Μεγάλου Αλεξάνδρου 22Α (Μπουρδέλα) Μεταξουργείο

Η Φωτεινή δούλευε μαζί με την Αλεξάνδρα που έχει ωραίο πρόσωπο μα μεγάλο σώμα
και όχι και τόσο θηλυκό. Την Φωτεινή την είχα πάρει δύο φορές απέναντι στο 15,
παλιότερα και έχω την εντύπωση πως της πήγαιναν πιο πολύ τα ξανθά μαλλιά από
τα μαύρα που έχει τώρα και είναι σαν ψεύτικα. Η Φωτεινή κοντή αλλά με κορμί
τούμπανο, μπότες μέχρι το γόνατο μαύρες με γυαλιστερά τακούνια.
Μπήκε μέσα λοιπόν, αρχίσαμε το χαμούρεμα με ψευτοφιλάκια εδώ και εκεί αλλά
μόνο που την έβλεπα κάβλωσα, αυτή ανέβηκε στο κρεβάτι στα τέσσερα και είχα
την ευκαιρία να γευτώ την οπή της και την σχισμή της με τη γλώσσα μου.
Στην συνέχεια (χωρίς να βγάλει τις μπότες) γύρισε και τον πήρε στο στόμα
ακάποτα, τον έγλυφε καλά, τον χτύπαγε στην γλώσσα της, τον έφτυνε, δεν ήθελα
και πολύ, την έστησα στα τέσσερα στην άκρη του κρεβατιού και εγώ όρθιος έκα-
να στην άκρη το κυλοτάκι της και τον έχωσα στην μουνάρα της.
Άρχισα να την γαμάω και να χουφτώνω και να σφίγγω την κωλάρα της και τις
μπουτάρες της, κάποιες στιγμές την έπιανα από τους ώμους και την τράβαγα
πάνω μου για να αισθάνεται καλά το καβλί μου μέσα της.
Δεν άργησα να χύσω σε αυτή την στάση, τον έβγαλε και τον πήρε στο στόμα έτσι
όπως ήταν με την καπότα για να κάνει ένα υποτυπώδες στράγγισμα.
Ένα τυπικό γαμήσι του δεκάρικου, με μια ώριμη κυρία που με καβλώνει.

Τετάρτη, ώρα 11:42
«Γεια σας», ευχήθηκα μπαίνοντας. «Γεια σας! Φωτεινή! Γλυκούλα, ομορφούλα, να δείτε δικό μας κοπέλα».
Απ' το κουζινάκι εμφανίστηκε η περί ης ο λόγος˙ μια σιτεμένη Ρωσίδα (η γνωστή) με ίσιο μαύρο μαλλί μέχρι την πλάτη ψηλά, μικρά μάτια, λεπτά χείλη, μεγάλο στήθος, χαμηλομέτριο ανάστημα, γεροδεμένο σώμα.
«Δέκα ευρώ. Ελεύθερα πιασίματα, ελεύθερο στοματικό, πισωκολλητό, εξήντα εννιά, ισπανικό, αυταρχικό».
«Γεια σου Φωτεινή», της ευχήθηκα. Μου ευχήθηκε κι εκείνη. «Πάμε;», ανυπομονούσε η συμπαθητική τσατσά. «Η Λίζα, δεν είναι;», ρώτησα μιας και είχα έρθει με σκοπό την παρτούζα. «Λίζα στο δωμάτιο, έχουμε και Λίζα!», απάντησε ανακουφίζοντάς με — ευτυχώς δεν είχα κάνει τόσο δρόμο άδικα... «Ωραία, θα τις πάρω και τις δύο», της έκανα γνωστό βγάζοντας ένα εικοσάρι (η Φωτεινή παρακολουθούσε). «Εντάξει παιδί μου», το πρόσωπο της υπηρεσίας φωτίστηκε. «Πάω στο δωμάτιο...», είπα και προχώρησα προς τα ενδότερα. Θα έμπαινα στο ένα απ' τα δύο κελιά —το ελεύθερο— αλλά εκείνη μου πρότεινε το μεγάλο δωμάτιο, απέναντι. «Περάστε, εδώ καλύτερο δωμάτιο, εκεί μικρό. Εντώ!». «Οκέι...», συμφώνησα και το χαρτονόμισμα άλλαξε χέρια. «Μ-μ (καταφατικό), ευχαριστούμε!». «Κι εγώ...».
Πρώτη μπήκε η Λίζα (σιτεμένη αλλοδαπή, με ίσιο σκούρο μαλλί πιασμένο σ' αλογοουρά, μάλλον άσχημο πρόσωπο, μεγαλούτσικο στήθος, αψηλή και καλοθρεμμένη με προπετή κοιλιά) ύστερα από τρία λεπτά.
«Γεια σου» (εγώ). «Πού είσαι;» (εκείνη).
Ακολούθησε η Φωτεινή.
«Γεια σου Φωτεινή» (εγώ). «Ναι ναι ναι ναι...» (εκείνη). «Γεια σου Φωτεινούλα!» (η Λίζα). «Ωραία, ωραία, έτσι μπράβο!» (η Φωτεινή).
«Χωράμε όλοι σ' αυτό το κρεβάτι;», αναρωτήθηκα καθώς η δυο πόρνες σκαρφάλωναν στριμώχνοντάς με. «Χωράμε, γιατί δεν χωράμε;», μου απάντησε και στη συνέχεια με ρώτησε η Λίζα —τα ελάσματα "αγκομαχούσαν" από κάτω— πριν "βουτήξει" στα γεννητικά μου όργανα για να επιδοθεί σε μία ακάποτη πεολειχία — δεν πρόλαβα να την εμποδίσω. Η Φωτεινή εντωμεταξύ είχε αρχίσει να μου γλείφει το αυτί, με ιδιαίτερη έμφαση στον έξω ακουστικό πόρο — άκουγα και αισθανόμουν τη βαριά αναπνοή της.
«'Οταν δεν μπορείς ν' αποφύγεις τον βιασμό, χαλάρωσε κι απόλαυσέ τον», έτσι δεν λένε; Ε, αυτό έκανα κι εγώ... «Ααα, μπράβο, έτσι...», ήταν τα μόνα λόγια που ψέλλισα...
Πάντως προσπάθησα να ελέγξω κάπως την κατάσταση: «Λίζα!...». «Μμ!». «'Οχι τόσο... τ' αρχίδια γλείψε μου περισσότερο...». «Ναι, ό,τι πεις μωρό μου...».
Η Φωτεινή τώρα μου έγλειφε τη μούρη («'Οχι στο μάτι!» [εγώ]), τον λαιμό, τις θηλές, ενώ έδωσε και μια-δυο γλειψιές στο σώμα της συναδέλφισσάς της...
«Λίζα, έλα και 'συ από δω λίγο...», ζήτησα με πνιχτή φωνή. «Ε;», με κοίταξε. «'Ελα και 'συ από δω...», την κάλεσα ν' αφήσει τ' αχαμνά μου. «Ναι μωράκι μου...». Γλείφοντας έφτασε στον λαιμό και στο πρόσωπό μου.
Η Φωτεινή —χωρίς να της το ζητήσω— μετακινήθηκε ανάμεσα στα σκέλια μου και παίρνοντας τον πούτσο μου στο στόμα της συνέχισε εκείνο που είχε αφήσει στη μέση η Λίζα.
