Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Τετάρτη, ώρα 18:03
Η ξανθιά μεσήλικη υπηρεσία μού ευχήθηκε υγεία πριν ακόμα πατήσω το κεφαλόσκαλο —στο πατάρι δεν υπήρχε άλλος συναγωνιστής— κι αμέσως προχώρησε στην ενημέρωση: «Πολύ καλή κοπέλα, δεν βιάζεται, κάνει ωραίο τσιμπουκάκι ελεύθερο τελειωτικό στα βυζιά, πισωκολλητό, ισπανικό, ωραίο σεξ, δέκα ευρώ!».
Ακολούθησε αναμονή μερικών δευτερολέπτων μέχρι που... «Ορίστεεε!», αναφώνησε όταν ακούσαμε βήματα απ' το κουζινάκι.
Εμφανίστηκε η Ντίνα η Βορειοκορεάτισσα˙ μία χαμογελαστή πλατυκομούρα μιλφ, μ' έντονα ασιατικά χαρακτηριστικά, ίσιο μαύρο μαλλί μέχρι την πλάτη, μικρομεσαίο στήθος, χαμηλομέτριο ανάστημα, η οποία φορούσε σκούρο μεσοφόρι.
«Γεια σου μωρό μου! Καλά είσαι;», ενδιαφέρθηκε να μάθει. «'Ελα, μόλις έκανε μπάνιο, έλα εδώ!», βιάστηκε να πληροφορήσει η υπηρεσία δείχνοντάς μου προς τ' ανακαινισμένα δωμάτια. «Τώρα βγήκα!», επιβεβαίωσε η πόρνη. «Χι χι χι, τώρα βγήκε!», επανέλαβε η τσατσά παίρνοντας το χαρτονόμισμα — είχα αποφασίσει να την πληρώσω.
Δεν θα είχαν περάσει δύο λεπτά όταν η Ντίνα άνοιξε την πόρτα — ακόμα γδυνόμουν.
«Γεια σας!», ευχήθηκε. «Χαίρετε!». «Να περάσω;». «Ναι, έλα, έλα! Τώρα, σ' ένα λεπτό είμαι έτοιμος!».
Κάθισε στο κρεβάτι περνώντας τα δάχτυλα μέσα απ' τα μαλλιά της δυο-τρεις φορές.
«Πώς σε λένει;» (sic), ρώτησε. «Τάδε, εσένα;». «Τάδε!... Μπράβο!», ενθουσιάστηκε... «Εσένα;», επανέλαβα. «Ρόοζα!... Τριάντάφυλλα!» (sic), απάντησε, εξηγώντας και τη σημασία του ονόματός της. «Δεν μου λες Ρόζα, εσύ δεν ήσουν που δούλευες Μαγνησίας 11;». «Ναι, ντούλεβα!», επιβεβαίωσε. «Σαν Ντίνα, απ' τη Βόρεια Κορέα. Kαλά θυμάμαι;». «Ναι». «'Η από την Κίνα;». «'Οχι, Κορεάτισσα!». «Κορεάτισσα... ή απ' τη Ρωσία;». «'Οχι, Κορεάτισσα είμαι!», επέμεινε. «Κορεάτισσα λοιπόν... από τη Βόρεια, ε;», «Ναι, Βόρεια!». «Κιμ Γιονγκ-Ουν!», συμπλήρωσα. «Ωωω, τρελός είναι!...», σχολίασε κάνοντας μια απαξιωτική κίνηση με το χέρι της. «Χα χα χα...», άρχισα να γελάω. «Δεν άφησε τίποτα! Φοβάται και κόσμος...», συνέχισε. «Και πριν ποιος ήταν;... Κιμ Γιονγκ-Ιλ!». «Ναι μωράκι μου... ταδεάκι. Τι δουλειά κάνεις μωράκι μου;», άλλαξε κουβέντα. «Εεε, είμαι...», της είπα την πρώτη μετριοπληρωμένη δουλειά οκταώρου που μου ήρθε εκείνη την ώρα στο μυαλό. «Ωωω, μπράβο, πολύ ωραίο, μια χαρά!», ενθουσιάστηκε ξανά... «Τελείωσε δουλίτσα σου;», θέλησε να μάθει καθώς γονάτιζε πλάι μου. «Ναι, απ' τη δουλίτσα μου έρχομαι», είπα την αλήθεια αυτήν τη φορά.
