Κωνσταντινουπόλεως 61 (Studio Artemis)

Α) ΕΡΩΤΙΚΗ ΑΤΖΕΝΤΑ (19/03/2011 – 24/03/2011)
Στις 19/03/2011 στις 11:00 πμ είχα κανονίσει να πάω για καφέ με μια πρώην συμφοιτήτριά μου στου Ζωγράφου. Ωστόσο, είχα πει ψέματα στους γονείς μου ότι θα βρισκόμασταν στις 10:30 πμ, για να δώσω άλλη μια ευκαιρία στον εαυτό μου να καθίσω δίπλα-δίπλα με τη 2-Hut και να της χουφτώσω τα βραχιόλια. Ξεκίνησα από το σπίτι στις 09:40 πμ. Στις 09:45 πμ κοντοστάθηκα έξω από το μαγαζί της 2-Hut. Δυστυχώς εκείνη την ώρα ήταν ένας γέρος πελάτης στο μαγαζί. Μέχρι τις 09:54 πμ έκοβα βόλτες έξω από το μαγαζί, περιμένοντας να αδειάσει από πελάτες. Αλλά του κάκου (ήταν ώρα αιχμής). Νευριασμένος στις 09:54 πμ, εγκατέλειψα τον αγώνα, έβγαλα ένα εισιτήριο των 1.40 €, πήρα το τρόλεϊ 2 και κατόπιν το λεωφορείο 608. Στη στάση ΕΥΔΑΠ (του 608) ήταν μια χήρα 80χρονη με τρικ-τρικ, που χρειαζόταν βοήθεια για να επιβιβαστεί στο λεωφορείο. Αμέσως προσφέρθηκα να τη βοηθήσω, δίνοντάς της μια «χείρα βοηθείας» (της έδωσα το δεξί μου χέρι και με το αριστερό μου χέρι τη χούφτωσα στην πλάτη). Μόλις ανέβηκε με ευχαρίστησε και μου είπε «Να σαι καλά» και εγώ της έκανα διευθυντικό sandwich. Κατόπιν με πολύ δυσκολία της άφησα το χέρι της, ενώ από μέσα μου σιγοψιθύρισα «Αχ αγαπούλα μου». Όλη αυτή η ιστορία είχε ως αποτέλεσμα μια 20λεπτη κρίση ηλιθιότητας και φυσικά μια αυξημένη διάθεση για γαμησάκι.
Στις 21/03/2011 στις 10:00 πμ έγινε η ορκωμοσία του μεταπτυχιακού μου στο ΠΑΠΕΙ. Μόλις έληξε η τελετή, ο πρύτανης είπε στους αποφοίτους του μεταπτυχιακού να πετάξουν τα καπέλα τους (όλοι φορούσαμε τήβεννο). Εγώ από αφηρημάδα, αντί να βγάλω το καπέλο ήσυχα-ήσυχα, το εκσφενδόνισα στο κεφάλι του πρύτανη, ο οποίος κοίταξε πίσω του τρομαγμένος. Μετά από αυτό, εγώ και όλοι οι συμφοιτητές μου σκάσαμε στα γέλια. Το ευχάριστο κλίμα της ημέρας, σε συνδυασμό με την κρίση ηλιθιότητας, βελτίωσαν την ψυχολογία μου (και από σπόντα και την ερωτική μου επιθυμία).
Στις 23/03/2011 στις 12:40 μμ πήγα στο μαγαζί της 2-Hut για να πάρω γάλα και ψωμί. Επειδή στο μαγαζί δεν ήταν κανένας πελάτης, πριν φύγω της έκανα ένα απολαυστικότατο πολυκαβλωτικό διευθυντικό sandwich. Το γεγονός ότι της έκανα sandwich ύστερα από 15 μέρες, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι μου φέρθηκε με τρυφερότητα, αναπτέρωσαν το ηθικό μου και το βράδυ της ίδιας μέρας βάρεσα μια special μακακία.

