Κριτικές από agiana

Πολύ μεγαλύτερο σε έκταση από το Mainhattan (δείτε την αναταπόκρισή μου στο σχετικό νήμα μέσα στην ενότητα της Γερμανίας), με ίδιες εγκαταστάσεις από άποψη υπηρεσιών. Κάποιες φορές τα δωμάτια δεν καθαρίζονται άμεσα μετά το τέλος της συνεύρεσης, οπότε υπάρχει περίπτωση να πηδάς εκεί που έχυσε ο άλλος.

Η πρόσβαση γίνεται μέσω του μετρό της πόλης, όπου ο επισκέπτης αποβιβάζεται από τον συρμό στο σταθμό Friedrichsdorf. Κατεβαίνουμε τις σκάλες και κατεθυνόμαστε δεξιά -έχοντας πίσω μας το τέλος των γραμμών- για να περάσουμε υπόγεια κάτω από τις γραμμές του τραίνου. Βγαίνουμε στο parking των ταξί, όπου επιλέγουμε κάποιο ταξί (μερικά έχουν και διαφήμιση του μαγαζιού στις πόρτες). Λέμε στον οδηγό τον προορισμό μας και προσέχουμε να έχει ενεργοποιήσει το ταξίμετρο, με την αναχώρησή μας από το σταθμό του τραίνου. Κόστος μετάβασης εκεί, περίπου 9 -και κάτι- ευρώ.

Τα πάντα εκεί ως προς τις εγκαταστάσεις, είναι σε μεγαλύτερες δόσεις από το Mainhattan, αλλά η μεγάλη Ρουμάνικη σχολή της ξεπέτας (η οποία αντιπροσωπεύει περίπου το 60% των κοριτσιών εκεί μέσα) έκανε και πάλι το θαύμα της ως προς την ποιότητα των ηπηρεσιών προς τον πελάτη που θέλει να περάσει κάποιες χαλαρές ώρες και να απαλλαγεί από μερικά γραμμάρια σπέρμα.

Κυκλοφορούν συνήθως 4-5 απίστευτα τεμάχια, που μόνο σε ταινίες υψηλών προδιαγραφών μπορείς να βρείς.

Επέλεξα:

Αμάλια: Αρμενοιταλικός ποτσομεζές (Ρουμάνα ίσως?) 20 ετών. Ξεκινάει γρήγορα, με σκοπό να σε πουσάρει για άμεσο τέλος, αλλά αν την καθοδηγήσεις σωστά, θα κάνει αυτό που πρέπει για να ικανοποιηθείς με τον τρόπο που αρμόζει.

Στέφι: Ρώσικο απίστευτο -προσωπική άποψη- μωρό 24 ετών, με απαλό δέρμα, και υπέροχα εκφραστικά πράσινα μάτια. Αν βρισκόταν στην Ελλάδα, θα μάζευε το χαρτί με ρυθμό 250 ευρώ την ώρα. Δεκτική σε όλα, είναι πρόθυμη να κάνει ότι χρειαστεί για να φύγεις από τη συνεδρία με το χαμόγελο στο στόμα.

Τζάμιλι: Αισθησιακή Κουβανέζικη μουλάτα 28 ετών. Γλυκειά στο πρόσωπο, όχι ο σούπερ μούναρος, αλλά με όμορφο σώμα και απίστευτα απαλό δέρμα. Όλα είναι φυσικά σ'αυτήν. Ακόμη και ο τρόπος που θα σε προσεγγίσει και θα επενδύσει το χρόνο της επάνω σου, με σκοπό να αποτραβηχθείτε κάπου απόμερα για να λάβει χώρα η ένωση των κορμιών. Επικοινωνιακή στο τρόπο προσέγγισης, αλλά και ευγενική σε περίπτωση που θα αρνηθείς την παρέα της. Δεν αγωνιά να έχει τα περισσότερα ραντεβού. Ίσως γιατί ξέρει, ότι σημαντικότερη είναι η ποιότητα έναντι της ποσότητας. Δεν αποζητεί επίμονα να κολλήσει κοντά σου. Το πραγματοποιεί με χάρη και ευγένεια, που προσδίδει μία αίγλη στην προσπάθειά της για το καθημερινό μεροκάματο του πούτσου. Ίσως φταίει το ότι προέρχεται από μία χώρα με κουλτούρα και αρχές. Με απίστευτα γλυκό τρόπο, θα βρεθείς αιχμαλωτισμένος στα χέρια της σαν να είναι το κάρμα που περίμενες για καιρό. Μυρωδάτη και απαλή στους τρόπους της. Προσπαθεί με αρχοντιά να σε κερδίσει με την αυτοπεποίθηση του εξωτικού, του άγνωστου, που αναζητεί ο κάθε ταξιδευτής να ανακαλύψει.

Το ταξίδι είναι πάντα αυτό που μετράει..... Ο προορισμός απλά είναι ένας ακόμη σταθμός.

Εύχομαι κάποια στιγμή να ζήσετε κι΄ εσείς ότι βίωσα στη Γερμανία.