Μ' ένα υγρό, αρωματισμένο μαντιλάκι πήρε να με σκουπίσει για να ξεκινήσει την πίπα. «Δεν θέλω ελεύθερο! Με καπότα», της έκανα γνωστό. «Οκέι, οκέι μωρό μου!», συμφώνησε κι έκανε να πιάσει το συσκευασμένο προφυλακτικό απ' το κομοδίνο. «Αλλά ξέρεις τι; Πρίν τη βάλεις την καπότα, κανένα φιλάκι εδώ (έδειξα το στήθος μου), δίνεις;». «Να δίνω παιδί μου!», ξανασυμφώνησε με θέρμη. «Για να καυλώσω λίγο», εξήγησα.
Βγάζοντας το εσωφόρι —κοιλίτσα, φαρδουλός κώλος, μπουτάκια— άρχισε με φιλάκια – γλειψιματάκια σε θηλές, λαιμό, μάγουλα, αυτιά, ενώ εγώ διαπίστωνα πως τα μαλλία της ήταν υγρά και μύριζαν σαμπουάν. «Μπάνιο έκανες;». «Μ-μ (καταφατικό), τώρα! Καθαρή, πάντα καθαριότητα!».
Κατά τη διάρκεια του γλειψίματος εξέπεμπε ένα συνεχόμενο «μμμ», το οποίο ήθελα, από ένα σημείο και μετά, να της ζητήσω να το μετριάσει, αλλά τελικά δεν το έκανα γιατί φοβήθηκα μήπως τη βραχυκυκλώσω...
«Μάτς! (φιλί στη μαγούλα μου) Ααα!... Πάμε μωρό μου; Να τον φτιάχνω τον πούτσο σου!», πρότεινε όταν διαπίστωσε ύπαρξη στύσης. «Για να δούμε...», συμφώνησα κι εκείνη μου ξετύλιξε το ελαστικό.
Η πίπα της ήταν συμπαθητική, με «αα, αα, αα!» κατά τη διάρκεια του γλειψίματος και «μμμ, μμμ, μμμ!» κατά τη διάρκεια του μπουκώματος.
«Πώς να χύνεις μωράκι μου τώρα;», ρώτησε ύστερα από λίγο. «Για σήκω να το κάνουμε!», της ζήτησα. «'Ελα μωράκι μου, έλα μωρό μου!», είπε και ξεκαπακώνοντάς με ξάπλωσε ανάσκελα απάγοντας τα πόδια.
«Α, έχεις μια ωραία φουντίτσα!», αναφώνησα βλέποντας τις τρίχες του εφηβαίου της. «Ναι!», παραδέχτηκε. «Χα χα χα», γέλασα. «'Εχουμε, έχουμε, έχουμε!... », επανέλαβε τρίβοντας το μουνί της και προκαλώντας με να το βατέψω: «Νάτο, ορίστε μωρό μου, έλα βάλτο!».
'Οταν μπήκα μέσα της —καλή αίσθηση— κι άρχισα να μπαινοβγαίνω, εκείνη συνέχισε να με παρακινεί: «Ααα, έλα, έλα, έλα τάδε! Τάδε, μωρό μου!».
'Εχυσα ύστερα από κάμποσα μέσα-έξω.
«Εσύ μόνο απόγευμα δουλεύεις εδώ;», τη ρώτησα άμα τη λήξει. «Από 12:00 μέχρι 18:00, εγώ τώρα φεύγω!», ήταν η απάντησή της.
Στο τσακ την είχα προλάβει, χε χε χε...