Κριτικές από Φανούρης Τζούρας

Τετάρτη, ώρα 22:20
Η μελαχρινή μεσήλικη υπηρεσία, απ' το κουζινάκι όπου καθόταν, με κοίταζε μέσα απ' τα μεγάλα διάφανα κρύσταλλα των γυαλιών της καθώς κατέβαινα τα σκαλάκια της εισόδου. Αμέσως σηκώθηκε κι αφού με χαιρέτησε, με μια ανάσα έκανε γνωστό το πρόγραμμα, «τσιμπουκάκι, μουνάκι, πισωκολλητό κι εξήντα εννιά!», της κοπέλας που ακολουθούσε, «γειααα σας!». Μιας νεαρής λευκής αλλοδαπής, με πλούσιο ίσιο μαύρο μαλλί μέχρι σχεδόν τον ποπό, όμορφο πρόσωπο, μεγάλο ζουμερό στήθος, με δύο λέξεις ανεξίτηλα γραμμένες πάνω απ' τον δεξιό μαστό, κανονικό σώμα, με μία διάστιξη στη δεξιά ωμοπλάτη, συμπαθητικό κώλο, καλοσχηματισμένα πόδια.
«Θέλετε να περάσετε;», με ρώτησε με χαμόγελο. «Ποια κοπέλα είναι;», ζήτησα να μάθω. «Αυτή», απάντησε σοβαρεύοντας απότομα, δείχνοντας προς το μέρος της νεαρής πόρνης που τώρα επέστρεφε στο κουζινάκι. «Τ' όνομά της πώς είναι;... Ελένη;», επέμεινα. «Ναι!», είπε με αναπτερωμένη ελπίδα. «Αχά, με ξέεερεις!», άκουσα και τη μικρή να διαπιστώνει από μέσα, συμπληρώνοντας μ' επιτηδευμένη απογοήτευση: «Αλλά δεν με θέλεις!»
Με το που έκανα την κίνηση να βγάλω το πορτοφολάκι μου, η τσατσά προχώρησε προς τα ενδότερα λέγοντάς μου: «Ελάτε εδώ!»
«Ωωω, με θέλει!», φώναξε η Ελένη απ' το κουζινάκι. «Σε θέλει, σε θέλει! Χα χα χα...», επιβεβαίωσε η υπηρεσία παίρνοντας το δεκάρικο κι εφιστώντας μου την προσοχή για ένα σκαλί, μου έδειξε προς το προσεγμένο δωμάτιο με το νούμερο 1 στην πόρτα του.
Εκεί μέσα περίμενα έξι λεπτά. Εισήλθε με χαμόγελο. Με την καπότα στο στόμα, πήρε θέση ανάμεσα στα σκέλια μου και κοιτάζοντάς με λάγνα άρχισε να περιφέρει τ' αφράτα βυζιά της πέριξ τής περιοχής των γεννητικών μου οργάνων, πραγματοποιώντας και μια παραλλαγή ισπανικής...
Σύντομα ψιλοκαύλωσα. Τότε εκείνη ξετύλιξε το ελαστικό κατά μήκος της ψωλής μου ξεκινώντας μια δυνατή, ρουφηχτή πίπα. Της ζήτησα «λίγο πιο σιγά!». Συμμορφώθηκε αμέσως. Καθώς πίπωνε άκουγα την αναπνοή της και το σιγανό ηδυπαθές «μμμ»
«Δεν μου λες Ελένη!», είπα κάποια στιγμή. «Μμμ;... Ποπ!», έκανε καθώς έβγαζε τη λαστιχοντυμένη ψωλή απ' το στόμα της. «Κανένα φιλάκι, εδώ (στις θηλές), δίνεις;». «Ναι!», απάντησε πρόθυμα.
Μου έγλειψε τις ρώγες, τον λαιμό, λίγο το αυτί, χαϊδεύοντάς μου ταυτόχρονα τ' αχαμνά. Με τη σειρά μου τη "θήλασα", τη φίλησα στον λαιμό, της χούφτωσα τον κώλο.
Αρχικά ζήτησα ν' ανέβει από πάνω. Πιάνοντας τον πούτσο τον έχωσε στο μουνί και πήρε ν' ανεβοκατεβαίνει. «Για να δοκιμάσω και λίγο από πίσω...», της είπα όταν ένιωσα πως κουράστηκε κι εκείνη ξεκαβαλικεύοντας στάθηκε κατάλληλα. Συνέχισα έτσι τη γάμευση του μουνιού της μέχρι που έχυσα.
Πριν φύγει μου απάντησε πως έλειπε δυο μήνες απ' το συγκεκριμένο μπουρδέλο.

Τρίτη, ώρα 21:10
Στο σαλονάκι του υπερυψωμένου αυτού ισόγειου μπουρδέλου ένας μελαψός συναγωνιστής περίμενε όρθιος, ενώ η νταρντανουπηρεσία με το κοκκινωπό κοντό μαλλί έκανε φασίνα.
Χαιρέτησα. «Καλησπέρα! Είναι στο δωμάτιο κορίτσια, Ναταλί είναι και Φωτεινή!». Κάθισα. «Τι πρόγραμμα έχουνε;». «Ελεύθερο στοματικό, Ναταλί κάνει και τελειωτικό. Εξήντα εννιά, ισπανικό και παρτούζα», απάντησε συνεχίζοντας το σφουγγάρισμα. Απ' το ραδιόφωνο ακούγονταν αμερικάνικα χριστουγεννιάτικα τραγούδια. «Σαράντα πέντε λεπτά χριστουγεννιάτικη μουσική χωρίς διακοπή», είχε ανακοινώσει ο εκφωνητής.
Πρώτη βγήκε η Φωτεινή. Εντωμεταξύ είχε μαζευτεί κόσμος. «Φωτεινή είναι παιδιά και Ναταλί είναι στο δωμάτιο!», είπε η τσατσά κι επαναλαμβάνοντας το πρόγραμμα πρόσθεσε: «Καυλιάρες, γλυκούλες και να περάσετε τέλεια!»
Η πρώην Σοβιετική Φωτεινή, που πρέπει να βαδίζει προς το μέσον της έκτης δεκαετίας της ζωής της (εάν δεν το έχει υπερβεί), είχε ίσια ξανθά μαλλιά μέχρι τους ώμους, μακρουλό πρόσωπο με μικρά μάτια και λεπτά χείλη, μεσαίο καλοσχηματισμένο στήθος, μέτριο προς χαμηλό ανάστημα, γεροδεμένα βραχιόνια, σφριγηλό κορμό, φαρδουλή κωλάρα και μεστωμένα πόδια με κυτταρίτιδα.
Στη σύντομη παρουσίασή της μας έκανε κάτι ψιλοχορευτικά, «αχά, αχά!». Παρομοίασε τον εαυτό της με τη «Λέιντυ Γκάγκα!» κι ευχήθηκε «μέρρυ Κρίστμας!»
«'Αμα θέλετε με τη Φωτεινή, δωμάτιο έχω! Ποιος θέλει να περάσει με την κοπέλα;». «Να δούμε και τη Ναταλί», πρότεινα εγώ. «Ναι, δείτε και τη Ναταλί», συμφώνησε κι εκείνη.
Μετά από κάποια λεπτά, μία μέτριας εμφάνισης σιτεμένη ξανθιά, με μεσαίο στήθος και γεματούτσικο κορμί, παραμέρισε το υφασμάτινο διαχωριστικό. 'Ηταν η κοπέλα που είχα πάρει αρχές του Ιούνη στον συγκεριμένο οίκο.
«Θα περάσω με τη Φωτεινή!», είπα κι έδωσα το δεκάρικο στην υπηρεσία. Η Φωτεινή μού έδειξε τη μεγαλύτερη και αρκετά φροντισμένη κάμαρα (απ' τις δύο που διαθέτει το μπουρδέλο), λέγοντάς μου: «'Ελα μωρό μου, πέρνα μέσα!».
Μετά από δύο λεπτά άνοιγε την πόρτα. Μιλούσε με τον δικό της χαρακτηριστικό, ψιθυριστό, ψιλοακαταλαβίστικο, εμφατικό τρόπο. Αμέσως έμεινε ολόγυμνη και καπακώνοντάς με άρχισε το γλείψιμο απ' τις θηλές, συνεχίζοντας στον κορμό, μέχρι το υπογάστριο, παλινδρομώντας ταυτόχρονα τη χούφτα της κατά μήκος της ψωλής, χωρίς να παραλείπει να μαλάζει τ' αρχίδια μου, για να ακολουθήσει ανάστροφη πορεία, έτσι ώστε να περιποιηθεί και λαιμό, μάγουλα, αυτιά. Ιδιαίτερα το δεξί αυτί, μεταφορικά μιλώντας, μου το γάμησε με την γλώσσα της γι' αρκετά δευτερόλεπτα! Ξανακατεβαίνοντας (πάντα γλείφοντας και φιλώντας απ' όπου περνούσε) προς το υπογάστριό μου συνέχισε λίγο παραπέρα και πολύ απαλά τον πήρε ακάποτο στο στόμα, ξεκινώντας μια αργή, υγρή, βαθιά πίπα. Τότε άρχισε τα γνωστά ακροβατικά της. Σιγά σιγά έφερε την κωλάρα της πλησίον της μούρης μου και πατώντας πάνω στα σίδερα του προσκέφαλου του κρεβατιού και στη συνέχεια στον τοίχο, έφερε το σώμα της σχεδόν κάθετα (με το κεφάλι κάτω και τα πόδια να ίπτανται) συνεχίζοντας το τσιμπούκι...
Της έριξα ένα δυνατό γαμήσι στα τέσσερα, με αρκετά κωλοσκάμπιλα κι αληθοφανή βογγητά από μέρους της, μέχρι που μη μπορώντας να κρατηθώ άλλο γέμισα την ελαστική θηλή με σπέρμα...
Καθώς έγειρα πίσω, εκείνη γύρισε προς το μέρος μου, έσκυψε κι άρχισε να μουρμουρίζει γλυκά στο πέος μου! Αυτήν τη λεπτομέρεια τη θυμόμουν απ' την πρώτη φορά που είχα πάρει τη συγκεκριμένη πόρνη στο Κολωνού 53, πριν σχεδόν δύο χρόνια.
Σταθερά λοιπόν καλές οι υπηρεσίες της Φωτεινής...

