petheropliktos
Μέλος
- Εγγρ.
- 10 Αυγ 2017
- Μηνύματα
- 289
- Like
- 869
- Πόντοι
- 81
Δεν χρειάζεται να μπούμε στο θέμα του αν δικαιούται ή όχι ένας φοιτητής να μένει εγγεγραμένος, εμένα με τρελαίνει που το έχουν αναγάγει σε σημαντικό θέμα λες και έχει επίδραση στον προϋπολογισμό ή στις ακαδημαϊκές επιδόσεις των ιδρυμάτων. Υποχρηματοδοτούνται, υποβαθμίζονται από την ίδια την κυβέρνηση και τις διοικήσεις τους που δεν φροντίζουν τα προγράμματα σπουδών, τις υποδομές, την εξέλιξη των σπουδαστών, και μας φταίνε οι φοιτητές που έπιασαν δουλειά ή έκαναν οικογένεια και τους πήρε μπάλα η ζωή, ή οι "αντισυστημικοί" που έχουν φτιάξει στέκι σε έναν ακάλυπτο ή σε μια αποθήκη. Είναι θέμα προτεραιοτήτων όπως είπα.
Είχαμε καθηγητές που μας έλεγαν "για να κάνετε αυτήν την εργασία χρειάζεται το τάδε πρόγραμμα, αλλά επειδή δεν προλαβαίνουμε να σας το διδάξουμε και αυτό, ή πηγαίντε στη Βιβλιοθήκη να διαβάσετε τα βιβλία εκμάθησής του και δείτε βίντεο στο youtube, ή βρείτε κανέναν φοιτητή μεγαλύτερου εξαμήνου να σας το δείξει, ή για πιο γρήγορα πηγαίντε σε φροντιστήριο να το μάθετε". Όλοι οι φοιτητές με "σπασμένα" προγράμματα εντωμεταξύ, ενώ η σχολή απαιτούσε να δουλέψεις με αυτά και μόνο. Είχαμε καθηγητές που έδειχναν επί χρόνια την ίδια σάπια παρουσίαση στο powerpoint με αρκετές φωτογραφίες ή γραφήματα και παραπομπές να μη λειτουργούν λόγω πεσμένου url (και να ΜΗΝ τα διορθώνουν από εξάμηνο σε εξάμηνο!), και καθηγητές που έκαναν μαθήματα εκτός πραγματικότητας, με μηδενική προοπτική να σου χρησιμεύσουν επαγγελματικά, και τέλος βγαίναμε από την σχολή και άμα μας ρωτούσε ένας "της πιάτσας" πέντε βασικά πράγματα για την νομοθεσία/γραφειοκρατία γύρω από το επάγγελμά μας, ζαρώναμε και περιμέναμε να μας πάρει κανένα γραφείο ως ασκούμενους για να μάθουμε να εξασκούμε αυτά που ήδη είχαμε διδαχτεί.
Επίσης είχαμε και καθηγητές που έπρεπε να διορθώσουν εργασίες εκατοντάδων φοιτητών ανά μάθημα, για πέντε μαθήματα, ΚΑΙ καμιά δεκαριά πτυχιακές μέσα στο εξάμηνο. ΚΑΙ κανένα ερευνητικό, και κάνα ψιλό διδακτορικό. Είχαμε καθηγητές που έβγαιναν στην σύνταξη αλλά συνέχιζαν να έρχονται στα μαθήματα και να κάνουν παραδόσεις/διορθώσεις (όχι γραπτών εξετάσεων αλλά εργασιών εντός του εξαμήνου), αμισθί, για να βοηθήσουν τους συναδέλφους τους με τους οποίους δούλευαν χρόνια ως ομάδα. Και τελειόφοιτους μεταπτυχιακών που παράτυπα βρίσκονταν να αξιολογούν κι αυτοί φοιτητικές εργασίες, αφού δεν έβγαινε αλλιώς ο όγκος/αριθμός. Σε όλα αυτά, οι "αιώνιοι" φοιτητές επιβάρυναν την κατάσταση απειροελάχιστα.
Μετά από όλα αυτά, ας εξετάσουμε και το πώς μπορεί να λυθει το πρόβλημα με τους αιώνιους φοιτητές. Μια καλή λύση θα ήταν π.χ να μπορούν να συμπληρώνονται οι απαιτούμενες διδακτικές μονάδες με διαφορετικούς τρόπους ή με διάφορα μαθήματα. Σε εμάς βραχνάς ήταν η πτυχιακή. Σε άλλες σχολές τα πτυχιακά μαθήματα (πολλά χωρίς καν συγκεκριμένη ύλη, σαν το άγνωστο κείμενο στα Αρχαία) όπου έδινες προφορικές εξετάσεις. Σε άλλες είναι η πρακτική. Δε μιλάω για Ιατρικές και Νομικές, δεν έχω εικόνα. Μπορεί κανείς να ήταν άριστος σπουδαστής και να μην το "είχε" με την εκπόνηση πτυχιακής ή σε συνθήκες που έπρεπε να παρουσιάσει ή να ρητορεύσει ξέρω'γω. Ή να τον ενδιέφερε συγκεκριμένα ένα μεταπτυχιακό και να μην μπορούσε να πάει επειδή κοβόταν σε εντελώς άσχετα μαθήματα. Και κάπως έτσι να αποκλειόταν από το πτυχίο. Άλλο πράγμα ζητάς από τον μελλοντικό ερευνητή που θα προχωρήσει την γνώση ακαδημαϊκά, άλλο από τον μελλοντικό ιδιώτη που θα εφαρμόσει όσα έμαθε, άλλο από τον μελλοντικό καθηγητή, άλλο από τον μελλοντικό υπάλληλο σε γραφείο εκπόνησης μελετών. Τι διάολο, αυτά δεν τους τα λέει η περίφημη αγορά εργασίας με την οποία θέλουν να συνδέσουν τις σπουδές;
Τελευταία τροποποίηση:
