Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Ηταν νωρίς το πρωί του Σαββάτου και εγώ περπατούσα στους άδειους δρόμους του Μεταξουργείου. Μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού οι διαβάτες, ενώ τα περισσότερα σπιτάκια δεν είχαν ακόμα ανάψει τα εξωτερικά φωτάκια τους.
Σ' εκείνο το κομμάτι της Μεγάλου Αλεξάνδρου, τη συγκεκριμένη ώρα, λειτουργούσαν: το 17, το υπόγειο του 20, ο όροφος του 22 καθώς και το ισόγειο αυτού. Τα επισκέφτηκα όλα. Καθώς έσπρωχνα τη μεταλλική εξώπορτα του ισογείου δεν χρειάστηκε να χτυπήσω το κουδούνι˙ μάλλον είχε γίνει αντιληπτή η παρουσία μου και ο χαρακτηριστικός ήχος με ειδοποιούσε ότι μπορούσα να σπρώξω την εσώπορτα για να εισέλθω.
Στο ευρύχωρο σαλόνι δεκάδες φωτεινές κηλίδες γλυστρούσαν κυκλικά πάνω στους τοίχους, στους χτιστούς πάγκους, στο πάτωμα, στην...υπηρεσία˙ η οποία αφού με καλημέρισε, όπως έκανα και εγώ, άρχισε να λέει με δυνατή φωνή: «Τσιμπουκάκι, μουνάκι, κώλος, 69, ελεύθερα πιασίματα, κάτω-πάνω, με 10 το κορίτσι μας!»
Αμέσως με το που έσβησε ο ήχος των τελευταίων λέξεων, μία ψηλή (πάνω στις γόβες), αδύνατη, μελαχρινή προmilf, με μαύρα ίσια μαλλιά που σκέπαζαν το πάνω μέρος της πλάτης, πλαισιώνοντας ένα συμπαθητικό χαμογελαστό πρόσωπο, έκανε την εμφάνισή της φορώντας ένα σκούρο μεσοφόρι. Ηταν η Ροζαλίντα.
Εφυγα για να επιστρέψω προς το τέλος της τσάρκας μου.
-Πάλι ήρθατε;!... Δεύτερη φορά!... Να κάτσετε; (Είπε η υπηρεσία, κάπως επιθετικά, μόλις μπήκα στο άδειο σαλόνι)
-Θα περάσω (Της απάντησα με χαμόγελο)
-Ελα. (Εκανε σε ήπιο τόνο)
Με οδήγησε στο δωμάτιο που βρισκόταν απένατι από το "καλό", το ευρύχωρο, το οποίο διέθετε παραθυράκι που "έβλεπε" στο φωταγωγό.
Καθώς ψαχούλευα τις τσέπες μου για να βρω το αντίτιμο την κοίταξα στα μάτια:
-Δεν είναι καλό να περνάμε πολλές φορές, ε;...
-Οχι, να περνάει...Αλλά αν πρώτη φορά βλέπει...
-Μπορεί κάποιος να θέλει να δει δεύτερη, ακόμα και τρίτη φορά. Να, τώρα εγώ, εάν παρεξηγιόμουνα και έφευγα;... Τί θα γινόταν;...Γι' αυτό, πρέπει να έχετε καλύτερη συμπεριφορά προς τον κόσμο...Ορίστε. (Της έδωσα το χαρτονόμισμα)
-Καλά να περάστε!...(Είπε και έκλεισε μαλακά την πόρτα˙ η οποία ασφάλιζε μ' ένα συρτάκι από τη μέσα μεριά!... Ο,τι έπρεπε για να μην αιφνιδιαστεί κάποιος που ίσως ήθελε, λέμε τώρα..., να τραβήξει δυο-τρεις φωτογραφίες του χώρου...Για σουβενίρ)
Το δικό μου δωμάτιο, σε αντίθεση με το "καλό", ήταν σαν ένα μικρό κελί˙ σχετικά σκοτεινό, με ρυπαρούς τοίχους, το οποίο πρέπει να είχε επισκεφτεί κάποιος αεκτζής, που με τη σειρά του είχε γράψει, με μαρκαδόρο, τ' όνομα της αγαπημένης του ομάδας στον τοίχο πάνω απ' τον νιπτήρα.
