Όλες οι κριτικές για την Χριστίνα - Κεραμεικού 13 (Μπουρδέλα) Μεταξουργείο

Τρίτη της Διακαινησίμου, ώρα 18:04
Εισερχόμενος στο σαλόνι, έβλεπα κι άκουγα τον υπηρέτη στο κουζινάκι, ενώ ταυτόχρονα άκουγα, χωρίς να βλέπω, μια γυναίκα. Συζητούσαν. Με κοίταξε κι αμέσως: «Τι;... Ναι, ναι... Κάτσε να πάω σαλόνι, ήρθε κόσμος», έκανε γνωστό στη γυναικεία φωνή.
«Η κουκλίτσα μου είναι λεβέντη μου, κάνει τσιμπουκάκι, πισωκολλητό, πλαγιαστό, από πάνω. Είναι πολύ καλή, σιγά σιγά στο δωμάτιο, δεν βιάζεται. Καινούργιο κοριτσάκι. 'Αμα σ' αρέσει να περάσεις, να περάσεις καλά!... 'Ελα ψυχή μου!...».
Εκείνη έπρεπε να μιλούσε στο τηλέφωνο. «'Ελα μωρό μου!», επανέλαβε το κέλευσμα. Το επόμενο δευτερόλεπτο μια γυμνόστηθη νεαρή, με ίσιο, μαύρο μαλλί μέχρι την πλάτη χαμηλά, έτσι κι έτσι πρόσωπο, λεπτά χείλη με "γαλλική" μύτη, μεσαίο προς μεγάλο στήθος, παραπανίσια κιλά, μέτριο ανάστημα, παρουσιαζόταν μπροστά μου. «Γεια σου!». «Γεια σου». «Τι κάνετε;», ρώτησε. «Καλά». «'Ελα να περάσεις, να περάσεις καλά, σιγά σιγά–», παρενέβη ο υπηρέτης. «Πολύ ωραία, πώς σε λένε;», ρώτησα την πόρνη. «Χριστίνα». Πλήρωσα και τους έκανα γνωστό πως θα πήγαινα στο φωτεινό δωμάτιο, που βρισκόταν στο βάθος του διαδρόμου. «Πήγαινε πήγαινε!», δεν έφερε αντίρρηση ο τσάτσος. Και οι τρεις ψιλοάθλιες κάμαρες, που βρίσκονταν η μία δίπλα στην άλλη, ήταν άδειες.
Μετά από δύο λεπτά.
«Να περάσω αγάπη μου;», ζήτησε την άδεια –ανοίγοντας την πόρτα–, η νεαρή, παχουλή, εταίρα. «Γεια σου Χριστίνα!», της ξαναευχήθηκα. «Τι κάνετε;». «Καλά είμαστε!», χαριτολόγησα. Περιμένοντας να ξεβγάλω τα χέρια μου, σιγοτραγουδούσε ένα ελληνικό άσμα. «Ξέρεις τα ελληνικά τραγούδια;», τη ρώτησα. «Ναι, εμένα μ' αρέσει!». «Μπράβο Χριστίνα... Δούλευες και αλλού εκτός από δω;», ζήτησα να μάθω, μετά την επιδοκιμασία μου. «Δουλεύω στο Κολωνού 30». «Στον όροφο ή στο κάτω;». «Πάνω!».
Ξαπλώνοντας στο σκληρό, λεπτό στρώμα σχολίασα: «Α, ωραίο κρεβάτι αυτό!». «Χα χα χα! Δεν ακούς κόσμο, τίποτα!», σχολίασε με τη σειρά της, εννοώντας πως δεν έτριζε. «Δεν ακούς κόσμο, ναι...», συμφώνησα χαμογελώντας.
Με καπάκωσε και ξεκίνησε με ηχηρά φιλάκια («ματς-μουτς!»), ακρογλώσσια γλειψιματάκια, ήπιες προς δυνατές δαγκωνιές... Αναγκάζοντάς με να παρατηρήσω: «Ααα... είσαι άγρια εσύ!». «Χε χε, εγώ είμαι σαν γάτα!». «Σαν γάτα, ε;». «Ναι...», απάντησε λάγνα. «Φίλησέ με λίγο ακόμα– Αχ, το αυτί μου!», "βέλαξα", νιώθοντας τις μασέλες της ν' ανοιγοκλείνουν κατά μήκος του πτερυγίου. «ΧΑ ΧΑ ΧΑ!», γέλασε δυνατά, ενώ αφήνοντας το αυτί, συνέχισε να με φιλάει-γλείφει στις θηλές. «Και λίγο εδώ, στον λαιμό εάν θέλεις...», της ζήτησα, χαϊδεύοντας/δαχτυλιάζοντας το αιδοίο της μέχρι πίσω, τη φαρδιά κωλοχαραμάδα. «Γιατί όχι;...», συμφώνησε. «Ρουμανία είσαι, ε;». «Ναι». Παραμένοντας στο πλάι, μου φόρεσε καπότα κι άρχισε μια καλούτσικη πίπα, χωρίς χέρια. Του λόγου μου χούφτωνα το σφιχτό κρέας της και χάιδευα τα μαλλιά της.
«Χριστίνα, ανέβα από πάνω!», της ζήτησα όταν ένιωσα πως είχε αιματωθεί αρκετά ο πούτσος μου. «Φφφ!... (κατά την εισπνοή), ααα!... (κατά την εκπνοή), φφφ!... ααα!...», ξεκίνησε να τρίβεται μπρος-πίσω (έχοντας το καυλί μου μέσα της), με το κορμί της να κάνει μια κυματοειδή (τρόπος του λέγειν...) κίνηση. Στη συνέχεια πάτησε στο στρώμα κι άρχισε ν' ανεβοκατεβαίνει, εξακολουθώντας να βογγάει ευλογοφανώς. Καθ' όλη τη διάρκεια αυξομείωνε ρυθμό. Παράλληλα με κοίταζε πρόστυχα (χωρίς να μου βγάζει τη γλώσσα...), ενώ έπαιζε αισθησιακά με τα μαλλιά της. Το κρεβάτι, απ' τη μεριά του, παρέμενε "σιωπηλό"... 'Επεσαν και μερικά «πλαφ πλαφ πλαφ!» από μένα. Ολοκλήρωσα ανάμεσα στα τελευταία «πλαφ». Στο δικό μου υπόκωφο βογγητό, εκείνη απάντησε μ' ένα «μιάο!». 'Εξω απ' τα παράθυρα κελαηδούσαν πουλιά.

