Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Άλλη μια κουραστική παρασκευή πλησίαζε στο τέλος της.
Το κενό που είχα για κάνα δίωρο έπρεπε να καλυφθεί εποικοδομητικά, έτσι μπανιαρίστηκα, αρωματίστηκα, και έφτασα κατά της επτά το απόγευμα στους δρόμους του μεταξιού.
Ξεκίνησα όπως πάντα σχεδόν, από την Μεγάλου Αλεξάνδρου και ανέβηκα την Ιάσωνος.
Πέρασα να τσεκάρω τα γνωστά "κομμάτια" της περιοχής τα οποία απέρριψα σχετικά γρήγορα και ανέβηκα στο 20γ μπας και επαναλάβω το γρήγορο ξεμούνιασμα της προηγούμενης βδομάδας, η τύπισσα δεν δούλευε και η κοπελα που ηταν εκει δεν ειχε κατι αρκετο να με τραβήξει.
Βγαίνοντας έξω ήταν τέσσερις ειδικοί φρουροί που με κοίταζαν με ύφος καρδινάλιου, και μου λέει ο ένας από αυτούς "Γαμήσαμε;" του απάντησα "Ακόμα το ψάχνουμε" και μπήκα στο 20α ενώ άκουγα τα ειρωνικά γελάκια πίσω μου.
Στο μπουρδελάκι λοιπόν, δούλευε η Λαρίσσα. Όμορφη κοπέλα από Πολωνία, ηλικία δεν ρώτησα αλλά είναι περίπου στα είκοσι, αδυνατούλα όσο πρέπει, χωρίς να πετάνε οι "κοκκάλες", βυζάκια-λεμονάκια, μακριά μαλλιά ξανθοκάστανα, και ανοιχτόχρωμο, αψεγάδιαστο δερματάκι με απίστευτη απαλότητα όπως ανακάλυψα μετά. Το μωράκι ακόμα είχε, τατουάζ χαμηλά στην κοιλίτσα με λουλούδι-τράιμπαλ, και πατουσάκια στο αριστερό λεμονάκι της.
Φορούσε snake-skin λευκές μπότες με τακούνι και ένα μαύρο στρινγκάκι.
Το μεγαλύτερο ατού της όμως ήταν το λαμπερό, αληθινό χαμόγελο στο πρόσωπο της.
Το πορνοένστικτο μου διχάστηκε. Η κοπέλα είναι αστέρι από εμφάνιση, το χαμόγελο της ζεστό και πολλά υποσχόμενο, όμως βγήκε στο σαλόνι με τον σπαστικό τρόπο που ξεκινάνε οι σκηνοθετημένες ξεπέτες, πολλά νάζια και γελάκια που δεν μου έχουν βγει σε καλό της περισσότερες φορές.
Παρά της αμφιβολίες μου για το αποτέλεσμα και μιας και έπαιζε αρκετό χρήμα στην τσέπη, και δεν θα μου έλειπε το δεκάρικο, πέρασα στο δωμάτιο.
Το δωμάτιο από τα καλύτερα στο μεταξουργείο. Ζεστό, καθαρό και άοσμο, με καλοστρωμένο καθαρό σεντόνι, τακτοποιημένα μαξιλάρια και χωρίς ίχνος υγρασίας στο πάτωμα κάτω απ' τον νιπτήρα. (μου είχε γίνει συνήθεια να έχω βρεγμένα πόδια)
Γδύθηκα και ξέπλυνα το εργαλείο καθώς άκουγα απ'εξω την τσατσά να παρουσιάζει το κορίτσι και σε άλλους πελάτες και αμέσως μετά γελάκια και χάχανα που με ανησυχούσαν έντονα ότι θα ήταν φόλα η δουλειά.
Το κορίτσι ήρθε πριν περάσει πεντάλεπτο και με βρήκε ξαπλωμένο στο κρεβάτι, εκεί μπορούσα να την δω καλύτερα και αμέσως σκέφτηκα "Τι κουκλάκι είναι αυτό;" της είπα ότι είναι πολύ ωραίο το τατουάζ της, και με χαμόγελο και πολύ καλά ελληνικά αρχίσαμε κουβεντούλα.
