Κεραμεικού 13 (Μπουρδέλα) Μεταξουργείο

Δεν χρειαζονται πολλα – πολλα, η ενημερωση είναι για να γλιτωσει κανενας ανθρωπος τα λεφτα του, που συμφωνα με τον τσατσο του οικου, τι ψυχη εχει ένα δεκαευρω? Κι όμως….

Η Κεραμεικου τιγκα στους πρεζεμπορους και σε ανθρπους που σερνονταν καταχαμα και βαρουσαν ενεσεις στις φλεβες τους.
Δυο παιδακια παιζαν παραδιπλα, μεσα σε κατι λασπονερα.

Ανεβαινω τις σκαλες και ο τσατσος μου παρουσιαζει 2 κοπελες, μια ψηλη καστανη με ανοιχτα ματια και ωραιο σωμα (ζουμερο) και μια κοντη μαυρομαλλα χοντρουλα. Και οι 2 εμφανιστηκαν με χαχαχα και χουχουχου. Η εμπειρια μου εχει δειξει ότι τετοια μαλακισμενα πρεπει να τα αποφευγω. Τα πολλα χαζολογηματα μεταξυ 2 πορνων στο σαλονι, δειχνουν ότι εχουν αποκτησει έναν εσωτερικο κωδικο δικου τους χιουμορ, με τον οποιο σε κοροϊδευουν εκεινη την ωρα μεσα στα μουτρα σου (και αργοτερα στο δωματιο).
Εκανα μεταβολη να φυγω, να κανω ένα τουρ στο Μεταξι. Λεω του τσατσο υ : «Θα το σκεφτω ποια θα παρω, αργοτερα». Μου απαντα περιφρονητικα : «Τι να σκεφτεις μωρε, 10 ευρω είναι…».
Αφου γυρισα σχεδον ολο το Μεταξι , μου καρφωθηκε να παρω την ψηλη από τις 2 , ειχα διαθεση για ρισκο, μιας και ηταν πιπινακι.
Ξανανεβαινω, δινω το δεκαρικο και περναω σε ένα από τα πιο αθλια δωματια που εχω δει στη ζωη μου (παρεπιπτοντως,στον εν λογω οικο εκανα το παρθενικο μου γαμησι στο Μεταξι , πριν από μολις 3 και κατι χρονια !). Όπως και τοτε, τα δωματια παρεμειναν αθλια.

Ερχεται μεσα η τυπισσα, και ειχε ξεχασει το χαμογελο και τη φατσα «τρελοκοριτσου» καπου αναμεσα στο σαλονι και το κουζινακι. Τη λενε Χριστινα. Ξαπλωσε και πηγε να μου βαλει καποτα. Εκανα λιγο να τη γλειψω, αυτή κοιταγε απαθεστατα το ταβανι με ορθανοιχτα ματια σα να σκεφτοταν αν ξεχασε το φουρνο αναμενο ή αν θα καιγοταν το αρνακι. Στο γαμησι τα ιδια, κοιτουσε το ταβανι, τη γυριζω στα 4 , δεν διαμαρτυροταν μεν, αλλα βαριομουν να γαμαω ένα πτωμα, δεν είναι το φετιχ μου βλεπετε…Της ειπα, τελος, ντυθηκα και εφυγα.
Ο τσατσος σφουγγαριζε τις μαρμαρινες σκαλες και φευγοντας ουτε «ευχαριστω» , ουτε «πως περασες?» ρωτησε…Ηξερε προφανως το αρχιδι και εκανε την παπια.
Πολύ εξυπνη κινηση επισης να σφουγγαριζεις μαρμαρινα σκαλια την ωρα που ανεβοκατεβαινουν ανθρωποι.
Καποτε ειχε γραφτει ο τιτλος για το Μεταξουργειο : ανθρωποι και ποντικια .
Μου φαινεται ότι σιγα – σιγα πρεπει να λεμε : μονο ποντικια.

Επίσκεψη μισή ώρα περίπου μετά τα μεσάνυχτα Παρασκευής 7/12/07.

Μια απ' τις χειρότερες βραδιές στο Μεταξουργείο από πλευράς ποιότητας κοριτσιώνε. Η μία χειρότερη απ' την άλλη. Μπήκα στην τελευταία επειδή βαρέθηκα να περιπλανιέμαι. Λόλα. Το μόνο που πρόσεξα μέσα στο ημίφως του σαλονιού το κάπως στητό της στήθος. Ούτε στο δωμάτιο την είδα καλά - πιο σκοτεινά ήταν εκεί. 15 ευρώ.

Πίπα κακή και βιαστική. Αποτέλεσμα αυτής μια ημιτελής στύση. Τις μεγαλύτερες κάβλες του κόσμου να έχεις ύστερα από τέτοια πίπα σου πέφτει. Πισωκολλητό για λίγο και τέλος η αγγαρεία και των δυο μας.