«Μη μου βάλεις κωλοδάχτυλο!», πρόλαβα να της τονίσω αυτήν τη φορά. «Α, όχι;», με κοίταξε. 'Ετοιμη ήταν! «'Οχι, δεν θέλω». «'Οχι, μόνο (γλείψιμο)!», συμφώνησε. «Απλώς γλείφε», πρόσθεσα.
«Φωτεινή... περισσότερο στ' αρχίδια γλείφε...», ζήτησα κι από εκείνη.
'Οταν άρχισα να χύνω —μέσα στο στόμα της, βογγώντας ηδυπαθώς—, άρχισαν να μουγκρίζουν δυνατά.
'Ηταν ένας έντονος (δικός μου) οργασμός...
Η Φωτεινή πήγε προς τον νιπτήρα άνοιξε τη βρύση κι έφτυσε.
«Είστε καλό δίδυμο...», τις κομπλιμένταρα. Η Λίζα χαμογέλασε, η Φωτεινή δεν άκουσε/κατάλαβε, «ε;». «Δίδυμο, λέω, καλό!», της επανέλαβα. «Α, ντίντιμο;». «Δίδυμο, εσείς οι δύο, καλό!». «Α, ναι...».

Τετάρτη, ώρα 18:07
Στο σαλόνι κάθονταν δύο αθίγγανοι οργανοπαίχτες (ο ένας κρατούσε κλαρίνο, ο άλλος κιθάρα) κι ένας μπαλαμός. Αργότερα προστέθηκαν άλλοι δυο-τρεις συναγωνιστές.
«Καλησπέρα σας, κοπέλα στο δωμάτιο, καθίστε λίγο», μ' ενημέρωσε η συμπαθητική, ξανθιά, μεσήλικη υπηρεσία. «Ποια είναι;», ρώτησα. «Εύα, καινούργια κοπελίτσα, Ρωσίδα», απάντησε. «Μάλιστα». Κάθισα κι εγώ λίγο παραπέρα.
Ο ένας αθίγγανος άρχισε να δυσανασχετεί με την αναμονή˙ περισσότερο κάνοντας πλάκα παρά μιλώντας σοβαρά.
«Εσύ άμα πας στο δωμάτιο θες να σε πιέζουν να τελειώσεις;», τον ρώτησε ο μπαλαμός στο ίδιο ύφος. «Εγώ στο δωμάτιο, μπαμ μπαμ, χλαπ-χλουπ, τέλος!», του απάντησε ο κιθαρωδός. «Τόσο γρήγορα;», "εντυπωσιάστηκε" ο άλλος. «Ε, τι, θα κάτσω να τη γλείψω από δω (έσκυψε και άγγιξε την μύτη του παπουτσιού του) μέχρι εδώ (άγγιξε την κορυφή της κεφαλής του); Γυναίκα μου είναι;». «'Οχι ρε, εντάξει... Τόσο γρήγορα τελειώνεις;», έκανε πως δεν μπορούσε να το χωνέψει. «Ναι!... Δεν πιστεύεις...». «Σε πέντε λεπτά είσαι έτοιμος;», επέμεινε. «Τι πέντε λεπτά ρε;». «Χα χα χα... είσαι γρήγορος!», παραδέχτηκε στο τέλος. «Ε, τι;... "Μπαίνεις", "βγαίνεις", έφυγες!».
Κάποια στιγμή (συνολικά πέντε λεπτά περίμενα) εμφανίστηκε και η Εύα απ' τα ενδότερα. Επρόκειτο για τη μιλφ με το κοντό καστανό κατσαρό μαλλί, το μέτριο χαμογελαστό πρόσωπο, το μικρό στήθος, το ψηλόλιγνο κορμί, τον ψιλοανύπαρκτο κώλο, την οποία είχα πληρώσει πριν λίγες μέρες —σε παρτούζα με τη Φωτεινή— εκεί.
«'Ελα ρε γαμώτο!», αναφώνησε ο αθίγγανος, ανοίγοντας διάπλατα τα χέρια, με το που την είδε. «Γιατί φωνάζετε τόσο;», ρώτησε τάχα μου αυστηρά εκείνη. «Τι κάνεις τόση ώρα μέσα;», συνέχισε εκείνος. «Αγάπη μου σιγά, μπουρδέλο είναι εδώ!», τον "μάλωσε" πλησιάζοντάς μας.
«Ελεύθερα πιασίματα, ελεύθερο στοματικό, εξήντα εννιά, ισπανικό, αυταρχικό!», ενημέρωνε παράλληλα και η τσατσά.
Πλήρωσα ένα δεκάρικο.
«Εκεί έχει δωμάτιο...», μου έδειξε παίρνοντας το χαρτονόμισμα.
Εισήλθα στη μεγάλη κάμαρα, σχήματος τραπεζίου, απέναντι απ' τα κελιά.
«Γεια σου!», ευχήθηκα στην πόρνη, ύστερα από έξι λεπτά καινούργιας αναμονής, καθώς εκείνη έσπρωχνε την πόρτα μπαίνοντας. «Γεια σου, πώς είσαι;», ενδιαφέρθηκε να μάθει. «Καλά», της απάντησα απ' το κρεβάτι όπου ξάπλωνα ολόγυμνος. «Κι εγώ...», συμπλήρωσε.
Καβαλώντας το πόδι μου («Σε πατάω;». «'Οχι, εντάξει...»), έσκυψε για ν' αρχίσει με γλείψιμο–δάγκωμα στις θηλές μου, συνεχίζοντας με γλείψιμο, για λίγο, στο εσωτερικό των βραχιονίων μου, στον κορμό, χαμηλά στην κοιλιά κι ελάχιστα στους μηρούς. Φυσικά εγκαίρως ενημερώθηκε πως το τσιμπούκι θα το ήθελα καλυμμένο, για να μου απαντήσει, «αγάπη μου, ό,τι θες εσύ... 'Ο,τι θέλει το αγόρι μου...», πριν συνεχίσει με φιλιά–γλείψιμο στον λαιμό, στα μάγουλα, στους λοβούς των αυτιών μου.
Η πίπα της ήταν μ' εξωτερικούς γλωττισμούς, βαθιά —υπήρχαν στιγμές που τα χείλη της ακουμπούσαν τ' αξύριστα αρχίδια μου και έμεναν εκεί για δυο-τρία δεύτερα—, με αρκετά «ποπ» και «μμμ».
Τη διέκοψα για να της ζητήσω να προχωρήσουμε στο γαμήσι και συγκεκριμένα στο πισωκολλητό γαμήσι.
«Μμμ, ναιαιαι... θες πισωκολλητό, ε;», με ρώτησε λάγνα. «Ναι», απάντησα καθώς έκανα να σηκωθώ. «Πισωκολλητό, ναι˙ αφού τόσο σου αρέσει...», συμφώνησε και παίρνοντας θέση παραμέρισε το μικροσκοπικό κιλοτάκι της.
Την προηγούμενη φορά δεν την είχα γαμήσει. Τώρα όμως έχωνα τη λαστιχοντυμένη ψωλή μου μέσα στη μουνοσήραγγά της και ξεκινούσα να μπαινοβγαίνω —σχετικά ικανοποιητική αίσθηση—, έχοντας γραπώσει τη μέση της.
