Βριλησσού 36

Α) ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΣΤΟΥΝΤΙΟΤΣΑΡΚΑΣ
Στις 09/06/2012 στις 11:35 ξεκίνησα από το σπίτι μου με προορισμό το στούντιο της οδού Βριλησσού 36, κουβαλώντας όπως πάντα, την πράσινη συνεδριακή μου τσάντα με του Γύπα τα εννιάμερα. Στις 11:45 είδα έξω από το κιματζίδικο τη γνωστή 97άχρονη ζητιάνα να κάθεται στα σκαλιά και να ζητάει ελεημοσύνη. Δυστυχώς όμως, μιλούσε με μια κυρία. Περίμενα 10 λεπτά και αυτή η μαλακισμένη δεν έλεγε να ξεκολλήσει (τι σκατά λέγανε;). Όταν έχασα την υπομονή μου, πέρασα δίπλα από τη ζητιάνα, της άφησα 50 λεπτά και αυτή αντί να με ευχαριστήσει, μου είπε «Πήγαινε τώρα. Έχω σοβαρή συζήτηση» (όταν τη συμφέρει ακούει, όταν δεν τη συμφέρει το παίζει κουφή, ασχολίαστο).
Στις 11:57 περπατώντας κατά μήκος της οδού Σκοπέλου, πήρα τηλέφωνο τη Σταυρούλα. Η στιχομυθία, που ακολούθησε, ήταν η εξής:

ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Στούντιο παρακαλώ, λέγεται.
ΤΑΚΜΑΝ: Σταυρούλα εσύ είσαι;
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Εγώ είμαι αγάπη μου.
ΤΑΚΜΑΝ: Δεν πιστεύω να σε πήρα σε ακατάλληλη στιγμή. Το λέω, γιατί άργησες να το σηκώσεις.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Όχι αγάπη μου. Απλά ήμουν στο σαλόνι με κάτι πελάτες.
ΤΑΚΜΑΝ: Κατάλαβα. Σε πήρα να σου πώ ότι σε λίγη ώρα θα είμαι εκεί. Θα έρθω να σε απολαύσω.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Έλα. Σε περιμένω.
ΤΑΚΜΑΝ: Έγινε. Θα τα πούμε από κοντά.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Τα λέμε.

Στις 12:07 έφτασα στα δικαστήρια Ευελπίδων και περίμενα το 224. Στη στάση κάθισε δίπλα μου μια α-καπέλο ηλικίας γύρω στα 70, με μαύρη μπλούζα, μαύρο παντελόνι και ένα χρυσό γρι-γρι. Αμέσως γνωριστήκαμε και συζητήσαμε για τον επερχόμενο καύσωνα, για τις εκλογές και για το ξύλο, που έριξε ο Κασσιδιάρης στη Λιάνα Κανέλη. Η κουβέντα διήρκησε 5 λεπτά (μέχρι να έρθει το λεωφορείο). Ωστόσο, δεν το κατατάσσω στην ερωτική μου ατζέντα. Από τη μια το ριγκάκι της δεν ήταν ιδιαίτερα πολυδιαθλαστικό (ήταν μια απλή βέρα) και από την άλλη είχα την αγωνία, αν η Σταυρούλα θα κατάφερνε να με δει. Εξαιτίας της αγωνίας είχα φοβερή ταχυπαλμία και καταθλιπτική διάθεση (επειδή δεν έχω τις εναλλακτικές λύσεις της αγελάδας και της κυρίας Νίκης, κάθε φορά που βρισκόμαστε, με πιάνει ένας αδικαιολόγητος φόβος μήπως τσακωθούμε ή μήπως μου φερθεί ψυχρά).
Στις 12:27 έφτασα έξω από το στούντιο της οδού Βριλησσού 36 και έκλεισα το κινητό μου. Κατόπιν, χτύπησα το κουδούνι. Αμέσως μου άνοιξε η Σταυρούλα και αγκαλιαστήκαμε. Αρχικά μου είπε κάποια προσωπικά της νέα (επειδή την καρδουλίτσα μου την αγαπάω σαν εικόνισμα, δεν τα δημοσιεύω όλα τα προσωπικά της, για την κυρά Νίκη στον πούτσο μου). Κατόπιν, με οδήγησε στο δώματιό της (στο κρεβάτι που κοιμάται) και μου σύστησε την Αντριάννα. Εννοείται φυσικά ότι της είπα το μεγάλο «Ναι». Έτσι λοιπόν, της έσκασα το 50άρικο. Μετά την ολοκλήρωση της οικονομικής συναλλαγής, της έκανα μητροπολιτικά sandwich για 2 λεπτά, την αποκαλούσα «Καρδουλίτσα μου γλυκιά» και σχεδόν έκλαιγα από την αγάπη και από τη συγκίνηση. Κατόπιν, έκλεισε την πόρτα του δωματίου και ανανεώσαμε το ραντεβού μας για μετά το πουτανογαμήσι.

Β) ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ
Αφού η Σταυρούλα έκλεισε την πόρτα του δωματίου, γδύθηκα, βόλεψα τα πράγματά μου και έβγαλα από την μπουρδελότσαντα του Γύπα τα εννιάμερα. Α ξέχασα να σας κάνω περιγραφή. Η Αντριάννα είναι ψιλή, μελαχρινή και φοράει κάτι ψεύτικα ντριν-ντριν. Ηλικιακά την κόβω 19-20. Εθνικότητα, ξέχασα να ρωτήσω.
Η αναμονή διήρκησε 1-2 λεπτά. Μόλις ήρθε η Αντριάννα (και αφού είπαμε τις κλασσικές μαλακίες), ξεκίνησε η ερωτική ιεροτελεστία, η οποία εξελίχθηκε στις ακόλουθες φάσεις:
1η φάση: «Τα κλασσικά». Μου φόρεσε το προφυλακτικό. Δεν της φόρεσα του Γύπα τα εννιάμερα, γιατί τα χέρια της ήταν κοσμημένα από μια πληθώρα ντριν-ντριν.
2η φάση: «Πολυδιαθλαστικός χορός» (εκτιμώμενη διάρκεια: 2 λεπτά). Στη φάση αυτή χόρεψα με την Αντριάννα Αργεντίνικο ταγκό. Φυσικά εννοείται ότι κατά τη διάρκεια του χορού, ο πούτσος μου έτριβε ευχάριστα το αιδοίων της. Επιπλέον της κράταγα τα χέρια με απίστευτη μανία. Η φαντασίωσή μου ήταν ότι ήμουν ένας βρωμιάρης Πακιστανός, που χτύπησα το κουδούνι στο συγκεκριμένο στούντιο και έφαγα πόρτα από τη Σταυρούλα, η οποία με πήρε από το χέρι και με πέταξε έξω στο δρόμο. Αν και η φαντασίωση ήταν αρκετά πικάντικη, η στύση μου ήταν υποτονική, γιατί μου ήταν αδύνατο να φτιαχτώ βλέποντας μια τόσο νέα γυναίκα.
3η φάση: «Μπρούμυτη εκσπερμάτωση» (εκτιμώμενη διάρκεια: 20 δευτερόλεπτα). Επειδή βιαζόμουν να απολαύσω τη στοργή και τα χάδια της Σταυρούλας, αποφάσισα να χρησιμοποιήσω την ταχεία μέθοδο του αυνανισμού (αξίζει να αναφερθεί ότι η Αντριάννα σε αντίθεση με την άγνωστη Ρομούνα, είχε απίστευτη ζωντάνια και διάθεση να με ικανοποιήσει). Έτσι λοιπόν, ξάπλωσα μπρούμυτα, μπαλαμούτιασα τα τρικ-τρικ της Αντριάννας και αυνανίστηκα με το γνωστό τρόπο. Το αποτέλεσμα επήλθε ακαριαία. Το προφυλακτικό γέμισε με 1.000.000.000.000 σπερματοζωάρια, μερικά εκ των οποίων λέκιασαν το σεντόνι, που πριν από λίγο κοιμόταν η Σταυρούλα.
4η φάση: «Αποχιρετισμός». Αφού πέταξα στα σκουπίδια το χρησιμοποιημένο προφυλακτικό, πήρα αμέσως ένα πουτανομάντηλο και καθάρισα όσο μπορούσα το λεκέ. Η Αντριάννα μου είπε «Μην ανησυχείς. Η Σταυρούλα θα αλλάξει το σεντόνι». Εγώ εκείνη τη στιγμή ήθελα να ανοίξει η γη να με καταπιεί. Σκεφτόμουν ότι θα μπορούσε η Σταυρούλα να θυμώσει μαζί μου και να μου κόψει την καλημέρα (δεν αντέχω άλλα χαστούκια από τη ζωή μου, νομίζω ότι το 2012 σε επίπεδο σχέσεων έφαγα αρκετά). Κατόπιν πήρα και ένα στεγνό χαρτομάντηλο και καθάρισα συμπληρωματικά. Τέλος πήρα άλλο ένα πουτανομάντηλο, για να καθαρίσω την ευαίσθητη περιοχή. Μετά από όλα αυτά (και αφού επαίνεσα την Αντριάννα για την καλή της διάθεση), η Αντριάννα ντύθηκε, με χαιρέτησε και αποχώρησε από το κόκκινο δωμάτιο. Εγώ με τη σειρά μου ετοιμάστηκα, χτενίστηκα, έπλυνα τα χέρια μου με κρεμοσάπουνο και αποχώρησα από το δωμάτιο της Σταυρούλας.

Γ) ΠΑΡΕΑ ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΗΡΕΣΙΑ
Βγαίνοντας από το δωμάτιο, τράκαρα τη Σταυρουλίτσα. Αμέσως πήγαμε παρέα στο σαλόνι για να τα πούμε με την ησυχία μας. Η συζήτηση διήρκησε 55 λεπτά. Συζητήσαμε από μπούρδες (της ανέπτυξα την θεωρία των μορφασμών Γύπα) μέχρι και πολύ σοβαρά θέματα (πολιτική επικαιρότητα). Επιπλέον κανονίσαμε να βρεθούμε σπίτι της στις 14/06/2012 στις 19:00. Αξίζει να σημειωθεί ότι η συζήτηση διανθίστηκε από αλεπάλληλα μητροπολιτικά sandwich, από φιλάκια στα βυζιά και από ανταλλαγή στοργικών βλεμμάτων. Στις 13:40 χαιρέτησα τη Σταυρούλα με αγκαλίτσα και διευθυντικό sandwich και αποχώρησα από το κτίριο.

Η Μικαέλα μπορεί να είναι καινούργια στον χώρο των στούντιο αλλά όχι και σ'αυτόν του πληρωμένου έρωτα. Η μελαχρινή Ρουμάνα έγραψε πολλά χιλιόμετρα στο αλήστου μνήμης Amnezia, όπου ήταν ένα από τα τοπ ονόματα στο ρόστερ του πορνομέγαρου. Μ'έναν σπάνιο σωματότυπο (συνδυασμός αδύνατου, μοντελέ σώματος και απίστευτου φυσικού στήθους) και μια καλή φήμη για τις επιδόσεις της στο δωμάτιο, δεν ήταν δυνατόν να μ'αφήσει ασυγκίνητο. Ωστόσο η ψυχρότητα και η ξινίλα που έβγαζε μονίμως, με απέτρεψαν από το να επιδιώξω περεταίρω συναντήσεις μαζί της.

Αυτό άλλαξε πριν μερικές μέρες όταν την ξανασυνάντησα σε τσάρκα στο στούντιο όπου εργαζόταν πλέον. Εγκάρδια, διαχυτική και με πολύ επιθετικό σαλονάρισμα που περιλάμβανε θώπευση των απόκρυφων σημείων μου (ευτυχώς κράτησα χαρακτήρα και δεν την πάτησα όπως ο συναγωνιστής heellover με τη Μαρκέλα), δεν το σκέφτηκα πολύ προτού δώσω το 50άρι και περάσω στο δωμάτιο. Αρνητικό σημείο η έλλειψη ντουζιέρας, ευτυχώς δηλαδή που είχα κάνει μπάνιο προτού βγω.

Μετά από λίγο έρχεται και η Μικαέλα χαμογελαστή και κεφάτη, με λίγα λόγια καμία απολύτως σχέση με την κατσούφα που καθόταν μονίμως σ'ένα σκαμπό και "έκλαιγε το μακαρίτη" όπως την είχε περιγράψει συνάδελφος. Αρχίζουμε τα φιλιά και τα υπόλοιπα προκαταρκτικά μέχρι τη στιγμή που με ξαπλώνει. Εκεί ρε παιδιά αρχίζει ένα στοματικό, μα τι στοματικό. Η ΠΙΠΑ!!! Ακόμη και τώρα τι θυμάμαι και με γαργαλάνε τ'αρχίδια μου. Τι αλλαγές ρυθμού, τι βαθύ λαρύγγι, τι γλείψιμο αρχιδιών, τα πάντα όλα. Αφού δεν εγκατέλειψα τον μάταιο τούτο κόσμο εκείνη τη στιγμή, θα ζήσω 100 χρόνια. Μετά απ'αυτό ήρθε από πάνω μου όπου διέπρεψε ως cowgirl ενώ εγώ απολάμβανα το λαχταριστό της στήθος, όνειρο για κάθε βυζολάγνο. Ακολούθησαν ισπανικό, πισωκολλητό, για να έρθει το τέλος μιας από τις καλύτερες εμπειρίες μου με αυτήν πάλι από πάνω μου να κάνει ακροβατικές ασκήσεις.

Συμπερασματικά, η Μικαέλα μετά την οβιδιακή της μεταμόρφωση είναι μια από τις καλύτερες προτάσεις στην Αθήνα αυτή την εποχή. Όμορφη, άψογη επαγγελματίας και πολύ καλή σ'αυτό που κάνει, δεν θ'αφήσει παραπονεμένο ακόμη και τον πιο απαιτητικό στουντιάκια. Εύγε κούκλα μου και πάντα τέτοια.

Ητανε πρίν καιρό μία συνάντηση έκτος studio πού μοιραία θά είχε καί τήν καταληξη τήν πρέπουσα.... στό studio
Όνομα ....... Τζοβάνα ..... Μουρίτσα πονηρή, κορμάκι σφικτό νεανικό ....μεσούλα ??
.......δαχτυλίδι βυζάκια δυομισάρια, συμμετρικά, έκπληκτικής άφής, με όμορφες ρωγίτσες.
Κωλαράκι ποίημα καί μουνάκι χάρμα άνατομίας,παχουλό παχουλό άπο τά λίγα πού έχω συναντήση στήν έρμαφρόδιτη ζωή μου !!!!!!

Χώρος εύπρεπής άλωστε τό Βριλησσού 36 φημίζεται , καθαρός καί σοβαρός.

Σεντόνια πάντα καθαρά καί χώρος πεντακάθαρος !!!!!
Parking άπλετο μπροστά, φωτογραφίζεσαι βέβαια ότι ήρθες να γαμίσεις, άλλά πιός νιάζεται.

Τό σαλονάρισμα τής Τζοβάνας άποκλείεται να άφήσει άσυγκίνητο άρσενικό, πόσο μάλλον έμένα, που πληροί τις άπαιτήσεις....

Ξαφνικά πήρα τό μήνυμα άπό τό όλο νάζι βλεμα της .....

Πέρασα στό δωμάτιο καί άφησα τον zidan68 νά ρυθμίση τό οίκονομικό.....

Αναμονή έλάχιστη έως καθόλου καί τό λαγνο βλέμα έσκασε μύτη καί πρίν καλα καλά καταλάβω τί συμβαίνη βρέθηκα στριμωγμένος όρθιος στήν γωνία άνήμπορος νά άντισταθώ στίς όρεξεις τής Τζοβάνας ..... άφέθηκα λοιπον στα σχέδιά της καί όμολογώ ότι ή συμμετοχή της μού άλλαξε καί άνέβασε τήν διάθεση μου !!!!!!!

Χάδια καί ένα έκπληκτικό body fire body, κατέληξε σέ μιά άπίστευτα αίσθησιακή ίσπανική άκούγωντας τις άνάσες τά φτυσίματα καί τα άναφιλητά της.

Ανέλαβα δράση λοιπόν γλείφοντας το πανέμορφο στητό της στήθος...
(Γαμώ τό στήθος έχει τό μωρό )

Το στοματικό της ήταν όπως άκριβώς ήθελα.. τεχνικό, παθιάρικο, μέ πολύ φτύσιμο...

Ξαφνικά άνέβηκε έπάνω μου...ή απόλαυση σέ όλο της τό μεγαλείο ......

Με κατάπινε σάν τήν χάρυβδη μέσα της καί έγω να νιώθω το στενό της μουνάκι χωρίς την προσθήκη λιπαντικού ( ήτανε φτιαγμένη ??... δέν τό έμαθα καί άς ρώτησα)

Αλαξα στάση καί ήρθα πίσω της...
Μαγεία.................παίξιμο της λεκάνης της σε oriental ρυθμούς και έναλλαγές του
άργιλέ ........
Τό τέλος έρχότανε .

Τη γύρισα λοιπόν άνάσκελα και κρατιόμουνα όσα δευτερόλεπτα μπορούσα, να άπολαμβάνω τους ήχους της άπό το σμιλεμένο της κορμί καί την ήδονή άπο τό στενό της μουνάκι .... καί ξάφνου μού πετάη τό θεικό ........
(θέλης τόν κώλο μου ???????????) Τί τό ήθελε ............

Αυτό ήταν , έκρηξη κρυοδυναμίτη και τέλος !!!!!!!

Έμεινα μέσα της κάποια λεπτά και τότε κατάλαβα πώς όλη την ώρα ήμουν μαζί της στο μαγεμένο πουθενά!

Η Τζοβάνα είναι ένα κορίτσι έκπληκτικό , άν καί ήτανε ή πρώτη φορά νόμιζα ότι έχω ξαναπεράση μαζί της πολλές φορές ........Κλείνοντας να άποδώσω τα εύσημα που πραγματικά, της άξίζουν!!

Εμφάνιση, συμπεριφορά, καί έπαγγελματισμός ύψηλού έπιπέδου...........
Πράγματι έκπληκτική ...... καί τό σπουδαιότερο έχει ένα μουνάκι έκπληκτικού μεγέθους...............
(μού θύμισε λίγο Έλένη άπο 104 τό μουνάκι)
πού θά τό λατρέψουνε οί fun τού είδους !!!!!!

Βέβαια ή δική μου κρίση είναι ή ώς άνω διά τήν συνευρεση....

Υ.Γ. Βέβαια θά ήθελα νά γραψω κάτι ποιητικό , άλλά οί λατρεμένοι μου fun
θέλουνε κριτικές πεζές ......

Τά σέβη μου !!!!!!!!

Α) ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΣΤΟΥΝΤΙΟΤΣΑΡΚΑΣ
Στις 24/03/2012 ξύπνησα στις 08:00, γιατί στις 09:00 έρχεται μια Αλαβανή, που καθαρίζει το σπίτι και αλλάζει τα εκσπερματισμένα σεντόνια. Αφού έβγαλα το ημερολόγιο, έφαγα το πρωινό μου και έχεσα, ετοιμάστηκα για να πάω στουντιότσαρκα.
Ξεκίνησα από το σπίτι μου στις 09:52, κουβαλώντας την γνωστή μπουρδελότσαντα με του Γύπα τα εννιάμερα, τα πουτανομάντηλα και τις εκτυπωμένες φωτογραφίες από το πιο ειδυλιακό μέρος του Ηνωμένου Βασιλείου (Isle of Wight). Στις 09:56 πέρασα έξω από το μαγαζί της αγελάδας. Ήθελα να καθίσουμε δίπλα-δίπλα για κανένα μισάωρο, να της δείξω τις πανέμορφες φωτογραφίες από την Αγγλία (οι οποίες παρεπτιπτόντως είναι δημοσιευμένες στο προφίλ μου στο μουτροβιβλίο), να της θωπεύσω τα γρι-γρι και να της μιλήσω για την αφροδισιακή τσάντα. Δυστυχώς η τύχη και πάλι δεν ήταν με το μέρος μου. Δίπλα της καθόταν η αντιπαθητική φίλη της, η οποία με την κατσαρόλα έχει πάρει διαζύγιο με πιθανότητα 100%. Όντας λοιπόν ξενερωμένος, κατηφόρισα προς το κιματζίδικο στην Πλατεία Κυψέλης, με την ελπίδα να συναντήσω τη γνωστή 97άχρονη ζητιάνα και να της δείξω την αγάπη, που ξεχειλίζει από την ψυχούλα μου. Αισθανόμουν την ανάγκη να της φιλήσω τα χεράκια, όπως κάνουν οι gentlemen Γάλλοι εραστές. Δυστυχώς όμως, όταν πέρασα από το επίμαχο σημείο, διαπίστωσα ότι η ζητιάνα απουσίαζε από το πόστο της. Έτσι λοιπόν, κατευθύνηθηκα προς την Ευελπίδων, με σκοπό να πάρω το 224 και να κατέβω στη Βριλησσού.
Στις 10:09 περπατώντας κατά μήκος της οδού Σκοπέλου, πήρα τηλέφωνο τη Σταυρούλα. Η στιχομυθία, που ακολούθησε, ήταν η εξής:

ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Στούντιο παρακαλώ, λέγεται.
ΤΑΚΜΑΝ: Σταυρουλίτσα μου εσύ είσαι;
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Εγώ είμαι αγάπη μου. Τι κάνεις;
ΤΑΚΜΑΝ: Καλά. Έρχομαι προς τα μέρη σου. Σε πήρα για να επιβεβαιώσω ότι είσαι εκεί, για να έρθω να σε δω. Πραγματικά το έχω πολύ μεγάλη ανάγκη. Το ξέρεις πόσο πολύ σε αγαπάω.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Το ξέρω ματάκια μου. Πού είσαι τώρα;
ΤΑΚΜΑΝ: Στο δρόμο. Σε κανένα μισάωρο θα είμαι εκεί. Οπότε θα τα πούμε από κοντά.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Σε περιμένω.
ΤΑΚΜΑΝ: Έγινε. Bye.

