Λεωνίδου 28 (Μπουρδέλα) Μεταξουργείο

...18ώρες γαμήσι στο χώρο διατήρησης του ανθρώπινου κρέατος (νοσοκομείο)χτές , μικρό διάλειμμα σήμερα και αύριο ακόμα ένα 24ωρο ξέσκισμα.
καθόμουνα ζαλισμένος στην καφετέρια και προς έκπληξή μου το οργαστικό αντανακλαστικό ήταν ακόμα ζωντανό και επιζητούσε αντικείμενο έκφρασης.
...είδα ένα κοντούλι λεπτούλι μελανόχρωμο θήλεο με ωραίο κώλο και πόνταρα 1ρόζ χαρτοπετσετάκι στην ικανοποίησή μου...
...ακάλυπτη πεολειχία ενώ απέδιδα ασπαστικό φόρο τιμής στην εύσχημη γλουτιαία χώρα της.
την ανέβασα απο πάνω μου για λίγο και ύστερα την έσπρωξα εκ των όπισθεν μέχρι το σπερμομυξάριο να χυθεί...
...της έκανα ένα κομπλιμέντο αλλά ήταν βιαστική για τον επόμενο πελάτη...
...οδηγούσα αφηρημένος στους σκοτεινούς δρόμους χαζεύοντας τα τεχνητά φώτα απο τις βιτρίνες και τις κολώνες...

Τρίτη, ώρα 18:16
Στο σαλόνι του οροφομπουρδέλου καθόταν ένας συναγωνιστής. Κάθισα κι εγώ παραδίπλα. Οι πόρτες των τριών δωματίων ήταν ανοιχτές, ενώ η μουσική ακουγόταν δυνατά. Μια υπηρεσία με στεντόρεια φωνή εμφανίστηκε απ΄το κουζινάκι. «Γεια σου... γεια σας!», διόρθωσε αμέσως, διαπιστώνοντας πως τελικά ήμασταν δύο. «Τι κάνετε άνδρες;». «Γεια σας!», ευχήθηκε και μια νεαρή με ίσιο καστανόξανθο μαλλί μέχρι την πλάτη ψηλά, γλυκό πρόσωπο, μικρό στήθος, μέτριο ανάστημα, κανονικό κορμί, φαρδιά λεκάνη, διπλόφαρδο κώλο και χοντρά μπούτια με κυτταρίτιδα. Πρόσφατα την είχα ξαναδεί σε κάποιο άλλο μπουρδέλο, αλλά δεν θυμόμουν σε ποιο...
«Με 10 ευρώ, μουνάκι, τσιμπουκάκι, ελεύθερα πιασίματα, φιλάκια στα βυζάκια, πισωκολλητό! Πολύ καλή στο δωμάτιο άνδρες, με 10 ευρώ! Απλούστατο και ωραίο πρόγραμμα!», ενημέρωσε ολοκληρώνοντας η τσατσά.
Απ' την τσέπη έβγαλα το χαρτονόμισμα. «Εδώ (μου έδειξε μια ανοιχτή πόρτα), εδώ (έδειξε τη διπλανή), όπου θέλετε (έδειξε την απέναντι)!». «Ας πάω εδώ», διάλεξα στην τύχη, μιας κι είχα μπει και στα τρία. «Πηγαίνετε!», συμφώνησε.