«Πλαφ πλαφ πλαφ!...». «'Ετσι αγόρι μου, έτσι αγόρι μου!...» (...) «Ααα... ααα... ααα... μπράβο, τελείωσα!» (εγώ).
«Κάθε απόγευμα δουλεύεις εδώ;», ρώτησα καθώς ετοιμαζόμασταν. «Μ-μ!» (καταφατικό). «Και πρωί δεν δουλεύεις; Σ' έχω δει και πρωί εδώ». «Καμιά φορά». «Οκέι».
«Μη με ξεχνάς...», μου είπε σιγανά λίγο πριν ανοίξει την πόρτα.

H Eύα είναι μιλφ απο Λευκορωσία κατά δήλωση της και μιλάει πολύ καλά Ελληνικά.Για τα μπουρδέλα είναι καινούρια κοπέλα αλλά σίγουρα έχει δουλέψει και αλλού μιας και είναι αρκετά έμπειρη.Εμφανισιακά είναι σαν την κοπέλα της διπλανής πόρτας,κανονικών κιλών,με κοντά καστανά μαλλιά και χαρακτηριστικά μαγουλάκια στο πρόσωπο της.Την πήρα εχθές για πρώτη φορά και ήμουν ο πρώτος της απογευματινής βάρδιας στην οποία μου είπε ότι συνήθως δουλεύει.
Η κοπέλα μπήκε στο δωμάτιο και αρχίσαμε να κάνουμε ένα μικρο διάλογο για να σπάσει ο πάγος.Αμέσως την αγκάλιασα και άρχισα να την γλύφω στο λαιμό και να χουφτώνω το μουνάκι της μέσα απο το κυλοτάκι που φορούσε.Γλωσσόφιλα η συγκεκριμένη δεν δίνει και τα αποφεύγει ευγενικά.
Έπειτα στήθηκε στα τέσσερα του κρεβατιού ενώ εγώ άρχισα να χουφτώνω τα κωλομάγουλα της τα οποία και έτριβε στο ανορθωμένο μόριο μου.Κατόπιν η Εύα έβγαλε το στηθόδεσμο ξεπροβάλοντας ένα ζευγάρι απο στητά δυομισάρια βυζιά με ρώγες ανορθωμένες τα οποία και μου πρόσφερε για γλύψιμο.
Ξάπλωσα στο κρεββάτι και με ρώτησε πως θέλω το στοματικό για να της πω άνευ.Ξεκίνησε το γλύψιμο μετά απο προτροπή μου εσωτερικά των λοβών των αυτιών μου,στον λαιμό μου,στις θηλές του στήθους μου,στα μπούτια μου τα οποία και πιπίλισε κάπως δυνατά, στούς όρχεις μου και τέλος στο πέος μου το οποίο αρχικά έγλυψε σαν παγωτό με την γλώσσα της και κατόπιν τον πήρε μέσα στο στόμα της.
Δεν θα γράψω πάρα πολλά γιατί σεξουαλική συνεύρεση δεν υπήρξε μιας και της γνωστοποιήσα ότι ήθελα να τελειώσω αποκλειστικά με γλύψιμο.Θα πώ μόνο ότι το γλύψιμο της ήταν πάρα πολύ καλό καθώς χρησιμοποιούσε την γλώσσα της με μαεστρία σε κάθε σημείο του σώματος.Το τσιμπούκι της ήταν βαθύ,αισθησιακό και πολύ καλής ηδονικότητας και η ορχεολειχία της ήταν πολύ καλή.Στο 69 στήθηκε πάρα πολύ καλά και απόλαυσα το μουνάκι της και το κωλοτρυπιδάκι της επαρκώς.
Το μόνο αρνητικό είναι ότι γύρω στα έξι λεπτά συνευρέσεως μου θύμισε τον χρόνο με αστείο ομολογουμένώς τρόπο καθώς μου έλεγε " αχ αυτός ο άτιμος ο χρόνος" και γενικά σαν γυναίκα ήταν αρκετά πνευματώδης και πετούσε και έξυπνες ατάκες κατά την διάρκεια της συνεύρεσης και θα τολμήσω να πω ότι ήταν και λίγο αλανιάρα.
Δυστυχώς τελειωτικό στο στόμα δεν κάνει τουλάχιστον για το δεκάρικο που παίρνει ούτε και δέχθηκε εκτόνωση στο σώμα της έτσι όταν ένιωθα ότι θα έρθει το τέλος την έβαλα να με γλύψει καλά στα αρχίδια όπου και εκεί σήμανε το τέλος.
Συνοψίζοντας την προτείνω ανεπιφύλακτα προς δοκιμή γιατί είναι καλή μέσα.

Παρασκευή, ώρα 14:03
«Γεια σας παιντιά! Δύο κοπέλες έχουμε, δύο Ρωσίδες! Ιεύα (Εύα)...». Απ' το κουζινάκι εμφανίστηκε μία χαμογελαστή λυγερόκορμη μιλφ, με συμπαθητικό πρόσωπο, καστανό σπαστό μαλλί πιασμένο πίσω (μπορεί να ήταν και κοντό), μικρό στήθος, ψιλοάκωλη, η οποία φορούσε κιλοτάκι, κορμάκι και ψηλές γυναικείες κάλτσες. «...και Φωτεινούλα! Δύο πολύ καλές κοπέλες, να περάσετε όμορφα παιντιά!... Ελεύθερα πιασίματα, ελεύθερο στοματικό, πισωκολλητό, εξήντα εννιά, ισπανικό, αυταρχικό, παρτουζίτσα με δύο κοπέλες (sic). Δύο κοπέλες μαζί είκοσι ευρώ, κάθε μία κοπέλα δέκα ευρώ!...», ολοκλήρωσε την ενημέρωση η συμπαθητική ξανθιά μεσήλικη υπηρεσία, συμπληρώνοντας πως, «δεύτερη κοπέλα ακόμα στο δωμάτιο παιντιά, καθίστε!».
Τότε ένας νεαρός, χωρίς να σηκωθεί, πρότεινε το χέρι —κρατούσε ένα δεκάρικο— στην τσατσά η οποία και τον προώθησε στα ενδότερα. 'Οταν επέστρεψε την πλησίασα. «Εε, θα περάσω κι εγώ, με τις δύο μαζί». «Με τις... περίμενε!... Μήπως να περιμέ–», κοίταξε προς τον διάδρομο αβέβαια. «Δύσκολο, ε;». «'Οχι! Μήπως να περι– Πάμε να δεις ντωμάτιο, έλα!», αποφάσισε αμέσως. «Πόσα δωμάτια έχουν πριν από μένα;», ρώτησα δίνοντάς της το εικοσάρικο. «Ιένα, ιένα ντωμάτιο μόνο!», απάντησε δείχνοντάς μου το ένα απ' τα δύο κελιά στη μια πλευρά του διαδρόμου. «Η Φωτεινή είναι ήδη στο δωμάτιο και τώρα θα μπει και η κοπέλα που είδα...». «Ναι». «Εντάξει εντάξει... Οπότε, σε περίπου ένα δεκάλεπτο θά 'ρθουν». «Ναι!». «Εντάξει εντάξει εντάξει...».