Β) ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΣΤΟΥΝΤΙΟΤΣΑΡΚΑΣ (25/03/2011)
Στις 25/03/2011 στις 17:00 είχα κανονίσει ραντεβού με τον Πινόκιο στο σταθμό του Ηρακλείου, για να τον κεράσω καφέ και γαμήσι (σε στούντιο) στον Κεραμεικό για την ορκωμοσία μου. Ξεκινήσαμε παρέα στις 17:15 από το σταθμό του Ηρακλείου και στις 17:50 βρισκόμασταν ήδη στην περιοχή του Κεραμεικού.
Αρχικά περάσαμε από το στούντιο Blue, εξαιτίας της τιμής (στο συγκεκριμένο στούντιο το απλό πρόγραμμα είναι 30 €, σε αντίθεση με τα υπόλοιπα στούντιο στην περιοχή, όπου σκας το 50ρικο). Εδώ συμφώνησαν τα γούστα μου με τον Πινόκιο, καθώς σε κανέναν από τους δυο δεν άρεσε η πουτάνα, ενώ η τσατσά για άγνωστη μέχρι στιγμής αιτία μας έβγαλε μια αρνητική αύρα (και επιπλέον δεν φορούσε ούτε φούστα, ούτε τρικ-τρικ). Επειδή ο Πινόκιο είναι ευγενικό παιδί, ζήτησε από την τσατσά να μας δώσει την κάρτα του στούντιο και της είπε ότι θα περάσουμε λίγο αργότερα.
Κατόπιν περάσαμε από το στούντιο στην οδό Μεγάλου Αλεξάνδρου 133. Εδώ η πουτάνα γυάλισε στον Πινόκιο, οπότε έδωσε στον τσάτσο 30 € και τα υπόλοιπα 20 € τα κέρασα εγώ. Δεν χρειάζεται φυσικά κανείς να έχει ανεπτυγμένη την 6η αίσθηση, για να καταλάβει ότι στούντιο με τσάτσο δεν υπάρχει περίπτωση να το τιμήσω ούτε με σφαίρες.
Αφού ολοκλήρωσε το γαμήσι ο Πινόκιο, πήγαμε παρέα για καφέ σε μια καφετέρια δίπλα στο μετρό, για να ανταλλάξουμε τις στουντιοεμπειρίες μας και να γελάσουμε. Στις 19:55 (αφού τελειώσαμε τον καφέ) ο Πινόκιο πήρε το μετρό για να επιστρέψει στο σπίτι του και εγώ συνέχισα την στουντιότσαρκα μόνος μου. Σε αυτό το σημείο αξίζει να αναφερθεί ότι κουβαλούσα μαζί μου και την πράσινη συνεδριακή τσάντα με τα εννιάμερα του Γύπα, γιατί η συγκεκριμένη στουντιότσαρκα ήταν προγραμματισμένη.
Επόμενος σταθμός: Κωνσταντινουπόλεως 80. Αν και η τσατσά ήταν ευγενέστατη και έκατσε δίπλα μου για 2 λεπτά μέχρι να εμφανιστεί η πουτάνα, φορούσε τζην και τα χέρια της ήταν άδεια από κοσμήματα (δύσκολα σου σηκώνεται με τέτοια γυναίκα).
Επόμενος σταθμός: Κασσάνδρας 3 πάνω. Στο συγκεκριμένο στούντιο η τσατσά ήταν άφαντη, ενώ μια από τις δυο εργαζόμενες κοπέλες με έβρισε, επειδή με έχει δει πολλές φορές και δεν την έχω τιμήσει ούτε μια.
Επόμενη στάση: Κασσάνδρας 3 κάτω. Εδώ η τσατσά φορούσε φούστα, αλλά δεν φορούσε καθόλου τρικ-τρικ.
Επόμενη στάση: Κασσάνδρας 4Γ. Εδώ ήταν η πολυκαβλωτική τσατσά, που είχα δει στις 18/03/2011 (αλλά αυτή τη φορά χωρίς τρικ-τρικ) μαζί με την τσατσά, που βγάζει την αύρα της Αγγλίδας (που λέει «Oh sit»). Εδώ αξίζει να σημειωθεί ότι καμία από τις δυο τσατσάδες δεν μου προκάλεσαν στύση.
Next station: Κωνσταντινουπόλεως 61. Εδώ ήταν η ίδια τσατσά με τις προηγούμενες επισκέψεις μου. Η ιδιαιτερότητα ήταν ότι η πουτάνα μου έκανε διευθυντικό sandwich και με υποδέχτηκε με ιδιαίτερη τρυφερότητα.
Next station: Σπύρου Πάτση 40. Εδώ η τσατσά ήταν αδιάφορη (παντελόνι, νέα στην ηλικία, δεν φορούσε τρικ-τρικ).
Next station: Σπύρου Πάτση 27. Εδώ η τσατσά φορούσε κοντή φούστα, διχτυωτό καλσόν και κάτι φτηνιάρικα άσπρα βραχιόλια (μάλλον από το παζάρι τα πήρε). Προφανώς η γυναίκα αυτή δεν ξέρει να ψυχολογεί τους ανθρώπους, γιατί με ρώτησε δυο φορές, αν γνωρίζω ότι βρίσκομαι σε στούντιο.
Το λογικό θα ήταν να καταλήξω στο τελευταίο στούντιο. Ωστόσο, εξαιτίας της θερμής υποδοχής που είχα και από την πουτάνα και από την τσατσά στο στούντιο Artemis (Κωνσταντινουπόλεως 61), αποφάσισα να τιμήσω το συγκεκριμένο στούντιο με το 50ρικο της μαμάς.

Γ) ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ
Στις 21:00 έφτασα για δεύτερη φορά έξω από το συγκεκριμένο στούντιο. Μόλις χτύπησα για δεύτερη φορά το κουδούνι και μου άνοιξε η τσατσά, έγινε ο ακόλουθος διάλογος:

ΤΑΚΜΑΝ: Κερδίσατε για δεύτερη φορά.
ΤΣΑΤΣΑ: Κερδίσαμε πάλι;
ΤΑΚΜΑΝ: Ναι.
ΤΣΑΤΣΑ: Στην προηγούμενη κριτική έγραψες και για μένα. Μου αρέσει πολύ ο τρόπος που γράφεις. Θέλω όμως αυτή τη φορά να μου βάλεις δέκα.
ΤΑΚΜΑΝ: Μην ανησυχείς.
ΤΣΑΤΣΑ: Από εδώ είναι το δωμάτιο.
ΤΑΚΜΑΝ: ΟΚ.


Αν και η τσατσά δεν φοράει τρικ-τρικ, ηδονίζομαι να πιάνω χέρια από γιαγιάδες. Για αυτό το λόγω, αντί να της δώσω 50ρικο, της έδωσα 2 εικοσάευρα, 1 πεντάευρο, 4 κέρματα του 1 ευρώ και δυο πενηντάλεπτα (την ώρα που της έδινα τα κέρματα, έτρεμαν τα χέρια μου από τη συναισθηματική φόρτιση). Αφού έδωσα τα χρήματα στην τσατσά και έκλεισε την πόρτα του δωματίου, γδύθηκα, έβγαλα από τη συνεδριακή μου τσάντα του Γύπα τα εννιάμερα και κατούρησα στο μπάνιο. Μόλις ολοκλήρωσα το κατούρημα, μπήκε η Αλίνα στο δωμάτιο, γεμάτη όρεξη για τρελίτσες.
Η Αλίνα είναι 38 χρονών από τη Λευκορωσία, έχει μαύρα μαλλιά και φοράει ένα χρυσό βραχιόλι. Μόλις μπήκε στο δωμάτιο, έγινε ο ακόλουθος διάλογος:

ΑΛΙΝΑ: Γεια σου μωρό μου. Πώς σε λένε;
ΤΑΚΜΑΝ: Το διαδικτυακό μου όνομα είναι ΤΑΚΜΑΝ, οπότε θα με φωνάζεις έτσι.
ΑΛΙΝΑ: Εμένα με λένε Αλίνα και είμαι από τη Λευκορωσία. Χάρηκα.
ΤΑΚΜΑΝ: Και εγώ. Αυτά είναι του Γύπα τα εννιάμερα.
ΑΛΙΝΑ: Αυτά τα έχεις, για να τα φοράς στις κοπέλες στα στούντιο;
ΤΑΚΜΑΝ: Ναι.
ΑΛΙΝΑ: Ωραία, θα τα φορέσω και εγώ τώρα. Μου πάνε.

