Σήμερα το απόγευμα, πήγα στο φαρμακείο να πάρω μια αλοιφή γιατί το λουράκι του ρολογιού από το λάστιχο μου έκανε ερεθισμό στον καρπό από τον ιδρώτα, και μόλις έφευγα άκουσα να με σχολιάζουν το πουτανι η υπάλληλος με τον κρίκο στην μύτη με την πιθηκομουρα ιδιοκτήτητρια (που είναι παντρεμένη με παιδί γιατί έχει φράγκα το φαρμακείο),ένα πράγμα δεν μπορώ και έχω απόρριψη πολλές έτσι την κακία και την σκατοψυχια που έχουν μέσα τους πολλές για πολλούς και διάφορους λόγους ακομα και από μικρή ηλικία.
Οι γυναίκες μισούν τους πάντες και πρωτίστως την φύση τους. Η αντίληψή τους σ αυτή τη ζωή είναι σολιψιστική/ναρκισσιστική. Οι γυναίκες δεν σέβονται τους άντρες και κανέναν.
Πόσο μάλλον όταν έχουν ενα σκασμο αιδιοείλωτες να τις αποθεώνουν μέρα νύχτα, ανα πάσα στιγμή, εντός-εκτός σοσιαλ. Πιστεύουν οτι ο σεβασμός και τα πάντα πρέπει να δίνεται ελεύθερα (σε αυτές), όχι να κερδίζεται (από αυτές). Ασχέτως αν σε μια συζήτηση ισχυριστούν οτι ταχα μου δεν ειναι θέμα φύλου. Δεν θαυμάζουν πραγματικά κάποιον, μονο φθονούν, δε μετανιώνουν, προσποιούνται ότι το κάνουν για να πάρουν κάτι πίσω που ωφελεί τη ζωή τους.
Η χειρότερη συνειδητοποίηση είναι ότι αν είσαι πραγματικά άντρας με περηφάνια, αξιοπρέπεια και αυτοσεβασμό, είσαι καταδικασμένος. Η γυναικοκεντρική κοινωνία θα σε απομονώσει ή θα αναγκαστείς να ποδοπατήσεις τις αξίες σου για να προσαρμοστείς.
Women have two things on their minds: to rule and to deceive
Κι αυτό κάνει αυτός που αντιλαμβάνεται από νωρίς την βιολογική κατωτερότητα του.