Κριτικές από christos_021187

Τακτικός και large πελάτης στο συγκεκριμένο μαγαζί αλλά πλέον μετά το χτεσινό στραπάτσο απλά ΤΕΛΟΣ.
Με φίλο φτάσαμε γύρω στις 2 το βράδυ Σαββάτου για να κάνουμε τα δικά μας, εκείνος απανωτούς χορούς και εγώ κεράσματα ποτών και χαμούρεμα στο τραπέζι. Το μαγαζί κατάμεστο όπως πάντα με πιτσιρικάδες που ξοδεύουν το χαρτζιλίκι του παππού και της γιαγιάς και ένας dj με άκυρες μουσικές επιλογές.
Ελάχιστες κοπέλες - οι περισσότερες καθισμένες σε τραπέζια, ο φίλος μου να τις κυνηγάει στο μαγαζί για χορό και εγώ καρτερικά μήπως περάσει κάποια στο τραπέζι μου. Τίποτα, άκρα του τάφου σιωπή! Χοροί στην πίστα με τα ανούσια σόου και η ώρα περνούσε. Έφτασε 4:30 και ήρθε μια κορασίδα. Δεν μου άρεσε αλλά λέω ας την καθίσω λίγο να χαμουρευτώ μήπως με φτιάξει και για χορό. Δύο ποτά της παρήγγειλα μου είπε τις μαλακίες της, έκανα ένα χορό ο οποίος σταμάτησε άναρχα επειδή της έδωσα χαστούκια στον πισινό και πειράχτηκε! Πήγα να πληρώσω τα ποτά της και ο σερβιτόρος άρχισε να με χρεώνει για 3 ποτά. Φυσικά άντε να βρεις το δίκιο σου και αναγκαστικά πλήρωσα το 1 κερατιάτικο παραπάνω ποτό. Τέλος, εκνευρισμένος πληροφόρησα τον φίλο μου και σηκώθηκαμε και φύγαμε.
Γενικά ήξερα πως το μαγαζί είναι τρίτης και χαμηλότερης κατηγορίας σε αρκετούς τομείς αλλά δεν δέχομαι:1) τέτοιου είδους πονηριές, 2) την αντιμετώπιση ως πελάτης του 20ευρου με τις προσφορές (επειδή η μέση πελατεία έτσι κινείται) και 3) το ρόστερ των γυναικών να είναι κάθε πέρσι και καλύτερο.
Οπότε, βάζω μια τέλεια εδώ και για μένα το συγκεκριμένο μαγαζί περνάει στο παρελθόν.