ανέβηκα τη σκάλα και αντίκρυσα ενα γηρασμένο σαρκίο υποθέτω με γεννητικά όργανα θήλεος αλλά με έκδηλα τα συμπτώματα της υπερανδρογοναιμία όπως το αντρικό μουστάκι και την τραχεία φωνή η οποία με παρότρυνε να περάσω στα ενδότερα του πορνείου.
ως αδύναμο έρμαιο των παθών μου ενέδωσα στα κελεύσματα της τσατσάς και της έδωσα ένα ρόζ χαρτάκι σχεδόν χωρίς να έχω δεί την κοπέλα.
στο δωμάτιο διαπίστωσα ότι ήταν ένα νεαρό ψηλό λιπόσαρκο θήλυ ξανθιάς κόμης με τις κλασσικές καστανές αντάυγειες , σχετικά όμορφο προσωπείο , και φαινοτυπικά χαρ/κα γυφτορουμάνας.
η όλη σύντομη συνεύρεση μου μαζί της ήταν η επαφή του κρύου μου σαρκίου με την κρύα της διάθεση , αποτυπωμένη εν πολλοίς στην πρώτη μας κουβέντα ενώ μου ταλαιπωρούσε κουνώντας άγαρμπα και βιαστικά το πεσμένο μου πέος :
r : (με τρυφερότητα) :σε ενοχλούν τα χέρια μου που είναι κρύα
χρ: (απότομα): ναι , αλλά τι να κάνουμε, γι'αυτό έχεις πληρώσει.
παρότι τα σαρκία μας ήταν κοντά και ο ένας αισθανόταν τον άλλο απτικά και λειχικά
στην ουσία δεν υπήρξε συν-αίσθημα.
πεολειχία επιπόλαιη με γυρισμένη την πλάτη , και παρότι παρατηρούσα με τρυφερότητα την όμορφη ράχη της , το ημικύκλιο που σχημάτιζαν οι ακανθοειδείς αποφύσεις των σπονδύλων της μέχρι το κεφάλι της που έλειχε το πέος μου , τις θηλές των μαστών της που πάλλονταν και τα οπίσθιά της που ήταν σε επαφή με τους μηρούς μου, εξακολουθούσε να υπάρχει απόσταση μεταξύ μας.
προσπαθησα να βρώ την διέγερση σε 3 στάσεις : πρώτη με εκείνη απο πάνω μου , δεύτερη με εμένα απο πάνω της και τρίτη με εμένα απο πίσω της , αλλά το μόνο που κατάφερα να χύσω ήταν ο ιδρώτας απο την προσπάθεια πεοπαράτριψης στον κόλπο της.
κουράστηκα να την σπρώχνω και παρόλη την καλή μου διάθεση την έδιωξα ευγενικά, και εκείνη ανακουφισμένη απαλάχτηκε απ'την βασανιστική υποχρέωση της εκσπερμάτισής μου
και βιαστικά βάλθηκε να ψαρέψει και άλλο ρόζ χαρτάκι στο σαλόνι.
πιστεύω ότι το "συναίσθημα" είναι απλά η εγκεφαλική υποβοήθηση στύσης , και παρότι εμείς οι πορνιστές δεν το έχουμε ανάγκη ή το αποφεύγουμε επειδή μας ενοχλεί , ωστόσο και η πλήρης έλλειψή του μας δημιουργεί στυτικές δυσλειτουργίες, οπότε μια ελάχιστη απτική ή επικοινωνιακή επαφή είναι αναγκαία για την λειτουργία του οργαστικού μας αντανακλαστικού.
(συνέχεια στην επόμενη)