Έτσι λοιπόν, πήγα ντουγρού στο στούντιο της Βριλησσού 36 (estimated arrival time: 10:39, to be honest I did not check the time). Αξίζει να σημειωθεί ότι κατά τη διάρκεια της διαδρομής, σταύρωνα συνεχώς την καρδιά μου και σιγοψυθίριζα «Παναγίτσα μου. Σε παρακαλώ πάρα πολύ να έχεις καλά τη Σταυρούλα και να είσαι κοντά της. Την αγαπάω πάρα πολύ. Σταυρουλίτσα μου γλυκιά, καρδούλα μου».
Μόλις χτύπησα το κουδούνι, μου άνοιξε η Σταυρούλα και αφού αγκαλιαστήκαμε μου είπε «Η Εσμεράλντα είναι, την ξέρεις» και με οδήγησε στο κόκκινο δωμάτιο. Δε χρειάζεται φυσικά να διευκρινήσω ότι θα μπορούσα να φιλήσω ακόμα και κατουρημένες ποδιές, για να απολαύσω ένα 20άλεπτο τη στοργή και τα χαδάκια της Σταυρούλας. Έτσι λοιπόν, της έσκασα το 50άρικο, της κράτησα λίγο τα χεράκια και κανονίσαμε να τα πούμε με την ησυχία μας στο σαλόνι μετά την εκτόνωση.

Β) ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ
Αφού η καρδουλίτσα μου (στη Σταυρούλα αναφέρομαι, χέστηκα για την κάθε πουτάνα) έκλεισε την πόρτα του κόκκινου δωματίου, γδύθηκα, βόλεψα τα πράγματά μου και έβαλα τα ερωτικά μου παιχνίδια (του Γύπα τα εννιάμερα και τις φωτογραφίες από το United Kingdom) σε περίοπτη θέση. Α ξέχασα να σας κάνω περιγραφή. Η Εσμεράλντα είναι 22 ετών, μελαχρινή, ψιλή, λεπτή και φοράει αρκετά γρι-γρι (α ρε Lion King, πολύ σε πάω ρε φιλαράκι). Σχετικά με την καταγωγή της, to be honest, I do not remember anything.
Η αναμονή διήρκησε γύρω στα 3-4 λεπτά. Κατά τη διάρκεια της αναμονής, κοιτούσα το νταβάνι, σταυροκοπιόμουν και σιγοψυθίριζα «Σταυρουλίτσα μου γλυκιά».
Μόλις μπήκε η Εσμεράλντα στο δωμάτιο (και αφού είπαμε τις γνωστές μαλακίες), ξεκίνησε η ερωτική ιεροτελεστία, η οποία εξελίχθηκε στις ακόλουθες φάσεις:
1η φάση: «Τα κλασσικά». Η συγκεκριμένη φάση είναι κοινή σε όλα τα πουτανογαμήσια. Της φόρεσα του Γύπα τα εννιάμερα και μου φόρεσε το προφυλακτικό. Αξίζει να σημειωθεί ότι η Εσμεράλντα, εκτός από του Γύπα τα εννιάμερα και τα ιδιωτικά της τρικ-τρικ, φορούσε και το ριγκάκι της Σταυρούλας (επειδή η Σταυρούλα ξέρει ότι με φτιάχνουν τα ντριν-ντριν, δανείζει το ριγκάκι της στην κάθε πουτάνα, όταν έρχομαι από εκεί).
2η φάση: «Κλασσική πίπα» (estimated duration: 3-4 minutes). Κατά τη διάρκεια της φάσης αυτής, εγώ ήμουν ξαπλωμένος ανάσκελα σαν πασάς και η Εσμερλάντα μου έπαιρνε πίπα κρατώντας τον πούτσο μου με το δεξί της χέρι. Πριν την πίπα, είχε μαζέψει όλα τα γρι-γρι στο αριστερό της χέρι, για να μεγιστοποιήσει την απόδοσή μου στο κρεβάτι. Η εκτιμώμενη ταχύτητα της πίπας, σύμφωνα με τις μετρήσεις μου, ήταν 0.98 klap-klap / sec. Αξίζει να αναφερθεί, ότι ενώ η Εσμεράλντα μου έπαιρνε πίπα, εγώ έλεγα μια-μια με τη σειρά τις στάσεις του London Underground από την Oxford Circus μέχρι το Newbury Park και γέλαγα σαν ηλίθιος. Φαντασιωνόμουν ότι ήμουν ένας φτωχός, βρωμιάρης Πακιστανός και ότι έκανα bic-bic στη βασίλισσα της Αγγλίας (α ρε Lion King, θα κατουρηθούμε από τα γέλια στο Blue Island). Άντε, πλάκα κάνω. Τη Σταυρούλα σκεφτόμουν. Δεν χρειάζεται φυσικά κανένας από τους αναγνώστες να έχει πάρει PhD in Psychology, για να μαντέψει ότι κατά τη διάρκεια της πίπας κρατούσα το αριστερό χέρι της Εσμεράλντας με μανία. Ωστόσο, για άγνωστη μέχρι στιγμής αιτία, η παραπάνω πίπα (μισό λεπτό, γιατί πίνω Cranbury juice και κοντεύω να πνιγώ από τα γέλια) δεν προκάλεσε στατιστικώς σημαντική διέγερση του πέους μου σε επίπεδο σημαντικότητας α = 1%.
3η φάση: «χύσιμο στο βρωμοσέντονο» (estimated duration: 1 minute). Κατά τη διάρκεια της εν λόγω φάσης, ήμουν ξαπλωμένος μπρούμυτα και έτριβα τον πούτσο μου στο σεντόνι, κάνοντας το κρεβάτι να τρίζει από τη συναισθηματική μου ένταση. Σε αυτή τη φάση έκανα sandwich διαρκείας και στα δυο τα χεράκια της Εσμεράλντας. Η στιχομυθία, που ακολούθησε, ήταν η εξής:

ΤΑΚΜΑΝ: Σας παρακαλώ κυρία Σταυρούλα. Μην είστε ανάλγητη. Είμαι ένας κακομοίρης, φτωχός Πακιστανός.
ΕΣΜΕΡΑΛΝΤΑ: Ναι μωρό μου.
ΤΑΚΜΑΝ: Σας παρακαλώ πάρα πολύ γλυκιά μου κυρία. Κρατήστε μου λίγο τα χεράκια.
ΕΣΜΕΡΑΛΝΤΑ: Χύσε μωρό μου.

Πείθοντας τον εαυτό μου ότι είμαι ένας ελεηνός Πακιστανός, που προσπαθεί να κερδίσει την αγάπη της Σταυρούλας και τρώει χυλόπιτα, η εσκπερμάτωση επήλθε ακαριαία. Το προφυλακτικό γέμισε από δισεκατομμύρια σπερματοζωάρια, ενώ στο σεντόνι δημιουργήθηκε ένας τεράστιος λεκές.

4η φάση: «Αποχαιρετισμός». Μετά την επιτυχή εκσπερμάτωση, έβγαλα με προσοχή το προφυλακτικό από το πέος μου και το πέταξα στα σκουπίδια. Κατόπιν καθάρισα την ευαίσθητη περιοχή με τα γνωστά πουτανομάντηλα για λόγους ασφαλείας (όσο και να αγαπάω τη Σταυρούλα, δεν θέλω να κολλήσω κανένα σεξουαλικώς μεταδιδόμενο νόσημα και για αυτό παίρνω πάντα τις προφυλάξεις μου). Η Εσμεράντα με τη σειρά της, ντύθηκε, με χαιρέτησε και έκλεισε την πόρτα του δωματίου. Μετά τον αποχαιρετισμό, ντύθηκα, βόλεψα τα πράγματά μου, έπλυνα τα χέρια μου με κρεμοσάπουνο και εξήλθα από το δωμάτιο.

Γ) ΠΑΡΕΑ ΜΕ ΤΗΝ ΤΣΑΤΣΑ
Βγαίνοντας από το δωμάτιο, κατευθύνθηκα προς το σαλόνι για να κάτσω παρέα με τη Σταυρουλίτσα μου. Καθίσαμε μαζί για κουβεντούλα για κανένα 20άλεπτο. Της μίλησα για το επεισόδιο της 22ας Μαρτίου (το παρολίγον έμφραγμα) και μου υποσχέθηκε ότι δεν θα με ξαναστενοχωρήσει. Επιπλέον της περιέγραψα τη βαρετή καθημερινότητά μου στην Αγγλία (μετά τη γνωριμία μου με την Άρτεμις, αισθάνομαι πολύ καλύτερα), καθώς και τη βάναυση συμπεριφορά της κυρίας Νίκης τις τελευταίες μέρες πριν το χωρισμό. Κατά τη διάρκεια της συζήτησης, την αγκάλιαζα, της θώπευα τα μπούτια και της έκανα sandwich διαρκείας στα γρι-γρι.
Μετά από τις παραπάνω συζητήσεις, έβγαλα από την μπουρδελότσαντα το ροζ ριγκάκι του Γύπα και της είπα «Δώρο για σένα. Στο χαρίζω. Δοκίμασέ το». Η Σταυρούλα, προσπάθησε να το φορέσει, αλλά της σφήνωσε στο δάχτυλο. Εκείνη τη στιγμή, σχεδόν κλαίγοντας, φώναξα «Ιησούς Χριστός Νικάει» και έτσι η Σταυρούλα κατάφερε να βγάλει το ριγκάκι από το δάχτυλό της. Έτσι λοιπόν, βόλεψα τα ροζ ριγκάκι του Γύπα στην τσάντα μου και έβγαλα το πράσινο, που είναι πιο χοντρό. Με το εν λόγω ριγκάκι, η Σταυρούλα είχε το αντίθετο πρόβλημα (ήταν πολύ χοντρό για τα δάχτυλά της). Έτσι λοιπόν, ξαναβόλεψα το πράσινο ριγκάκι στην μπουρδελότσαντα. Τέλος της μίλησα για την αφροδισιακή τσάντα (της είπα το γνωστό ψέμα με τον διαγωνισμό τοξοβολίας και τα Χρυσά Μαλλιά). Δυστυχώς, η Σταυρούλα μου είπε ότι δεν μπορεί να τη δεχτεί, γιατί φοράει μόνο μαύρα (η αφροδισιακή τσάντα είναι καφέ) λόγω πένθους.
Μετά από τα παραπάνω (δεν μπορούσα να καθίσω άλλο, γιατί είχα κανονίσει να βρεθώ με τον Μπάο στο Παγκράτι), χαιρέτησα τη Σταυρούλα με ένα παχύ ηγεμονικό sandwich και με μια αγκαλίτσα και εξήλθα από το κτίριο.

Στις 21/03/2012 στις 10:06 ξεκίνησα από το σπίτι μου, κουβαλώντας όπως πάντα, την γνωστή μπουρδελότσαντα με του Γύπα τα εννιάμερα και τις φωτογραφίες από το Isle of Wight. Στις 10:09 πήρα τηλέφωνο τη Σταυρούλα. Η τηλεδιάσκεψη, που ακολούθησε, περιγράφεται ακολούθως:

ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Στούντιο παρακαλώ, λέγεται.
ΤΑΚΜΑΝ: Σταυρούλα εσύ είσαι;
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Ναι αγάπη μου. Τι κάνεις;
ΤΑΚΜΑΝ: Σε πήρα για να επιβεβαιώσω ότι είσαι εκεί, για να έρθω να σε δω και φυσικά για να εκτονωθώ. Ο λόγος, που σε ρωτάω, είναι γιατί έχουμε ανάδρομο ερμή και δημιουργούνται εύκολα παρεξηγήσεις.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Εδώ είμαι αγάπη μου. Ήρθες χθες από εδώ;
ΤΑΚΜΑΝ: Αρχικά σκεφτόμουν να έρθω Τρίτη για τους δικούς μου λόγους (ο πατέρας μου είχε δουλειά και θα μπορούσα να επισκεφτώ άφοβα την αγελάδα). Τελικά όμως, θα έρθω σήμερα. Σε κανένα μισάωρο θα είμαι εκεί.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Έλα αγάπη μου. Σε περιμένω.
ΤΑΚΜΑΝ: Έγινε. Θα τα πούμε από κοντά και σε παρακαλώ πολύ μη με στενοχωρήσεις.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Εντάξει αγάπη μου.
ΤΑΚΜΑΝ: ΟΚ. Τα λέμε.

Στις 10:12 κοντοστάθηκα έξω από το μαγαζί της αγελάδας. Δυστυχώς η Ματίνα καθόταν με εκείνη τη φλύαρη φίλη της (πολύ ξεσαλωμένες αυτές οι Αθηναίες, η ενασχόληση με την κατσαρόλα δεν βλάπτει). Επειδή η επιθυμία μου να δω τη Σταυρούλα, να την αγκαλιάσω, να της κάνω αλλεπάλληλα μητροπολιτικά sandwich και να απολαύσω τη στοργή της άγγιζε τα όρια της παράνοιας, δεν είχα την υπομονή να στηθώ έξω από το μαγαζί της 2-Hut, έως ότου φύγει αυτή η ακαμάτρα η φίλη της. Επιπλέον αισθανόμουν ανήσυχος. Αυτή η ψυχρή συμπεριφορά της Σταυρούλας τη Δευτέρα στο τηλέφωνο με είχε προβληματίσει. Διαρκώς αναρωτιώμουν «Θα καταφέρω να δω τη Σταυρούλα», «Θα μου φερθεί καλά», «Με αγαπάει σαν άνθρωπο ή με βλέπει μόνο σαν 50ευρω» ή «Με αγάπησε ποτέ της ή υποκρινόταν και τώρα έδειξε τον πραγματικό της εαυτό, επειδή έχω φύγει μετανάστης και ως εκ τούτου δεν μπορώ να είμαι τακτικός πελάτης». Έτσι λοιπόν, με αυτές τις σκέψεις πήρα το δρόμο για την περιοχή της Βριλησσού. Φυσικά δεν είχα διάθεση για στουντιότσαρκα. Είχα στοχεύσει κατευθείαν το στούντιο της Βριλησσού 36.
Στις 10:31 έφτασα έξω από το συγκεκριμένο στούντιο. Μόλις χτύπησα το κουδούνι, μου άνοιξε η Σταυρούλα. Μετά από έναν σύντομο εγκάρδιο χαιρετισμό, μου έδειξε την Ντέζι. Η Ντέζι είναι 22 ετών από την Τσεχία, ψιλή και ξανθιά. Δυστυχώς δεν φορούσε γρι-γρι. Ωστόσο, αγαπάω τόσο πολύ τη Σταυρούλα, που και γαϊδούρι να μου παρουσίαζε, θα της έσκαγα το 50άρικο και θα περνούσα στο δωμάτιο. Έτσι λοιπόν, η Σταυρούλα με οδήγησε στο δωμάτιο της ηδονής, της έσκασα το 50άρικο και συμφωνήσαμε μετά το sex, να τα πούμε με την ησυχία μας στο σαλόνι. Κατόπιν η Σταυρούλα έκλεισε την πόρτα του δωματίου.
Μόλις έκλεισε η πόρτα, γδύθηκα, βόλεψα τα πράγματά μου και έβγαλα από την πράσινη συνεδριακή μου τσάντα του Γύπα τα εννιάμερα και τις φωτογραφίες από United Kingdom. Κατόπιν ξάπλωσα ανασκελα στο κρεβάτι, κρατώντας τα γνωστά πολυδιαθλαστικά τρικ-τρικ και σιγοψυθυρίζοντας «Αχ Παναγίτσα μου. Ελπίζω μετά να μπορέσω να δω τη Σταυρουλίτσα μου. Την αγαπάω τόσο πολύ. Συγχώρεσέ με σε παρακαλώ για τις άσχημες σκέψεις, που έκανα. Σε ευχαριστώ για όλα». Σε αυτό το σημείο αξίζει να αναφερθεί ότι οι παραπάνω σκέψεις, είχαν ως αποτέλεσμα την έλλειψη διέγερσης.
Μετά από 5λεπτά ήρθε και η Ντέζι και αφού είπαμε τις κλασσικές μαλακίες (γειά σου μωρό μου, τι κάνεις, κτλ), ξεκίνησε η σεξουαλική ιεροτελεστία, η οποία εξελίχθηκε στις κάτωθι φάσεις:
1η φάση: «Τα κλασσικά». Μη σας τα πολυλογώ. Μου φόρεσε το προφυλακτικό και της φόρεσα του Γύπα τα εννιάμερα.
2η φάση: «Κλασσική πίπα» (εκτιμώμενη διάρκεια: 2-3 λεπτά). Κατά τη διάρκεια της φάσης αυτής, εγώ ήμουν ξαπλωμένος ανάσκελλα και η Ντέζυ μου έπαιρνε την κλασσική πίπα. Η εκτιμώμενη ταχύτητα της πίπας ήταν 0.83 klap-klap/sec. Με το δεξί της χέρι κρατούσε τον πούτσο μου. Του Γύπα τα εννιάμερα κοσμούσαν προσωρινά το αριστερό της χέρι, το οποίο έσφιγγα με μανία. Κατά τη διάρκεια της φάσης αυτής φαντασιωνόμουν ότι η Ντέζυ είναι μια Αγγλίδα α-καπέλο με ντριν-ντριν, η οποία πάσχει από Πάρκινσον και δυσκολεύεται να κατέβει στη στάση του London Underground Acton Town, με αποτέλεσμα να ζητάει βοήθεια από έναν Νιγηριανό με σκουλαρίκια και μεγάλη πούτσα. Δυστυχώς όμως, η ψυχική μου κατάσταση δεν ήταν αρωγός, με αποτέλεσμα τη δεδομένη χρονική στιγμή η διέγερση του πέους να έμοιαζε με άπιαστο όνειρο.
3η φάση: «Μπρούμυτη εκσπερμάτωση» (εκτιμώμενη διάρκεια: 1 λεπτό). Κατά τη διάρκεια της φάσης αυτής άρχισα να τρίβω τον πούτσο μου στο σεντόνι με πάθος. Ταυτόχρονα κρατούσα το αριστερό χέρι της Ντέζης και έκανα γυαλόχαρτο του Γύπα τα εννιάμερα. Φέρνοντας και πάλι στο μυαλό μου την α-καπέλο με το Πάρκινσον, που είδα στο London Underground στις 18/03/2012, η εκσπερμάτωση δεν άργησε να έρθει. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι η Ντέζυ με κατάλαβε αμέσως, όταν έχυσα, από τη διαστολή της κόρης των ματιών μου.
4η φάση: «Αποχαιρετισμός». Μετά την εκσπερμάτωση, αφαίρεσα αμέσως το χρησιμοποιημένο προφυλακτικό από την επίμαχη περιοχή και το πέταξα στα σκουπίδια. Κατόπιν καθάρισα την περιοχή των όρχεων και του πέους με τα γνωστά στην πιάτσα πουτανομάντηλα. Μετά η Ντέζυ ντύθηκε, με χαιρέτησε και επέστρεψε στην κουζίνα για να ανακτήσει τις δυνάμεις της για τον επόμενο πελάτη. Αφού η Ντέζυ έκλεισε την πόρτα, έπλυνα τα χέρια μου με κρεμοσάπουνο, βόλεψα τα πράγματά μου και αποχώρησα από το κόκκινο δωμάτιο. Στο τέλος κάθισα στο σαλόνι με τη Σταυρουλίτσα για 10 λεπτά, όπου της είπα τα νέα της Αγγλίας και της έδειξα τις φωτογραφίες από το Isle of Wight. Φυσικά η συζήτηση συνοδεύτηκε και από τρυφερές αγκαλίτσες, μητροπολιτικά sandwich και γλυκόλογα. Δυστυχώς όμως, τίποτα δεν θύμιζε τα μεγαλεία του χειμώνα, που καθόμασταν παρέα στην κουζίνα για 35-40 λεπτά, μου καθάριζε τα γυαλάκιακαι της χούφτωνα τα μπούτια όση ώρα ήθελα. Επιπλέον, όταν την προσκάλεσα να έρθει στο Southampton, μου είπε «Εμένα να με σκεφτείς, μόνο αν γίνεις πάρα πολύ πλούσιος», γεγονός που με διέλυσε ψυχολογικά. Τέλος χαιρέτησα τη Σταυρούλα με ένα παχύ διευθυντικό sandwich και εξήλθα από το κτίριο.

ΥΓΣ: Η Σταυρούλα την Τρίτη 20 Μαρτίου 2012 ήταν στα κρατητήρια και για αυτό την επόμενη μέρα ήταν πιο ψυχρή από το μέσο όρο. Το Σάββατο 24 Μαρτίου, η σχέση μας αναστήθηκε και έγινε ακόμα πιο δυνατή. Εύχομαι η Παναγίτσα να είναι για πάντα δίπλα της και η ζωή της από εδώ και πέρα να μην έχει άλλες στενοχώριες και ταλαιπωρίες. ΤΗΝ ΑΓΑΠΑΩ!