Δευτέρα, ώρα 20:04
Μετά από καιρό, πλάι στο "κόκκινο" φανάρι του ορόφου, στην Κολοκυνθούς 38, είδα αναμμένο κι εκείνο του ισογείου. Στάθμευσα απ' έξω. Στο σαλόνι δεν υπήρχε ψυχή. Απ' το κουζινάκι εμφανίστηκε ο υπηρέτης. «'Εχουμε εξαιρετική κοπέλα, είναι πάρα πολύ όμορφη και πάρα πολύ καλή μέσα στο δωμάτιο. Τσιμπουκάκι, πισωκολλητό, από πάνω, όλες οι στάσεις στο κρεβάτι, η κοπέλα μας δεν σας βιάζει και πολύ καλή και πολύ όμορφη! Μ' ένα δεκάρικο θα περάσετε πάρα πολύ ωραία!... Τώρα βγαίνει η κοπέλα μας να τη δείτε!».
Παρουσιάστηκε μία αψηλή νέα γυναίκα, με ίσιο ξανθωπό μαλλί μέχρι την πλάτη, όμορφο πρόσωπο, μεσαίο στήθος, αδύνατο καλοσχηματισμένο κορμί μ' ένα τρίμπαλ στην οσφύ, άκωλη, με αδύνατα μακριά πόδια. Εντυπωσιακή παρουσία...
«Να η κούκλα μας, το αστέρι μας, μανεκέν, μιλάμε και πολύ καλή μέσα, περάστε!»
Εκείνη μου απάντησε χαμηλόφωνα πως τ' όνομά της ήταν Μαρία κι αφού τους ευχαρίστησα κίνησα προς την εξώπορτα.
«Κάνε βολτίτσα και πάνω (στον όροφο) και σε περιμένουμε! 'Ετσι;», άκουσα πίσω μου τον τσάτσο.
Στον διπλανό όροφο συνάντησα την άσχημη νταρντανομίλφ Χριστίνα, που πριν δύο μήνες είχα πάρει στο 17 της Μεγάλου Αλεξάνδρου. Ο υπηρέτης ανακοίνωσε, «τσιμπουκάκι χωρίς καποτούλα (...) κωλαράκι».
Πέρασα κι απ' το 25 της Μεγάλου Αλεξάνδρου. Στο αριστερό τσαρδί, ήταν η κοντοφάρδουλη νεαρή μελαχρινή βυζαρού Αννούλα, που την περασμένη Δευτέρα είχα απαντήσει στ' οροφομπουρδέλο 22, της ομώνυμης οδού. Η τσατσά μού ανακοίνωσε ελεύθερο στοματικό. «ΕΕΕ, ποιος κάνει ελεύθερο στοματικό; Εγώ δεν κάνω!», τη διόρθωσε αυστηρά η Αννούλα που στεκόταν δίπλα της. «Εγώ κάνω!», ακούστηκε μια γυναικεία φωνή απ' το κουζινάκι. 'Ηταν η Ντιάνα, μια γεροδεμένη κοπέλα με ίσιο ξανθό μαλλί μέχρι την πλάτη, μεσαίο προς μεγάλο στήθος, η οποία βλέποντάς με ξίνισε την έκφυλη μούρη της... Με θυμόταν από κάπου;...
Πέρασα και στο δεξιό τσαρδί. Εκεί ήταν τρεις κοπέλες μες την καλή χαρά! Οι φωνές και τα γέλια τους θ' ακούγονταν μέχρι κάτω, στην είσοδο! Δυο παχουλές, μέτριες εμφανισιακά κι η γνωστή μου καυλιάρα Ανθούλα/Βίκυ, απ' το Ιάσονος 36, το Ιάσονος 31 αριστερά, το Κολωνού 15 δεξιά, κι εάν θυμάμαι καλά τα 11άρια.
«Εμένα μ' έχεις γαμήσει, δεν χρειάζεται, πάρε καμιά απ' αυτές που δεν έχεις πάρει!», μου είπε με πίκα. Φαίνεται έχω καιρό να την πληρώσω... Ρε, τι τραβάω...
Κατεβαίνοντας τις σκάλες γύρισα στον νεαρό αλλοδαπό συναγωνιστή που ακολουθούσε και σχολίασα: «Πολύ χα χα χου ήταν αυτές κι όταν ακούς πολύ χα χα χου...». Δεν έδειξε να καταλαβαίνει...
Επέστεψα στο ισόγειο της Κολοκυνθούς.
«Θα περάστε; Ελάτε, ελάτε!», μου είπε ο υπηρέτης και με οδήγησε σ' ένα ευρύχωρο δωμάτιο που δεν βρωμούσε τσιγαρίλα!
Η χαμηλών τόνων «Τσέχα», όπως απάντησε όταν τη ρώτησα από πού ήταν, μπήκε μετά από δυο λεπτά, «τι κάνεις;» και κάθισε στο κρεβάτι. Εγώ πήρα να πλύνω τα χέρια μου. Μερικά δευτερόλεπτα αργότερα, καθώς σκουπιζόμουν όρθιος μπροστά της, τη ρωτούσα: «Δεν μου λες... Μαρία ε;... 'Ετσι, για να σηκωθεί αυτό (το πουλί μου), εσύ, κανένα φιλάκι, εδώ (έδειξα τις θηλές μου), κάνεις;... 'Οχι ε;... Οκέι...»
Ξάπλωσα. Εκείνη τότε γονάτισε σ' ένα σημείο που δεν την πολυέφτανα κι έσκισε τη συσκευασία του προφυλακτικού. Της ζήτησα να πλησιάσει, έτσι ώστε να μπορώ κι εγώ να χαϊδέυω κομματάκι. Το έκανε, αλλά μου επισήμανε: «'Οχι από κάτω όμως!»
Ξεκίνησε με μια ενθουσιώδη πίπα. «Σλουρπ, σλουρπ, σλουρπ!»
«Μαρία, δεν το βγάζεις αυτό εδώ (τον στηθόδεσμο), να μπορώ να πιάνω λίγο στήθος;». «'Οχι, γιατί πονάει...», μου έκανε γνωστό χαμηλόφωνα. «Α, σε πονάει! Οκέι... άντε να δω πώς θα καυλώσω...»
«Σλουρπ, σλουρπ, σλουρπ!»
«Γιατί;», ρώτησε μετά από λίγο, βλέποντας πως η στύση που είχε δημιουργηθεί δεν ήταν επαρκής για ικανοποιητική διείσδυση.
«Γιατί δεν μπορώ... Εγώ μπορώ να φιλήσω τίποτε σε σένα;». «'Οχι...», απάντησε σιγανά. «Είδες; Εάν δεν μπορώ να φιλήσω εγώ, δεν φιλάς εσύ, πώς θα σηκωθεί αυτό;» Το ξανάβλεπα το έργο... «Γιατί δεν ρώτησες όμως έξω;», μου είπε αφοπλιστικά. 'Ελα μου ντε! Πραγματικά, έξω δεν είχε γίνει λόγος ούτε καν για ελεύθερα πιασίματα! Σωστή η κορασίς...
«Σλουρπ, σλουρπ, σλουρπ!»
Αλλάζοντας καπότα με μια απ' τις δικές μου, της ζήτησα να πάρει θέση πισωκολλητού γονατιστού. Τα κωλομεράκια της χωρούσαν μέσα στις χούφτες μου, τα κάπως ευμεγέθη μικρά χείλη του αιδοίου κρέμονταν, τα μπούτια της διαγράφονταν αδύνατα, ενώ πριν ακόμα τον βάλω, καμπούριαζε και τραβιόταν ελαφρώς. Την καθησύχασα πως δεν θα της έπιανα το μουνί και τότε μόνο πήρε μια πιο βολική στάση. 'Αρχισα να γαμάω. Στην αρχή αργά, μα όσο σκλήραινε η στύση μου πιο γρήγορα. Κάπου στο οκτάλεπτο ο υπηρέτης φώναξε δυνατά. «'Ελα Μαρία!». Με 'κείνη να του απαντά. «Τώρα!». Στο επόμενο δίλεπτο έχυνα...
Πριν φύγει μου απάντησε πως είχε δουλέψει στο Κολωνού 15 αριστερά, πρωί.

Υπηρεσία ήταν μια γλυκομίλητη, μεσήλικη, ευτραφής αλλοδαπή, που τη συναντούσα στ' Αλκιβιάδου 16.
«Γεια σας παιδιά!», χαιρέτησε. «Να περιμένετε δυο λεπτά;», ρώτησε. «Είναι στο δωμάτιο κοριτσάρα μου, είναι η Μάγια», έκανε γνωστό. «Μάγια κάνει όλες στάσεις στο δωμάτιο, ελεύθερα πιασίματα, πισωκολλητό, εξήντα εννιά, ισπανικό, ελεύθερο στοματικό τελειωτικό στο στόμα, στο βυζάκι, γλείφει αρχιδάκι, μασαζάκι, αγκαλίτσα, φιλάκια παντού, αυταρχικό, 20 ευρώ!», ενημέρωσε. «Δεν βιάζεται κοπέλα να περάσετε τέλεια με τη Μάγια στο δωμάτιο, σε δύο λεπτά, δεν αργήσει η κοπέλα!», πρόσθεσε. «Περάσετε να καπνίσετε παιδιά, έλα να καθίσετε», παρότρυνε. «Χα χα, λίγο περιμένετε, όχι πολύ, σε λίγο βγει!», διαβεβαίωσε και στη συνέχεια αποσύρθηκε στο κουζινάκι.
Καθόμουν στον καναπέ ακριβώς απέναντι. Στο βάθος, διέκρινα μέρος του εσωτερικού ενός δωματίου. Σηκώθηκα και πλησιάζοντας την τσατσά, που μόλις είχε καθίσει, της έδωσα το δεκάρικο, εεε, θέλω να πω το εικοσάρικο! Συγγνώμη, η δύναμη της συνήθειας βλέπετε... δείχνοντάς της την κάμαρα.
Μπαίνοντας είδα πως υπήρχε στενότητα χώρου, ήταν όμως καθαρά και σχετικά φωτεινά. 'Αλλη μια παραφωνία ήταν η ζέστη, οπότε, «το ερ κοντίσιον, κλείστε το!». «Αμέσως!». «Μπιπ!»
«Η Καρίνα των Γερμανών», προερχόμενη απ' τα στούντιο Συγγρού 144, Τριγγέτα 3, όπως είχα διαβάσει, άνοιξε την πόρτα μετά από κανένα επτάλεπτο. Γνωστή φυσιογνωμία, μιας και την είχα ξανασυναντήσει στις τσάρκες μου. Επρόκειτο για μια νέα στην ηλικία Ρουμάνα, με ίσιο μαύρο μαλλί μέχρι την πλάτη, καλογραμμένο πρόσωπο, μεσαίο πεσμένο στήθος, αδύνατο ομορφοσχηματισμένο κορμί, μ' ένα τατουάζ στη δεξιά ωμοπλάτη, καλούτσικο κώλο, χυτά πόδια, ενώ κατεβαίνοντας απ' τα πορνοπάπουτσα απέκτησε ένα μάλλον μέτριο ύψος.
Καθώς γδυνόταν θέλησε να μάθει πώς θα επιθυμούσα: χωρίς ή με προφυλακτικό;
«Εεε, το τσιμπούκι με προφυλακτικό», απάντησα, διευκρινίζοντας επιπλέον πως, «αρχιδάκια θέλω να γλείψεις!». «Εντάξει!», συμφώνησε και γονατίζοντας πλάι μου έσκισε τη συσκευασία της καπότας.
Τότε τη ρώτησα εάν πρόσφερε προκαταρκτικά. «Ναι, άμα τέλεις ναι!», απάντησε αμέσως. «Θέλω, για να μου σηκωθεί!», της εξήγησα. «Ναι, περίμενε βάλω το προφυλακτικό!»
Ξεκίνησε με ακρογλώσσιο γλείψιμο των θηλών μου, ενώ έπειτα από προτροπή μου έφτασε μέχρι τον λαιμό και λίγο το αυτί. Ταυτόχρονα με απαλοχάιδευε. Της ρούφηξα κι εγώ τα μαλακά βυζιά, φίλησα-έγλειψα την πέριξ περιοχή, χούφτωσα τον κώλο, θώπευσα τα μπούτια.
Η πίπα που ακολούθησε ήταν "ούτε κρύο ούτε ζέστη", συμπεριλαμβάνοντας καλούτσικο, αλλά σύντομο, αρχιδογλείψιμο.
Ζήτησε να προχωρήσουμε στο σεξ. Της πρότεινα να με καβαλήσει. Το έκανε, αλλά λίγο πριν εισχωρήσω το καυλί μου στη μουνοτρυπίδα της μου είπε: «Περίμενε, άσε μου το προφυλακτικό!». «Ναι, έχει μαζέψει αέρα, γιατί δεν ήταν καυλωμένος ο πούτσος όταν μου το έβαλες», της εξήγησα.
Τελικά το πέταξα και έβαλα ένα απ' τα δικά μου. 'Εκανε "ιππασία" σε χαλαρό ρυθμό. Εγώ πάλι, νιώθοντας ικανοποιητική πρόστριψη δεν είχα λόγο να αλλάξω κάτι. 'Ετσι όμως δεν υπήρχε περίπτωση να χύσω σύντομα, οπότε... «Για κάτσε να προσπαθήσω στα τέσσερα». «Ε;...». «'Ελα, στα τέσσερα!», είπα και στη συνέχεια της έδειξα.
«Πλαφ, πλαφ, πλαφ!». Οι γαμικές μου ωθήσεις δεν έπρεπε να την ενοχλούσαν γιατί διατηρούσε μια θέση που με διευκόλυνε, με αποτέλεσμα να τη γαμάω με δύναμη.
Δεν άργησα να ολοκληρώσω επιτυχώς.

