Πως τα καταφερες βρε Λορδε και εβγαλλες τετοια φωτο μακρια απο τις ορδες των τουριστων? Πρεπει να ησουν σε εναν απο τους δεκαδες γειτονικους ναους που πανε λιγοτεροι τουριστες. Τι να πρωτοδεις στο Siem Reap, 3 μερες δε μου εφτασαν, χανεις τον μπουσουλα. Λοιπον απο το αρχιτεκτονικο αριστουργημα που ακουει στο ονομα Angkor Wat και τις γειτονικες ζουγκλες θα ανεβασω υλικο και εγω συντομα.
Συνεχιζω με πλανα απο την "αγρια δυση" της Καμποτζης.
Καμαρωστε το απιστευτο, βγαλμενο απο εναν αλλο, ξεχασμενο αιωνα, το τοπικο "high-speed" ferry επι το εργον, διασχιζοντας ενα απο τα αμετρητα ποταμια της Καμποτζης. Ολα τα λεφτα ο ευρηματικος τροπος συνενωσης των καικιων με απλες ταβλες ξυλου και ο ανορθοδοξος τροπος κινησης του πλωτου κατασκευασματος με 2 μηχανες απο πισω. Οπως βλεπετε στο βαθος, η γεφυρα ειναι σχεδον ετοιμη και μολις γινουν τα εγκαινια, αυτο το θρυλικο πλωτο θα περασει οριστικα πλεον μετα απο ποιος ξερει ποσα χρονια λειτουργιας στο βαρυ χρονοντουλαπο της ιστοριας. Μουσειακο κειμηλιο κατα τη γνωμη μου, του αξιζει μια θεση στο εθνικο μουσειο τους οπως επισης αξιζει και διπλωμα ευρεσιτεχνιας στον πολυμηχανο εφευρετη του. Μου ειπαν ιστοριες με το πλωτο να αρχιζει να μπαζει νερα στα μεσα του ποταμου, φορτωμενο με καθε λογης οχημα και το "πληρωμα" να βαζει στο φουλ τις "μηχανες" για να προσεγγισει στερια μια ωρα αρχυτερα και πριν γινει το μοιραιο. Αυτη η δουλεια γινεται σε 4 διαφορετικα ποταμια στα νοτια της χωρας πηγαινοντας προς Πνομ Πενχ (και ποιος ξερει σε ποσα αλλα ακομη μερη της ενδοχωρας) στα οποια μολις τωρα κατασκευαζονται γεφυρες με τη βοηθεια των γιαπωνεζων. Συμπληρωματικα να πω οτι ανεβηκα και εγω πανω, πρωτον γιατι δεν ειχα αλλη επιλογη και δευτερον γιατι ξερω κολυμπι!