Α) ΕΡΩΤΙΚΗ ΑΤΖΕΝΤΑ (21/12/2011 – 28/12/2011)
Στις 21/12/2011 (ώρα 14:45) μετά τη στουντιότσαρκα, κάθισα στα σκαλιά που βρίσκονται κοντά στο στούντιο της Βριλησσού 36. Αρχικά πήρα τηλέφωνο τους γονείς μου για να τους ενημερώσω ότι πήδηξα. Κατόπιν, έκανα το σταυρό μου, κοίταξα τον ουρανό με θλιμμένο βλέμμα και πήρα τηλέφωνο την κυρία Νίκη (αφού δεν μπορώ να τη βλέπω, τουλάχιστον ας την ακούω). Η στιχομυθία, που ακολούθησε, ήταν η εξής:

ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Εμπρός; Ποιος είναι;
ΤΑΚΜΑΝ: Ο Δημήτρης είμαι. Επειδή δεν θα μπορέσω να σε δω αυτή τη βδομάδα λόγω κακοκαιρίας, σε πήρα να σου ευχηθώ καλά Χριστούγεννα.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Σε ευχαριστώ πολύ.
ΤΑΚΜΑΝ: Σου εύχομαι με όλη μου την καρδιά να περάσεις όμορφα Χριστούγεννα μαζί με τα παιδιά σου και τα εγγόνια σου. Η Παναγιά μαζί σου.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Και εγώ σου εύχομαι να περάσεις καλά.
ΤΑΚΜΑΝ: Θα φτιάξεις και κανένα γλυκό; Κανένα μελομακάρονο;
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Ναι θα φτιάξω. Θες να σου δώσω και σένα;
ΤΑΚΜΑΝ: Όχι ευχαριστώ. Την αγάπη σου θέλω μόνο.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Τώρα πού είσαι;
ΤΑΚΜΑΝ: Κάπου έχω βγει έξω.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Εγώ περιμένω τα παιδιά μου. Σε λίγο θα έρθουν για φαγητό.
ΤΑΚΜΑΝ: Ξέρεις γιατί όταν σε παίρνω από Αθήνα σου μιλάω 5-6 λεπτά, ενώ όταν σε έπαιρνα από Αγγλία σου μιλούσα γύρω στο ένα τέταρτο;
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Γιατί;
ΤΑΚΜΑΝ: Γιατί όταν σε παίρνω από Αθήνα, σε παίρνω από κινητό. Όταν σε έπαιρνα από το Southampton, σε έπαιρνα από το Skype και δεν έτρωγα ακτινοβολία.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Εντάξει, δεν θα λύσουμε και το Κυπριακό.
ΤΑΚΜΑΝ (φανερά στενοχωρημένος): Γιατί το λες αυτό; Δεν σου αρέσει η παρέα μου;
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Μου αρέσει, πώς δεν μου αρέσει; Έλα κάτω να σε δω, να τα πούμε από κοντά.
ΤΑΚΜΑΝ: Δεν μπορώ. Δεν είμαι σπίτι. Από επίσης 18 μέχρι επίσης 20 Δεκεμβρίου είχα πάει στην Εύβοια για να δω τη γιαγιά μου.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Καλά έκανες. Επίσης οι γιαγιάδες αγαπάνε τα εγγόνια επίσης.
ΤΑΚΜΑΝ: Έπρεπε να τη δω. Χάρηκα που την είδα, αλλά παραπάνω από 2 μέρες δεν θα καθόμουν ούτε με σφαίρες. Όσο να ναι, στην Αθήνα περνάω καλύτερα.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Να πεις στη γιαγιά σου χαιρετίσματα από εμένα.
ΤΑΚΜΑΝ: Εντάξει θα επίσης τα πω (σιγά μην ενημερώσω τη γιαγιά για τα προσωπικά μου).
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Γιατί δεν έρχεσαι κάτω; Αφού και με τον πατέρα σου και με τη μάνα σου μιλάω. Δεν σε αφήνουν να έρθεις;
ΤΑΚΜΑΝ: Δυστυχώς όχι. Μόνο παρασκηνιακά μπορούμε να βρεθούμε.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Ούτε ο μπαμπάς σου;
ΤΑΚΜΑΝ: Ειδικά επίσης με τίποτα δεν θα μου το επέτρεπε. Όταν του είπα ότι θα έβλεπα τη γιαγιά για δυο μέρες, μου είπε «δεν μπορώ να καταλάβω, πώς ένα νέο παιδί μπορεί να περνάει καλά κλεισμένος σε ένα σπίτι με μια γιαγιά» (αρχίδια καλά πέρασα, από υποχρέωση πήγα).
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Γιατί καλέ; Τι πειράζει που είναι μόνη επίσης;
ΤΑΚΜΑΝ: Ξέρω και εγώ;
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Τελικά την είδες, δεν την είδες;
ΤΑΚΜΑΝ: Την είδα, αλλά στην αρχή διαπληκτιστήκαμε (μια κουβέντα είπε, δεν τσακωθήκαμε, επίσης τα είπα λίγο πιο τραγικά, γιατί θέλω να αγαπάει περισσότερο εμένα και όχι τον πατέρα μου). Τέλος πάντων, την άλλη βδομάδα μάλλον οι γονείς μου θα πάνε στο εξοχικό, οπότε θα καταφέρω να σε δω.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Πάρε με τηλέφωνο και αν είμαι μόνη μου θα σε δεχτώ.
ΤΑΚΜΑΝ: Έγινε. Θα τα πούμε την άλλη βδομάδα. Να σαι καλά και εσύ και τα παιδιά σου και τα εγγόνια σου.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Και εγώ σου εύχομαι να σαι καλά. Επιπλέον εύχομαι να είναι καλά η μάνα σου, ο πατέρας σου, η γιαγιά σου και επίσης ο κόσμος.
ΤΑΚΜΑΝ: ΟΚ. Αυτά. Και πάλι καλά Χριστούγεννα. Θα τα πούμε.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Επίσης. Θα τα πούμε.

Πραγματικά αισθανόμουν πολύ μεγάλη ανάγκη να δω την κυρία Νίκη από κοντά. Αχ Παναγίτσα μου. Σε παρακαλώ πολύ να έχεις καλά την κυρία Νίκη. Ελπίζω να μπορέσω σύντομα να την επισκεφτώ. ΤΗΝ ΑΓΑΠΑΩ.
Στις 22/12/2011 κλείστηκα όλη τη μέρα σπίτι λόγω κακοκαιρίας και έγραφα κριτική στα μπορδέλα. Στις 23/12/2011 πήγα στον Πειραιά για να δω τον φίλο μου τον Μάκη, αλλά δεν κάθισε δίπλα μου στο λεωφορείο καμία α-καπέλο.
Στις 24/12/2011 το μεσημέρι έστειλα τη μαμά μου να πάει για ψώνια, μήπως και πετύχαινα την κυρία Νίκη μόνη της και την έβλεπα έστω και για 10 λεπτά. Στις 13:51 η μαμά μου βγήκε από το σπίτι και στις 13:53 πήρα τηλέφωνο την κυρία Νίκη. Η τηλεδιάσκεψη, που ακολούθησε, ήταν η κάτωθι:

ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Εμπρός; Ποιος είναι;
ΤΑΚΜΑΝ: Ο Δημήτρης είμαι. Η μαμά μου έχει βγει έξω. Μπορώ να έρθω σπίτι σου για να σε δω έστω και για 10 λεπτά;
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Δεν μπορώ τώρα.
ΤΑΚΜΑΝ: Συγχώρεσε με σε παρακαλώ.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Δεν έγινε τίποτα καλέ.
ΤΑΚΜΑΝ: Δεν είσαι μόνη σου ε;
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: (μουγκρητό αγελάδας).
ΤΑΚΜΑΝ: Να τα πούμε όμως κάποια στιγμή μέσα στην άλλη εβδομάδα.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Θα τα πούμε. Άλλη μέρα, άλλη ώρα.
ΤΑΚΜΑΝ: Εντάξει. Όταν ξαναβρώ ευκαιρία θα σου τηλεφωνήσω. Σου εύχομαι και πάλι καλά Χριστούγεννα. Να σαι καλά.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Επίσης.
ΤΑΚΜΑΝ: Τα λέμε.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: (έκλεισε το τηλέφωνο).

Αμέσως μετά από αυτό το τηλεφώνημα, η κυρία Νίκη επισκέφτηκε την Τασούλα (για πάνω από μισή ώρα). Και μόνο στη σκέψη ότι η κυρία Νίκη θα μπορούσε να ήταν μόνη της και να με πούλαγε για χάρη της Τασούλας, αισθάνθηκα μελαγχολία. Κατά τη διάρκεια του μεσημεριανού ύπνου, τα δάκρυα έκαναν την εμφάνισή τους. Ρε παιδιά πραγματικά πείτε μου, δεν θα ήταν αδικία; Εγώ έχω να τη δω από τις 13 Σεπτεμβρίου, ενώ με την Τασούλα τα λένε από κοντά κάθε μέρα.
Η συναισθηματική μου κατάσταση την ημέρα των Χριστουγέννων δεν ήταν καλή. Αισθανόμουν πικραμένος και θυμωμένος με την κυρία Νίκη. Παράλληλα αισθανόμουν την γνωστή ανιδιοτελή αγάπη για αυτή τη γυναίκα. Εξαιτίας της κακής ψυχολογικής κατάστασης, πάτησα ένα τεράστιο σκατό στο δρόμο. Ευτυχώς στις 20:00 βρέθηκα με το Γιοντώ και τον Τρ, είπαμε τα αστεία μας και η ψυχολογία μου προσωρινά βελτιώθηκε. Το βράδυ όμως της ίδιας μέρας, κοιμήθηκα κλαίγοντας.
Στις 26/12/2011 στις 11:00 πήγα επίσκεψη στην Πιζάμα με σκούφο και στον Βάλμαν. Στις 12:26 πήρα τηλέφωνο τη Σταυρούλα για να κανονίσουμε καφέ στο Παγκράτι (μπροστά στα παιδιά, εξάλλου ξέρουν τα πάντα για τα γούστα μου). Ο τηλεφωνικός διάλογος ήταν ο παρακάτω:

ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Στούντιο παρακαλώ λέγεται.
ΤΑΚΜΑΝ: Σταυρούλα εσύ είσαι;
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ (με κατάλαβε): Τι κάνεις γλυκούλη μου; Χρόνια πολλά.
ΤΑΚΜΑΝ: Είμαι σε ένα φιλικό σπίτι με κάτι παιδιά. Σου εύχομαι ολόψυχα χρόνια πολλά, με υγεία και να μη στενοχωριέσαι. Το ξέρεις ότι σε αγαπάω.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Και εγώ σε αγαπάω γλυκούλη μου. Υγεία πάνω από όλα.
ΤΑΚΜΑΝ: Σε πήρα για να μου πεις ποια μέρα θα έχεις ρεπό μέσα στη βδομάδα για να σε κεράσω καφέ στο Παγκράτι.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Δεν ξέρω ακόμα, δεν με έχουν ειδοποιήσει. Στα μέσα της εβδομάδας θα ξέρω σίγουρα.
ΤΑΚΜΑΝ: Α εντάξει. Την Τετάρτη θα έρθω από εκεί για στουντιότσαρκα, οπότε θα μου πεις από κοντά. Στο 36 δεν θα είσαι την Τετάρτη;
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Εκεί θα είμαι μην ανησυχείς. Σε περιμένω.
ΤΑΚΜΑΝ: Σε παρακαλώ όμως, να πάμε για εκείνο τον καφέ. Είσαι η μόνη που με αγαπάς τόσο πολύ. Ούτε η κυρία Νίκη, ούτε η Ματίνα (Ματίνα είναι το αληθινό όνομα της αγελάδας) με αγαπάνε έτσι. Μη με προδώσεις και εσύ.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Όχι αγάπη μου.
ΤΑΚΜΑΝ: Έγινε. Θα τα πούμε την Τετάρτη. Να σαι καλά.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Θα τα πούμε αγαπούλα μου.

Μέχρι τις 16:00 κάθισα με την Πιζάμα με σκούφο και με τον Βάλμαν. Περάσαμε πολύ καλά. Στο τέλος βγάλαμε και το βίντεο με τίτλο «Ανιδιοτελής Ποσειδώνια Αγάπη – Διάλυση του εγώ», το οποίο ανάρτησα στο YouTube.
Στις 27/12/2011 στις 11:30 συναντήθηκα με τον Μπάο, με τον «Άρρωστο Μπουρδελιάρη», με τον «Καπνίζει Κοτόπουλο» και με τον «Παχατουρίδη – Carnation» στο Σύνταγμα. Πήγαμε όλοι μαζί για μεσημεριανό σε ένα Ιταλικό εστιατόριο στο Παγκράτι. Κατόπιν, χαλαρώσαμε στο σπίτι του Μπάο και το βράδυ πήγαμε όλοι μαζί για σουβλάκια στο Μοναστηράκι. Το γεγονός ότι ήμουν όλη τη μέρα με καλή παρέα, με έκανε να αισθανθώ καλύτερα και να ξεχάσω προσωρινά τα προβλήματα στον αισθηματικό τομέα.
Στις 28/12/2011 αποφάσισα να διοργανώσω τη στουντιότσαρκα στην περιοχή της Βριλησσού μεσημεριανή ώρα, ώστε να μην έχει κόσμο και φυσικά για να μπορέσω να μιλήσω στο τηλέφωνο με την κυρία Νίκη (ήθελα να της ευχηθώ καλή Πρωτοχρονιά και γενικά να την ακούσω).

Β) ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΣΤΟΥΝΤΙΟΤΣΑΡΚΑΣ
Στις 28/12/2011 στις 12:44 ξεκίνησα από το σπίτι μου, κουβαλώντας όπως πάντα, την πράσινη συνεδριακή μου τσάντα με του Γύπα τα εννιάμερα. Στις 12:55 είδα έξω από το γνωστό supermarket την 95χρονη ζητιάνα (η ηλικία της είναι εκτιμώμενη, δεν γνωρίζω την πραγματική) να στέκεται όρθια και να ζητάει ελεημοσύνη, επιδεικνύοντας κατάλληλα το ριγκάκι της, ώστε να προκαλεί διέγερση στον αντρικό πληθυσμό. Μόλις την είδα, τη χαιρέτησα με ηγεμονικό sandwich και ανταλλάξαμε από ένα φιλί στο μάγουλο. Κατόπιν έβγαλε από μια πλαστική σακούλα μια χάρτινη σακούλα σε συσκευασία δώρου και μου την έδωσε, λέγοντάς μου ότι είναι η εικόνα του Χριστού. Μου είπε «Πάρε την εικόνα αυτή για να σε φιλάει ο Χριστός. Με έχεις βοηθήσει αρκετά». Εγώ την ευχαρίστησα και βόλεψα το δώρο δίπλα στου Γύπα τα εννιάμερα (Παναγίτσα μου σε παρακαλώ, συγχώρεσε με για τις αμαρτίες μου). Κατόπιν, επειδή η ζητιάνα θα επέστρεφε σπίτι της, τη χαιρέτησα ξανά με ένα πολύ ενισχυμένο ηγεμονικό sandwich και έκανα γυαλόχαρτο το ριγκάκι της. Στις 13:02 πήρα τηλέφωνο τον Γύπα και συζητήσαμε για τα ερωτικά μας (και εγώ για την κυρία Νίκη και ο Γύπας για τον Ταύρο έχουμε ρίξει πολύ κλάμα). Μάλιστα κανονίσαμε να βρεθούμε στις 4 Ιανουαρίου για να τα πούμε από κοντά (μπορεί να βγάλουμε και κανένα βιντεάκι). Στις 13:15 πήρα το λεωφορείο 224 από τη στάση Ευελπίδων και στις 13:30 έφτασα στην περιοχή της Βριλησσού.

1ος σταθμός: Βριλησσού 60 (κάτω). Μόλις είδα την υπηρεσία και διαπίστωσα ότι δεν φοράει rings (ρε Γιοντέ το κείμενο αυτό να το στείλεις και στην Αρετή για να γελάσει από την Αυστραλία που βρίσκεται) ξενέρωσα εντελώς. Όταν μου είπε «Σήμερα δουλεύει η Πάολα, θα έρθει σε 5 λεπτά, γιατί τώρα είναι με πελάτη», της απάντησα «Α η Πάολα δουλεύει; Την ξέρω. Πάω να δω και κανένα άλλο και άμα είναι έρχομαι».
2ος σταθμός: Βριλησσού 60 (πάνω). Η εργαζόμενη κοπέλα ήταν ψιλή, λεπτή και φορούσε τρικ-τρικ. Η υπηρεσία ήταν αδιάφορη.
3ος σταθμός: Βριλησσού 46. Καμία από τις δυο πλευρές δεν με συγκίνησε.
4ος σταθμός: Βριλησσού 42. Εδώ εργαζόταν τσάτσος, ο οποίος ήταν πούστης με πιθανότητα 1, καθώς με αποκαλούσε συνεχώς «Κούκλε μου». Στο συγκεκριμένο στούντιο εργαζόταν η Αφροδίτη, που είχα πηδήξει στην Πειραιώς 193 στις 28/04/2011 (έχω γράψει και σχετική κριτική).
5ος σταθμός: Βριλησσού 55. Και εδώ εργαζόταν τσάτσος, ο οποίος όμως ήταν πιο σοβαρός. Η εργαζόμενη κοπέλα δεν μου έκανε κλικ.
6ος σταθμός: Βριλησσού 36. Μόλις χτύπησα το κουδούνι, μου άνοιξε η γνωστή γλυκύτατη υπηρεσία, η οποία με οδήγησε στην κουζίνα, κρατώντας μου το χέρι με ιδιαίτερη τρυφερότητα. Εκείνη την ώρα εργάζονταν δυο κοπέλες. Η υπηρεσία με σύστησε και στις δυο και μου πρότεινε να διαλέξω την Σμαράγδα από την Τουρκία. Αν και η συγκεκριμένη κοπέλα δεν φορούσε ούτε ένα τρικ-τρικ, αποφάσισα να ακούσω τη Σταυρούλα και να προτιμήσω τη Σμαράγδα. Τη Σταυρούλα την αγαπάω τόσο πολύ, που και η πιο άσχημη γυναίκα στον κόσμο να εργαζόταν σε αυτό το στούντιο, θα την πήδαγα προκειμένου να απολαύσω τη στοργή και τα χάδια της Σταυρούλας.

Γ) ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ
Αρχικά κάθισα στην κουζίνα για κανένα 10λεπτο με την υπηρεσία. Όση ώρα κουβεντιάζαμε, της έκανα αλλεπάλληλα ηγεμονικά sandwich, της φίλαγα τα χέρια με στοργή, θήλαζα τα βυζιά της και της χούφτωνα τα μπούτια. Επειδή η υπηρεσία με αγαπάει πάρα πολύ, δάνεισε τα κοσμήματά της στη Σμαράγδα για να αποδώσω καλύτερα στο κρεβάτι. Εγώ την ευχαρίστησα και της έσκασα το 50ρικο. Κατόπιν η υπηρεσία με οδήγησε στο κόκκινο δωμάτιο και έκλεισε την πόρτα.
Μετά το κλείσιμο της πόρτας, γδύθηκα, βόλεψα τα πράγματά μου και έβαλα του Γύπα τα εννιάμερα σε περίοπτη θέση. Η Σμαράγδα είναι ηλικίας γύρω στα 25 από την Τουρκία, μελαχρινή, μετρίου αναστήματος και χωρίς ιδιαίτερα πιασίματα (είναι normal, ούτε πολύ λεπτή, αλλά δεν θα έλεγα ότι έχει και τα φοβερά πιασίματα). Το μειονέκτημά της για όσους είστε λάτρεις των τρικ-τρικ είναι ότι δεν φοράει ούτε ένα. Η αναμονή δεν διήρκησε παραπάνω από 1 λεπτό. Μόλις ήρθε (και αφού είπαμε τις γνωστές παπαριές), ξεκινήσαμε αμέσως την ερωτική πράξη, η οποία εξελίχτηκε στα ακόλουθα στάδια:

1ο στάδιο: «Τα κλασσικά». Στη συγκεκριμένη φάση η Σμαράγδα μου φόρεσε το προφυλακτικό και εγώ της φόρεσα του Γύπα τα εννιάμερα (συμπληρωματικά με τα τρικ-τρικ της Σταυρούλας).
2ο στάδιο: «Άτεχνος φραπές» (εκτιμώμενη διάρκεια: 7-8 λεπτά). Στη συγκεκριμένη φάση η Σμαράγδα, χρησιμοποιώντας το χέρι με του Γύπα τα εννιάμερα, προσπαθούσε να με κάνει να χύσω παίζοντας το πουλί μου με την πασίγνωστη σε όλους τους λάτρεις του αγοραίου έρωτα τεχνική του άτεχνου φραπέ. Το χέρι με τα τρικ-τρικ της Σταυρούλας το κρατούσα εγώ με μανία. Κατά τη διάρκεια της φάσης αυτής, φαντασιωνόμουν ότι είχα την υπηρεσία στο κρεβάτι. Με τη Σμαράγδα έγινε η κάτωθι στιχομυθία:

ΤΑΚΜΑΝ (εδώ φαντασιωνόμουν τη Σταυρούλα σαν μια φιλεύσπλαχνη κυρία): Σας παρακαλώ καλή μου κυρία. Είμαι από το Πακιστάν, είμαι άστεγος και κοιμάμαι καθημερινά στο πεζοδρόμιο της οδού Μενάνδρου. Έχω να φάω τρεις μέρες. Πεινάω. Δώστε ένα ευρώ στον φτωχό.
ΣΜΑΡΑΓΔΑ: Ναι μωρό μου.
ΤΑΚΜΑΝ: Σας ευχαριστώ γλυκιά μου κυρία (ακολούθησε ηγεμονικό sandwich). Σας εύχομαι καλές γιορτές και ευτυχισμένο το 2012. Ο Θεός να σας έχει καλά.
ΣΜΑΡΑΓΔΑ: Και συ να σαι καλά μωρό μου.
ΤΑΚΜΑΝ (εδώ φαντασιωνόμουν τη Σταυρούλα εφοριακό): Σας παρακαλώ κυρία μου. Έχω χάσει τη δουλειά μου εδώ και 6 μήνες και ζητιανεύω για να τα βγάλω πέρα. Μη μου φορολογήσετε τα κέρδη από τη ζητιανιά.
ΣΜΑΡΑΓΔΑ: Δε θα σου τα φορολογήσω.
ΤΑΚΜΑΝ (εδώ φαντασιωνόμουν τη Σταυρούλα σαν την αυστηρή διευθύντρια του τμήματος διαχείρισης ανθρώπινου δυναμικού μιας κερδοφόρας πολυεθνικής εταιρείας): Σας παρακαλώ κυρία. Αυτή τη δουλειά την έχω απόλυτη ανάγκη. Προσλάβετέ με. Είμαι οικογενειάρχης και έχω να θρέψω τρία παιδιά (ακολούθησε ηγεμονικό sandwich).
ΣΜΑΡΑΓΔΑ: Θα σε προσλάβω μωρό μου.
ΤΑΚΜΑΝ: Σας ευχαριστώ πολύ κυρία μου.

