Κριτικές από Φανούρης Τζούρας

Στο σκοτεινό σαλόνι εμφανίστηκαν η σιτεμένη μελαχρινή Μαρίνα μαζί με τον διοπτροφόρο υπηρέτη, χωρίς την Ανθούλα.
– Η Ανθούλα πότε έρχεται; ρώτησα πριν ξεκινήσει η παρουσίαση του προγράμματος της πόρνης από τον τσάτσο.
– Τώρα έρχεται, σε κανένα τεταρτάκι θα είναι εδώ! Με την Ανθούλα μίλαγα στο τηλέφωνο! με πληροφόρισε εκείνος, ενώ η Μαρίνα είχε ήδη αρχίσει να χαριεντίζεται με κάποιους από εκείνους που περίμεναν.
– Οκέι, ευχαριστώ! είπα και βγήκα στην αυλή.
Γύρισα αφού είχα ολοκληρώσει την τσάρκα στα μπουρδέλα του Μεταξουργείου και πριν συνεχίσω για τους οίκους της Λιοσίων.
Στον χώρο αναμονής-παρουσίασης δεν ήμουν μόνος˙ ένας άνδρας στεκόταν όρθιος με τα χέρια στις τσέπες.
Ο υπηρέτης εμφανίστηκε τραγουδώντας:
– Είιιμαι αλανιάρα, παιιιχνιδιάρα, σκανδαλιάραα...Γεια σου κούκλε μου! χαιρέτησε τον τύπο –φαινόταν ότι τον γνώριζε– και αμέσως τον οδήγησε σ' ένα από τα δύο μπροστινά δωμάτια. Πριν κλείσει την πόρτα του είπε: – Καλά να περάσεις κούκλε μου, μην ξεχάσεις κανένα τηλέφωνο, βγάλεις κι αφήσεις τίποτε κλειδιά, έτσι;
– Ενα λεπτουδάκι να δεις τα μωρά! Ενα λεπτό αγάπη μου, ένα λεπτό! απευθύνθηκε σε μένα όπως περνούσε από μπροστά μου κατευθυνόμενος προς το κουζινάκι.
– Γεια σου! μου είπε δευτερόλεπτα αργότερα η Ανθούλα καθώς έμπαινε στο σαλόνι, ακολουθούμενη από τη Μαρίνα η οποία στάθηκε στην είσοδο πλάι στον υπηρέτη, φορώντας έναν στηθόδεσμο που κάλυπτε το μεσαίο στήθος της και ένα μικροσκοπικό γυναικείο σλιπάκι τάνγκα που προσπαθούσε να καλύψει τον κανονικό κώλο της με την κυτταρίτιδά του.
Τα ίσια, μαύρα μαλλιά της ήταν μέχρι τους ώμους και λίγο πιο κάτω, ενώ το πρόσωπό της έδειχνε έκφυλο. Το σώμα της ήταν καμπυλώδες μ' ερωτικά πιασίματα και λίγη κοιλίτσα, ενώ έφερε 2 διαστίξεις: μία στην αριστερή ωμοπλάτη και μία στο αριστερό μπράτσο.
– Σούπερ το μωρό, πρόσθεσε ο τσάτσος, 10 ευρουλάκια είναι, όλες οι στάσεις και παρτουζίτσα!
– Θα περάσω με την Ανθούλα! του έκανα γνωστό.
– Βεβαίως, περάστε στο δωμάτιο, είπε δείχνοντάς μου το δεύτερο μπροστινό.
– Να περάσω καλύτερα στο μέσα; ρώτησα και έδειξα προς το υφασμάτινο παραβάν.
– Γιατί όχι; συμφώνησε καρατώντας το χαρτονόμισμα που του είχα δώσει πριν λίγο.
Το συγκεκριμένο μικρό δωμάτιο αντί για πόρτα έχει ένα ύφασμα που καλύπτει το κενό και ο τοίχος θέλει κάνα δυο μέτρα για ν' ακουμπήσει το ταβάνι!
Απ' έξω άκουγα την Ανθούλα να επιπλήττει κάποιον: – Δεν επιτρέπω να πιάνεις! Μόνο όταν θες να γαμήσεις! και τον τσάτσο να συμπληρώνει ήρεμα: – Μόνο στο κρεβάτι, μόνο στο κρεβάτι παιδιά...
Η Ανθούλα ήρθε σε μένα αφού πρώτα τελείωσε με τον διπλανό. Της πήρε κάτι λιγότερο από 10 λεπτά.
Στην κουβεντούλα που είχαμε καθώς ετοίμαζε την καπότα, μου είπε πως ήταν από το Ναύπλιο (!)
Η πίπα που ακολούθησε ήταν καλούτσικη: μ' εναλλαγές αργού και γρήγορου ρυθμού, βαθιά, ενώ έπαιξε για λίγο τη βάλανο με την άκρη της γλώσσας της.
Οταν της είπα να πάρει μια στάση που να με βολεύει, έτσι ώστε να χουφτώνω τον κώλο και τα μπούτια της, το έκανε, κάνοντάς μου όμως ταυτόχρονα γνωστό (με καλό τρόπο) ότι δεν ήθελε να της βάλω δάχτυλα στο μουνί («Οχι από κάτω!» όπως μου είπε χαρακτηριστικά).
Επίσης με φίλησε-έγλειψε αρκετά ικανοποιητικά (καλή επαφή της γλώσσας στα σημεία, καλύπτοντας τις επιφάνειες, χρησιμοποιώντας και μπόλικο σάλιο) σε θηλές, λαιμό και λοβούς των αυτιών, ενώ δεν παρέλειψα να τη γλείψω-φιλήσω κι εγώ.
Τη γάμησα ιεραποστολικά και πισωκολλητά γονατιστά με καλή δική της συμμετοχή, ενώ καθόλη τη διάρκεια άκουγα τα πάντα από το κουζινάκι (ο υπηρέτης και η Μαρίνα φρόντιζαν γι' αυτό, συζητώντας-γελώντας κανονικά) και από το σαλόνι. Αλλωστε 2 υφάσματα ήταν που με χώριζαν από εκεί!
Ετσι κι εγώ, όπως ο διπλανός, τελείωσα πριν το 10άλεπτο.
Ως συμπέρασμα τώρα, εάν εξαιρέσω τη φασαρία –που εδώ που τα λέμε δεν με πολυενόχλησε– δεν πέρασα άσχημα με την Ανθούλα. Για 10 ευρώ, ήταν μια χαρά!

Η συρόμενη εξώπορτα μετά το κεφαλόσκαλο ήταν μισόκλειστη.
Χρρρρρ! την άνοιξα.
Η φουσκομάγουλη, ευτραφής, ξανθιά υπηρεσία ήταν εκεί˙ καταμεσής του στενού, σκοτεινού, σαλονιού.
– Γεια! τη χαιρέτησα.
– Τί κάνουμε αντρούλη μου; ενδιαφέρθηκε να μάθει.
– Καλά, ποια είναι σήμερα;
– Είναι η Αννα˙ μία κοπέλα που σήμερα, τώρα, πριν λίγο μου 'ρθε˙ γιατί έφυγε η άλλη, η πρωινή, η Χριστίνα, γιατί είχε πονοκέφαλο. Η Αννα κάνει και κωλαράκι! Αν σ' ενδιαφέρει.
– Για να τη δούμε...
– Ναι φατσούλα μου γλυκιά, κάτσε να δεις την Αννούλα! 10 ευρώ είναι όπως πάντα, όλες τις στάσεις κάνει και περιποιητική μπορώ να πω, όσο ξέρω!
Το υφασμάτινο διαχωριστικό παραμερίστηκε και η Αννα πλησίασε καλημερίζοντάς με.
Ηταν η Ντανιέλα από το παραδιπλανό ισόγειο με το νούμερο 37, ενώ την είχα συναντήσει και ως Αντζελα, στον όροφο της Ιάσονος 20.
Πιθανότατα Αλβανίδα, γύρω στα 30, με το σκουροκάστανο μαλλί της πιασμένο σε αλογοουρά, πρόσωπο με μάτια μικρά και χείλη λεπτά, στήθος ισχνό πίσω απ' το ενισχυμένο σουτιέν, κορμί αδύνατο, μέση στενή, λεκάνη φαρδιά, καλλίπυγη.
– Η Αννούλα! είπε η τσατσά με καμάρι.
– Εσύ είσαι η Ντανιέλα, έτσι; τη ρώτησα, θέλοντας να κάνω κομματάκι τον έξυπνο και 'γώ.
– Ναι, έτσι είναι, είπε εκείνη ήρεμα.
– Καλέ, πού τα ξέρεις εσύ και δεν τα ξέρω εγώ; Ε, τώρα θα πέσω κάτω αντρούλη μου! έκανε εντυπωσιασμένη η υπηρεσία.
Ευτυχώς συγκρατήθηκα και δεν συνέχισα την επίδειξη των γνώσεών μου πάνω στις πουτάνες και στα μπουρδέλα.
Αλλωστε εκεί βρισκόμουν για να πηδήξω και όχι για να επιδειχτώ!
Ανθρώπινες αδυναμίες...
Εντωμεταξύ έδωσα το 10άρικο στην τσατσά, ενώ η Αννα αποσύρθηκε στο κουζινάκι.
– Δεν θα με βάλεις εδώ, θα με βάλεις κάπου αλλού! απαίτησα, βλέποντας ότι η «υπάλληλος ιερόδουλων» (μόλις χθες έμαθα ότι έτσι λέγεται επίσημα η τσατσά!) μου έδειχνε προς το δωμάτιο όπου πρόσφατα είχα συνευρεθεί με τη Φαίη.
– Ελα στο μεγάλο, από εδώ! συμφώνησε και μου άνοιξε την πόρτα τού, εξ ευωνύμων των εισερχομένων στο σαλόνι, πίσω δωματίου. Το οποίο ήταν σαφώς πιο άνετο και λιγότερο βρώμικο, αλλά βρώμικο!
Στην Αννα-Ντανιέλα-Αντζελα οι περισσότεροι –η συντριπτική πλειοψηφία– πάνε για τη "δουλεμένη κωλοβαλβίδα" της. Με άλλα λόγια πληρώνουν για το πρωκτικό που προσφέρει. Εγώ ανήκω στη μειοψηφία εκείνων των λίγων που πλήρωσαν για το μουνί της και αυτό θα περιγράψω.
Το αιδοίο της μαζί με την ημιχωνοειδή κωλοτρυπίδα, τα παρατηρούσα διαμέσου του πλαϊνού επίτοιχου καθρέφτη, έτσι όπως εκείνη έχοντας στηθεί στα 4, χαμηλώνοντας την κοιλιά και τουρλώνοντας τον κώλο, έγλειφε-ρουφούσε, με μέτρια απόδοση, το λαστιχοντυμένο καυλί μου.
Χαϊδεύοντάς της τα καπούλια, τα δάχτυλά μου γλύστρισαν στην κωλοχαραμάδα και από εκεί, θωπεύοντας το περικλανίδιο, το μεσαίο απ' αυτά μπήκε λίγο πιο μέσα για να διαπιστώσω το πόσο ευένδοτος ήταν ο σφιγκτήρας!
Πιο κάτω ο λιπαρός κόλπος της, δεχόταν εύκολα και ανώδυνα τον δείκτη και τον μέσο δάκτυλο στο εσωτερικό του.
Αρχικά τη γάμησα ιεραποστολικά˙ έχοντας τα πόδια της στους ώμους μου, τη μύτη μου μερικά εκατοστά από τη δική της και την ψωλή μου να μπαινοβγαίνει πότε γρήγορα και πότε αργά στο μουνί της, ενώ στη συνέχεια πισωκολλητά γονατιστά˙ με τον κώλο της ψηλά, τη μούρη χαμηλά και εμένα να την έχω γραπώσει από τη στενή μέση και να τη γαμώ μέχρι που εν μέσω ενός πνιχτού βόγγου εκσπερματώσω εντός της θηλής του ελαστικού!
Ετσι λοιπόν είχε η συνεύρεσή μου με την Αννα-Ντανιέλα-Αντζελα απ' την Ιάσονος, στην Ιάσονος!
Μπορεί να μου αρνήθηκε φιλάκια και γλειψιματάκια, που τόσο αγαπώ και έχω ανάγκη, αλλά το ψιλοέκφυλο της εμφάνισής της και το γεγονός ότι η ίδια βοήθησε αρκετά στη γάμευσή της: παίρνοντας καλές στάσεις και συμμετέχοντας ενεργά με εκφράσεις, αληθοφανή βογγητά και κραυγούλες, με άφησε ικανοποιημένο, αν και τη γάμησα μόνο κατά φύσιν!
Πάντως έφυγα με την αίσθηση πως εκεί που πραγματικά θα απέδιδε η συγκεκριμένη θα ήταν η παρά φύσιν συνουσία!
Δυστυχώς όμως δεν αρέσκομαι στο να σοδομίζω, οπότε δεν μπορώ να έχω προσωπική άποψη...

