Επισκέπτης
το απόλυτο ξεπούλημα από τούς νοσταλγούς του Λάκη.
Τι ήταν πραγματικά η 21 Απρίλη; Χούντα ή χούντα;
- Μέλος που άνοιξε το νήμα Requiem7
- Ημερομηνία ανοίγματος
- Απαντήσεις 4K
- Εμφανίσεις 114K
- Tagged users Καμία
- Βλέπουν το thread αυτή τη στιγμή 1 άτομα (0 μέλη και 1 επισκέπτες)
Αντί να καθόσαστε να αναρωτιέστε τι έγινε τότε κοιτάτε λίγο και τι έγινε αργότερα (ή και νωρίτερα). Και για το νωρίτερα ας υποθέσουμε ότι φταίγαν τα ανάκτορα (λες και οι πολιτικοί πήγαιναν στη βουλή για την ψυχή τους), για το αργότερα ποιός φταίει;
Ακόμα καλύτερα, καθήστε και σκεφτείτε το σήμερα και το αύριο...
Ακόμα καλύτερα, καθήστε και σκεφτείτε το σήμερα και το αύριο...
kaytos
Μέλος
- Εγγρ.
- 4 Ιαν 2007
- Μηνύματα
- 6.907
- Like
- 14
- Πόντοι
- 66
Σήμερα τί γίνεται είναι το θέμα...Σε άλλο thread ο Todok μιλάει για 21 χρονα καριολάκια που διορίζονται στα υπουργεία, καθήστε εσείς πλακωθείτε για τους Απριλιανούς και μετά να κλαφτείτε γιατί δε βρίσκετε δουλειά...
Επισκέπτης
Μεγάλο πρόβλημα η άγνοια της γλώσσας ...
Να πω και εγώ την αποψούλα μου. Η Χούντα ήταν μια πανέμορφη λύση για το πρόβλημα της Κύπρου. Γιατί μόνο με δικτατορικό καθεστώς η Τουρκία θα επέμβαινε στρατιωτικά σε μια χώρα της οποίας την ανεξαρτησία είχε δεσμευτεί ενυπογράφως η Ελλάδα (όπως και η Τουρκία βέβαια, άλλωστε αυτή ήταν η πρόφασή της) χωρίς να κυρυχτεί πόλεμος μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας. Με άλλα λόγια, έγινε ο Αττίλας, η Χούντα έκανε τη δουλειά που της είχε αναθέσει η CIA, και μετά φυσικά κατέρρευσε. Αλλά δεν κατέρρευσε. Άλλωστε ο στρατός συνέχιζε να είναι υπό τον έλεγχο των δικτατορικών δυνάμεων. (Όχι τη Χούντα δεν την έριξαν οι φοιτητές. Άλλωστε φοιτητικά κινήματα κατά των δικτατοριών χωρίς αποτέλεσμα γίνονταν στις χώρες της Νοτίου Αμερικής σωρηδών). Απλά τελείωσε η δουλειά της. A job well done για τους φίλους μας τους Αμερικανούς, μόνο που οι Τούρκοι ψιλοκοιμήθηκαν και αντί να καταλάβουν όλο το νησί (όπως και ήταν και το σχέδιο, ας μην ξεχνάμε τον ΑΣΠΙΔΑ και την εγκατάλειψη των φυλακίων) σταμάτησαν. Και φυσικά το μισό νησί δεν μπορούσαν να το εντάξουν στην Τουρκία. Όμως η Χούντα δεν γινόταν να ξαναγυρίσει.
Και όσο για τον κομμουνιστικό κίνδυνο και άλλες τρίχες, αυτά είχαν λυθεί από την συνθήκη της Βάρκιζας. Δηλαδή και πιο παλιά, από τη συνδιάσκεψη του Ποτσδαμ, όταν διαχωρίστηκε η Ευρώπη σε χώρους επιρροής ανάμεσα στις νικήτριες χώρες του Β' Παγκοσμίου.
Αυτά και συγγνώμη αν κούρασα.
Και όσο για τον κομμουνιστικό κίνδυνο και άλλες τρίχες, αυτά είχαν λυθεί από την συνθήκη της Βάρκιζας. Δηλαδή και πιο παλιά, από τη συνδιάσκεψη του Ποτσδαμ, όταν διαχωρίστηκε η Ευρώπη σε χώρους επιρροής ανάμεσα στις νικήτριες χώρες του Β' Παγκοσμίου.
