Όλες οι κριτικές για την Άννα - Κολοκυνθούς 63 (Μπουρδέλα) Μεταξουργείο

...με αρκετές υποχρεώσεις να εκκρεμούν,και με αδυναμία να συγκεντρωθώ ξανά πήγα μετάξι για εκκένωση , πρέπει να ήταν η 3η μέσα σ'ένα 24ωρο (μαζί με μια χειροκίνητη πεοπαλινδρόμηση)...
...τέλοσπάντων βρήκα ένα μικρό κοντό μαυρομάλλικο χαμογελαστό και πόνταρα.
η παράτριψη ήταν μια αλληλουχία : μαστολειχίας-->πεολειχίας με ταυτόχρονη δακτυλική εξέταση του κόλπου της.
...στη συνέχεια παρά την έντονη οσμή αποσύνθεσης (δεν είμαι τόσο έμπειρος για να καταλαβαίνω το είδος του βακτηρίου) έλειχα με μανία το αιδοίο της και ύστερα η πύελός μου έσπρωχνε το πέος μου δυνατά καμιά 20αριά φορές επι του κόλπου της μέχρι να αποβάλω το υγρό.
...ελπίζω ο στοματοφάρυγγας και το ανώτερο αναπνευστικό να μην παρουσιάσει κανένα θέμα στο εγγύς στο μέλλον , γιατί το λιμβικό έστω και για λίγο το έβρεξα στην ανερέθιστη περίοδο της προλακτίνοσεροτονίνης και ησύχασα...

Τοις του πορνομέγιστου Φανούρη Τζούρα ρήμασι πειθόμενος περί
δευτέρας ευκαιρίας και εγκαταλείποντας στις επιταγές της
Θελξιέπιας και Αγλαόπης, ελκυστικές σειρήνες της ψωλής μου,
τις θεωρητικά ακράδαντες αρχές και πεποιθήσεις μου περί
αποφυγής των χείριστων καταγωγίων που αποκαλούνται μπουρδέλα
του ρομαντικού μεταξιού επισκέφτηκα την εν λόγω πόρνη.
Η κορασίς εν ονόματι Άννα, Καλλιόψεια μελανόδερμος,πιθανώς Αλβανή αθίγγανη,γελαστή ευγενής στο σαλονάρισμα και τροφαντή, με προεξέχοντα οπίσθια των οποίων την οπή εκχωρεί στο αντίτιμο των 10 ευρώ.
-Περάστε! Είπε γλυκά, όλο σκέρτσο και νάζι. -θα περάσουμε καλά!!
Και πέρασα για να περάσω καλά ο δυστυχής.
Με το που εισήλθε στο ρυπαρό και απαράδεκτο από υγιεινής δωμάτιο, εξέδωσε διάταγμα να ξαπλώσω στην κλίνη της αμαρτίας και αύθις προσπάθησε να περάσει τον σπερματοδοχέα στο παντελώς μελάτο και ολοκληρωτικά μαραζωμένο καυλί μου.
-Περίμενε λιγάκι. Τόλμησα να ψιθυρίσω.
-Τι?? Αγρίεψε. -Χωρίς προφυλακτικό θέλεις να το κάνουμε?
-Περίμενε λιγάκι να χαϊδευτούμε να έχω στύση και μετά το βάζεις.
-Τι στύση και ξεστύση. Αντέτεινε. -Δεν ξέρω από αυτά ένα δεκάρικο πληρώνεις για δέκα λεπτά.
Εκείνη τη στιγμή το βλέμμα μου έπεσε από το αγριεμένο αθίγγανο πρόσωπο, στα πέλματά της που ήσαν κατάμαυρα από την βρώμα, καθώς μάλλον θα περπατούσε ξυπόλυτη στο ρυπαρό πάτωμα και στο μυαλό μου σχηματίστηκε ασυναίσθητα η εικόνα του τι θα περιείχε στα ενδότερα ο κώλος της.
Ο πούτσος μου από μαραζωμένος και μελάτος μάλλον πρέπει να εξαφανίστηκε καλυπτόμενος όπισθεν των όρχεων.
-Άστο καλύτερα. Της είπα.
Και ενώ αποχωρούσε κραυγάζοντας,αφού πρώτα διέγνωσε ότι δεν υπήρχε πελάτης.
-Ένα δεκάρικο δέκα λεπτά,ένα δεκάρικο δέκα λεπτά.
Σηκώθηκα ψιθυρίζοντας -Αλβανική ληστεία, και δια της φαντασίας οραματίστηκα ένα δεκάρικο να έχει βγάλει φτερά ή να έλκεται απαλά, αθόρυβα από τον Αίολο τον θεό του ανέμου και να διέρχεται τα σύνορα της γείτονος.

