Polina3 citytour ανεξάρτητη

Μπήκα μέσα πτώμα από τη δουλειά για ένα χαλαρωτικό ραντεβού και με προσδοκία για καλό VFM ελέω 150/1h και πρόσφατων κριτικών.
Απο εικόνα καλό και ψηλό μουνί, όπως ακριβώς στις φωτό (σώμα όμως τούμπανο για μένα όχι, γιατί ο κώλος υστερεί αρκετά, γι' αυτό και στις φωτό δεν τον δείχνει).

Από συμπεριφορά άριστη για 50 λεπτά. 100%GFE και με ενέργεια, ζωντάνια, διάθεση, χαμόγελο, ευγένια, καλά αγγλικά και πολύ συζήτηση, τόσο ευχάριστη η γκόμενα που μου "έκλεψε" χρόνο..Ενιωσα να είμαι με φίλη που θα την "κοπανήσω" φιλικά. Πολύ θετικό αυτό! Αλλά και στη διάρκεια του σεξ ένιωθες ότι γαμάς φίλη σου...Με τραβούσε δυνατά και με φιλούσε στο στόμα ερωτικά και όχι στημένα. Ανταποκρινόταν σε όλα και δε βαρέθηκε ποτέ. Επίσης στο δεύτερο γύρο, μου πήρε μια από τις καλύτερες (πληρωμένες) πίπες που μου πήραν ποτέ, για να μου τον ξανασηκώσει..Το εκτίμησα πολύ.Με αργές κινήσεις και με καθοδήγηση η γκόμενα έπιανε σχεδόν το άριστο. Μακάρι να με άφηνε να τελειώσω και για δεύτερη φορά και να μην κοιτούσε τα ρολογία (ένα μικρό στο χέρι της, το κοίταξε στο 50' του αγώνα) και τα ξυπνητήρια (χτύπησαν στο 55' του ματς).

Δύο αρνητικά:α) Τις τελείωσαν (λέει) τα 3 μόνα διαθέσιμα προφυλακτικά (ένα "έβρεξα", ένα χάσαμε "μέσα" της και ένα το "διωξα" εγώ για να συνεχίσει με πίπα, αυτή του "δευτέρου γύρου", επειδή λόγω κούρασης ήμουν πεσμένος). Αντιεπαγγελματικό για μένα. Θεωρητικά έχω πληρώσει για να γαμήσω όσο γουστάρω, ε;
β) Στο 5λεπτο πριν το τέλος και ενώ βρίσκομαι με ονειρικό τρόπο κοντά στο τελείωμα στο cim (το οποίο είναι price included - πολύ θετικό), ακούω από το κινητό-tablet της έναν διαρκή ευχάριστο ήχο σε έντονο τόνο. Τη ρωτάω αν είναι ξυπνητήρι και μου λεει "da, time is up" με ωραίο χαμόγελο και ότι "it is 55 minutes and u need another 5 minutes to get shower, get dressed and leave...so time is up!"...Ε ρε πούστη κόρακα άσε με να κάνω το 2-0...Το έχω ανάγκη για τη ρεβανς!!

Δε θα πάθαινε αυτή η όμορφή και μουνάρα γυναίκα και τίποτα άν άφηνε το απευθείας φάουλ να εκτελεστεί! Στην έδρα μας παίζουμε και έχουμε και κρίση, polina. Τα 150 γιούργια δε τα μοιράζουν στο δρόμο. Επείδη ήσουν υπέροχη για 50 λεπτά, σε συγχωρώ και σου βάζω max βαθμολογία (όσο με αφήνει το σύστημα). Next time, θα έχει γνώση ο φύλακας και θα μιλάω λιγότερο για Ελλάδα, νησιά και ουκρανικό εμφύλιο και ΑΠΛΩΣ ΘΑ ΕΚΤΕΛΩ ΤΑ ΦΑΟΥΛΑΚΙΑ ΠΟΥ ΜΟΥ ΧΡΩΣΤΑΣ.....Εσύ κράτα το 150 ως τιμή, που είναι δικαιότατη για σενα, καυλάρα μου.Peace.