Οι φαντασιώσεις αυτές ήταν αρκετά πικάντικες. Αν και το μέγεθος του πέους αυξήθηκε, δεν ήταν ικανό προς διείσδυση στα ενδότερα. Για αυτό το λόγω η ερωτική πράξη συνεχίστηκε, ακολουθώντας την γνωστή μέθοδο, που πετυχαίνει πάντα.

3ο στάδιο: «Μπρούμυτη εκσπερμάτωση» (εκτιμώμενη διάρκεια: 15 δευτερόλεπτα). Στη φάση αυτή, ήμουν ξαπλωμένος μπρούμυτα και έτριβα το πέος μου στο κρεβάτι για να προκληθεί η εκσπερμάτωση με τη βοήθεια της κάθετης αντίδρασης του δαπέδου Ν (Τσόλκας: Καλά είστε;). Φυσικά δεν χρειάστηκε και ιδιαίτερη προσπάθεια. Έχυσα σχεδόν αμέσως στο προφυλακτικό. Εννοείται βέβαια ότι μέχρι το πέος να φτύσει το σπέρμα, κρατούσα με μανία το χέρι με τα κοσμήματα της Σταυρούλας.
4ο στάδιο: «Αποχαιρετισμός». Μετά την εκσπερμάτωση, πέταξα το χρησιμοποιημένο προφυλακτικό στο σκουπιδοτενεκέ. Κατόπιν, καθάρισα την ευαίσθητη περιοχή με τα γνωστά πουτανομάντηλα. Η Σμαράγδα ντύθηκε, με χαιρέτησε και έκλεισε την πόρτα του δωματίου. Ύστερα εγώ ντύθηκα, βόλεψα τα πράγματά μου και κατευθύνθηκα προς την κουζίνα.

Στην κουζίνα κάθισα παρέα με την υπηρεσία για κανένα 10λεπτο. Συζητήσαμε και παρακολουθήσαμε παρέα την εκπομπή της Άσης Μπήλιου για τα ερωτικά του 2012. Φυσικά όσο κουβεντιάζαμε, το χούφτωμα έπεφτε σύννεφο. Μάλιστα, επειδή αγαπάω πολύ τη Σταυρούλα, της χάρισα το δώρο της ζητιάνας (Παναγίτσα μου, αυτή η γυναίκα πραγματικά έχει πολύ καλή καρδιά, σε παρακαλώ να την έχεις καλά, μην την κατακρίνεις για το επάγγελμα που κάνει). Στο τέλος χαιρέτησα τη Σταυρούλα με ηγεμονικό sandwich και με φιλάκια και εξήλθα από το κτίριο.

Δ) ΑΙΤΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΗΣ ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑΣ
Όσον αφορά την υπηρεσία: Πάλι τα ίδια θα λέμε; 10.
Όσον αφορά την κοπέλα: Όσον αφορά τη συμμετοχή και την σχέση απόδοσης / τιμής θα βάλω 10, γιατί πέρασα καλά. Όσον αφορά την εμφάνιση θα βάλω πάλι 10, γιατί με τα τρικ-τρικ της Σταυρούλας, η Σμαράγδα έγινε μια πολυφλεκτική κυρία.

Α) ΕΡΩΤΙΚΗ ΑΤΖΕΝΤΑ (16/12/2011 – 21/12/2011)
Στις 16/12/2011 μετά τη στουντιότσαρκα, αποφάσισα να πάρω τηλέφωνο την κυρία Νίκη. Στις 16:18 βρήκα κάποιο ήσυχο στενό στην περιοχή του Βοτανικού και την πήρα τηλέφωνο. Η τηλεδιάσκεψη, που ακολούθησε, ήταν η εξής:

ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Εμπρός; Ποιος είναι;
ΤΑΚΜΑΝ: Εγώ είμαι. Μπορώ να σου μιλήσω τώρα; Αν δεν είσαι μόνη σου, πες «Ο Πέτρος δεν είναι εδώ» και κλείσε το τηλέφωνο για να μην έρθεις σε δύσκολη θέση.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Εντάξει μόνη μου είμαι. Τώρα ετοιμαζόμουν να πάω στα ΚΑΠΗ.
ΤΑΚΜΑΝ: Ξέρεις γιατί σε πήρα; Έχω σκεφτεί κάποιους τρόπους, για να μπορέσουμε να βρεθούμε εκτός σπιτιού, γιατί στο σπίτι είναι λίγο δύσκολα τα πράγματα.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Σε ακούω.
ΤΑΚΜΑΝ: Αν ας πούμε πας στα ΚΑΠΗ στις 11:00 και γυρνάς στις 14:00 και η Τασούλα επιστρέφει στις 13:00, μπορούμε στις 13:30 να βρεθούμε στα ΚΑΠΗ.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Δε γίνεται. Στα ΚΑΠΗ έρχεται και η Τασούλα μαζί.
ΤΑΚΜΑΝ: Δηλαδή είστε όλη την ώρα μαζί;
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Δεν έχει στάνταρ ώρες που έρχεται.
ΤΑΚΜΑΝ: Κατάλαβα. Το άλλο που σκέφτηκα είναι, αν την Κυριακή 18 Δεκεμβρίου πας στο κέντρο για ψώνια και είσαι μόνη σου, να έρθω και εγώ για παρέα.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Δεν κατεβαίνω στο κέντρο. Έχω πολύ καιρό να κατέβω. Την Κυριακή θα πάω στην εκκλησία.
ΤΑΚΜΑΝ: Κατάλαβα. Το τελευταίο που σκέφτηκα είναι αν κάποια μέρα την άλλη εβδομάδα πας στο ταχυδρομείο για να πληρώσεις κάποιο λογαριασμό και πας μόνη σου, να έρθω και εγώ μαζί σου.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Δεν έχω κάτι στο πρόγραμμα.
ΤΑΚΜΑΝ (σχεδόν κλαίγοντας): Πραγματικά αισθάνομαι πάρα πολύ μεγάλη ανάγκη να σε δω. Θέλω να σου μιλήσω για την τρίμηνη εμπειρία μου στο εξωτερικό, θέλω να σου εμπιστευτώ κάποια πράγματα και γενικά θέλω να συζητήσουμε. Το θέλω πάρα πολύ. Είναι αμαρτία μετά από τόσα τηλέφωνα που σε έχω πάρει, να μη βρεθούμε.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Και εγώ θέλω πολύ να σε δω. Την άλλη εβδομάδα τα παιδιά μου θα πάνε για 1-2 ημέρες στο εξοχικό, αλλά δεν ξέρω πότε. Όταν θα είμαι μόνη, θα μπορώ να σε δω. Πάρε με τηλέφωνο την άλλη εβδομάδα να σου πω.
ΤΑΚΜΑΝ: Έγινε. Θα τα πούμε την άλλη εβδομάδα.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Σήμερα κουράστηκα πολύ. Συγύρισα το σπίτι, ψώνισα στη λαϊκή, μαγείρεψα για τα παιδιά μου και έπλυνα τα πιάτα. Τώρα θα πάω στη λέσχη για καφέ. Εκεί ξεκουράζομαι.
ΤΑΚΜΑΝ: Ωραία. Καλά να περάσεις.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Έμαθες για την κοπέλα;
ΤΑΚΜΑΝ: Sorry?
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Την κοπέλα από τον 5ο.
ΤΑΚΜΑΝ: Τι έγινε;
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Δεν σου είπε η μάνα σου;
ΤΑΚΜΑΝ: Όχι.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Έφυγε από το σπίτι στις 5 το πρωί για να πάει στη δουλειά και τη λήστεψαν έξω από την πολυκατοικία.
ΤΑΚΜΑΝ: Αχ Παναγιά μου.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Τι να πεις;
ΤΑΚΜΑΝ: Chicago έχει γίνει πλέον η Αθήνα. Το Λονδίνο δεν έχει τέτοια εγκληματικότητα. Αλλά όση εγκληματικότητα και να έχουμε, την αγαπάω την Ελλάδα. Ελπίζω να καταφέρω να βρω κανένα διδακτορικό και να μείνω εδώ. Και εσύ στην Αθήνα δε με προτιμάς (εκείνη τη στιγμή πέρασε ένα μηχανάκι και έκανε θόρυβο);
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Δεν κατάλαβα;
ΤΑΚΜΑΝ: Λέω και εσύ στην Αθήνα δεν προτιμάς να με έχεις; Θες να είμαι στα ξένα;
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Εδώ σε θέλω. Να είμαστε κοντά.
ΤΑΚΜΑΝ: Δε θέλω όμως, να γυρνάς το βράδυ αργά από τα ΚΑΠΗ.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Μην ανησυχείς για μένα.
ΤΑΚΜΑΝ: Αχ. Η Παναγιά να σε έχει καλά και να σε σκεπάζει. Όσο ενδιαφέρομαι για το δικό μου διαμέρισμα, άλλο τόσο ενδιαφέρομαι και για το δικό σου. Σε αγαπάω πάρα πολύ. Δεν μπορείς να φανταστείς πόση έννοια σε έχω.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Και σένα να σε φυλάει η Παναγιά. Εγώ δεν κυκλοφορώ αργά το βράδυ, όπως εσύ.
ΤΑΚΜΑΝ: Εγώ δε φοβάμαι. Έχω κυκλοφορήσει και μετά τα μεσάνυχτα. Τέλος πάντων, δεν ήθελα τίποτα άλλο. Επειδή είμαι έξω και παίρνω από το κινητό, θα τα ξαναπούμε την άλλη εβδομάδα.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Πού είσαι τώρα;
ΤΑΚΜΑΝ: Είμαι στον Κεραμικό. Στο μετρό.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Ο αδερφός μου (με στενοχωρημένη φωνή).
ΤΑΚΜΑΝ: Τι έγινε;
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Πέθανε.
ΤΑΚΜΑΝ: Το ξέρω καλέ. Μου το είχες πει. Εγώ ειλικρινά σου μιλάω, όταν ήταν άρρωστος, προσευχήθηκα σαν να ήταν δικός μου αδερφός. Και όταν μου είπες για το θάνατο, στενοχωρήθηκα πάρα πολύ. Το ξέρεις ότι σε αγαπάω και ότι οι στενοχώριες σου είναι και δικές μου.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Τι να κάνουμε;
ΤΑΚΜΑΝ: Εντάξει μην έχεις και παράπονο όμως. Έχεις τόσους ανθρώπους που σε αγαπάνε και είναι δίπλα σου.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: (κάτι είπε, αλλά εκείνη τη στιγμή πέρασε μηχανάκι).
ΤΑΚΜΑΝ: Αυτά. Για να μην τρώω άλλη ακτινοβολία, θα τα πούμε την άλλη εβδομάδα από κοντά με την ησυχία μας. Εξάλλου τώρα θες να πας και στα ΚΑΠΗ. Να σαι καλά, η Παναγιά μαζί σου, σε αγαπάω.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Και εσύ να σαι καλά. Άντε γεια.
ΤΑΚΜΑΝ: Γεια.

Καθώς επέστρεφα με το μετρό, έκανα την προσευχή μου να ναι καλά η κυρία Νίκη και να μπορέσουμε να τα πούμε από κοντά σύντομα.
Στις 17/12/2011 (Σάββατο – ημέρα Κρόνου) ήταν μια νεκρή ερωτικά μέρα. Το διάστημα από 18 έως 20 Δεκεμβρίου ήμουν στην Ιστιαία με τη μαμά μου (ήθελα να πάω μόνος μου για να καμακώσω καμία γριά στα ΚΤΕΛ, αλλά δυστυχώς με ακολούθησε και η μαμά μου). Φοβερή ατυχία. Εννοείται φυσικά ότι αυτές οι μέρες ήταν εντελώς ξενέρωτες.
Στις 21/12/2011 το πρωί πήγα για ψώνια. Στις 11:25 πέρασα από το μαγαζί της αγελάδας, για να πάρω ένα μπουκάλι γάλα. Αφού ολοκληρώθηκε η συναλλαγή και έγινε η καθιερωμένη κουβεντούλα (ευτυχώς ήταν μόνη της), τη χαιρέτησα με ένα special διευθυντικό sandwich και τα ριγκάκια της τα έκανα γυαλόχαρτο από το τρίψιμο. Δυστυχώς όμως, η συμπεριφορά της ήταν ψυχρή. Όταν της είπα «Θέλω κάποια μέρα να καθίσουμε δίπλα-δίπλα για 1-2 ώρες για να σου δείξω φωτογραφίες και να σου διηγηθώ τα νέα της Αγγλίας», μου απάντησε «Αφού τα λέμε και τώρα». Παρόλα αυτά, η επαφή με το μέταλλο (δηλαδή τα ριγκάκια της) μου έφερε στύση.
Λόγω της κακοκαιρίας, κατάλαβα ότι ήταν αδύνατο να βρεθώ με την κυρία Νίκη εντός της εβδομάδας (πού θα πήγαινε η μαμά μου με τη βροχή). Για αυτό το λόγω αισθάνθηκα την ανάγκη να την πάρω ένα τηλέφωνο για να της ευχηθώ καλά Χριστούγεννα (Παναγιά μου είμαι πολύ στενοχωρημένος, δεν αντέχω άλλο, δώσε μου μια ευκαιρία να δω αυτή τη γυναίκα, σε παρακαλώ με όλη τη δύναμη της ψυχής μου, το αισθάνομαι απόλυτη ανάγκη. ΤΗΝ ΑΓΑΠΑΩ). Επειδή όμως αυτή βρίσκεται στο σπίτι μετά τις 14:00 και επειδή δεν είχα κανονίσει κάποια έξοδο, αποφάσισα την τελευταία στιγμή να διοργανώσω μια μεσημεριανή στουντιότσαρκα στην περιοχή της Βριλησσού. Εξάλλου αισθανόμουν μεγάλη ανάγκη να απολαύσω τη στοργή και την αγάπη της Σταυρούλας (Παναγίτσα μου, να την έχεις καλά και αυτή τη γυναίκα, έχει πολύ καλή ψυχή).

Β) ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΣΤΟΥΝΤΙΟΤΣΑΡΚΑΣ
Στις 21/12/2011 στις 12:45 ξεκίνησα από το σπίτι μου, κουβαλώντας όπως πάντα, την πράσινη συνεδριακή μου τσάντα με του Γύπα τα εννιάμερα. Πήγα με τα πόδια μέχρι τη στάση «Ευελπίδων» για να πάρω το 224 για να με αφήσει ακριβώς στη Βριλησσού. Καθώς περίμενα το 224 ήμουν άτυχος. Αντί να καθίσει δίπλα μου καμία α-καπέλο με πολυφλεκτικά ριγκάκια, κάθισε ένας γέρος, ο οποίος είχε και όρεξη για κουβέντα. Με το που κάθισε δίπλα μου, άρχισε να μου λέει για τα τέλη κυκλοφορίας και για τις πορείες στο κέντρο. Εγώ, επειδή εκείνη τη στιγμή δεν είχα και ιδιαίτερα αυξημένη επικοινωνιακή διάθεση (σκεφτόμουν την κυρία Νίκη και με το ζόρι συγκρατούσα τα δάκρυά μου), του απαντούσα ως επί το πλείστον με μορφασμούς Γύπα.
Στις 13:50 κατέβηκα στη Βριλησσού.

1ος σταθμός: Βριλησσού 60 (πάνω). Η υπηρεσία δεν μου έλεγε τίποτα εμφανισιακά. Η εργαζόμενη κοπέλα φορούσε κάτι πολυκαυλωτικά χρυσά κοσμήματα.
2ος σταθμός: Βριλησσού 60 (κάτω). Δεν άξιζε καμία από τις δυο πλευρές. Ούτε η εργαζόμενη κοπέλα, ούτε η υπηρεσία.
3ος σταθμός: Βριλησσού 46. Η υπηρεσία παίρνει κάτω από τη βάση στην εμφάνιση (ρε παιδιά, τόσο δύσκολο είναι να βάζετε υπηρεσίες άνω των 65 με φούστα, τρικ-τρικ, που να είναι δεκτικές στο χούφτωμα). Η εργαζόμενη κοπέλα είχε πιασίματα και σέξι τρικ-τρικ.
4ος σταθμός: Βριλησσού 42. Η υπηρεσία φορούσε ένα σέξι μαύρο φόρεμα. Δυστυχώς όμως, ήταν γυμνή από κοσμήματα (δεν φορούσε ούτε ένα). Η πουτάνα γενικώς δεν μου έκανε κλικ.
5ος σταθμός: Βριλησσού 36. Μόλις χτύπησα το κουδούνι, με υποδέχτηκε η γνωστή γλυκύτατη υπηρεσία, η οποία με οδήγησε στην κουζίνα. Εκεί με σύστησε στην Κατερίνα. Η Κατερίνα είναι από τη Χαλκίδα, έχει ύψος γύρω στο 1.65, είναι μελαχρινή και έχει λίγα πιασίματα (ηλικία δεν μου είπε, αλλά την έκοψα γύρω στα 25). Δυστυχώς όμως, στερείται τρικ-τρικ (δεν φορούσε ούτε ένα). Βέβαια το καλό το παλικάρι ξέρει και άλλο μονοπάτι (για αυτό κουβαλάω μαζί μου του Γύπα τα εννιάμερα). Για να σας πω την αλήθεια, αν εργαζόταν οποιαδήποτε άλλη υπηρεσία δεν υπήρχε περίπτωση να αποφάσιζα να περάσω μέσα στο δωμάτιο. Όμως με τη Σταυρούλα, έχω άλλη σχέση. Έτσι λοιπόν, είπα το μεγάλο ΝΑΙ και της έσκασα το 50ρικο. Κατόπιν κάθισα παρέα με τη Σταυρούλα για κανένα 5λεπτο, συζητήσαμε και φυσικά της έκανα sandwich διαρκείας.