Μια Αθήνα στα μέσα του Ιουλίου με αρκετή ζέστη και υψηλές θερμοκρασίες. Κάτι μου έλεγε μέσα μου πως θα έπρεπε κάπου να βρω μια όαση δροσιάς. Έτσι, μετά από ώριμη σκέψη και προετοιμασία για νέες περιπέτειες το μάτι μου έπεσε στην αγγελία της Μάγιας. Παρατήρησα πως συγκεκριμένη προσφέρει μια γκάμα από υπηρεσίες για να ζήσει κάποιος όμορφες στιγμές και να του βγουν αρκετά γούστα. Η επικοινωνία έγινε εύκολα και άμεσα οπότε μπανάκι στο σπίτι και βουρ για τον χώρο που διατηρεί στο κέντρο της Αθήνας. Φτάνοντας στο διαμέρισμα της με καλωσόρισε μια όμορφη μελαχρινή γυναίκα με μαύρα σέξυ εσώρουχα στα οποία μετα βίας συγκροτούσαν το πλούσιο στήθος της και ένα πλατύ χαμόγελο που σε έκανε να νιώσεις μια οικειότητα από το πρώτο λεπτό. Ο χώρος της ήταν πραγματικά καθαρός και περιποιημένος ενώ μπαίνοντας στο υπνοδωμάτιο είχε ένα μεγάλο διπλό κρεβάτι με μαλακό στρώμα και τριγύρω βοηθητικά ερωτικά εξαρτήματα. Καθώς άρχισα να ξαλαφρώνω από τα περιττά μου ρούχα , της ανέλυα πως θέλω να ζήσω μια όμορφη εμπειρία. Χωρίς περιστροφές εκείνη μου είπε να αφεθώ στα χεράκια της. Στα του αγώνα: Ξεκίνησε με μια ασάλιωτη πίπα, που κυριολεκτικά κατάπινε όλο το εργαλείο μου , ενώ με την σειρά μου χάιδευα τα μεγάλα βυζιά της και τα μαλλιά της.Στη συνέχεια κατάλαβε πως παρατηρούσα τα όμορφα κόκκινα νυχάκια των ποδιών της οπότε με αριστοτεχνικό τρόπο μου ζήτησε να της τα γλύψω. Καθώς εγώ πιπιλουσα εκείνη έπαιζε με το νινί της λέγοντας μου πως πρέπει να το υπηρετώ χωρίς καμία άρνηση. Η όλη φάση διήρκησε κανά 10λεπτο, όπου με σταμάτησε και μου ζήτησε πως το νινί της ήθελε λίγο μασάζ με το εργαλείο. Κατευθείαν ιεραποστολικό με αρκετό σφυροκόπημα και μουγκρητό, ώσπου με διακόπτει και μου λέει πως ήρθε η ώρα να νιώσεις και συ λίγο αυτη τη χαρά. Με προσεκτικό σχεδιασμό και τρόπο μου έβαλε πρώτη φορά μια μικρή σφήνα την οποία την χειριζόταν εκείνη αναλόγως. Τα συναισθήματα μου περίεργα καθώς πρωτάρης αλλά αυτό που με βοήθησε ήταν η εμπιστοσύνη που ένιωθα από εκείνη διότι ως ενεργητικός σε παθητικό ρόλο με έκανε να φτιάχνομαι περισσότερο. Γλωσσοφιλα καθώς και οι 2 εμβολιασμένοι και γλυκολογα εκατεροθεν. Το παιχνίδι συνεχίστηκε με άλλες στάσεις όπως στα 4 και cowgirl βέβαια η ερώτηση από πλευράς της αν ήθελα κάτι επιπλέον για ανάλογο συναίσθημα με έκανε να απαντήσω αρνητικά διότι δεν θα ήθελα στραπονιασμα . Το τέλος ήρθε μέσα της (στον σκούφο για να μην παρεξηγηθώ) και πραγματικά έπεσα δίπλα της ώστε να χαλαρώσουμε και οι δύο. Χαλαρή κουβευυ, ερωτήσεις από την πλευρά της, επιτυχημένη χημεία μεταξύ μας έστω και αν ήταν η πρώτη μας συνεύρεση.
Γενικά θεωρώ πως η Μάγια είναι μια "δασκάλα" που ξέρει να ακούει τις επιθυμίες του πελάτη και προσπαθεί να ανακαλύψει τα θέλω του ώστε να περάσουν και οι δύο ωραία. Τέλος θεωρώ πως είναι μια μιλφογκιλφ value of money!

Δεκαπενταύγουστος και μόνος στην Αθήνα είπα μετά από πολύ καιρό πίεσης και αρκετής δουλειάς να πάω για μια τελευταία μεταμεσονύχτια γύρα προτού ο κορωνοιος μας αλλάξει τα ωράρια διασκέδασης. Φτάνω Σάββατο βράδυ κατά τις 2:00μμ. και το μαγαζί ήταν φίσκα από κόσμο. Το προσωπικό εξυπηρετικότατο με κάθισε σε ένα τραπέζι και άμεσα σερβιρίστηκε το ποτό μου. Τα σόου για μένα είναι αδιάφορα ως γελοία αλλά δεν με απασχολεί διότι ο σκοπός μου είναι άλλος. Έκανα 6 χορούς με την Ελπίδα (μπαμπάτσα Ρωσίδα μάλλον) & κάποια ποτά για την "αστεία" παρέα της , 4χορούς με την Μαργαρίτα (ελληνοσερβικο μιλφ και ωραίο τυπάκι στο μπλα μπλα) και μεγάλο πριβέ με Άννα (ζουμερη μελαχρινή πιθανόν Ρουμάνα με βυζάρες) όπου περάσαμε και οι 2 υπέροχα ;). Ενδιάμεσα των όλων αυτών, λόγω των αρκετών χορών και χωρίς κάποιο σημάδι στο τραπέζι, το προσωπικό νόμιζε πως είχα φύγει. Μόλις με αντιλήφθηκαν, άμεσα για να διορθώσουν το λάθος τους με ξανασερβιραν καινούργιο ποτό! Πραγματικά τους βγάζω το καπέλο για την επαγγελματική συμπεριφορά τους. Χίλια μπράβο!
Σίγουρα θα το ξανατιμήσω διότι είναι ένα τίμιο και σωστό μαγαζί, από τις κοπέλες μέχρι τους εργαζόμενους.