Η υποδοχή ήταν πολύ θερμή (αν και επισκεπτόμουν το χώρο για πρώτη φορά). Χαμόγελα παντού, ευγενικές, θελκτικές παρουσίες, να ομορφαίνουν την αίσθηση για τη ζωή που έχει κάποιος σαν εμένα.

Η υπεύθυνη του μαγαζιού, με γλυκύτητα και χαμόγελο με πήγε στον πρώτο χώρο υποδοχής που προσοποιάζει με μπαράκι, όπου και γνωρίστηκα με τη Δανάη. Τι να πει κάποιος γι’αυτό το κορίτσι…: Πηγαίο κέφι, άψογη συμπεριφορά, καλοσυνάτη και συνάμα πλακατζού, γλυκό πρόσωπο και σώμα που σε προδιαθέτει για άγρια σκηνικά επί της κλίνης, το κορίτσι της διπλανής πόρτας που θα ήθελες να βρεθεί κάποια στιγμή δίπλα σου για να χαθείτε μέσα στην παραζάλη του πόθου και της ηδονής.

Αρκετές από τις κοπελιές παρακολουθούσαν με ιδιαίτερο ενδιαφέρον τη σαπουνόπερα των άσπονδων εξ Ανατολής γειτόνων, συμμάχων και φίλων μας, που χωρίς αιδώ εκπέμπει το Ελληνικό τηλεοπτικό κανάλι του Αμαρουσίου.

Μετά από αρκετή ώρα συζήτησης, η ευγενικότατη υπεύθυνη, με πέρασε στο δωμάτιο για να γίνει η παρουσίαση των κοριτσιών (είχαν προηγηθεί οι συστάσεις, αλλά για το τυπικό…χεχεχε), όπου και επελέγην η Ναόμι για τη συνεδρία χαλάρωσης.

Το δωμάτιο προσεγμένο στις περισσότερες λεπτομέρειες. Άνετο, με ντουσιέρα μέσα, πλήρες εφοδίων όπως πετσέτες, παντοφλίτσες μίας χρήσης, χειρολαβές στο ταβάνι για αποφευχθούν τυχόν παραπατήματα, όμορφος φωτισμός, απαλή μουσική, ρεσώ για δημιουργία ατμόσφαιρας και το παραδείσιο πλάσμα που άκουγε στο όνομα Ναόμι:

Ένα όμορφο, γλυκό πλάσμα, που υπόσχεται να ανακουφίσει από την ένταση και τα βάσανα που ταλανίζουν σε καθημερινή βάση, το σημερινό άνδρα. Όχι πολύ ψηλή. Ο σωματότυπός της όμως, σε βοηθά να χειριστείς καλύτερα το δεύτερο μέρος της συνεδρίας. Απίστευτα όμορφο στήθος, σφριγηλό και στητό που σε κάθε του κίνηση σε εκλιπαρεί να το γευθείς.

Και να’μαι επάνω στο κρεβάτι της απόλαυσης, γυρισμένος μπρούμυτα έχοντας βάλει (ο ίδιος) την πετσέτα ακριβώς λίγο πιο κάτω από τη μέση μου για να δω τις αντιδράσεις της μικρής θεραπεύτριας. Χωρίς δισταγμό την πετάει κάτω, και ξεκινά ένα χαλαρό μασάζ από την περιοχή των γλουτών μέχρι τα κάτω άκρα. Όσο η ώρα περνούσε, το μασάζ επεκτεινόταν στο υπόλοιπο πίσω τμήμα του σώματός μου.
Όταν σε κάποια στιγμή, η ένταση της ημέρας μου προξένησε μία κράμπα στο κάτω αριστερό άκρο, η Ναόμι ήταν εκεί για να μπορέσω να ξεπεράσω τον πόνο όσο πιό γρήγορα γινόταν έτσι ώστε να μην υποφέρω από την κράμπα, αλλά μόνο από το βελούδινο άγγιγμά της.....

Η παιγνιδιάρα Ναόμι, δεν σταμάτησε να ούτε στιγμή να τριβελίζει με τη γλωσσίτσα της τα αυτιά μου, το λαιμό μου, την πλάτη μου, το στέρνο μου και να αφήνει το θεσπέσιο στήθος της να ακουμπά επάνω μου, επιτρέποντας να παίρνω τη δροσιά αυτού του όμορφου πλάσματος.

Όταν σε κάποια στιγμή ξεκίνησε να μου κάνει μασάζ με τα γόνατά της, και αμέσως μετά με το πέλμα των ποδιών της, δεν μπορούσα να φανταστώ ότι το βάρος των 50 περίπου κιλών του σώματός της, δεν θα προκαλούσε πόνο, αλλά ευχαρίστηση στο σώμα μου.