Πράγματι ύστερα από περίπου δέκα λεπτά άκουσα βήματα και γυναικείες φωνές να πλησιάζουν. Πρώτη μπήκε η πασίγνωστη σιτεμένη Φωτεινή, με σκούρο μαλλί μέχρι την πλάτη ψηλά, μετριότατο πρόσωπο με μικρά μάτια και λεπτά χείλη, μεγαλούτσικο στήθος, χαμηλομέτριο ανάστημα, καλοθρεμμένο σώμα με κωλάρα και μποτιλοπόδαρα. «Ω, γεια σας!», μου ευχήθηκε συνεχίζοντας με κάποια από τ' ακαταλαβίστικα που συνηθίζει, «ωραίο, ω, τι ωραίο!». «Χε χε χε...», έκανα ανοίγοντας τα χέρια μου για να τη δεχτώ στην αγκαλιά μου. Με το που με καπάκωσε άρχισε να με γλείφει στη μούρη. Χούφτωνα και του λόγου μου όπου έβρισκα. «Ενοχλώ εγώ;», άκουσα την έτερη εταίρα δίπλα μου. «'Οχι...», της αποκρίθηκα. Εκείνη τη στιγμή η Φωτεινή μεταφερόταν ανάμεσα στα σκέλια μου κάνοντας χώρο στην συναδέλφισσά της έτσι ώστε να με καπακώσει για ν' αρχίσει με τη σειρά της το δικό της γλείψιμο και τα δικά της φιλιά.
Εντωμεταξύ η Φωτεινή είχε αρχίσει να με πιπώνει ακάποτα... και όχι μόνο αυτό, ξαφνικά ένιωσα κάτι να προσπαθεί να μου παραβιάσει τον πρωκτό... «Φωτεινή... Αχ αχ αχ, περίμενε βρε... 'Οχι κωλοδάχτυλο!». «Α!», έκανε και τραβώντας το χέρι είδα πως την καπότα τη φορούσε στον δείκτη και στον μέσο... «Γλείψε τ' αρχίδια!», της είπα. «Αα, ναι... Αα, ναι!», συμφώνησε με τον χαρακτηριστικό δικό της τρόπο και σκύβοντας έπραξε εκείνο που της είχα ζητήσει.
«Μμμ... ματς-μουτς....».
Στο μεταξύ η άλλη κοκότα συνέχιζε το ικανοποιητικό της γλείψιμο στα γνωστά σημεία (θηλές, λαιμό, μάγουλα, αυτιά), αλλά και κατά μήκος των βραχιονίων... όταν ξαφνικά ένιωσα να μου δαγκώνει τη ρώγα... «Αχ, σιγά!», "βέλαξα". «Αχ, σιγά! Πιο σιγά... Πολύ ευαίσθητο παιδί, ε;», έκανε και την πλάκα της απευθυνόμενη τόσο σε μένα όσο και στη Φωτεινή.
«Μμμ, ματς-μουτς...».
«Φιλί στο στόμα δίνεις;», τη ρώτησα όταν έπειτα από κάποιες προσπάθειές μου διαπίστωσα πως απέφευγε τα χείλη μου. «'Ο-ό...» (αρνητικό), ήταν η απάντησή της ανάμεσα στα «ματς-μουτς». 'Εδωσε όμως η Φωτεινή, λίγο αργότερα, κλείνοντας τα μάτια ως συνήθως, όταν η άλλη είχε αναλάβει το τσιμπούκωμά μου, τ' οποίο σταμάτησε αφού άρχισα να εκσπερματώνω, συνεχίζοντας όμως να παλινδρομεί τη χούφτα κατά μήκος της σπαργώσας ψωλής μου...
Τα λίγα δευτερόλεπτα που διήρκεσε η εκσπερμάτωσή μου εκείνες βογγούσαν πιο έντονα, ενώ με το που είπα, «εντάξει, έχυσα...», η μεν λεπτοφυής πόρνη έφυγε σφαίρα στον νιπτήρα για να πλύνει το γεμάτο σπέρμα χέρι της η δε Φωτεινή με ρώταγε επίμονα, «Πολύ; (χύσι έβγαλες)... Πολύ;», για να της επιβεβαιώσω, «Πολύ, πολύ!».
Η δεύτερη αποχώρησε σχεδόν αμέσως.
«Η Εύα είσαι εσύ, ε;», ρώτησα απ' το κρεβάτι όπου συνέχιζα να βρίσκομαι ξαπλωμένος. Μου απάντησε κουνώντας καταφατικά το κεφάλι, καθώς έσιαχνε τις κάλτσες της. «'Ησουνα κι αλλού, σε άλλα μπουρδέλα ή όχι, μόνο εδώ;», συνέχισα τις ερωτήσεις. «'Εχει τόση σημασία;», μου χαμογέλασε. «Ναι, γιατί πάω σε πολλά και μπορεί να σε ξέρω κι απ' αλλού». «Ααα... αλλά σημασία έχει εάν πέρασες εσύ–». «Καλά πέρασα», παραδέχτηκα. «Χαιρόμαστε ιδιαίτερα... χε χε», φόρεσε και το κορμάκι της. «Λοιπόν, θα χαρούμε...», είπε αφού πια ήταν έτοιμη. «Να 'σαι καλά!». «... να σε ξαναδούμε». «Να 'σαι καλά, γεια!». «Καλή μέρα». «Καλημέρα». «Ευχαριστώ».

«Γεια σας, καθίστε λιγάκι!», με προέτρεψε η συμπαθητική υπηρεσία.
Στο σαλόνι ήμουν μόνος.
«Γεια σου μωρό μου... Πού πας;», απ' το κουζινάκι βγήκε μία νταρντανομίλφ, με καστανοκοκκινωπό μαλλί μέχρι τους ώμους, ασχημομέτριο πρόσωπο που πρόδιδε την ηλικία, μεγαλούτσικο στήθος, η οποία φορούσε εσωφόρι και με πλησίασε σε σημείο αναπνοής —σχεδόν κόλλησε τη μύτη της στη δική μου— έχοντας ένα ψαρωτικό ύφος.
«Πώς σε λένε;», τη ρώτησα κάνοντας λίγο πίσω το κεφάλι μου — κάποια μου θύμιζε... «Λίζα», ήταν η απάντησή της. «Λίζα... και το πρόγραμμα;». «Για σένα, ό,τι γουστάρεις...», ξανακόλλησε σχεδόν τη μύτη της στη δική μου. «Τι γουστάρεις;», επέμεινε να της πω. «Εεε, τι πρόγραμμα κάνεις;», επανέλαβα τραβώντας πάλι πίσω το κεφάλι — μαλακία μου που δεν τη ρώτησα κάποιες ιδιαίτερες υπηρεσίες, να έβλεπα εάν τις πρόσφερε. Τότε εκείνη ξεκίνησε να μου λέει: «Κάνω πρόγραμμα...». Διακόπτοντας όταν ακούσαμε την τσατσά να πλησιάζει απ' τον διάδρομο, για να συμπληρώσει: «Να σου πει τώρα κυρία!». «Οκέι», συμφώνησα και την επόμενη στιγμή η κυρία εμφανίστηκε. «Γεια σου παιδί μου!». «Τι πρόγραμμα έχει η–». «Ελεύθερα πιασίματα, ελεύθερο στοματικό, πισωκολλητό, εξήντα εννιά, ισπανικό. Αυτό το πρόγραμμα παιδί μου. Η κοπέλα πολύ καλή στο δωμάτιο! Δεν βιάζεται, δουλεύει σιγά σιγά...». «Εντάξει...», είπα δίνοντας την εντύπωση πως το σκεφτόμουν. «'Ελα, θα περάσεις πολύ καλά!», προσπάθησε να με πείσει εκείνη. «Θα δω, θα δω, ευχαριστώ πολύ!», την απογοήτευσα κι έστριψα προς την εξώπορτα. «Παρακαλώ!», την άκουσα πίσω μου.
