Κριτικές από Dead_Man_Walking

Ημέρα: Δευτέρα, 9 Απριλίου 2012 (Μεγάλη Δευτέρα, για τους φανατικούς της εκκλησίας)
Ώρα: Περίπου 6 μ.μ.

Όπως ανέφερα και σε άλλη κριτική (Και μιας και βαριέμαι να γράφω τα ίδια πάλι απο την αρχή), Η συγκεκριμένη μέρα σηματοδότησε την επιστροφή μου στην ενεργό δράση, μετά απο σημαντική σε διάστημα απουσία. Μην θέλοντας να περιοριστώ σε ένα μόνο γύρο, επέλεξα το εν λόγω σπίτι για να φύγουν τα χοντρά, κυρίως λόγω της μέτριας για τα δεδομένα μου εμφάνισης. Μεσήλικη Milf, Ρωσσίδα, όχι όμορφη. Παρ'ολα αυτά, η εμπειρία ήταν τελικά άνω των προσδοκιών μου.

Χώρος: Λιτός, αλλά ικανοποιητικά καθαρός.
Τσατσά: Δεν υπήρχε (Γι'αυτό και το minimum στη σχετική βαθμολογία). Μια υπηρεσία, επίσης Ρωσσίδα, απο τους διαλόγους που έπιασα την ώρα που έμπαινα στο δωμάτιο.
Δωμάτιο: Γιαπωνέζικης αισθητικής (Τα ελάχιστα απαραίτητα δηλαδή), αλλά όχι βρώμικο.
Πρόχειρη πεόπλυση, την οποία μόλις και πρόλαβα να ολοκληρώσω, την ώρα που μπήκε η μεγαλοκοπέλα. Πράγμα που της έκανε και καλή εντύπωση, αν κρίνω απο το χαμόγελο επιδοκιμασίας. Μικρό, αλλα αρκετά ζεστο socializing, με αρκετά καλά Ελληνικά απο την πλευρά της. Πίπα ουδέτερη, αλλά όχι αγγαρεία, με στήσιμο που με προκαλούσε να αρπάξω ότι φτάνει το χέρι μου, πράγμα που έκανα. Κλασική ατάκα, που έφερε γέλια και στους δύο, όταν τελείωσε την πίπα... "Καλέ, πόσο καβλιάρης είσαι εσύ; Κόντεψες να χύσεις κιόλας". Στήσιμο στα 4, με όμορφο τούρλωμα κώλου, και στημένα, αλλα σωστά σε timing βογγητά όταν άρχισα να τρίβω ρώγες.
Λόγω της μεγάλης σε διάρκεια αποχής, ήταν βέβαιο οτι δεν θα άντεχα πολύ, πράγμα που επιβεβαιώθηκε μετά απο δυο-τρία λεπτά. Απότομη άυξηση ταχύτητας, γράπωμα απο τα κωλομέρια και άδειασμα... φιλάκι στο μάγουλο, το απαραίτητο "ευχαριστώ" απο μεριά της (και απο τη μεριά μου) και δεύτερη ατάκα που με άφησε να γελάω την ώρα που ντυνόμουν. "Καλα βρε, εσύ πάντα έτσι γρήγορα τελειώνεις; Πολύ άγχος έχεις"

Συμπέρασμα: Όχι κάτι το ιδιέταιρο, αλλά μια τίμια τάνα, που προσφέρει αυτό ακριβώς που υπόσχεται, και τιμά το κάθε δεκάρικο που παίρνει. Αν θα ξαναπήγαινα; Ίσως ναι, αν και όπως ήδη είπα, δεν είναι ο τύπος γυναίκας που θα μου έκανε κλίκ.

Ημέρα: Δευτέρα, 9 Απριλίου 2012 (Μεγάλη Δευτέρα, για τους φανατικούς της εκκλησίας)
Ώρα: Περίπου 7 το απόγευμα.

