Όλες οι κριτικές για την Ροζαλίντα - Μεγάλου Αλεξάνδρου 22Α (Μπουρδέλα) Μεταξουργείο

Ηταν νωρίς το πρωί του Σαββάτου και εγώ περπατούσα στους άδειους δρόμους του Μεταξουργείου. Μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού οι διαβάτες, ενώ τα περισσότερα σπιτάκια δεν είχαν ακόμα ανάψει τα εξωτερικά φωτάκια τους.
Σ' εκείνο το κομμάτι της Μεγάλου Αλεξάνδρου, τη συγκεκριμένη ώρα, λειτουργούσαν: το 17, το υπόγειο του 20, ο όροφος του 22 καθώς και το ισόγειο αυτού. Τα επισκέφτηκα όλα. Καθώς έσπρωχνα τη μεταλλική εξώπορτα του ισογείου δεν χρειάστηκε να χτυπήσω το κουδούνι˙ μάλλον είχε γίνει αντιληπτή η παρουσία μου και ο χαρακτηριστικός ήχος με ειδοποιούσε ότι μπορούσα να σπρώξω την εσώπορτα για να εισέλθω.
Στο ευρύχωρο σαλόνι δεκάδες φωτεινές κηλίδες γλυστρούσαν κυκλικά πάνω στους τοίχους, στους χτιστούς πάγκους, στο πάτωμα, στην...υπηρεσία˙ η οποία αφού με καλημέρισε, όπως έκανα και εγώ, άρχισε να λέει με δυνατή φωνή: «Τσιμπουκάκι, μουνάκι, κώλος, 69, ελεύθερα πιασίματα, κάτω-πάνω, με 10 το κορίτσι μας!»
Αμέσως με το που έσβησε ο ήχος των τελευταίων λέξεων, μία ψηλή (πάνω στις γόβες), αδύνατη, μελαχρινή προmilf, με μαύρα ίσια μαλλιά που σκέπαζαν το πάνω μέρος της πλάτης, πλαισιώνοντας ένα συμπαθητικό χαμογελαστό πρόσωπο, έκανε την εμφάνισή της φορώντας ένα σκούρο μεσοφόρι. Ηταν η Ροζαλίντα.
Εφυγα για να επιστρέψω προς το τέλος της τσάρκας μου.
-Πάλι ήρθατε;!... Δεύτερη φορά!... Να κάτσετε; (Είπε η υπηρεσία, κάπως επιθετικά, μόλις μπήκα στο άδειο σαλόνι)
-Θα περάσω (Της απάντησα με χαμόγελο)
-Ελα. (Εκανε σε ήπιο τόνο)
Με οδήγησε στο δωμάτιο που βρισκόταν απένατι από το "καλό", το ευρύχωρο, το οποίο διέθετε παραθυράκι που "έβλεπε" στο φωταγωγό.
Καθώς ψαχούλευα τις τσέπες μου για να βρω το αντίτιμο την κοίταξα στα μάτια:
-Δεν είναι καλό να περνάμε πολλές φορές, ε;...
-Οχι, να περνάει...Αλλά αν πρώτη φορά βλέπει...
-Μπορεί κάποιος να θέλει να δει δεύτερη, ακόμα και τρίτη φορά. Να, τώρα εγώ, εάν παρεξηγιόμουνα και έφευγα;... Τί θα γινόταν;...Γι' αυτό, πρέπει να έχετε καλύτερη συμπεριφορά προς τον κόσμο...Ορίστε. (Της έδωσα το χαρτονόμισμα)
-Καλά να περάστε!...(Είπε και έκλεισε μαλακά την πόρτα˙ η οποία ασφάλιζε μ' ένα συρτάκι από τη μέσα μεριά!... Ο,τι έπρεπε για να μην αιφνιδιαστεί κάποιος που ίσως ήθελε, λέμε τώρα..., να τραβήξει δυο-τρεις φωτογραφίες του χώρου...Για σουβενίρ)
