Κριτικές από LAMB

Διευκρίνηση για την απόφυγή παρεξήγησης: μιλάμε για το Φ84 που βρίσκεται ακριβώς πριν το Φ86 και ανεβαίνεις σκάλες στον 1ο όροφο.
Όπως μου είχε υποσχεθεί, ο ευγενικός κύριος της Αλκιβιάδου 16Α, στην τελευταία μου επίσκεψη εκεί για την Νταϊάνα, με πληροφόρησε ότι η Ρουμάνα Ειρήνη, που δούλευε εκεί ρεπατζού, τώρα δραστηριοποιείται στο Φ84Β. Θέλησα να σιγουρευτώ για την ακρίβεια της πληροφορίας και ανέβηκα επάνω, καθ' οδόν προς άλλες δουλειές. Πράγματι, το μικρό ήταν εκεί, μαζί με άλλη μία, εμφανισιακά αδιάφορη κοπέλα, νομίζω Γιάννα την παρουσίασε η λαλίστατη και μελίρρυτη κυρία επί της υπηρεσίας. Ε, μια και έκανα τον κόπο, κάθισα και για μία γρήγορη συνεύρεση, δύσκολο να αντισταθεί κανείς σε ένα εγγυημένα καλό κώλο...
Για την Ειρήνη τα έχω ξαναγράψει, θα ήταν κουραστκό να τα επαναλάβω, θα αναφερθώ μόνο σε όσα ήταν διαφορετικά από προηγούμενες φορές. Ήταν μακιγιαρισμένη και φορούσε μία αλυσιδίτσα με ένα μικρό κόσμημα στο λαιμό. Όταν της είπα ότι την προτιμούσα αμακιγιάριστη απάντησε ότι το ξέρει αλλά στη Φυλής πρέπει να είναι όμορφη, ενώ στην Αλκιβιάδου δεν πείραζε... Δεν κατάλαβα το σκεπτικό, μάλλον ο "μάνατζερ" της το επέβαλε, αλλά μπορεί να είναι και κάτι καλό, σημάδι, ίσως, ότι καθιερώνεται (;). Η άσχημη πλευρά είναι ότι δέχεται λιγώτερη επαφή στο πρόσωπο (επόμενο είναι) και λογικά δεν πρέπει να δέχεται ούτε χύσιμο στο πρόσωπο (δεν ξέρω σίγουρα γιατί δεν της το ζήτησα). Κατά τα άλλα είναι καλή, όπως πάντα, ή και καλύτερη. Εμένα προσωπικά με είχε σηκώσει πριν αρχίσει την γυμνή πίπα. Η αμοιβαία εξοικείωση, έστω και από τις δύο μόνο προηγούμενες συνευρέσεις μας, λειτουργεί θετικά γιατί δεν περιμένεις δυσάρεστες εκπλήξεις και πας χαλαρά. Επικέντρωσα αρκετά την προσοχή μου στο να παρατηρώ το πρόσωπό της την ώρα που με έπαιρνε στο στόμα και το θέαμα ήταν ακόμα πιο ευχάριστο ακριβώς επειδή έχει το πρόσωπο μιας συνηθισμένης κοπέλας και, εκ πρώτης όψεως, δεν πλασάρεται σαν η τρελλή τσιμπουκλού. Όταν ξάπλωσε κινήθηκα προς το μουνί της για στοματική περιποίηση, αλλά είδα πως είχε βάλει πολλή κρέμα που άσπριζε στο βάθος και είπα καλύτερα να το παραλείψω για να μην ανεβάσω το σάκχαρο. Δεν με χάλασε, αλλά, αν την έπαιρνα όλη στο στόμα, ίσως θα με χάλαγε. Αρκέστηκα λοιπόν σε ένα φιλικό χαδάκι και της ζήτησα να μου περάσει το λάστιχο. Στη συνέχεια μία λογική σε διάρκεια παραμονή και γυμναστική στο μουνάκι της που μου έδωσε πολύ καλή αίσθηση (νομίζω πως ήταν η πρώτη μου επίσκεψη) και, έπειτα, το κυρίως πιάτο, κωλαράκι. Αυτή τη φορά έμεινε ανάσκελα και με έβαλε μέσα της με τη χαρακτηριστική της πάντα άνεση ενώ ήμουν σε στάση πουσάπς. Το αρνητικό για μένα ήταν ότι κράτησε τα πόδια κλειστά, αλλά, αφού αυτό δεν με επηρέασε κατά τα άλλα, το άφησα έτσι με τη σκέψη πως πιθανόν να βολεύει αυτήν καλύτερα. Η αλήθεια είναι πως με τον τρόπο αυτό η διείσδυση ήταν πολύ καλή και βάζοντας το ένα χέρι στο σημείο εισόδου απόλαυσα το ελαφρό φούσκωμα του δακτυλίου της κάτω από την πίεση του πούτσου και την αδιόρατη κίνησή του μέσα-έξω λόγω των παλινδρομήσεων. Κάτω από αυτές τις συνθήκες δεν χρειάστηκε πολύς χρόνος για να χύσω. Ντύθηκε χωρίς βιασύνη με κουβεντούλα, μου είπε για το πόδι που είχε χτυπήσει, για τη βάρδια της που αλλάζει και γίνεται μέχρι το σάββατο απογευματινή και έφυγε πιστεύω ευχαριστημένη, με τον τρόπο της, όπως, ευχαριστημένος έμεινα και εγώ, με τον δικό μου. Τώρα που έχουμε γνωριστεί είναι λιγώτερο επιφυλακτική, αλλά παραμένει ήρεμη. Δεν το παίζει sex machine αλλά αυτά που πρέπει να κάνει τα κάνει μια χαρά!

Πέρασε σχεδόν εβδομάδα από τότε που γύρισε από τις διακοπές της η Βουλγάρα Νταϊάνα και ακόμα δεν την είχα επισκεφτεί. Οι εντυπώσεις μου από την πρώτη μας συνεύρεση πολύ θετικές. Έτσι λοιπόν, αν και όχι με ιδιαίτερα έντονη ερωτική διάθεση, είπα να ανανεώσω τη γνωριμία μας. Ξαναβλέποντάς την η κοπέλα μου φάνηκε πιο όμορφη από την πρώτη φορά, ίσως γιατί ήταν φρέσκια από τις διακοπές της. Είναι ψηλή και λεπτή, 30 με 35, με πολύ γλυκό πρόσωπο, που το στολίζει ένα διακριτικό χαμόγελο. Γενικά όλα σ' αυτήν την κοπέλα είναι χαμηλών τόνων, ήρεμες κινήσεις που δείχνουν μία αρχοντιά, αλλά και αποφασιστικότητα! Δέχτηκε και ανταπέδωσε φιλιά στο στόμα και έβαλε και τη γλώσσα (παιγνίδι γλώσσας με γλώσσα, όχι βαθειά ρουφηχτά). Τα προκαταρτικά της στα όρθια με καύλωσαν αμέσως, της έβγαλα το σουτιέν και άρχισε μία πολύ ικανοποιητική γυμνή πίπα,εναλλασσόμενη με φιλιά στο στόμα και γλείψιμο στις ρώγες. Ήταν συντονισμένη και καταλάβαινε αμέσως τί ήθελα. Όταν αισθάνθηκα πως ήλθε η ώρα να ξαπλώσουμε, το κατάλαβε χωρίς να πω τίποτα, ίσως από μία αδιόρατη κίνηση του κορμιού μου, και, πέφτοντας ανάσκελα, έβγαλε το βρακί της και μάζεψε το κομπινεζόν γύρω από τη μέση. Δεν με ενόχλησε που δεν έφτασε στην απόλυτη γύμνια, έχω την αίσθηση ότι, αν της το ζητούσα, θα το έβγαζε και αυτό. Στη συνέχεια κατέβηκα στο καλογραμμένο μουνί της, αυτή άνοιξε τα πόδια και μου έδωσε την ευκαιρία για ένα παρατεταμένο γλείψιμο στο οποίο ανταποκρινόταν με διευκολυντικές κινησούλες και διακριτικούς αναστεναγμούς. Προς το τέλος ακανόνιστοι σπασμοί και βαρυανάσεμα, χωρίς μεγάλες δηλώσεις του τύπου "χύνω" και τα σχετικά. Το μόνο αρνητικό αυτής της φάσης είναι ότι πήρα τρεις μουνότριχες στο στόμα, από τις οποίες η μία με ταλαιπώρησε αρκετά γιατί κόλλησε στο λαρύγγι και αναγκάστηκα, αφού είχα φύγει, να την κατεβάσω με άφθονη μπύρα. Δεν έδειξε βιασύνη ούτε μία στιγμή. Μόνος μου έκρινα ότι πλησίαζα τα όρια του χρόνου και αποφάσισα ότι δεν θα έκανα χρήση του γυμνού τελειώματος στο στόμα που μου είχε προσφέρει την πρώτη φορά αλλά θα θα έχυνα στο όμορφο μουνί της. Πρώτα όμως της έκανα για αρκετή ώρα γυμνό πινέλο στο οποίο δεν έφερε καμμία αντίρρηση, αφού της εξήγησα ότι δεν είχα σκοπό να μπω μέσα της. Έχω την εντύπωση πως θα με άφηνε να βάλω και το μισό κεφάλι, αλλά δεν το επιχείρησα γιατί είχα δώσει το λόγο μου.. Πάντως, όσο κράτησε, είχαμε πολλά φιλιά στο στόμα, λιγωμένα βλέμματα στα μάτια και ελαφρό χαμόγελο. Μετά καπότα και μέσα. Ωραίο κούνημα και μικρά βογγητά που, ακριβώς επειδή δεν είχαν τίποτα θεατρικό, σχεδόν σε έπειθαν ότι είναι γνήσια... Τέλος πάντων, έχυσα με όλη μου την άνεση και έμεινα μέσα της μέχρι να νοιώσω να φεύγει και η τελευταία σταγόνα. Και εδώ δεν έδειξε την παραμικρή βιασύνη. Πότε επί τέλους θα καταλάβουν όλες οι κοπέλες ότι αυτά τα τελευταία λίγα δευτερόλεπτα κάνουν τη μεγάλη διαφορά ανάμεσα στην αίσθηση ενός ολοκληρωμένου γαμησιού και μιας ξεπέτας; Πάντως η Νταϊάνα το καταλαβαίνει και αυτό δείχνει τη εμπειρία της. Όταν πια σηκώθηκε της κούμπωσα το σουτιέν και αποχαιρετηθήκαμε με ένα ακόμα τρυφερό φιλί. Ναι, θα ξαναπάω πολλές φορές, καλά να είμαστε...

