Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Πολλές φορές βρίσκω πού πρέπει να πάω, ξεκινώντας για κάπου αλλού.
Ρίτσαρντ Μπάκμινστερ Φούλερ (1895-1983)

Πολλές φορές, στην ζωή ενός ανθρώπου, συμβαίνει το εξής: Ξεκινάει για κάπου και φτάνει κάπου αλλού. Το ίδιο συνέβη και σε εμένα, εκείνο το παράξενο απόγευμα της Πέμπτης. Όλα ξεκίνησαν το απόγευμα, όταν δέχθηκα μία κλήση, στο Viber, από τον φίλο μου, τον Πιανίστα. Καθώς σχολιάζαμε την επικαιρότητα, την στιγμή που μου διηγούνταν τις ιστορίες του από το Κατάρ, όπου ζει και εργάζεται τους τελευταίους μήνες, θυμήθηκα την Χριστίνα, μια τύπισσα, για την οποία μου είχε μιλήσει, στο παρελθόν. Η Χριστίνα είναι μια ανώμαλη γυναίκα, η οποία εκδίδεται μέσω κύκλου, σε διάφορα ξενοδοχεία, στην τιμή των 60€. Σε αυτή την τιμή δεν υπάρχει χρονικό όριο και περιλαμβάνει τα πάντα, χωρίς προφυλακτικό. Αφού ολοκληρώθηκε, η συζήτηση με τον Πιανίστα, στο τέλος του ζήτησα να μου στείλει το τηλέφωνό της. Έστειλα σχεδόν αμέσως μήνυμα, χωρίς να λάβω απάντηση. Εν τω μεταξύ, οι καύλες με είχαν κυριεύσει και με ανάγκασαν να βγω παγανιά, στην πιάτσα, για ανεύρεση φρέσκου “κρέατος”. Έτσι, πήρα το λεωφορείο και κατευθύνθηκα προς το Μεταξουργείο. Ήθελα να περάσω με την Βανέσα, αλλά δεν ήταν στο πόστο της. Μπήκα σε μερικούς οίκους, χωρίς να δω κάτι αξιόλογο. Βγαίνοντας έξω, από το Ιάσωνος 27Α, έβγαλα το κινητό μου από την τσέπη, για να το τσεκάρω, αφού το είχα στο αθόρυβο. Είδα ένα μήνυμα από την Χριστίνα, στο οποίο με ενημέρωσε ότι ήταν διαθέσιμη για ραντεβού. Ακολούθησε μήνυμα, κλήση και το ραντεβού κλείστηκε με συνοπτικές διαδικασίες, για το επόμενο μισάωρο, στο ξενοδοχείο Prive. Έφτασα στη γαμιστρώνα, έκλεισα δωμάτιο, έστειλα τον αριθμό και περίμενα, με αγωνία, την άφιξη της τύπισσας. Εν τω μεταξύ, αυτή με κάλεσε στο τηλέφωνο του δωματίου, για να επιβεβαιώσει ότι ήμουν εκεί. Μετά από κάνα μισάωρο χτύπησε η πόρτα. Κατευθύνθηκα, διστακτικά, προς την πόρτα, πήρα μια βαθιά ανάσα και την άνοιξα. Ανοίγοντάς την πόρτα, αντίκρισα μια παράξενη γυναίκα. Πολύ αδύνατη, άβυζη, απεριποίητη, χωρίς μακιγιάζ και με ξεβαμμένα μαλλιά. Είχε πρόσωπο κυρά-Κατίνας και στο σύνολο έμοιαζε με νεωκόρρισα, της τοπικής ενορίας. Ήταν ακριβώς, όπως μου την περιέγραψε ο Πιανίστας. Έσερνε μια παιδική κοριτσίστικη τσάντα, με ρόδες, στην οποία έκρυβε ένα μικρό βεστιάριο και αρκετά ερωτικά βοηθήματα. Το στάνταρ πελατολόγιο της, ήταν εξίσου αλλόκοτο και