ΠΟΙΗΜΑ...
σκιζω την ασφαλτο της Αττικης οδου,
ασημενιο βελος παει ντουγρου,
πιανω την κατοσταρα ευκολα γλυκα,
πισω σας αφηνω καριολια ελλεεινα,
βγαινω εθνικη 120 ταχυτης χαλαρη,
μουγκριζουν τα αλογα της μηχανης,
φτανω στον προορισμο,
σενιος,μορφονιος,
ΑΥΤΑ ΠΡΟΣ ΤΟ ΠΑΡΟΝ