Κεραμεικού 13 (Μπουρδέλα) Μεταξουργείο

Καλὸ Φθινόπωρο, μιᾶς καὶ χθὲς τὸ ἀπόγευμα, 22 ΣΕΠΤ στὶς 16:30 ὥρα Ἑλλάδος, εἶχαμε φθινοπωρινὴ ἰσημερία. Ἀπὸ σήμερα λοιπὸν ἡ νύκτα μεγαλώνει σὲ βάρος τῆς ἡμέρας. Ἦλθαν τὰ πρωτοβρόχια, αἰσθητὴ πτώση θερμοκρασίας, μικρὲς κινήσεις τοῦ ἀνέμου, θρόισμα καὶ πτώση φύλλων στὰ πεζοδρόμια. Ὁ Issac Levitan (1860-1900) ἦταν Ῥωσοεβραῖος ζωγράφος κι ἕνας ἐκ τῶν σημαντικοτέρων τοπιογράφων τῆς εὐρωπαϊκῆς τέχνης τοῦ 19ου αἰῶνος. Ἀξιομνημόμευτη εἶναι ἡ ἀδελφικὴ φιλία του μὲ τὸν θεατρικὸ συγγραφέα Ἀντόν Τσέχωφ (ἐτάφησαν σὲ γειτονικὰ μνήματα). Ὁ Λεβιτάν ἦταν βαθύτατα ἐπηρεασμένος ἀπὸ τὴ λυρικὴ γοητεία τῆς ῥωσικῆς ὑπαίθρου. Φιλοτέχνησε πολυάριθμες τοπιογραφίες ποὺ ἀποπνέουν μιὰ διάθεση ἐλεγειακῆς μελαγχολίας, γνωστῆς ὡς τοπιογραφικὴ διάθεση (landscape of mood). Ἐπηρεάστηκε στὴν τεχνικὴ ἀπὸ Γάλλους τοπιογράφους καὶ τὸ κίνημα τοῦ ἐμπρεσιονισμοῦ. Φιλοτέχνησε ἀρκετοὺς πίνακες μὲ φθινοπωρινὰ τοπία. Ὁ γνωστὸτερος εἶναι ἡ «Φθινοπωρινὴ ἡμέρα. Σοκολνίκι» [1], γιατὶ χάρη σὲ αυτὸ τὸ ἔργο προῆλθε ἡ φήμη του.

Ὁ ἐπισυναπτόμενος πίνακας τοῦ Λεβιτάν ἔχει τίτλο «Φθινοπωρινό ἀπόγευμα. Διαδρομὴ στὸ δάσος» καὶ ἔγινε τὸ 1894. Ἡ δικὴ μου διαδρομὴ στὴν ὁδὸ Κολωνοῦ, ἕνα σούρουπο τοῦ Ἰουλίου, πρὸς ἀναζήτηση κάποιου κρυφοῦ θησαυροῦ μὲ ἔκανε νὰ στρίψω ἀριστερὰ στὴν ὁδὸ Κεραμεικοῦ. Οἱ οἴκοι ἀγοραίου ἔρωτα στοὺς ἀριθμοὺς 15 καὶ 13 ἔχουν τὴν φήμη στέγασης Λατίνων ἐκδιδομένων. Τῷ ὄντι, εἶχα δεἶ κάποιες Λατίνες στο 15. Στὸ ὑπόγειο τοῦ 13, σὲ ὁλίγον πνιγηρὸ κλίμα, εἶδα Πακιστοσύριους νὰ κουβεντιάζουν καὶ ὁμοεθνὴ τους νὰ ἐκτελεῖ χρέη τσάτσου. Τὰ ὕστερα τοῦ κόσμου. Μοῦ παρουσίασε μία κοπέλα (Ῥωσίδα) μὲ σῶμα κανονικὸ καὶ ὁλίγα πιασίματα, ζουμερὸ ἀξιοπρόσεκτο κῶλο, καστανὰ μαλλιά, μικρὸ στῆθος καὶ κανονικὸ πρόσωπο. Τὸ ὄνομα αὐτῆς Νάντια. Ἁπλὸ πρόγραμμα μὲ 10€. Ἀξιομνημόνευτη ἐμφάνιση στὴ χαβοῦζα τοῦ Μεταξουργείου. Ἄν καὶ τὸ πρόσωπό της φάνηκε γνωστό, δὲν ἔδωσα τόση σημασία. Ἀργότερα ἔγινε φανερό ὅτι ἐπρόκειτο γιὰ τὴν Νάντια ποὺ ἐργαζόταν ἀπὸ τὸ Γενάρη 2015 στὴ Μοντελοαλυσίδα (Φ54, 56, Χωμ.11Α κλπ/ μέχρι Σεπτ 2019). Ἴδιο πρόγραμμα στὰ 20€ ἐδῶ, ὡς γνωστόν, ἄν καὶ δὲν ἦταν στὰ πρωτοκλασάτα ὀνόματα. Παρεμπιπτόντως ἐκεῖνες τὶς ἡμέρες τοῦ Ἰουλίου τὴν πέτυχα πρωί στὸ Ρεμούνδου 20. Δὲν μοῦ ἄρεσε ἡ περιρρέουσα ἀτμόσφαιρα καὶ ἔφυγα. Ὄχι ὅτι ἄλλοι οἴκοι στὴν περιοχὴ εἶναι καλύτεροι.

