊδεύει την κοιλιά και το δασύτριχο στήθος…με φίλησε στις ρώγες…Κι έπειτα έτριψε αργά κι αισθησιακά τα στηθάκια της στο καυλωμένο μου μαντζαφλάρι…Μου φόρεσε το προφυλακτικό με το στόμα – Κι εδώ της δίνω τα εύσημα διότι η Φωτεινή είναι καθαρή και προσέχει την υγιεινή της όπως μου είπε – κι άρχισε μια αισθησιακή πίπα…επειδή θα έχυνα από την καύλα πολύ γρήγορα την σταμάτησα… «Μην αγχώνεσαι» με καθησύχασε εκείνη…» Πώς και δεν έχεις παντρευτεί κάποιον τόσο καιρό στην Ελλάδα;» την ρώτησα…» Δεν έτυχε» μου αποκρίθηκε… «Θέλεις να ανέβω από πάνω σου;» με ρώτησε…Επειδή ήθελα να την χαρώ όσο μπορούσα την καθοδήγησα ιεραποστολικά κι ενώ τα δάχτυλά μου διέτρεχαν κατά μήκος τα καλλίγραμμα πόδια της βιώνοντας την ικανοποίηση μιας αισθητικής ολοκληρίας…όμοιας με αυτή όταν αντίκρυσα τα γλυπτά του Αλμπέρτο Τζακομέττι ή τους πίνακες του Μοντιλιάνι…Την ξάπλωσα στο λερό σεντόνι και ανοίγοντας τα θεσπέσια πόδια της αντίκρυσα την πολυπόθητη σχισμή της που έφερνε στο βυσσινί του Τισιανού που θα έλεγε κι ο Καββαδίας…Έτριψα τον πουτσοκέφαλό μου λίγο στο μπουμπούκι της κι έπειτα έσπρωξα το παλούκι μου στο βάθος του κομψού μουνιού της όπου μετά από λίγα γρήγορα σφυροκοπήματα έχυσα γεμάτος ικανοποίηση σπαρταρώντας σύγκορμος και δαγκώνοντας τον αλαβάστρινο λαιμό της…Κατευθυνόμενος προς την ετοιμόρροπη κρεμάστρα της είπα με εμφατικό τρόπο « Εγώ θα σε παντρευόμουν!»…Κι εκεί συνέβη κάτι αναπάντεχο… Με ρώτησε «Δηλαδή είσαι ελεύθερος»; Η Φωτεινή ανοίχτηκε…άρχισε να με ρωτάει διάφορα όπως σε ποια περιοχή εργάζομαι…τι δουλειά κάνω…που σπούδασα…για να μην πολυλογώ συζητήσαμε διερευνητικά… Μου είπε ακόμα και σε ποια περιοχή μένει…Την ρώτησα « Να σου αφήσω τα στοιχεία μου;» « Την επόμενη φορά» αποκρίθηκε εκείνη. « Κι αν δεν σε ξαναδώ;» την ρώτησα… «Θα ξαναβρεθούμε» με διαβεβαίωσε… «Να εδώ είναι η κα…» και αναφέρθηκε στην διευθύντρια του οίκου υπονοώντας ότι θα μπορούσα να αφήσω τα στοιχεία μου στην διεύθυνση…Κάτι που έπραξα την αμέσως επόμενη μέρα μιας και η Φωτεινή έλειπε δυστυχώς…Δεν ξέρω αν θα επικοινωνήσει τελικά μαζί μου…Αν το κάνει πάντως εγώ θα την παντρευτώ. Αυτά είχα να πω καλά να περνάτε.