Τετάρτη, ώρα 21:47
Τ' οροφομπουρδέλο της Μεγάλου Αλεξάνδρου 22, που περίπου την ίδια ώρα προχθές ήταν ανοιχτό και χθες κλειστό, σήμερα πάλι λειτουργούσε.
Στην επάνω υποφωτισμένη είσοδο υπήρχε "μποτιλιάρισμα". «Τι έγινε, δεν βλέπεις τίποτα;», έλεγε η υπηρεσία σ' έναν αλλοδαπό συναγωνιστή που είχε σταθεί στην πόρτα. «Χα χα, μα περνάει και μέσα ο χριστιανός για να μπει κι ο άλλος; (Εγώ ήμουν ο «άλλος»)», πρόσθεσε μια ψιλοσιτεμένη ελληνίδα κανονικού αναστήματος, με ίσιο καστανό μαλλί μέχρι την πλάτη ψηλά, μέτριο φαρδουλό πρόσωπο με μεγάλα μάτια και κάπως εύσαρκα χείλη, μεσαίο πεσμένο στήθος, μονοκόμματο γεματούτσικο κορμί, που φυσικά του φορούσε εσωφόρι, χοντρουλά ποδάρια, για να συνεχίσει απευθυνόμενη πάντα στον μελαψό "χριστιανό", «με το που μπήκες έμεινες στην πόρτα! Θα 'ρθούνε κι άλλοι, μη σπρώχνετε, ένας ένας!».
Καλησπέρισα. «Καλώς τονε!», μου είπε εκείνη. «Τι πρόγραμμα έχεις;», τη ρώτησα. «Είμαι η Φατμέ! Χα χα!», δήλωσε κρύβοντας με τη διαχωριστική κουρτίνα μέρος του προσώπου της, απ' τη μύτη και κάτω, ενώ αμέσως ζητώντας «συγγνώμη...», απάντησε πως πρόσφερε «τσιμπουκάκι, πισωκολλητό, από πάνω, εξήντα εννιά, ελεύθερα πιασίματα, όλες τις στάσεις» στα «δέκα ευρώ!».
«Πώς σε λένε;», τη ρώτησα στο καπάκι. Εκεί έπρεπε να τα "πήρε" κομματάκι, γιατί μετά από ένα-δυο δευτερόλεπτα σιωπής, αντί γι' απάντηση μου είπε σοβαρά: «Εγώ 10 ευρώ θέλω, για να μπεις μέσα να με πηδήξεις!». 'Εβγαλα το πορτοφολάκι μου, οπότε εκείνη συνέχισε με χαμόγελο: «Τώρα έτσι όπως έχουμε γίνει... 'Ολοι μπαίνουνε βγαίνουνε, δεν ρωτάνε ούτε προγράμματα τίποτα...». Της έδωσα το αντίστοιχο χαρτονόμισμα. «Χαρά μου πού θες να μπεις, σε ποιό δωμάτιο;»
Και τα τρία (τα δυο του σαλονιού κι εκείνο του διαδρόμου) ήταν άδεια. Στο δωμάτιο του διαδρόμου τον Ιανουάριο του '13 είχα πληρώσει τη γνωστή Γεωργία/Γωγώ (από Ακομινάτου 2Β, ημιυπόγειο Κολωνού 27) με κώλο στο πρόγραμμά της, οπότε διάλεξα ένα απ' τ' άλλα δύο. Συγκεκριμένα το αριστερό, όπως εισερχόμαστε στο σαλόνι. Μια ψιλοάθλια κάμαρα, που βρωμοκοπούσε τσιγαρίλα, ανεπαρκώς φωτισμένη από μια κοκκινωπή λάμπα στο ταβάνι. Εκεί μέσα περίμενα εφτά λεπτά μέχρι νά 'ρθει η... «Πώς σε λένε τελικά;». «'Ελενα χαρά μου!». «Αα, 'Ελενα...». «Τι να κάνουμε, κάνουμε και τα καλαμπούρια μας. 'Οποιος θέλει περνάει, όποιος δεν θέλει δεν περνάει!»
Χωρίς ν' απαλλαγεί απ' το μεσοφόρι, έπιασε τα μαλλιά της σ' αλογοουρά, γονάτισε ανάμεσα στα σκέλια μου και πήρε να μου φορέσει το προφυλακτικό, αδιαφορώντας για την κατάσταση του πέους μου. Στη συνέχεια με ρώτησε: «Να το κάνω μάκια;». Τη ρώτησα με τη σειρά μου έαν πρόσφερε προκαταρκτικά. «Εννοείται χαρά μου! Τι με ρωτάς;»
Μ' έγλειψε και με φίλησε ικανοποιητικά στην κοιλιά και στις θηλές. Της ζήτησα ν' ανέβει πιο ψηλά. «'Ασε, θα τα κάνω μόνη μου, εσύ κάτσε, χαλάρωσε!», με καθησύχασε. «Α, οκέι τότε...», συμφώνησα. «Μμμ... Ματς μουτς, ματς μουτς...». Καύλωσα.
Για το γαμήσι που ακολούθησε διάλεξα δυο στάσεις: Για ζέσταμα την "καθώς πρέπει", που χωρίς να ξαπλώσω πάνω της έδωσα κάμποσες ψωλιές και για συνέχεια εκείνη του πισωκολλητού γονατιστού, όπου και "κατέθεσα"...
Πριν φύγει μου απάντησε πως στον συγκεκριμένο οίκο «είμαι από το πρωί, έως τις 10 η ώρα το βράδυ». Επίσης μου έκανε γνωστό πως δούλευε υπηρεσία στα Κολωνού 15 κι 11, νύχτα, όταν πόρνη βάρδιας ήταν μια Μαρία με κοντό μαλλί (Αυτή με το λαγουδάκι του πλεϊμπόι στο κωλομέρι, από Θάσου 13 και το ημιυπόγειο της Φυλής 134;).
Το κωλόχαρτο που πήρα για να σκουπιστώ έδειχνε πως είχε βραχεί και στη συνέχεια στεγνώσει. 'Οπως ήταν έφυγε στα σκουπίδια! Μετά από λίγο η 'Ελενα χτυπούσε την πόρτα για να μου δώσει ένα καινούργιο ρολό.

Τρίτη, ώρα 21:27
Τ' οροφομπουρδέλο της Μεγάλου Αλεξάνδρου 22, που χθες λειτουργούσε, σήμερα ήταν κλειστό. Δεν θα δοκίμαζα λοιπόν την κοντοφάρδουλη μελαχρινή Αννούλα με το απλό πρόγραμμα...
Από εξωθεσμικό συναγωνιστή (χε χε χε, πάντα ήθελα να το πω αυτό!), αλλά και τους erastis01 και professorx είχα μάθει για την 'Εμμα. Οι δύο τελευταίοι την είχαν πληρώσει στο ημιυπόγειο της Διδύμου 18, στη δεύτερη βάρδια, τον περασμένο μήνα, ενώ ο... εξωθεσμικός στο συγκεκριμένο μπουρδέλο, μετά τις 23:00, πριν δύο μέρες. Είπα ν' ανέβαινα μπας και την πετύχαινα.
Στο σκοτεινό σαλόνι η –σύμφωνα με τη γνώμη της 'Εμμας– πιωμένη, αλλά κατά τ' άλλα συμπαθητική, μεσήλικη, αλλοδαπή υπηρεσία ενημέρωνε: «Δέκα ευρώ. Τσιμπουκάκι, μουνάκι, πάνω-κάτω, πισωκολλητό, κωλαράκι, ελεύθερα πιασίματα!» και κατέληγε ρωτώντας: «Ποιος θέλει να περάσει;»
Πλάι της στεκόταν μια μπικινοφορούσα ψηλόλιγνη Ρουμάνα, που έπρεπε να βρισκόταν στην τέταρτη δεκαετία της ζωής της, με ίσια μαύρα μαλλιά μέχρι τους ώμους πιασμένα σ' αλογοουρά, ενδιαφέρον πρόσωπο, μεσαίο χαλαρό στήθος, ανύπαρκτο κώλο.
'Ηταν η 'Εμυ, σύμφωνα με την τσατσά. 'Εμμα, σύμφωνα με την ίδια.
Πλήρωσα και μπήκα στο παλιό, αλλά καθαρό δωμάτιο, με την επισήμανση απ' την υπηρεσία πως το κορίτσι μόλις είχε περάσει με συναγωνιστή.
Την πόρτα την άνοιξε με ορμή, λίγο πριν συμπληρώσω ένα τέταρτο αναμονής. Δεν μιλούσε πολύ. Πάντως δεν ήταν σε κακή διάθεση. 'Ενα «γειά σου!» μου είπε μπαίνοντας και μ' ένα νεύμα συμφώνησε πως τη φώναζαν 'Εμμα. Αμέσως έμεινε ολόγυμνη, ενώ καπακώνοντάς με δύναμη («Ωχ!», βόγγηξα, έτσι όπως με πίεσε μ' ολόκληρο το σώμα της) άρχισε να με γλείφει στις θηλές, στον λαιμό, στη μούρη –πλησιάζοντας αρκετά το στόμα μου–, στ' αυτιά. Εγώ επιδοκίμαζα μουρμουρίζοντας με μισόκλειστα τα μάτια. «Ααα, μπράβο, έτσι!...». Με τη σειρά μου της ρούφηξα το νερουλό στήθος και της χούφτωσα τον επίπεδο κώλο, ενώ χαϊδεύοντάς την, η υφή του δέρματος μου φάνηκε κομματάκι αγριωπή. Κάποια στιγμή, έτσι όπως ήταν ξαπλωμένη, έστρεψε τον κορμό της προς το κομοδίνο για να πάρει το προφυλακτικό. Δεν την άφησα να με πιπώσει πολύ μιας κι ήμουν ήδη έτοιμος.
Της ζήτησα ν' ανέβει από πάνω. Δεν έδειξε να καταλαβαίνει. Εναλλακτικά της έδειξα να πάρει θέση στα τέσσερα. Γέλασε και γύρισε μπρούμυτα. «'Ορθια!», είπα και την έφερα στην επιθυμητή θέση τραβώντας την απ' τις λαγόνες. Προτίμησα να χώσω το καυλί μου στο μουνί κι όχι στη χωνοειδή κωλοτρυπίδα της. 'Αρχισα να γαμάω. Μετά από λίγο έχυσα. Τότε, γονατίζοντας απέναντί μου, με βαθυγλωσσοφίλησε για μερικά δευτερόλεπτα, παίζοντάς μου μαλακία. Μάλιστα τράβηξε την καπότα και συνεχίζοντας να μου πασπατεύει την ψωλή, το χέρι της λερώθηκε με σπέρμα...
Καθώς ετοιμαζόμασταν η υπηρεσία τη φώναξε, «έλα κούκλα!», κι εκείνη απάντησε κοροϊδευτικά, «ναι!».
Λίγο αργότερα έπιανε το χερούλι της πόρτας. Περίμενε για ένα-δυο δευτερόλεπτα και στη συνέχεια το γύρισε με δύναμη. Η τσατσά άρχισε ν' απαγγέλλει...