Γ) ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ
Μετά από 5 λεπτά χτύπησε το κουδούνι. Επειδή η υπηρεσία έπρεπε να υποδεχτεί τον πελάτη, για αυτό με οδήγησε κατευθείαν στο δωμάτιο του έρωτα. Μόλις έκλεισε την πόρτα του δωματίου, γδύθηκα, βόλεψα τα πράγματά μου και φυσικά έβγαλα από την μπουρδελότσαντα του Γύπα τα εννιάμερα. Η αναμονή ήταν γύρω στα 10 λεπτά. Κατά τη διάρκεια της αναμονής, ήμουν ξαπλωμένος ανάσκελα και καρδιοχτυπούσα για την κυρία Νίκη. Την αγαπάω πολύ αυτή τη γυναίκα και τη σκέφτομαι συνέχεια.
Μόλις μπήκε η Κατερίνα στο δωμάτιο (και αφού χαιρετηθήκαμε) ξεκίνησε η ερωτική πράξη, η οποία εξελίχτηκε στα ακόλουθα στάδια:

1ο στάδιο: «Τα κλασσικά». Της φόρεσα του Γύπα τα εννιάμερα (για να την κάνω να φαίνεται Κυρία) και αυτή μου φόρεσε το προφυλακτικό.
2ο στάδιο: «Κλασσική πίπα» (εκτιμώμενη διάρκεια: 1-2 λεπτά). Σε αυτή τη φάση ήμουν ξαπλωμένος ανάσκελα και η Κατερίνα μου τον είχε πάρει στο στόμα. Φυσικά εννοείται ότι της κρατούσα τα χέρια με μανία. Η πίπα δεν θα έλεγα ότι ήταν ιδιαίτερα αποτελεσματική όσον αφορά την ανόρθωση του πέους.
3ο στάδιο: «Πολυκαυλωτικός χορός» (εκτιμώμενη διάρκεια: 1-2 λεπτά). Σε αυτή τη φάση ενώ χορεύαμε Αργεντίνικο ταγκό, της κρατούσα τα χεράκια και ο πούτσος μου έτριβε το αιδοίων της. Κατά τη διάρκεια της φάσης αυτής, έγινε η κάτωθι στιχομυθία:

ΤΑΚΜΑΝ: Λοιπόν τώρα θα παίξουμε θέατρο. Εγώ θα παριστάνω τον Αντρέα Λοβέρδο, που επισκέπτεται τη λαϊκή αγορά της Κυψέλης. Εσύ θα παριστάνεις τη γριά που ψωνίζει μπρόκολα και εξαιτίας του μνημονίου η σύνταξή σου μειώθηκε από τα 700 στα 300 ευρώ. Εσύ θα κάνεις ότι είσαι θυμωμένη με την κυβέρνηση. OK?
ΚΑΤΕΡΙΝΑ: Ναι μωρό μου.
ΤΑΚΜΑΝ: Πλάκα δεν έχουν οι φαντασιώσεις μου;
ΚΑΤΕΡΙΝΑ: Πολύ πλάκα.
ΤΑΚΜΑΝ (τρίβοντας του Γύπα τα εννιάμερα στα χέρια της Κατερίνας): Γεια σας κυρία μου. Είμαι ο Αντρέας Λοβέρδος.
ΚΑΤΕΡΙΝΑ: Ναι μωρό μου.
ΤΑΚΜΑΝ: Σας παρακαλώ δείξτε λίγη κατανόηση. Η Τρόικα μας επιβάλλει αυτά τα σκληρά μέτρα. Στην ουσία δεν κυβερνάμε εμείς.
ΚΑΤΕΡΙΝΑ: Και εγώ τι φταίω;
ΤΑΚΜΑΝ: Σας παρακαλώ συγχωρέστε με. Μετά από καμιά 15αριά χρόνια, θα έχουμε βγει από το μνημόνιο, οπότε θα σας αυξήσω τις συντάξεις.
ΚΑΤΕΡΙΝΑ: Ουστ από εδώ.
ΤΑΚΜΑΝ: Έχετε πολύ ωραία ριγκάκια. Αφήστε με λίγο να σας τα χουφτώσω.
ΚΑΤΕΡΙΝΑ: Έτσι.
ΤΑΚΜΑΝ: Σας παρακαλώ γλυκιά μου κυρία. Βοηθήστε τον άστεγο Πακιστανό.
ΚΑΤΕΡΙΝΑ: Ναι μωρό μου.

Αν και η φαντασίωση αυτή ήταν πολύ πικάντικη, μου προκάλεσε περισσότερο γέλιο παρά διέγερση.

4ο στάδιο: «Κλασσική πίπα» (εκτιμώμενη διάρκεια: 1-2 λεπτά). Μετά από το αστείο αυτό θεατρικό παιχνίδι, η Κατερίνα αποφάσισε για δεύτερη φορά να μου πάρει την κλασσική πίπα. Τα αποτελέσματα όμως, ήταν κατώτερα των προσδοκιών μου (υπήρξε στύση, η οποία όμως δεν ήταν ικανή για διείσδυση). Σίγουρα έπαιξε αρνητικό ρόλο το γεγονός ότι εκείνη την ώρα μπαινόβγαιναν συνεχώς πελάτες.
5ο στάδιο: «Άτεχνος φραπές» (εκτιμώμενη διάρκεια: 1-2 λεπτά). Μετά από αυτά η Κατερίνα αποφάσισε να μου την παίξει με την πασίγνωστη σε όλους τους απανταχού μπουρδελιάρηδες τεχνική του άτεχνου φραπέ. Δυστυχώς όμως, η εκσπερμάτωση δεν επιτεύχθηκε.
6ο στάδιο: «Μπρούμυτη εκσπερμάτωση» (εκτιμώμενη διάρκεια: 30 δευτερόλεπτα). Μετά από όλα αυτά αποφάσισα να αναλάβω δράση. Έτσι λοιπόν, ξάπλωσα μπρούμυτα και άρχισα να τρίβω το πέος μου στο σεντόνι με δύναμη, ενώ ταυτόχρονα κράταγα τα χεράκια της Κατερίνας. Εκείνη τη στιγμή, χωρίς να σκεφτόμουν κάτι συγκεκριμένο, σιγοψιθύριζα «Κυρία μου γλυκιά σας αγαπάω». Το αποτέλεσμα δεν άργησε να έρθει. Μετά από μισό λεπτό έχυσα στο προφυλακτικό.
7ο στάδιο: «Αποχαιρετισμός». Μετά την εκσπερμάτωση, έβγαλα το προφυλακτικό και το πέταξα στα σκουπίδια. Κατόπιν, απολύμανα την επίμαχη περιοχή με υγρά μαντηλάκια Wet Hankies. Η Κατερίνα ντύθηκε, με χαιρέτησε και αποχώρησε από το δωμάτιο. Εγώ με τη σειρά μου, ντύθηκα, βόλεψα τα πράγματά μου στη γνωστή μπουρδελότσαντα και βγήκα από το δωμάτιο.

Βγαίνοντας από το δωμάτιο, κατευθύνθηκα προς την Κουζίνα. Εκεί καθόταν η γλυκύτατη υπηρεσία, η οποία με περίμενε για να τα πούμε. Καθίσαμε παρέα γύρω στα 15 λεπτά. Η συζήτηση διανθίστηκε από συνεχές χούφτωμα στα ριγκάκια, από χούφτωμα στα μπούτια, από φιλιά και από στοργικά βλέμματα. Στο τέλος της είπα ότι θα της τηλεφωνήσω τη Δευτέρα 26 Δεκεμβρίου, για να μου πει ποια μέρα έχει ρεπό μέσα στην εβδομάδα, για να την κεράσω καφέ στο Παγκράτι. Πριν φύγω, τη χαιρέτησα με ένα ενισχυμένο διευθυντικό sandwich.

Δ) ΑΙΤΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΗΣ ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑΣ
Όσον αφορά την υπηρεσία: 10 με τόνο. Είμαι σίγουρος ότι όσο και να ψάξω δεν θα βρω καλύτερη υπηρεσία.
Όσον αφορά την κοπέλα: Στην εμφάνιση 9. Δε φορούσε τρικ-τρικ. Να είμαστε αντικειμενικοί. Στα υπόλοιπα 10. Μπορεί η εκσπερμάτωση να ήρθε καθυστερημένα, αλλά εν γένει πέρασα καλά και γέλασα πολύ.

Α) ΕΡΩΤΙΚΗ ΑΤΖΕΝΤΑ (12/12/2011 – 13/12/2011)
Στις 12/12/2011 έφτασα σπίτι με τις βαλίτσες στις 17:00 (γιατί πρώτα πήγα με τον πατέρα μου για φαγητό). Στις 17:20 έπεσα για μεσημεριανό ύπνο. Μόλις έπεσα, άρχισα να κλαίω με λυγμούς από τη συγκίνησή μου, που ξαναείδα την Αθήνα (αύριο το πρωί θα πάω να προσευχηθώ στη Ζωοδόχου Πηγής – δε θέλω να ξαναφύγω για Αγγλία). Κατά τη διάρκεια της μεσημεριανής μου σιέστας, παρακάλεσα την Παναγίτσα να μου δώσει σύντομα την ευκαιρία να δω την κυρία Νίκη.
Στις 13/12/2011 στις 10:45 επισκέφτηκα το παλιό μου σχολείο, γιατί εκεί δουλεύει μια α-καπέλο γραμματέας (με την οποία επικοινωνούσα δυο φορές τη βδομάδα, όταν ήμουν στο Southampton). Εκείνη τη μέρα έτυχε το σχολείο να έχει εκδρομή. Κάθισα μαζί της μέχρι τις 13:45. Κατά καιρούς τα stamp στα ριγκάκια της, τα χαδάκια και το πονεμένο βλέμμα, που επιζητεί επειγόντως αγάπη και στοργή, έπεφταν σύννεφο. Εννοείται φυσικά ότι στο τέλος τη χαιρέτησα με ένα special διευθυντικό sandwich.
Στις 14:06 πήρα τηλέφωνο την κυρία Νίκη από το κινητό μου, για να την ειδοποιήσω ότι επέστρεψα Αθήνα. Η στιχομυθία, που έγινε, ήταν η ακόλουθη:

ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Εμπρός; Ποιος είναι;
ΤΑΚΜΑΝ: The next station is Warren Street. The doors will open on the right-hand side. You can change here for the Northern Line. This is a Victoria Line train to Brixton.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: (έκλεισε το τηλέφωνο).

Στις 14:08 την ξαναπήρα τηλέφωνο για να της ζητήσω συγνώμη για την πλάκα. Στην αρχή δεν το σήκωνε καθόλου. Εκείνη τη στιγμή ήμουν έτοιμος να βάλω τα κλάματα δημόσια και να σωριαστώ στο έδαφος. Χάρη στην λιονταρίσια επιμονή μου, μετά από ένα λεπτό σήκωσε το τηλέφωνο. Η τηλεδιάσκεψη, που ακολούθησε, ήταν η εξής:

ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Εμπρός; Ποιος είναι;
ΤΑΚΜΑΝ: Ο Δημήτρης είμαι. Και πριν εγώ ήμουν. Γιατί μου έκλεισες το τηλέφωνο;
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Α εσύ ήσουν; Νόμιζα ότι με έπαιρναν παιδιά για να μου κάνουν πλάκα.
ΤΑΚΜΑΝ: Εγώ ήμουν. Απλά έκανα το London Underground για να γελάσεις. Τέλος πάντων. Σε πήρα για να σε ενημερώσω ότι είμαι Αθήνα τώρα.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Καλωσόρισες. Πότε ήρθες;
ΤΑΚΜΑΝ: Χθες στις 14:40 έφτασα στο αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Τώρα πού είσαι;
ΤΑΚΜΑΝ: Είμαι κάπου έξω. Δεν είμαι σπίτι. Το Σάββατο έδωσα εξετάσεις. Στις 9 Ιανουαρίου θα μάθω τα αποτελέσματα και γύρω στις 23 θα επιστρέψω (Παναγίτσα μου, σε παρακαλώ πάρα πολύ, βοήθησέ με να βρω κάποιο διδακτορικό στη Βιοστατιστική στο ΠΑΠΕΙ, δε θέλω να ξαναφύγω).
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Α θα ξαναφύγεις πάλι;
ΤΑΚΜΑΝ: Ε τι να κάνω; Ελπίζω πραγματικά να καταφέρουμε να βρεθούμε μέσα στο διάστημα αυτό. Το αισθάνομαι πολύ μεγάλη ανάγκη, γιατί σε αγαπάω. Είναι αμαρτία να μη βρεθούμε. Τόσα τηλέφωνα σε έχω πάρει.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Στο ίδιο σπίτι είμαστε ρε Δημητράκη. Είναι δυνατό να μη βρεθούμε;
ΤΑΚΜΑΝ: Πραγματικά σε ευχαριστώ με όλη μου την καρδιά για τη συμπαράσταση και για την αγάπη που μου έδειξες, ενώ ήμουν στην Αγγλία.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Έλα καλέ δεν έκανα και τίποτα.
ΤΑΚΜΑΝ: Για όσες φορές σε πήρα σε ακατάλληλες στιγμές, σου ζητάω ταπεινά συγνώμη. Σε παρακαλώ πολύ δεν θέλω να μου κρατάς κακία για τίποτα.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Εγώ δεν σκέφτομαι τέτοια πράγματα. Είμαι γυναίκα της εκκλησίας. Κάθε Κυριακή πηγαίνω στην εκκλησία και εξομολογούμαι.
ΤΑΚΜΑΝ: Το ξέρω. Για αυτό και εγώ σε αγαπάω. Και τώρα που μου είπες ότι στις 10 το βράδυ κοιμάσαι, δεν πρόκειται να σε ξαναπάρω τέτοια ώρα μέχρι τις 25 Μαρτίου του 2012. Θέλω όμως να σε ρωτήσω κάτι και να μου απαντήσεις με απόλυτη ειλικρίνεια. Αν θες να σε παίρνω τηλέφωνο, τι ώρες μπορώ να σε παίρνω και τι ώρες έχω δικαίωμα να σου χτυπήσω την πόρτα;
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Δημητράκη, πρέπει να καταλάβεις ότι δεν είμαι μόνη μου. Την προηγούμενη φορά που με πήρες, μόλις κλείσαμε το τηλέφωνο ήρθε η Τασούλα.
ΤΑΚΜΑΝ (με πολύ στενοχωρημένη φωνή): Δηλαδή δεν θες να σε παίρνω;
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Κάνεις ότι θέλεις. Απλά όταν δεν θα είμαι μόνη μου, δεν θα σου μιλάω.
ΤΑΚΜΑΝ (σχεδόν κλαίγοντας): Δεν σου άρεσε που σε έπαιρνα από την Αγγλία και τα λέγαμε;
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Μου άρεσε, γιατί αισθανόμουν ότι μιλούσα με έναν δικό μου άνθρωπο.
ΤΑΚΜΑΝ: Ποιες ώρες μπορώ να σου χτυπάω το κουδούνι;
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Όποτε θες. Αν όμως είναι τα παιδιά μου εδώ, δεν θα σου ανοίγω.
ΤΑΚΜΑΝ: Εντάξει. Θα σε παίρνω τηλέφωνο από πριν για να μη σε φέρνω σε δύσκολη θέση.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Καλύτερα έτσι.
ΤΑΚΜΑΝ: Και κάτι τελευταίο. Δεν θέλω να με ξανακατηγορήσεις ότι ξοδεύω πολλά ή ότι δεν διαβάζω. Όλοι οι καθηγητές μου ήταν ικανοποιημένοι από την πρόοδό μου. Αυτό σημαίνει ότι διάβαζα όσο έπρεπε. Όσον αφορά το κόστος ζωής, είναι πολύ ψηλότερο σε σχέση με την Ελλάδα. Στην Αγγλία ο μέσος μηνιαίος μισθός είναι 1200 λίρες. Όσον αφορά τα τηλέφωνα, τις περισσότερες φορές σε έπαιρνα από το Skype. Στο Skype η συνδρομή είναι 26 € το μήνα, είτε μιλήσω 20 λεπτά είτε 500 λεπτά μέσα σε ένα μήνα. Οπότε δεν χρεώνομαι.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Νόμιζα ότι χρεωνόσουν. Και σε λυπόμουν. Έλεγα «Είναι κρίμα να με παίρνει και να χρεώνεται το παιδί».
ΤΑΚΜΑΝ: Όσον αφορά τα ταξίδια, τα μόνα δαπανηρά ταξίδια ήταν αυτά που πήγα στο μοναστήρι. Και τα ταξίδια αυτά έγιναν για ιερό σκοπό. Σε όσους το είπα χάρηκαν.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Να πηγαίνεις στα μοναστήρια, αλλά υπό τον όρο να έχεις τα χρήματα.
ΤΑΚΜΑΝ: Εντάξει, μην ανησυχείς. Στο τέλος μου περίσσεψαν 11 λίρες και 60 πένες. Όλοι οι Έλληνες του εξωτερικού έχουν την επαφή με τη θρησκεία σαν αποκούμπι. Αν ζεις στο εξωτερικό, έχεις 6πλάσια ανάγκη για επαφή με το θεό, σε σχέση με το να ζεις στη χώρα σου.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: (μορφασμός Γύπα).
ΤΑΚΜΑΝ: ΟΚ. Αυτά τα νέα. Όταν θα μπορέσω να σε δω από κοντά, θα σε πάρω τηλέφωνο. Να σαι καλά. Θα τα πούμε.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Και εσύ να σαι καλά. Καλά να περάσεις με την οικογένειά σου και καλές γιορτές. Θα τα πούμε.
ΤΑΚΜΑΝ: Έγινε τα λέμε.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: (έκλεισε το τηλέφωνο).

Στις 15:30 πήρα τηλέφωνο τη Σταυρούλα από τη Βριλησσού 36. Η στιχομυθία, που ακολούθησε, ήταν η εξής:

ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Στούντιο παρακαλώ;
ΤΑΚΜΑΝ: Σταυρούλα, εσύ είσαι;
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Γλυκούλη μου, τι κάνεις;
ΤΑΚΜΑΝ: Είμαι Αθήνα. Για αυτό σε πήρα.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Καλωσόρισες. Πότε ήρθες;
ΤΑΚΜΑΝ: Έφτασα χθες στις 14:40 στο αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος. Σε πήρα για να δω, αν θα είσαι αύριο στο 36 ή στο 36Α.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Θα είμαι κανονικά στο 36.
ΤΑΚΜΑΝ: Τέλεια. Θα έρθω αύριο κατά τις 12:00. Πραγματικά έχω πολύ μεγάλη ανάγκη να σε δω. Θέλω να απολαύσω την αγάπη και τη στοργή σου.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Ναι αγάπη μου.
ΤΑΚΜΑΝ: Πραγματικά σε ευχαριστώ μέσα από την ψυχή μου για όλη την αγάπη που μου έδειξες όλο αυτό το δύσκολο διάστημα. Να σαι καλά. Σε αγαπάω πολύ. Και θα κανονίσουμε να πάμε και για κανένα καφέ.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Ναι αγάπη μου. Όποτε θες.
ΤΑΚΜΑΝ: Έγινε. Θα τα πούμε αύριο. Χάρηκα που σε άκουσα.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Και εγώ γλυκέ μου. Άντε θα τα πούμε.

Έτσι λοιπόν, μετά από αυτό το τηλεφώνημα, προγραμμάτισα την καθιερωμένη στουντιότσαρκα την Τετάρτη 14 Δεκεμβρίου το πρωί στο στούντιο της Βριλησσού 36.

Β) ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΣΤΟΥΝΤΙΟΤΣΑΡΚΑΣ
Στις 14/12/2011 στις 10:45 ξεκίνησα από το σπίτι μου, κουβαλώντας όπως πάντα, την πράσινη συνεδριακή μου τσάντα με του Γύπα τα εννιάμερα. Αρχικά αγόρασα από το supermarket τρία πακέτα υγρά μαντήλια Wet Hankies. Κατόπιν, έβγαλα εβδομαδιαίο εισιτήριο για όλα τα μέσα (14.00 €). Ύστερα πέρασα από το μαγαζί της 2-Hut για να καθίσουμε δίπλα-δίπλα, να της πω τα νέα μου και να της χουφτώσω τα ριγκάκια της. Δυστυχώς όμως, μετά από 2 λεπτά ήρθε στο μαγαζί ο γνωστός καρκινοπαθής, με αποτέλεσμα να τραπώ σε άτακτη φυγή.
Στις 11:20 έφτασα στην Άνω Κυψέλη με το τρόλεϊ. Κατόπιν, κατευθύνθηκα με τα πόδια προς την οδό Βριλησσού. Σε κάποιο σημείο με πήραν στο κυνήγι κάτι βρωμόσκυλα. Όταν απομακρύνθηκα αρκετά, κάθισα σε ένα παγκάκι για να ξεκουραστώ και να ξαποστάσω. Εκεί που καθόμουν, έκανα το σταυρό μου, κοίταξα τον ουρανό και είπα «Παναγίτσα μου, την αγαπάω πολύ την κυρία Νίκη. Πάρα πολύ την αγαπάω και συγχώρεσε με σε παρακαλώ για όσες κακές σκέψεις έχω κάνει για εκείνη. Να την έχεις καλά».
Στις 11:40 έφτασα στην περιοχή της Βριλησσού.

1ος σταθμός: Βριλησσού 36Α. Εδώ η υπηρεσία ήταν αρσενική. Γιατί να καθίσω να ασχοληθώ περαιτέρω;
2ος σταθμός: Βριλησσού 36. Μόλις μπήκα στο στούντιο, με υποδέχτηκε με αγκαλίτσα η γνωστή και ευγενέστατη υπηρεσία. Με οδήγησε στην κουζίνα κρατώντας το χέρι μου για να με συστήσει στην εργαζόμενη κοπέλα (όνομα Σόνια). Κάθισα στην αρχή για κανένα 5λεπτο με την υπηρεσία, της κράτησα τρυφερά τα χεράκια (της έκανα sandwich διαρκείας και της έτριβα το ριγκάκι, το οποίο όπως μου είπε η ίδια είναι Κινέζικο), της χούφτωσα τα μπούτια και της είπα κάποια από τα νέα μου στην Αγγλία. Εννοείται φυσικά ότι κατέληξα σε αυτό το στούντιο. Αγαπάω τόσο πολύ την υπηρεσία αυτή, που θα μπορούσα να πάω με οποιαδήποτε κοπέλα, αρκεί να απολάμβανα τη στοργή και τα χάδια της υπηρεσίας.