Μετὰ ἀπὸ δύο μῆνες καὶ ἀπογευματινὸ περίπατο στὴν περιοχή, ἔβαλα κάτω κάθε δισταγμό καὶ ἀποφάσισα νὰ συνευρεθῶ μὲ τὴν Νάντια, ὡς πρώτη ἐκ τριῶν ἐπιλογῶν τῆς ἡμέρας. Καταλύτες στάθηκαν τὰ ζουμερά ὀπίσθια (σῆμα κατατεθέν) καὶ ἡ θητεία στὰ μοντελάδικα (ἐμπειρία). Κάποιοι τὴν ἀποκαλοῦσαν Στρουμφίτα. Δὲν γνωρίζω τὸν λόγο, μιᾶς καὶ ἡ ἡρωίδα τοῦ σκιτσογράφου Πιέρ Καλιφόρ ἤ Πεγιό εἶναι ξανθιά.

Ἡ συνάντηση δὲν ἔγινε στὸ Κεραμεικοῦ ὑπόγειο (13Γ), ἀλλὰ στὸν ὄροφο. Θυμίζω ὅτι ο ἐν λόγῳ οἶκος ἦταν κλειστός ἐπί 4 συναπτὰ ἔτη. Θὰ εἶχε ἀραχνιάσει μέσα. Ἄν καὶ τώρα δὲν ἔγινε κάμια ἀναδόμηση. Ἕναν τυπικὸ καθαρισμὸ θὰ κάνουν μιὰ φορὰ τὴν ἡμέρα. Στὸ σκαλάκι τῆς εἰσόδου ὁ ἴδιος Πακιστανὸς μετανάστης τσάτσος (τοῦ Ἰουλίου) ἔπαιζε μὲ τὸ κινητό μου. Ὁμιλεῖ ἰκανοποιητικά καὶ συνεννοεῖσαι. Μοῦ εἶπε ξανὰ γιὰ τὴ Νάντια καὶ ἀνεβήκαμε πάνω. Ἐπαναλαμβάνω γιὰ Νάντια: μετρίου ἀναστήματος κοπέλα (25 ἐτῶν) μὲ καστανὰ πιασμένα μαλλιά, μικρὸ στῆθος καὶ πεταχτὰ ὀπίσθια. Βέβαια, ἔχει πάρει 2-3 κιλὰ ἀπὸ τὸν Ἰούλιο καὶ εἶναι ψιλοτσουπωτή. Τὸ μόνο ἀρνητικὸ στὴν ἐμφάνιση, διότι ἔχει πλέον λίγο χαλαρὴ κοιλιά. Πλήρωσα καὶ πέρασα σὲ δωμάτιο. Ὁ χῶρος ἄθλιος γιὰ ὅσους γνωρίζουν: κρεβάτι γνώριμο, κλιματιστικό ἀνύπαρκτο, νιπτῆρας ὕψους 80 πόντων, καρέκλα γιὰ τὰ ροῦχα. Σίγουρα μιὰ φορὰ τὴν ἡμέρα σφουγγαρίζουν μέσα. Δὲν περίμενα βέβαια ν’ἀράξω σὲ ἀρχοντικό. Ἄν καὶ ὁ χῶρος πρὸ τεσσάρων ἐτῶν θὰ ἦταν ἀπείρως πιὸ βρώμικος, ἀφοῦ ἐδῶ διακονοῦσε ὡς τσατσά ἡ γριὰ ποὺ σᾶς ὑποδέχετε τώρα πρωί στὸ Φυλῆς 74 ἀριστερά γιὰ νὰ δεῖτε τὴν Κατερίνα. Ναί, ἡ γριὰ αὐτὴ τοῦ ὑπογείου ποὺ βρίζει χειρότερα ἀπο λιμενεργάτη ἄν τσαντιστεῖ.

Στὸ διὰ ταῦτα: ἡ συνουσία μου μὲ τὴ Νάντια ἐξελίχθηκε σὲ κανονικό πλαίσιο. Οὔτε δυσαρεστήθηκα, οὔτε βρέθηκα στὰ οὐράνια. Ὅπως ἤμουν κλινήρης, ἤρθε πάνω μου, χώρις ν’ἀφαιρέσει ἐσώρουχα καὶ κάναμε κάποια τυπικὰ προκαταρκτικά. Μοῦ ἔδωσε λίγα φιλιά στὸ στῆθος. Κουνάει προκλητικά τὴν κωλάρα της, διοτι εἶναι τὸ δυνατὸ σημεῖο της. Ἐκεῖ πῆρα στύση. Τὸ στοματικὸ, μετὰ τὴν χρήση προφυλακτικοῦ, εἶναι μηχανικὸ καὶ μέτριο. Στὰση 69 δὲν κάνει. Στὴ στάση cow-girl μέτρια ἐπίδοση. Ἀνάποδο cow-girl δὲν ἤθελε. Στὸ ἱεραποστολικό, παρότι ἄνοιξε τέρμα τὰ πόδια, δὲν βρῆκα καλό συγχρονισμό. Ἐννοεῖται ὅτι εἶχε χρησιμοποιήσει λιπαντικό. Τῆς ζήτησα νὰ στηθεῖ στὰ τέσσερα (doggy) γιὰ νὰ τελειώσουμε. Ἔβαλε μαξιλάρι στὴν κοιλιά καὶ μπῆκα. Ἐκεῖ αὔξησα τὸν ῥυθμὸ τῶν διεισδύσεων. Ὑπέροχο τὸ θέαμα στὸν πισινό της, τὸν ὁποῖο κουνοῦσε ταυτόχρονα. Μετὰ ἀπὸ λίγο ὁλοκλήρωσα μέσα της. Περίμενε βέβαια μέχρι να στραγγίξω καὶ μετὰ σηκώθηκε. Κουβεντιάσαμε γιὰ ἕνα λεπτό (ὁμιλεῖ πολὺ καλὰ τὴν ἐλληνική) καὶ ἐπιβεβαίωσε ὅτι ἤταν στὰ μοντελάδικα. Πλέον ἐργάζεται στὰ Κεραμεικοῦ, καθημερινὰ 18:00-24:00. Μοῦ εἶπε ὅτι εἶναι Ῥωσίδα, ἄν καὶ ἐκτιμῶ ὅτι εἶναι Μολδαβή. Διάρκεια συνεύρεσης: 8 λεπτά.