Στο ευρύχωρο παλιό δωμάτιο το τζάμι ήταν ανοιχτό, οι κουρτίνες τραβηγμένες και τα παντζούρια κουφωτά, με αποτέλεσμα ένα άοσμο περιβάλλον, ενώ και το σεντόνι φαινόταν καθαρό. Παρ' όλα αυτά το έλεγξα με την παλάμη μου. Η νεαρή πόρνη μπήκε μέσα ακριβώς εκείνη τη στιγμή. «Μόλις τ' αλλάξαμε τα σεντόνια!», μου έκανε γνωστό μειδιώντας. Απάντησε πως την έλεγαν Νατάσα. Πριν γονατίσει, δίπλα μου στο κρεβάτι, έμεινε ολόγυμνη κι άλειψε το αιδοίο της με λιπαντική γέλη. Ετοίμασε την καπότα και τότε μου είπε κάτι που δεν έχω ξανακούσει από κάποια άλλη: «Μπορείς να κρατήσεις λίγο να το βάλω;». «Να κρατήσω θέλεις;». «Ναι». Ακολούθησα την επιθυμία της κι εκείνη προσπάθησε να το εφαρμόσει σαν κάλτσα. «'Οταν είναι ξεκαύλωτο, μπαίνει δύσκολα η καπότα...», σχολίασα. Δεν είπε τίποτε. Την επόμενη στιγμή ξεκινούσε να ρουφάει. Το πουλί μου ανταποκρινόταν, αλλά με βραδύ ρυθμό. Με πίεζε και με τον αγκώνα της στη μέση... «Λίγο το χέρι σου εάν θέλεις, με πιέζει εδώ!...». Αμέσως το τράβηξε συνεχίζοντας το ρούφηγμα. «Δεν σηκώνεται καλά...», παρατήρησε ύστερα από λίγο. «Για προσπάθησε λίγο ακόμα, ούτε 3 λεπτά δεν πέρασαν απ' τη στιγμή που μπήκες», είπα χαμογελώντας. Η μέτρια πίπα πράγματι συνεχίστηκε. «Φιλάκια στο στήθος δεν δίνεις, ε;», ρώτησα. «Εντάξει, αλλά δεν το συνηθίζω...», είπε μαγκωμένα. «Οκέι, άστο τότε...», την έβγαλα απ' τη δύσκολη θέση. Με το ζόρι τίποτα δεν γίνεται. Μα και εάν ακόμα γίνει, συνήθως είναι σαν να μην έγινε... Τέλος πάντων, μια υποτυπώδης στύση υπήρχε οπότε της ζήτησα να πάρει θέση για πισωκολλητό γονατιστό. Στηρίχθηκε στ' αντιβράχια και τα γόνατά της, ύψωσε τον κώλο κι έστρεψε το πρόσωπο στον πλαϊνό καθρέφτη. Η θέα του τουρλωμένου πισινού, του ξυρισμενου αιδοίου και του στρογγυλού περικλανίδιου ήταν ερεθιστική, όμως η πούτσα μου σκλήρυνε ικανοποιητικά λίγο αργότερα, εντός του κόλπου.
«Λίγη υπομονη γιατί το μωρό είναι στο δωμάτιο, έτσι μωρό μου;», ακούστηκε η τσατσά απ' έξω. «Πολύ δυνατή φωνή έχει αυτή!», σχολίασα προκαλώντας το χαμόγελό της Νατάσας, το οποίο παρατήρησα διαμέσου του επίτοιχου πλαϊνού καθρέφτη. Κατάφερα να εκσπερματώσω ύστερα από λίγο.
«Από πού είσαι; Μιλάς καλά ελληνικά», τη ρώτησα καθώς ετοιμαζόμασταν. «Ελληνίδα είμαι». «Σοβαρά;...». Επίσης μου απάντησε πως είχε δουλέψει στα «τραπεζάκια» (Κολωνού 27 όροφος), στο Μεγάλου Αλεξάνδρου 22 όροφο (εκεί την είχα δει!...), στο Κολωνού 15 δεξιά (τρίτες βάρδιες). Τέλος μ' ενημέρωσε πως στον συγκεκριμένο οίκο εργάζεται πρωί κι απόγευμα.

...δεν ξέρω τι παράξενη πιρφορία μ'έπιασε , αλλά όταν είδα ένα νεανικό ψιλόλιγνο σωματάκι με μικρό στήθος και ευειδές προσωπάκι ξανθούλι , η παρόρμηση μετατράπηκε σε ποντάρισμα , παρόλο που η εμπειρία κραύγαζε να αποχωρήσω.
