Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Το Μαγαζάκι Του Τρόμου


Καθυστέρησα αρκετά να γράψω αυτή την κριτική διότι προέκυψαν στο ενδιάμεσο και με απορρόφησαν προβλήματα της καθημερινότητας…Ο εν λόγω οίκος πάντα μου έδινε την εντύπωση αρχοντικού πορνείου…Ίσως η διαρρύθμιση του χολ, τα έπιπλα και η διακόσμηση... παραπέμπει στα τσαρδιά της Άγκυρας…από αυτά τα ελάχιστα που παραμένουν ως αξιοπρεπής χώροι στη φυλένια γη…Έπειτά από σύντομη σχετικά τσάρκα μαζί με τον μπράδερ…εισέρχομαι στο Διδύμου 22 …Εμφανίζεται η μεγαλοκοπέλα που δεν συγκράτησα όνομα …Ισχνή…Κορμί σκινέ μοντελέ…ξερακιανή κατατομή προσώπου…μάτια ανοιχτόχρωμα με βλέμμα κάπως νωχελικό…πολύ μικρά βυζάκια που όμως έδειχναν στητά και σφρυγιλά μέσα από το κομπινεζόν ροζέ ξέθωρου χρώματος με ανάμιξη λαχανή... Κανιά μακριά και λεπτά σαν σουράβλια κωλαράκι πατσό…Τα μαλλιά ως το ύψος των ώμων…καστανά…ευγενική φυσιογνωμία μου φάνηκε … με καύλωσε αμέσως γιατί με καυλώνουν αυτές οι σκίνυ ματσούρες…Ενώ αμφιταλαντεύτηκα λίγο διότι ήμουν στην αρχή της τσάρκας τελικά έδωσα το μπλε παράβολο και εισήλθα στα ενδότερα του οίκου…Κι εκεί ήταν που βίωσα τον απόλυτο τρόμο…Πριν γδυθώ κατευθύνθηκα στον λερό νιπτήρα…έριξα το καυτό μου κάτουρο άφθονο ενώ διέκρινα στο χείλος του νιπτήρα αθρόες πιτσιλιές προφανώς από κατουρλιά προηγούμενων συναγωνιστών…ενώ απεκδυόμουν τα ιμάτιά μου αποθέτοντάς τα στην ετοιμόρροπη κρεμάστρα άρχισα να συνειδητοποιώ ότι η κάμαρα ήταν πολύ σκοτεινή για τις προτιμήσεις μου…Προσπάθησα να δυναμώσω τον φωτισμό με το ντιμεράκι αλλά μάταια…όπως και να το γύρναγα καμία διαφορά…Κι όχι μόνο αυτό… ένα φωτορυθμικό στα πρότυπα του black light αναβόσβηνε ένα πρασινωπό σκούρο φως…Ο θόρυβος του κλιματιστικού ερχόταν στα αφτιά μου ως βουητό μέσα από κάποιο σκοτεινό κελάρι σε ταινία τρόμου…Είχα σταθεί τσίτσιδος σαν ξυλάγγουρο με το παπαράκι μαζεμένο από τον κρύο αέρα…Η σκοτεινάγρα, το ψύχος, ο απόκοσμος φωτισμός, το βουητό απ’ το κελάρι αρρώστησαν το ψυχικό μου όργανο…ένα πλάκωμα ένιωσα…όλα γύρω μου έμοιαζαν με συντριβή…Αρχίζω ενστικτωδώς να ντύνομαι…ανοίγοντας την πόρτα κοίταξα γύρω μου
« Να σας πω κάτι;» φώναξα ξέπνοα
…Ο τσάτσος κατέφθασε… Ένας απροσδιορίστου ηλικίας σαν τον Παϊτέρη στην όψη
« Συγνώμη αλλά μου μαύρισε η ψυχή μέσα σε αυτό το δωμάτιο » του εξήγησα
« Αν θες πήγαινε στο άλλο » μου πρότεινε
Το άλλο δεύτερο δωμάτιο τύλιγε ένας κοκκινωπός πηχτός φωτισμός όχι λιγότερο καταθλιπτικός …
« Ούτε σε αυτό μπορώ » του απάντησα
« Ε, μα τι θέλετε να βρείτε σε ένα μπουρδέλο ! Ένα μπουρδέλο έτσι είναι …σκοτεινό ! Αλλιώς ας μην έρθεις εδώ. Μείνε με την γυναίκα σου…»
Εισέρχεται στην κάμαρη και ρυθμίζοντας το ντιμεράκι ξάφνου ο χώρος φωτίζεται…
« Πώς το έκανες αυτό;» τον ρώτησα με έκπληξη
Ξαναμπήκα μέσα…άρχισα να γδύνομαι ξανά…Η ματσούρα άνοιξε την πόρτα και μπήκε…λίγο πριν βγάλω το σώβρακο…Αμέσως μες την καύλα έτρεξα πάνω της…πριν αρχίσω τις θωπείες με μια γρήγορη κίνηση έτεινε το χέρι της και γύρισε το ντιμεράκι…Το δωμάτιο σκοτείνιασε και πάλι…
«Έτσι το θέλω» σαν να ψιθύρισε
Δεν είχε βγάλει ακόμα το κομπινεζόν…Όπως το κορμί μου βρισκόταν κοντά στο δικό της κορμί…παρατήρησα κατά μήκος τον χεριών της μικρά σημάδια…σαν πληγές ξεραμένες από κουνούπια…Τα παρατήρησα και στα πόδια και σε όποιο άλλο γυμνό μέρος του κορμιού της…Απωθήθηκα…Έκανα πίσω…Την έδιωξα ευγενικά…
Καθώς ντυνόμουν ακούστηκε το τρίξιμο της πόρτας…ήταν η ματσούρα που μου άφησε το εικοσάευρο στο κατουρημένο χείλος του νιπτήρα.. Το βούτηξα…Όπως όπως ντύθηκα…Με το κατουρημένο εικοσάευρο στην τσέπη
Δίχως καν να έχω κουμπώσει την ζώνη…με το φανελάκι έξω από το τζιν…με τα κορδόνια των παπουτσιών λυμένα… ξεχύθηκα στα μουχρά καλντερίμια αυτή τη φορά προς Λιοσίων μεριά.