Επέστρεψα μετά με το πέρας της τσάρκας.
«Τι κάνεις;», με ρώτησε με το ίδιο ψαρωτικό ύφος η Λίζα βγαίνοντας απ' το κουζινάκι. «Θα περάσω!», της έκανα γνωστό με το δεκάρικο στη χούφτα. Από 'κει ανέλαβε η υπηρεσία. «'Ελα», μου έδειξε την κάμαρα που πριν λίγες μέρες είχα συνευρεθεί με μία 'Αντζελα. «Αχ, όχι εδώ πέρα! Να πάω σ' ένα άλλο;», αντέδρασα — τα δύο απέναντι δωμάτια ήσανε άδεια. «'Οπου θέλεις!», δεν μου έφερε αντίρρηση. «Ορίστε», την πλέρωσα (έτσι, μ' έψιλον!). «Μ-μ, (καταφατικό) ευχαριστούμε!». Η καμαρούλα ήταν ψιλοάθλια και σκοτεινή. «'Αμα θέλεις ν' ανοίξεις εντώ (έναν επιδαπέδιο ανεμιστήρα), γιατί δεν έχουμε ερ κοντίσιον...», μου εξήγησε. «Καλά δεν πειράζει!» — τελικά δεν τον χρησιμοποίησα, η θερμοκρασία ήτανε μια χαρά.
«Η κοπέλα είναι στο δωμάτιο!», άκουσα μια-δυο φορές την τσατσά, απ΄το σαλόνι, κατά τη διάρκεια της οκτάλεπτης αναμονής μου.
«Γεια σου», της ευχήθηκα όταν εκείνη —η πουτάνα— άνοιξε την πόρτα. «Γεια σου, γεια σου!», αντευχήθηκε και κλείνοντάς την την ασφάλισε με το συρτάκι. Στη συνέχεια με πλησίασε —εγώ βρισκόμουν ξαπλωμένος στο φαινομενικά καθαρό κατωσέντονο— και άφησε τα σέα της στο κομοδίνο — μόνο την καπότα άφησε δίπλα στο μαξιλάρι.
«Δούλευες και πουθενά αλλού εσύ; Σε θυμάμαι από κάπου αλλού...», τη ρώτησα καθώς εκείνη έβγαζε το εσωφόρι αποκαλύπτοντας δυο κρεμαστά μεγάλα μαστάρια, μια προπετή κοιλιά και μια διπλόφαρδη μέση. Με κοίταξε και κούνησε αρνητικά το κεφάλι. «Δούλευες καθόλου Λιοσίων, Φυλής, Αχαρνών–». «Αχαρνών, ναι!», με διέκοψε. «Στο 85!». «Ναι», άρχισε να μαζεύει τα μαλλιά της ψηλά. «Αα... Δεν σ' έχω πάρει, αλλά τώρα σε θυμήθηκα.». «Και τώρα ντουλεύω!», με πληροφόρησε πιάνοντάς τα μ' ένα λαστιχάκι — τώρα το πρόσωπό της φαινόταν άσχημο. «Α, ναι;». «Κυριακές μόνο», γονάτισε πλάι μου. «Αα, Κυριακές...», της έκανα χώρο. «Εσύ πας παντού!», μου χαμογέλασε και άρχισε να με χαϊδεύει με τα δυο της χέρια — απ' τ' αρχίδια μέχρι το στήθος. «Α, επειδή σου ανέφερα αυτά τα μέρη;... Ε, γυρίζω προσπαθώντας να δω τι υπάρχει», της εξήγησα περνώντας το χέρι μου απ' τα βυζιά της. «Τι να δεις; Τα ίδια είναι. Και δω τα ίδια δεν είναι;», με κοίταξε σοβαρά συνεχίζοντας το πασπάτεμα. «Ε, δεν είναι ακριβώς έτσι...», ξεκίνησα να λέω όταν την είδα να "βουτάει"... «Δεν θέλω ελεύθερο στοματικό!», την πρόλαβα... «Αλλά θέλω γλειψιματάκια και φιλάκια...».
«Ααα, μπράβο!...», έκλεισα τα μάτια. Η Λίζα προχώρησε σ' ένα ικανοποιητικό γλείψιμο που ξεκίνησε απ' τ' αρχίδια —έπειτα από δική μου προτροπή το σημείο εκείνο—, συνέχισε στον κορμό, στον λαιμό, στα μάγουλα και κατέληξε στ' αυτιά μου να χώνει τη γλωσσάρα της βαθιά μέσα στους έξω ακουστικούς μου πόρους, ενώ επιδοθήκαμε και σε ασελγείς ασπασμούς...
Μια λεπτομέρεια: Καθώς έγλειφε ανάσαινε βαριά, σαν να έχει λαχανιάσει ένα πράμα...
«Κάτσε να βάλω την καπότα...», της είπα — η στύση μου έδειχνε ταβάνι...
Η πίπα που μου έκανε ήταν βαθιά και υγρή, ενώ μ' έγλειφε και στ' αχαμνά. Αλλά δεν την άφησα να τη συνεχίσει για πολύ αφού της ζήτησα να τη γαμήσω πισωκολλητά γονατιστά — μεγάλη ποικιλία παρατηρώ στις ερωτικές στάσεις που επιλέγω κάθε φορά... Χα χα χα!
«Κρακ κρακ κρακ...», πήρε και πήρα θέση. Τον έχωσα στη μουνοσήραγγά της κι άρχισα δίνω πόνο!... (Σιγά ρε γαμιά! Χα χα χα)
Τέλος πάντων, λίγο οι βυζάρες που χούφτωνα, λίγο τα κωλοχάστουκα που της έδινα, λίγο ένα γύρισμά της για άλλο ένα (αηδιαστικό – δυνητικά μολυσμένο) γλωσσόφιλο, μ' έκαναν να... «Αα... αα... αα... έχυσα!...».
«Μισό κιλό!», την άκουσα να λέει όρθια καθώς έβαζε το εσωφόρι της. «Μισό κιλό, τι;», την κοίταξα με απορία. «Τέτοιο...», έδειξε με το πιγούνι προς τη γεμάτη με μεσήλικο σπέρμα ελαστική θηλή του προφυλακτικού που ακόμα ο πούτσος μου φορούσε. «Α, ναι! Χα χα χα», συνειδητοποίησα τι εννοούσε.