Η περιποίηση με το στόμα της, δεν αναλώθηκε μόνο στο υπόλοιπο σώμα μου, αλλά μοιραία, επικεντρώθηκε και στην ευαίσθητη περιοχή μου.....: Το ενδιαφέρον της δεν εξαντλήθηκε μόνο στο μόριό μου (ακαπέλα), αλλά και στους γεννητικούς αδένες μου, οι οποίοι την ευχαριστούν για τη συνομιλία που είχε μαζί τους.

Ήταν μονόδρομος για τον μέχρι πρότινος μικρό Αγαμέμνωνα, να δείξει στη Ναόμι, τι είχε προκαλέσει η ίδια με τις πράξεις της. Κάτι που χαροποίησε ιδιαίτερα τη νεαρά, επιλέγοντας με προσοχή την επόμενη κίνησή της, που ήταν να του φορέσει το μικρό αλλά θαυματουργό για όλους τους συνουσιαζόμενους επί της γής προφυλακτικό.

Η πρόθεσή μου να συνεχίσουμε για λίγο με τον αγαπημένο μου αριθμό, το 69, δεν τελεσφόρησε…… Για κάποιο ανεξήγητο λόγο, η Ναόμι απέφυγε εντελώς να πραγματοποιήσει την επιθυμία μου και περιορίστηκε γυρίζοντας στο πλάϊ με το μικρότερο δυνατό άνοιγμα των ποδιών της, να μου δώσει το ελάχιστο που μπορούσα να γευθώ από την ευαίσθητη περιοχή της. Ακόμη κι όταν βούτηξα ανάμεσα στα πόδια της, για να τη βοηθήσω να χαλαρώσει, με προέτρεψε (ή παρακάλεσε δεν μπορώ να διαχωρίσω τι ακριβώς από τα δύο) να μην τη ρουφήξω, αλλά μόνο να την εξερευνήσω με τη γλώσσα μου. Όμως και σε αυτή τη στάση, σχεδόν άμεσα, έκλεισε τα πόδια της, μην αφήνοντάς μου το χώρο που θα μου αρκούσε για να γευθώ όσο θα ήθελα τους δροσερούς χυμούς της, πού πήγαζαν από το μυρωδάτο και πεντακάθαρο λουλουδάκι της, προκαλώντας δυσφορία αφ’ενός στην ψυχοσύνθεσή μου, γιατί δεν μπορούσα να ευχαριστηθώ και ταυτόχρονα να την ευχαριστήσω όσο θα ήθελα, και αφ’ετέρου, στην αναπνοή αφού συνάμμα είχαν κλείσει και οι ρινικές οδοί μου.

Κάτι η κούραση της ημέρας (όντας στο πόδι από τις 6 το πρωϊ), κάτι η σκέψη μου στο υπόλοιπο της βραδιάς που θα τελείωνε για εμένα με το γλυκοχάραμα αφού είχα πάρα πολλά πράγματα να κάνω και να ζήσω, κάτι η ανωτέρω μυστηριώδης συμπεριφορά της νεαράς, έκαναν τον Αγαμέμνωνα να χάσει τη φόρμα του αρνούμενος να συμμετάσχει σε μία πράξη με δυσμενείς προς αυτόν όρους.......

Παρατηρώντας αυτό η Ναόμι, θορυβήθηκε, ζητώντας να μάθει για την αιτία..... Την καθησύχασα ότι απλά, μερικές φορές αυτά συμβαίνουν και ενώ ήταν στις προθέσεις μου να τερματίσω σ’αυτό το σημείο τη συνεδρία, η μικρή, πήρε το παιγνίδι επάνω της (για να μην πω στο στόμα της και την εκθέσω....) και σαν μία εμπειρότατη αοιδό, τραγούδησε στο μικρό μου φίλο και πάλι ακαπέλα για να τον φέρει και πάλι σε θέση υπερδιέγερσης. Ήταν πλέον μονόδρομος για τον σύντροφό μου, να της δείξει πόσο πολύ τον ευχαρίστησε το τελευταίο σκέλος της συνάντησής μας, προσπαθώντας να αποθέσει τους γλυκούς ζωμούς του μέσα στη στοματική της κοιλότητα, κάτι που η Ναόμι, και πάλι με μαεστρία απέφυγε, προτάσσοντας ως εναλλακτική πρόταση τα στήθη της, όπου και έλαβε χώρα η εκπυρσοκρότηση.

Το τέλος επεφύλασσε καθαρισμό με το μασαζόχαρτο της ευαίσθητης περιοχής μου από τη μικρά.

Έξοδος από το δωμάτιο και κουβεντούλα με τις εναπομείνασες Δανάη και την υπεύθυνη του μαγαζιού.

Μία στο σύνολό της θετική εμπειρία, παρ’όλο που είχε και τα μελανά της σημεία.

Nobody is perfect..............

ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ!

Μετά από την προσγείωση στα μίζερα Ελληνικά δεδομένα, σας παραθέτω λίγες εικόνες και σκέψεις μου, όπως ακριβώς αποτυπώθηκαν ανεξίτηλα μέσα μου τόσο από το Βερολίνο, όσο και από το Αρτεμις.