Αυτά και συγγνώμη αν κούρασα.
Επισκέπτης
Περίεργο ρε παιδί μου ...
Αν ο κομμουνιστικός κίνδυνος είχε παρέλθει από τη συνθήκη της Βάρκιζας, τότε γιατί συνεχίσαμε (οι Έλληνες) να πολεμούμε τους κουμμουνιστές (δεν υπάρχουν Έλληνες κομμουνιστές, από τη στιγμή που γίνεσαι ενσυνείδητος κομμουνιστής παύεις να είσαι Έλληνας όπως έγραψε ο Μυριβήλης) για άλλα 4 χρόνια; Μέχρι το 1949 δηλαδή;
mathima solfez
Μέλος
- Εγγρ.
- 18 Απρ 2007
- Μηνύματα
- 580
- Like
- 34
- Πόντοι
- 6
Γιατι ο Μανιατης δεν λει δηλαδη για δεξι μπακ?
Γιατί οι κομμουνιστές είχαν το όνειρο της εξουσίας ακόμα και όταν ο τίτο έκλεισε τα σύνορα...
Επισκέπτης
κονσερβοκούτι που σου χρειάζεται.
Επισκέπτης
Όνειρο που κόστιζε χιλιάδες ζωές ...
Χαμένες.
Οπότε ο κίνδυνος υπήρχε και ήταν μεγάλος, μέχρι τις τελευταίες μάχες, το καλοκαίρι του 1949.
Το 1967, με τα σχέδια του Ανδρέα , τον ΑΣΠΙΔΑ και το χάος που είχε δημιουργηθεί ο κίνδυνος υπήρχε και πάλι. Της σφαγής, όχι της επικράτησης των κομμουνιστών.
Και με την 21η Απριλίου, είτε μας αρέσει είτε όχι, σφαγή με υπαρκτούς νεκρούς δεν έγινε.
Επισκέπτης
αρρωστημένο μυαλό.
Φίλε μου, όπως γνωρίζεις, όταν οι Έλληνες κομμουνιστές ζήτησαν την αρωγή της Σοβιετικής Ένωσης, (μετά την απονομή της Ελλάδος στην Αμερικη-Βρετανία, η Σοβ. Ένωση αργούσε να απαντήσει σε οποιοδήποτε αίτημα, μέχρι όπου και κατάλαβαν οι Έλληνες ότι δεν μπορούν να βασιστούν στη βοήθειά τους. Όσο αφορά γιατί συνέχισαν να μάχονται, αυτό φαντάζομαι ότι ήταν και το συνεπές για τη συνείδησή τους (άλλωστε ήταν η πλειοψηφία - αν οι άγγλοι δεν μετέφεραν στρατό και όπλα στην Ελλάδα όλα θα ήταν διαφορετικά. Δεν τρέφω αισθήματα μίσους προς τους κομμουνιστές της εποχής (ή του τώρα). Απλά ήταν χαμένη υπόθεση το όλο θέμα. Γιατί ποτέ η Ελλάδα δεν ήταν σε θέση να αναλάβει μια δική της απόφαση σχετικά με το μέλλον της. Εκτός από τον καταστροφικό πόλεμο του 1896 και την ιστοριούλα των έξι που έκαναν ντου στην Άγκυρα. Αποφάσεις με μεγάλες επιτυχίες όπως γνωρίζεις. Αλλά αυτή είναι άλλη υπόθεση.
Με χαρά να ακούσω τις απόψεις σου.
Όσο αφορά το φιλαράκι που ρώτησε αν είμαι Πανιώνιος, θα το απογοητεύσω, είμαι Παναθηναϊκός.
Φίλε Λάκη, αν και δεν είμαι Κύπριος, νομίζω ότι για τις σφαγές θα πρέπει μάλλον να ανατρέξεις στην ιστορία του Αττιλα. Δεύτερον, αν ισχυρίζεσαι ότι η Χούντα των συνταγματαρχών ήταν μια σωτήρια ή θετική λύση στην τότε πολιτική κατάσταση, μάλλον θα διαφωνησω ΚΑΘΕΤΑ. Η κατάλυση του Δημοκρατικού πολιτεύματος και η ανάληψη από ψιλο-χοντροανίκανους ανώτερους -ούτε καν ανώτατους- αξιωματικούς που πιστεύουν ότι μπορούν να θεραπεύσουν την άρρωστη ελλάδα δείχνει απλά ότι κάποιοι πάντα πιστεύουν ότι είναι καλύτεροι από τους άλλους και έχουν το δικαίωμα να αποφασίζουν για αυτούς.
