Κωνσταντινουπόλεως 206 (Μπουρδέλα) Πλατεία Αττικής

Σε προσπάθεια πάλι να πετύχω την περιβόητη Άννα και τα κατάφερα χθές.
Παρκάρω (εύκολα στον άδειο δρόμο) και ανεβαίνω στο κατάστημα.
Ο Τσάτσος μου αναφέρει ότι δουλεύει η Άννα, και ταυτόχρονα μπαίνει στο σαλονακι το κορίτσι:

Ψηλή (γύρω στο 1,70),30-35 ετών, με καστανοξανθα μαλλιά καρέ, σώμα κανονικό (με λίγο μεγάλη περιφέρεια αλλά ωραίο), σφιχτό κωλο, καλοσχηματισμένο στήθος 2αρι αλλά χωρίς ρώγες (είναι από αυτές που μένουν μεσα και δεν πετάγονται). Θα μου πεις "πώς τα είδες όλα αυτά στο σαλοναρισμα, ρε slender?" και θα απαντήσω ότι "Τα είδα όλα στο δωμάτιο. Απλά επειδή αφορούν την εμφάνιση της κοπέλας, τα βάζω εδώ".

Δίνω το μπλε χαρτονόμισμα και περνάω στο δωμάτιο. Μετά από λίγο ακολουθεί και η Άννα.
"Γεια! τι κάνεις;" κτλ καθώς βγάζει ότι φορούσε και κάθεται στο κρεβάτι. Ξεκινάει με το ΑΒΟΛΟ τρίψιμο του βυζιου της στο εργαλείο μου (wtf?). Το κάνει μηχανικά, σαν κάποιος να της είπε ότι ακόμα και αγγαρεία να το κάνει, θα είναι ευχάριστο για εμάς.
Πέρασμα σκούφου στην συνέχεια και κακό τσιμπούκι με δόντια. Την σταμάτησα δύο φορές γιατι πόνεσα, και τις έκανα νόημα να ξεκινήσουμε τον αγώνα. Πέρασε λίγο παραπάνω σάλιο στο μηχάνημα γιατί είπε πως είναι πολύ χοντρό και ξάπλωσε ανάσκελα.

Ιεραποστολικό με τα πόδια της στους ώμους.
Στην αρχή αργά για να μην πονάει και στην συνέχεια πιο γρήγορα. Ωραία αίσθηση και στενό.
Συνέχεια στα 4 που τα πράγματα ήταν αρκετά καλύτερα. Χωρίς κλέψιμο.
Για να τελειώσω, της ζήτησα να έρθει από πάνω. Έκανε προσπάθεια αλλά δεν βολεύτηκε και έτσι τελείωσα στην αγαπημένη μου στάση:
Αυτή ξαπλωμένη στο πλάι και εγώ στα γόνατα,να την γαμαω με το ένα πόδι τεντωμένο και το άλλο λυγισμένο.

Σύνοψις:
Δεν ήταν κακη εμπειρία, αλλά σίγουρα δεν θα ξαναπεράσω. Αματερ κατάσταση από αυτές που συνήθως μου αρέσουν, αλλά το σύνολο δεν τράβηξε. Στο σοσιαλ καλή, και θεωρώ ότι κάνει προσπάθεια αλλά δεν το έχει.

Χρόνια πολλά για την ημέρα συνάδελφοι, με υγεία και τσάρκες.
Μακρυά από φολες.

Μαγκες ενα ωραιο μικρο μουνακι,αλλα δεν το κατεχει...δυστηχος!
ειναι περιπου στα 25 Αννα την λενε απο Ρουμανια 2βυζι με ωραιο πεταχτο κωλαρακι
πιπα μηχανικη,με αμηχανια με ρωτησε τη θελω, της λεω ελα πανω,ανεβαίνει κανει την αγγαρεία την βλεπω και την γυρίζω στα 4 οπου την καρφωνω στα γρηγορα και την χυνω .Η ΤΥΠΙΣΣΑ η ειχε αμηχανια και δεν κολλησαμε,η δεν εχει την τεχνη της τανας που σε ξεσηκωνει.. και σε τρελαίνει
κριμα γιατι εχει ολα τα προσόντα.

Τελικά νομίζω ότι αρχίζω να κολάω κατι... έναν ιό. Πως λέγετε? Μπουρδελίτιδα?

Όταν τελικά πάτε σε ένα σπίτι και φύγετε με ένα κενό, έχετε διάθεση να γράψετε κριτική;

Εγώ πάντως όχι. Αλλά θα το καταπολεμήσω...

Μετά το χθεσινό ραντεβού με την Νίκη, έπεσα για ύπνο και ακόμα ήμουν αναστατωμενος. Το πρωί ξυπνησα και δεν μπορούσα να γυρίσω μπρούμητα απ´την σεξουαλικη διάθεση που μου άφησε. Η μέρα κύλησε ωραία, διάθεση τονομενη, αίσθηση δημιουργίας. Αλλά και μια αφόρητη καύλα. Η μυρωδιά της με ακολουθούσε όλοι μέρα. Γυρναω μετα την δουλειά, έχω πάρει 2 μπυρίτσες και μερικά εξωτικά φαγώσιμα. Το σκυλί ήθελε βόλτα, αλλά ο φάρος της καρδιάς έδειχνε άλλο προορισμό. Τελικά, κάνω ένα μπανάκι γίνομαι όμορφος και πάω στο αμάξι. Ώρα, 11:30 βράδυ. Ειδικό playlist ανάλογο της διάθεσης και αργό οδήγημα προς το σπίτι. Πάρκινγκ εύκολο και πάλι αλλά με φωνές πίσω απο κάτι παραπετάσματα στον φράχτη. Στρέιντζ... "Έτσι κ´αλλιως αν είναι να ανοίξουν κάποιο αμάξι θα ήταν αλλουνού" σκέφτομαι. Η σκόνη, το χώμα και η ακαταστασία που επικρατή μέσα στο δικό μου, θα αποθησει κάποιον σοβαρό διαρικτη. Ένιγουέι...