Επισκεψη στο μεταξυ αλλα λογω ντου απο μπατσαρια ελαχιστα πραγματα νωρις . Κατα τις 11 αφου περασα απο το μαγαζι ηταν αυτος ο φοβερος τσατσος που ειναι απιστευτα αστεια μορφη . Μου παρουσιασε την Χριστινα η οποια ηταν οτι καλυτερο ειχα δει μεχρι στιγμης στην περιοχη . Γυρω στο 1.70 αδυνατουλα και με καλο 2αρι βυζι . Γενικα απο τις καλυτερες τανες που εχω δει στο μεταξυ . Εδωσα τα 10€ και περασα στα ενδοτερα (στο μοναδικο δωματιο που εχει φυσικο φωτισμο ) . Στο δωματιο , εκπληξη καθοτι ειχε αναμενο αρκοδισιον στο ΖΕΣΤΟ στο φουλ . ΜΕτα απο λιγο ηρθε το κοριτσι εβγαλε στηθοδεσμο και κυλοτακι και περασε λαστιχο σε πεσμενο μοριο . Θεση "πλατη ωστε να υπαρχει μηδενικη προσβαση σε οτιδηποτε αλλο εκτος απο την πλατη της και με πολυ τεντωμα το ανω μερος της κωλοσχισμης .
Πιπα στα 2-3 λεπτα μετρια χωρις να υπαρξει καλη ανορθωση . Αφου υπηρξε η στιχειωδης ανορθωση γυρισε ανασκελα και μου ειπε ελα απο πανω . Μπηκα μεσα και αρχισα να σπρωχνω παρα το οτι ειχα γινει παπι λογω θερμανσης . Στο ιεραποστολικο ηταν ωραιο το θεαμα της παλινδρομησης των βυζιων της . Αλλα μεχρι εκει . Η νεαρα κοιταγε το ταβανι αδιαφορα . Σε συνδυασμο με την ζεστη που ειχε αρχισει να μου φερνει πονοκεφαλλο την εστειλα οπως ηταν .
Φευγοντας χωρις να εχω χυσει και με τρελλο πονοκεφαλο ειπα στον τσατσο να κλεισει τα αρκοδισιον γιατι θα ψοφησει κανενας πελατης εκει μεσα .
Γενικα παρα την πολη καλη παρουσια της κοπελλας δεν αξιζει ουτε τα 10€ .Αποδοση κομοδινου που ξεκαβλωνει . Κριμα γιατι με το σωμα και το προσωπο της μπορουσε να ειναι νουμερο ενα στο μεταξυ , ακομα και να παρει μεταγραφη για στουντιο .
Θα την επαιρνα μονο σε ντουο για να την χαζευω και να της χουφτωνω τα βυζια οσο θα γαμαω την αλλη κοπελλα .