Φίλοι μου, αν και στο παρελθόν δώσαμε τα φώτα του πολιτισμού, σήμερα (κατά τη γνώμη μου) απέχουμε πολύ απο το να αποκαλούμεθα Ευρωπαίοι (μάλλον ο όρος Ευρωπέη θα ήταν καταλληλότερος ).

Τόσο η οργάνωση της ζωής στο Βερολίνο (με τα μάτια ενός ταξιδιώτη 4 ημερών) όσο και ο κόσμος, σε παραπέμπουν σε κάποιο άλλο παράλληλο σύμπαν, που βρίσκεται δίπλα μας, αλλά χρειάζονται δύο ώρες και τριάντα λεπτά να το φτάσεις με το αεροπλάνο και πολλά έτη να το φτάσεις σε επίπεδο. Οποιαδήποτε σύγκριση με τα Ελληνικά δεδομένα, είναι απλά ατυχής.

Κατά την προσωπική μου γνώμη, οι Γερμανίδες έχουν πολύ ωραία κορμιά. Βέβαια υπάρχουν και οι παρουσίες που μπορεί να είναι εντυπωσιακά ψηλές, αλλά λίγο ατσούμπαλες λόγω του ύψους τους, όμως ο γενικός κανόνας είναι ότι έχουν μεγάλο ανάστημα και καλοφτιαγμένα σώματα. Ακόμη κι αυτές οι λίγες που δεν έλεγαν πολλά από πρόσωπο, είχαν καλά σώματα! Επίσης πολλές μαμάδες με μωρά παιδιά στο καρότσι (τις έβλεπες να κυκλοφορούν στο μετρό και στους δρόμους με κορμιά λαμπάδα και τις χαιρόσουνα!). Οποιαδήποτε σύγκριση με τα Ελληνικά δεδομένα, είναι απλά ατυχής.

Το αεροπλάνο τελικά προσγειώνεται στο Βερολίνο, στον αερολιμένα Tegel. Το αεροδρόμιο δεν είναι και από τα μεγαλύτερα της Ευρώπης, όμως είναι λειτουργικό. Πιθανόν θα έπρεπε να είχε περισσότερα καθίσματα αναμονής για τους επιβάτες που πρόκειται να κάνουν check-in και πάρουν θέση μέσα στην πύλη επιβίβασης όταν αναχωρούν από τον παράδεισο.

Στην κεντρική είσοδο/έξοδο του termnal A, μπορεί ο ταξιδιώτης να προμηθευτεί το εισιτήριο για τα μαζικά μέσα μεταφοράς που ταιριάζει καλύτερα στις ανάγκες του, ανάλογα με το πόσες ημέρες θα εξερευνήσει την πόλη. Αν έχει ελεύθερο χρόνο τα πρωϊνά, μπορεί να επισκεφθεί πολύ ενδιαφέροντα μουσεία. Εχοντας επιλέξει την αγορά του Berlin Welcome Card, ενός εισιτηρίου που συνδυάζει απεριόριστη πρόσβαση στα ΜΜΜ, παράλληλα, αποκτάμε με μόνο την επίδειξή του σε επιλεγμένα μουσεία, clubs, εστιατόρια και cafe, έκπτωση στις τιμές από 20% έως και 50 ή σε κάποιες περιπτώσεις και 75%. Μαζί με το εισιτήριο δίδεται και σχετικό βιβλιαράκι, με όλα τα events/attractions/museums και λοιπά σημεία που έχεις έκπτωση επί της κανονικής τιμής στην πόλη.

Το χιονισμένο Βερολίνο είναι μία μεγαλοπρεπής ωδή προς το χειμώνα...... Αν και η θερμοκρασία ήταν γύρω στους 0 βαθμούς και το χιόνι σε ύψος 15 πόντους, όλα κυλούσαν ομαλά στην πόλη. Καμμιά φρενίτιδα μην αποκλειστούμε, κανένας πανικός μην τελειώσουν τα τρόφιμα, καμμιά έκκληση να συνδράμουν οι αρχές σε αποκλεισμένους από το χιόνι κατοίκους στα.... σπίτια τους.

Το λεωφορείο μας φέρνει με απόλυτη ασφάλεια στο κέντρο της πόλης, όπου το ξενοδοχείο μας είναι σε πολύ μικρή απόσταση από τη στάση. Αφήνουμε τα πράγματα και κάνουμε την πρώτη εξερευνητική βόλτα στους παρακείμενους δρόμους. Ειδικά οχήματα έχουν ήδη διανοίξει μονοπάτια χιονιού στα πεζοδρόμια, ενώ όπου το χιόνι υπάρχει στο διάβα μας, δεν γλυστράει τόσο πολύ όσο στην Ελλάδα. Οπου η τεχνολογία δεν είναι εφικτό να προσφέρει τις υπηρεσίες της, άνθρωποι με φτυάρια στα χέρια, καθαρίζουν τα πεζοδρόμια από το χιόνι, χωρίς να βαρυγκωμούν, γιατί είναι για το καλό όλων.