Έχω βγει από δύο απανωτές αποτυχημένες απόπειρες συνουσίας στο Φυλής 86Α και Φωκαίας 19 που τις διέκοψα μετά από απαράδεκτη συμπεριφορά των καλλιτέχνιδων (περιγραφές στις αντίστοιχες σελίδες) Η κοινή λογική λέει πως πρέπει να τα παρατήσω για σήμερα. Και ο υποψήφιος πρωταγωνιστής, στον οποίο πέφτει το βάρος κάθε τέτοιου εγχειρήματος μου ψιθυρίζει: "Αφεντικό άστο, σήμερα μου έχεις πρήξει τ' αρχίδια!". Ένα αδικαιολόγητο πείσμα με σπρώχνει για συνέχεια, με κίνδυνο ένα τρίτο Βατερλώ που θα μπορώ να το ξεπεράσω μόνο με ψυχανάλυση. Γραμμή για τα λημέρια της Βουλγάρας Νταϊάνας, Αλκιβιάδου 16Α, που θεωρητικά πρέπει να λείπει ακόμα διακοπές, μήπως και της τελείωσαν τα λεφτά και ήλθε νωρίτερα στη δουλειά.
Στο μαγαζί όμως είναι η Ρουμάνα Ειρήνη, ψηλή, λεπτή, μελαχροινή, την έχω ξαναπάρει μία φορά και έμεινα ευχαριστημένος. Κάνει πρωκτικό και γυμνό στοματικό χωρίς τελείωμα.
Μπαίνω στο δωμάτιο και περιμένω αρκετή ώρα. Για να σκοτώσω το χρόνο φαντασιώνομαι το κωλαράκι της Ειρήνης να ανοίγει για να δεχτεί στρατιές από πούτσους (κάτι που δεν πρέπει να απέχει πολύ από την καθημερινότητά της), και η σκέψη ηρεμεί τα νεύρα μου που είχαν γίνει κομμάτια από τα προηγούμενα παλιοκόριτσα.
Μπαίνει επί τέλους η Ειρήνη, μου λέει ότι με θυμάται, πιθανόν να είναι αλήθεια. Γδύνεται και κάθεται στο κρεββάτι και με έχει όρθιο μπροστά της. Το σώμα της είναι πραγματικά πολύ ωραίο, σφιχτό, χωρίς περιττό γραμμάριο και τα βυζιά της εξαιρετικά: μικρά, φυσικά, όρθια με σκληρές ρώγες. Το προσωπάκι της σαφώς επαρχιώτικο και επίσης φυσικό: έχει μύτη γαμψή και καθόλου ή ελάχιστο μακιγιάζ. Αυτό μου αρέσει, με απωθούν τα πρόσωπα χωρίς προσωπικότητα που βγαίνουν καρμπόν από περιοδικά μόδας. Η συμπεριφορά της βελτιωμένη από την προηγούμενη επίσκεψή μου πριν 10 ημέρες. Επιτρέπει περισσότερη σωματική επαφή από πριν, κάνει καλύτερη πίπα και, ενώ τον παίρνει στο στόμα, με κοιτά στα μάτια λάγνα. Προσφέρει και ισπανικό που το ξεπερνάω γρήγορα γιατί γενικά δεν μου πολυαρέσει, αλλά εκτιμώ την προσπάθειά της να με ευχαριστήσει.
Έρχεται η ώρα του πρωκτικού και στήνεται με μεγάλη προθυμία στα τέσσερα,προσφέροντας ένα πολύ όμορφο και προκλητικό κωλαράκι. Αν και δείχνει στενό, καθοδηγεί με το χέρι τον πούτσο με μαεστρία και τον δέχεται με μεγάλη ευκολία. Μετά ρίχνει το πάνω μέρος του σώματος στο κρεββάτι, ώστε ο κώλος να είναι μόνος τουρλωμένος στον αέρα. Το κούνημά της πολύ καυλωτικό. Τη σκηνή τη βλέπω στον διπλανό καθρέφτη και μου φτιάχνει τη διάθεση φοβερά Με αφήνει να χύσω με την ησυχία μου και δεν βιάζεται να τραβηχτεί. Στο τέλος ντύσιμο αργό για να απολαύσω τη θέα του κορμιού της, πολλές και θερμές ευχαριστίες και αποχαιρετισμός. Κοίτα να δεις, που το Ειρηνάκι μετατρέπεται σε στανταράκι!
Στην έξοδο ο γνωστός επι της υπηρεσίας κύριος (υπόδειγμα καλών τρόπων) με πληροφορεί ότι η Νταϊάνα θα είναι στο πόστο της από την επόμενη μέρα και επίσης ότι, αν μου αρέσει η Ειρήνη, την επόμενη φορά που θα περάσω μπορεί να με πληροφορήσει πού θα εργάζεται από δω και πέρα. Ωραία, τα πράγματα πάνε κατ΄ευχήν και η σημερινή επιμονή μου για συνουσία, παρ' όλες τις κακοτοπιές, τελικά επιβραβεύτηκε.
Όσο για το θέμα που θίχτηκε σε προηγούμενη κριτική, και αυτή τη φορά το προφυλακτικό βγήκε από τον κώλο της εκ πρώτης όψεως καθαρό. Μία πιο προσεκτική εξέταση αποκάλυψε μία μικρή σκουρόχρωμη κουκίδα που προσωπικά δεν το θεωρώ σοβαρό παράπτωμα, ούτε σαν κάτι που πρέπει κανείς να το πολυπαιδεύει.

Μόλις έφυγα αγανακτισμένος από το Φυλής 86Α (το γιατί στην σχετική κριτική μου) και ψάχνω για καλύτερη τύχη στη Φωκαίας. Στο 19 βλέπω ένα διδυμάκι που δείχνει να υπόσχεται πολλά: την Άννα που φαίνεται πολύ πιτσιρίκα και έχει πολύ όμορφο, αλλά αυστηρό πρόσωπο και ωραίο σώμα και τη Ρωξάννα, πιο μαυροτσούκαλο, χαμογελαστή και κατά τα φαινόμενα πιο μπερμπάντισα. Αμφότερες από Ρουμανία. Είναι και οι δύο ολόγυμνες, χωρίς βρακί, και αυτό τις κάνει πιο ορεκτικές. Η υπηρεσία, ευγενέστατη, κάνει λόγο για γυμνό στοματικό και τελειωτικό και από τις δύο και, για να αποζημιώσω τον εαυτό μου από την ψυχρολουσία του Φυλης 86Α, αποφασίζω να πάρω και τις δύο. Έρχονται χωρίς μεγάλη καθυστέρηση στο δωμάτιο και η πρώτη τους κουβέντα είναι "ξάπλωσε", αυτή ακριβώς που μου έσπασε τα νεύρα στην προηγούμενη απόπειρα συνουσίας. Κάνω πως δεν καταλαβαίνω και αρχίζω να απλώνω χέρι και να παρατηρώ αντιδράσεις. Η διαδικασία με τα μωρομάντηλα κρατά μία αιωνιότητα στη διάρκεια της οποίας φλυαρούν ακατάπαυστα μεταξύ τους στα ρουμάνικα, άγνωστο για ποιό θέμα. Μόνο όταν αρχίζει το γυμνό στοματικό, εναλλάξ και με τις δύο, το βουλώνουν για λίγο, όπως είναι επόμενο, αλλά σε πρώτη ευκαιρία ξαναρχίζουν τη λογοδιάρροια. Η Άννα τώρα κάθεται σταυροπόδι με τα χέρια μπροστά και είναι πρακτικά απροσπέλαστη σε κάθε άγγιγμα. Πιο εύκολο να βάλεις χέρι σε κουλουριασμένο σκατζόχοιρο. Την ώρα της πίπας της βάζω το χέρι στο σβέρκο, χωρίς να την πιέζω και αυτή το διώχνει με μία κίνηση, όπως θα έδιωχνε μία ενοχλητική μύγα! Έστω και έτσι φτάνω σε κατάσταση ετοιμότητας ώστε η Άννα να μπορεί να καθίσει στον πούτσο μου, αφού βέβαια μου έχει φορέσει το λάστιχο. Λίγες κινήσεις, αλλαγή προφυλακτικού και σειρά της Ρωξάννας, αυτή προτιμά να είναι ανάσκελα με μένα από πάνω. Δεν είναι και η πιο υπέροχη φάση, ελάχιστη η συμμετοχή τους, περνά και η ώρα, τους λέω τώρα θα βγάλω την καπότα για να χύσω στο στόμα σας. Όχι, απαντούν με μια φωνή, στα βυζιά θα χύσεις, δείχνει τα βυζιά της η Ρωξάννα για να μην υπάρξει παρανόηση. Μα έξω άλλα μου είπατε. Στα βυζιά θα χύσεις, επιμένουν. Δεν κάνουν διάλογο, δεν απαντούν στην δίκαιη ένστασή μου, αυτό είναι και αν σ' αρέσει! Τώρα τα έχω πάρει. Δεν είσαστε εντάξει τους λέω και σηκώνομαι να φύγω. Ε, όχι και να επιβραβεύουμε την κοροϊδία. Για πότε εξαφανίστηκαν από το δωμάτιο... Στο διάδρομο άκουγα τα γέλια τους... Και γιατί όχι; Πιάστηκε άλλο ένα κορόιδο!
Στο δρόμο, αν και το διπλό σπάσιμο με έχει κάνει προσωρινά αδιάφορο έως αρνητικό απέναντι στη συνουσία, αποφασίζω να πάω στην Αλκιβιάδου 16Α για να δω αν γύρισε η Νταϊάνα.