Δευτέρα, ώρα 21:00
Είχα καιρό να δω τον όροφο στη Μεγάλου Αλεξάνδρου 22 να λειτουργεί. Μπαίνοντας ήρθα μούρη με μούρη με μια κοντόφαρδη νεαρή μελαχρινή, «γεια!», με ίσιο μαύρο μαλλί μέχρι την πλάτη, καλούτσικο έκφυλο πρόσωπο μ' ανάγλυφα χείλη, μεγάλο στήθος, πόδια με κυτταρίτιδα.
«Αννούλα μου έχω, τσιμπουκάκι, από πάνω, πισουκολλητό (sic), πιασίματα, στάση εξήντα εννιά, ισπανικά (sic) στα βυζιά της. Μόνο δέκα!». διαλαλούσε η υπηρεσία. «Ευχαριστώ πολύ», της είπα κι έκανα να φύγω. «Γιατί; Δεν κάναμε τίποτα!», απόρησε εκείνη.
Συνέχισα για τον όροφο στον αριθμό 25 της ίδιας οδού. Πρώτα πήγα στο δεξιό μπουρδέλο. Εκεί η τσατσά μου έκανε γνωστό πως δούλευε η Σάντρα, απ' το Ιάσονος46 (το πάνω), 44 (το μέσα), 36, που όμως ήταν στο δωμάτιο.
«Μάλιστα. Για να δω κι απέναντι...», της είπα.
Στο απέναντι χολάκι περίμενε συναγωνιστής. Παρουσιάστηκε μια διοπτροφόρος κοντοφάρδουλη νεαρή, «γεια σου μωρό μου! Τι κάνεις;», με ίσια μαύρα μαλλιά μέχρι την οσφύ, σεληνοειδές πρόσωπο, μεγάλα βυζιά. Φυσικά φορούσε μεσοφόρι.
Η υπηρεσία, που ακολουθούσε, μου δήλωσε πως «η κοπέλα είναι!», συνεχίζοντας ότι «πάρα πολύ καλή στο δωμάτιο είναι, να περάσεις ωραία αγάπη μου, δεν βιάζεται καθόλου!»
Ζήτησα να μάθω τ' όνομά της. «Αντριάνα!». 'Οπως και το πρόγραμμά της. «Τσιμπουκάκι, μουνάκι, εξήντα εννιά, από πάνω, από κάτω, με 10 ευρώ είναι, πάρα πολύ καλή στο δωμάτιο, χα χα...»
Το γελάκι της οφειλόταν στο γεγονός ότι η αψηλή μελαχρινή τραβεστί 'Ασπα, που μόλις είχε βγει απ' το δωμάτιο, είχε πάρει μια προκλητική πόζα και μου σούφρωνε τα χείλη...
Ο συναγωνιστής έκανε να φύγει. Τότε το τετράγωνο σώμα της Ανδριάνας του έφραξε τον δρόμο και το χαμογελαστό στόμα της του είπε: «Εσύ πιάνεις πιάνεις και φεύγεις, όχι δεν θα φύγεις!». Τελικά τον άφησε.
«Θα περάσεις μωρό μου;», θέλησε να μάθει η τσατσά. «Θα περάσω με την... πώς την είπαμε;», ρώτησα. «Ανδριάνα!».
Μπαίνοντας στο δεξιό, όπως τα βλέπουμε, δωμάτιο από μια στενή πόρτα, δίπλα και πίσω απ' την εξώπορτα, σχολίασα: «Μμ, στριμωγμένα είστε εδώ!...». «Ε, τι να κάνουμε αγάπη μου...», άκουσα από πίσω μου την υπηρεσία.
Απ' τη σκάλα, τον κοινόχρηστο διάδρομο και το χολάκι, ακούγονταν τα πάντα! Επίσης δεν υπήρχε κωλόχαρτο και υγρό σαπούνι. Κατά τ' άλλα η κάμαρα ήταν ανεκτή.
Η Ανδριάνα έσπρωξε την πόρτα μετά από δέκα λεπτά, «εντάξει μωρό μου;» και μένοντας ολόγυμνη άλειψε το αιδοίο της με κρέμα πριν γονατίσει δίπλα μου. Είχε εργαστεί στα 46άρια και στα 44άρια. «Σ' αυτά τα πέντε έχω δουλέψει».
Κατευθείαν πήρε να μου φορέσει την καπότα. Στην ερώτησή μου εάν πρόσφερε κάποια προκαταρκτικά, απάντησε με νόημα: «Για να δούμε, θα δίνω;»
Ξεκίνησε με μια γρήγορη πίπα, που όμως έπειτα απ' την άμεση αντίδρασή μου, «'Αχου, σιγά σιγά! Γιατί δεν έχω καυλώσει ακόμα!...», τη βελτίωσε, προσθέτοντας και κάποιους εξωτερικούς γλωττισμούς στην "περιποίηση"... 'Οταν μετά από λίγο ψιλοκαύλωσα, έπιασε να μου γλείψει τη θηλή –μαλακίζοντάς με ταυτόχρονα–, τον λαιμό, φτάνοντας μέχρι το αυτί, το οποίο έγλειψε, αλλά και δάγκωσε (!), επίσης.
«Μωρό μου, να το βάλουμε λίγο;», πρότεινε όταν ένιωσε τη στύση μου ικανή.
Της ζήτησα να πάρει θέση στα τέσσερα. 'Αρχισα να γαμάω. Παρ' όλη τη λίπανση ένιωθα την τριβή ικανοποιητικά. «'Ετσι, έτσι!», φώναζε εκείνη παροτρύνοντάς με. 'Εδινα κι εγώ, έδινα, αλλά δεν έχυνα κι ο χρόνος περνούσε. Απ' έξω άκουγα την υπηρεσία να ενημερώνει τους αρσενικούς πως, «σε λίγο βγαίνει η κοπέλα».
«Πάμε κανονικό;», με ρώτησε τότε εκείνη. «'Ελα!», συμφώνησα. Ξάπλωσε ανάσκελα κι άνοιξε διάπλατα τα πόδια. Την "κάρφωσα" και άρχισα τα μέσα-έξω. Γαμούσα με κλειστά τα μάτια.
«Μωρό μου σ' αρέσει;», την άκουσα να ρωτάει. «Ναι», απάντησα μέσα απ' τα δόντια μου. «Μωρό μου!», πρόσθεσε με "ηδυπάθεια". 'Επειτα από αρκετές ψωλιές κατάφερα να χύσω...

Τα δύο μπουρδέλα της Αλκαμένους σήμερα το πρωί ήταν ανοιχτά, μιας κι η λαϊκή αγορά του Σαββάτου, μέχρι το τέλος του έτους, θα λειτουργεί λίγο πιο πάνω, στη Μιχαήλ Βόδα. Απ' του χρόνου και για τους επόμενους έξι μήνες, το Σάββατο, τα συγκεκριμένα πορνεία θ' ανοίγουν μετά τις πέντε το απόγευμα.
Στο εσωτερικό βρήκα την υπηρεσία που τελευταία συναντάω εκεί, «περάστε καθίστε!», η οποία αμέσως κάλεσε την πόρνη της βάρδιας, «έλα κουκλί μου να σε δούμε!»
«Γεια σουουου!», με χαιρέτησε εκείνη πλησιάζοντας. Επρόκειτο για μια χαμηλού αναστήματος γυμνόστηθη νεαρή, με ίσιο κατάξανθο σκληρό (απ' την πολύ λακ) μαλλί μέχρι την πλάτη της ψηλά, ομορφούτσικο προσωπάκι, μικρό στήθος, καλοφτιαγμένο κορμάκι, ψιλοαξύριστες μασχάλες, ωραίο κωλαράκι, χυτά ποδάρια.
«Ρωσιδούλα! Την έχουμε ξαναδεί;», θέλησε να μάθει η τσατσά ρωτώντας σε πρώτο πληθυντικό. «'Οχι», της απάντησα και στη συνέχεια στράφηκα προς την κοπέλα για να ρωτήσω τ' όνομά της.
«Νίκη!», την πρόλαβε εκείνη και συνέχισε, πάντα σε πρώτο πληθυντικό: «Τσιμπουκάκι ελεύθερο τελειωτικό, εάν θέλουμε, πισωκολλητό, από πάνω, ελεύθερα πιασίματα, ωραίο εξήντα εννιά –στο 69 κάνει γλειψιματάκι από πάνω μέχρι κάτω–, κάνει κι ισπανικό κι είναι αστεράκι!»
Τελικά πλήρωσα ένα εικοσάρι και πέρασα στο κατασκότεινο αλλά ικανοποιητικό δωμάτιο. Πάντα εκεί τυχαίνει να με βάζουν...
Η Νίκη άνοιξε την πόρτα μου, «γεια σου μωρό μου, τι κάνεις;», αφού πρώτα τέλεψε με τον διπλανό. Μετά από κανένα δεκάλεπτο δηλαδή.
Αφήνοντας τη συσκευασμένη καπότα στο κρεβάτι πλάι μου, ξεκίνησε με ήπιο ακρογλώσσιο γλείψιμο απ' τις θηλές μέχρι τις μηροβουβωνικές πτυχές μου. 'Εκανε κι ένα συντομότατο πέρασμα απ' τα αξούριστα αρχίδια μου, ενώ βλέποντας το «πουτσάκι», όπως προσφάτως είχε πει κάποια ψυχή, να έχει γίνει πούτσα, με ρώτησε εάν την πίπα θα την ήθελα με ή χωρίς προφυλακτικό. Απάντησα, «με». Ακολούθησε ένα αργό, βαθύ τσιμπούκι διαρκείας, με συχνή οπτική επαφή, που έκανε τη στύση μου ικανή για διείσδυση. Ζήτησε να περάσουμε στο σεξ. Πρώτα τη γάμευσα (νιώθοντας ικανοποιητικά) στη στάση των άνοων ζώων. «Πλαφ, πλαφ, παλφ», χωρίς πολύ «κρικ, κρικ, κρικ» απ' το κρεβάτι. Μετά την ανέβασα από πάνω. Εκεί στην αρχή το πήγε μαλακά, αφήνοντας σιγανούς αναστεναγμούς. Βέβαια σιγά σιγά ανέβαζε ρυθμούς (εγώ απλώς ακολουθούσα, απολαμβάνοντας την πρόστριψη), με τους αναστεναγμούς της να μεταβάλλονται σε όλο και πιο έντονους βόγγους κι οι ήχοι των ελασμάτων της κλίνης, από «κρικ», να μετατρέπονται σε «κρακ», μέχρι που έπειτα από ένα πνιχτό δικό μου «Ωωωχ!...» απότομα σταματήσουν... Τότε ρώτησε: «Φίνις;». 'Οντως είχα «φίνις», εεε, είχα τελειώσει ήθελα να πω... Είδα και την ώρα... Οκτώμισι λεπτά απ' την στιγμή που είχε μπει. Αλλά δεν καθυστέρησε, ξεκίνησε αμέσως!
Περίπου τρία λεπτά μετά την έξοδό της απ' την κάμαρα κι ενώ εγώ έβαζα το πανωφόρι μου, ξαφνικά άκουσα την πόρτα ν΄ανοίγει! «Πώς μας φάνηκε η μικρούλα;». 'Ηταν η υπηρεσία που ρωτούσε, πάντα σε πρώτο πληθυντικό. «Καλή», απάντησα. «Ευχαριστημένος; Τα κάνει αυτά που λέω;», θέλησε να μάθει. «Τα κάνει, τα κάνει», της επιβεβαίωσα. «Να 'στε καλά!», είπε κι έκλεισε την πόρτα.
Περίεργη μου φάνηκε η αδιακρισία της. Δεν μου έχει ξανασυμβεί...

Τετάρτη, ώρα 21:12
Αρκετός κόσμος περίμενε στο μεγάλο σαλόνι του αριστερού –όπως μπαίνουμε στην αυλή– μπορντέλου. Κάθισα. Την επόμενη στιγμή απ' το κουζινάκι εμφανίστηκαν, πρώτα η υπηρεσία, «καλησπέρα στα παιδιά, τι κάνουμε;» κι από πίσω μια χαμηλού αναστήματος νεαρή, «γεια σας! Τι κάνετε;», με ίσιο καστανό μαλλί μέχρι την πλάτη χαμηλά, ομορφούτσικο φιλήδονο προσωπάκι με καλοσχηματισμένα λεπτά φρύδια, μικρό στήθος, καλό σωματάκι, συμπαθητικό κωλαράκι, η οποία φορούσε λευκά αθλητικά παπούτσια –αργότερα μου εξήγησε πως της είχε σπάσει το τακούνι απ' τη γόβα και γι' αυτό είχε βάλει τα δικά της πατούμενα. Αφού λοιπόν έκανε μια στροφή γύρω απ' τον άξονά της, στη συνέχεια πλησίασε το εμπόρευμα ενός πλανόδιου αλλοδαπού, που είχε παρεισφρήσει στους συναγωνιστές, και πήρε να διαλέγει τσιτάκια...
«Τσιμπουκάκι, πισωκολλητό, ελεύθερα πιασίματα, από πάνω ανεβαίνει η κοπέλα», ήταν οι υπηρεσίες της, για «δέκα ευρώ παιδιά!».
Το πλήθος, μαζί κι εγώ, άρχισε ν' αποχωρεί, με την τσατσά ν' απορεί: «'Αντε παιδιά, γιατί φεύγετε καλέ; Τόσο ωραία κοπέλα...»
Στην αυλόπορτα, εγκατέλειψα το λεφούσι των συναγωνιστών κι επέστρεψα στο πορνείο.
Τις πλησίασα ψάχνοντας τις τσέπες μου. «Γεια σου, τι κάνεις;», με χαιρέτησε η κοπέλα και στη συνέχεια ρώτησε την υπηρεσία εάν ήμουν δικός της γνωστός. «'Οχι αγάπη μου, δεν το είδες το παιδί που έφυγε; Ξαναγύρισε», της εξήγησε εκείνη. Πλήρωσα και μ' έστειλε «όλο ευθεία, το τελευταίο δωμάτιο δεξιά!»
Στην απομονωμένη αυτή κάμαρα, που τον Ιούλιο του '13 είχα συνευρεθεί με μία Σάρρα, τη Ρόζα απ' τη Ρουμανία την περίμενα γύρω στο τέταρτο.
Μπήκε φορώντας ένα μπικίνι, το οποίο και δεν έβγαλε καθόλη τη διάρκεια της "συνεύρεσης". Ρώτησα τ' όνομά της, ρώτησε από πού ήμουν, τη ρώτησα το ίδιο, σχολίασα με χιούμορ τα υποδήματά της, εξήγησε. Στη συνέχεια κουλουριάστηκε στο ύψος της λεκάνης μου και προσπάθησε να τοποθετήσει την καπότα σε «πεσμένο πούτσο» κατά το κοινώς λεγόμενο. 'Αρχισε να ρουφάει δυνατά. Με κάθε της ρουφηξιά, το πουλί μου λέπταινε και μάκραινε σαν μαλακό ζαχαρωτό. «Αχ, σιγά σιγά, σιγά σιγά!», διαμαρτυρήθηκα μιας κι ήταν ολίγον επώδυνο. «Μμμ...», συμφώνησε και το πήρε ήπια. Μετά από ένα λεπτό θέλησε να μάθει: «Γιατί δεν σηκώνει πούτσα;». Ζήτησα κι εγώ να μάθω εάν φιλούσε, έγλειφε, τα γνωστά... «'Ετσι καυλώνεις εσύ;», ρώτησε κοιτώντας με απαξιωτικά (χα χα χα...). Απάντησα καταφατικά. «'Οχι, δεν κάνω μωρό μου», μου ξεκαθάρισε κι αμέσως ρώτησε: «Πώς θα κάνεις σεξ με αυτά;». «Με ποια;». «Με πουτσάκι;». «Κάτσε να σου φιλήσω το στήθος μήπως μου σηκωθεί», πρότεινα. «Χι χι χι, ούτε έτσι, δεν κάνω!», μου δήλωσε. «Πώς δηλαδή, μόνο πίπα κάνεις;», τη ρώτησα χαμογελώντας. «Μόνο εγώ πίπα, εσύ χαϊδεύεις, ό,τι θέλεις εσύ–». «Τι ό,τι θέλω εγώ;», τη διέκοψα, «εδώ δεν μ αφήνεις να κάνω τίποτα! 'Εαν δεν φιλάς εσύ, δεν μπορώ να φιλήσω εγώ, πώς θα σηκωθεί αυτό;». «Είσαι πρώτος που μου κάνεις έτσι...», μου είπε τότε σοβαρά. «Α, οκέι τότε, οκέι!», "συμφώνησα" παίρνοντας κι εγώ ένα αστείο-σοβαρό ύφος.
«Τι να κάνω τώρα; Βρε πού έμπλεξα με δαύτη!...», σκέφτηκα. «Εεε, κάτσε να δω (και να χαϊδέψω) το μουνάκι σου μπας και καυλώσω!», της ζήτησα. «Εντάξει, πώς θέλεις να κάτσω;», με ρώτησε ανόρεχτα. «Εεε, πάρε μια στάση... Στα τέσσερα για παράδειγμα!», της πρότεινα. «Στα τέσσερα... Ωραία, έλα...», συμφώνησε και πήρε πόζα.
Θαυμάσιο το μουνάκι της δεν λέω και το κωλαράκι της καλό, αλλά... 'Αρχισα να την παίζω με το ένα χέρι και να θωπέυω το αιδοίο της με τ' άλλο. Δεν γινόταν τίποτα...
«Τι να κάνουμε; Αυτή δεν σηκωθεί», συμπέρανε μετά από λίγο. «Ε, τι να κάνουμε; Αφού δεν σηκώνεται... Δηλαδή, όλοι αυτοί που έρχονται σε σένα, έρχονται καυλωμένοι;», θέλησα να μάθω. «Ναι!», απάντησε με στόμφο. «'Ετσι, ε;», έκανα "εντυπωσιασμένος". «Ναι, πάω στο δωμάτιο κι ο άλλος έχει πούτσα σηκωθεί!».
'Επειτα απ' αυτόν τον διάλογο, προσπάθησα για κανένα λεπτό ακόμα, χωρίς αποτέλεσμα κι ευγενικά την έδιωξα.
«Συγγνώμη... Γεια σου», μου είπε κλείνοντας πίσω της την πόρτα.
Τι ήταν αυτή ρε; Χα χα χα... 'Εβαζε κάτω και την Τζούλια τη μη μου άπτου*!...

