Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Την εξώπορτα του ισόγειου οίκου την πέρασα μισή ώρα μετά το μεσημέρι.
Η κοπέλα που στεκόταν στο σαλόνι ήταν γνωστή. Την είχα ξαναδεί πριν μια βδομάδα.
Οπως και τότε τα μαύρα μαλλιά της τα είχε μαζεμένα πίσω, το πρόσωπο ήταν μέτριο, το στήθος μεσαίο και το σώμα κανονικό˙ αμφότερα, τα 2 τελευταία, καλύπτονταν από ένα σκούρο εσωφόρι, το κάτω μέρος του οποίου φάρδαινε ελαφρώς, ακολουθώντας τις καμπύλες από τα "ψωμάκια".
– Τσιμπουκάκι, μουνάκι, όλες οι στάσεις. 10 ευρώ είναι και θα περάσεις πάρα πολύ ωραία! Τώρα ήρθα για δουλίτσα και θα γίνεις ο πρώτος μου πελάτης!
Μιλούσε ήρεμα, έχοντας τα χέρια της πλεγμένα πίσω, στο ύψος των γοφών. Ηταν αναμφισβήτητα αλλοδαπή, ενώ μου έδινε και την εντύπωση αθιγγανίδας.
– Μμμ...θα γίνω! συμφώνησα, ύστερα από σκέψη λίγων δευτερολέπτων.
– Ορίστε;
– Θα γίνω! επανέλαβα.
– Χα χα χα...γέλασε ανάλαφρα.
Είχε καταλάβει το αστείο!
– Πώς σε λένε; τη ρώτησα καθώς έψαχνα το πορτοφολάκι μου.
– 10 ευρώ είναι!
Χε χε, το συνηθισμένο λάθος!
– Και πώς σε λένε; ξαναρώτησα ενώ έβγαζα το ακριβές αντίτιμο.
– Μπάρμπαρα!
Της το έδωσα και την ακολούθησα στον διάδρομο, όταν απ' το βάθος εμφανίστηκε μία μελαχρινή.
– Α, κι άλλη κοπέλα είναι; ρώτησα.
– Μικρούλα! σχολίασε.
Η μικρούλα είχε μακρύ μαλλί, καλούτσικο πρόσωπο, μάλλον μικρό στήθος και αδύνατο κορμί.
– Γεια σου! τη χαιρέτησα καθώς περνούσα από δίπλα της.
– Γεια...αντιχαιρέτησε και πέρασε στο κουζινάκι.
– Πώς τη λένε την κοπέλα; ρώτησα την Μπάρμπαρα.
– Πάολα! μου απάντησε, δείχνοντας την ίδια στιγμή μία ανοιχτή πόρτα στο βάθος.
– Πήγαινε εσύ μωρό μου μέσα.
Το δωμάτιο που πέρασα ήταν μικρό, σχετικά κρύο, ψιλοβρώμικο.
Οταν ήρθε, μετά από λίγα λεπτά, άναψε τη σόμπα αλογόνου και ευγενικά ρώτησε από πού είμαι και τ' όνομά μου. Του λόγου της ήταν 29 ετών και ερχόταν από Βουλγαρία μεριά.
Φορούσε έναν σκληρό στηθόδεσμο και την κιλότα της, ενώ χωρίς το μεσοφόρι η κοιλίτσα ήταν εμφανής.
Εκανε να μου φορέσει την καπότα.
– Δεν μου λες Μπάρμπαρα, για να "ξυπνήσει" αυτό, είπα δείχνοντας το καυλί μου, θα με χαϊδέψεις λίγο εδώ πέρα; ρώτησα αγγίζοντας τον κορμό μου.
– Θα σε χαϊδέψω μωρό μου!
– Δίνεις και κανένα φιλάκι εδώ στο στήθος;
– Γιατί όχι; απάντησε χαμογελώντας.
Με φιλούσε-έγλειφε συγκρατημένα, κάνοντάς μου ταυτόχρονα μαλακία, όσο εγώ χούφτωνα το αφράτο στήθος της και έλειχον-ρουφούσα τις μικρές θηλές της.
Κάποια στιγμή παρατήρησε: «Το ξυπνήσαμε!», κοιτάζοντας το πουλί μου, το οποίο βρισκόταν εν πλήρει στύση.
Η πίπα της, πάνω από το λεπτό ελαστικό, ήταν αργή, ρυθμική, βαθιά, αλλά χωρίς ποικιλία (παιχνίδια με τη γλώσσα, φτυσίματα, εναλλαγές του ρυθμού) επίσης δεν περιελάμβανε αρχιδορουφογλείψιμο.
Τη γάμησα σε δυο στάσεις: εκείνη της γελαδάρισσας, κατά τη διάρκεια της οποίας, κρατώντας την γερά απ' τα καπούλια, παλινδρόμησα ίκανο χρονικό διάστημα τη λιπασμένη μουνοτρυπίδα της (κάπου εκεί άκουσα και την υπηρεσία να ρωτάει: «Μπάρμπαρα, όλα καλά;») και πισωκολλητά γονατιστά, όπου έπειτα από σύντομο μέσα-έξω την έχυσα!
Ηταν μία μέτρια συνεύρεση, με μία μέτρια (σε ό,τι αφορούσε την εμφάνιση και την απόδοση) αλλά δεκτική πόρνη, μέσα σ' ένα ψιλοάθλιο δωμάτιο, η οποία πραγματοποιήθηκε μισή ώρα αργότερα από το προηγούμενο γαμήσι της ημέρας.
Αφού κατάφερα να την ολοκληρώσω μ' επιτυχία, είμαι ευχαριστημένος!