Για να μην υπάρξει παρεξήγηση διευκρινίζω ότι δεν είμαι σίγουρος αν πρόκειται για το 86Α ή 86Β, πάντως είναι αυτό που βρίσκεται στον πρώτο όροφο, μάλλον είναι το 86Α.
Ανεβαίνω τις σκάλες και μπαίνοντας στο σαλόνι αντικρύζω μία λεγεώνα ανδρών να περιμένουν. Καλό σημάδι, σκέφτομαι, φαίνεται η κυρία έχει φήμη στην πιάτσα. Και συνεχώς μπαίνουν κι άλλοι. Η πόρτα τρίζει απαίσια και ειδοποιεί όλη τη Φυλής όποτε έρχεται καινούριος. Τότε η υπηρεσία εμφανίζεται, λέει ένα ξερό "περίμενε" στον νεοφερμένο και ξαναφεύγει. Μόνο έναν τον περνάει κατ΄ευθείαν στο δωμάτιο λέγοντάς του "εσύ έλα εδώ". Μπα, έχει και φανατικούς θαυμαστές η κυρία, που έχουν κλείσει ρεζερβέ από πριν. Ενδιαφέρον φαίνεται, για να δούμε τη συνέχεια.
Κάποια στιγμή εμφανίζεται η κοπέλα, μέτρια προς μικρόσωμη, μελαχροινή, συμπαθητικό πρόσωπο, όχι άσχημο σώμα, η υπηρεσία περιγράφει το ρεπερτόριό της, μέχρι ελεύθερο στοματικό, όχι πρωκτικό, και όλος ο λόχος σύσσωμος αρχίζει να αποχωρεί. Η κοπέλα τρέχει πίσω τους, τους λέει "που πάτε", "γιατί φεύγετε", "καθίστε", μερικούς τους πιάνει από το χέρι, συγκινητική σκηνή, τέτοιο ομαδικό φτύσιμο, ούτε ένας δεν έμεινε... εκτός από μένα! Σκέφτομαι πάλι, από την έρευνα που μόλις προηγήθηκε, τα κωλαράκια έχουν γίνει ξαφνικά πολύ σπάνια στη Φυλής, λες και κάποιοι χονδρέμποροι τα κρύβουν, όπως τα λαχανικά, για να ανεβάσουν τις τιμές... Μιας και ανέβηκα ως εδώ, ας μείνω να δω τί παίζει, μπορεί η κοπέλα, για να με ευχαριστήσει, που μόνο εγώ έμεινα, να δείξει τον καλύτερο εαυτό της. Πόσο μαλάκας μπορεί να είναι ο άνθρωπος...
Περνάω στο δωμάτιο και η κοπέλα δεν αργεί, έρχεται μόλις που έχω γδυθεί και είμαι όρθιος μπροστά στο νιπτήρα για ένα γρήγορο ξέπλυμα. Η πόρτα δεν ανοίγει με τη μία και παιδεύεται λίγο μέχρι να ξεκολλήσει τη μπετούγια. Και εκτυλίσσεται ο εξής απείρου κάλους διάλογος:

ΠΕΛΑΤΗΣ (δηλ. εγώ) προσπαθώντας με λίγο χιούμορ να ζεστάνω την ατμόσφαιρα:
-Δε φταίω εγώ, δε χάλασα εγώ την πόρτα...

ΕΚΕΙΝΗ: -Χμφ, ουγκ.

ΠΕΛΑΤΗΣ: -Πώς σε λένε κοπέλα;

ΕΚΕΙΝΗ: -Ξάπλωσε κοπέλα!

(Με ζώνουν τα φίδια, λες να έγινε παρανόηση και η τσατσά να της είπε ότι θέλω αυταρχικό; Κάθομαι στο κρεββάτι και περιμένω τις κινήσεις της. Κατεβάζει το βρακί, το βγάζει από το ένα πόδι και το αφήνει να κρέμεται από το άλλο μπούτι. Η κλασσική κίνηση της ξεπέτας. Χρόνια είχα να το δω. Έρχεται και κάθεται στο κεφάλι του κρεββατιού. Φοράει ακόμα το σουτιέν και δεν κάνει καμμία κίνηση για να το βγάλει)

ΕΚΕΙΝΗ: -Ξάπλωσε!

ΠΕΛΑΤΗΣ: -Δεν θα βγάλουμε τίποτα άλλο;

ΕΚΕΙΝΗ: -Ξάπλωσε!

(Είμαι πια βέβαιος ότι στο τέλος θα φάω ξύλο. Σηκώνομαι για να φύγω. Μέχρι στιγμής δεν την έχω καν ακουμπήσει, ούτε βέβαια έχω υποψία στύσης).

ΠΕΛΑΤΗΣ: -Αρκετά ως εδώ, έφυγα!

ΕΚΕΙΝΗ: - Τί έπαθες, σου έχει ξανασυμβεί αυτό;

Καταλαβαίνω πού το πάει, αλλά από μία άποψη έχει δίκιο, δεν μου έχει ξανασυμβεί να αντιμετωπίσω τόσο ελεεινή συμπεριφορά.
Ντύνομαι στη μούγκα, αυτή το παίρνει απόφαση και φεύγει, σκασίλα της ό,τι έγινε.
Στο σαλόνι περιμένω λίγο, είμαι βέβαιος ότι η τσατσά περιμένει να ακούσει την πόρτα να τρίζει, και, αφού δεν την ακούει, έρχεται και μου επιστρέφει το 20ευρο χωρίς καβγά. Ο μόνος λόγος που της βάζω 2 αντί για 1. Και το 9 στο Parking είναι λόγω ποδηλάτου. Φεύγω τρέμοντας από αγανάκτηση, αλλά δε λέω να απομακρυνθώ από την περιοχή. Τα βήματά μου θα με φέρουν στη δεύτερη Πράξη του δράματος στη Φωκαίας 19, όπου μεταφέρεται και η κριτική.

Ένα συνηθισμένο μεσημέρι χωρίς ιδιαίτερες καύλες, αλλά με θετική διάθεση για σωματικές επαφές κάνω μία σύντομη έρευνα στη Φωκαίας, χωρίς κάποιο αποτέλεσμα που να με ενθουσιάζει και καταλήγω στην Αλκιβιάδου 16Β, όπου συνήθως παίζει κάτι συμπαθητικό. Είναι η Αννίτα από Ρωσσία, που την είχα πάρει πριν μία εβδομάδα και μου είχε κάνει καλή εντύπωση. Το ίδιο και τώρα. Η κοπέλα έχει καλό σώμα, μέτριο λίγο προς ψηλό ανάστημα, γεματούλα με ευχάριστο τρόπο, ωραίο βυζάκι, μεγαλούτσικο και φυσικό. Στα συν είναι ζωηρή, πρόσχαρη και ομιλητική. Τα κάνει όλα εκτός από πρωκτικό. Στα μείον δεν παίρνει πρωτοβουλίες. Ό,τι της ζητήσεις το κάνει πρόθυμα, αλλά αν δε ζητήσεις, μάλλον δε θα κάνει τίποτα! Την είχα σε θέση 69 με τον πούτσο στα 2 εκ. από το στόμα και μου τον έπαιζε με το χέρι! Φυσικά μόλις της ζήτησα να τον πάρει στο στόμα, το έκανε αμέσως και χωρίς αντίρρηση. Με άλλα λόγια δεν μπαίνει στον κόπο να μαντέψει τι μπορεί να θέλει ο πελάτης. Αν πας με θετική διάθεση περνάς καλά, αν όμως κάποιος πελάτης χρειάζεται πολλές βοήθειες για να μπεί σε διαδικασία απογείωσης, είναι αρκετά πιθανόν να βαρεθεί. Αυτή τη φορά με τελείωσε απ΄ευθείας στο στόμα γυμνό χωρίς ενδιάμεσες επισκέψεις, και με κράτησε χωρίς βιασύνη μέχρι να ολοκληρωθεί η φάση. Ευγενέστατη στην αποχώρηση, με πολλές ευχαριστίες. Την έχω συμπαθήσει, θα ξαναπάω!

Μόλις τελείωσα να χτυπάω το κεφάλι μου στον τοίχο! Είχα ξεκινήσει για να ξαναβρώ το μωρό την Άννα τη Ρουμάνα που μου είχε αρέσει πολύ όταν την πήρα πριν τρεις μέρες και είχα μόνο 40 λεπτά, μαζί με τις μετακινήσεις, ανάμεσα σε δύο δουλειές. Το μπουρδέλο της Φωκαίας 22 κλειστό για δεύτερη μέρα στη σειρά και, αντί να κουλάρω, μου καρφώθηκε να τρέξω στο Αλκιβιάδου 16Γ, το μόνο από τα τρία συνεχόμενα που δεν είχα τσεκάρει μέχρι σήμερα, για να κάνω τι; Παράλογες καταστάσεις... Εκεί βρήκα τη Στέλλα, που είχα συναντήσει 4 μέρες νωρίτερα στο 16Β και είχαμε μιλήσει, αλλά τότε είχα προτιμήσει να πάω δίπλα στο 16Α, όπου η Ειρήνη η Ρουμάνα είχε κάνει καλή δουλειά και έδινε και κώλο, ενώ η Στέλλα δεν! (Αρχίζει να γίνεται πολύπλοκο γι αυτό ας γυρίσουμε στο 16Γ με τη Στέλλα). Τελικά γιατί διάλεξα να μείνω: λίγο η ντροπή που την είχα ξανασυναντήσει και είχαμε μιλήσει, μη νομίσει ότι πάω μόνο για το μάτι, λίγο η υπόσχεση του γυμνού στοματικού στο τελείωμα, που μ' αρέσει, όχι όσο ο κώλος, εννοείται. Τέλος πάντων, νάμαι στο δωμάτιο τώρα, από τις λίγες φορές που δεν περιμένω με λαχτάρα την κοπέλα, αλλά ανησυχώ αν θα αργήσω στην επόμενη δουλειά μου. Μπαίνει η Στέλλα και το πρώτο που προσέχω είναι ότι έχει αρκετά μεγάλη κοιλιά που φαίνεται όταν σκύβει. Στο σαλόνι ήταν όρθια και ίσως τη ρουφούσε κι όλας, αλλά στο δωμάτιο είναι πιο χαλαρή και δεν κρύβεται. Καθώς την βλέπω και την αγγίζω από κοντά, όλα μου φαίνονται λάθος: το μαλλί έχει τόση λακ που είναι μαλακό όσο και το σύρμα της κουζίνας. Είναι πολύ μακιγιαρισμένη και ειδικά τα χείλη της έχουν έντονο κοραλί χρώμα. Ξεκινάμε την κυρίως δραστηριότητα και η πίπα της είναι από αδιάφορη και κάτω. Ξέρω, τώρα είμαι προκατειλημμένος και όλα τα βλέπω στραβά. Τέλος πάντων ξαπλώνω και κάθεται στον πούτσο μου. Ούτε αυτό με τρελαίνει, ξέρει τι κάνει η κοπέλα; Και μία στιγμή βλέπω ότι στο αριστερό βυζί η ρώγα είναι αντεστραμμένη. Δηλ. αντί να εξέχει κάνει εσοχή. Αυτό για ένα λάτρη της ωραίας ρώγας είναι το απόλυτο ξενέρωμα! Τουλάχιστον να είχε ένα τρόπο που να σε συνεπαίρνει, άντε να κλείσουμε τα μάτια στις σωματικές ατέλειες, αλλά, ούτε αυτό το έχει. Την παρακαλώ ευγενικά να κατέβει από πάνω μου, μου κάνει κάποιες κινήσεις που μοιάζουν με πίπα, μέχρι να πάρω την τελική απόφαση, και μετά της λέω ότι σταματάμε εδώ και σηκώνομαι για να ντυθώ. Κάνει κάποιες ασθενείς διαμαρτυρίες "εγώ θέλω να φύγεις ευχαριστημένος" αλλά το ύφος μου πρέπει να είναι πολύ αποφασιστικό και δεν το συνεχίζει.
Για την τεχνική ανεπάρκεια της κοπέλας δεν μπορούσα να ξέρω τίποτα, όμως, για τις σωματικές ατέλεεις δεν φταίει. Όλα τα έδειξε από την αρχή, γιατί ήμουν τόσο τυφλός;