«Ευχαριστώ πολύ!», της είπα όταν για να με χαιρετήσει μου χτύπησε ελαφρά το κωλομέρι — της είχα γυρισμένη την πλάτη μιας και πλενόμουν. «Τίποτα, γιατί ευχαριστάς; (sic)», ήταν η αντίδρασή της. «Πώς πάει η δουλειά εδώ;», τη ρώτησα. «Καλά», έκανε νόημα με το κεφάλι και ανοίγοντας την πόρτα βγήκε στον διάδρομο.

Τρίτη, ώρα 18:09
Ακολουθώντας έναν αλλοδαπό εισήλθα στο μισοσκότεινο σαλόνι.
«Γεια σας!», μας ευχήθηκε η υπηρεσία. Καθίσαμε σε διαφορετικούς πάγκους. Λίγο αργότερα μπήκαν άλλοι δυο-τρεις αλλοδαποί. «Γεια σας!», τους χαιρέτησε κι εκείνους. Στα δυο-τρία λεπτά —απ' τη στιγμή που είχα μπει— ακούστηκαν βήματα απ' τα ενδότερα κι εκείνη αμέσως έσιαξε το υφασμάτινο παραβάν, έτσι ώστε να μη φανεί το πέρασμα της κοπέλας απ' τον διάδρομο στο κουζινάκι, ενώ αμέσως άρχισε να ενημερώνει: «Η κοπέλα που έχω εγώ κάνει: ελεύθερο στοματικό τσιμπουκάκι, μουνάκι, πισωκολλητό στα γόνατα, φιλάκια, χαδάκια, εξήντα εννιά, ισπανικό. Είναι καλό, περιποιητικό, δεν βιάζεται στο δωμάτιο, σιγά σιγά, θα περάσετε όμορφα!... Δεν τη φωνάζουμε, είναι πάρα πολύ καλή και περιποιητική!».
Εμφανίστηκε μια νταρντανοειδής νεαρή, με ίσιο κοκκινωπό μαλλί λίγο πάνω απ' τους ώμους, μέτριο πρόσωπο, μεγαλούτσικα μπομπόνια, η οποία φορούσε εσωφόρι.
Ο κόσμος άρχισε να φεύγει.
«'Ελα να τη δοκιμάσεις, θα περάσεις ωραία μαζί της!», προσπάθησε να δελεάσει κάποιον η τσατσά. Την πλησίασα με το δεκάρικο στο χέρι. «'Ελα αγάπη μου!», είπε και με οδήγησε σ' ένα δωμάτιο. Την πλήρωσα. «Ευχαριστώ πολύ!», μ' ευχαρίστησε κι έκλεισε τη μεταλλική πόρτα, φεύγοντας, αφήνοντας με να ετοιμαστώ.
Η κοπέλα δεν άργησε να την ανοίξει.
«Γεια σου!», της ευχήθηκα απ' το κρεβάτι όπου βρισκόμουν ξαπλωμένος. «Τι κάνεις;», με ρώτησε σιγανά. «Καλά, εσύ;». «Καλά. Πώς σε λένε;». «'Αντζ...». «Πώς;». «Άντζελα!». «Αα, 'Αντζελα!». Για μια στιγμή μου φάνηκε γνωστή. «Δεν σ' έχω ξαναδεί, έτσι;...», θέλησα να μου επιβεβαιώσει. «Μμμ...», άρχισε να σκέφτεται. «'Οχι!...», προσπάθησα να προκαταλάβω την απάντησή της. Τελικά κούνησε αρνητικά το κεφάλι. «Πουθενά!», επέμεινα. Το ξανακούνησε με τον ίδιο τρόπο. «Εντάξει», ησύχασα.
«Δε μου λες...», ξεκίνησα να της λέω. Εκείνη πιάνοντας ένα απ' τα υγρά μαντιλάκια που είχε φέρει μαζί της γονάτισε απέναντι απ' τον πούτσο μου. «Δεν θέλω ακάποτο τσιμπούκι, με προφυλακτικό θα μου κάνεις πίπα!», βιάστηκα να της κάνω γνωστό και συνεχίζοντας τη ρώτησα εάν πρόσφερε τίποτις προκαταρκτικά. Απάντησε καταφατικά. «Για να σηκωθεί λίγο και μετά να το βάλεις (το λάστιχο)», εξήγησα. «Σπηκ ήνγκλις;», με ρώτησε καθώς άφηνε το μαντιλάκι στο κομοδίνο. «Γιες, γουερ αρ γιου φρομ;». «Ρομανία!».
Ξεκίνησε να με φιλάει και να με γλείφει στις θηλές (μάλιστα κάποια στιγμή με ψιλοδάγκωσε και στην αντίδρασή μου [«Αουτς!»] χαμογέλασε πονηρά) όπως και στα πλαϊνά του κορμού, ενώ έπειτα από επιθυμία μου συνέχισε στον λαιμό και στ' αυτιά μου.
'Οταν η στύση εμφανίστηκε μου φόρεσε την καπότα και προχώρησε σε μία μέτρια πίπα με λίγους εξωτερικούς γλωττισμούς.
«Φακ;», ρώτησε ύστερα από λίγο σηκώνοντας το κεφάλι. «Γιες, καμ... (από πάνω) », της έκανα νόημα. «Νο...», αρνήθηκε ζητώντας μου να ξαπλώσει εκείνη και να έρθω εγώ από πάνου (έτσι, με "ου"). Δεν έφερα αντίρρηση, οπότε πήρε θέση ανοίγοντας, καλά, τα πόδια (αιδοίο ξυρισμένο) κι εγώ "χώθηκα" στη μουνοσήραγγά της. Σχεδόν καθ' όλη τη διάρκεια της γάμευσης (ολοκλήρωσα επιτυχώς) είχε τα μάτια της κλειστά κι έβγαζε χαμηλής έντασης βογγητά.

