Όλες οι κριτικές για την Φωτεινή - Κολωνού 23 (Μπουρδέλα) Μεταξουργείο

Ξεκινάω την κριτική μου λέγοντας ότι αυτή ήταν η χειρότερη φόλα που έχω φάει στην πορνοζωή μου μέχρι τώρα. Μου πήρε αρκετή ώρα για να ηρεμήσω από τα νεύρα και την αρνητική ενέργεια που μου δημιούργησε η λεγάμενη.
Η Φωτεινή ΦΟΛΑ είναι μια ξανθιά, με καλούτσικο κορμί, κοντή Ρουμάνα με ένα τσιγγάνικο τατοο πάνω από τον κώλο.
Η ζέστη και η τεράστια τσάρκα που είχα κάνει μέχρι τώρα με είχαν κουράσει και μετά το πολύ καλό σαλονάρισμα της μαντάμ είπα ότι θα περάσω. Που να ήξερα τι επρόκειτο να συμβεί ?
1) Παράτησε την πόρτα του δωματίου ανοιχτή και πήγε να κάνει κάτι άλλο πριν έρθει σε μένα.
2) Δεν έβγαζε το σουτιέν της και μου έλεγε ότι όταν την παρέπεμψα να το βγάλει.
3) Μου έβαλε καπότα σε 30 % σηκωμένο καυλί και μου έπαιρνε μια πίπα που πόναγα.
4) Την έβαλα στα 4 ΜΠΑΣ και χύσω αφού έχουν προηγηθεί τα προηγούμενα...και είχε πάρει μια κουλουριαστή στάση στα πλάγια σαν βόας είχε τυλιχτεί και την γαμούσα στραβά μέχρι που σταμάτησα. Της λέω κάτσε κανονικά (Ίσια δηλαδή) μου λέει .
5) Πήγε να μου τον παίξει στο τέλος ΜΠΑΣ και χύσω και ποιο άγαρμπα δε θα γινόταν να το κάνει.
6) Όταν της είπα να σηκωθεί να φύγει μου είπε να έρθω κάποια άλλη μέρα που θα είναι και αυτή καλύτερα γιατί μόλις τώρα της είχε περάσει η περίοδος και κάτι ΑΗΔΙΕΣ τέτοιες.
Δηλαδή πέταξα σήμερα 10 ευρώ να ξαναπάω να πετάξω άλλα 10 δηλαδή 20. 20/4= 5 ώρες δουλειά= για μια ΑΗΔΙΑ μαζί της
ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΚΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΦΟΛΑ.
Όλοι ΜΑΥΡΟ σε τέτοιες ΦΟΛΕΣ-ΑΗΔΙΕΣ που δεν σέβονται και δεν εκτιμούν ΤΙΠΟΤΑ.
Καταλαβαίνω ότι με 10 ευρώ δεν γαμάς την Αλεξανδράκη ούτε έχεις τρελές υπηρεσίες αλλά όχι και έτσι.
Από αυτήν την δουλειά βγάζουν γύρω στο χιλιάρικο την εβδομάδα. ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ να συμπεριφέρονται έτσι στον πελάτη.
Το αν διάλεξε να κάνει αυτή τη δουλειά είναι ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΗΣ. Ας πάει να δουλέψει λαντζέρα αν δεν μπορεί.

Δευτέρα, ώρα 17:57
Ο διάδρομος/σαλόνι ήταν άδειος από κόσμο και οι πόρτες των τριών προσεγμένων ευρύχωρων δωματίων ανοιχτές. Κάθισα. Η Φωτεινή εμφανίστηκε μετά από λίγο. Επρόκειτο για μία μπικινοφορούσα Ρουμάνα, στην αρχή τής τέταρτης δεκαετίας της ζωής της, με ίσιο ξανθωπό μαλλί που κάλυπτε ένα τατουάζ κατά μήκος του αυχένα κι ένα στην αριστερή ωμοπλάτη, ψιλοκαλογραμμένο πρόσωπο, μικρό στήθος, γεροδεμένο κορμί μ' ένα τρίμπαλ στην οσφύ.