Γ) ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ
Ξέχασα πάνω στον ενθουσιασμό μου για τη Σταυρούλα, να περιγράψω τη Σόνια. Με συγχωρείτε. Η Σόνια είναι μια κοπέλα από την Αλβανία. Είναι μελαχρινή, ψιλή και φοράει πολυφλεκτικά τρικ-τρικ. Όταν τη ρώτησα ηλικία, μου είπε «όσο φαίνομαι». Μετά από αυτό το ρομαντικό τετ-α-τετ με την υπηρεσία, πέρασα στο δωμάτιο καταβάλλοντας το γνωστό αντίτιμο (50 €). Μόλις έκλεισε η υπηρεσία την πόρτα του δωματίου, γδύθηκα, βόλεψα τα πράγματά μου και φυσικά έβγαλα από την πράσινη συνεδριακή μου τσάντα του Γύπα τα εννιάμερα. Κατά τη διάρκεια της αναμονής (2 – 3 λεπτά) ήμουν ξαπλωμένος ανάσκελα και σιγοψιθύριζα «Αχ κυρία Νίκη».
Μόλις ήρθε η Σόνια (και αφού με ρώτησε «Είσαι καλά μωρό μου;»), ξεκίνησε η σεξουαλική πράξη, η οποία εκτυλίχτηκε στις κάτωθι φάσεις:

1η φάση: «Τα κλασσικά». Κατά τη διάρκεια της φάσης αυτής, μου φόρεσε το ειδικό προστατευτικό κάλυμμα για τους γαμιάδες του αγοραίου έρωτα (το προφυλακτικό εννοούσα, για να γελάσετε το έγραψα) και φυσικά της φόρεσα του Γύπα τα εννιάμερα.
2η φάση: «Άτεχνος φραπές» (εκτιμώμενη διάρκεια: 2–3 λεπτά). Για να είμαι ειλικρινής, δεν μπόρεσα να καταλάβω, γιατί ξεκίνησε με τη μέθοδο αυτή και όχι με την κλασσική πίπα. Η στιχομυθία, που έγινε κατά τη διάρκεια αυτής της φάσης, ήταν η ακόλουθη:

ΤΑΚΜΑΝ: This train terminates to Morden (via Bank). The next station is Hendon Central.
ΣΟΝΙΑ: (μορφασμός Γύπα).
ΤΑΚΜΑΝ: Τώρα θα φαντασιωθώ ότι από Αγγλίδα μετατράπηκα ξαφνικά σε Πακιστανό και έκανα stamp στο μετρό του Λονδίνου σε μια Παριζιάνα γριά, η οποία μένει στο Βόρειο Λονδίνο και έπλεκε ζακέτες για τα εγγόνια της. Κουλό ε;
ΣΟΝΙΑ: Πολύ καλό.
ΤΑΚΜΑΝ: Πολύ ωραίο το πλεκτό σας κυρία μου.
ΣΟΝΙΑ: Ναι μωρό μου.
ΤΑΚΜΑΝ: Για τα εγγόνια σας πλέκετε;
ΣΟΝΙΑ: Ναι.
ΤΑΚΜΑΝ: I am Pakistani.
ΣΟΝΙΑ: Ναι.
ΤΑΚΜΑΝ: Είμαι Ινδός και πουλάω αγγούρια στη λαϊκή.
ΣΟΝΙΑ: Ναι.
ΤΑΚΜΑΝ: Φοράω σαρίκι και καπνίζω τη διεθνή πίπα για πάρτι σου.
ΣΟΝΙΑ: Ναι μωρό μου.
ΤΑΚΜΑΝ: Τα ρέστα σας κυρία μου (bic-bic-bic).
ΣΟΝΙΑ: Έτσι μωρό μου.

Αν και η φαντασιώσεις μου ήταν όλες πολύ πικάντικες, η στύση που προκλήθηκε δεν ήταν ανάλογη. Πιθανή αιτία είναι η τρίμηνη κατάθλιψη που πέρασα στην Αγγλία. Για να αισθανθώ εντελώς καλά θα πρέπει, όπως προανέφερα, να βρεθεί κάποιο PhD in Biostatistics in University of Piraeus. Μπορεί στην Ελλάδα να υπάρχει φτώχια, ανεργία, κίνδυνος πτώχευσης, κτλ, αλλά τη βρίσκω. Έχω την αγελάδα, έχω την κυρία Νίκη, έχω τη Σταυρούλα, κάνω στουντιότσαρκες, γράφω κριτικές και γελάω σαν ηλίθιος, κάνω ζητιανότσαρκες, βγάζω αστεία βιντεάκια με την παρέα μου στο YouTube και γενικώς περνάω καλά. Τέλος πάντων, ας μην επεκταθώ γιατί κινδυνεύω να βγω εκτός θέματος και να πάρω βαθμό κάτω από τη βάση.

3η φάση: «Κλασσική πίπα» (εκτιμώμενη διάρκεια: 1-2 λεπτά). Αφού η προηγούμενη μέθοδος απέτυχε, της πρότεινα να μου πάρει την κλασσική πίπα λέγοντάς της χαρακτηριστικά «Κάπνισέ μου τη διεθνή πίπα. Κουλό ε;». Έτσι και έγινε. Κατά τη διάρκεια της φάσης αυτής, εγώ ήμουν ξαπλωμένος ανάσκελα και η Σόνια μου τον έπαιρνε στο στόμα. Δε χρειάζεται φυσικά κανείς να πάει σε μάγισσες και χαρτορίχτρες για να μαντέψει ότι κατά τη διάρκεια αυτής, καθώς και της προηγούμενης φάσης, έπιανα τα χέρια της Σόνιας με μανία. Πότε-πότε φώναζα «I am Pakistani, I am Iraqi, I am Indian». Μετά την πίπα, προκλήθηκε στύση, η οποία όμως δεν ήταν ικανή προς διείσδυση.
4η φάση: «Άτεχνος φραπές» (εκτιμώμενη διάρκεια: 1-2 λεπτά). Νομίζετε ότι έκανα τυπογραφικό λάθος; Όχι, καλά διαβάσατε. Από κοινού με τη Σόνια αποφασίσαμε για δεύτερη φορά να δοκιμάσουμε τη μέθοδο του Φραπέ. Ωστόσο, και αυτή τη φορά η συγκεκριμένη τεχνική πρόκλησης στύσης και εκσπερμάτωσης, αποδείχτηκε επιστημονικά ανεπαρκής (πώς τα λέω έτσι).
5η φάση: «Μπρούμυτη εκσπερμάτωση» (εκτιμώμενη διάρκεια: 1 λεπτό). Μετά από τον παραπάνω μαραθώνιο, πρότεινα στην Σόνια να χύσω με τη γνωστή μέθοδο, η οποία πετυχαίνει με πιθανότητα, που πρακτικά αγγίζει το 100%. Έτσι λοιπόν, ξάπλωσα μπρούμυτα και άρχισα να τρίβω το πέος μου στο σεντόνι. Η Σόνια καθόταν από πάνω μου και της έκανα αλλεπάλληλα stamp και sandwich στα ριγκάκια της. Τη στιγμή της εκσπερμάτωσης φώναξα «Αχ κυρία Νίκη μου».

Κατόπιν, όπως καταλαβαίνετε, πέταξα το χρησιμοποιημένο προφυλακτικό στα σκουπίδια και καθάρισα με υγρά μαντήλια Wet Hankies την ευαίσθητη περιοχή. Ύστερα η Σόνια ντύθηκε, με χαιρέτησε και εξήλθε από το δωμάτιο. Φυσικά μετά και εγώ με τη σειρά μου, ντύθηκα, βόλεψα τα πράγματά μου στην γνωστή μπουρδελότσαντα και κατευθύνθηκα προς την κουζίνα. Εκεί κάθισα παρέα με τη γλυκύτατη υπηρεσία για να της διηγηθώ λεπτομερώς τις εμπειρίες των πρώτων ημερών στο Southampton. Όταν της διηγήθηκα τα συναισθήματα της 18ης Σεπτεμβρίου, η υπηρεσία κόντεψε να βάλει τα κλάματα και η Σόνια αποσύρθηκε, γιατί δεν άντεχε να ακούει άλλο (η αφήγηση της προκαλούσε τρομερή συγκίνηση). Φυσικά η συζήτηση συνοδεύτηκε από sandwich διαρκείας στα ριγκάκια της υπηρεσίας, από γλυκόλογα και από χούφτωμα στα μπούτια. Χαιρετώντας την υπηρεσία, τη φίλησα στο χέρι και στο μάγουλο. Τέλος εξήλθα από το κτίριο. (συνολικά καθίσαμε παρέα κανένα 20λεπτο).

Δ) ΑΙΤΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΗΣ ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑΣ
Από πλευράς υπηρεσίας; Και το 10 είναι λίγο. Αν βρείτε πιο όμορφη και πιο ευγενική υπηρεσία, ελάτε να με φτύσετε. Από πλευράς κοπέλας; Και εκεί 10 θα βάλω. Μου ικανοποίησε τις φαντασιώσεις, ήταν στοργική μαζί μου και δεν βιαζόταν. Το γεγονός ότι η στύση καθυστέρησε να ενεργοποιηθεί είναι καθαρά δικό μου θέμα. Αλλά την αγαπάω τόσο πολύ αυτή την υπηρεσία, που όλα τα άλλα για μένα είναι απλά οδοντόκρεμες.

Α) ΕΡΩΤΙΚΗ ΑΤΖΕΝΤΑ (11/09/2011 – 16/09/2011)
Στις 11/09/2011 (ώρα 09:20 πμ) είχα κλείσει ραντεβού με τον Μπάο στην πλατεία Βάρκιζας, για να πάμε για μπάνιο και για να τον βοηθήσω να περάσει την ανάλυση παλινδρόμησης. Ξεκίνησα από το σπίτι μου στις 07:50 πμ και στη στάση του Ε22 «Πλατεία Βάρκιζας» έφτασα στις 09:15 πμ. Μόλις έφτασα, συνεννοήθηκα με τον Μπάο και μου είπε ότι σε λίγο θα ερχόταν. Έτσι λοιπόν, στις 09:19 πμ πήρα τηλέφωνο τον φίλο μου τον Wang Tao στην Κίνα και μιλήσαμε μέχρι τις 09:36 πμ (του είπα και για την ιστορία με την κυρία Νίκη). Μετά το τηλεφώνημα, κάθισα στο παγκάκι (στη στάση του Ε22) και περίμενα τον Μπάο να μου κορνάρει με το αυτοκίνητό του. Στις 09:49 πμ κάθισε στην άλλη άκρη του καναπέ, μια 80χρονη γριά, η οποία είχε βαμμένα μαλλιά και φορούσε μαύρα γυαλιά ηλίου, ασπρόμαυρη φούστα και φυσικά πολυκαυλωτικά χρυσά κοσμήματα. Στις 09:52 πμ η γριά αυτή σηκώθηκε και άρχισε να κόβει βόλτες στην περιοχή. Εγώ τότε άλλαξα θέση και κάθισα στη μέση του καναπέ, ώστε σε περίπτωση που επέστρεφε να την είχα δίπλα μου. Στις 10:02 πμ πράγματι η α-καπέλο επέστρεψε και κάθισε δίπλα μου. Τότε έστειλα μήνυμα στον φίλο μου τον Μπάο για να τον ρωτήσω, αν θα αργήσει και εκείνος μου απάντησε ότι ήταν ακόμα σπίτι του. Στις 10:03 πμ ξεκίνησε μια σύντομη γνωριμία με τη γυναίκα αυτή. Ο διάλογος, που ακολούθησε, ήταν ο εξής:

ΓΡΙΑ: Το λεωφορείο του Σουνίου, ξέρετε μήπως πριν πόση ώρα πέρασε;
ΤΑΚΜΑΝ: Πριν από 2-3 λεπτά.
ΓΡΙΑ: Κρίμα, το έχασα. Τώρα θα πρέπει να περιμένω μέχρι τις 10:30 πμ. Εσείς πιο λεωφορείο περιμένετε;
ΤΑΚΜΑΝ: Κανένα. Περιμένω ένα φίλο μου, ο οποίος με έχει στήσει. Είχαμε κλείσει ραντεβού στις 09:20 πμ και ακόμα δεν έχει έρθει.
ΓΡΙΑ: Πολύ άργησε.
ΤΑΚΜΑΝ: Μην κλείσετε ραντεβού με δίδυμο. Θα σας στήσει τουλάχιστον μια ώρα.
ΓΡΙΑ: Α μάλιστα. Εσείς τι ζώδιο είσαστε;
ΤΑΚΜΑΝ: Λέων.
ΓΡΙΑ: Και εγώ. Πότε έχετε γενέθλια;
ΤΑΚΜΑΝ: Στις 20 Αυγούστου.
ΓΡΙΑ: Κοντά είμαστε. Εγώ στις 17.
ΤΑΚΜΑΝ: Είμαστε και οι δυο λέοντες του τρίτου δεκαημέρου.
ΓΡΙΑ: (μορφασμός Γύπα).
ΤΑΚΜΑΝ: Πριν για να περάσει η ώρα μου, πήρα τηλέφωνο ένα Κινέζο φίλο μου.
ΓΡΙΑ: Πού τον γνωρίσατε τον Κινέζο;
ΤΑΚΜΑΝ: Έχουμε τελειώσει και οι δυο το ίδιο πανεπιστήμιο. Γνωριζόμαστε από το 2003.
ΓΡΙΑ: Ποια σχολή έχετε τελειώσει;
ΤΑΚΜΑΝ: Έχουμε τελειώσει Στατιστική και Ασφαλιστική στο ΠΑΠΕΙ. Ο Κινέζος πήρε το πτυχίο στα 4.5 χρόνια και από το 2008 έχει επιστρέψει στην Κίνα.
ΓΡΙΑ: Μπράβο, μπράβο.
ΤΑΚΜΑΝ: Εγώ έχω κάνει και μεταπτυχιακό και τώρα έγινα δεκτός στο πανεπιστήμιο του Southampton για διδακτορικό. Στις 18 Σεπτεμβρίου φεύγω για Αγγλία. Έχω βγάλει ήδη το εισιτήριό μου. Έτσι θα ξεφύγω και από την κρίση.
ΓΡΙΑ: Μπράβο, σας εύχομαι καλή σταδιοδρομία.
ΤΑΚΜΑΝ: Σας ευχαριστώ. Είμαι σίγουρος ότι σε 2-3 χρόνια η Αθήνα θα έχει ερημώσει από Νεοέλληνες και στη στάση θα κάθονται δίπλα σας Πακιστανοί.
ΓΡΙΑ: Όλα τα παιδιά τώρα φεύγουν έξω.
ΤΑΚΜΑΝ: ΔΝΤ, Τρόικα, περικοπές σε μισθούς και συντάξεις, ανεργία, απολύσεις, κτλ. Ποιος νέος θα μείνει με αυτές τις συνθήκες;
ΓΡΙΑ: Τα σκάτωσε εντελώς ο Παπανδρέου.

Μετά από αυτό το διάλογο, κάθισε δίπλα μου ένας γέρος, ο οποίος μου έκανε χαλάστρα. Μόλις κάθισε, άρχισε να εκφράζει τις πολιτικές του απόψεις στη γριά (ο γέρος αυτός υποστήριζε τον Σαμαρά). Έτσι λοιπόν, ξενέρωσα και κάθισα αλλού για να τους αφήσω να τα πουν με την ησυχία τους. Στις 10:36 πμ ήρθε ο Μπάο με το αυτοκίνητό του και πήγαμε για μπάνιο. Η γνωριμία αυτή μου βελτίωσε προσωρινά την ψυχολογία μου και είχε θετική επίδραση στη στύση μου. Έτσι λοιπόν, το βράδυ της Κυριακής βάρεσα μια special μακακία.
Στις 12/09/2011 (ώρα 11:30 πμ) οι γονείς μου φύγανε από το σπίτι (πήγαν στο εξοχικό στην Εύβοια). Στις 12:00 μμ κατέβηκα στο Μοναστηράκι για να αγοράσω κάμερα και μικρόφωνο για το Skype και στις 13:45 επέστρεψα σπίτι. Στις 14:05 άκουσα κλειδιά από τον κάτω όροφο και κατάλαβα ότι η κυρία Νίκη επέστρεψε από τα ΚΑΠΗ. Έτσι λοιπόν, στις 14:06 της τηλεφώνησα. Η τηλεφωνική συνομιλία ήταν η εξής:

ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Εμπρός; Ποιος είναι;
ΤΑΚΜΑΝ: Ο Δημήτρης είμαι. Σε παρακαλώ, μπορώ να έρθω κάτω να σε δω;
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Δεν μπορώ τώρα. Μόλις γύρισα και είμαι πάρα πολύ κουρασμένη. Θα πέσω να ξαπλώσω.
ΤΑΚΜΑΝ: Τουλάχιστον μπορώ να έρθω αύριο;
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Αύριο το πρωί θα κάνω εξετάσεις αίματος και το μεσημέρι θα λείπω.
ΤΑΚΜΑΝ (κλαίγοντας): Σε παρακαλώ πάρα πολύ, θέλω να σε δω, έστω και για λίγο. Τώρα είναι ευκαιρία, γιατί οι γονείς μου λείπουν. Το ξέρεις ότι σε αγαπάω. Την Κυριακή φεύγω και μετά δεν θα έχουμε άλλη ευκαιρία να τα πούμε. Να έρθω κατά τις 16:00;
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Έλα στις 16:00.
ΤΑΚΜΑΝ: Σε παρακαλώ συγχώρεσε με, αν σου δημιουργώ πρόβλημα, αλλά έχω πάρα πολύ μεγάλη ανάγκη να σε δω, πριν φύγω.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Κανένα πρόβλημα δεν μου δημιουργείς. Θα τα πούμε στις 16:00.
ΤΑΚΜΑΝ: Άντε θα τα πούμε. Έλα γεια.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Γεια.