Κοντολογίς, ἡ Νάντια ἀποτελεῖ μιὰ ἐμφανίσιμη καὶ ἀξιοπρόσεκτη ἐργαζόμενη γιὰ τὰ δεδομένα τοῦ Μεταξουργείου. Ἔγινε μιὰ τυπικὴ συνεύρεση καὶ ἴσως τὴν ξαναδῶ στὸ μέλλον, ἐλλείψει σοβαρῶν ἐπιλογῶν. Κρίνοντας ὅμως τὰ γεγονότα, δὲν λες ὅτι ἡ Νάντια ἔχει τὴν καλύτερη ἐξέλιξη μετὰ τὸ κλείσιμο τοῦ ὁμίλου (Σεπτ 2019) καὶ τὴν φυγὴ πολλῶν κοριτσιῶν (Νάνσυ, Χριστίνα, Ἄννα κ.ἄ.). Ἄν καὶ πάντα ἀποτελοῦσε δευτερεύουσα έπιλογή, ἡ κατάληξη στὴν Κεραμεικοῦ συνιστᾶ ὑποβιβασμό. Δὲν ξέρω τι ἔφταιξε. Ἴσως οἱ συγκυρίες, ἴσως ἡ γρήγορη εὔρεση ἐργασίας, ἴσως τὸ μυαλό της. Ἀρκεῖ τὸ μεροκάματο νὰ βγαίνει. Ἀπὸ τὸν ἀσιάτη τσάτσο δὲν εἶχα καμιὰ ὄχληση. Θὰ εἶχε ἐνδιαφέρον ἄν τὸν ῥωτοῦσα πότε ἦρθε Ἑλλάδα καὶ πόσο καιρὸ εἶναι ὑπηρέτης. Ἡ πλάκα εἶναι ὅτι μπορεῖ νὰ παρίστανε τὸν καταδιωκόμενο ἀπὸ ISIS Ἀφγανό ἤ Ἰρακικό, ἐνῶ στὴν πραγματικότητα τζιζαντιστὲς ἔχει δεῖ μόνο στὴν τηλεόραση. Ἡ δικὴ μου διαδρομὴ συνεχίστηκε στὸ «δάσος τῆς Ἰάσονος».


[1] Ὁ πίνακας «Autumn Day. Sokolniki» φιλοτεχνήθηκε τὸ 1879. Ἀνήκει, μαζὶ μὲ ἄλλα 12 ἔργα τοῦ Λεβιτάν, στὴν Πινακοθήκη Τρετιακόφ στὴ Μόσχα.
Βλέπε https://www.tretyakovgallery.ru/en/collection/osenniy-den-sokolniki/

Η Έλενα είναι κλασσικής εμφάνισης Ρωσσίδα, με στρογγυλό πρόσωπο, ανοιχτόχρωμα μάτια και φυσικά ξανθά μαλλιά.
Όταν άκουσα την υπηρεσία να ανακοινώνει "ελεύθερο στοματικό" και κωλαράκι, κατάλαβα πως ήμουν ... στο στοιχείο μου.
Πέρασα ολοταχώς και σε λίγο ήρθε και το κορίτσι στο - όχι ιδιαίτερα καθαρό - δωμάτιο.
Η Έλενα έχει όμορφα σαρκώδη χείλη, αλλά και μερικά παραπανίσια - κυρίως στην κοιλιά - και από τα σημάδια στο
πρόσωπό της (προβληματικό συκώτι) - κατάλαβα ότι έχει άριστες σχέσεις με το αλκοόλ ! Μέτριο στήθος, σχετικά χαλαρό
και αρκετά σφιχτό κωλαράκι.
Με το που ξαπλώσαμε με άρχισε στα φιλιά στο πρόσωπο και στο σώμα και μου άρεσε η ζεστή συμπεριφορά της.
Όταν κατέβηκε πιο κάτω και (χωρίς προφυλακτικό) άρχισε να με τσιμπουκώνει ... εκεί τα είδα όλα !
Απαλή, υγρή και βαθειά πίπα, χωρίς χέρια, όπως ακριβώς μου αρέσει. Θα μπορούσε εύκολα να με κάνει να χύσω, αλλά την
σταμάτησα για να δω και το υπόλοιπο μενού !
Βάλαμε προφυλακτικό και της ζήτησα να στηθεί στα 4. Καθώς έβλεπα τη λεπτή μεσούλα της και μου τρούλωνε τον
κώλο της, αισθανόμουν απίστευτη καύλα (συναίσθημα που καιρό είχα να νοιώσω σε τέτοιο μαγαζί). Μπήκα στο
σχετικά σφιχτό μουνάκι της και εκείνη άρχισε τα κόντρα-κουνήματα και τα απαλά (ψεύτικα) βογγητά και όλο με
αποκαλούσε αγαπούσκα και καυλούσκα ! ! !
Μετά από λίγα κουνήματα το έβγαλα για να της το βάλω στον (ψιλοδουλεμένο) κώλο. Τραβήχτηκε λιγάκι και με έπιασε
για να με οδηγήσει όπως ήθελε. Μου άρεσε απίστευτα η όλη φάση και θα έχυνα μέσα στον κώλο της, αλλά πονούσε
(παρόλο που δεν είμαι ιδιαίτερα προικισμένος) και μου είπε να χύσω στο στόμα της, πράγμα που μου φάνηκε πολύ καλή
ιδέα ! Βγήκα λοιπόν, έβγαλα το προφυλακτικό και με ξαναπερίλαβε σε μια πίπα σούπερ ουάου ! Δε χρειάστηκαν παρά
μόνο λίγα δευτερόλεπτα για να με κάνει να τη χύσω και συνέχισε να με κρατά στο στόμα της μέχρι να με στραγγίξει !
Αμέσως μετά πήγε στο νιπτήρα να τα φτύσει και με καληνύχτησε ζεστά με αγκαλιές και φιλιά.
Η Έλενα είναι σίγουρα το νέο στανταράκι μου και μακάρι όλες οι κοπέλες να τιμούσαν έτσι ζεστά τα λεφτά που δίνουμε.