Καλημέρα στις ορδές με τις καυλωμένες ψωλές,

Σάββατο απόγευμα. Εξόρμηση στα πορνικά σοκάκια. Ερωτική ένδεια. Σεξουαλική αποστέρηση. Τα σκέλια να βράζουν…Στα dating apps να έχω πιάσει πάτο…Ούτε ένα ραντεβού για δεύτερη εβδομάδα…Με το πλαστικό μπουκαλάκι νερό υπό μάλης εναποθέτω το πόδι μου στην πολύβουη πλατεία Βικτώριας. Είμαι αποφασισμένος να εισέλθω στους ευπρεπείς οίκους του εικοσάευρου…Δεν ξέρω αν έχει γίνει ποτέ λόγος στο site αλλά για την δική μου κρίση οι ευπρεπείς οίκοι του εικοσάρικου είναι πλέον ελάχιστοι. Ξεχωρίζω τα δύο αντικριστά πορνεία στo Άγκυρας 12A και το απέναντι, μετά το Φυλής 69Α και τον δίπατο οίκο στην διδύμου 8A… Μοιραία λοιπόν και αφού μπάνισα την Ντάρια στην Άγκυρας12Α και την Τσουπωτή – δεν θυμάμαι όνομα – μελαχρινή ακριβώς στον απέναντι οίκο κατέληξα στην Μαρία Τσέχα…Ά να πω την αλήθεια μπάνισα για λίγο και το γλυκό καλοσχηματισμένο, νεανικό κωλί με την γλώσσα τατού στο ένα μέρι της Κορίνας στο Φυλής65β…
Για την Μαρία Τσέχα έχω γράψει προηγούμενο άρθρο με βιβλιογραφία όπου παραπέμπω τους φιλομαθείς αναγνώστες…Τρίτη φορά μαζί της δεν είχα πολλές προσδοκίες…Όμως η Μαρία η Τσέχα είναι πραγματικά μια γυναίκα του γούστου μου. Με ωραίο αν και αγύμναστο ποπουδέλι, τρυφερό ακόμα με λίγα ίχνη κυτταρίτιδας. Μικρό βυζάκι τρυφερό λίγο πεσμένο…θηλυκή πολύ…Καταγαμημένη πλέον έχει πάρει λίγα κιλά από πέρυσι που ήτανε σκινάρα αλλά δεν την χαλάει καθόλου μέχρι στιγμής…Τα μάτια της σκούρα εκφραστικά έντονα, τα μαλλιά της έχουν κάτι από την χτενισιά της θύελλας…για να θυμηθώ και τον Ελύτη…Τα μπουτάκια της όμορφα και λιγάκι πιο τροφαντά από πέρυσι…Μια καλλίγραμμη γυναικάρα…Θα μπορούσε να ήταν η Μαρία των Βράχων …βγήκε με αέρα έδειχνε ευδιάθετη…Έδωσα το μπλε παράβολο γεμάτος καύλα και πέρασα στα ενδότερα…Το δωμάτιο περιποιημένο…Με μοντέρνο ντεκόρ…Κατούρησα προσεκτικά στον λερό νιπτήρα…Απέθεσα τον ρουχισμό μου στην κρεμάστρα…Και ξεβράκωτος άρχισα να μαλάζω με ζωηρές κινήσεις το παλουκάκι μου…Η Μαρία ήρθε μετά από λίγο όπου με το που μπήκε κόλλησα πάνω της αγγίζοντας το απαλό της δέρμα, έτριψα την πλατούλα της και την φίλησα στον ώμο…» Τι γυναικάρα είσαι εσύ « της ψιθύρισα στο αφτί »… Ενώ μπήκε κάπως μαγκωμένη άρχισε να χαλαρώνει…με ρώτησε πως με λένε… Άρχισα να χαϊδεύω την λευκή κι απαλή σάρκα των ποδιών της…Άγγιζα το δέρμα της κι ένιωθα μια ζεστασιά να με διαπερνά…Καυλωμένος όπως ήμουν εναπόθεσε με επιδέξιες κινήσεις στο παλούκι μου το προφυλακτικό. Την χάιδευα στα αυτάκια κι ήμουν έτοιμος να ευδαιμονιστώ από την πίπα που θα ξεκινούσε όταν την είδα να παίρνει ένα μωρομάντηλο και να σκουπίζει το προφυλακτικό με άγαρμπες κινήσεις…Προφανώς για να αποφύγει την γεύση…υπάρχουν όμως και προφυλακτικά με γεύσεις…Ξέρω ότι πολλοί θα με κράξετε όμως θα εξηγηθώ και πάλι…Είμαι