Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Πέμπτη 3 Ιανουαρίου 2013.
Η πρώτη φιλοσοφική ερώτηση του Grindcorefucker για το νέο έτος με έκανε να κοιτάξω γύρω μου και να σκεφτώ. Σε ελεύθερη διατύπωση ήταν η εξής "Που στο διάολο είναι όλα αυτά που μας υπόσχονταν από παιδιά ότι θα γινόντουσαν το 2000; Σκαλώσαμε δεκατρία χρόνια..."
Δεν ξέρω που κόλλησε η ανθρωπότητα, δεν έχω ιδέα γιατί δεν κυκλοφορούν ιπτάμενα αυτοκίνητα, γιατί δεν έχουμε αποικίες σε άλλους πλανήτες, γιατί δεν έχουμε λέιζερ και εξωγήινα ρομπότ να κόβουν βόλτες ανάμεσα μας στις φουτουριστικές πόλεις φτιαγμένες από μέταλλο και γυαλί, γιατί δεν έχουμε Σποκ και εντερπράιζ... δεν μπορώ να βρω απαντήσεις, εδώ στην ρωγμή του χρόνου και του χώρου, δεν άλλαξαν πολλά από τον προηγούμενο αιώνα. Κατουρημένοι δρόμοι, μπουρδέλα, πρεζόνια...
Μπήκα στο μπουρδέλο της οδού Μ.Αλεξάνδρου 15 που δούλευε η Ζάνα, η αρχόντισσα του κλαρίνου πάντα μου θυμίζει την οδό Αγκύρας, και τα πρώτα μου γαμήσια του προηγούμενου αιώνα, στο άκουσμα του ονόματος έφυγα και μπήκα στο διπλανό 17. Στο σκοτάδι είδα ένα άσπρο σουτιέν και ένα άσπρο στρινγκ να αιωρούνται, σκέφτηκα ότι δεν έχω γαμήσει μέχρι τώρα αόρατη πουτάνα και η ιδέα μου άρεσε αρκετά. Δυστυχώς, μόλις τα μάτια συνήθισαν το σκοτάδι αντίκρισα μια ψιλή μαύρη με πρησμένη κοιλιά. Τον πούλο και κατεύθυνση στα απέναντι μαγαζιά. Το 22A ήταν κλειστό και κατέβηκα στο υπόγειο 20. Μια χοντρή ξανθιά τσατσά διαφήμιζε την πραμάτεια της.
"Ελεύτερο στοματικό, κωλαράκι, (με παχύ "λ") ντεν βιάζεται στο ντομάτιο, ωραία κοπέλας, όλες το στάσης, να περάσετε πολύ καλά..." (Το κοπή, το πίτα, το Μαρούσι..) Άκουσα βαριεστημένα την κασέτα άλλα η κουρτίνα άνοιξε και να μπροστά μου η Γεωργία, 0.02 δευτερόλεπτα σκέψης, το δεκάρικο στην τσατσά, και βουρ στο δωμάτιο λύνοντας την ζώνη απ' το σαλόνι.
Την Γεωργία την πήρα πριν λίγες μέρες στο 22Α κρατώντας σαν μεγαλύτερη εντύπωση την παθητική ως υποτακτική συμπεριφορά που είχε. H εμφάνιση δεν είναι για όσκαρ αλλά αυτή την φορά πρόσεξα και εκτίμησα το μικρό και όμορφο κωλαράκι που διαθέτει. Το πολύ 1.65, αδύνατη, με μονοκόμματο κορμάκι, μαύρα μαλλιά πιασμένα, χωρίς βυζί. Το πρόσωπο είναι αδιάφορο αλλά δεν είναι άσχημη, παρατήρησα και κάποια μικρά σημάδια ακμής που φυσικά δεν με χάλασαν.