Στη ζωή μου έχω επισκεφτεί ορισμένα στριπτιτζαδικα και παρότι που είναι ασύμφορα οικονομικά όταν περνάω καλά τι χρήμα δεν το υπολογίζω. Δυστυχώς, το συγκεκριμένο για μένα ήταν απλά η επιτομή του αίσχους.

Είχα διαβάσει κριτικές σχετικά με το εν λόγω μαγαζί και είπα να το επισκεφτώ ώστε να αποκτήσω προσωπική εμπειρία. Να ξεκινήσω με το θετικό, το προσωπικό ήταν ευγενικό, χαμογελαστο και πρόσχαρο. Μπαίνω μέσα με την παρέα μου και επιλέγω να καθίσουμε στο μπαρ, μαζί με τον ελάχιστο κόσμο που διασκέδαζε.
Παραγγέλνουμε τα ποτά μας και επεξεργαζόμαστε χώρο & τις κορασίδες οι οποίες έδειχναν πως βαριοντουσαν τη ζωή τους σε διάφορες γωνιές. Ως εδώ καλά είμαστε, διότι μετέπειτα ξεκινάει το μαρτύριο.

Σε εύλογο χρόνο, σκάει μύτη μια μελαχρινή προς το μέρος μου όπου της λέω ευγενικά πως δεν θέλω διότι χρειάζομαι λίγο το χρόνο μου ώστε να απολαύσω το ποτό μου, άρα μην σπαταλάει χρόνο προς το παρόν μαζί μου. Θεωρώ πως της μίλησα ξεκάθαρα αλλά η έντονη δυσφορία φάνηκε στο πρόσωπο της καθώς αποχωρούσε που ψέλισε κάτι (πιθανόν με διαολοστειλε στα ρώσικα) το οποίο δεν κατάλαβα. Δεν έδωσα σημασία και συνέχισα το ποτό μου προσπαθώντας να χαλαρώσω.

Ύστερα από λίγο έρχεται μια άλλη στον φίλο μου και αρχίζει να του λέει για τα δωμάτια του επάνω ορόφου. Όταν φτάνει η κουβέντα για τα προγράμματα και το κόστος (50,100,250) ο φίλος μου την ρώτησε ποια η διαφορά του 100 με το 250€. Η απάντηση ήταν κάνω πολλά περισσότερα με άνεση χρόνου, οπότε κλείσε με 250€ ώστε να το ευχαριστηθούμε. Φυσικά ο φίλος μου το αρνήθηκε ότι ήταν πάρα πολλά τα 250€ και του απάντησε αφοπλιστικα: " τι με ρωτάς ρε φίλε αφού δεν θες... μάλλον έχεις ψυχολογικά μάγκα και εγώ την κάνω!!!" όπου πήρε το τσαντάκι της με μία απότομη κίνηση και έφυγε. Μείναμε και οι δύο άναυδοι με την συμπεριφορά της.

Δεν περνάει ένα 5λεπτο με κάτι αστείους χορούς πάνω στη μπάρα από βαριεστημενες χορεύτριες και σκάει μύτη μια άλλη τύπισσα όπου άρχισε να χαϊδεύει το κεφάλι του φίλου μου. Φάνηκε πως ήθελε να κάνουμε πλακιτσα ενώ μας χαμογελούσε ευχάριστα ώστε να σπάσει ο πάγος. Όταν με ρώτησε κάτι για την ηλικία του φίλου μου της είπα για πλάκα πως είναι μπέμπης και χαδιαρης. Η απάντηση της:" αφού είναι αυτά που είπες εγώ δεν γουστάρω διότι με ξενέρωσατε!!!"
Να εξηγήσω πως εκείνη ξεκίνησε ανόητα και με περιπαικτικό τρόπο, το συνεχίσαμε μέσα σε ένα ήπιο τόνο με έξυπνους αστεϊσμους και ξαφνικά σοβαρεψε, μας τα εχωσε και έφυγε. Ο λόγος ακόμα αδιευκρίνιστος.