παλαίμαχος μπουρδελάκιας…Νεότερος δεν σιχαινόμουν…Αφηνόμουν σε όσα ψίχουλα μπορούσε ο αγοραίος έρωτας να μου προσφέρει… Και τώρα αφήνομαι αλλά υπό προϋποθέσεις… έχω γίνει γεροπερίεργος…Είναι βέβαιο ότι έτσι όπως είχε τραβηχτεί το προφυλακτικό προς τα έξω με τις άγαρμπες κινήσεις της θα έπαιρνε αέρα και μετά θα ζητούσα άλλο προφυλακτικό…μετά είναι ότι υπάρχουν σαφείς οδηγίες να μην τοποθετούνται ουσίες επάνω στο λάτεξ γιατί μπορεί να το αλλοιώσουν και ναι τα μαντηλάκια αυτά δεν είχαν οινόπνευμα ωστόσο εκείνη την στιγμή πραγματικά χαλάστηκα και αγχώθηκα…Δεν είχα σκοπό να φύγω…αλήθεια…Υπήρξε μια μικρή διένεξη…Μπήκε μέσα και η τσατσά που με είδε ξεβράκωτο αλλά μου είχε γίνει μπάμια μετά τον διαπληκτισμό…Υπέδειξα και στις δύο ότι τα προφυλακτικά δεν πρέπει να τα πειράζουμε και ότι υπάρχουν οδηγίες…Η τσατσά καθώς ντυμόνουν άνοιξε την πόρτα και απόθεσε το χαρτονόμισμα στο σεντόνι… Το βούτηξα και έφυγα σούμπιτος καθώς άκουγα την γλυκιά Μαρία να μου φωνάζει με έντονο ύφος «Φύγε!». Να αιτιολογήσω ότι για την σχέση αξίας/κόστους βάζω άριστα διότι στην ουσία χωρίς να πληρώσω είχα για λίγα λεπτά στην αγκαλιά μου μια μουνάρα γυναικάρα… Η τσάρκα του Σαββάτου συνεχίστηκε πολύ ευχάριστα και απροσδόκητα για μένα όμως επιφυλάσσομαι να συγγράψω για όσα συγκλονιστικά έζησα τις αμέσως επόμενες μέρες…Αυτά είχα να πω καλά να περνάτε.

Ήλιε Νοητέ Και Μυρσίνη Εσύ Δοξαστική

Κάτι ο στίχος του Ελύτη, κάτι το σκίνι σουλούπι της Μυρσίνης με έκανε να περάσω καυλωμένος στα ενδότερα. Η Μυρσίνη είναι μια 55άρα και ίσως παραπάνω Ρωσίδα. Λεπτή. Ψηλή. Κομψή. Πολύ λεπτή. Σκινάρα. Με ξανθά μαλλιά. Αυστηρό πρόσωπο αλλά με μια μαραμένη γοητεία. Μου αρέσει πολύ αυτός ο τύπος γυναικών. Μπήκα μέσα στο δωμάτιο. Απώθεσα τον ρουχισμό μου στην κρεμάστρα. Η Μυρσίνη ήρθε μετά από λίγο…
Θα έλεγα είναι στριφνή κάπως πόρνη…Γδύθηκε…Τα βυζιά της σάπια…κάτι όμως που δεν με ενόχλησε. Τα βούτηξα και τα μάλαξα με πάθος. Χάιδεψα το κορμί της. Το μικροσκοπικό της κωλαράκι…Το χαστούκισα με δύναμη. Αυτή μου είπε « Χτύπα με κι άλλο». Δεν την άφησα να μου κάνει ακάποτο. Έβαλε προφυλακτικό στο καυλωμένο μου μανταζαφλάρι. Μου πήρε πίπα με ζωηρές κινήσεις…Την σταμάτησα την έριξα χάμω στο λερό σεντόνι. Και έσπρωξα το παλούκι μου στην ξέχειλη μουνάρα της. Μετά από λίγα κοπανίματα κατά την διάρκεια των οποίων είχε μια συμμετοχή με κραυγούλες…έχυσα καθότι ήμουν άχυστος πολύ καιρό…Μιλήσαμε μετά για λίγο…Ανοίχτηκε μάλλον λόγω της πολύ καλής μου διάθεσης…Μου είπε που χώρισε πριν δύο μήνες… Ότι ο πρώην της δεν ενδιαφερόταν για εκείνη…Εγώ της είπα ότι θα την παντρευόμουν κι ότι θα έκανα σχέση μαζί της…Μου απάντησε «δεν θέλω σχέση»…Μετά με ρώτησε «θα παντρευόσουν μια πουτάνα;» Εγώ της απάντησα ναι εφόσον σταματούσε αυτή την δουλειά; Αν συνέχιζε να την κάνει; Έθεσε ξανά το ερώτημα…Όχι μόνο αν σταματούσε κατέληξα…Μιλήσαμε λίγο ακόμα περί των σχέσεων…Με αποχαιρέτησε κι έφυγε…Αυτά είχα να πω καλά να περνάτε…