Το κίνητρο της επίσκεψης κυρίως η περιέργεια: τι παίζει στην Αλκιβιάδου 16Β τώρα που λείπει η Κατερίνα η Σέρβα; Παίζει κάτι καλό, η Ρωσίδα Αννίτα που είναι ξεσκολισμένη επαγγελματίας με γυμνό στοματικό μέχρι τελείωμα, 69 και όλα τα παραδοσιακά, εκτός πρωκτικού. Ξανθιά, ζουμπουρλούδικη και εντελώς χωρίς αναστολές, με piercing στο πάνω χειλάκι, διαμαντάκι και καλά ελληνικά (καλύτερα από πολλές ελληνίδες-μπάζα). Στο 69 το μουνάκι της έδειξε να είναι αρκετά σωστά ανεπτυγμένο και στο γαμήσι ήταν καλά συντονισμένη, με τις προτρεπτικές φωνούλες στην κατάλληλη στιγμή και ένταση. Για το στοματικό τελείωμα είχε πολύ καλή προετοιμασία. Η αλήθεια είναι πως δεν ήταν αμιγώς μέσα στο στόμα, αλλά πιο πολύ στο κάτω μέρος της γλώσσας. Υποθέτω πως αυτό απλοποιεί το ξέπλυμα μετά, ας μην είμαστε μικρόψυχοι και ας αφήσουμε την κοπέλα να κάνει το κουμάντο της... Και σε 500 χρόνια από τώρα δεν θα έχουμε διευκρινίσει τί ακριβώς ανήκει στον ορισμό του γυμνού στοματικού με τελειωτικό. Σημαντική παρατήρηση: Η κοπέλα μου πρότεινε, αν ενδιαφέρομαι, παρτούζα φωνάζοντας κοπέλα από το διπλανό μπουρδέλο. Όλα παίζουν στις μέρες μας! Άρα συνεχίζεται η αναζήτηση σωστού χαρακτήρα, η μόνη που έχει νόημα...

Όπως λέει και η ατάκα ενός παλιού ανέκδοτου: "...κώλοι υπάρχουν, λεφτά δεν υπάρχουν...", άσχετο τώρα που πολύ σύντομα αυτό δεν θα είναι πια ανέκδοτο αλλά η καθημερινότητά μας. Για όσο λίγο χρόνο μπορούμε ακόμα, λοιπόν, ας συνεχίσουμε την αναζήτηση και τη λατρεία του κώλου. Αυτή τη φορά η εξερεύνηση θα εστιαστεί στην οδό Φωκαίας. Δυστυχώς σε όλα τα ιδρύματα αυτού του δρόμου, πλην του τελευταίου, το μενού δεν περιλαμβάνει πρωκτικό, σε ένα μάλιστα κυρία της υπηρεσίας με πληροφορεί ότι η κοπέλα είναι "φυσιολογική"! Η επιμονή όμως στο τέλος ανταμείβεται και στο Νο 22 (με αυλή) περιμένει ένα πολύ σπέσιαλ πλάσμα, η Ρουμάνα Άννα. Όσο μπορώ να κρίνω από τις περιγραφές, δεν έχει καμμία σχέση με την Άννα της προηγούμενης κριτικής. Αυτό το κοριτσάκι είναι μέτριο προς λεπτό με στήθος μέτριο προς μεγάλο και ύψος περίπου 1,70. Μελαγχροινή με ωραίο άσπρο δέρμα. Ρώγες όχι ιδιαίτερα μεγάλες, αλλά ευδιάκριτες και σκληρές. Δήλωσε 19 ετών και τείνω να την πιστέψω γιατί είχε το πιο δροσερό προσωπάκι που έχω δει στο επάγγελμα. Καθαρό βλέμμα και φέρσιμο σεμνό. Στο δωμάτιο έδειχνε σαν το άπειρο παιδί που είναι αποφασισμένο να μάθει όσο πιο γρήγορα γίνεται το μάθημά του. Έτσι μία συνεύρεση που θα μπορούσε να αποτύχει εξελίσσεται πολύ ικανοποιητικά. Το γυμνό στοματικό της (αυτή καθιστή στο κρεββάτι, εγώ όρθιος), χωρίς τη φοβερή τεχνική, αλλά φιλότιμο και παρατεταμένο. Μόνο "όχι τελείωμα" μου λέει, που το ήξερα και πριν μπω. Είμαι μαζί της όσο μπορώ πιο τρυφερός, μη μας τρομάξει το μωρό και το χάσουμε. Δεν παίρνει πρωτοβουλίες, ίσως δεν ξέρει, αλλά ακολουθεί πρόθυμα ότι της λέω. Όταν της ζητώ να πάμε για κωλαράκι μου προτείνει πρώτα μουνί και μετά κώλο. Καταλαβαίνω πως θέλει πρώτα να δουλέψει λίγο την περιοχή για να προετοιμαστεί και το κωλαράκι. Έτσι και γίνεται. Αυτή ανάσκελα, εγώ από πάνω. Όταν ξεκινάμε για την οπίσθια διείσδυση μία ευχάριστη έκπληξη με περιμένει: δεν αλλάζει στάση, μόνο περνάει ένα πόδι πάνω στον ώμο μου και έτσι μπορώ να συνεχίσω να βλέπω και να φιλώ το όμορφο πρόσωπό της. Με το χέρι οδηγεί τον πούτσο και τον βάζει με μία παλληκαρίσια κίνηση, χωρίς ψαξίματα, αστοχίες και αχ-βαχ. Εντυπωσιακό, γιατί δεν έχω αισθανθεί άλλη φορά τόσο στενό κώλο. "Όχι όλο μέσα" με παρακαλεί. "Εσύ κανονίζεις, όπως θέλεις" της απαντώ, αλλά σιγά-σιγά μπαίνω όλο και πιο βαθειά, όχι γιατί θέλω να την εξαπατήσω, αλλά επειδή, έτσι και πέρασε το κεφάλι από τα στενά, το γλύστρημα μέσα, αν γίνει γλυκά, δεν δημιουργεί κανένα ζόρι. Αν και είχα πάντα μία προτίμηση σις πολύπειρες γυναίκες, αυτό το μικρό μου ξυπνά μία άγνωστη μέχρι τώρα παιδοφιλία, επειδή, ενώ είναι αθώο, δεν πουλάει αθωότητα, αντίθετα προσπαθεί να την ξεπεράσει. Μετά από τέτοια προετοιμασία το χύσιμο είναι παρατεταμένο και πολύ έντονο και στο τέλος διακρίνω ένα χαμόγελο στο πρόσωπό της, ίσως η έκφραση που είχα πάρει να της φάνηκε αστεία. Παρατείνω και μετά την παραμονή μέσα της, χωρίς αυτή να βιάζεται να σηκωθεί, και έτσι βγαίνω κάποτε, όταν εγώ το αποφασίζω, με ένα ελαφρό ήχο φελλού σαμπάνιας. Την χαζεύω αχόρταγα σε όλη τη διαδικασία ντυσίματος, που μου φαίνεται ότι δεν βιάζεται να τελειώσει, ίσως και να της αρέσει το κοίταγμά μου. Αποχαιρετιστήριο φιλάκι και ενδόμυχη ευχή να μας μείνει το κοριτσάκι. Είναι άξιο και μπορεί να γίνει ακόμα καλύτερο.

Θέλοντας να ξεσκάσω από τη νοσηρότητα που έχει ξαφνικά φουντώσει σε κάποιους άλλους χώρους αποφάσισα να επισκεφτώ ξανά την Νταϊάνα τη Βουλγάρα που κάνει τόσο τίμια και ανεπειτήδευτα καλή δουλειά στο Α της Αλκιβιάδου 16. Δυστυχώς η Νταϊάνα έχει πάει για λίγες μέρες στην πατρίδα της και μόνη επιλογή ήταν η Ειρήνη από Ρουμανία, την οποία σύστησε ένθερμα ο πάντα ευγενέστατος κύριος της υπηρεσίας. Αυτό από μόνο του δεν λέει και πολλά, τι θα έκανε, θα την κατηγορούσε; Πάντως το κορίτσι είχε πολύ καλό σώμα, σφιχτό και αδύνατο και όταν απαριθμούσε τις υπηρεσίες της, φτάνοντας στο κωλαράκι που δίνει, αυτή γύρισε και έκανε χαρακτηριστική κίνηση προβολής των οπισθίων, προφανώς για να τονίσει ότι η υπόσχεση θα είχε το ανάλογο αντίκρυσμα. Τέλος πάντων πήρα το λαχείο και πέρασα στο δωμάτιο, πολύ καθαρότερο και περιποιημένο από εκείνο όπου είχα βρεθεί με τη Νταϊάνα, εκείνο με τον ελαττωματικό νεροχύτη. Αυτό είχε σφουγγαρισμένο πάτωμα και αρκετό φως. Η κοπέλα άργησε αρκετά, υποθέτω λόγω φόρτου εργασίας, αλλά με το που μπήκε και έβγαλε το σουτιέν αποκάλυψε ένα ζευγάρι πολύ καλοφτιαγμένα βυζιά, κάθησε δίπλα μου και άρχισε το τρομπάρισμα με το χέρι.Η τεχνική της μέτρια, όπως και στο γυμνό στοματικό, όπου ξεκαθάρισε από την αρχή "όχι τελείωμα". Γενικά μάλλον συγκρατημένη, απέφυγε ολόσωμη απαφή, ή τουλάχιστον έτσι μου φάνηκε, καθώς και άγγιγμα στη βάση των μαλλιών στο σβέρκο. Από μεριάς μου δεν επιδίωξα 69, δεν θυμόμουν καν αν ήταν στο πρόγραμμα. Πάντως το αποτέλεσμα που έπρεπε το έφερε και αφού μου πέρασε το λάστιχο στήθηκε στα τέσσερα, ψεκάστηκε με λιπαντικό και με οδήγησε στον πρόθυμο κώλο της που αν και στενός δεν έφερε καμμία δυσκολία και άνοιξε αμέσως. Προφανώς το άθλημα το ασκεί συστηματικά και το κατέχει καλά. Μάλλον το κωλαράκι της είναι κοντό γιατί ένοιωθα κάπου να τερματίζω, ενώ σε άλλες κοπέλες έχεις την αίσθηση ότι μπροστά σου βρίσκονται χιλιόμετρα εθνικής οδού (καλό και αυτό, αν δεν πληρώνεις κάθε τόσο διόδια). Τελείωσα σχετικά γρήγορα και αποχαιρετηθήκαμε με πολλή ευγένεια. Το κορίτσι το έχει, αλλά έχει επίσης κάποιες αναστολές, ίσως από φόβο ασθένειας ή δεν έχει χωνέψει ακόμα τι δουλειά κάνει. Μπορεί πάντως να βελτιωθεί και θα την ξαναεπικεφτώ για να ελέγξω την πρόοδό της