ανώμαλο. Ενδεικτικά, περιλάμβανε τους εξής πελάτες: Ιερέας από την Σαντορίνη, Έλληνας που την έβρισκε να φοράει γυναικείες κιλότες, ρασοφόρος μοναχός και Ρουμάνος, ο οποίος πλήρωνε για να τον στραπονάρει. Μου ζήτησε τα χρήματα μπροστά και με ενημέρωσε, ότι με κάτι παραπάνω θα τα κατάπινε. Αρνήθηκα, προφασιζόμενος ότι ήθελα να την χύσω στην μάπα. Γδύθηκε και μου αποκάλυψε ένα πολύ αδύνατο σώμα, σαν σανίδα του windsurfing, με μικρά εφηβικά βυζιά και παιδικό κωλαράκι. Ήταν ελαφρώς αξύριστη, στην ευαίσθητη περιοχή, ενώ είχε και τρίχες στις μασχάλες, κάτι το οποίο με ξενέρωσε. Ήρθε δίπλα μου, με αγκάλιασε και προσπάθησε να με φιλήσει. Της έδωσα ένα ψεύτικο φιλί, στα χείλη και απομακρύνθηκα, καθώς μύριζε σαν άστεγη. Αντί να την διώξω, τυφλωμένος από την καύλα, ξάπλωσα ανάσκελα, σήκωσα τα πόδια και την πρόσταξα να μου γλύψει τον κώλο. Αυτή υπάκουσε, έχωσε την μούρη της, σαν τον ποντικό, μέσα στον κώλο μου και άρχισε να μου γλύφει την σούφρα. Η καύλα μου ήταν μεγάλη, αλλά η δίψα μου, για γλυφοκώλι, ήταν μεγαλύτερη. Για όσους δεν το τολμούν, τους ενημερώνω ότι η πρωκτολειχία, όπως είναι το ορθό, έχει ευεργετικές ιδιότητες: Εμένα, προσωπικά, μου διώχνει τις ημικρανίες, την ζαλάδα, τον πόνο στα πόδια και τις καούρες. Ακόμα και κάτι σπυράκια, που βγάζω στην πλάτη, μου τα καθαρίζει τελείως. Η Χριστίνα με έγλειφε, ασταμάτητα. Εγώ, αντί να ικανοποιηθώ, της ζητούσα να χώσει την γλώσσα της πιο βαθιά. Αυτή με έγλυφε με μανία, μέχρι που της είπα να το γυρίσουμε σε τσιμπούκι. Έγλειφε ψωλή και αρχίδια, αρκετά καλά και πρόθυμα. Μόλις ένιωσα έτοιμος, την έστησα στα τέσσερα, της κάρφωσα το καυλί μου, στο μουνί της και μετά από λίγες σπρωξιές, της τα έριξα όλα μέσα. Μετά το χύσιμο, κατάλαβα την μαλακία που έκανα και συνειδητοποίησα πως δεν υπήρχε περίπτωση να υπάρχει δεύτερος γύρος. Ξέπλυνα τα παπάρια μου, στο ντουζ και ξάπλωσα μπρούμυτα, ώστε να μου κάνει μασάζ. Αυτή, φιλότιμη και πρόθυμη, με έτριβε, λέγοντας διάφορες ιστορίες. Μετά από ώρα, γύρισα ανάσκελα και την έβαλα να με πιπώσει. Όμως, ότι και να έκανε, δεν μου σηκώνονταν με τίποτα και η απόφαση μου, να την κάνω με ελαφρά πηδηματάκια, ήταν ήδη παρμένη. Της είπα, ευγενικά, ότι είμαι κουρασμένος και δεν μπορώ να συνεχίσω. Αυτή δεν επέμεινε, άνοιξε την βαλίτσα της, φόρεσε άλλα ρούχα, με χαιρέτησε και έφυγε. Πριν αναχωρήσει, μου ζήτησε, εάν είχα να της δώσω κάνα δίευρο. Της απάντησα αρνητικά, της είπα ψέματα ότι θα τα ξαναπούμε και