3/3 περιστατικά με διαφόρων ειδών προσβολές προς το πρόσωπο μας, ήταν η αφορμή να σηκωθούμε και να φύγουμε και να τραβήξαμε σε άλλο στριπτιζοθεατρο ώστε να συνεχίσουμε ευχάριστα τη νύχτα μας.

Συμπέρασμα για μένα, αυτό το μαγαζί μπαίνει πλέον στη μαύρη λίστα διότι η παρακμή φαίνεται και εκδηλώνεται από την συμπεριφορά των κορασίδων.

Ίσως η ελάχιστη πελατεία να πηγαίνει για τα επάνω δωμάτια αλλά για μένα το στριπτιτζαδικο έχει και μια ατμόσφαιρα θέαμα με κονσομανσιον. Αυτό δεν το συνάντησα αλλά αντίθετα αντιμετώπισα ένα είδος πρωτόγνωρης αγένειας.

Καθαρά Δευτέρα χτες και η μέρα με βρήκε μόνο στην (άδεια) Αθήνα, ενώ το βραδάκι γυρω τα μεσάνυχτα στα παμβρωμικα στενά του αριστοκρατικού Μεταξιού.

Παρκάρω ακριβώς έξω από υποκατάστημα τράπεζας επί της πλατείας Καραϊσκάκη, λόγω ότι υπάρχει επαρκής φωτισμός ενώ λίγο πιο πέρα είχε στήσει μπλόκο η τροχαία σε οδηγούς. Η περιοχή δεν ενδείκνυται για ασφαλές παρκάρισμα διότι στα γύρω στενά είδα αρκετά κομμάτια από θρυματισμενα τζάμια σε διάφορα σημεία.

Τουρνέ, γυροβολιες και χτένισμα της γύρω περιοχής ψάχνοντας για ένα μιλφογκιλφ με μεγάλα βυζιά. Αρκετές αστοχες επισκέψεις γυρίζω απογοητευμένος προς το αμάξι και πριν το πάρω απόφαση πως δεν θα έβρισκα κάτι, έκανα μια τελευταία, απέλπιδα επίσκεψη στο εν λόγω μαγαζι. Το συγκεκριμένο ήταν το μόνο ανοιχτό σε όλο τον δρόμο και δεν το είχα επισκεφτεί ποτέ στην μικρή μπουρδελιαρικη προϊστορία μου.
Μπουκαρω και βλέπω την Μαίρη φορώντας ένα μαύρο baby doll που τόνιζε τις βυζάρες της. Εμφανισιακά είναι μια σχετικά ψηλή νταρντανα(αν όχι χοντρή), 50+ ετών Ρωσίδα με βυζιά 5αρια, με κοιλια σαμπρέλα και μπούτια διαμέτρου ρεζέρβας Toyota RAV4. Το όλο τεμάχιο ζύγιζε γύρω 110+κιλά ενώ είχε ένα τατουάζ στην ωμοπλάτη που της προσδιδε ένα στυλ (πχ πανκ ροκ). Όσο για το πρόσωπο της χαμογελαστο, γλυκό, με ξανθό βαμμένο μαλλί και σαρκώδη φυσικά χείλη. Να σημειώσω πως ενώ υπήρχε τσατσά που δεν ήξερε γρι ελληνικά, εκείνη (Μαίρη) εκτελούσε χρέη πληροφοριοδότη. Το πρόγραμμα τα γνωστά χωρίς όμως γλωσοφιλα και πρωκτικό. Στην ερώτηση της:"Πάμε μέσα αγορίνα;" πλησίασα σιγά σιγά την εξώπορτα και ενώ θεωρώ τον εαυτό μου μερακλή σε πολλές δύσκολες αποστολές- περιπτώσεις εκείνη τη στιγμή κολωσα και έφυγα διακριτικά λέγοντας ένα γρήγορο "ευχαριστώ".

