Όλες οι κριτικές για την Άντζελα - Μεγάλου Αλεξάνδρου 22Α (Μπουρδέλα) Μεταξουργείο

Τρίτη, ώρα 18:09
Ακολουθώντας έναν αλλοδαπό εισήλθα στο μισοσκότεινο σαλόνι.
«Γεια σας!», μας ευχήθηκε η υπηρεσία. Καθίσαμε σε διαφορετικούς πάγκους. Λίγο αργότερα μπήκαν άλλοι δυο-τρεις αλλοδαποί. «Γεια σας!», τους χαιρέτησε κι εκείνους. Στα δυο-τρία λεπτά —απ' τη στιγμή που είχα μπει— ακούστηκαν βήματα απ' τα ενδότερα κι εκείνη αμέσως έσιαξε το υφασμάτινο παραβάν, έτσι ώστε να μη φανεί το πέρασμα της κοπέλας απ' τον διάδρομο στο κουζινάκι, ενώ αμέσως άρχισε να ενημερώνει: «Η κοπέλα που έχω εγώ κάνει: ελεύθερο στοματικό τσιμπουκάκι, μουνάκι, πισωκολλητό στα γόνατα, φιλάκια, χαδάκια, εξήντα εννιά, ισπανικό. Είναι καλό, περιποιητικό, δεν βιάζεται στο δωμάτιο, σιγά σιγά, θα περάσετε όμορφα!... Δεν τη φωνάζουμε, είναι πάρα πολύ καλή και περιποιητική!».
Εμφανίστηκε μια νταρντανοειδής νεαρή, με ίσιο κοκκινωπό μαλλί λίγο πάνω απ' τους ώμους, μέτριο πρόσωπο, μεγαλούτσικα μπομπόνια, η οποία φορούσε εσωφόρι.
Ο κόσμος άρχισε να φεύγει.
«'Ελα να τη δοκιμάσεις, θα περάσεις ωραία μαζί της!», προσπάθησε να δελεάσει κάποιον η τσατσά. Την πλησίασα με το δεκάρικο στο χέρι. «'Ελα αγάπη μου!», είπε και με οδήγησε σ' ένα δωμάτιο. Την πλήρωσα. «Ευχαριστώ πολύ!», μ' ευχαρίστησε κι έκλεισε τη μεταλλική πόρτα, φεύγοντας, αφήνοντας με να ετοιμαστώ.
Η κοπέλα δεν άργησε να την ανοίξει.
«Γεια σου!», της ευχήθηκα απ' το κρεβάτι όπου βρισκόμουν ξαπλωμένος. «Τι κάνεις;», με ρώτησε σιγανά. «Καλά, εσύ;». «Καλά. Πώς σε λένε;». «'Αντζ...». «Πώς;». «Άντζελα!». «Αα, 'Αντζελα!». Για μια στιγμή μου φάνηκε γνωστή. «Δεν σ' έχω ξαναδεί, έτσι;...», θέλησα να μου επιβεβαιώσει. «Μμμ...», άρχισε να σκέφτεται. «'Οχι!...», προσπάθησα να προκαταλάβω την απάντησή της. Τελικά κούνησε αρνητικά το κεφάλι. «Πουθενά!», επέμεινα. Το ξανακούνησε με τον ίδιο τρόπο. «Εντάξει», ησύχασα.
«Δε μου λες...», ξεκίνησα να της λέω. Εκείνη πιάνοντας ένα απ' τα υγρά μαντιλάκια που είχε φέρει μαζί της γονάτισε απέναντι απ' τον πούτσο μου. «Δεν θέλω ακάποτο τσιμπούκι, με προφυλακτικό θα μου κάνεις πίπα!», βιάστηκα να της κάνω γνωστό και συνεχίζοντας τη ρώτησα εάν πρόσφερε τίποτις προκαταρκτικά. Απάντησε καταφατικά. «Για να σηκωθεί λίγο και μετά να το βάλεις (το λάστιχο)», εξήγησα. «Σπηκ ήνγκλις;», με ρώτησε καθώς άφηνε το μαντιλάκι στο κομοδίνο. «Γιες, γουερ αρ γιου φρομ;». «Ρομανία!».
Ξεκίνησε να με φιλάει και να με γλείφει στις θηλές (μάλιστα κάποια στιγμή με ψιλοδάγκωσε και στην αντίδρασή μου [«Αουτς!»] χαμογέλασε πονηρά) όπως και στα πλαϊνά του κορμού, ενώ έπειτα από επιθυμία μου συνέχισε στον λαιμό και στ' αυτιά μου.