Στην προσπάθεια να αποφευχθούν οι αρνητικές επιπτώσεις ψυχικές, σεξουαλικές και κοινωνικές του αυνανισμού (Shekarey, A. et al, 2011) επιδόθηκα σε καταδρομική εξόρμηση στην Φυλής απόγευμα Παρασκευής. Γενετήσια πύρωση. Έρευνα σε αρκετά χαμόσπιτα. Κατέληξα στο Φυλής 69 Α όπου η σεξεργάτρια Μαρία από την Τσεχία εκτελούσε βάρδια. Ο ματρώνος του καταστήματος έκανε την λιτή παρουσίαση. Η Μαρία που την έχω ξανατιμήσει στο παρελθόν συνιστά σωματομετρικά κλασικό παράδειγμα Τσέχας. Οι Τσέχες γυναίκες είναι σωματικά προικισμένες κυρίως για αθλήματα όπου το ύψος αποτελεί σημαντικό παράγοντα απόδοσης.
Το ύψος των Τσέχων κοριτσιών αυξήθηκε από 161,9 cm το 1951 σε 167,2 cm το 2001 (+5,3 cm) (Grasgruber, P., & Hrazdíra, E. 2013).
Η Μαρία μελαχρινή με σκούρα γοητευτικά μάτια. Είναι σχετικά ψηλή γύρω στο 1,68-1,70. Λεπτή. Καλλίγραμμη. Δεν φαίνεται γυμνασμένη. Τα στηθάκια της φυσικά. Πρέπει να έχει πάρει 2-3 κιλά από το φθινόπωρο αλλά παραμένει σκίνι. Σκέφτηκα να μην περάσω γιατί αφού εξακολουθούσε να εργάζεται ακόμα θα την έχουν καταγαμήσει. Ωστόσο έδωσα το παράβολο και πέρασα στα ενδότερα. Είναι τυπική στις υπηρεσίες της. Όχι τόσο θερμή όπως την τελευταία φορά.
Κι ενώ η πορνεία, που συχνά αναφέρεται ως το αρχαιότερο επάγγελμα στον κόσμο και αποτελεί σημαντική πηγή εισοδήματος για ορισμένους ενήλικες στις περισσότερες χώρες σε όλο τον κόσμο το μεγαλύτερο μέρος του 20ου αιώνα (Lim, 1998, όπως αναφέρεται στο Benoit, C. et al., 2018 σελ. 1 ) η στεγνή και τυπική συμπεριφορά της Μαρίας δικαιολογείται μιας και η εργασία του σεξ περιλαμβάνει ένα συνεχές φάσμα επαγγελματικών εμπειριών, που κυμαίνονται από το βαθμό ενδυνάμωσης/επιλογής έως την καταπίεση/εκμετάλλευση.
Επίσης το στίγμα έχει ολοκληρωτικές ιδιότητες. Τα στιγματισμένα άτομα κάποιες φορές μοιάζουν εντελώς κατεστραμμένα . Οι εργαζόμενοι στο σεξ συχνά αποδέχονται αρνητικές πεποιθήσεις για τον εαυτό τους και την εργασία τους (Ngo et al., 2007 · Sallmann, 2010 · Carrasco et al., 2017 όπως αναφέρεται στο Benoit, C. et al., 2018 σελ. 5).
Υπάρχουν στοιχεία από μελέτες ότι οι εργαζόμενοι του σεξ διαιωνίζουν επίσης (σκόπιμα και μη σκόπιμα) τις ίδιες τις στιγματιστικές αντιλήψεις που σχετίζονται με την εργασία τους και οι οποίες τους έχουν επιβληθεί. Αυτός ο τύπος κοινωνικής αποστασιοποίησης είναι κοινός τόπος και δημιουργεί έναν φαύλο κύκλο στον αγώνα τους να ξεφύγουν από το στίγμα της πορνείας, διαιωνίζοντας έτσι επιβλαβή στερεότυπα τα οποία με τη σειρά τους ανατροφοδοτούν το στίγμα με το οποίο επιβαρύνονται σε διαπροσωπικό, θεσμικό και δομικό επίπεδο (Benoit, C et al., 2018).