Ομως, βαθιά μέσα μου κάτι μού έλεγε πως πρέπει να κάνω την καταδρομική ανωμαλία (λόγω τεράστιων βυζιων) και όφειλα να γράψω μια πρόσφατη κριτική για το εν λόγω ίδρυμα που είχε μείνει στα αζητητα.
Κάθισα στο αμάξι κανά τέταρτο, παρατηρώντας με απάθεια έναν ζητιανο μετανάστη να μιλάει σε κάτι αβγαλτους 17χρονους Άγγλους για ποδόσφαιρο. Έτσι τακτοποιώ στην άκρη τις όποιες αναστολές και ξαναγυρίζω στον τόπο του εγκληματος με σιγουριά. Περιχαρής η ίδια, δίνω το παράβολο στην τσατσά και μπαίνω στο δωμάτιο περιμένοντας. Ύστερα από λίγο, σκάει η "κοπέλα" με ένα μαύρο στριγκακι το οποίο είχε κρυφτεί από την κοιλιά και μέσα στα κωλομερια- καρπουζια. Μια γρήγορη πίπα με προφυλακτικό εκ μέρους της (το ζήτησα εγώ "με"), λίγο χαιδεμα της περιοχής για έξτρα τόνωση και στήσιμο ιεραποστολικό διότι ήταν η μόνη στάση που βόλευε των 2 μας (cowgirl αν και το ρώτησα για πλάκα το αρνήθηκε- ευτυχως διότι θα ήμουν με σπασμένη λεκάνη στο ΚΑΤ). Κάρφωνα κάνα 5λεπτο και έπαιζα με τις ζελεδενιες βυζάρες της. Ο χρόνος πέρναγε γρήγορα και με ενημέρωσε να βιαστώ αλλά που να τα βγάλω πέρα ο κακομοίρης. Ήμουν σαν μαρίδα που είχε περιτυλιχθει από ένα ογκώδες χταπόδι.

Επειδή είμαι της άποψης πως κάποια μάχη μπορεί να χαθει αλλά όχι ο πόλεμος, ηθελα οπωσδήποτε εγκεφαλικά τουλάχιστον την καλτιλα που ζούσα να την απογειωσω στο ύψιστο επίπεδο! Έτσι, της πληρώνω άλλο ένα παράβολο των 10€, τη στήνω στα 4 και την σφυροκοπαω αλύπητα οπότε και πέταγε κάτι μουγκρητά με συνοδεία "ναι καυλιάρη μου" ενώ λίγο αργότερα έρχεται το τέλος μέσα της (στον σκούφο δλδ).

Τέλος, το δωμάτιο παλιό με αρκετούς καθρέπτες και νιπτήρας με σαπούνι, αλλά νομίζω πως τα σεντόνια δεν αλλάζονται τακτικά.

-Συμπέρασμα: Για την (κλινική) περίπτωση μου ήταν μια εμπειρία-ανωμαλια που ήθελα να την κάνω για τον εαυτό μου, συν ότι δεν ήθελα να γυρίσω άπραγος στο σπίτι. Πάντως με το χέρι στην καρδιά δεν θα το ξανατολμουσα (έπαθα και έμαθα).

Λογικά μιλώντας: Αν δεν τα πάτε καλά με τα βάρη ώστε να μπορείτε να την κουλαντρησετε, δεν ιδρώσετε τη φανέλα να κάνετε εσείς όλη τη δουλειά για να περάσετε καλά και γενικά να καταβάλετε αρκετή προσπάθεια μην το τολμήσετε.

Για αρχή θέλω να ζητήσω συγνώμη από τα μέλη διότι ως τακτικός πελάτης στο εν λόγω ίδρυμα δεν έχω φιλοτιμηθεί να γράψω κριτική όλο αυτό τον καιρό.

Θα αναφερθώ στην τελευταία επίσκεψη: Ξημερώματα Τρίτης η ώρα είχε πάει 3:30πμ, με έβρισκε γυρίζοντας από γενέθλιο πάρτι φίλου. Βαρεμάρα,αϋπνία, μοναξιά και ψιλοσηκωμαρες μού καρφώνεται η ιδέα να πάω για μια γρήγορη καταδρομική στο εν λόγω μαγαζί . Ξεπαρκαρω και βουρ προς τα δυτικά προάστια.