'Οταν η στύση εμφανίστηκε μου φόρεσε την καπότα και προχώρησε σε μία μέτρια πίπα με λίγους εξωτερικούς γλωττισμούς.
«Φακ;», ρώτησε ύστερα από λίγο σηκώνοντας το κεφάλι. «Γιες, καμ... (από πάνω) », της έκανα νόημα. «Νο...», αρνήθηκε ζητώντας μου να ξαπλώσει εκείνη και να έρθω εγώ από πάνου (έτσι, με "ου"). Δεν έφερα αντίρρηση, οπότε πήρε θέση ανοίγοντας, καλά, τα πόδια (αιδοίο ξυρισμένο) κι εγώ "χώθηκα" στη μουνοσήραγγά της. Σχεδόν καθ' όλη τη διάρκεια της γάμευσης (ολοκλήρωσα επιτυχώς) είχε τα μάτια της κλειστά κι έβγαζε χαμηλής έντασης βογγητά.

Βράδυ Παρασκευής, η ώρα περίπου δέκα. Στους δρόμους του Μεταξουργείου οι λιγοστοί συναγωνιστές, στην πλειοψηφία τους αλλοδαποί, βολτάρουν αναζητώντας όλοι το ίδιο πράγμα, κάπου να βάλουν το πουλί τους.
Λίγες ώρες πριν, o υπογράφον εξετάζει λεπτομερώς και ταυτοχρόνως διακριτικά μια πανέμορφη μαυροντυμένη γυναίκα με καταγάλανα μάτια. Σαρανταπεντάρα με κορμί δεκαοκτάρας και μαύρο ολόισιο μαλλί. (θα μπορούσε να είναι η μεγάλη αδελφή της Tarja Turunen...) Με καύλωσε άσχημα, έφτασα σχεδόν σε οργασμό όταν πρόσεξα τις δυο βέρες που φορούσε. Χήρα η κυρία με το κορμί λαμπάδα.
Σίγουρα οι εποχές που θα μπορούσα να πηδήξω μια τέτοια γυναίκα έχουν περάσει και πλέον είναι πολύ δύσκολο κάτι τέτοιο με τις δυνατότητες του μουσάτου κοιλαρά που διαθέτω. Ωστόσο με έκανε να πάρω μια σημαντική απόφαση. Θα γαμούσα οπωσδήποτε ένα ξεφτιλισμένο μιλφάκι στα μπουρδέλα σήμερα το βράδυ, και ήξερα ήδη την τυχερή.
H προ πολλού αναμενόμενη αναβάθμιση του ιστορικού κέντρου ξεκίνησε από την οδό Μ.Αλεξάνδρου. Οι πλάκες των πεζοδρομίων είχαν ξηλωθεί και οι καινούριες περίμεναν τριγύρω σε ντάνες έτοιμες για τοποθέτηση. Ο βροχερός καιρός βοήθησε να δημιουργηθεί η ανάλογη λάσπη ώστε οι καμικάζι εραστές να ανεβάσουν τον δείκτη επικινδυνότητας του αθλήματος που ακούει στο όνομα "Bourdeling".
Μπήκα στο 22Α και άκουσα την τσατσά να λέει το γνωστό πρόγραμμα, "Τσιμπουκάκι χωρίς καπότα, μουνάκι, κωλαράκι, 69, ελεύθερα πιασίματα, δεν βιάζεται, καλή κοπέλα. Δέκα ευρώ" Η Άντζελα έκανε μια σύντομη εμφάνιση και εξαφανίστηκε. Την απόφαση την είχα πάρει πριν μπω, ήθελα καιρό να την περάσω ένα χέρι και έπρεπε να γίνει. Πέρασα στο αριστερό δωμάτιο. Την καλύτερη περιγραφή του χώρου την έχει κάνει ο Φανούρης λίγο πιο κάτω. Τριγωνικό δωμάτιο με πλακάκια, νιπτήρα χωρίς καθρέφτη, μια σόμπα με λάμπες αλογόνου για την θέρμανση και δυο κουβάδες, ένας μικρός άσπρος και ένας μεγάλος κόκκινος μάζευαν το νερό που έσταζε από την οροφή.
Η λάσπη από τον δρόμο είχε ανακατευτεί με τα νερά στο δωμάτιο και όλος ο τόπος ήταν σκατά, η σόμπα αδυνατούσε να ζεστάνει το δωμάτιο και η ψύχρα συμπλήρωνε την εικόνα... Ένιωσα ότι βρισκόμουν σε παράνομο μπουρδέλο, κατά την διάρκεια του ψυχρού πόλεμου, κάπου σε κάποιο υπόγειο στο Κίεβο... Πάτωσα δεν πάει άλλο.