Χαίρεσαι να περπατάς και να αφήνεσαι στο άσπρο του χιονιού και στα βλέμματα των ξανθών Γερμανίδων.

Ανάλογα την περιοχή που διαμένεις, θα χρειαστεί να χρησιμοποιήσεις ένα ή και δύο τραίνα για να φτάσεις στον προορισμό σου. Ο συνδιασμός υπόγειου μετρό και προαστιακού, καλύπτει το σύνολο της πόλης, και με τη βοήθεια των λεωφορειακών γραμμών και του τράμ, η μετάβαση από το ένα σημείο στο άλλο είναι πανεύκολη, αρκεί να ξέρεις σε ποιά στάση πρέπει να εξέλθεις και ποιά γραμμή θα πάρεις. Το δίκτυο του μετρό/προαστιακού είναι πυκνότατο! Κίνηση, μποτιλιάρισμα, κόρνες, φωνές, βρισίδια και άλλα τινά που κατοικοεδρεύουν στους Ελληνικούς δρόμους, είναι μάλλον σπάνιο να συναντήσεις. Υπάρχουν ακόμη, ποδηλατόδρομοι στις μεγάλες λεωφόρους (με δικούς τους φωτεινούς σηματοδότες!!!) και η ευρεία χρήση των ποδηλάτων παράλληλα με τα ΜΜΜ κάνουν τη μετάβαση εύκολη και τη ζωή ανθρώπινη.

Ο τελικός μας προορισμός, το Artemis, προσεγγίζεται μέσω του πυκνότατου σιδηροδρομικού δικτύου.

Το Αρτεμις, βρίσκεται πολύ κοντά στον προαστιακό σταθμό Westcreuz. Είναι ένας σταθμός πολλών επιπέδων από τον οποίο διέρχονται πολλές γραμμές.

Αναζητούμε την έξοδο προς Halenseestrasse. Με την έξοδό μας από το σταθμό διασχίζουμε το μικρό πάρκινγκ αυτοκινήτων, προχωρούμε κάποιες δεκάδες μέτρα και φτάνοντας στη διασταύρωση με Halenseestrasse, κατευθυνόμαστε αριστερά για 250 μέτρα. Ηδη, λοξά αριστερά μας, φαίνονται τα μεγάλα κόκκινα γράμματα "Artemis" στη σκεπή ενός μεγάλου κτηρίου.

Είναι ένα αρκετά μεγάλη κατασκευή με επικλινή σκεπή. Στον προαύλιο χώρο, υπάρχει άνετος χώρος στάθμευσης για τα αυτοκίνητα των πελατών, και πιάτσα ταξί. Μπαίνουμε στον χώρο υποδοχής, μην ξέροντας τι μας περιμένει, μην γνωρίζοντας ότι σε λίγο θα εισέλθουμε σε ένα άλλο σύμπαν, όπου ο προορισμός της γυναίκας, είναι η χαρά του άνδρα.

Με το που πληρώνουμε τα 80 ευρώ της εισόδου, οι εντυπωσιακές ρεσεπσιονίστ μας βάζουν έγχρωμο λουράκι στον καρπό του δεξιού μας χεριού (πιστοποιώντας ότι είμαστε πελάτες και έχουμε πληρώσει την είσοδό μας σε αυτόν τον υπέροχο πλανήτη) και μας δίνουν άλλο λουράκι (με κλειδί) το οποίο αντιστοιχεί στον αριθμό του χρηματοκιβωτίου μας (όπου θα τοποθετήσουμε τα πορτοφόλια μας, τα κινητά μας τηλέφωνα και ότι άλλο κινητό αντικείμενο αξίας τυχαίνει να έχουμε). Με το μπουρνούζι ανα χείρας, φτάνουμε στα χρηματοκιβώτια που βρίσκονται ακριβώς αριστερά του χώρου υποδοχής ανεβαίνοντας μερικά σκαλάκια. Περνάμε στα ενδότερα, όπου βρίσκουμε τις ντουλάπες (με τον ίδιο αριθμό που έχει και το χρηματοκιβώτιό μας) για να γδυθούμε. Μετά κατευθυνόμαστε στους λουτήρες (δίπλα από το χώρο ένδυσης) όπου ένα ντουσάκι, θα μας αναζωογονήσει για να είμαστε φρέσκοι και καθαροί για τον Παράδεισο που μας περιμένει.....

Φορώντας μόνο το μπουρνούζι μας (χωρίς εσώρουχα) εισερχόμαστε στο κεντρικό μπάρ (που είναι και καπνιζόντων). Η μουσική που ακούγεται, σε καλεί να λικνισθείς μαζί της, αφήνοντας το βλέμμα σου να περιπλανηθεί σε ένα υπέροχο χώρο γεμάτο με παιγνίδια..... Παιγνίδια μόνο για μεγάλα αγόρια. Παιγνίδια που φοράνε ελάχιστα έως καθόλου ρούχα, παιγνίδια που θα σε πλανέψουν με το λάγνο βλέμμα στους και θα σε καθηλώσουν με την γλυκιά τους φωνή, τα μικρά τους ναζάκια και θα σε αιχμαλωτίσουν με την απαλή υφή τους......... Καλώς ήλθατε στον Παράδεισο.....!!!