Από την πρώτη φορά που είχα συναντήσει τη Ναταλία, (9-1-16, πρωί), μου είχε διευκρινίσει πως, «εγώ δεν κάνω ελεύθερα». Τότε ο τσάτσος είχε ανακοινώσει απλό. Επρόκειτο για μία νέα στην ηλικία, υπέρβαρη, Ελληνίδα πόρνη, με ίσιο ξανθό μαλλί μέχρι τους ώμους, γλυκό πρόσωπο, μεγάλα βυζιά, μέτριο ανάστημα. Σήμερα η υπηρεσία ανακοίνωσε εξήντα εννιά, τονίζοντας, «τσιμπουκάκι μόνο με προφυλακτικό».
Με στείλανε «στο τρία, που είναι ζεστό κάπως». 'Ενα ψιλοάθλιο δωμάτιο στο βάθος του διαδρόμου.
Η Ναταλία εισήλθε αθόρυβα (δεν την άκουσα που μπήκε και την είδα ξαφνικά μπροστά μου καθώς γύρισα) ύστερα από τρία λεπτά. Φορούσε κορμάκι. 'Ηταν ομιλητική (είπε τ' όνομά της, πως στο συγκεκριμένο μπουρδέλο δουλεύει δύο μήνες, ότι πριν ήταν στα Μ.Α 22) και ανεβαίνοντας στο κρεβάτι κατέβασε (δεν έβγαλε) το σουτιέν.
Ξεκίνησε παίζοντάς μου το πουλί ενώ στο άλλο της χέρι κρατούσε ένα συσκευασμένο προφυλακτικό. Για φιλάκια–γλειψιματάκια ούτε λόγος.
Η καλυμμένη πίπα της ήταν ψιλορουφηχτή ενώ ταυτόχρονα μου χάιδευε τη θηλή. Θώπευα και του λόγου μου τ' αξύριστα πόδια της και χούφτωνα το καλοταϊσμένο της κορμί, απ' το οποίο μου ερχόταν μια δυσάρεστη οσμή (ιδρωτίλα). Μου έκανε και ισπανική...
Ζήτησα να την "πάρω" στα τέσσερα — μία αιμορροΐδα "κοσμούσε" την κωλοτρυπίδα της. Το αιδοίο ξυρισμένο, ο λιπασμένος κόλπος "άνετος". Η κοκότα δεν διαμαρτυρήθηκε όταν άρχισα τις δυνατές ψωλιές — τις οποίες χρειαζόμουν για να ολοκληρώσω.
Επίσης μου είπε, αφού τελειώσαμε, πως ο συγκεκριμένος οίκος δουλεύει με δύο κοπέλες: την Αλβανίδα Σάρρα (10:00-17:00) και την ίδια (17:00-23:00), ενώ υπάρχει περίπτωση νά 'ρθει και μία τρίτη που θα καλύψει τη βάρδια 23:00-6:00.