Στις 14:30 έφαγα μεσημεριανό. Κατόπιν, ξάπλωσα για τη μεσημεριανή μου σιέστα και έβαλα το ξυπνητήρι του κινητού μου στις 15:55. Μόλις έπεσα στο κρεβάτι, άρχισα να κλαίω. Από τη μια με στενοχώρησε η ψυχρή συμπεριφορά της κυρίας Νίκης στο τηλέφωνο και από την άλλη είχα αγωνία, αν στις 16:00 θα κατάφερνα να τη δω. Είναι γεγονός ότι μέχρι να σηκωθώ, το δάκρυ μου έτρεχε ποτάμι. Στις 15:55 σηκώθηκα, σκούπισα τα μάτια μου και πήρα τηλέφωνο τον πατέρα μου για να μη με ενοχλήσει την επίμαχη στιγμή. Κατόπιν, πήρα το κινητό και τα κλειδιά μου και στις 15:58 χτύπησα το κουδούνι της κυρίας Νίκης.
Η κυρία Νίκη μου άνοιξε αμέσως και με έβαλε να καθίσω στο σαλόνι. Αυτή κάθισε στον απέναντι καναπέ. Με κέρασε παγωτό, χυμό βατόμουρο και σταφύλια. Της μίλησα για τα σχέδιά μου για την Αγγλία, για την ωραία παραλία της Βάρκιζας, για τη δυσπεψία της 9ης Σεπτεμβρίου (κολύμπησα, ενώ αισθανόμουν το φαγητό στο στομάχι) και για τις δακρύβρεχτες προσευχές, που είχα κάνει για εκείνη τις τελευταίες μέρες. Αυτή μου μίλησε για την αναιμία της και για το εγκεφαλικό του αδερφού της (ευτυχώς θα πήγαινε για εξετάσεις αίματος στις 14 Σεπτεμβρίου, οπότε στις 13 μπορούσα να τη δω). Όταν της μίλησα για τα κλάματα, που είχα ρίξει για εκείνη το τελευταίο διάστημα, μου είπε «Γιατί, γκόμενα με έχεις;». Εγώ τότε της απάντησα «Όχι, αλλά σε θεωρώ πάρα πολύ δικό μου άνθρωπο και σε αγαπάω». Η επίσκεψη διήρκησε μέχρι τις 17:02. Ανανεώσαμε το ραντεβού μας για την Τρίτη 13 Σεπτεμβρίου (15:00 – 17:00). Πριν φύγω, την αγκάλιασα και τη φίλησα σταυρωτά.
Στις 19:00 βγήκα με το Γιοντώ στην πλατεία του αγίου Θωμά. Επιστρέφοντας στο σπίτι, με έπιασε το παράπονο και έκλαιγα επί μια ώρα απαρηγόρητος. Το γεγονός ότι η Τρίτη 13/09/2011 θα ήταν η τελευταία μέρα, που θα μπορούσα να απολαύσω τη συντροφιά και τη στοργή της κυρίας Νίκης, με είχε διαλύσει ψυχολογικά.
Στις 13/09/2011 (ώρα 10:18 πμ) πήγα στο μαγαζί της 2-Hut, για να καθίσουμε παρέα δίπλα-δίπλα μια τελευταία φορά πριν από τη μεγάλη φυγή. Ευτυχώς την πέτυχα μόνη της. Έτσι λοιπόν, πήρα μια καρέκλα και κάθισα δίπλα της για κουβεντούλα και χούφτωμα. Στις 10:21 πμ με πήρε ο Μπάο στο κινητό, για να με ρωτήσει για την κατάληψη στο ΠΑΠΕΙ. Επειδή ο Μπάο είναι δίδυμος, η συζήτηση διήρκησε μέχρι τις 10:28 πμ. Δυστυχώς όμως, μόλις έκλεισα το τηλέφωνο μπήκε στο μαγαζί η Σούλα. Μόλις την είδα, φρίκαρα, ξενέρωσα και απομακρύνθηκα από το μαγαζί της 2-Hut.
Στις 13:30 έφαγα μεσημεριανό και κατόπιν έπεσα για τη μεσημεριανή μου σιέστα. Στις 14:50 πήρα τηλέφωνο τον πατέρα μου για να φύγω από την υποχρέωση και στις 15:05 χτύπησα το κουδούνι της κυρίας Νίκης.
Η κυρία Νίκη μου άνοιξε χωρίς καθυστέρηση και για αρχή καθίσαμε στο σαλόνι ο ένας απέναντι από τον άλλον. Αυτή τη φορά με κέρασε μόνο χυμό βατόμουρο, γιατί το παγωτό είχε σωθεί. Δεν συζητήσαμε κάτι καινούργιο. Ένα μεγάλο μέρος της συζήτησης ήταν γλυκόλογα και ανταλλαγή ευχών. Στις 16:00 αλλάξαμε στέκι και καθίσαμε στην κρεβατοκάμαρά της δίπλα-δίπλα. Είχα κουβαλήσει μαζί μου το Laptop και της έδειξα διάφορες φωτογραφίες με τον Πινόκιο και τον Γύπα. Μέχρι τις 16:45 την αγκάλιαζα συνεχώς, της χούφτωνα τα βραχιόλια, την κοίταζα τρυφερά και της έδειχνα την αγάπη μου. Στις 16:45 μάζεψα το Laptop και στις 16:47 έγινε ο σπαραξικάρδιος αποχαιρετισμός. Πριν φύγω, την αγκάλιασα, την φίλησα και της ευχήθηκα καλά αποτελέσματα για τις εξετάσεις αίματος. Το βράδυ της ίδιας μέρας έκανα μια δακρύβρεχτη προσευχή για την κυρία Νίκη. Ευχαρίστησα την Παναγίτσα, που μου έδωσε την ευκαιρία να απολαύσω την αγάπη και τη στοργή της κυρίας Νίκης πριν φύγω μετανάστης και την παρακάλεσα για την υγεία της κυρίας Νίκης. Αχ ψυχίτσα μου γλυκιά, καρδούλα μου. Σε αγαπάω πολύ, είμαι κοντά σου και δεν θα σε εγκαταλείψω ποτέ.
Στις 14/09/2011 (ώρα 12:47 μμ) πήγα ξανά στο μαγαζί της 2-Hut, για να καθίσουμε παρέα και να απολαύσω μια τελευταία φορά τα ριγκάκια της. Ευτυχώς την πέτυχα μόνη της και έτσι με δέχτηκε για παρέα. Δυστυχώς όμως, στις 12:52 μμ εμφανίστηκε ο γνωστός καρκινοπαθής, ο οποίος στρογγυλοκάθισε. Όχι μόνο δεν έφευγε ο καρκινοπαθής από το μαγαζί, αλλά συνεχώς έμπαιναν πελάτες. Η υπομονή μου ήταν γαϊδουρινή, καθώς ο καρκινοπαθής έφυγε από το μαγαζί στις 13:41. Δεν πέρασε ένα λεπτό και μπήκε στο μαγαζί ο Πακιστανός προμηθευτής της. Ε αυτό ήταν. Η υπομονή έχει και τα όριά της. Αποχαιρέτησα τη 2-Hut και επέστρεψα σπίτι.
Στις 14:08 κατέβηκα στο κέντρο για συνάλλαγμα (ήθελα να μετατρέψω σε λίρες κάποια ευρώ, που είχα). Επέστρεψα στο σπίτι στις 15:12. Στις 15:25 έφαγα μεσημεριανό και αμέσως μετά ξάπλωσα στον καναπέ. Στις 16:12 πήρα τηλέφωνο την κυρία Νίκη, μήπως και είχε χρόνο για κανένα 20λεπτο, να την έβλεπα για τελευταία φορά. Η τηλεδιάσκεψη, που ακολούθησε, ήταν η εξής:

ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Εμπρός; Ποιος είναι;
ΤΑΚΜΑΝ: Ο Δημήτρης είμαι. Με συγχωρείς πάρα πολύ, που σε παίρνω. Ήθελα να σε ρωτήσω, αν έχεις καθόλου χρόνο, έστω και για 10 λεπτά, να σε δω μια τελευταία φορά.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Δεν μπορώ αυτή τη φορά Δημητράκη μου. Σε λίγο θα έρθει η ξαδέρφη μου για να πάμε εκκλησία.
ΤΑΚΜΑΝ: Εντάξει δεν πειράζει. Τα αποτελέσματα των εξετάσεων βγήκαν;
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Όχι Δημητράκη μου, αύριο το μεσημέρι θα βγουν.
ΤΑΚΜΑΝ: Σου εύχομαι καλά αποτελέσματα. Θα σε πάρω τηλέφωνο αύριο για να με ενημερώσεις.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Εντάξει αγάπη μου. Πάρε με όποτε θες. Αν είμαι εδώ, θα το σηκώσω και θα σου μιλήσω.
ΤΑΚΜΑΝ: ΟΚ. Σήμερα το απόγευμα θα βγω στο Παγκράτι και αύριο το πρωί θα κάνω το τελευταίο μου μπάνιο στη Βάρκιζα. Οπότε αυτά. Δεν ήθελα τίποτα άλλο. Θα τα πούμε, επειδή θέλω και εγώ να ετοιμαστώ.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Ναι αγάπη μου.
ΤΑΚΜΑΝ: Έλα γεια.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Γεια.

Σε αυτό το σημείο αξίζει να αναφερθεί ότι οι γονείς μου επέστρεψαν Αθήνα το βράδυ της Τετάρτης. Στις 15/09/2011 το απόγευμα βγήκα με τον Πινόκιο στην Κηφισιά για bowling και για φαγητό. Η βόλτα διήρκησε μέχρι τις 21:35. Στις 21:50 τηλεφώνησα στην κυρία Νίκη από τα Πευκάκια. Η τηλεφωνική συνομιλία, που ακολούθησε, ήταν η εξής:

ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Εμπρός; Ποιος είναι;
ΤΑΚΜΑΝ: Με συγχωρείς πάρα πολύ για την ώρα, που σε παίρνω. Ο Δημήτρης είμαι.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Δεν μπορώ να σου μιλήσω τώρα. Έχω κόσμο στο σπίτι.
ΤΑΚΜΑΝ: Εντάξει. Θα σε πάρω αύριο. Χίλια συγνώμη για την ενόχληση. Θα τα πούμε.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: (έκλεισε το τηλέφωνο).

Μόλις έκλεισα το τηλέφωνο, πήρα το Α8 και μόλις βρήκα θέση σταύρωσα τα χέρια μου για να προσευχηθώ για την αγαπημένη μου κυρία Νίκη. Μετά από όλα αυτά, αποφάσισα στις 16/09/2011 το πρωί να διοργανώσω την αποχαιρετιστήρια στουντιότσαρκα στην περιοχή της Βριλησσού.

Β) ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΣΤΟΥΝΤΙΟΤΣΑΡΚΑΣ
Στις 16/09/2011 (ώρα 10:45 πμ) ξεκίνησα από το σπίτι μου, κουβαλώντας όπως πάντα τη γνωστή μπουρδελότσαντα με του Γύπα τα εννιάμερα. Περπάτησα μέχρι τα δικαστήρια Ευελπίδων, πήρα το λεωφορείο 224 και στις 11:30 πμ έφτασα στην περιοχή της Βριλησσού.
Στις 11:32 πμ χτύπησα το κουδούνι στο αγαπημένο μου στούντιο της οδού Βριλησσού 36. Αμέσως μου άνοιξε η γνωστή, ευγενική και γλυκύτατη υπηρεσία. Μόλις με είδε, με χαιρέτησε εγκάρδια και μου παρουσίασε τη Μόνικα. Η Μόνικα είναι 26 ετών από την Πολωνία, ψιλή, ξανθιά και φυσικά φορούσε ένα πολυκαυλωτικό ριγκάκι και ένα πολυκαυλωτικό βραχιόλι με χάντρες. Χωρίς δεύτερη σκέψη αποφάσισα να τιμήσω τη Μόνικα με το 50ρικο μου.

Γ) ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ
Έτσι λοιπόν, πήγα στο δωμάτιο του έρωτα και έσκασα το 50ρικο στην υπηρεσία, κάνοντας κλασσικά το deal να καθίσουμε παρέα στην κουζίνα για κουβεντούλα και χούφτωμα μετά το sex. Μόλις η υπηρεσία έκλεισε την πόρτα του δωματίου, γδύθηκα, έβγαλα του Γύπα τα εννιάμερα από την μπουρδελότσαντα και ξάπλωσα ανάσκελα για να περιμένω τη Μόνικα. Η αναμονή, αν θυμάμαι καλά, διήρκησε κανένα 5λεπτο. Είναι γεγονός ότι από τις 14/09/2011 η ερωτική μου επιθυμία άρχισε να πέφτει σαν το χρηματιστήριο και τη θέση της πήρε μια ανιδιοτελής Ποσειδώνια αγάπη για όλο τον κόσμο (και ιδιαίτερα για την κυρία Νίκη), μια διαρκής ανάγκη για προσευχή και περισυλλογή και μια στενάχωρη διάθεση. Ο κυριότερος λόγος της στουντιότσαρκας δεν ήταν σαρκικός, αλλά ήταν η ανάγκη μου να δω μια τελευταία φορά αυτή τη γλυκύτατη υπηρεσία και να απολαύσω τη στοργή της.
Μόλις μπήκε η Μόνικα στο δωμάτιο, ακολούθησε ο παρακάτω διάλογος:

ΜΟΝΙΚΑ: Γεια σου μωρό μου.
ΤΑΚΜΑΝ: Γεια.
ΜΟΝΙΚΑ: Τι κάνεις μωρό μου;
ΤΑΚΜΑΝ: Καλά (καλάμια).

Μετά από την παραπάνω σύντομη στιχομυθία, ακολούθησε η ερωτική πράξη, η οποία εξελίχθηκε στις κάτωθι φάσεις:
1η φάση: Τα κλασσικά. Για αρχή, όπως πάντα, της φόρεσα του Γύπα τα εννιάμερα και μου φόρεσε το προφυλακτικό.
2η φάση: Πολυκαυλωτικός χορός (εκτιμώμενη διάρκεια: 2 λεπτά). Στη φάση αυτή χορέψαμε βαλς. Φυσικά της κρατούσα τα χεράκια με πάθος, ενώ το πέος μου έτριβε το αιδοίων της. Κατά τη διάρκεια του χορού σκεφτόμουν την 2-Hut, αλλά η φαντασίωση μου έβγαινε με το ζόρι, γιατί σε δυο μέρες θα έφευγα. Είναι γεγονός ότι εξαιτίας της αρνητικής συναισθηματικής κατάστασής μου, η ενέργειά μου εξαντλήθηκε πρόωρα.
3η φάση: Κλασσική πίπα (εκτιμώμενη διάρκεια: 4 λεπτά). Όταν αισθάνθηκα κούραση από το χορό, ξάπλωσα ανάσκελα και ζήτησα από τη Μόνικα να μου πάρει την κλασσική πίπα. Δεν χρειάζεται φυσικά να διαθέτει κανείς μαντικές ικανότητες, για να προβλέψει, ότι κατά τη διάρκεια της πίπας της κρατούσα με μανία το ελεύθερό της χέρι. Το παράδοξο είναι, ότι εξαιτίας του πάθους μου έγινε ατύχημα, καθώς κάποια στιγμή έσπασε το βραχιόλι και όλες οι χάντρες εκτοξεύτηκαν σε διαφορετικά σημεία του κρεβατιού. Ευτυχώς η Μόνικα δεν θύμωσε μαζί μου και συνέχισε τη δουλειά της κανονικά. Μετά από 1-2 λεπτά, έχοντας στο μυαλό μου τη φούστα και τα κοσμήματα της 2-Hut, έχυσα στο στόμα της Μόνικας.
Μετά την ολοκλήρωση της ερωτικής πράξης, πέταξα το χρησιμοποιημένο προφυλακτικό στα σκουπίδια. Κατόπιν, καθάρισα την επίμαχη περιοχή με 1 υγρό μαντήλι Wet Hankies και έπλυνα τα χέρια μου. Η Μόνικα με τη σειρά της, ντύθηκε, με χαιρέτησε και έκλεισε την πόρτα του δωματίου. Μόλις έφυγε η Μόνικα, ντύθηκα, βόλεψα τα πράγματά μου και κατευθύνθηκα προς την κουζίνα για να απολαύσω τη στοργή της υπηρεσίας.
Με την υπηρεσία κάθισα για 15-20 λεπτά. Συζητήσαμε για την τρίμηνη διαμονή μου στην Αγγλία και για τις τελευταίες εξελίξεις της σχέσης μου με την κυρία Νίκη. Φυσικά, όση ώρα μιλούσαμε, της κρατούσα τα χεράκια και ανταλλάζαμε γλυκόλογα. Η υπηρεσία προσπάθησε να μου μεταδώσει την αισιοδοξία και το κουράγιο της. Ο αποχαιρετισμός συνοδεύτηκε από διευθυντικό sandwich, αγκαλίτσα, ευχές και στοργικά βλέμματα.

Δ) ΑΙΤΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΗΣ ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑΣ
Ούτε από τη Μόνικα, ούτε φυσικά από τη γλυκύτατη υπηρεσία είχα κανένα παράπονο. Σε όλα 10.

Ε) ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Στις 16/09/2011 (ώρα 12:29 μμ) πήρα τηλέφωνο την κυρία Νίκη, για να ενημερωθώ για την κατάσταση της υγείας της και γιατί είχα ανάγκη να ακούσω για μια τελευταία φορά ένα καλό λόγο από το στόμα της. Δυστυχώς όμως, δεν την βρήκα σπίτι. Στις 13:00, στις 13:30 και στις 13:45 επανέλαβα το πείραμα, αλλά το αποτέλεσμα ήταν ανεπιτυχές.
Στις 17/09/2011 (ώρα 10:30 πμ) η μαμά μου πήγε στο κομμωτήριο. Στις 11:00 πμ πήρα τηλέφωνο την κυρία Νίκη, αλλά δεν ήταν σπίτι. Την ξαναπήρα στις 11:19 πμ, στις 11:36 πμ, στις 12:09 μμ, στις 12:24 μμ και στις 13:09, αλλά «Oh shit».
Στις 13:30 η μαμά μου επέστρεψε σπίτι. Επειδή αισθανόμουν πάρα πολύ μεγάλη ανάγκη να μιλήσω στο τηλέφωνο με την κυρία Νίκη και να ακούσω ένα «καλό ταξίδι αγάπη μου», στις 14:05 βγήκα από το σπίτι για να αγοράσω 2 παγωτά Nirvana. Στις 14:08 την πήρα τηλέφωνο και η στιχομυθία, που ακολούθησε, ήταν η εξής:

ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Εμπρός; Ποιος είναι;
ΤΑΚΜΑΝ: Ο Δημήτρης είμαι.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Δεν μπορώ τώρα να σου μιλήσω. Είμαι στο σπίτι με κάτι φίλες.
ΤΑΚΜΑΝ: Ήθελα να ακούσω ένα «καλό ταξίδι» από το στόμα σου, τέλος πάντων.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Τι να κάνουμε;
ΤΑΚΜΑΝ: ΟΚ. Θα σε πάρω το Σάββατο 24 Σεπτεμβρίου από το Southampton. Με συγχωρείς πολύ για την ενόχληση.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: (έκλεισε το τηλέφωνο).

Το γεγονός, ότι δεν μπόρεσα να πετύχω την κυρία Νίκη σε «καλή στιγμή» τις 3 τελευταίες μέρες, με στενοχώρησε αρκετά. Για αυτό το λόγω, ο μεσημεριανός ύπνος του Σαββάτου συνοδεύτηκε από αρκετά δάκρυα.
Το Σάββατο βράδυ δεν μου κόλλησε καθόλου ύπνος. Πότε αναπολούσα ωραίες στιγμές, που έζησα στην Αθήνα εντός του 2011, πότε σκεφτόμουν την κυρία Νίκη, πότε τους φίλους μου, κτλ. Αχ Παναγίτσα μου.
Στις 18/09/2011 από τις 12:02 μμ μέχρι τις 14:02 με πήραν τηλέφωνο ο Μπάο, ο Τρ, τα ξαδέρφια μου, ο θείος μου και η γιαγιά μου για να μου ευχηθούν καλή τύχη στην Αγγλία. Μετά από κάθε τηλεφώνημα, αισθανόμουν συγκίνηση και κυλούσαν δάκρυα από τα μάγουλά μου.
Κατά τη διάρκεια του αεροπορικού ταξιδιού, αισθανόμουν διαρκώς την ανάγκη να δακρύσω, με αποτέλεσμα να χαλάσει το στομάχι μου και να μην μπορέσω να φάω βραδινό.
ΥΓΣ: Σας ευχαριστώ όλους μέσα από την ψυχή μου για τα σχόλιά σας και για τη συμπαράστασή σας. Σας αγαπάω όλους.
Υπογραφή: ΤΑΚΜΑΝ.

Α) ΕΡΩΤΙΚΗ ΑΤΖΕΝΤΑ (20/08/2011 – 29/08/2011)
Στις 22/08/2011 (ώρα 09:50 πμ) πήγα στο μαγαζί της 2-Hut για να αγοράσω ένα μπουκάλι γάλα. Αφού ολοκληρώθηκε η οικονομική συναλλαγή, συζητήσαμε για κανένα πεντάλεπτο τα νέα των θερινών διακοπών (είχα να τη δω από τις 4 Αυγούστου). Στο τέλος τη χαιρέτησα με ένα θερμό διευθυντικό sandwich, δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στο τρίψιμο των τρικ-τρικ. Το βράδυ της ίδιας μέρας, τράβηξα μια special μακακία. Το γεγονός αυτό όμως, δεν με κάλυψε συναισθηματικά. Όλη την ημέρα σκεφτόμουν την κυρία Νίκη. Αυτή τη γυναίκα δεν την αγαπάω μόνο σαρκικά. Την αγαπάω και για την εσωτερική της ομορφιά (είναι άγια γυναίκα). Αισθάνομαι διαρκώς την ανάγκη για τη συντροφιά, τη στοργή και τα χαδάκια της.
Στις 25/08/2011 είχα κανονίσει στις 11:30 πμ να επισκεφτώ την ξαδέρφη μου και τον ανιψιό μου (μένουν Εξάρχεια). Ξεκίνησα από το σπίτι μου στις 10:30 πμ. Στην είσοδο της πολυκατοικίας τράκαρα την κυρία Νίκη εισερχόμενη (δυστυχώς όμως, δεν μπορούσα να της μιλήσω ελεύθερα, γιατί η μαμά μου ήταν σπίτι). Η στιχομυθία, που ακολούθησε, ήταν η εξής:

ΤΑΚΜΑΝ: Γεια.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Γεια σου Δημήτρη. Τι κάνεις;
ΤΑΚΜΑΝ: Καλά (μόλις της το είπα αυτό, έτρεξα προς την εξώπορτα για να μην προδοθούμε).
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Τι έπαθες καλέ;
ΤΑΚΜΑΝ: Θα σε πάρω τηλέφωνο. Δεν μπορώ να μιλήσω τώρα (αυτά της το είπα στη νοηματική).

Αμέσως μετά από τη συνάντηση αυτή, αισθάνθηκα πολύ άσχημα για τη συμπεριφορά μου. Δεν μπορούσα όμως, να κάνω αλλιώς. Στο λεωφορείο 022 συγκράτησα με το ζόρι τα δάκρυά μου (αυτή τη γυναίκα την αγαπάω και δεν θέλω να την στενοχωρώ). Μόλις κατέβηκα στη στάση «Ζωοδόχου Πηγής», πέρασα δίπλα από την εκκλησία και έκανα το σταυρό μου. Παρακάλεσα την Παναγίτσα να με συγχωρέσει η κυρία Νίκη για το γεγονός αυτό και να μη μου κρατήσει κακία. Αμέσως μετά (ώρα 11:20 πμ), αποφάσισα να την πάρω τηλέφωνο (εκείνη τη στιγμή σχεδόν έκλαιγα). Ο διάλογος, που ακολούθησε, ήταν ο εξής:

ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Μπρος. Ποιος είναι;
ΤΑΚΜΑΝ: Σε παρακαλώ, σε παρακαλώ πάρα πολύ να με συχωρέσεις.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Κατάλαβα ποιος είσαι.
ΤΑΚΜΑΝ: Πραγματικά συγνώμη για πριν. Επειδή δεν μπορούσα να σου μιλήσω, σου έκανα νόημα ότι θα σε πάρω τηλέφωνο.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Μη στενοχωριέσαι Δημητράκη μου. Εγώ δεν σε παρεξηγώ.
ΤΑΚΜΑΝ: Ήθελα να σου πω και κάτι άλλο. Αύριο η μαμά μου μάλλον (με 70-80% πιθανότητα) θα βγει βόλτα με τις φίλες της. Θα ήθελα να σε παρακαλέσω, αν σου περισσεύει χρόνος, να με δεχτείς σπίτι σου. Πραγματικά αισθάνομαι πολύ μεγάλη ανάγκη να σε δω. Τον Αύγουστο πέρασα αρκετές δυσκολίες. Θα στα πω από κοντά.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Να έρθεις Δημητράκη μου. Αλλά μετά τις 14:00, γιατί μέχρι τις 14:00 θα είμαι στα ΚΑΠΗ.
ΤΑΚΜΑΝ: Θέλω να ξέρεις ότι σε αγαπάω με όλη μου την ψυχή και σε θεωρώ οικογένειά μου.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Και εγώ σε αγαπάω πολύ Δημητράκη μου, και εγώ σε αγαπάω. Δεν θέλω όμως, να στενοχωριέσαι για μένα.
ΤΑΚΜΑΝ: Τώρα, που λύθηκε η παρεξήγηση, ησύχασα. Μην ανησυχείς. Δεν θα χαθούμε. Ακόμα δεν με έχουν ειδοποιήσει τα αγγλικά πανεπιστήμια, οπότε έχουμε καιρό. Αυτό για κακό το λέω, δεν το λέω για καλό. Τώρα θα έπρεπε κανονικά να βρίσκομαι στο Lancaster και όχι εδώ.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Μην ανησυχείς Δημητράκη μου. Όλα θα γίνουν.
ΤΑΚΜΑΝ: Αυτό πιστεύω και εγώ. Εννοείται ότι όταν θα βρεθούμε, θα πούμε και τα αστεία μας. Όσα προβλήματα και να έχω, δεν χάνω ποτέ το χιούμορ μου.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Καλά κάνεις αγάπη μου.
ΤΑΚΜΑΝ: Η βόλτα της μαμάς μου με τις φίλες της είναι πιθανή, αλλά όχι σίγουρη. Αν αύριο δεν έρθω μέχρι τις 15:00, σημαίνει ότι δεν θα έρθω καθόλου (και καταλαβαίνετε το λόγο).
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Επειδή τώρα θέλω να πάω στα ΚΑΠΗ και με πέτυχες στην εξώπορτα, θα τα πούμε.
ΤΑΚΜΑΝ: Έγινε. Θα τα πούμε από κοντά.

