Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Μεγάλη Τετάρτη και ο καλός μου εργοδότης μας έκανε την χάρη και έδωσε ένα τεράστιο ποσό για δώρο Πάσχα... Παρά τον έντονο θρησκευτικό χαρακτήρα της εβδομάδας των παθών, και την βαθειά στεναχώρια για την ανάσταση που όπως με ενημέρωσαν θα πραγματοποιηθεί και φέτος, υπέκυψα στον δαίμονα που κρύβετε στο βρακί μου και τράβηξα για τα κωλάδικα της Ιάσωνος αναζητώντας κουλουράκι.
Για να πω την αλήθεια το μικροκώλικο πουτανάκι στο Ιάσωνος 46Α με καυλώνει άσχημα αλλά κάτι έχει που με φρενάρει και έτσι προτίμησα την ξανθιά νταρντάνα στο Ιάσωνος 44 Δεξιά.
Μόνος μου στο σαλόνι και η τσατσά ανακοίνωσε φουλ πρόγραμμα με ακάποτο τσιμπουκάκι, πρωκτικό, πληθώρα στάσεων, και αρκετό χρόνο στην διάθεση μου.
Έδωσα τα δεκαπέντε και μπήκα στο τελευταίο δεξιά, καλύτερο δωμάτιο από τα άλλα δυο στην δεξιά πλευρά, δυστυχώς σκοτεινό και με πολύ φασαρία από τον δρόμο.
Γδύθηκα και περίμενα για κάνα δεκάλεπτο ενώ κάθε λίγο και λιγάκι άκουγα την τσατσά να παρουσιάζει το εμπόρευμα.
Πάνω που ήμουν έτοιμος να ντυθώ και να φύγω (γιατί εντάξει να γαμιέται δίπλα, αλλά από ότι καταλάβαινα με είχαν ξεχάσει) η πόρτα άνοιξε και η πουτάνα μπήκε με βιαστικό βήμα στο δωμάτιο.
Τι παίζει τώρα με αυτή; Είναι μια ξανθιά ψηλή γυναικάρα, με πιασίματα αλλά με σφιχτό σώμα, μεσαίο βυζί, απαλό δέρμα και ούτε ίχνος τρίχας, ούτε καν χνούδι πάνω της. Το μόνο αρνητικό της εμφάνισης είναι κάποια σημάδια ακμής στο πρόσωπο και γενικά η μετριότητα του.
Με χαιρετάει με ένα τυπικό χαμόγελο και μου λέει να ξαπλώσω, υπήρχε μια ιδέα στύσης έτσι ξάπλωσα και χωρίς να με ρωτήσει αν θέλω ακάποτο (δεν ήθελα, τα έκοψα να είμαι ήρεμος) ετοιμάστηκε να μου περάσει καπότα.
Της λέω "Έλα να σε πάρω λίγο αγκαλιά να σηκωθεί και περνάς μετά το λάστιχο" και χωρίς να μιλήσει ήρθε με την πλάτη της γυρισμένη, σε μια άβολη στάση κρύβοντας βυζιά και μουνί... Το χειρότερο δεν είναι αυτό, όχι ακόμα δεν αρχίσαμε! Τις λέω γύρνα λίγο να σε βλέπω και γυρνάει με το κεφάλι στα ποδιά μου σε αμυντική στάση χωρίς να μπορώ να πιάσω τίποτα και χωρίς να κάνει τίποτα απολύτως! ούτε καν άπλωσε λίγο το χέρι της. Επειδή έκανε ότι δεν καταλάβαινε της είπα να μου κάνει πίπα και πέρασε την καλτσοκαπότα στο μελάτο εργαλείο χωρίς να ρωτήσει αν ήθελα σκούφο όπως και πριν.
Άρχισε μια μηχανική πίπα για ούτε ένα λεπτό γιατί μόλις άπλωσα το χέρι μου και έπιασα το κωλομέρι της σταμάτησε το τσιμπούκι, και με κάτι τυπικά χάδια στα πόδια και στην κοιλιά μου, άρχισε να βογκάει σαν της γερμανικές τσόντες του ογδόντα, που η τύπισσα έρχεται σε οργασμό πριν ο υδραυλικός βγει κάτω απ τον νεροχύτη.
Της λέω "Έτσι δεν κάνουμε δουλειά" και ενώ πριν λίγο δεν καταλάβαινε Ελληνικά, άρχισε να μιλάει τελεία με μόνο μια μικρή προφορά! και τι μου λέει; "Ακόμα δεν έβαλα καπότα και με έχεις κουράσει! Έλα πισοκολλητό" και στήνετε στριμωχτά δίπλα μου με καμπύλη. Της λέω "Ποιος σου είπε να σηκωθείς;" και μου λέει "Θα σε ρωτήσω; εσύ θες όλη τη μέρα με αγκαλιά, φιλιά, μαλακίες. Να πας στη γυναίκα σου άμα θες έτσι!" και στα καπάκια σηκώνετε και ξαναπιάνει το μηχανικό τσιμπούκι, σκέφτηκα να δώσω τόπο στην οργή και να το γαμήσω βάναυσα για τιμωρία. Το εργαλείο κρατούσε μια μικρή στύση και εκεί την ρώτησα αν γλύφει αρχίδια και άρχισε ο διάλογος αφού την πρόσβαλα άσχημα με αυτό:
- Αρχίδια; Ποια νομίζεις ότι είμαι να γλύφω αρχίδια;
- Νομίζω μια πουτάνα στο Μεταξουργείο.
- Για να ξέρεις, αρχίδια γλείφουν μόνο στο ελεύθερο έτσι όχι.
- Και γιατί λέει η τσατσά, ελεύθερο;
- Εγώ δεν κάνω! Ούτε κώλο και μαλακίες! Το είπε λες και ήταν έτοιμη να με χτυπήσει.
Μετά από αυτό με έπιασε πονοκέφαλος από τα νεύρα μου και την πέταξα έξω από το δωμάτιο με πολλά βρισίδια και καντήλια μεγαλοβδομαδιάτικα, και άρχισα να ντύνομαι βιαστικά με σκοπό να πάρω πίσω τα δεκαπέντε που έσκασα.
Βγαίνω έξω, ούτε η πουτάνα, ούτε η τσατσά πουθενά, μόνο δυο Πακιστανοί περίμεναν στο σαλόνι. Περίμενα και εγώ για κάνα πεντάλεπτο αλλά οι κυρίες άφαντες.
Στον οδοντίατρο να τα φάει (και ας ήταν μόνο δεκαπέντε) δεν με ενδιαφέρουν τα ψυχολογικά της, και αν είχε δύσκολη μέρα. Τράβηξα μια κλοτσιά στον πάγκο και έφυγα.
Κάθε υποψία καύλας και όρεξη για κατάθεση είχε εξαφανιστεί μαζί με την πουτάνα, μπήκα στο αμάξι και φεύγοντας πήρα τηλέφωνο τον Grindcorefucker να του πω το πάθημα μου, η απάντηση που άκουσα με το που σήκωσε το τηλέφωνο ήταν αρκετή ώστε να κάνω αναστροφή και να χωθώ ξανά στους αμαρτωλούς δρόμους του μεταξιού. "Κουμπάρε είμαι μετάξι!" Η βραδιά δεν θα τελείωνε έτσι απλά. Ήμουν σίγουρος.