Το ότι είναι αργόμισθα κοπρόσκυλα, είναι παθογένεια του κράτους. Αλλά αναρωτιέμαι, γιατί το αποδεχόμαστε ως κάτι δεδομένο;Το βάρος που γλιτώνεις να πληρώνεις ΑΡΓΟΜΙΣΘΑ ΚΟΠΡΟΣΚΥΛΑ, μέχρι να πεθάνουν το έχεις καθόλου στο μυαλό σου;
Δηλαδή ή θα πρέπει να έχουμε δημοσίους υπαλλήλους που θα τα ξύνουν ή θα πρέπει να έχουμε ιδιωτικό τομέα σε κρίσιμες θέσεις, που θα λειτουργούν με το βούρδουλα για τρεις και εξήντα και ο έχων και κατέχων να πλουτίζει ασύστολα;
Κάτι ενδιάμεσο δεν παίζει στο μυαλό σου;