*Κριτική: http://www.bourdela.com/sex/girl-reviews/girlname:%CE%A4%CE%B6%CE%BF%CF%8D%CE%BB%CE%B9%CE%B1/listingid:389/

Τρίτη, ώρα 21:53
Κατά τη διάρκεια της δεκάλεπτης αναμονής αρκετός κόσμος πηγαινοερχόταν, με την υπηρεσία να προτρέπει, «περάστε να καθίστε στο σαλονάκι, μέχρι να βγει η κοπελίτσα», να παρατηρεί, «όχι, δεν καπνίζουμε αγοράκι μου εδώ!» να ειρωνεύεται, «εσένα δεν σε βλέπω να μπαίνεις! 'Αντε, πήγαινε σιγά σιγά».
Δυο-τρία λεπτά πριν βγει η κοπέλα, πλησίασε έξω απ' την πόρτα του δωματίου που λάμβανε χώρα η συνεύρεση και φώναξε δυο φορές τ' όνομα "Ιβάνα". Αμέσως σκέφτηκα: «Ωραία, εδώ έχουμε καινούργια!».
'Οταν η πόρτα άνοιξε, μια χολωμένη (έτσι μου φάνηκε), χαμηλού αναστήματος μελαχρινή νεαρή, με ίσιο σκούρο μαλλί που της κάλυπτε την πλάτη, πρόστυχο πρόσωπο με ψιλοανάγλυφα χείλη, μικρό στήθος, καλοσχηματισμένο κορμί, καμπυλωτό κωλαράκι και χυτά ποδαράκια, βγήκε στο σαλόνι. 'Εκανε μια στάση ελάχιστων δευτερολέπτων κι εξαφανίστηκε στο κουζινάκι.
Εντωμεταξύ η τσατσά έλεγε τα δικά της: «Μουνάκι, τσιμπουκάκι, πισωκολλητό, εξήντα εννέα, ελεύθερα πιασίματα, όλες οι στάσεις. Πάρα πολύ καλό, δεν βιάζεται, πολύ καλή περιποίηση, ωραίο μικρό κοριτσάκι, καινούργιο, πολύ καλό στο δωμάτιο με δέκα ευρώ!»
Το σαλονάκι άρχισε ν' αδειάζει. Κάποιος ρώτησε εάν κάνει έξτρα, εισπράττοντας αρνητική απάντηση. Τελικά έμεινα μόνο εγώ, με την υπηρεσία να με κοιτάζει διερευνητικά.
'Ολα τα δωμάτια ήταν ελεύθερα, οπότε διάλεξα ένα που δεν είχα ξαναμπεί˙ εκείνο πλάι στο κουζινάκι. Το οποίο ήταν συμπαθητικό. Με το καλαθάκι των απορριμμάτων, κλασικά, καρφωμένο στον τοίχο...
Η "Ιβάνα" ήρθε σχεδόν αμέσως φορώντας το μπικίνι της. Δεν μιλούσε πολύ, ενώ φαινόταν ψιλοκουρασμένη. 'Επλυνα τα χέρια μου και την ακολούθησα στο κρεβάτι όπου καθόταν κοιτάζοντας τον εαυτό της στον πλαϊνό επίτοιχο καθρέφτη. Θα μπορούσα να επιχειρήσω να της "επιτεθώ" εκεί, αλλά τελικά απλώς ξάπλωσα πίσω της...
Με τη συσκευασμένη καπότα στη χούφτα πήρε να με μαλακίζει με τα τρία δάχτυλα (αντίχειρα, δείκτη, μέσο) του άλλου της χεριού. Του λόγου μου της χάιδευα τα μαλλια, τον ώμο, το βραχιόνιο, τον μηρό, την ψιλοαξύριστη γάμπα...
Φιλιά και γλειψίματα από μέρους της δεν υπήρξαν. Με άφησε όμως να τη φιλήσω γενικά και να της γλείψω λιγάκι τον λαιμό. Για να βγάλει τον στηθόδεσμο, έτσι ώστε να της ρουφήξω τις μικρές ρώγες και μέρος των βυζιών, χρειάστηκε να το ζητήσω. Με τα πολλά (ή πιο σωστά, με τα λίγα) ψιλοκαύλωσα. 'Εσκισα μόνος μου το περίβλημα του προφυλακτικού και το φόρεσα όπως έπρεπε. Μύρισε άρωμα μπανάνας... 'Εκανα ένα σχετικό σχόλιο, αλλά δεν υπήρξε ανταπόκριση... Είχε ήδη αρχίσει μια μέτρια πίπα, που συμπεριλάμβανε ψιλοάγαρμπο χάιδεμα των αρχιδιών.
Μέχρι την ειδοποίηση της υπηρεσίας, «"Ιβάνα"!» (δις), ότι ο χρόνος τελείωνε, τη γαμούσα πισωκολλητά γονατιστά, με τη νεαρή πόρνη να μας παρατηρεί διαμέσου του μακρόστενου πλαϊνού καθρέφτη.
Χρειάστηκα ακόμα ένα δίλεπτο έως ότου αρχίσει το χύσι μου να γεμίζει την ελαστική θηλή.
«'Ελα "Ιβάνα"!», φώναξε για τρίτη φορά η τσατσά, μ' εκείνη ν' απαντάει, «Ναι ναι, τώρα!», καθώς "ξεκολλούσε" απ' το καυλί μου.
Πριν βγει, μου έκανε νόημα να παραμερίσω, για να μη φανώ απ' το σαλόνι. Καθώς παραμέριζα της έκλεισα το μάτι επιδοκιμαστικά.
Αργότερα, στη θαλπωρή του σπιτιού μου, ξαναδιαβάζοντας την προ δυόμισι μηνών κριτική μου για μια Συλβάνα στο συγκεκριμένο οροφομπουρδέλο, συνειδητοποιούσα πως η υπηρεσία, πριν λίγες ώρες, δεν φώναζε «Ιβάνα», αλλά «Συλβάνα»!...

Δευτέρα, ώρα 20:49
Παραδίπλα στον καφενέ της γωνίας, Κεραμεικού με Καλλέργη, αλλοδαποί κάπνιζαν ναργιλέ. Στο σαλόνι του οροφομπορντέλου, όταν ανέβηκα, οι ευχές για υγεία έπεσαν βροχή εκατέρωθεν...
Δούλευε η εικοσιτριάχρονη Ιζαμπέλλα, μια χαμηλού αναστήματος πόρνη, με ίσιο, σκουροκάστανο μαλλί μέχρι τους ώμους πιασμένο σ' αλογοουρά, μέτριο γλυκό προσωπάκι με κάπως έντονα βαμμένα μάτια, μικρό στήθος με προπετείς θηλές, σώμα με πιασιματάκια και κοιλίτσα. Τη νεαρή πόρνη είχα δει εκεί πριν δύο μέρες˙ στη σαββατιάτικη πρωινή τσάρκα μου.
«Η κοπελίτσα είναι, δέκα ευρώ, όλες οι στάσεις, ελεύθερα να χαϊδέψετε, δεν βιάζεται, θα περάσετε πολύ ωραία!», ενημέρωσε ο τσάτσος. Εκείνη, αφού μας χαμογέλασε, κατευθύνθηκε προς το δωμάτιο δίπλα στην έξοδο κι άνοιξε την πόρτα. Μέσα, ξαπλωμένος στο κρεβάτι, βρισκόταν τσίτσιδος ένας σκουρόχρωμος αλλοδαπός συναγωνιστής, που αμέσως έσπευσε να καλυφτεί... Μέχρι να πληρώσω στον υπηρέτη τα δέκα ευρώ εκείνη δεν έκλεινε την πόρτα. Το σχολίασα στον τσάτσο, «κοιτάει να δει εάν θα περάσω...», κάνοντάς τον να ξεσπάσει σ' ένα πλατύστομο γέλιο. «Χα χα χα!».
Το δωμάτιο που διάλεξα ήταν ευρύχωρο, φωτεινό (υπήρχε ροοστάτης), με ταλαιπωρημένο κατωσέντονο (στην ικανοποιητική κατά τ' άλλα κλίνη) κι αρκετά ζεστό... Αναγκάζοντάς με, ύστερα από λίγη ώρα, να τραβήξω την πρίζα απ' το ερ κοντίσιον που δούλευε στους 30 βαθμούς!
Η Ιζαμπέλλα ήρθε μετά από επτάμισι λεπτά. Θέλησα ν' επιβεβαιώσω τ' όνομά της. Με τη σειρά της ρώτησε να μάθει το δικό μου, ενώ όταν απάντησα, της ξέφυγε ένα χαμηλόφωνο: «Ούμι πάρε μπίνε!» (Χαίρομαι!). «'Οπα, Ρουμάνα είναι!», σκέφτηκα. Θα μπορούσε βέβαια να ήταν και Μολδαβή...
'Εχοντας μείνει ολόγυμνη μου ζήτησε ένα λεπτό, «ουν μομέντ», για να σκουπίσει το μουνί της, ενώ ταυτόχρονα μου παραπονέθηκε/δικαιολογήθηκε για «νο στοπ σεξ!...».
Στη συνέχεια, αφού κουλουριάστηκε πλάι στα πόδια μου, πήρε να μου φορέσει την καπότα. Με νοήματα κι αγγλικά που εκείνη δεν καταλάβαινε, θέλησα να μάθω εάν πρόσφερε κάποια προκαταρκτικά. Η απάντησή της ήταν αρνητική. Εγώ όμως ήξερα ότι θα μπορούσα να τη φιλήσω και να τη γλείψω. Δεν προχώρησα όμως, μιας και μου μπήκε η ιδέα πως τα ξεραμένα σάλια του προηγούμενου ήταν ακόμα πάνω της...
Τέλος πάντων, της ζούληξα κομματάκι τα μασταράκια, της χούφτωσα το κωλαράκι, θώπευσα το ξυρισμένο, σκουρόχρωμο μουνάκι της, με ψιλοχάιδεψε κι εκείνη, ε, κατάφερα ν' αποκτήσω μια μαλακή στύση... Τότε έκανε κίνηση να μου φορέσει (με λάθος τρόπο) την καπότα. Της την πήρα και την ξετύλιξα ο ίδιος (σωστά), λέγοντας στο τέλος: «Ιτς οκέι νάου!».
Η πίπα της ήταν σε γρήγορο ρυθμό με άι κόντακτ. Τότε ήταν που παρατήρησα το κάπως έντονο βάψιμο των ματιών της. Συμμορφώθηκε όταν της ζήτησα να πάει λίγο πιο αργά, όπως και να μη με πιέζει με τον αγκώνα της (κακό συνήθειο, που δυστυχώς το έχουν κάποιες...).
Τη γάμησα προσεκτικά (μιας και μου έδωσε να καταλάβω πως πονούσε), πρώτα στα τέσσερα (πριν είχε βάλει και κρεμούλα), νιώθοντας ικανοποιητικά το μουνάκι της (εκείνη στεκόταν ακίνητη, βλέποντας ίσα μπροστά) κι ύστερα (πάλι προσεκτικά) συνέχισα ιεραποστολικά (μ' εκείνη να έχει ανοιξει καλά τα πόδια, κοιτώντας με στα μάτια), όπου κι ολοκλήρωσα.
Καθώς έβγαινε με αποχαιρέτησε μ' ένα «ciaο!», ενώ ο υπηρέτης, λίγο αργότερα όπως έφευγα, μου ευχήθηκε «καλό βράδυ!».