Συνέχεια από το What a night (2).
Από τη στιγμή που κατέβηκα στο σαλόνι αισθάνομαι για την Αναστασία σαν το σκύλο που κολλάει σε σκύλα που σέρνει! Άλλοτε ριζώνω στην πολυθρόνα και άλλοτε κόβω βόλτες γεμίζοντας κάθε τόσο μόνος μου το ποτήρι. Πελάτες έρχονται, φεύγουν, υποψιάζομαι πως στο μέσα δωμάτιο θα σκέφτονται τι μπορούν να κάνουν για να μου δώσουν το σήμα της αποχώρησης. Κάποια στιγμή έχεται μία παρέα από τρεις φίλους και αφού βλέπουν τις κοπέλες μου ζητούν τη γνώμη. Τη μία κοπέλα δεν την ξέρω καθόλου, θα ήταν άδικο να μιλήσω γι αυτή, για την Αναστασία όμως μπορώ να πω τη αλήθεια και για τους τρόπους της και για τα σωματικά της προσόντα που κρύβονται από το μπικίνι. Ο ένας δείχνει να ξεσηκώνεται ιδιαίτερα από την αναφορά στα μουνόχειλα, τις ρώγες και το πρωκτικό της. Μετά από σύντομη συζήτηση αποφασίζουν να την πάρουν με τη σειρά και οι τρείς, και έτσι γίνεται. Ένας ένας βγαίνουν από τα δωμάτια με τα χαμόγελα μέχρι τα αυτιά! Έχουν τόσο εντυπωσιαστεί που τώρα συζητάνε να ζητήσουν από την Αναστασία να πάρει και τους τρεις μαζί και μάλιστα αισθάνονται αρκετή οικειότητα για να με ρωτήσουν αν ενδιαφέρομαι να πάω τέταρτος. Φυσικά και θα ήθελα να δω πως συμπεριφέρεται αυτό το υπέροχο πλάσμα στην τετρακίνηση. Όμως κάπου αυτή η ιδέα δεν υλοποιείται, δεν κατάλαβα αν το ξανασκέφτηκαν ή αν διαφώνησε με την πρόταση η Αναστασία, πάντως οι φίλοι καληνυχτίζουν και φεύγουν. Νάμαι τώρα μόνος με το αντικείμενο του πόθου μου, η ώρα έχει πάει 3 τα ξημερώματα και έχω αποφασίσει τι θέλω να κάνω...
Λίγο αργότερα, στο ίδιο πάντα δωμάτιο, υποδέχομαι ξανά το βασανάκι μου. Από την πρώτη στιγμή στο κρεβάτι ένα πράγμα γίνεται ξεκάθαρο: δεν μου σηκώνεται... Δίνω στον άχρηστο μία λιγόλεπτη διορία για να υποβάλει τα σέβη του στη βασίλισσα της βραδυάς, αλλά αυτός ξύνει τ' αρχίδια του... Ε, τότε στ' αρχίδια μου και μένα! Αυτός χάνει κάποιες όμορφες επαφές, εγώ έχω και άλλους τρόπους. Και τρώω την Αναστασία λαίμαργα σε όσα μέρη περισσότερα μπορώ, δεν ξέρω για πόση ώρα, ούτε πως δόθηκε τέλος στη μυσταγωγία. Αποφάσισα να αναφερθώ σε αυτή τη συνεύρεση γιατί η ζωή αποτελείται από επιτυχίες και αποτυχίες. Και με κάθε αντικειμενικό κριτήριο εδώ έχω να κάνω με αποτυχία. Κι όμως μου άφησε μεγάλη ικανοποίηση, ένοιωσα μεγαλύτερο δέσιμο με την Αναστασία, μου έσπασε τον τσαμπουκά και μου έβαλε ένα καθρέφτη μπροστά για να κοιταχτώ. Γι αυτό στη σχέση απόδοσης/τμής έχω βάλει 10 και, αν υπήρχε μεγαλύτερος βαθμός πάλι θα τον έβαζα γιατί η εμπειρία ήταν ανεκτίμητη!
Υπάρχει, όμως και η σκοτεινή πλευρά αυτού του περιστατικού: με την συμπεριφορά μου τοποθέτησα τον εαυτό μου στη χειρότερη από τις τρεις κατηγορίες πελατών που πιστεύω ότι κάθε κοπέλα έχει δικαίωμα να διώχνει από το δωμάτιο χωρίς δεύτερη κουβέντα, στους μεθυσμένους (οι άλλες δύο κατηγορίες είναι οι προσβλητικοί και οι άπλυτοι). Δεν ξέρω καλά τι έκανα στο δωμάτιο. Φοβάμαι ότι μπορεί να ήμουν πιο τραχύς απ' όσο επιτρέπω στον εαυτό μου, χωρίς όμως να θυμάμαι κάτι συγκεκριμένο.
Καλή μου Αναστασία, αν έκανα ή είπα κάτι που σε στενοχώρησε, δεν ψάχνω για δικαιολογίες, απλά σου ζητώ συγγνώμη!

Γιατί γράφουμε κριτικές για τις εμπειρίες μας με τις κοπέλες; Μιλώντας για τον εαυτό μπορώ να αναφέρω τους παρακάτω λόγους κατά σειρά βαρύτητας:
1. Για να τους εκφράσω δημόσια το ευχαριστώ μου για αυτό που είναι και για αυτό που κάνουν,
2. Για να κατατοπίσω, όπως το καταλαβαίνω, κάθε ενδιαφερόμενο υποψήφιο επισκέπτη για το τι μπορεί να περιμένει,
3. Για να υποβάλω τις παρατηρήσεις μου για κάποια πράγματα που μπορούν να βελτιωθούν, σύμφωνα με τις προτιμήσεις μου, αν φυσικά, συμφωνούν και οι κοπέλες,
4. Με αφορμή τις εμπειρίες αυτές, να διατυπώσω κάποιες γενικώτερες απόψεις σχετικές με την ερωτική ζωή, που, ίσως, να φανούν ενδιαφέρουσες ή ακόμα χρήσιμες σε ορισμένους.
Πίσω στο Vodka Party της περασμένης Πέμπτης. Η απογευματινή βάρδια σχολάει, η Ελένη με έχει απογειώσει τόσο που καθυστερώ να φύγω για να δω μία τελευταία φορά τα κορίτσια καθώς θα φεύγουν και τσουπ, να η νυχτερινή βάρδια και τα μάτια μου κλειδώνουν στην Αναστασία. Μετά από αρκετή φιλική κουβεντούλα στο σαλόνι αποφασίζω ότι βραδιά πρέπει να συνεχιστεί και σε λίγο βρίσκομαι στο 3 να περιμένω, μετά από το ντουσάκι την κούκλα. Έρχεται αστράφτοντας από ομορφιά και ξεκινάμε σαν παλιοί φίλοι πια να απολαμβάνουμε την συντροφιά μας με όλο το γνώριμο ρεπερτόριο και κάποια καινούρια στοιχεία: ποδολαγνεία το ένα, που από καιρό το είχα στα υπ' όψη, αλλά δεν προλάβαινα να το ξεκινήσω. Και τώρα δηλαδή μία περίληψη είναι γλείψιμο στις πατούσες, ρούφηγμα τα δάχτυλα, αλλά βάζει υποψηφιότητα για πιο μόνιμη παρουσία στις συναντήσεις μας. Μία παρατήρηση σαν σχόλιο σε μία κριτική που είχα διαβάσει παλιότερα για ποδολαγνία με την Αναστασία. Ανέφερε ο πελάτης ότι είχε αντιληφθεί τα πόδια της να μυρίζουν ελαφρά. Η δική μου εντύπωση είναι ότι τα πόδια της ήταν φρεσκοπλυμένα (δηλ. αφού είχε αλλάξει στα ρούχα της δουλειάς), αλλά πως οι γόβες αφήνουν αναγκαστικά κάτι αδιόρατο, έστω και με μία σύντομη επαφή, που, πάντως δεν με ενόχλησε, αφού τα πόδια της ήταν πεντακάθαρα. Το άλλο καινούριο ήταν πιο πρόθυμη για φιλιά στο στόμα, όχι βαθειά, μόνο στα χείλια, αλλά και έτσι ανέβασε αρκετά την θερμοκρασία. Τι να πω, ίσως το ότι δεν με βλέπει πια σαν περιστασιακό πελάτη να κάνει τη διαφορά, πάντως δεν το θεωρώ σαν κεκτημένο δικαίωμα και αν σε επόμενη συνάντησή μας κάνει πίσω θα το δεχτώ χωρίς να ζητήσω το λόγο. Είναι μία ποιοτική, όπως πάντα και απόλυτα ικανοποιητική συνεύρεση με την Αναστασία. Υπάρχει μία λεπτομέρεια στο τέλος: δεν μπορώ να χύσω, ή τουλάχιστον μου φαίνεται πως αν το επιδιώξω πάση θυσία θα αργήσω πολύ και θα χαλάσω τη μαγεία ολόκληρης της επαφής. Αυτό δεν με ενοχλεί καθόλου. Όπως πολύ σωστά αναφέρει η Κάμα Σούτρα παρατεταμένη στύση χωρίς οργασμό ανοίγει δρόμους προς χώρους εκλεπτυσμένων ηδονών. Πότε-πότε το εφαρμόζω σκόπιμα, μόνο που στη συγκεκριμένη περίπτωση μάλλον δεν είναι επιλογή μου. Ούτως ή άλλως αισθάνομαι θαυμάσια και προσπαθώ να πείσω γι αυτό την Αναστασία που, όπως κάθε γυναίκα σε παρόμοια περίπτωση, στην αρχή νομίζει πως δεν με έχει ικανοποιήσει και πως κάτι δεν έχει κάνει σωστά. Στο τέλος πείθεται καθώς ξέρει μάλιστα πως μία ώρα πριν είχα πάρει την Ελένη και αυτό της δίνει κάποια αποδεκτή εξήγηση, αν χρειάζονται εξηγήσεις. Τώρα βέβαια καταλαβαίνω ότι το φαινόμενο ίσως είχε περισσότερη σχέση με όλο το αλκοόλ μέσα μου που είχε αρχίσει να με σκορπίζει, αλλά εκείνη την ώρα δεν μου πέρασε από το μυαλό. Αποχαιρετιόμαστε λοιπόν τρυφερά, κατεβαίνω στο σαλόνι και, λογικά, έπρεπε να καλυνυχτίσω και να φύγω. Αμ δε...