Φθάνοντας γύρω στης 4:00πμ παρκάρω στο στενό απέναντι από την είσοδο, ένα χαμηλόφωνο "καλημέρα" στον ευγενικό θυρωρό-κλητηρα και ανοίγω τη πόρτα του στριπτιζοθεάτρου. Λίγος κόσμος, 3 παρέες ξεμπαρκων νεαρών αρρένων που μετρούσαν το χαρτζιλίκι τους, 2 κουρασμένοι μεσήλικες και άλλοι τόσοι αριθμητικά διασκορπισμένοι πέριξ της πίστας. Μάλιστα συνέβη ένα περιστατικό όταν ένας από μια παρέα νέων ήταν αρκετά τυφλά που ανέβηκε στην πίστα και ο DJ διέκοψε τη μουσική προβαινοντας σε παρατήρηση η οποία εισακούστηκε αμέσως από τον μεθυσμένο νεαρό.
Με τα πολλά με καθίζουν στους ωραίους καναπέδες απέναντι από την πίστα παραγγέλνω το ποτάκι μου και ρίχνω κλεφτές ματιές να αναγνωρίσω γνώριμα προσωπάκια.

Ίσως ο χαμηλός φωτισμός, η καθημερινή που αρκετές έχουν άδεια ή ακόμα και η πολύμηνη αποχή μου δεν με άφησαν να εντοπίσω τις "φίλες"μου. Δεν παίρναει 5λεπτο αισθάνομαι το πρώτο χάδι στο κεφάλι μου. Λέω μέσα μου:"εδώ είμαστε!". Γυρνάω και βλέπω μια κορασίδα γύρω στα 25-30ετη, Ουκρανή, μετρίου αναστηματος με μικρό στήθος, ξανθιά με ανταύγειες η οποία συστήθηκε ως Βίκυ. Κερνάω 2 ποτάκια λέμε τις βλακειουλες μας και πάμε για 2 απλους χορούς.
Δεν τρελάθηκα παρά τις φιλότιμες προσπάθειες της. Μου ζήτησε να συνεχίσουμε στο τραπέζι αλλά αρνήθηκα ευγενικά.

Γυρίζω στη βάση μου (τραπέζι) όπου είχε ξεκινήσει χορό στην πίστα η Βικτόρια. Μια επίσης Ουκρανή, λίγο ψιλό νταρντάνα στο σκαρί,καρέ ξανθό μαλλί, μικρα βυζάκια-λεμονακια αλλά για μένα ωραία κολάρα (για πολλά χαστουκακια).

Λίγο μετά το σόου ήρθε στο τραπέζι μου (δεν την προσκάλεσα αλλά το λάγνο βλέμμα μου και τα καρφώματα που μου έριχνε στην πίστα μαρτυρουσε ποιος ήταν ο επόμενος στόχος της).Σίγουρα δόθηκαν διαπιστευτήρια για το άτομο μου από την φίλη της Βίκυ διότι με χαιρέτησε με το όνομα μου, μόλις κάθισε δίπλα μου. Κίνηση ρουα ματ όπου με αγκάλιασε σχεδόν με καβάλησε και άρχισε να δαγκώνει αισθησιακά το αυτί μου. Κέρασα 2 ποτάκια απανωτά και έγινε παιχνίδι χαϊδεματος & γουτσου-γουτσου . Ήταν ζεστή,διαχυτικη αλλά μέσα μου ήξερα πως ήταν ένα γλυκό πληρωμένο ψέματα που απλά ευχαριστιόμουν τη στιγμή.
Η συνέχεια ήταν διπλός χορός με τον οποίο αν δεν άνοιγαν τα φώτα του μαγαζιού για να κλείσουν παίζει να συνέχιζα prive.
Με ευχαρίστησε με ένα σταυρωτό φιλί στα μάγουλα και αποχώρησα με μια γλυκιά καυλα.

Συμπερασματα:
- Οι δυο κοπέλες παρότι που έχουν αναφερθεί σε άλλες κριτικές ήταν η πρώτη φορά που τις δοκίμασα αν και έχω πάει αρκετές φορές στο μαγαζί. Θα έβαζα 6/10 & 8/10 αντίστοιχα στους χορους και 9/10στα σοσιαλ+ευγένεια.