Μόλις η Αλίνα φόρεσε του Γύπα τα εννιάμερα, άρχισε να κουνάει παιχνιδιάρικα τα χέρια της, για να με ηδονίσει το κουδούνισμα των βραχιολιών.

ΤΑΚΜΑΝ: Τι λες να κάνουμε για να περάσουμε ωραία; Τι προτείνεις;
ΑΛΙΝΑ: Ότι θες εσύ μωρό μου.
ΤΑΚΜΑΝ: Ναι, σωστό και αυτό. Αλλά πριν κάνουμε οτιδήποτε φόρεσε μου το τσουτσού φερετζέ.
ΑΛΙΝΑ: Το ποιο;
ΤΑΚΜΑΝ: Παιδάκι μου δεν ξέρεις Τούρκικα;
ΑΛΙΝΑ: Όχι, από Λευκορωσία είμαι.
ΤΑΚΜΑΝ: Ούτε και εγώ. Απλά υπάρχει ένα σχετικό ανέκδοτο. Τέλος πάντων, θα σε διευκολύνω. Φόρεσέ μου το προφυλακτικό.
ΑΛΙΝΑ: Από τόσο νωρίς;
ΤΑΚΜΑΝ: Φόρεσέ το μου παιδί μου. Θέλω να αισθάνομαι ασφάλεια. Αυτό μου το έχει πει και ο καθηγητής που συνεργαζόμαστε.
ΑΛΙΝΑ: ΟΚ.

Μόλις μου φόρεσε το προφυλακτικό, έγινε ο ακόλουθος διάλογος:

ΑΛΙΝΑ: Τι θες να κάνουμε τώρα;
ΤΑΚΜΑΝ: Εγώ λέω να χορέψουμε.
ΑΛΙΝΑ: Ναι;
ΤΑΚΜΑΝ: Ε ναι μωρέ, για να φτιαχτούμε καλύτερα.

Αντί η Αλίνα να υπακούσει την επιθυμία μου, με ξάπλωσε και μου πήρε την κλασσική πίπα. Εξαιτίας της έλλειψης μεσημεριανού ύπνου, η στύση που προκλήθηκε από την πίπα δεν ήταν επαρκής. Για αυτό το λόγω (μετά από κάποιο διάστημα) η Αλίνα μου πρότεινε να την παίξω μόνος μου.
Τότε εγώ ξάπλωσα μπρούμυτα και άρχισα να τρίβω τον πούτσο μου στο κρεβάτι με μανία. Η Αλίνα ήταν δίπλα μου και της κράταγα τα βραχιόλια. Κατά τη διάρκεια της φάσης αυτής, έγινε ο εξής διάλογος:
ΑΛΙΝΑ: Διάβασα και εγώ την προηγούμενη κριτική σου για το συγκεκριμένο στούντιο. Μίλησα για σένα με την τσατσά, και από ότι κατάλαβα είναι διαθέσιμη. Όμως, επειδή έχει χρόνια να πηδηχτεί, θα πρέπει το πουλί σου να είναι σαν κομπρεσέρ.
ΤΑΚΜΑΝ: Αλήθεια, πόσο χρονών είναι η τσατσά;
ΑΛΙΝΑ: 69.
ΤΑΚΜΑΝ: Το έπιασα το υπονοούμενο.
ΑΛΙΝΑ: Μωρό μου. Όταν βγεις από το δωμάτιο, χάρισέ της αυτό το δαχτυλίδι και χούφτωσέ της λίγο το χέρι.
ΤΑΚΜΑΝ: Εγώ λέω καλύτερα να της χαρίσω το πράσινο ριγκάκι του Γύπα.
ΑΛΙΝΑ: Έχεις δίκαιο, αυτό ταιριάζει καλύτερα σε μια νέα κοπέλα.
ΤΑΚΜΑΝ: Ρε συ θα πεις στην τσατσά να φοράει φούστα από εδώ και πέρα;
ΑΛΙΝΑ: Κοντή ή μακριά;
ΤΑΚΜΑΝ: Ξέρω εγώ; Κάπου στη μέση.
ΑΛΙΝΑ: Κοντή θες ε;
ΤΑΚΜΑΝ: Ναι, ναι. Για να σου δώσω να καταλάβεις, η εμφάνιση της τσατσάς παίζει για μένα πολύ σημαντικό ρόλο στην επιλογή του στούντιο. Για αυτό το λόγω, δεν επιλέγω ποτέ στούντιο με τσάτσους.
ΑΛΙΝΑ: Μα αυτοί μωρό μου είναι όλοι πούστηδες. Τους σηκώνεται μόνο όταν βλέπουν πελάτη.
ΤΑΚΜΑΝ: Βλέπω τα ξέρεις όλα. Αύριο θα ταξιδέψω Ιστιαία με τα ΚΤΕΛ και ότι ιστορία γίνει με καμιά γριά, θα την περιγράψω αναλυτικά στην επόμενη κριτική. Κάθε φορά που γράφω κριτικές, γελάω σαν ηλίθιος.
ΑΛΙΝΑ: Έχεις πλάκα μωρό μου. Να δω για μένα τι κριτική θα γράψεις.
ΤΑΚΜΑΝ: Θα τη δεις και θα γελάσεις. Αχ τι γλυκό χεράκι.
ΑΛΙΝΑ: Παιδί μου. Το βλέπεις το μουνί μου; Βάλε το χέρι σου μέσα.
ΤΑΚΜΑΝ: Εγώ με τα κοσμήματα φτιάχνομαι, δεν με ενδιαφέρουν αυτά.
ΑΛΙΝΑ: Βάλτο.