Πάρτυ Βότκας και νάμαι στον τόπο του εγκλήματος με ένα πολύ συγκεκριμένο σχέδιο στο μυαλό μου: Νεφέλη και Κέλλυ, ένα συνδυασμό που δεν έχω ξαναδοκιμάσει και που είμαι σίγουρος ότι θα με στείλει στον Παράδεισο. Ο καλός μου φύλακας-άγγελος όμως, προβλέποντας μάλλον ότι αυτό μου το ταξίδι στον Παράδεισο θα είναι χωρίς επιστροφή, γιατί δεν θα αντέξω την καύλα, μου δημιουργεί εμπόδια: η Νεφέλη δεν είναι διαθέσιμη λόγω του σερβιρίσματος των ποτών και η Κέλλυ έχει κατακαυλώσει το σύμπαν και είναι κλεισμένη μέχρι και μετά το τέλος της βάρδιας της! Τι κάνουμε σε τέτοιες περιπτώσεις; Δείχνουμε ευελιξία: ευτυχώς το καυλόμουνο που ακούει στο όνομα Ελένη εμφανίζεται κάθε τόσο στο σαλόνι και κουνάει αρκετά το κωλαράκι της για να μου θυμίσει ότι στο Φ104 δεν υπάρχει άλυτο πρόβλημα. Έτσι, λίγο πριν το τέλος της βάρδιας, βρισκόμαστε οι δυο μας στο δωμάτιο, όπως θυμάται καθαρά η ίδια για τέταρτη φορά μαζί, πράγμα που το θυμάμαι και εγώ, αλλά κάνω τον ανήξερο για να την τσεκάρω και πραγματικά μένω άναυδος με το μυαλό-κομπιούτερ που διαθέτει. Δεν χρειάζεται να μπώ σε λεπτομέρειες των στενών επαφών μας τέταρτου τύπου, που, όπως πάντα, πλησιάζουν το επίπεδο της τελειότητας, παρά μόνο για να τονίσω ακόμα μια φορά την λατρευτική στοματική προσέγγιση που μου εμπνέουν τα μοσχομυριστά μουνόκωλά της και για αναφέρω ότι για πρώτη (!) φορά στο εν λόγω στούντιο χύνω μέσα σε μουνί (!), και τι μουνί! Το γεγονός ότι έχουν προηγηθεί 7 μπύρες και 2 βότκες, επί του παρόντος τουλάχιστον, δεν φαίνεται να με έχει επηρεάσει. Ελένη μου θα είμαι σύντομος, όχι επειδή δεν αξίζεις σελίδες, αλλά γιατί τα λόγια θα ήταν φτωχά για να περιγράψουν αυτή την εμπειρία. Ο λόγος που δεν χρησιμοποιώ το 10 στην εμφάνιση και στις υπηρεσίες της κοπέλας είναι ότι πιστεύω πως όταν αγγίξει κάποιος την τελειότητα, μετά θα πρέπει αμέσως να αυτοκτονήσει γιατί η ζωή πρέπει να τελειώνει ηδονικά ενώ εγώ σκοπεύω να συνεχίσω να ζω, τουλάχιστον για λίγο ακόμα, για να δοκιμάζω τέτοιες χαρές!

Ξεκίνησα για την εθιστική μου Κατερίνα στο Αλκιβιάδου 16Β, όπου, όμως, διαπίστωσα, η μάλλον θυμήθηκα, μόλις μου το είπε η υπηρεσία, ότι η Κατερίνα λείπει (μου το είχε πει το κορίτσι ότι θα πήγαινε στην πατρίδα του για 1-1/2 μήνα). Στη θέση της μία συμπαθητική Ρωσιδούλα, νομίζω μου συστήθηκε σαν Στέλλα, αλλά στην ερώτηση αν δίνει κωλαράκι μου απάντησε αρνητικά. Επειδή πιάσαμε κουβέντα για τις χάρες του κώλου μου υποσχέθηκε ότι θα το σκέφτεται νύχτα-μέρα και ίσως χρειαστεί τη βοήθειά μου (πλάκα κάναμε βέβαια), και εγώ υποσχέθηκα να ξαναπεράσω για να τσεκάρω αν έχει προοδεύσει στο θέμα.
Στη συνέχεια, για να μην πάει στράφι η εξόρμηση πήγα στο διπλανό 16Α, όπου είχα διαβάσει ότι δραστηριοποιείται η Νταϊάνα που αποσπά καλά σχόλια και, πραγματικά, η Νταϊάνα ήταν εκεί. Όμορφη, ψηλούτσικη και σχετικά νέα, ίσως 35 (;) με γυμνό στοματικό και στο τελείωμα, 69 αλλά όχι πρωκτικό. Ε, ας μην έχουμε και έμμονες ιδέες, μια που φτάσαμε ως εδω, ας μείνει και μια φορά ο πούτσος χωρίς την αγαπημένη του λιχουδιά.
Η Νταϊάνα έχει ωραία κορμοστασιά αλλά επειδή φορούσε σουτιέν και κορμάκι οι λεπτομέρειες φάνηκαν μόνο όταν τα αφαίρεσε στο δωμάτιο. Μάλλον λεπτή, αλλά προς το μέτριο, στήθος μεσαίο ή λίγο παραπάνω, μερικοί θα το χαρακτήριζαν κάπως πεσμένο, αλλά ..., τέλος πάντων, ας μην πιάσουμε αυτό το θέμα, κι ας διαφωνώ. Σίγουρα προσφέρεται για Ισπανικό, μόνο που αυτό εμένα δε μου λέει κάτι. Μαλί ξανθό μέχρι τους ώμους και ευχάριστο πρόσωπο με χαμόγελο διακριτικό, χωρίς κάτι ψεύτικο. Τεχνικά είναι άψογη στην πίπα με πολύ καλή συνεργασία στόματος με χέρι (αρκετές γυναίκες κομπλάρουν και κάνουν ή το ένα ή το άλλο καλά, αλλά δεν τα συντονίζουν). Το μουνάκι της καλογραμμένο και φιλόξενο στη γλώσσα, αλλά μάλλον είχε βάλει πολλή κρέμα και είχε κάπως γλυκερή γεύση. Αυτά, βέβαια, είναι λεπτομέρειες. Πρόθυμη σε ό,τι της ζήτησα, χωρίς η ίδια να παίρνει πρωτοβουλία, ίσως επειδή με συναντούσε για πρώτη φορά. Στο γαμήσι συνταίριασε αμέσως με την προτίμησή μου, δηλ. όχι μεγάλες παλινδρομήσεις μέσα-έξω αλλά βίδωμα βαθύ και μικροκινήσεις με τρίψιμο των ηβικών οστών. Να γιατί πρέπει να είναι λεπτή η γυναίκα (και ο άντρας). Μετά, ξανά γυμνό στοματικό μέχρι να χύσω μέσα της και, σημαντικό, δεν πετάχτηκε αμέσως, σαν κάτι υστερικές, για το νιπτήρα, αλλά με φίλησε στο στόμα και ήρεμα σηκώθηκε και έφτυσε, θα έλεγα διακριτικά, και ξέπλυνε το στόμα. Δεν ξέρω αν χρησιμοποεί κάποιο αντισηπτικό στο μπάνιο, πάντως εμένα αυτό μου αρκεί γιατί μήπως ξέρω και οι "τίμιες" κοπέλες που φιλάμε τι βάζουν στο στόμα τους και αν το απολυμαίνουν μετά;
Χαιρετηθήκαμε τρυφερά και σημείωσα νοερά στο μυαλό μου ότι εδώ έχουμε άλλη μία πολύ καλή περίπτωση που αξίζει και άλλες επισκέψεις.

