Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Τι ψυχή έχει ένα δεκάρικο; Αναρωτιέμαι καθώς ανεβαίνω τα σκαλιά του μεταξένιου οικήματος για συναντήσω την επόμενη (χωρίς να γνωρίζω εκείνη τη στιγμή) συνουσία μου. Στο σαλόνι εμφανίζεται η Ελίσσα μετά από λίγα λεπτά αναμονής. Νταρντάνα λατίνα από Βενεζουέλα (που αλλού;) με βυζάρες, κωλάθρα, μπουτάρες και μαύρο μακρύ μαλλί. Τι αξία έχει ένα δεκάρικο αναρωτιέμαι ξανά καθώς το αποχωρίζομαι για λίγα λεπτά πληρωμένου έρωτα με μια εξωτική νταρντανογυναικάρα; Αντί να πας στο Καράκας και να σε πετσοκόψουν στο πρώτο φανάρι βγαίνοντας από το αεροδρόμιο απολαμβάνεις τους καρπούς της στην πολυπολιτισμική, χοάνη του κέντρου. Η Ελίσα μπαίνει μέσα βγάζοντας το ολόσωμο και αποκαλύπτοντας τις καμπύλες της, έχει επιδερμίδα νεανική που σε συνδυασμό με τα πιασίματα της σου μεταδίδει την αίσθηση της αφθονίας και της πληρότητας, φαίνεται ότι δεν το κάνει επιλογή από τις μηχανικές, διεκπαιρεωτικές κινήσεις της αλλά αυτό ποσώς σε ενδιαφέρει με ένα δεκάρικο. Στα τέσσερα απολαμβάνω την λατίνικη κωλάρα της με το τατουάζ πουτανόσημο στην οσφυική χώρα. Νιωθω ήδη την απόσβεση του δεκάρικου και το νόημα της υπεραξίας καθώς ο σύντροφος Τσάβες με κοιτάει νοερά από μια γωνία. Φεύγω με τα αρχίδια αδειασμένα και τις έγνοιες να ροχαλίζουν, για δέκα ευρώ καλά ήταν, θα σύμφωνήσει και συντροφος πιστεύω...