Στο σαλόνι εμφανίστηκαν και με χαιρέτησαν μαζί: η μεσόκοπη υπηρεσία και η νεαρή ιερόδουλη.
Η δεύτερη περπάτησε αργά προς το μέρος μου και στη συνέχεια, διατηρώντας τον ίδιο βηματισμό, αποχώρησε στα ενδότερα.
Ηταν αρκετά χαμηλού αναστήματος (πάνω στα τακούνια ξεγελάει κάπως), με ίσιο μαύρο μαλλί μέχρι τους ώμους, μέτριο πρόσωπο, μικρό στήθος, καλοσχηματισμένο κορμάκι, ωραίο καμπυλώδες κωλαράκι.
– Η κοπέλα κάνει ελεύθερο τσιμπουκάκι, χωρίς προφυλακτικό, τελειώνεις στο σώμα της (και όχι στο στόμα της, που έγραψα χθες στην ενημέρωση!), φιλάκια στο μουνάκι, 69, 10 ευρώ έχει!
– Μάλιστα, πώς τη λένε την κοπελίτσα; ρώτησα την τσατσά.
– Γιατί θα την παντρευτείς; με αντιρώτησε εκείνη.
– Νίνα! μου απάντησε τα επόμενα δευτερόλεπτα η ίδια η πόρνη, παραμερίζοντας το υφασμάτινο παραβάν.
– Εντάξει Νίνα, καλό μήνα! ευχήθηκα και στις δύο.
– Επίσης...είπε ανόρεχτα η υπηρεσία, ενώ λίγο πριν βγω έξω πρόλαβα και την άκουσα να λέει: – Ηρθες να μας χαιρετήσεις, δεν χρειαζότανε...
Βάδισα προς τη Λεωνίδου, όταν έπειτα από σύντομη σκέψη έκανα μεταβολή και επέστρεψα.
Στο χώρο αναμονής-παρουσίασης ήρθε η Νίνα.
– Θα περάσω! της δήλωσα και έδωσα το αντίτιμο.
– Θα περάσεις; Ελα! είπε και μου έδειξε το μικρό δωμάτιο όπου πέρσι το καλοκαίρι είχα συνευρεθεί με τη νεαρή αλβανίδα Ιωάννα, την οποία είχα πάρει και στο υπερυψωμένο ισόγειο στην Κολωνού 27.
– Ασε, θα περάσω εδώ! αντιπρότεινα δείχνοντάς της το διπλανό, δίπλα στο κουζινάκι, πίσω από το παραβάν.
Ε, δεν έλεγε να φωτογραφίσω το ίδιο!
– Το άλλο είναι πιο μεγάλο, πήγαινε στο μεγάλο! υποστήριξε εκείνη.
– Καλύτερα εδώ! επέμεινα εγώ.
– Εντάξει, ό,τι θέλεις! συμφώνησε, ελέγχοντας ταυτόχρονα το χαρτονόμισμα στο φως!
Το συγκεκριμένο δωμάτιο, μαζί μ' εκείνο της Ιάσονος 46Β και ένα της Αλκιβιάδου 16Γ, είναι από τα πιο στενόχωρα που έχω περάσει!
Οταν ήμουν έτοιμος ειδοποίησα χτυπώντας μαλακά την πόρτα.
– Ερθω! απάντησε η Νίνα από δίπλα.
Ηρθε κρατώντας ένα υγρό μαντηλάκι και το προφυλακτικό. Φορώντας τον στηθόδεσμο και το τάνγκα σλιπάκι της.
– Ωραία είσαστε εδώ, στενά στενά! έκανα και λίγο χιούμορ.
– Ε μωρό μου τίιι;...αντέδρασε ελαφρώς ενοχλημένη. Προφανώς εννοούσε: – Τί θες τώρα, εγώ σου είπα να μπεις στο διπλανό που είναι πιο μεγάλο!
– Μια χαρά, μια χαρά! την καθησύχασα χαμογελώντας.
Εκανε να καθαρίσει την ψωλή με το υγρό μαντηλάκι.
– Δεν θέλω ελεύθερο! είπα και της χούφτωσα τον κώλο.
– Ντόμπρε! είπε αδιάφορα.
Προεισαγωγικά απ' τη μεριά της δεν υπήρχαν, παρά μόνο άγαρμπο χάιδεμα του καυλιού, που το ενάλλασσε με κινήσεις τινάγματος αυτού, όπως εκείνες στο τέλος του κατουρήματος!
Σε ημικαυλωμένη πούτσα (αλήθεια, πώς τα κατάφερα;) εφάρμοσε σαν κάλτσα το λεπτό ελαστικό και άρχισε να πιπώνει βαθιά, αλλά με γρήγορο ρυθμό.
– Λίγο πιο αργά εάν θες, την παρακάλεσα.
Αντ' αυτού επιτάχυνε!
– Πιο αργά! Σλόουλυ, παρατήρησα με χαμόγελο.
– Πες "πιο αργά", καταλαβαίνω! διαμαρτυρήθηκε.
– Σου είπα "πιο αργά" και το έκανες πιο γρήγορα! δικαιολογήθηκα με τη σειρά μου.
«'Αιντεεε, καλά αρχίσαμε!» σκέφτηκα.
Εκεί έπρεπε να διακόψω και να τη χαιρετήσω!
– Σιγά σιγά θα κάνω; ρώτησε με ύφος.
– Ναι, θέλω σιγά σιγά.
Πριν συνεχίσει είπε κάτι στα βουλγάρικα. Κατά τη διάρκεια της συνεύρεσης συχνά μονολογούσε στη γλώσσα της!
Της έγλειψα για λίγο (ψιλοτραβιόταν) και τα βυζέττα, των οποίων η θηλαία άλως ήταν αρκετά σκουρόχρωμη.
Τη γάμησα σε μία παραλλαγή του όρθιου-γονατιστού πισωκολλητού: Εκείνη στα 4 στο κρεβάτι (στήθηκε κυρτώνοντας τη ράχη της) και εγώ όρθιος, με το ένα πόδι λυγισμένο να πατάει στο πάτωμα και το άλλο να γονατίζει πάνω στο στρώμα.
Τελικά κατάφερα να χύσω (ευτυχώς!) μετά από αρκετές ψωλιές!
Εφυγε χωρίς να χαιρετήσει!
Η εντύπωση που αποκόμισα από την καλλίκωλη μικρή (το ίδιο ισχύει και για την υπηρεσία), ήταν εκείνη μιας αναιδούς ερασιτέχνισσας!
Δεν νομίζω να της δώσω δεύτερη ευκαιρία –δεν υπάρχει άλλωστε και ο λόγος για κάτι τέτοιο, μιας και υπάρχουν άλλες επιλογές στην ευρύτερη περιοχή.
Εγώ δεν πέρασα καλά, ίσως κάποιος άλλος να είναι πιο τυχηρός!

Σήμερα το πρωί πήγα στο ισόγειο της Ιάσονος 19 συγκεκριμένα για τη Βιολέτα!
– Γεια σας! με χαιρέτησε η υπηρεσία.
– Καλημέρα!
– Αλίνα είναι, αν ξέρεις κοπελίτσα και κάνει κανονικό πρόγραμμα...
– Η Βιολέτα πού είναι; τη ρώτησα πριν συνεχίσει.
– Κολωνού 30...πάνω!
Στον χώρο αναμονής-παρουσίασης, η ξανθιά, ευτραφής, μεσόκοπη τσατσά στεκόταν όρθια, με τις γροθιές στη μέση, συνομιλώντας με κάποιον που καθόταν στον καναπέ.
– Στο δωμάτιο είναι κοπέλα, περιμένετε λίγο, μου είπε.
– Ποια είναι; ζήτησα να μάθω.
– Ποια είναι; με ρώτησε σαν να μην είχε καταλάβει τί τη ρώτησα.
– Ναι, ποια είναι; της επιβεβαίωσα την προηγούμενη ερώτησή μου.
– Η Βιολέτα, απάντησε.
– Ωραία, θα περάσω! δήλωσα και έδωσα το 10άρικο.
Εκανα να μπω σ' ένα απ' τα δωμάτια του σαλονιού που ήταν άδειο, αλλά εκείνη μού είπε να την ακολουθήσω στην αντίθετη κατεύθυνση, προς τα ενδότερα.
Το δωμάτιο στο βάθος, μετά από το κουζινάκι, ήταν ευρύχωρο, λίγο κρύο, με παρκέ κι ένα τούλι πάνω απ' το διπλό ικανοποιητικό κρεβάτι.
Περίμενα 20 λεπτά, κατά τη διάρκεια των οποίων η Βιολέτα έπρεπε να έκανε τουλάχιστον ένα κρεβάτι και δυο-τρία σαλόνια: – Τσιμπουκάκι, μουνάκι, πάνω-κάτω, πισωκολλητό, φιλλλάκια στα βυζάκια, ισπανικό, σιγά σιγά, 10 ευρώ! άκουγα την υπηρεσία να ενημερώνει και τη Βιολέτα να χαριεντίζεται με τους αρσενικούς.
Κάποια στιγμή η πόρτα άνοιξε με ορμή!
– Τί κάνεις, καλά μωρό μου; ρώτησε μ' ένα πλατύ χαμόγελο.
Τη συγκεκριμένη την είχα ξαναδεί μια-δυο φορές στο Ιάσονος 19. Επρόκειτο για νεαρή γυναίκα με ίσιο μαύρο μαλλί μέχρι τους ώμους, μέτριο πρόσωπο, μεγάλους κρεμαστούς μαστούς, παχουλά βραχιόνια, λιπώδεις δίπλες στα πλευρά, φαρδιά μέση με προπετή κοιλιά, διπλόφαρδα καπούλια και χοντρά μπούτια.
Τη συνεύρεση την ξεκίνησε καλά˙ με φιλάκια-γλειψιματάκια στον κορμό μου –ενώ έπειτα από δική μου προτροπή έφτασε μέχρι τους λοβούς των αυτιών μου– με ταυτόχρονο χούφτωμα-χάιδεμα της ψωλής και των αρχιδιών.
Οταν όμως κι εγώ έκανα να τη χαϊδέψω στην πλάτη, διαπίστωσα ότι ήταν ιδρωμένη, τόσο εκεί όσο και στην κοιλιά της –εκτός και εάν πριν έρθει σε μένα είχε κάνει ντουζ...– πράγμα που με χάλασε κομματάκι...
Στη συνέχεια πήρε θέση ανάμεσα στα σκέλια μου και αφού εφάρμοσε στην ημικαυλωμένη πούτσα μου την καπότα σαν κάλτσα, ξεκίνησε ένα δυνατό, μονότονο τσιμπούκι.
Ελληνικά δεν ξέρει παρά ελάχιστα. Οταν όμως κατάλαβε πως ήθελα να έρθει πλάι μου, έτσι ώστε να μπορώ να τη χουφτώνω-δαχτυλιάζω και του λόγου μου, το έκανε πρόθυμα.
Η πίπα της βελτιώθηκε, ακολουθώντας κάποιες οδηγίες μου και έγινε πιο αργή-αισθησιακή.
Τη γάμησα πισωκολλητά γονατιστά.
Μόνο!
Ομως το ευχαριστήθηκα! Εριξα και κάμποσα κωλοσκάμπιλα!
Οταν τελείωσα είχα ψιλοϊδρώσει κι εγώ...
Πριν φύγει έμαθα ότι είναι μία 24άχρονη Ρουμάνα, που στην Ελλάδα βρίσκεται 2 μήνες.
Αλλη μια χοντρή προστέθηκε στο ενεργητικό μου...

Στο σαλόνι ήμουν μόνος.
Ο πράος διοπτροφόρος μεσήλικας υπηρέτης, αφού χαιρέτησε, με αργή χαμηλής έντασης φωνή άρχισε την παρουσίαση: – Ωραία κοπέλα είναι, είναι καλή στο δωμάτιο, πάρα πολύ καλή...
Εκείνη την ώρα ένας ηλικιωμένος άνδρας –μάλλον ημεδαπός– αποχωρούσε. Ο τσάτσος τον χαιρέτησε ευγενικά: – Ευχαριστώ, γεια σας, να είστε καλά!
Από το κουζινάκι εμφανίστηκε η Κορίνα και με γρήγορο βηματισμό πλησίασε.
– Ορίστε το κοριτσάκι μου! είπε ο υπηρέτης, προσπαθώντας να δώσει έναν ενθουσιώδη τόνο στη φωνή του.
Γλυκό πρόσωπο, πλαισιωμένο από ίσια μακριά, σκουροκάστανα, χυμένα στους ώμους μαλλιά, καλοσχηματισμένο μεσαίο στήθος, νεανικό σώμα με αρμονικές καμπύλες, σφριγηλοί γλουτοί.
– Γεια σας! μου είπε μ' ένα αχνό χαμόγελο, έχοντας το ένα χέρι στη μέση και αμέσως κάνοντας στροφή επέστρεψε στα ενδότερα.
– Τσιμπουκάκι, πισωκολλητό, ελεύθερα πιασίματα, 10 ευρώ παίρνει! ολοκλήρωσε ο τσάτσος.
Του έδωσα το ακριβές αντίτιμο.
– Πού θέλεις, εδώ; έδειξε δεξιά ή εδώ; έδειξε αριστερά.
– Κάτσε να δω! είπα και έκανα να σηκωθώ.
– Εδώ έχει πιο πολύ φως! με πληροφόρησε για το αριστερό δωμάτιο που επικοινωνεί με το σαλόνι (όπως κάποιος βλέπει προς το βάθος).
– Να μπω εδώ τότε! συμφώνησα.
Μπήκα σ' έναν άνετο, καθαρό χώρο, με πλακάκια στους τοίχους και στο πάτωμα.
Η Κορίνα ήρθε σχεδόν αμέσως.
– Γεια σας.
Πληθυντικός!
Την έγλειψα στο στήθος και της χούφτωσα τον κώλο στα όρθια, ενώ εκείνη μου χάιδευε-έπαιζε το πουλί.
Κατά τη διάρκεια, μου ξεκαθάρισε ότι δεν πρόσφερε φιλιά και γλείψιμο.
Επί της κλίνης, ξάπλωσε παράλληλα μ' εμένα και αφού πέρασε το προφυλακτικό στην ημικαυλωμένη ψωλή μου, επιδόθηκε σε μία μέτρια πίπα, που όμως σταθεροποίησε τη στύση μου. Ταυτόχρονα είχε ανοίξει τα πόδια δίνοντάς μου πρόσβαση στο "κοχύλι" της, το οποίο θώπευσα-δαχτύλιασα επιφανειακά, ενώ δεν παρέλειψα να χαϊδέψω και το εσωτερικό των μηρών, της κωλοχαραμάδας της συμπεριλαμβανομένης!
Τη γάμησα σε μία μόνο στάση. Την ιεραποστολική. Εκεί, έχοντάς την γραπώσει απ' τα κωλομέρια (με καλούτσικη δική της συμμετοχή: ευλογοφανή βογγητά, ακολουθούσε τις γαμικές μου ωθήσεις, χάιδευε), παλινδρόμησα δυνατά τον πούτσο μου μερικές δεκάδες φορές στο μουνέλο της, για να χύσω τελικά βογγώντας και ανασαίνοντας στο αυτί της!
Βγαίνοντας λίγο αργότερα στον πεζόδρομο ένιωθα καλά! Βέβαια εάν η κοπέλα ήταν πιο εκδηλωτική-περιποιητική θα ένιωθα καλύτερα!
Αλλά στο φινάλε, για ένα 10αρικάκι νομίζω πως δεν ήταν άσχημα...