Παρασκευή βράδυ, 10 παρά τέταρτο και σε μία μηχανική επίσκεψη στο site του Φ104 βλέπω πρόγραμμα απόγευμα Κέλλυ, Νεφέλη, Ελένη, βράδυ Ελένη, Αναστασία, Γιασμίν. Η Νεφέλη με έχει από χθες, σαν γκαρσόνα του πάρτυ, σε ρόλο χωρίς σεξ, μόνιμα καυλωμένο, και σκέφτομαι πως θα έβγαζε πολλή ενέργεια σε συνεργασία με την Κέλλυ. Αλλά και από τη βραδυνή βάρδια μπορεί να βγει ωραίος συνδυασμός. Είναι για να καθόμαστε στο σπίτι; Για μισό λεπτό όμως: εκτός από τη χθεσινοβραδυνή ονειρική παρτούζα με Κέλλυ και Ελένη, σήμερα το απόγευμα προέκυψε μία απρογραμμάτιστη παρτούζα με δύο γνωστές μου κοπέλες. Δηλαδή τέτοιος συνδυασμός σε ένα 24ωρο δεν μου έχει ξανατύχει ποτέ. Λοιπόν, που πας ρε Καραμήτρο, να ξεφτιλιστείς θέλεις; Ναι, αλλά με τα κορίτσια έχουμε πια αποκτήσει κάποιο θάρρος και κοιταζόμαστε στα μάτια. Δεν πάμε για να αποδείξουμε κάτι, μόνο να περάσουμε μερικές τρυφερές στιγμές. Οπότε, τραβάμε μπρος και δεν υπολογίζουμε τίποτα. Και έτσι και αλλοιώς όλοι κερδισμένοι βγαίνουμε. Μπάνιο αστραπή, λοιπόν, και σπριντάρουμε με το ποδήλατο στο ναό της αφροδίσιας ηδονής. Ώρα άφιξης 10:20. Όλες εκεί με τα καλύτερα χαμόγελα και πρόθυμες για κουβεντούλα. Ζεστές στιγμές ανάμεσα σε όμορφα κορίτσια που νοιώθουν αρκετή άνεση για να βγάλουν την ανθρωπιά τους, την ίδια ώρα που η διακριτική επαφή με τις κορμάρες τους και οι καυλωτικές φωνές τους υποδαυλίζουν τη φλόγα που σιγόκαιγε από νωρίς στα έγκατα της ύπαρξής μου. Να γιατί τα λέμε παλιομισοφόρια! Χωρίς να χρειαστεί να πιάσουν το μαστίγιο μας περνάνε από απερίγραπτα βασανιστήρια. Τραβάτε με κι ας κλαίω δηλαδή...Τυχαίνει και ρωτάω κάποια στιγμή τη Νεφέλη αν τέτοια ώρα που ήλθα έχει νόημα να πάρω κάποιες από τις κοπέλες της απογευματινής βάρδιας (που η ίδια είναι μία από αυτές). Και με αφήνει κάγκελο η ειλικρίνεια της απάντησης: σε λίγο σχολάνε και δεν θα μείνουν μαζί μου το χρόνο που πρέπει. Δηλαδή να μείνω για την επόμενη βάρδια; Ναι, καλύτερα... Ορίστε επίπεδο ανθρώπου: σεβασμός στον πελάτη, αλλά και συναδελφικότητα. Νεφέλη, ψυχή μου, σου αφιερώνω από τώρα τον οργασμό μου την επόμενη φορά που θα βρεθούμε μαζί!
Άλλαξε η βάρδια, η κ. Βιβή, με το φιλικό της χαμόγελο και τη χαρακτηριστική της ευγένεια, με πληροφορεί ότι, όποτε θέλω, μπορώ να πάω στο δωμάτιο 3. Άλλη καλή περίπτωση ανθρώπου που αισθάνεται ότι κάνει λειτούργημα, δεν έχει το ξινό ύφος που δηλώνει, δήθεν, ότι εγώ είμαι για άλλα και, θεέ μου, πως ξέπεσα εδώ... Την πληροφορώ ότι θέλω Αναστασία και Ελένη σε πρωκτικό, γυμνό στοματικό και 69, και αφού καθυστερήσω, όσο μπορώ, για να απολαμβάνω το θέαμα των κοριτσιών που βγαίνουν κάθε τόσο στο σαλόνι και δείχνουν τα κάλλη τους, ανεβαίνω στο δωμάτιο. Ξανά ντουσάκι, ο έμπρακτος σεβασμός προς τις κοπέλες στις λεπτομέρειες φαίνεται, και σύντομη αναμονή πριν εμφανιστούν οι μουνάγγελοι.
Πόσες φορές μπορεί κανείς να επαναλαμβάνει, χωρίς να γίνεται κουραστικός, ότι τα σώματα και των δύο είναι εξαιρετικά και καλοσμιλεμένα, πράγμα που δείχνει πόσο σέβονται και προσέχουν τον εαυτό τους. Η ομορφιά των προσώπων τους, στολισμένων με μακριά μαύρα μαλλιά και χαμόγελα σε ταξιδεύει. Πίπα άψογη και από τις δύο, ενώ παραδίδουν ολοκληρωτικά τα κορμιά τους σε κάθε είδους επαφή. Πώς να μην είναι όμορφες, όταν τα κορμιά τους είναι χορτασμένα και πολυχαϊδεμένα; Απόψε θα επιμείνω πιο πολύ στην εξερεύνηση της μονοκωλικής περιοχής και, αφού τα κορίτσια είναι δύο, μπορώ άνετα να γαμώ τη μία ενώ κάνω μακροβούτια στην άλλη. Να ξαναγράψω για τα απίστευτα μουνόχειλα της Αναστασίας; Της Ελένης το μουνάκι, εξίσου καλογραμμένο, αλλά λιγότερο εξωστρεφές σε κάνει να φαντάζεσαι ότι τρώς ώριμο, μισάνοιχτο σύκο. Τα πεντακάθαρα κωλαράκια τους ανοίγουν φιλόξενα για τα δάχτυλα και, όταν δεν βιάζεσαι με γρήγορες κινήσεις, αλλά επιδίδεσαι σε απαλά εσωτερικά χάδια, όπως θα χάιδευες τα μάγουλά τους, ανακαλύπτεις όμορφες λεπτομέρειες στην υφή τους, όπως για παράδειγμα τις μικροσκοπικές φλεβίτσες βαθειά στον κώλο της Αναστασίας που πάλλονται από το αίμα που κυκλοφορεί μέσα τους. Μάλλον μικρές αρτηρίες πρέπει να είναι... Βέβαια ο κώλος θέλει προσοχή και τρυφερότητα για να σου αποκαλύψει τα μυστικά του με ασφάλεια από τραυματισμούς, αλλά σε ανταμείβει ανοίγοντας απλόχερα, όταν πειστεί ότι προσέρχεσαι σαν φίλος! Για τελείωμα, πρώτα λίγο πρωκτικό με την Αναστασία στα τέσσερα (γιατί λέω λίγο; γιατί ό,τι και να κάνεις με τέτοια κορίτσια, πάντα λίγο θα είναι). Μετά η Ελένη παίρνει τη θέση που προτιμά στο πρωκτικό, δηλαδή να κάθεται στον πούτσο, ενώ η Αναστασία κάθεται στο πρόσωπό μου και μου δίνει τη μουνάρα της για γλείψιμο και την κωλάρα της για αντίχειρα. Το άλλο χέρι στον κώλο της Ελένης, κοντά στην είσοδό του,για να παίρνει την αίσθηση του πούτσου που μπαινοβγαίνει και, σύντομα, χύσιμο στα όρια της απώλειας αισθήσεων! Ευχαριστώ κορίτσια! Τα χέρια μου και τώρα ακόμα δεν τα έχω πλύνει από χθες. Θέλω, όσο γίνεται, να κρατήσω κάτι από σας και τα χθεσινοβραδυνά ταξίδια μέσα σας.
Κάτω, στο σαλόνι, ποτάκι, ξανά κουβεντούλα χαλαρή, άντε καλή δουλίτσα, καλό σαββατοκύριακο, πώς, έχουμε πάρτυ βότκας την άλλη Πέμπτη; Εκτός απροόπτου θα έλθουμε...

Δευτέρα-Τετάρτη-Παρασκευή εξηγώ στον εαυτό μου, και σε όποιον άλλο τυχαίνει να με διαβάζει, γιατί η παρτούζα σε οίκο ανοχής είναι αδικαιολόγητη σπατάλη. Τρίτη-Πέμπτη-Σάββατο πάω και κάνω ακριβώς αυτό που είχα αποδείξει ότι δεν αξίζει! Βρες άκρη με την ψυχή του ανθρώπου...
Αφορμή το πάρτυ στο Φ104. Πάρτυ με ουίσκια εσείς; Πάρτυ με ούζα εγώ! Με το καλησπέρα το θεόμουνο η Νεφέλη να σε ρωτάει τι θα πιείς και, σκύβοντας για να γεμίσει το ποτήρι, το μίνι της να σε στέλνει αδιάβαστο. Και να ξέρεις ότι σήμερα δεν δουλεύει δωμάτιο και ξέχνα αυτά που σου περνάνε από το μυαλό... Και η Μαρίνα, άλλη κολασμένη περίπτωση, να το παίζει κυρία επί των τιμών και τσατσά! Αλήθεια, σκέφτηκε κανείς, πόσο θα ενίσχυε την προσέλευση των πελατών, αν στην υποδοχή βρισκόταν ένας κόματος σε καθημερινή βάση; Να σε παίρνει από τον πούτσο, εννοώ από το χέρι, να σε καθίζει στον καναπέ και να σε καυλώνει με γαμισοκουβέντες μέχρι να έλθει η ώρα να πας στο δωμάτιο... Και λίγο pole-dancing, αν στηθεί το κατάλληλο εργαλείο και λίγο lap-dancing... Νομίζω πως είναι δυνατή κατάσταση να σε ανάβει μία μουνάρα και να σου λέει στο τέλος, ξέρεις, μαζί μου δεν μπορείς να κάνεις τίποτα τώρα, γιατί δουλεύω μόνο σαλόνι, αλλά να πάρεις μία από τις κοπέλες που κάναν την πασαρέλα! Άντζελα ακούς;
Με την εμφάνισή της Κέλλυ και Ελένης, μου γίνεται ξεκάθαρο πως απόψε δεν θα ησυχάσω αν δεν τις πάρω και τις δύο μαζί! Η γλυκειά τους συμπεριφορά προς εμένα, αλλά και όλους τους επισκέπτες και το λίκνισμα των κορμιών τους είναι ακαταμάχητα...
Με τη Μαρίνα λοιπόν στο δωμάτιο για τα διαδικαστικά, και εκεί σκέφτομαι πάλι, τι καλά έτσι να γινόταν πάντα, πόσο πιο ορεξάτος θα περίμενα την παρέα της βραδυάς μετά από μια ζεστή αγκαλιά από την υπηρεσία-καυλίτσα...
Τα κορίτσια αργούν και αρχίζει να με πιάνει νύστα. Αχ Νεφέλη, μου γέμισες δύο φορές το ποτήρι, χώρια αυτά που είχα πιεί πριν έλθω... Τώρα τα βάζω με τον εαυτό μου: τσάμπα το έσκασες το 200ρι, να δεις που δεν θα κάνεις τίποτα μαλάκα, δεν μπορούσες να αφήσεις το πιόμα για μετά; Και καταφθάνει το συνεργείο αναστηλώσεων και πριν περάσει μισό λεπτό όλες μου οι ανησυχίες έχουν εξαφανιστεί, χωρίς καλά-καλά τις αγγίξω! Όταν πεθάνω, θα αφήσω όρο στη διαθήκη μου, πριν με χαρακτηρίσουν επίσημα νεκρό, να περάσουν από μπροστά μου αυτά τα δύο καυλόμουνα και μόνο αν και τότε δε μου σηκωθεί να με στείλουν για ανακύκλωση. Να δεις που έχω πάνω από 90% πιθανότητα να την σκαπουλάρω!
Η συνέχεια είναι κάπως θολή, γιατί το μεθύσι-μεθύσι, θυμάμαι μόνο να με παρασύρει ένας ανεμοστρόβιλος υπέροχης σάρκας και να προσπαθώ με τα φτωχά μου εξαρτήματα να καλύψω όσο το δυνατόν περισσότερες από τις προθυμότατες τρύπες τους ταυτόχρονα και διαδοχικά. Η Κέλλυ, πληθωρική σε όλα της, νομίζεις πως θα σε καταπιεί από μία τρύπα της και θα σε βγάλει από άλλη. Μπορείς, αν προτιμάς, να μη κάνεις τίποτα, αναλαμβάνει να κάνει τα πάντα και για πάρτη σου. Γι αυτό προς το τέλος ήταν μούσκεμα στον ιδρώτα, έναν ιδρώτα γλυκό και ερωτικό. Η Ελένη, από την άλλη, είναι τόσο χαμηλών τόνων στην αρχή και τόσο χαμηλοβλεπούσα, που νομίζεις πως μόλις δει πούτσο θα κοκκινίσει. Ίσως και να κοκκινίζει, αλλά σίγουρα όχι από ντροπή, μόνο από καύλα. Στη συνέχεια γίνεται αχαλίνωτη και σε στραγγίζει. Μπράβο και στις δύο! Για τελείωμα η Κέλλυ με το έμπειρο χέρι της (νομίζω το αριστερό) με έκανε να χύσω στα βυζιά τους και με φιλάκια και αποχαιρετισμούς πήρε τέλος και αυτή η ωραία συνεύρεση.
Στην έξοδο συναντήθηκα και χαιρετήθηκα με τη Γιασμίν, που ερχόταν για να αναλάβει 3η βάρδια και κάπως στενοχωρέθηκα που είχα γράψει λίγο σκληρά γι αυτήν, αν και πάντα ό,τι γράφω το πιστεύω. Υποσχέθηκα στον εαυτό μου να της δώσω κάποτε μία δεύτερη ευκαιρία και, αν αλλάξω γνώμη, να αναθεωρήσω την αξιολόγηση μου εκείνη.