Κατεβαίνοντας τα σκαλοπάτια, είδα τη μεσήλικη, αλλοδαπή υπηρεσία, με το μαύρο, κοντό μαλλί να συζητάει με μία άλλη τσατσά στην είσοδο. Πέρασα στο σαλονάκι. Εκείνες συνέχιζαν τη συνομιλία τους. Παρέμεινα όρθιος. Μετά από λίγο, εμφανίστηκε μια μέτριου αναστήματος εικοσιεξάχρονη καστανομάλλα, μ' έκφυλο βλέμμα, μεσαίο προς μεγάλο φυσικό, ζουμερό στήθος, εύρωστο κορμί με πιασιματάκια, στιβαρά πόδια με ίχνη κυτταρίτιδας. Με καλημέρισε με νάζι, αποκαλώντας με αγάπη της κι αφού μου έβγαλε προκλητικά τη γλώσσα, γύρισε τα ημίγυμνα οπίσθιά της και μου τα έτριψε στο πανταλόνι. Στο σημείο που εκείνο κάλυπτε το σώβρακό μου, που με τη σειρά του σκέπαζε τον ημικαυλωμένο (πια) πούτσο μου, αλλά και τ' αχαμνά μου, που τώρα είχαν αρχίσει να σαλεύουν...
Τη ρώτησα ποια ήταν και δήλωσε: «Αλμπανέζα!». Της διευκρίνησα πως ήθελα να μάθω τ' όνομά της και μου απάντησε: «Μαρία!». Τέλος ζήτησα να μου πει το πρόγραμμά της. Εκείνη τότε στράφηκε προς την υπηρεσία, που συνέχιζε την κουβέντα και της είπε: «Προγκράμμα αγάπη, δεν ξέρω ελληνικά, μίλα ελληνικά! Χα χα χα...».
«Κανονικό, νορμάλ προγκράμμα, πολύ καλή είναι στο δωμάτιο, κοπέλα αξίζει!», μ' ενημέρωσε. Τους έκανα κι εγώ γνωστό πως θα έφευγα, αλλά ίσως περνούσα αργότερα.
Η απογοήτευση της Μαρίας ήταν εμφανής: «'Ελα ρε αγόρι μου...», αλλά τόσο αυτή όσο κι η τσατσά έμειναν εκεί.
Τελικά επέστρεψα. Η κοπέλα είχε απομονωθεί με συναγωνιστή κι η υπηρεσία, αφού πληρώθηκε το δεκαρικάκι, μου έδειξε το μέσα δεξιά ικανοποιητικό, σε γενικές γραμμές, δωμάτιο, που το καλοκαίρι, που μας πέρασε, είχα συνευρεθεί με την καλλίκορμη και πολύ αδύνατη 'Αννα.
«Γεια σου ρε αγάπη μου, τι κάνεις ρε αγάπη;», μου είπε κεφάτα μπαίνοντας, μετά από 6-7 λεπτά, η Μαρία. Εκείνη τη στιγμή ήμουν όρθιος, οπότε, αφού και του λόγου της με πλησίασε έτσι ώστε να με διεγείρει ερωτικά, την αγκάλιασα χουφτώνοντας τα καπούλια της και τη φίλησα στον λαιμό. Χωρίς να χάσει χρόνο, μου έβαλε κι εκείνη χέρι, ανταποδίδοντας το φιλί μου, αλλά δεν συνέχισε. Αντιθέτως και προς απογοήτευσή μου, μ' έστειλε στο βάθος του δωματίου ρίχνοντάς μου κι ένα μπατσάκι στο κωλομέρι. «'Ελα εδώ, στο κρεβάτι!».
Ξεκίνησε με φιλιά, ακρογλώσσιο γλείψιμο κι ήπιο εώς επώδυνο δάγκωμα των θηλών μου, ανέβηκε προς τον λαιμό, συνεχίζοντας τα φιλιά και τα γλειψίματα, καταλήγοντας στο πρόσωπο, το οποίο κι έκανε σχεδόν μούσκεμα...
«Μπράβο, ωραία πούτσα!»
Η καλυμμένη πίπα της ήταν αρκετά καλή, με χάιδεμα των όρχεων και στιγμές άι κόντακτ.
Συνουσιαστήκαμε σε δύο στάσεις: Πρώτα ιεραποστολικά, όπου άρχισα να τη γαμάω διατηρώντας μία απόσταση, αλλά με την πάροδο του χρόνου ξάπλωσα πάνω της και περνώντας τα χέρια μου κάτω απ' το κορμί της χούφτωσα τον κώλο της κι έχοντας το κεφάλι μου πλάι στο δικό της συνέχιζα τη γάμευση, μέχρι που της ζήτησα ν' αλλάξουμε σε πισωκολλητό γονατιστό. Εκεί, έπειτα από καινούργιες, πιο γρήγορες και πιο βαθιές, ψωλιές, γέμισα τη θηλή με «πολύ!», όπως η ίδια παρατήρησε όταν αποκαλύφτηκε ο λαστιχοντυμένος πούτσος μου, σπέρμα...

Αμέσως μετά από μένα ακολούθησε ένας ημεδαπός συναγωνιστής. Κάθισε κι εκείνος. Στο σαλόνι του υπερυψωμένου αυτού μπουρδέλου εκείνη την ώρα δεν υπήρχε κάποιος άλλος. Η υπηρεσία ήρθε, απ' τα ενδότερα, μετά από λίγο σχεδόν τρέχοντας. Πίσω της ακολουθούσε μια σιτεμένη γυναίκα, με καστανό μαλλί μέχρι την πλάτη ψηλά, αρκετά μέτριο πρόσωπο, μεγάλες βυζούμπες, μονοκόμματο παχύ κορμό –με την κοιλιά να προεξέχει–, μάλλον επίπεδο κώλο, αδύνατα συγκριτικά με το σώμα της ποδάρια.
«Αλεξάνδρα έχω σήμερα, καινούργια κοπέλα, Ουκρανέζα! Κάνει ελεύθερο στοματικό, ισπανικό, εξήντα εννέα, φιλάκια στα βυζάκια, ελεύθερα πιασίματα, με δέκα ευρώ! Και γλυκιά είναι και δεν βιάζεται στο δωμάτιο και ωραιότατη πίπα, ελάτε να δοκιμάσετε!»
Πλήρωσα το λοιπόν για να δοκιμάσω. Πέρασα στο γνωστό καθαρό δωμάτιο. Περίμενα όμως κανένα δεκάλεπτο μιας και προηγείτο άλλος.
Μωρε μπράβο σουξέ η "Ουκρανοπούλα"!
Πάντως ανοίγοντας την πόρτα ζήτησε την άδεια για να προχωρήσει πιο μέσα. «Μέι;». Και προχώρησε αφού πρώτα της το "επέτρεψα". «Γιες πλιζ!»
Μιλούσε τ' αγγλικά του Ταρζάν. Τέλος πάντων, ας είναι καλά η παντομίμα. Στην Ελλάδα μού είπε/έδειξε πως ήταν «σιξ ντέυς».
Αφού πέταξε τ' ογκώδες στήθος της όξω απ' το μεσοφόρι, προσέγγισε το πουλί μου μπουσουλώντας ανάμεσα στα σκέλια μου και ξεκίνησε μια υποτυπώδη ισπανική μαλακία, ψιλοβογγώντας και ψιθυρίζοντας στα ουκρανικά. Στη συνέχεια πήρε να γλείψει με την άκρη της γλώσσας της τη βάλανο του ημικαυλωμένου πούτσου μου. Προς στιγμήν σκέφτηκα να τη σταματήσω και να της ζητήσω να μου φορέσει καπότα, αλλά τελικά δεν είπα τίποτα και την επόμενη στιγμή η ψωλή μου εξαφανιζόταν εντός της καταπιώνας της... Η πίπα στην αρχή ήταν αργή, βαθιά και κάπως αισθησιακή, αλλά σύντομα απέκτησε γρήγορο ρυθμό με αποτέλεσμα να δυσφορήσω. Περισσότερο με χειρονομίες, της έδωσα να καταλάβει πως θα επιθυμούσα και λίγη "περιποίηση" στο σώμα μου από το στόμα της. Με ψευτοφίλησε και με ψευτοέγλειψε σε θηλές και λαιμό.
Αφού ξετύλιξε με το στόμα (;) το προφυλακτικό κατά μήκος της ψωλής μου, τη γάμησα πισωκολλητά γονατιστά. 'Εβγαζε σιγανές κραυγούλες κι άφηνε κάτι "ηδυπαθείς" εκπνοές σε κάθε γαμική ώθησή μου.
Στο πεντάλεπτο την άκουσα να (μου) λέει: «Φίνις Αλεξάντρα!». Δεν έδωσα σημασία και συνέχισα τη γάμευση. 'Ενιωθα καλούτσικα μεσ' στο μουνί της... Τότε άρχισε τα: «Νταβάι!». «Νταβάι» και ξανά «νταβάι» και ξανά μανά «νταβάι»... Τι στο διάολο σήμαινε αυτό το «νταβάι»;...
Στο σπίτι το γκούγκλαρα κι είδα ότι μεταφράζεται: Εμπρός, πάμε, προχώρα. «Τελείωνε (επιτέλους)!», θα έλεγα εγώ σ' ελεύθερη απόδοση...
Πάντως μέχρι που έχυσα (κοντά στο οκτάλεπτο), η υπηρεσία δεν ενόχλησε.