Το Αρτεμις, είναι ένα κτήριο τριών επιπέδων. Στο ισόγειο η reception, χρηματοκιβώτια, ντουλάπες για τα ρούχα, λουτήρες, ασανσέρ, μπάρ καπνιζόντων, κινηματογράφος, εστιατόριο. Στο υπόγειο, γυμναστήριο, δεύτερος κινηματογράφος, μπάρ μη καπνιζόντων, πισίνα, χαμάμ/σάουνα, χώρος για μασάζ (από έμπειρους άνδρες μασέρ), λουτήρες. Στο άνω επίπεδο, δωμάτια όπου μπορείς να συνευρεθείς με τα κορίτσια μέχρι τελικής πτώσης! Τι άλλο να ζητήσει κανείς από αυτή τη ζωή??? Χρήματα στην τσέπη και άφθονο σπέρμα για να ποτίσεις τις διψασμένες κορασίδες!!!

Η πρώτη διερευνητική γνωριμία με το χώρο, έγινε πλέον. Εγώ και το μέλος (και άξιος συναγωνιστής) ADMIRAL, διαλέγουμε έναν άνετο καναπέ για να ξεκουράσουμε τις ψυχές μας και το μυαλό μας από αυτά τα απίστευτα που αντικρύζουν τα μάτια μας..... Αλλά φεύ!!! Οι σειρήνες (γιατί σχεδόν για τέτοια ονειρικά πλάσματα σας μιλάω) έρχονται η μία μετά την άλλη (ή και δύο-δύο μερικές φορές) με μοναδικό σκοπό να μας πλανέψουν και να μας κάνουν να αφεθούμε στα τολμηρά τους χάδια και στις αχαλίνωτες φαντασιώσεις μας που μπορούν να τις κάνουν με μιά τους κίνηση πραγματικότητα........

Δεν είσαι υποχρεωμένος να διαλέξεις την πρώτη κοπέλα που θα θελήσει να σου χαρίσει έναντι αντιτίμου τα κάλλη και θέλγητρά της. Μπορείς να την κρατήσεις για λίγα λεπτά δίπλα σου, και να εξερευνήσεις με τα μάτια σου, αλλά και με τα δάκτυλά σου την όμορφη πλευρά της ζωής που σου δείχνει, προτρέποντάς σε με το προκλητικό της χαμόγελο να παραδοθείς στα λάγνα φιλιά της και στις κολασμένες ορέξεις της. Εσύ, σαν ο βασιλιάς του χώρου, μπορείς να αποπέμψεις ευγενικά την όποια κοπέλα δεν σε ενδιαφέρει, να μείνεις για λίγο μόνος, να καλέσεις κάποια άλλη κοντά σου, ή απλά να περιμένεις να έλθει η επόμενη, πάντα με πλατύ χαμόγελο και σχεδόν ανύπαρκτα ρούχα κοντά σου.

Φίλοι μου, είναι αυτός ο Παράδεισος....? Για κάποιον που έχει συνηθίσει την καχεξία της Ελλάδας, την φτώχεια σε επίπεδο επιλογών της Ψωροκώσταινας, σίγουρα, είναι ο Παράδεισος! Βέβαια, δεν πρέπει να ξεχνάμε, πως όπου κι αν βρίσκεται κάποιος, πάντα υπάρχουν έστω και μικρές κακοτοπιές..... Από τις τόσες κοπέλες που θα προσφέρουν τα κάλλη τους, ίσως λίγες, ελάχιστες θα μπορούσα να πω, είναι κάπως δύστροπες ή δύσκολες στη συμπεριφορά τους. Οχι όμως στο βαθμό που συναντάμε εδώ στη χώρα μας κάποιες φορές. Σίγουρα χρειάζεται να αποσαφηνίζονται οι προσφερόμενες υπηρεσίες πρίν από την έναρξη της συνεύρεσης, και το τι μπορεί να κάνει για σένα η καλλίγραμμη ύπαρξη που έχεις δίπλα σου. Αν προτιμήσεις να διπλασιάσεις την απόλαυση (επιλέγοντας δύο κοπέλες ταυτόχρονα, είτε μόνος, είτε με κάποιο φίλο σου που σε συνοδεύει) η συμφωνία εκ των προτέρων για το τι μπορεί να προσφέρει και στους δυό σας η κάθε κορασίδα καθώς και το τελικό ποσό σε αντάλλαγμα για την απόλαυση που θα σας προσφερθεί, είναι μία σημαντική προϋπόθεση για την ολοκληρωτική ευχαρίστηση.