Οταν μπήκα στο σαλόνι δεν υπήρχε ψυχή.
Κάθισα στον καναπέ και διαμέσου της ανοιχτής πόρτας του δωματίου, παρατηρούσα την ταπετσαρία-κολάζ από ασπρόμαυρες φωτογραφίες που κάλυπτε ολόκληρο τον απέναντι τοίχο "ενημερώνοντας" ότι "γκλάμορ ιζ μπακ".
Μετά από λίγο ένας νέος άνδρας στάθηκε στην είσοδο.
– Κάτσε μωρό μου! άκουσα μία γυναικεία φωνή από το βάθος και στη συνέχεια βήματα.
– Καλημέρα! Ααα...έκανε με απογοήτευση βλέποντάς τον και εκείνος αμέσως κάνοντας μεταβολή αποχώρησε.
Η κοπέλα ήταν η Αννα. Μία χαμηλού αναστήματος νεαρή μελαχρινή Αλβανίδα, που την έχω συναντήσει και στο Ιάσονος 43, με ίσια μαύρα μαλλιά πιασμένα πίσω, καλογραμμένο πρόσωπο με ανάγλυφα χείλη, ενώ πίσω από ένα διχτυωτό εφαρμοστό ρούχο φούσκωναν: ένα μεσαίου μεγέθους στήθος και μία κοιλίτσα.
Την επόμενη στιγμή το βλέμμα της έπεφτε πάνω μου.
– Καλημέρα αγάπη, τί κάνεις; είπε χαμογελώντας. Τώρα σε είδα! Τσιμπουκάκι, μουνάκι, κωλαράκι! Θα περάσουμε πάρα πολύ ωραία, δεν βιαζόμαστε και δεν είναι κανείς άλλος κιόλας, 10 ευρώ είναι! Τέλεια θα περάσεις και θα μείνεις και ευχαριστημένος και θα γίνεις και πελάτης!
– Μμμ...για να δούμε, είπα και έκανα την κίνηση να βγάλω το πορτοφολάκι μου.
– Να 'σαι καλά!
Καθώς ξεχώριζα το αντίστοιχο χαρτονόμισμα, εκείνη, που μάλλον ένιωθε την ανάγκη να εξηγηθεί για το προηγούμενο περιστατικό, έλεγε:
– Είδα αυτόν και αυτός δεν περνάει ποτέ! Γυρνάει όλα τα μπουρδέλα! Μέρα-νύχτα αυτός το ίδιο κάνει!
– Και για μένα τα ίδια λένε! είπα καθώς σηκωνόμουν.
– Μάτια μου να σου πω κάτι, να σου πω! Δεν είναι ποτέ που δεν περνάει, μα που γυρνάει κάθε μέρα, κάθε μέρα! Αυτό είναι!
– Τέλος πάντων, εδώ μπαίνω;
Το δωμάτιο ήταν φωτεινό, ευρύχωρο και μακροσκοπικά καθαρό.
Σε λίγο η πόρτα άνοιξε τρίζοντας και η Αννα εισήλθε χαμογελαστή.
– Καλά είσαι; τη ρώτησα
– Καλά είμαι μωρό μου, δόξα τω Θεώ!
Κάθισε στο κρεβάτι δίπλα μου και έπιασε το προφυλακτικό.
– Αστο αυτό γι' αργότερα, της είπα και αγκαλιάζοντάς την χούφτωσα το μαλακό στήθος της.
Εκείνη αμέσως το απελευθέρωσε από το διχτυωτό ρούχο που φορούσε, ενώ παράλληλα ξεκινούσε να μου κάνει μία άτσαλη μαλακία.
Κάτι τα δικά μου χουφτώματα, κάτι το δικό της τρίψιμο, τελικά κατάφεραν να επιτύχουν στύση. Το προφυλακτικό ξετυλίχθηκε, αλλά η πίπα που ακολούθησε ήταν άστα να πάνε! Ταχύτατη, ρηχή, στεγνή.
Αρχισα "να ξεφουσκώνω". Τότε εκείνη έβγαλε το προφυλακτικό για να με αυνανίσει.
– Γιατί το έβγαλες, τώρα πώς θα το ξαναβάλεις;
– Ε πώς; Θα μπει!
– Αυτό δεν γίνεται, πρέπει να φέρεις καινούριο!
– Ενα έχω αγάπη μου. Ξέρεις και 'μείς ακριβά τα παίρνουμε, δεν τα παίρνουμε φθηνά, τα παίρνουμε από το φαρμακείο, κάνει η κούτα 15 ευρώ!
Τελικά έχυσα τραβώντας μαλακία μ' εκείνη να με χαϊδεύει και να με ψευτοφιλάει.
– Γιατί μάτια μου, κουρασμένος ήσουν; ενδιαφέρθηκε να μάθει, ενώ δεν παρέλειψε να μου φέρει χαρτί για να σκουπίσω τα ψωλοχύματα απ' την κοιλιά μου.
Αργότερα συλλογιζόμουν πως η ευγενική και χαμογελαστή Αννα, τόσο εκτός όσο και εντός δωματίου, καταφέρνει να κερδίζει τις πρώτες εντυπώσεις. Ομως από κει και πέρα συνεχίζει τυπικά: προσπαθώντας να εφαρμόσει κατευθείαν την καπότα (αδιαφορώντας για την κατάσταση της ψωλής), κάνοντας ελάχιστα και άτεχνα προκαταρκτικά, ενώ επιπλέον δεν δείχνει να γνωρίζει τη σωστή χρήση του προφυλακτικού.
Παρ' όλα αυτά σκέφτηκα να την πληρώσω ξανά (κάποια άλλη μέρα) και να προσπαθήσω να τη γαμήσω αυτή τη φορά, έτσι για να δω πώς θα τα πάει και σ' αυτό το κομμάτι της συνεύρεσης (η τιμή των 10 ευρώ μου επιτρέπει αυτό το ρίσκο), αλλά μάλλον δεν θα το κάνω και τελικά θα μείνω με την απορία.
Ας είναι!