Τρίτη φορά στην Κατερίνα που τόσο με είχε γοητεύσει τις προηγούμενες δύο. Μου είχε πει ότι στις 12 Σεπτ. φεύγει για διακοπές στην πατρίδα και γυρίζει τον Νοέμβριο. Έπρεπε λοιπόν να κάνουμε κάποια επαφή τώρα για να μετριάσουμε το διάστημα της αποχής μας.
'Οπως συνήθως, η ολόγυμνη κορμάρα της ομορφαίνει το χώρο καθώς περιφέρεται μεταξύ σαλονιού και δωματίων. Άμεση αναγνώριση και συμφωνία για μισή ώρα προς 60 ευρώ. Το πρόγραμμα το κλασσικό μου: γυμνό στοματικό (μέχρι και τελείωμα), 69 και πρωκτικό. Στο δωμάτιο ήλθε χωρίς καθυστέρηση και έπιασε αμέσως δουλειά με παρατεταμένα προκαταρτικά στα όρθια. Έχει μάθει τα κουμπιά μου και αυτό δημιουργεί μία εντελώς καυλωτική οικειότητα. Ξαπλώνοντας περάσαμε από αρκετή ώρα 69, σε αποκλειστικό γλειφομούνι με συχνές επισκέψεις στον κώλο που παίρνει αρκετή γλώσσα και νομίζω πως το ευχαριστήθηκε. Με πρόλαβε και μου ζήτησε κωλοδάχτυλο, την ώρα ακριβώς που ετοιμαζόμουν να της το βάλω (ο αντίχειρας μπαίνει μια χαρά). Βγάζει συνέχεια ρυθμικές μικρές κραυγούλες, καθόλου ενοχλητικές, σαν να κρατάει το ρυθμό του ερεθισμού της. Όταν ήλθε η ώρα να μιλήσει ο πούτσος, είχαμε πρώτα πρωκτικό, χωρίς κρέμα, πράγμα που λίγο τη δυσκόλεψε, αλλά είναι παλληκάρι και στο τέλος κατάφερε μια χαρά πλήρη διείσδυση. Μετά στο μουνάκι και για ολοκλήρωση πολύ ωραία πίπα με γυμνό χύσιμο στο στόμα. Τον κράτησε μέσα μέχρι την τελευταία σταγόνα, καμμία βιασύνη να τραβηχτεί και στο τέλος φτύσιμο στο νιπτήρα. Να δούμε αν θα την ψήσω κάποια φορά να καταπιεί, είναι φάση που με τρελλαίνει, αλλά πρέπει να το θέλει η κοπέλα, με πίεση δεν γίνεται ή δεν θα βγεί καλό...
Το μεγάλο συν με την Κατερίνα είναι πως γαμιέται με την ίδια φυσικότητα που αναπνέει και τα δίνει όλα, δεν κρατάει τίποτα για να το παζαρέψει... Αυτή η ευθύτητα την κάνει πολύ ελκυστική. Και είναι πολύ δραστήρια, δεν τεμπελιάζει ούτε στιγμή, βγάζει μία ευγνωμοσύνη που την προτίμησες και διάθεση να σου ανταποδώσει.
Κάθομαι και σκέφτομαι τώρα πως το αντίστοιχο πρόγραμμα στο στούντιο το πληρώνεις 100 ευρώ και δεν έχεις με τίποτα γυμνό τελείωμα στο στόμα, ούτε φιλιά στο στόμα, τουλάχιστον σύμφωνα με την μέχρι τώρα εμπειρία μου. Βέβαια, αυτό για ορισμένους είναι συν των στούντιο, γιατί υποτίθεται ότι σου εξασφαλίζουν ανώτερο επίπεδο υγιεινής, για κάποιους όμως που δεν χαμπαρίζουμε από τέτοια η ουσία είναι ότι πληρώνουμε κάτι περισσότερο για κάτι λιγότερο. Τώρα είναι και το θέμα του ντους που πραγματικά βοηθάει στην ψυχολογία ακόμα και αν έκανες μπάνιο και ήλθες κατευθείαν από τη διπλανή πολυκατοικία! Έστω και μία ώρα να ήσουν στο δρόμο πριν, οι κοπέλες αξίζουν να σε βρουν φρέσκο. Τέλος είναι και το ζήτημα του επιπέδου των ίδιων των κοριτσιών. Σίγουρα πολλά από αυτά που έχω συναντήσει στα στούντιο είναι Α Εθνική από εμφάνιση και τρόπους, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι αν βρείς μία κοπέλα με αντίστοιχα προσόντα στο μπουρδέλο θα την σνομπάρεις επειδή δουλεύει σε λάθος μαγαζί. Που καταλήγουν όλα αυτά; Ότι ο καθένας όπως τη βρίσκει και πάντως ότι η Κατερίνα είναι εξαιρετική κοπέλα.

Ο καλός μου σύμβουλος, ο διάολος, με τσιγκλούσε τις τελευταίες τρεις μέρες να δοκιμάσω διπλό με κάποιες από τις κοπέλες που είχα ήδη γνωρίσει. Έτσι το μεσημεράκι, έχοντας λίγο ελεύθερο χρόνο, κατηφόρισα με το ποδήλατο στο γνωστό μέρος (κανένα πρόβλημα πάρκινγκ, αλλά βάζω μόνο 8 αναγνωρίζοντας πως όσοι πάνε με αμάξι έχουν πρόβλημα). Η αλήθεια είναι πως η ερωτική μου διάθεση ήταν μάλλον χαμηλή, αλλά υπολόγισα, σωστά, όπως αποδείχτηκε, ότι θα έφτανε η γοητεία των κοριτσιών για να αλλάξει το σκηνικό. Στη δουλειά η Αλίκη, η Αναστασία και η Νεφέλη (με αλφαβητική σειρά, όπως λένε και στα θέατρα, για να μην παρεξηγούνται οι πρωταγωνιστές). Προσπερνάω για μία ακόμα φορά την Αλίκη, γιατί δεν δίνει πρωκτικό, αλλά ήδη με έχουν πιάσει οι τύψεις γι αυτό το εμπάργκο και σκέφτομαι σοβαρά να την πάρω κάποια από τις προσεχείς φορές. Ειναι πολύ ελκυστικό κορίτσι και μπορεί, και με αυτά που προσφέρει, να αποδειχτεί αστέρι πρώτου μεγέθους. Προχωράμε για Αναστασία και Νεφέλη, μάλιστα τις βλέπω να κατεβαίνουν μαζί τις σκάλες από αλλο DUO. Καλό σημάδι, σκέφτομαι, είναι ήδη στρωμένοι οι κινητήρες. Με την τεκίλα στο χέρι, σερβιρισμένη από την κ. Πέτρα, στο δωμάτιο για ντους και προετοιμασία.
Σκάνε μύτη οι κοπέλες, όλο τσαχπινιά, καλοδιάθετες και καυλωτικές και ξεκινούν οι διάλογοι, τα τριψίματα και τα γλειψίματα. Η Αναστασία πολύ μαυρισμένη και ακόμα πιο όμορφη απ' όσο τη θυμόμουν από την πρώτη φορά, η Νεφέλη ακόμα πιο επικοινωνιακή και ψωλού. Πίπα από Αναστασία με ταυτόχρονο γλειφομούνι στη Νεφέλη. Μουνογαμήσι στις δύο κοπέλες εναλλάξ, κωλογαμήσι επίσης εναλλάξ, γλειφομούνι στην Αναστασία με τα υπέροχα χορταστικά μουνόχειλα με ταυτόχρονο κωλοδάχτυλο στη Νεφέλη (η αίσθηση του κώλου της μέχρι το βαθύτερο σημείο που φτάνει το δάχτυλο συγκλονιστική) και κάθε άλλος συνδυασμός που μπορούσε να σκεφτεί ανθρώπινο μυαλό. Πως περνάει τόσο γρήγορα η ώρα... Το μεγάλο ερώτημα στο τέλος κάθε παρτούζας: που χύνουμε τώρα, ώστε να μη μεροληπτήσουμε υπέρ ή κατά κάποιας από τις κοπέλες; Τα βυζιά και των δύο, περίπου στο 50-50% φαίνεται μία δίκαιη λύση και η Αναστασία αναλαμβάνει να την φέρει σε πέρας χειροκίνητα.
Δεν χρειάζεται να επαναλάβω περιγραφές για τις χάρες των κοριτσιών που περιέχονται σε προηγούμενες αξιολογήσεις. Μόνο να τονίσω ότι το πρωκτικό και των δύο ήταν πολύ πιο απολαυστικό και τέχνικό από όσο κατάλαβα την πρώτη φορά. Προφανώς είναι καλά ξεσκολισμένες και εύγε τους. Θα αναφερθώ όμως και σε δύο-τρία σημεία που κάνουν την εμπειρία να υπολείπεται από το άριστα:
Και οι δύο κοπέλες αρνούνται κάθε επαφή στόμα με στόμα. Που είναι αυτά τα γλωσσόφιλα για τα οποία έχω διαβάσει σε άλλες αξιολογήσεις; Δε λέω να φτάνει η γλώσσα στον οισοφάγο (!), αλλά χθες βράδυ, με μια παρέα φίλων και των γυναικών τους που είχαμε βγεί για φαγητό, την ώρα της καληνύχτας ακουμπήσαν πιο πολύ τα χείλια μας απ' ό,τι σήμερα στο στούντιο. Δικαίωμά τους να ρυθμίζουν αυτό το θέμα όπως νομίζουν, ούτε θα παρακαλέσω, αλλά δεν υπάρχει μια χρυσή τομή, ώστε να μη φαίνεται σαν να σε αηδιάζουν;
Κάτι άλλο, δύο κοπέλες είναι, θα μπορούσαν να αγγίζονται κάπως πιο ελεύθερα. Δεν συζητάω για σκληρά λεσβιακά, που, έτσι κι αλλοιώς, δεν με πολυσυγκινούν, αλλά ένα φιλάκι μεταξύ τους, λίγο γλειφομούνι απλά ανεβάζει την ερωτική θερμοκρασία, δεν είναι το τέλος του κόσμου. Μήπως αυτά χρεώνονται ιδιαιτέρως; Μα, θα μου πει κάποιος, αν ήθελες γιατί δεν τα ζήταγες; Ακριβώς γιατί το κατά παραγγελία θα μου χάλαγε τη διάθεση και αν έπαιρνα άρνηση, (το πιθανότερο), θα μου τη χάλαγε ακόμα περισσότερο...
Τώρα γιατί η σχέση απόδοσης/τιμής είναι μόνο 7; Αυτό δεν έχει να κάνει με τις δύο προηγούμενες παρατηρήσεις αλλά γιατί γενικά η παρτούζα με περιορισμό χρόνου είναι ένας πολύ σπάταλος τρόπος για να απολαύσεις το σεξ. Το μεγαλύτερο μέρος από τις χάρες κάθε κοπέλας μένει αναξιοποίητο λόγω των αυτονόητων αδυναμιών του άντρα από τη φύση του (καλά-καλά και με μία γυναίκα μόλις που προφταίνει να κάνει σωστά τη δουλειά...). Τουλάχιστον εγώ την παρτούζα, κάτω από αυτές τις συνθήκες, την βλέπω απλώς σαν αλατοπίπερο διεγερτικό της φαντασίας και όχι σαν καθημερινό φαγητό.