Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Πρωί Σαββάτου. Οι καύλες στο κόκκινο…Οι σπερματοδόχοι σωλινίσκοι επιδαψιλεύουν με σπέρμα την αρχιδοσακούλα μου που είναι έτοιμη να εκραγεί…Έκανα ντουζάκι …Ενδύθηκα την μπορδελένια στολή εργασίας αφού πρώτα αφόδευσα κι έπλυνα σχολαστικά την κωλοτρυπίδα… Απέθεσα γέλη στο μαλλί…Ψεκάστηκα… χτενίστηκα…αρωματίστηκα…Το μπουκαλάκι νερό υπό μάλης… Τζελ απολυμαντικό…Χαρτομάντηλα…Το τσαντάκι στον ώμο…Με επιταχυνόμενο βήμα σάλπαρα προς τον σταθμό του Ηλεκτρικού…Πήγα πρώτα Μοναστηράκι κι έπειτα Ομόνοια να βγάλω κάτι φωτοτυπίες και να πάρω βιβλία. Είχα συνεννοηθεί με τον μπράδερ... Θα πέρναγα εν συνεχεία από την δουλειά του να αφήσω τα πράγματα και μετά ολοταχώς πλατεία Βικτώριας…Αφού περάτωσα τις δουλίτσες επιβιβάστηκα στην λεωφορειακή γραμμή για σταθμό Λαρίσης… επί της Αλεξάνδρας…Μια παρέα κοριτσόπουλα…Γύρω στα δεκαεπτά , δεκαοκτώ επιβιβάστηκε. Κοριτσόπουλα… ένα χάρμα οφθαλμών…Δροσερά και γλυκά σαν γρανίτα από φράουλα και λεμόνι που ρέει στον ουρανίσκο και αναδίδει αρώματα και γεύσεις σε κάθε γλείψιμο…Νιάτα… υπέροχα γεμάτα υποσχέσεις…Ήταν τέσσερα... Τα τρία φόραγαν κοντό σορτσάκι που αναδείκνυε τα σφριγηλά και όμορφα σμιλεμένα μπουτάκια τους …Άρχιζαν να αποκτούν την μπρούτζινη στιλπνή θωριά του καλοκαιρινού ήλιου…Το πιο έκφυλο γκομενάκι από τα τέσσερα…ένα ξανθό μωράκι με μακριά ίσια μαλλάκια κάθισε στη θέση μπροστά μου δίπλα σε μια μπαμπόγρια…Δεν χόρταινα να χαζεύω το λυγερό κορμάκι του…Τα στητά στηθάκια του…Ήθελα να αφουγκραστώ το ανέμελό του γέλιο…Αφού περάσαμε τις προσφυγικές πολυκατοικίες κατέβηκαν…Μάλλον έδιναν πανελλήνιες ή κάτι τέτοιο γιατί ήταν αρκετή νεολαία μαζεμένη στην στάση και στον προαύλιο χώρο του κτιρίου πιο πέρα…Στοχάστηκα ολάκερη τη ζωή μου… Τόσα χρόνια που παλεύω με τις 45άρες , 50άρες και 55άρες κωλόγριες…Οι πιο σέξι από αυτές με έγραψαν στο μουνί τους μετά από τόσα που τους πρόσφερα ψυχή τε και σώματι… Κυνικές μεσόκοπες κυράτσες, όλο πιο ξινές και πιο δύστροπες όσο περνούν τα χρόνια…Να βάλουν ένα αγγούρι στον σάπιο κώλο τους οι παλιόγριες! Τώρα στα σαράντα τέσσερα… Τι πιο σοφό να αλλάξω mindset… Δεν θα πρέπει να εστιάσω στα νεανικά κορμάκια; Σε σάρκα μπουμπουκένια το πολύ έως είκοσι πέντε ετών; Μπορεί να μην είμαι ο Ντικάπριος αλλά κάποιος τρόπος θα υπάρχει να έχει ένας 45άρης πρόσβαση στα 20χρονα γκομενάκια…Αυτά γουστάρουν πειραματισμούς…γουστάρουν περιπέτεια…Δεν αρμόζει στην ηλικία τους να θέτουν κριτήρια και να απαιτούν…Είμαι λεπτός , αθλητικός και νεανίζω αρκετά…Μου το έχουν πει άλλωστε αρκετές φορές οι παλιόγριες που συναναστρέφομαι τα τελευταία χρόνια…Μπορεί να δείχνω και δέκα χρόνια νεότερος… Όλα αυτά σκεφτόμουν μέχρι που έφτασα στον προορισμό…Κατέβηκα στο Πεδίο του Άρεως…Εντωμεταξύ η πείνα με είχε θερίσει από τις προηγούμενες ώρες που γυρόφερνα…Κατευθύνθηκα στον Βενέτη… Απρόσεκτος γαρ αγόρασα τυρόπιτα με φύλλο