«Καλησπέρα, τι κάνεις;». «Καλά». «Θέλεις να περάσεις ωραία κι όμορφα; Το πρόγραμμά μου έχει: τσιμπουκάκι, μουνάκι, σιγά σιγά, 10 ευρώ, θα περάσεις;». «Θα περάσω!», της απάντησα βγάζοντας το πορτοφολάκι μου. «Καλά είσαι;», ξαναρώτησε. «Καλά είμαι».
Επέστρεψε στο κουζινάκι αφήνοντάς με να διαλέξω δωμάτιο. Πέρασα σε 'κείνο με το ψεύτικο τζάκι.
'Ανοιξε την πόρτα μετά από κανένα πεντάλεπτο. Την ώρα που κάποιος έσπρωχνε την εξώπορτα για να μπει. Αμέσως στράφηκε προς το μέρος του. «Γεια σου! Τσιμπουκάκι, μουνάκι, σιγά σιγά, 10 ευρώ, θέλεις να περάσεις;... Παρακαλώ!». Προφανώς εκείνος είχε αρνηθεί ευχαριστώντας την.
«Δευτέρα δεν έχει δουλεία!», μου αποκάλυψε κλείνοντας την πόρτα πίσω της. «Και πότε έχει δουλειά...», παρατήρησα. «Εχθές είχαμε κάτι, σήμερα τίποτα!... Οφ οφ!...», αναστέναξε και γονατίζοντας πλάι μου έσκισε το περίβλημα του προφυλακτικού. Αφού τοποθέτησε το ελαστικό στο πουλί μου πήρε να με χαϊδεύει δυνατά στο στήθος και στα μπράτσα αποκαλώντας με: «καυλιάααρη!». Σ' ένα χαμηλό πέρασμα του προσώπου της απ' τον λαιμό μου μύρισε την κολώνια μου. «Ωραίο άρωμα!... Μμμ (έκανε φέρνοντας τη μούρη της πιο κοντά), ωραίο μυρίζεις μωρό μου!... Τι έβαλες, για πάρτη μου έβαλες;... Ε;... Για πάρτη μου;». «Για πάρτη σου μόνο!», της χαμογέλασα. Συνέχισε να με χαϊδεύει ενώ και του λόγου μου θώπευα και ζούπαγα το σφιχτό κορμί της. «Από πού είσαι;». «Ρομάνα!». «Α, Ρουμάνα!». «Ρουμάνα μουνάρα και καυλιάρα!», αστειεύτηκε. «Και γυμνασμένη βλέπω!», πρόσθεσα σφίγγοντας τα βραχιόνιά της. «Τώρα έχω κιλά εγώ!». «Κάνεις γυμναστική;». «Παλιά έκανα ήμουνα μικρή, τώρα δεν κάνω!». «Τι γυμναστική έκανες;». «Τζύμνα, φούτμπολ, μπάσκετ, μέσα στο νερό...». «Α, κολύμβηση!».
Με τα τριψίματά της και τα χουφτώματά μου ψιλοκαύλωσα. «Φφφ... μμμ... Πάμε με πιπούλα;», ρώτησε. 'Εγνεψα καταφατικά. «Καυλιάρη μου, καθαρός μού είσαι!».
'Αρχισε να ρουφάει δυνατά. «Φωτεινή!». «Ποπ! 'Ελα μου!». «Λίγο πιο μαλακά!». «Πιο σιγά θέλεις!». «Ναι». «Εντάξει, να μου λες μωρό μου ό,τι γουστάρεις!». «Εντάξει, είναι καλύτερα τώρα».
Συνέχισε το μέτριο τσιμπούκι της μέχρι τη σχεδόν πλήρη "ανόρθωσή μου".
«Ποπ!... Πάμε τώρα;».
Της ζήτησα να σταθεί στα τέσσερα πάνω στο κρεβάτι, ενώ εγώ, πατώντας στο ξύλινο πάτωμα, πήρα θέση από πίσω της. Τότε εκείνη έβαλε «λίγο νερό» (λιπαντικό), όπως χαρακτηριστικά είπε, στο μουνί της κι εγώ άρχισα να "σπρώχνω". «Πλαφ πλαφ πλαφ!». «Α, ωραία "θέα"!», σχολίασα. «Για πάρτη σου!», συμπλήρωσε. 'Εχυσα μετά από λίγο.
Καθώς έφευγα την είδα στο βάθος ν' απαντάει σε συναγωνιστή: «Τι;... Εξήντα εννιά δεν κάνω, κάνω 77!».