στα πρώτα 30 δευτερόλεπτα η εμπειρία χρόνων μου χτύπησε το κεφαλοκαυκι και μου είπε "ρε μαλάκα σε προειδοποίησα τι άλλο θες να σου κάνω?"
η κοπέλα την οποία δεν την ψέγω και δεν την κατηγορώ για την απειρία της , ξεκίνησε πίπα σε πεσμένο πέος την οποία την διέκοψε 3 (τρείς) φορές στα (10-20-30sec) για να με ρωτήσει αν ήταν έτοιμο το ημίστυτο πέος μου για πεοκολποπαράτριψη σε ιεραποστολική στάση .
στάση την οποία δοκίμασα , αλλά με ισχνές μαστογλουτοκαμπυλότητες , απόλυτα παθητική συμπεριφορά και υπο-ημίστυτο εντέριο, κατανόησα ότι η πιο σώφρων επιλογή ήταν να διακόψω την διαδικασία και να φυλάξω σπέρμα για τον επόμενο στόχο...
δεν της βάζω κάτω απο τη βάση γιατί ήταν ευγενική και φαινόταν δεκτική στις συμβουλές μου , οπότε η διάγνωση είναι ότι έχει και χρόνο και δυνατότητα να αποκτήσει την "πουτανιά" που δεν έχει ακόμα...
το δωματιάκι άκρως καλαίσθητο για μετάξι.

Μετα απο 2 χρονια ξανα στην Αθηνα και επισκεψη στο Μεταξουργειο, μετα απο 3 μετριες εως αποτυχημένες επισκεψεις της προηγούμενες 2 μερες μπηκα στο συγκεκριμενο μπουρδελο και η τσατσα μου παρουσιασε τη κοπελα απο την Ιταλια οπως η ιδια λεει ( ιταλικα δε ξερω ελεγε παντως 2,3 λεξεις ) απο εμφανιση η κοπελα ηταν μια μελαχρινη κοντουλα ομορφουλα με πολυ λιγα κιλα παραπανω και βυζι μετριο αν και φενεται αρκετα μεγαλο πριν βγει το σουτιεν, στα του αγωνα τωρα ηταν η πρωτη που μπηκε στο δωματιο ( σε σχεση με της 3 αλλες κοπέλες στα αλλα μπουρδελα στο Μεταξι που ειχα παει) που δεν εβαλε προφυλακτικο σε πεσμενο μοριο ( το χειροτερο μου ) φιλλακια στο λαιμο μου στο στηθος γλυψιμο στα αρχιδια και λιγο ισπανικη με εκαναν ντουρο, στησιμο στα 4 και τελος, δε πηγα σε αλλη σταση μια και με ειχε φτιαξει πολυ απο τα προκαταρκτικα και δεν αντεξα πολυ.10 στο πάρκινγκ γιατι πηγα με τα ποδια απο το χοτελ

Διερχόμουν την εξώπορτα του υπερυψωμένου ισόγειου μπουρδέλου την ώρα που η υπηρεσία παρουσίαζε την κοπέλα σε αρκετούς συναγωνιστές. «Τσιμπουκάκι, πισωκολλητό, ελεύθερα πιασίματα, οι στάσεις όλες! Δέκα ευρώ, θα περάσετε πολύ καλά, είναι πολύ καλή μέσα!».
Επρόκειτο για μία νέα την ηλικία, τσουπωτή, χαμηλού αναστήματος, μελαχρινή πόρνη, με καστανό μπουκλωτό μαλλί μέχρι την πλάτη, γλυκό φιλήδονο πρόσωπο, μεσαίο στήθος, φέροντας ένα τατουάζ στη δεξιά της ωμοπλάτη.
