Σε εξόδους σε μεγάλες πίστες της προηγούμενης δεκαετίας , ο φίλος νιόπαντρος με το ξεκωλάκι , εγώ τότε ελεύθερος , σηκωνόταν για τσιφτετέλια η τύπισσα , κουνούσε τη γκωλάρα της και όλο το μπουζουξίδικο να κοιτάζει κάπως έτσι
όταν γύριζε στο τραπέζι μας αντί να πάει στον σύζυγο , ερχόταν και καθόταν πάνω μου τρίβοντας τον κώλο της πάνω στην πούτσα μου μπροστά στον άντρα της που μπεκρούλιαζε δίχως αύριο , μην μπορώντας να διαχειριστεί την τύχη και τις συνθήκες που έφεραν αυτό το πατόμουνο στην ζωή του .
Εσείς οι ηθικοί , οι υπεράνω , οι έχοντες σεβασμό ας μην τη ξεκωλιάζατε .
Μιλάμε πάντα για προσωπικές σχέσεις μεταξύ ενηλίκων με κρίση .
Το ζευγάρι τελικά δεν έκλεισε χρόνο , αφού αυτή γαμιώταν παράνομα ακόμα και όταν είχαν σχέση , πριν παντρευτούν .
Ένας γάμος συμφερόντων που δεν κατέληξε πουθενά .
Για την "κυρία" άλλη μία πούτσα στο παλμαρέ της , ο φίλος είχε πολύ σοβαρότερα προσωπικά προβλήματα να διαχειριστεί από το αν έφαγε μια πούτσα πάνω ή κάτω η σύζυγος ...
Κάτι γράφτηκε πιο πάνω πολύ εύστοχο .
Η κάθε γυναίκα δεν είναι ιδιοκτησία κανενός .
Είναι
μόνο του εαυτού της ...