Μέτα από κάνα τέταρτο και αφού επεξεργαζόμουν την φοβία του "Τι θα γίνει αν κάνει κάνα σεισμό τώρα;" η πόρτα άνοιξε και η Άντζελα μπήκε προσεκτικά να μην γλιστρήσει.
-Κοιτά εντώ, πως είναι έτσι;
-Μπουρδέλο τα κάνανε. (Cult)
-Μπουρντέλο πέντε αστέρια.
-Το Stalker το έχεις δει;
-Εγώ;
-Ταρκόφσκι. (Ζούσα την σοβιετική μιζέρια στο φουλ)
Η Άντζελα έχει καβαλήσει τα τριάντα πέντε αν και μου είπε τριάντα, καλό σωματάκι για την ηλικία της, ελαφρά χαλαρωμένο. Καυλόφατσα, καστανά σκούρα μαλλιά ψιλοκατεστραμμένα, μικρό βυζί.
Για κάποιο άγνωστο λόγο σιχαινόμουν στην ιδέα να της τον δώσω ακάποτο αλλά πέρασε απ΄ το μυαλό μου κατά την διάρκεια της πίπας. Πέρασμα καπότας και πίπα από την γωνία του κρεβατιού, καλό τσιμπούκι, δυνατό ρούφηγμα και παιχνίδι με την γλώσσα.
Της ζήτησα να ανέβει πιο ψηλά για να την πιάνω, τα ελληνικά της σαν τα γαλλικά μου και η επικοινωνία είναι κομματάκι δύσκολη. Τελικά ήρθε πιο πάνω και το χέρι μου πήγε στην σούφρα της για δαχτυλοσκόπηση. Ο Καιάδας. Η Σαμαριά. Το Γκράντ Κάννιον... Δεν υπήρχε τέτοια σούφρα! Η γκόμενα κοντράρει στα ίσα τον Λίλα.
Την γύρισα για ιεραποστολικό και άρχισα να κολυμπάω στον κόλπο της, κάνα δίλεπτο εκεί και η τύπισσα κοιτούσε εντελώς ανέκφραστη το ταβάνι, κανένας ήχος, καμία κίνηση. Στήσιμο στα τέσσερα και απότομο κάρφωμα στον κώλο, δεν χρειάστηκε να χρησιμοποιήσω χέρι για να τον βάλω.
Το πάλεψα για κάνα πεντάλεπτο με έντονο κοπάνιμα με τα χεριά μου γαντζωμένα από τα κωλομέρια της, η κοπέλα στην αρχή έκανε κάτι κουνήματα αλλά γρήγορα σταμάτησε και συνέχισε την ίδια αμέτοχη συμπεριφορά με πριν. Το καλό είναι ότι μπορείς να την κατευθύνεις και δεν έχει πρόβλημα σε τίποτα, απ'την άλλη η αίσθηση που σου προσφέρει είναι αυτή της πλαστικής κούκλας. Δυνατό γαμήσι, μερικές φάπες, και το τέλος ήρθε σχετικά γρήγορα.
Τυπικές κουβέντες και έξω. Η κοπέλα είναι εντελώς παθητική και αμέτοχη. Δεν ήταν άσχημα αλλά δεν θα προτιμηθεί ξανά γιατί η όλη στάση και η απάθεια της Άντζελας δεν μου το επιτρέπει. Η τσατσά φυσικά δεν ενόχλησε γιατί ήμουν μέσα είκοσι πέντε λεπτά αλλά με την πουτάνα το πολύ οκτώ. Βέβαια θα ήταν καλύτερα αν έπιανε και καμία σφουγγαρίστρα.
Η καριόλα η χήρα ήρθε πάλι στο μυαλό μου καθώς έμπαινα στο αυτοκίνητο. Δεν είχα ολοκληρωθεί ακόμα, το γαμήσι με την Άντζελα μου άφησε κάποια κενά που έπρεπε να συμπληρώσω. Βγήκα ξανά για δεύτερο γύρο.

Θα συμφωνήσω με τον Φανούρη παρακάτω. Πολύ μέτρια πράγματα. Μπήκα γιατί είχα κάβλες, δεν είχα χρόνο και το τι μπάζο κυκλοφορούσε σε άλλα 2-3 μπουρδέλα που μπήκα δεν λέγεται. Οπότε, λόγω κάβλας και μόνο, είπα να περάσω. Δεν είχα high expectations από την αρχή. Το πρόγραμμα ήταν ακά, κώλο, όλες οι στάσεις.