-Κερνάω ποτά (κακώς βέβαια) διότι πάω μόνος ορισμένες φορές ενώ γουστάρω λίγο τα πονηρά χαδάκια και τα σαλιαρίσματα πριν τους χορούς. Γενικά δεν θα σας το συνιστούσα διότι είναι κοροϊδία η σχέση τιμής/διαρκεια παρέας.

-Πηγαιντε διαβασμένοι για τον βαθμό επικινδυνότητας όπως έχει παραθέσει συνάδελφος σε προηγούμενες κριτικές διότι η εμπειρία μου ως ένας πελάτης που ξοδεύει, μού έδειξε πως κάποιες δεν προσφέρουν τόσα όσα οι υπόλοιπες. Αγγίζουν τα όρια αχαριστίας και γαϊδούριας (ονόματα δεν λέω διότι είναι προσωπική άποψη)

-Προσωπικό διακριτικό, φιλικό και ευχαριστο. Ποτά αν και δεν είμαι το πρώτο ποτήρι τα θεωρώ καθαρά χωρίς παρενέργειες. Χώρος καλός, εξαιρετικό σημείο για εύκολη πρόσβαση και άνετο πάρκινγκ.

Αυτά από εμένα και καλες στριπτιζοπεριπέτειες (και ας είναι πεταμένα λεφτά όπως είχα γράψει σε παλαιότερο σχόλιο μου)

Αποψινη επίσκεψη μετά από καιρό στο εν λόγω μαγαζί. Ομολογώ πως δεν έχω εμπειρία σε στριπτιτζαδικα λόγω πως τα θεωρώ πεταμένα λεφτά για μερικά λεπτά εικονικής ηδονής. Τέλος πάντων επιλέξαμε με τη παρέα μου το Αλκατράζ για να περάσει το βράδυ και να χάσουμε κιλά...στο πορτοφόλι μας. Το μαγαζί ήταν τίγκα σε γυναικοπαρεες που για μια στιγμή ρώτησα τον σερβιτόρο αν έχει bachelor party αλλά γρήγορα έλαβα αρνητική απάντηση και πως γεμίζει συχνά από γυναίκες.
Καθόμαστε στο τραπέζι όπου είδαμε τα σόου. Δεν ξέρω ρε μάγκες αλλά πλέον πιο πολύ είδα άντρες στριπερς παρά γυναίκες.Λογικο για την πλειοψηφία του κοινού. Αφού ξενέρωσα βλέποντας πλαστικά πέη και αντρικά οπίσθια σκάσανε στο τραπέζι μας κάτι ρωσιδια που μας βρήκαν παιδιά του Πάγκαλου " μαζί τα φάγαμε" και είπαν να μας μαδησουν. Το κονσομανσιον πάει σύννεφο και η παραγγελία ποτών για λίγη συντροφιά έφθανε στα ύψη. Με τα πολλά ως μιλφολατρης πήγα για απλό χορό με μια ψηλή ξανθιά,και αβυζη μιλφαρα. Ένα θα πω :ο χειρότερος χορός που μου έχουν κάνει ever. Τριφτικε αρκετά στο παντελόνι με σκοπό να μου προτείνει τον σπέσιαλ χορό των 50€. Της είπα άσε θα δούμε και μόλις τελείωσα κατευθύνθηκα στο τραπέζι μου. Όμως η τύπισσα δεν το έβαλε κάτω ξαναήρθε στα πόδια μου και ήθελε να της παραγγείλω ποτά και να με μεταπεισει για τον σπέσιαλ. Φυσικά αρνήθηκα τα πάντα και την έδιωξα λέγοντας μια αστεία δικαιολογία. Τέλος αποχωρησαμε για ξεχαρμανιασμα στο δρόμο του Μεταξιού.

Εν κατακλείδι θα συμφωνήσω με τον προλαλησαντες, έχετε δεν έχετε απόθεμα μαρουλιού και είστε παρέα βγείτε σε καμία ταβέρνα να ντερλικοσετε και μετά βούρ σε κανένα στούντιο/μπουρδέλο. Τα στριπτίζ είναι για πρωτοετής παρθένους φοιτητές και κοπελίτσες που νομίζουν ότι διεισδύουν σε απόρθητα αντρικά κάστρα.