Δεν χρειαζονται πολλα – πολλα, η ενημερωση είναι για να γλιτωσει κανενας ανθρωπος τα λεφτα του, που συμφωνα με τον τσατσο του οικου, τι ψυχη εχει ένα δεκαευρω? Κι όμως….

Η Κεραμεικου τιγκα στους πρεζεμπορους και σε ανθρπους που σερνονταν καταχαμα και βαρουσαν ενεσεις στις φλεβες τους.
Δυο παιδακια παιζαν παραδιπλα, μεσα σε κατι λασπονερα.

Ανεβαινω τις σκαλες και ο τσατσος μου παρουσιαζει 2 κοπελες, μια ψηλη καστανη με ανοιχτα ματια και ωραιο σωμα (ζουμερο) και μια κοντη μαυρομαλλα χοντρουλα. Και οι 2 εμφανιστηκαν με χαχαχα και χουχουχου. Η εμπειρια μου εχει δειξει ότι τετοια μαλακισμενα πρεπει να τα αποφευγω. Τα πολλα χαζολογηματα μεταξυ 2 πορνων στο σαλονι, δειχνουν ότι εχουν αποκτησει έναν εσωτερικο κωδικο δικου τους χιουμορ, με τον οποιο σε κοροϊδευουν εκεινη την ωρα μεσα στα μουτρα σου (και αργοτερα στο δωματιο).
Εκανα μεταβολη να φυγω, να κανω ένα τουρ στο Μεταξι. Λεω του τσατσο υ : «Θα το σκεφτω ποια θα παρω, αργοτερα». Μου απαντα περιφρονητικα : «Τι να σκεφτεις μωρε, 10 ευρω είναι…».
Αφου γυρισα σχεδον ολο το Μεταξι , μου καρφωθηκε να παρω την ψηλη από τις 2 , ειχα διαθεση για ρισκο, μιας και ηταν πιπινακι.
Ξανανεβαινω, δινω το δεκαρικο και περναω σε ένα από τα πιο αθλια δωματια που εχω δει στη ζωη μου (παρεπιπτοντως,στον εν λογω οικο εκανα το παρθενικο μου γαμησι στο Μεταξι , πριν από μολις 3 και κατι χρονια !). Όπως και τοτε, τα δωματια παρεμειναν αθλια.

Ερχεται μεσα η τυπισσα, και ειχε ξεχασει το χαμογελο και τη φατσα «τρελοκοριτσου» καπου αναμεσα στο σαλονι και το κουζινακι. Τη λενε Χριστινα. Ξαπλωσε και πηγε να μου βαλει καποτα. Εκανα λιγο να τη γλειψω, αυτή κοιταγε απαθεστατα το ταβανι με ορθανοιχτα ματια σα να σκεφτοταν αν ξεχασε το φουρνο αναμενο ή αν θα καιγοταν το αρνακι. Στο γαμησι τα ιδια, κοιτουσε το ταβανι, τη γυριζω στα 4 , δεν διαμαρτυροταν μεν, αλλα βαριομουν να γαμαω ένα πτωμα, δεν είναι το φετιχ μου βλεπετε…Της ειπα, τελος, ντυθηκα και εφυγα.
Ο τσατσος σφουγγαριζε τις μαρμαρινες σκαλες και φευγοντας ουτε «ευχαριστω» , ουτε «πως περασες?» ρωτησε…Ηξερε προφανως το αρχιδι και εκανε την παπια.
Πολύ εξυπνη κινηση επισης να σφουγγαριζεις μαρμαρινα σκαλια την ωρα που ανεβοκατεβαινουν ανθρωποι.
Καποτε ειχε γραφτει ο τιτλος για το Μεταξουργειο : ανθρωποι και ποντικια .
Μου φαινεται ότι σιγα – σιγα πρεπει να λεμε : μονο ποντικια.

Ειλικρινά είναι κρίμα να ξεκινάει μια όμορφη κοπέλα αυτή τη δουλειά και να μην ξέρει να αποδίδει ούτε στοιχειωδώς.

Αλλά ας ξεκινήσουμε με 2 λόγια για το χώρο και τον τσάτσο: από τους πιο βρώμικους και με απαράδεκτα δωμάτια, κρεβάτια, ερείπιο, το σώζει μόνο το air condition. Τσάτσος διεκπεραιωτικός.

