Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Πρωθυστερόγραφο: ακολουθεί πρόχειρη κοινωνιολογική προσέγγιση συνοδευόμενη από την κριτική, όσοι ενδιαφέρεστε μόνο για τις υπηρεσίες της κοπέλας προσπεράστε την πρώτη παράγραφο και συνεχίστε...

Πριν από δέκα χρόνια περίπου λοιπόν, πήρα την απόφαση και το ρίσκο να φύγω για τα ξένα, έμεινα τρία χρόνια Βρυξέλλες, κάτι μήνες Βερολίνο και μερικά φεγγάρια Κολονία λόγω του ότι τα είχα με μια παντρεμένη Γερμανίδα και πηγαινοερχόμουν. Κατά τη διάρκεια της διαμονής μου πήγα με αμέτρητες κοπέλες κάθε εθνικότητας, από Ισλανδία μέχρι Χιλή και από Εσθονία μέχρι Μαρόκο ενώ κατάφερα να συνάψω και δυο σοβαρές σχέσεις. Κάποιες από τις περιστασιακές ερωμένες μου με παρακαλούσαν να πάμε στα παρτουζάδικα όταν το Νιρβάνα στην Ελλάδα δεν υπήρχε ούτε σαν σύλληψη. Το πιο σημαντικό ωστόσο ήταν ότι ήμουν πάντα ο εαυτός μου και δεν χρειάστηκε να προσποιηθώ κάποιον άλλον για να εξασφαλίσω την παρουσία κάποιας κοπέλας στο κρεβάτι μου. Όλα αυτά δεν τα αναφέρω για να ευλογήσω τα γένια μου καθώς ο καθένας στη θέση μου πιστεύω θα είχε τις ίδιες πάνω κάτω εμπειρίες. Τα αναφέρω επειδή ο εφιάλτης άρχισε όταν αναγκάστηκα να επιστρέψω στην Ελλάδα, έχοντας άλλου είδους παραστάσεις και κυρίως ξεχάσει την εδώ πραγματικότητα η αλήθεια ήταν ότι όχι μόνο δυσκολεύτηκα να προσαρμοστώ αλλά γνώρισα για πρώτη φορά στη ζωή μου το τι σήμαινε κατάθλιψη. Αναγκάστηκα να ζήσω σε μια χώρα πολλαπλά χρεοκοπημένη, με τον κόσμο μέσα στην καχυποψία, με τις γκόμενες να κλαίγονται επειδή δεν τις γαμάνε ή επειδή ο λεγάμενος τις απατάει αβέρτα. Οι περισσότερες σχέσεις γύρω μου που βλέπω είναι προβληματικές, οι νέοι χωρίζονται σε ελλεινίδες και κλαρινογαμπρούς και η μιζέρια ανακυκλώνεται επειδή κανείς από τα δύο φύλλα δεν λέει να καταλάβει ότι το σεξ είναι πρωτίστως σαρκική απόλαυση και όχι τροπαιολαγνεία για τους άντρες και τύλιγμα σε μια κόλλα χαρτί ή ψήσιμο στα χείλι για τις γυναίκες. Μέσα σε αυτό το νοσηρό περιβάλλον που ζω εφτά χρόνια τώρα κατάφερα να κάνω πέντε έξι σοβαρούς δεσμούς αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορώ να πω ότι είμαι ευχαριστημένος που αγγίζοντας τα σαράντα έχω εγκλωβιστεί εδώ πέρα. Τα μπουρδέλα αποτελούν ένα χόμπι αλλά και μια ουσιαστική σαρκική χαλάρωση και ας τα στιγματίζει στο σύνολο της η κοινωνία ως μη αποδεκτά λες και έχει λύσει όλα τις τα προβλήματα και ζει μέσα στη Ντίσνευλαντ. Από τις κριτικές δε που διαβάζω βλέπω ανθρώπους έξυπνους, προβληματισμένους, ικανότατους που απλά δεν αποδέχονται τους κάλπικους επιβαλλόμενους κανόνες και επιμένουν να προσπαθούν να διατηρήσουν την ακεραιότητα τους ενάντια σε όλα τα προγνωστικά. Προσωπικά δεν βρίσκω τίποτα κακό σε αυτό.

Ορμώμενος λοιπόν από τα ίδια περίπου ένστικτά κατέβηκα πριν κάτι μήνες (η ημερομηνία είναι ενδεικτική) στο εν λόγω τσαρδί αντικρίζοντας τη Μόνικα. Είχε μόλις αρχίσει τη βάρδια της και βγήκε τσίτσιδη από το μπάνιο χαρίζοντας μου με τα πλούσια κλέη της μια οπτική απόλαυση. Η κοπέλα έχει ωραίο πρόσωπο, μικρά στήθη για το ανάστημα της και μια περιφέρεια (δυτικής Μακεδονίας) που ανοίγει "επικίνδυνα" σχηματίζοντας μια λαχταριστή τερατοκωλάρα. Την είχα πάρει στο προηγούμενο τσαρδί και με το που ανακοίνωσε την προσθήκη του πρωκτικού δεν το σκέφτηκα και πολύ. Ξεκινήσαμε με 69 όπου είχα την ευκαιρία να στραγγίξω τα μουνόζουμα της με θέα όλη αυτή την πανδαισία κρέατος και ακολούθως ανέβηκε πάνω μου για να αλλάξουμε στάση και τρύπα στο πισωκολλητό όπου η αλήθεια είναι ότι κλέβει λιγάκι καμπουριάζοντας, σε γενικές γραμμές πάντως πρόκειται για μια δοτική και χαμογελαστή κοπέλα που οι λάτρεις τον νταρντανογυναικών θα εκτιμήσουν.

Ελπίζω να μην κούρασα με τις αναλύσεις μου και να συνεχίσουμε όλοι το σπορ απερίσπαστα. Έξ άλλου σε αυτή τη χώρα και μέχρι να την κάνουμε καλύτερη (αν και όταν) λίγες χαρές έχουν απομείνει, ας μην τις χαραμίζουμε λοιπόν