Στο τέλος του μακριού διαδρόμου, του προτελευταίου αριθμητικά μπουρδέλου της Ιάσονος, στέκονταν όρθιοι ένας μελαχρινός αλλοδαπός άνδρας και η μεσήλικη αλλοδαπή υπηρεσία.
– Ελα και οι δύο μαζί γιατί έρχεται κι άλλος! την άκουσα να ειδοποιεί καθώς πλησίαζα.
Πριν περάσω στο σαλόνι διασταυρώθηκα με την Κλαούντια, που έτρωγε σοκολάτα. Μία νεαρή χοντροκώλα-μπουτού, με μεγάλο στήθος, μέτριο πρόσωπο και κοντό ίσιο ξανθό μαλλί. Η οποία έχει δουλέψει στο παραδιπλανό ισόγειο με το νούμερο 44, ενώ ένα φεγγάρι δοκίμασε την τύχη της και στο ισόγειο 84 της οδού Φυλής.
Μαζί της εμφανίστηκε μία όμορφη, λυσίκομη, επίσης νεαρή ξανθιά, με το κυματιστό μαλλί της ν' αγγίζει τους ώμους, αρμονικά βυζέττα, καλλίγραμμο κορμί, μέτριο ανάστημα, η οποία αδέξια (έτσι τουλάχιστον μου φάνηκε) κάπνιζε ένα τσιγάρο.
– Εδώ έχω 2 κοπελάρες, περνάτε καλά! Κάνουν: τσιμπούκι, μουνάκι, 69, πάνω-κάτω, πισωκολλητό, ελεύθερα πιασίματα, χαϊδάκια...περνάτε καλά! Παρτούζα, και μία μία είναι καλή!
Η Κλαούντια μου πρόσφερε ένα κομμάτι από τη σοκολάτα της, το οποίο αρνήθηκα ευγενικά.
– Πείτε μου παλικάρια, περνάτε καλά, μην ντρέπεστε! Πές το! είπε η τσατσά απευθυνόμενη στον αλλοδαπό άνδρα, ο οποίος την πλησίασε με το χαρτονόμισμα στο χέρι.
– Εσύ θέλεις; ζήτησε να μάθει την πρόθεσή μου η Κλαούντια.
– Αυτός με ποια θα πάει; τη ρώτησα με τη σειρά μου.
– Μ' εμένα, απάντησε εκείνη και αμέσως συμπλήρωσε, ενώ ο άλλος βρισκόταν σε απόσταση ενός μέτρου, άμα θέλεις έρχομαι πρώτα εσένα!
– Οχι, δεν πειράζει, δεν πειράζει! της είπα.
– Ποια θές; επέμεινε να μάθει.
– Εσύ είσαι η Κλαούντια και εσύ; ρώτησα κοιτώντας προς το κουζινάκι όπου είχε αποσυρθεί η θεριακλού ξανθιά.
– Βίκυ, Βίκυ είναι! βιάστηκε ν' απαντήσει αντί εκείνης η Κλαούντια.
– Θα πάω με τη Βίκυ!
– Θες με τη Βίκυ; με ρώτησε η υπηρεσία με το 10άρικο του αλλοδαπού στο χέρι.
– Ε ναι!...απάντησα.
– Ενα λεπτό να σου φέρω Βίκυ τώρα...έκανε κάπως σαστισμένη η τσατσά.
– Ναι, τη Βίκυ θα μου φέρεις!
– Ναι, αυτή! είπε παίρνοντας και το δικό μου χαρτονόμισμα.
– Πάμε, πού μπαίνω, δεν ξέρω! είπα και έκανα στην άκρη, προτρέποντάς την να με οδηγήσει στα ενδότερα.
– Εδώ εδώ!
Το δωμάτιο που με πήγε ήταν το μικρότερο δωμάτιο οίκου ανοχής που έχω μπει ποτέ!
Φωτεινό (τεχνητά) αλλά βρώμικο, για να κλείσει η παλιά του πόρτα ήθελε μια δυνατή σπρωξιά, έτσι ώστε να σφηνώσει!
Η κοπέλα ήρθε γυμνόστηθη, όπως την είδα στο σαλόνι, με τη λιπαντική γέλη και το προφυλακτικό στο χέρι.
Την αγκάλιασα και ξεκίνησα φιλάκια-γλειψιματάκια-ρουφηγματάκια στα βυζάκια της που ομοίαζαν με μικρά λεμόνια. Ασχολήθηκα και με τον λαιμό, θωπεύοντας παράλληλα το σφριγηλό νεανικό κορμί, ενώ τα χέρια της ένιωθα να μου χαϊδεύουν την πλάτη.
– Ρουμάνα είσαι; τη ρώτησα έτσι στο ξεκάρφωτο.
– Οχι! απάντησε αδιάφορα.
– Βουλγάρα! επέμεινα.
– Οχι!
– Αλβανίδα!
– Οχι! επανέλαβε, χαμογελώντας εκείνη τη φορά.
«Δεν γαμιέται, δεν το συνεχίζω!» σκέφτηκα και τότε:
– Από την Αλβανία είμαι!
– Αλβανία ε; Οπότε καλά το κατάλαβα!
– Φαίνεται, δεν φαίνεται ότι είμαι από εκεί; ζήτησε να μάθει.
Δεν συμφώνησα. Τη ρώτησα όμως άμα θα μπορούσε και εκείνη να με φιλήσει-γλείψει, για να πάρω την απάντηση:
– Μωρό μου ζητάς πολλά για 10 ευρώ!
– Ξέρεις, αλλες κοπέλες τα κάνουν αυτά για 10 ευρώ! σχολίασα με τη σειρά μου και τότε, αφού με κοίταξε για λίγο στα μάτια, άρχισε να με φιλάει με τις άκρες των χειλιών της στο στήθος και στον λαιμό.
Τέλος πάντων, στύση είχα από πριν, οπότε αφού πρώτα φόρεσε στο καυλί μου την καπότα σαν κάλτσα, το πήρε και βάζοντάς το στο στόμα το έγλειψε μέτρια για ένα σύντομο χρονικό διάστημα.
Περίσσεια αίματος συνέχιζε ν' αρδεύει το πουλί μου.
Τη γάμευσα πρώτα ιεραποστολικά, με το πρόσωπό μου πλάι στο δικό της και τα πόδια της τυλιγμένα στη μέση μου πότε να σφίγγουν και πότε να χαλαρώνουν τη λαβή τους και έχυσα έχοντάς την σε στάση πισωκολλητού γονατιστού, με το σώμα της να έχει πραγματοποιήσει μία ερωτική καμπύλη και το μισάνοιχτο μουνέλο της να δέχεται αδιαμαρτύρητα πολλές και βαθιές, πλην όμως ελεγχόμενες, γαμικές παλινδρομήσεις!
Δεν βιάστηκε να φύγει, παρά μετά το πέρας της συνεύρεσης ξάπλωσε νωχελικά και ψιλοκουβεντιάσαμε για κανένα λεπτό. Εκεί έμαθα ότι μετρούσε 20 έτη ζωής, ενώ στο επάγγελμα είναι 3 χρόνια.
Αργότερα, σκεφτόμουν πως στο 10άρικο και ίσως όχι μόνο, για να γαμήσουμε κάποιοι, πρέπει, στην αρχή τουλάχιστον, να έχουμε και λίγη φαντασία. Επειτα, όταν οι αισθήσεις ξεκινήσουν, δεν υπάρχει πρόβλημα μιας και γνωρίζουν την τέχνη...

Πατώντας στο κεφαλόσκαλο, είδα την υπηρεσία να με παρατηρεί από το βάθος και στρέφοντας το κεφάλι δεξιά να λέει με υφέρποντα εκνευρισμό:
– Εντάξει είσαι! Ελα...έλα...σαλόνι!
– Αφού δεν είμαι έτοιμη! άκουσα μία γυναικεία φωνή να διαμαρτύρεται.
– Οπως είσαι έλα! την προέτρεψε η τσατσά και στη συνέχεια με τσιριχτή, γεμάτη ένταση φωνή, της έκανε γνωστό ότι: είναι Ελληνα!
– Μή φωνάζεις! Γιατί φωνάζεις; Μη φωνάζεις! αντέδρασε η φωνή.
– Ελα, έλα, έλα, έλα, άντε πια! της επαναλάμβανε η υπηρεσία με ανυπομονησία.
– Είναι τρελή η γυνάκα ρε! διαπίστωνε με τη σειρά της η φωνή.
– Ελα! επέμεινε η τσατσά.
– Τί φωνάζεις πρώι πρωί; ξαναζήτησε να μάθει η φωνή.
– Θα φύγει! είπε γεμάτη αγωνία η υπηρεσία.
– Ε, ας φύγει, όποιος θέλει να περάσει, θα περάσει, ωωω!
– Ελα τώρα, άντε! παρακάλεσε η τσατσά.
– Τρελή είσαι; τη ρώτησε η Αριστέα, καθώς έμπαινε στον χώρο παρουσίασης-αναμονής, κάνοντας ταυτόχρονα τη χαρακτηριστική χειρονομία.
Επρόκειτο για αλλοδαπή (προφορά γαρ) μιλφ, με ξανθό μαλλί πιασμένο πίσω, μέτριο και συνάμα πρόστυχο πρόσωπο, μικρό προς μεσαίο στήθος, γεμάτο κορμί με κοιλίτσα, αφράτο κώλο, καλοταϊσμένα μπούτια και αλυσιδίτσα στον δεξιό αστράγαλο.
– Καλημέρα! Τσιμπουκάκι, μουνάκι, ελεύθερα πιασίματα. Μου παρουσίασε η ίδια το πρόγραμμά της. Για να ρωτήσει αμέσως μετά:
– Θα περάσεις;
Η καταφατική κίνηση της κεφαλής από μέρους μου έκανε την υπηρεσία να ξεσπάσει:
– Αυτό είναι! Αντε, άντε! φώναξε, κοιτάζοντας άγρια την Αριστέα.
– Εδώ είμαι, τί θες να κάνω, τί φωνάζεις; δικαιολογήθηκε εκείνη και γύρισε για να φύγει.
– Ενα άλλο παιντί ήρθε, δεν είσαι εδώ! Τώρα το άλλο (εμένα εννοούσε) πάλι περιμένει! Τί να σου πω; Της φώναξε συνεχίζοντας να την κοιτάζει έντονα καθώς εκείνη εξαφανιζόταν στα ενδότερα.
– Δεν είναι έτσι; Εχω δίκιο; ρώτησε όπως στρεφόταν προς το μέρος μου.
Συμφώνησα πως είχε, και εκείνη μου έδειξε το ίδιο δωμάτιο όπου το προηγούμενο Σάββατο είχα συνευρεθεί με την Τζένη. Της έδωσα τα 10 ευρά.
– Καλά να περάσεις μωρό μου!
– Ευχαριστώ πολύ!
Ψηλοτάβανο, σκουροπράσινο και ψιλοάθλιο, σήμερα το βρήκα αρκετά πιο φωτεινό, μιας και ένα παραθυρόφυλλο ήταν μισάνοιχτο.
Η Αριστέα δεν άργησε.
– Από πού είσαι Αριστέα; τη ρώτησα καθώς λίπαινε το ξυρισμένο μουνέλο της.
– Από δω είμαι! Από πού θες να 'μαι; απάντησε (όχι επιθετικά) αφοσιωμένη με την επάλειψη της γέλης εντός και πέριξ της τρύπας της.
Πήρε το προφυλακτικό στα χέρια.
– Πρίν ανοίξεις την καπότα, έλα να με χαϊδέψεις λίγο, αλλιώς πώς θα καυλώσω;
Εχοντας κατεβάσει το μαύρο διχτυωτό ρούχο μέχρι τη φαρδιά μέση της, γονάτισε εγκάρσια στο σώμα μου και ξεκίνησε να πηγαινοφέρνει-τρίβει τα μαλακά βυζιά της στο στήθος μου κοιτάζοντας απέναντι τον καθρέφτη.
Εάν ήμουν 20-25-30-35, άντε 40 χρονών! μπορεί να μου σηκωνόταν έτσι, εγώ όμως ήδη "βαδίζω" στην πέμπτη δεκαετία της ζωής μου (41-50 ετών), οπότε για να σηκωθεί θα ήθελα κάτι περισσότερο!
Αρχισα να γλείφω τα μαστάρια της και να χουφτώνω τον κώλο της!
– Ετσι, κανένα φιλάκι, εδώ στο στήθος, δίνεις; τη ρώτησα.
– Μμμ; έκανε με απορία, συνεχίζοντας να με βλέπει μέσω του καθρέφτη.
– Στο στήθος, λέω, κανένα φιλί!
– Τσου!
Σε ημικαυλωμένη ψωλή μου φόρεσε σαν κάλτσα το προφυλακτικό και επιδόθηκε σε μία μέσης διάρκειας πίπα, τη μονοτονία της οποίας διέκοπταν σύντομοι εξωτερικοί γλωττισμοί.
– Ελα, τί θέλεις να κάνουμε τώρα; με ρώτησε όταν διαπίστωσε ότι η στύση μου είχε γίνει.
– Για έλα από πάνω, μπορείς;
Με προθυμία στάθηκε άνωθέν μου, με τα πόδια ανοιχτά και κάνοντας βαθύ κάθισμα, έχωσε το καυλί μου στη μουνάρα της αρχίζοντας ν' ανεβοκατεβάζει τη λεκάνη της.
Σ' εκείνη τη στάση, από μόνη της, αφού γονάτισε, μ' έγλειψε-φίλησε στον λαιμό και στις θηλές.
Την απαύτωσα για λίγο και πισωκολλητά γονατιστά, χουφτώνοντάς της τα βυζιά και χτυπώντας ήπια τον κώλο της, μέχρι που ο λευκός οπός μου γέμισε τη θηλή της περικαυλίδας!
Καθώς σηκωνόταν με φίλησε στο μάγουλο.
– Πόσων χρονών είσαι Αριστέα; ρώτησα αδιάκριτα.
– Την Κυριακή πάω 39!