Η κοπέλα: Ψηλή καστανή (γύρω στο 1.70-1.75), με μεγάλα μπλε μάτια, στήθος 2.5 μάλλον, γύρω στα 20 και άπειρη, ως καινούρια ανακοινώθηκε. Εντυπωσιακή παρουσία στο σαλόνι, εξ’ ου και η λάθος απόφαση... Από την ψυχρότητα της την πέρασα για Ρωσίδα, Μολδαβή έστω. Εκείνη στο δωμάτιο δήλωσε Ρουμάνα.

Μπαίνω στο δωμάτιο και σε 2 λεπτά έρχεται η κοπέλα. Βγάζει τα εσώρουχα (μένει με τα τακούνια) και αμέσως με ξαπλώνει να μου πάρει πίπα (με προφυλακτικό) σε πεσμένο πέος, όσο εκείνη ήταν καθιστή (έτσι ώστε να μην μπορώ να τη χουφτώσω). Πρώτο μεγάλο φάουλ: ακουμπάει το χέρι της στην κοιλιά μου για να στηριχτεί και με τον αγκώνα της πήγε να κόψει την ανάσα ! Η πίπα της γρήγορη και κάπως χλιαρή, αλλά επαρκής.

Μόλις καυλώνω καλά, μου κάνει λίγο ακόμα πίπα (μισό λεπτό συνολικά) και μετά μου λέει: "(Εσύ) πάνω" . Μωρέ τι μας λες, που θα δίνεις και διαταγές. Καλάαα... Πριν συνεχίσω να πω ότι με είχε ξενερώσει αρκετά το σώμα της τώρα που την είχα δει καλά: μεγάλο σημάδι στο δεξιό της στήθος, από κάψιμο ή από πολύ ξύσιμο σε τσίμπημα κουνουπιού, πάρα πολλές κοκκινίλες/ σπυράκια στην πλάτη.

Ανεβαίνω λοιπόν από πάνω της και με γραπώνει με τα πόδια, ενώ τα χέρια της τα ξαπλώνει στο κρεβάτι και το κεφάλι της γερμένο στο πλάι, έτοιμη να κοιμηθεί. Τα πόδια της ήταν τόσο αξύριστα που ένιωθα λες και με τσιμπούσε κάκτος στον κώλο και τα πλευρά μου! Η συμμετοχή της κατά τα άλλα ήταν μηδενική, ούτε ακουγόταν και είχε κλείσει τα μάτια να κοιμηθεί. Μόνο όταν ανέβασα λίγο την ένταση άκουσα ένα πνιχτό αναστεναγμό.

Μετά από 2-3 λεπτά σε αυτή τη στάση, όπου σημειωτέον και αρκετή κρέμα είχε βάλει και δεν ήταν και στενή για να με βοηθήσει να τελειώσω, άρχισα να ξενερώνω και να τσατίζομαι (με τον κάκτο πάνω μου). Χαλαρώνω το πήδημα, εκείνη πρώτη φορά με κοιτάει με τα όμορφα μπλε ματάκια της και χαμογελάει: "Τι (έγινε);" μου λέει. Τίποτα της λέω και τραβιέμαι να ντυθώ, χωρίς να δείξω ότι δεν τελείωσα. "Εντάξει;" μου λέει. Ναι της είπα και την άφησα να φύγει από το δωμάτιο στα 4 λεπτά.

Αποδείχτηκε για άλλη μια φορά πόσο εύκολα την πατάς διαλέγοντας στην τύχη με μόνο κριτήριο την εμφάνιση και πόσο λάθος είναι να διαλέγεις "καινούριες". Ήταν τόσο μα τόσο ψυχρή και απαθής, αν είναι δυνατόν να είναι Ρουμάνα αυτή! Ίσως να μάθει και να βελτιωθεί, της δίνω κάποια ελπίδα γιατί είναι πολύ πιτσιρίκα. Προς το παρόν μακριά...

υγ: την άφησα να φύγει, ώστε να μπορέσω να πάω αλλού στο καπάκι. Τελικά πήγα με τον therion σε άλλη μία με ίδια κατάληξη και χειρότερα αποτελέσματα ώσπου κατέληξα να δώσω 20αρικο στη Φυλής για να μπορέσω να γαμήσω σαν άνθρωπος…