Η πιό αδύνα τη που έχω πάρει είναι μία πουτανίτσα στην αχχιλέως στο
Μεταξουργείο(ακόμα εκεί είναι)τέλειο τσιμπούκι και κολλαράκι.Και η πιο χοντρή ήταν σε ένα ταξίδι μου στην Θεσσαλονίκη,αφού δεν κατάφερα να πάρω κοκό σε ένα μασαζατζίδικο στην Βασ.Όλγας βρήκα μια αγγελία απο μία γκόμενα τύπου στιγμές χαλάρωσης και ευεξίας και τέτοια,σκάω μύτη,μου ανοίγει ήταν ισόγειο και προχωράω και βλέπω μια πόρτα ανοιχτή μπαίνω μέσα,ξεροβήχω για να βγεί το θέμα να το δώ και ξαφνικά κλείνει η πόρτα πίσω μου?!?!?!Ήτανε κρυμμένος πίσω απο την πόρτα ο γκοτζίλα...με πιάνει στο γλυκό και μπουρου μπούρου και ενέδωσα.Σκάει μετά απο λίγο με νεγκλιζέ ρόζ(κανονικό ελεφαντάκι δηλαδή)και μου τραβάει ενα καλό θα έλεγα πιπόνι και μία φοβερή ισπανική με τις τεράστιες βυζάρες της,μετά γυρνάει στα τέσσερα(δεν ξέρω αν θα είχα το κουράγιο να σκαρφαλώσω και να την κοιτάω στη μάπα,όσο για καβαλαρία δεν το συζητώ ήταν 1.65 και τουλάχιστον 120 κιλά με μέτριους υπολογισμούς)απο σφυροκόπημα δεν καταλάβαινε τίποτα,ούρλιαζε ρίχτον μου και στον κώλο
αλλά εγώ φοβόμουνα να μην έχουμε καμμιά εξαέρωση,άλλαξα προφυλακτικό γιατί το πρώτο δεν την πάλευε και κατάθεσα...μετά με ρώταγε πότε θα ξαναανέβω Θεσσαλονίκη και να μην ξεχάσω να της τηλεφωνίσω έστω για καφέ να πάω να την δώ και κάτι τέτοια κουλά.......θα έλεγα ότι ήταν μια πρωτόγνωρη αλλά ευχάριστη εμπειρία,άξιζε το πείραμα