Το δικό μου δωμάτιο, σε αντίθεση με το "καλό", ήταν σαν ένα μικρό κελί˙ σχετικά σκοτεινό, με ρυπαρούς τοίχους, το οποίο πρέπει να είχε επισκεφτεί κάποιος αεκτζής, που με τη σειρά του είχε γράψει, με μαρκαδόρο, τ' όνομα της αγαπημένης του ομάδας στον τοίχο πάνω απ' τον νιπτήρα.
Γδύθηκα, σαπουνίστηκα και αφού ξεβγάλθηκα με κρύο νερό, ξάπλωσα στο κρεβάτι, που από την πολύ χρήση είχε "καθίσει" στο κέντρο. Το σεντόνι ήταν ταλαιπωρημένο, αλλά μάλλον καθαρό.
Σύντομα η Αλβανίδα Ροζαλίντα εμφανίστηκε μπροστά μου topless˙ με αποτέλεσμα να διακρίνω ένα μικρό στήθος, το ήπιο φούσκωμα της κοιλιάς και τον "μαζεμένο" κώλο της.
Κατευθείαν, χωρίς να ρωτήσει, κατέβασε μέχρι τα γόνατα το βρακί, άλειψε με λιπαντική γέλη το μουνί της, γονάτισε στο κρεβάτι και πριν προλάβω να τη σταματήσω, έσκισε τη συσκευασία του προφυλακτικού.
«Βρε συ, μη βιάζεσαι.» Της είπα και την τράβηξα κοντά μου. Την επόμενη στιγμή τα βυζάκια της βρίσκονταν στη στοματική μου κοιλότητα εναλλάξ, εκείνη κοίταζε απέναντι στον τοίχο και χάιδευε μηχανικά τ' αρχίδια μου, ενώ περιστασιακά μου χαμογελούσε.
Δεν αρνήθηκε την επιθυμία μου να με φιλήσει-γλείψει και εκείνη, αν και δυσκολεύτηκε λιγάκι να καταλάβει τί ήθελα˙ νόμιζε ότι επιθυμούσα γλωσσόφιλα. Τέλος πάντων, τα φιλιά-γλειψίματά της ήταν περισσότερο με την άκρη της γλώσσας, χωρίς σάλιο και μικρής διάρκειας, ενώ εστίασαν αποκλειστικά στο στήθος (αρνήθηκε ν' ασχοληθεί με τον λαιμό, παρότι ήμουν ξυρισμένος και φυσικά πλυμένος). Παράλληλα έτριβε (!) και τσιμπούσε τις θηλές μου, κάτι το οποίο όμως διόρθωσε έπειτα από την ευγενική σύσταση που της έκανα.
«Τσιμπουκάκι θέλεις;» Με ρώτησε κάποια στιγμή και αφού εφάρμοσε στο ερεθισμένο πέος μου σαν κάλτσα την περικαυλίδα, ξεκίνησε ένα γρήγορο, ρηχό και με χρήση χεριού στοματικό, το οποίο έγινε καλύτερο έπειτα από κάποιες δικές μου οδηγίες.
Ακολούθησαν δύο στάσεις: Η ιεραποστολική και το πισωκολλητό γονατιστό όπου και εκτονώθηκα, έχοντας σε γενικές γραμμές καλή αίσθηση του κόλπου της.
Πριν φύγει παρατήρησε ότι δεν υπήρχε ρολό χαρτιού και φώναξε στην τσατσά να φέρει.
Συνοψίζοντας, η υπηρεσία θα μπορούσε να ήταν πιο υπομονετική και αβρή τη δεύτερη φορά που με είδε, και όχι να μου επιτεθεί πριν προλάβω να πω κουβέντα. Τελικά για καλό είχα επιστρέψει. Το δωμάτιο μπορεί να είχε τα χάλια του, αλλά περισσότερο μ' ενόχλησε, όπως ήταν φυσικό άλλωστε, η λακκούβα στο κρεβάτι. Τέλος, η ευγενική, ήρεμη, χαμογελαστή, δεκτική Ροζαλίντα μου έκανε ένα τυπικό γαμήσι και μόνο. Στα μείον και το γεγονός ότι ενώ είχε ανακοινωθεί "69" εκείνη χωρίς να με ρωτήσει πασαλείφτηκε με κρέμα.