Την εξώπορτα του ισόγειου οίκου την πέρασα μισή ώρα μετά το μεσημέρι.
Η κοπέλα που στεκόταν στο σαλόνι ήταν γνωστή. Την είχα ξαναδεί πριν μια βδομάδα.
Οπως και τότε τα μαύρα μαλλιά της τα είχε μαζεμένα πίσω, το πρόσωπο ήταν μέτριο, το στήθος μεσαίο και το σώμα κανονικό˙ αμφότερα, τα 2 τελευταία, καλύπτονταν από ένα σκούρο εσωφόρι, το κάτω μέρος του οποίου φάρδαινε ελαφρώς, ακολουθώντας τις καμπύλες από τα "ψωμάκια".
– Τσιμπουκάκι, μουνάκι, όλες οι στάσεις. 10 ευρώ είναι και θα περάσεις πάρα πολύ ωραία! Τώρα ήρθα για δουλίτσα και θα γίνεις ο πρώτος μου πελάτης!
Μιλούσε ήρεμα, έχοντας τα χέρια της πλεγμένα πίσω, στο ύψος των γοφών. Ηταν αναμφισβήτητα αλλοδαπή, ενώ μου έδινε και την εντύπωση αθιγγανίδας.
– Μμμ...θα γίνω! συμφώνησα, ύστερα από σκέψη λίγων δευτερολέπτων.
– Ορίστε;
– Θα γίνω! επανέλαβα.
– Χα χα χα...γέλασε ανάλαφρα.
Είχε καταλάβει το αστείο!
– Πώς σε λένε; τη ρώτησα καθώς έψαχνα το πορτοφολάκι μου.
– 10 ευρώ είναι!
Χε χε, το συνηθισμένο λάθος!
– Και πώς σε λένε; ξαναρώτησα ενώ έβγαζα το ακριβές αντίτιμο.
– Μπάρμπαρα!
Της το έδωσα και την ακολούθησα στον διάδρομο, όταν απ' το βάθος εμφανίστηκε μία μελαχρινή.
– Α, κι άλλη κοπέλα είναι; ρώτησα.
– Μικρούλα! σχολίασε.
Η μικρούλα είχε μακρύ μαλλί, καλούτσικο πρόσωπο, μάλλον μικρό στήθος και αδύνατο κορμί.
– Γεια σου! τη χαιρέτησα καθώς περνούσα από δίπλα της.
– Γεια...αντιχαιρέτησε και πέρασε στο κουζινάκι.
– Πώς τη λένε την κοπέλα; ρώτησα την Μπάρμπαρα.
– Πάολα! μου απάντησε, δείχνοντας την ίδια στιγμή μία ανοιχτή πόρτα στο βάθος.
– Πήγαινε εσύ μωρό μου μέσα.
Το δωμάτιο που πέρασα ήταν μικρό, σχετικά κρύο, ψιλοβρώμικο.
Οταν ήρθε, μετά από λίγα λεπτά, άναψε τη σόμπα αλογόνου και ευγενικά ρώτησε από πού είμαι και τ' όνομά μου. Του λόγου της ήταν 29 ετών και ερχόταν από Βουλγαρία μεριά.
Φορούσε έναν σκληρό στηθόδεσμο και την κιλότα της, ενώ χωρίς το μεσοφόρι η κοιλίτσα ήταν εμφανής.
Εκανε να μου φορέσει την καπότα.
– Δεν μου λες Μπάρμπαρα, για να "ξυπνήσει" αυτό, είπα δείχνοντας το καυλί μου, θα με χαϊδέψεις λίγο εδώ πέρα; ρώτησα αγγίζοντας τον κορμό μου.
– Θα σε χαϊδέψω μωρό μου!
– Δίνεις και κανένα φιλάκι εδώ στο στήθος;
– Γιατί όχι; απάντησε χαμογελώντας.
Με φιλούσε-έγλειφε συγκρατημένα, κάνοντάς μου ταυτόχρονα μαλακία, όσο εγώ χούφτωνα το αφράτο στήθος της και έλειχον-ρουφούσα τις μικρές θηλές της.
Κάποια στιγμή παρατήρησε: «Το ξυπνήσαμε!», κοιτάζοντας το πουλί μου, το οποίο βρισκόταν εν πλήρει στύση.
Η πίπα της, πάνω από το λεπτό ελαστικό, ήταν αργή, ρυθμική, βαθιά, αλλά χωρίς ποικιλία (παιχνίδια με τη γλώσσα, φτυσίματα, εναλλαγές του ρυθμού) επίσης δεν περιελάμβανε αρχιδορουφογλείψιμο.
Τη γάμησα σε δυο στάσεις: εκείνη της γελαδάρισσας, κατά τη διάρκεια της οποίας, κρατώντας την γερά απ' τα καπούλια, παλινδρόμησα ίκανο χρονικό διάστημα τη λιπασμένη μουνοτρυπίδα της (κάπου εκεί άκουσα και την υπηρεσία να ρωτάει: «Μπάρμπαρα, όλα καλά;») και πισωκολλητά γονατιστά, όπου έπειτα από σύντομο μέσα-έξω την έχυσα!
Ηταν μία μέτρια συνεύρεση, με μία μέτρια (σε ό,τι αφορούσε την εμφάνιση και την απόδοση) αλλά δεκτική πόρνη, μέσα σ' ένα ψιλοάθλιο δωμάτιο, η οποία πραγματοποιήθηκε μισή ώρα αργότερα από το προηγούμενο γαμήσι της ημέρας.
Αφού κατάφερα να την ολοκληρώσω μ' επιτυχία, είμαι ευχαριστημένος!

Καθώς ανέβαινα την παμπάλαια ξύλινη σκάλα, η μυρωδιά από την κλεισούρα και το παλιό εσωτερικό γινόταν αισθητή από τα ρουθούνια μου!
Το σαλόνι σταθερά σκοτεινό και εκείνη την ώρα άδειο από κόσμο.
Εν μέσω γέλιων εμφανίστηκαν 2 γυναίκες.
Τη λευκή ξανθιά την έβλεπα για πρώτη φορά. Ηταν σιτεμένη, με μάλλον αδιάφορο πρόσωπο, ευμεγέθη μπομπόνια, μέτριο ανάστημα και βαρύ κορμί, που προσπαθούσε να κρύψει κάτω από ένα εσωφόρι.
Αντιθέτως τη μαύρη την είχα δει αρκετές φορές εκεί. Επρόκειτο για μία 28άχρονη γυναίκα με πλατύ πρόσωπο, εκφραστικά μάτια και μια μούρη στόμα, μαύρα σαν την άσφαλτο κατσαρά μαλλιά πιασμένα πίσω, έναν στιβαρό λαιμό που κατέληγε σε δυνατούς ώμους, μεγάλα βυζόμπαλα που ασφυκτιούσαν πίσω απ' τον στηθόδεσμο, γεροδεμένα βραχιόνια, καλοταϊσμένο σώμα με καμπύλες: στους γλουτούς, στην κοιλιά, στους μηρούς.
– Καλημέρα! χαιρέτησε ανάλαφρα η ξανθιά.
– Τί κάνεις; ενδιαφέρθηκε να μάθει η νέγρα.
– Θέλεις να περάσεις ωραία; ρώτησε η ξανθιά.
– Δύο είμαστε. Κανονικό. Ελα να περάσεις, σιγά σιγά! πληροφόρισε η νέγρα.
– Εντάξει, θα περάσω μάλλον με σένα, είπα και έδειξα προς το μέρος της πληροφοριοδότριας. Πώς σε λένε;
– Τζένη!
– Τζένη. Εσένα; στράφηκα στην ξανθιά.
– Αριστέα, απάντησε άτονα και βιάστηκε ν' αποχωρήσει.
Αριστέα! σκέφτηκα. Αυτήν είχα συναντήσει στο Ιάσονος 43! Ναι ναι, θυμάμαι τον τσάτσο που είχε αναφέρει αυτό τ' όνομα!
Με την πρώτη ευκαιρία θα την πληρώσω! Μόνο και μόνο για το ασυνήθιστο, για πόρνη, όνομά της!
Η Τζένη με οδήγησε σ' ένα ευρύχωρο, σχετικά κρύο και ψιλοάθλιο πράσινο δωμάτιο, το ξύλινο πάτωμα του οποίου έτριζε κάτω από το βάρος μου σε ορισμένα σημεία.
– Ερχομαι! είπε παίρνοντας το 10άρικο, ενώ ταυτόχρονα μου χούφτωνε τ' αχαμνά πάνω απ' το πανταλόνι!
Επανήλθε έπειτα από λίγα λεπτά. Κατά τη διάρκεια των οποίων, εκτός των άλλων, άνοιξα το παράθυρο και είδα τον εγκαταλειμμένο ακάλυπτο και τις πίσω ερειπωμένες πλευρές των παλιών γειτονικών σπιτιών.
Τη χούφτωσα-χάιδεψα-έγλειψα-φίλησα στα όρθια. Ανταποδίδοντας και εκείνη εν μέρει.
Το κρέας της ήταν σφιχτό, το χρώμα της μαύρο σαν κατράμι και η επιδερμίδα της βελούδινη.
Το σκληρό σουτιέν το έβγαλε η ίδια και τ' ογκωμένο, ελαστικό στήθος της το γεύτηκε η φιλήδονη γλώσσα μου, το αισθάνθηκε το πρόσωπό μου, το "γνώρισαν" οι χούφτες μου!
Η πίπα της πάνω από το λάστιχο καλή. Τα γλειψίματα στις θηλές και στον λαιμό ψιλοϊκανοποιητικά. Τα φιλιά στεγνά, επιφανειακά, σύντομα.
Της είπα να με καβαλήσει.
Στηριζόμενη στο στήθος μου, έκανε βαθύ κάθισμα και η ψωλή μου χάθηκε στη λιπασμένη μουνοσήραγγά της.
Ανεβοκατέβηκε κάμποσες φορές, ενώ και εγώ έδωσα άλλες τόσες γαμικές ωθήσεις από κάτω!
Στο πισωκολλητό γονατιστό το κρεβάτι έτριζε, τα δάχτυλά μου είχαν γραπώσει τα καλοζωισμένα καπούλια της, ενώ οι αρχιδοπαφλασμοί αναμειγνύονταν με τα λαγνοβογγητά μου και τις παροτρύνσεις της: «Ελα μωρό μου χύσε, χύσε!»
Τελικά έχυσα.
– Πρωί είσαι εδώ; τη ρώτησα καθώς φορούσε τον στηθόδεσμό της.
– Ναι, 10 πρωί μέχρι 11 βράδυ!
– Αλλη δεν δουλεύει εδώ; Ηταν η Τερέζα...
– Α, Τερέζα νύχτα δουλεύει! 11 νύχτα μέχρι τις 10 πρωί.
Και την επόμενη στιγμή άνοιξε την πόρτα και έφυγε!...
Ετσι απλά!
Αυτή ήταν η Τζένη. Αυτός ήταν ο όροφος στο 47 της Κολωνού. Ετσι ήταν η συνεύρεση που έλαβε χώρα εκεί.
Για ένα 10άρικο, νομίζω πως ήταν καλά!