Επισκέπτης
21 Απριλίου 2007: 40 χρόνια μετά τα τανκς
Έχουν περάσει 40 χρόνια μετά τη χειρότερη στιγμή της νεότερης ελληνικής πολιτικής ιστορίας και ακόμη προσπαθούμε να αποτιμήσουμε την τραγική εκείνη επταετία. Τα όσα έγιναν κρυφά ή φανερά εκείνη την περίοδο αποτελούν πια ιστορία και δυστυχώς το μόνο που ως γνωστόν μας διδάσκει η ιστορία είναι ο,τι δε διδασκόμαστε από αυτήν.
Αυτό που με προβλημάτισε συμμετέχοντας σε μια από τις πολλές έρευνες που γίνονται με αφορμή τη θλιβερή αυτή επέτειο ήταν ένα συγκεκριμένο ερώτημα: αν δεν είχε επιβληθεί η χούντα σήμερα θα είμασταν καλύτερα ή χειρότερα ή στην ίδια κατάσταση; Το ερώτημα είναι υποθετικό αλλά και εύλογο.
Προσπαθώντας να απαντήσω, ζύγισα τα αρνητικά με τα όποια "θετικά" της χουντας.
Καταρχήν, πρόκειται για μια περίοδο κορύφωσης των πολιτικών διώξεων, καταπάτησης κάθε έννοιας προσωπικής και συλλογικής ελευθερίας και αξιοπρέπειας, έξαρσης εθνικισμού, λογοκρισίας, παρέμβασης του εξωτερικού παράγοντα, πολιτιστικήε καμπής.
Πράγματα γνωστά και αρκετά για να καταδικάσει κανείς κάθε στρατιωτικό καθεστώς, πόσο μάλλον αυτό που λίγο πριν το τέλος διέπραξε ενσυνείδητα το έγκλημα της Κύπρου.
Ψάχνωντας να ανακαλύψω κάποια θετικά στοιχεία, όχι φυσικά στην επταετία αλλά στην πορεία των εξέλίξεων πριν και μετά από αυτή συνειδητοποιήσα πως η χούντα υπήρξε για τους Έλληνες πολιτικούς και το λαό ακόμα ένα ιδιόμορφο "σχολείο", μια περίοδος που τους επέτρεψε να κατανοήσουν τα αμοιβαία λάθη και να αλλάξουν οι ίδιοι σημαντικά στη μεταπολίτευση.
Η χούντα ήταν από τη μία η κορυφαία στιγμή της παράλυσης του μετεμφυλιακού πολιτικού συστήματος που όχι μόνο δεν έδινε λύσεις αλλά γεννούσε προβλήματα και από την άλλη το ζενίθ του παρεμβατισμού άλλων γνωστών και αγνώστων παραγόντων στη Ελληνική πραγματικότητα.
Την επαύριο της επταετίας όλη η πολτική ζωή έμοιαζε αλλαγμένη ουσιαστικά και όχι φαινομενικά. Η Δεξιά να αποδέχεται το ΚΚΕ και την Αριστερά και να βάζει τέρμα στον αδιέξοδο κύκλο πολιτικών διώξεων και συγκρούσεων, η Κεντροαριστερά με τη μορφή του ΠΑΣΟΚ να επιθυμεί να αναλάβει την εξουσία σοβαρά και με όραμα στη θέση του παράλυτου και πολύπαθου κέντρου. Η Δεξιά να παύει να αναζητεί δεκανίκια στον εξωτερικό παράγοντα για να στεριώσει την εξουσία της και κυρίως να συμπορεύεται με την Αριστερά ενάντια στο θεσμό της βασιλείας. Το ΚΚΕ να οργανώνεται ως νόμιμο κόμμα και να μετέχει στην κοινοβουλευτική δημοκρατία. Τέλος, η καταδίκη των υπαιτίων του πραξικοπήματος με τέτοιο τρόπο ώστε να μην ανοίξει ένας νέος κύκλος αίματος και εμφυλίων συγκρούσεων, καθώς επίσης να συντελείται χωρίς μεγάλα προβλήματα το 1981 η άνοδος μη-δεξιάς κυβέρνησης.