Παρά την όχι ενθουσιώδη εμπειρία, ο συγγραφέας εκτιμά την προσπάθεια της Μαρίας διότι έχει επισημανθεί στην βιβλιογραφία ότι η πορνεία συνιστά μια αξιόλογη υπηρεσία .Κατά καιρούς σε μεγάλη ζήτηση. Ικανοποιούνται ανάγκες ανθρώπων-στην προκυμμένη περίπτωση αντρών-που έχουν την ανάγκη να πάνε να κάνουν σεξ με μια πόρνη. Άντρες...που είναι σεξουαλικά στερημένοι. Αν αυτό αποτρέψει έναν βιασμό αξίζει τον κόπο (Carpenter, B. 1998).
Καλά να περνάτε

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

Benoit, C., Jansson, S. M., Smith, M., & Flagg, J. (2018). Prostitution stigma and its effect on the working conditions, personal lives, and health of sex workers. The journal of sex research, 55(4-5), 457-471.

Carpenter, B. (1998, July). The prostitute and the client: challenging the dualisms. In Women's Studies International Forum (Vol. 21, No. 4, pp. 387-399). Pergamon.

Grasgruber, P., & Hrazdíra, E. (2013). Anthropometric characteristics of the young Czech population and their relationship to the national sports potential. Journal of Human Sport and Exercise, 8(2), S120-S134.

Shekarey, A., Rostami, M. S., Mazdai, K., & Mohammadi, A. (2011). Masturbation: prevention& treatment. Procedia-Social and Behavioral Sciences, 30, 1641-1646.

Παίδες καλησπέρα,

Θα ξεκινήσω την πορνοκριτική μου από την χθεσινή τσάρκα μιας και η σημερινή τσάρκα ήταν συνέχειά της. Καταδρομική απογευματινή στα πορνικά σοκάκια για πάνω από δύο τρεις ώρες και εξονυχιστική έρευνα σε κάθε καταγώγιο. Κοράσια πολλά, κορμιά νεανικά, ώριμα, λεπτά, άλλοτε με πιασίματα άλλοτε με καμπύλες. Οι ιερόδουλες στο καθήκον τους να βγάλουν το επιούσιο άλλες αδιάφορες, άλλες λάγνες, άλλες ξινισμένες, άλλες στον κόσμο τους…Στα κεντρικά της Φυλής η Σόνια η μιλφάρα μου έκανε εντύπωση, ένα μπιμπελό μοντελάκι με φίνο κωλαράκι από την Τζαμάικα, η Εβελίνα ως γυναίκα είναι σέξι θεωρώ αν κι έχει κοφτό κώλο πλην όμως συμμετρικό και χυτές ποδάρες καλλίγραμμες. Μουνί σε προσφορά, αχνιστό λαχταριστό να περιμένει να κατευνάσει τα σουβλερά παλούκια των Φυλένιων οδοιπόρων. Νεανίες, ταλαίπωροι μεσήλικες, εκτροχιασμένα αρσενικά που εκτόπισε για διάφορους η κοινωνία αλλά και μπήχτες πορνικοί θηρευτές της ηδονής. Διαδρομές με τροχιές που συναντιούνται. Μεγάλη έρευνα και άκαρπη με το φθαρμένο σκαρπίνι να με χτυπάει στην φτέρνα και να την έχει πληγώσει. Η συνέχεια σήμερα το απόγευμα. Έκανα ντουζάκι, ντύθηκα πορνογαμπρός με πουκαμισάκι, έβαλα την κολονίτσα μου, με το μπουκαλάκι νερό υπό μάλλης τσάρκαρα στα πορνικά σοκάκια αυτή τη φορά πιο αποφασισμένος ειδικά προς Άγκυρας