Η παίρνω-την-ευθύνη (κοντή, ηλικιωμένη, ξερακιανή, Ελληνίδα υπηρεσία) μού ανακοίνωσε πρωκτικό για την Αλβανίδα Σάρρα. Μια μιλφ με κοκκινωπό μαλλί μέχρι την πλάτη, μέτριο πρόσωπο (ανέκφραστο), μικρομεσαίο στήθος, γεματούλα (με ραγάδες στην κοιλιά και ψηλά στους μηρούς) αλλά με σφιχτό κρέας, η οποία δεν μιλούσε καλά ελληνικά.
'Εδωσα το δεκάρικο και μου έδειξε τη φωτεινή (ψιλοάθλια) κάμαρα στο βάθος του διαδρόμου.
Η Σάρρα μπήκε αμίλητη ύστερα από πεντέξι λεπτά — έπρεπε να είχε άλλον πριν από μένα.
Την άφησα να γονατίσει πλάι μου πριν ρωτήσω το τυπικό, «τι κάνεις». Απάντησε και (εκπλήσσοντάς με ευχάριστα) ενδιαφέρθηκε να μάθει το ίδιο για μένα — ταυτόχρονα ετοίμαζε την καπότα. 'Αρχισε να μου παίζει το πουλί. Σχολίασα (με χιούμορ) τα κρύα χέρια της (ε, τι, μόνο εκείνες;).
Η στύση μου δεν ήταν εκεί.
Λίγο αργότερα την άκουσα να δυσανασχετεί (μουρμούριζε στη γλώσσα της). Αμέσως ρώτησα εάν πρόσφερε τίποτις προκαταρκτικά (φιλάκια, γλειψιματάκια, τέτοια). Δεν περίμενα πως θ' απαντούσε καταφατικά... Πράγματι μ' έγλειψε–φίλησε σε θηλές, λαιμό, μάγουλα, ψιλοϊκανοποιητικά — μάλιστα ανταλλάξαμε και κάποια ψευτογλωσσόφιλα...
Τελικά η καπότα ξετυλίχτηκε κατά μήκος μιας καυλωμένης ψωλής.
Μια μέτρια πίπα δεν την άφησα να τη συνεχίσει για πολύ. 'Οταν ζήτησα να προχωρήσουμε σε ιεραποστολικό γαμήσι έβγαλε και το σουτιέν (μικρές θηλές, σχετικά στητό βυζί). Κατά τη διάρκεια της γάμευσης (με πήρε καλά μέσα της [ψιλο"πηγάδι"] και τη "σφυροκόπησα" μέχρι που έχυσα) ανταλλάξαμε μερικά ακόμα... γλωσσόφιλα αυτήν τη φορά.

Η υπηρεσία ανακοίνωσε 69 και ισπανική στο δεκάρικο για την πριν δύο μέρες αφιχθείσα, όπως μου είπε, Κατερίνα. Μία πόρνη στο τέλος της τρίτης δεκαετίας της ζωής της, με ίσιο μαύρο μαλλί πιασμένο πίσω, ομορφούλα, με βυζάκια, κοντούλα, με καμπυλωτό κωλαράκι και κανονικό κορμάκι, η οποία έφερε τρία ταττού (μέση, δεξιά ωμοπλάτη, αριστερό μπράτσο), μιλούσε καλά ελληνικά και παλαιότερα δεχόταν κόσμο στο υπερυψωμένο ισόγειο της Φυλής 134 (πληροφορία θεσμικού συναγωνιστή).
Στο υποφωτισμένο δωμάτιο την περίμενα κανένα τρίλεπτο. 'Οταν μπήκε ήταν φιλική. Ξεκίνησε με ακρογλώσσιο γλείψιμο και φιλάκια στις θηλές, στον λαιμό, στα μάγουλα, στους λοβούς των αυτιών μου, συνεχίζοντας με γλείψιμο–ρούφηγμα των αξύριστων αρχιδιών μου, ενώ επιχείρησε και κάποια φιλάκια–γλειψιματάκια στη βάλανο... 'Ηταν φανερό πως εάν την άφηνα θα προχωρούσε σε γυμνό στοματικό... Της ζήτησα να μου φορέσει την καπότα — την οποία τοποθέτησε και ξετύλιξε με το στόμα. Κατά τη διάρκεια της φιλότιμης πίπας υπήρχαν στιγμές που τα χείλη της ακουμπούσαν τη βάση του πέους μου. Τα προκαταρκτικά και το τσιμπούκι διήρκεσαν κάμποσα λεπτά, μέχρι που της είπα να γυρίσει στα τέσσερα.
Χωρίς ν΄αλειφτεί με κρέμα πήρε και διατήρησε μία στάση καλή.
Τα μεγάλα μουνόχειλα ξυρισμένα, τα μικρά προεξέχοντα, ο κόλπος ικανοποιητικός για το μεσαίων διαστάσεων καυλί μου. 'Επειτα από μερικές δεκάδες ηδονικές παλινδρομήσεις, κατά τη διάρκεια των οποίων βογγούσε ευλογοφανώς, το σπέρμα μου γέμισε την ελαστική θηλή.
Στο συγκεκριμένο μπουρδέλο, απ' ό,τι μου είπε η ίδια, θα βρίσκεται απογεύματα, μετά τις έξι.