Οι καταστασεις κ οι ανθρωποι αλλαζουν βασανιστικα αργα η καθολου,η αναγκη για κεραυνοβολα χυσιματα στα πανεμορφα μπουρδελα επιτακτικη.Το υποβρυχιο το πουλησα κ το χοιροστασιο το εκαψα. Την απογοητευση την παρατησα,την εβαλα οχι στον πατο μου αλλα κατω απο μια γλαστρα σε ενα μπαλκονι στα πατησια, αργοτερα ενας αλητηριος μεθυσμενος συνταξιουχος ξερασε μεσα σε αυτη, μετα ξαναηπιε. Δεν μεταμορφωθηκα σε τιποτα κ στο μεταξουργειο πηγα με το αυτοκινητο. Στο δρομο σκεφτομουν οτι θελω να γαμησω μια ξενερωμενη πουτανα μονο απο τον κωλο,να την πληρωσω με κερματα. Κωλο βρηκα αλλα εκανε 15,στο μεταξουργειο πρεπει να πληρωνεις μονο το ελαχιστο,θεμα ιδεολογιας,ειναι ανουσιο σαν ορκος πιστης σε σχεση με νυμφομανη,δεν σε εχυσα στο στομα για να τα φτυσεις. Ξημερωσε,περπαταω αργα,αδιαφορα,οικειοτητα.Πρεπει να φτιαξουν ενα μαιευτηριο στο μεταξι.Με 5 διευρα πληρωσα για την Σβετα,τα αφησα να πεσουν απο μικρο υψος στο χερι της τσατσας για να κανουν θορυβο.Οταν εμφανιστηκε στο σαλονι καταλαβα οτι δεν ηταν ξενερωμενη, κωλο δεν εδινε ,0/2 δλδ αλλα δεν ηθελα να περπατησω αλλο,κουραστηκα,βαριομουν.Ηταν Μιλφ προς mature,κοντη με μεγαλα βυζια που θα γκρεμιζονταν οταν εβγαζε το σουτιεν,μεγαλη κωλαρα καλη,η φατσα ηταν μακροστενη θυμιζε αστυνομο σαινη με μια τζουρα Γιατσεκ Γκμοχ,δεν ηταν για πασαρελα.Της χαιδεψα λιγο τον κωλο,καυλωνω να τις χουφτωνω εκει.Μπηκε μεσα στο δωματιο,με βρηκε καθιστο στο κρεβατι,καυλωμενο,τον ψιλοεπαιζα απαλα.Ξαπλωσα,ξεκινησε καλο τσιμπουκι,εγλυφε αρχιδια,τον εφτυνε,τον χτυπαγε στην γλωσσα,ρουφαγε με μανια.Τοτε ξαφνικα εκανε το μεγαλο κολπο...κοντραρε τα ποδια στον τειχο κ αρχισε να κανει βηματα προς τα πανω ενω ρουφαγε τον πουτσο μου,εκανε κατακορυφο σπαγκατο με τον πουτσο στο στομα,απλα τα δαχτυλα του ενος ποδιου ακουμπαγαν στον τειχο,απιστευτο!Ε ναι ρε πουστη ειναι η Kομανετσι των μπουρδελων,μικρη εκανε πρωταθλητισμο αλλα την κρεμασαν στους κρικους ο προπονητης,ο φροντιστης κ την βιασαν,τα παρατησε.Οπως ρουφαγε την τραβηξα χαλαρα απο τα μαλλια για να στηθει,ηθελα να της τον χωσω, ξεστρωτη γωνια σε κρεβατι ψυχαναγκαστικου,η μια συν μια βολη,επρεπε να βαλω την πρωτη αναγκαστικα,επρεπε να τον χωσω.Στην αρχη την πηρα κανονικα μετα την εβαλα στα 4,με ειχε καυλωσει καλα,την γαμουσα,εσκυψα κ της εγλυψα την πλατη,ξεκινησα να την γαμαω δυνατα κ γρηγορα,το λεγομενο κομπρεσσερ,παλια το εκανα καλα τωρα γαμαω σαν παλαιμαχος.Παλιοσκυλο σαλιαρης ημουν,αισχρολογια,προστυχιες,με το ενα χερι της επιασα το λαιμο,το αλλο το ακουμπησα στο μαγουλο κ εβαλα τα δαχτυλα στο στομα της,τα εγλυφε,λιγο πριν χυσω περασα κ τα δυο χερια στα μαγουλα με τα δαχτυλα μεσα στο στομα να τραβανε προς τα εξω τα χειλια,αντεδρασε εκει αλλα προλαβα κ εχυσα ετσι.Ξαπλωσε ανασκελα η πρωταθλητρια μου,με τραβηξε πανω της,ξεφυσαγε, της χαμογελασα, την φιλησα στον ωμο. Καλο γαμησι,η φιλοσοφια που περιειχε ηταν αναλογη με τον λεκε απο μαγιονεζα που εκανα στο μαυρο tshirt μου μετα οταν ετρωγα ενα χαμπουργκερ στην αχαρνων.Εχεις κανει ποτε κακο στον εαυτο σου για να κανεις καποιον να σε λυπηθει?εχεις ονειρευτει οτι γαμας την μανα σου κ τελειωνεις μεσα της??εισαι ριζωμενος η ονειροπολος?σημερα που ειχε πανσελληνο που πηγες βολτα την καριολα σου?εχεις χυσει ποτε βλεποντας πρωινο καφε με την Mενεγακη?Θα ξαπλωνες σε μια λευκη πλατφορμα πλημμυρισμενη με σιαμαιες φυματικες που φτυνουν στο στομα η μια την αλλη?Aνυπομονω να γερασουμε,να αραζουμε στο καφενειο μαζι με αλλους πορνογερους,να βλεπουμε πουτανακια να περνανε κ να ξερουμε οτι δεν προκειται να ξαναγαμησουμε τετοια,να λεμε σε πιτσιρικαδες ιστοριες απο παλια γαμησια.Να περιμενουμε ακομα λιγοτερα απ'οτι περιμενουμε τωρα.Σκεψου οτι εισαι ο προπονητης που την βιασε,γαμησε την ξανα.

Πέμπτη, ώρα 11:43 π.μ
«Γεια σας, χαίρ–». «Η Βικτώρια, είναι εδώ;». «Βικτώρια, ναι μωρό μου!». Την πλήρωσα. «Περάστε, εδώ».
Χθες, ώρα 11:59 π.μ
«Γεια σας, καλημέρα σας!», μου ευχήθηκε η υπηρεσία. «Σήμερα, Βικτώρια και Νικόλ. Δύο κοπέλες!... Παρακαλώ, Βικτώρια! Φουλ πρόγραμμα». Παρουσιάστηκε —και με χαιρέτησε με χαμόγελο— μια κοντόφαρδη στρογγυλοπρόσωπη ξανθιά, με το μαλλί πιασμένο πίσω, μεγάλα μπομπόνια, άσπρη επιδερμίδα. Την είχα ξαναδεί εκεί, σε προηγούμενες βόλτες μου. «Παρακαλώ, Νικόλ! Τούρμπο τσιμπουκάκι, ισπανικό, πισωκολλητό, όλες οι στάσεις». Εμφανίστηκε η γνωστή νταρντάνα, απ' το απέναντι 15 και το Κολωνού 53. «Κάνουν και παρτουζίτσα, δύο μαζί. Θα περάσετε;». «Ευχαριστώ πολύ», είπα και κίνησα προς την εξώπορτα. «Παρακαλώ», ανταπέδωσε η τσατσά. «Ευχαριστώ, ναι ή ευχαριστώ, όχι;», με ρώτησε η Βικτώρια. Σταμάτησα και κοιτάζοντάς την στα μάτια, μετά από ένα-δυο δευτερόλεπτα, της είπα: «Ευχαριστώ, όχι. Χε χε χε». «Χα χα χα, να 'στε καλά, σας περιμένουμε!», ακούστηκε η υπηρεσία.