μεριά. Πήγαμε με τον αδερφό μου που με περίμενε στο αυτοκίνητο. Είχα σταμπάρει την Ντάρια από τη προηγούμενη εβδομάδα μιας και είναι στα πρότυπα γυναίκας που γουστάρω. Στην ζωή μου δυστυχώς οι γυναίκες καλής εμφάνισης με παράτησαν. Μόνο κάτι χοντρούλες με γυαλιά όπως τραγουδούν και οι Κατσιμιχαίοι με αγάπησαν. Θα μπορούσα να είχα κάνει οικογένεια και παιδιά 43 γαρ έτη καθώς κουβαλώ στην πλάτη μου. Όμως στις σαρκικές σχέσεις δεν υπάρχει αγάπη. Όλα είναι υπό προϋποθέσεις. Θα έχω μια χοντρούλα με μαστίγιο να αδυνατίσει; Τι ερωτική ζωή θα είχα στο βωμό της «αγάπης»; Όλα είναι πολύ επιφανειακά στον ψεύτικο αυτό κόσμο. Θα είχα χωρίσει θα έδινα διατροφή θα πήγαινα όντας παντρεμένος στα μπουρδέλα να πηδήξω καλλίγραμμα μωράκια ή θα απιστούσα. Όλα αυτά θα έκανα που γίνονται γύρω μας και τα έχουμε όλοι συνηθίσει πλέον. Αλλά καυτές γυναίκες σαν την Ντάρια δεν κατάφερα να τις έχω. Μια τέτοια γυναίκα θα την αγαπούσα, θα την ερωτευόμουν, θα έκανα παιδιά και μάλλον θα ήμουν πιστός. Έχετε σκεφτεί ο σαρκικός έρωτας πόσο σκληρός είναι; Όταν μια γυναίκα ερωτεύεται έναν άντρα ή ένας άντρας ερωτεύεται μια γυναίκα ταυτόχρονα και οι δύο έχουν απορρίψει δεκάδες πρόσωπα που περάσαν στη ζωή τους γιατί δεν άξιζαν την «αγάπη» τους που στηρίζεται στην καύλα τους. Μόνο ίσως η αγάπη της μάνας στο παιδί μπορεί να έχει μια ανιδιοτέλεια…Ας περάσω τώρα στο δια ταύτα και ας αφήσω τα φιλοσοφικά…Στο Άγκυρας δούλευε η ψιλένκο Μαρίνα. Έτσι έκανα ένα διάβημα και μπήκα και στο Άγκυρας . Εκεί αντίκρυσα και πάλι την Ντάρια. Μου έκανε αμέσως κλικ. Καθότι λεπτή, σκίνι, καλλίγραμμη, επίπεδη κοιλιά, λεπτή μέση, γύρω στο 1,60 με ωραία μάτια στητό μικρό βυζάκι, όμορφο κωλαράκι. Θα είναι γύρω στα 35. Προς το πετίτ. Οι χώροι του πορνείου μου φάνηκαν αξιοπρεπείς για επίπεδο Φυλής. Διάβασα κριτικές. Έτσι λοιπόν αποφάσισα και πέρασα στα ενδότερα. Άναψα το φως του δωματίου. Ξεβρακώθηκα. Έμεινα με το πρόστυχο σλιπάκι. Ένας νεανίας είχε προτεραιότητα κι έτσι περίμενα. Απέθεσα τα πορνογαμπρικά μου ρούχα στην κρεμάστρα. Η Ντάρια εισήλθε μετά από κάνα τέταρτο. Είναι αρκετά κοινωνική θα έλεγα. Προσπαθεί να σε χαλαρώσει. Με ρώτησε πώς με λένε. Ποια καταστήματα θα δουλεύουν αύριο…Έπιασε το παλουκάκι μου όπου της υπέδειξα πως θέλω μόνο με προφυλακτικό κι ενώ πήγε να το καθαρίσει και να κάνει ακάποτη πίπα. Το παλουκάκι ορθώθηκε μετά από αισθησιακή πίπα την οποία κάνει όντως πολύ καλά. Στη συνέχεια της είπα ότι θέλω μόνο να την γαμήσω και μετά να με μαλακήσει στο ντους για να χύσω. Αυτή μου πρότεινε να την χύσω στα βυζιά. Όταν είχα μια σχετικά καλή στύση