Μοιάζει σαν μέσα απο τη χούντα η Ελλάδα να αποφάσισε να γίνει καλύτερη, δημοκρατικότερη, Ευρωπαϊκότερη, περισσότερο ανεξάρτητη.
Μοιάζει σαν η επταετία να ήταν το ισχυρότατο σοκ που έδωσε σε όλους να καταλάβουν τα τεράστια λάθη της μετεμφυλιακής περιόδου. Φαίνεται όντως χάρη σε αυτή και μετά από αυτή η χώρα να γίνεται περισσότερο ανεξάρτητη και αυτοδύναμη με διεθνη παρουσία και φωνή και όχι φθηνή μαριονέτα του ενός ή του άλλου.
Βέβαια, υπάρχει και η αντίθετη άποψη που θα υπενθυνίσει ότι σήμερα έχουμε περάσει από τη δικτατορία των συνταγματαρχών στη δικτατορία του μέσου ή των μέσων, γεγονός που αποτρέπει οι εξωγενείς ή και εσωτερικοί παράγοντες που νέμονται την εξουσία να δρουν πιο συγκαλυμμένα και όχι με τόσο ωμό τρόπο ώστε να προκλούνται μεγάλες αντριδράσεις.
Σε κάθε περίπτωση η χούντα για μένα μάλλον είναι το αναπόφευκτο που η Ελλάδα πλήρωσε ακριβά (πολύ ακριβά) αλλά μακροπρόθεσμα την οφέλησε περισσότερο από όσο την έβλαψε χωρίς βέβαια αυτή να είναι η θέληση των υπαιτίων.
Έχουν περάσει 40 χρόνια μετά τη χειρότερη στιγμή της νεότερης ελληνικής πολιτικής ιστορίας και ακόμη προσπαθούμε να αποτιμήσουμε την τραγική εκείνη επταετία. Τα όσα έγιναν κρυφά ή φανερά εκείνη την περίοδο αποτελούν πια ιστορία και δυστυχώς το μόνο που ως γνωστόν μας διδάσκει η ιστορία είναι ο,τι δε διδασκόμαστε από αυτήν.
Αυτό που με προβλημάτισε συμμετέχοντας σε μια από τις πολλές έρευνες που γίνονται με αφορμή τη θλιβερή αυτή επέτειο ήταν ένα συγκεκριμένο ερώτημα: αν δεν είχε επιβληθεί η χούντα σήμερα θα είμασταν καλύτερα ή χειρότερα ή στην ίδια κατάσταση; Το ερώτημα είναι υποθετικό αλλά και εύλογο.
Προσπαθώντας να απαντήσω, ζύγισα τα αρνητικά με τα όποια "θετικά" της χουντας.
Καταρχήν, πρόκειται για μια περίοδο κορύφωσης των πολιτικών διώξεων, καταπάτησης κάθε έννοιας προσωπικής και συλλογικής ελευθερίας και αξιοπρέπειας, έξαρσης εθνικισμού, λογοκρισίας, παρέμβασης του εξωτερικού παράγοντα, πολιτιστικήε καμπής.
Πράγματα γνωστά και αρκετά για να καταδικάσει κανείς κάθε στρατιωτικό καθεστώς, πόσο μάλλον αυτό που λίγο πριν το τέλος διέπραξε ενσυνείδητα το έγκλημα της Κύπρου.
Ψάχνωντας να ανακαλύψω κάποια θετικά στοιχεία, όχι φυσικά στην επταετία αλλά στην πορεία των εξέλίξεων πριν και μετά από αυτή συνειδητοποιήσα πως η χούντα υπήρξε για τους Έλληνες πολιτικούς και το λαό ακόμα ένα ιδιόμορφο "σχολείο", μια περίοδος που τους επέτρεψε να κατανοήσουν τα αμοιβαία λάθη και να αλλάξουν οι ίδιοι σημαντικά στη μεταπολίτευση.
Η χούντα ήταν από τη μία η κορυφαία στιγμή της παράλυσης του μετεμφυλιακού πολιτικού συστήματος που όχι μόνο δεν έδινε λύσεις αλλά γεννούσε προβλήματα και από την άλλη το ζενίθ του παρεμβατισμού άλλων γνωστών και αγνώστων παραγόντων στη Ελληνική πραγματικότητα.