Το δωμάτιο είναι underground με όλες τις σημασίες της λέξης, υγρασία με έντονη μυρωδιά ποδαρίλας στον αέρα που μου θύμιζε τον θάλαμο οπλιτών στο στρατόπεδο του Χαϊδαρίου. Νερά στο πάτωμα, μια καπότα κάτω από τον νιπτήρα, άλλη μια στο κομοδίνο, τα σεντόνια δεν τα λες καθαρά, το κρεβάτι ετοιμόρροπο...
Η Γεωργία δεν άργησε, με βρήκε ξαπλωμένο στο κρεβάτι να ασχολούμαι με το τσουτσούνι μου και με χαιρέτισε με χαμόγελο, με θυμόταν από την προηγούμενη φορά και ήταν πιο χαλαρή και άνετη.
Αφού οι σύντομες χαιρετούρες τελείωσαν, ήρθε δίπλα μου και ετοιμάστηκε να ανοίξει την καπότα, της ζήτησα να μου πάρει για λίγο χωρίς σκούφο και αμέσως το πουλάκι μου βρέθηκε στο στόμα της. Όσο να' ναι η ακάποτη πίπα είναι σε άλλο επίπεδο αλλά κράτησε λίγο γιατί της ζήτησα να βάλει καπότα ανυπομονώντας να σκίσω το μικρό της κωλαράκι.
Λίγο ακόμα πιπούλα με μπόλικο σάλιωμα στα παπάρια και γύρισμα για ιεραποστολικό, μπαίνω μέσα, δίνω κάνα δυο και σταμάτησα να δω αν τον έχω σίγουρα μέσα! Ρε μαγκες δεν πάει καλά καλά μια βδομάδα που την πήδηξα και έχει τεράστια διαφορά, την προηγούμενη με το ζόρι να της τον βάλω και τώρα η άβυσσος... την έχουν σκίσει στον πούτσο! Δεν ένιωθα τίποτα στο μουνί της και την γύρισα στα τέσσερα για κώλο...
Άλλη τρύπα από'κει... κουλούρι Θεσσαλονίκης, όχι κανέλας που είχε την προηγούμενη. Τέλος πάντων, στην αρχή στα τέσσερα και μετά την ξάπλωσα μπρούμυτα με κλειστά τα πόδια, άρχισα να την γαμάω δυνατά και το συνέχισα κάνα δίλεπτο, όμως το κρεβάτι έκανε απίστευτο θόρυβο και μου είχε σπάσει τα αρχίδια... Ξανά ιεραποστολικό, αυτή τη φορά από κώλο, ήρεμο άλλα βαθύ πήδημα και το τέλος ήρθε έτσι απλά, χωρίς θριάμβους και πανηγυρισμούς, σχεδόν χωρίς να το καταλάβω...
Δεν το έχω ευχαριστήθηκα όσο περίμενα αλλά σε γενικές γραμμές δεν το έκλαψα, η κοπέλα είχε την ίδια συμπεριφορά με μηδέν πρωτοβουλίες αλλά δεκτική στα πάντα, δυστυχώς ήταν αρκετά κουρασμένη και η απόδοση της πολύ πεσμένη. (Στην πτώση της βαθμολογίας είναι η μόνη που δεν φταίει, αλλά κάτι το ξεχείλωμα, κάτι η κούραση της, πιστεύω ότι το 8 είναι αρκετό.) Η τσατσά δεν ενόχλησε, ο χρόνος της πράξης επτά με οκτώ λεπτά, το μόνο κακό είναι ότι της έχουν ξεχαρβαλώσει τα ύφαλα.Τελευταίο άλλα σημαντικό, όταν έφευγα περίμεναν δυο μαντραχαλάδες να αδειάσει δωμάτιο, η τσατσά έστειλε τον έναν από αυτούς στο δωμάτιο που γαμούσα εγώ, χωρίς να ρίξει ούτε μια ματιά πριν! Απλά απαράδεκτη, και ο χώρος μεγάλη μαλακία. Καλά είναι να μην ενοχλείς στο πεντάλεπτο αλλά μάζεψε και καμιά καπότα κυρα μου!