Τετάρτη, ώρα 18:15
Σήμερα αντιμετώπισα δύο εκπλήξεις. Η πρώτη ήταν πως ο όροφος στο νούμερο 13 της Κεραμεικού, έπειτα από καιρό, ήταν ξανά ανοιχτός κι η δεύτερη πως εκεί δούλευε η Ρεγγίνα, η πόρνη που είχα συναντήσει στον όροφο της Λεωνίδου 28 —στην απογευματινή τσάρκα του Σαββάτου— και την είχα βάλει στις υπ' όψιν.
Επρόκειτο για μία νέα στην ηλικία Ρουμανοβουλγάρα, με ίσιο μαύρο μαλλί μέχρι τους ώμους, μέτριο συμπαθητικό πρόσωπο, μεσαίο προς μεγάλο στήθος, χαμηλό ανάστημα, παχουλά βραχιόνια, κοιλίτσα, αφράτο κώλο, χοντρουλά πόδια. Από την υπηρεσία ανακοινώθηκε «ελεύθερο τσιμπουκάκι» κι εξήντα εννιά.
Η περί ης ο λόγος εισήλθε στην άθλια κάμαρα ύστερα από εννέα λεπτά ζητώντας μου συγγνώμη για την αργοπορία (είχε άλλο δωμάτιο πριν από μένα).
Αφού ρώτησε —ευγενικά— από πού είμαι και πώς με λένε γονάτισε πλάι μου πιάνοντας ένα υγρό, αρωματικό μαντιλάκι. Αμέσως της έκανα γνωστό πως δεν επιθυμούσα ελεύθερο στοματικό οπότε ξεκίνησε με γλείψιμο–ελαφρό δάγκωμα των θηλών μου, γλείψιμο–φίλημα του λαιμού μέχρι τους λοβούς των αυτιών μου, ενώ "έπαιξαν" κι ακρογλώσσια γλωσσόφιλα —με 'κείνη να κλείνει τα μάτια—, όπως κι αρχιδογλείψιμο — για το τελευταίο πρώτα με ρώτησε.
Αφού ξετύλιξα ο ίδιος την καπότα, παρακάμπτοντας το τσιμπούκι μιας και ήμουν ικανοποιητικά καυλωμένος, της ζήτησα να προχωρήσουμε στο γαμήσι.
— Θ' ανέβω εγώ ή θ' ανέβεις εσύ; (ρώτησε)
— Γι' ανέβα λίγο...
Με την ψωλή μου μέσα στο μουνί της (μέτρια αίσθηση) ανεβοκατέβηκε, στριφογύρισε, τρίφτηκε ψιλοβογγώντας ευλογοφανώς, ενώ και του λόγου μου —έχοντάς τη γραπώσει απ' τα κωλομάγουλα και ρουφώντας τις ρώγες της— έδωσα κάμποσες ψωλιές μέχρι που αλλάξαμε σε πισωκολλητό γονατιστό. Εκεί, έπειτα από συνεχόμενο και κατά σύντομες περιόδους δυνατό σφυροκόπι (η αίσθηση είχε βελτιωθεί) ολοκλήρωσα...

Πέμπτη, ώρα 18:12
«Ρε συ, ξανάνοιξε ο όροφος στα 13!», μονολόγησα όταν οδηγώντας στη Δεληγιώργη έστριβα δεξιά στην Κεραμεικού. Οι ναρκομανείς, κλασικά, ήταν μαζεμένοι κατά μήκος του απέναντι πεζοδρομίου, οπότε πάρκαρα λίγο παραπέρα.
Διερχόμενος την πάνω εξώπορτα κοίταξα αριστερά και είδα μια γυναίκα ξαπλωμένη στο κρεβάτι, της μιας απ' τις τρεις άθλιες κάμαρες του μπουρδέλου, να παίζει με το smartphone της. «Γεια σας...», μου ευχήθηκε και σηκώθηκε αμέσως. Τη χαιρέτησα και προχώρησα στο σαλονάκι — δεν υπήρχε κανένας εκείνη την ώρα.
«Γεια σου!», εμφανίστηκε η υπηρεσία απ' το κουζινάκι. «Γεια!». «Τι κάνεις, καλά;». «Καλ–». «Με το κορίτσι τώρα ήρθαμε! Κούκλα είναι, θα περάσεις τέλεια! Πέρασε μέσα, δέκα είναι!».
Η "κούκλα" —που φορούσε μπικίνι και ψηλοτάκουνα— είχε ίσια καστανά κοντά μαλλιά, ασχημούτσικο πρόσωπο με ψιλοκυρτή μύτη και μικρό στόμα, ελάχιστο στήθος με χοντρουλές θηλές, μέτριο ύψος, κανονικό προς αδύνατο σώμα με χαλαρωσούλα.
«Τι προγραμματάκι έχει;». «Τσιμπουκάκι, ελεύθερα πιασίματα, εξήντα εννιά... Αυτά και είναι και καλή μέσα!... Σιγά σιγά». «Εντάξει, θα περάσω», αποφάσισα κι έβαλα το χέρι στην τσέπη. «Πώς σε λένε;», ρώτησα την πόρνη — κατά τη σύντομη διάρκεια της παρουσίασής της στεκόταν δίπλα στην τσατσά. «Ιζαμπέλλα», ακούστηκε η χαμηλόφωνη απάντησή της. «Ιζαμπέλλα;», θέλησα να μου επιβεβαιώσει. «Ευχαριστώ! Ναι (Ιζαμπέλλα τη λένε), έλα πέρασε!», παρενέβη η υπηρεσία εισπράττοντας ταυτόχρονα και το ακριβές αντίτιμο. Διάλεξα το δωμάτιο στο βάθος του διαδρόμου.
Η Ιζαμπέλλα ήρθε εκεί ύστερα από τρία λεπτά.
«Γεια σας...». «Τι κάνεις;», ενδιαφέρθηκα να μάθω καθώς έβγαζα και το βρακί μου μένοντας ολόγυμνος. «Καλά, εσύ;». «Πολύ καλά!... Ιζαμπέλλα, ε;». «Ναι... Εσύ;», ενδιαφέρθηκε να μάθει με τη σειρά της πλησιάζοντάς με. «Τάδε». «Τάδε!... Από πού είσαι Τάδε;», κόλλησε πάνω μου. «'Ελληνας». «'Ελληνας;», έφερε το πρόσωπό της πολύ κοντά στο δικό μου. «Εσύ;», της χούφτωσα τα κωλομέρια και έσκυψα να τη φιλήσω. «Ιτάλια», γύρισε το πρόσωπο αριστερά. «Τι λες!». «Ναι... Πολύ ζέστη μωρό μου!». «Εδώ μέσα όμως έχετε δροσιά». «Ναι».
Μένοντας μόνο με το κιλοτάκι με καπάκωσε —μύριζε ελαφρώς ιδρωτίλα— και για περίπου ένα λεπτό με φιλούσε – έγλειφε ικανοποιητικά στα γνωστά σημεία (θηλές, λαιμό, μάγουλα, αυτιά) εκπέμποντας ένα διακεκομμένο «μμμ» και πασπατεύοντάς μου τ' αρχίδια. Στη συνέχεια σταμάτησε για να ξετυλίξει την καπότα κατά μήκος της καυλωμένης ψωλής μου και να προχωρήσει σε μία βαθιά πίπα με αρκετά «ποπ» για άλλο ένα λεπτό μέχρι: «'Ελα μωρό μου! Εγκώ ή εσύ;». «Ανέβα από πάνω!». «Εγκώ;». «Ναι». «Αχά!...», έκανε πονηρά, ενώ βγάζοντας το κιλοτάκι σάλιωσε το μουνί της και με καβάλησε χώνοντας το καυλί μου εντός της.
«Ααα, έτσι μωρό μου!...», άρχισε να μ' επιβραβεύει απ' τα πρώτα τριψίματα. «Φφφ (εισπνοή), ααα (εκπνοή), φφφ, ααα... », ανάσανε ανάλογα με την ταχύτητα που τριβόταν κοιτάζοντάς με προκλητικά... «Κρακ κρακ κρακ!...», συνόδευαν την όλη φάση και οι ήχοι του παλιού κρεβατιού. 'Υστερα από λίγο ολοκλήρωνα.
«Πώς πάει η δουλειά εδώ;», ενδιαφέρθηκα να μάθω καθώς εκείνη ετοιμαζόταν χωρίς να βιάζεται. «Μμμ...», έκανε κοιτάζοντάς με με νόημα. «Δύσκολα, ε;». «'Οι μανούλα μου!... Δεν έχει δουλειά», παραδέχτηκε κουρασμένα.
«Τώρα βγαίνει η κοπέλα!», ακούστηκε η υπηρεσία απ' το σαλόνι με το που άνοιξε η πόρνη την πόρτα.
Καθώς εφεύγα, λίγο αργότερα, την είδα πάλι ξαπλωμένη στο ίδιο κρεβάτι ν' ασχολείται με το κινητό της.