Το σπιτάκι αυτό ήταν από τα πρώτα που επισκέπτηκα κατά τη χθεσινή μου τσάρκα. Η κοπέλα που δούλευε ήταν η Αλβανίδα Ροζαλίντα, η οποία εμφανίστηκε φορώντας ένα φτηνιάρικο φορεματάκι. Το φόρεμα αυτό, σε συνδυασμό με τη γενικότερη της εμφάνιση, μου θύμισε νοικοκυρά που έχει πάει σε λαϊκή αγορά, σκέψη που με καύλωσε αρκετά ώστε να περάσω μαζί της στο δωμάτιο.

Εμφάνιση Ροζαλίντας: μακριά μαύρα μαλλιά, μύτη μπουγατσομάχαιρο, σώμα ενιαίο χωρίς μέση / καμπύλες, κοιλίτσα, μικρό βυζί και κωλαράκι. Δεν είναι ωραία ούτε καυλιάρα, αλλά είναι χαμογελαστή και ευδιάθετη και αυτό σε προδιαθέτει θετικά. Ηλικιακά πρέπει να είναι πάνω από 30 ετών όπως πολύ σωστά επισημαίνει και ο StrangeKindOfHuman.

Με το που ήρθε στο δωμάτιο έβγαλε γρήγορα το φορεματάκι της, έβαλε κρέμα στο μουνί της και έκατσε δίπλα μου. Όλα αυτά με μηχανικές κινήσεις και με μια σβελτάδα σα να έκανε αγώνα δρόμου. Εγώ άρχισα να χουφτώνω τα βυζάκια της, πετυχαίνοντας έτσι μια μικρή ανόρθωση, οπότε και μου πέρασε καπότα για να ξεκινήσει το τρομπόνι. Η πίπα της ήταν πολύ νευρική και μηχανική, και γενικότερα η όλη διαδικασία μέχρι αυτό το σημείο (από την είσοδο στο δωμάτιο μέχρι την πίπα) είχε γίνει πολύ μηχανικά, με αποτέλεσμα να νιώθω σαν κομμάτι αλυσίδας παραγωγής σε εργοστάσιο. Ευτυχώς μου σηκώθηκε γρήγορα, οπότε και της ζήτησα να ανέβει από πάνω. Σκαρφάλωσε πάνω στον πούτσο μου και ξεκίνησε ένα μέτριο ροντέο, κατά τη διάρκεια του οποίου χάιδευα τα βυζάκια της και πιπιλούσα τις ρώγες της. Την έπιασα και τη γύρισα σε ιεραποστολικό, φέρνοντας τα πόδια της στους ώμους μου και ξεκίνησα να τη γαμάω με βαθιές διεισδύσεις. Δυστυχώς, ενώ εγώ αγωνιζόμουν η Ροζαλίντα ήταν στην κοσμάρα της, απαθέστατη κοιτούσε το κενό ή έσκαγε που και που κανά χαμογελάκι. Ξενέρωσα και για να μην έχουμε καμια πτώση της είπα να στηθεί στα τέσσερα για να τον φάει και από τον κώλο. Ούτε εδώ είχε κάποια ιδιαίτερη συμμετοχή, παρά μόνο υπέμεινε καρτερικά το σφυροκόπημα μου στον χαλαρό πρωκτό της μέχρι να τελειώσω. Αφού έγινε αυτό, με άφησε να στραγγίξω με τη ησυχία μου, σηκώθηκε, ντύθηκε, μου έσκασε πάλι ένα χαμόγελο και έφυγε.

Συμπερασματικά, η Ροζαλίντα είναι μια πόρνη χαμογελαστή και ευδιάθετη, που προσφέρει όμως ένα πολύ τυποποιημένο γαμήσι, με μηχανικές κινήσεις. Όλο αυτό το στήσιμο σου δίνει μια αίσθηση ξεπέτας, του στυλ θα κάνω αυτά που πρόβαρα για να τον ξεπετάξω κι αυτόν και να πάω στον επόμενο. Σίγουρα έτσι σκέφτεται το 99% των ιερόδουλων, πολλές όμως καταφέρνουν και το κρύβουν.

Χρόνος παραμονής της Ροζαλίντας στο δωμάτιο 8 λεπτά.

Τιμή 10 ευρώ (μουνί και κώλος).


ΥΓ. Ένα πολύ μεγάλο μειονέκτημα του μπουρδέλου αυτού είναι οτι ο ήχος του κουδουνιού ακούγεται μέχρι και στα δωμάτια, με αποτέλεσμα να αγχώνει πελάτη και πουτάνα.

Δεν υπάρχει λόγος να γράψω πολλά.
Η τιμή ήταν δελεαστική γιατί η κοπέλα πρόσφερε και κώλο στο δεκάρικο όμως αυτός δεν ήταν ο λόγος που πέρασα μέσα στο πολυτιμημένο από μένα μαγαζί.
Η κοπέλα μου φάνηκε γνωστή και όντως ήταν, μόνο που αντί για την ανώνυμη πουτάνα που είχα περάσει καλά σε αυτό το μπουρδέλο ήταν η Ροζαλίντα που είχα ρίξει ακόμα ένα αδιάφορο μανίκι στο υπόγειο της Μ.Αλεξάνδρου 20.
Η κοπέλα είναι Αλβανίδα, έχει πατήσει σιγουρα τα τριάντα και έχει μακριά μαύρα κυματιστά μαλλιά, αδύνατη με λίγο κοιλίτσα και μικρο βυζί της χούφτας ασορτί με μικρο σφιχτό κώλο, είναι χαμογελαστή και επικοινωνιακή αλλά το γαμήσι τυπικό.
Η τσατσά με έστειλε στο "καλό" δωμάτιο στα αριστερά που έχει και παράθυρο σε φωταγωγό στα έξτρα, σεντόνια καθαρά ίσως γιατί είχε πέσει μεγάλη νέκρα στο Μετάξι.
Πέρασμα καπότας χύμα στο πεσμένο εργαλείο και νευρική άτσαλη πίπα που περισσότερο με ξενέρωνε παρά με καύλωνε, δεν πολυγουστάρει να της βάζεις χέρι ενώ οι ήχοι που κάνει όταν παίρνει πίπα θυμίζουν κακοντουμπλαρισμένη τσόντα.
Ιεραποστολικό από μουνί για λίγο και στα τέσσερα με δυνατό σφυροκόπημα από κώλο και κατάθεση, μουνί με πολύ λιπαντικό και δεν ένιωθα τίποτα, στον κώλο κάτι γινόταν αλλά και εκεί χαλαρά τα πράγματα.
Ο ορισμός του τυπικού πηδήματος, πολύ κουβέντα από την κοπέλα και στο πεντάλεπτο άρχισε να μου θυμίζει ότι έπρεπε να συντομεύω.
Τίποτα άλλο αξιοσημείωτο. Παραμονή στο δωμάτιο περίπου επτά με οκτώ λεπτά, δεν θα προτιμηθεί ξανά.