Ψηλή κοπέλα με πολύ μακρύ ίσιο μαλλί,ελαφρώς νταρντάνα με σώμα στρίπερ,ποδάρες,κωλάρα,φοβερά μάτια καφεπράσινα.Πιο όμορφη από τις φώτο.
Πολύ φιλική και ευγενική.
Στο σέρβις άψογη σε όλα,και στοματικό πολύ καλό και όλα.
Στην Αθήνα με είπε 1 βδομάδα δεν είχε ούτε ένα ραντεβού,περίεργο μιας και πρόκειται για μουνάρα.
Από τις καλύτερες που έχω συναντήσει.

Οι άνθρωποι, στον κόσμο μας, χωρίζονται σε δύο κατηγορίες.
Η πρώτη κατηγορία είναι ευάριθμος και σ΄ αυτή ανήκουν όλοι όσοι με ταλαιπωρούν. Η δεύτερη κατηγοργία έχει ένα μόνο μέλος. Εμένα!
Έχοντας περάσει από Καυδιανά Δίκρανα [ η έκφραση αυτή ανασύρεται από τα υπέροχα Ελληνικά του κ. bakalhs ] και πολύ κουρασμένος, περπατούσα άσκοπα σε κεντρικό δρόμο της πόλης μου. Σκεπτόμουν τι καλό έχω γύρω μου προκειμένου να φτιάξω την διάθεσή μου. Διαπίστωσα ότι τα μόνα καλά που είχα ήταν 2 ελεύθερες ώρες και χρήματα.
Δεν είχα όμως καμία όρεξη αλλά ούτε και πιθανότητες [ λόγω κούρασης ] για επιτυχή συνεύρεση με εργαζομένη.
Παρόλα αυτά και επειδή είχα στείλει και την προηγουμένη SMS στην εργαζομένη, Polina, χωρίς να λάβω απάντηση, αποφάσισα και έστειλα ακόμη ένα.
Έστειλα και αμέσως έλαβα απάντηση! Τα πράγματα λοιπόν συνέχιζαν να πηγαίνουν στραβά για μένα εκείνη την μέρα.
Σήμερα βρήκες να μου απαντήσεις, σκέφθηκα. Παρόλα αυτά αποφάσισα να πάω. Πόσο χειρότερα άλλωστε θα μπορούσε να εξελιχθεί η μέρα μου...
Συνενόηση άμεση με μηνύματα και σε 10 λεπτά ήμουν έξω από το κεντρικό ξενοδοχείο της και μάθαινα τον αριθμό του δωματίου της.
Έξω από το δωμάτιό της το σκέφθηκα για μία ακόμη φορά και αφού πήρα μία βαθειά ανάσα, χτύπησα την πόρτα, αμφιβάλλοντας βάσιμα για το αν θα μπορούσα να < λειτουργήσω > και πλέον έτοιμος να χάσω και τα τελευταία υπολείμματα της αντρικής αξιοπρέπειάς μου.
Η πόρτα άνοιξε σιγά - σιγά και πρώτα εμφανίσθηκε το μουτράκι Εκείνης. Έμεινα άναυδος. Ήταν υπέροχο!
Μπήκα μέσα. Εκείνη ήταν ντυμένη με μίνι φορεματάκι, γόβες και μαύρες κάλτσες. Ζεστά καστανά μάτια.
Μα την ξέρω αυτή την γυναίκα, λέω στον εαυτό μου.
Ήταν Εκεινη που τάϊζε τα περιστέρια στην πλατεία της Βαστίλλης. Εκείνη που ταξιδεύαμε μαζί στην Ανατολική Γερμανία για Βερολίνο. Ήταν δίπλα μου στο ξενοδοχείο στη Μαδρίτη. Την είχα κεράσει μπύρα μάλιστα. Μα την έχω δει και στην Αθήνα. Στο μετρό. Η σχέση με την συμφοιτήτρια που δεν ξεπέρασα ποτέ.
Εκείνη που κάνει τον ήρωα δειλό και το παιδί γενναίο [ ... Μποντλέρ ].
Ανείπωτη ομορφιά για μένα. Ομορφιά που έρχεται από τα βάθη του ουρανού ή από τα ύψη της αβύσσου. Η Κόλαση και ο Παράδεισος μαζί.
Εκείνιη και η μνήμη μιας ολόκληρης ζωής μπροστά μου.
Όρμηξα κυριολεκτικά επάνω της. Την ήξερα από πάντα αλλά είχα μόνο μία ώρα διαθέσιμη για να την απολαύσω.
Γελούσε με την απληστία μου και την ορμητικότητά μου.