Με τα πολλά κατάφερα και έχυσα εντός του προφυλακτικού (όχι φυσικά με τα γλυκανάλατά της, αλλά με τη σκέψη της τσατσάς). Αμέσως μετά, έβγαλα το προφυλακτικό, το πέταξα στα σκουπίδια και καθαρίστηκα με τα υγρά μαντήλια Wet Hankies. Κατόπιν, η Αλίνα ντύθηκε, με χαιρέτησε και βγήκε από το δωμάτιο. Αφού ντύθηκα και ταχτοποίησα τα πράγματά μου, βγήκα από το δωμάτιο και τράκαρα την τσατσά. Με την τσατσά έγινε ο ακόλουθος διάλογος:

ΤΣΑΤΣΑ: Τέλειωσες μωρό μου;
ΤΑΚΜΑΝ: Ναι, ναι. Την επόμενη φορά που θα έρθω, θα σου χαρίσω και ένα δαχτυλίδι.
ΤΣΑΤΣΑ: Έχω και εγώ πολλά κοσμήματα, αλλά δεν τα φοράω, επειδή φοβάμαι μη με κλέψουν.
ΤΑΚΜΑΝ: Τέλος πάντων, αν από εδώ και πέρα φοράς φούστα, θα έρχομαι σχεδόν κάθε φορά εδώ.
ΤΣΑΤΣΑ: Δεν φοράω φούστες τώρα. Έχω να φορέσω πάνω από 30 χρόνια.
ΤΑΚΜΑΝ: Τέλος πάντων, θα έρχομαι επειδή σε αγαπάω. Όταν θα βρω δουλειά στην Κύπρο, θα βγούμε παρέα έξω να σε κεράσω καφέ.
ΤΣΑΤΣΑ: Όποτε θες μωρό μου. Τώρα όμως να μου βάλεις 10.
ΤΑΚΜΑΝ: ΟΚ, θα σου βάλω δεκαράκι.

Μετά από αυτή τη σύντομη συζήτηση, χαιρέτησα την τσατσά με διευθυντικό sandwich, επειδή μου αρέσει να χουφτώνω χέρια από γριές. Μόλις εξήλθα από το κτίριο, με έπιασε κρίση ηλιθιότητας μακράς διάρκειας.

Βόλτα σήμερα το μεσημέρι στα στούντιο της γύρω περιοχής,με τερματικό σταθμό το Artemis όπου εργαζόταν η Αλίνα.Εδώ και καιρό είχε τραβήξει το ενδιαφέρον μου με τις φωτογραφίες της στις διαφημίσεις του σάϊτ.Έπρεπε να την τσεκάρω από κοντά λοιπόν,αφού είχα διαβάσει αρκέτα θετικά για τις επιδόσεις της στο σπορ.Τελικά ακόμα και όλα όσα είχα διαβάσει για την Αλίνα στο σάϊτ λίγα ήταν.
Απίστευτα προκαταρκτικά χωρίς το παραμικρό ίχνος βιασύνης.Γλειψίματα,τριψίματα,φιλιά στο λαιμό στο στήθος και ένα ξεγυρισμένο ισπανικό με τις φυσικές βυζάρες της.Τις είχε λαδώσει μάλιστα με λάδι για μασαζ και με έστειλε αδιάβαστο.Μετά,μου φόρεσε την καπότα και άρχισε μια άργη υπέροχη πίπα με ελάχιστη χρήση των χεριών της.Μου είχε κάνει έτσι κι αλλιώς διάφορα κολπάκια με τα πόδια της πιο πριν,που κόντεψα να ξεχασω το όνομα μου.Αργά αργά,ήρθε από πάνω μου,με αγκάλιασε σφιχτά και άρχισε το γαμήσι.Βολεύτηκα μια χαρά με την Αλίνα απο πάνω μου,τόσο που τελικά δεν αλλαξαμε καθόλου στάση.Αυτή έδινε τον ρυθμό,πότε αργά,πότε γρήγορα και πότε σταματούσε τελείως και εγώ ακολουθούσα.Όταν τελείωσα,είχα ξεχάσει και το όνομά μου τελικά,αυτή εξακολουθούσε να λικνίζεται από πάνω μου,πολύ αργά,κρατώντας με σφιχτά στην αγκαλιά της.Είναι άπαιχτη αυτή η κοπέλλα.Σίγουρα θα τη ξανατιμήσω,αφου και αυτή ξέρει να τιμάει τον πελάτη.

Η Αλίνα είναι πολύ καλή περίπτωση! Είναι βυζαρού, πολύ καλό σώμα και με φοβερή διάθεση! Ξεκίνησε με προκαταρκτικά, γλύψιμο στο στήθος μου και παίξιμο του κονταριού...Ακολούθησε ισπανική με μπόλικο λάδι, καβάλημα όπου και δεν άντεξα. Στο τέλος βάζει και το κοντάρι στο στόμα για να νιώσει τα υγρά παντα με προφυλακτικό όμως. Αληθινή καβλιάρα δηλαδή... Συνίσταται ανεπιφύλακτά!

Έχω μια υποψία ότι τη θυμάμαι από στριπτητζάδικο Λολίτα ή Diamond Dolls. Λέει σε κάνενα συναγωνιστή τίποτα; Έτσι για την ιστορία...

Αλίνα ξανά! Μετά από περίπου 3 μήνες απουσίας στην πατρίδα της επέστρεψε,όπως πάντα ,δρυμήτερη. Εγκάρδιος χαιρετισμος ,αγκαλιες,φιλιά και κουβεντούλα για το χειμώνα που έφυγε. Όταν μπήκαμε στο κυρίως θέμα της επίσκεψής μου ήταν και πάλι η Αλίνα που όλοι αγάπησαμε. Με απίστευτα προκαταρκτικά,φιλιά σε όλο το σώμα ,μασάζ και πίπα υψηλής τεχνικής με ταυτόχρονο καραμέλωμα της ευαίσθητης περιοχής. Το σεξ επίσης πολύ καλό με αεροπλάνικες στάσεις και άριστη συμμετοχή. Γενικά η συνευρεση μαζί της απότελει δυνατή εμπειρία και προσφέρει τη μέγιστη δυνατή απολαυση. Θα ξανάτιμηθει δεόντως προτού μας ξαναφύγει για το Πάσχα.

