Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Μόλις έφυγα αγανακτισμένος από το Φυλής 86Α (το γιατί στην σχετική κριτική μου) και ψάχνω για καλύτερη τύχη στη Φωκαίας. Στο 19 βλέπω ένα διδυμάκι που δείχνει να υπόσχεται πολλά: την Άννα που φαίνεται πολύ πιτσιρίκα και έχει πολύ όμορφο, αλλά αυστηρό πρόσωπο και ωραίο σώμα και τη Ρωξάννα, πιο μαυροτσούκαλο, χαμογελαστή και κατά τα φαινόμενα πιο μπερμπάντισα. Αμφότερες από Ρουμανία. Είναι και οι δύο ολόγυμνες, χωρίς βρακί, και αυτό τις κάνει πιο ορεκτικές. Η υπηρεσία, ευγενέστατη, κάνει λόγο για γυμνό στοματικό και τελειωτικό και από τις δύο και, για να αποζημιώσω τον εαυτό μου από την ψυχρολουσία του Φυλης 86Α, αποφασίζω να πάρω και τις δύο. Έρχονται χωρίς μεγάλη καθυστέρηση στο δωμάτιο και η πρώτη τους κουβέντα είναι "ξάπλωσε", αυτή ακριβώς που μου έσπασε τα νεύρα στην προηγούμενη απόπειρα συνουσίας. Κάνω πως δεν καταλαβαίνω και αρχίζω να απλώνω χέρι και να παρατηρώ αντιδράσεις. Η διαδικασία με τα μωρομάντηλα κρατά μία αιωνιότητα στη διάρκεια της οποίας φλυαρούν ακατάπαυστα μεταξύ τους στα ρουμάνικα, άγνωστο για ποιό θέμα. Μόνο όταν αρχίζει το γυμνό στοματικό, εναλλάξ και με τις δύο, το βουλώνουν για λίγο, όπως είναι επόμενο, αλλά σε πρώτη ευκαιρία ξαναρχίζουν τη λογοδιάρροια. Η Άννα τώρα κάθεται σταυροπόδι με τα χέρια μπροστά και είναι πρακτικά απροσπέλαστη σε κάθε άγγιγμα. Πιο εύκολο να βάλεις χέρι σε κουλουριασμένο σκατζόχοιρο. Την ώρα της πίπας της βάζω το χέρι στο σβέρκο, χωρίς να την πιέζω και αυτή το διώχνει με μία κίνηση, όπως θα έδιωχνε μία ενοχλητική μύγα! Έστω και έτσι φτάνω σε κατάσταση ετοιμότητας ώστε η Άννα να μπορεί να καθίσει στον πούτσο μου, αφού βέβαια μου έχει φορέσει το λάστιχο. Λίγες κινήσεις, αλλαγή προφυλακτικού και σειρά της Ρωξάννας, αυτή προτιμά να είναι ανάσκελα με μένα από πάνω. Δεν είναι και η πιο υπέροχη φάση, ελάχιστη η συμμετοχή τους, περνά και η ώρα, τους λέω τώρα θα βγάλω την καπότα για να χύσω στο στόμα σας. Όχι, απαντούν με μια φωνή, στα βυζιά θα χύσεις, δείχνει τα βυζιά της η Ρωξάννα για να μην υπάρξει παρανόηση. Μα έξω άλλα μου είπατε. Στα βυζιά θα χύσεις, επιμένουν. Δεν κάνουν διάλογο, δεν απαντούν στην δίκαιη ένστασή μου, αυτό είναι και αν σ' αρέσει! Τώρα τα έχω πάρει. Δεν είσαστε εντάξει τους λέω και σηκώνομαι να φύγω. Ε, όχι και να επιβραβεύουμε την κοροϊδία. Για πότε εξαφανίστηκαν από το δωμάτιο... Στο διάδρομο άκουγα τα γέλια τους... Και γιατί όχι; Πιάστηκε άλλο ένα κορόιδο!
Στο δρόμο, αν και το διπλό σπάσιμο με έχει κάνει προσωρινά αδιάφορο έως αρνητικό απέναντι στη συνουσία, αποφασίζω να πάω στην Αλκιβιάδου 16Α για να δω αν γύρισε η Νταϊάνα.