την χαιρέτησα. Ντύθηκα, πλήρωσα στην ρεσεψιόν και έφυγα, από το ξενοδοχείο. Βγαίνοντας έξω, άρχισαν να με κυριεύουν οι τύψεις, καθώς συνειδητοποίησα με τι “πράγμα” πλάγιασα. Πήρα τον δρόμο για την πιάτσα της Φυλής, αντί να επιστρέψω στο σπίτι μου, αφού δεν με χωρούσε ο τόπος, από την αναστάτωση. Ήμουν τόσο ταραγμένος, καθώς περνούσα έξω από την Διεύθυνση Τροχαίας Αττικής, που σκέφτηκα να μπω στο ισόγειο, στο γραφείο του Αξιωματικού Υπηρεσίας και να παραδοθώ. Την τελευταία στιγμή, όμως, πρυτάνευσε η λογική, άλλαξα ρότα και πήρα τον δρόμο για την πιάτσα της Φυλής. Στρίβοντας, στην οδό Φώκαιας, θυμήθηκα την Μισέλ. Ένα καλλίγραμμο, νεαρό, λατινάκι, με έκφυλο πρόσωπο. Το πρόγραμμα που πρόσφερε ήταν νορμάλ, με ελεύθερο στοματικό. Εκείνη την στιγμή δεν ήθελα κάτι άλλο. Έτσι, πλήρωσα 20€ και πέρασα στο δωμάτιο. Γδύθηκα, ξάπλωσα και περίμενα την Μισέλ. Αυτή ήρθε, μετά από λίγα λεπτά. Γδύθηκε, την αγκάλιασα και άρχισα τα μπαλαμούτια. Της έγλυφα τα ωραία βυζιά της και της έδωσα και κάποια φιλάκια. Αυτή αποκρίθηκε μέχρι ενός σημείου, καθώς έβγαζε συνεχώς κόφτες. Μου πήρε μία τίμια πίπα και μετά από προτροπή μου, μου έγλυψε και τα αρχίδια. Την ξάπλωσα και άρχισα να την γαμάω ιεραποστολικά. Έπειτα την έστησα στα τέσσερα, όπου την σφυροκόπησα μέχρι να έρθει το τέλος. Για Λατίνα, ξηγήθηκε πολύ τίμια. Φρόντισα όμως και εγώ, να την ξεκλειδώσω. Την πήρα με το καλό, της μίλησα και κάποια ψευτό-Ισπανικά, που έμαθα στον Παναμά και τελικά πέρασα καλά. Την αποχαιρέτησα, με μια αγκαλιά και ένα φιλί. Πλύθηκα, ντύθηκα και έφυγα από τον οίκο. Βγήκα έξω και άρχισα να περπατάω. Ήδη ένιωθα πολύ καλύτερα. Η επιλογή μου, να πάω να γαμήσω στα καπάκια, αποδείχθηκε σοφή. Δεν ήταν ένα απλό γαμήσι, αλλά μία πράξη εξορκισμού. Την ώρα που έχυνα την Μισέλ, ταυτόχρονα, άδειαζα όλη την σαπίλα, την μιζέρια, την πατσαβουρίαση και την τοξικότητα της Χριστίνας. Πλέον ένιωθα λυτρωμένος, καθώς το κακό είχε φύγει από μέσα μου. Επέστρεψα σπίτι μου «καθαρός» και ήρεμος. Έστειλα μήνυμα στον Πιανίστα και τον έκραξα, για την τύπισσα που μου σύστησε. Αργότερα, αφού είχα χαλαρώσει και είχα διώξει όλες τις μαύρες σκέψεις, από το μυαλό μου, θυμήθηκα ένα «τσιτάτο», που είχα διαβάσει στην Αγία Γραφή και ήταν το μάθημα εκείνης της ημέρας: «Μην αφήνεις να σε νικήσει το κακό, αλλά να νικάς το κακό με το αγαθό».

ΥΓ: Αυτή την κριτική την αφιερώνω στον Γιάννη. Έναν φανατικό αναγνώστη μου, τον οποίο γνώρισα προχθές.