«Πολύ καλή!», τόνισε κοιτάζοντας με στα μάτια. «Εντάξει, θα δω, ευχαριστώ πολύ!», είπα και στράφηκα προς την κοπέλα. «Πώς σε λένε;». «Ελένα». «Ελένα, μάλιστα, ηηη... Πώς τη λένε;...», προσπάθησα να θυμηθώ. «Μαριά;», ρώτησε η τσατσά. «Ναι!». «'Εφυγε από δω». «Α, έφυγε!...». «'Εφυγε, ναι». Τότε παρενέβη η Ελένα. «Μαρία, άλλο μαγαζί, μαγαζί 19». Την ευχαρίστησα κι ακολούθησα τους τελευταίους συναγωνιστές που αποχωρούσαν. «Να 'στε καλά!», άκουσα πίσω μου την υπηρεσία.
'Οταν επέστρεψα –στο τέλος της τσάρκας–, βρήκα άλλη τσατσά, ξανά κόσμο στο σαλόνι και τις δύο πόρτες των δωματίων κλειστές.
«Καθίστε λίγο», μου πρότεινε εκείνη. «Θα περάσω!», της έκανα γνωστό. Οπότε, μιας και τα δύο δωμάτια εκείνη την ώρα ήταν κατειλημμένα, μ' έβαλε στο τρίτο δωμάτιο του οίκου! 'Ενα δωμάτιο την ύπαρξη του οποίου είχα μάθει από εξωθεσμικό συναγωνιστή. Από τότε είχα προσπαθήσει κάποιες φορές να εκβιάσω τους τσάτσους να με βάλουν και μένα εκεί αλλά πάντα αρνούντο την ύπαρξή του λέγοντάς μου πως διαθέσιμα ήταν μόνο τα δύο δωμάτια που έβλεπα και που είχα μπει στο παρελθόν, εκείνο του σαλονιού και το άλλο του διαδρόμου.
«Ελάτε από δω», είπε ανοίγοντας μου από μέσα την πόρτα που βλέπει στο σαλόνι, ενημερώνοντάς με ταυτόχρονα πως «η κοπέλα έχει έναν πελάτη ακόμα». «Δεν πειράζει, εγώ περιμένω!». «Εντάξει, ωραία, δώστε μου τα 10 ευρώ...». «Αυτό είναι το μυστικό δωμάτιο, ε;», χαριτολόγησα δίνοντάς της το χαρτονόμισμα. «Το μυστικό δωμάτιο», επανέλαβε, «είναι το πιο καθαρό γιατί έρχονται λίγοι εδώ, πολύ λίγοι, είναι και ζεστό, ευχαριστώ!», και μ' αυτά τα λόγια έκλεισε πίσω της την πόρτα. «Τέλεια!», είπα κοιτώντας ένα γύρω.
Είχαν περάσει 7-8 λεπτά όταν άκουσα την Ελένα να ζητάει από την υπηρεσία να της ανοίξει την πόρτα. «Τι διάολο, κλειδωμένος ήμουν τόση ώρα;...», αναρωτήθηκα.
«Ciao!», με χαιρέτησε με χαμόγελο. «Γεια σου!». «Τι κάνει;». «Καλά είμαι Ελένα, από πού είσαι εσύ;». «Ιτάλια!».
«Κρακ κρακ κρακ!», έτριξε δυνατά το ικανοποιητικό κατά τ' άλλα κρεβάτι κάτω απ' το βάρος μας.
Η Ελένα ξεκίνησε με φιλάκια-γλειψιματάκια στο στήθος και τις θηλές μου, παίζοντάς μου ταυτόχρονη μαλακία. Της χάιδευα και του λόγου μου τ' αφράτα καπούλια, δαχτυλιάζοντας την κωλοχαραμάδα της, ενώ τη φιλούσα-έγλειφα στα μάγουλα, στον λαιμό, στα βυζιά. 'Οταν ψιλοχοντροκαύλωσα μου πέρασε το ελαστικό και προχώρησε σε μία μέτρια πίπα που συμπεριλάμβανε κι εξωτερικούς γλωττισμούς. Της ζήτησα να σταθεί στα τέσσερα. «Εσύ... στα 4!». Συμφώνησε. «Αχά!». Αρχισα να γαμάω. «Πλαφ πλαφ παλφ!». Κατά τη διάρκεια της γάμευσης εκείνη βογγούσε ευλογοφανώς και πετούσε κουβέντες ιταλιάνικες... 'Εχυσα χωρίς ν' αλλάξω στάση.