Γδύθηκα, σαπουνίστηκα και αφού ξεβγάλθηκα με κρύο νερό, ξάπλωσα στο κρεβάτι, που από την πολύ χρήση είχε "καθίσει" στο κέντρο. Το σεντόνι ήταν ταλαιπωρημένο, αλλά μάλλον καθαρό.
Σύντομα η Αλβανίδα Ροζαλίντα εμφανίστηκε μπροστά μου topless˙ με αποτέλεσμα να διακρίνω ένα μικρό στήθος, το ήπιο φούσκωμα της κοιλιάς και τον "μαζεμένο" κώλο της.
Κατευθείαν, χωρίς να ρωτήσει, κατέβασε μέχρι τα γόνατα το βρακί, άλειψε με λιπαντική γέλη το μουνί της, γονάτισε στο κρεβάτι και πριν προλάβω να τη σταματήσω, έσκισε τη συσκευασία του προφυλακτικού.
«Βρε συ, μη βιάζεσαι.» Της είπα και την τράβηξα κοντά μου. Την επόμενη στιγμή τα βυζάκια της βρίσκονταν στη στοματική μου κοιλότητα εναλλάξ, εκείνη κοίταζε απέναντι στον τοίχο και χάιδευε μηχανικά τ' αρχίδια μου, ενώ περιστασιακά μου χαμογελούσε.
Δεν αρνήθηκε την επιθυμία μου να με φιλήσει-γλείψει και εκείνη, αν και δυσκολεύτηκε λιγάκι να καταλάβει τί ήθελα˙ νόμιζε ότι επιθυμούσα γλωσσόφιλα. Τέλος πάντων, τα φιλιά-γλειψίματά της ήταν περισσότερο με την άκρη της γλώσσας, χωρίς σάλιο και μικρής διάρκειας, ενώ εστίασαν αποκλειστικά στο στήθος (αρνήθηκε ν' ασχοληθεί με τον λαιμό, παρότι ήμουν ξυρισμένος και φυσικά πλυμένος). Παράλληλα έτριβε (!) και τσιμπούσε τις θηλές μου, κάτι το οποίο όμως διόρθωσε έπειτα από την ευγενική σύσταση που της έκανα.
«Τσιμπουκάκι θέλεις;» Με ρώτησε κάποια στιγμή και αφού εφάρμοσε στο ερεθισμένο πέος μου σαν κάλτσα την περικαυλίδα, ξεκίνησε ένα γρήγορο, ρηχό και με χρήση χεριού στοματικό, το οποίο έγινε καλύτερο έπειτα από κάποιες δικές μου οδηγίες.
Ακολούθησαν δύο στάσεις: Η ιεραποστολική και το πισωκολλητό γονατιστό όπου και εκτονώθηκα, έχοντας σε γενικές γραμμές καλή αίσθηση του κόλπου της.
Πριν φύγει παρατήρησε ότι δεν υπήρχε ρολό χαρτιού και φώναξε στην τσατσά να φέρει.
Συνοψίζοντας, η υπηρεσία θα μπορούσε να ήταν πιο υπομονετική και αβρή τη δεύτερη φορά που με είδε, και όχι να μου επιτεθεί πριν προλάβω να πω κουβέντα. Τελικά για καλό είχα επιστρέψει. Το δωμάτιο μπορεί να είχε τα χάλια του, αλλά περισσότερο μ' ενόχλησε, όπως ήταν φυσικό άλλωστε, η λακκούβα στο κρεβάτι. Τέλος, η ευγενική, ήρεμη, χαμογελαστή, δεκτική Ροζαλίντα μου έκανε ένα τυπικό γαμήσι και μόνο. Στα μείον και το γεγονός ότι ενώ είχε ανακοινωθεί "69" εκείνη χωρίς να με ρωτήσει πασαλείφτηκε με κρέμα.