Καθώς παίρνω ένα τσιγάρο και ετοιμάζομαι να βγω, κατεβαίνει κάποιος. Δεν μπόρεσα να καταλάβω τι είχε συμβεί. Πέρασε καλά, κακά ή έφυγε χωρίς να τον βρέξει?

Ανεβαίνω τους 2 σκάρτους ορόφους και ανοίγω την πόρτα με της κουδούνες. Ένας κύριος, όρθιος μπροστά απο μια κουρτίνα, που πρόσφερε κάλυψη στο κορίτσι που θα έβλεπα σε λίγα δευτερόλεπτα, με κοιτάει και προσπαθεί να σχηματίσει χαμόγελο. Καλούλης αλλά το σκυλί μου έχει καλύτερη έκφραση. "Καλησπέρα" λέω. "Μουρμούρα..." και μου κάνει νόημα με το χέρι του να περάσω στο σαλόνι. Κάθομαι, η καρδιά μου χτυπάει λίγο πιο δυνατά. Απ´τα σκαλιά, την ένταση; Τεντώνομαι και ακούω το κορίτσι να καταφτάνει. Γυρναω και με κοιτάνε οι δυο τους. Πάλι μουρμούρα τι κάνει και τι προσφέρει. Και την δείχνει με μια κίνηση του χεριού απο πάνω εώς κάτω. Δεν ήταν η Νίκη. Ήταν η Μαριάννα. Γεματούλα, αφρατούλα, κοντό μαύρο μαλλάκι και σχολικό, αδιάφορο προσωπακι με ενα ωραίο στήθος και απαλές θυλές και ρόγες. Ένα brazilian βρακάκι, το οποίο φόραγε χαμηλά στους γοφούς έκριβε την ξυρισμένη σχισμή της. Δεν μου έκανε κλικ, αλλα αφού είχα περάσει απο Χωματιανού και είχε πολύ κίνηση απο πολισμάνους, λέει η καύλα μου... "μπες". Και μπήκα. (€20)

Βγάζω το ένα παπούτσι και στο δεύτερο, ανοίγει η πόρτα. Χαμογελάκι ψυχρό και τα σύνεργα στο χέρι (κουκούλα και λιπαντικο). Κάθεται και με χαζεύει καθώς γδύνομαι. Μένω με το μποξερ αλλά τελικά δεν είχε διάθεση να μου το βγάλει. Κοιλίτσα μια χαρά το κορίτσι. Φιλάκια πεταχτά στο στήθος και πιάνει το πεσμένο μου ήμισυ να αποπειραθεί να τον αναστατώσει. Σταματάει και το κοιτάει. Οκ λέω μέσα μου Focus Grasshopper... Και επικεντρώνομαι στο στήθος της, το οποίο είναι όντως ωραίο. Τον αφήνει και έχει αρχίσει να γίνεται ακαμπτος. Βάζει την κουκούλα στον κουκουλοφόρο. Γέρνει απο πάνω μου και ανοίγει τα χειλακια της και γλυστράω μέσα στο στόμα της. Σε λίγα λεπτά θαύμαζα το σκληρό μου καβλί να είναι τυλιγμενο με τα απαλά χείλια της. Τίποτα το σπουδαίο. Αλλά για μένα, και μια κακή πιπα, είναι πιπα. Λίγη και καθόλου εντυπωσιακή. Ανεβαίνει πάνω μου και μπαίνω στο ζεστό μουνάκι της. Κάποια στιγμή (και για λίγο) βρίσκουμε έναν ρυθμό. Δεν νιώθω κάτι το ιδιαίτερο. Αλλάζουμε στάση και κοιτάω το κωλαράκι της. Λίγη ώρα μετά, ξαπλώνει μπρούμητα και με φιλιά στις ρώγες της, και ήχους σπαστικού κουταβιού απο μέρος της, τελειώνω. Σηκώνομαι, πλένομαι, μου τσιμπάει το δεξί κωλομάγουλο, θενκ γιου και γεια σας.

Κατεβαίνοντας τα σκαλιά, ανέβαινε άλλος υποψήφιος πελάτης. "Κίνηση σήμερα" σκέφτομαι. Μιας και χθές δεν ήταν κανένας... Μπαίνω στο αμάξι, βάζω μουσικούλα, ανάβω τσιγάρο και φεύγω. Μερικά νεύρα στον δρόμο μου θύμησαν την χθεσινή επιστροφή (μετά την Νίκη) που ήταν τόοοσο χαλαρή. Τελικά το κάτω κεφάλι, πόσο μα πόσο μας καθοδηγεί την διάθεση.

Το κορίτσι καλό (όχι του γούστου μου), αλλά δεν κάναμε κλικ.

Το πρωί ξύπνησα μπρούμητα, χωρις καμία ενόχληση. Κρίμα...