Η ώρα περνάει ευχάριστα. Εγώ και ο ADMIRAL αναλογιζόμαστε πως πρώτη φορά στη ζωή μας, βρισκόμαστε στην ευχάριστη θέση να μας παρακαλάνε 35 ημίγυμνες γυναίκες να τις γαμήσουμε!!! Είναι όνειρο....? Δεν μπορεί να συμβαίνει κάτι τέτοιο. Γιατί είναι αδύνατον δύο άνθρωποι να βλέπουν το ίδιο όνειρο ταυτόχρονα. Αποφασίσουμε να χωρίσουμε, μιάς και ο συναγωνιστής, επιλέγει την πρώτη κοπέλα της βραδιάς που θα του χαρίσει τη γλύκα του κορμιού της. Εγώ απομένω να τον κοιτάζω, καθώς χάνεται μέσα στην αγκαλιά της προς το τρίτο επίπεδο που βρίσκονται τα δωμάτια.

Δεν είμαι μόνος, παρ'όλα αυτά. Δεκάδες δροσερές υπάρξεις, λικνίζονται δίλα μου, στους ήχους της μουσικής, και με προκαλούν να τις δοκιμάσω όλες. Αποφασίζω να σπαταλήσω λίγο χρόνο στο πρώτο επίπεδο, σε μία από τις δύο αίθουσες που χρησιμοποιούνται ως μικροί κινηματογράφοι αισθησιακών ταινιών. Διαβαίνοντας το κατώφλι του, στον ένα καναπέ βρίσκεται ένας πελάτης του Αρτεμις, ο οποίος δεν αρέσκεται μόνο να παρακολουθεί την καταιγιστική εξέλιξη της ταινίας, αλλά αφήνεται ταυτόχρονα στις επιδέξιες γλώσσες δύο διψασμένων κορασίδων πριν να επέλθει η ολοκληρωτική έκρηξη των αισθήσεων. Επιλέγω για να καθήσω, κάποιον από τους πίσω καναπέδες. Λίγα λεπτά μόνο περνούν και καταφθάνει δίπλα μου μία Γερμανιδούλα που με ρωτάει με πονηρό χαμόγελο αν θέλω να δούμε μαζί την ταινία. Το χαμόγελό της και τα χρυσαφένια της μαλλιά υπόσχονται το μέλλον ακόμη πιό ενδιαφέρον (και υγρό) από την ταινία. Σιγά-σιγά, ξεθαρρεύει, γίνεται προκλητική, στο μισοσκόταδο που κυριαρχεί, με τρώει όχι μόνο με τα μάτια της, αλλά και με τη γλώσσα της..... Ταυτόχρονα, άλλοι πελάτες, μόνοι ή με αγκαλιά μία ή δύο γυναίκες, περνάνε από την αίθουσα, για να διαπιστώσουν τι είναι πιό ενδιαφέρον: η υπόθεση της ταινίας, ή όσα διαδραματίζονται στους καναπέδες.....? Με ρωτάει αν θέλω να συνεχίσει εκεί που είμαστε, ή αν επιθυμώ, να αποσυρθούμε στην ελάχιστη ιδιωτικότητα που προσφέρουν μικρά δωματιάκια, στην ίδια κινηματογραφική αίθουσα, όπου εκτός των κραυγών πόθου των πρωταγωνιστών, ακούς και τα ζευγάρια που βρίσκονται στα διπλανά δωματιάκια (και σε ακούν κι αυτά). Επιλέγω το δεύτερο και σε δευτερόλεπτα βρίσκομαι σε μία ερωτική παραζάλη...... Ακούω κραυγές πάθους από παντού, και νιώθω να βυθίζομαι σε ένα πέλαγος ψυχικής ευεξίας, που προκαλείται από την έντονη ένωση των δύο σωμάτων μας.

Φίλοι μου, δεν σκοπεύω να σας κουράσω με περισσότερα.....

Η Ελληνική γλώσσα παρ'όλο που είναι πολύ πλούσια, δυστυχώς σε αυτή την περίπτωση, αδυνατεί να αποτυπώσει τα συναισθήματα που αποκομίζει όποιος επισκεφθεί αυτόν τον επίγειο Παράδεισο.

Τα όνειρα, όσο ευχάριστα κι αν είναι κάποτε τελειώνουν. Κι εγώ, αρκετές ημέρες μετά την επιστροφή μου από τη Γερμανία, αναρωτιέμαι, αν όλα αυτά που έζησα, ήταν αληθινά, αν όντως συνέβησαν σε μένα, ή αν ήταν ένα όμορφο όνειρο που θα ήθελα κάποια στιγμή της ζωής μου να ζήσω. Κάπου μέσα μου, νομίζω ότι τα έζησα..... κάποιο άλλο κομμάτι μου, προσπαθεί να με πείσει ότι τα φαντάστηκα, και ότι έτσι θα έπρεπε να είναι η καθημερινότητα του Ελληνικού αγοραίου έρωτα. Το μόνο σίγουρο είναι, ότι τόσο όμορφα όνειρα, πρέπει ο άνθρωπος να επιδιώκει να τα ζεί πάνω από μία φορές........!

Υ.Γ.