κουρού η οποία δεν μου αρέσει καθόλου…Επειδή όμως πείναγα έριξα δυο τρεις δαγκωνιές…Κινήθηκα προς το ΑΤΜ επί της 3ης Σεπτεμβρίου…Στο μεσοδιάστημα πέταξα το υπόλοιπο της τυρόπιτας σε κάτι περιστέρια κι έτσι συνέβαλα με το υστέρημα μου να κορέσουν την πείνα τους τα τα φτωχά πετεινά του ουρανού…Με το κολλαριστό εικοσάευρο στην τσέπη προσανατολίστηκα στους γνώριμους μπουρδελένιους δρόμους…Σουλατσάρισα αρκετά…Φυλής, Φωκαίας, Άγκυρας, Διδύμου…Είδα κι αποείδα…Τα ίδια πρόσωπα στις ίδιες θέσεις…Κι εκεί που ένα κύμα απογοήτευσης ήταν έτοιμο να διεισδύσει στης ψυχής μου τα ενδότερα μου ήρθε η φαεινή ιδέα να τσαρκάρω προς Λιοσίων μεριά…Με χαρωπό βηματισμό έτεινα προς τα εκεί…Χώματα, πλαστικοί σηματοδότες, σκονισμένοι εργάτες και σκαφτιάδες εδώ κι εκεί…Έργα οδοποιίας πραγματοποιούνται στην γύρω περιοχή…Διάβηκα τη σιδερένια μπάρα και πέρασα στον απέναντι δρόμο… Σκέφτηκα να κινηθώ πρώτα προς τη Βέργας…Κι αυτό κυρίως γιατί μου άρεσαν πολύ ως χώροι εσωτερικά το Βέργας 7 και το Βέργας 6Β. Στάθηκα για λίγο στο Βέργας 6Α όπου δούλευε η Μπάρμπορα…Η γνωστή Μπάρμπορα…Δεν έχω περάσει ποτέ μαζί της αλλά έχω διαβάσει τόσα πολλά στις κριτικές του μπου site…Εισερχόμενος έκαστα αναπαυτικά στην λερή πολυθρόνα…Η ξινισμένη 50άρα γριά μία με κοντό καρέ ξανθό μαλλί με ρώτησε αν γνωρίζω την Μπάρμπορα… Της είπα όχι κι έπειτα μου ανακοίνωσε πως η Μπάρμπορα πηγαίνει μόνο με γνωστούς πελάτες! Ένιωσα σαν να με διώχνει…Την ρώτησα τότε…δεν μπορεί κάποιος καινούργιος να την δει και να πάει μαζί της; Μου συνέστησε τότε με αυστηρό ύφος να περιμένω γιατί η Μπάρμπορα ήταν στο δωμάτιο. Άραγε να με θυμόταν από την τσάρκα της προηγούμενης εβδομάδας; Μου φάνηκαν και τότε ξινισμένα τα μούτρα της …Να της θύμισα κάποιον άλλο; Ας με διαφωτίσουν οι συναγωνιστές γιατί πρώτη φορά ακούω για τάνα να δέχεται μόνο γνωστούς πελάτες! Από τραβέλια το έχω ακούσει. Ποτέ από τάνα… Με τα πολλά κατέληξα στο Βέργας 6Β . Σαλονάρισε η Κατερίνα. Την είχα σταμπάρει από την προηγούμενη εβδομάδα…Η Κατερίνα είναι μια ψηλή Ρωσίδα μιλφ γύρω στο 173-175. Μέτριο πρόσωπο. Λεπτή σχετικά…Με μακριά κανιά…Το ύφος της και η αύρα της μου έβγαλε ότι είναι μια καθώς πρέπει κυρία η οποία ένα τραγικό λάθος ή κάποιος μοιραίος ελιγμός την αναγκάζει να επιδαψιλεύει το παστρικό κορμί της στο λειτούργημα της πόρνης…Μου έβγαλε αυτή την φαντασίωση…Η Κατερίνα μια μιλφάρα φερμένη από τα πιο απομακρυσμένα σλαβικά και σιβηρικά μουνολίβαδα του έρωτα…Μια συνεσταλμένη κυρία, που θα μπορούσε να είναι η καθηγήτριά σου στο λύκειο, η εργατική ταμίας του Σκλαβενίτη, η διευθύντρια μια δημόσιας υπηρεσίας που για κάποιον λόγο την συναντάς μόνη στις τουαλέτες να φρεσκάρεται όταν εσύ από λάθος βρέθηκες εκεί…Και μετά σε κοιτάζει με νόημα… Και τότε την γραπώνεις σφιχτά από τη μέση τη γδύνεις με δυναμικές κινήσεις, την στριμώχνεις στον τοίχο…Κι όταν στο πρόσωπό σου πέφτει καυτή η κοφτή ανάσα της…Της