Απο Κεραμικου 13 ξεκινησα και στο Κεραμικου 13 κατεληξα...
Αυτο που με απετρεψε την πρωτη φορα να περασω ηταν τα 15 ευρω..
Τιποτα αξιολογο γυρω γυρω και ετσι ειπα να δωσω το 15ευρω...
Η κοπελα τα αξιζε και με το παραπανω...
20 χρονων Ελληνιδα ομορφη με πολυ ωραιο σωμα και πολυ ορεξατη στα ενδοτερα..
Δεν βιαζοτανε καθολου και εκτελουσε καθε μου διαταγη χωρις παραπονα...
Θα το ξανατιμησω το 15 ευρω σιγουρα..

Καινουργια κοπελα Ελληνιδα 20-21 χρονων,γλυκουλα με μπεμπε προσωπακι,ωραιο σωματακι,τρελες βυζαρες με καυλωμενες θηλες...
Δεν μπορουσα να αρνηθω φυσικα...
Περασα δωματιο και αφου περιμενα κανα 10λεπτο ηρθε το μωρο και τα πεταξε ολα πολυ γρηγορα...
Ηρθε ξαπλωσε διπλα μου και αρχισε να μου γλυφει το στηθος και τον λαιμο...
Το εργαλειο σηκωθηκε αμεσως!!!
Αμεσως μου περασε προφυλακτικο και την εβαλα απο πανω να θαυμασω αυτη την απιστευτη θεα των βυζιων της...
Η κοπελα ξερει να γαμιεται δεν θα πω τιποτα αλλο...
Εκανε απιστευτο γαμησι πανω στο καυλι μου...
Αφου την αφησα αρκετη ωρα και την ειδα οτι κουραστηκε την γυρισα στα 4,ειχε απιστευτο στησιμο και γαμιοτανε σαν σκυλα...
Δεν αργησα να τελειωσω αφου η ικανοποιηση ηταν στο φουλ!
Χρονος παραμονης της κοπελας στο δωματιο 10-12 λεπτα..
Πολυ καλη και ευγενικη κοπελα με καλη περιποιηση και χωρις βιασυνες!