Κυριακή, ώρα 10:45
«Περάστε!», μου είπε ο χοντρός διοπτροφόρος τσάτσος, από το κουζινάκι του ισόγειου αυτού μπουρδέλου. Κάθισα. Την επόμενη στιγμή στεκόταν στον διάδρομο, μπροστά απ' την εξώπορτα, με την πόρνη δίπλα. «Τέλειο, καυλιάρικο μωράκι, δέκα ευρώ! 'Οποια στάση θέλετε να γαμήσετε, είναι η καλύτερη!...». «Τι κάνεις;». Αυτή που ενδιαφερόταν να μάθει ήταν μια μελαχρινή, γεματούλα, μέτριου ύψους κοπέλα απ' τη Ρουμανία, με ίσιο καστανό μαλλί μέχρι την πλάτη ψηλά, ψιλοέκφυλο προσωπάκι, μεσαίο στήθος μ' ευμεγέθη περιθηλαία άλω και προπετείς ρώγες, που έφερε ταττού στο εσωτερικό του αριστερού καρπού της.
«Πισωκολλητό, ελεύθερα πιασίματα, μουνάκι σε όλες οι στάσεις!», συνέχισε ο υπηρέτης (μου άρεσε το «μουνάκι σε όλες τις στάσεις»!). «'Ελα να περάσεις ωραία!», συμπλήρωσε η νεαρή ιερόδουλη. «Πάρα πολύ καλή!... Παιχνιδιάρα, καυλιάρα, τέλεια στο κρεβάτι!», πρόσθεσε εκείνος. «Θα περάσω! Πώς είναι τ' όνομά σου;». «Ντιάνα!».
«Εντάξει μωρό μου;... Τι κάνεις, καλά είσαι;».
Χρειάστηκε να περιμένω τρία λεπτά της ώρας, στο ικανοποιητικό δωμάτιο, για ν' ακούσω τις ερωτήσεις της χαμογελαστής Ντιάνας.
Ξεκίνησε παίζοντας το πουλί μου και γλείφοντας-φιλώντας επιφανειακά τις θηλές του στήθους μου και τον λαιμό μου. Το κρέας της ήταν σφιχτό και τα βυζιά της (τα οποία έγλειψα-ψιλοδάγκωσα) αφράτα. Η καλυμμένη πίπα της ήταν μέτρια κι έλαβε χώρα πρώτα με μένα ξαπλωμένο και στη συνέχεια γονατιστό πάνω στο κρεβάτι.
Κατά τη διάρκεια του πισωκολλητού γονατιστού (καλοσχηματισμένο, ξυρισμένο μουνί και ωραία στρογγυλή ροδέλα) εγένετο σκότος! «Οπ, διακοπή ρεύματος!», είπα αυθόρμητα. Την αισθάνθηκα να κοκαλώνει. «Συνεχίζουμε, δεν πειράζει!», πρόσθεσα. «Πλαφ πλαφ πλαφ!». «Τι έκανες;». Η αγανακτισμένη φωνή του τσάτσου ζητούσε ευθύνες. Μια μεσήλικη γυναικεία φωνή δικαιολογήθηκε. «Πλαφ πλαφ πλαφ!». Και ξαφνικά, εγένετο φως! «Α, ήρθε!», έκανα, ενώ κι η Ντιάνα γέλασε ανακουφισμένη. «Πλαφ πλαφ πλαφ!». 'Επειτα από αρκετά «πλαφ» ξαφνικά, ξανάσβησαν τα φώτα! «Ωωω, τι γίνεται;», αναρωτήθηκε η πόρνη. «Πλαφ πλαφ πλαφ!». «Χα χα χα, ξανάρθε!», φώναξα εγώ μετά από λίγο. Ε, μέχρι που έχυσα, παραμένοντας στην ίδια στάση, δεν είχαμε άλλο επεισόδιο.