Την επαύριο της επταετίας όλη η πολτική ζωή έμοιαζε αλλαγμένη ουσιαστικά και όχι φαινομενικά. Η Δεξιά να αποδέχεται το ΚΚΕ και την Αριστερά και να βάζει τέρμα στον αδιέξοδο κύκλο πολιτικών διώξεων και συγκρούσεων, η Κεντροαριστερά με τη μορφή του ΠΑΣΟΚ να επιθυμεί να αναλάβει την εξουσία σοβαρά και με όραμα στη θέση του παράλυτου και πολύπαθου κέντρου. Η Δεξιά να παύει να αναζητεί δεκανίκια στον εξωτερικό παράγοντα για να στεριώσει την εξουσία της και κυρίως να συμπορεύεται με την Αριστερά ενάντια στο θεσμό της βασιλείας. Το ΚΚΕ να οργανώνεται ως νόμιμο κόμμα και να μετέχει στην κοινοβουλευτική δημοκρατία. Τέλος, η καταδίκη των υπαιτίων του πραξικοπήματος με τέτοιο τρόπο ώστε να μην ανοίξει ένας νέος κύκλος αίματος και εμφυλίων συγκρούσεων, καθώς επίσης να συντελείται χωρίς μεγάλα προβλήματα το 1981 η άνοδος μη-δεξιάς κυβέρνησης.
Μοιάζει σαν μέσα απο τη χούντα η Ελλάδα να αποφάσισε να γίνει καλύτερη, δημοκρατικότερη, Ευρωπαϊκότερη, περισσότερο ανεξάρτητη.
Μοιάζει σαν η επταετία να ήταν το ισχυρότατο σοκ που έδωσε σε όλους να καταλάβουν τα τεράστια λάθη της μετεμφυλιακής περιόδου. Φαίνεται όντως χάρη σε αυτή και μετά από αυτή η χώρα να γίνεται περισσότερο ανεξάρτητη και αυτοδύναμη με διεθνη παρουσία και φωνή και όχι φθηνή μαριονέτα του ενός ή του άλλου.
Βέβαια, υπάρχει και η αντίθετη άποψη που θα υπενθυνίσει ότι σήμερα έχουμε περάσει από τη δικτατορία των συνταγματαρχών στη δικτατορία του μέσου ή των μέσων, γεγονός που αποτρέπει οι εξωγενείς ή και εσωτερικοί παράγοντες που νέμονται την εξουσία να δρουν πιο συγκαλυμμένα και όχι με τόσο ωμό τρόπο ώστε να προκλούνται μεγάλες αντριδράσεις.
Σε κάθε περίπτωση η χούντα για μένα μάλλον είναι το αναπόφευκτο που η Ελλάδα πλήρωσε ακριβά (πολύ ακριβά) αλλά μακροπρόθεσμα την οφέλησε περισσότερο από όσο την έβλαψε χωρίς βέβαια αυτή να είναι η θέληση των υπαιτίων.
Επισκέπτης
Φιλε μου, σύμφωνα έγιναν όλα αυτά που λες.
Αλλά παρόμοια μπορεί κάποιος να ισχυριστεί ότι ευτυχώς που έγινε η Τουρκοκρατία και οι Έλληνες έγιναν ένα Έθνος. Γιατί δεν υπήρχε κάτι τέτοιο πριν, οι Βυζαντινοί ήταν κάτι κωλόπαιδα που εξουσίαζαν μέχρι την Αθήνα, με το ζόρι.
Πάλι καλά που κάηκε όλη η Ηλεία, γιατί τελικά θα αποκτήσουμε καλύτερη πυροσβεστική.
Πάλι καλά που έκλεψαν τα ομολογα, γιατί ο ελέγκτικός μηχανισμός του κράτους θα λειτουργεί καλύτερα.
Πάλι καλά που έφαγε τεσσέρα η ΑΕΚ γιατί έτσι θα μάθει μπάλα ο Παυλής.
Γενικά, η τόσο απαισιόδοξη συλλογιστική, ότι έπρεπε να χαθεί η Κύπρος, να σταλεί κόσμος στην εξορία -και να μην γυρίσουν πολλοί ποτέ, να φάει ξύλο άλλος τόσος κόσμος για να γίνουν όσα αναφέρεις (δεν τα αρνούμαι), δεν με βρίσκει σύμφωνο.
Επισκέπτης
Γιατί δεν βάζεις απλά ένα λινκ και βάζεις ολόκληρα σεντόνια;