Τρίτη της Διακαινησίμου, ώρα 18:04
Εισερχόμενος στο σαλόνι, έβλεπα κι άκουγα τον υπηρέτη στο κουζινάκι, ενώ ταυτόχρονα άκουγα, χωρίς να βλέπω, μια γυναίκα. Συζητούσαν. Με κοίταξε κι αμέσως: «Τι;... Ναι, ναι... Κάτσε να πάω σαλόνι, ήρθε κόσμος», έκανε γνωστό στη γυναικεία φωνή.
«Η κουκλίτσα μου είναι λεβέντη μου, κάνει τσιμπουκάκι, πισωκολλητό, πλαγιαστό, από πάνω. Είναι πολύ καλή, σιγά σιγά στο δωμάτιο, δεν βιάζεται. Καινούργιο κοριτσάκι. 'Αμα σ' αρέσει να περάσεις, να περάσεις καλά!... 'Ελα ψυχή μου!...».
Εκείνη έπρεπε να μιλούσε στο τηλέφωνο. «'Ελα μωρό μου!», επανέλαβε το κέλευσμα. Το επόμενο δευτερόλεπτο μια γυμνόστηθη νεαρή, με ίσιο, μαύρο μαλλί μέχρι την πλάτη χαμηλά, έτσι κι έτσι πρόσωπο, λεπτά χείλη με "γαλλική" μύτη, μεσαίο προς μεγάλο στήθος, παραπανίσια κιλά, μέτριο ανάστημα, παρουσιαζόταν μπροστά μου. «Γεια σου!». «Γεια σου». «Τι κάνετε;», ρώτησε. «Καλά». «'Ελα να περάσεις, να περάσεις καλά, σιγά σιγά–», παρενέβη ο υπηρέτης. «Πολύ ωραία, πώς σε λένε;», ρώτησα την πόρνη. «Χριστίνα». Πλήρωσα και τους έκανα γνωστό πως θα πήγαινα στο φωτεινό δωμάτιο, που βρισκόταν στο βάθος του διαδρόμου. «Πήγαινε πήγαινε!», δεν έφερε αντίρρηση ο τσάτσος. Και οι τρεις ψιλοάθλιες κάμαρες, που βρίσκονταν η μία δίπλα στην άλλη, ήταν άδειες.
Μετά από δύο λεπτά.
«Να περάσω αγάπη μου;», ζήτησε την άδεια –ανοίγοντας την πόρτα–, η νεαρή, παχουλή, εταίρα. «Γεια σου Χριστίνα!», της ξαναευχήθηκα. «Τι κάνετε;». «Καλά είμαστε!», χαριτολόγησα. Περιμένοντας να ξεβγάλω τα χέρια μου, σιγοτραγουδούσε ένα ελληνικό άσμα. «Ξέρεις τα ελληνικά τραγούδια;», τη ρώτησα. «Ναι, εμένα μ' αρέσει!». «Μπράβο Χριστίνα... Δούλευες και αλλού εκτός από δω;», ζήτησα να μάθω, μετά την επιδοκιμασία μου. «Δουλεύω στο Κολωνού 30». «Στον όροφο ή στο κάτω;». «Πάνω!».
Ξαπλώνοντας στο σκληρό, λεπτό στρώμα σχολίασα: «Α, ωραίο κρεβάτι αυτό!». «Χα χα χα! Δεν ακούς κόσμο, τίποτα!», σχολίασε με τη σειρά της, εννοώντας πως δεν έτριζε. «Δεν ακούς κόσμο, ναι...», συμφώνησα χαμογελώντας.
Με καπάκωσε και ξεκίνησε με ηχηρά φιλάκια («ματς-μουτς!»), ακρογλώσσια γλειψιματάκια, ήπιες προς δυνατές δαγκωνιές... Αναγκάζοντάς με να παρατηρήσω: «Ααα... είσαι άγρια εσύ!». «Χε χε, εγώ είμαι σαν γάτα!». «Σαν γάτα, ε;». «Ναι...», απάντησε λάγνα. «Φίλησέ με λίγο ακόμα– Αχ, το αυτί μου!», "βέλαξα", νιώθοντας τις μασέλες της ν' ανοιγοκλείνουν κατά μήκος του πτερυγίου. «ΧΑ ΧΑ ΧΑ!», γέλασε δυνατά, ενώ αφήνοντας το αυτί, συνέχισε να με φιλάει-γλείφει στις θηλές. «Και λίγο εδώ, στον λαιμό εάν θέλεις...», της ζήτησα, χαϊδεύοντας/δαχτυλιάζοντας το αιδοίο της μέχρι πίσω, τη φαρδιά κωλοχαραμάδα. «Γιατί όχι;...», συμφώνησε. «Ρουμανία είσαι, ε;». «Ναι». Παραμένοντας στο πλάι, μου φόρεσε καπότα κι άρχισε μια καλούτσικη πίπα, χωρίς χέρια. Του λόγου μου χούφτωνα το σφιχτό κρέας της και χάιδευα τα μαλλιά της.
«Χριστίνα, ανέβα από πάνω!», της ζήτησα όταν ένιωσα πως είχε αιματωθεί αρκετά ο πούτσος μου. «Φφφ!... (κατά την εισπνοή), ααα!... (κατά την εκπνοή), φφφ!... ααα!...», ξεκίνησε να τρίβεται μπρος-πίσω (έχοντας το καυλί μου μέσα της), με το κορμί της να κάνει μια κυματοειδή (τρόπος του λέγειν...) κίνηση. Στη συνέχεια πάτησε στο στρώμα κι άρχισε ν' ανεβοκατεβαίνει, εξακολουθώντας να βογγάει ευλογοφανώς. Καθ' όλη τη διάρκεια αυξομείωνε ρυθμό. Παράλληλα με κοίταζε πρόστυχα (χωρίς να μου βγάζει τη γλώσσα...), ενώ έπαιζε αισθησιακά με τα μαλλιά της. Το κρεβάτι, απ' τη μεριά του, παρέμενε "σιωπηλό"... 'Επεσαν και μερικά «πλαφ πλαφ πλαφ!» από μένα. Ολοκλήρωσα ανάμεσα στα τελευταία «πλαφ». Στο δικό μου υπόκωφο βογγητό, εκείνη απάντησε μ' ένα «μιάο!». 'Εξω απ' τα παράθυρα κελαηδούσαν πουλιά.