Πέρασα στο μικρό αλλά φωτεινό σαλόνι του τρίτου στη σειρά μπουρδέλου με τον αριθμό 20.
Ο συμπαθής υπηρέτης δεν μου έδωσε σημασία.
Από το κουζινάκι εμφανίστηκε μία στρογγυλοπρόσωπη νταρντανογυναίκα μ' εύχυμες παρειές και προγουλάκι, έχοντας τα μαύρα μαλλιά της πιασμένα σε κότσο, μικρό στήθος, αλλά καλοθρεμμένο σώμα με λιποπτυχώσεις στα πλευρά, κοιλίτσα, φαρδιά καπούλια και χοντρές μπουτάρες με κυτταρίτιδα.
Ηταν η ουκρανή Νικόλ, που την είχα πληρώσει πριν κάποιους μήνες, όταν εκδιδόταν στο υπερυψωμένο ισόγειο της Ιάσονος 1.
– Γεια σου καρδουλίτσα! είπε απευθυνόμενη σε μένα, χωρίς όμως να δείξει ότι με θυμόταν.
– Γεια σας μωρά! είπε σε κάποιους που μόλις είχαν μπει.
– Είμαστε 2 κοπέλες˙ φιλάκια, μουνάκια, πισωκολλητό, 69! Η μία κοπέλα είναι 10 ευρώ και εάν παίρνετε παρτουζίτσα, που είμαστε 2, είναι μόνο 15 ευρώ! Μία πάνω, μία κάτω, μετά αλλαγή, μμμ, περνάμε τέλεια!
Στα 2-3 δευτερόλεπτα της παύσης που ακολούθησε δεν εκδηλώθηκε κάποιο ενδιαφέρον από τους παραβρισκόμενους, οπότε αποχώρησε λέγοντας: «Τώρα να βγει και άλλη κοπέλα!».
Η έτερη υπέρβαρη που ακολούθησε ήταν η Ρίτα, που δραστηριοποιείται αρκετό καιρό στον συγκεκριμένο οίκο και ίσως παλιότερα να την είχα δει στο Κολωνού 48, μία φαρδομούρα μ' εκφραστικά μάτια, "γαλλική μύτη", μαγούλες και διπλοσάγονο, ίσιο καστανόξανθο μαλλί πιασμένο σε αλογοουρά, μεγάλα μεμέ, χοντρά βραχιόνια, μονοκόμματο κορμί.
– Θα παραμείνετε πολύ ευχαριστημένοι, όποιος έχει δοκιμάσει, περέμεινε φίλος μας˙ δεν ψάχνουμε για πελάτες, ψάχνουμε για φίλους! είπε με σταθερή φωνή, θυμίζοντάς μου ασφαλιστή επί τω έργω!
– Λοιπόν, για να δοκιμάσω εγώ! είπα.
– Θα χαρώ πάρα πολύ αγάπη μου! μου χαμογέλασε.
Πλήρωσα τον τσάτσο 15 ευρώ και εκείνος με οδήγησε στον όροφο.
Το δωμάτιο που διάλεξα ήταν μικρό, με κόκκινους τοίχους με πλακάκια και 1 σιδερένιο μονό κρεβάτι.
Το δίδυμο δεν με άφησε να περιμένω πολύ.
Η πληθωρική του παρουσία γέμισε το δωμάτιο! Βλέποντάς τες μαζί αναρωτήθηκα πώς θα τις κάνω ζάφτι!
– Τί βλέπω, καύλωσε το αστέρι μας; είπε η Νικόλ παρατηρώντας την ημιερεθισμένη ψωλή μου και πλησιάζοντας άρχισε να παλινδρομεί το χέρι της κατά μήκος της, ενώ με το άλλο μάλαζε τ' αρχίδια μου.
Ταυτόχρονα η Ρίτα με προσέγγιζε από πίσω και αφού με αγκάλιασε ξεκίνησε να γλείφει την πλάτη μου ψηλά, τον λαιμό και το αυτί μου!
Από την άλλη η Νικόλ είχε πλησιάσει το στόμα της –μύριζε ελαφρώς αλκοόλ– σε απόσταση αναπνοής απ' το δικό μου κοιτάζοντάς με στα μάτια –λόγω πρεσβυωπίας την έβλεπα πολύ θαμπά!–, οπότε κι εγώ αρπάζοντας το κεφάλι της πάραυτα, τη γλώττισα με περιπάθεια!
Με μία γλώσσα μέσα στο στόμα μου και μία άλλη να γλείφει το αυτί μου, θα μπορούσα χαλαρά να χύσω εκείνη τη στιγμή! Ομως γυρίζοντας προς τη Ρίτα χούφτωσα τα ογκωμένα βυζιά της και τ' ασελγή φιλιά συνεχίστηκαν μ' εκείνη!
Το έβλεπα εγώ! Δούλευαν συστηματικά, με σκοπό να με τελειώσουν έτσι!
Ξεγλυστρώντας ξάπλωσα στο κρεβάτι και τις κάλεσα να συνεχίσουμε εκεί.
– Μου αρέσει που αισθάνεσαι σαν στο σπίτι σου, μπράβο! είπε η Ρίτα.
Πάνω από 200 κιλά αγύμναστης σάρκας (80 εγώ και από καμιά 70αριά εκείνες) λύγιζαν τα ελάσματα της κλίνης!
Οση ώρα γλωσσοφιλιόμασταν με τη Ρίτα, η Νικόλ με τσιμπούκωνε! Ενώ κάποια στιγμή η Ρίτα τη συνέδραμε γλωττίζοντας και ρουφώντας τ' αρχίδια μου!
Ενιωθα σαν ένα αρσενικό φυτοφάγο ζώο της Αφρικής που του κατασπαράζουν τ' αχαμνά και τον πούτσο δύο θηλυκά σαρκοφάγα!
– Σταματήστε, θέλω να γαμήσω λίγο! είπα λαχανιασμένος.
– Οπως γουστάρεις αγάπη μου, εσύ είσαι ο πελάτης καρδούλα μου! συμφώνησε η Νικόλ και στήθηκε επιτόπου στα τέσσερα!
Τη σφυροκόπησα δυνατά, ενώ εκείνη λαγνοβογγούσε σαν να βρισκόταν σ' έναν συνεχόμενο οργασμό! Οταν άρχισε να μ' ενοχλεί η όλη φάση, της είπα να μετριάσει τα βογγητά και ευτυχώς συμμορφώθηκε αμέσως!
Βλέπετε ήμουν ο πελάτης!
Τελικά το ψωλόχυμά μου γέμισε τη θηλή της καπότας εντός του μουνιού της Ρίτας, στη στάση του πισωκολλητού γονατιστού, σφαλιαρίζοντας τα κωλομάγουλά της και ρουφώντας τη γλώσσα της Νικόλ!
– Οταν σου λέμε ότι θα περάσεις καλά, εννοούμε ότι θα περάσεις καλά! Εμείς σε προσέχουμε για να σ' έχουμε, όχι για να φύγεις από 'δω και μετά να μουτζώνεις που θα περνάς από 'δω δίπλα! Μαλακίες δεν λέμε στο σαλόνι! Κατάλαβες;
Κατάλαβα!
Κατάλαβα πως μεταξύ "φίλων" όλα είναι πιθανά!

Διερχόμενος τη στενή εξώπορτα, ανέβηκα τα παμπάλαια ξύλινα σκαλοπάτια.
Στο έρημο από κόσμο ημιφωτισμένο σαλόνι με υποδέχτηκε μία μεσόκοπη υπηρεσία.
– Καλημέρα˙ τσιμπουκάκι, μουνάκι, ελεύθερα πιασίματα, φιλάκια στα βυζάκια, πισωκολλητό, με 10 ευρώ!
Λίγο πριν τελειώσει την παρουσίαση, πλησίασε μία χαμογελαστή μετρίου αναστήματος μαυρομακρυμαλλούσα νεαρή, με όμορφα μάτια κι ανάγλυφα χείλη, ενώ βγάζοντας το λευκό μπουρνούζι που φορούσε, αποκάλυπτε ένα καλοσχηματισμένο μεσαίου μεγέθους στήθος και μία καλλίγραμμη σιλουέτα.
– Αστέρι, κούκλα! Καλό σεξ, σιγά σιγά, καλό τσιμπούκι! συμπλήρωνε η τσατσά.
– Πώς σε λένε κούκλα;
– Λάουρα! απάντησε μ' ένα όμορφο χαμόγελο.
– Λάουρα..., έκανα κοιτάζοντάς την και στη συνέχεια είπα αποφασιστικά: «Θα περάσω!».
Καθώς έβγαζα το χαρτονόμισμα απ' το πορτοφολάκι μου, εκείνη, έχοντας σκύψει ακριβώς από πάνω, άπλωνε το χέρι της για να το πάρει.
– Πού έχει κρεμάστρα; ρώτησα την υπηρεσία καθώς περνούσα στο κατακόκκινο, ικανοποιητικό δωμάτιο.
– Εντώ εντώ! μου έδειξε αριστερά και έκλεισε την πόρτα.
Η Λάουρα μπήκε μετά από λίγο φορώντας ακόμα το μπουρνούζι της.
– Γεια σου μωρό! Εντάξει; ρώτησε χαρούμενα.
– Γεια σου, ωραίο μπουρνούζι! σχολίασα καθώς σκούπιζα τα χέρια μου με χαρτί τουαλέτας.
– Κρύο κρύο! έκανε και με μία κίνηση το άφησε στο κρεβάτι.
Βλέποντάς την έτσι τσίτσιδη, φορώντας μονάχα το κιλοτάκι της, ο ίμερος άρχισε να με κυριεύει! Το αποτέλεσμα ήταν να χυμίξω στα μαστάρια της, που εδώ και ώρα με προκαλούσαν˙ απ' το σαλόνι! Ετσι κι εγώ τα έγλειψα-ρούφηξα, χουφτώνοντας-χαϊδεύοντας παράλληλα το σφριγηλό κωλαράκι της και τα ωραία αλλά αξύριστα πόδια της.
Εκείνη απλά με είχε αγκαλιάσει.
– Θέλεις προφυλακτικό; ρώτησε κάποια στιγμή, έχοντας προφανώς καταλάβει τη ύπαρξη της στύσης μου.
Η χρησιμοποίηση του συγκεκριμένου ρήματος μ' έκανε προς στιγμήν ν' αναρωτηθώ μήπως πρόσφερε ελεύθερο στοματικό σαν έξτρα, αλλά δεν επέμεινε και μαλλον δεν θα εννοούσε τίποτα περισσότερο, από το να μου βάλει την καπότα.
Μετά από μία αρκετά σύντομη πίπα, τη γάμησα σε 2 στάσεις: Πισωκολλητά γονατιστά, όπου στήθηκε καλά και με άφησε να παλινδρομήσω στον δικό μου χαλαρό ρυθμό, και ιεραποστολικά, όπου νιώθοντας τις βυζάρες της κάτω απ' το στήθος μου και ανασαίνοντας δίπλα στο αυτί της, έχυσα ολοκληρώνοντας τη συνεύρεση.
Ομορφο κορίτσι η Λάουρα, αξιέραστο. Πάντως, ευτυχώς που στην αρχή το καυλί μου ανταποκρίθηκε με τη θέα της και μόνο, γιατί εάν περίμενα από εκείνη κάτι περισσότερο...