Η περίοδος 22/02/2011 – 14/03/2011 ήταν για μένα ερωτικά νεκρή .Το τσουχτερό κρύο των ημερών σε συνδυασμό με την παρατεταμένη ανεργία (από τις 25/01/2011 ψάχνω για δουλειά στην Κύπρο και δεν βρίσκω τίποτα, οπότε αυτή τη βδομάδα θα στείλω το βιογραφικό μου στην Αγγλία και στην Αυστρία) έριξαν την ερωτική μου διάθεση στα τάρταρα. Η σέξι 95χρονη ζητιάνα με τα τρικ-τρικ (Ορισμός: τρικ-τρικ = χρυσά κοσμήματα που ανεβάζουν τη λίμπιντο) έχει να δώσει σημεία ζωής από τις 05/02/2011. Η 90χρονη κοπέλα (της οποίας το παρατσούκλι είναι PV = nRT), που συνήθιζε να κατασκηνώνει έξω από μια τράπεζα, έχει να εμφανιστεί από τις 15/02/2011. Στις 08/03/2011 έκανα ένα βιαστικό sandwich στη Ριγκοπούλα (της οποίας το παρατσούκλι είναι 2-Hut) στο μαγαζί (επειδή είχε -2 C και τα χέρια μου ήταν παγωμένα, τράβηξε αμέσως το χέρι της). Στην Ιστιαία με τα ΚΤΕΛ μου είναι δύσκολο να πάω, γιατί ο θείος μου, μου ζαλίζει συνέχεια τα αρχίδια, πιέζοντάς με να κάνω διδακτορικό στο London School of Economics.
Για να κάνω μια τονωτική ένεση στην ψυχολογία μου, αποφάσισα στις 14/03/2011 το πρωί (που είχε και ζέστη) να πάω την καθιερωμένη στουντιότσαρκα. Στις 13/03/2011 το μεσημέρι, εκτύπωσα για δεύτερη φορά τις φωτογραφίες της Κύπρου και μαζί με το βραχιολάκι και το ροζ ριγκάκι του Γύπα, τα έβαλα όλα μαζί σε ένα υπέροχο βαλιντζάκι (στην πράσινη συνεδριακή τσάντα).
Στις 14/03/2011 στις 11:45 το πρωί ξεκίνησα από το σπίτι μου. Στις 11:50 το πρωί μπήκα στο μαγαζί της 2-Hut. Μόλις μπήκα στο μαγαζί, διαπίστωσα μετά λύπης ότι δεν ήταν μόνη της, αλλά ήταν στο μαγαζί 6-7 άντρες που έπαιζαν τάβλι. Με τη 2-Hut έγινε ο εξής διάλογος:
ΤΑΚΜΑΝ: Γεια.
2-HUT: Γεια.
ΤΑΚΜΑΝ: 1 πακέτο χαρτομάντιλα (η συνθηματική παραγγελία για να διαπιστώσω, αν είναι εύκαιρη να καθίσουμε παρέα δίπλα-δίπλα και να της χουφτώσω τα τρικ-τρικ).
2-HUT: Δεν έχω. Τα είχες πάρει όλα την προηγούμενη φορά. Θες τίποτα άλλο;
ΤΑΚΜΑΝ: Εγώ βασικά ήρθα για να καθίσουμε παρέα.
2-HUT: Δεν γίνεται τώρα. Δεν βλέπεις; Δεν είμαι μόνη μου.
ΤΑΚΜΑΝ: OK να έρθω την Τετάρτη το πρωί;
2-HUT: Κάνε ότι θες.
ΤΑΚΜΑΝ: Έγινε. Τα λέμε την Τετάρτη. Γεια.
2-HUT: ... (σιγή ιχθύος).
Έφυγα από το μαγαζί εμφανώς νευριασμένος. Ωστόσο, παρηγορήθηκα με τη σκέψη ότι θα βρω καμιά γριά τσατσά με φούστα και χρυσά κοσμήματα, και ότι θα υποχωρήσει και θα με αφήσει να κάνω πραγματικότητα την τρελή φαντασίωσή μου. Πρώτος σταθμός: Σολωμού 32 – 1ος όροφος. Στο συγκεκριμένο στούντιο δεν υπήρχε ή δεν εμφανίστηκε η τσατσά.
Δεύτερος σταθμός: Σολωμού 32 – Ισόγειο. Εδώ η τσατσά ήταν νέα για τα γούστα μου, κακομούτσουνη, φορούσε παντελόνι και φυσικά τα χέρια της δεν ήταν εξοπλισμένα με τα κατάλληλα αξεσουάρ (έλεος δεν είμαι και τόσο ανώμαλος).
Κατόπιν περπάτησα από το Πολυτεχνείο μέχρι το Σύνταγμα με σκοπό να βρω καμιά γριά ζητιάνα, που να φοράει έστω και ένα μικρό χρυσό ριγκάκι, για να τη χουφτώσω και να της εκφράσω όλη την αγάπη που κουβαλάω στην ψυχή μου, η οποία εκφράζεται με τη μορφή σπέρματος κάθε φορά που την παίζω στο κρεβάτι μου. Η πεζοπορία αυτή δυστυχώς δεν ήταν κερδοφόρα για τη στύση μου, αφού καμία ζητιάνα δεν πληρούσε τις προδιαγραφές μου.
Μετά πήρα το μετρό (γραμμή 3) για Βοτανικό. Στο μετρό είδα μια σέξι γριά με καφέ φούστα, διχτυωτό καλτσόν και χρυσά βραχιόλια. Η θέα της γριάς αυτής μου ξύπνησε τη λίμπιντο και σκέφτηκα τι τύχη θα ήταν, αν έβρισκα μια τέτοια τσατσά.
Μόλις έφτασα στο Βοτανικό, ακολούθησα την εξής διαδρομή:
Κωνσταντινουπόλεως 61 (καλή η ηλικία της τσατσάς, αλλά δεν φορούσε ούτε φούστα, ούτε τρικ-τρικ) – Χαλκιδικής 83 (νέα τσατσά με παντελόνι και γυμνά χέρια) – Μεγάλου Αλεξάνδρου 133 (η τσατσά εκείνη τη στιγμή μαγείρευε και μου άνοιξε η πουτάνα) – Ιερά οδός 21 (κλειστό) – Κωνσταντινουπόλεως 80 (η γνωστή τσατσά της πρωινής βάρδιας, δεν τρελάθηκα) – Κωνσταντινουπόλεως 94 (χάλια η τσατσά και εδώ). Την αλυσίδα της οδού Κασσάνδρας, δεν γούσταρα να την επισκεφτώ, γιατί εκεί οι τσατσάδες το παίζουν ντίβες και απαξιώνουν να χαιρετίσουν τον πελάτη, όταν τελειώνει τη δουλειά του. Επειδή καμία τσατσά δεν ήταν στα μέτρα μου, αποφάσισα να τιμήσω τη Στεφανία, για 3 λόγους (1ον: Ήταν η μεγαλύτερη σε ηλικία, 2ον: Φορούσε σέξι χρυσά κοσμήματα, 3ον: Έχω διαβάσει για αυτήν καλές κριτικές από τους συναγωνιστές). Έτσι επέστρεψα στο στούντιο της οδού Κωνσταντινουπόλεως 61. Μόλις χτύπησα το κουδούνι, μου άνοιξε η τσατσά και έγινε ο εξής διάλογος:
ΤΑΚΜΑΝ: Κερδίσατε.
ΤΣΑΤΣΑ: Κερδίσαμε;
ΤΑΚΜΑΝ: Ναι.
ΤΣΑΤΣΑ: Από εκεί είναι το δωμάτιο.
ΤΑΚΜΑΝ: ΟΚ.
Μόλις μπήκα στο δωμάτιο, έδωσα το 50ρικο στην τσατσά. Μόλις η τσατσά έκλεισε την πόρτα, γδύθηκα και έβγαλα από τη συνεδριακή τσάντα τα εννιάμερα του Γύπα, τα οποία τα έκρυψα κάτω από το μαξιλάρι για να κάνω έκπληξη στη Στεφανία.
Η Στεφανία είναι ξανθιά 40άρα Ρωσίδα, με πιασίματα και φοράει ένα χρυσό βραχιόλι, ένα χρυσό ρολόι και ένα λεπτό χρυσό ριγκάκι.
Μόλις ήρθε η Στεφανία, έγινε ο ακόλουθος διάλογος:
ΣΤΕΦΑΝΙΑ: Γεια σου μωρό μου.
ΤΑΚΜΑΝ: Γεια.
ΣΤΕΦΑΝΙΑ: Τι κάνεις;
ΤΑΚΜΑΝ: Καλά. Θα τα φορέσεις;
ΣΤΕΦΑΝΙΑ: Τι είναι αυτά;
ΤΑΚΜΑΝ: Του Γύπα.
ΣΤΕΦΑΝΙΑ: Ποιανού;
ΤΑΚΜΑΝ: Μου τα έχει χαρίσει μωρέ, μια κοπέλα από το πανεπιστήμιο.
ΣΤΕΦΑΝΙΑ: Για να τα φοράς στις κοπέλες των στούντιο;
ΤΑΚΜΑΝ: Ναι.
ΣΤΕΦΑΝΙΑ: Για να τα δοκιμάσω, να δω αν μου έρχονται.
ΤΑΚΜΑΝ: Σου κάνουν;
ΣΤΕΦΑΝΙΑ: Αμέ, μια χαρά.
ΤΑΚΜΑΝ: Θα μου βάλεις τώρα το προφυλακτικό;
ΣΤΕΦΑΝΙΑ: Τόσο γρήγορα (και μου ακούμπησε τα βυζιά της στη μούρη μου);
ΤΑΚΜΑΝ: Ναι, για να νιώθω ασφαλής.
ΣΤΕΦΑΝΙΑ: ΟΚ μωρό μου.
Μόλις μου φόρεσε το προφυλακτικό, έγινε ο εξής διάλογος:
ΣΤΕΦΑΝΙΑ: Τι θες να κάνουμε τώρα;
ΤΑΚΜΑΝ: Εγώ λέω να χορέψουμε.
ΣΤΕΦΑΝΙΑ: Τι;
ΤΑΚΜΑΝ: Να χορέψουμε καλέ. Με το χορό αναδύεται συναίσθημα και εγώ λειτουργώ καλύτερα, όταν υπάρχει και λίγο συναίσθημα. Έτσι λειτουργούν οι καρκίνοι. Δεν είμαι καρκίνος βέβαια, αλλά έχω πλανήτες στον Καρκίνο (Αφροδίτη σε σύνοδο με τον ωροσκόπο).
ΣΤΕΦΑΝΙΑ: Τι θες να χορέψουμε;
ΤΑΚΜΑΝ: Απλά να κωλοτριφτούμε μωρέ, για να φτιαχτούμε λίγο.
Αρχικά χορέψαμε βαλς. Κατά τη διάρκεια του χορού, τη γαργάλαγα με τον πούτσο μου σε κατάσταση στύσης στο μουνί της, και φυσικά της χούφτωνα τα χέρια της με το γνωστό λιονταρίσιο μου πάθος.
Κατόπιν κάναμε πισωκολλητό. Επειδή μετά από 1 – 2 λεπτά, κουράστηκα με αυτή τη στάση, της πρότεινα να μου πάρει την κλασσική πίπα. Τότε αυτή μου πήρε την πίπα και μετά από deal, μου έδωσε το δεξί της χέρι, για να της το κρατάω και να σκέφτομαι τα δικά μου. Κατά τη διάρκεια της πίπας, φρόντισα να μην κάνω και πολύ πορνό-σκέψεις, γιατί ήθελα να ολοκληρώσω στο μουνί της.
Μετά από την πίπα και αφού ο πούτσος μου είχε φτάσει στο επιθυμητό μήκος, με ρώτησε ποια στάση προτιμάω. Τότε εγώ της είπα, ότι θέλω να είναι αυτή από πάνω. Αυτή δέχτηκε και για 2 περίπου λεπτά εφαρμόσαμε αυτή τη στάση. Δυστυχώς όμως δεν κατάφερα να χύσω. Έτσι της πρότεινα να μου τον πάρει στο στόμα για second time. Αυτή μου ξαναπήρε πίπα, αλλά κουράστηκε πολύ σύντομα και αποφάσισε να μου την παίξει για να τελειώνει η ιστορία.
Έτσι άρχισε να μου την παίζει με τη γνωστή τεχνική του άτεχνου φραπέ. Μετά από 1 λεπτό μου είπε ότι κουράστηκε και μου πρότεινε να την παίξω μόνος μου μπροστά της, για να καβλώσει. Εγώ τότε της είπα ότι δεν την παίζω με αυτό τον τρόπο, αλλά κάθομαι στο κρεβάτι μου μπρούμυτα και τρίβω τον πούτσο μου στην επιφάνεια του κρεβατιού μέχρι να φτύσει το σπέρμα στο βρακί μου. Τότε αυτή μου είπε ότι τα σεντόνια είναι πεντακάθαρα και μου πρότεινε να την παίξω «σαν στο σπίτι μου». Εγώ δέχτηκα και για να διευκολύνω την κατάσταση, της πρότεινα να καθίσει δίπλα μου και να της κρατάω και τα δυο της τα χεράκια. Αυτή συμφώνησε και έτσι μετά από 30 second, έχυσα εντός του προφυλακτικού, το οποίο της το έδωσα στο χέρι για να το πετάξει στον σκουπιδοτενεκέ. Τέλος μου έδωσε υγρά μαντήλια για να καθαριστώ, μου επέστρεψε του Γύπα τα εννιάμερα και με αποχαιρέτισε. Αμέσως μετά ντύθηκα και βγήκα από το δωμάτιο. Αντί να εμφανιστεί η τσατσά, εμφανίστηκε η Στεφανία, με την οποία χαιρετηθήκαμε ξανά και μου άνοιξε την πόρτα.
Τα ατού της Στεφανίας είναι η ηλικία της (milf), τα βραχιόλια και ότι δεν βιάζεται.
Το αρνητικό ήταν ότι κουραζόταν εύκολα.
Μπορεί να την τιμήσω για 2η φορά, αλλά για 3η δεν το κόβω.