Τετάρτη, ώρα 22:00
Μπροστά μου ανέβαιναν δυο αλλοδαποί συναγωνιστές. Στο σαλόνι του οροφομπουρδέλου η υπηρεσία καθόταν στον καναπέ. Χωρίς να σηκωθεί χαιρέτησε και μας ενημέρωσε πως είχε «δύο κορίτσια». Εκείνη τη στιγμή εμφανίστηκαν οι περί ων ο λόγος. Σλάβες απ' τ' ανατολικά. Πρώτη καλησπέρισε η Νατάσα˙ μια γλυκιά, κοντούλα πόρνη, με ίσιο μαλλί μέχρι την πλάτη ψηλά. Την οποία είχα δει κι απέναντι στους άσους, αλλά και στο Ιάσονος 27 ως Ναταλί, αν θυμάμαι καλά. Ακολουθούσε η Κατερίνα˙ αψηλή και ψωμωμένη, με ίσιο μαύρο μαλλί μέχρι την πλάτη, συμπαθητικό πρόσωπο, μεγάλο στήθος, άμεση (χωρίς μέση), με κοιλίτσα και γεροδεμένες ποδάρες. Αυτή την είχα δει πρόσφατα στο Αχαρνών 85, ως Ελένη, να προσφέρει ελεύθερο στοματικό κι αυταρχικό και στο απέναντι ισόγειο της Ιάσονος με το νούμερο 1, ως Λολίτα, σε απλό πρόγραμμα. Απλό πρόγραμμα, στο δεκάρικο, πρόσφερε κι εδώ.
«Είναι πολύ καλές στο δωμάτιο, ωραία περιποίηση, κάνουν και παρτουζίτσα».
Επέλεξα την νταρντάνα. Πλήρωσα κι από την πόρτα που βγαίνει στο σαλόνι, πέρασα σε μία προσεγμένη κάμαρα (όπως κι οι άλλες δύο).
Μετά από τρία λεπτά η Κατερίνα εισήλθε απ' την πλαϊνή πόρτα που βγαίνει στον διάδρομο, ο οποίος οδηγεί στο κουζινάκι.
«Γεια σου! Τι κάνει (sic), καλά είσαι;», με ρώτησε. «Καλά! Εσύ;», απάντησα και στη συνέχεια ενδιαφέρθηκα να μάθω, απ' το κρεβάτι όπου ήμουν ξαπλωμένος. «Καλά μωρό μου, καλά!» (Τα λάμδα ακούστηκαν παχιά).
Βγάζοντας το εσωφόρι της γονάτισε δίπλα μου και ξεκίνησε με λίγο γλείψιμο στις ρώγες, φιλάκια στον κορμό, θωπείες των αρχιδιών, παλινδρόμηση της χούφτας της κατά μήκος της ψωλής, ήπια έως επώδυνα τσιμπιματάκια των θηλών. Εγώ απ' τη μεριά μου χούφτωνα τον κώλο, τις μαλακές βυζάρες, ενώ τη φιλούσα και την έγλειφα όπου έφτανα. Τα ξέπλεκα μαλλιά της πάντως ήταν συνεχώς μες στη μούρη μου...
Σύντομα πέρασε σε άγρια στην αρχή, «Αχ, σιγά!», μαλακή στη συνέχεια, «Αα, ωραία!», καλυμμένη πίπα, μ' εξωτερικούς γλωττισμούς.
«Δεν μου λες Κατερίνα–», αρχισα να λέω. «Δεν καταλαβαίνω!», με διέκοψε.
Τελικά κατάφερα να της πω πως ήθελα να με φιλήσει-γλείψει και στον λαιμό, για να πράξω κι εγώ το ίδιο σ' εκείνη. Πραγματοποίησε την επιθυμία μου.
«'Ελα μάτια μου!», μου είπε μετά από λίγο. Είχε αποφασίσει πως ήταν η ώρα να περάσουμε στο σεξ.
Ξάπλωσε ανάσκελα κι άνοιξε τις ποδάρες. Οδήγησα το καυλί μου στη μουνοσήραγγά της κι άρχισα να τη γαμάω. Κάποια στιγμή έγειρα πάνω της (με άντεξε μια χαρά...) και με το αριστερό μου μάγουλο ν' ακουμπάει το αριστερό δικό της επιτάχυνα τη γάμευση μέχρι που λαγνοβογγώντας ολοκλήρωσα...
Σκάρτο εξάλεπτο, απ' τη στιγμή που μπήκε, αλλά εκτονώθηκα καλά!

Τρίτη, ώρα 21:57
Στο 1Γ συνάντησα τη νεαρή, καλλίκορμη ρουμάνα Μίνα (απλό πρόγραμμα), η οποία βγήκε μια στιγμή απ' το κουζινάκι για να τη δω. Με το δεκάρικο στο χέρι εκδήλωσα, στη συμπατριώτισσά της μεσήλικη υπηρεσία, την πρόθεσή μου να περάσω. Τότε εκείνη παραμέρισε το υφασμάτινο παραβάν και τη ρώτησε στα ελληνικά: «Θέλεις να περάσεις;». Κάτι της απάντησε κι η τσατσά την ξαναρώτησε: «Θέλεις να περάσεις;». 'Εφυγα το επόμενο δευτερόλεπτο λέγοντας: «Καλά, καλά, εντάξει! Ευχαριστώ πολύ, να 'στε καλά!», ενώ καθώς κατέβαινα τα σκαλάκια μονολογούσα: «Σιγά μη σε παρακαλέσω κιόλας!»
Στο 1Β δεξιά η κοπέλα ήταν στο δωμάτιο κι η εβδομηντάχρονη υπηρεσία καθόταν στο σαλόνι, μαζί με αρκετό κόσμο που περίμενε υπομονετικά, λέγοντας σ' έναν γνωστό της νεαρό 'Ελληνα πόσο πολύ νευριασμένη ήταν σήμερα... Εκεί περιμενα κανένα πεντάλεπτο.
Στο 1Β αριστερά ήταν δύο νεαρές Ρουμάνες μες στην καλή χαρά... Μια αψηλή, με μακρύ μαύρο μαλλί, μεσαίο στήθος και ψιλογεροδεμένο κορμί, κι η Σάρρα, πιο χαμηλού αναστήματος, με ίσιο ξανθό μαλλί μέχρι την πλάτη, ομορφούτσικο πρόσωπο μ' ανάγλυφα χείλη, μεγάλο κρεμασμένο στήθος μ' έναν σπίλο στην έξω επιφάνεια του δεξιού μαστού, καλούτσικο σωματάκι. Η κοντομαλλούσα, ξανθιά, μεσόκοπη τσατσά ανακοίνωσε πως: «Δέκα ευρώ είναι! Τσιμπουκάκι, μουνάκι, φιλάκια βυζάκια, πισωκολλητό, 69. Η κοπελίτσα η ξανθιά κάνει ελεύθερο στοματικό. Η άλλη κάνει ισπανικό. Παρτουζίτσα κάνουνε. Ελάτε να περάσετε πολύ ωραία!».
Διάλεξα τη Σάρρα, που δούλευε από τις 17:00 και θα συνέχιζε μέχρι τις 5:00, ενώ το δωμάτιο που μπήκα ήταν συμπαθητικό –ευρύχωρο, φωτεινό και σχετικά καθαρό.
Η νεαρή πόρνη μπούκαρε μετά από μερικά λεπτά. Με βρήκε κλασικά ξαπλωμένο. Δεν μιλούσε παρά ελάχιστα ελληνικά, αλλά είχε διάθεση να συνεννοηθεί. Αμέσως προσπάθησε να ξετυλίξει την καπότα κατά μήκος τού σε ηρεμία πέους μου (ούτε μπήκε στον κόπο να ρωτήσει εάν ήθελα γυμνό τσιμπούκι...). Τη σταμάτησα και αγκαλιάζοντάς την άρχισα να τη χαϊδεύω στο κορμί και να της φιλάω-γλείφω τα μαστάρια. Εκείνη παρέμενε αμέτοχη περιμένοντας πότε θα τελείωνα. Της ζήτησα συμμετοχή. Ξεκίνησε να με θωπεύει στην πλάτη και στ΄αχαμνά. Της έδωσα να καταλάβει πως ήθελα και να με φιλήσει-γλείψει. Συμφώνησε προχωρώντας σ' ακρογλώσσιο γλείψιμο της αριστερής θηλής μου. 'Οταν ψιλκαύλωσα μου έκανε μια μέτρια πίπα. Τη γάμησα μόνο πισωκολλητά γονατιστά. Δεν μ' ενδιέφερε η συμμετοχή της τη συγκεκριμένη περίοδο, μιας και μου αρκούσαν η καλή στάση που διατηρούσε κι η ικανοποιητική αίσθηση του "γρασωμένου" κόλπου της.
'Ενα λεπτό πριν τη συμπλήρωση του δεκαλέπτου η υπηρεσία φώναξε: «Σάρρα!». Η κοπέλα έδειξε να δυσανασχετεί. «Ωωω!». Είχε φορέσει το μπικίνι της κι ήταν έτοιμη να βγει, ενώ εγώ, ακόμα ολόγυμνος, έπλενα τα χέρια μου. Λιγο πριν είχα πετάξει τη χυμένη καπότα στο καλάθι των απορριμμάτων.

Δευτέρα, ώρα 20:48
Στο σαλόνι, μια μέτριας εμφάνισης, νέα στην ηλικία, ευτραφής, ξανθιά πόρνη χαριεντιζόταν μ' έναν αλλοδαπό. Βλέποντάς με να μπαίνω έστρεψε την προσοχή της επάνω μου. Τη χαιρέτησα και ρώτησα τι πρόγραμμα έκανε. Στην προσπάθεια να μου απαντήσει με χιούμορ μπέρδεψε κομματάκι τα λόγια της: «Εσύ τι προ, προπ, πρόγραμμα έχεις;». Προφανώς εννοούσε «εσύ πες μου τι πρόγραμμα θέλεις;». Απ' το κουζινάκι εμφανίστηκαν ένας νεαρός υπηρέτης και μια κοντούλα, εικοσιτετράχρονη Ουκρανή –όπως η ίδια μου είπε αργότερα–, με ίσιο μαύρο μαλλί μαζεμένο πίσω, μέτριο γλυκό πρόσωπο με σλάβικα χαρακτηριστικά, μικρό προς μεσαίο στήθος, κοιλίτσα, φαρδουλή μεσούλα, μέτριο κώλο, παχουλούτσικα μπουτάκια. 'Ηταν η στιγμή του τσάτσου: «Δύο κορίτσια, δύο αστέρια! Πολύ καλό σεξ! Από κάτω, από πάνω, πισωκολλητό, αγκαλίτσες, φιλάκια, εξήντα εννέα, ισπανικό, σιγά σιγά... Με καθρέφτες, χωρίς καθρέφτες (αναφερόταν στο ένα απ' τα δύο δωμάτια που διαθέτει επίτοιχο καθρέφτη). Διαλέξτε τη μία ή την άλλη κι οι δύο μαζί. Με φώτα, χωρίς φώτα–»
«Δεν μου λες, πώς σε λένε εσένα;», τον διέκοψα ρωτώντας την κοπέλα με την οποία είχαν βγει απ' το κουζινάκι. «Ειρήνη!», μου απάντησε. «Εντάξει, θα περάσω με την Ειρήνη!», έκανα γνωστό κι έβγαλα το δεκάρικο. «'Ελα, πέρνα!», είπε τότε εκείνος δείχνοντάς μου προς τα δωμάτια. Πέρασα σ' εκείνο που δεν είχε επίτοιχο καθρέφτη.
Η Ειρήνη άνοιξε την πόρτα μετά από πέντε λεπτά. Στα λίγα δευτερόλεπτα που χρειάστηκε για να μείνει ολόγυμνη, έμαθα ότι ήταν από «Γιουκρέιν!» κι εκείνη έμαθε πως ήμουν «'Ελληνας».
Με τη συσκευασμένη καπότα στο χέρι ξεκίνησε γλείφοντας και φιλώντας με στον κορμό –συμπεριλαμβάνοντας και τα πλαϊνά αυτού–, στις θηλές, στον λαιμό, στις παρειές, στους λοβούς των αυτιών. Τη φιλούσα και την έγλειφα κι εγώ, ρουφώντας τα φυσικά βυζιά της, ενώ της χούφτωνα ταυτόχρονα τον κώλο.
Το λάστιχο τοποθετήθηκε και ξετυλίχθηκε με το στόμα, ενώ η ικανοποιητική πίπα που ακολούθησε ήταν χωρίς χέρια.
'Οταν καύλωσα για τα καλά της ζήτησα ν' ανέβει από πάνω. Το έκανε με προθυμία. Λίγο πριν ξεκινήσει την "ιππασία" ακούστηκε το τρίξιμο της πόρτας του δωματίου καθώς άνοιγε. 'Επειτα όμως απ' το αυστηρό «'Οχι!» της Ειρήνης εκείνος/η που το επιχείρησε την ξανάκλεισε αμέσως!
Την επόμενη στιγμή με "ίππευε". «Κρουκ κρουκ, κρουκ κρουκ, κρουκ κρουκ». Πηγαίνοντάς με μια "βόλτα" στα "λιβάδια της ηδονής". Μετά από κάμποσα «κρουκ κρουκ» "ξεπέζεψε".
Πέταξα το χυμένο προφυλακτικό στο καλαθάκι των απορριμμάτων.
Πριν φύγει με φίλησε στο μάγουλο.