Η κοπέλα όπως την περιέγραψε ο φανούρης, θα έλεγα όμως ότι είναι κοντά στα 35, όχι μόνο 30. Μετά το γαμήσι πιάσαμε λίγη κουβέντα και έμαθα ότι έχει 2 παιδιά στην Βουλγαρία.
Στο ψητό λοιπόν, μπαίνει μέσα στο δωμάτιο και μου λέει να τον πλύνω αν θέλω ακά. Της λέω ότι δεν θέλω ακά κι έτσι αρχίζει να μου τον χαϊδεύει και να μου τον τρίβει μέχρι που έγινε κάγκελο. Πέρασμα σκούφου και πίπα καλή θα έλεγα, προσπάθειες για deepthroat, καλό ρούφηγμα, όχι χέρια. Μέχρι εκεί, τίποτα το τρομερό, απλά καλή. Την γυρίζω στα 4 και βάζει λιπαντικό στην σούφρα της. Της τον καρφώνω σιγά-σιγά κι αρχίζω να της γαμάω τον κώλο. Όσο πέρναγε η ώρα, αύξανα ταχύτητα και δύναμη. Κανένα πρόβλημα δυσαρέσκειας. Ε... αυτά! Μετά από λίγο έχυσα και that's it!
Δεν θα ξαναπάω, δεν μου έδωσε κάτι το ιδιαίτερο. Απλά ένα ξεμπούκωμα.

Καλά βόλια.

Ο συγκεκριμένος οίκος ήταν ο τελευταίος από τους συνολικά σαραντατέσσερεις που επισκέφτηκα κατά τη διάρκεια της δίωρης χθεσινοαπογευματινής τσάρκας μου.
Εισήλθα χωρίς να χτυπήσω το κουδούνι, μιας και η εξώπορτα ήταν ανοιχτή˙ μόλις είχε μπει μελαμψός αλλοδαπός συναγωνιστής και η υπηρεσία είχε αρχίσει να εξηγεί το πρόγραμμα.
-Τσιμπουκάκι χωρίς καπότα και κώλο 10 ευρώ, μέσα δωμάτιο πάρα πολύ καλή...
Εκείνη τη στιγμή, από το διάδρομο, εμφανίστηκε η 30χρονη κοπέλα, έκανε μία ολιγοδευτερόλεπτη στάση κοιτάζοντάς προς το μέρος μας και στη συνέχεια κίνησε προς το κουζινάκι.
Ηταν ψηλή, με μαύρο μαλλί έως τους ώμους, σοβαρό πρόσωπο με σκούρα μάτια, λεπτό σώμα με μικρό στήθος, φαρδιά λεκάνη, χυτά πόδια. Φορούσε ένα μεσοφόρι και ψηλοτάκουνα.
Την είχα προσέξει σε προηγούμενες πορνοβόλτες μου. Τη φώναζαν Αντζελα και ήταν από τη Βουλγαρία.
Ο συναγωνιστής, εκμεταλλευόμενος την απόσπαση της προσοχής της τσατσάς με την εμφάνιση της κοπέλας, ξεγλίστρησε σα χέλι ανάμεσά μας και έμεινα μόνος ακούγοντας τη συνέχεια...
-...Μέσα δωμάτιο δε βιάζεται, περάσετε πολύ καλά.
Είχα αποφασίσει να τη δοκιμάσω και αφού έδωσα το χαρτονόμισμα στη μεσόκοπη κυρία της έκανα γνωστό ότι χρειαζόμουν κάποια λεπτά της ώρας για να ετοιμαστώ.
-Εντάξει! Ο,τι μας πείτε! Ο πελάτης έχει συνέχεια δίκιο.
Διάλεξα το δωμάτιο αριστερά του διαδρόμου, στην πλευρά που βρισκόταν και το κουζινάκι. Απέναντι από εκείνο που είχα συνευρεθεί με τη Μάρι, πριν περίπου τρείς μήνες.
Επρόκειτο για έναν ευρύχωρο τραπεζοειδή χώρο, με βρώμικους λαχανί τοίχους, ικανοποιητικό κρεβάτι και σχετικά καθαρό κλινοσκέπασμα, που όμως βρίσκονταν πλησίον του φρεατίου της αποχέτευσης, ενώ η "πλευρά της υγιεινής" διέθετε τα πάντα, εκτός από καθρέφτη και ζεστό νερό.
Η κοπέλα, τηρώντας την πίστωση χρόνου που είχα ζητήσει, μετά από μερικά λεπτά εισήλθε αθόρυβα χωρίς να χαιρτήσει. Αλειψε το μουνί της με ποσότητα λιπαντικής γέλης και άφησε το πλαστικό μπουκαλάκι και το προφυλακτικό στο κομοδίνο.