ανεβαίνει από πάνω μου και χώνει το παλούκι μου στην μουνάρα της. Μετά από δυο τρία μπασίματα την σταματάω. Ήθελα να την γαμήσω ιεραποστολικά για να βλέπω την γοητευτική της φάτσα που παρεμπιπτόντως μου φάνηκε λιγότερο γοητευτική απ’ ότι στη αρχή…Κι εκεί που πάω να την γαμήσω βλέπω ότι το προφυλακτικό έχει πάρει αέρα. Πράγμα επικίνδυνο γιατί μπορεί να σπάσει. Έτσι της ζητάω να βάλω άλλο προφυλακτικό. Αυτή βουτάει γρήγορα ένα καινούργιο και το ανοίγει πιάνοντάς το με τα δάχτυλα από μέσα…Εδώ να πω ότι σαν καραβοτσακισμένος μπουρδελιάρης και μεσόκοπος του βίου τα χαμόσπιτα της ηδονής πλέον με αηδιάζουν από την βρώμα τους. Πραγματικά τα πάντα σχεδόν με αηδιάζουν. Η αηδία που νιώθω για καταστάσεις που έχω ζήσει σε προσωπικό επίπεδο με κάνουν κάποιες σπάνιες φορές να οδεύω στους Φυλένιους δρόμους. Μόνο σε κατάσταση σοβαρής ερωτικής ένδειας καταφεύγω στον αγοραίο έρωτα. Βλέποντας λοιπόν τα δάχτυλα της Ντάριας στην μέσα πλευρά του προφυλακτικού τότε της λέω να φορέσω δικό μου προφυλακτικό που όντως είχα στην τσέπη του τζιν. Εκεί λοιπόν είναι το χρονικό σημείο που η όλη συνεδρία στράβωσε. Αυτή σαν να νευρίασε. Μου λέει έχουμε 10 λεπτά. Εκεί για μένα τέλειωσαν όλα. Μέσα μου νέκρωσε και το τελευταίο ίχνος καύλας και ερωτισμού. Της λέω να με μαλακίσει στο ντους. Όμως μετά από δυο τρεις χειρομαλάξεις καταλαβαίνω ότι είχα ξενερώσει απίστευτα κι ότι δεν θα έχυνα. Έτσι λοιπόν της είπα εμμέσως να αποχωρήσει από το δωμάτιο. Της είπα ότι ένας πελάτης μπορεί να κάνει ένα, δύο, τρία, πέντε λεπτά. Δεν χρειάζεται να του πει για το δεκάλεπτο. Ότι δεν είμαστε ρομπότ κι ότι αυτό με το δεκάλεπτο με άγχωσε. Αυτή σαν να ένιωσε θιγμένη και νευρίασε κάπως με τις νουθεσίες μου. Έφυγε. Ντύθηκα με αργές κινήσεις. Φεύγοντας άφησα ένα κιντερ Μπουένο στην χοντροτσατά για την κοπέλα. Δεν ξέρω αν το χλαπάκιασε η τσατσά η αν τελικά θα γλυκαθεί η Ντάρια. Αφού απομακρύνθηκα ακόμα περισσότερο άκουσα μια πόρτα να κλείνει με κρότο πίσω μου…Η Ντάρια είναι μια ιερόδουλη που κάνει για κάθε είδους χύστη εκτός από άτομα σαν έμενα που πλέον αποζητούν κάτι περισσότερο από αυτό που μπορεί να τους δώσει η Φυλής κι ο αγοραίος έρωτας γενικότερα. Δεν ξέρω πόσες πιθανότητες έχω να έχω για σύντροφο μια καυτή γυναίκα σαν την Ντάρια. Δυστυχώς μια καυτή γυναίκα έχει τίμημα για έναν άντρα σε πολλά επίπεδα αλλά αυτή είναι μια ανάλυση που ξεφεύγει από τον σκοπό αυτού του άρθρου…Αν δεν βρω μια γυναίκα που όντως να μου αρέσει δεν πρόκειται να κάνω οικογένεια…Γύρισα σπίτι και ξέδωσα στο αυνανιστήρι που δεν με έχει απογοητεύσει ποτέ. Αυτά είχα να πω καλά να περνάτε.