Μετά απο μάλλον μεγάλη αποχή, κυρίως λόγω κρίσης (@&#να κρίση, μας έχεις ξεσκίσει!), και μιας και ο υπολογιστής έλαβε το πολυπόθητο upgrade, είπα να κυλήσω στον πάτο της μπουρδελικής τροφικής αλυσίδας, που χαϊδευτικά ονομάζουμε "Μετάξι".
Αφού έδιωξα τα χοντρά (και γρήγορα) πρώτα λεφούσια σπέρματος, είπα να μην γυρίσω σπίτι ακόμα, αλλά να πάω και για δεύτερο γύρο, γιατί, ως γνωστόν, ένα ίσον κανένα.
Μετά απο μια πιο εξονυχιστική βόλτα, και αφού πέρασα όλα τα ανοιχτά σπίτια, έφτασα και στο συγκεκριμένο.
Πρώτη εντύπωση χώρου: Καθαρός, για τα δεδομένα της περιοχής, με μουσική αρκετά δυνατά ωστε να καλύπτει "θορύβους εργασίας" χωρίς να σου δίνει την αίσθηση φτηνού σκυλάδικου, σε ένταση και ποιότητα ήχου.
Τσατσά: Μια μεσόκοπη, μάλλον συμπαθητική κυρία, αρκετά ευγενική.
Κοπέλα: (όνομα δε συγκτησα) μελαχροινή, με αρκετά στρωτές καμπύλες, ένα πρόσωπο όλο προστυχιά. Tribal tattoo λίγω πάνω απο τον κώλο (Απο κοντά αποδείχτηκε οτι ήταν henna, αλλά τεσπα) και ένα συνολάκι εσώρουχα που θα φόραγε άνετα η ΘΕΑ Ditta Von Teese. Με την άνεση του νωρίτερου χυσίματος (Αυτό γιατί με φτιάχνουν αφάνταστα οι καμπυλωτές μελαχροινές με gothic αισθητική),την αναφορά σε "ελεύθερα πιασίματα" και με τίμημα μόνο 10 ευρώ, δεν το πολυσκέφτηκα. Για την ακρίβεια, δεν το σκέφτηκα καθόλου. Πλήρωσα την ευγενική τσατσά και μπήκα. ΠΟΣΟ ΜΑΛΑΚΑΣ ΕΙΜΑΙ ΤΕΛΙΚΑ;
Δωμάτιο: Καθαρό, για τα δεδομένα της περιοχής πάντοτε, χωρίς πολυτέλειες τύπου TV με τσόντα, με ενα air condition να δουλεύει στους 27 βαθμούς (στο τέλος κόντεψα να σκάσω εκεί μέσα!)
Εμπειρία: Γδύθηκα, έριξα και το απαραίτητο πρόχειρο πλύσιμο στον πολεμιστή (Κάτι που κάνω πάντα, ακόμα και άν έχω κάνει μπάνιο πριν απο μισή ώρα) και, μερικά δευτερόλεπτα μετά, ανοίγει η πόρτα και μπαίνει το πλάσμα...
Κακό σημάδι 1. Η έκφραση προστυχιάς, μάλλον έμεινε στο μπάνιο και στη βιασύνη της να έρθει, φόρεσε την έκφραση βαρεμάρας και συχτιρίσματος, ένα "άντε να χύσεις γιατι βαριέμαι τώρα" πράγμα. Δύο τυπικές λέξεις, και...
Κακό σημάδι 2. Χωρίς να βγάλει το σουτιέν, κατεβάζει κυλοτάκι και σκύβει να φορέσει καπότα σε ένα απόλυτα πεσμένο και κοιμισμένο πέος. Μικρή δική μου αντίδραση, αλλά είπα "δε γαμιέται" και την άφησα...
Κακό σημάδι 3. Είχε κυριολεκτικά κολλήσει ολόκληρο το σώμα της στα πόδια μου, για να μη μπορώ να την αγγίξω πουθενά. Μέτρια πίπα, με δόντι (Προσωπικά, θεωρώ το σωστά ισορροπημένο δάγκωμα, τόσο στην πίπα, όσο και στο sex γενικότερα, θετικό) και πολύ χέρι... αλλά, το αποτέλεσμα ήταν αυτό που έπρεπε... Habenus στύση.
Κακό σημάδι 4. Αφού με ρωτάει αν θέλω να βάλει κρέμα (είπα ναι Ο ΜΑΛΑΚΑΣ!), και ενώ περίμενα να βάλει στο μουνί της, έγινε το απίστευτο. Έβγαλε ένα σωληνάριο λιπαντικό gel durex και έριξε πάνω στο πουτσοκέφαλο, "Απλώνοντας" την κρέμα, τραβόντας μου ουσιαστικά μαλακία, μπας και χύσω έτσι και γλυτώσει την αγγαρεία. Αφού είδε οτι δεν πρόκειται να γλυτώσει, με βαριά καρδιά, και μια έκφραση ελαφράς σιχαμάρας (Για αποφυγή παρεξηγήσεων, είχα κάνει μπάνιο δυο φορές εκείνη την ημέρα, τη δεύτερη ειδικά για να μην τύχει και δεν είμαι αποστειρωμένος πριν πάω μπουρδελότσαρκα. Μύριζα Azzaro Chrome και κρεμοσάπουνο απο την προ ολίγων λεπτών πεόπλυση)
Κακό σημάδι 5 (και τελικό). Φτάσαμε πλέον στην ώρα της κρίσης (Γιατί με τόσο ξενέρωμα μέχρι τώρα, η λέξη "πράξη εδώ δεν κολλάει ούτε με logo στιγμής). Στήνεται στα 4, ευτυχώς όχι με το γνωστό κόλπο "αμα μπορείς μπες", αλλά... νέκρα, ησυχία και απάθεια. Μορφίνη να είχε βαρέσει, λιγότερο κάγκελο θα ήταν. Σαν κακός, χυδαίος και σαδιστής που είμαι, ποτέ δε διώχνω τις πουτάνες που με ξενερώνουν. Αντίθετα, προτιμώ την τιμωρία του να αναγκαστούν να υποστούν αυτό που τόσο πολύ δεν θέλουν εκείνη τη στιγμή, οπότε και δεν της είπα οτι δεν... Άρχισα ένα αργό αρχικά σφυροκόπημα, με βαθειές ωθήσεις... είπα "αυτη μου τα έκανε πεπόνια... ε κι εγώ θα γαμήσω σε ρυθμό δικό μου και στ'αρχίδια μου". Κάποια στιγμή, πήρα τα χέρια μου απο τα μπούτια της, και τα προχώρησα πάνω στην πλάτη της... έφτασα στους ώμους, τα κατέβασα και έκανα το μέγα σφάλμα να τα περάσω κάτω απο το σουτιέν για να γραπώσω βυζί.... όπου και μου έσκασε το κερασάκι, ένα σάπιο κερασάκι σε μια σκουληκιασμένη ήδη τούρτα. Έγειρε η πουτάνα μπροστά, για να μην της πιάσω το βυζί!!! Εκεί ήταν που ξενέρωσα εντελώς, άρχισα να μπαινοβγαίνω μηχανικά και γρήγορα, μέχρι που έχυσα...

Ίσως η χειρότερη απάτη που μπορεί να εμφανιστεί σε μπουρδέλο. Και είναι και κρίμα, γιατί το κορίτσι έχει την εμφάνιση. Λίγη διάθεση να είχε, θα ήταν όλα μια χαρά.

Υ.Γ.
Το 10αρι στο parking, είναι γιατί πήγα με το μετρό.