Το δωμάτιο, σχήματος τραπεζίου, ήταν ικανοποιητικό — καιρό είχα να περάσω εκεί. Η κοντοφάρδουλη πόρνη άνοιξε την πόρτα του ύστερα από δύο λεπτά. Εγώ κλασικά είχα ξαπλώσει. Η γελαστή, σχετικά νέα στην ηλικία, ιερόδουλη έμεινε ολόγυμνη και ξαπλώνοντας πλάι μου είπε με ηδυπάθεια: «Τι να σε κάνω αγάπη μου;», ενώ χωρίς να περιμένει απάντηση άρχισε να με φιλάει–γλείφει στην ομόπλευρη θηλή, στο στήθος, στον λαιμό, στ' ομόπλευρο μάγουλο, σε ολόκληρο τ' ομόπλευρο αυτί. «Μπράβο, ξεκίνα έτσι...», την ενθάρρυνα απ' τη μεριά μου. «Ναι, αγάπη μου!...», συνέχισε ν' ανταποκρίνεται. Μάλιστα, περνώντας από πάνω μου, βρέθηκε στην αντίθετη πλευρά, λέγοντάς μου: «'Εχουμε κι από δω...» κι εξακολούθησε τα φιλάκια–γλειψιματάκια, στ' αντίστοιχα σημεία του κορμιού και της κεφαλής μου. «Ναι μπράβο, έτσι, έτσι!...», έλεγα εγώ τα δικά μου. «Μμμ... να γλείφω τ' αρχιδάκια σου; Θα σου αρέσει;». «Ναι, αλλά το στοματικό το θέλω με καπότα!». «Με καπότα, με καπότα!», με κοίταξε σοβαρά. Εμ, βέβαια, στο Μεταξουργείο βρισκόμουν, που όταν αναφέρουν «φουλ», συνήθως εννοούν «κώλο» («φουλ του κώλου», που λέει και κάποιος). «Μπανανίτσα;», μου έδειξε το προφυλακτικό. Η πίπα που ακολούθησε ήταν αργή, βαθιά, ρουφηχτή, με αρκετά «σλουρπ» και κάποια «ποπ». «Σου (...) σει;», την άκουσα να ρωτάει. «Τι;», άνοιξα τα μάτια μου. «Σου αρέσει αγάπη μου;». Απάντησα καταφατικά.
«'Ελα πισωκολλητά!», της ζήτησα ύστερα από λίγο. «Ναι αγάπη μου!», συμφώνησε και πήρε θέση. Το περικλανίδιό της ήταν μακρόστενο και φαινόταν δουλεμένο, ενώ ανάμεσα απ΄τα μεγάλα μουνόχειλά της διέκρινα το χαίνον στόμιο του κόλπου της — η γύρω περιοχή ήταν ξυρισμένη.
Μπήκα μ' ευκολία κι άρχισα τα μέσα-έξω. «Πλαφ πλαφ πλαφ!». «ΜΜΜΑΑ, χα χα!... Μμμ...», "καύλωνε" η Βικτωρία. «Τσαφ, τσουφ!», δεχόταν αδιαμαρτύρητα τις ήπιες ξυλιές μου στα καπούλια της. Και ξανά «πλαφ πλαφ πλαφ!...» και λίγα ακόμη «τσαφ τσαφ τσαφ!», μέχρι που... «'Εχυσααα!». «Μπράβο μωρό μου!». Γυρίζοντας προς το μέρος μου, άρπαξε το κεφάλι μου και «ματς!», μου έδωσε ένα ηχηρό φιλί στο μάγουλο — έδινε και γλωσσόφιλα, αλλά δεν πήρα.
«Δούλευες και πουθενά αλλού εσύ;», ενδιαφέρθηκα να μάθω. «'Οχι, μόνο εδώ». «Από Ρωσία, ε;», συνέχισα τις ερωτήσεις. «Ουκρέιν», απάντησε με χαμόγελο. «Α, Ουκρανία!». «Εντάξει, όλο Ρωσία είναι», συμπλήρωσε αδιάφορα, κάνοντάς με ν' αμφιβάλλω για τα πατριωτικά της αισθήματα. «Μάλιστα... μέχρι τι ώρα δουλεύεις;». «Μέχρι πέντε (μ.μ)». «Α, μέχρι πέντε, ωραία!». «Γεια σου μωράκι μου, ευχαριστώ!». «Γεια σου, γεια σου!».

Είχα ανάγκη να πηδήξω ένα ξανθό ασπρουλιάρικο Ρωσιδάκι. Η Νατάσσα ταίριαζε απόλυτα. Καθώς την είδα στο σαλόνι την θεώρησα αδύνατη για τα δικά μου γούστα αλλά μου άρεσε το δέρμα της, τα ξανθά της μαλλιά και το γλυκό προσωπάκι της. Αυτή ήρθε αμέσως κοντά μου, με αγκάλιασε και άρχισε να χουφτώνει το πούτσο μου πάνω από το παντελόνι. Άκρως επιθετική με καύλωσε με το χέρι της και με την ανάσα της αφου με άρχισε στα φιλιά στα μάγουλα και λαιμό. (όλα αυτά στο σαλόνι) Όπως ήταν φυσικό δεν μπόρεσα να αντισταθώ και έδωσα το κόκκινο εισιτήριο. Ήλπιζα να έχει την ίδια συμπεριφορά και στο δωμάτιο και ευτυχώς έτσι ήταν. Ξεκίνησε με φιλάκια στο σώμα μου και πέρασε προφυλακτικό για πίπα. Όχι και κάτι το ιδιαίτερο αλλά εγώ χούφτωνα τα βυζάκια της και την υπέροχη πλατούλα της. Το κωλαράκι της ήταν τρυφερό αλλά μικρό για τα δικά μου γούστα. Της τον βάζω ιεραποστολικά και την φιλάω στα μάγουλα και λαιμό. Γενικά το κλίμα ήταν καλό και αυτή μου χαμογελούσε αλλά με χάλαγε το ότι ήταν αδύνατη. Προσπάθησα αλλά δεν κατάφερνα να τελειώσω. Επειδή δεν ήθελα να την κουράσω της είπα να μου βγάλει το προφυλακτικό και να μου τον παίξει με το χέρι της. Την προέτρεψα να μου τον φτύνει καθώς τον παίζει. Αυτή όμως άρχισε να φτύνει και να φωνάζει τραγουδιστά "φτουυυ" ξανα φτύσιμο "φτουυυ"... "φτουυυ" ... "φτουυυ" δεν μπορούσα να συγκεντρωθώ έτσι γιατί εγώ ήθελα να μου τον φτύνει σοβαρά και όχι να κάνει αστεία. Άρχισα να τον παίζω μόνος μου αλλά της είπα να ρίχνει περισσότερα σάλια. Αυτή το είχε βρει παιχνίδι και συνέχισε το τραγουδιστό φτύσιμο. Αν μου τον έφτυνε περισσότερο θα κατάφερνα να χύσω αλλά αυτή έβγαζε πολύ λίγο σάλιο είτε γιατι ντρεπόταν να φτύσει είτε γιατι δεν είχε άλλο σάλιο. Τέλος πάντων, αυτό το παιδιάστικο στυλ της με είχε ξενερώσει και αποσυντονίσει και έτσι την άφησα να φύγει και τέλειωσα μόνος μου.
Δεν θα έλεγα ότι ήταν ένα άσχημο γαμήσι. Η Νατάσσα συμπεριφέρθηκε καλά, απλά δεν ήταν πολύ έμπειρη και δεν είχε τον αέρα της γυναίκας που σε ξεσηκώνει. Το προσπάθησε αλλά δεν είχε καύλα μέσα της. Έκανε χαβαλέ την ώρα του σεξ και αυτό ήταν καταστροφικό. Καλά κάνω και εμπιστεύομαι τις MILFαρες έστω και σιτεμένες. Αυτές ξέρουν.