Ως νέος στο άθλημα και μιλφ/γκιλφ-ακιας αποφάσισα να σας παραθέσω την πρώτη μου εμπειρία με cg.
Τη Μαρία την είχα σταμπάρει από καιρό λόγω των sexy φωτογραφιών της και των καλών κριτικών από άλλους συναθλητές. Να ενημερώσω πως η συνάντηση έγινε πριν 2 μήνες.
Έτσι ένα μεσημέρι καθημερινής σήκωσα το τηλέφωνο όπου και την πέτυχα μετά από αρκετά χτυπήματα. Το ραντεβού κλείστηκε για 2 ώρες αργότερα, στο χώρο που διατηρεί κοντά στο σταθμό Αττικής (σημαντικό για εμάς που κυκλοφορούμε στο κέντρο με τα ΜΜΕ). Φτάνοντας στην είσοδο της πολυκατοικίας την κάλεσα για να μου ανοίξει και να μου υποδείξει τον όροφο.
Ανεβαίνοντας στο διαμέρισμα βρίσκω τη πόρτα ανοιχτή και με το που μπαίνω βλέπω τη Μαρία με ένα όμορφο μίνι φόρεμα, μαύρες γυναικείες κάλτσες και γόβες. Πέρα από το όμορφο ντύσιμο αυτό που με κέρδισε ήταν το χαμόγελο της και η καλοσύνη της στο να με καλωσορίσει. Ο πάγος έσπασε όταν της είπα κάποια κοπλιμέντα και ένιωσε πως γουστάρω για την όλη της εικόνα, αδιαφορώντας για την ηλικία της.
Μην τα πολυλογώ μπήκα στο πεντακάθαρο μπάνιο της για ντουζάκι αφού πρώτα μου έδωσε παντόφλες μίας χρήσης και πετσέτα μυρωτατη. Μπαίνω στο υπνοδωμάτιο όπου στη γωνία υπήρχε μια TV που έλεγε χαμηλόφωνα ο Σάκης Αρναουτογλου το καιρό και τη Μαρία ορθια να με περιμένει. Μου ζήτησε να της κατεβάσω το φερμουάρ και το φόρεμα έπεσε επιτόπου στο πάτωμα. Δεν θυμάμαι αν φορούσε εσώρουχα αλλά το αμέσως επόμενο πράγμα που θυμάμαι είναι το χυμώδες καμπυλωτό σώμα με τις θεϊκές βυζαρες. Ομολογώ πως για την ηλικία της η Μαρία έχει ένα καταπληκτικό σώμα ενώ τα μόνα σημάδια του χρόνου φαίνονται στο πρόσωπο.
Από πλευράς μου της ζήτησα να μην μου κάνει πιπα λόγω ότι δεν την απολαμβάνω (το ξέρω είμαι περίεργος). Βέβαια εκείνη για προκαταρκτικά που πρότεινε ισπανική βυζομαλικια που τρελαίνομαι!!! Ήταν καταπληκτική! Ξαπλώνουμε, φορεσιά προφυλακτικού και ο αγώνας συνεχίστηκε δοκιμάζοντας διάφορες στάσεις στο στενό νινί της όπου και ήρθε το τέλος πάνω στις βυζαρες της.
Ντουζάκι πρώτα εκείνη μετά εγώ, όπου μόλις ετοιμάστηκα μου προσέφερε γλυκά ζαχαροπλαστείου και μπουκαλάκι νερό ενώ μιλούσαμε για περί ανέμων και υδάτων.
Τέλος με αποχαιρέτησε με ένα φιλί στο μάγουλο και το ωραίο της χαμόγελο.

Εν κατακλείδι η "κοπέλα" ήταν διαχυτική ενώ έδειχνε τη καλή της διάθεση να σε ευχαριστήσει , τιμώντας έτσι τα λεφτά της. Σίγουρα θα την ξανασυναντήσω όχι άμεσα πάντως γιατί ο κόσμος των cg είναι μεγάλος και θέλει αρκετή εξερεύνηση.