σκίζεις την κυλόττα και καρφώσεις το πύρινο σουραύλι σου στην αρχοντική ζουμερή της μουνότρυπα… Δίνω το μπλε παράβολο και εισέρχομαι στο ομολογουμένως πολύ όμορφο και περιποιημένο δωμάτιο…Πραγματικά θεωρώ ότι είναι από τις πιο όμορφες κάμαρες των λαϊκών πορνείων της Αθήνας …Το κρεβάτι με το κοκκινωπό πλουμιστό σεντόνι γεμάτο τριαντάφυλλα…Το καθαρό πάτωμα…Όλα σε τάξη…Από αριστερά εισέρχονταν οι ακτίνες του ήλιου κι έλουζαν τον τοίχο πίσω μου με το φως εκείνο που διερχόταν δειλά από το κουρτινάκι…Ρομαντική ατμόσφαιρα…Αισθησιακή…Απέθεσα τα ιμάτιά μου στην στέρεη κρεμάστρα…Κατούρησα σχολαστικά στον πεντακάθαρο νιπτήρα…Έπειτα στάθηκα τσίτσιδος και περίμενα σαν το ξυλάγγουρο…Σε λίγο ακούστηκε το τρίξιμο της πόρτας…Η Κατερίνα μπήκε…Με πλησίασε…Γδύθηκε…παρατήρησα την κοιλίτσα της που κάλυπτε με το νυχτικό στο σαλόνι… δεν με χάλασε όμως... Αν αδυνατήσει λίγο η Κατερίνα και φύγουν αυτά τα τοπικά παχάκια θεωρώ θα γίνει πολύ δυνατό κομμάτι… χούφτωσα με πάθος το τσαχπίνικο αφράτο κωλαράκι της…Την φίλησα στον ώμο…Της χάιδευα τα αυτάκια…Μετά χάιδεψα απαλά τα βυζάκια της…Το σουραύλι μου έγινε σκληρό σαν πέτρα…Μου φόρεσε λάστιχο…Άρχισε να μου παίρνει αισθησιακή πίπα αλλά την σταμάτησα γιατί ήμουν πολύ καυλωμένος και θα έχυνα…Με ρώτησε τότε πως θέλω να την γαμήσω…Την αρπάζω και την ρίχνω ανάσκελα…Εκείνη τότε άνοιξε τις ποδάρες της και μη χάνοντας δευτερόλεπτο βύθισα το σουραύλι μου βαθιά στην κομψή μουνάρα της. Με το διατρητικό μου εργαλείο άρχισα να ταλαντεύομαι μέσα έξω στην μούνα της …Μετά από κάμποσους ταχείς κλυδωνισμούς και λικνισμούς έχυσα σπαρταρώντας…Καθώς ντυνόμουν η Κατερίνα με φίλησε και εξήλθε της κάμαρας…Είναι μια δεκτική ιερόδουλη…Τυπική στις υπηρεσίες της... Όμως δεν ξέρω αν θα ήθελα να την διακορεύσω ξανά…Εξερχόμενος συνέβη το εξής σκηνικό …Κι ενώ έχω αντιληφθεί κάποια αναταραχή έξω…
« Η κοπέλα δεν είναι εδώ » φώναζε η γριά μέσα από το κουζινάκι… « Η κοπέλα δεν είναι εδώ!!» Όπως διέσχιζα το χολ προς την έξοδο …Κι ενώ έχω αγγίξει την χειρολαβή της εξώπορτας…Ένας μαυριδερός τύπος σπρώχνει την πόρτα και πάει να μπει…Τρέχοντας βγαίνει η Κατερίνα με την ρόμπα και κλείνει την πόρτα με δύναμη.
« Φύγε ! Φύγε ! του φωνάζει η κοπέλα δεν είναι εδώ !» Στρέφει το κεφάλι της προς εμένα, μου χαμογελάει και μου ζητά συγνώμη.
« Αυτός είναι λιγάκι τρελός και κάνει φασαρία όποτε έρχεται » μου εξήγησε.
Στάθηκα για λίγα λεπτά και περίμενα στο χολ. Έπειτα έφυγα…Όπως κατευθυνόμουν προς τον σταθμό Λαρίσης είδα τον μαυριδερό τύπο να μπαίνει σε ένα σαράβαλο κόκκινο κουπέ. Έπειτα από λίγο τον παρατηρούσα καθώς οδηγούσε κι έστριβε προς την Λιοσίων…Μέσα από το τζάμι διέκρινα έναν άσχημο άντρα. Με προτεταμένη τη γνάθο. Ατημέλητο και βρώμικο…Έμοιαζε για αθίγγανος…Η σκέψη μου πήγε σε όλους αυτούς τους κατατρεγμένους του έρωτα. Στους εξόριστους και στους απεγνωσμένους…Αναλογίστηκα τη ζωή πόσο πουτάνα είναι και άδικη…