Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Είχε πια μεσημεριάσει για καλά και εγώ περπατούσα στην Κολωνού.
Αρκετά βήματα μπρος μου βάδιζε ένας άντρας. Παρατήρησα πως είχαμε τον ίδιο βηματισμό. Λες και κάποιος αόρατος λοχίας μας έδινε τον ρυθμό: «εν δυο, εν δυο, εν δυο, ένα!»
Λίγο παρακάτω τον κατάπιε μια πόρτα.
Μπαίνοντας στο σαλόνι τον είδα καθισμένο στον καναπέ. Η γνωστή ξανθιά μεσήλικη υπηρεσία και μία ημίγυμνη νεαρή, με ίσιο καστανό μαλλί μέχρι τους ώμους πιασμένο σε αλογοουρά, όμορφο πρόσωπο, ένα ζευγάρι μικρά βυζιά, καλοδεμένη κορμοστασιά, καλοσχηματισμένη κωλάρα και καλλίγραμμα πόδια, μας χαιρέτησαν ταυτόχρονα: «Γεια σας!»
Τα υπόλοιπα τα πήρε πάνω της η τσατσά:
– Εχουμε ωραία κοπελιά, 10 ευρώ! Τσιμπουκάκι, μουνάκι, πάνω-κάτω, πισωκολλητό, ελεύθερα πιασίματα, φιλλλάκια στα βυζάκια, ομορφούλα, γλυκούλα, 10!
Ο νεαρός σηκώθηκε και κινήθηκε προς την εξώπορτα. Την ίδια στιγμή η υπηρεσία του έφραζε τον δρόμο με το βαρύ κορμί της.
– Τί είναι, τί κάνεις, πού πας μωρό μου;
Επειτα από σύντομες "διαπραγματεύεις" του επιτράπηκε η έξοδος.
– Πώς τη λένε την κοπέλα; διακινδύνεψα την ερώτηση.
Η ξανθιά μέγαιρα στράφηκε προς το μέρος μου.
– 10 μωρό μου!
– Οχι, τ' όνομα της, πώς είναι;
– Α, όνομα; Γκαμπριέλα!
Της έδωσα το 10άρικο και με οδήγησε σε μία ευρύχωρη κρεβατοκάμαρα με ξύλινο πάτωμα, που διέθετε και κομό, ενώ υπήρχε κι 1 συρτάκι στην πόρτα!
Δύο σκισμένες συσκευασίες προφυλακτικών βρίσκονταν η μία στο κρεβάτι και η άλλη στο δάπεδο.
Η κοπέλα ήρθε σχεδόν αμέσως.
– Α, δεν είμαι έτοιμος ακόμα! Να σε φωνάζω όταν ετοιμαστώ;
– 2 λεπτά! μου είπε αυστηρά ή τουλάχιστον έτσι μου φάνηκε εμένα.
Αμάν! σκέφτηκα, λες να έχω πρόβλημα μ' αυτή;
Τελικά δεν τη φώναξα και από μόνη της ήρθε μετά από κανένα 5άλεπτο.
– Εντάξει; ρώτησε χαμογελώντας, διασκεδάζοντας τις ανησυχίες μου και τράβηξε το συρτάκι ασφαλίζοντας την πόρτα από μέσα. Πλησίασε το κρεβάτι όπου βρισκόμουν ξαπλωμένος και αφού έμεινε ολόγυμνη (εμφάνιζε ίχνη κυτταρίτιδας) έσκυψε πάνω απ' το στήθος μου γλείφοντας-δαγκώνοντας τις θηλές μου, ενώ παράλληλα αρχισε να παλινδρομεί τη χούφτα της κατά μήκος της ημικαυλωμένης ψωλής μου.
Την επόμενη στιγμή βρέθηκε ανάμεσα στα μπούτια μου και αφού έτριψε για λίγο τα κρεμαστά βυζέττα της στην καυλωμένη πια πούτσα μου, σύρθηκε προς τα πάνω γλείφοντας τον κορμό, ξανά τις θηλές, τον λαιμό, μέχρι τους λοβούς αλλά και τα πτερύγια των αυτιών μου!
Η ψωλή μου έσφυζε από καύλα!
Συνέχισε με μία σύντομη καλυμμένη ικανοποιητική πίπα, ενώ ταυτόχρονα με τις άκρες των δαχτύλων της προσπάθησε να μου κάνει μασάζ στο περίνεο, προκαλώντας μου όμως μία δυσάρεστη αίσθηση, με συνέπεια να της ζητήσω να σταματήσει.
Αρχικά τη γάμευσα στην ιεραποστολική στάση, όπου κατάλαβα ότι δεν επιθυμούσε στενή επαφή με σφιχταγκαλιάσματα και υγρά γλειψίματα από μέρους μου. Πάντως γαμιόταν καλά και τον έπαιρνε βαθιά!
Θα τελείωνα έτσι, αλλά σκέφτηκα να προσφέρω στον εαυτό μου λίγη ποικιλία, οπότε της ζήτησα να πάρει θέση για πισωκολλητό γονατιστό.
Από ψηλά, η πλάτη, η στενή μέση και η φαρδιά λεκάνη, έδιναν στο κορμί της ένα σχήμα βιολοντσέλου, μόνο που τώρα επρόκειτο όχι για μουσικό, αλλά για ερωτικό όργανο!
– Αχ, αυτός ο κώλος σου! ψιθύρισα περιπαθώς, και ενώ τα μάτια μου αποταμίευαν το θεσπέσιο εκείνο θέαμα, η ψωλή μου σαν το έμβολο ενός κυλίνδρου άρχισε να μπαινοβγαίνει στη μουνάρα της!
Λίγο αργότερα ύψωνα το βλέμμα μου προς το ταβάνι και εν μέσω διάπυρων ερωτικών βογγητών γέμιζα τον λιπασμένο κόλπο της...εεε!...τη θηλή της καπότας ήθελα να πω, με ζεστό, λευκό, κολλώδες σπέρμα!
– Γεια σου! είπε μέσα στα επόμενα δευτερόλεπτα και βγήκε από το δωμάτιο προς άγραν νέων πελατών.
Γειά σου Γκαμπριέλα!
Στην αρχή με τρόμαξες κομματάκι με το "τελεσίγραφό" σου αλλά στην πορεία ευτυχώς δεν είχαμε προβλήματα και στενοχώριες. Θα ήθελα βέβαια να με άφηνες να σε αγκάλιαζα πιο σφιχτά, να σ' έγλειφα-φίλαγα παθιάρικα που λένε, αλλά δεν πειράζει, ίσως την επόμενη φορά. Εάν θα μάθεις και τα ελληνικά, γιατί όπως η ίδια μου είπες ακόμα δεν τα καταλαβαίνεις αρκετά, ε τότε, εκτός από τα ρουμάνικα θα μιλάς και άλλη μια γλώσσα!
Ολα καλά Γκαμπριέλα, όλα καλά!
Μόνο στην υπηρεσία να πεις να μην είναι τόσο φορτική με τον κόσμο και να μαζεύει τα σκουπιδάκια απ' το δωμάτιο, όχι τίποτε άλλο, για να μην έχουμε καμιά δυσάρεστη "υγρή επαφή" καμιά μέρα.
Μη με παρεξηγείς έτσι; Μεγάλος άνθρωπος είμαι, γεμάτος παραξενιές.