Λεπτομέρειες αξιολόγησης

μετα την αποτυχια της μεταμεσονυκτιας 18ης-19ης οκτωβριου επιδρομης για πηδημα στα σπιτακια της φυλης, λογω μπατσοεπισκεψης και λουκετοπανδημιας, το απογευμα της κυριακης επιβαλοταν να ειναι σπερματουχο.

η αληθεια ειναι οτι δεν ηξερα τι εψαχνα. ηθελα κατι ησυχο και σιγουρο. συνειδητοποιησα οτι στην συντομη μεχρι τωρα καριερα μου στα μπουρδελα, δεν εχω γαμησει γκιλφ !
διαβαζοντας τους συναγωνιστες βρηκα την γιαγια Αλινα να βοσκει στο πολυτελες υπογειο της οδου βεργας, και ειπα, ας δοκιμασω

μετα απο αυτη μου την εμπειρια, η αληθεια ειναι πως αντιληφθηκα οτι δεν με τραβανε τα γκιλφ. απλα ειχα απορια αν μπορει μια αρκετα μεγαλη γυναικα να με ξεσηκωσει...
χτυπαω κουδουνι, και ανοιγει αμεσως η πορτα. οικοδεσποινα η ιδια η Αλινα, τσατσα δεν πρεπει να υπηρχε, με χαιρεταει. εγω λιγο βλαχος, την ρωταω μονο πως την λενε μιας και πηγα στοχευμενα. ακουω το ονομα της και δινω τα λεφτα αμεσως λεγοντας "θα περασω", μπαινοντας στο πρωτο δωματιο, ουτε προγραμμα ακουσα ουτε τιποτα.
το δωματιο πεντακαθαρο, ειχε 2 κωλοχαρτα στο νιπτηρα και ενα στο τραπεζακι, τα σεντονια ηταν φρεσκοπλυμμενα χωρις ιχνος βασανιστηριου και το παραθυρο μισανοιχτο για να κρυωνω. το εκλεισα.

μπαινει μεσα και το "μωρο", ορεξατο. με χαλασαν αρκετα πραγματα πανω της σωματικα, αλλα δεν περιμενα απο μια γυναικα 50+ να ειναι κορμαρα. προσποιηθηκα τον τυφλο, και αρχισαμε.
εγω χουφτωνα τα πλαστικα βυζια και τις τορπιλορωγες της, και αυτη με φιλαγε απο το λαιμο και κατεβαινε προς τα κατω. τα αντανακλαστικα μου ηταν αστραπιαια, οποτε τα ωραια αυτα βυζια ξεκινησαν ενα καλο ισπανικο, με διαφορα κολπα και μαεστριες που μονο η παλια καραβανα ξερει. προφυλακτικο και πιπα, χαλαρη χωρις ενταση, ικανοποιητικη αλλα οχι κατι που θα μεινει αξεχαστο. της λεω ελα απο πανω, με τα χερια μου να μην ξεκολλανε απο τα βυζια της. αφου το μοτερακι πηρε μπρος, εδινα δυνατες ωθησεις στο ρυθμο της και το ευχαριστιομασταν και οι δυο. σε μια απο αυτες τις ωθησεις μου, δεν εγινε καλη επαναφορα απο εξω προς τα μεσα, και σκουντουφλησε ο μητσος με αρκετη δυνατη σε καποιο δερματικο τοιχωμα του μουνοκωλιου της μανταμ. πονεσα. στιγμιαια, αλλα πονεσα!
ξεκαβαλαει αυτη, κοιταω εγω την πουτσα μου μηπως δω τιποτα περιεργο. αλφαδι δεν ειχα αλλα φαινοταν ισια, ο πονος εφευγε, της λεω "νταξει καλα ειναι, συνεχιζουμε".

ιεραποστολικο, με αυτην να εχει κατσει λιγο περιεργα και να μην μπορω να βολευτω αναμεσα στα μπουτια της, με συνοπτικες διαδικασιες την γυρναω στα 4. οπως προειπα δεν υπηρχε οπτικη ηδονη, ο κωλος της εμοιαζε λιγο με τον κωλο της γιαγιας μου, και καπου εκει αποφασισα μετα απο συμβουλιο 2 δευτερολεπτων με τον εαυτο μου οτι πρεπει να επισπευτει η διαδικασια εκκενωσης.
την γραπωσα απο τη λεκανη και εδωσα οτι ειχα και δεν ειχα στο πισοκωλλητο αυτο. την εβλεπα την καραβανα δεν μασαγε οποτε δεν τη λυπηθηκα, τοσα χρονια στο κουρμπετι δεν περιμενε εμενα να την σκισω. μετα απο 2-3 λεπτα γερου ταρακουνηματος, τελειωσα. χαιρετουρες και τσαο μαμυ.

σιγουρα στην "αγορα" εκει εξω υπαρχουν καλυτερα γκιλφ απο αυτο που επελεξα (πολλα παραδειγματα με διδακτορικο στο ακαποτο τσιμπουκι), αλλα και παλι δεν μου αρκει...
οπως γραφω και στον τιτλο, δεν εχω παραπονο. η δουλεια εγινε σωστα και ολοκληρωμενα. απλα εγω, σαν παπαροτριφτης πιστευω οτι τα γκιλφ πανε πολυ... ισως ειμαι πολυ νεος για τετοια. ακομα. οποτε αυτη ηταν η πρωτη και μαλλον η τελευταια φορα που γραφω καποια κριτικη για γκιλφοκατασταση.
καλη συνεχεια και οι μπατσοι μακρια μας.