Εμενα παντως μου ετυχε σήμερα κατι που με αναστατωσε.
Γενικα οταν ειμαι σε συνωστισμενο ΜΜΜ κοιταζω να μην κανω την γυναικα που ειναι διπλα μου να νιωσει ασχημα.
Στην ιδεα οτι μπορει να την ακουμπαω καπως "πονηρα" νιωθω άσχημα. Πειτε το κομπλεξ, μαλακία ή οτι άλλο, αλλά δεν μπορω. Γι αυτο κοιταζω αν ειμαστε στριμωγμενοι να την εχω πίσω μου ή στο πλαι μου κι οχι μπροστα μου.
Σήμερα λοιπον ηταν στο λεωφορείο 2 κοπέλες γυρω στα 20.
Δυο στασεις παρακατω μπηκε μια αλλη που ηταν γνωστη τους.
Τις 2 κοπελες τις ειχα διπλα μου απο δεξιά. Η τριτη που ανεβηκε ηρθε κι αυτη διπλα μου από την αλλη μερια.
Καθως μιλουσαν εγω λοιπον ημουν ανάμεσα. Σε μια σταση του λεωφορείου λεω στη μια.
"δεν ερχεσαι απο 'δω να εισαι με τις φιλες σου";
"εισαι ωραίος, εισαι ο καλύτερος" μου αμολαει το πιτσιρικι. (εγω εχω τα διπλα της χρονια)
Καθως το λεωφορείο γεμιζε διαρκως σε καθε σταση, ολο και στριμωχνομασταν.
Σε καποια φάση, κι επειδη εγω ημουν στο πλαι - κοιτουσα δηλαδη προς το παραθυρο- ενω η πλειοψηφία στεκοταν ορθια κοιτωντας προς τα εμπρος ή προς τα πισω, μου λεει μια θιτσα.
"δεν γυρνας μπροστα να χωρεσει και κανας άλλος";
"που να παω"; της απαντάω. "σε λίγο θα την πάρω αγκαλιά την κοπελίτσα"
Καποιοι χαμογελασαν. Οι τρεις κοπελες γέλασαν και κατι ειπαν χαμηλοφωνα που δεν το ακουσα.
Αυτη η μονη της όμως, γυρναει και μου λεει..."ε καλα δεν ειναι αναγκη να με παρετε και αγκαλιά. Μπορειτε ομως να γυρισετε να ειστε κι εσεις πιο ανετα".
Χαμογελασα και της λεω " ασ'το κοπελα μου, μιλα εσυ με τις φιλες σου κι ασ'την τη θιτσα να λεει..."
"δεν πειράζει καλε, γυριστε που σας λεω...να ησυχασετε κι απο την γκρινια της".
Και γυρισα εχοντας μπροστα μου την κοπελια.
Σημειωτεον εκεινη κοντουλα, 1.60 περιπου, και φοραγε ενα φορεματακι κοντο, καλοκαιρινο απ΄αυτα που ειναι κολλητα μεχρι την μεση και πιο αεράτα προς τα κατω.
Η επαφη με το κωλαρακι της ηταν πλεον κατι που δεν μπορουσα να ελεγξω. Θελοντας και μη, ολο εκει ειχα επαφη.
Εγω γενικά είμαι απο εκεινους που τους σηκωνεται πανευκολα.
Δεν αργησε να γινει το "κακο". Η πουτσα μου μετα απο τοσο "χαϊδεμα" είχε "ατσαλώσει".
Προσπαθουα ματαια να γερνω προς τα πισω, αλλά καθε φορα που το λεωφορείο ξεκιναγε ή φράναρε επεφτα πάνω της. Η μικρή δεν εδινε σημασια. Δεν φάνηκε ουτε στιγμή να ενοχλείτε.
Κάποια στιγμή σε ενα δυνατο φρενάρισμα έπεσα λίγο άτσαλα πάνω της.
"Συγγνώμη", της λέω. "Θα έχουμε και κανενα ατύχημα έτσι κολλημένοι που είμαστε".
Και γυρναει με ενα πονηρό χαμογελο και τι μου λεει....;
"ατυχημα θα ήταν... αυτό που με ακουμπάει....να ήταν μαλακό..."
και μένω μαλάκας....
Το υπόλοιπο της διαδρομής ήταν ένα όνειρο. Ήρθε και κόλλησε μπροστά μου, έβαλε το καυλί μου ανάμεσα στη χαράδρα της και κάθε τόσο έσφιγγε τα κωλομάγουλα.
Μετά έκανε κάτι άλλο....και καλά γελώντας, εγερνε λίγο μπροστα και χαχανιζε με τις φιλες της ανεβοκατεβαίνοντας ελαφρα με τον πουτσο μου αναμεσα στα κωλομαγουλα της.
Χαλάρωσα λοιπον, αφεθηκα κι αφου εκεινη το γουσταρε γιατι εγω να αρνηθω;
Η διαδρομή δεν ηθελα να τελειώσει...
Όταν έφτασα στην σταση που κατεβαίνω, ζήτησα ευγενικά συγγνώμη για να περάσω....
Καθώς περνούσα διπλα της έκανε την τελικη κίνηση που με τρέλλανε...
Άφησε και καλα το χέρι της στο πλάι να κρεμιέται παράλληλα με το γοφό της.Ήταν αδυνατον να μην ακουμπησει το καυλί μου πάνω του καθως θα περνούσα.Έτσι κι εγινε.Το καυλί μου σύρθηκε πάνω στο χέρι της. Με κοιταζει με μισάνοιχτο στόμα και πρόσωπο με θαυμασμό και κάπως εκπληκτα και λεει αθόρυβα..."wow".
Χαμογέλασα, είπα καλημέρα και καλή συνεχεια και κατέβηκα.
Περιμενα ολη μερα καυλωμενος να γυρίσει η γυναικα μου σπίτι...
Μόλις μπήκε την χουφτωσα και χωρίς δεύτερη κουβεντα την έσπρωξα στο σαλόνι, της κατέβασα το παντελόνι μέχρι τα μπουτια, σάλιωσα το μουνί της και της τον έχωσα από πίσω κοπανώντας της με λύσσα....εχυσα σε 1'...ισως να ηταν δευτερόλεπτα.
Το πουτανακι το πρωινο με ειχε τρελλάνει....ξέσπασα ομως στο κωλαρακι της γυναικας μου εχοντας την εικονα του "εικοσάρικου" με την πουτανια στο βλεμμα.
Ευτυχως που η γυναικα μου σπάνια λεει οχι....αλλιώς θα έψαχνα για μπου και δεν περισσεύουν ρε γαμώτο.