-Καλά είσαι; Τη ρώτησα.
-Ναι. Απάντησε μονολεκτικά.
-Πώς είπαμε τ' όνομά σου; Συνέχισα, μη βρίσκοντας κάτι πιο πρωτότυπο να ρωτήσω.
-Αντζελα. Απάντησε πάλι μονολεκτικά, με βαριά ανατολικοευρωπαϊκή προφορά.
Ξάπλωσα ολόγυμνος στο κρεβάτι και την τράβηξα κοντά μου, πιάνοντάς την απ' το χέρι.
-Αντζελα, φιλάς στο λαιμό και στο στήθος; Διατύπωσα την κλασική μου ερώτηση.
-Τί; Εκανε κοιτάζοντάς με, με απορία.
-Φιλάκια δίνεις, εδώ (θηλές), εδώ (λαιμός);
-Εγώ να κάνω; Ρώτησε δείχνοντας τον εαυτό της.
-Ναι, εσύ.
-Εγώ να κάνω για σένα; Συνέχισε ν' απορεί δείχνοντας εμένα.
-Ναι.
-Αμα τέλεις...Κατέληξε αδιάφορα.
Καθισμένη στην άκρη της κλίνης, έσκυψε πάνω μου και άρχισε να με φιλάει - γλείφει χωρίς πολύ σάλιο, βάθος, πάθος.
-Αυτό το ρουχαλάκι, δε θα το βγάλεις; Τη ρώτησα μόλις διαπίστωσα την αίσθηση του ρούχου της επάνω μου.
-Να βγάλει;
-Ναί, δε θες να το βγάλεις; Επέμεινα.
-Εγώ έτσι δουλεύει. Ετσι είναι πιο καλό. Απάντησε χωρίς εκνευρισμό είναι η αλήθεια και ξεκίνησε τη διαδικασία του γδυσίματος.
-Καλά, άστο δεν πειράζει. Βιάστηκα (κακώς) να τη διευκολύνω.
Τα...πρώτα προκαταρκτικά, μπορεί να ήταν πολύ μέτρια και σύντομα, πλην όμως κατάφεραν να "ξυπνήσουν" τη στύση μου.
-Τί θέλει, πίπα χωρίς; (Χωρίς καπότα εννοούσε)
-Με!
Το προφυλακτικό τοποθετήθηκε σαν κάλτσα. Το στοματικό της ήταν άτονο και διάρκειας ενός δύο λεπτών, αλλά ταυτόχρονα ήταν βαθύ, υγρό και με κάποια παιχνίδια της γλώσσας.
Οι παράλληλες αρχιδοθωπείες που επιδόθηκε, έπειτα από δική μου προτροπή, ήταν μονότονες, άγαρμπες, γενικά άτεχνες και τελικά της ζήτησα να τις διακόψει.
-Τώρα κανονικά; Με ρώτησε˙ και παίρνοντας καταφατική απάντηση, ξάπλωσε ανάσκελα στην άκρη του κρεβατιού σηκώνοντας τα πόδια και παρουσιάζοντάς μου ένα ξυρισμένο αιδοίο.
Ορθιος στο πάτωμα και αφού τοποθέτησα το μαξιάλι κάτω από τη λεκάνη της, για να τη φέρω πιο κοντά στην ευθεία μ' εμένα, την "κάρφωσα" και άρχισα το...σφυροκόπι. Τελικά η λίπανση δεν ήταν πολύ έντονη και είχα καλή αίσθηση του κόλπου της με αποτέλεσμα να ερεθιστώ επαρκώς και να εκτονωθώ σιωπηλά μέσα στα επόμενα δυο τρία λεπτά.
Ως επίμετρο της συνεύρεσης...
Το δωμάτιο ήταν άθλιο. Η υπηρεσία ευγενική, επαρκής στον τομέα της καθαριότητας του χώρου (καθαρός ο νιπτήρας, άδειος ο κάδος των απορριμμάτων, τσιτωμένο το σεντόνι και μακροσκοπικά καθαρό) και απούσα κατά τη διάρκεια της ολιγόλεπτης συνεύρεσης. Τέλος, η κοπέλα από τη γεινονική Βουλγαρία, μπορεί να είχε τα προσόντα (σωματικά, καθώς επίσης ήταν και βολική -με λίγη πίεση-) δεν είχε όμως τη διάθεση να τα προβάλλει, ήταν δηλαδή αυτό που λέμε...διεκπεραιωτική.