Πριν ένα τέταρτο είχαν συμπληρωθεί 4 ώρες απ' το ξεκίνημα της τσάρκας μου.
Η υπηρεσία χαμογελώντας άνοιξε την πόρτα. Χαιρέτησε, με πέρασε στο σαλόνι και όταν κάθισα, ευγενικά ζήτησε να μάθει εάν γνώριζα τη Λουίζα.
– Οχι! είπα ψέματα, διότι όποτε είμαι ειλικρινής επιμένουν να περάσω κατευθείαν στα ενδότερα!
– Τσιμπουκάκι, πισωκολλητό, ελεύθερα πιασίματα, από πάνω, κάνει 69, τέλεια περιποίηση, 20 ευρώ!
Την ώρα που ανέφερε αυτές τις λεπτομέρειες, η Λουίζα έκανε τη σύντομη εμφάνισή της μπροστά μου. Με ίσιο καστανό μαλλί μέχρι την πλάτη πιασμένο σε αλογοουρά, πρόσωπο χωρίς κάποιες γραμμές ιδιαίτερης ομορφιάς˙ απλά συμπαθητικό, μικρό στήθος, γεροδεμένο κορμί, μέτριο ανάστημα, με ψαχνό ομοιόμορφα κατανεμημένο, έτσι ώστε να σχηματίζονται γλυκιές-αρμονικές καμπύλες στο υπογάστριο, στη λεκάνη, στους γλουτούς, στους μηρούς, στις γάμπες.
– Θα περάσω!
– Να περάσετε, βεβαίως να περάσετε, γιατί να μην περάσετε;
Εκείνη τη στιγμή άκουσα απ' το βάθος τη Λουίζα κάτι να φωνάζει θυμωμένη.
– Τί είπε; ρώτησα.
– 69 δεν κάνει, και το λέω εγώ...
Τότε θυμήθηκα το στιγμιαίο-φαρμακερό βλέμμα με το οποίο κοίταξε τη μεσήλικη γυναίκα όταν εκείνη ανέφερε για 69!
– Εγώ δεν γλείφω ποτέ από κάτω! είπα σιγανά.
– Το καλύτερο που κάνετε, το τέλειο! Ερχεστε, γαμάτε, να φύγει!
«Χα χα χα, τι καλά!» σκέφτηκα «έτσι θέλουν, πατ κιουτ!»
Της έδωσα το 20άρικο.
– Ελα μωρό μου! Το είπα γιατί το έχω συνηθίσει από τις άλλες κοπέλες, σόρρυ! απολογήθηκε με δυνατή φωνή καθώς με οδηγούσε στο δωμάτιο.
Χα χα χα, τα έλεγε στην πεθερά (σε μένα) να τ' ακούει η νύφη (η Λουίζα).
Πάντως ο χώρος ήταν επιπέδου στούντιο (χωρίς ντουζιέρα): ευρύχωρος, με στρογγυλό κρεβάτι επιμελημένα στρωμένο, επίτοιχη LCD με βουβό πορνό, τομάρια από άτυχα αιλουροειδή στο πάτωμα.
Η Λουίζα μπήκε φουριόζα.
– Γεια σου καρδούλα, τί κάνεις καλέ;
– Καλά είμαι. Απάντησα απ' το κρεβάτι όπου βρισκόμουν ξαπλωμένος.
– Μπράβο το μωρό μου! Πώς σε λένε εσένα αγάπη; ρώτησε καθώς έβγαζε το μπικίνι της.
Είπα το πραγματικό μικρό μου όνομα.
Την επόμενη στιγμή με είχε καπακώσει κι έγλειφε απ' τον αφαλό μέχρι τις θηλές και απ' εκεί μέχρι τους λοβούς των αυτιών μου.
Η επιδερμίδα της ήταν απαλή, η σάρκα της σφριγηλή και η θέση του σώματός της τέτοια που μου επέτρεπε να χουφτώνω άνετα μεγάλο μέρος του.
Το καλυμμένο τσιμπούκι που ακολούθησε (άνευ αρχιδογλειψίματος) ήταν βαθύ, υγρό (χωρίς φτυσίματα), έντονο, διαρκές.
– Για πάμε! μου είπε όταν είδε ότι είχα ανταποκριθεί.
Της ζήτησα να με καβαλήσει.
Εκεί για κάποια ώρα χτυπήθηκε πάνω-κάτω, στριφογύρισε, τρίφτηκε μπρος-πίσω, εν μέσω στοναχών και κίβδηλων ηδονικών εκφράσεων του προσώπου της.
Στη συνέχεια την ξάπλωσα ανάσκελα, σήκωσα τα πόδια της ψηλά προς το ταβάνι και μπήκα μέσα της, με το λιπασμένο και ελαστικό μουνί ν΄ απορροφάει άνετα τις γαμικές παλινδρομήσεις μου.
Οταν ένιωσα ότι η εκσπερμάτωσή μου βρισκόταν "προ των πυλών", αλλάξαμε στάση σε πισωκολλητό γονατιστό, έτσι ώστε να βλέπω το καμπυλώδες γυναικείο σώμα εκ των όπισθεν καθώς θα ολοκλήρωνα τη γάμευσή του.
Μετά από λίγο έχυνα.
– Σ' ευχαριστώ πολύ, καλό απόγευμα! είπε και έκλεισε πίσω της την πόρτα.
Στο ενδιάμεσο είχα μάθει ότι μετρούσε 28 χρόνια ζωής, καταγόταν απ' τον Πόντο και συνήθως δουλεύει πρωί στο νούμερο 1 της Περγάμου.
Αργότερα περπατώντας προς τα μπουρδέλα της Κυψέλης, συνεχίζοντας την τσάρκα, σκεφτόμουν πως δεν πέρασα άσχημα με τη Λουίζα, η οποία μου έκανε ικανοποιητικά προκατακτικά, ενώ και στις επαφές είχε καλή συμμετοχή.
Εντυπωσιακό θηλυκό σίγουρα δεν είναι, αλλά διαθέτει σφριγηλό σωματάκι που το αρσενικό χέρι δεν χορταίνει να χουφτώνει!
Και κατέληγα, πως τα παραπάνω σε συνδυασμό με το προσεγμένο περιβάλλον, θα με κάνουν να την έχω στα υπ' όψιν όταν ξαναβρεθώ στην περιοχή.
Φτάνοντας στη διασταύρωση της Μηθύμνης με τη Δροσοπούλου έστριψα αριστερά.
– Κάνε κουράγιο, είπα στον εαυτό μου, τον έφαγες τον γάιδαρο, αυτή εδώ η περιοχή έμεινε και η Φυλής!
– Και το μπουρδέλο της Κωνσταντίνου Σχοινά! πρόσθεσε εκείνος χολωμένος.

Σάββατο, μισή ώρα πριν το μεσημέρι και το κρύο στην Ιάσονος τσουχτερό!
Στο κεφαλόσκαλο περίμενε η φουσκομάγουλη ξανθιά υπηρεσία, που κατά καιρούς έχω συναντήσει σε διάφορα μπουρδέλα όπως: στο απέναντι ημιυπόγειο με τον αριθμό 30, λίγο πιο πάνω στον όροφο της Ιάσονος 19, παλιότερα στο Εφέσου 11 στην Πλατεία Αμερικής.
– Τί έγινε καλέ, το κορίτσι που ξέρεις είναι! μου είπε με υφάκι απαξιωτικό.
– Η Φαίη;
– Ναι ναι...Μ' ένα στιλ: «Αυτή είναι, άντε γεια σου τώρα!».
– Ε, θα περάσω!
Και αμέσως η αλλαγή της στάσης και το "ενδιαφέρον"!
– Η Φαίη μου είναι! Δεν φοράς κουκούλα; Θα κρυώσεις, το γύρισε σε βοριά!
Της έδωσα το 10άρικο.
– Εχω ζεστό...είναι το πιο ζεστό, άλλαξα και σεντόνια πριν, γιατί αλλάζει η βάρδια σε μισή ώρα και αλλάζω σεντόνια! είπε δείχνοντάς μου το δωμάτιο.
Ενα άθλιο, στενόχωρο, βρώμικο, αραχνιασμένο, καταθλιπτικό κελί!
Τη Φαίη την έβλεπα και στον όροφο της Λεωνίδου 28. Επρόκειτο για μία 25άχρονη ξανθιά –μου δίνει την εντύπωση αθιγγανίδας–, που το μαλλί της έφτανε μέχρι τους ώμους πλαισιώνοντας ένα φιλήδονο πρόσωπο, ενώ είχε μικρό στήθος και ένα κορμί κανονικών κιλών με λίγη κοιλίτσα.
– Αγαπούλα μου! είπε μόλις μπήκε.
Τα πρώτα χουφτώματα/χαϊδέματα στο σώμα και στον κώλο τής τα έκανα στα όρθια –φορούσε ακόμα στηθόδεσμο και κιλοτάκι– φιλώντας την στον λαιμό. Οταν όμως την άγγιξα στα βυζάκια...
– Σιγά μωρό μου, γιατί με πονάς! είπε σιγανά.
– Μη φοβάσαι δεν τα πιέζω! Γιατί σε πονάνε;
– Γιατί περιμένω το περίοδο, χα χα χα...κοίτα κοίτα, για κάνε έτσι! είπε και βγάζοντας το σουτιέν, πήρε το χέρι μου βάζοντάς το πάνω στο γυμνό της στήθος.
– Δεν είναι σαν πέτρα; ρώτησε.
Μετά από μία μέτρια καλυμμένη πίπα, ήμουν σε θέση να τη γαμήσω.
Μ' εκείνη στα τέσσερα πάνω στο κρεβάτι και εμένα όρθιο στο πάτωμα, παλινδρόμησα την ψωλή μου στη λιπασμένη μουνάρα της ακούγοντας τ' αρχίδια μου να χτυπάνε στον κώλο της ρυθμικά.
Κάποια στιγμή γονάτισα κι εγώ πάνω στο στρώμα και συνέχισα το γαμήσι με πισωκολλητό γονατιστό, δίνοντάς της και κάποια φιλιά/γλειψίματα στην πλάτη.
– Δεν βλέπω να χύνω σήμερα! μονολόγησα και στη συνέχεια τη ρώτησα εάν μπορεί να με γλείψει. Είχα σκοπό να τελειώσω ψωλοτρομπάροντας.
– Εσένα θα σε φιλάω γιατί είσαι καθαρός, σε είδα τώρα, αλλιώς δεν θα το έκανα!
– Α, ωραία!
– Ξέρεις, εγώ θα σε φιλάω και εσύ θα κάνεις έτσι (έκανε τη γροθιά της πάνω-κάτω) ε;
Γονατιστοί σταθήκαμε αντικριστά και με την άκρη της γλώσσας της άρχισε να γλείφει τη θηλή μου, ενώ εγώ με το ένα χέρι ξεκινούσα τον αυνανισμό μου και με το άλλο χάιδευα το κεφάλι της.
Εχυσα στα βουβά μετά από λίγα δευτερόλεπτα.
Απ' έξω άκουγα την τσατσά να ενημερώνει.
– Οκέι αγάπη μου, θα σε περιμένω˙ τώρα εδώ δουλεύω να ξέρεις, μέχρι τις 12 το πρωί! είπε η Φαίη καθώς φορούσε βιαστικά τα εσώρουχά της.
– Κάθε μέρα;
– Ναι...μωρό μου πάω, σ' ευχαριστώ! και στέλνοντάς μου ένα φιλί στον αέρα έφυγε.
Καθώς πετούσα τη χυμένη καπότα στο μισογεμάτο καλαθάκι με τ' απορρίμματα, ένας μουσικός σκοπός άρχισε να τριγυρίζει στο μυαλό μου:
«Επιασε κρύο, καιρός για δύο...»
Ασχετο!

Ηταν σήμερα νωρίς το πρωί που διάβηκα τη δίφυλλη σιδερένια καγκελόπορτα και ανεβαίνοντας 24 σκαλοπάτια εισήλθα στο χωλ και από εκεί, καλημερίζοντας τον υπηρέτη που καθόταν στο βάθος της κουζίνας, πέρασα στο άδειο εκείνη την ώρα σαλόνι του νεόδμητου αυτού οίκου.
Δεν είχα προλάβει να καθίσω, όταν μία νεαρή μελαχρινή με μαύρο μακρύ μαλλί πιασμένο πίσω, καθαρό πρόσωπο μ' ευτραφή χείλη κι ένα ελαφρό ανεπαίσθητο χαμόγελο, ένα μάλλον μεσαίου μεγέθους στήθος, φαρδιά μέση, όχι άσχημο κώλο και γεροδεμένα πόδια που τελείωναν σε διάφανα γυναικεία παπούτσια με αψηλές σόλες και αψηλά τακούνια, παρουσιάστηκε μπροστά μου ακολουθούμενη από τον υπηρέτη.
– Γεια σου αγάπη μου τί κάνεις, καλά είσαι; με ρώτησε με κέφι
– Καλά!
– Μπράβο! Θέλεις να περάσεις να κάνουμε ωραίο σεξ αγάπη μου;
– Ποια είσαι εσύ, πώς σε λένε; θέλησα να μάθω καθώς βολευόμουν στον καναπέ.
– Αντζελα! αποκρίθηκε με νάζι.
– Και τί πρόγραμμα έχεις;
Αντ' αυτής απάντησε ο καπνιστής τσάτσος:
– Τσιμπουκάκι, μουνάκι, πισωκολλητό, 69, φιλάκια, θα περάσεις πολύ καλά! Ελα αγόρι μου 10 ευρώ μόνο!
Την ώρα που εκείνος απαριθμούσε τις ερωτικές της υπηρεσίες, εκείνη, με το άκουσμα της κάθε λέξης, έκλινε με χάρη πότε δεξιά και πότε αριστερά το κεφάλι χαμογελώντας.
– Θα περάσεις; Θέλησε να μάθει ο υπηρέτης.
– Θα περάσω! είπα και σηκώθηκα δίνοντάς του το αντίτιμο.
– Ελα πέρασε, απ' εκεί (μου έδειξε δεξιά), απ' εδώ (έδειξε ζερβά), όπου θες!
Τα δωμάτια ήταν άδεια.
– Τώρα άνοιξε το μαγαζί; ρώτησα καθώς έριχνα μια ματιά στο μικρότερο από αυτά.
– Ολα καινούρια, και σεντόνια και μαγαζί!
Τελικά προτίμησα το μεγαλύτερο, το οποίο ήταν μιά χαρά καθαρό. Οσο για καινούριο; Ακόμα δεν είχαν αφαιρέσει την ετικέτα –"40 χρόνια guarantee"– από τον λαβομάνο!
Η Αντζελα πάντως έβγαλε ό,τι τέλος πάντων φορούσε και ολόγυμνη άρχισε να με γλείφει (στεγνά) και να με φιλάει (πεταχτά) από την κοιλιά μέχρι τις θηλές, ενώ πραγματοποιώντας την επιθυμία μου, έφτασε στον λαιμό και μέχρι τους λοβούς των αυτιών μου.
Την καπότα μού την φόρεσε σα να φορούσε κάλτσα, αλλά η πίπα που μου έκανε ήταν βαθιά, υγρή, αργή, ρυθμική, αν και λίγο σύντομη.
Στην αρχή τη γάμευσα κατά το πως πρόσταζαν, από τα πολύ παλιά χρόνια, οι άγιοι πατέρες. Με ταυτόχρονο ρούφηγμα των θηλών της, φιλιά στα πλαϊνά του λαιμού της και πιπίλισμα των λοβών των αυτιών της. Ομως κάπου εκεί μου είπε να σταματήσω, γιατί λέει γαργαλιόταν! Χα χα χα, τόσο πολύ είχε καυλώσει!
Τέλος πάντων...στη συνέχεια της είπα να καβαλήσει την ψωλή μου. Εκεί "έπαιξαν" πολλές παλινδρομήσεις, γλειψίματα και φιλιά εκατέρωθεν, ρουφήγματα των ευαίσθητων θηλών της απ' το φιλήδονο στόμα μου, χαϊδέματα της κωλοχαραμάδας και των κωλομάγουλών της από τ' αεικίνητα χέρια μου.
Την έχυσα αφού πρώτα είχε πάρει θέση για πισωκολλητό γονατιστό. Την αγαπημένη στάση των ιεροδούλων και όχι μόνο. Εκεί το λοιπόν, μπήκα-βγήκα, χούφτωσα, ζούπηξα, έγλειψα την πλάτη της, συνέχισα να ιδρώνω και καθώς η θηλή της καπότας γέμιζε με σπέρμα, διαπίστωνα πως το στόμα μου είχε στεγνώσει σαν σελοτέξ!
Πριν με αποχαιρετήσει, με μία αγκαλιά, έμαθα ότι ήταν 24 χρονών και καταγόταν από τη Ρωσία.
Η μέτρια εμφανισιακά Αντζελα, μέσα σ' ένα ανθρώπινο περιβάλλον, κατάφερε να με καυλώσει κυρίως με τα προκαταρκτικά της και δευτερευόντως με το τσιμπούκι της, έτσι ώστε να δοκιμάσω να τη γαμήσω σε τρεις στάσεις, στις οποίες είχε ικανοποιητική συμμετοχή, αφήνοντάς με σε γενικές γραμμές ευχαριστημένο.