Καλημέρα συναγωνιστές,

Χθεσινή καταδρομική στην Φυλής και στα πέριξ. Μαζί με τον αδερφό μου να με περιμένει στο αυτοκίνητο. Μέρα χλωμή, αδιάφορη, ερωτικά στεγνή. Η ζέστη να έχει πυρώσει το κορμί. Αν και 43 οι καύλες δεν λένε να κοπάσουν. Σκεφτικός για την ζωή μου εν γένει. Για την προσωπική ζωή για τα προσωπικά αδιέξοδα. Για τους λάθος χειρισμούς σε όλα τα επίπεδα. Στους ίδιους Φυλένιους δρόμους χρόνια και χρόνια. Άγκυρας, Φωκαίας, Φιδιππίδου, στην άλλοτε πολυσύχναστη Διδύμου. Με το παπούτσι να με χτυπάει πίσω στην φτέρνα τσάρκαρα για κάνα δυο τρεις ώρες. Φάτσες τριγύρω μου γεμάτες ανυπομονησία αναζητώντας την ηδονή. Φάτσες άγνωστες που θα μπορούσαν να είναι και γνώριμες αφού οι διαδρομές διασταυρώνονται πολλές φορές. Νεολαίοι, μεσήλικες, πορνόγεροι, κομψοί κύριοι, αθλητικοί νεανίες, αναζητούσαν την πολυπόθητη τρύπα. Να εναποθέσουν το παλούκι τους στο ξεχειλωμένο μουνί μιας ιερόδουλης. Είδα αρκετές κορασίδες. Καμιά 15αριά. Τόσο στην κεντρική αγορά κάτω από την πλατεία Βικτώριας όσο και στα πέριξ. Κάποιες πολύ όμορφες. Μια Άντρια σκινάρα γκομενάρα στο Άγκυρας 12A, μια Εβελίνα γυναικάρα με καμπυλωτό αφράτο κωλαράκι και χυτές καλλίγραμμες ποδάρες στο Φυλής 86. Ένα κοντοπούτανο στην Φωκαίας με γλυκιά εξωτική φατσούλα. Ένα ξυλάγγουρο σκίνι γυφτόπουλο πάλι επί της Φυλής. Ονόματα δεν θυμάμαι παρά ελάχιστα. Πήγα πολύ εκλεκτικός. Να δώσω το εικοσάευρό μου στο πιο νέο και στο καλύτερο μουνί. Τα λεφτά να μη πάνε χαμένα. Να πιάσουν τόπο. Η παραμικρή αρνητική λεπτομέρεια με χαλούσε. Το ίχνος κυτταρίτιδας, ο φωτισμός του δωματίου, η φάτσα της τσατσάς. Με τα πολλά πήγαμε προς Λιοσίων με τον αδερφό μου όπου κι εκεί η γύρα μετέβη άκαρπη. Ώσπου μου ήρθε η φαεινή ιδέα για gilf κατάσταση. Κι έτσι πήγαμε Αλκαμένους 113. Εκεί εμφανίστηκε η γριά Αναστασία. Κάτι μέσα μου με παρακίνησε να πηδήξω ωραία γριά. Εμφανίστηκε στο σαλόνι με λευκό δαντελωτό κιλοτάκι και σουτιέν. Έδειξε πρόσχαρη. Όταν μπήκε στο δωμάτιο όμως κι είδα ξανά την φάτσα της ξενέρωσα απίστευτα. Δεν μου άρεσε καθόλου ως γυναίκα. Σίγουρα δεν είχαμε χημεία. Παρόλα αυτά ήταν τυπική κι ευγενική. Εντύπωση μου έκανε όπως γράφουν κι άλλοι συναγωνιστές για την συγκεκριμένη η πολύ απαλή επιδερμίδα της κι ότι φαίνεται πολύ καθαρή. Θα την έκανα 60αρα όταν την πρωτοαντίκρισα. Μήπως να ήταν καμιά 35 αρα με φάτσα γριάς; Μυστήρια πράγματα…Τυπική στις υπηρεσίες της. Απορώ πως μπόρεσα να είμαι καυλωμένος λόγω της φάτσας της που αντίκειται στα γούστα μου. Την πήδηξα για λίγο ιεραποστολικά, έχυσα. Χαιρετηθήκαμε. Βγαίνοντας από το πορνείο πραγματικά απόρησα πώς από τόσες πολλές επιλογές που είχα τελικά κατέληξα να πηδήξω την πιο άσχημη-για τα γούστα μου- και την πιο γριά (!). Και μετά είναι να απορώ…εδώ δεν μπορώ να διαχειριστώ ένα εικοσάευρο θα διαχειριστώ την ζωή μου; Αυτά είχα να πω...Καλά να περνάτε