Και κάτι τελευταίο χρηστικό ως προς το Αρτεμις: Το κοστολόγιο των θεραπαινίδων! (Τιμές Φεβρουάριος 2010)

60 ευρώ για 30 λεπτά ερωτικής ευχαρίστησης, η οποία περιλαμβάνει -συνήθως- (με ή χωρίς προφύλαξη) στοματικό έρωτα, ελεύθερα πιασίματα και όλες οι στάσεις.
Επιπλέον 50 ευρώ για τελείωμα στο στόμα.
Επιπλέον 120 ευρώ για πρωκτικό έρωτα

Χθεσινή συνάντηση το μεσημέρι με μωρό για τα περαιτέρω. Καλός χώρος, πεντακάθαρο το δωμάτιο σε κεντρικό σημείο, 2 λεπτά από σταθμό Μετρό. Το υπαίθρια parking είναι λίγο μικρό, αλλά αν πας σε ώρες μη αιχμής δεν θα αντιμετωπίσεις πρόβλημα. (20.30 το βράδυ που ξαναπέρασα πηγαίνοντας για κάποια υπόθεσή μου στην περιοχή, το parking του ξενοδοχείου είχε μόνο μία κενή θέση). Η πλαϊνή είσοδος (απέναντι ακριβώς από το parking) διευκολύνει να εισέλθεις απαρατήρητος. Η TV στο δωμάτιο είχε 3 τσοντοκάναλα, αλλά όταν έχεις δίπλα σου πράγμα που σαλεύει, τηλεόραση θα βλέπεις? Το room service διακριτικό και η εξυπηρέτηση στη reception πολύ καλή. Συγκεκριμένα πήγα μόνος για να πάρω το δωμάτιο (μετά ήλθε το μωρό) και όταν πήγα να προπληρώσω, ο receptionist μου είπε ότι αν ήθελα, μπορούσα να καταβάλλω το αντίτιμο μετά το πέρας της συνάντησης. Η τουαλέτα καθαρότατη (με ταινία επάνω ότι έχει απολυμανθεί). Σακκουλάκια με αφρόλουτρο και σαμπουάν αλλά και σαπουνάκια ξενοδοχείου για τους πιό συντηρητικούς. Γενικά έμεινα ευχαριστημένος. Αν και προσωπικά μένω Αθήνα, νομίζω ότι είναι πολύ βολικό και για κάποιον (που έχει πονηρό ραντεβού) και θα έλθει με τον ΟΣΕ από περιοχή εκτός Αθηνών, μιάς και ο Στ.Λαρίσης είναι μόλις 5-6 λεπτά περπάτημα. Ενα ήσυχο μέρος για να κάνεις τη δουλειά σου.

Τρίτη βράδυ και με ένα φιλαράκι λέμε να πάμε στο μαγαζί για να δούμε τι κινείται. Αφιξη περίπου στις 12 το βράδυ. Το προσωπικό ευγενικό και εξυπηρετικό. Μας έβαλαν σε καναπέ απέναντι και στο πλάϊ από το μπάρ με εξαιρετική θέα προς την πίστα. Τα κορίτσια πολλά στο μαγαζί, οι πελάτες πολύ λίγοι την ώρα που πήγαμε. Ο αριθμός τους αυξάνοταν σταδιακά όσο περνούσε η ώρα, χωρίς όμως κάτι ιδιαίτερο. Μετά από λίγο έρχονται δύο κορασίδες στο τραπέζι μας. Κεφάτες και εξαιρετικά συζητήσιμες, πολύ καλή παρέα. Ο χορός στην πίστα χωρίς κάτι το ιδιαίτερο (μόνο μία από όσες χόρεψαν έβγαλε το βρακάκι της). Κάτσαμε στο μαγαζί 2 1/2 ώρες και show δεν έπαιξε. Ο φίλος μου πήρε prive (στο πατάρι) όπου ο χώρος εκεί είναι πολύ ανοικτός στους υπόλοιπους priveδόβιους και δεν προσφέρει κάποια μυστικότητα. Η κοπέλα που πήρε ο φίλος μου για prive τον έκανε turbo με το χορό και τα πιασίματα, αλλά χωρίς να παιχτεί κάτι άλλο. Επιλέξαμε μπύρες για να πιούμε, όση ώρα είμασταν εκεί (βάζω 9 στην ποιότητα των ποτών γιατί μας τις έφεραν όλες τις φορές ανοιγμένες από πριν). Τα γκαρσόνια κάθε φορά που η κοπέλα ζήταγε ποτό έπαιρναν την έγκρισή μας για να το φέρουν. Το parking πολύ εύκολο (Αύγουστος γαρ μιάς και δεν έχουν επιστρέψει οι περισσότεροι ακόμη). Γενικά για κάποιον που δεν κατέχει (σαν εμάς) το άθλημα, ήταν μία πρώτη γεύση και εμπειρία η οποία πιστώνεται στα θετικά, δίνοντας υπόσχεση με την πρώτη ευκαιρία να το επαναλάβουμε.