Είχε πια μεσημεριάσει για καλά και εγώ περπατούσα στην Κολωνού.
Αρκετά βήματα μπρος μου βάδιζε ένας άντρας. Παρατήρησα πως είχαμε τον ίδιο βηματισμό. Λες και κάποιος αόρατος λοχίας μας έδινε τον ρυθμό: «εν δυο, εν δυο, εν δυο, ένα!»
Λίγο παρακάτω τον κατάπιε μια πόρτα.
Μπαίνοντας στο σαλόνι τον είδα καθισμένο στον καναπέ. Η γνωστή ξανθιά μεσήλικη υπηρεσία και μία ημίγυμνη νεαρή, με ίσιο καστανό μαλλί μέχρι τους ώμους πιασμένο σε αλογοουρά, όμορφο πρόσωπο, ένα ζευγάρι μικρά βυζιά, καλοδεμένη κορμοστασιά, καλοσχηματισμένη κωλάρα και καλλίγραμμα πόδια, μας χαιρέτησαν ταυτόχρονα: «Γεια σας!»
Τα υπόλοιπα τα πήρε πάνω της η τσατσά:
– Εχουμε ωραία κοπελιά, 10 ευρώ! Τσιμπουκάκι, μουνάκι, πάνω-κάτω, πισωκολλητό, ελεύθερα πιασίματα, φιλλλάκια στα βυζάκια, ομορφούλα, γλυκούλα, 10!
Ο νεαρός σηκώθηκε και κινήθηκε προς την εξώπορτα. Την ίδια στιγμή η υπηρεσία του έφραζε τον δρόμο με το βαρύ κορμί της.
– Τί είναι, τί κάνεις, πού πας μωρό μου;
Επειτα από σύντομες "διαπραγματεύεις" του επιτράπηκε η έξοδος.
– Πώς τη λένε την κοπέλα; διακινδύνεψα την ερώτηση.
Η ξανθιά μέγαιρα στράφηκε προς το μέρος μου.
– 10 μωρό μου!
– Οχι, τ' όνομα της, πώς είναι;
– Α, όνομα; Γκαμπριέλα!
Της έδωσα το 10άρικο και με οδήγησε σε μία ευρύχωρη κρεβατοκάμαρα με ξύλινο πάτωμα, που διέθετε και κομό, ενώ υπήρχε κι 1 συρτάκι στην πόρτα!
Δύο σκισμένες συσκευασίες προφυλακτικών βρίσκονταν η μία στο κρεβάτι και η άλλη στο δάπεδο.
Η κοπέλα ήρθε σχεδόν αμέσως.
– Α, δεν είμαι έτοιμος ακόμα! Να σε φωνάζω όταν ετοιμαστώ;
– 2 λεπτά! μου είπε αυστηρά ή τουλάχιστον έτσι μου φάνηκε εμένα.
Αμάν! σκέφτηκα, λες να έχω πρόβλημα μ' αυτή;
Τελικά δεν τη φώναξα και από μόνη της ήρθε μετά από κανένα 5άλεπτο.
– Εντάξει; ρώτησε χαμογελώντας, διασκεδάζοντας τις ανησυχίες μου και τράβηξε το συρτάκι ασφαλίζοντας την πόρτα από μέσα. Πλησίασε το κρεβάτι όπου βρισκόμουν ξαπλωμένος και αφού έμεινε ολόγυμνη (εμφάνιζε ίχνη κυτταρίτιδας) έσκυψε πάνω απ' το στήθος μου γλείφοντας-δαγκώνοντας τις θηλές μου, ενώ παράλληλα αρχισε να παλινδρομεί τη χούφτα της κατά μήκος της ημικαυλωμένης ψωλής μου.
Την επόμενη στιγμή βρέθηκε ανάμεσα στα μπούτια μου και αφού έτριψε για λίγο τα κρεμαστά βυζέττα της στην καυλωμένη πια πούτσα μου, σύρθηκε προς τα πάνω γλείφοντας τον κορμό, ξανά τις θηλές, τον λαιμό, μέχρι τους λοβούς αλλά και τα πτερύγια των αυτιών μου!
Η ψωλή μου έσφυζε από καύλα!
Συνέχισε με μία σύντομη καλυμμένη ικανοποιητική πίπα, ενώ ταυτόχρονα με τις άκρες των δαχτύλων της προσπάθησε να μου κάνει μασάζ στο περίνεο, προκαλώντας μου όμως μία δυσάρεστη αίσθηση, με συνέπεια να της ζητήσω να σταματήσει.
Αρχικά τη γάμευσα στην ιεραποστολική στάση, όπου κατάλαβα ότι δεν επιθυμούσε στενή επαφή με σφιχταγκαλιάσματα και υγρά γλειψίματα από μέρους μου. Πάντως γαμιόταν καλά και τον έπαιρνε βαθιά!
Θα τελείωνα έτσι, αλλά σκέφτηκα να προσφέρω στον εαυτό μου λίγη ποικιλία, οπότε της ζήτησα να πάρει θέση για πισωκολλητό γονατιστό.
Από ψηλά, η πλάτη, η στενή μέση και η φαρδιά λεκάνη, έδιναν στο κορμί της ένα σχήμα βιολοντσέλου, μόνο που τώρα επρόκειτο όχι για μουσικό, αλλά για ερωτικό όργανο!
– Αχ, αυτός ο κώλος σου! ψιθύρισα περιπαθώς, και ενώ τα μάτια μου αποταμίευαν το θεσπέσιο εκείνο θέαμα, η ψωλή μου σαν το έμβολο ενός κυλίνδρου άρχισε να μπαινοβγαίνει στη μουνάρα της!
Λίγο αργότερα ύψωνα το βλέμμα μου προς το ταβάνι και εν μέσω διάπυρων ερωτικών βογγητών γέμιζα τον λιπασμένο κόλπο της...εεε!...τη θηλή της καπότας ήθελα να πω, με ζεστό, λευκό, κολλώδες σπέρμα!
– Γεια σου! είπε μέσα στα επόμενα δευτερόλεπτα και βγήκε από το δωμάτιο προς άγραν νέων πελατών.
Γειά σου Γκαμπριέλα!
Στην αρχή με τρόμαξες κομματάκι με το "τελεσίγραφό" σου αλλά στην πορεία ευτυχώς δεν είχαμε προβλήματα και στενοχώριες. Θα ήθελα βέβαια να με άφηνες να σε αγκάλιαζα πιο σφιχτά, να σ' έγλειφα-φίλαγα παθιάρικα που λένε, αλλά δεν πειράζει, ίσως την επόμενη φορά. Εάν θα μάθεις και τα ελληνικά, γιατί όπως η ίδια μου είπες ακόμα δεν τα καταλαβαίνεις αρκετά, ε τότε, εκτός από τα ρουμάνικα θα μιλάς και άλλη μια γλώσσα!
Ολα καλά Γκαμπριέλα, όλα καλά!
Μόνο στην υπηρεσία να πεις να μην είναι τόσο φορτική με τον κόσμο και να μαζεύει τα σκουπιδάκια απ' το δωμάτιο, όχι τίποτε άλλο, για να μην έχουμε καμιά δυσάρεστη "υγρή επαφή" καμιά μέρα.
Μη με παρεξηγείς έτσι; Μεγάλος άνθρωπος είμαι, γεμάτος παραξενιές.

Οταν μπήκα στο σαλόνι δεν υπήρχε ψυχή.
Κάθισα στον καναπέ και διαμέσου της ανοιχτής πόρτας του δωματίου, παρατηρούσα την ταπετσαρία-κολάζ από ασπρόμαυρες φωτογραφίες που κάλυπτε ολόκληρο τον απέναντι τοίχο "ενημερώνοντας" ότι "γκλάμορ ιζ μπακ".
Μετά από λίγο ένας νέος άνδρας στάθηκε στην είσοδο.
– Κάτσε μωρό μου! άκουσα μία γυναικεία φωνή από το βάθος και στη συνέχεια βήματα.
– Καλημέρα! Ααα...έκανε με απογοήτευση βλέποντάς τον και εκείνος αμέσως κάνοντας μεταβολή αποχώρησε.
Η κοπέλα ήταν η Αννα. Μία χαμηλού αναστήματος νεαρή μελαχρινή Αλβανίδα, που την έχω συναντήσει και στο Ιάσονος 43, με ίσια μαύρα μαλλιά πιασμένα πίσω, καλογραμμένο πρόσωπο με ανάγλυφα χείλη, ενώ πίσω από ένα διχτυωτό εφαρμοστό ρούχο φούσκωναν: ένα μεσαίου μεγέθους στήθος και μία κοιλίτσα.
Την επόμενη στιγμή το βλέμμα της έπεφτε πάνω μου.
– Καλημέρα αγάπη, τί κάνεις; είπε χαμογελώντας. Τώρα σε είδα! Τσιμπουκάκι, μουνάκι, κωλαράκι! Θα περάσουμε πάρα πολύ ωραία, δεν βιαζόμαστε και δεν είναι κανείς άλλος κιόλας, 10 ευρώ είναι! Τέλεια θα περάσεις και θα μείνεις και ευχαριστημένος και θα γίνεις και πελάτης!
– Μμμ...για να δούμε, είπα και έκανα την κίνηση να βγάλω το πορτοφολάκι μου.
– Να 'σαι καλά!
Καθώς ξεχώριζα το αντίστοιχο χαρτονόμισμα, εκείνη, που μάλλον ένιωθε την ανάγκη να εξηγηθεί για το προηγούμενο περιστατικό, έλεγε:
– Είδα αυτόν και αυτός δεν περνάει ποτέ! Γυρνάει όλα τα μπουρδέλα! Μέρα-νύχτα αυτός το ίδιο κάνει!
– Και για μένα τα ίδια λένε! είπα καθώς σηκωνόμουν.
– Μάτια μου να σου πω κάτι, να σου πω! Δεν είναι ποτέ που δεν περνάει, μα που γυρνάει κάθε μέρα, κάθε μέρα! Αυτό είναι!
– Τέλος πάντων, εδώ μπαίνω;
Το δωμάτιο ήταν φωτεινό, ευρύχωρο και μακροσκοπικά καθαρό.
Σε λίγο η πόρτα άνοιξε τρίζοντας και η Αννα εισήλθε χαμογελαστή.
– Καλά είσαι; τη ρώτησα
– Καλά είμαι μωρό μου, δόξα τω Θεώ!
Κάθισε στο κρεβάτι δίπλα μου και έπιασε το προφυλακτικό.
– Αστο αυτό γι' αργότερα, της είπα και αγκαλιάζοντάς την χούφτωσα το μαλακό στήθος της.
Εκείνη αμέσως το απελευθέρωσε από το διχτυωτό ρούχο που φορούσε, ενώ παράλληλα ξεκινούσε να μου κάνει μία άτσαλη μαλακία.
Κάτι τα δικά μου χουφτώματα, κάτι το δικό της τρίψιμο, τελικά κατάφεραν να επιτύχουν στύση. Το προφυλακτικό ξετυλίχθηκε, αλλά η πίπα που ακολούθησε ήταν άστα να πάνε! Ταχύτατη, ρηχή, στεγνή.
Αρχισα "να ξεφουσκώνω". Τότε εκείνη έβγαλε το προφυλακτικό για να με αυνανίσει.
– Γιατί το έβγαλες, τώρα πώς θα το ξαναβάλεις;
– Ε πώς; Θα μπει!
– Αυτό δεν γίνεται, πρέπει να φέρεις καινούριο!
– Ενα έχω αγάπη μου. Ξέρεις και 'μείς ακριβά τα παίρνουμε, δεν τα παίρνουμε φθηνά, τα παίρνουμε από το φαρμακείο, κάνει η κούτα 15 ευρώ!
Τελικά έχυσα τραβώντας μαλακία μ' εκείνη να με χαϊδεύει και να με ψευτοφιλάει.
– Γιατί μάτια μου, κουρασμένος ήσουν; ενδιαφέρθηκε να μάθει, ενώ δεν παρέλειψε να μου φέρει χαρτί για να σκουπίσω τα ψωλοχύματα απ' την κοιλιά μου.
Αργότερα συλλογιζόμουν πως η ευγενική και χαμογελαστή Αννα, τόσο εκτός όσο και εντός δωματίου, καταφέρνει να κερδίζει τις πρώτες εντυπώσεις. Ομως από κει και πέρα συνεχίζει τυπικά: προσπαθώντας να εφαρμόσει κατευθείαν την καπότα (αδιαφορώντας για την κατάσταση της ψωλής), κάνοντας ελάχιστα και άτεχνα προκαταρκτικά, ενώ επιπλέον δεν δείχνει να γνωρίζει τη σωστή χρήση του προφυλακτικού.
Παρ' όλα αυτά σκέφτηκα να την πληρώσω ξανά (κάποια άλλη μέρα) και να προσπαθήσω να τη γαμήσω αυτή τη φορά, έτσι για να δω πώς θα τα πάει και σ' αυτό το κομμάτι της συνεύρεσης (η τιμή των 10 ευρώ μου επιτρέπει αυτό το ρίσκο), αλλά μάλλον δεν θα το κάνω και τελικά θα μείνω με την απορία.
Ας είναι!