Μετά από το τηλεφώνημα αυτό, αισθάνθηκα αγαλλίαση στην ψυχούλα μου. Ενώ ανέβαινα την οδό Χαριλάου Τρικούπη (κατευθυνόμουν προς το σπίτι της ξαδέρφης μου), φαντασιωνόμουν ότι είχα κουρνιάσει στην αγκαλίτσα της κυρίας Νίκης και της κρατούσα τα χεράκια. Περνώντας απέναντι ένα στενό, κόντεψε να με κόψει αυτοκίνητο από την αφηρημάδα μου. Το περίεργο είναι ότι ο οδηγός με κατάλαβε και φώναξε «ερωτευμένος».
Δυστυχώς η βόλτα της 26ης Αυγούστου αναβλήθηκε για 27/08/2011. Το βράδυ της 26ης Αυγούστου έπεσα δακρυσμένος. Στο κρεβάτι μου έκανα το σταυρό μου και παρακαλούσα την Παναγίτσα να καταφέρω να δω την κυρία Νίκη. Παράλληλα η καρδιά μου χτυπούσε δυνατά και είχα δύσπνοια.
Στις 27/08/2011 (ώρα 11:30 πμ) βγήκε η μαμά μου από το σπίτι για να συναντήσει τις φίλες της στο Σύνταγμα. Στις 11:45 πμ βγήκα από το σπίτι, κατευθυνόμενος προς το μαγαζί της 2-Hut. Στις 11:47 πμ τηλεφώνησα στην κυρία Νίκη, αλλά δεν ήταν σπίτι. Στις 11:50 πμ κοντοστάθηκα έξω από το μαγαζί της 2-Hut (σχεδίαζα να καθίσω για αρχή παρέα με τη 2-Hut και το μεσημέρι να απολαύσω τη συντροφιά και τη στοργή της κυρίας Νίκης). Δυστυχώς όμως, η 2-Hut καθόταν παρέα με τη φίλη της τη Σούλα. Έτσι λοιπόν, αποφάσισα να περπατήσω μέχρι την οδό Αγίας Ζώνης και να επιστρέψω δριμύτερος. Επιστρέφοντας όμως στις 12:25 μμ έξω από το μαγαζί της 2-Hut, διαπίστωσα μετά λύπης ότι η Σούλα ήταν ακόμα εκεί. Αμέσως μετά πήρα τηλέφωνο την κυρία Νίκη, αλλά προφανώς βρισκόταν ακόμα στα ΚΑΠΗ. Έτσι λοιπόν, επέστρεψα σπίτι και έβαλα το ξυπνητήρι του κινητού στις 13:20 για να την ξαναπάρω τηλέφωνο.
Στις 13:10 άκουσα έναν θόρυβο κλειδιών και διαισθάνθηκα ότι η κυρία Νίκη επέστρεψε στο διαμέρισμά της. Έτσι λοιπόν, στις 13:12 της χτύπησα το κουδούνι. Ο διάλογος, που ακολούθησε, ήταν ο παρακάτω:

ΚΟΥΔΟΥΝΙ: Τσίου, τσίου, τσίου.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Ποιος είναι;
ΤΑΚΜΑΝ: Ο Δημήτρης.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Ποιος;
ΤΑΚΜΑΝ: Ο Δημήτρης.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ (μετά το άνοιγμα της πόρτας): Δεν μπορώ τώρα Δημητράκη μου. Σε λίγο θα έρθει ο γιός μου για φαγητό και δεν θέλω να σε δει εδώ. Αν δεν ερχόταν ο γιός μου, θα σου έλεγα να καθίσεις να φάμε παρέα.
ΤΑΚΜΑΝ: Κατάλαβα. Πότε να έρθω; Μέχρι τις 15:30 μπορώ.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Έλα στις 15:30.
ΤΑΚΜΑΝ: ΟΚ. Θα σε πάρω τηλέφωνο πρώτα και άμα είναι έρχομαι.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Εντάξει θα τα πούμε.
ΤΑΚΜΑΝ: Έγινε. Τα λέμε.

Μετά από την πόρτα, που έφαγα, επέστρεψα στο διαμέρισμά μου και έβαλα το ξυπνητήρι του κινητού στις 15:30. Στις 14:30 αισθάνθηκα μια ξαφνική θλίψη (εξαιτίας της κακοτυχίας μου) και ξάπλωσα ανάσκελα στον καναπέ για να κλάψω με την ησυχία μου. Ενώ έκλαιγα, σκεφτόμουν την κυρία Νίκη και σιγοψιθύριζα «Αχ ψυχίτσα μου γλυκιά». Στις 14:45 πήρα τηλέφωνο τη Δανάη, τον Βρασίδα και τον Μπάο για παρηγοριά και αισθάνθηκα λίγο καλύτερα. Στις 15:34 πήρα τηλέφωνο τη μαμά μου για να εντοπίσω το στίγμα της. Μου είπε ότι έψαχνε για ΤΑΧΙ για να επιστρέψει σπίτι. Εγώ της είπα να με ειδοποιήσει, όταν θα φτάσει πλατεία Κυψέλης. Αμέσως μετά, πήρα τηλέφωνο την κυρία Νίκη και μου είπε ότι ήταν ελεύθερη. Έτσι λοιπόν, της χτύπησα το κουδούνι στις 15:37.
Η κυρία Νίκη με κέρασε πορτοκαλάδα και καθίσαμε παρέα στην κρεβατοκάμαρα. Συζητήσαμε για τις καταλήψεις στα Αγγλικά πανεπιστήμια και για τον ανάδρομο Ερμή. Επιπλέον της είπα για την κατάθλιψη και τη μοναξιά, που αισθανόμουν το τελευταίο διάστημα. Επειδή καθόμασταν δίπλα-δίπλα, την αγκάλιαζα συνεχώς, την κοιτούσα με πονεμένο βλέμμα και της υπενθύμιζα διαρκώς την αγάπη μου. Στις 15:47 με ειδοποίησε η μαμά μου ότι έφτασε πλατεία Κυψέλης, οπότε αναγκαστικά επέστρεψα στο διαμέρισμά μου. Στις 15:48 επέστρεψε και η μαμά μου. Πέφτοντας το μεσημέρι για ύπνο, ευχαρίστησα την Παναγίτσα, που μου έδωσε την ευκαιρία να απολαύσω τη συντροφιά της γλυκύτατης γειτόνισσας έστω και για 10 λεπτά.
Στις 28/08/2011 μου είπε ο πατέρας μου, ότι στις 29/08/2011 θα πηγαίναμε για 4ημερο οικογενειακώς στο εξοχικό στην Εύβοια. Εγώ του είπα «Αν δεν έχω δουλειά, θα ακολουθήσω. Αν έχω, πάρε τη μαμά και πηγαίνετε» (έψαχνα να βρω κάποιο πάτημα για να μην έρθω και να απολαύσω για 4 μέρες ελεύθερα και χωρίς πίεση χρόνου την παρέα και τα χαδάκια της κυρίας Νίκης).
Στις 29/08/2011 (ώρα 10:30 πμ) ξεκίνησα από το σπίτι μου για να πάω στο Βρετανικό συμβούλιο (ήθελα κάποιον να τηλεφωνήσει στα Αγγλικά πανεπιστήμια, για να ενημερωθώ σχετικά με την πορεία των αιτήσεών μου). Στις 10:45 πμ είδα την 95χρονη ζητιάνα έξω από το supermarket και κάθισα δίπλα της για 10 λεπτά. Της έσκασα 1 ευρώ και για όλο το 10λεπτο της κρατούσα τα χεράκια. Το γεγονός αυτό αύξησε τη λίμπιντό μου. Η κυρία Νίκη όμως, είναι αναντικατάστατη.
Στις 11:30 πμ έφτασα στο Βρετανικό Συμβούλιο, αλλά ήταν «δώρον-άδωρον» (δεν μπορούσαν να με εξυπηρετήσουν). Έτσι λοιπόν, κανόνισα ραντεβού με τον καθηγητή μου στις 31/08/2011, ώστε να τηλεφωνήσουμε παρέα. Στις 12:19 μμ ενημέρωσα τους γονείς μου, ότι δεν μπορούσα να τους ακολουθήσω και επέστρεψα σπίτι γεμάτος χαρά και θετική ενέργεια. Δυστυχώς όμως, εξαιτίας της έλλειψης χρόνου, η μαμά μου υπαναχώρησε τελευταία στιγμή (ώρα 17:00) και αποφάσισε να μείνει μαζί μου στην Αθήνα. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα, ο μεσημεριανός ύπνος της Δευτέρας να συνοδευτεί από αρκετά δάκρυα.
Στις 19:40 τηλεφώνησα στη γνωστή τσατσά της Βριλησσού 36 (όταν βγήκα έξω για να πάρω παγωτό) και τη ρώτησα αν θα ήταν εκεί την Τρίτη το πρωί. Η απάντησή της ήταν θετική. Έτσι λοιπόν, αποφάσισα στις 30/08/2011 το πρωί να πάω στουντιότσαρκα στη Βριλησσού 36, γιατί αισθανόμουν την ανάγκη από τα χάδια και την ψυχολογική υποστήριξη της υπηρεσίας.

Β) ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΣΤΟΥΝΤΙΟΤΣΑΡΚΑΣ
Στις 30/08/2011 (ώρα 11:00 πμ) ξεκίνησα από το σπίτι μου, κουβαλώντας όπως κάθε φορά, τη γνωστή μπουδελότσαντα με του Γύπα τα εννιάμερα. Αφού περπάτησα μέχρι τα δικαστήρια Ευελπίδων, πήρα το λεωφορείο 224 και στις 11:50 πμ έφτασα στην περιοχή της Βριλησσού.
Αρχικά επισκέφτηκα το στούντιο της οδού Βριλησσού 24. Εδώ η τσατσά ήταν υπερβολικά μικρή για τα γούστα μου, ενώ η εργαζόμενη κοπέλα φορούσε μόνο ένα χρυσό ριγκάκι.
Κατόπιν επισκέφτηκα το στούντιο της οδού Βριλησσού 36 (ώρα άφιξης: 12:00 μμ). Μόλις χτύπησα το κουδούνι, μου άνοιξε η γνωστή γλυκύτατη υπηρεσία και με οδήγησε στο σαλόνι. Επειδή η εργαζόμενη κοπέλα (η Φλώρα) ήταν στο δωμάτιο με πελάτη, κάθισα για κανένα 5λεπτο με την υπηρεσία δίπλα-δίπλα στον καναπέ. Κατά τη διάρκεια της αναμονής, συζήτησα με την υπηρεσία την κατάθλιψη διαρκείας, που είχα κατά τη διάρκεια του Αυγούστου (αχ κυρία Νίκη, αγαπούλα μου γλυκιά, θέλω να σε σφίξω στην αγκαλιά μου). Φυσικά, όσο καθόμασταν παρέα, της κρατούσα τα χεράκια και κάποια στιγμή τη φίλησα στα βυζιά για συναισθηματική στήριξη. Μόλις ολοκλήρωσε η Φλώρα με τον πελάτη, ήρθε στο σαλόνι και συστηθήκαμε. Μόλις την είδα, αποφάσισα να περάσω στο δωμάτιο, καθώς φορούσε ένα πολυκαυλωτικό βραχιόλι και ένα πολυκαυλωτικό ριγκάκι.

Γ) ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ
Έτσι λοιπόν, η υπηρεσία με οδήγησε στο δωμάτιο του έρωτα. Εκεί της έσκασα το 50ρικο και συμφώνησα μαζί της να συζητήσουμε τον πόνο μου για την κυρία Νίκη μετά το sex. Κατόπιν, η υπηρεσία βγήκε από το δωμάτιο και έκλεισε την πόρτα. Ύστερα γδύθηκα, έβγαλα από την μπουρδελότσαντα του Γύπα τα εννιάμερα και περίμενα τη Φλώρα ξαπλωμένος ανάσκελα. Η αναμονή διήρκησε γύρω στα 5-7 λεπτά (αυτό πάει στα θετικά, γιατί σημαίνει ότι η Φλώρα έκανε ντους). Κατά τη διάρκεια της αναμονής, είχα σταυρώσει τα χέρια μου, σκεφτόμουν την κυρία Νίκη και ξεφύσαγα. Η Φλώρα είναι 24 ετών από τη Ρουμανία, ψιλή, ξανθιά και φυσικά φοράει (όπως προανέφερα) πολυκαυλωτικά κοσμήματα.
Μόλις μπήκε η Φλώρα στο δωμάτιο, ακολούθησε η κάτωθι στιχομυθία:

ΦΛΩΡΑ: Γεια σου μωρό μου.
ΤΑΚΜΑΝ: Γεια.
ΦΛΩΡΑ: Τι κάνεις μωρό μου;
ΤΑΚΜΑΝ: Το παλεύω όσο μπορώ. Είμαι ερωτευμένος με μια 80χρονη γειτόνισσα από την πολυκατοικία και τη σκέφτομαι συνέχεια. Δεν μπορώ να τη βγάλω καθόλου από το μυαλό μου. Την αγαπάω πάρα πολύ αυτή τη γυναίκα. Τέλος Ιουλίου και αρχές Αυγούστου, που έλειπε η μαμά μου από το σπίτι, κατέβαινα σχεδόν καθημερινά στο διαμέρισμά της. Τώρα, που είμαστε όλη η οικογένεια εδώ, δεν μπορώ να τη βλέπω. Για αυτό υποφέρω.

Μετά από αυτή τη στιχομυθία, ακολούθησαν τα γνωστά προκαταρκτικά (της φόρεσα του Γύπα τα εννιάμερα και μου φόρεσε το προφυλακτικό). Κατόπιν, ξεκίνησε η ερωτική πράξη, οι φάσεις της οποίας ήταν οι ακόλουθες:
1η φάση: Πολυκαυλωτικός χορός (εκτιμώμενη διάρκεια: 2 λεπτά). Στη φάση αυτή, ενώ χορεύαμε βιενέζικο βαλς, της κρατούσα τα χεράκια και ηδονιζόμουν από τα τρικ-τρικ. Οι φαντασιώσεις ήταν ποικίλες. Εκτός από τη γνωστή πλέον σε όλο το πανελλήνιο φαντασίωση με την κυρία Νίκη, φαντασιωνόμουν ότι ήμουν στο λεωφορείο Ε22 (ΑΚΑΔΗΜΙΑ – ΣΑΡΩΝΙΔΑ EXPRESS) και ότι βρισκόμουν σε ερωτικό τετ-α-τετ με μια γριά με χρυσά κοσμήματα. Τέλος φαντασιωνόμουν ότι κάπνιζα τη διεθνή πίπα στο αεροδρόμιο του Άμστερνταμ. Η Φλώρα όμως, δε με ικανοποίησε πλήρως σε αυτή τη φάση, καθώς το σώμα της απέφευγε διαρκώς το τρίψιμο του πέους. Για να σας δώσω να καταλάβετε, ήταν η μοναδική φορά, που χόρεψα με πουτάνα και ο πούτσος μου δεν κατάφερε να αγγίξει ούτε επιδερμικά το μουνί της.
2η φάση: Άτεχνος φραπές (εκτιμώμενη διάρκεια: 4 λεπτά). Μετά από τον χορό αυτό, είπα στη Φλώρα να ξαπλώσω ανάσκελα και να μου πάρει την κλασσική πίπα. Η Φλώρα όμως, αντί να μου τον πάρει στο στόμα, ξεκίνησε κατευθείαν να μου την παίζει με την πασίγνωστη πλέον σε όλους τους fun του αγοραίου έρωτα τεχνική του άτεχνου φραπέ. Τους λόγους της ανυπακοής δεν θα τους μάθω ποτέ. Πάντως δεν φαινόταν να ξέρει και πολύ καλά Ελληνικά.
3η φάση: Εκσπερμάτωση με τη μέθοδο της τριβής (εκτιμώμενη διάρκεια: 1 λεπτό). Επειδή κατάλαβα ότι με τη συγκεκριμένη γυναίκα δεν είχα ερωτική χημεία, της πρότεινα να ξαπλώσω μπρούμυτα, να τρίψω τον πούτσο μου στο σεντόνι μέχρι να φτύσει το σπέρμα. Έτσι και έγινε. Ενώ εγώ τριβόμουν, της κρατούσα φυσικά και τα δυο τα χεράκια. Εκείνη τη στιγμή φαντασιωνόμουν ότι ήμουν Πακιστανός και ότι είχα στριμώξει την κυρία Νίκη στο 035 παρέα με έναν Νιγηριανό και της κάναμε bic-bic στα βραχιολάκια της. Η εκσπερμάτωση επήλθε σε dt.
Μετά την εκσπερμάτωση, αφαίρεσα το χρησιμοποιημένο προφυλακτικό και το πέταξα στα σκουπίδια. Κατόπιν, καθάρισα την ευαίσθητη περιοχή με ένα υγρό μαντήλι Wet Hankies και έπλυνα τα χέρια μου. Μετά από αυτά, η Φλώρα με χαιρέτησε και εξήλθε από το δωμάτιο. Αφού η Φλώρα έκλεισε την πόρτα, ντύθηκα, βόλεψα τα πράγματά μου, χτενίστηκα και εξήλθα και εγώ με τη σειρά μου.
Βγαίνοντας από το δωμάτιο, κατευθύνθηκα προς την κουζίνα, όπου καθόταν η υπηρεσία μαζί με τη Φλώρα. Εκεί η υπηρεσία μου έδωσε καρέκλα και κάθισα μαζί της για 35 λεπτά. Όλη αυτή την ώρα της εξιστορούσα την γνωριμία μου με την κυρία Νίκη από τις 23 Ιανουαρίου του 2011 μέχρι σήμερα, διανθίζοντάς τη με όλες τις συναισθηματικές και πικάντικες λεπτομέρειες. Φυσικά, ενώ καθόμασταν και συζητούσαμε, της κρατούσα διαρκώς τα χεράκια και την αποκαλούσα «καρδούλα μου». Όταν έβγαλα στην υπηρεσία όλα όσα αισθανόμουν στην ψυχή μου για τη γυναίκα αυτή, τη χαιρέτησα και εξήλθα από το στούντιο. Αν και η εμπειρία με τη Φλώρα ήταν μετριότατη, βγήκα ευχαριστημένος από το στούντιο, γιατί ο λόγος επίσκεψης ήταν η ανάγκη μου για στοργή και ψυχολογική υποστήριξη.

Δ) ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑΣ

Εμφάνιση κοπέλας: 10.0.
Τα κοσμήματά της ήταν πολυκαυλωτικά. Ποιος ασχολείται με το υπόλοιπο πακέτο;

Συμμετοχή / διάθεση / υπηρεσίες κοπέλας: 8.0.
Στην πραγματικότητα της αξίζει χαμηλότερος βαθμός, αλλά επειδή αγαπάω πάρα πολύ την υπηρεσία αυτή, λέω να είμαι επιεικής στη βαθμολογία.

Χώρος / καθαριότητα χώρου: 10.0.
Το έχω αναλύσει σε προηγούμενες κριτικές.

Συμπεριφορά τσατσάς / τσάτσου: 10.0.
Αν της έβαζα χαμηλότερο, θα ήμουν αχάριστος.

Πρόσβαση / parking: 10.0.
Το έχω αναλύσει σε προηγούμενες κριτικές.

Σχέση απόδοσης / τιμής: 8.0.
Νομίζω ότι προκύπτει από το σύνολο της κριτικής.