«Γεια σας και συγγνώμη για την ενόχληση!», μου φώναξε ο υπηρέτης, απ' το κουζινάκι, καθώς έφευγα.

...κατέβηκα μετάξι με ίλιγγο απο τα ντεσιμπέλ και την αλκοόλη και κάθησα στο σαλόνι του εν λόγω τσαρδιού.
απο τα δωμάτια μέτρησα 3 πακιστανούς να εξέρχονται και εντέλει εμφανίστηκε ένα τσουπωτό κοντοπούτανο με ωραίο χαμόγελο κάπως μελαμψόχρωης επιδερμίδας με ωραίες μεσαίου μεγέθους μαστικές καμπυλότητες.
...η παράτριψη ήταν η αλληλοδιαδοχή , μαστολειχίας ,εκατέρωθεν τραχηλολειχίας, πέολειχίας , ιππαστί στάση και τέλος κυνική στάση...
...ήταν πολύ καλά.
η κοπέλα δεν πολύ μιλούσε ελληνικά , αλλά το χαμόγελο του αποχωρισμού ήταν η ευχάριστη σκέψη που με συντρόφευε όταν περπατούσα μεχρι το αμάξι ,με μικρή αστάθεια απο τους διάφορους εκκριμένους νευροδιαβιβαστές που επέπλεαν στο κεφάλι μου...

Δευτέρα, ώρα 21:46
Το έντονο τρίξιμο της εξώπορτας, καθώς την έσπρωχνα για να εισέλθω, θα έγινε αντιληπτό στους μέσα. 'Οντως, δεν πρόλαβα να καθίσω κι άκουσα τα τακούνια της 'Αννας. Την επόμενη στιγμή βρισκόταν μπροστά μου. Επρόκειτο για μια νεαρή Ρουμάνα, που «καταλαβαίνω πολύ ελληνικά» –όπως η ίδια μου είπε– αλλά «μιλάω όχι πολύ», με ίσιο καστανόμαυρο μαλλί μέχρι την πλάτη, γλυκό πρόσωπο, μικρό στήθος, κανονικό σωματάκι μ' ερωτικές καμπύλες, ωραίο κωλαράκι, τ' οποίο, κάνοντας μια στροφή 180 μοιρών μπροστά μου, κούνησε προκλητικά δεξιά-αριστερά...
«Δέκα ευρώ, τσιμπουκάκι, μουνάκι, πισωκολλητό, με 10 ευρώ είναι!» ενημέρωσε κι ο τσάτσος που ακολουθούσε. 'Εφυγα για να επιστρέψω ύστερα από ένα τέταρτο. Τον υπηρέτη δεν τον είδα, οπότε τα χρήματα τα έδωσα στην 'Αννα που χαμογέλασε πλατιά.