Τον τελευταίο χρόνο τρία είναι τα δυνατά ονόματα, όλα ΙΣΑΞΙΑ (τις κατατάσσω στην 1η θέση), αν και διαφορετικές μεταξύ τους στην εμφάνιση αλλά κυρίως σαν στυλ και σαν χαρακτήρες. Ένα από αυτά είναι η Νίκη από την Ουγγαρία. Αναζητείστε σε άλλη κριτική το 2ο όνομα. Δεν θα γράψω προς το παρόν για το 3ο. Η Νίκη είναι γυναίκα με καμπύλες ΟΧΙ παχιά (σε καμιά περίπτωση), πλούσιο ΦΥΣΙΚΟΤΑΤΟ στήθος, πολύ ωραίο κάτω σύστημα, όμορφο (και ευαίσθητο) δέρμα, γλυκό και αρχοντικά όμορφο πρόσωπο. Νορμάλ ύψους (ΟΧΙ σαν μοντέλου). ΔΕΝ είναι skinny. Φαίνεται να κατέχει τις βασικές στάσεις (κλασική, 4, από πάνω, ισπανικό, κτλ.), για .....εξειδικευμένες δεν ξέρω. Καλό στοματικό! Επίσης είναι υπεύθυνη, οργανωμένη και αξιόπιστη στη δουλειά της, καθαρή και προσεκτική. Για να ευχαριστηθεί κανείς πρέπει και να επικοινωνήσει λιγάκι, καθώς βλέπεται ΔΕΝ είναι κοριτσάκι! Μιλάει πολύ καλά Αγγλικά και αυτό βοηθά καταλυτικά. Δείχνει ψυχρή και απρόσιτη, αλλά αυτός που ξέρει από γυναίκες ταχύτατα θα διαπιστώσει ότι έχει χιούμορ και γελάει εύκολα, και φτιάχνεται. Εϊναι επίσης ευγενής και δεν βιάζεται, δεν ξεπετάει! Επειδή έχω διαβάσει κάποιες αρνητικές κριτικές, εγώ έχω τη αντίθετη άποψη καθώς ΔΕΝ έχει την ψεύτικη και φτιαχτή διάθεση που γενικά επικρατεί – ξέρω καλά ότι η πραγματική διάθεση είναι σπάνια. Δεν θα γράψω άλλα, ο καθένας μπορεί να τα βρει μόνος του. Επίσης, να μην ξεχάσω: βοηθάει και ο χώρος δουλειάς.