«Στο δωμάτιο είναι», μ' ενημέρωσε η υπηρεσία βγαίνοντας απ' το κουζινάκι. Η εξώπορτα ακόμα έτριζε καθώς έκλεινε. Μόλις είχα μπει.
«Στο δωμάτιο ε; Ποια είναι, η Χρύσα;», τη ρώτησα. «Χρύσα, αργότερα!», μου απάντησε. «Ποια είναι τώρα;», επέμεινα. «Εεε, Γκαλίνα!» μου έκανε γνωστό, ικανοποιώντας την περιέργειά μου. «Γκαλίνα... Δεν την ξέρω!», είπα και κάθισα. Απέναντί μου ήδη κάθονταν δύο συναγωνιστές. Η τσατσά προχώρησε σ' ένα απ' τα δωμάτια. Σε λίγο σηκώθηκα και την ακολούθησα. 'Εστρωνε το κρεβάτι. Βγάζοντας το πορτοφολάκι μου ρώτησα: «Τι πρόγραμμα έχει η Γκαλίνα;». Η κίνησή μου δεν είχε ξεφύγει της προσοχής της. Xωρίς να διακόψει τη δουλειά που έκανε μου είπε: «Η Γκαλίνα κάνει τέλεια πίπα, γλειψίματα, ελεύθερα πιασίματα, όλες οι στάσεις, ισπανικό, τελειωτικό μέσα στήθος!». «Ωραία, θα περάσω!», της γνωστοποίησα και τράβηξα ένα δεκάρικο. «Δεν την είδες...», έκανε εκείνη κάπως παραξενεμένη χουφτώνοντας το χαρτονόμισμα. «Ε, εντάξει δεν πειράζει», είπα (η πρώτη φορά ήταν ή θα ήταν η τελευταία;...) και βγαίνοντας απ' το δωμάτιο που μόλις είχε ετοιμάσει, κατευθύνθηκα σε 'κείνο, κοντά στην είσοδο. Το μόνο απ' τα τρία, του ισόγειου αυτού οίκου, που δεν είχα μπει.
«Ααα, μισό λεπτό, θέλεις αυτό το δωμάτιο;», ρώτησε αιφνιδιασμένη ακολουθώντας με στο σαλονάκι. Απάντησα καταφατικά καθώς περνούσα την πόρτα. «'Ενα λεπτό να σου δώσω...», την άκουσα να λέει πίσω μου. Περιμένοντάς την κοίταξα ένα γύρω. Η κάμαρα ήταν στενή, επικρατούσε μισοσκόταδο, ενώ ο χώρος ήταν παμπάλαιος και ρυπαρός. Τελικά μου έφερε μια σόμπα, ενώ καθώς έκλεινε την πόρτα με προειδοποίησε να προσέχω, γιατί το πάτωμα είχε νερά απ' το σφουγγάρισμα.
Η θύρα ξανάνοιξε απότομα μετά από κανένα πεντάλεπτο. Εκείνη την ώρα τελείωνα το κατούρημά μου στον μικρό νιπτήρα έχοντας τη βρύση ανοιχτή. Αμέσως απομάκρυνα το πουλί μου κάνοντας πως έπλενα τα χέρια μου. Μικρή ποσότητα ούρων κατέληξε στο πάτωμα...
«Μπα μπα μπα!... Εσύ;...», άκουσα να ρωτάει μια αλλοδαπή γυναικεία φωνή. Στη στιγμή γύρισα και τότε κατάλαβα ποια ήταν η Γκαλίνα... 'Ηταν η ξανθιά (τώρα καστανή) Ρωσίδα γκιλφ, με το ίσιο μαλλί μέχρι τους ώμους (τώρα μέχρι την πλάτη ψηλά), το αρκετά μέτριο πρόσωπο, τα τεράστια κρεμασμένα, φλεβώδη βυζιά, το χαμηλό ανάστημα, την τριπλόφαρδη μέση με την προπετή κοιλιά, την ευμεγέθη, γεμάτη κυτταρίτιδα κωλάρα, τα κοντόχοντρα επίσης γεμάτα κυτταρίτιδα πόδια, που έβλεπα στον διπλανό όροφο... Τη συγκεκριμένη πόρνη είχα να τη συναντήσω κάποιους μήνες, με αποτέλεσμα να την έχω λησμονήσει. 'Οχι βέβαια πως μου κακοφάνηκε που ήταν εκείνη, μιας και πριν τη χάσω είχα αποφασίσει να τη δοκιμάσω, οπότε μου ήλθε κουτί!...
«Με ξέρεις;», τη ρώτησα. «Μια φορά έχεις περάσει μαζί μου, επάνω!», μου απάντησε απ' την είσοδο όπου στεκόταν. Ακόμα δεν είχε μπει μέσα. «Α, είσαι... Δεν έχουμε περάσει μαζί, σίγουρα!», της είπα σε τόνο που δεν επιδεχόνταν αντίρρηση. «'Ερχεσαι, ρωτάς ποια είμαι και φεύγεις, ρωτάς ποια είμαι και φεύγεις!», πρόσθεσε. «Ναι, αλλά δεν έχουμε περάσει μαζί, είμαι σίγουρος! Τέλος πάντων...», επέμεινα. «Εντάξει, ντεν πειράζει, τώρα εδώ είσαι!», είπε συγκαταβατικά και με αυτή της την κουβέντα προχώρησε προς το μέρος μου κλείνοντας πίσω της την πόρτα.
Μένοντας ολόγυμνη πλησίασε το κρεβάτι, όπου μόλις είχα ξαπλώσει. Κάθισε πλάι μου κι άρχισε να με χαϊδέυει. Τη χάιδευα κι εγώ. Το δέρμα της ήταν στεγνό κι απαλό, όπως και το πίσω μέρος του γιγαντιαίου στήθους της, μέχρι το σημείο που ενώνεται με τον θώρακα.
Τη ρώτησα εάν κάνει κάποια προκαταρκτικά. Μου απάντησε: «Εννοείται!», συμπληρώνοντας: «Εγώ απλά τώρα κοιτάω την κατάσταση, τι πρέπει να κάνω σκέφτομαι. Τι νομίζεις, εγώ είμαι αυτό και τέλειωσε;»
«Θα φάω καλάαα!», σκέφτηκα.
Τελικά τοποθέτησε το κοντόφαρδο σώμα της ανάμεσα στα σκέλια μου και πήρε να με μαλακίζει "ισπανικά", ενώ "βουτούσε" μπροστά, γλείφοντας-φιλώντας με –σχετικά καλά– σε θηλές, λαιμό, λοβούς των αυτιών.
Το στόμα της μύριζε το πρόσφατο γεύμα της...
«Βλέπεις πώς μεγάλωσε; Εγώ δεν έχω κάνει τίποτα!», είπε μετά από λίγο χαμογελώντας. «Ναι, είσαι καλή...», συμφώνησα. Συνέχισε για λίγο ακόμα με τα προκαταρκτικά –χαϊδεύοντας επιπρόσθετα και τ' αρχίδια μου, χωρίς ν' αφήνει το περίνεο παραπονεμένο–, και στη συνέχεια με ρώτησε εάν, «ευχαριστιέσαι με την πίπα;».
Η τοποθέτηση του ελαστικού στη βάλανο έγινε με το στόμα και το ξετύλιγμα (μέχρι ένα σημείο) επίσης. «Φόρεσες στολή!». Το τσιμπούκι που ακολούθησε ήταν χωρίς χέρι, βαθύ, όχι ιδιαίτερα υγρό, αισθησιακό, περιλαμβάνοντας συνεχόμενο άι κόντακτ...
«Θα τη βάλεις;»
Της την έβαλα αφού πρώτα της ζήτησα να σταθεί στα τέσσερα. Πήρα θέση από πίσω. Μπροστά μου είχα την "πανσέληνο του Αυγούστου"... Ξεκίνησα να γαμάω τη μουνοσήραγγά της, «πλαφ, πλαφ, πλαφ!»...
Τρίξιμο της εξώπορτας. «Κοπέλα στο δωμάτιο. Περιμένετε λίγο»
'Εχυσα μετά από πολλές, πάρα πολλές, ψωλιές...
'Εκανα να κατέβω απ' το κρεβάτι.
«Περίμενε, μη φεύγεις, ακόμα δεν τελείωσε η περιποιήση!», την άκουσα να μου λέει. «'Οπα!», έκανα τάχα εντυπωσιασμένος. «Αυτό δικό μου πατέντα!», είπε και ζήτησε να ξαπλώσω ανάσκελα. Τότε πήρε να μου βγάλει το προφυλακτικό. Το αποτέλεσμα ήταν να τρέξουν τα χύσια στις πουτσότριχές μου κι η πέριξ περιοχή να γίνει σκατά... Μπλιαχ!... Σκούπισα κι έπλυνα ό,τι μπορούσα αφού έφυγε...
Συνοψίζοντας, προσπάθησε η καημένη να με κερδίσει με τη συμπεριφορά και τις υπηρεσίες της, έτσι ώστε να με κάνει πελάτη. Εμφανισιακά βέβαια ήταν χάλια, δεν το συζητάω, αλλά από την άλλη δεν ήταν βρώμικη (ιδρώτες, άσχημες μυρωδιές –μ' εξαίρεση βέβαια τη φαγητίλα που μύριζα στο στόμα της). Πάντως, το σίγουρο είναι, πως για να πάει κάποιος μαζί της χρειάζεται ηρωισμό...

Τετάρτη, ώρα 21:20
«'Αννα ψηλή;», με ρώτησε με τη σειρά της η τσατσά του υπερυψωμένου ισογείου, για να συνεχίσει: «Αυτή πάνω τώρα δουλεύει, εδώ δίπλα!».
Στο σαλόνι του διπλανού οροφομπουρδέλου όλοι οι καναπέδες ήντουσαν κατειλημμένοι από ανδρικούς πισινούς. H μεσήλικη ξανθιά υπηρεσία, παραμερίζοντας λιγάκι το υφασμάτινο παραβάν, μ' ενημέρωσε πως η κοπέλα ήταν στο δωμάτιο κι αμέσως τραβήχτηκε μέσα. Κάθισα. Ύστερα από λίγο σηκώθηκα και κάνοντας στην άκρη το πάνινο διαχωριστικό εισχώρησα στα ενδότερα.
«Εεε, θα περάσω!», είπα δίνοντάς της ένα δεκάρικο κι εκείνη μου έδειξε το ευρύχωρο, καθαρό δωμάτιο στο βάθος.
'Υστερα από περίπου 8 λεπτά άκουσα γυναικεία τακούνια κι αμέσως μετά την τσατσά ν' απαγγέλλει: «Τσιμπουκάκι, μουνάκι, από πάνω, πισωκολλητό, ελεύθερα πιασίματα, φιλλλάκια (sic) στα βυζάκια. Ελάτε, η κοπέλα είναι πάρα πολύ καλή, είναι σπέσιαλ!...»
Χρειάστηκε να περιμένω άλλα περίπου 8 λεπτά μέχρι η 'Αννα ν' ανοίξει με δύναμη την πόρτα και να ορμήσει μέσα γυμνόστηθη. 'Ηταν όπως τη θυμόμουν από πέρυσι τον Μάιο, όπου είχαμε συνευρεθεί δίπλα. Με κοντό μαύρο μαλλί, έκφυλο πρόσωπο, μικρό στήθος, αψηλό γεροδεμένο κορμί με καμπύλες, ωραία κωλάρα, χυτές ποδάρες. Αν και πρέπει να πάχυνε κομματάκι.
Μετά το κλασικό: «Γεια σου μωρό μου, τι κάνεις;», σκαρφάλωσε στο αψηλούτσικο κρεβάτι και μπουσουλώντας ανάμεσα στα πόδια μου ξεκίνησε με λίγο γλείψιμο στον κορμό, στις θηλές, ελάχιστα στον λαιμό, εκπέμποντας ένα συνεχόμενο αυξομειούμενης έντασης «μμμ», οπότε μιας κι ήμουν ήδη ψιλοκαυλωμένος, μου πέρασε με το στόμα το προφυλακτικό και προχώρησε σε μια βαθιά, υγρή, αλλά σύντομη πίπα μετά αρχιδογλειψίματος, μέχρι που έπειτα από ένα ηχηρό «ποπ!» με ρώτησε πώς θα ήθελα να τη γαμήσω.
Προτίμησα να ξεκινήσω με τη στάση της γελαδάρισσας, όπου στην αρχή με γάμησε εκείνη, ανεβοκατεβαίνοντας με δύναμη και στη συνέχεια εγώ, σπρώχνοντας από κάτω προς τα πάνω, έχοντας χουφτώσει τα δυο της κωλομέρια. Καθ' όλη τη διάρκεια υπήρχαν στιγμές όπου έσκυβε για να μου προσφέρει τη γλώσσα της για ρούφηγμα –αλλά όχι κάτι περισσότερο– ή για να γλείψει κάποια θηλή, τον λαιμό, έναν απ' τους δυο λοβούς των αυτιών μου, με τ' αυξομειούμενης έντασης ηχητικά εφέ της να συνεχίζονται.
Ολοκλήρωσα στη στάση του πισωκολλητού γονατιστού, ύστερα από κάμποσες δυνατές και βαθιές ψωλιές...
Στα γόνατα όπως ήμασταν, πάνω στο κρεβάτι, με αγκάλιασε και με φίλησε απαλά στα χείλη, ενώ την επόμενη στιγμή παίρνοντας τη λιπαντική της γέλη κατευθύνθηκε προς την πόρτα.
«Ευχαριστώ πολύ, σε περιμένω!... Φιλάκια!», μου είπε πριν βγει.
Λίγο αργότερα την άκουγα να γελάει δυνατά, χαριεντιζόμενη με τον κόσμο στο σαλόνι.