Πέρασα σ' ένα ερυθρό, ευρύχωρο δωμάτιο, το κρεβάτι του οποίου διέθετε ένα ικανοποιητικό στρώμα και μακροσκοπικά καθαρό κατωσέντονο. Η κοπέλα άνοιξε την πόρτα αφού πρώτα μου έδωσε 2-3 λεπτά για να ετοιμαστώ. «Οκέι;», ρώτησε με χαμόγελο μπαίνοντας. 'Εβγαλε το μπικίνι και γονάτισε δίπλα μου. Καθώς ετοίμαζε το προφυλακτικό θέλησα να επιβεβαιώσω τ' όνομά της, ζήτησε να μάθει και 'κείνη το δικό μου, με ρώτησε από πού είμαι, τη ρώτησα το ίδιο. Αφού τοποθέτησε το λάστιχο, στο "κοιμισμένο" πουλί μου, έσκυψε κι άρχισε να ρουφάει. Την άφησα να προσπαθήσει για λίγα δευτερόλεπτα και μετά της ζήτησα να με χαϊδέψει κομματάκι (εγώ ήδη τη χούφτωνα κανονικά), επίσης τη ρώτησα εάν θα ήθελε να με φιλήσει και να με γλείψει (εγώ ήδη της είχα ρουφήξει, και συνέχιζα να της ρουφάω, τα βυζιά). «Θέλεις έτσι; Οκέι!» συμφώνησε. Με ψευτοέγλειψε και με ψευτοφίλησε στις θηλές, στον λαιμό, στα μάγουλα, πασπατεύοντάς μου ταυτόχρονα τ' αρχίδια. «'Ελα!», είπε όταν είδε τον πούτσο μου σηκωμένο. Της ζήτησα να τη γαμήσω στα τέσσερα. Στήθηκε καλά. Το μουνάκι της ήταν "γρασωμένο". "Μπήκα" και "βγήκα" πολλές φορές. Στην αρχή δεν ένιωθα ικανοποιητικά την τριβή, όσο όμως συνέχιζα την παλινδρόμηση η κατάσταση βελτιωνόταν. Μετά από ένα σημείο ήταν μια χαρά! Θα ήθελα να δοκίμαζα κι ιεραποστολικά αλλά ο χρόνος είχε σωθεί... «Δέκα λεπτά!», είπε χαμογελώντας, ρίχνοντάς μου δυο τύφλες... (Κάνε τα χέρια σου πιο 'κει παιδάκι μου...). Κοίταξα το ρολόι μου. Η αλήθεια ήταν πως είχαν περάσει 12 λεπτά. Τελικά δεν έχυσα...
Εάν την ξαναεπισκεφτώ θα προσπαθήσω να κάνω καλύτερη διαχείριση του χρόνου. Στο συγκεκριμένο μπουρδέλο, απ' ό,τι μου είπε, βρίσκεται 10 το πρωί με 12 το βράδυ.

Καινουριος στο σαιτ και ειπα να γραψω την πρωτη μου κριτικη.Επισκεφθηκα το κατω καταστημα και εμφανιστηκε μια 35αρα με γλυκια εμφανιση και πολυ καλη διαθεση.Με καυλαντισε πολυ ομορφα στο σαλονι και αποφασισα να περασω δινοντας τα 10 Ευρω.Αφου ετοιμασθηκα εμφανιστηκε και η κοπελα που ξεκινησε να με φιλα απο την κορφη μεχρι το ποδια με πολυ τρυφεροτητα.Ανταπεδωσα τα φιλια και τα χαδια .Δακτυλο ζητησε πολυ ευγενικα να μην βαλω.Αφου με ανεβασε περασε καποτα σαν καλτσα και αρχισε πολυ γλυκια πιπα.Της ζητησα να ανεβει και αρχισε να κουνιεται πολυ αργα σαν να το απολαμβανε.Ενοιωθα να ακουμπω τον τραχηλο.Σε λιγο την γυρισα ιεραποστολικα και αρχισα να χτυπω με δυναμη.Δεν διαμαρτυρηθηκε,αντιθετως αρχισε φιλια στο στομα χωρις γλωσσα.Τελειωσα σε αυτη τη σταση και εμεινα μεσα της αρκετα χωρις να βιαστει.Με ευχαριστησε,με φιλησε στο στομα και αποχωρησε.

2η φόλα μετά το σαμιαμίδι του Ιάσωνος 37
Η κοπέλα (Μόνικα) μπορεί να είναι αρκετά όμορφη με νεανικό καλό ψηλό σωματάκι, αλλά μέσα είναι δυστυχώς βούρλο. Συμμετοχή ΚΑΜΙΑ.
Επίσης παρατήρησα αλλόκοτη συμπεριφορά με πολύ αργές (όχι αισθησιακές) κινήσεις και έλλειψη συντονισμού στις κινήσεις της. Έβγαλα το συμπέρασμα ότι ή ήταν ψόφια στην κούραση ή ήταν μαστουρωμένη. Τέλος πάντων εγώ δεν την προτείνω με τίποτα.