Απλώς έχει τα στοιχεία που μού αρέσουν γι αυτό και την έχω στην κορυφαία τριάδα. Μπορεί να τη θεωρήσει κανείς στανταρ καθώς κάποια άλλα ονόματα που ακούγονται ως δυνατά απογοητεύουν (Δεν θέλω να γράψω αρνητικές κριτικές για καμιά). Προφανώς η γνώμη μου είναι απόλυτα υποκειμενική.

ΥΓ1. Ημερομηνία ενδεικτική (δεν θυμάμαι).
ΥΓ2. Βαθμολογία: όχι πραγματική, δεν μού επιτρέπει το σύστημα μεγαλύτερη!

Καθισμένος σε καφέ στο Γκάζι για ένα επαγγελματικό ραντεβού, δέχθηκα τηλεφώνημα από τον τύπο που περίμενα πως θα καθυστερούσε ίσως και μία ώρα. Το smart phone να είναι καλά, τσέκαρα Στεφανία, μέτρησα τα καλά σχόλια (ιδιαίτερα του έγκυρου Cheyenne) και αποφάσισα να διασχίζω την Κωνσταντινουπόλεως. Ανοίγει μία αποκρουστική τσατσά αλλά από πίσω ήρθε και η Στεφανία. Στα 40+Λοιπόν είναι αποκλειστικά και μόνο για τους λάτρεις των γυναικών με χυμούς που λέμε, της νταρντάνας, της γυναίκας που θέλεις να χωθείς μέσα της και να μη ξέρεις τι να πιάσεις και τι να γλύψεις. Μεγάλες καμπύλες, τεράστια βυζιά, συμπαθητική φατσούλα. Εδωσα 60 ευρώ και πέρασα. Αψογο δωμάτιο, ντους, σφραγισμένη πετσέτα, τσόντα στην τηλεόραση.
Ηρθε η Στεφανία. Γλύκα χαμόγελο και παραινέσεις να μη βιάζομαι. Πιάσαμε την κουβέντα περί των οικογενειακών και αυτό είχε ως αποτέλεσμα να μου έχει τα βυζιά στη μούρη να παίζει με το...εργαλείο και ταυτοχρόνως να συζητάμε. Κάτι που συνεχίστηκε την ώρα της άψογης πίπας-φυσικά μιλουσα μόνο εγώ, χαιδεύοντας τις καμπύλες και τα απολαυστικά βυζιά. Γενικά η συζήτηση συνεχίστηκε και αυτό είχε ως αποτέλεσμα να πηδιόμαστε γύρω στη μισή ώρα σε κάθε δυνατή στάση αν και η διάθεση γύρισε κάπως προς το τρυφερό. Στο τέλος την έστησα στα 4 και εκεί ήρθε το τέλος.
Συμπερασματικά: προτείνεται για τους λάτρεις ώριμων γυναικών με πιασίματα. Οι πιπινολάτρες μην πλησιάσετε καν. Πιστεύω ότι θα είναι ιδανική περίπτωση και για πιτσιρικάδες.
Αν θα την ξαναπάρω; Ναι.