- Έχεις πολύ καιρό να πας με γυναίκα;
- Μία ολόκληρη ζωή.
- What???

Η κούρασή μου και η εξευτελιστική μέρα μου ήταν πια παρελθόν.
Ανταποκρινόταν σε ό, τι της ζητούσα. Δεν την άφησα να πάρει καμία πρωτοβουλία. Ήμουν μόνος απέναντι στην Άγνωστη, που αγάπησα αλλά ποτέ δεν γνώρισα.
Εκείνη τα κάνει όλα εκτός από πρωκτικό. Εκείνη τα κάνει καλά και τα κάνει με τρυφερότητα και φροντίδα. Βαθειά γλωσσόφιλα. Θηλές που ανταποκρίνονται. Γελάκια και σκερτσάκια, που με άναβαν ακόμη περισσότερο. Αργή, υγρή και σφιχτή ακάλυπτη πεολειχεία. επιταχύνει σιγά - σιγά και αισθησιακά. Δεν ήθελα όμως να τελειώσω στο στόμα της.
Ο χρόνος περνούσε και ήθελα να ενωθώ μαζί της. Ενώθηκα και η γλυκύτητά της με κυρίευσε. Η μυρωδιά του δέρματός της και η εξαίσια γεύση του στόματός της με καθοδηγούσαν προς το Τέλος. Δεν είχε νόημα να προσπαθήσω να το καθυστερήσω. Νομοτελειακά το τέλος έρχεται και ήρθε και την μέρα Εκείνη γαρνιρισμένο με βογγητά [ χμμ ... ουρλιαχτά ], που πρέπει να έγιναν ευρέως αντιληπτά στην μείζονα περιοχή του μητροπολιτικού συγκροτήματος της Θεσσαλονίκης.
Ανάσκελα και λαχανιασμένος την είδα που κρυφοκοίταξε το κινητό της.
Προσγειώθηκα στην πραγματικότητα και στον μικρόκοσμό μου. Είχε έρθει η ώρα της απεμπλοκής, όπως κηρύσσει και ο δάσκαλος, κ. rigormortis.
Ντύθηκα και έφυγα νωρίτερα από το τέλος της μισθωμένης ώρας μου.
Δεν μ΄ ενδιέφερε καν να μάθω το πραγματικό όνομά της ή την καταγωγή της.
Είχα συναντήσει επιτέλους Εκείνη από το παρελθόν μου και επιτέλους το παρελθόν αυτό μου έδωσε όσα δεν είχα τολμήσει να του ζητήσω. Δεν ήθελα λοιπόν να συμβεί οτιδήποτε που θα μπορούσε να μου στερήσει την απόλαυση του θριάμβου μου.
Εκείνη δεν το ήξερε και πιθανώς δεν θα το μάθει ποτέ. Ίσως και να μην την ενδιαφέρει. Ούτε όμως και εμένα μ΄ ενδιαφέρει. Το αμφίδρομο τελείωσε την στιγμή, που έκλεινα την πόρτα πίσω μου.
Πολύ καλή επικοινωνία στα Αγγλικά. Ημερομηνία ενδεικτική.
Αν θα την ξανασυναντούσα; Bloody Hell, Yes! Σε μία άλλη ζωή όμως. Πρέπει να προλάβω να δημιουργήσω ξανά παρελθόν.
Και έως τότε ... ο ύμνος της ζωής από τον Bob Dylan ...

Your breath is sweet
Your eyes are like two jewels in the sky
Your back is straight your hair is smooth
On the pillow where you lie
But I don't sense affection
No gratitude or love
Your loyalty is not to me
But to the stars above

One more cup of coffee for the road
One more cup of coffee 'fore I go.
To the valley below.

Υ.Γ. Το κείμενο γράφτηκε υπό το κράτος μεγάλης συναισθηματικής φόρτισης. Συγχωρέστε με.