Η ξανθιά υπηρεσία στεκόταν όρθια στην άκρη του σαλονιού. Μόλις είχαν αποχωρήσει οι 3 έφηβοι με τους οποίους πριν λίγα δευτερόλεπτα είχα στριμωχτεί στην εξώπορτα.
– Χαίρετε!
– Καλησπέρα σας, θα περιμένετε λίγο γιατί η κοπέλα είναι στο δωμάτιο!
– Ποια κοπέλα είναι;
– Είναι η Χριστίνα, είναι καινούρια!
– Χριστίνα, μάλιστα!
Περίμενα 7 λεπτά.
Κάποια στιγμή μία πόρτα άνοιξε απότομα, ενώ ταυτόχρονα η θεραπαινίδα πεταγόταν απ' την καρέκλα της, αρχίζοντας ν' απαριθμεί τις ερωτικές υπηρεσίες της γυναικείας φιγούρας που μόλις είχε εμφανιστεί αιχμαλωτίζοντας την προσοχή μου, καθώς αμίλητη περνούσε από μπροστά μου, με τα ίσια, μαύρα, χυμένα στους ώμους και στην πλάτη της μαλλιά να πλαισιώνουν ένα καλογραμμένο, στο ημίφως, αλλά σοβαρό πρόσωπο, αψηλή, καλλίμαστη και λυγερόκορμη, με σφριγηλούς γλουτούς και αρμονικά λεπτά ποδάρια!
– Για πέστε μου πάλι το πρόγραμμα! είπα καθώς εκείνη απομονωνόταν στο κουζινάκι.
– Ελεύθερα πιασίματα, όλες οι στάσεις και 69, ελεύθερο στοματικό και τελειωτικό εάν θέλετε, κωλαράκι, δεν βιάζεται, 20 ευρώ!
Στο άκουσμα των ανωτέρω η λεπτοφυής εκθέτρια επανεμφανίστηκε νομίζοντας ότι είχε έρθει κόσμος.
– Οχι όχι, ξαναήθελε το πρόγραμμα! της εξήγησε η τσατσά.
Αφού την πλήρωσα ζήτησα μία πίστωση χρόνου λίγων λεπτών για να ετοιμαστώ.
– Ναι ναι ναι, η κοπέλα θα πάει να φρεσκαριστεί τώρα κύριε!
Πέρασα σ' ένα ικανοποιητικό δωμάτιο (εάν εξαιρούσα το στρώμα που βούλιαζε κεντρικά και το ενοχλητικό ηχείο που φώναζε στο αυτί μου) όπου η Γεωργία Βασιλειάδου υπενθύμιζε ότι το κάπνισμα απαγορεύεται στους δημόσιους χώρους.
Ηρθε μετά από λίγα λεπτά, κρατώτας ένα υγρό μαντιλάκι και το προφυλακτικό.
Σιγανολιγομίλητη με χαιρέτησε και στα ελληνικά απάντησε πως ήταν Ρουμάνα.
Της έκανα γνωστό ότι την πίπα την ήθελα καλυμμένη. Για προκαταρκτικά ούτε λόγος, μου το ξέκοψε ευγενικά όταν της το έθεσα ακροθιγώς βλέποντάς την να ετοιμάζει την καπότα.
Ευτυχώς η στύση της σάρκας είχε ακολουθήσει τη στύση της ψυχής!
Το τσιμπούκι της εμπεριείχε εσωτερικούς και εξωτερικούς γλωττισμούς, ρούφηγμα, βάθος, ελάχιστη υγρασία, καλό ρυθμό, ενώ είχε ξαπλώσει εγκάρσια στο σώμα μου με αποτέλεσμα να χουφτώνω-χαϊδεύω κανονικά.
– Θα γαμήσεις;
Ξεκίνησα να τη γαμάω ιεραποστολικά, με τα πόδια της στον αέρα να στηρίζονται στους βραχίονές μου και τη λιπασμένη μουνάρα της να δέχεται δεκάδες παλινδρομήσεις.
Κλουπ κλουπ κλουπ, ακούγονταν τ' αρχίδια μου καθώς χτυπούσαν στο περίνεό της.
Ομως ο χρόνος περνούσε και εγώ δεν έχυνα.
Της είπα ν' αλλάξουμε σε πισωκολλητό γονατιστό. Πήρε καλή θέση κοιτάζοντάς μας από τον καθρέφτη. Πιέζοντας με τον δείκτη και τον μέσο τη ράχη της λαστιχοντυμένης ψωλής μου οδήγησα τη βάλανο στη χαίνουσα μουνοχαραμάδα της. Την επόμενη στιγμή τ' αρχίδια μου άγγιζαν τα εξωτερικά χείλη του αιδοίου της. Αρχισα να γαμώ.
Το παπάρι μου έμπανε κι έβγαινε, έμπαινε κι έβγαινε, ξανά και ξανά, ενώ όσο αυξανόταν η τριβή, τόσο πλησίαζα στο ζητούμενο που δεν ήταν άλλο από τη "λευκή έκρηξη".
Τελικά εκσπερμάτωσα λαγνοβογγώντας, έχοντας γείρει στην πλάτη της, ενώ με το ελεύθερο χέρι μου μάλαζα το ένα από τα μαστίδιά της.
Χθες για να ξεγελάσω τη σεξουαλική πείνα μου τσίμπησα ένα "μελαχρινό μεζεδάκι" μέσα απ' την "πιατέλα" της Φυλής, το οποίο με ψιλοχόρτασε, αλλά εάν ήταν λίγο αλατισμένο (ζεστή συμπεριφορά, κάποια προκαταρκτικά) θα ήταν και νόστιμο, με αποτέλεσμα να θέλω να το ξαναφάω στο μέλλον, μιας και ως γνωστόν, το αλάτι, εκτός από υπέρταση, δημιουργεί και γευστικό εθισμό.

Λιοσίων σήμερα, ώρα 9:30 π.μ.
Είχα ένα κενό, γύρω στη μισή ώρα, οπότε μιας και βρισκόμουν στην περιοχή είπα να επισκεφτώ τη Νάντια. Στο μαγαζί υπάρχει η δυνατότητα για ντουζ, οπότε μετά θα μπορούσα να συνεχίσω τη δουλειά μου καθαρός και φρέσκος.
Πάρκαρα στη Βέργας. Εκεί ήταν ανοιχτά το 3 και απέναντι το 2, ενώ όταν γύριζα είδα πως είχαν ανοίξει και τα 6άρια. Περπάτησα στη Λιοσίων και στρίβοντας στην Εξηκίου είδα πως το μοναδικό "κόκκινο" φωτάκι που ήταν αναμμένο ήταν εκείνο του 18 (όροφος). Οταν βγήκα είχε ανάψει και του διπλανού ισογείου.
Στο σαλόνι με υποδέχτηκε μία ξανθιά γόησσα, εεε!...μία ξανθιά μέ ίσιο μαλλί μέχρι την πλάτη ψηλά, μέτριο χαμογελαστό πρόσωπο, ογκωμένα και συνάμα κρεμασμένα βυζιά, φαρδιά καμπούλια με πολύ καλοταϊσμένα μπούτια με αρκετή κυτταρίτιδα, όπου μαζί με την κοιλάρα, σε κάθε της κίνηση, μετέφεραν το τρικύμισμά τους στο εσωφόρι που φορούσε, ενώ τα χοντρά σφυρά της ισορροπούσαν πάνω σε ψιλοτάκουνα.
– Καλημέρα αγάπη μου! Τί κάνεις; Εγώ είμαι η Ελενα!
– Δεν δουλεύει σήμερα η Νάντια;
– Θα έρθει στις 10, εάν θες περίμενε, αλλά και εγώ κάνω το ίδιο πρόγραμμα με τη Νάντια. Ολα εκτός από κώλο!
Την απόφαση την πήρα την ίδια στιγμή. Αλλωστε και η Νάντια χοντρή ήταν! Ισως όχι τόσο χοντρή (από τη μέση και κάτω) αλλά ήταν χοντρή!
Πέρασα στο καθαρό δωμάτιο με τον μπλε φωτισμό. Είναι το δωμάτιο που διαθέτει τον περίκλειστο χώρο με το λειτουργικό ντουζ. Πετσέτα δεν ζήτησα –ούτε ενδιαφέρθηκαν να μου φέρουν– μιας και είχα φέρει δική μου, όπως και σφουγγάρι με μία πλάκα σαπούνι.
Οταν ετοιμάστηκα μισάνοιξα την πόρτα και φώναξα την κοπέλα˙ έτσι είχαμε συμφωνήσει.
– Αγάπη μου, πες μου τί θέλεις να σου κάνω; είπε με το που μπήκε.
Στη συνέχεια και χωρίς να περιμένει απάντηση, ρώτησε τ' όνομά μου, ενώ βγάζοντας με 2 γρήγορες κινήσεις μεσοφόρι και ξώφτερνα παπούτσια, ξάπλωσε πλάι μου χαμογελώντας.
Η γλώσσα της εκτοξεύτηκε την επόμενη στιγμή, ξεκινώντας ένα γλείψιμο –μέτριας υγρασίας, αλλά καλής διάρκειας– από τους λοβούς των αυτιών μου και τους έξω ακουστικούς πόρους μέχρι τις κνήμες, το οποίο συμπεριλάμβανε αρχιδορουφογλείψιμο, περινεογλείψιμο –όχι όμως γλειφοκωλάδα– όπως και τσιμπούκι –της ζήτησα να βάλει πρώτα στην ψωλή μου καπότα– το οποίο ήταν αργό, αισθησιακό, με άμεσα κοιτάγματα, όσο και έμμεσα –διαμέσου του καθρέφτη– επικεντρώνοντας όμως το γλείψιμό της περισσότερο εξωτερικά.
Επίσης τα γλωσσόφιλά της δεν ήταν βαθιά. Πιο πολύ έβγαζε τη γλώσσα της και περίμενε να της τη ρουφήξω. Τέλος πάντων, δεν επέμεινα περισσότερο! Αλλωστε ήμουν έτοιμος από καιρό για την πρώτη στάση που ήταν εκείνη του ιεραποστολικού˙ μ' εμένα γονατιστό ανάμεσα στις ανοιχτές μπουτάρες της –όχι ξαπλωμένο πάνω της– να βάζω-βγάζω το καυλί μου στη λιπασμένη μουνάρα της και εκείνη να μ' ενθαρρύνει να τη γαμάω πιο δυνατά!
Συνέχισα το δυνατό γαμήσι που μου ζητούσε και στη στάση του πισωκολλητού γονατιστού. Εκεί άρχισε να με παροτρύνει να χύσω! Ε, δεν ήθελα και πολύ, έκλεισα τα μάτια, αύξησα το τέμπο και την έχυσα εν μέσω ενός σφοδρού οργασμού μ' ένα παρατεταμένο: ΑΑΑΑ...!
Πριν φύγει μου είπε ότι δουλεύει κάθε μέρα 5 με 10 π.μ. Στη συνέχεια, μέχρι τις 17:00, ακολουθεί η Νάντια (που συνήθως δουλεύει αυτό τ' ωράριο), ενώ μετά, στην απογευματινή βάρδια, είναι «άλλες κοπέλες».
Πέταξα το χυμένο προφυλακτικό στο καλαθάκι και πέρασα στο ντουζ.
Καθώς το καυτό νερό έτρεχε και οι σαπουνάδες γέμιζαν το κορμί μου ένιωθα ευχάριστα!
Οπως και να το κάνουμε, είναι αναζωογονητικό το μπάνιο μετά από το γαμήσι!
Τελικά δεν ήταν άσχημα με την Ελενα. Με καύλωσε και έχυσα σχετικά καλά.
Εντάξει, τα γλωσσόφιλα από μέρους της ίσως να τα ήθελα πιο συμμετοχικά και την πίπα της με περισσότερους εσωτερικούς γλωττισμούς, αλλά για πρώτη φορά καλά ήταν. Βέβαια δεν ξέρω εάν θα υπάρξει δεύτερη˙ γιατί η εμφάνισή της, ιδιαίτερα από τη μέση και κάτω, με χάλασε αρκετά. Το σίγουρο πάντως είναι πως εάν "έπαιζε" στα 10 ευρώ, θα ήταν πιο πιθανό να την ξαναπλήρωνα.