Αφού λοιπόν μου είπε την ιστορία με το τατού συνοδευομένη από απαλά χαδάκια, μου πέρασε προφυλακτικό με το στόμα και ξεκίνησε μια καλή προς το μέτριο πίπα, όπου συνέβη κάτι πολύ παράξενο. Ενώ δεν με καύλωνε η πίπα, αλλά είχα αφοσιωθεί να απολαμβάνω το απαλό της δέρμα και να την κοιτάζω με κενή την σκέψη μου, από τον καθρέφτη, ανακάλυψα ότι το εργαλείο είχε γίνει τούμπανο και ήταν έτοιμο προς χρήση.
Με ρώτησε αν ήθελα να ξεκινήσουμε και της είπα να ανέβει από πάνω.
Ανέβηκε και με χαμόγελο πάντα, μου είπε ότι πρέπει να κάνει δίαιτα για να χάσει την κοιλίτσα ώστε να μπορεί καλύτερα από πάνω.
Εκείνη την στιγμή κοίταξα στον καθρέφτη δεξιά μου και είδα αυτό το κουκλάκι πάνω στην τριχωτή μου κοιλιά και ευχαρίστησα τον εαυτό μου που έχασα δεκαπέντε κιλά τους τελευταίους μήνες.
Της λέω "Εγώ πρέπει να χάσω την κοιλιά, όχι εσύ" (αφού είναι ανύπαρκτη η δικιά της) και εκείνη μου είπε ότι η κοιλιά είναι η ομορφιά του άντρα... (Τρελή ατάκα. Πουτανιά, αλλά μέτρησε πολύ)
Το κακό ήταν ότι η κούραση της μέρας (κατέβαζα ντουβάρια με την βαριά στο σπίτι...) με επηρέασε άσχημα και άρχισα να χάνω την επαρκή αιμάτωση μετά από κάνα δίλεπτο, η κοπέλα όμως σηκώθηκε και μου λέει: "Θες λίγο πίπα ακόμα;" και ξαναξεκίνησε να κάνει ότι μπορεί. Μετά από κάνα λεπτό την σταμάτησα, και την πήρα αγκαλιά αρχίζοντας να την χαϊδεύω και να την φιλάω παντού, της έσκασα και δυο-τρία φιλάκια στα στόμα χωρίς γλώσσα και ξανά πήρα τα πάνω μου. Είχα τόσο πολύ απορροφηθεί από το σύνολο, εμφάνιση και συμπεριφορά, που την ξάπλωσα και άρχισα να γλύφω το μουνακι της σαν να ήταν γκόμενα μου. Εκείνη έδειξε να το απολαμβάνει πραγματικά με πολλούς αναστεναγμούς και τιναζόταν καθώς έγλυφα την κλειτορίδα της. (Έχω και δυο γρατζουνιές στην πλάτη από τα νύχια της)
Κάποια στιγμή σταμάτησα το γλυφομούνι, ανέβηκα με φιλιά στα λεμονάκια της και συνεχίσαμε το χαλαρό χαμούρεμα.
Γύρισμα στα τέσσερα με πολύ καλό στήσιμο και με νορμάλ ρυθμό για αρκετή ώρα μέχρι που κατάλαβα ότι δεν θα τελείωνα με τίποτα, έτσι ξάπλωσα ξανά, έβγαλα το σκουφί και συνεχίσαμε με αγκαλιές και φιλιά, το τέλος ήρθε με ενδοπαλαμική πεοταλάντωση χαζεύοντας απ' τον καθρέφτη όποτε μπορούσα γιατί τα φιλιά και τα γλειψίματα δεν με αφήναν σε ησυχία.
Έτσι αφού επήλθε η λύτρωση, με τους ιδίους χαλαρούς ρυθμούς έβαλε ξανά το στρινγκάκι της συνεχίζοντας την κουβεντούλα και βγήκε από το δωμάτιο.
Το αποτέλεσμα ήταν πολύ καλό, ο χρόνος συνολικής παραμονής στο δωμάτιο περίπου είκοσι λεπτά. Η τσατσά δεν ενόχλησε καθόλου και ήταν πολύ ευγενική. Με ευχαρίστησαν και οι δυο και έφυγα ικανοποιημένος. Θα ξαναπροτιμηθεί σίγουρα.