Κλασσικος πλεον γνωριμος της συγκεκριμενης, καθως ειχαμε χαθει λογω διακοπων ειπα να την ξανασυναντησω μιας και ειχα χρονο για "σκοτωμα". Αγκαλιες φιλια και τα συναφη, και φυσικα περασα καθως εκτος απο τις καλησπερες ειχα παει και για να γαμησω Εμφανως αλλαγμενη και πιο ορεξατη απο οσο μπορεσα να διακρινω, σταθερη στην πιπα της που σου παιρνει τα μυαλα. Νομιζεις πως θα σου φυγει ο νωτιαιος μυελος απο την καβλα στο ρουφηγμα. Την αφησα να μεγαλουργησει στην αγαπημενη της θεση για καμποση ωρα, και μετα στηστιμο στα τεσσερα και δωστου σφυροκοπημα. Πεσανε και μερικες ψιλες στην αφρατη της κωλαρα, τις οποιες υποδεχθηκε μετα χαρας και χαμογελων. Φορουσε εναν σεξουλιαρικο κορσε απτον οποιο ξεχυλιζαν οι βυζαρες, τις οποιες τιμησα στο χουφτωμα και το γενικοτερο μπαλαμουτι. Τελικη καταθεση σε κανονικη σταση και με παιξιμο αρχιδιων "κατω απο την μεση" απτην Βαλεντινα που με αποτελειωσε με τον καλυτερο τροπο.

Η Στεφανία είναι ένα από τα καλύτερα milf που "κυκλοφορούν" εδώ και καιρό στα Αθηναϊκά studio. Την έβλεπα συχνά στις τελευταίες τσάρκες που έκανα με τον SPEED, μιας και ειναι η αγαπημένη του και την έχει τιμήσει αρκετές φόρες.
Σήμερα στο ξεκίνημα μοναχικής τσάρκας την πέτυχα και δεν έχασα την ευκαιρία για μια ακόμα επίσκεψη, μιας και έχει περάσει αρκετός καιρός από τότε που την συνάντησα τελευταία φορά.

Στο δωμάτιο περασα «αβλεπι» μόνο και μόνο στο άκουσμα του ονόματος της από την αντιπαθή και ξινή τσατσά. "Η Στεφανία είναι, θα περάσεις?", τα μόνα της λόγια, πήρε το πενηντάρικο και έφυγε με κάτι μούτρα μέχρι το πάτωμα.
Δεν άργησε να έλθει η Στεφανία. Πρόσχαρη, ομιλητική
Έβγαλε το μαύρο φόρεμα που φορούσε και άρχισε να με περιποιείται.
Φιλιά στο στήθος μου και τον λαιμό μου.
Έπαιξα αρκετή ώρα με τα ζουμερά και μεγάλα στήθη της.
Καλό το στοματικό της με καραμέλωμα στα @@κια. Δεν χρησιμοποίησε χέρια πολυ καλή τεχνική.
Ήρθε επάνω μου, με καλό ρυθμό, και με φιλάκια στον λαιμό μου. Συνέχεια στα πλάγια, μια στάση που είχα να κάνω καιρό σχετικά. Μετά ιεραποστολικό μέχρι το τέλος.
Κουβεντιάσαμε πριν αποχωρήσει για κάποιο διάστημα περί ανέμων και υδάτων.
Φεύγοντας η τσατσά ούτε που εμφανίστηκε, και στο «ευχαριστώ μου» μόνο η Στεφάνια ακούστηκε να με χαιρεταει από την κουζίνα.

Όπως είπα και στην αρχή η Στεφανια είναι ένα από τα καλύτερα milf.
Ορισμος της νταρντάνας, με αρχοντικό στυλ και πολύ καλές υπηρεσίες.
Οι μιλφολατρες θα ενθουσιαστούν.

Αυτά για την εμπειρία μου με την Στεφανία, που σαφώς δεν σημαίνει ότι και πιθανή δική σας θα είναι απαραίτητα ανάλογη….

Απο καιρο ηθελα αυτην την συναντηση βλεποντας τοις photos κατι μου εκανε ..........
Το καταστημα κυριλε μπουρδελακι αλλα λεω ανεβα δεν γαμιετε.....και καλα εκανα τελικα,γιατι μολις εσκασε η Νικη στο σαλονι επαθα πλακα......
Γυναικαρα με τα ολα της.... φοβερο σωμα ,τεραστια και φυσικα μασταρια ,και ενα καταπληκτικο προσωπο και αισθησιακο.....
Στα ενδοτερα αρκετα καλα προκαταρκτικα gfe φαση θα ελεγα με χαδια φιλια και αγκαλιες.....καλο τσιμπουκι ,υγρο και βαθυ.Αρκετα καθαρη με αρκετα απαλο δερμα και οταν ασχολεισε με τοις βυζαρες της δεν αργεις και πολλη να φτιαχτεις.........
Στο sex αρκετα καλη συμμετοχη με ωραιες εκφρασοις του προσωπου που σε στελνουν ,δεκτικη με αρκετες πρωτοβουλιες .....Στα τεσσερα η θεα ειναι απλα υπεροχη και δεν κρατιεσε και πολλη......
Το μαγαζι τα ειπα μπουρδελε, για parking αστο καλυτερα....